Mi tru, bøn og von.

Eg vart opplærd til å påkalle Kristus som min frelsar og Herre og be han frelse mine næraste og be for folket og landet og be Fadervår. Når eg var ni år forstod eg at frelsa var det motsette av å verte dåra og forførd slik som ved syndefallet, så eg byrja å be han frelse oss frå det som første prioritet, be han frelse kvinna frå det og be han gi meg ei frelst kvinne til kjæraste og kone som andre prioritet. Når eg bad slik, merka eg at Jesus meg nær, som ein skugge ved mi høgre hand, slik vart eg kjend med han som min beste ven. Sidan har han ikkje forlete meg. Han var livet som var planta i meg ved Guds Ord og det skulle vekse.

Når eg sidan vart forelska i ei jente, var den laglege tida for meg å vedkjenne Jesu namn, det høvde med trua og kjærleiken som Gud hadde gitt meg i hjertet, kjærleiksforholdet mellom Kristus og hans brud var født i meg ved den Heilage Ande, så for meg gjaldt det kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne. Når eg gjekk på gymnaset oppdaga eg at det høvde med Paulus si lære og lovnaden om at vi ved trua skulle få komme inn til Guds kvile (Heb.3-4). I følgje Paulus er Kristus hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for kyrkja som er hans brud. Paulus grunngav det både utifrå skapingshistoria og evangeliet.

Eg byrja å gå i den Frie Evangeliske Forsamling og fekk oppleve at Jesus talt til meg, både gjennom tala og gjennom tyding av tungetale, det var litt raft og storarta for meg å få oppleve at hans om eg vart kjend med som min beste ven, når eg var ein liten gutunge, sat ved Faderens høgre hand og talte til meg frå himmelen. Han sa til meg at hans frelseverk er fullført og fullkome, så det var berre for meg å tru på det og ta imot i tru. Vi får kvile på grunnlag av Jesu fullførde frelseverk, vi skal feste blikket på han som er Guds Ord og trua sin opphavsmann og fullendar og snakke med han (Heb.12,1…). Slik har han fortsett med å tale til meg sidan også.

Jesus sa eg skulle komme til han med mi sak, overgi meg 100% til han og la han han ta seg av denne saka for meg altså. Han sa eg skulle sjå at han har sett fram for meg ei open dør som ingen kan lukke og invitert meg (Op.3,7-8). Hans frelseverk er fullført og fullkome, så ingen kan lukke den døra for meg. Han har betalt prisen for oss med sitt eige blod, det er billetten til himmelen, også når han kjem for å hente si blodkjøpte brud.  

Jesus sa til oss at det er berre ein måte folk kan verte frelste på og det er ved at hans namn vert løfta opp. Det er ein god grunn til at eg byrjar med å skrive om mi tru, bøn og von til han. Farisearane og dei skriftlærde lessa tunge byrder på folket, men Jesus gav dei kvile.

Matt.11,25 På den tid tok Jesus til ords og sa: «Eg lovar deg, Far, Herre over himmel og jord, fordi du har løynt dette for vise og vituge, men openberra det for umyndige. 26 Ja, Far, for dette var din gode vilje. 27 Alt har Far min overgjeve til meg. Ingen kjenner Sonen utan Faderen, og ingen kjenner Faderen utan Sonen og den som Sonen vil openberra det for.

28 Kom til meg, alle de som slit og har tungt å bera; eg vil gje dykk kvile! 29 Ta mitt åk på dykk og lær av meg, for eg er mild og mjuk i hjarta; så skal de finna kvile for sjelene dykkar. 30 For mitt åk er godt, og mi bør er lett.»

Her talar Jesus til oss om openberring og den openberringa er viktig for oss. Gud openberrar si frelse for oss i Kristus, ved sitt Ord og sin Ande, så den openberringa er viktig for oss, den er frigjerande og den gir oss visdom frå himmelen, den gjer alt mykje enklare for oss.

Når eg skriv om filosofihistoria vil de sjå at det er mange som har streva med å erkjenne kva som er sant og rett og så har dei trekt sine konklusjonar. Like vel han der vere fleire måtar å forstå det på. Eg trur på Faderen og Sonen, ser og opplever Guds rike og vil og kan forstå filosofihistoria utifrå det utgangspunktet. Poenget mitt er ikkje å lære folk å streve, men å vise at vi har løysinga, som gjer alt mykje enklare, så dei slepp å streve.

Det er ein åndskamp, då skal vi først og fremst vere defensive, kle oss i Guds fulle rustning, så skal vi også verte i stand til å gå meir offensivt til verks.

Romantikken.

Opplysningstida tok slutt i 1789, så kom romantikken. Roussau døde i 1778, men vert rekna som ein romantisk tenkar. Han var føre si tid og prega ettertida. Her blir det mest snakk om kunst og kultur, forfattarskap, bruke ytringsfridomen. Her får ord som «realisme» ny tyding, moderne vert til modernisme, naturleg vert til naturalistisk.

Sitat frå https://snl.no/romantikken_-_litteratur :

Romantikken er en mangfoldig epoke i vestlig kultur- og litteraturhistorie, som kan tidfestes til 1790–1850, men med røtter tilbake til 1750 og forgreninger frem til i dag. Romantikken som retning oppsto som en reaksjon mot opplysningstiden. Der opplysningstiden dyrket fornuften, vitenskapen og det allmennmenneskelige, la romantikken vekt på naturen, følelsene, individet og det originale.

Som litteraturhistorisk epokebetegnelse ble romantikken først bredt etablert mot slutten av 1800-tallet. Viktige sider ved romantikken ble videreført i senere epoker som realismen og modernismen. Det er utstrakt grad av overlapping mellom disse epokene, og i sentrale trekk er mye av litteraturen i dag fortsatt romantisk.

Realisme.

Sitat frå https://snl.no/realisme_-_litteratur https://snl.no/realisme_-_litteratur :

Realisme brukes om skjønnlitteratur som skildrer en verden som er svært lik den faktiske virkeligheten. Personene i historien kunne ha levd, hendelsene kunne ha skjedd, og miljøene kunne ha eksistert. Realistisk litteratur er virkelighetstro, til forskjell fra for eksempel fantastisk litteratur, som inneholder elementer som ikke finnes i den virkelige verden.

Realismen brukes også om en litterær periode fra rundt 1830 til 1890, da det ble vanlig å gi en mer inngående skildring av samfunnet i sin fulle bredde samt å ta opp politiske spørsmål i diktningen. Naturalismen var en litterær retning som enten kan sees som en del av realismen eller en viderutvikling av den.

Naturalisme.

Sitat frå https://snl.no/naturalisme_-_litteratur :

Naturalismen er en litterær retning som oppstod i Frankrike på 1860-tallet som en videreutvikling av realismen. Retningen var inspirert av tidens naturvitenskapelige tenkning, ikke minst Charles Darwins evolusjonslære. Tanken bak naturalismen var at litteraturen skulle beskrive alle slags mennesker og alle samfunnslag nøyaktig og hensynsløst, uten å felle moralske dommer. Naturalismen fokuserte enda tydeligere på urett og elendighet i samfunnet enn det realismen hadde gjort frem til da, og den la vekt på hvor viktig arv og miljø var for hvordan mennesker oppfører seg.

I Norge var de viktigste naturalistiske forfatterne Amalie Skram, Hans Jæger og Christian Krohg. Skrams firebindsverk Hellemyrsfolket (1887–1898) blir gjerne sett som hovedverket innen norsk naturalisme. Romaner som Alexander Kiellands Else (1881) Jonas Lies Livsslaven (1883) og Arne Garborgs Bondestudentar (1883) og Mannfolk (1886) er også blitt kalt naturalistiske. Det samme gjelder Henrik Ibsens drama Gengangere (1881).

Beskrivelse

Et viktig trekk ved naturalismen var at den ofte skildret mennesker i lavere samfunnslag – for eksempel arbeidere og småbønder – uten å idealisere eller sensurere. Seksualitet, alkoholmisbruk, vold, overtro, smålighet, misunnelse og simpelt tyveri blant samfunnets fattigste var temaer som ble behandlet. Naturalistisk litteratur ble ofte anklaget for å være unødvendig heslig og dessuten pessimistisk med tanke på menneskets natur og muligheten for bedringen av dets kår. Forfatterne selv mente at de påpekte årsakene til lidelsene og problemene, slik at det kunne være mulig å forbedre samfunnet gjennom å fjerne disse årsakene.

Modernismen.

Sitat frå https://snl.no/modernisme_-_litteratur :

Modernisme er innen litteraturen et ord som både brukes om en litterær epoke med en mulig tidsangivelse rundt 1890–1970 og om litteratur med spesielle litterære trekk. Kjennetegn på modernismen er både et eksperimentelt formspråk og en livsfølelse preget av storby og fremmedgjøring.

Modernisme (generelt)

Mer spesifikt brukes begrepet innen litteratur om 1900-tallets nye og eksperimentelle litteratur, som fikk en blomstringstid særlig i tidsrommet 1915–1930 (høymodernismen). 

Postmodernisme.

Sitat frå https://snl.no/postmodernisme :

Postmodernisme er en retning innenfor kultur, kunst, arkitektur og filosofi som gir seg utslag i forskjellige former for reaksjon mot og avløsning av modernisme. Dette er forbundet med tiden etter andre verdenskrig. Postmodernismen er en bred og sammensatt bevegelse med mange forskjellige uttrykk. Noen sentrale trekk er referanser (gjerne ironisk) til tidligere kunstverk og former og en nedbrytning mellom kunst og populærkultur.

Selv om betegnelsen postmodernisme kan spores tilbake til rundt år 1900, ble den først satt i allmenn sirkulasjon i litteraturteorien i 1950-årene, før den ble sentral i arkitekturen i 1960-årene og deretter vant utbredelse innen flere områder, blant annet billedkunst, filosofi og musikk. Postmodernismen ble dermed utviklet i en periode der politiske, aktivistiske og kulturelle tendenser var i sterk endring fra etterkrigstidens strukturer.

Forstå «romantikken» i det Gamle Testamentet.

Skapings-soga.

Bibelen brukar mykje littrære virkemiddel som godt kan forståast som romantikk, som uttrykk for følelsar som frykt, glede og kjærleik. Dette ser vi allereie i skapingssoga.

1.Mos.1,1 I opphavet skapte Gud himmelen og jorda. 2 Jorda var aud og tom, og mørker låg over havdjupet. Men Guds Ande sveiv over vatnet. 3 Då sa Gud: «Det verte ljos!» Så vart det ljos. 4 Og Gud såg at ljoset var godt, og han skilde ljoset frå mørkret. 5 Gud kalla ljoset dag, og mørkret kalla han natt. Og det vart kveld, og det vart morgon, fyrste dagen.

1.Mos.2, 1 Såleis vart himmelen og jorda fullførte med heile sin hær. 2 Den sjuande dagen hadde Gud fullført heile sitt verk. Så kvilte Gud den sjuande dagen etter at han hadde gjort alt dette. 3 Og Gud velsigna den sjuande dagen og lyste han heilag. For den dagen kvilte Gud etter det verk han hadde gjort då han skapte.4 Dette er soga om himmelen og jorda då dei vart skapte.

Mennesket i Guds hage

På den tid Herren Gud skapte jorda og himmelen, 5 fanst det ikkje ein busk på jorda, og endå hadde ikkje eit grønt strå runne. For Herren Gud hadde ikkje late det regna på jorda, og det var ikkje menneske til å dyrka marka. 6 Men så braut ei kjelde fram or jorda og vatna heile marka. 7 Og Herren Gud skapte mannen av mold frå marka og bles livsande inn i nasen hans, så mannen vart til ein levande skapning.

Plantelivet treng jord, lys, vatn og luft, dyrelivet som pustar treng ekstra mykje luft, når eit slikt nyfødt dyr byrjar å puste, vert det bevisst, slik også for menneska. Dette vert brukt symbolsk når det er sagt at Gud bles livsens ande i nasa på mannen, så han vart ei levande sjel.

Jødedommen.

Når Gud leia folket sitt ut av Egypt, gjekk han føre dei i ei sky-søyle om dagen og ei lyssøyle om natta, han var i ei sky på Sinai-fjellet og i ei sky som fylte tabernaklet. Dette fekk sidan symbolsk tyding for han var i tabernaklet og tempelet med sin Ande, sjølv om det ikkje var fysisk synleg. Den åndelege velsigninga var at han med sin Ande budde hjarto deira, så det vart som ein velvatna hage. Då fann dei det rett å beskrive tilvære med poetiske verkemiddel, der sol, måne, stjerne vart nytta symbolsk. Her følgjer nokre døme.

Salme.98,7 Havet og alt som er i det, skal brusa,

jorda og dei som der bur.

8 Elvane skal klappa i hendene,

og fjella skal jubla i kor.

9 Dei skal jubla for Herren,

for han kjem og vil døma jorda.

Han skal døma verda med rettferd

og folka med rettvise.

Jes.55,10  Liksom regnet og snøen

fell ifrå himmelen

og ikkje fer opp att dit,

før dei har vatna jorda

og gjeve henne grorkraft og grøde,

ja, gjeve såkorn til den som skal så,

og brød til den som skal eta,

11 så er det òg med mitt ord,

det som går ut or min munn.

Det vender ikkje tomt tilbake til meg,

men gjer det eg vil,

og fullfører det eg sender det til.

12 Ja, med glede skal de dra ut

og førast lukkeleg fram.

Fjell og haugar

skal møta dykk med jubelrop,

og alle tre på marka

skal klappa i hendene.

13 I staden for klunger

skal det veksa sypressar,

og myrt i staden for nesler.

Det skal vera til ære for Herren,

eit evig teikn

som aldri skal strykast ut.

At elvane og trea skal klappe i hendene, fjella og haugane skal jubla i kor, gir uttrykk for gleda til folket som bur der. Men det har seg også slik at menn dyrkar jorda, vatnar den med vatn frå elvane, så trea ber frukt til mat og næring for folket.

I Høgsangen er det fortalt om kjærleiksforholdet mellom kong Salomo og den unge bruda hans, ho «lytelause reine». Han kjem og vekker henne og vil få henne med seg ut, han gleder seg i kjærleiken mellom dei og vil at venene sine også skal glede seg over den. Dette er førebilete på kjærleiksforholdet mellom Kristus og hans brud, den kristen vekkinga er at han vekker henne opp til liv i samfunn med seg og Faderen, så heime i Faderhuset vert det bryllaupsfest.

Høgsongen.4,9 Du har fanga min hug, mi syster, mi brur.

Du har fanga min hug med eit einaste augnekast,

med ei av lekkjene om din hals.

10 Kor fager din kjærleik er, mi syster, mi brur!

Din kjærleik er betre enn vin,

og angen av dine salvar

meir ljuvleg enn balsam.

11 Av honning dryp dine lipper, mi brur.

Honning og mjølk er under di tunge.

Angen av kleda dine

er som angen på Libanon.

12 Ein avstengd hage er mi syster, mi brur,

ein avstengd hage med kjelda forsegla.

13 Dine lemer er som ein lund av granataplar

med den gildaste frukt,

av hennabuskar og nardusplanter,

14 nardus, krokus, kalmus og kanel

og angande tre av alle slag,

myrra, aloë og alle slag balsam.

15 Du er som kjelda i ein hage,

ei oppkome med sildrande vatn,

som bekker frå Libanon.

16 «Vakna, nordavind!

Kom, sønnavind!

Blås igjennom min hage,

så angen får strøyma fritt.

Gjev min ven ville koma til sin hage

og eta hans herlege frukt!»

Høgsangen.5, 1 «Eg kjem til min hage, mi syster, mi brur,

og plukkar min myrra og balsam.

Eg et min honning og mi honningkake

og drikk min vin og mi mjølk.»

Ja, et og drikk, mine vener,

og lat kjærleiken riva dykk med!

Såleis er min ven

2 Eg søv, men mitt hjarta vaker.

Høyr, min ven, han bankar på.

«Lat opp for meg, mi syster,

min hugnad, mi due,

du lytelause, reine.

For mitt hovud er fullt av dogg,

natta har vætt mine lokkar.»

Høgsangen.6, 9 Men berre ei er mi due,

mi lytelause, reine,

einaste barnet til mor si,

gullabarnet åt ho som fødde henne.

Møyar ser henne og prisar henne sæl;

dronningar og fylgjekoner hyller henne.

10 «Kven er ho som strålar lik morgonroden,

fager som fullmånen, skir som sola

og ageleg som ein hær under merke?»

…..

Men så falla jødane ifrå Gud, kjelda med det levande vatnet og då klappa alt dette saman.

Jeremias.2,13 For to vonde ting har folket mitt gjort:

Dei har gått bort frå meg,

kjelda med levande vatn,

og hogge seg brunnar,

leke brunnar som ikkje held vatn.

14 Er Israel ein træl,

er han ein heimefødd træl?

Kvifor har han vorte røva?

Jer.17,13 Herre, du Israels von,

alle som går bort frå deg,

skal verta til skammar;

dei som vik frå deg i landet,

skal skrivast opp.

For dei har gått bort frå Herren,

kjelda med levande vatn.

Evangeliet om Guds rike eller Dyret og den falske profet.

Jødane ventar framleis på at Messias skal komme og stå på oljeberget og det er visst mange kristne som også gjer det. Då skal det verte slutt på den åndelege nedtrakkinga, at heidningane trakkar ned føregarden og det betyr slutten på nådetida for heidningane. Dette liknar mistenkeleg på dei fem uvituge brudmøyane som ikkje hadde med seg olje på kanner i tillegg til oljen på lampane. Det utartar seg som om dei meiner dei er så vise at dei foraktar barnetrua, spesielt for guteborn som ikkje er omskorne og slik vert dei forakta seinare i livet også, det er slike menneske som dei nødig vil fornedre seg til å snakke med. Sagt på ein anna måte, om vi prøver å sei noko til dei, kjenner dei seg lett krenka. Om slike menn påkallar Kristus som sin frelsar og Herre og kjennest ved han for menneska, er det heilt uhyrleg for dei, så dei avviser Kristus også.

Så byrjar dei å dikte i staden og ventar endåtil at dei skal få makt over andre menneske med diktinga si. Det var då som Dyret og den Falske Profet (Joh.Op.19,11-21). Eg forstår det slik at det var dette Jesus tala om som mørkets rike i bodskapen som kom på mitt første møte i Maranata.

MARANATA Oslo søndag 10.5.2009. Kl 18.

Tale ved Roar Grande.

Tyding av tungetale, (ved Roar Grande) Mp3-opptak:

«Eg er i stand til å fylle eit kvart sted og eit kvart lokale, i dag seier Herren,  sjølv om fienden stormar aldrig så mykje, sjølv om mitt folk er på sida av det som eg eigentleg vil ha fram, sjølv om der er berre nokre få som vil reise seg frå det riket som no vert akseptert og som er mørkets rike  og byrjar å gå over i mitt rike, om der berre er nokre få som finn vegen til å sjå meg og skode meg i min herlegdomen, så kan eg med nokre få gjere storverk  kvar som helst og når som helst. Den store skaren som eg ser, den mengda som hengir seg til meg, så eg kan komme ned og byrje å befrukte di tru og befrukte din kjærleik frå meg …. når dette byrjar å skje etter min vilje og mitt råd og du byrjar å ta imot min visdom og min kunnskap, så vil du sjå at eg er den levande og den som kan sette alle ting i stand. Eg er den som baner vegen, eg er den som let mi kraft vert openberra og baner vegen for den einskilde som vil gå min veg. Det er mange som går sine veier og som halter hit og halter dit. Men eg vil ha eit heilt hjerte, eit reint sinn, så skal du på nytt få sjå at eg er den same og eg er den levande i dag.»

Eg gjekk fram til forbønn og då kom der ein profetisk bodskap som ikkje vart innspelt. Herren sa at det var han som hadde lagt gleda inn i meg.  Den er ikkje av meg sjølv, den er av han, han er min Herre. Han sa at eg skulle ta fram denne gleda. Det sa han fleire gongar.

Maranata. Møte på Misjonshuset på Høvik, Tysdag 12.5.09.

Tyding av tungetale ved Roar Grande.

Fritt igjen fortalt: Herren sa at det var ikkje tilfeldig at vi var der, vi utgjorde eining, det tydde vel på at det var han som hadde sett den saman, han sa at han hadde lengta etter dette møtet.

Mp3-opptak:

… … Eg er den same og som du har venta på veldig lenge, så vil du sjå at eg er frigjeraren. Eg er den som set fri, eg gir ei ny kraft og eg gir ei ny oppreisning for ein kvar som vil søke meg.

Ny tungetale med tyding:

«De skal få kjenne og sjå at eg er den Gud som gir feite rettar. Eg har sagt om ein gammal klarna sti, og der skal komme … og det er ei utgyting av min Ande etter mitt Ord og etter den lovnaden eg har talt, så vil du sjå og skue, når du  møter meg oppe i det åndelege. Du må løfte ditt blikk opp, det er der du møter meg i Anden, og det er – du er ånd og eg er ånd og eg har lagt din ånd ned i deg, så derfor skal de  løfte meg opp, fryde dykk i meg, så skal de sjå at ei ny glede vinn fram. Denne gleda vil forløyse dykkar liv på ein slik måte, at de endå meir vert i stand til å ta imot det som eg vil gi dykk, endå meir vere i  stand til å ta imot det. For det er nemleg gjennom gleda  og det er den styrken de kan ha og vere grunnfesta i. Og eg frydar meg når eg ser denne gleda, trua si glede utgytt frå min Ande og ifrå ditt hjerte. Så du begynner å gripe hemmelegheita i dette, så skal du sjå at eg har kraft til siger, seier Herren. Og både familie og venner og nære skal få kjenne kva Ande de har fått over dykk. Og de skal få kjenne at når denne Ande, denne – slår rundt dykk i vide ringar, så vil menneska kjenne at de har med ein levande Gud å gjere. Den kjærleik som stråler ut frå dykk, den treng du ikkje å snakke om, du treng ikkje å tale om det, men de vil berre kjenne at de er kjærleiksbodbringarar,  de er mine ambassadørar som vil gå og vandre og berre enkle ord, for det er salvinga som løyser åket, det er salvinga som openberrar kven eg er, det er salvinga som tek vekk mørkret i denne verda og lyser opp i kroken. Det er det eg gjer, fordi de har elska meg og vore saman med meg der oppe.  Då vert eg saman med dykk der nede. Halleluja.»

Maranata, 2.pinsedag, måndag 1.6.09.

Tore Kristiansen talte om kraftens Gud, han har skapt alle ting ved si kraft. Han talt om at Gud ville vise si makt på farao, då han førde Israel ut av Egypt.

Tyding av tungetale ved Tore Kristiansen:

«For alle dem som har lengsel, dem skal jeg fylle med min ånd. For alle dem som tørster, skal jeg komme og fylle med min ånd. For alle dem som ber meg og har lengsel, så skal jeg øse strømmer over det tørste og vann over det tørre. Så du skal få lov til å kjenne at hjertet skal flyte over av min herlighet. Og er du svak, så har jeg kraft å gi, er du nedbøyd, så kan jeg løfte deg opp. Har du sunket, så kommer min sterke arm og drar deg opp. For jeg er Herren, jeg vil frelse til det ytterste. Jeg vil gjenopplive de nedbøyde. Jeg gjør de sønderknustes hjerter levende. Jeg ønsker å reise min menighet opp ifra støvet og sette min forsamling på et høyt sted. Og de skal få kjenne at jeg, Herren, nevner det som ikke er til som om det var til. Og du skal få troens ånd i ditt hjerte. Og du skal få oppleve at kraftens Gud skal åpenbare seg.

Frykt ikke og reddes ikke. Dette er ikke for perfekte, men det er for dem som har trang etter hjelp. Dette er ikke for de fullkomne, dette er for alle mine barn som kjenner behovet av hjelp, kjenner behovet av fylde, kjenner behov av dypere vann. Og jeg skal komme dem i møte. For uten meg kan ingen gjøre noen ting, derfor kom, fall ned for meg og gi meg hele ditt hjerte. Så skal jeg rense, fjerne, rydde unna og min herlighet skal ta plass.

Jeg kan forstå at sjelefienden kan slå mine barn med motløshet. Jeg vet at sjelefienden kan forårsake alt det mine barn sliter med. Men jeg, Herren, er sterkere, jeg har avvepnet den sterke. Fordi jeg er den største, sterkeste, jeg er den mest autoritære. Derfor vær ikke fryktsom, men kom til meg og du skal få kjenne at i min sterke arm er det makt, i mitt sterke ord er det forløsning. Under mitt blod har du renselse og ved troen så har du adgang innfor nådens trone.»

Jesus er Messias og har allereie stått på oljeberget, så det revna.

Maranata søndag 14.6.09.

Tyding av tungetale:

«Frelsen er en gave, frelsen den er Guds utstrakte hand. Frelsen er fullbrakt og broen over selve avgrunnen er bygd, den er bygd solid, grundig, fundamenteringen holder i liv og i død. Og den er grunnlagt på evige løfter, den er grunnlagt på en evig eksistens. Derfor behøver du ikke frykte for noen ting, for grunnvollen er lagt. Klippen er revnet.   (Ja, her bryter ut alt)? hva menneskeheten trenger.  Jeg ble slått, misshandlet, knust for alle dine missgjerninger, for alle dine sykdommer. Istedenfor dom, skal du få nåde, i stedet for fortapelse, får du himmel, i stedet for død, får du liv og overflod. Kom i dag og ta av livets vann uforskyldt, du får det av bare nåde.

Du behøver ikke å være nedadbøyd, men du kan løfte blikket oppad. For blodet fra mine sår gir deg frelsens – blodet skaper og gir deg forløsning fra all fordømmelse. Blodets rensende makt fører deg over og inn i samfunn med meg, sier Herren. Du behøver ikke å gå der uten fred og håp og framtid.   Gjennom mitt utgytte blod har død funnet sted til forløsning fra syndens dom og skyld, i dag er det nåde, for blodet vitner, blodet taler, blodet vitner om død, blodet taler om nåde. Kom derfor å ta imot min utstrakte hånd og jeg skal dra deg opp og jeg skal sette deg over i mitt rike.

La ikke menneske gi deg trelldom, bli ikke menneskets trell. Men se blodet setter deg fri. Min ånd den gjør levende hva blodet har gitt deg. Golgata forteller om at i stedet for forbannelse får du velsignelse. For jeg ble forbannet for at du skulle bli velsignet. Jeg døde for at du skulle ha liv og overflod. Men jeg oppstod igjen for at du skulle bli ikledt for evig  min rettferdighet. Og er du kledt i min rettferdighet , så er du ikke redd for det som er i tiden,  men du kan løfte motet og blikket oppover,  og stråle av glede, for jeg har løst deg, satt deg fri, kalt deg ved navn, for du er min eiendom for tid og for evighet.»

Fridomen i Kristus eller trældomen i den Store Skjøkje.

No er der tydeleg vis mange som foraktar barnetrua og spottar oss som dumme og soleis avviser dei Paulus si lære om at Kristus er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for kyrkja som er hans brud. Dei kallar det for kvinne-frigjering og kjempar for likestilling. Eg vart opplærd til å påkalle Kristus som min frelsar og Herre og be han frelse ……. Men det er som om dei har erstatta denne bønna med krav om likestilling, det er som om dei ber til styresmaktene i staden, som om dei var gudar. Det er tydeleg vis religionen til «den Store Skjøkje». Det minner om «Mor Israel» som var Guds kone, så borna hennar skulle vere Guds born. Men det skjøna ho ikkje og vart ei hore. Derfor tok han bort omsorga si for henne, landet vart hærteke og folket vart bortførde til Babylonia. Det er som om ho framleis er i trældom i Babylonia, men Herren kallar henne til å frigjere seg.

Bodskap i dFEF, M40, Oslo, 18.12.2011, sitat frå https://blessings-from-heaven.com/2016/08/08/2011-02-12-m40-jesus-kalla-sions-dotter-til-a-frigjere-seg/ :

Vekkingsmøte ved Emanuel Minos, kl 19. Yngvar Pettersen og Frank Søgård deltok.

Tyding av tungetale ved Frank Søgård:

 «Du har høyrt min bodskap år etter år, ja, gjennom eit langt liv har du fått høyre at det er nok nåde. Ja, min nåde er deg nok og mi kraft fullendast i vanmakt. Det beste livet kan gje deg, får du gratis, rennande vatn, lufta du trekker inn, surstoffet du da får, og du får av meg nåde gratis. Eg døde for alle synder, for alle dine synder, for nasjonane sine synder. Og den dagen eg skal dømme nasjonane, så ver nøye med at du finst på rett stad og at du tidleg kom inn i nåden som einskildperson. Ver merksam på at når eg gjev liv, så gjev eg eit liv som held, legg merke til at når eg seier at mi kraft skal fullendast i vanmakt, så spelar det inga rolle korleis du føler deg, korleis du er og kva du har opplevd i livet i fortida, for eg vil vende ditt ansikt til framtida. Og eg vil la deg vandre med min nåde på ein slik sterk måte at kvart einaste menneska som kjem i berøring med deg, vil sjå meg gjennom deg. Du skal ikkje leite etter å verte betre som menneske, du skal ikkje lengte etter å verte perfekt som mann og kvinne. Du skal berre lengte etter meg, eg som gjev liv og let deg få moglegheita til å gløyme det som er bak og strekke deg ut etter det som er framanfor, og jage mot målet, for målet vinkar deg så nær no og tida heretter er kort. Og som eg er, vil eg at du skal vere i denne verda. Eg vil at min bodskap til deg om total frigjering skal resultere i at du gjer deg laus banda om din hals, du fanga Sions dotter. Og at du synger da kongebodet kom at vi kunne vende om, då vart hjerta sett i brann. Eg vil bruke alt kva du har høyrt og alt kva du har lært og alt kva du har sett på ein rett måte for framtida og la deg få oppleve at ditt hus vert forandra og forvandla, dine barn skal verte frelst, din ektefelle skal verte frelst, du sjølv skal få eit møte med meg som forandrar deg for tid og æve. Og hugs at tida heretter er kort og det hastar for deg å få eit nytt møte med meg, seier Herren.

Du leser mitt ord og du vil finne ved tre høve så gret eg, på same måte gret eg over mitt namn i dag. Eg gret over den synd og den umoral som er til, eg gret over at mine barn gøymer seg, dei har fått nåde så det rekker for mange. Eg gret når eg ser ut over det nærmiljøet du beveger deg i. Alle dei som ropar og lengtar etter livsforvandling og forandring. Kvar er du i dette? Eg lengtar å sjå deg på kne med menn og kvinner som eg døde for. Min nåde er deg nok og eg har gjort deg levande med meg. Eg herleggjorde min Far her nede og eg vil at du også skal vere med i det koret, å herleggjere min Far. Dette er din dag, eg har bestemt at dine steg skulle gå hit i kveld, seier Herren, og det er din dag, det er di moglegheit, det er deg som skal få det du lengtar etter, ikkje sidemannen, ikkje ektefellen, ikkje barna dine, ikkje foreldra dine, det er deg eg kallar ut ifrå mørket i kveld, seier Herren.»

Jer.29, 8 Så seier Herren, Allhærs Gud, Israels Gud: Lat dykk ikkje narra av profetane og spåmennene som er hjå dykk, og bry dykk ikkje om det de drøymer! 9 For det er lygn det dei spår dykk i mitt namn. Eg har ikkje sendt dei, lyder ordet frå Herren.

10 Så seier Herren: Når sytti år er lidne for Babylonia, skal eg sjå til dykk. Då vil eg gjera det eg har lova, og føra dykk heim att til denne staden. 11 For eg veit kva tankar eg har med dykk, seier Herren, fredstankar og ikkje ulukketankar. Eg vil gje dykk framtid og von.

12 Når de kallar på meg og kjem til meg med bønene dykkar, vil eg høyra på dykk. 13 Når de søkjer meg, skal de finna meg. Ja, søkjer de meg av eit heilt hjarta, 14 lèt eg dykk finna meg, seier Herren. Så vil eg venda lagnaden dykkar og samla dykk frå alle dei folk og stader som eg har drive dykk bort til, lyder ordet frå Herren. Og eg vil la dykk koma heim att til den staden eg førte dykk bort ifrå.

Joh.Op.18, Frå himmelen høyrde eg ei anna røyst:

Far bort frå henne, folket mitt, så de ikkje vert medskuldige i syndene hennar og ikkje råka av plagene hennar. 5 For syndene hennar når opp til himmelen, og Gud har kome i hug all uretten ho har gjort.