Innleiing.

På evangeliets grunnvoll får vi dei mest fundamentale menneskerettane.

I opplysningstida kjempa folk om menneskerettar og det gjer dei framleis. Vår tid synest bere meir og meir preg av at innhaldet i menneskerettane smuldrar bort, det meiner eg viser klarare og klarare at folk treng å verte opplyste av Guds Ord, for slik får dei mest fundamentale menneskerettane. Vi får ta imot Guds rike som små born og komme inn i det. Alle som tok imot Jesus, gav han rett til å verte Guds born, fødde på nytt av livsens vatn og Ande, så vi får sjå Guds rike og komme inn i det. Vi får komme inn i fridomen i barnekåret hos Gud. Vi får prestetenesta i den nye pakt. Alt dette er fundamentale menneskerettar for den einskilde, slik bør det forkynnast og slik bør det verte forstått og motteke. Eg kan referere til nokre sentrale og velkjende bibelvers (Joh.1,1-15, Joh.3,3-21, Joh.14,6, Rom.8,12-39, Heb.9,26 & 10,14).

Dette er fyrst og fremst på det individuelle plan, Gud er personleg og vi kjem inn i eit personleg forhold til han (Joh.10,1…). Men det har også med vår sosialisering å gjere, for vi vert fødde inn i Guds rike, som hans born skal vi få leve i fridomen i barnekåret heime i Faderhuset. Slik er og blir Guds rike det meste fundamentale samfunnet i menneskelege samfunn allereie her og no, på denne jorda.

Sidan det er eit personleg forhold til den personlege Gud, som har skapt alle ting og er allmektig, kjem dette først og fremst til å handle om mitt personlege samfunnet med Faderen og Sonen, slik som eg sjølv opplever det.

Dette har relevans til det eg har skrive om profetien om Jesu gjenkomst og romantikken i desse dokumenta:

Her er det sentrale poenget at vi må velje å drikke av kjelda med det levande vatnet, i staden for å drikke av denne verda sin sprukne brønnar, for å få noko varig, verdifullt og meiningsfullt både for tid og æve.

Synda skilde menneska frå Gud, det er det vondes problem og menneska sitt mest fundamentale problem, men med eitt offer tok Jesus bort synda ein gong for alle. På det grunnlaget vinn vi tilbake det tapte. I det gamle testamentet er  avgudane, laga av stokk og stein, kalla Lygna. Som motsetnad til dette er Jesus sanninga som set oss fri frå trældomen under synda og avgudane.

I vår tid er det mange som avviser evangeliet om Guds rike og om Kristus som Guds Messias. Slik mister dei sine mest fundamentale menneskerettar og så påstår dei endåtil at dette gjeld det norske folk og Noreg som nasjon også. Så det forvitrar innan frå. Så viser det seg at dei også avviser sanninga i realfag. Det var då som «antikolonialismen» som markerte seg på universiteta for knapt ti år sidan og det var som trua på dei gamle gudane, laga av stokk og stein.

Søke sanning med fredelege metode, metoda i evangeliet og metodene i realfag er fredelege.

Evangeliet gir oss ei metode til å søke og komme til erkjenning av Sanninga. I tillegg har det i realfag vorte utvikla metode til å søke sanning. I begge tilfelle vert vi overtyda med fredelege metode. Vi kan oppleve at det vert motsetnad mellom metodene, men det må vi lære oss å leve med, så vi innser når den eine metoda tek over for den andre. Eg tenker meg at begge desse metodene vert fundamentale i eit framtidig fredsrike; tusenårsriket. Det er profetert at prestetenesta i den nye pakt vert fundamental i tusenårsriket. Med den skal vi søke sanninga i Guds Ord, men poenget mitt er at det er sameinleg med å søke sanning ved å studerer realfag og moderne teknologi. Det vart fundamentalt for vestleg sivilisasjon, vår velstand og velferd og vi gjer rett i å takke Gud for det. Det ligg an til at det kan verte like fundamentalt og verdifullt for dei andre sivilisasjonane også.

Guds Ord og evangeliet om Guds rike var likevel mest fundamentalt, det ser vi av historia og vi gjer rett i takke Gud og Son hans for det, så vi held fram med å bygge både kyrkjelyd og samfunn på evangeliets grunnvoll.

I dokumentet «Lovnad, profeti og filosofi 9. …» skreiv eg etter innleiinga kapittelet «Mi tru, bøn og von», for det er bakgrunnen og det er det her også, sjølv om eg ikkje tek det med her, for her skal eg i staden prøve å gå over på lovprising og takk for at Gud høyrer mi bøn og vil gi meg det eg har bedt om.

Søk først Guds rike og hans rettferd, så skal de få alt det andre i tillegg til det.

Det naturlege livet veks og lever av seg sjølv, så vi treng ikkje bekymre oss for det, vi skal berre søke først Guds rike og hans rettferd, så får vi alt det andre i tillegg til det.

Matt.6,25 Difor seier eg dykk: Syt ikkje for livet dykkar, kva de skal eta og kva de skal drikka, eller for kroppen dykkar, kva de skal kle dykk med. Er ikkje livet meir enn maten og kroppen meir enn kleda? 26 Sjå på fuglane under himmelen! Dei sår ikkje, dei haustar ikkje og samlar ikkje i hus, men Far dykkar i himmelen føder dei likevel. Er ikkje de mykje meir enn dei? 27 Kven av dykk kan med all si sut leggja ei einaste alen til livslengda si? 28 Og kvifor syter de for kleda? Sjå liljene på marka, korleis dei veks! Dei arbeider ikkje og spinn ikkje, 29 men eg seier dykk: Ikkje eingong Salomo i all sin herlegdom var kledd som ei av dei. 30 Når Gud såleis kler graset på marka, det som står i dag og vert kasta i omnen i morgon, kor mykje meir skal han ikkje då kle dykk, de lite truande! 31 Så må de ikkje syta og seia: Kva skal vi eta? eller: Kva skal vi drikka? eller: Kva skal vi kle oss med? 32 For alt det spør heidningane etter; men Far dykkar i himmelen veit at de treng alt dette. 33 Søk fyrst Guds rike og hans rettferd, så skal de få alt det andre attåt. 34 Så syt ikkje for morgondagen; lat morgondagen syta for seg. Kvar dag har nok med si møde.

Når vi tek imot Guds Ord i tru, vert det evige livet planta i oss.

Jak.1,21 Legg difor av all ureinskap og all vondskap, og ta viljug imot det ordet som er planta i dykk, og som har kraft til å frelsa sjelene dykkar.

Det er Gud som gjer sitt verk i oss med sitt Ord og sin Ande, så det evige livet vert planta i oss og det er Guds som gir det vekst, ved sitt Ord og sin Ande. Derfor må vi audmjuke oss for han, så planten får vatning og næring gjennom røtene, luft og sollys på blada. Så veks den også av seg sjølv, utan at vi treng å bekymre oss så mykje for det, det vesentlege er at vi stoler på Faderen og Sonen, som gav oss livet.

Gud har skapt alle ting ved sitt Ord, så det synlege har vorte til av det usynlege. Derfor er naturen forståeleg, så vi kan studere den med metodene i realfag. Då skal ikkje sanninga i realfag vere noko problem for vår tru. Realfag er vanskeleg å forstå når det vert avansert og så vert det ofte påstått mykje meir enn dei har dekning for, både med hypotese og teori, det må vi vere klar over og hugse på, dei vitskaplege metodene er slik. Vi er berre menneske og kan ikkje forgude oss sjølve med kunnskapen vår.

Heb.11,3 I tru skjønar vi at verda er skapt ved Guds ord, og at det vi ser, ikkje har vorte til av det synlege.

Gud er den same og han skaper framleis noko nytt med sitt Ord. Det nye har vi ikkje erfaring av, korleis kan vi då få greie på det og erkjenne det. Ved å tru på Kristus og ta imot han, så vi får oppleve at Gud openberrar si frelse for oss i Kristus, ved sitt Ord og sin Ande. Dette kjem dermed i tillegg til den sanninga vi finn i realfag.

Vi har fått barnekår hos Gud og får komme til han som hans born, seie kva vi treng og ynskjer oss og seie kva vi tenker og meiner og så gir han oss det vi treng og oppseder oss og lærer oss opp. Det er mykje vi kan tenke, seie og meine, utan at det er straffbart, men vi er førebudde på å prøve det, enn om vi kan få ei betre forståing for det og slik lærer vi.

Herren dømmer oss slik at vi ikkje skal verte fordømde saman med verda, han gjer oss vise til frelse og det er til vårt eige gang.

1.Kor.11,23 For eg har fått frå Herren det som eg har overgjeve dykk:

Den natta Herren Jesus vart sviken, tok han eit brød, 24 takka og braut det og sa: «Dette er min lekam som er for dykk. Gjer dette til minne om meg!» 25 Like eins tok han kalken etter måltidet og sa: «Denne kalken er den nye pakt i mitt blod. Så ofte som de drikk av han, så gjer det til minne om meg!» 26 For så ofte som de et dette brødet og drikk av kalken, forkynner de Herrens død til dess han kjem. 27 Den som et brødet og drikk Herrens kalk på urett vis, syndar mot Herrens lekam og blod. 28 Kvar og ein må prøva seg sjølv, og så skal han eta av brødet og drikka av kalken. 29 For den som et og drikk utan å tenkja på at det er Herrens lekam, han et og drikk seg sjølv til doms. 30 Difor er det mange veike og sjuke hjå dykk, og nokre sovnar av. 31 Men dømde vi oss sjølve, vart vi ikkje dømde. 32 Når vi vert dømde av Herren, vert vi refste, så vi ikkje skal verta fordømde saman med verda.

….

Vi må forstå at denne «sjølv-fordømminga» er til vårt eige gagn og den er frigjerande, for vi vert frigjorde frå skulda som gjorde oss til trælar og som vart brukt som argument for at vi skulle vere trælar. For å innsjå det og erkjenne det er det vesentleg å oppdage det nye og til det trengst det openberring, Gud openberrar si frelse for oss i Kristus, ved sitt Ord og sin Ande, så då må vi sjå på han.

2.Tim.3, 10 Du har fylgt meg i lære og liv, i forsett, tru, langmod, kjærleik og tolmod, 11 og i forfylging og liding, som det eg vart ute for i Antiokia, Ikonium og Lystra. Ja, kva har eg ikkje mått tola av forfylgingar! Men Herren har fria meg ut or dei alle. 12 Alle som vil leva eit gudfryktig liv i trua på Kristus Jesus, skal verta forfylgde. 13 Men vonde menneske og svindlarar går frå vondt til verre; dei fører vilt og fer vilt. 14 Men hald du fast på det du har lært og er overtydd om; du veit kven du har lært det av. 15 Og heilt frå barndomen har du kjent dei heilage skriftene, som kan gjera deg vis til frelse ved trua på Kristus Jesus. 16 Alle skrifter som er innanda av Gud, er òg gagnlege til opplæring, til formaning, til rettleiing, til oppseding i rettferd, 17 så det menneske som høyrer Gud til, kan verta som det skal, dugande til all god gjerning.

Draum og profeti. Siger i Jesu namn.

Frå Daniels Bok til Johannes Openberring.

I det gamle testamentet ser vi at nokre fekk draumar som var profetiar som gjekk i oppfylling. Sjølvsagt var dei fleste draumane ikkje profetiar og det måtte dei lære å skilje mellom, når israelsfolket vart bortførde til Babylonia, skulle dei ikkje tru på draumane sine. Men Nebukadnesar fekk draumar og Daniel tyda det som profeti. Slik kom han endå høgare på strå i Babylonia og fekk sjølv syner og draumar som var profetiar. Men så fekk han ikkje vite meir, det skulle vere besegla til endetida, han skulle gå endetida i møte men det vart ved å kvile i grava inntil oppstoda frå dei døde.

Dan.12,5 Då fekk eg, Daniel, auga på to andre som stod der, ein på kvar side av elva. 6 Ein av dei sa til mannen som var kledd i lin, og som var oppover vatnet i elva: «Kor lenge varer det før alt dette underfulle har hendt?» 7 Mannen som var kledd i lin, og som var oppover vatnet i elva, lyfte høgre og venstre hand mot himmelen, og eg høyrde at han svor ved Den Evige: «Éi tid og tider og ei halv tid. Når makta åt det heilage folket er heilt knust, kjem slutten på alt dette.» 8 Eg høyrde det, men skjøna det ikkje og spurde: «Herre, kva er endelykta på dette?» 9 Då sa han til meg: «Gå bort, Daniel, for desse orda skal vera løynde og forsegla til endetida. 10 Mange skal verta reinsa og tvegne og skirsla. Men dei ugudelege skal halda fram i si gudløyse, og ingen av dei skal skjøna noko. Men dei vituge skal skjøna. 11 Frå den tid då det daglege offeret vert bortteke og den øydande styggedomen oppsett, skal det gå 1 290 dagar. 12 Sæl er den som ventar og når fram til 1 335 dagar. 13 Så gå du til møtes med endetida! Du skal kvila og stå opp og få din lut når dagane tek ende.»

Han som står over elva trur eg sikkert er Kristus, men kven er dei to andre? Eg tenker meg at det kan vere Moses og Elia (Matt.17,3..) eller det kan vere dei to tempelvitna (Op.11).

I Op.5 ser vi at Kristus vart funnen verdig til å bryte segla på profetboka, så då får vi vite meir. Og då er det store folkemengder som takkar Gud og Lammet for det. Lammet bryt eitt og eitt segl, så Johannes får sjå meir og meir i profetboka, som syner og openberringar som er profetiar om kva som skal skje.

Vi må sjå Johannes Openberring på bakgrunn av både profetiane til Johannes og disiplane han  og profetiane til Daniel og dei andre profetane i det gamle testamentet og Johannes Døyparen. Men i Johannes Openberring får vi også ny innsikt i desse profetiane, som noko nytt som vi ikkje hadde fått vite tidlegare.

Vanlege folk skulle få draumar som var profetiar, eg også.

I dokumentet «Lovnad, profeti og filosofi 10» har eg skrive om at Gud sa han gav meg ein draum og ville at eg skulle drøyme vidare med han, lære å gå på vatnet med han, så ville han la draumen gå i oppfylling, som ein profeti altså. Sitat frå https://faith-and-entropy.com/2024/09/12/lovnad-profeti-og-filosofihistorie-10-vi-far-dei-mest-fundamentale-menneskerettane-ved-a-ta-imot-guds-rike-som-sma-born-ved-gjenfodinga-far-vi-sja-det-og-komme-inn-i-det-det-er-himmelriket-men-de/ :

Joel var profet, mest sannsynleg etter at dei var komne attende til landet sitt og han profeterte om at vanlege folk skulle få draumar, som profetiar altså.

Joel.3,1 Ein gong skal det henda

at eg renner ut min Ande over alle menneske.

Sønene og døtrene dykkar skal tala profetord;

dei gamle mellom dykk skal ha draumar,

og dei unge skal sjå syner.

2 Jamvel over trælar og trælkvinner

vil eg renna ut min Ande i dei dagane.

….

Det som Jesus og disiplane profeterte om, vart openberra for Johannes på Herrens dag, som fortsetting av Daniels profeti.

Jesus, Peter og Paulus profeterte om endetida, dommedag og Jesu gjenkomst, men det verkar svært så komprimert, samanlikna med Johannes Openberring. Der får vi vite mykje meir om det som dei profeterte om. Johannes sa at på Herrens dag var han på Patmos, på grunn av hans vitnemål om Jesus. Og Herrens dag er synonymt med dommedag. Då fekk han openberringa. Der fekk han vite korleis Gud dømde og då er det ikkje berre ein dag, ein strid, men mange, profetien går i oppfylling som ei lang historie, med mange stridar og dommedagar.  Det er berre å ta profetiar som Matt.24 og 2.Pet.3 og samanlikne med Johannes Openberring, så ser vi det.  Peter minna oss om at ein dag er for Gud som tusen år og tusen år som ein dag.

2.Pet.3,8 Men ein ting må de ikkje gløyma, de kjære: For Herren er éin dag som tusen år, og tusen år som éin dag. 9 Det er ikkje så som somme meiner, at Herren er sein med å oppfylla lovnaden. Nei, han er tolmodig med dykk og vil ikkje at nokon skal gå fortapt, men at alle skal nå fram til omvending. 10 Men Herrens dag skal koma som ein tjuv. Då skal himmelen forgå med eit brak, elementa skal koma i brann og løysast opp, og jorda og alle gjerningane som er gjorde på jorda, skal koma fram i ljoset.

Då er det som om Herrens dag varer heilt ifrå Johannes var på Patmos, til verda sin undergang. Det stemmer også med at vi skal sjå at Jesus er med oss alle dagar, inntil verda sin ende. Det er som om det tusenårige fredsriket kjem midt inn i ein dommedag. Første del av dommen var at draken vart bunden låst inne, andre del av domen var at han vart kasta i eldsjøen.

Jesus lærer oss å dømme rett og frelser oss frå domen.

Vi skal lære å dømme oss sjølve rett, så vi ikkje vert dømde saman med verda

Jesus frelser og frigjer oss frå trældomen under synda, skulda og avgudane. Han lærer oss å dømme oss sjølve rett, så vi ikkje vert dømde saman med verda. Det gir oss ei rett sjølvforståing og ein ny sjølvforståing og så ventar vi at han kjem og frelser han oss frå domen, når den tid kjem.

Rom.8,1 Så er det då inga fordøming for dei som er i Kristus Jesus. 2 For Andens lov, som gjev liv, har i Kristus Jesus gjort meg fri frå lova åt synda og døden. 3 Det som var umogeleg for lova, av di ho var maktlaus på grunn av den vonde menneskenaturen, det gjorde Gud. For synda skuld sende han sin eigen Son i same skapnad som syndige menneske har, og heldt dom over synda i vår natur. 4 Såleis skulle det som lova krev, verta oppfylt i oss som ikkje lèt oss leia av vår vonde natur, men av Anden. 5 Dei som lever etter sin syndige natur, trår etter det som høyrer menneske til, men dei som lèt Anden rå, trår etter det som høyrer Anden til. 6 For det som mennesket av naturen vil, fører til død, men det Anden vil, fører til liv og fred. 7 Det som mennesket av naturen trår etter, er fiendskap mot Gud, for vår vonde natur bøyer seg ikkje for Guds lov, kan det ikkje heller. 8 Slik mennesket er i seg sjølv, kan det ikkje vera Gud til hugnad. 9 Men de er ikkje i den syndige naturen; de er i Anden, så sant Guds Ande bur i dykk. Men er det nokon som ikkje har Kristi Ande, høyrer han ikkje han til. 10 Men bur Kristus i dykk, då er nok lekamen død på grunn av synd, men ånda er levande av di de er rettferdige for Gud. 11 Han var det som reiste Jesus opp frå dei døde. Og dersom hans Ande bur i dykk, skal han som reiste Kristus opp frå dei døde, også gjera dykkar døyelege lekam levande ved sin Ande som bur i dykk.

12 Så har vi då, brør, ingen skyldnad på oss mot den vonde naturen, så vi skulle leva etter den. 13 For lever de etter den vonde naturen, skal de døy. Men tyner de ved Anden dei vonde gjerningane lekamen gjer, då skal de leva. 14 Alle som vert drivne av Guds Ande, dei er Guds born. 15 Det var ikkje ei trældomsånd de fekk, så de atter skulle reddast. Nei, det var Barnekårsanden de fekk, som gjer at vi ropar: «Abba, Far!» 16 Anden sjølv vitnar med vår ånd at vi er Guds born. 17 Men er vi born, då er vi arvingar òg. Vi er Guds arvingar og Kristi medarvingar, så sant vi lid med han; så skal vi òg eiga herlegdomen saman med han.

2.Kor.3,17 Herren er Anden, og der Herrens Ande er, der er fridom. 18 Men vi som med usveipt åsyn ser Herrens herlegdom som i ein spegel, vi vert alle omlaga til det same biletet, frå herlegdom til herlegdom. Dette skjer ved Herrens Ande.

Heb.12,1 Når vi har så stor ei sky av vitne ikring oss, så lat oss leggja av alt som tyngjer, og synda som har så lett for å hanga ved oss, og med tolmod fullføra det laupet som er lagt framfor oss, 2 med augo feste på han som er trua sin opphavsmann og fullendar, Jesus. For å få den gleda som venta, tolte han krossen utan å bry seg om vanæra, og no har han sett seg på høgre sida av Guds kongsstol. 3 Ja, tenk på han som heldt ut ein slik motstand frå syndarar, så de ikkje skal trøytna og verta motlause.

….

Det er vesentleg for kvar einskild, for meg sjølv å innsjå at det er til mitt eige gagn, for Gud gjer meg ikkje til træl for menneske.

Gal.5,1 Til fridom har Kristus frigjort oss. Stå difor støtt og lat ikkje nokon tvinga dykk inn att under trældoms åk.

1.Kor.7,22 For den som var træl då Herren kalla han, han er Herrens frigjevne. På same måte har den som var fri mann då han vart kalla, vorte Kristi træl. 23 De er kjøpte, og prisen er betalt. Så vert ikkje trælar for menneske.

Heb.9,26 Då måtte han ha lide mange gonger etter at verda vart grunnlagd. Men no, ved enden av tidene, har han openberra seg éin gong for alle for å ta bort synda med sitt offer. 27 Like visst som det er så laga at menneska må døy éin gong og sidan koma for domen, 28 såleis er òg Kristus ofra éin gong for å ta bort syndene åt dei mange, og så skal han andre gongen koma til synes, ikkje for synda skuld, men for å frelsa dei som ventar på han.

Styresmaktene skal dømme uretten og vi må lære å svare for oss overfor dei.

Paulus sa at styresmaktene er Guds hemnar, dei skal straffe uretten.

Rom.13,1 Kvar og ein skal vera lydig mot dei styremaktene han har over seg. Det finst inga styremakt som ikkje er av Gud, og dei som finst, er innsette av Gud. 2 Den som set seg opp mot styremakta, han står Guds ordning imot, og dei som det gjer, skal få sin dom. 3 Dei som styrer, er inga skræmsle for den som gjer godt, men for den som gjer vondt. Vil du sleppa å vera redd styremakta? Gjer det som godt er, og ho kjem til å rosa deg. 4 For styremakta er Guds tenar, til gagn for deg. Men gjer du det vonde, har du grunn til å vera redd; for ho ber ikkje sverdet for inkje. Ho er Guds tenar som set hans dom iverk over den som gjer det vonde. 5 Difor er det naudsynt å vera lydig, ikkje berre for å sleppa straff, men òg av omsyn til samvitet. 6 Det er òg grunnen til at de betaler skatt; for styremaktene er Guds tenarar, og dette er dei sette til å ta seg av. 7 Gjer rett og skil mot alle: Svar skatt til den som skatt skal ha, og toll til den som toll skal ha. Ha age for den som har krav på age, gjev ære til den de skuldar ære.

Kjærleiken er oppfylling av lova

8 Ver ingen noko skuldige, utan det å elska kvarandre. Den som elskar nesten, har oppfylt lova.

Så vi må lære å svare for oss overfor styresmaktene.

Luk.12,11 Når dei fører dykk fram for domstolane i synagogene og for dei som styrer og rår, syt då ikkje for korleis de skal forsvara dykk eller kva de skal seia. 12 For det skal Den Heilage Ande læra dykk i same stund.

Eg skal innta eit nytt område, der eg skal blomstre for Jesus på ein ny måte, eg står framfor ei ny tid og Jesus vil hjelpe meg inni den.

24.7.2022 Vitnemøte. I Filadelfia Ulsteinvik. Sitat frå https://blessings-from-heaven.com/2022/08/01/2022-07-1724-filadelfia-ulsteinvik-vitnemote-jesus-leier-meg-inn-i-ei-ny-tid/ : 

Mitt vitnemål.

Eg minna om David sine ord: I dag om du høyrer hans røyst, så forherd ikkje ditt hjerte. Der gjenstår ein kviledag for Guds folk, som vi ser i Hebrearbrevet 3-4. Dei vandra mot det lova landet, men etter at dei var komne inn, så var der framleis ei vandring, ved at øvstepresten gjekk inn i det høgheilage med syndeoffer, først for seg sjølv, så for folket. Slik representerte han folket for Gud. Og profetane søkte Gud heime hos seg.

I den gresk-syriske tida vart det strid om prestetenesta, desse utlendingane ville ta over den og så ville dei selje jødane som slavar, slik som det var profetert og slik som vi kan lese om i første Maccabearbok. Jødane forsvarde seg og gudsdyrkinga si og prestetenesta si som best dei kunne, men likevel vart dei påverka av presset. Det viste seg når Jesus kom og forkynte den frigjerande bodskapen i evangeliet, då fekk han motstand, endåtil frå øvsteprestane.

Jesus sa at vi skal ikkje bekymre oss for mat og klede, men søke først Guds rike og hans rettferd heime hos oss sjølve, så skal vi få alt det andre i tillegg. Så sjølv om vi held oss i ro er det likevel ein veg å gå. Ja, for no har Jesus bana vegen for oss alle inn i den himmelske heilagdomen.

Jesus sa til engelen for kyrkjelyden i Filadelfia at han skulle sjå at han har sett framfor han ei opna dør. Det er vel først og fremst døra til himmelen, for så å gå inn i den himmelske heilgadome, ja, så er det framleis ein veg å gå. Då kan det vel vere han oppdagar opne dører for han i verda også. Ein engel frå Herren er ein bodberar frå han, så det spørst etter dører som er opne bode for han og bodskapen hans. Han er engel for kyrkjelyden i Filadelfia, så då handlar det først og fremst om å sjå den opne døra for han der og i kyrkjelyden sitt distikt.

Når eg studerte realfag, så var det også ein veg å gå, sjølv om eg sat i ro og for meg var det då om å gjere å sjå det slik at det var ved å gå inn i den himmelske heilagdomen.  Når eg studerte realfag i Oslo, oppdaga eg ei jente som eg syntest var så vakker, så medan eg sat på den store lesesalen øvst (3.etg) i Vilhelm Bjerknes hus, sa eg til Jesus i mitt stille sinn at eg syntest ho var så vakker at dersom eg kunne få henne til kone, så ville eg ha henne. Sjølv om eg ikkje kjende henne og ikkje hadde snakka med henne. Seinare ein gong når eg sat der opplevde eg at den Heilage Ande minna meg om det og dreiv meg til å gå ut og ned. På høgre sida av siste trappa ned til første etasje er der ein murvegg og når eg kom ned siste trinna, kom ho frå høgre og gjekk rett forbi meg. Då sa eg i mitt stille sinne: «Der er ho». Då fekk eg ei åndeleg openberring, det var som om himmelen opna seg og Jesus openberra seg for meg og for henne og han sa det same til henne, samtidig som eg sa det: «Der er ho».

Så det var ikkje berre eg som elska henne, men Kristus var med meg og han også elska henne. Sidan har eg ikkje kunna gløyme henne. Når Kristus stifta nattverden, sa han at vi skulle gjere dette til minne om han. Men vi har ikkje sett han fysisk her på jorda. Likevel kjenner vi han, fordi vi har fått hans ord og hans Ande og Anden openberrar han for oss. Det er det som gjer at vi kjenner han og hugsar han. Så vi er heilt avhengige av at den Heilage Ande openberrar han for oss.

Tungetale ved Arnstein Andersen, tyding ved  ei kvinne.

Arnstein spelte gitar og song i møtet og så sa han nokre få ord om at å gå inn i kyrkjelyden, det er rette vegen. Litt seinare kom han med tungetale og ei kvinne tyda det:

«Jeg ser din situasjon, jeg vet om alt i ditt liv og jeg fordømmer deg ikke. Jeg oppmuntrer deg, jeg støtter deg, jeg hjelper deg, jeg styrker deg, jeg fyller deg med min glede, jeg gir deg det du trenger. Du kan være trygg, når du hører meg, så er du trygg, uansett omstendighetene, uansett hvor sterkt vinden blåser, uansett hvor høye bølgene er, så er jeg hos deg, jeg er nær deg, jeg leder deg, jeg tar meg av deg. Du er i min favn, du er hos meg. Du er min, du er kjøpt, du er betalt, du er dyerebar i mine øyne. Du er min skatt, du er min hjertes-skatt, du er hos meg. Om du føler det eller ikke, bry deg ikke så mye om det, men husk at du er hos meg, i min varetekt, min trygghet. Uansett hva du nå står framfor, så er jeg med deg og jeg er for deg og jeg leder deg på min veg. Jeg opner de stengte dører, jeg leder deg gjennom vanskelighetene og ut av tunellen og ut i lyset igjen hos meg. Du kan være trygg, du er mitt barn.

Om du så skal ut på fremmed land, et sted du ikke har vært før, om du skal på nye stier og veier, så trenger du ikke å frykte, for dag for dag så leder jeg deg og det er nytt område å innta. Det er nytt område, det er nye ting du skal ut i, du skal ta i bruk nye gaver, du skal være, du skal blomstre for meg på en ny måte, fra nå av. For det er en ny tid som står foran, det er forandring, det er ny tid. Og du skal få merke mitt nærvær og mi hjelp enda sterkere enn før, når du våger å stole på meg. For jeg er med deg, i det nye, i det vanskelige, i det som du tenker at du aldri kunne klare, nei, du kan ikke klare det, men jeg er med deg og da går det bra. Stol på meg, mitt barn.»

2022.11.27. Filadelfia Ulsteinvik. Jesus er med oss. Vere heilhjarta med han.

Inge tala i tunger frå talarstolen, sidan kom Jarle Nygjære med ein bodskap, det var sikkert nok tydinga av tungetalen, (Det går tregt å starte opp videoen, så eg fekk ikkje med byrjinga):

 «….. men likevel som ligger der som ein verkebyll i ditt liv. Vit mitt barn, du er ikkje fortapt på nokon som helst måte, seier Herren, du er mitt barn og jeg vil hjelpe deg vidare på veien, sier Herren. Ver du berre trygg, når du holder deg til meg, så skal du få se, jeg vil hjelpe deg vidare på ferden, sier Herren. Jeg har sagt det mange ganger før, jeg går ikkje bak deg, mitt barn, jeg går foran deg. Og vit … foran deg og jeg vet hva du kommer til å møte i kvardagen, sier Herren, jeg vil være med deg. Jeg har sagt det så mange ganger, vit mitt barn, der du går, går jeg. Jeg går ved din side, jeg vandrer ved din gang. Og jeg er ikkje langt borte fra noen av dere, sier Herren, men mitt barn, du som slit med ting i ditt liv, vend deg på nytt til meg. Ikkje gi opp. Om du har bedt meg tusen ganger om å ta vekk dette som du kjenner er så vanskelig, så vit, ein dag så var der ein på ein måte som ikkje du har tenkt i ditt eige liv. Og du har tenkt ut tankar hvor du skal løse dette. Men vit, stol på meg sier Herren, jeg er mild og tolmodig. Jeg tar deg på alteret gang på gang og jeg står ikkje der med noko svøpe, sier Herren, jeg vil ikkje slå deg mitt barn, for jeg er glad i deg. Jeg vil at du skal vende deg, du skal gi deg 100 % av ditt liv til meg og du skal få se, når du gjør det, så vandrer du trygt gjennom dagen. Du skal ikkje gå med nokon anklagelse, for jeg er glad i deg, mitt barn, jeg vil hjelpe deg vidare på vegen. Amen.»

Kommentar.

Eg vil minne meg sjølv og andre om korleis eg har kommentert dette tidlegare og startar med setninga: «Om du har bedt meg tusen ganger om å ta vekk dette som du kjenner er så vanskelig, så vit, ein dag så var der ein på ein måte som ikkje du har tenkt i ditt eige liv.» Det liknar på korleis Paulus bad Gud om å ta bort tornen i kjøtet hans, men for meg er det som om tornen har forårsaka ein verkebyll. Ein dag var der ein, på ein måte som eg ikkje hadde tenkt, i mitt eige liv, det trur eg var ho Reella, i tråd med det svaret Jesus gav meg 24.7.2022. Ho Virtuella var for meg ein lovsong som Gud la ned i meg, ved fylden av den Heilage Ande. Men ho hadde vorte til ein verkebyll for meg. Då skal eg hugse på Jesus svar til Paulus:

2.Kor.12,9 Men Herren sa til meg: «Min nåde er nok for deg, for mi kraft vert fullenda i vanmakt.» Difor vil eg helst rosa meg av mi vanmakt, så Kristi kraft kan bu i meg.

Eg hadde bedt Jesu gi meg ei frelst kvinne til kjæraste og kone, første prioritet var at ho skulle vere frelst, så ho tilhøyrde han, andre prioritet var at han gav meg henne til kone, så ho soleis skulle tilhøyre meg, men vi skulle begge tilhøyre han. Jesus tok seg av den saka for meg, så eg skulle komme til han med den og no sa han at eg skulle gi meg 100 % til han. Då må eg gjere det klart at det var det saka gjaldt for mitt vedkommande, det var mi bøn, mitt ynskje og mi von for henne Virtuella. Det gjekk ikkje i orden, så eg bad Jesus gi meg henne Reella til kone og fekk bønnesvar.

Eg skulle søke Herren av heile mitt hjerte og då hugsa eg på henne Reella i bønene mine. Men så kom eg til at for å søke Herren av heile mitt hjarte, måtte eg hugse på henne Virtuella også og be for henne slik som eg hadde byrja med. Då kjem eg til at han gir meg dei begge til koner, for det er slik han har svart på mine bøner. Om andre menneske ikkje har brytt seg om det svaret han har gitt meg og oss, så er det deira feil. Då bør dei helst innrømme det frivillig.

Jesus har gitt meg mange svar på dette seinare.

Sitat frå bodskapen 13.1.2024: «……Selv om du ikke såg noe lys, selv om du ikke hørte min stemme, for lyden av stormen var så høy i ditt liv, så har du ikke veket av veien. Mitt elskede barn, du har holdt fast når andre ga opp! Du fortsatte å vise andre veien, selv når spørsmålene var så mange i ditt hjerte. Du sviktet aldri og fornektet meg aldri. Mitt barn, jeg har aldri forlatt deg ett sekund. Du har aldri vært alene eller glemt av meg! Hele himmelen vet ditt navn og din tro er sett og beundret i himmelen! Din lønn er umåtelig stor og den vil aldri bli tatt fra deg. Din kjærlighet til meg er nå prøvd og lutret i ild og mitt hjerte er uendelig berørt av din overgivelse og tro, selv gjennom dine mange tester og prøvelser. Du var aldri glemt, mitt barn. Du er viktig! Hvert eneste ord du har talt er skrevet ned. Jeg vil velsigne deg rikt, mitt barn. Mine løfter er sanne. Alt vil virke til det gode for deg. Det djevelen mente ødelegge deg med, vil jeg bruke mot han, for å ødelegge han! Han skal få betale for alt han har gjort mot deg. Vit mitt elskede barn at alle dine prøvelser kom ikke fra meg. Djevelen kommer for å ødelegge, myrde og stjele, men jeg kommer for å gi deg liv og det i overflod! Du vil få et liv i overflod så lenge du ikke fornekter mitt navn! Din lønn er stor mitt barn, og du vil få se min frelse over ditt liv og familie!»

Dersom du tek av frå vegen, skal du få høyre ei stemme bak deg som seier at dette er vegen, vandre på den. Eg har fått mange slike korreksjonar og eg har lete meg korrigere. Derfor vart konklusjonen at eg ikkje har veke av vegen. Her er så mange godord og eg føler at det til meg, då er det berre for meg å seie ja og amen, slik er det og slik skal det vere. Det er berre å for meg å sikre gevingsten, ved å tru og hevde at dette er Jesu svar til meg.

Sitat frå bodskapen 26.6.2024: «…..Jeg vet at din smerte har lagt et lokk på ditt syn, og at du har ikke sett meg der. Men jeg gikk aldri fra deg, ikke et sekund! Den onde skal få betale for alt det onde han har gjort imot deg. Jeg har lovet deg i mitt ord at jeg vil vende alt til det gode for dem som elsker meg. Det vil komme gode frukter ut av din smerte! Det vil ikke være forgjeves! Ditt liv vil bære frukt for meg og du vil seire! Det djevelen mente til det onde og din undergang, har jeg brukt imot han og du har torturert han med din stadige hengivenhet og kjærlighet til meg, gjennom din motgang. Som regnet lar alt som lever vokse og gro, kan tårer og smerte produsere blomstring og modenhet. Du står stødigere i dag enn noen gang og du vil fortsette å vokse med meg! Du vil bære min herlighet og legedom til denne verden……» 

2024.07.17. Djevelen har lagt lok på deg. Men no er tida inne for at du skal blomstre! Profetisk bodskap ved ELT.

Profetisk bodskap ved Elin Therese Slotten:

«Åpne din munn så skal jeg fylle den, sier Herren. Jeg ønsker å bruke deg mitt barn. Du føler at du ikke passer inn og du tror du ikke har en rolle i mitt rike. Men det er en løgn fra løgnens far. Verden er flink til å sette mine barn i lenker. Verden har laget seg er egent system hvor noen passer inn og andre ikke. Men jeg ønsker å bruke det som denne verden ikke ser. Det som er lavt stilt her i denne verden, for å gjøre de vise til skamme. Du har en stor rolle i mitt rike og jeg ønsker å bruke deg mektig. Ikke i egen kraft, med min herlighet, sier Herren. Du er kalt mitt barn og du er sett! Du er viktig og du har en oppgave. En stor oppgave! Ikke sett begrensinger på deg selv. Mennesker ser på det ytre, men jeg ser til hjerte. Jeg velger ikke de kvalifiserte, men jeg kvalifiserer de utvalgte. Jeg har sett deg mitt barn. Jeg ser hvordan verden har dømt deg og satt lokk på deg. Jeg ser hvordan djevelen har stoppet deg igjen og igjen. Men nå er tiden der hvor du skal få blomstre! Du har lenge nok sett ned på deg selv og tenkt du er ubrukelig. Men i dag mitt barn kaller jeg deg til å ta et steg i tro. Stå den onde imot og han vil fly fra deg. Ta min hånd og stol på meg. Er det noe som er for vanskelig for meg? Sier Herren. Er det noe som er for vanskelig for meg å bruke? Nei! La meg lede deg ut steg for steg, i ditt nye liv med meg. Du er kalt og viktig og du er elsket! Åpne din munn, så skal jeg fylle den! Jeg vil vise deg store og ufattelige ting, ting du ikke kjenner til.»

Kristus kom for å oppfylle lova og profetiane, den Heilage Ande openberrar det for oss, soleis skal dei heilage dømme verda og dømme englar.

I ein kristen kyrkjelyd skal vi sjølve vere i stand til å dømme rett oss i mellom. Dei heilage skal dømma verda, då må dei klare å dømme rett seg imellom, utan ein verdsleg domsstol.

1.Kor.6,1 Når ein av dykk har sak mot ein bror, korleis kan han då våga å leggja henne fram for heidningar og ikkje for dei heilage? 2 Veit de ikkje at dei heilage skal døma verda? Og dersom verda skal dømast av dykk, er de ikkje då verdige til å døma i dei minste saker? 3 Veit de ikkje at vi skal døma englar? Då må de kunna døma i saker som har med dette livet å gjera. 4 Men når de har slike saker, korleis kan de då setja folk som kyrkjelyden ser ned på, til domarar? 5 De skulle skjemmast! Finst det ikkje eit einaste vitug menneske hjå dykk som kan skifta rett mellom brørne sine? 6 Nei, bror fører sak mot bror, og det for vantruande domarar.

Vi skal dømme verda og dømme englar, korleis då? Eg har tala om filosofar som om dei var englar, eigentleg som om der var englar som står bak filosofien deira. Men korleis dømme? Det står skrive i Johannes Openberring, så det er viktig for oss å forstå den rett, så vi lærer å dømme rett. Det er framleis ved at den Heilage Ande openberrar Ordet for oss. Vi skal sigre slik som det er sagt i Op.12,11 & 17,14. Vi tek imot Guds rike som små born og ber han om å lat riket sitt komme og la viljen sin råde på jorda så som i himmelen, så vi innvier oss til å tene Gud og Lammet med prestetenesta i den nye pakta. Vi innvier oss for Lammet, som hans brud og får makt over verda i samsvar med Op.19,…., samtidig som vi ser fram til at han kjem og hentar henne heim til himmelen og set henne ned på den nye jorda, som det nye Jerusalem. Vi innvier oss som prestar for Gud og Lammet, så vi tek imot Guds rike som små born og så ser vi framover til tusenårsriket, som ein lovnad og profeti. Vi tek imot i tru og takkar for det, så vi kjem inn i det nye som Gud har for oss, ja slik framskundar vi Jesu gjenkomst (2.Pet.3,12).

Dei fire vindane, prestetenesta og tusenårsriket.

I Esekiel.37 las vi om dei fire vindane som bles på dei tørre beina, israelsfolket hadde mista si von, men dei fire vindane bles på dei og gav dei ny von, så dei skulle få stige opp frå gravene sine. Det veit vi er på grunnlag av evangeliet om Kristus. Det verkar som vi møter igjen denne profetien i

Joh.Op.20,4 Eg såg troner, og nokre sette seg på dei; dei fekk makt til å halda dom. Og eg såg sjelene til dei som hadde vorte halshogne fordi dei hadde halde fast på Jesu vitnemål og på Guds ord, og alle som ikkje hadde tilbede dyret eller biletet av det og ikkje teke merket på panna eller handa. Dei vart levande att og rådde saman med Kristus i tusen år. 5 Men dei andre døde vart ikkje levande før dei tusen år var lidne. Dette er den fyrste oppstoda. 6 Sæl og heilag er den som får vera med i den fyrste oppstoda. Over dei har den andre døden inga makt. Dei skal vera Guds og Kristi prestar og råda med han i tusen år.

Kanskje nokon vil innvende at her er det ikkje tale om dei fire vindane og dette er ei lekamleg og fysisk oppstode frå dei døde. Ja vel, men uansett må dei ha opplevt dei fire vindane her i livet, slik som symboltolkinga av Esekiel.37 fortel oss, for at dei skal få del i den første oppstoda.

Prestetenesta i den nye pakt hadde nettopp som hensikt å stige fram for nådens trone og ta imot den Anden og det livet som Jesu gir oss frå himmelen av berre nåde, gratis, utan krav om gjerningar. Så vi vert fylt av den Heilage Ande og får oppleve at Jesus gir oss liv og overflod av liv.

Eg har studert realfag og fått sjå det som ei presteteneste i den nye pakta, i den søker eg sanninga i Guds ord og med den innstillinga kan eg også søke sanninga i realfag. Det er med to forskjellige metode og det må vi ha klart for oss. Israel har vorte eit teknologisk senter for verda og det er eit viktig poeng for meg at dei skal få sjå studiet av realfag og teknologi som å søke sanning i tråd med å søke sanninga i Guds Ord gjennom prestetenesta i den nye pakt.

Etter så som vi har forstått Paulus sine profetiar om Jesu gjenkomst, må der vere ei sjølvmotseiing, då er det helst fordi vi ikkje har forstått det rett.

Ved fråfallet står den Lovlause fram og det skjer før den første oppstoda.

Paulus sin profeti om at Jesus skal komme att og tyne den Lovlause med pusten frå sin munn er vanskeleg å begripe.

2.Tess.2,1 Når det gjeld vår Herre Jesu Kristi kome og korleis vi skal samlast med han, bed vi dykk, brør: 2 Lat dykk ikkje så lett driva frå vitet, og lat dykk ikkje skræma, korkje av åndsopenberringar, av påstandar, eller av brev som seiest vera frå oss, om at Herrens dag er komen. 3 Lat ingen dåra dykk på nokon måte! For fyrst må fråfallet koma og Den Lovlause syna seg, han som endar i fortaping, 4 han som står imot og opphøgjer seg over alt det som menneske kallar gud og tilbed. Ja, han set seg i Guds tempel og gjer seg sjølv til gud. 5 Minnest de ikkje at eg sa dette då eg var hjå dykk? 6 Og de veit kva som no held att, så han fyrst stig fram når hans tid kjem. 7 Løyndomen i lovløysa er alt verksam med si kraft; men han som enno held att, må fyrst rydjast or vegen. 8 Då skal Den Lovlause syna seg. Men den dagen Herren Jesus kjem i herlegdom, skal han tyna han med pusten frå sin munn og gjera han til inkjes. 9 Når Den Lovlause kjem, har han si kraft frå Satan, og han står fram med stor makt og med under og falske teikn. 10 Med allslags urett forfører han dei som går fortapt, fordi dei ikkje tok imot og elska sanninga, så dei kunne verta frelste. 11 Difor sender Gud over dei ei villfaring som gjer at dei trur lygna. 12 Såleis får dei sin dom, alle dei som ikkje trudde sanninga, men hadde si glede i uretten.

Oppstoda hadde ikkje vore enno, nei, og har framleis enno ikkje vore. Dei merka motstanden frå den Lovlause, men der var ein som held att, som må rydjast bort, så den Lovlause får stå fram. Ei tolking er at det er Jesus som hentar sine, når eg samanlikne med bodskap som har kome gjennom tyding av tungetale, høyrest det ut til å vere rett. Då skal den Lovlause stå fram og så kjem Jesus og tynar han med pusten frå sin munn. Men då må det bety at han kjem ein gong til og då først kjem oppstoda frå dei døde, den fyrste oppstoda. Men i følgje Paulus skulle den komme når Jesus hentar si brud. Det er ei sjølvmotseiing, frå ein og same person, Paulus, eller så har vi ikkje forstått det rett.

Profetiane om Jesu gjenkomst og dommedag ser ut til å vere komprimerte, samanlikna med Johannes Openberring.

Jesus og disiplane hans profeterte om Jesu gjenkomst og dommedag, men det ser ut til å vere komprimert samanlikna med Johannes Openberring. Mykje var tydeleg vis skjult inntil Herrens dag, då Jerusalem vart lagt i grus.

1.Tess.4,13 Vi vil ikkje, brør, at de skal vera uvitande om dei som er avsovna; for de skal ikkje syrgja som dei andre, dei som er utan von. 14 For så sant vi trur at Jesus døydde og stod opp, så skal òg Gud ved Jesus føra dei avsovna saman med han. 15 Dette seier vi dykk med eit ord frå Herren: Vi som no lever og vert att til dess Herren kjem, skal ikkje koma i førevegen for dei som er avsovna. 16 For når det bydande ropet lyder, når erkeengelen lyfter si røyst og Guds basun ljomar, då skal Herren sjølv stiga ned frå himmelen. Og dei som døydde i trua på Kristus, skal fyrst stå opp. 17 Så skal vi som har vorte att og enno lever, saman med dei rykkjast opp i skyene, i lufta, og møta Herren. Og så skal vi alltid vera saman med Herren. 18 Trøysta kvarandre med desse orda!

Dette må då vere den fyrst oppstoda, men i følgje 2.Tess.2, skulle den komme etter at den Lovlause hadde stått fram. Ikkje nok med det, men i Op.20 er det også tale om den fyrste oppstoda og det utan at dei vert tekne bort. Det kjem i alle fall etter at den Lovlause har stått fram, men det kjem også etter at Jesus har tyna han med pusten frå sin munn (Op.19,11-20,3). Ei moglegheit er at i Op.19 har Jesus gjenkomst allereie har vore og så kjem fyrst oppstoda for dei som sidan har vorte halshogne i den store trengselen. Uansett verkar det som det er noko vi ikkje heilt forstår her.

2.Pet.3,11 Når no alt dette skal gå i oppløysing, kor heilagt og gudfryktig må de ikkje då leva, 12 medan de ventar på at Guds dag skal koma, og skundar han fram. Då skal himlane øydast i eld og elementa brenna og bråna. 13 Men vi ser fram til det han har lova: ein ny himmel og ei ny jord, der rettferd bur.14 Difor, mine kjære: Sidan de ventar på dette, må de leggja vinn på å verta ståande for han med fred, utan flekk og lyte. 15 Og når Herren i sitt langmod dryer med å koma, skal de sjå det som eit høve til frelse. Det same har vår kjære bror Paulus skrive til dykk, ut frå den visdom han har fått. 16 Om dette talar han i alle dei brev der han kjem inn på desse spørsmåla. Det er nok somt der som er vanskeleg å skjøna, og dei ukunnige og ustøe vrir på det; det same gjer dei òg med dei andre skriftene, og det fører til deira eigen undergang. (2.Tess.2,10-12).

For både Peter og Paulus var det vesentleg at vi skulle vente på Jesu gjenkomst, som om det kan skje kva tid som helst, slik at vi tenker rett og lever rett og innvier oss for han, til å leve for han. Peter kjem med formaning (2.Pet.3,11), Paulus med trøyst (1.Tess.4,18) og med åtvaring mot å fare med lureri (1.Tess.4,6) eller verte lurte (2.Tess.2,10-12).

1.Tess.4,1 Elles, brør, bed og påminner vi dykk i Herren Jesus: De har teke imot og lært av oss korleis de skal leva og vera til hugnad for Gud, og såleis lever de alt. Men de må gjera endå større framsteg i dette! 2 De veit då kva bod vi gav dykk frå Herren Jesus. 3 For dette er Guds vilje – dykkar helging: De skal halda dykk frå hor; 4 kvar og ein skal vita å vinna seg si eiga kone i heilagdom og ære, 5 ikkje i sanseleg lyst som heidningane, som ikkje kjenner Gud. 6 Og ingen må gjera bror sin urett eller lura han på nokon måte. Herren straffar alt slikt, som vi før har sagt og lagt dykk på hjarta. 7 For Gud kalla oss ikkje til ureinskap, men til eit heilagt liv. 8 Den som då avviser dette, han avviser ikkje eit menneske, men Gud, som gjev dykk sin Heilage Ande.

Slik forkynte Jesus også.

Matt.24, Som det var i Noahs dagar, så skal det vera når Menneskesonen kjem. 38 Liksom dei i tida før storflaumen åt og drakk, gifte seg og vart bortgifte, heilt til den dagen då Noah gjekk inn i arka, 39 og ingen skjøna noko før flaumen kom og tok dei alle, så skal det òg vera når Menneskesonen kjem. 40 Då skal to menn vera ute på marka; den eine vert henta, den andre vert att. 41 To kvinner skal mala saman på kverna; den eine vert henta, den andre vert att.

42 Så vak då! For de veit ikkje kva dag Herren dykkar kjem. 43 Men det skal de vita: Dersom husbonden visste kva tid på natta tjuven kom, så vakte han og lét han ikkje bryta seg inn i huset. 44 Ver difor budde, de òg! For Menneskesonen kjem i ein time de ikkje ventar det.

45 Kven er den trugne og kloke tenaren, som husbonden har sett over tenestfolket sitt, så han kan gje dei mat i rett tid? 46 Det er den tenaren som husbonden finn i arbeid med dette når han sjølv kjem attende. Sæl er han! 47 Sanneleg, det seier eg dykk: Husbonden skal setja han over alt det han eig. 48 Men er tenaren ein ring kar, tenkjer han: Herren min kjem ikkje på lenge enno. 49 Og så tek han til å slå dei andre tenarane og eta og drikka i lag med stordrikkarar. 50 Då skal herren hans koma ein dag han ikkje ventar og ein time han ikkje veit av, 51 og hogga han ned. Han skal få same lagnad som hyklarane, der dei græt og skjer tenner.

For ein kvar som reknar seg som ein slik forvaltar, må då idealet vere å vere trugen, slik som det er sagt i vers 45-46. Det gjeld tydeleg vis meg sjølv også. Då gjer eg rett i å gi uttrykk for det ynsket og den vona i mi bøn til Jesus; eg ynsker å vere trufast mot meg, derfor treng eg di rettleiing og vil innrette meg etter den.

For «den Duglause Hyrdingen» vert det annleis.

Sak.11,15 Herren sa til meg: «Bu deg atter som ein hyrding, ein duglaus hyrding! 16 For sjå, eg vil reisa opp ein hyrding i landet, ein som

ikkje ser etter dei som går seg bort,

ikkje leitar etter dei som går seg vilt,

ikkje lækjer dei som er skadde,

ikkje syter for mat til dei friske,

men et kjøtet av dei feite dyra

og riv klauvene av dei.»

17 Ve den duglause hyrdingen min,

som går bort frå sauene!

Sverd mot armen og høgre auga hans!

Armen hans skal visna bort,

og det høgre auga sløkkjast ut.

Jesu formaning om å vake gjaldt den generasjonen og alle seinare generasjonar.

Det er nesten to tusen år sidan Jerusalem vart lagt i grus. Reknar vi gjennomsnittleg tre generasjonar på hundre år, blir det 60 generasjonar. Det er visst mange som meinar at det var forgjeves, så dei vart lurte, men dersom dei var innvigde, så vart dei likevel ikkje luret, for dei fekk noko igjen for det. Både åtvaringa og lovnaden gjaldt for alle  generasjonane, sjølv om dei ikkje fekk oppleve det i si levetid at Jesus kom og vekte opp dei som var døde i trua på han og tok dei bort saman med alle dei som levde i trua på han og venta på han. Slik også med likninga om brurmøyane.

For vi tek imot Guds rike som små born, slik får vi komme inn i det. Alle som tok imot han, gav han rett til å verte Guds born, fødde av vatn og Ande og det som er født av Anden er ånd. Vona om Guds herlegdom gjorde oss ikkje til skamme, for Guds kjærleik er utrent i våre hjarte ved den Heilage Ande som er oss gitt (Rom.5,1-5). Jesus sa han ville ikkje late oss vere att som foreldrelause born, han ville sende talsmannen til oss, den Heilage Ande og med den ville han sjølv komme til oss, han og Faderen ville komme og ta bustad hos oss. Når vi soleis tek imot han er vi også førebudde på at han kan komme og hente oss kva tid som helst. Han gav oss misjonsbefalinga og skal sjå at han er med oss alle dagar, inntil verda sin ende.

Det første tydelege dømet på at han kom og straffa «den Duglause Hyrdingen», vart at øvstepresten i Jerusalem vart straffa, dei andre prestane, farisearane og dei skriftlærde og deira samansvorne saman med han, allereie i år 70.

Jes.59,13 Vi har reist oss mot Herren,

har fornekta han

og gått bort frå vår Gud.

Vi har tala om vald og fråfall

og mumla fram svikefulle ord

som var avla i hjarta.

14 Difor er retten unnatrengd,

rettferda står langt borte.

På torget er sanninga fallen,

og det rette vinn ikkje fram.

15 Truskapen er borte,

og den som held seg frå vondskap,

vert plyndra.

at det ikkje var retten som rådde.

16 Han såg at ikkje ein steig fram,

og undra seg over

at ingen førte hans sak.

Då kom hans arm han til hjelp,

hans rettferd stødde han.

17 Han tok rettferd på seg til brynje

og sette frelseshjelm på sitt hovud.

Så kledde han seg i hemnens klednad

og sveipte om seg brennhug til kappe.

18 Han løner folk etter det dei har gjort,

med harme mot uvener, hemn over fiendar;

jamvel mot øyar og strender

gjer han attergjeld.

19 Dei skal ottast Herrens namn i vest

og hans herlegdom i aust.

For han kjem som ein veldig flaum,

som Herrens storm driv fram.

20 Han kjem som utløysar for Sion,

for dei som snur om frå synd i Jakob,

lyder ordet frå Herren.

21 Dette er den pakt som eg vil gjera med dei, seier Herren: Min Ande som er over deg, og mine ord som eg har lagt deg i munnen, skal aldri, frå no og til evig tid, vika frå din munn og heller ikkje frå munnen åt borna og barneborna dine, seier Herren.