Tempelet i Jerusalem, eit stridens eple.

Tempelet i Jerusalem betydde makt i regionen og fred med folka rundt.

David var konge i Israel 1000-965 f.Kr. Han trudde på Israels Gud og audmjuka seg for han og Gud leia han til siger i krig, han vart ein stor krigarkonge, som gjorde Israel til ei stormakt i Midtausten. Når han var på toppen av si makt, ville han gjerne bygge eit tempel for Gud i Jerusalem, men Gud hadde no himmelen å bu i og svarde han at han hadde slakta for mykje folk til at han skulle få bygge eit hus for han på jorda. Men når son hans tok over makta, ville han gi han fred på alle kantar, han skulle bygge tempelet for han.

Salomo var konge i Israel 965-926 f.Kr. Sidonarane var dyktige tømmermenn, så Salomo gjorde avtale med kongen i Tyrus at folka hans skulle levere sedertre, så skulle han betale dei for det. Og kong Hiram var glad for at dei fekk det oppdraget.

1KG 5,17 – 1KG 5,18 Kongen baud at dei skulle bryta ut store og verdifulle steinar; for grunnmuren under templet skulle vera av hoggen stein. 18 Bygningsmennene åt Salomo og Hiram og mennene frå Gebal hogg dei til. Dei gjorde i stand både stokkane og steinane som templet skulle byggjast av. [Gebal: -> Jos 13, 5.]

1KG 6,11 – 1KG 6,14   Då kom Herrens ord til Salomo, og det lydde så: 12 “No byggjer du dette huset. Dersom du då ferdast etter føresegnene mine, held lovene mine, aktar på alle boda mine og fylgjer dei, så vil eg gjera mot deg etter det ordet eg gav David, far din. 13 Eg vil bu midt imellom israelittane og ikkje skiljast frå Israel, folket mitt.” 14   Så bygde Salomo huset og gjorde det ferdig.

1KG 7,13 – 1KG 7,14 {UTSTYRET TIL TEMPLET}  Kong Salomo sende bod etter Hiram frå Tyrus. 14 Han var son til ei enkje av Naftali-ætta, og far hans var ein koparsmed frå Tyrus. Hiram var ein dugande mann og hadde godt skjøn og stor kunnskap, så han kunne gjera allslags arbeid i bronse. Han kom til Salomo og gjorde alt det arbeidet kongen ville ha gjort.

Gjenoppbygging av tempelet.

Judea og Jerusalem vart hærteke av Babylonarane i 587 f.Kr. Tempelet vart nedrive og folket bortførde til Babylonia. I 538 fekk dei vende heim att og tempelet vart bygd oppatt i 520-515 f.Kr. Eit nabofolk ville hjelpe dei, men dei tok ikkje imot hjelp. Då fekk dei motstand.

ESR 4,1 – ESR 4,5 {FIENDANE STANSAR ARBEIDET PÅ TEMPLET}  Judas og Benjamins motstandarar fekk høyra at dei som var komne heim or fangenskapet, heldt på å byggja eit tempel åt Herren, Israels Gud. [Judas og Benjamins motstandarar: folket i Samaria, som var ei blanding av israelittar og framande. Sml. 2 Kong 17, 24 ff.] 2 Då gjekk dei til Serubabel og ættehovdingane og sa: “Lat oss få vera med dykk og byggja! Vi tilbed då den same Gud som de, og vi har ofra til han heilt sidan assyrarkongen Asarhaddon førte oss hit.” 3 Men Serubabel, Josva og dei andre ættehovdingane i Israel svara: “Nei, de har ikkje noko med å byggja templet for vår Gud saman med oss. Vi vil vera åleine om å byggja hus for Herren, Israels Gud, så som persarkongen Kyros har gjeve oss påbod om.” 4   Folket i landet gjorde då judearane motlause og skræmde dei bort frå arbeidet. [Folket i landet: dei framande som hadde blanda seg med israelittane. Sjå v. 1 f.] 5 Så lenge Kyros var konge i Persia, og sidan heilt til Dareios fekk makta i landet, betalte dei nokre kongelege rådgjevarar for at dei skulle hindra Juda-folket i å gjennomføra planane sine.

Seinare skreiv dei brev til kongen i Persia med klagemål mot Jerusalem og fekk stoppa arbeidet på tempelet ei tid.

ESR 4,11 – ESR 4,24 Dette er ei avskrift av brevet som dei sende til han:   Til kong Artaxerxes, frå tenarane dine, mennene i provinsen vestanfor Eufrat. 12   Kongen skal vita at dei jødane som fór bort frå deg, er komne hit til oss i Jerusalem. Dei byggjer opp att denne vonde og opprørske byen, set murane i stand og vøler grunnvollane. 13 No skal kongen vita at dersom denne byen vert oppattbygd og murane sette i stand, då kjem folket der korkje til å svara skattar eller avgifter i varer og pengar, og det vil med tida verta til skade for kongane. 14 Etter som vi står i kongens teneste, vil vi ikkje roleg sjå på at kongen lid skade. Difor sender vi melding om dette til kongen, 15 så du kan få røkt etter i årbøkene åt fedrane dine. Der vil du finna og sjå at dette er ein opprørsk by som har vore til skade for kongane og provinsane, og at folket der har gjort oppreist frå gamal tid. Difor vart denne byen øydelagd. 16 Kongen skal vita at dersom byen vert oppattbygd og murane sette i stand, då kjem du til å missa provinsen vestanfor Eufrat.  17   Kongen sende dette svaret:  Til rådsherren Rehum, skrivaren Sjimsjai og dei andre embetsbrørne deira som bur i Samaria og elles i provinsen vestanfor Eufrat.  Ver helsa! 18 Brevet som de sende oss, har eg fått omsett og opplese. 19 Eg sette folk til å granska etter, og dei fann at denne byen frå gamal tid har sett seg opp mot kongane. Det har vore uro og opprør der. 20 Kongane i Jerusalem var mektige; dei rådde over alt landet vestanfor Eufrat og tok inn skattar og avgifter i varer og pengar. 21 Sei no frå at desse mennene skal hindrast i arbeidet sitt, så byen ikkje vert oppattbygd før det kjem påbod om det frå meg. 22 Men gå varsamt fram, så de ikkje gjer noko mistak. Elles kunne det verta til endå større skade og tap for kongane. 23   Så snart avskrifta av brevet frå kong Artaxerxes hadde vorte lesen for Rehum, skrivaren Sjimsjai og embetsbrørne deira, skunda dei seg av stad til jødane i Jerusalem og hindra dei med vald og makt. 24 Då stansa arbeidet på Guds hus i Jerusalem, og det låg nede til året etter at Dareios hadde vorte konge i Persia.

Når tempelet var ferdig, var det mange som gremma seg over at det ikkje vart på langt nær så flott som Salomos tempel, men Gud hadde trøystande ord til dei.

HAG 2,1 – HAG 2,9   Den 21. dagen i den sjuande månaden kom Herrens ord ved profeten Haggai, og det lydde så: [Den 21. dagen: medan folket var samla siste dagen i lauvhyttehelga. Sml. 3 Mos 23, 39.] 2 Sei til Serubabel Sjealtielsson, statthaldaren i Juda, og til Josva Jehosadaksson, øvstepresten, og til dei som er att av folket: 3   Er det enno nokon att av dykk som har sett kor herleg dette huset var før? Og kva tykkjer de om det no? Ser det ikkje smått ut?  4   Men no, ver frimodig og sterk, Serubabel!  lyder ordet frå Herren.  Ver frimodig, Josva Jehosadaksson,  du øvsteprest!  Ver frimodig, alt folket i landet!  lyder ordet frå Herren.  Gå og arbeid, for eg er med dykk!  lyder ordet frå Herren, Allhærs Gud. 5   Den lovnaden gav eg dykk  då de drog ut or Egypt.  Og min Ande bur imellom dykk. Ver ikkje redde!  6   For så seier Herren, Allhærs Gud:  Endå ein gong, om ei lita stund,  vil eg skaka himmel og jord,  havet og det turre land. 7   Eg skjek alle folkeslag,  så skattane deira kjem hit.  Og eg fyller dette huset med herlegdom,  seier Herren, Allhærs Gud. 8   Sølvet er mitt, og gullet er mitt,  lyder ordet frå Herren, Allhærs Gud. 9   Dette nye huset skal verta  herlegare enn det førre,  seier Herren, Allhærs Gud.  På denne staden vil eg gje fred,  lyder ordet frå Herren, Allhærs Gud.

Tempelet, eit stridens eple i den hellenistiske verda.

Allereie når jødane var i Babylonia, profeterte Daniel om at det kom til å verte ein hard strid om det nye tempelet i Jerusalem. Eg vil hevde at ingen annan profeti i Bibelen fortel ei så lang historie så detaljert før det skjer. No er det altså historie, tempelet i Jerusalem, med si presteteneste, vart eit stridens eple i den hellenistiske verda. Og det er framleis eit stridens eple.

Antiokus 4. Epifanes og Maccabearane.

Aleksander den Store og den hellenistiske verda.

Daniel profeterte om Aleksander den Store og dei fire rika som kom etter han. Aleksander brakte med seg hellenistisk kultur, derfor har dette vorte kalla den hellenistiske verda. Israel låg sentralt i den hellenistiske verda og desse rika kriga mot kvarandre. Under Antiokus 4.Epifanes gjekk det hardt ut over jødane og Guds-dyrkinga deira og etter kvart vart den jødiske øvstepresten eit stridens eple (uttrykk frå gresk mytologi).

Daniel 10, ¹⁸ Han som var lik eit menneske, rørte ved meg endå ein gong og gav meg styrke. Han sa: «Ver ikkje redd, du som er høgt elska. Fred vere med deg! Ver sterk, ver sterk!» Og då han tala med meg, vart eg styrkt og sa: «Tal, herre! For du har gjeve meg styrke.» 19 Då sa han: Veit du kvifor eg er komen til deg? No må eg fara attende og strida mot fyrsten over Persia. Når eg dreg bort, kjem fyrsten over Javan. 20 Men eg skal fortelja deg det som er skrive i Sanningsboka. Det finst ikkje ein som støttar meg mot dei, utan Mikael, som er fyrste over dykk.

Daniel11, Og eg, det første året medaren Dareios styrte, stod eg hos han til støtte og vern.  2 No vil eg kunngjera sanninga for deg.
Verdsrika og det heilage folket
Endå tre kongar skal stå fram i Persia, og den fjerde skal skaffa seg større rikdom enn dei andre. Og når rikdomen har gjort han mektig, skal han hissa opp alle mot Javan.  3 Så skal ein krigarkonge stå fram. Han skal herska med stor makt og gjera som han sjølv vil.  4 Men så snart han har stått fram, skal kongeriket hans bli knust og delt etter dei fire himmelretningane. Det skal ikkje gå over til etterkomarane hans og ikkje vera så mektig som då han sjølv styrte. For kongeriket hans skal rykkjast opp og gå over til andre.
5 Kongen i sør skal bli mektig, men ein av hovdingane hans skal bli endå mektigare. Han skal herska med stor makt.  6 Nokre år etter skal dei gå inn i ein allianse, og dotter til kongen i sør kjem til kongen i nord for å stadfesta forliket. Men hennar kraft blir borte, og han kan heller ikkje halda stand. På den tida blir både ho og følgjet hennar, faren og mannen, overgjevne til døden.
7 Då skal eit skot frå røtene hennar koma i hans stad. Han går mot hæren til kongen i nord, bryt inn i festninga hans og vinn over dei.  8 Også gudane deira fører han som fangar til Egypt, saman med dei støypte bileta deira og det kostbare utstyret av sølv og gull. I nokre år held han seg borte frå kongen i nord.
9 Han skal dra mot riket til kongen i sør, men må fara heim att til landet sitt. 10 Sønene hans bur seg til strid og samlar ein veldig hær. Han skal bølgja fram som ei stormflod og igjen rykkja fram mot festninga til fienden. 11 Kongen i sør blir rasande og dreg ut og strider mot han, mot kongen i nord, som stiller opp ein stor hær. Men hæren fell i fiendehand. 12 Når hæren er feia vekk, blir kongen hovmodig. Han feller titusental, men kan likevel ikkje halda på makta.
13 Så skal kongen i nord igjen stilla opp ein hær, større enn den første. Og etter nokre år rykkjer han fram med ein stor hær og ei veldig utrusting. 14 På den tida skal mange stå opp mot kongen i sør, og valdsmennene i folket ditt skal reisa seg så synet blir stadfest. Men dei skal falla. 15 Kongen i nord skal koma, kasta opp ein voll og ta ein festningsby. Hærstyrkane frå sør held ikkje stand, ikkje eingong dei beste av mennene hans har kraft til å halda stand. 16 Han som går til åtak, gjer som han vil, og ingen kan stå seg imot han. Han får fotfeste i det herlege landet og har øydelegging i si hand. 17 Han set seg føre å få heile riket til kongen i sør i si makt. Difor gjer han ei semje med han og gjev han ei ung kvinne for å øydeleggja riket. Men det skal ikkje skje, det lukkast ikkje for han. 18 Så skal han venda seg mot kystlanda og ta mange av dei. Men ein hærførar gjer ende på spotten hans og vender spotten mot han sjølv. 19 Så vender han seg mot festningane i sitt eige land. Men han vaklar, fell og blir borte.
20 I hans stad skal det stå fram ein som sender ein skattekrevjar gjennom det landet som er til pryd for kongeriket. Kort tid etter blir han knust, men ikkje ved vreide og ikkje i krig.

Dei som var trufaste mot jødedommen vart forfølgde og ikkje alle som slo lag med dei var ærlege.

Daniel.11,29 Til fastsett tid dreg han mot sør att, men denne gongen går det ikkje som sist. 30 For skip frå vest kjem mot han. Då misser han motet, snur om og lèt harmen sin gå ut over den heilage pakta. Så vender han tilbake og merkar seg dei som har svikta denne pakta. 31 Hærstyrkar som han sender ut, vanhelgar heilagdomen, den faste borga, tek bort det daglege offeret og set opp den øydande styggedomen. 32 Dei som syndar mot pakta, lokkar han til fråfall med sleipe ord. Men det folket som kjenner sin Gud, står fast og viser det i gjerning. 33 Dei vituge i folket hjelper dei mange til skjøn. Men ei tid vert dei offer for sverd og bål, fangenskap og plyndring. 34 Medan dei er i trengsle, får dei litt hjelp. Men mange som sluttar seg til dei, er ikkje ærlege. 35 Nokre av dei vituge kjem i trengsle, så dei vert skirsla og reinsa og tvegne til endetida. For enno er det ei stund att til den fastsette tid.

Den øydande styggedomen.

I Daniel.11 er det profetert om Antiokus 4. Epifanes:

DNL 11,21 – DNL 11,45 {DEN VONDE KONGEN}  I hans stad skal det koma ein usling. Han er ikkje etla til konge, men kjem uventa og riv til seg kongedømet med list. [ein usling: Antiokos IV Epifanes -> 7, 8. 25. Sml. 8, 12. Antiokos var bror til Seleukos IV og tok kongemakta i staden for son til Seleukos, Demetrios, som var den rettkomne arvingen til trona.] 22 Hærstyrkar vert bortsopte og knuste framfor han – like eins han som vernar pakta. [han som vernar pakta: kanskje øvstepresten, her mest truleg om Onias III, som vart drepen i året 171 f. Kr.] 23 Etter at han har gjort samband, fer han med svik. Han dreg ut, og med lite folk vinn han herredømet. 24 Uventa gjer han innfall i dei grøderikaste bygdene i landet og gjer slikt som korkje fedrane hans eller deira fedrar har gjort. Gods som han har røva og teke, strøyer han ut til folket sitt. Han legg planar om åtak på festningsbyane; men det varer berre ei tid. 25   Så samlar han alt sitt mot og all si makt mot kongen i sør og kjem med ein stor hær. Kongen i sør bur seg òg til krig med ein stor og mannsterk hær. Men han kan ikkje stå seg, for det vert lagt vonde planar mot han. [kongen i sør: Ptolemaios VI Filometer (180 – 146 f. Kr.).] 26 Dei som et ved hans bord, bryt hans makt. Hæren hans vert bortsopt, og mannefallet er stort. 27 Begge kongane har vondt i tankar. Dei sit ved same bord og talar lygn. Men planane deira lukkast ikkje. For enden kjem fyrst til den fastsette tid. 28 Medan han er på heimveg med mykje gods, legg han planar mot den heilage pakta. Etter å ha sett dei i verk fer han attende til landet sitt. 29   Til fastsett tid dreg han mot sør att, men denne gongen går det ikkje som sist. 30 For skip frå vest kjem mot han. Då misser han motet, snur om og lèt harmen sin gå ut over den heilage pakta. Så vender han tilbake og merkar seg dei som har svikta denne pakta. [skip frå vest: romerske skip..] 31 Hærstyrkar som han sender ut, vanhelgar heilagdomen, den faste borga, tek bort det daglege offeret og set opp den øydande styggedomen. [den faste borga: templet.] 32 Dei som syndar mot pakta, lokkar han til fråfall med sleipe ord. Men det folket som kjenner sin Gud, står fast og viser det i gjerning. 33 Dei vituge i folket hjelper dei mange til skjøn. Men ei tid vert dei offer for sverd og bål, fangenskap og plyndring. 34 Medan dei er i trengsle, får dei litt hjelp. Men mange som sluttar seg til dei, er ikkje ærlege. 35 Nokre av dei vituge kjem i trengsle, så dei vert skirsla og reinsa og tvegne til endetida. For enno er det ei stund att til den fastsette tid. 36   Kongen skal fara fram som han vil. Hovmodig som han er, opphøgjer han seg over alle gudar, og mot Den Høgste Gud talar han uhøyrde ord. Han har framgang til dess forbanninga tek slutt. For det som er fastsett, må fullførast. 37 Han bryr seg ikkje om sine fedrars gudar og heller ikkje om grumguden åt kvinnene eller nokon annan gud. Han gjer seg sjølv større enn dei alle. [grumguden åt kvinnene: vegetasjonsguden Tammus; sml. Esek 8, 14.] 38 I staden ærar han borgguden. Ein gud som fedrane hans ikkje kjende, ærar han med gull og sølv, edle steinar og andre dyre ting. [borgguden: Zevs.] 39 Folket åt ein framand gud gjer han til mannskap i borgene. Dei som dyrkar denne guden, viser han stor ære. Han set dei til å råda over mange og skifter ut jord til dei som løn. 40   I endetida skal kongen i sør støyta saman med han, og kongen i nord skal storma fram mot han med vogner og hestfolk og mange skip. Han dreg inn i land etter land og fer over dei som ein flaum. 41 Han dreg inn i det fagre landet, og mange tusen skal falla. Men desse skal sleppa unna hans hand: Edom og Moab og dei fremste av ammonittane. [den fagre landet: -> 8, 9.] 42 Han retter handa ut mot land etter land, og heller ikkje Egypt skal gå fri. 43 Han får makt over alle løynde skattar, gull og sølv og alle dyre eigneluter i Egypt. Jamvel libyarane og nubiarane må fylgja han. 44 Då skal rykte frå aust og frå nord skræma han, og han tek ut i stor harme, vil rydja ut mange og via dei til døden. 45 Han set opp kongsteltet sitt mellom havet og det fagre, heilage fjellet. Men så ber det mot slutten med han, og det er ingen som hjelper han.

Det daglege offeret:

3.Mos.6, ¹² Herren tala til Moses og sa: ¹³ Dette er det offeret som Aron og sønene hans skal bera fram for Herren den dagen ein av dei vert salva: ein tiandedels efa kveitemjøl. Det er det daglege grødeofferet som dei ber fram, halvparten om morgonen og halvparten om kvelden. ¹⁴ Med olje skal det lagast til på ei helle, og godt knatt skal det vera når dei kjem med det. Du skal dela det opp i småstykke og ofra det som grødeoffer, til godange for Herren. ¹⁵ Den av Arons-sønene som vert salva til prest i staden hans, skal laga det til. Det er ei føresegn som Herren har gjeve for alle tider. Heile offeret skal brennast. ¹⁶ Kvart grødeoffer som presten ber fram for seg sjølv, skal vera heiloffer, det må ikkje etast.

Jesus profeterte om den øydande styggedomen, så det er nok ein politikk og religion som vil vise seg heilt til endetida og som tydelegvis vert sterk då.

MTT 24,3 – MTT 24,22 {TRENGSLENE TEK TIL}  Sidan, då han sat på Oljeberget og læresveinane var åleine med han, spurde dei: “Sei oss: Når skal dette henda? Og kva er teiknet på di atterkome og verdsens ende?” 4   Jesus tok til ords og sa:  Ta dykk i vare, så ingen fører dykk vilt! 5 For mange skal koma i mitt namn og seia: “Eg er Messias.” Og dei skal føra mange på villspor. 6 De skal høyra om krig, og det skal gå rykte om krig. Sjå til at de ikkje lèt dykk skræma! For dette lyt henda; men enno er ikkje enden komen. 7 Folk skal reisa seg mot folk og rike mot rike, og det skal vera hungersnaud og jordskjelv mange stader. 8 Men alt dette er berre dei fyrste føderiene. 9   Då skal dei forråda dykk, driva dykk ut i trengsle og slå dykk i hel. Ja, alle folk skal hata dykk for mitt namn skuld. 10 Mange skal då falla frå, og dei skal svika kvarandre og hata kvarandre. 11 Mange falske profetar skal stiga fram og føra mange vilt. 12 Og av di lovløysa har vorte så stor, skal kjærleiken kolna hjå dei fleste. 13 Men den som held ut til enden, han skal verta frelst. 14 Og evangeliet om riket skal forkynnast i heile verda til vitnemål for alle folkeslag, og då skal enden koma.   15 {DEN STORE TRENGSLA}  Når de då ser at “den øydande styggedomen”, som profeten Daniel har tala om, står på den heilage staden – skjøn det, den som les! –  [“den øydande styggedomen”: Ordlaget er henta frå Dan 11, 31; 12, 11. Syrarkongen fekk i 167 f. Kr. reist eit heidensk altar framfor templet i Jerusalem. Dette gjorde templet ureint, og all gudsteneste laut stogga. På tilsvarande måte skal templet krenkjast, og det skal verta øydelagt.] 16 då må dei som er i Judea, røma til fjells; 17 den som er på taket, må ikkje gå ned og henta noko i huset;  [taket: Taket var flatt og tente til opphaldsstad. Sjå Apg 10, 9. På utsida førte ei tropp opp til taket.] 18 og den som er ute på marka, må ikkje gå heim etter kappa si. 19 Stakkars dei som ventar barn og dei som gjev bryst i dei dagane! 20 Men bed at de må sleppa å røma om vinteren eller på ein sabbat! 21 For då skal det verta så store trengsler som det aldri har vore frå verda vart skapt og til no, og som det heller aldri meir skal verta. 22 Og vart ikkje den tida avkorta, kom ikkje noko menneske til å verta frelst. Men for dei utvalde skuld skal den tida gjerast kortare.

Så det er nok same fenomenet som ”den Duglause Hyrdingen”, Sak.11, og ”den Lovlause”, 2.Tess.2.

Isak Newton studerte Bibelen og skreiv bok om Danielas bok og Johannes Openberring, så han hadde god innsikt i Guds Ord også.

1.         Makkabearbok.

I 1.Makkabearbok er det fortalt om korleis Antiokus 4. Epifanes prøvde å kue jødane, om metodene hans og om korleis jødane gjorde motstandskamp for å frigjere seg og landet sitt, korelis dei vann tilbake makta over i Jerusalem og sette istand tempelet igjen og om krigane som følgde seinare.

1.Makk.1.

Aleksander den store og hans etterfølgere

Aleksander av Makedonia, sønn av Filip, drog ut på hærferd fra Kittéer-landet, vant en knusende seier over Dareios, kongen i Persia og Media, og overtok hans kongetrone; tidligere hadde han fått herredømmet over Hellas.  2 Han førte mange kriger, inntok befestede byer og hogg ned konger overalt.  3 Han trengte fram like til jordens ender og tok hærfang fra en mengde folkeslag. Da verden var brakt til ro under ham, ble han grepet av overmot og stolthet.  4 Han samlet en meget sterk hær og hersket over land og folk og fyrster, som alle måtte betale skatt til ham.

     5 Så ble Aleksander brått syk, og han skjønte at det gikk mot døden.  6 Da kalte han til seg sine høyeste offiserer, som hadde vokst opp sammen med ham, og han delte riket sitt mellom dem mens han ennå var i live.  7 Aleksander hadde vært konge i tolv år da han døde.

     8 Offiserene tok nå over styret, hver i sitt område.  9 De lot seg alle krone etter hans død, likeså etterkommerne deres i mange slektledd, og de ble årsak til mye ulykke på jorden.

    10 Et skudd på denne stammen var den ugudelige Antiokos Epifanes, sønn av kong Antiokos. Han hadde vært gissel i Roma før han overtok tronen i det 137. året av selevkidenes herredømme.

Hedenske skikker får innpass hos jødene

11 På den tiden trådte det fram en gruppe israelitter som ikke rettet seg etter Guds lov. De fikk mange med seg idet de sa: «La oss gå og slutte en pakt med hedningfolkene omkring oss. For helt siden vi skilte lag med dem, har ulykke på ulykke rammet oss.» 12 Folk syntes godt om forslaget, 13 og noen av dem ble så ivrige at de gikk til kongen, som gav dem tillatelse til å følge hedensk lov og rett. 14 De bygde et idrettsanlegg i Jerusalem, slik det var skikk og bruk hos hedningfolkene. 15 De lot seg også operere for å skjule sporene etter omskjærelsen og falt fra den hellige pakt. De blandet seg med hedningene og gav seg ondskapen i vold.

Antiokos i Egypt

16 Da Antiokos mente at kongedømmet hans var sikret, satte han seg fore å bli konge over Egypt, så han kunne herske over begge riker. 17 Han rykket inn i Egypt med en mektig hær, med vogner og elefanter og med en stor flåte. 18 Da det kom til kamp, led Ptolemaios, kongen i Egypt, et ydmykende nederlag og tok flukten, og det ble et stort mannefall. 19 Antiokos inntok de befestede byene i Egypt og plyndret landet.

Antiokos plyndrer templet (169 f.Kr.)

20 Da Antiokos vendte tilbake etter seieren over Egypt i året 143, marsjerte han med en mektig hær mot Israel og opp mot Jerusalem. 21 I sitt overmot gikk han inn i templet og tok med seg gullalteret og lysestaken og alt utstyret til den, 22 skuebrødsbordet, de hellige beger og kar, røkelseskarene av gull, forhenget og kronene; all gullutsmykningen på tempelfasaden flerret han også av. 23 Han tok sølvet, gullet og de kostbare karene, likeså alt han fant av skjulte skatter. 24 Så vendte han tilbake til sitt eget land med alt han hadde røvet. Han hadde voldt blodbad og talt store og skrytende ord.

    25 Stor ble klagesangen overalt i Israel. 26 Folkets ledere og eldste jamret,

        unge kvinner og menn syknet hen,

        kvinnenes skjønnhet falmet.

    27 Hver brudgom stemte i en klagesang,

        hver brud satt sørgende i sitt kammer.

    28 Jorden skalv for dem som bodde i landet,

        og hele Jakobs hus kledde seg i skam.

Fremmede besetter Jerusalem

29 To år senere sendte kongen en overskattefut til byene i Judea, og han kom til Jerusalem med en sterk hær. 30 Han talte til innbyggerne om fred, men var full av svik. For da de hadde fattet tiltro til ham, gikk han plutselig til angrep på byen og tilføyde den et knusende slag og drepte mange israelitter. 31 Så plyndret han byen, satte ild på den og rev ned både husene i den og murene omkring. 32 Kvinner og barn ble ført bort som fanger; buskapen slepte de også med seg.

    33 Davids-byen ble bygd ut og omgitt av en høy festningsmur med solide tårn. Her fikk fiendene en borg. 34 Den ble bemannet av ugudelige og lovløse mennesker, som fikk en sikker skanse der. 35 De brakte også inn våpen og forsyninger, og byttet fra Jerusalem samlet de sammen og lagret der. Slik ble de en stor trussel mot byen.

    36 Borgen ble et bakhold mot helligdommen,

        en farlig fiende for Israel hele tiden.

    37 De utøste uskyldig blod omkring helligdommen,

        de vanhelliget det hellige sted.

    38 For deres skyld flyktet Jerusalems innbyggere;

        hun ble et bosted for fremmede

        og fremmed for sitt eget avkom;

        hennes barn forlot henne.

    39 Hennes helligdom ble lagt øde som en ørken,

        hennes fester ble vendt til sorg,

        hennes sabbater til skjensel,

        hennes ære til forakt.

    40 Så stor som hennes herlighet hadde vært,

        ble nå hennes vanære;

        fra sin høyhet ble hun nedbøyd i sorg.

Ett rike – ett folk – én tro

41 Kong Antiokos sendte ut en forordning til hele sitt rike om at alle skulle være ett folk, 42 og at hver og en skulle oppgi sine egne seder og skikker. Alle de hedenske folkeslagene rettet seg etter kongens ord; 43 endog mange i Israel syntes godt om hans gudsdyrkelse og begynte å ofre til avgudsbildene og vanhellige sabbaten.

    44 Til Jerusalem og byene i Judea lot kongen dessuten sendemenn bringe brev med påbud om at folket skulle følge skikker og forskrifter som var fremmede for landet. 45 Det ble forbudt å ofre brennoffer, slaktoffer og drikkoffer i templet; sabbater og festdager skulle vanhelliges, 46 templet og dets hellige tjenere skulle gjøres urene. 47 De skulle anlegge offeraltere, hellige lunder og avgudstempler, og ofre svinekjøtt og andre urene dyr. 48 De skulle la være å omskjære sine sønner, og de skulle gjøre seg urene med styggedommen fra alt som var vanhellig, 49 så de glemte loven og opphevet alle bud. 50 Den som ikke adlød kongens ord, skulle straffes med døden.

    51 Slik var forordningene som kongen lot utstede for hele riket. Han satte oppsynsmenn over hele folket, og befalte byene i Judea å ofre, by for by. 52 Mange av folket sviktet loven. De flokket seg om disse oppsynsmennene og gjorde det som ondt var i landet. 53 Men israelittene ble drevet til å søke skjul hvor som helst de kunne finne et tilfluktssted.

Avgudsdyrkelse i Guds tempel (167 f.Kr.)

54 Den 15. kislev i året 145 ble den ødeleggende styggedom reist på brennofferalteret. I byene rundt omkring i Judea reiste de avgudsaltere, 55 og ved husdørene og på gatene ofret de røkelse. 56 Lovbøkene som de fant, rev de i stykker og brente opp. 57 Og dersom de kom over noen som hadde en paktsbok, eller som holdt seg til loven, ble han dømt til døden etter kongens forordning. 58 Slik fór de fram med makt i måned etter måned mot de israelittene som ble pågrepet i byene.

59 På den tjuefemte dagen i måneden ofret de på avgudsalteret som var oppført over brennofferalteret. 60 De kvinner som hadde latt barna sine omskjære, ble drept, slik det var påbudt, 61 og spedbarna deres ble hengt etter halsen på mødrene. Også familiene deres og de som hadde utført omskjærelsen, ble drept.

62 Likevel fikk mange i Israel kraft til å stå imot, fast bestemt på ikke å spise noe urent. 63 De foretrakk å dø fremfor å spise uren mat og å vanhellige den hellige pakt; og dø måtte de. 64 En veldig vrede kom over Israel.

1.Makk.2.

Jødane prøvde først med passiv motstand, men vart massakrerte.

1.Makkabearbok, 2, 29 Mange som la vinn på rettferd og rett, drog på den tid ut i ødemarken for å slå seg ned der, 30 med barn, koner og buskap; for forfølgelsene mot dem ble stadig hardere.

31 Kongens befalingsmenn og styrkene i Jerusalem, i Davids-byen, fikk melding om at folk som hadde trosset kongens påbud, hadde dratt ned til skjulestedene i ødemarken. 32 En stor avdeling satte da etter dem. De tok dem igjen, slo leir midt imot dem og gjorde seg klar til angrep på selve sabbatsdagen. 33 «Kom fram!» ropte forfølgerne. «Kom ut og gjør det kongen har påbudt, så skal dere få leve.» 34 Men de svarte: «Vi vil ikke komme ut, og ikke gjøre det kongen har påbudt; vi vil ikke vanhellige sabbaten!» 35 Dermed stormet angriperne løs på dem. 36 De gjorde ikke noe for å forsvare seg; de kastet ikke engang stein mot dem eller sperret inngangen til skjulestedene. 37 «La oss alle møte døden uten skyld,» sa de. «Himmel og jord er vitner om at dere utrydder oss mot lov og rett.» 38 Fiendene gikk til angrep på dem enda det var sabbat, og de drepte både menn, kvinner og barn, ja, til og med buskapen. Nærmere tusen mennesker mistet livet.

39 Da Mattatja og vennene hans fikk kjennskap til dette, sørget de dypt over dem. 40 Og de sa til hverandre: «Hvis vi alle gjør som våre brødre har gjort, og ikke kjemper mot hedningfolkene for vårt liv og våre lover, vil de snart ha utryddet oss fra jorden.» 41 Den dagen gjorde de dette vedtaket: «Dersom noen går til angrep mot oss på sabbatsdagen, skal vi slåss mot ham. Vi vil ikke alle la oss drepe slik som våre brødre ble drept i skjulestedene!»

1.Makk.3.

Mattatja var ein prest som hadde fem søner. Han starta ein motstandskamp og fekk med seg folk. Før han døde overlet han hærkomandoen til son sin, Juda. Han vart også kalla Makkabee og sman vart dei kalla Makkabear-brørne. Dei vann ein siger over ei større hær, men kongen gav hærføraren Lysias beskjed om å gå mot Israel med ein større hær:

1.Makkabearbok.3,32 Ansvaret for riksstyret fra Eufrat til grensen mot Egypt overlot han til Lysias, en høyt ansett mann av kongelig byrd. 33 Denne skulle også ta seg av oppfostringen av kongssønnen Antiokos til han selv kom tilbake. 34 Han lot Lysias få elefantene og halvparten av stridskreftene og gav ham pålegg om alt han ville ha utført, særlig når det gjaldt innbyggerne i Judea og Jerusalem. 35 Mot dem skulle Lysias sende en hær for å knuse og tilintetgjøre Israels makt og alt som var igjen i Jerusalem, og utslette minnet om dem der på stedet. 36 Han skulle la fremmede folk bosette seg overalt i landet og utstykke jorden deres til dem.

Lysias valde ut fire hærførarar og sende dei med ein stor styrke. Kjøpmenn gjorde seg klar med sølv og gull og fotlenkjer for å få jødar som slavar.

1.Makk,3, 38 Lysias valgte ut noen mektige menn blant Kongens Venner, nemlig Ptolemaios, sønn av Dorymenes, Nikanor og Gorgias. Med dem sendte han 40 000 fotfolk og 7 000 hestfolk for å gjøre en hærferd til Judea og herje landet slik kongen hadde gitt ordre om. 40 De brøt opp med hele hæren og kom og slo leir i nærheten av Emmaus i Sjefela. 41 Da ryktet om dem kom kjøpmennene i området for øre, tok de med seg rikelig med sølv og gull, og dessuten fotlenker, og kom for å kjøpe israelittene som slaver. En styrke fra Syria og fra Filisterlandet sluttet seg også til hæren.

Men eine hæren vart slått. Seinare kom Lysias med ein større hær, men også den vart slått på flukt.

1.Makk.4-5.

1.Makk,4, Gorgias tok med seg 5 000 fotfolk og 1 000 utvalgte hestfolk, og denne troppestyrken brøt opp om natten  2 for å overfalle jødenes leir og slå til uten varsel. Folk fra borgen var veivisere for ham.  3 Med Juda fikk nyss om dette og rykket selv ut med sine djerve menn for å angripe kongshæren ved Emmaus,  4 mens en del av styrkene ennå var borte fra leiren.  5 Da Gorgias kom til Judas leir om natten, fant han ingen der. Han lette etter dem i høydedragene omkring. «For,» sa han, «disse jødene flykter for oss!»

6 Ved daggry kom Juda til syne på sletten. Han hadde med seg 3 000 mann, og de var ikke engang fullt utstyrt med skjold og sverd som de hadde ønsket.  7 De så at hedningenes leir var sterkt befestet med brystvern og voktet av hestfolk på alle kanter, alle sammen øvede krigere.  8 Men Juda sa til mennene sine: «La dere ikke skremme av at de er så mange, og mist ikke motet når de går til stormangrep.  9 Husk hvordan våre fedre ble frelst ved Rødehavet da farao forfulgte dem med en hær. 10 La oss nå rope til Himmelen og be om at han må vise sin velvilje mot oss og komme i hu pakten med våre fedre, så han knuser denne hæren for øynene på oss i dag. 11 Da skal alle hedningfolk skjønne at det er en som utfrir og frelser Israel.»

12 Da nå utlendingene så opp og ble vâr at de kom imot dem, 13 rykket de ut av leiren for å gå til kamp. Judas menn blåste i trompetene 14 og kastet seg inn i slaget. Hedningene ble slått og flyktet utover sletten. 15 Men de bakerste falt alle for sverdet. De forfulgte dem helt til Geser og slettene i Idumea, til Asjdod og Jamnia. Av fienden falt nærmere 3 000 mann.

16 Da Juda og hæren kom tilbake etter at de hadde forfulgt dem, 17 sa han til folket: «La dere ikke friste av byttet, for det står ennå et slag foran oss. 18 Gorgias og hæren hans er oppe i høydedragene like her i nærheten. Nå gjelder det å stå imot fiendene våre og slå dem. Siden kan dere trygt forsyne dere av byttet.»

19 Juda var ennå ikke ferdig med talen da de fikk øye på en fiendtlig avdeling som dukket opp over åskammen. 20 Disse så at de andre var slått på flukt, og at jødene holdt på å svi av leiren; røken var jo synlig, og viste klart hva som hadde skjedd. 21 De ble slått av skrekk da de ble klar over dette. Da de også så at Judas hær stod fylket til strid på sletten, 22 tok de alle flukten til Filisterlandet.

23 Så vendte Juda tilbake for å plyndre leiren. De tok en mengde gull og sølv, purpurstoffer i fiolett og rødt og mange andre kostbarheter. 24 På hjemveien sang de salmer og lot lovsangen stige opp til Himmelen: «For han er god, evig varer hans miskunn!» 25 En stor seier ble vunnet for Israel den dagen.

Seieren over Lysias ved Bet-Sur

26 De av utlendingene som hadde berget livet, kom og fortalte Lysias alt som hadde hendt. 27 Da han hørte det, ble han nedslått og motløs fordi det ikke hadde gått Israel slik som han hadde ønsket, og fordi utfallet ikke var blitt slik som kongen hadde gitt ordre om.

28 Året etter fikk Lysias derfor samlet 60 000 håndplukkede fotfolk og 5 000 hestfolk for å få en ende på krigen mot Israel. 29 De rykket inn i Idumea og slo leir ved Bet-Sur, og Juda møtte dem med 10 000 mann. 30 Da han nå så hvor sterk hæren var, bad han og sa: «Lovet være du, Israels frelser, som knuste kjempens angrep ved din tjener Davids hånd! Du gav filisterhæren i hendene på Sauls sønn Jonatan og våpensveinen hans. 31 Så gi nå denne hæren i ditt folk Israels hånd. La dem få skam av hæren og hestfolket sitt. 32 Fyll dem med skrekk, bryt deres stolthet og makt, la dem skjelve i et knusende nederlag. 33 Slå dem ned med dine venners sverd, så alle som kjenner ditt navn, kan prise deg med lovsanger.»

34 Så støtte de sammen, og Lysias mistet nærmere 5 000 mann i nærkampen som fulgte. 35 Da Lysias så hvordan hans egen hær var blitt slått på flukt, mens Judas menn var fulle av pågangsmot og fast bestemt på å leve eller å dø med ære, brøt han opp og drog til Antiokia. Der vervet han leiesoldater for å vende tilbake til Judea igjen med en mye større hær.

Etterpå reinsa dei tempelet og sette det i stand, men då vart jødar forfølgde i nabolanda og dei fekk strid mot nabostatar.

1.Makk.6.

Antiokus fekk vita at der var mykje rikdom i byen Elyma’is i Persia, det var etterlete der av Alexander den Store. Så han ville prøve å innta byen, men klarde det ikkje. Så fekk han vite at jødane hadde drive Lysias og hæren hans på flukt. Han vart så deprimert over at det ikkje hadde gått slik han hadde planlagt, at han vart sjuk. Så gjekk det mot slutten med han og han let ein av venene sine, Filip, ta over makte og fostre opp son sin, Antiokus, til å verte konge. Men Antiokus var hos Lysias og han gjorde han til konge. Antiokus 5 kom no til Jerusalem med ein stor hær og beleira byen, men så fekk Lysias vite at Filip var komen tilbake frå Persia og Media med ein stor hær, så han slutta fred med judearane. Før han for heim att ombestemte han seg og gav beskjed om at muren skulle rivast, men han hadde hast med å komme seg heim att til Antiokia.

1.Makk.7.

Men så var der ein som heitte Demetrius som tok over makta etter Lysias og Antiokus. Nokre lovlause og ugudlege israelittar vart leia av Alkimos og han ville gjerne verte øvsteprest, så dei vende seg til Demetrius for å få han til å gå til krig mot Juda. Demetrius utnemnde Alkimos til øvsteprest og sette statthaldaren Bakkhides til hærførar for ein stor hær som han sende mot Juda. Alkimos talte vennleg og forsonande, men gjekk fram med svik og drap folk han hadde gjort avtale med.

1.Makk.7,5 Alle lovløse og ugudelige israelitter kom nå til Demetrios. De ble ledet av Alkimos, som gjerne ville bli øversteprest.  6 De bar fram anklager mot folket for kongen og sa: «Juda og brødrene hans har slått alle dine venner i hjel, og oss har han drevet bort fra landet vårt.  7 Send derfor en mann som du har tillit til, så han kan komme og se all den ødeleggelse de har påført oss og kongens land, og straffe dem og alle hjelperne deres.»

Bakkhides og øverstepresten Alkimos herjer i Judea

8 Kongen valgte ut Bakkhides, en av Kongens Venner, som var stattholder i provinsen vest for Eufrat, en mektig mann i riket og tro mot kongen.  9 Han ble sendt av sted sammen med den ugudelige Alkimos. Kongen utnevnte Alkimos til øversteprest og påla ham å ta hevn over israelittene.

10 De brøt opp og rykket inn i Judea med en stor hær. Bakkhides sendte bud til Juda og brødrene hans for å føre dem bak lyset med tilbud om fred. 11 Men de brydde seg ikke om tilbudet, for de så at han var kommet med en stor hær. 12 Imidlertid kom en gruppe skriftlærde i samlet flokk til Alkimos og Bakkhides for å prøve å komme fram til en rettferdig løsning. 13 Hasideerne var de første blant israelittene som forsøkte å komme til en fredsordning med dem, 14 for de tenkte: «Det er en prest av Arons ætt som er kommet med troppene. Han vil ikke gjøre oss noe ondt.» 15 Alkimos talte til dem i forsonlige vendinger og forsikret med en ed: «Vi har ikke noe ondt i sinne mot dere eller deres venner.» 16 Og de festet lit til ham. Men han grep seksti mann av dem og drepte dem på en og samme dag – som det står skrevet:

    17 Kjøttet av dine fromme og deres blod

        har de øst ut rundt omkring Jerusalem,

        og det var ingen som begravet dem.

Men han vart skremt av Juda og for tilbake til Demetrios. Han sende hærføraren Nikanors med ein ny hær, han prøvde seg først med svikerisk tale, men Juda fekk vite det, det vart strid og Nikanors fall i krigen.

1.Makk.8.

Juda gjer avtale med Romarane.

9 Videre ble det fortalt hvordan hellenerne hadde lagt planer om å komme og ødelegge dem. 10 Romerne fikk kjennskap til saken, og sendte mot dem en eneste hærfører som tok opp kampen. Mange av hellenerne fikk banesår og falt, og kvinnene og barna ble tatt til fange. Romerne plyndret dem og la landet under seg, rev ned festningene deres og gjorde dem til slaver, og det har de vært til denne dag.

11 Romerne hadde også ødelagt og underkuet de andre kongerikene og øyene, alle som noen gang hadde satt seg opp mot dem. 12 Men med sine venner og dem som søkte beskyttelse hos dem, pleide de et nært vennskap. De hadde beseiret konger både fjernt og nær, og alle som hørte om deres ry, fryktet dem. 13 Hvis det var en de ville hjelpe til å bli konge, gjorde de ham til konge, og var det en de ønsket avsatt, avsatte de ham. De var blitt meget mektige.

14 Og på tross av alt dette hadde ingen av dem satt på seg kongekrone eller kledd seg i purpur for å gjøre seg til av det. 15 Men de hadde opprettet en rådsforsamling, og der kom 320 senatorer sammen hver dag for å drøfte spørsmål som angikk folket og dets velferd. 16 Hvert år overlot de til én mann å stå i spissen for dem og ha styringsmakten over hele landet. Alle adlød denne ene; det fantes ikke misunnelse eller sjalusi blant dem.

Overenskomsten med Roma

17 Juda utpekte nå Evpolemos, sønn av Johanan, Akkos’ sønn, og Jason, sønn av Eleasar, og sendte dem til Roma for å slutte vennskap og forbund med romerne, 18 slik at de kunne befri dem fra åket. For det var tydelig at hellenerriket var i ferd med å legge Israel i trelldom. 19 Disse to reiste til Roma, og det var en meget lang reise. Da de trådte fram for senatet, tok de til orde og sa: 20 «Juda, også kalt Makkabi, hans brødre og det jødiske folk har sendt oss til dere for å slutte forbund og fred med dere, og for å bli opptatt blant deres forbundsfeller og venner.»

21 Romerne syntes godt om forslaget. 22 Det følgende er en avskrift av brevet som de skrev på bronsetavler og sendte til Jerusalem for at jødene skulle oppbevare det som et historisk vitnesbyrd om fred og forbund:

23 «Måtte det for all tid være fred mellom romerne og det jødiske folk på sjø og land! Måtte sverd og fiende være langt borte fra dem! 24 Men dersom det bryter ut krig, først mot Roma eller mot noen av deres forbundsfeller i noen del av riket, 25 skal det jødiske folk helhjertet støtte dem i krigen, alt etter som omstendighetene krever det. 26 De skal ikke gi eller skaffe romernes fiender korn, våpen, penger eller skip. Dette har Roma gjort vedtak om. De skal holde sine forpliktelser, uten vederlag.

27 På samme måte: Dersom det bryter ut krig mot det jødiske folk først, skal romerne villig støtte dem i krigen, alt etter som omstendighetene krever det. 28 Til fiendene og deres forbundsfeller skal det ikke bli gitt korn, våpen, penger eller skip. Dette har Roma gjort vedtak om. De skal holde sine forpliktelser, uten svik.

29 På disse vilkår har romerne inngått en overenskomst med det jødiske folk. 30 Men dersom begge parter skulle bli enige om å tilføye eller oppheve noe i bestemmelsene, kan de gjøre dette slik de måtte ønske. Enhver slik tilføyelse eller opphevelse skal ha full gyldighet.

31 Når det ellers gjelder ugjerningene som kong Demetrios har begått mot jødene, har vi skrevet følgende til ham: «Hvorfor har du lagt ditt tunge åk på våre venner og forbundsfeller jødene? 32 Hvis de igjen kommer og klager over deg, skal vi hjelpe dem til sin rett og føre krig mot deg både på sjø og på land.»

1.Makk.9.

Demetrius sende Alkimos og Bakkhides mot Juda med ein ny stor hær, Mange av Judas menn miste motet og rømde og Juda stod att med ein liten hær og fall i striden. Ein av brørne til Juda, Jonatan, vart hærførar etter han. Ein annan bror, Johanan, vart drepen, Jonatan og broren Simeon hevna det. Alkimos fekk slag og døde. Bakkhides vart slått og slutta fred og for attende til landet sitt.

1.Makk.10.

Aleksander Epifanes, ein av sønene til Antiokus 4. Epifanes inntok Ptelomais, så Demetrius ville komme han i forkjøpet med å gjere fred med Jonatan (152 f.Kr). Demetrius gav Jonatna lov til å smale ein hær og no tok han over Jerusalem. Men kong Aleksander utnemnde han også til øvsteprest. Jonathan iførte seg dei heilage kleda ved løvhyttefesten. Så kom Demetrius med skattelette og sa frå seg retten til borga i Jerusalem. Han kom med mange andre frigjerande tilbod, men jødane trudde ikkje på han, dei tok parti med Aleksander mot han. Det vart strid mellom Demetrius og Aleksander og Demetrius fall i krigen. Aleksander gifte seg med Kleopatra, dotter til kong Ptolemaios i Egypt og inviterte Jonatan og gjorde ære på han. Det var mange som prøvde å føre klagemål mot han, dette var ein bevisst politisk strategi (jfr. Sak.3), men no tok dei røminga. Aleksander utnemnde han til øvertkommanderande og statthaldar i distriktet. Demetrius 2, kom til makta etter far sin Demetrius 1. og sende ein hær mot Jonatan, men den vart  slått.

Makk.11.

Ptolemaios klarde på overta riket til Aleksander med list, Aleksander rømde og vart drepen. Men Ptolemaios døde og resultatet var at Demetrius 2. fekk større makt. Han gjorde seg til ven med Jonatan og Jonatan berga han frå opprørarar. Seinare gjekk Demetrius tilbake på  tilbake på alle lovnadane og braut med Jonatan og laga vanskar for han. Son til Aleksander, Antiokus vart no konge og hærstyrkar som Demetrius hadde avsatt gjekk over til han, dei gjekk til krig mot Demetrius og han måtte røme. Antiokus gjorde vennskapsavtale med Jonatan. Demetrius 2. gjekk til krig mot Jonatan, men tapte.

1.Makk.12.

Jonatan gjorde vennskapspakt med Roma og Sparta. Tryfon hadde gjort Antiokus til konge, men no vill han ta over makta, men Jonatan kunne verte farleg for ha. Han lokka han med at han ville gi han makta i Ptelomaioa og nokre andre byar, han komme komme med eit lite følgje, men når dei kome til Ptelomais vart han teken til fange og mennene hans vart drepne. Deretter gjekk han mot Israel med hæren sin, men Jonatans menn hadde fått greie på det og var klar til kamp, så dei snudde.

1.Makk.13

No var Simeon den siste som var att av makkabearbrørne, han fekk greie på at Tryfon samla ein hær mot dei, så no tok han over som hærførar. Tryfon kom med hæren sin og brukte Jonatan som gissel, for å få pengar og to av sønene hans som gissel. Det enda likevel med at han drap Jonatan og for heim att. Tryfon drap barnekongen Antiokus og tok over makta. Simeon styrka si makt i Jerusalem.

1.Makk.15-16

Vennskapspakta med Roma og Sparta vart fornya. Simeon vart hovding og øvsteprest.

1.Makk.14, 35 Da folket så Simeons troskap og tenkte på den ære han ønsket å vinne for sitt folk, gjorde de ham til sin høvding og øversteprest. Dette gjorde de som takk for alt han hadde utrettet, og på grunn av den rettferd og troskap han alltid hadde vist mot sine landsmenn. Han hadde på alle måter søkt å opphøye sitt folk.

36 I hans tid og under hans ledelse lyktes det å drive hedningfolkene ut av landet, også dem som holdt til i Jerusalem. De hadde bygd seg en borg i Davids-byen, og derfra foretok de stadig streiftog og gjorde området omkring helligdommen urent. Deres virksomhet var en grov krenkelse av stedets hellighet. 37 Simeon lot jøder slå seg ned i borgen og befestet den for å kunne forsvare landet og byen, samtidig som han gjorde murene omkring Jerusalem høyere. 38 Kong Demetrios stadfestet ham derfor i øversteprestembetet 39 og gjorde ham til en av sine Venner og viste ham stor ære. 40 For han hadde hørt at også romerne hadde erklært jødene for sine venner, forbundsfeller og brødre, og at de hadde gitt Simeons sendemenn en ærefull mottagelse.

41 På bakgrunn av de kjensgjerninger som her er nevnt, har jødene og deres prester gjort dette vedtak: Simeon og hans ætt skal i fremtiden være deres høvdinger og øversteprester, inntil det står fram en sann profet. 42 Simeon skal være deres øverstkommanderende, med rett til å utpeke ledere for de offentlige arbeider, for landdistriktene, våpenmateriellet og festningsanleggene, 43 og han skal ha ansvaret for templet. Han skal adlydes av alle. Alle kontrakter i landet skal utstedes i hans navn, og han skal kle seg i purpur og bære gullspenne.

44 Ingen av folket eller prestene skal ha lov til å oppheve noen av disse bestemmelsene; heller ikke skal de ha lov til å si imot det som måtte bli påbudt av ham, holde en sammenkomst i landet uten hans tillatelse, kle seg i purpur eller feste på seg gullspenne. 45 Den som handler i strid med disse bestemmelser eller opphever noen av dem, skal være straffskyldig.

46 Hele folket vedtok å gi Simeon fullmakt til å handle i samsvar med disse bestemmelsene. 47 Simeon gav dette sin tilslutning og sa seg villig til å være øversteprest, hærfører og styresmann for jødene og presteskapet, og å være alles beskytter.»

48 Denne teksten besluttet de å risse inn på kobbertavler som skulle settes opp på et godt synlig sted innenfor tempelområdet; 49 og avskrifter skulle legges i skattkammeret, så Simeon og sønnene hans kunne ha adgang til dem.

Antiokos 7. kom til makta etter far sin, Demetrius og vann over Tryfon. Han kom med lovnadar til Simeon, men gjekk så ifrå og la opp til konflikt og sende ei hærføraren Kendebaios med ein hær mot Judea, men dei tapte mot ein hær leia av Simeons son Johanan. Ptolemaios var svigerson til Simeon, men han sveik han og drap han og to av sønene hans. Så sende han brev til kongen om å sende tropper for å hjelper han til makta. Han sende folk for å ta livet av Johanan, men ein bodberar kom til han først så han var førebudd, når dei kom og dei fekk velkomst som fortent. Johanan vart så øvsteprest etter far sin.

Det Makkabeiske prestedømmet.

Folket kom i naud og innsetting av ein makkabear til øvsteprest, var ei naudløysing, det kjem også til uttrykk i avtala om at dei skulle vere øvste-prestar til dess det stod fram ein ny profet.

Men det levittiske prestedømmet vart innsett på ein heilt annan måte. For det første var det Gud som talte til Moses og sa at han skulle vigsle Aron og levittane til presteteneste og det skjedde ved ofring, reinsing og salving. Fyrsten og øvstepresten hadde kvar sine klart fråskilde oppgåver.

Makkabearane var prestar, men dei måtte få med seg folket i krig for å få halde fram som prestar og ein av dei vart innsett som øvsteprest som resultat av å vinne krigen og som resultat av eit politisk spel. Hans eige folk sette han inn som øvsteprest og hovding og syriske kongar innsette han som øvsteprest, hærførar og statthaldar. Han gjorde avtale med romarane og alt tydde på at den kong Mikal som Daniel profeterte om, kunne dei vente seg frå Romarriket.

I Daniel.11,32-34 ser vi at dei vituge skulle lære opp mange, dei vart forfølgde, men fekk litt hjelp, men mange skulle slå seg saman med dei på skrømt. I 1.Makkabearbok såg vi at korrupsjon, lygn og svik var vanleg som politisk metode og som metode overfor dei vituge. Så dei kunne risikere at nokon slo lag med dei og hevda dei heldt seg til jødedomen utan eigentleg å meine det, kanskje hadde dei eigentleg svikta pakta og var fråfallne, syndarar og avgudsdyrkarar, kanskje pønska dei endåtil på svik. Den siste av makkabearbrørne, Simeon, vart no nettopp myrda av slike svikarar. Men folket gjorde avtale om at øvstepresten skulle komme Simeon-ætta, inntil det stod fram ein ny profet.

Juda Makkabe si reinsing og istandsetting av tempelet feirar jødane i Hanukka-festen. Der er ein artikkel om det på miff.no og der er det fortalt at makkabeartida varde frå 167-63 f.Kr. I 64 fKr erobra romarane kyststripa frå Sinai til Tarsus, med byane Jerusalem, Cæsarea, Nazaterth, Tyrus og Antiochia.

Tempelet, dei to tempelvitna og dyret som steig opp frå avgrunnen.

Når jødane kom attende frå Babylonia, talte Gud til dei gjennom profeten Haggai og sett dei til å bygge oppatt tempelet, for då ville han velsigne dei. Serubabel var byggherre og Josva var øvsteprest. Profeten Sakarja profeterte om øvstepresten Josva:

SKR 3,6 – SKR 3,10 Då gav Herrens engel denne lovnaden til Josva:  7   Så seier Herren, Allhærs Gud:  Går du på mine vegar  og rettar deg etter det eg har fastsett,  skal du få styra mitt hus  og vakta mine føregardar,  og eg vil gje deg tilgjenge  saman med dei som gjer teneste her.  8   Høyr no, Josva, øvsteprest!  Du og embetsbrørne dine,  som sit framføre deg,  de er varselsmenn.  For sjå, eg lèt min tenar Renning koma. [Renning: -> Jes 4, 2.] 9   Ja, på den steinen eg har lagt framfor Josva,  på denne eine steinen med sju augo  ritar eg den innskrift som skal stå,  lyder ordet frå Herren, Allhærs Gud.  På ein einaste dag vil eg ta bort  den skuld som kviler på dette landet. 10   Den dagen, lyder ordet frå Herren, Allhærs Gud,  skal de be kvarandre til gjestebod  under vintre og fikentre.

Renning er Jesus. Steinen er hjørnesteinen til tempelet, Gud rita inn den skrifta som skal stå og no veit vi at det er Kristus. Den har sju auge og det er Guds auge, det er Guds Ande. Så steinen er den evangeliske og karismatiske forkynninga.

Sakarja profeterte om dei som to oljetre som stod framme ved oljestaken i Guds tempel. Eg tenker meg at oljen til lampen vart laga av olje frå oliven frå desse trea. Her er oljen symbol på den Heilage Ande.

SKR 4,1 – SKR 4,14 {LJOSESTAKEN OG VINTREA}  Engelen som tala med meg, vekte meg ein gong til, som når ein mann vert vekt or svevnen. 2 Han spurde meg: “Kva ser du?” Eg svara: “Eg ser ein ljosestake som er av gull heilt igjennom. På toppen har han ei oljeskål og sju lamper med sju røyrer til kvar av lampene, som sit øvst på han. 3 Attmed staken står to oliventre, eitt til høgre for oljeskåla og eitt til venstre.” [to oliventre: bilete på dei to leiarane som Gud har salva: Josva og Serubabel. Sml. v. 14.] 4 Eg tok til ords og spurde engelen som tala med meg: “Kva tyder dette, herre?” 5 Engelen som tala med meg, sa: “Veit du ikkje kva dette tyder?” Eg svara: “Nei, herre.” 6 Då tok han til ords og sa til meg:   Dette er Herrens ord til Serubabel:  Ikkje med makt og ikkje med kraft,  men med min Ande,  seier Herren, Allhærs Gud.  7   Kven er vel du, du mektige fjell?  Framfor Serubabel skal du verta ei slette.  Han skal føra fram toppsteinen,  medan dei ropar:  “Nåde, nåde vere med han!” [føra fram toppsteinen: fullføra tempelbygget (v. 9).]  8   Herrens ord kom til meg, og det lydde så: 9   Serubabels hender har tufta dette huset,  og hans hender skal fullføra det.  Då skal du sanna  at Herren, Allhærs Gud, har sendt meg til dykk. 10   Ja, alle som har vanvørdt  den dagen då det tok til i det små,  skal gleda seg når dei får sjå  blyloddet i Serubabels hand.  – Dei sju, det er Herrens augo  som fer over heile jorda. [blyloddet: nytta i byggjearbeidet for å få murane beine.]  11   Då tok eg til ords og spurde han: “Men kva tyder dei to oliventrea som står til høgre og til venstre for ljosestaken?” 12 Atter tok eg til ords og spurde: “Kva tyder dei to olivengreinene attmed dei to gullrøyrene som leier den gylne oljen ned frå dei?” 13 Han sa til meg: “Veit du ikkje kva dei tyder?” “Nei, herre,” svara eg. 14 Då sa han: “Det er dei to som er salva med olje. Dei står framfor han som er herre over all jorda.” [dei to: -> v. 3.]

I Johannes Openberring får vi høyre meir om desse to ”tempelvitna”.

ÅPE 11,1 – ÅPE 11,14 {TEMPLET OG DEI TO VITNA}  Og eg fekk ei mælestong, på skap som ein stav, og det vart sagt til meg: “Reis deg og mæl Guds tempel og altaret og dei som tilbed der! 2 Men føregarden utanfor templet skal du la vera; den skal du ikkje mæla. For han er overlaten til heidningane, og dei skal trø ned den heilage byen i 42 månader. 3 Men eg vil setja dei to vitna mine, kledde i syrgjeklede, til å vera profetar i 1.260 dagar.” 4 Dette er dei to oliventrea og dei to ljosestakane som står framfor herren over jorda. 5 Og vil nokon skada dei, går det eld ut or munnen på dei og gjer ende på fiendane deira. Ja, om nokon vil skada dei, skal han døy på den måten. 6 Dei har makt til å lata att himmelen, så det ikkje fell regn i den tida dei er profetar; dei har makt over vatnet og kan gjera det til blod, og makt til å slå jorda med alle slag plager, så ofte dei vil. 7   Men når dei har fullført vitnemålet sitt, skal dyret som stig opp or avgrunnen, føra krig mot dei, vinna over dei og drepa dei. 8 Lika deira skal liggja på gata i den store byen som åndeleg tala vert kalla Sodoma eller Egypt, der Herren deira vart krossfest. 9 Menneske av mange folk og ætter og tungemål og folkeslag skal sjå dei liggja der i tre og ein halv dag, og dei skal ikkje la nokon få gravleggja dei. 10 Og dei som bur på jorda, skal gleda og fagna seg over lagnaden deira og senda kvarandre gåver. For desse to profetane hadde vore ei stor plage for dei som bur på jorda. 11   Men etter tre og ein halv dag kom det livsande frå Gud i dei; dei reiste seg opp og stod på føtene, og alle som såg dei, vart skjelvande redde. 12 Då høyrde dei ei høg røyst frå himmelen som sa til dei: “Stig opp her!” Og dei steig opp til himmelen i ei sky, midt for augo på fiendane sine. 13 I same stunda kom det eit stort jordskjelv. Tiandeparten av byen rasa saman, sju tusen menneske vart drepne, og dei som var att, vart forfærde og gav Gud i himmelen ære. 14   Det andre ve er over. Men det tredje ve kjem snart.

Dette dyret steig opp or avgrunnen, det gjorde Dyret i Op.17 også.

ÅPE 13,1 {DRAKEN OG DEI TO DYRA}  Då såg eg eit dyr stiga opp or havet. Det hadde ti horn og sju hovud og ei krone på kvart horn. På hovuda stod namn som var spott mot Gud.

ÅPE 13,11   Då såg eg eit anna dyr stiga opp or jorda. Det hadde to horn som eit lam, men tala som ein drake.

ÅPE 17,8 Dyret du såg, det var og er ikkje; men det skal koma opp or avgrunnen og gå sin undergang i møte. Og dei som bur på jorda, og som ikkje har fått namnet sitt skrive i livsens bok frå verda vart grunnlagd, dei skal undra seg når dei ser dyret som var og ikkje er, men som skal koma att.

Synda skilde menneska frå Gud, men med eitt offer tok Jesus bort synda ein gong for alle. Slik forsona Gud verda med seg. Jesu frelseverk er fullført og fullkome, på det grunnlaget får vi stige fram for nådens trone og få miskunne og finne nåde til hjelp i rette tid.

HEB 4,14 – HEB 4,16 {PRØVD I ALT}  Sidan vi no har ein stor øvsteprest som har gått gjennom himlane, Jesus, Guds Son, så lat oss halda fast på vedkjenninga! 15 For vi har ikkje ein øvsteprest som ikkje kan ha medynk med oss i vår vesaldom, men ein som er prøvd i alt på same måten som vi, men utan synd. 16 Lat oss difor med frimod gå fram for nådens kongsstol, så vi kan få miskunn og finna nåde til hjelp i rette tid.

Kven som helst som er reinsa i Jesu blod og levandegjord i Anden, kan bere fram lekamens eit levande heilagt offer til velbehag for Gud (Rom.8,11 Rom.12,1-3). Slik er kvar einskild sin eigen prest; kvar einskild levande sjel er sin eigen prest, som ber fram sin eigen kropp som eit levande heilagt offer til velbehag for Gud. Vi er komne inn i eit slikt forhold til Gud som menneska var i før syndefallet, men no er Kristus den siste Adam, som er ifrå himmelen og som for oss har vorte ei livgivande ånd. I følgje Paulus er han hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for kyrkja som er hans brud. Jesu fullførde frelseverk er grunnlaget for dette, så det er inkludert for både mann og kvinne. Det er berre å tru på Jesus og takke han for hans fullførde frelseverk, løfte hugen opp til han og ta imot den Anden og det livet som han gir oss frå himmelen. Han er sjølv trua sin opphavsmann og fullendar.

I den siste tid har mange protestert mot Paulus si lære og vendt seg bort frå Kristus og den evangeliske fokynninga. Det er som å rydje vekk den som ber fram det daglege offeret, rydje vekk det daglege offeret, for å setje opp den øydande styggedomen i staden. Så det er hendsikta med å fornekte Faderen og Sonen (1.Joh.2,18… 1.Joh.4,3…).

Den store byen som åndeleg tala er kalla Sodoma eller Egypt, der Herren deira vart krossfesta, det er Jerusalem og dette er er altså i nytestamentleg tid, men motsetnaden er som når jødane kom heim frå Babylonia og skulle bygge oppatt tempelet. Ein nabokonge og folket hans ville vere med på det, det fekk dei ikkje, då prøvde dei å stoppe det.

Profetane kalla israelsfolket eit sodomafolk, på grunn av deira synd. Sodoma er symbol på synd, som avspora seksualitet (1.Mos.19) og Egypt er symbol på avgudsdyrking og trældom, for Gud frigjorde folket frå trældomen under gudane i Egypt. Så det kan samanfattast i religiøsitet som fører til avspora seksualitet (Rom.1,18…).

JES 1,9 – JES 1,10   Hadde ikkje Herren, Allhærs Gud,  late nokre av oss sleppa unna,  då var vi som Sodoma,  vi såg ut som Gomorra.  10 {IKKJE GAGNLAUSE OFFER, MEN LYDNAD}  Høyr Herrens ord,  de Sodoma-hovdingar!  Lyd etter vår Guds lov,  du Gomorra-folk! [Sodoma-hovdingar, Gomorra-folk: Leiarane og folket i Jerusalem vert samanlikna med det syndige folket i Sodoma og Gomorra. Sml. 1 Mos 18, 20; 19, 4 f.]

JER 23,14   Hjå profetane i Jerusalem  har eg sett gruelege ting.  Dei bryt ekteskapet og fer med lygn,  dei stør og styrkjer ugjerningsmenn,  så ingen vender om frå sin vondskap.  For meg har dei alle vorte som Sodoma,  folket i byen er som Gomorra.

ESK 16,44 – ESK 16,63   Sjå, alle som brukar ordtak, skal ha dette ordtaket om deg: “Som mora, så dottera.” [Som mora, så dottera: Folket i Juda fylgjer skikkane hjå dei heidningfolka som budde der før: hetittar, amorittar osb. -> v. 3.] 45 Du er dotter til mor di, som ikkje brydde seg om mann og born. Og du er syster til systrene dine, som ikkje brydde seg om mennene og borna sine. Mor dykkar var ei hetittkvinne og far dykkar ein amoritt. 46 Den store syster di er Samaria, som bur med døtrene sine nord for deg. Og den vesle syster di er Sodoma, som bur med døtrene sine sør for deg. 47 Du bar deg ikkje åt berre som dei og fór med den same styggedomen, men etter ei kort tid bar du deg verre åt enn dei i alt du tok deg føre. 48 Så sant eg lever, seier Herren Gud: Sodoma, syster di, og døtrene hennar gjorde ikkje slikt som du og døtrene dine har gjort. 49 Sjå, hovmod er synda som Sodoma, syster di, gjorde seg skuldig i. Ho og døtrene hennar hadde rikeleg med brød og levde i fred og ro. Men ho sytte ikkje for dei ulukkelege og fattige. 50 Hovmodige var dei og gjorde slikt som eg har avsky for. Men då eg såg det, dreiv eg dei bort. 51   Samaria har ikkje synda halvparten så mykje som du. Du har gjort styggare ting enn systrene dine, og med all din styggedom har du vist at dei er rettferdigare enn du. 52 Så må du òg ta vanæra på deg, du som med di eiga synd har gått god for systrene dine. Fordi du har gjort verre ting enn dei, er dei rettferdigare enn du. Så må du skjemmast og bera di vanære, sidan du har vist at systrene dine er rettferdigare. 53   Men eg vil venda lagnaden for Sodoma og døtrene hennar og for Samaria og døtrene hennar. Og samstundes vil eg venda lagnaden for deg. 54 Så skal du bera di vanære og skjemmast av alt du har gjort, og såleis vera til trøyst for dei. 55   Syster di, Sodoma, og døtrene hennar skal koma i same stilling som før, like eins Samaria og døtrene hennar; og med deg og døtrene dine skal det òg verta som før. 56 Tala du ikkje mykje om Sodoma, syster di, den tid du var hovmodig? 57 Det var før vondskapen din vart synleg. Men no har du vorte til spott og spe for Edoms døtrer og alle der ikring og for filistardøtrene, som hånar deg på alle kantar. 58 Di vanære og all din styggedom må du bera sjølv, lyder ordet frå Herren. 59   Ja, så seier Herren Gud: Eg gjer med deg som du sjølv gjorde då du vanvørde eiden og braut pakta. 60 Men eg vil minnast pakta eg gjorde med deg då du var ung, og eg vil skipa ei evig pakt med deg. 61 Du skal minnast di åtferd og skjemmast når eg tek systrene dine, både dei som er større enn du, og dei som er mindre, og gjer dei til døtrene dine, endå dei ikkje er i pakt med deg. 62 Når eg gjer mi pakt med deg, då skal du sanna at eg er Herren. 63 Så skal du minnast di åtferd og blygjast og aldri meir opna din munn for skam, når eg tilgjev deg alt du har gjort, lyder ordet frå Herren Gud.

MTT 10,5 – MTT 10,15 {JESUS SENDER UT APOSTLANE}  Desse tolv sende Jesus ut, og han baud dei:  Ta ikkje vegen til heidningane, og gå ikkje inn i nokon av samaritanbyane! 6 Men gå til dei bortkomne sauene i Israels-folket. 7 Og kvar de kjem, skal de ropa ut: Himmelriket er nær! 8 Læk sjuke, vekk opp døde, gjer spedalske reine, og driv ut vonde ånder! For inkje har de fått det, for inkje skal de gje det. 9 Ta ikkje med dykk gull eller sølv eller kopar i beltet, 10 og heller ikkje ferdaskreppe, ikkje to kjortlar, ikkje skor og ikkje stav. For ein arbeidsmann er kosten sin verd. 11 Når de kjem til ein by eller landsby, så spør dykk føre kven som er verdig til å ta imot dykk; hjå han skal de vera til de fer lenger. 12 Og når de kjem inn i huset, skal de helsa det med fred. 13 Er huset verdt det, skal freden kvila over det; men er huset ikkje verdt det, skal freden venda attende til dykk. 14 Men er det nokon som ikkje vil ta imot dykk og ikkje vil høyra på bodskapen dykkar, då skal de gå bort frå det huset eller den byen og rista støvet av føtene.  [rista støvet av føtene: symbolsk handling som skal syna at ein bryt fellesskapen med dei som seier nei til evangeliet. Sjå Luk 10, 11; Apg 13, 51.] 15 Sanneleg, det seier eg dykk: På domedag skal Sodoma- og Gomorra-landet sleppa lettare enn den byen.

Guds Messias, øvsteprest til evig tid etter Melkesediks vis.

Jesus er øvsteprest etter Melkisedeks vis og Guds Messias.

SLM 110,1 – SLM 110,7 {PRESTEKONGEN}  Ein Davids-salme.   Herren seier til min herre:  “Set deg ved mi høgre hand  til eg får lagt dine fiendar  til skammel for dine føter!” [min herre: kongen i Israel. -> 2, 2.] 2   Frå Sion retter Herren ut  din mektige kongsstav.  Ver herre mellom dine fiendar!  3   Ditt folk møter viljug fram  den dagen du mønstrar din hær.  I heilagt skrud kjem din ungdom til deg  som dogg ut or morgonrodens fang. 4   Herren har svore og angrar det ikkje:  “Du skal vera prest til evig tid  på Melkisedeks vis.” [Melkisedek: -> 1 Mos 14, 18.]  5   Herren er ved di høgre side,  han knuser kongar på sin vreidedag. 6   Han dømer folkeslag  – det er fullt av lik,  hovdingar knuser han vidt over jord. 7   Kongen drikk or bekken ved vegen,  difor lyfter han hovudet høgt.

SKR 3,8 – SKR 3,10   Høyr no, Josva, øvsteprest!  Du og embetsbrørne dine,  som sit framføre deg,  de er varselsmenn.  For sjå, eg lèt min tenar Renning koma. [Renning: -> Jes 4, 2.] 9   Ja, på den steinen eg har lagt framfor Josva,  på denne eine steinen med sju augo  ritar eg den innskrift som skal stå,  lyder ordet frå Herren, Allhærs Gud.  På ein einaste dag vil eg ta bort  den skuld som kviler på dette landet. 10   Den dagen, lyder ordet frå Herren, Allhærs Gud,  skal de be kvarandre til gjestebod  under vintre og fikentre.

Med eitt offer tok Jesus bort synda ein gong for alle.

HEB 10,1 – HEB 10,18 {KRISTI OFFER TEK BORT SYNDA}  Lova har berre ein skugge av dei gode ting som skulle koma, ikkje tinga sjølve som dei verkeleg er. År etter år vert det bore fram offer som støtt er dei same, men med dei kan ikkje lova gjera dei som ofrar, fullkomne. 2 Elles hadde dei vel halde opp med å ofra? For hadde dei som er med i gudstenesta, vorte reinsa éin gong for alle, hadde dei ikkje lenger vore medvitne om synd. 3 Men offera er kvart år ei påminning om synd. 4 For blod av oksar og bukkar kan umogeleg ta bort synder. 5   Difor seier Kristus når han stig inn i verda:  Slaktoffer og gåve ville du ikkje ha,  men ein lekam laga du til meg; 6   brennoffer og syndoffer hadde du ikkje hug på. 7   Då sa eg: Sjå, her kjem eg og vil gjera din vilje, Gud.  I bokrullen er det skrive om meg. 8   Fyrst seier han: “Slaktoffer og gåver, brennoffer og syndoffer ville du ikkje ha og hadde du ikkje hug på,” endå det er slike offer som vert framborne etter lova. 9 Deretter seier han: “Sjå, her kjem eg og vil gjera din vilje.” Han tek bort det fyrste, så han kan setja inn det andre. 10 På grunn av denne viljen er vi helga ved at Jesu Kristi lekam vart ofra éin gong for alle. 11   Alle andre prestar står dagleg og gjer teneste og ber gong på gong fram dei same offer, som likevel aldri kan ta bort synder. 12 Men Jesus har bore fram eit einaste offer for synder og har så sett seg ved Guds høgre hand for alltid. 13 No ventar han berre på at fiendane hans skal leggjast til skammel for føtene hans. 14 For med eit einaste offer har han for alltid gjort dei som vert helga, fullkomne. 15   Den Heilage Ande vitnar òg for oss om dette. For fyrst seier Herren: 16   Såleis er den pakta eg vil gjera med dei i dagar som kjem. Og så seier han:  Eg vil leggja mine bod i hjarto deira  og skriva dei i hugen deira. 17   Og syndene og misgjerningane deira  vil eg aldri meir koma i hug. 18 Men der syndene er tilgjevne, trengst det ikkje lenger noko offer for synd.

Den sanne Gud er fornøgd og tilfredsstilt med dette syndeofferet, så han trengst ikkje fleire syndeoffer. Det er vel ikkje så mange av oss som går rundt og tenker oss at vi er fullkomne. Men det er ikkje den ytre fysiske naturen det er tale om, kroppen er dødeleg, men det fullkomne er evig. Alle som tok imot han gav han rett til å verte Guds born, fødde av vatn og Ande og det som er født av Anden er ånd. Jesus er fullkommen og den Anden og det livet han gir oss frå himmelen er fullkome. Han er sjølv det livet. Derfor er det så viktig for oss å vende hugen opp til han og ta imot det han gir oss frå himmelen og sjå på han. Det er ved å ta imot og vert velsigna at vi også vert til velsigning for andre, vert til velsigning i vårt nærmiljø.

JOH 1,41 Han finn fyrst bror sin, Simon, og seier til han: “Vi har funne Messias.” Messias er det same som Den Salvevigde.

ÅPE 11,15 {DEN SJUANDE BASUNEN}  Den sjuande engelen bles i basun. Då høyrdest det i himmelen røyster som ropa høgt:  Vår Herre og hans salvevigde  har fått herredøme,  og han skal vera konge i all æve.

Gud sette han ved si høgre hand i himmelen og salva han med den Heilage Ande til å vere vår frelsekonge.Ved trua på han vår vi den Heilage Ande av berre nåde, gratis, utan krav om gjerningar. Så vi får oppleve og kjenne hans salving i vårt indre menneske og den lærer oss alt. Så den gir oss åndeleg og rasjonalistisk innsikt.

1JO 2,18 – 1JO 2,27 {FORNEKTING OG VEDKJENNING}  Mine born, den siste tida er komen. De har høyrt at Antikrist skal koma, og mange antikristar har alt stått fram. Av dette skjønar vi at den siste tida er komen. 19 Dei har gått ut frå oss, men dei var ikkje av oss. Hadde dei vore av oss, hadde dei vorte verande hjå oss. Såleis skulle det syna seg at ikkje alle er av oss. 20 Men de er salva av Den Heilage, og alle har de kunnskap. [salva: Salving er eit bilete på Den Heilage Andens gåve. Sjå 2, 27.] 21 Så skriv eg ikkje til dykk fordi de ikkje kjenner sanninga, men fordi de kjenner henne og veit at inga lygn kjem frå sanninga. 22 Og kven er lygnaren, om ikkje den som nektar at Jesus er Kristus? Han er Antikrist, han som fornektar Faderen og Sonen. 23 Den som fornektar Sonen, har heller ikkje samfunn med Faderen. Den som vedkjennest Sonen, har samfunn med Faderen òg. 24 Lat det då verta verande i dykk, det som de har høyrt frå fyrst av. For dersom det vert verande i dykk, det som de har høyrt frå fyrst av, vert de òg verande i Sonen og Faderen. 25 Og dette er det han har lova oss: det evige livet. 26   Når eg skriv dette, tenkjer eg på dei som fører dykk vilt. 27 Men de har fått salving av han; ho vert verande i dykk, og de treng ikkje til at nokon lærer dykk. For hans salving lærer dykk alt og er sannferdig og utan lygn. Vert difor verande i han, så som de har lært.

Messias har bruda.

Profeten Malakias gjekk til rette med prestane fordi dei ikkje bar fram dei rette offera. Syndeofferet var eit dyr som vart slakta for å sone menneska si synd, så det døde i staden for at menneska skulle døy for sin synd. Eg forstår det slik at det vert brukt som symbol for menneske, men det har seg også slik at menneske har dyriske eigenskapar, men vi må lære å forstå kva sem er den typiske menneskelege eigenskapen som gjer oss til eit meir høgtståande individ.

Men same kva det var for slags offer dei bar fram, så skulle offerdyret vere lytelaust.

MLK 1,11 – MLK 1,14   Frå lengst i aust til lengst i vest  er mitt namn stort mellom folkeslaga.  Alle stader brenner dei reine offer  som dei ber fram for meg;  for mitt namn er stort mellom folkeslaga,  seier Herren, Allhærs Gud. 12   Men de vanhelgar mitt namn  når de seier at Herrens bord er ureint,  og at maten på det er ring frukt. 13   De tenkjer: “Å, for eit strev!”  og blæs åt det, seier Herren, Allhærs Gud.  De kjem med dyr som er røva,  og med dyr som er halte eller sjuke,  når de ber fram offergåver.  Skulle eg ha hugnad  i slike gåver frå dykk? seier Herren.  14   Forbanna vere den som fer med svik,  som har eit hanndyr i buskapen  og lovar å gje det til Herren,  men i staden ofrar eit dyr som er skadt.  For eg er ein stor konge,  seier Herren, Allhærs Gud,  mellom folkeslaga står det age av mitt namn.

Så refser han dei fordi dei ikkje viser truskap i ekteskapet. Eg tenker meg at der er ein samanheng, prestetenesta skal tydeleggjere dei menneskelege eigenskapane også i kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne.

MLK 2,10 – MLK 2,16 {HERREN VIL IKKJE VITA AV SKILSMÅL}  Har vi ikkje alle same far,  den eine Gud som har skapt oss?  Kvifor er vi då trulause mot kvarandre  og vanhelgar våre fedrars pakt? 11   Juda har bore seg trulaust åt,  stygge ting har dei gjort  i Israel og Jerusalem.  Ja, Juda har vanhelga  den heilagdomen Herren elskar,  og gift seg med ei kvinne  som dyrkar framande gudar. 12   Gjev Herren må rydja ut or Jakobs telt  kvar ætling av den som gjer slikt,  jamvel om han ber fram offergåver  til Herren, Allhærs Gud.  13   Og dette er det andre de gjer:  De dekkjer Herrens altar  med tårer, gråt og sukkar.  Men han vil ikkje lenger sjå på gåva  eller ta imot dykkar offer med glede. 14   Og de spør: “Kvifor?”  Fordi Herren er vitne i saka  mellom deg og din ungdoms kone.  Du har vore utru mot henne,  endå ho er ektemaken din  som du er bunden til med pakt. 15   Er det ikkje éin som har skapt henne  både med lekam og ånd?  Og kva vil så den eine ha?  Born som høyrer Gud til.  Så akta dykk vel i sjel og hug!  Ver ikkje utru mot din ungdoms kone! 16   Eg vil ikkje vita av skilsmål,  seier Herren, Israels Gud,  og at nokon sveiper sin klednad med valdsferd,  seier Herren, Allhærs Gud.  Så akta dykk vel i sjel og hug  at de ikkje er trulause. 

MLK 3,1 – MLK 3,5   Sjå, eg sender min bodberar,  han skal rydja vegen for meg.  Brått kjem han til sitt tempel,  Herren som de leitar etter.  Sjå han kjem, engelen for pakta  som de stundar etter,  seier Herren, Allhærs Gud.  2   Men kven kan tola den dagen han kjem,  kven kan stå seg når han syner seg?  For han er lik elden som smeltaren brukar,  lik luten som vaskarane reinsar med. 3   Han skal sitja og smelta og reinsa sølvet.  Han skal reinsa levittane,  reinsa dei som gull og sølv,  så dei kan bera fram for Herren  offergåver på rett vis. [reinsa levittane: skipa på nytt pakta med Levi (2, 4) og reinsa tempelgudstenesta.] 4   Då skal Herren gleda seg  over offergåvene frå Juda og Jerusalem  som i eldgamle dagar, i framfarne år.  5   Eg kjem til dykk og held dom.  Eg skundar meg å vera vitne  mot dei som driv med trolldom,  mot dei som bryt ekteskapet,  mot dei som gjer rang eid,  og mot dei som held att løna for leigekaren,  er harde med enkjer og farlause  og rengjer retten for innflyttaren,  men ikkje har age for meg,  seier Herren, Allhærs Gud.

MLK 3,16 – MLK 3,18   Dei som har age for Herren, tala då saman,  og Herren lydde etter og høyrde kva dei sa.  Hjå han vart det skrive ei minnebok  om dei som ottast Herren og ærar hans namn.  17   Den dagen eg gjer mitt verk,  seier Herren, Allhærs Gud,  skal dei vera min eigedom,  og eg vil vera mild mot dei,  liksom ein mann er mild  mot son sin som tener han. 18   Då skal de atter sjå skil  på rettferdige og gudlause,  på dei som dyrkar Gud,  og dei som ikkje dyrkar han.

MLK 4,1 – MLK 4,6   Sjå, dagen kjem, han brenn som ein omn.  Alle frekke og gudlause  skal då vera som halm,  og dagen som kjem, skal brenna dei opp,  seier Herren, Allhærs Gud,  så korkje rot eller grein vert att. [dagen kjem: Herrens dag.]  2   Men for dykk som har age for mitt namn,  skal rettferdssola renna  med lækjedom under sine venger.  De skal gå ut og kjæta dykk som kalvar  når dei slepp or fjøset. 3   Då skal de trakka ned dei gudlause,  dei skal vera som støv under sólane dykkar  den dagen eg gjer mitt verk,  seier Herren, Allhærs Gud.  4 {FORMANING OG LOVNAD}  Kom i hug lova åt Moses, tenaren min,  den eg gav han på Horeb for heile Israel,  både føresegner og domsreglar.  5   Sjå, eg sender profeten Elia til dykk  før Herrens dag kjem, den store og skræmande. [profeten Elia: Jødane trudde at profeten Elia, som var oppteken til himmelen (2 Kong 2, 11), skulle koma att i dei siste tidene og få menneska til å venda om. Sml. Matt 11, 14; 17, 10 f.] 6   Han skal venda fedrehjarto til borna  og barnehjarto til fedrane,  så eg ikkje skal koma og bannstøyta landet.

Denne Elia som det er tale om her, det er døyparen Johannes og bodskapen hans var at Jesus er Messias, han er den som har bruda. Når jødane spurde han, svarde han at han var ikkje verken Messias eller Elia, men Jesus sa han var den Elia som skulle komme (Mal.3,1).

JOH 1,15 – JOH 1,36 Johannes vitnar om han og ropar ut: “Det var om han eg sa: Han som kjem etter meg, er komen framom meg, for han var til før meg.” 16   Av hans fullnad har vi alle fått, og det nåde over nåde. 17 For lova vart gjeven ved Moses; nåden og sanninga kom ved Jesus Kristus. 18 Ingen har nokon gong sett Gud; men den einborne, som er Gud, og som er i Faderens fang, han har synt oss kven han er.  19 {DØYPAREN VITNAR}  Dette er det vitnemålet Johannes gav då jødane sende nokre prestar og levittar frå Jerusalem, som skulle spørja han: “Kven er du?” 20 Då sa han beint ut og sanna: “Eg er ikkje Messias.” 21 “Kven er du då?” spurde dei. “Er du Elia?” “Nei, det er eg ikkje,” svara han. “Er du profeten?” “Nei,” sa han. [profeten: Jødane venta at ein stor profet som Moses skulle stiga fram i endetida. Sjå 5 Mos 18, 15; Apg 3, 22.] 22 “Sei oss då kven du er,” sa dei, “så vi kan ha eit svar til dei som har sendt oss. Kva seier du om deg sjølv?” 23 Han sa: “Eg er ei røyst som ropar i øydemarka: Gjer vegen bein for Herren, som profeten Jesaja har sagt.” 24 Nokre av dei som var sende, høyrde til farisearane, 25 og dei spurde: “Kvifor døyper du då, når du ikkje er Messias og ikkje Elia og heller ikkje profeten?” 26 Johannes svara: “Eg døyper med vatn. Men midt imellom dykk står ein som de ikkje kjenner, 27 han som kjem etter meg, og som eg ikkje er verdig til å løysa skoreima åt.” 28 Dette hende i Betania på hi sida av Jordan, der Johannes var og døypte. 29   Dagen etter ser han Jesus koma bort imot seg og seier: “Sjå, der er Guds lam, som ber verdsens synd! 30 Det var om han eg sa: Etter meg kjem ein mann som er komen framom meg, for han var til før meg. 31 Eg visste heller ikkje kven han var, men eg er komen og døyper med vatn så han skal openberrast for Israel.” 32 Og Johannes vitna: “Eg såg Anden dala ned som ei due frå himmelen, og han vart verande over han. 33 Eg visste heller ikkje kven han var, men han som sende meg for å døypa med vatn, han sa til meg: Den du ser Anden dalar ned imot og vert verande over, han er den som døyper med Den Heilage Ande. 34 Og eg har sett det, og dette er vitnemålet mitt: Han er Guds Son.”  35 {DEI FYRSTE LÆRESVEINANE}  Dagen etter stod atter Johannes der med to av læresveinane sine. 36 Då såg han Jesus koma gåande og sa: “Sjå, der er Guds lam!”

JES 40,3 – JES 40,5 {RYD VEG FOR HERREN!}  Høyr, det er ein som ropar i heia:  Ryd veg for Herren,  lag gjennom øydemarka  ein kongsveg for vår Gud! 4   Kvar dal skal hevjast,  kvart fjell, kvar haug skal jamnast.  Bakket land skal verta slette  og kollane flat mark. 5   Herrens herlegdom skal syna seg,  og alle menneske skal sjå det.  Dette er ordet frå Herrens munn.

JOH 3,27 – JOH 3,36 Johannes svara: “Eit menneske kan ikkje få noko utan at det vert gjeve han frå himmelen. 28 De er sjølve mine vitne på at eg sa: Eg er ikkje Messias; men eg er send føre han. 29 Den som har brura, han er brudgom. Men venen hans, som står og høyrer på, gleder seg når han høyrer målet til brudgomen. Slik glede har eg no fått, og det i fullt mål. 30 Han skal veksa, eg skal minka. 31   Den som kjem ovanfrå, er over alle. Den som kjem frå jorda, er av jorda og talar jordisk. Han som kjem frå himmelen, er over alle. 32 Han vitnar om det han har sett og høyrt, men ingen tek imot vitnemålet hans. 33 Den som har teke imot hans vitnemål, har stadfest at Gud talar sant. 34 Han som Gud har sendt, talar Guds ord, for Gud gjev Anden utan mål. 35 Faderen elskar Sonen, og alt har han gjeve i hans hand. 36 Den som trur på Sonen, har evig liv. Den som er ulydig mot Sonen, skal ikkje sjå livet, men Guds vreide vert verande over han.”

MTT 11,7 – MTT 11,19 {JESUS VITNAR OM JOHANNES}  Då dei var farne, tok Jesus til å tala til folket om Johannes: “Kvifor gjekk de ut i øydemarka? Ville de sjå eit sevstrå som svagar i vinden? 8 Nei! Kvifor gjekk de dit ut? Ville de sjå ein mann med fine klede? Dei som går i fine klede, held til i kongsgardane. 9 Men kvifor gjekk de dit ut? Ville de sjå ein profet? Ja, eg seier dykk: Meir enn ein profet! 10 Det er om han dette er skrive:  Sjå, eg sender min bodberar føre deg,  han skal rydja vegen for deg. 11   Sanneleg, det seier eg dykk: Aldri har det stått fram nokon større mellom dei som er fødde av kvinner, enn døyparen Johannes. Men jamvel den minste i himmelriket er større enn han. 12 Frå Johannes døyparens dagar og til no vert himmelriket storma, og dei som stormar det, riv det til seg. 13 For alle profetane og lova har profetert heilt til Johannes kom. 14 Og vil de tru det: Han er den Elia som skulle koma.  [Elia: -> Mal 4, 5.] 15 Den som har øyro, han høyre! 16   Men kva skal eg likna denne ætta med? Ho er lik born som sit på torget og ropar til kvarandre: 17   Vi bles på fløyte for dykk,  men de ville ikkje dansa.  Vi song syrgjesongar,  men de ville ikkje klaga. 18 For Johannes kom; han korkje åt eller drakk, og folk seier: Han er forgjord. 19 Menneskesonen kom; han både et og drikk, og dei seier: Sjå, for ein storetar og vindrikkar, og ven med tollarar og syndarar! Men Visdomen har fått rett, det syner gjerningane hans.”  [Visdomen: Guds visdom som i GT kan skildrast som eit bortimot personleg vesen. Sjå Ordt 8, 12-36; Job 28, 23-27.]

I Høgsangen er det fortalt om kjærleiksforholdet mellom kong Salomo og hans brud, ho ”lytelause reine”, vingarden er symbol for kjærleikslivet deira og vinen er symbol på kjærleiken. Dert er tydeleg at Guds kjærleik er mellom dei, i siste kapittel er det sagt at kjærleiken er sterk som døden. Her er det også tale om ei jente som er så ung at ho enno ikkje er kjønnsmoden, så brørne hennar vil verne henne mot friarane.

HSA 8,5 – HSA 8,10 {KJÆRLEIKEN ER STERK SOM DØDEN}  Kven er ho som kjem opp frå øydemarka,  stødd til sin ven?  Under apalen vekte eg deg,  der mor di hadde føderier,  der ho fødde deg.  6   Set meg til eit segl på ditt hjarta,  eit segl på din arm!  For kjærleiken er sterk som døden  og mektig som dødsriket i si trå.  Han brenn som logande eld,  han logar mot himmelen. [eit segl: Signetringen, som var viktig og verdifull, bar mannen gjerne i ei snor kring halsen, sjeldan på armen.]  7   Vassflaumar kan ikkje sløkkja kjærleiken,  elvar kan ikkje fløyma han bort.  Om einkvan ville gje  alt han åtte for kjærleik,  så vart han berre til narr.  8 {KVA SKAL VI GJERA MED SYSTER VÅR?}  “Vi har ei lita syster,  som enno ikkje har bryst.  Kva skal vi gjera med syster vår  når friarane kjem? [Kva skal vi gjera: Brørne var formyndarar for jenta når far hennar var avliden.]  9   Er ho ein mur, vil vi byggja  tindar av sølv på han.  Er ho ei dør, vil vi stengja henne  med ein sederplanke.”  10   Eg er ein mur,  og mine bryst er som tårn.  I augo hans har eg vorte  lik ei som finn fred.

Høgsangen er førebilete på kjærleiksforholdet mellom Kristus og hans brud. Det blir født i oss ved den Heilage Ande, så for oss gjeld det kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne og det bør helst skje lenge før barn og unge vert så voksne at dei er kjønnsmodne og før det er aktuelt at dei skal gifte seg. Her er det tale om kjærleiken frå Gud og det er viktig at den skal vere i kjærleiksfoholdet mellom mann og kvinne også. Den er verdifull for oss for tid og æva, den skal berike våre liv her på jorda og endå meir i æva.

Det daglege offeret eller den øydande styggedomen.

Det daglege offeret vart teke bort og den øydande styggedomen vart sett opp i staden, endåtil på jødane sitt brennofferaltar i Jerusalem og det vert profetert om at det kom til å skje i kyrkja og den kristne verda også, altså ved at Kristus og hans syndeoffer vert vraka, som om syndeofferet ikkje er bra nok og som om han ikkje er bra nok. Det vert gjerne resonnert utifrå naturvitskapen, realfag, men legg merke til at det også vert resonnert utifrå moralfilosofi og politisk filosofi. Det vert resonnert som om Jesu syndeoffer ikkje var nok, for så å krevje fleire syndeoffer, på ein eller annan måte, til tross for at dei ikkje tek bort synda. Folk vert narra til å prøve å tilfredsstille gudane med sine offer, sjølv om dei ikkje er heilt klar over at det er det dei vert narra til å vere med på. For poenget er at dei ”prestane” og ”profetane” som representerer gudane tener pengar og vinn politisk makt på det.

Til tross for at det gjerne startar med at naturvitskapen vert brukt mot evangelisk kristendom, så viser det seg at det strir mot realfag også, for dikting og fantasering vert til tru på avgudar  og falske messiasar. Det vert endåtil eit moralfilosofisk og politisk krav at folk skal tru på dei og mange vert avgudsdyrkarar og trælar under synda og avgudane.

Romarriket og keisaren, jødane og Kristus.

Keisaren og jødane, Kristus og dei kristne.

Cæsar var ein stor hærførar og dyktig politikar og skjøna at senatet ikkje klarde å styre verdsriket, det stadige omskiftet av embetsmenn var farleg. Keltarane trengde inn frå nord, men han vann over dei i Gallia. Så søkte han om konsulembete, då vart det kravt at han skulle løyse opp hæren, men det gjekk han ikkje med på, i staden gjekk han over Rubicon med hæren og vann krigen. Han regjerte som diktator, men førde ein forsonane, liberal velferdspolitikk. Alle arbeidsgjevarane måtte ta ein tredjedel av arbeidarane frå frie menn. Han prøvde å forsone gamle fiendar, men kom ingen veg med ei mest ihuga republikanarane. Det vart tydeleg at han trådde etter kongsmakt, då fekk dei til ei smansverjing mot han og han vart myrda. Mordet vart hemna.

Sidan vart Augustus keisar, han også førde ein forsonande politikk, men no som øvste leiar for den gamle religionen og det betydde at han skulle dyrkast som ein gud. Han bles liv i den gamle religionen og dei som levde umoralsk vart jaga frå Italia. Men då vart altså moralen definert utifrå den gamle religionen og det fekk sjølvsagt stor betyding for politikken.

Jødane hadde god grunn til å håpe på at kong Mikael, som profeten Daniel tala om, skulle komme som ein romersk herskar, men no var det andre profetiar som vart oppfylte, ved at døyparen Johannes stod fram og ved at Jesus kom til vår jord. Dei var profetar, så då gjaldt ikkje lenger avtala om at ætta frå Simeon skulle vere øvsteprestar. Det var ikkje noko i vegen for at den avtala kunne fornyast om dei berre hadde teke imot bodskapane frå desse profetane, men det gjorde dei altså ikkje. I staden støytte dei Kristus frå seg, selde han for 30 sølvpengar og sveik han. Og så stod dei bak kristendomsforfølgingane. Dermed brukte dei slike metoder som Antiokus 4. Epifanes brukte og som vart vanlege i den gresk-syriske tida, kort sagt korrupsjon og svik.

Dei kristne trudde at Jesus var Guds Messias og det betydde at han var øvsteprest etter Meleksediks vis til evig tid og at han var kongars konge. Dei skulle ikkje tilbe keisaren som gud, derfor vart dei forfølgde. Men dei skulle likevel ikkje gjere opprør mot Romarriket.

Seinare braut jødane avtala med romarane og gjorde opprør, men det gjekk ikkje vel. Dei prøvde flire gongar å gå til krig mot romarane, men tapte.

1. Jødisk-romerske krig, 66-73 e.Kr.
2. Jødisk-romerske krig, 115-117 e.Kr.
3. Jødisk-romerske krig, 132-135 e.Kr.

Kvinna som fødde gutebarnet, draken, overengelen Mikael og dei kristne.

Johannes Openberring er som ei fortsetjing av Daniels bok og her får vi høyre om overengelen Mikael.

Johannes Openberring12,1 Det synte seg eit stort teikn på himmelen: ei kvinne sveipt i sola, med månen under føtene og med ein krans av tolv stjerner på hovudet.  2 Ho var med barn og skreik i barnsnaud og føderier.
3 På himmelen synte det seg eit anna teikn òg: ein stor eldraud drake; han hadde sju hovud og ti horn og på hovuda sju kroner.  4 Med halen drog han med seg tredjeparten av stjernene og kasta dei ned på jorda. Draken steig fram for kvinna som skulle føda; han ville sluka barnet så snart det var født.  5 Då fødde ho eit gutebarn, som ein gong skal styra alle folkeslag med jernstav. Og barnet vart rykt opp til Gud, til hans kongsstol.  6 Men kvinna rømde ut i øydemarka, til ein stad som Gud har laga til for henne; der skulle ho få mat og det ho elles trong i 1260 dagar.
     7 Då braut det ut krig i himmelen: Mikael og englane hans gjekk til strid mot draken. Draken stridde saman med englane sine;  8 men dei vart slegne, og det fanst ikkje lenger rom for dei i himmelen.  9 Den store draken vart styrta, det er den gamle ormen, han som vert kalla djevelen og Satan, og som forfører heile verda. Han vart kasta ned på jorda og englane hans saman med han. 10 Og eg høyrde ei høg røyst i himmelen som sa: «Frå no av høyrer sigeren og makta og riket vår Gud til, og den han har salva, har herredømet. For klagaren er kasta, han som dag og natt førte klagemål mot brørne våre for vår Gud. 11 Dei har vunne over han i kraft av Lammets blod og det ordet dei vitna om; dei hadde ikkje livet for kjært til å gå i døden. 12 Difor skal de jubla, de himlar og de som bur i dei! Men arme jord og hav! For djevelen har kome ned til dykk, og vreiden hans er stor, av di han veit at han har berre ei stutt tid att.»
13 Då draken såg at han var kasta ned på jorda, forfylgde han kvinna som hadde født gutebarnet. 14 Men ho fekk dei to vengene til den store ørna, så ho kunne flyga ut til staden sin i øydemarka og få mat og det ho elles trong i ei tid og to tider og ei halv tid, langt borte frå ormen. 15 Ut or gapet sitt spruta ormen vatn som ei elv etter kvinna, og ville riva henne bort i straumen. 16 Men jorda kom kvinna til hjelp. Ho opna munnen sin og svelgde elva som draken hadde sendt ut or gapet. 17 Draken vart harm på kvinna og drog av stad og ville føra krig mot dei andre i ætta hennar, mot dei som rettar seg etter Guds bod og held fast på vitnemålet om Jesus. 18 Og han vart ståande på stranda ved havet. (Jfr. Daniel 11,35).

Denne kvinna er nok dei jødane som trudde på Israels Gud, ho var Guds kone og var trufast mot han, så ho fødde Guds born, slik vart ho mor for dei kristne.

GLT 4,26 – GLT 4,27 Men det Jerusalem som er der oppe, er fritt, og det er mor vår. For det står skrive: 27   Gled deg, du barnlause, som ikkje fødde.  Set i og jubla, du som ikkje hadde rier.  For den einslege kvinna har fleire born  enn ho som har mann.

Her vert Jesus omtala som eit gutebarn som vart født og som vart rykkt opp til Guds kongsstol. Men han vart no visst om lag 30 år, før han døde og stod oppatt. Her er nok eit viktig og sentralt poeng i at han velsigna småborna og sa at vi skulle la dei komme til han, for Guds rike høyrer slike til, vi må vende om vende om og verte som småborn for å komme inni det, vi må verte fødde på nytt av vatn og Ande, for å sjå det. Det sentrale poenget her er at Jesus er Guds Ord og den Heilage Ande openberrar han for oss.

Joh.3,   ³ Jesus svara: «Sanneleg, sanneleg, det seier eg deg: Ingen kan sjå Guds rike utan at han vert fødd på nytt.»  ⁴ Nikodemus seier til han: «Korleis kan ein som er gamal, verta fødd? Han kan då vel ikkje koma inn i morslivet andre gongen og verta fødd?»  ⁵ Jesus svara: «Sanneleg, sanneleg, det seier eg deg: Den som ikkje vert fødd av vatn og Ande, kan ikkje koma inn i Guds rike.  ⁶ Det som er født av kjøt, er kjøt, og det som er født av Anden, er ånd.  ⁷ Undrast ikkje på at eg sa til deg: De må fødast på nytt.  ⁸ Vinden blæs dit han vil; du høyrer han susar, men du veit ikkje kvar han kjem ifrå eller kvar han fer av. Såleis er det med kvar den som er fødd av Anden.»

Matt.18, I same stunda kom læresveinane til Jesus og spurde: «Kven er den største i himmelriket?»  ² Då kalla han til seg eit lite barn, sette det midt imellom dei  ³ og sa: «Sanneleg, det seier eg dykk: Utan at de vender om og vert som born, kjem de ikkje inn i himmelriket.  ⁴ Den som gjer seg sjølv liten som dette barnet, han er den største i himmelriket.
5 Den som tek imot eit slikt lite barn i mitt namn, tek imot meg.  6 Men den som forfører ein av desse små som trur på meg, han var betre faren om dei hadde hengt ein kvernstein om halsen hans og søkkt han i havsens djup.  7 Å, usæle verd for hennar forføringar! Forføringane må koma, men ve det mennesket som dei kjem frå!
8 om handa eller foten lokkar deg til synd, så hogg dei av og kast dei frå deg! Det er betre for deg å gå halt eller vanfør inn til livet enn å ha to hender og to føter og verta kasta i den evige elden.  9 Og om auga lokkar deg til synd, så riv det ut og kast det frå deg! Det er betre for deg å gå einøygd inn til livet enn å ha to augo og verta kasta i helvetes eld.
10 Ta dykk i vare så de ikkje vanvørder ein einaste av desse små! For eg seier dykk: Englane deira i himmelen ser alltid min himmelske Fars åsyn. 11 For Menneskesonen er komen for å frelsa det som var fortapt.

Matt.11, 25 På den tid tok Jesus til ords og sa: «Eg lovar deg, Far, Herre over himmel og jord, fordi du har løynt dette for vise og vituge, men openberra det for umyndige. 26 Ja, Far, for dette var din gode vilje. 27 Alt har Far min overgjeve til meg. Ingen kjenner Sonen utan Faderen, og ingen kjenner Faderen utan Sonen og den som Sonen vil openberra det for.
28 Kom til meg, alle de som slit og har tungt å bera; eg vil gje dykk kvile! 29 Ta mitt åk på dykk og lær av meg, for eg er mild og mjuk i hjarta; så skal de finna kvile for sjelene dykkar. 30 For mitt åk er godt, og mi bør er lett.»

Det sentrale poenget er at ved å tru på Jesus, får vi den Heilage Ande av berre nåde, gratis, utan krav om gjerningar. Og den Openberrar Guds Ord for oss, den openberrar Guds frelse for oss i Kristus. Dette stemmer med Platons idèlære, men med metoden og statslæra blir det annleis. For på grunn av opprøret mot Sokrates, rekna han med at vanlege folk ikkje har god nok innsikt til å delta i politikken, men dei kunne få meir innsikt gjennom utdanning, derfor skulle ei lærd elite styre med diktatorisk makt. Men dette resulterte i at folket og samfunnet heldt beinhardt på det gamle, så dei ikkje fekk fornying, utvikling og framgang. Men Gud ville gjere noko nytt ved sin Ande og då vart det først og fremst med den nye generasjonen og den oppveksande slekta og den ulærde underklassa.

I 1.Makkabearbok såg vi at dei som streid mot den makkabeiske øvstepresten kom med mange klagemål mot han. På denne tida var det vanleg å fare med lygn og svik, for å få makt, så kan nok rekne med at mykje av dette var lygn, dikt og oppspinn.

Når jødane kom heim att til landet sitt etter at dei hadde vore bortførde til Babylonia, sa Gud til dei at dei skulle komme i gong med å bygge tempelet, for då ville han velsigne dei. Dei så gjorde, men ein konge i eit nabofolk ville prøve å stoppe det og sende brev til storkongen i Assyria der han påstod at dette hadde vore ein opprørsk by frå gammalt av og bad han sjekke det i sine historiske notat. Så det var best å få stoppe det før byen fekk makt og gjorde opprør igjen. Så arbeidet på tempelet vart stoppa ei tid. Dette er den politiske bakgrunnen for Sakarjas profeti:

SKR 3,1 – SKR 3,10 {ØVSTEPRESTEN JOSVAS SKULD OG FRIKJENNING}  Så lét han meg sjå Josva, øvstepresten, som stod framfor Herrens engel, medan Satan stod på høgre sida hans og førte klagemål mot han. 2 Herren sa til Satan: “Gjev Herren må visa deg til rettes, Satan! Ja, gjev Herren, som har valt ut Jerusalem, må visa deg til rettes! Er ikkje denne mannen ein brand, riven ut or elden?” 3 Josva var kledd i skitne klede der han stod framfor engelen. [i skitne klede: til teikn på sorg og bot.] 4 Og engelen sa til dei som stod framfor han: “Ta av han dei skitne kleda!” Til Josva sa han: “Sjå, eg tek bort syndeskulda di og kler deg i høgtidsbunad.” 5 Då sa eg: “Set ein rein turban på hovudet hans!” Og dei sette ein rein turban på hovudet hans og tok på han kleda, medan Herrens engel stod der. 6 Då gav Herrens engel denne lovnaden til Josva:  7   Så seier Herren, Allhærs Gud:  Går du på mine vegar  og rettar deg etter det eg har fastsett,  skal du få styra mitt hus  og vakta mine føregardar,  og eg vil gje deg tilgjenge  saman med dei som gjer teneste her.  8   Høyr no, Josva, øvsteprest!  Du og embetsbrørne dine,  som sit framføre deg,  de er varselsmenn.  For sjå, eg lèt min tenar Renning koma. [Renning: -> Jes 4, 2.] 9   Ja, på den steinen eg har lagt framfor Josva,  på denne eine steinen med sju augo  ritar eg den innskrift som skal stå,  lyder ordet frå Herren, Allhærs Gud.  På ein einaste dag vil eg ta bort  den skuld som kviler på dette landet. 10   Den dagen, lyder ordet frå Herren, Allhærs Gud,  skal de be kvarandre til gjestebod  under vintre og fikentre.

SKR 4,6 – SKR 4,14 Då tok han til ords og sa til meg:   Dette er Herrens ord til Serubabel:  Ikkje med makt og ikkje med kraft,  men med min Ande,  seier Herren, Allhærs Gud.  7   Kven er vel du, du mektige fjell?  Framfor Serubabel skal du verta ei slette.  Han skal føra fram toppsteinen,  medan dei ropar:  “Nåde, nåde vere med han!” [føra fram toppsteinen: fullføra tempelbygget (v. 9).]  8   Herrens ord kom til meg, og det lydde så: 9   Serubabels hender har tufta dette huset,  og hans hender skal fullføra det.  Då skal du sanna  at Herren, Allhærs Gud, har sendt meg til dykk. 10   Ja, alle som har vanvørdt  den dagen då det tok til i det små,  skal gleda seg når dei får sjå  blyloddet i Serubabels hand.  – Dei sju, det er Herrens augo  som fer over heile jorda. [blyloddet: nytta i byggjearbeidet for å få murane beine.]  11   Då tok eg til ords og spurde han: “Men kva tyder dei to oliventrea som står til høgre og til venstre for ljosestaken?” 12 Atter tok eg til ords og spurde: “Kva tyder dei to olivengreinene attmed dei to gullrøyrene som leier den gylne oljen ned frå dei?” 13 Han sa til meg: “Veit du ikkje kva dei tyder?” “Nei, herre,” svara eg. 14 Då sa han: “Det er dei to som er salva med olje. Dei står framfor han som er herre over all jorda.” [dei to: -> v. 3.]

Djevelens klagemål mot menneska er fundamentalt, det ser vi i Jobs bok og i 1.Mos.3, han lokka kvinna med at dersom dei åt av kunnskapstreet, skulle dei verte liksom Gud og kjenne godt og vondt. Dei let seg lokke og forføre, dei åt av kunnskapstreet og såg at dei var nakene og derfor gøymde dei seg for Gud med dårleg samvit. Så ormens klagemål mot menenska er så fundamentalt som å påstå at det naturlege, biologiske samlivet mellom mann og kvinne er noko vondt, som dei skal ha dårleg samvit for. Som om det ikkje er rett altså!? Men dette strir no mot naturvitskapen også. Det er som å påstå at naturvitskapen er feil. Men då er det kunnskapen og tenkinga deira som er feil. Og det er vesentleg for den realfaglege tenkinge at vi ved bruk av metodene i realfag skal kunne konkludere med at slik kunnskap og tenking er feil.

Kvinna fekk vengene til den store ørna, kva er det? I Esekiel.17 ser vi at det var Babylonarkongen, han gjekk til krig mot Israel, drap ned og bortførde folk som slavar. Det gjorde den romerske keisaren også. Den politikken vart redninga for dei jødane som trudde på Israels Gud, med det gjekk ikkje vel med dei som gjorde opprør.

ESK 17,1 – ESK 17,24 {VINTREET OG ØRNANE}  Herrens ord kom til meg, og det lydde så: 2 Menneske, set fram ei gåte for Israels-ætta, fortel dei ei likning 3 og sei: Så seier Herren Gud:  Den store ørna med store venger  og lange vengefjører,  med tett og mangleta fjørham,  kom til Libanon.  Ho tok toppen av sederen, [sederen: anten kongehuset i Juda eller sjølve landet.] 4   braut av den øvste greina,  førte henne til kræmarlandet  og sette henne i handelsbyen. [den øvste greina: kong Jojakin. Sjå 2 Kong 24, 12 ff.] [kræmarlandet: Babylonia. Sml. 16, 29.] 5   Så tok ho ei plante som voks i landet,  og sette henne i god jord,  planta henne som ei selje  ein stad der det var rikeleg med vatn. [ei plante: kong Sidkia. Sjå 2 Kong 24, 17.] 6   Ho voks og vart til eit vintre,  som var grønt, men lågt,  så rankene bøygde seg mot ørna  og røtene voks inn under henne.  Så vart ho til eit vintre som fekk greiner  og strekte ut sine kvister.  7   Men det var ei anna ørn  med store venger og tett fjørham.  No tøygde vintreet sine røter  bort imot denne ørna  og bøygde greinene mot henne,  så ho skulle gje det meir vatn  enn jordstykket som det var planta i. [ei anna ørn: farao i Egypt. Sml. v. 15.] 8   Treet var planta i god jord  og hadde rikeleg med vatn,  så det kunne få greiner og bera frukt  og verta eit framifrå vintre.  9   Du skal seia: Så seier Herren Gud:  Kjem vintreet til å trivast?  Vert ikkje røtene rivne opp  og treet snøytt for frukt?  Alle friske renningar skal turka,  og då trengst det ingen sterk arm  og ikkje mange menneske  til å riva det opp med rot. 10   No er det planta.  Men vil det trivast?  Vil det ikkje berre turka  når austavinden når det,  turka i den jord det veks?  11   Herrens ord kom til meg, og det lydde så: 12 Sei til denne trassige ætta: Skjønar de ikkje kva dette tyder? Du skal seia: Babylonarkongen kom til Jerusalem, tok kongen og hovdingane i byen og førte dei med seg til Babylonia. 13 Han tok ein ætling av kongehuset, gjorde pakt med han og lét han gjera eid. Så tok han stormennene i landet med seg. [ein ætling av kongehuset: -> v. 5.] 14 Han ville at riket skulle haldast nede og ikkje reisa seg meir, men halda pakta med han, så ho kunne stå ved lag. 15 Men kongen gjorde opprør mot han og sende sendemenn til Egypt; dei skulle få tak i hestar og mykje folk til han. Vil dette lukkast? Kan den som gjer slikt, sleppa unna? Kan han bryta pakta og sleppa frå det? 16   Så sant eg lever, seier Herren Gud: Fordi han vanvørde eiden han gav den kongen som gjorde han til konge, og braut pakta med han, difor skal han døy hjå kongen i Babylonia. 17 Og farao vil ikkje koma med ein stor hær og mykje folk og hjelpa han i striden, når fienden kastar opp ein voll og byggjer kringsetjingstårn for å rydja ut mange menneske. 18 Han vanvørde eiden og braut pakta, og alt dette gjorde han endå han hadde gjeve handslag. Nei, han skal ikkje sleppa unna. 19   Så seier Herren Gud: Så sant eg lever: Eg skal sanneleg gje han att fordi han vanvørde eiden i mitt namn og braut pakta med meg. 20 Eg strekkjer ut garnet mitt over han og fangar han i nettet. Så fører eg han til Babylonia og held dom over han der, fordi han var trulaus mot meg. 21 Alle utvalde menn i alle fylkingane hans skal falla for sverd, og dei som vert att, skal spreiast for alle vindar. Då skal de sanna at eg, Herren, har tala.  22 {GUDS LOVNAD OM NY VOKSTER}  Så seier Herren Gud:  Eg tek sjølv ein kvist  av toppen på ein høg seder,  frå dei øvste greinene  riv eg eit fint skot  og plantar det på eit høgt og mektig fjell; [ein kvist: ein ny konge av Davids ætt (Messias); han skal reisa Israel opp att. Sml. Jes 11, 1.] 23   eg plantar det på Israels høge fjell.  Det skal få greiner og bera frukt  og verta ein briken seder.  Alle slag fuglar skal bu i det,  alt som har venger, skal halda til  i skuggen av greinene på det. 24   Då skal alle tre på marka  sanna at eg er Herren.  Det høge treet gjer eg lågt,  og det låge gjer eg høgt.  Det friske treet lèt eg turka,  og det turre lèt eg veksa.  Eg, Herren, har tala og vil la det henda.

Her ser vi nok eit døme på at når Israels konge har gjort pakt og eid med nokon, så krev Gud at han skal halde det.

Offeret og hjerte-omskjeringa i den Heilage Ande.

Med eitt syndeoffer tok Jesus bort synda ein gong for alle. Han døde og stod oppatt. Ved trua på han er vi krossfesta med han og i dåen er vi gravlagde med han, der er vi også oppreist med han. Då skal vi vende hugen opp til han, han gir oss ånd og liv frå himmelen. Og så skal vi la Anden råde i vår døyelege lekam, vi skal la den råde over lysta; vi er hjerteomskorne i den Heilage Ande.

Så skal vi bere lekamen fram som eit levande heilagt offer til velbehag for Gud. Det er vår daglege gudsteneste. Dermed er dette offeret og lovprisingsoffer det daglege offeret i den nye pakta.

Rom.12. Så legg eg dykk på hjarta, brør, ved Guds miskunn, at de må bera fram lekamen dykkar til eit levande og heilagt offer som er til hugnad for Gud. Det skal vera dykkar åndelege gudsteneste.  2 Og skikka dykk ikkje likt med denne verda, men lat dykk omskapa ved at de får eit nytt sinn og kan døma om kva som er Guds vilje: det gode, det hugnadlege, det fullkomne.

Dert er vanskeleg å sjå det daglege offeret i det gamle testamentet som førebilete på det i det nye testamentet, men i begge tilfelle skal det gi godange for Gud.

Jesu frelseverk er fullført og fullkome, så der trengst ikkje noko fleire syndeoffer. Han stod oppatt frå dei døde, han lever og er fullkommen. Det er poenget. Derfor er det også så viktig for oss å sjå på han.

Sundskjeringa og avgudsoffer.

Jødane hadde omskjeringa som var føreskriven i Mosebøkene og mange som kom til tru på Jesus ville behalde den også fordi dei opplevde eit sterkt press frå dei jødiske leiarane. Men Paulus sa dei var hjerteomkorne i den Heilage Ande. Kravet om omskjering vil då vere som eit krav om å skjere vekk noko meir, så Paulus kalla det sundskjering og skamskjering.

Der kjem innvendingar i vantru eller mangel på tru, som om Jesu frelseverk ikkje var bra nok. Så kjem dei med krav om lovgjerningar og offer i staden for Jesu syndeoffer og det daglege offeret i den nye pakta. Då er dette som når Antiokus 4. Epifanes bygde eit heidensk altar framfor tempelet i Jerusalem (Daniel.11,15). Han bygde heidenske altar i landet og ofra svinekjøt på dei.

1.Makk.1, Ett rike – ett folk – én tro

41 Kong Antiokos sendte ut en forordning til hele sitt rike om at alle skulle være ett folk, 42 og at hver og en skulle oppgi sine egne seder og skikker. Alle de hedenske folkeslagene rettet seg etter kongens ord; 43 endog mange i Israel syntes godt om hans gudsdyrkelse og begynte å ofre til avgudsbildene og vanhellige sabbaten.

44 Til Jerusalem og byene i Judea lot kongen dessuten sendemenn bringe brev med påbud om at folket skulle følge skikker og forskrifter som var fremmede for landet. 45 Det ble forbudt å ofre brennoffer, slaktoffer og drikkoffer i templet; sabbater og festdager skulle vanhelliges, 46 templet og dets hellige tjenere skulle gjøres urene. 47 De skulle anlegge offeraltere, hellige lunder og avgudstempler, og ofre svinekjøtt og andre urene dyr. 48 De skulle la være å omskjære sine sønner, og de skulle gjøre seg urene med styggedommen fra alt som var vanhellig, 49 så de glemte loven og opphevet alle bud. 50 Den som ikke adlød kongens ord, skulle straffes med døden.

51 Slik var forordningene som kongen lot utstede for hele riket. Han satte oppsynsmenn over hele folket, og befalte byene i Judea å ofre, by for by. 52 Mange av folket sviktet loven. De flokket seg om disse oppsynsmennene og gjorde det som ondt var i landet. 53 Men israelittene ble drevet til å søke skjul hvor som helst de kunne finne et tilfluktssted.

Avgudsdyrkelse i Guds tempel (167 f.Kr.)

54 Den 15. kislev i året 145 ble den ødeleggende styggedom reist på brennofferalteret. I byene rundt omkring i Judea reiste de avgudsaltere, 55 og ved husdørene og på gatene ofret de røkelse. 56 Lovbøkene som de fant, rev de i stykker og brente opp. 57 Og dersom de kom over noen som hadde en paktsbok, eller som holdt seg til loven, ble han dømt til døden etter kongens forordning. 58 Slik fór de fram med makt i måned etter måned mot de israelittene som ble pågrepet i byene.

59 På den tjuefemte dagen i måneden ofret de på avgudsalteret som var oppført over brennofferalteret. 60 De kvinner som hadde latt barna sine omskjære, ble drept, slik det var påbudt, 61 og spedbarna deres ble hengt etter halsen på mødrene. Også familiene deres og de som hadde utført omskjærelsen, ble drept.

62 Likevel fikk mange i Israel kraft til å stå imot, fast bestemt på ikke å spise noe urent. 63 De foretrakk å dø fremfor å spise uren mat og å vanhellige den hellige pakt; og dø måtte de. 64 En veldig vrede kom over Israel.

Kong Antiokus ville utrydde minnet om israelsfolket og Israels Gud. Slik støytte jødane frå seg Kristus og ville utrydde kristendomen. Men når Jesus stifta nattverden, sa han til disiplane sine at dei skulle gjere dette til minne om han.

Tru på Guds Ord og la den Heilage Ande openberre det for oss eller drøyming, dikting, fantasering og falske profetiar.

I Joel.3 vart det sagt at Gud ville utgyte sin Ande over alt kjøt, så folk skulle få både syner og draumar.

Joel.3, Ein gong skal det henda
at eg renner ut min Ande over alle menneske.
Sønene og døtrene dykkar skal tala profetord;
dei gamle mellom dykk skal ha draumar,
og dei unge skal sjå syner.
2 Jamvel over trælar og trælkvinner
vil eg renna ut min Ande i dei dagane.
3 Eg lèt teikn syna seg på himmel og jord:
blod og eld og røyksøyler.
4 Sola vert omskapt, ho svartnar,
og månen vert som blod,
før Herrens dag kjem,
den store og skræmande.
5 Men kvar den som kallar på Herrens namn,
skal verta frelst.
For på Sion-fjellet og i Jerusalem
skal det finnast ein flokk som har sloppe unna,
så som Herren har sagt.
Og mellom dei som har berga seg,
er dei som Herren kallar.

6 For sjå, i dei dagar og på den tid,
når eg vender lagnaden for Juda og Jerusalem,
7 då vil eg samla alle folkeslag
og føra dei ned i Josjafat-dalen.
Der vil eg halda rettargang med dei
om Israel, mitt folk og min eigedom,
som dei spreidde mellom folka.
Dei delte landet mitt
8 og kasta lodd om folket mitt;
dei gav ein gut for ei skjøkje
og selde ei jente for vin – og drakk.

Den Heilage Ande openberrar Guds Ord for oss og slik er det nok med dei synene og draumane det er tale om her. Og så vert det fortalt at han går han til rette med folkeslaga fordi dei selde folket hans.

Jesus sa at den gjerninga Gud ville vi skulle gjere, var å tru på han som han sende, vi skulle tru på Jesus, elske han og elske kvarandre, så ville han komme og openberre seg for oss. Då vart no dette spesielt viktig i kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne, ja, for ein mann skulle vite å vinne seg si eiga kone i heilagdom og ære.

Men så viser det seg at når unge kjem opp i den alderen at ein ung mann vil ha seg ein kjæraste og ei kone, så vil ikkje diverse prestar og politikarar godta at det skal ha noko med Gud og Jesus å gjere. Det viser seg i kvinnerørsla sin protest mot Paulus si lære om at Jesus er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for kyrkja som er han brud. Men då utartar det slik som vi såg i Daniel11, at nokre slutta seg til dei vituge, men var ikkje ærlege. Ja, det har endåtil utarta seg slik som med vaktstyrken som etablerte seg i borga i Jerusalem.

Daniel.11,  ²⁹ Til fastsett tid dreg han mot sør att, men denne gongen går det ikkje som sist. 30 For skip frå vest kjem mot han. Då misser han motet, snur om og lèt harmen sin gå ut over den heilage pakta. Så vender han tilbake og merkar seg dei som har svikta denne pakta. 31 Hærstyrkar som han sender ut, vanhelgar heilagdomen, den faste borga, tek bort det daglege offeret og set opp den øydande styggedomen. 32 Dei som syndar mot pakta, lokkar han til fråfall med sleipe ord. Men det folket som kjenner sin Gud, står fast og viser det i gjerning. 33 Dei vituge i folket hjelper dei mange til skjøn. Men ei tid vert dei offer for sverd og bål, fangenskap og plyndring. 34 Medan dei er i trengsle, får dei litt hjelp. Men mange som sluttar seg til dei, er ikkje ærlege. 35 Nokre av dei vituge kjem i trengsle, så dei vert skirsla og reinsa og tvegne til endetida. For enno er det ei stund att til den fastsette tid.

Kristus har betalt prisen for oss med sitt eige blod, for å kjøpe oss til den sanne og levande Gud, så vi skal tilhøyre han og leve for han og det utrustar han oss til, ved sin Ande. Kva er då den motstridande interessa? Den er å gjere menneska til salsvare som trælar og som slaktesauer.

Joel.3, Ein gong skal det henda
at eg renner ut min Ande over alle menneske.
        Sønene og døtrene dykkar skal tala profetord;
dei gamle mellom dykk skal ha draumar,
og dei unge skal sjå syner.
2 Jamvel over trælar og trælkvinner
vil eg renna ut min Ande i dei dagane.
     3 Eg lèt teikn syna seg på himmel og jord:
blod og eld og røyksøyler.
4 Sola vert omskapt, ho svartnar,
og månen vert som blod,
før Herrens dag kjem,
den store og skræmande.
5 Men kvar den som kallar på Herrens namn,
skal verta frelst.
For på Sion-fjellet og i Jerusalem
skal det finnast ein flokk som har sloppe unna,
så som Herren har sagt.
Og mellom dei som har berga seg,
er dei som Herren kallar.
Herrens dom over folka
6 For sjå, i dei dagar og på den tid,
når eg vender lagnaden for Juda og Jerusalem,
7 då vil eg samla alle folkeslag
og føra dei ned i Josjafat-dalen.
Der vil eg halda rettargang med dei
om Israel, mitt folk og min eigedom,
som dei spreidde mellom folka.
Dei delte landet mitt
8 og kasta lodd om folket mitt;
dei gav ein gut for ei skjøkje
og selde ei jente for vin – og drakk.

9 Og no, Tyrus og Sidon og alle filistarbygder, kva er det de vil meg? Er det noko de vil gje meg lika for, eller vil de gjera meg eitkvart? Brått vender eg det de gjer, mot dykk sjølve, 10 for de tok sølvet og gullet mitt og førte mine dyraste skattar til dykkar eigne tempel. 11 De selde folket i Juda og Jerusalem til jonarane, så dei skulle koma langt bort frå sitt land. 12 No vil eg få dei til å ta ut frå kvar stad som de har selt dei til, og venda mot dykk sjølve det de har gjort. 13 Sønene og døtrene dykkar vil eg la judearane selja. Dei skal selja dei til sabearane, eit folk som bur langt borte. – Herren har tala.
14 Rop dette ut mellom folka:
Bu dykk til heilag krig, vekk krigarane!
Lat alle stridsmenn møta fram og dra ut!
15 Smid plogjerna om til sverd
og vingardsknivane til spyd!
Den veike skal seia: «Eg er ei kjempe.»
16 Skunda dykk og kom!
Kom saman, alle de folkeslag rundt ikring!
Herre, før dine krigarar dit!
17 Folkeslaga skal ta ut
og fara til Josjafat-dalen.
For der vil eg sitja til doms
over folk frå alle kantar.
18 Sving sigden, for grøda er mogen!
Kom og trakk, for vinpressa er full,
pressekummane fløymer over!
For vondskapen åt folka er stor.
19 Det er eit mylder og ståk i avgjerdsdalen,
Herrens dag er nær i avgjerdsdalen.
20 Sol og måne svartnar,
og stjernene misser sin glans.

Jeremias profeterte om den rettferdige renningen, som skulle renne or Isai-stuven, Kristus  som ætta frå David, ved han ville Gud gjere noko fundamentalt nytt. Så profeterte han om at israelsfolket skulle få komme attende frå landet i nord, men dette har nok eit lengre perspektiv enn at dei kom heim att frå Babylonia 70 år etter at dei vart bortførde.

Jeremias.23, Ve dei hyrdingane som øydelegg og spreier den flokken eg har på beite, lyder ordet frå Herren.  2 Difor seier Herren, Israels Gud, om hyrdingane som gjæter folket mitt: De har spreitt sauene mine og jaga dei bort og har ikkje teke dykk av dei. No skal eg ta meg av dykk og straffa dykk for det vonde de har gjort, lyder ordet frå Herren.
3 Så vil eg samla det som er att av sauene mine frå alle dei land eg har drive dei bort til. Eg vil føra dei tilbake til deira eigne beitemarker, og der skal dei auka og verta mange.  4 Då vil eg setja nye hyrdingar til å gjæta dei, så dei ikkje lenger skal skjelva av redsle, og ingen av dei skal saknast, lyder ordet frå Herren.

Den rettferdige renningen
 5 Sjå, dagar skal koma, lyder ordet frå Herren,
då eg lèt ein rettferdig renning
veksa fram i Davids-ætta.
Han skal vera konge og styra med visdom
og gjera rett og rettferd i landet.
6 I hans dagar skal Juda verta frelst
og Israel bu trygt.
Og dette er namnet han skal få:
Herren, vår rettferd.

7 Difor skal dagar koma, lyder ordet frå Herren, då dei ikkje lenger skal seia: «Så sant Herren lever, han som førte israelittane opp frå Egypt»,  8 men: «Så sant Herren lever, han som førte etterkomarane av Israels ætt heim att frå landet i nord», og frå alle dei andre landa eg hadde drive dei bort til, så dei kan få bu på si eiga jord.

Dom over lygnprofetane
9 Om profetane.
Mitt hjarta er knust i min barm,
alle mine lemer skjelv.
Eg er som ein drukken mann,
ein som vinen har maktstole.
Det kjem frå Herren, frå hans heilage ord.
10 Landet er fullt av ekteskapsbrytarar
og sturer fordi det er forbanna;
beita i øydemarka turkar bort.
Folk spring etter det som vondt er,
og har sin styrke i urett.
11 Både prest og profet er gudlause;
jamvel i mitt eige hus
har eg møtt deira vondskap,
lyder ordet frå Herren.
12 Difor skal vegen deira
verta glatt og sleip for dei.
Dei glid i mørkret og dett.
For eg fører ulukke over dei
det året eg krev dei til rekneskap,
lyder ordet frå Herren.
13 Hjå profetane i Samaria
såg eg usømelege ting.
Dei tala profetord ved Ba’al
og førte Israel, folket mitt, vilt.
14 Hjå profetane i Jerusalem
har eg sett gruelege ting.
Dei bryt ekteskapet og fer med lygn,
dei stør og styrkjer ugjerningsmenn,
så ingen vender om frå sin vondskap.
For meg har dei alle vorte som Sodoma,
folket i byen er som Gomorra.
15 Difor seier Herren, Allhærs Gud,
om desse profetane:
Eg gjev dei malurt å eta
og giftig vatn å drikka.
For frå profetane i Jerusalem
har gudløysa nått ut over heile landet.
16 Så seier Herren, Allhærs Gud:
Høyr ikkje på det dei seier,
profetane som spår for dykk!
Dei berre narrar dykk.
Frå deira eige hjarta
og ikkje frå Herrens munn
kjem dei syner dei ber fram.
17 Til dei som vanvørder Herrens ord,
seier dei: «Det skal gå dykk vel,»
og til alle som fylgjer sitt harde hjarta:
«Inga ulukke skal koma over dykk.»
18 Kven har vore med i Herrens råd,
så han merka og høyrde hans ord?
Kven akta på hans ord og lydde det?
19 No bryt harmen ut som eit Herrens ver,
ein kvervelstorm fer av stad
og kvervlar mot hovuda på dei gudlause.
20 Herrens vreide legg seg ikkje
før han har sett i verk og fullført
det han hadde tenkt å gjera.
Til sist, i dagar som kjem,
skal de skjøna dette heilt.
21 Eg har ikkje sendt profetane,
og likevel spring dei av stad;
eg har ikkje tala til dei,
og likevel stig dei fram som profetar.
22 Men hadde dei vore med i mitt råd,
då hadde dei forkynt mine ord for mitt folk
og fått det til å venda om
frå si vonde ferd og sine vonde gjerningar.
    23 Er eg ein gud som berre er nær, seier Herren,
og ikkje ein gud langt borte?
24 Kan nokon gøyma seg på løynlege stader
så eg ikkje ser han? seier Herren.
Fyller ikkje eg både himmel og jord?
lyder ordet frå Herren.

25 Eg har høyrt kva dei seier, dei profetane som spår lygn i mitt namn. «Eg har drøymt, eg har drøymt,» seier dei. 26 Kor lenge skal dei tenkja så, desse profetane som spår lygn og forkynner sine svikefulle påfunn? 27 Med draumane som dei fortel kvarandre, tenkjer dei å få folket mitt til å gløyma meg, liksom fedrane deira gløymde mitt namn og dyrka Ba’al. 28 Den profeten som har ein draum, han får fortelja draumen; men den som har mitt ord, han skal tala mitt ord i sanning.
Kva har halmen sams med kornet?
lyder ordet frå Herren.
29 Mitt ord, er ikkje det som ein eld,
lik ei sleggje som knuser fjell? seier Herren.
30 Difor vender eg meg mot profetane, seier Herren, dei som stel orda mine frå kvarandre. 31 Sjå, eg vender meg mot profetane, seier Herren, dei som ber fram profetord berre dei får tunga på glid. 32 Eg vender meg mot profetane som har lygndraumar og fortel dei, seier Herren. Dei fører folket mitt vilt med lygnene sine og skrytet sitt. Eg har ikkje sendt dei eller gjeve dei noko påbod, og dei er ikkje til minste gagn for dette folket, lyder ordet frå Herren.

Klagemål som er dikting og fantasering eller bøye seg for korsets fot med ekte syndserkjenning?

Jeremias lærde folket å skilje mellom draum og Guds Ord, sjølvsagt fordi det var viktig for dei å vite det.  Men vaktstyrken som Antiokus 4. Epifanes la i borga i Jerusalem vakta tvert om på at folk ikkje skulle få tale Guds Ord. Og det er så merkeleg at til tider har prestane i kyrkja fungert som ein slik vaktstyrke.

Men dersom folk ikkje får høyre Guds Ord og tale det sjølve og vedkjenne si tru på Jesus, er det nærliggande at dei byrjar å tru på sine draumar i staden, ja, byrjar å fantasere og drøyme seg bort. Og det var no nettopp ved fantasering og dikting dei laga seg avgudar. Dei antikke gudane var oppdikta fantasifoster. Det som var spesielt ved Zevs, var at diktaren og krigaren Aiskylos dikta litt meir om han, at han var gud over alle gudar og regjerte ved ein universell moral, så diktatorisk at alt som skjedde var hans verk. Men korleis kunne ein av dei gudane som sprang ut av kaos, få så stor makt, som om der ikkje var kaos lenger? Det er då ei sjølvmotseiing. Det kom som ein reaksjon på demokratiet i Aten og sidan fungerte det som grekarane sitt svar på Israels Gud.

Platon forklarde det vondes problem som mangel på innsikt og det hadde han i grunnen rett i. Likevel gir Bibelen ei betre forklaring og ei betre løysing på det; synda skilde menneska frå Gud, men med eitt offer tok Jesus bort synda ein gong for alle. Når vi bøyer oss for Jesu kors og vedkjenner vår synd for han, så reinser hans blod oss frå all synd. Han gir oss sin Ande og slik vert det gamle erstatta av noko nytt. Så det er om å gjere for oss å verte fyllet av den Heilage Ande, det er sjølve målet og hendsikta. For Jesus stod opp att frå dei døde, den Heilage Ande herleggjer og openberrar han for oss som vår frelsar og Herre, så vi løfter blikket opp til han og får sjå at han lever og er med oss, han har gitt oss sin Ande i hjertet, så vi får kjenne at han lever i oss. Gud er fullkommen, Jesus er fullkommen og hans frelseverk er fullført og fullkome.

Når Gud tilgjev syda, så gløymer han den, for han hugsar på Jesu fullførde frelseverk og det han er for oss, så det får vi også gjere. Som Jesus sa når han stifta nattverden, «gjer dette til minne om meg». Det er han vi skal tru på, så det er han vi skal hugse på, Jesus er Guds Ord, han er brødet som kom ned frå himmelen, han gjer Faderen kjend for oss.

Den kristne syndserkjenninga er fyrst og fremst at den einskilde erkjenner si synd for Kristus, men der er også eit poeng i at vi skal vedkjenne syndene for kvarandre, men er dei tilgjevne og gløymde, så treng vi vel ikkje minne verken oss sjølve eller andre om det, vi bør heller spare både oss sjølve og andre for det. Det verdifulle poenget er at ved korsets fot finn vi den ekte kjerleiken og Jesu vil at den skal vere mellom oss.

Jak.5,13 Er det nokon av dykk som har det vondt? Då skal han be. Er nokon ved godt mot? Då skal han syngja lovsongar. 14 Er nokon av dykk sjuk, skal han kalla til seg dei eldste i kyrkjelyden, og dei skal be over han og salva han med olje i Herrens namn. 15 Då skal bøna, beden i tru, berga den sjuke, og Herren skal reisa han opp. Og har han gjort synder, skal han få dei tilgjevne.
16 Sanna då syndene for kvarandre og bed for kvarandre, så de kan verta lækte. Rettferdig manns bøn har stor kraft og verknad. 17 Elia var eit menneske under same kår som vi. Han bad at det ikkje skulle regna, og det regnde ikkje i landet på tre år og seks månader. 18 Så bad han på nytt, og himmelen gav regn, og jorda bar atter si grøde.
19 Mine brør! Om ein av dykk fer vilt og kjem bort frå sanninga, og ein annan fører han attende, 20 då skal de vita: Den som får ein syndar til å venda om frå sine ville vegar, han bergar ei sjel frå døden og løyner ei mengd med synder.

Kva betyding har det då når dei ikkje vil vite av vår vedkjenning av Jesu namn, at han lever og er med oss? Kva er alternativet? Det er drøyming og fantasering (Jer.23,5-32), men det var då ved slik drøyming og fantasering at folka laga seg avgudar og dyrka dei som gudar.

Så kanskje nokon annan kjem med klagemål mot deg og krev at du skal komme med ei syndserkjenning. Men då må vi lære å skilje mellom klagemål og syndserkjenning og spørje kva som skal vere hendsikta med det.  I Sak.3 såg vi at Djevelen førde klagemål mot øvstepresten Josva og i 1Makkabearbok vart det fortalt om at dei førde klagemål mot øvstepresten og det var sikkert mykje dikt, fantasering og lygn i det. Men i Sak.3-4 er det fortalt at Josva skulle sjå framover til at Renning skulle koma, på ein dag var skulda som kvilte på dette landet teken bort. I Romarriket vart det ført klagemål mot dei kristne og kravet var at dei skulle vende om til den gamle religionen og tilbe keisaren som ein gud. Og under hekseprosessane i Sverige på 1600-talet fekk prestane barn og unge menneske til å komme med syndserkjenning som var seksuelle fantasiar, men var det noko som var synd i den samanheng, så var det denne syndserkjenninga som var dikting og fantasering og det var prestane som freista og lokka dei og forførde dei til det. Dei førde klagemål mot både borna og foreldra og det var dikting og fanatasering, likevel resulterte det i at mange av dei vart hendretta. Dei brukte Bibelens ord om at vi alle er syndarar og at vi må erkjenne vår synd, for å få tilgjeving. Men syndserkjenninga var dikting, fantasering og lygn og når folket gjekk med på det vart dei hendretta. Ei ung kvinne som ikkje gjekk med på det, vart like vel hendretta.

Dersom folk går med på å byrje med slik dikting og fantasering, i staden for å halde seg til Guds Ord, så er det nærliggande at det fører til at dei gjer synd også. Avgudane var slike fantasifoster og slik vart folket trælar under synda og avgudane. I den gresk-syriske tida vart det så tydeleg at Antiokus 4. Epifanes prøvde å få makt over folket med synda og Zevs. Den maktinteressa har vorte tydeleg i vår tid også.

Religiøsitet som er avspora seksualitet eller gå vegen som fører til Faderen.

Sigmund Freud sa at menneska vert motiverte av aggresjon og seksualitet og at religiøsitet er avspora seksualitet. Dette kan vi sjå som ei kopling mellom psykologien, psykiatrien og biologien. Dersom noko er avspora, så må det også vere noko som er rett og det er lett å vite kva som er naturfagleg rett, den naturfaglege forklaringa på kjønnslysta er at den skal motivere formeiring. Men dersom seksualiteten sporar av, korleis kan vi då få retta på det? Det kan vere lettare sagt enn gjort. Jau, når vi bøyer kne for korsets fot og erkjenner vår synd for Jesus, så får vi retta på det. Vi får oppleve at Gud gjer sitt verk med sitt Ord og sin Ande, han gjenføder oss og skaper oss i Kristus og då skaper han oss i si likning.

På Facebook-sida til biologi-professor Kristian Gudersen var der for nokre år sidan ein debatt om politisering av kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne, ei kvinne tok avstand frå kvinneidealet til ein av leiarane i MDG, der var vist brukt metoder som å blokkere henne ut frå debatt på FB og ei anna kvinne meinte ho ikkje var heilt frisk. Gundersen meint ho ikkje hadde rett til å stille diagnose slik og påstod ho for med personangrep. Til slutt var han leia av gjenta det same og takka for duskusjonen. Då skreiv eg ein kommentar:

Duskedamer er naturlegvis attraktive for menn og det er bra at dei prøver å gjere seg attraktive med å duskutere også. Men somme duskuterer seg så langt ut på viddene at ein skulle tru dei hadde betaling berre for å duskutere. Då gjer vi som realistar rett i å hugse på kva som er den underliggande hendsikt og rett og slett seie kva som naturleg vis er hendsikta med det som er under dusken. Så vi slepp å kaste vekk ei heil masse med tid og pengar på tåkeprat.

Eg mistenker at det var nokon som blokkerte meg etterpå, for det såg litt rart ut i kommentarfeltet. Eg fekk i alle fall ikkje noko svar. Så etter nokre dagar skreiv eg: Min rasjonalitet er fortreffande.

Jesus sa at den som ser med lyst på ei kvinne har allereie gjort hor med henne i hjertet sitt. Ja vel. Men vi må no få lov til å tenke naturfagleg og erkjenne og forstå korleis dei kjønnlege samlivet mellom mann og kvinne verkar, kva som er den underliggande naturfaglege hendsikta. Ja, men det er ikkje så vanskeleg eller problematisk. Gud førde dyra fram for mannen, så han skulle gi dei namn. Då såg han også korleis dei formeira seg og det var ikkje så vanskeleg å vite og forstå at slik fungerte det for menneska også. Gud ville gi mannen ei hjelp som høvde for han og derfor skapte han kvinna av sidebeinet hans og førde henne til han, så dei skulle vere eitt kjøt. Vi er alle syndarar, men når vi bøyer oss for korsets fot og vedkjenner vår synd for han, så reinser Jesu blod oss frå all synd, vi vert fylte av den Heilage Ande. Gud skaper oss i Kristus og då skaper han oss i samsvar med 1.Mos.2, for han er den same no. Då skal det føre til at kjærleiksforholdet og samlivet mellom mann og kvinne fungerer rett og naturleg. Slik vil Gud ta omsorg for sine born og sine henders verk.

Vedkjenne Sanninga og gravlegge løgna eller omvendt?

Når eg gjekk på gymnaset engasjerte eg meg i det kristne skulelaget. Det gjorde ho Virtuella også og så var der ein som tipsa meg om at ho leia ei lita gruppe i NKUF og trengde ein hjelpar og han foreslo meg og slik vart det. Så merka eg at eg byrja å verte glad i henne og bad til Jesus over det. Det hende eg besøkte henne på hybelen og vi hadde ei lita bønnestund då også og eg opplevde det sterkt at Jesus var midt i mellom oss.

Etter gymnaset bad eg om å få komme inn att i eit slikt kristeleg miljø og bad spesielt om å få møte igjen henne. Så byrja eg å studere realfag i Bergen og då møtte eg henne igjen ein av dei første dagane. Ho fekk vite at eg var glad i henne og at dett kom som eit bønnesvar, men sidan fekk eg ikkje møte henne igjen og snakke med henne om det eller ha noko meir med henne å gjere. Eg gjekk på møte i den Frie Evangeliske Forsamling i Skostredet 17 i Bergen og der kom bodskap gjennom tyding av tungetale og eg forstod at det gjaldt mitt forhold til henne. Påska 1977 vart eg med dei på ein påskeleir i Austefjorden i Volda og då kom denne bodskapen:

Du har lenge nok blanda di røyst med med kvinnene som var på veg til grava og spurde om kven som skulle ta steinen bort frå grava.

Men den som fornedrer seg sjølv for meg, han vil eg opphøye i mi tid.

Eg veit om dine problem. Eg vil at du skal sjå bort frå problema og sjå opp til meg, eg som er situasjonens Herre.

Du skal få sjå inni den frelse som eg har lagt framfor deg, mitt barn. Du skal få sjå inni mitt fullbrakte verk. Eg har seira over han som hadde dødens velde. Eg har nøkklane til døden og dødsriket. Mitt barn, du skal få sjå inni mitt fullbrakte frelsesverk.

Ja, eg har høyrt dine bøner og di nød for at mitt verk skal gå fram. Du har tredt fram for nådens trone. Eg har høyrt dine bøner, sjølv om dei har vore små og ufullkomne, og eg har lagt mykje røykjelse til dine bøner for at mitt verk skal gå fram, også her i byen. Derfor skal du få opne din munn og prise meg for det som eg har gjort. Du skal få be og stadig minne meg på dette, at mitt verk skal gå fram.

Sjå opp til meg. Høyr ikkje på den vanmakts og missmodighets ånd framfor deg. Høyr ikkje på Satan som kviskrar i øyret ditt, men sjå opp til meg, du mitt elskede barn, og du skal få styrke til å sjå Satan midt i augene.

Sjå opp til meg. Ja, du skal få styrke til å sjå Satan og dei vonde åndsmaktene rundt om, i augene.

Eg har høyrt dine bøner, kvart eit minste sukk som har stige opp til meg, dei ligg på altaret framfor meg, og du skal få trede fram for nådens trone og finne misskunn og nåde til hjelp i rette tid. Og du skal få vere vitne for meg, også her i denne byen.

Be, så skal du få, leit, så skal du finne, bank på, så skal det  opnast for deg, for kvar den som bed, han får, den som leitar, han finn, den som bankar på, for han vert det opplate.

18.12.1982 kom denne bodskapen i pinsemenigheta tabernaklet i Bergen:

Det som gjer dette møtet i kveld til eit høgtidsmøte, er at eg er her, for der to eller tre er samla i mitt namn, der er eg midt imellom, og eg er alle stader nærverande, der mennesker er samla i mitt namn. Det er ikkje eit tillfeldig møte mellom mennesker som skaper høgtid, men at dei er samla i mitt namn. Det er dette møtet med meg som under forkynning av Ordet kan skape ei radikal forandring i ditt liv. Då eg gjekk her på jorda, så var der mennesker som ville gøyme meg vekk, ved at dei først hengde meg på eit kors, dernest la dei meg i ei grav som var uthoggen i berget, velta ein stor stein attfor gravopninga og sette segl på, for å gøyme meg vekk. Men etter at eg stod opp, på den første dagen i veka, så er eg til stades der to eller tre er samla i mitt namn og alle stader nærværande der folk er samla i mitt namn, ikkje ei tillfeldig forsamling av mennesker, men at dei er samla i mitt namn. Det er dette mitt nærvær som også kan lede til ei radikal forandring i ditt liv.

På denne tida spelte eg ikkje inn bodskapane, så det er ikkje så nøyaktig gjengjeve. Men eg hugsa eg forstod det slik at dei ville ikkje vite av Sanninga og derfor avviste dei han og fjerna han på denne måten, så han skulle verte gløymd. Men sidan han er Sanninga, kunne ikkje døde halde på han. Han er livet og døden kunne ikkje behalde det. Gud vekte han oppatt frå dei døde.

I dagens samfunn ser vi at det er mange som ikkje vil vite av vår tru på at Jesus lever og vår vedkjenning av Jesus namn, at han er vår frelsar og Herre. Endåtil i kyrkje og kristne organisasjonar. Dei vil erstatte det med noko anna, men det er som å ta bort det daglege offeret og sette opp den øydande styggedomen. Og vi veit då at den som ikkje vedkjenner Faderen og Sonen er Antikrist.

Realfag, naturfag, matematikk og teknologi, har sine metode til å finne ut kva som er rett og sant. Ofte vert dette brukt som argument mot evangelisk kristendom, men så viser det seg at alternativet som dei kjem med er dikting og fantasering som strir mot både evangelisk kristendom og realfag. Dei diktar opp nye avgudar og ventar seg at menneska skal tru på dei og trælke for dei, for der er sterke maktpolitiske og økonomiske interesser som ligg bak.

Lova kom ved Moses, nåden og Sanninga kom ved Kristus. Ved trua på Kristus får vi den Heilage Ande av berre nåde, gratis, utan krav om gjerningar. Og den openberrar Guds Ord for oss og leier oss fram til heile Sanninga, som er Kristus. Når vi så vedkjenner sanninga vil dei ikkje vite av den  og vil faktisk forby oss å vedkjenne den. Og mange har vorte hendretta for det. Men så viser det seg at det strir mot den realfaglege tenkinga, det er som å forby den. Som realistar vedkjenner vi at vi har ein fysisk og biologisk kropp og har livsutfolding med den. Og vi studerer fysikk og biologi og anna naturfag som passive tilskodarar. I begge tilfelle har vi rasjonalistisk innsikt. Når den Heilage Ande openberrar Guds Ord for oss, får vi ei åndeleg innsikt i tillegg, så vi får betre innsikt. Så det utelukker ikkje den realfaglege innsikta, men det inkluderer den, så lenge det ikkje er avgudsdyrking. For Gud forsona verda med seg i Kristus.

Når dei ikkje vil vite av vår vedkjenning av Jesus namn og ikkje vil tillate oss å vedkjenne at han er Sanninga, så viser det seg at det vert argumentert utifrå ei fundamentalistisk tru på at den fysiske, kjemiske og biologiske naturen er vond. Som om det er noko fundamentalt feil med den altså! Men det strir fundamentalt mot den realfaglege tenkinga.

2020.01.05. Maranata. Lovpris Herren av heile di sjel, så fyller han deg med si kraft og sin Ande, så du får endå meir lovsong.

Tungetale ved ein mann, tyding ved Tore Kristiansen.

”Der er ingen tvil i mi sjel, han har løfta den opp. Og eg kjenner mi sjel er oppløfta, fordi hans namn er over alle andre namn. Og eg kjenner hans lovnadar, dei gir meg bod om både det som  no er og det som komme skal. Det er så trygt for meg å kjenne at eg kan kvile i ditt ord, Herre. Og ditt ord er lys på stien, ditt ord er kjeppen og staven, ditt ord skal leie meg framover og når tida er inne, så skal eg løftast heim i herlegdom. Halleluja.”

Tale ved Tore Kristiansen.

APG 8,26 – APG 8,40 {FILIP OG DEN ETIOPISKE HOFFMANNEN}  Ein engel frå Herren tala til Filip og sa: “Gjer deg ferdig og gå sørover på vegen frå Jerusalem til Gasa.” Dette er ein veg gjennom audt land. 27 Filip gjorde seg ferdig og tok ut. Best det var, fekk han sjå ein etiopisk hoffmann, som hadde vore i Jerusalem og tilbede Gud. Han var ein høg embetsmann som hadde tilsyn med skattkammeret hjå Kandake, dronninga i Etiopia. 28 No var han på veg heim og sat i vogna si og las profeten Jesaja. 29 Då sa Anden til Filip: “Gå dit bort og hald deg attmed den vogna!” 30 Filip sprang bortåt, og då han høyrde at han las profeten Jesaja, spurde han: “Skjønar du det du les?” 31 “Korleis kan eg vel det når ingen rettleier meg?” svara han. Og han bad Filip stiga opp i vogna og setja seg attmed han. 32 Det stykket i Skrifta som han las, lydde så:  Lik sauen dei fører til slakting,  lik lammet som teier når det vert klypt,  lét han ikkje opp sin munn. 33   Då han var fornedra,  vart domen over han bortteken.  Kven kan fortelja om hans ætt?  For livet hans er rykt bort frå jorda. 34 Hoffmannen sa då til Filip: “Sei meg, kven er det profeten talar om her? Er det om seg sjølv eller om ein annan?” 35 Då tok Filip til å tala, og ut frå dette skriftordet forkynte han evangeliet om Jesus for han. 36 Medan dei køyrde frametter vegen, kom dei til ein stad der det var vatn, og hoffmannen sa: “Her er vatn. Kva er i vegen for at eg vert døypt?” 37 “Trur du av heile ditt hjarta, så kan det gjerast,” sa Filip. “Eg trur at Jesus Kristus er Guds Son,” svara han. [Verset vantar i dei eldste handskriftene.] 38 Så lét han vogna stogga, og begge steig ned i vatnet, både Filip og hoffmannen, og Filip døypte han. 39 Då dei steig opp or vatnet, rykte Herrens Ande Filip bort, og hoffmannen såg han ikkje meir. Han fór glad sin veg. 40 Men Filip fekk dei sjå att i Asjdod, og han forkynte evangeliet i alle byane han fór igjennom, heilt til Cæsarea.

Om hoffmannen hadde spurt dei lærde i Jerusalem om dette, hadde dei ikkje kunna fortelja han det.

Frifinningsdom, den domen som skulle ha ramma oss, ramma Jesus i staden of oss. Derfor vert vi fridømde.

At jødane gjekk gjennom Rudehavet er symbol på den kristne dåpen.

1KO 10,1 – 1KO 10,4 {ISRAEL I ØYDEMARKA, EI ÅTVARING FOR OSS}  Eg vil ikkje, brør, at de skal vera uvitande om dette: Fedrane våre i øydemarka var alle under skya, og gjekk alle gjennom havet. 2 Alle vart døypte til Moses i skya og i havet, 3 og alle åt dei den same åndelege maten 4 og drakk den same åndelege drikken. For dei drakk av det åndelege berget som fylgde dei; og berget var Kristus.

RMR 6,3 Eller veit de ikkje at alle vi som vart døypte til Kristus Jesus, vart døypte til døden hans?

GLT 3,27 For de, så mange som er døypte til Kristus, har ikledt dykk Kristus.

JOH 7,37 – JOH 7,38   Siste dagen i høgtida, den store festdagen, stod Jesus fram og ropa: “Den som tyrstar, skal koma til meg og drikka. 38 Den som trur på meg, frå hans indre skal det, som Skrifta seier, renna elvar med levande vatn.”

JES 53,9   Dei gav han ei grav mellom gudlause,  hjå ein rikmann, då han var død,  endå han ikkje hadde gjort nokon urett,  og det ikkje fanst svik i hans munn.

Tungetale ved ei kvinne, tyding ved Tore.

”Når hjertet stemmes opp til lovsang, då skal eg legge endå meir lovsang, når du byrjar å prise meg av heile di sjel, så kjem det endå meir lovprising. For jo meir du sår ut av lovsong og jo meir du prisar mitt namn, så skal eg, Herren, rikeleg fylle deg med mi kraft og min Heilage Ande. derfor, pris meg i dag og lov meg i dag, gjer som mine gjorde, sjølv om dei sat i det inste fangerom, så prisa dei meg og dei song lovsongar og eg høyrde på og eg rysta fengselet.

Ikkje bøy ditt hovud ned, men løft det opp og sjå på meg, eg som er trua sin opphavsmann og fullendar. Så skal eg møte ditt blikk og eg skal møte deg med min kjærleik. Og når du kjenner at mi hand rører ved deg, så skal du oppleve å verte fornya, tvers igjennom. For det er det eg ynskjer med mine born, når dei er i omstende som er vanskelege, eg kjem til dei, for eg veit deira situasjon. Og som med emmaus-vandrarane, så skal eg utlegge Bibelen og skriften for deg. Så hjertet ditt skal byrje å brenne igjen. Halleluja.”

Kommentar.

Når Jesus stifta nattverden, sa han til disiplane sine at dei skulle gjere dette til minne om han. Han er Guds Ord og den Heilage Ande herleggjer og openberrar han for oss som vår frelsar og Herre og minner oss om det som han hatr sagt. Slik skal vi då også minnast han og det som han har sagt.

Når eg merka et eg byrja å verte glad i ei jente, bad eg til Gud for henne og erkjente for han at hans kjærleik var mellom oss og den var rett, same enten ho ville seie ja eller nei til mitt frieri. Med den vedkjenninga opna eg meg endå meir for den kjærleiken og fekk ei ny fylde av den Heilage Ande og den openberra hanne for meg som eit Guds barn, fødd av Anden og det som er født av Anden er ånd, ho levde i eit kjærleiksforhold til Faderen som hans barn og i eit kjærleiksforhold til Kristus, som hans brud. Den Heilage Ande openberra Guds frelse for oss i Kristus, at Faderen elska henne og hadde omsorg for henne som sitt barn og Kristus elska henne som si brud. Slik elska Gud henne gjennom meg og det var herleg og vidunderleg. Så det vil eg takke han for. Gud openberra si frelse for oss i Kristus, så slik vil eg takke og lovprise Gud og Lammet for frelsa. Den lovsongen Gud la ned i meg ved den Heilage Ande, den var å lovsynge Gud og Lammet for frelsa, i dette tilfellet var det spesielt at han frelste meg og at han frelste henne.

Seinare oppdaga eg ei vakker jente som eg kallar Reella og sa til Jesus at eg syntest ho var så vakker at dersom eg kunne få henne til kone, så ville eg ha henne, sjølv om eg ikkje kjende henne, eg hadde ikkje snakka med henne. Men den Heilage Ande dreiv meg så eg møtte på henne og då vedkjende eg i mitt stille sinn: «Der er ho». Då fekk eg ei åndeleg openberring der Jesus openberra seg for meg og for henne. Og sa det same til henne: «der er ho», samtidig som eg sa det. Igjen var det Gud som openberra si frelse for oss i Kristus. Igjen var det Gud som openberra si frelse for oss i Kristus. Den lovsongen Gud la ned i meg ved den Heilage Ande, var å lovprise Gud og Lammet for frelsa og no var det spesielt for at han frelser meg og henne.

Jesus elskar oss med kjærleiken frå Gud og den er fullkommen. Guds kjærleik er utrent i våre hjarte ved den Heilage Ande som er oss gitt. Slik la Gud lovsangen ned i meg, den er å lovprise Gud og Lammet for frelsa.

Jesus har sagt han har sett framfor meg ei opna dør, der eg er kalla til å gå inn. Han er sjølv døra og eg forstår det slik at Gud openberrar si frelse for oss i Kristus. Sidan eg talar om åndeleg openberring, må eg også forstå det som ei åndeleg nådegåve Jesus har gitt meg. Alle vi som har teke imot Kristi Ande, skal ha openberring ved den Anden. Kva er då mi nådegåve? Eg trur eg vil karakterisere det som kraft, tale med engletunge, kunnskap og visdoms tale. Uansett er det viktig for meg å fornye den og bruke den og det er ved å vende meg til Kristus, sjå på han og verte fylt av den Heilage Ande. Han er vår frelsar og Herre, har han gitt meg ei nådegåve, så vil han bruke meg som ein lem på sin lekam. Eg skal gå inn gjennom den døra han har opna for meg, han går føre oss og vi følgjer han og slik vil han la meg komme inn i ferdiglagde gjerningar.

Jesus sa han ville gjere meg til kanal for si velsigning og dersom både ho Virtuella og ho Reella tek imot velsigning og vert kanal for Guds velsigning, så vil den nå mange. Jesus sa eg skulle bøye meg for han, han gir meg livets vatn av berre nåde, gratis, utan krav om gjerningar.

Eg bad Jesus frelse menneske, som første prioritet, og gi meg ei frelst kvinne til kone, som andreprioritet. Så det er det saka gjeld for meg. Eg bad han gi meg henne Reella til kone og eg meiner han svarde meg på det. Så då er det henne eg ber slik for, eg ber han både frelse henne for æva og gi henne evig liv og frelse henne som kona mi. Eg skal heilhjarta halde meg til Herren, søke han av heile mitt hjarte. Eg kan seie frå djupet av meg at eg elskar Jesus og den Heilage Ande let meg få kjenne at han lever i meg. Eg skal tru på han av heile mitt hjerte, at han lever ved Faderens høgre hand i himmelen og at han lever i mitt hjerte.

2020.01.26. Maranata. Lønn frå helvete!? Abraham trudde, til tross for omstenda.

Innleiing ved Knut Hübenbecker.

MRK 5,25 – MRK 5,34   No var det ei kvinne der som hadde hatt blødingar i tolv år. 26 Ho hadde vore hjå mange lækjarar og lide mykje, og ho hadde lagt ut alt ho åtte utan å få hjelp; det hadde heller vorte verre med henne. 27 Ho hadde fått høyra om Jesus. Og no kom ho midt i folkehopen og tok borti kappa hans attanfrå. 28 For ho tenkte: “Om eg så berre får ta i kleda hans, vert eg god att.” 29 Då stogga blodet med ein gong, og ho kjende det på seg at ho var lækt og fri sjukdomen. 30 Med det same kjende Jesus at det gjekk ei kraft ut frå han, og han snudde seg i mengda og spurde: “Kven var det som tok i kleda mine?” 31 “Du ser korleis folket trengjer seg innpå deg,” svara læresveinane, “og så spør du kven som tok i deg.” 32 Men Jesus såg seg om etter den som hadde gjort det. 33 Kvinna var så redd at ho skalv, for ho visste kva som hadde hendt med henne. No kom ho og kasta seg ned for føtene hans og fortalde han alt som det var. 34 Då sa han til henne: “Trua di har frelst deg, dotter. Gå med fred; du skal vera fri plaga di.”

Tungetale ved ein mann, tyding ved ei kvinne.

1. ”Ja, eg er Herren din Gud, eg er den som talar, eg er den som openberrar og eg er den som skaper ved mitt Ord. Du skal fokusere på det som eg talar til deg, du skal fokusere på det som eg vil gi deg. Du skal ikkje ha noko som du skal få hos omstenda, for omstenda hindrar deg i å lytte på kva eg har å seie til deg. Søk derfor meg i denne kvelden og søk meg også i framtida, fordi tida er nær, tida er kort. Tida er nær til at eg kjem og hentar deg. Du skal ikkje frykte, du skal ikkje vere redd, du skal berre søke meg av heilt hjarte.
2. Det er (så mange?) menneske som du ser opp til, det er så mange menneske som du ser opp til som er gud, men du skal vite at det er ikkje Gud enn meg. Eg talar gjennom menneska og dei menneska eg talar gjennom, dei skal du sjå som at eg talar til deg, fordi eg er den som har sagt at når du opnar din munn, så er det eg som talar, det er ikkje menneska som talar, det er eg. Derfor vil eg at du skal halde fokus på at når nokon talar mitt Ord, så skal du tenke slik at det er eg som talar mitt Ord i ditt hjarte. Du skal stole på at eg brukar alle menneske slik at du skal få openberring frå meg. Men eg talar også direkte og når eg talar, så talar eg fra dei (for deg?). Og det er inga lønn ifrå meg, for lønna kjem ifrå helvete.”

Tale ved Svein O Holst.

RMR 1,16 – RMR 1,17 {EVANGELIET, GUDS KRAFT TIL FRELSE}  For eg skjemmest ikkje ved evangeliet. Det er ei Guds kraft til frelse for kvar den som trur, jøde fyrst og så grekar. 17 For i det vert Guds rettferd openberra, av tru til tru, som skrive står: Den rettferdige skal leva ved tru.

RMR 3,10 som det òg står skrive:  Det finst ingen rettferdig,  ikkje ein einaste.

RMR 3,23 – RMR 3,24 for alle har synda, og dei er utan del i Guds herlegdom. 24 Men utan at dei har fortent det, vert dei sagde rettferdige av hans nåde på grunn av utløysinga i Kristus Jesus.

RMR 4,13 {LOVNADEN TIL ABRAHAM}  For det var ikkje ved lova Abraham eller ætta hans fekk den lovnaden at han skulle verta arving til verda, men ved den rettferd som kjem av tru.

RMR 4,23 – RMR 4,24 Men det var ikkje berre for hans skuld at dette vart skrive om han. 24 Det gjeld oss òg. Vi skal få rettferda tilrekna når vi trur på han som reiste Jesus, vår Herre, opp frå dei døde,

RMR 4,25 han som vart overgjeven til døden for våre synder og oppreist for at vi skulle verta rettferdige for Gud.

JES 53,5   Men han vart såra for våre brot  og sundbroten for våre synder.  Straffa låg på han, så vi skulle ha fred,  og ved hans sår har vi fått lækjedom.

RMR 5,1 {FRED MED GUD OG FRELSE FRÅ DOMEN}  Sidan vi no har vorte rettferdige ved tru, har vi fred med Gud ved vår Herre Jesus Kristus.

HEB 6,19   Denne vona er eit trygt og fast anker for sjela. Det når innom forhenget i heilagdomen,

RMR 5,1 – RMR 5,5 {FRED MED GUD OG FRELSE FRÅ DOMEN}  Sidan vi no har vorte rettferdige ved tru, har vi fred med Gud ved vår Herre Jesus Kristus. 2 Gjennom han har vi òg ved trua fått tilgjenge til den nåden vi står i, og vi prisar oss lukkelege fordi vi eig von om Guds herlegdom. 3 Ja, ikkje berre det, vi prisar oss òg lukkelege over trengslene våre. For vi veit at trengsla gjer oss uthaldande, 4 og den som held ut, får eit prøvt sinn, og den som er prøvd, får von. 5 Og vona gjer ikkje til skammar, for Guds kjærleik er utrend i hjarto våre ved Den Heilage Ande som han har gjeve oss.

RMR 5,17 Døden fekk herredøme fordi eit einaste menneske fall. Kor mykje meir skal ikkje då dei få liv og herredøme ved den eine, Jesus Kristus, dei som tek imot Guds store nåde og rettferdsgåve.

FIL 4,6 – FIL 4,7 Gjer dykk inga sut for noko! Men legg alt de har på hjarta, fram for Gud i bøn og påkalling med takkseiing. 7 Og Guds fred som går over alt vit, skal vara dykkar hjarto og tankar i Kristus Jesus.

GLT 1,15 – GLT 1,16 Men Gud, som valde meg ut frå mors liv og kalla meg ved sin nåde, sette seg føre 16 å openberra sin Son for meg, for at eg skulle forkynna evangeliet om han for folkeslaga. Då spurde eg ikkje menneske til råds.

GLT 2,20 eg lever ikkje lenger sjølv, men Kristus lever i meg. Det livet eg no lever her på jorda, det lever eg i trua på Guds Son, som elska meg og gav seg sjølv for meg.

KOL 3,1 – KOL 3,2 {DET GAMLE OG DET NYE MENNESKET}  Er de då oppreiste med Kristus, så søk det som er der oppe, der Kristus sit ved Guds høgre hand. 2 Lat hugen dykkar vera vend til det som er der oppe, ikkje til det som er på jorda.

RMR 10,1 – RMR 10,4   Brør, mitt hjartans ynske og mi bøn til Gud for dei er at dei må verta frelste. 2 For det vitnemålet må eg gje dei at dei brenn for Guds sak, men ikkje med skjøn. 3 Dei kjenner ikkje Guds rettferd, men prøver å byggja si eiga rettferd; difor har dei ikkje bøygt seg inn under rettferda frå Gud. 4 For Kristus er endelykta åt lova, så kvar den som trur, vert rettferdig for Gud.

1KO 1,28 – 1KO 1,31 Det som står lågt i verda, det som vert vanvørdt, det som ingen ting er, det valde Gud seg ut, så han kunne gjera til inkjes det som er noko, 29 for at ikkje noko menneske skal rosa seg for Gud. 30 De er hans verk ved Kristus Jesus, han som har vorte vår visdom frå Gud, vår rettferd, helging og utløysing, 31 så det kan vera som det står skrive: Den som rosar seg, skal rosa seg i Herren.

RMR 3,24 Men utan at dei har fortent det, vert dei sagde rettferdige av hans nåde på grunn av utløysinga i Kristus Jesus.

Aktuelle bibelvers.

Løn frå himmelen.

ÅPE 22,6 – ÅPE 22,21 {KOM, HERRE JESUS!}  Og engelen sa til meg: “Desse orda er truverdige og sanne. Herren, den Gud som gjev profetane sin Ande, har sendt sin engel for å syna tenarane sine det som snart skal henda. 7 Sjå, eg kjem snart. Sæl er den som tek vare på dei profetiske orda i denne boka.” 8   Eg, Johannes, er den som høyrde og såg alt dette. Då eg hadde høyrt og sett det, kasta eg meg ned for føtene på den engelen som hadde synt meg det; eg ville tilbe han. 9 Men han sa til meg: “Gjer ikkje det! Eg er ein tenar liksom du og dine brør profetane, og dei som tek vare på orda i denne boka. Gud skal du tilbe!” 10   Så sa han til meg: “Set ikkje segl for dei profetiske orda i denne boka! For tida er nær. 11 Lat den som gjer urett, halda fram med å gjera urett, og den ureine halda fram med å vera urein! Lat den rettferdige gjera det som er rett, og den heilage halda fram i helging. 12 Sjå, eg kjem snart, og mi løn har eg med meg; eg vil gje kvar og ein att etter det han har gjort. 13 Eg er Alfa og Omega, den fyrste og den siste, opphavet og enden. 14 Sæle er dei som vaskar kleda sine, så dei får rett til å eta av livsens tre og gå inn gjennom portane i byen. 15 Men utanfor er hundane og trollmennene og dei som driv hor, drapsmennene, avgudsdyrkarane og alle som elskar lygn og talar lygn. 16   Eg, Jesus, har sendt min engel til å vitna for dykk om dette i kyrkjelydane. Eg er Davids rotrenning og ætt, den klåre morgonstjerna.” 17 Anden og brura seier: “Kom!” Og den som høyrer det, skal seia: “Kom!” Den som tyrstar, skal koma, og den som vil, skal få livsens vatn for inkje. 18   Eg seier til kvar og ein som høyrer dei profetiske orda i denne boka: Dersom nokon legg noko til dette, då skal Gud leggja på han dei plagene det er skrive om i denne boka; 19 og dersom nokon tek noko bort av orda i denne profetiske boka, då skal Gud ta frå han hans del i livsens tre og i den heilage byen, som det er skrive om i denne boka. 20   Han som vitnar dette, seier: “Ja, eg kjem snart.” Amen. Kom, Herre Jesus! 21   Vår Herre Jesu Kristi nåde vere med alle!

Løn frå helvete.

OSP 2,16 – OSP 2,22 {EIT VERN MOT UTRUSKAP}  Visdom skal fria deg frå annan manns kone,  frå framand kvinne som lokkar så fint, 17   ho som har svike sin ungdoms ven  og gløymt den lovnad ho gav sin Gud. [den lovnad ho gav sin Gud: ekteskapslovnaden, som er bindande andsynes Gud òg. Sml. Mal 2, 14.] 18   Huset hennar sig ned til dødsriket,  vegen hennar fører ned til dei døde. 19   Dei som går inn til henne, kjem aldri att,  dei når ikkje fram til livsens stigar. 20   Men visdom skal hjelpa deg  til å fylgja den vegen der dei gode går,  og halda deg på stigar der dei rettferdige ferdast. 21   For dei rettvise skal bu i landet,  dei ærlege skal få vera der. 22   Men dei gudlause skal rydjast ut  og svikarane rivast bort frå landet.

OSP 7,1 – OSP 7,27 {AKTA DEG NÅR FRAMAND KVINNE LOKKAR!}  Son min, ta vare på mine ord,  gøym mine bod i din hug! 2   Ta vare på mine bod, så skal du leva,  og på mi lære som din augnestein! 3   Bind dei fast til fingrane dine,  og skriv dei på di hjartetavle! 4   Sei til visdomen: “Du er mi syster,”  og kall vitet din frende! 5   Så vaktar dei deg mot annan manns kone,  mot framand kvinne som lokkar så fint.  6   Ein gong såg eg ut gjennom glaset,  kikka ut gjennom gluggen. 7   Då såg eg mellom dei unge ein tankelaus gut,  eg merka meg han blant dei urøynde menn. 8   Han gjekk framom på gata ved hennar hjørne,  gjekk og dreiv på vegen ved hennar hus. 9   Det var i skumringa, då det kvelda,  på den tid nattemørkret fell på. 10   Då kjem kvinna imot han  i skjøkjebunad og med listige planar. 11   Ho er så rastlaus og ustyrleg,  ho kan ikkje halda seg roleg heime. 12   Snart er ho på gata og snart på torget,  ho står på lur ved kvart gatehjørne.  13   Så tek ho tak i han, kysser han  og seier til han med frekk mine: 14   “Eg skulle bera fram eit måltidsoffer,  og no har eg gjort det eg lova. 15   Så gjekk eg ut til møtes med deg,  eg leita etter deg og fann deg. 16   Eg har lagt teppe på mi seng,  fargerikt lin frå Egypt, 17   og over mi lege har eg strøytt  myrra, aloë og kanel. 18   Kom, lat oss nyta kjærleiksrusen,  hyggja oss i elskhug til morgonen gryr. 19   For mannen min er ikkje heime,  han er ute på langferd. 20   Pengepungen tok han med seg,  fyrst ved fullmånetid kjem han heim.”  21   Ho vann han med lokkande ord,  med falske lipper forførte ho han. 22   Han fylgjer etter henne med det same,  lik ein okse dei fører til slakting,  eller ein hjort som går i fella, 23   til pila borar seg inn i levra;  han liknar fuglen som flyg i snara  og ikkje skjønar at det gjeld livet.  24   Så høyr no på meg, mine born,  lyd på orda frå min munn! 25   Lat deg ikkje lokka til å velja  dei vegar framand kvinne går,  villa deg ikkje inn på hennar stigar! 26   For mange har ho gjeve banesår,  talrike er dei ho har felt. 27   Frå hennar hus går vegar til dødsriket,  dei fører til dødens mørke rom.

SKR 11,10 – SKR 11,14 Så tok eg staven min Godvilje og braut han av; eg ville løysa opp den pakta som eg hadde gjort med alle folkeslaga. 11 Og ho vart oppløyst den dagen. Sauehandlarane som vakta på meg, skjøna då at dette var Herrens ord. 12   Eg sa til dei: “Om de så synest, så gjev meg løna mi; om ikkje, så lat det vera!” Då vog dei opp løna mi, tretti sølvstykke. 13 Men Herren sa til meg: “Ta pengane og kast dei til smeltaren, den herlege summen som dei har verdsett meg til.” Og eg tok dei tretti sølvstykka og kasta dei inn i Herrens hus, til smeltaren. 14 Så braut eg av den andre staven, Samband; eg ville bryta brorskapen mellom Juda og Israel.

ÅPE 18,1 – ÅPE 18,9 {BABYLONS FALL}  Deretter såg eg ein annan engel stiga ned frå himmelen. Han hadde stor makt, og jorda vart opplyst av glansen omkring han. 2 Han ropa med veldig røyst: “Fallen, fallen er Babylon den store! Ho har vorte ein bustad for vonde ånder, ein tilhaldsstad for alle ureine ånder, ja, ei livd for alle slag ureine og avskyelege fuglar. [Babylon: dekknamn for Roma. Sjå 1 Pet 5, 13.] 3 For alle folkeslag har drukke av hennar utukts vin, ein vreidevin. Kongane på jorda har drive hor med henne, og kjøpmennene jorda rundt har vorte rike av hennar store vellivnad.” 4   Frå himmelen høyrde eg ei anna røyst: Far bort frå henne, folket mitt, så de ikkje vert medskuldige i syndene hennar og ikkje råka av plagene hennar. 5 For syndene hennar når opp til himmelen, og Gud har kome i hug all uretten ho har gjort. 6 Gjev henne att likt for likt, ja, gjev henne dobbelt att for det ho har gjort, og skjenk henne to gonger i det staupet ho sjølv har fylt. 7 Gjev henne like mykje pine og sorg som det ho sjølv har unnt seg av stas og vellivnad. Ho tenkjer med seg: “Her sit eg som dronning, eg er ikkje enkje, og sorg skal eg aldri vita av.” 8 Difor skal plagene hennar koma på éin dag: pest og sorg og hungersnaud, og ho skal brennast opp med eld. For veldig er Herren Gud som dømer henne. 9   Kongane på jorda, som har levt med henne i hor og vellivnad, skal gråta og jamra seg over henne når dei ser røyken stiga opp der ho brenn.

Kommentar.

Eg var ikkje på dette møtet og det er no klart at bodskapen må forståast som ein bodskap til dei som var på møtet, ja, det er no tale om denne kveldsstunda. Det er tale om menneske som er ”gudar”, men eigentleg er dei ikkje gudar likevel, for der er berre ein Gud. Dette høyrest rart ut, det er då ei sjølvmotseiing, skal vi ta det bokstaveleg, høyrde vi rett? Ja, Jesus viste då til ein skriftstad i det gamle testamentet der det vart sagt om dei som Guds Ord kom til, at dei var gudar. Mange lærde og spesielt filosofar følgjer med i tankar i tida, både i den kristen forkynninga og i utviklinga av vitskapen, dei vert inspirerte av det til å utvikle sine eigne filosofisk tankar, men då legg dei vinn på å tenke og tale sjølvstendig. Det dei seier kan få stor betyding for framtida, så det kan vere som om dei er gudar som skaper framtida. Og politikarar ser etter kva slags tankar og idear dei kan bruke til å få med seg folk. Men vi veit at likevel er det berre ein Gud og det  er hans om gjer det heile, sjølv om vi ikkje heilt forstår det. Eg for mitt vedkommande bryr meg ikkje mykje om verken filosofar eller politikarar, eg høyrer på dei som forkynner Guds Ord og så studerer eg det sjølv og så høyrer eg på naturvitarar og matematikarar og suderer desse faga sjølv. Og så filosoferer eg ved å samanlikne det og sjå korleis det høver i hop. Det er det sikkert andre også som gjer og då høyrer eg gjerne på dei.

Der er visst nokon som ser opp til dei som talar Guds Ord og som Gud så tydeleg talar gjennom, men du skal sjå det slik at Gud talar til deg. Slik skal du få vere sjølvstendig og tenke sjølvstendig, som ei frelst og frigjort, levande sjel. Vi har det til felles at vi trur på Faderen og Sonen og tek imot Guds Ord og Guds Ande. Likevel skal kvar einskild få sjå det slik at ”Jesus talar til meg” (Joh.10). Ja, når du sjølv talar, skal du få sjå det slik at det er Jesus som talar gjennom deg. Men kva med alle dei andre samanhengane vi står i, der vi talar om noko heilt anna?  Med Guds Ord og Guds Ande har vi rasjonalistisk og åndeleg innsikt, det skal noko til å sjå kva det har å gjere med dei nære ting som vi omgir oss med, men vi treng ikkje problematisere over det, vi veit då at vi skal løfte hugen opp til Jesus og sjå på han.

Men den siste setninga her er spesiell:” Og det er inga lønn ifrå meg, for lønna kjem ifrå helvete.” Den er heilt ulike noko som eg har høyrt tidlegare. Kva er det for slags lønn som er frå helvete?  Den duglause hyrdingen ville ha lønna si, Judas selde Jesus for 30 sølvpengar og han fekk tydelegvis løn frå helvete. Den Store Skjøkje dyrka styresmaktene som gudar og fekk løn frå helvete.

Eg hadde i lang tid skrive ned bodskap som kom gjennom tyding av tungetale og når eg kom til Oslo sommaren 1994 byrja eg systematisk og konsekvent å skrive ned bodskapane og skrive til kyrkjelyden om det, i 1990 byrja eg å spele dei inn, så eg fekk det med meg heilt og rett. Når eg fekk meg bloggeside, la eg dei ut der. I kommenarane skreiv eg korleis eg oppfatta og forstod at Gud talte til meg Eg gjorde det klart at andre kunne oppfatte og forstå det på sin måte, som bodskap til seg sjølv. Men vi kjem vel ikkje forbi at oftast er der ein eller ei som er hovudpersonen som det vert talt til eller han talar til oss alle samen.

Hovudsaka for meg er å ta imot Guds Ord, tru det og forstå det med hjertet, så det vert verdifullt for meg og så forkynnde det så det vert verdifullt for andre. Å ta imot den åndelege velsigninga og vere kanal for den til andre. Jesus vil gi oss liv og overflod.  Vi skal søke fyrst Guds rike og hans rettferd, så skal vi få alt det andre i tilleg til det.

Men det vart dyrt å bu i Oslo utan arbeid, så eg flytta heim att til Sunnmøre. Heldigvis var der ein som byrja å filme møta og legge dei ut på internett. Eg tok vel imot det og fortsette å skrive slike møtereferat på mi bloggeside, med link til den nettsida han brukt. Men då protesterte han og sidan han ikkje klarde å stoppe meg, truga han med å saksøke meg. 10.11.2019 sende han meg denne SMS-en:

”Hei. Åndsverksloven er klikkende klar. Jan Ludvig Ludvigsen og TV Østfold vurderer søksmål mot deg.

Erstatningskravet vil bli satt i forhold til gjeldende lover og satser.

Videre bruk av våre copy beskyttet bilder, og eller filmsnutter vil bli politianmeldt. Til din orientering kan det dreie seg om størrelse på 150 000 kr. Mvh. Jan Ludvig Ludvigasen.”

Då var det berre å slette desse bloggesidene, så han fekk inga lønn på den måten. Så eg kan godt tenke meg at det er den lønna som han soleis trakta etter, det er tale om her, som er frå helvete.

Eg har fortalt at eg investerte i kryptovaluta, forvaltaren sa han var jøde og siterte frå det gamle testamentet og vitna om si tru og eg vitna om mi tru på Kristus som Guds Messias. Men så gjorde han ikkje slik som var avtalt og slik som han sa. Noko seinare sende selskapet meg e@post om at pengane var sende til min konto og bad meg bekrefte det når dei var mottekne. Men pengane kom ikkje og når eg sende e@post til forvaltaren, vart den avvist.

Det vart forsøkt å bruke lovverket til å krevje pengar frå meg, det gjekk ikkje slik. Men det vart forsøkt å lure pengar frå meg og dei klarde dei. Politiet og lovverket står hjelpelause overfor det. Men eg reknar med det er ein samanheng her, så dersom litt fleire av dei som kallar seg kristne og/eller jødar vil vere ærlege, så får vi det nok oppklart.

Eg har bedt Jesus gi meg ei frelst kvinne til kone sidan eg var ung og han ahr svart meg positivt på det heile tida, det er inkludert i det fullførde frelseverket. Likevel har det enno ikkje vorte noko av, eg har fått motstand. For der er så sterke politiske og økonomiske interesser at å selje slaktesauene for sauehandlarane. Å selje den unge kvinna som ei hore og den unge mannen som træl.

Trælekår eller barnekår.

Sonen lever som træl til dess han er myndig nok til å ta ansvar.

GLT 3,15 – GLT 3,29 {LOVA OG LOVNADEN OM BARNEKÅR}  Brør, eg tek eit døme frå dagleglivet. Eit lovleg testamente kan ingen gjera om inkje eller gje noko tillegg, endå det er gjort berre av eit menneske. [testamente, pakt: Grunnteksten har same ordet begge stadene.] 16 Gud gav lovnadene til Abraham og hans ætt. Det heiter ikkje “til dine ætter”, som om det galdt mange, men det vert tala om ein, “til di ætt”, og det er Kristus. 17 Det eg vil seia, er dette: Ei pakt som Gud alt hadde gjort, kan ikkje setjast til sides av lova som kom 430 år seinare, slik at lovnaden ikkje skulle gjelda lenger. 18 Får vi arven ved lova, vert han ikkje gjeven på grunn av lovnaden. Men det var då ved ein lovnad at Gud i sin nåde gav arven til Abraham. 19   Kva skulle så lova tena til? Ho vart gjeven som eit tillegg og skulle gjera klårt kva lovbrot er, til dess den ætta kom som lovnaden galdt. Lova vart gjeven ved englar, gjennom ein mellommann. [ein mellommann: Moses.] 20 Men ein mellommann trengst ikkje der det berre er éin, og Gud er éin. 21 Er då lova i strid med Guds lovnader? Langt ifrå! For var det gjeve ei lov som kunne gjera levande, då kunne rettferda vinnast ved lova. 22 Men Skrifta har lagt alt under synd, for at dei som trur på Jesus Kristus, ved si tru kan få det som var lova. 23 Før trua kom, vart vi haldne i varetekt under lova; vi var innestengde til dess ho vart openberra, den trua som skulle koma. 24 På den måten var lova vaktaren vår fram til Kristus, for at vi skulle seiast rettferdige ved trua. 25 Men no når trua er komen, er vi ikkje lenger under vaktaren. 26 De er alle Guds born ved trua på Kristus Jesus. 27 For de, så mange som er døypte til Kristus, har ikledt dykk Kristus. 28 Her er ikkje jøde eller grekar, her er ikkje træl eller fri, her er ikkje mann eller kvinne; de er alle ein i Kristus Jesus. 29 Og høyrer de Kristus til, er de Abrahams ætt, arvingar etter lovnaden.

GLT 4,1 – GLT 4,7   Lat meg forklara dette. Så lenge ein arving er umyndig, er det ingen skilnad på han og trælen, endå han er herre over heile eigedomen. 2 Han står under formyndarar og hushaldarar til den tid far hans har fastsett. 3 Såleis var det med oss òg. Då vi var umyndige, var vi trælar under grunnkreftene i verda. [grunnkreftene i verda: dei makter og lover som rår i den falne verda. Sjå Kol 2, 8. 20 f.] 4 Men då tida var fullkomen, sende Gud Son sin, fødd av ei kvinne, fødd under lova. 5 Han skulle kjøpa dei frie som var under lova, så vi kunne få barnekår. 6 Og sidan de er born, har Gud gjeve sin Sons Ande i hjarto våre, og Anden ropar: “Abba, Far!” 7 Difor er du ikkje lenger træl, men son. Og er du son, då er du òg arving, innsett av Gud.

Trellkvinna eller den frie kvinna?

Gud lova Abraham og Rebekka at dei skulle få ein son, men det varte og rakk utan at det skjedde. Så han gjekk inn til trellkvinna si, Hagar og fekk ein son med henne, som han kalla Ismale. Seinare fekk han Isak med Rebekka. Sidan viste det seg at Ismael plaga Isak og det ville ikkje Rebekka ha noko av. Så det vart til at Abraham sende dei ifrå seg. Dei fekk det vanskeleg, men Gud var med dei også.

GLT 4,21 – GLT 4,31 {DEI TO PAKTENE}  Sei meg, de som vil vera under lova: Høyrer de ikkje på lova? 22 Det står skrive at Abraham hadde to søner, ein med trælkvinna og ein med den frie kvinna. 23 Son til trælkvinna er fødd på vanleg måte, son til den frie kvinna er fødd etter Guds lovnad. 24 Dette har ei djupare meining. Dei to kvinnene står for to pakter. Den eine, Hagar, er pakta frå Sinai-fjellet; ho føder til trældom. 25 Hagar står for Sinai-fjellet i Arabia og svarar til det Jerusalem som no er, og det lever i trældom med sine born. [Hagar: Namnet Hagar liknar det arabiske namnet på eit fjell i Arabia, som vart sett i samband med Sinai.] 26 Men det Jerusalem som er der oppe, er fritt, og det er mor vår. For det står skrive: 27   Gled deg, du barnlause, som ikkje fødde.  Set i og jubla, du som ikkje hadde rier.  For den einslege kvinna har fleire born  enn ho som har mann. 28 Og de, brør, er born etter lovnaden liksom Isak. 29 Men han som var fødd på vanleg måte, forfylgde den gongen han som var fødd i kraft av Anden, og slik er det i dag òg. 30 Men kva seier Skrifta? Jag ut trælkvinna og son hennar! For son til trælkvinna skal ikkje arva saman med son til den frie kvinna. 31 Difor, brør, er vi ikkje born åt trælkvinna, men åt den frie kvinna.

RMR 8,14 – RMR 8,17 Alle som vert drivne av Guds Ande, dei er Guds born. 15 Det var ikkje ei trældomsånd de fekk, så de atter skulle reddast. Nei, det var Barnekårsanden de fekk, som gjer at vi ropar: “Abba, Far!” 16 Anden sjølv vitnar med vår ånd at vi er Guds born. 17 Men er vi born, då er vi arvingar òg. Vi er Guds arvingar og Kristi medarvingar, så sant vi lid med han; så skal vi òg eiga herlegdomen saman med han.

Eg har bedt Gud om ei frelst og frigjort kvinne til kone.

Eg har bedt Gud om ei frelst kvinne til kone og då skal ho altså vere fri, som den frie kvinna. Likevel har det enno ikkje vorte noko av, som om prosjektet framleis er på arkitektens tegnebrett, men noko skjer i den åndelege ”verda”, i ideverda.  Eg har skrive om mitt forhold til to kvinner, ho Reella er for meg som Rebekka, den frie kvinna, men ho Virtuella er for meg som Hagar, trellkvinna. Ho fall ut av barnekåret, men har moglegheita til å komme inn i det att.

Eg vart truga med søksmål med krav om pengar, fordi eg hadde sitert frå møta. Eg forstår det slik at det er trellkvinna og son hennar som er på ferde. Det er som ei hore som vil ha horepengar og den duglause hyrdingen som vil selje slaktesauene. Paulus sa at den som forkynner eit anna evangelieum enn det som han har forkynt, han skal vere forbanna. Dei som erstattar hans evangelium med noko anna, får ei anna ånd. Så betalinga er ikkje berre pengar, men ”betaling frå helvete”.

Ved trua på Kristus fekk eg den Heilage Ande av berre nåde, gratis, utan krav om gjerningar. Og det er om å gjere for meg å verte fyllt av den Heilage Ande. Jesus sa eg skulle komme til han slik som eg var og då må eg no innsjå og innrømme at det saka gjaldt for meg, var at eg bad Gud gi meg ei frelst kvinne til kone, slik bad eg for henne Reella og Gud svarde meg. Då er det vel litt merkeleg for meg å tenke så mykje på henne Virtuella og skrive om henne i tillegg eller i staden for henne Reella. Eg skal søke Herren av heile mitt hjarte og heilhjarta halde meg til han, tru på han av heile mitt hjarte. Då skal eg vel også heilhjarta halde meg til henne som han gir meg til kone. Eg skal sjå på han og sjå på det som han gir meg og det er ved den openberringa han gir meg ved sin Ande.

1KO 2,6 – 1KO 2,16   Likevel forkynner vi òg ein visdom, for dei som er mogne. Det er ein visdom som ikkje høyrer denne verda til eller herrane i denne verda, dei som går til grunne. 7 Nei, vi talar Guds visdom, som er ein løyndom; han var duld, men før tidene tok til, hadde Gud fastsett at den skulle føra oss fram til herlegdomen. 8 Denne visdomen har ingen av herrane i verda kjent til. Hadde dei kjent han, hadde dei ikkje krossfest herlegdomens Herre. 9 Men det står skrive:  Det auga ikkje såg,  det øyra ikkje høyrde,  det som ikkje kom opp  i nokon mennesketanke,  alt det Gud har gjort ferdig  for dei som elskar han, 10 det har Gud openberra for oss ved sin Ande. For Anden granskar alle ting, jamvel djupnene i Gud. 11 Kven veit kva som bur i mennesket utan ånda som er i mennesket? Så veit heller ingen annan enn Guds Ande kva som bur i Gud. 12 Men vi har ikkje fått den ånd som høyrer verda til, men den Ande som er frå Gud, så vi skal skjøna kva Gud i sin nåde har gjeve oss. 13 Og dette talar vi om, ikkje med ord som menneskeleg visdom har lært oss, men med ord vi har lært av Anden. For det som høyrer Anden til, tolkar vi med Andens eigne ord. 14 Men det mennesket som ikkje har Anden, tek ikkje imot det som høyrer Guds Ande til. Det er ein dårskap for han, og han kan ikkje forstå det; dette kan berre dømast om på åndeleg vis. 15 Men det mennesket som har Anden, kan døma om alt, men sjølv kan han ikkje dømast av nokon. 16 For  kven kjende Herrens hug,  så han kunne gje han råd? Men vi har Kristi hug.

Anden ransakar alle ting, jamvel djupnene i Gud. Då ransakar den det som Gud har skapt og for meg har det vore viktig når eg har studert realfag.

Guds offerlam og barnekåret, Jesus er døra inn til eit rikare liv.

Jesus sa at vi skulle søke fyrst Guds rike og hans rettferd, så skulle vi få alt det andre i tillegg til det. Vi skulle gå inn i løynkammeret og be til Far vår i det dulde og han vil løne oss opp i dagen.

MTT 6,1 – MTT 6,6 {ÆRE AV MENNESKE – ÆRE AV GUD}  Akta dykk at de ikkje gjer dei gode gjerningane dykkar for augo på folk, så dei skal leggja merke til det. Då får de inga løn hjå Far dykkar i himmelen. 2 Når du gjev til dei fattige, så blås ikkje i basun om det, som hyklarane gjer i synagogene og på gatene, så folk skal rosa dei. Sanneleg, det seier eg dykk: Dei har alt fått si løn. 3 Men når du gjev ei gåve, så lat ikkje venstre handa di vita kva den høgre gjer. 4 Gjev gåva di i det dulde. Og Far din, som ser i det dulde, han skal løna deg. 5   Når de bed, så far ikkje åt som hyklarane. Dei vil helst stå i synagogene og på gatehjørna og be, så folk kan sjå det. Sanneleg, det seier eg dykk: Dei har alt fått si løn. 6 Men når du vil be, gå då inn i kammerset ditt og lat att døra, og bed til Far din som er i det dulde. Og Far din, som ser i det dulde, skal løna deg.  

MTT 6,16 – MTT 6,18 {DEN RETTE FASTE}  Når de fastar, skal de ikkje gjera dykk sturne som hyklarane; dei skaper seg til, så folk skal sjå at dei fastar. Sanneleg, det seier eg dykk: Dei har alt fått si løn. 17   Men når du fastar, skal du salva hovudet og vaska andletet, 18 så ingen ser at du fastar, utan Far din som er i det dulde. Og Far din, som ser i det dulde, han skal løna deg.  

MTT 6,33 – MTT 6,34 Søk fyrst Guds rike og hans rettferd, så skal de få alt det andre attåt. 34 Så syt ikkje for morgondagen; lat morgondagen syta for seg. Kvar dag har nok med si møde.

MTT 7,7 – MTT 7,11 {BED, SÅ SKAL DE FÅ!}  Bed, så skal de få. Leita, så skal de finna. Banka på, så skal det verta opplate for dykk. 8 For kvar den som bed, han får; og den som leitar, han finn; og den som bankar på, for han vert det opplate. 9   Eller er det nokon av dykk som gjev son sin ein stein når han bed om brød, 10 eller gjev han ein orm når han bed om ein fisk? 11 Når no de som er vonde, veit å gje borna dykkar gode gåver, kor mykje meir skal ikkje då Far dykkar i himmelen gje gode gåver til dei som bed han!

Alle som tok imot Jesus gav han rett til å verte Guds born, fødde av vatn og Ande. Jesus er Guds lam som bar verda si synd, med eitt offer tok han bort synda ein gong for alle. Det fundamentalt viktige poenget her er at det offeret er nok for Gud. Synda si løn er døden (1.Mos.3), men no har Kristus døytt i staden for oss, så synda er straffa og hemna og det er nok for Gud, han er tilfreds med det, så der trengst ikkje fleire syndeoffer. Det som trengst no er berre at vi trur på det og får augene opp for kva det betyr for oss; at det er nok for oss.

Ved trua på at han døde i staden for oss, er vi krossfesta med han. I dåpen er vi gravlagde med han, der er vi også oppreist med han. Då skal vi vende hugen opp til han og ta imot den Anden og det livet som han gir oss frå himmelen.

Som Guds born kan vi komme til han med alle våre behov og han vil tilfredsstille all vår lengsel i herlegdom i Kristus. Det er ved fylden av den Heilage Ande, Jesus gir oss ånd og liv, ja, liv i overflod.

Når vi lever i barnekåret og ber Faderen om noko, kan det hende vi får motstand. Korleis er det mogleg, korleis kan nokon klare å stå imot? Kanskje det er vi som må verte meir bevisste på kva som er grunnlaget for å få lovnaden oppfylt, at med eitt offer tok Jesus bort synda ein gong for alle. Det offeret er nok for Gud, derfor er det nok til å tilfredsstille alle våre behov i herlegdom i Kristus. Hans frelseverk er fullført og fullkome, så det inkluderer alle våre behov.

FIL 4,4 – FIL 4,7   Gled dykk i Herren alltid! Atter vil eg seia: Gled dykk! 5 Lat alle menneske få merka kor gode og milde de er! Herren er nær! 6 Gjer dykk inga sut for noko! Men legg alt de har på hjarta, fram for Gud i bøn og påkalling med takkseiing. 7 Og Guds fred som går over alt vit, skal vara dykkar hjarto og tankar i Kristus Jesus.

I Joh.10 sa Jesus at han var komen for at vi skulle få liv og liv i overflod. Og så sa han til meg at eg skulle få leve av overfloda.

Bodskapen 3.11.2019.

”Du føler at det har vore stilt lenge, du har ikkje merka nokon bevegelse i den Heilage Ande. Du føler at det har vore trott, men du lengtar ut av den situasjon som du er i. Då skal du vite det, mitt barn, at mitt tilbod står klart, kom til meg alle de som strevar og ber tunge byrder og eg skal gi dykk kvile. Eg har venta på deg, eg har venta på ditt svar og i dag så spør eg igjen, er du villig å gå vidare på vegen med meg. Du skal verte fyllt av meg, du skal få kjenne krafta ifrå himmelen på nytt i ditt liv. Det har gått på stumpane laust, no ei tid. Men du får også tilbodet no, mitt barn. Kom til meg. Eg ventar på deg.”

”Der er menneske i ditt nærmiljø som sliter, som blør i livet. Dei ser inga meining, dei ser ingen vits. Der er også dei som har gått og teke – tenkt på tanken om å gjere slutt på det heile. Men du veit kva som er ditt nærmiljø, du veit kven du møter kvar dag. Men eg ber deg inn i rustningskammeret, til å ta på deg min fulle rustning og til å gå med nådens bodskap og fortelje at der er ein som elskar dei, der er ein som døde for deg og der er ein som har betalt prisen. Det er ikkje nødvendig å gå rundt i eiga kraft. Så ver frimodig, mitt barn. Ta imot det eg har å gi deg, åndeleg liv, til lækjedom, til overskudd, du skal få leve av det som er til overs. Så ver frimodig, mitt barn. Eg ventar også på deg, at du skal seie eit ja, til tenesta. Du har kjent at eg har trykt litt på, i livet ditt, ei forandring på retninga di. Eg ventar på ditt svar. Amen.”

Når blir det overflod? Når meir fundamentale behov er tilfredsstilte. Det minner meg om Maslow’s behovshierarki. I ein studiesituasjon kjem studiane på toppen av behovspyramida, så det er viktig for studentane å sjå til at deira meir fundamentale sosiale og materielle behov er tilfredsstilte. Elles vil slike behov forstyrre dei, så dei får vanskar med å konsentrere seg om studiane.

Her minner Jesus oss om at menneske har sosiale behov, dei treng å møte andre menneske, nokon å snakke med. Ja, det treng no vi også, men poenget er at vi har søkt samfunn med Gud i heimen og i kyrkjelyden, Jesus sender oss ut med den glade bodskapen og har lova å vere med oss. Så det sentrale og fundamentale poenget er at dei skal få høyre om han og at han vil møte dei og gi dei ånd og liv.

Eg samanliknar den kristne trua med realfag. Både rasjonalistisk innsikt og erfaring i det fysiske miljø er viktig i realfag, realistar forheld seg til det dei ser og sansar rundt seg, men det er med rasjonalistisk innsikt og ei stor del av jobben er å utvikle den. Det er om å gjere å jobbe systemaktisk og konstruktivt, både med teori og med erfaring. Og når vi søker samfunn med Gud, vi får åndeleg og rasjonalistisk innsikt ved at Anden openberrar Guds Ord for oss. Og vi får erfaring ved at vi går ut og snakkar med andre menneske og fortel dei om Kristus og er villige til å lide saman med han.

Jesus sa at der to eller tre er samla i hans namn, er han midt i mellom dei. Så han tilfredsstiller våre fundamentale, sosiale behov der vi samlast i hans namn. Og det er no ganske klart at slike nærmøte mellom menneske vert spesielt viktig i kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne. Når vi går ut og snakkar med folk, vil vi nok fort oppdage at mykje av einsamda har seg slik at menn ikkje har lukkast med å få seg koner og kvinner har ikkje lukkast med å få seg ektemenn, det har vorte mindre og mindre av ekteskap og familieliv. Men Gud er den same og han gjer framleis sitt verk ved sitt Ord og sin Ande, slik som vi ser i 1.Mos.2, men no er Kristus den siste Adam, som for oss har vorte ei livgivande ånd.

Jesus sa eg måtte komme til han slik som eg var, det minna meg om at det saka gjaldt for meg, var at eg hadde bedt han om ei frelst kvinne til kone. Eg har bedt han om å gi meg henne Reella til kone og eg meiner han har svart meg på det. Han vil ha ei forandring på retninga mi og eg forstår det slik at eg framleis skal be slik for henne; i tru på Jesus skal eg takke han for at han frelser henne og glede meg i Herren som frelser oss.

Trua som aksiomatisk, logisk tenking.

Trua på Gud og hans Ord er og gir oss ei aksiomatisk, logisk tenking, men som menneske er vi avgrensa, så det eer avgrensa kor mykjke vi klarar å tenke slik, vi er avhengige av at den Heilage Anede openberrar Guds Ord for oss. Slik tenking finn vi i realfag også og det er ikkje så rart, for Gud har skapt alle ting ved sitt Ord. Og sidan vi no er forsona med Gud på grunnlag av det fullførde frelseverket, får vi oppleve at Gud framleis skaper oss ved sitt Ord, så då er den aksiomatiske tenkinga at Gud skaper, det er han som tenker, talar og skaper ved sitt Ord.

Den aksiomatiske tenkinga viser seg i at Gud er evig og alltid den same og det er hans Ord også. Den viser seg i at Jesu frelseverk er fullført og fullkome og inkluderer alt det vi treng.

Bodskapen 21.2.2016.

”For eg er Gud som utvalde deg før eg skapte, før eg tala og det skjedde, før eg baud og det stod der, så hadde eg deg i mine tankar. For eg har utvalt deg i min elska Son, i Kristus, før verda sin grunnvoll vart lagt, for at du nettopp i denne tid kan stå heilag og ulasteleg for mitt åsyn. Derfor skal du vite at eg, Herren, byrja dette Guds verk i deg og det er eg Herren som skal fullføra det. Eg har gjeve deg alt kva eg er og alt kva eg har. Så bruk det du har fått, mitt barn, så skal du kjenne og oppleve og erfare, at avslutningstida skal ikkje gå nedover, den skal gå oppover. For det er eg, Herren, som er hovudet og når ein lem lid, så grip eg inn og eg lækjer og eg istandset og eg trøystar og hjelper, for eg elskar deg og eg vil fullføra det eg har tenkt i ditt liv.

For eg bar mitt blod ikkje inn i tempel som er laga med menneskehender. Men eg bar meg sjølv i kraft av den Heilage Ande og mitt blod bar eg inn i sjølve himmelen. Og når eg sette meg ved min Faders høgre hand, så fekk eg den Heilage Ande og den er den eg har sendt til dykk. For eg vil ikkje etterlate dykk farlause. Men eg sende talsmannen, han skal ta av mitt, han skal herleggjere meg. Derfor er du sett inn i eit guddommeleg hushald. Og du skal ikkje mangle nokon ting. Men søk fyrst Guds rike og dets rettferd, så skal du få alt det andre i tillegg. Men søk meg først, for eg, Herren, eg tilkjem all pris. Amen.”

Bodskapen 24.4.2016.

”Eg står bak mitt Ord, eg er den evige, sanne klippe, urokkeleg, uforanderleg er mitt namn. Og eg har kalla deg ved namn og du er min. Og det eg har tenkt for ditt liv, det skal ingen menneske kunne stanse, det kan ingen vonde ånder stanse. For eg, Herren som elska deg så, og eg gav mitt liv for at du skulle få liv og overflod av liv. Ja, himmelens forrådskammer har eg åpna. Då det lydde frå korset med mi eiga røyst:” Det er fullbrakt”, så gjorde eg det for deg og for ditt liv her nede. Du skal ikkje vandre åleine, du skal ikkje lenger vere i fortviling. Du skal ikkje lenger vere under, men du skal vere over. Du skal ikkje lenger vere hale, men du skal vere hovud. Og sett di lit til meg, for eg er Herren og byrja og eg skal fullføra det.

For når eg vert opphøgd, så vil eg dra alle menneske til meg. Så når du opnar din munn opp, så vil eg, Herren, fylle den. Eg vil fylle deg så det flyt over. Eg vil gjere di tunge til ein hurtig skrivars griffel. Det skjer ikkje med dine anstrengingar eller med eiga kraft, men  du vert fyllt av meg, eg som fyller alt i alle. Eg vil stå med mitt folk i avslutningstida. Snart så kjem eg, Herren, og hentar mine heim, men inntil den dagen, så skal eg, Herren, setje på krafta, med min Heilage Ande og du skal ikkje mangle nokon ting, i prøvingar og vanskar. For eg elskar deg og eg gav meg sjølv for deg. Derfor, sjå opp til meg og du skal få stråle av glede. Og den Heilage Ande skal vere over deg, den Heilage Ande skal vere i deg og gjennom deg og mi kraft skal du kjenne, åleine ved meg, så vert det meir enn siger. Abba. Halleluja.”

Kvinna som er så kravstor at det står ikkje i menneskeleg makt å tilfredsstille henne.

I Joh.OP.17-18 er det fortalt om den Store Skjøkje. Eigentleg skulle Gud vere ektemannen hennar, men i staden for å vere trufast mot han, som ei kone mot sin ektemann, forkasta ho han og dreiv hor med kongane rundt om på jorda i staden. Men dei er ikkje gudar og kan ikkje tilfredsstille hennar behov for Guds kjærleik. Ho prøver å tilfredsstille sine behov med materiell rikdom i staden, men vert aldri tilfredsstilt, får aldrig nok, same kor rik ho vert.

Vi veit at Kristus gav livet sitt for oss og at det offeret er nok for den sanne og levande Gud. Men for henne er det ikkje nok, ho vrakar han og vil ikkje tru på han og lyde han. Ja, det var dette at ho var så kravstor som gjorde at ho kravde livet av både han og dei andre heilage og det viser seg framleis.

ÅPE 18,1 – ÅPE 18,24 {BABYLONS FALL}  Deretter såg eg ein annan engel stiga ned frå himmelen. Han hadde stor makt, og jorda vart opplyst av glansen omkring han. 2 Han ropa med veldig røyst: “Fallen, fallen er Babylon den store! Ho har vorte ein bustad for vonde ånder, ein tilhaldsstad for alle ureine ånder, ja, ei livd for alle slag ureine og avskyelege fuglar. [Babylon: dekknamn for Roma. Sjå 1 Pet 5, 13.] 3 For alle folkeslag har drukke av hennar utukts vin, ein vreidevin. Kongane på jorda har drive hor med henne, og kjøpmennene jorda rundt har vorte rike av hennar store vellivnad.” 4   Frå himmelen høyrde eg ei anna røyst: Far bort frå henne, folket mitt, så de ikkje vert medskuldige i syndene hennar og ikkje råka av plagene hennar. 5 For syndene hennar når opp til himmelen, og Gud har kome i hug all uretten ho har gjort. 6 Gjev henne att likt for likt, ja, gjev henne dobbelt att for det ho har gjort, og skjenk henne to gonger i det staupet ho sjølv har fylt. 7 Gjev henne like mykje pine og sorg som det ho sjølv har unnt seg av stas og vellivnad. Ho tenkjer med seg: “Her sit eg som dronning, eg er ikkje enkje, og sorg skal eg aldri vita av.” 8 Difor skal plagene hennar koma på éin dag: pest og sorg og hungersnaud, og ho skal brennast opp med eld. For veldig er Herren Gud som dømer henne. 9   Kongane på jorda, som har levt med henne i hor og vellivnad, skal gråta og jamra seg over henne når dei ser røyken stiga opp der ho brenn. 10 Skræmde av lidingane hennar skal dei stå langt borte og ropa: “Ve, ve, du store by, du mektige Babylon by! På éin time kom domen over deg.” 11 Kjøpmennene på jorda skal gråta og syrgja over henne, fordi ingen kjøper varene deira lenger: 12 skipslaster av gull og sølv, dyre steinar og perler, fint lin og purpur, silke og skarlak; alle slag angande tre, alle slag ting av elfenbein og verdfullt tre og kopar, jern og marmor; 13 kanel og krydder, røykjelse, salveolje og virak; vin og olje, fint mjøl og kveite; storfe og småfe, hestar, vogner og trælar, levande menneske. 14   Fruktene som var di hjartans lyst, er borte for deg, og alle dine dyre eigneluter og all din stas har du tapt; aldri skal det finnast meir. 15 Dei som handlar med slikt, kjøpmenn som har tent seg rike på henne, skal stå langt borte, skræmde av hennar liding. Dei skal gråta og syrgja 16 og seia: “Ve, ve deg, du store by, du som var kledd i fint lin og purpur og skarlak, og som lyste av gull og dyre steinar og perler! 17 På éin time er all denne rikdomen tapt.”  Alle som fører skip på havet, og dei som ferdast langs kystane, sjømennene og alle som har sitt arbeid på havet, stod langt borte. 18 Dei såg røyken då ho brann og ropa: “Kvar finst maken til denne store byen?” 19 Og dei kasta støv over hovudet, og gråtande og syrgjande ropa dei: “Ve, ve den store byen, der alle som har skip i sjøen, har vorte rike av dei dyre eignelutene hennar! På éin time er alt lagt øyde.” 20   Gled dykk over hennar fall, du himmel og de heilage, de apostlar og profetar! For Gud har dømt og straffa henne for det ho gjorde mot dykk. 21   Då tok ein mektig engel opp ein stein, stor som ein kvernstein, kasta han i havet og sa: “Såleis skal Babylon, den store byen, kastast ned med veldig kraft, og aldri meir skal han finnast. 22 Harpespelarar og songarar, fløytespelarar og basunblåsarar, aldri meir skal dei høyrast i deg. Handverkarar av alle slag, i deg skal dei aldri meir finnast. Kverna som durar, i deg skal ho aldri meir verta høyrd. 23 Ljoset frå lampa, i deg skal det aldri meir lysa. Røyster frå brur og brudgom, i deg skal dei aldri meir høyrast. For kjøpmennene dine var stormenn på jorda, og med trolldomen din vart alle folkeslag forførte. 24 I denne byen vart det funne blod av profetar og heilage, ja, av alle dei som er myrda på jorda.”

Bidra med lovsongen – ut i dansen med dei glade.

Lovsongen – ut i dansen med dei glade, 2011.

Hausten 1995, medan eg studerte realfag i Oslo, kom der ein bodskap gjennom tyding av tungetale, der Jesus sa til meg at: «den lovsongen som eg la ned i deg, den er din og den skal vere din i all æve, i djupet av deg, der er den. Og den pakta som du inngjekk med meg, den står ved lag og den skal stå fast i all æve».

Sjølvsagt skal eg då lovsynge Gud og Lammet med den lovsongen!

Gud er kjærleik og Jesus elskar oss med kjærleiken frå Gud og den er fullkommen. Håpet om Guds herlegdom gjer oss ikkje til skamme, for Guds kjærleik er utrent i våre hjarte ved den Heilage Ande som er oss gitt. Når Jesus gir meg ei frelst kvinne til kone, så elskar han henne gjennom meg og både eg og ho vil komme til å svare på hans kjærleik med kjærleik og lovprise han for frelsa. Frelse kjem av ordet «frihalsa», å få halsen fri frå reipet og lenka til slavedrivarane. For 9 år sidan kom der ein bodskap gjennom tyding av tungetale om nettopp dette.

Jesus gjer meg til ein menneskefiskar og då vert oppgåva enkel, for han salvar meg frå himmelen, bygg meg opp innvendig og gir meg ein bodskap å gå ut med. Bodskap 1, 12.2.2011.

1.A. ”Eg har behag i deg, eg elska deg så høgt, før du vart fødd, såg eg deg. Du var rekna med på Golgata, ikkje for å leve eit liv for deg sjølv, men  leve eit liv for meg og i meg, leve eit liv som kan fortelje andre menneske kva eg vann på Golgata for heile menneskeheta. Du skal ikkje vandre i syn (”beskuelse”), men i tru og eg har gøymt visdom for deg på stadar som du skal erobre og innta, som eg skal openberre meg i. Og du skal få sjå kor enkelt og liketil det er når eg har gjort deg til ein menneskefiskar, når eg har salva deg frå himmelen, eg har bygd deg opp innvendig og gitt deg bodskap om at du skal gå ut, så skal du ikkje frykte for verken kvar stega dine tek deg eller for kva hendene dine utfører for meg, eller kva du seier om meg, for eg skal inspirere deg frå fotsole til isse. Og eg skal tenne deg på ein måte som du aldrig har vore i nærleiken av. Men eg må ha deg villig, brukbar, open, så eg kan få min veg og vilje fram gjennom deg, seier Herren.

1B. Trur du ikkje eg ser deg når du er aleine, trur du ikkje eg ser deg når dine tankar bringer deg langt av stad? Trur du ikkje eg ser deg og høyrer deg når dine bønner stiger opp til meg og du er utruleg lengselsfull mot dette, å om eg kan vinne nokon for Jesus. Dette har eg lagt ned i deg og mitt namn er Jesus, mitt namn er verdens frelsar, mitt namn er vakrare enn noko anna namn og mitt namn er ei kraftkjelde, ikkje berre for deg, men alle du kjem i nærleiken av. Eg veit om alt, seier Herren, men eg seier det ikkje til nokon, eg veit om alt i ditt liv og eg vil endre alt i ditt liv, ikkje negativt, men positivt som mi sak, og du skal få vere ein mann, ei kvinne som alltid vil vere i dei beste åra av ditt liv, for meg, for sjølv når du er nedtrykt, så er eg der, når du er oppskrytt, så er eg der også. Når du er i stille farvatn, så er eg der. Når du er i stormens brus, så er eg der. Og eg vil alltid vere deg nær, for å vise deg enda betre veg til å vere eit brennande vitne og eit rett vitne for meg. Verden treng deg fordi den treng meg. Og du er min munn og mine hender. Så eg har denne bodskapen til deg, eg som er alfa og omega, byrjinga og enden, denne dagen har eg gitt deg til di velsigning og forstand, så du kan nytte den rett til di framtid, til Guds ære.”

KOMMENTAR.

Eg forstod det slik at denne bodskapen var spesielt til meg. Eg skal leve for Jesus og det gir meining med med livet, eg skal leve i han og det kjennest velsigna godt. Eg skal leve eit liv som kan fortelje andre menneske kva han vann på Golgata for heile menneskeheita. Han gjer sitt verk i meg og gjennom meg, ved sitt Ord og sin Ande og då er det noko han vil forandre i mitt liv og det trur eg er ved at han gir meg henne Reella til kone. Eg skal ikkje vandre i syn, men i tru, han har gøymt visdom for meg på stadar som eg skal erobre og innta, som han vil openberre seg i. Då tenker eg på faga eg har studert og stadane der eg har studert. Og så tenker eg på henne Reella, ho stuederte biologi og no har eg også studert litt biologi. Han har bygt meg opp innfvendig og eg forstår det slik at han gir meg ei kone i samsvar med 1.Mos.2 og no er det altså henne Reella eg tenker på.

1MO 2,18 – 1MO 2,25   Då sa Herren Gud: “Det er ikkje godt for mannen å vera åleine. Eg vil gje han ei hjelp som svarar til han.” 19 Og Herren Gud tok jord og skapte alle dyra på marka og alle fuglane under himmelen, og han leidde dei fram til mannen og ville sjå kva han kalla dei. Det mannen kalla kvar levande skapning, det skulle han heita. 20 Så sette mannen namn på alt feet, alle fuglane under himmelen og alle villdyra på marka. Men for seg sjølv fann han inga hjelp som svara til han. 21   Så lét Herren Gud ein tung svevn koma over mannen. Og medan han sov, tok han eit av sidebeina hans og fylte att med kjøt. 22 Av det sidebeinet Herren Gud hadde teke frå mannen, bygde han ei kvinne, og han leidde henne bort til han. 23   Då sa mannen:  “Dette er då bein av mine bein  og kjøt av mitt kjøt.  Ho skal kallast kvinne,  for ho er teken av ein mann.” [Den hebr. teksten har her eit ordspel: Mann heiter isj, kvinne isjsja.] 24   Difor skal mannen skiljast frå far sin og mor si og halda seg til kona si, og dei to skal vera eitt. 25   Dei var nakne, både mannen og kona hans, og dei blygdest ikkje.

Eg skal fortelje om den sigeren Jesus vann for heile menneskeheita, verda treng meg fordi ho treng han. Oppdraget er kjempedigert, korleis kan eg makte det? Sitat: ” du skal få sjå kor enkelt og liketil det er når eg har gjort deg til ein menneskefiskar, når eg har salva deg frå himmelen, eg har bygd deg opp innvendig og gitt deg bodskap om at du skal gå ut.” Han gir meg bodskapen eg har å gå med, han bygg meg opp i mitt indre menneske, så eg kjenner at det er sant i mitt indre menneske, han salvar meg frå himmelen og hans salving lærer meg alt, hans salving er i meg, den Heilage Ande let meg få kjenne at Jesus lever i meg. Ved sin Ande gir han meg ei nådegåve og den skal eg bruke. Gud har gitt meg sitt Ord og in Ande, så eg kan med frimod vere fritt-talande. Gud er ånd og hans rike er ein åndeleg røyndom. Det er inni oss. Det talar vi om, med frimod, sjølv om det ikkje er fysisk synleg. Vi skal gå ut og møte andre menneske fysisk ja, men når vi forkynner evangeliet om Guds rike, talar vi om noko som ikkje er fysisk synleg.

Den ekte kjærleiken. Bodskap 2, 12.2.2011.

2 A. (eg vil de skal vite at?) med evig kjærleik har eg elska dykk.  Denne kjærleik som eg har utgytt på Golgata kors, då eg døde for kvar einaste ein, denne kjærleiken vil eg skal vere mellom dykk. For det største av alt er kjærleiken. Derfor mine barn, vil eg de skal forstå at den kjærleiken (som de) lengtar etter, den har de i meg. For utan meg kan de ingen ting gjere. Det er eg, det er eg som er kjærleiken, det er eg som gjev kjærleiken. Ja, de kan ingen ting gjere av dykk sjølve. De kan ikkje ha denne kjærleiken eller produsere den sjølve. Men når de ser på meg, når de er i meg  ……

2 B. Kjærleiken overvinner alt, kjærleiken løyner ei mangfald av synder, (kjærleiken er det største). Derfor mine barn, søk inn til meg, søk inn i Ordet, der som eg er, der skal de få sjå kva ekte kjærleik er. Derfor mine barn, fryd og gled dykk over at de har funne den ekte kjærleiken. De har funne meg og når de har meg, så har de alt de treng, for tid og (æve).

Frigjer deg frå banda om din hals, du fanga Sions datter. Bodskap 3, 12.2.2011.

3A. «Du har høyrt min bodskap år etter år, ja, gjennom eit langt liv har du fått høyre at det er nok nåde. Ja, min nåde er deg nok og mi kraft fullendast i vanmakt. Det beste livet kan gje deg, får du gratis, rennande vatn, lufta du trekker inn, surstoffet du da får, og du får av meg nåde gratis. Eg døde for alle synder, for alle dine synder, for nasjonane sine synder. Og den dagen eg skal dømme nasjonane, så ver nøye med at du finst på rett stad og at du tidleg kom inn i nåden som einskildperson. Ver merksam på at når eg gjev liv, så gjev eg eit liv som held, legg merke til at når eg seier at mi kraft skal fullendast i vanmakt, så spelar det inga rolle korleis du føler deg, korleis du er og kva du har opplevd i livet i fortida, for eg vil vende ditt ansikt til framtida. Og eg vil la deg vandre med min nåde på ein slik sterk måte at kvart einaste menneska som kjem i berøring med deg, vil sjå meg gjennom deg. Du skal ikkje leite etter å verte betre som menneske, du skal ikkje lengte etter å verte perfekt som mann og kvinne. Du skal berre lengte etter meg, eg som gjev liv og let deg få moglegheita til å gløyme det som er bak og strekke deg ut etter det som er framanfor, og jage mot målet, for målet vinkar deg så nær no og tida heretter er kort. Og som eg er, vil eg at du skal vere i denne verda. Eg vil at min bodskap til deg om total frigjering skal resultere i at du gjer deg laus banda om din hals, du fanga Sions dotter. Og at du synger da kongebodet kom at vi kunne vende om, då vart hjerta sett i brann. Eg vil bruke alt kva du har høyrt og alt kva du har lært og alt kva du har sett på ein rett måte for framtida og la deg få oppleve at ditt hus vert forandra og forvandla, dine barn skal verte frelst, din ektefelle skal verte frelst, du sjølv skal få eit møte med meg som forandrar deg for tid og æve. Og hugs at tida heretter er kort og det hastar for deg å få eit nytt møte med meg, seier Herren.»

3B. «Du leser mitt ord og du vil finne ved tre høve så gret eg, på same måte gret eg over mitt namn i dag. Eg gret over den synd og den umoral som er til, eg gret over at mine barn gøymer seg, dei har fått nåde så det rekker for mange. Eg gret når eg ser ut over det nærmiljøet du beveger deg i. Alle dei som ropar og lengtar etter livsforvandling og forandring. Kvar er du i dette?  Eg lengtar å sjå deg på kne med menn og kvinner som eg døde for. Min nåde er deg nok og eg har gjort deg levande med meg. Eg herleggjorde min Far her nede og eg vil at du også skal vere med i det koret, å herleggjere min Far. Dette er din dag, eg har bestemt at dine steg skulle gå hit i kveld, seier Herren, og det er din dag, det er di moglegheit, det er deg som skal få det du lengtar etter, ikkje sidemannen, ikkje ektefellen, ikkje barna dine, ikkje foreldra dine, det er deg eg kallar ut ifrå mørket i kveld, seier Herren.»

Jesus kalla Sions dotter til å gå ut i dansen med dei glade, for han er Herren hennar brudgom. Bodskapen 18.12.2011.

«Endå ein gang skal eg fylle din munn med latter og di tunge med jubel. Og eg som har ført deg ut i fritt rom, meg kan du av heile ditt hjerte prise meg utan nokon frykt og fordømming. For dersom du finst under mitt blod, du finst i mine sår, då er det ingen fordømming, men du kan fritt få finne mitt Ord, du kan fritt prise mitt namn. For eg har skjult deg i mine sår, eg har skjult deg i mine sår både for dine synders skuld og for dine sjukdommars skuld. Du kan ha frimod både innover og utover og  oppover, for eg har reinsa deg.»

«Gjer deg laus av alle band som bind deg, du fanga Sions Dotter. Kom ut i fridomen. Vinteren er over. Regn ikkje (lenger)? med at du var langt borte, men sjå opp hit. For nådens sol skin, rettferdssola har gått opp med lækjedom og du kan gå ut i fridomen og du skal fryde  og du kan gå ut i dansen med dei glade. Du skal ikkje bry deg om kva menneske seier om det, men du skal løfte blikket mot det høge og prise mitt heilage namn, for eg er Herren din ektemann, eg er Herren din brudgom og det er meg du skal skode (”beskue”), for eg som tok deg og drog deg opp av grava, eg skal gjere dine trinn faste og eg skal legge ein ny song i din munn og du skal gå ut i dansen med dei glade og prise mitt namn. Halleluja.»

Ein smal veg og ei trong dør. Likevel får vi vidsyn.

Vegen til livet er smal, porten inn til livet er trong. Då er det klart at vi får ikkje mykje med oss inn der, det sentrale poenget er at vår sjel får komme inn der og får liv og blir frelst for æva, at vi blir fylt av den Heilage Ande, så vår lekam er eit tempel for den Heilage Ande og vert fylt av Anden, så den skal råde i vår døyelege lekam.

Jesus er både livet, vegen og døra inn til sauene og han har sagt han har sett framfor meg ei open dør og at eg skal sjå til at eg bidreg med det som Gud har gitt i mitt hjerte. Ja, håpet om Guds herlegdom gjorde meg ikkje til skamme, for Guds kjærleik vart utrent i mitt hjerte ved den Heilage Ande som var meg gitt. Slik la Gud lovsongen ned i meg. Den er å lovprise Gud og Lammet for frelsa. Gud har gitt meg sitt Ord, Jesus er Ordet og han gir meg ånd og liv frå himmelen. Han har gitt meg si nådegåve. Dette er det eg har å bidra med og eg skal så til at eg gjer det.

Med den openberringa Gud gir meg ved sitt Ord og sin Ande, får eg sjå inn i det lova landet, eit vidstrakt land. Og eg trur han gir meg ei frelst kvinne til kone i dette landet. Så han elskar henne gjennom meg og ho vert som Sions dotter hans brud. Han har lagt ein ny song i hennar munn og ho skal gå ut i dansen med dei glade.

Ved reinsinga i Jesu blod og fylden av den Heilage Ande får vi vende hugen, sinnet og hjertet til Jesus og sjå på han, den openberringa kjem i tillegg til det vi ser og sansar i den fysiske verda. Sjølv om vi veit at vår gledeskjelde er frelsens kjelde, så går vi ut og gleder oss med dei glade og då kan det vere mykje anna som dei gleder seg over. Det kan vi også, men det betyr ikkje at vi byrjar å drikke av denne verda sine sprukkne brønnar i staden, der må vi vere på vakt. Meed guds Ord og Guds ande har vi ei åndeleg og rsjonalistisk innsikt og den skalv i behalde og ta vel var på. Ja, vakta hjertet ditt framfor alt det du vaktar, for livet går ut ifrå det.

OSP 4,20 – OSP 4,27 {HALD STØ KURS!}  Lyd på det eg seier, son min,  vend øyra til og høyr mine ord! 21   Slepp dei aldri ut or syne,  gøym dei djupt i hjarta! 22   For dei er liv for den som finn dei,  og helsebot for heile kroppen. 23   Ta vare på hjarta framfor alt du tek vare på,  for livet går ut frå det. 24   Hald deg frå falske ord,  bruk aldri lippene til svik! 25   Lat augo dine sjå beint fram,  fest blikket på det som ligg framføre deg! 26   Legg merke til dei far du skal fylgja,  hald heile vegen stø kurs! 27   Vik ikkje av til høgre eller venstre,  hald foten din frå det som er vondt!

Jesus har lagt lovsongen ned i meg ved den Heilage Ande, då er det eg som skal lovsynge han med den lovsongen. Eg har mykje lovsang på Lp, CD og på data og eg høyrer på det med glede og eg er sjølv med i lovsangen i kyrkjelyden. Men eg høyrer gjerne på mykje anna slags musikk også, noko av det kan vere vemodig og gje uttrykk for problem, men som oftast er det då med håp om løysing på problema. Eg har klassisk musikk og mykje gladmusikk og når eg lytter til det er det som å gå ut i dansen med dei glade.  Eg må berre passe på at mi glede stemmer med en åndelege og rasjonalistiske innsikta Gud har gitt meg ved sitt Ord og sin Ande.

Eg kan godt nemne musikk som eg liker og til tider har digga, Beatles, Pink Floyd, Bonny M, Abba, Dire Straits, Creedence, men eg har mykje anna musikk også. Eg har digitalisert gamle LP-plater og for tida diggar eg ”Country and Western” og anna amerikansk musikk frå 1950-60-talet.  Det handlar for det meste om kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne, ofte med lengsel etter å lukkast i det, med ekteskap og familieliv. Eller viser om menn som har hamna i fengsel, som oftast med trøst og håp, ved Guds nåde.

Elles er det oftast dei som har suksess på ein eller annan måte, som gir uttrykk for glede. Dei kan på mange måtar vere langt meir suksessfulle enn oss og det kan virke malplassert for oss å glede oss saman med dei, men Kristus har sigra for oss og vi skal sigre saman med han, vår gledeskile er som sagt frelsens kilde. Vi kan glede oss i lag med dei vi møter i kvardagen, kollegar, elevar og medstudentar. Her vil eg minne om den faglege gleda. Kristus er sanninga og vi skal glede oss ved sanning.

Eg skal sjå til at eg bidreg med det Gud har gitt i mitt hjerte, vekkinga, livet, fornyinga og overfloda, skal vere i Jesu kyrkjelyd.

Jesus har bestemt at i hans kyrkjelyd skal vekkinga, livet og fornyinga vere. Bodskapen 29.3.2015.

A.«Midt i mi menigheit har eg bestemt det skal vere vekking, midt i mi forsamling har eg bestemmt at der skal livet vere. Det er ikkje noko som personar har, men det er noko som mi forsamling skal eige i si midte. Der skal livet vere, der skal overfloda vere, der skal fornyinga vere. Derfor sjå til at du bidreg med det Gud har gitt i ditt hjerte, så skal eg rake glørne saman og  så skal bålet byrje å flamme og elden skal byrgje å brenne og du skal få kjenne at pinsefesten sin dag, den er ikkje over, den er framleis tilgjengeleg.»

1. Stå ikkje ved bredda og sjå på nådens flod, men kast deg uti, så skal du kjenne den skal bere deg, den skal halde deg oppe og du skal få oppleve ein fryd i ditt hjerte som du aldrig før har kjent, for det er ikkje av gjerningar du får det, men du får det som er gitt av berre nåde. Og skattkammeret mitt er ope og alle rikdommar og skattar er tilstades, skjult i meg. Men du må ha apetitt og når du har lengsel, så skal du gå inn og så skal du ta for deg av det som er fullbrakt og eg skal gi deg det som arv og då skal du fryde deg og glede deg. Fordi eg Herren skal fylle deg med overflod.
2. Eg skal gi deg føter som hindane, du skal bli stilt opp på høgdene og du skal få sjå det vidstrakte landet, og med dine auge skal du sjå det og med di tru skal du innta det, for landet det ligg ope for deg, fiendane er besigra, det er ikkje ein mur som skal vere for høg for deg. Men du skal få kjenne at med tru skal du innta -, bry deg ikkje om omstenda, men ver oppteken med meg, så skal eg Herren løfte deg inn i ei atmosfære og du skal verte til eit anna menneske.

Fornyinga får vi ved at vi les i Bibelen og vender hugen opp til Jesus og opnar oss for den åndelege velsigninga som han gir oss frå himmelen. Han gir oss ånd og liv og liv i overflod og det er berre om å gjere for oss å ta imot. Og som eg nyst har skrive, så trur eg han fornyar meg ved at han gir meg henne Reella til kone.

I del B ser vi igjen den aksiomatiske logiske tenkemåten. Eg må ha apetitt, når eg har lengsel, skal eg å inn og ta for meg av det som er fullført og fullkome.

Jesus gir oss Anden utan mål. Bodskapen 5.8.2018.

«Det er ikkje berre ein dobbelt del eg skal fylle mitt folk med. Men når eg kjem med min Heilage Ande, så skal eg gi dei Anden utan mål. Derfor skal du vere glad, du mitt barn, for du treng ikkje be om smular, men du kan be om eit rikt mål og det skal gis deg i overflod. Og du skal få kjenne når eg fyller deg, så skal begeret ditt, hjerte, det flyte over av fryd og glede. Og når eg fyller det med min Heilage Ande, så skal du få oppleve at du skal bli løfta opp, ikkje berre til din fysikk, men også til di ånd og til di sjel. Og du skal få kjenne, lik min tenar, når den Heilage Ande og salving kom over han, midt i mellom profetflokken, så vart han til eit anna menneske. Og det er det eg vil gjere med mine barn. Eg vil møte dei, så dei blir så fornya, at dei kjenner at det som var, det bleiknar mot det som er. For eg er rik nok for alle dei som kallar på mitt namn.

Og det som du synst var så uoverstigeleg, når eg fyller deg, så skal du springe over murar, du skal kjenne at du skal vere på fiendens nakke. Du skal ikkje ligge over, men du skal fryde deg over sigeren ved den tome grava. Du skal glede deg i dei sår som eg fekk for deg. Du skal få lov til å oppleve at min Heilage Ande skal opne opp mitt rike forråds-hus. Og du kan gå inn der og du kan ta ut av dine rikdommar. Og du kan få kle å kle deg med, du kan få mat å ete, du kan få vatn og du kan få vin å drikke. Og når du et og drikk, så skal du få kjenne, det er godt for deg å halde deg nær til meg, Herren».

Jesus gir meg ei herleg og vidunderleg kvile i mitt hjerte og mitt sinn. Bodskapen 17.2.2012.

«Ja, endå ein gong har eg talt til deg, gjennom mitt Ord og ved den Heilage Ande, og for å vekke ditt reine samvit, at du skal sjå på meg, eg som er trua sin opphavsmann og fullendar, du skal sjå på meg gjennom alle ting, i alle livets forhold og tilskikkelsar. For du har fått oppleve prøvingar og du tenker i ditt hjerte, det nyttar ikkje. Men kom til meg, alle som strever og har tungt å bere og eg vil gi deg kvile.

Eg vil gi deg ei herleg og vidunderleg kvile. Ei kvile som du ikkje kan forstå med din menneskelege forstand. Men eg vil gi deg kvile i ditt hjerte og ditt sinn, så du kan stole på meg i ei kvar tid, at eg er den eg har sagt meg å vere og eg vil føre deg ut av vansken. Og du skal love meg og du skal prise meg, for eg Herren er den som elskar deg, eg er den som har teke deg opp og eg er den som leiar deg. Og når du ser på meg, så skal du ikkje gå feil, men du skal få oppleve ei røyst bak deg som seier:” Dette er vegen, vandre på den.”

Frelsa er gratis, det er berre å ta imot i tru. Trua si gjerning gir løn. Bodskapane 18.6.2017.

1A: «Eg har sagt i mitt ord, at eg er i går og i dag den same og vert det til evig tid. Eg har ikkje forandra meg, seier Herren. Derfor skal du, mitt barn, du skal vere frimodig, og du skal trenge deg fram. Ja, du kan røre ved saumen av mitt kledeband og du skal få oppleve at det utgår ei kraft ifrå meg, seier Herren. For sjå, eg er midt i mellom dykk i denne stund. For sjå, eg som gjekk omkring og gjorde vel og lækte alle som var overvelda av Djevelen, eg er den same for dykk i kveld, seier Herren. Derfor rekk ut di trus-hand og eg Herren, eg skal løne deg. Og eg skal svare på dine bøner.»

1.B: «Og du mitt barn som kjenner, at missmodsånda har teke tak i deg. Du skal vite det, at eg har ikkje gitt deg missmodets ånd. Men eg har gitt deg krafta, sindigheita og kjærleikens Ande. Derfor, søk inn til meg, i løynkammeret og eg skal møte deg på nytt igjen, seier Herren. Du skal få kjenne, at eg fyller deg med gledens olje og du skal få kjenne at du blir sterk i meg og min veldige kraft, seier Herren. For sjå, eg har alt det, seier Herren. Dine murar står alltid for meg og du skal ikkje sjå ned, men sjå opp på meg, som er trua sin opphavsmann og fullendar. Og så skal du rekne med, at eg tek hand om deg. Eg har jo lova i mitt ord, at eg skal vere med deg alle dagar, inntil verda sin ende. Amen.»

2.A: «Ja, seier Herren, eg vil at du mitt barn, du skal søke inn til meg, inn i heilagdomen, så skal eg Herren, bruke deg til stor og rik velsigning. Men sjå, seier Herren, du held deg litt på avstand og du er ikkje innvia til meg og du søker ikkje meg slik som du gjorde i fordums dagar, då du var brennande i ånda og du vitna om meg på ein kvar stad og du brann for meg, seier Herren. Eg vil at du skal komme tilbake igjen til dette, seier Herren. For eg ynskjer å bruke deg og eg vil bruke deg til stor og rik velsigning, seier Herren. Sjå, eg har talt til deg mange gangar før, men du har vore gjenstridig, men sjå, seier Herren, eg elskar deg med ein evig kjærleik og eg vil at du skal gå sigrande ut av denne verda. Eg vil at du skal oppleve herlege ting med meg, seier Herren. For sjå, eg er rik nok, seier Herren, for alle som påkallar meg. Derfor påkall mitt namn og eg skal møte deg på nytt igjen, seier Herren.»

2.B: «Frelsa i meg, den er gratis, seier Herren. Du kan ikkje gjere noko, verken frå eller til, men av nåde, så vert du frelst. Og det er ei gave ifrå meg, det er noko du får fritt og for inkje, seier Herren. Derfor ta imot denne gava, frelsa, den er gratis, seier Herren. Men ta imot, audmjuk deg, seier Herren, og eg skal reise deg opp i Jesu namn. Amen.»

Eg har bedt Jesus gi meg ei frelst kvinne til kone, han frelser meg og han frelser henne og eg kan ikkje gjere noko med det eg kan berre ta imot i tru, det er han som gjer sitt verk, så for meg er det ei herleg og vidunderleg kvile som han gir meg, som ei frelst kvinne er ho ein herleg og vidunderleg skapning. Han har gitt meg visdoms og openberring Ande i mitt hjerte, så eg innser kva han har gitt meg med hjertets opplatne auge. Den Heilage Ande herleggjer Kristus for meg som vår frelsar og Herre og openberrar for meg kva Gud i sin nåde har gitt meg.

1.Kor.2, ⁶ Men vi forkynner ein visdom for dei som er mogne, ein visdom som ikkje høyrer denne verda til, eller herrane i denne verda, dei som går til grunne.  7 Nei, vi forkynner eit mysterium, Guds løynde visdom. Før tidene tok til, hadde Gud fastsett at denne visdomen skulle føra oss fram til herlegdomen.  8 Denne visdomen har ingen av herrane i verda kjent. Hadde dei kjent den, hadde dei ikkje krossfest herlegdomens Herre.  9 Men som det står skrive:
Det auge ikkje såg og øyre ikkje høyrde,
det som ikkje kom opp i noko menneskehjarte,
alt det Gud har gjort ferdig for dei som elskar han,
10 det har Gud openberra for oss ved sin Ande. For Anden utforskar alle ting, til og med djupnene i Gud. 11 For kven veit kva som bur i mennesket, utan ånda som er i mennesket? Så veit heller ingen annan enn Guds Ande kva som bur i Gud. 12 Men vi har ikkje fått den ånd som høyrer verda til, men den Ande som er frå Gud, så vi skal skjøna kva Gud i sin nåde har gjeve oss. 13 Og dette talar vi om med ord som Anden har lært oss, ikkje med ord som menneskeleg visdom har lært oss. For det åndelege tolkar vi med ord som høyrer Anden til. 14 Menneska slik dei er i seg sjølve, tek ikkje imot det som høyrer Guds Ande til. Det er dårskap for dei, og dei kan ikkje forstå det, for det kan berre dømmast om på åndeleg vis. 15 Men det mennesket som har Anden, kan dømma om alt, og sjølv kan det ikkje dømmast av nokon. 16 For kven kjende Herrens sinn, så han kunne gje han råd? Men vi har Kristi sinn.

”Den øydande styggedomen” som årsak til motsetnad mellom hjerte og hjerne, kropp og sjel og som årsak til sjukdom.

Den messianske jøden David H. Stern kom med ei Bibeloversetting som han kalla ”Complete Jewish Bible” og i innleiinga skreiv han at Vesten var grunnlagt på lærdomen frå Jerusalem og Athen. Han beundra den analytiske tenkinga frå Athen, men den førde til ei splitting mellom hjerte og hjerne som førde til at mennesket vart sjukt og det er årsak til mykje sjukdom i Vesten. Men jødane og Bibelen heldt hjerte og hjerne sameina.

I Bibelen ser vi det same problemet hos jødane, men her får vi fortalt årsaka til det og løysinga på det. Profeten Jeremias profeterte om israelsfolkets fråfall, dei hadde falle ifrå trua på Israels Gud og dyrka avgudane i staden, derfor var folket sjukt. Synda skilde dei frå Gud og den streid mot den gode ideen og den sunne fornuft. Men med eitt offer tok Jesus bort synda ein gong for alle. Slik forsona Gud verda med seg, så når vi let oss forsone med Gud på evangeliets grunnvoll, får vi harmoni mellom hjerte og hjerne, kropp og sjel.

For vel 11 år sidan sa Jesus til meg at eg lenge hadde vore tilbaketrukken i forhold til å gå i ferdiglagde gjerningar, men no kalla han meg til å gå med ein frigjerande bodskap, så eg for til Oslo og byrja på praktisk pedagogisk undervisning. Eg skulle gå med ein bodskap om gjenoppretting, for på evangeliets grunnvoll vert vårt forhold til Gud gjenoppretta slik det var før syndefallet, men no er Kristus den siste Adam, som er ifrå himmelen og som for oss har vorte ei livgivanede ånd. Han er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for kyrkja som er hans brud. Elles er der ikkje noko klasseskilje i den kristne kyrkja, enten er du innanfor eller så er du utanfor, utanfor var der eit systematisk klasseskilje som var etablert gjennom den gamle religionen og jødedomen, men det skulle ikkje få gjenspegel seg som eit klasseskilje i den kristen kyrkjelyden. Dette var noko som apostlane åtvar mot, men Paulus fekk merke korleis dette pressa på, både utifrå jødedommen og utifrå økonomiske interesser og han profeterte om korleis det kom til å gå. I  vår tid viser det seg i diverse prestar og politikarar sin protest mot Paulus si lære om at Kristus er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for kyrkja som er hans brud. Og der er så tydeleg økonomiske og maktpoliske interesser som står bak.

Når ein ung mann som trur på Jesus kjem opp i den alderen at han vil ha seg ein kjæraste og ei kone og vert glad i ei ung, kristen jente og vil møte henne og snakke med henne for fortelje henne det, ja, som den glade bodskapen til dei begge, for Guds kjærleik er i dei og mellom dei. Venteleg skulle då kjæleiken og vennskapet mellom dei verte sterkare, nærare og meir personleg og sjølvsagt ville han fri til henne og formulere det som best han kunne, i samsvar med si tru på Jesus. Elles er det no ei naturleg sak også. Men så viser det seg at ho og diverse ”lærde” held han for å vere for dum og vond til snakke med henne og ha noko med henne å gjere og slik definerer dei eit nytt klasseskilje.

Vi kan godt forstå det utifrå Hegels dialektikk, når to menneske møtest, blir det lett til at  ein definere seg som  herre og den andre vert definert som knekt. Samtala mellom dei vert forstått som ein gjensidig, dialektisk formingsprosess som fører til utvikling og framgang, den intersubjektive Tidsånda bringer historia framover, men Gud og den einskilde har likevel lite og ingen betyding i denne store kollektive samanhengen. Så den einskilde, unge mannen med si tru på Jesus er utestngd og slik blir også Jesus utesteng. Den unge mannen si tru på Jesus, hans bøner og håp for framtida og for æva vert erstatta av dikting og fantasering. Som erstatning for det rike livet i barnekåret altså. Når hans tru og tenking, bøn og håp og planar for framtida vert erstatta av deira diktig og fantasering, til erstatning for trua på Faderen og Sonen altså, så er det avgudsdyrking og skaper eit kunstig skilje mellom kropp og sjel, hjerte og hjerne. Soleis prøver dei å få makt over menneskets kropp, for å gjere det til salsvare, som træl og slaktesau.

I Sak.3-4 er den levittiske øvstepresten og hans embetsbrør førebilete på prestetenesta i den nye pakta, no har Kristus teke bort synda med sitt offer ein gong for alle og er øvsteprest til evig tid etter Melkisedeks vis. Sidan den levittiske prestetenesta likevel er førebilete på prestetenesta i den nye pakta, kan vi tale om ein nystestametleg, levittisk øvsteprest, ein ”Josva”. Men problemet er at han framleis vert rydja or vegen og erstatta av noko anna, no av ”den Lovlause” (Antikrist). Josva skulle sjå framover til at Renning skulle komme, den nytestamentlege Josva skal sjå opp til Kristus i håp og forventning om at han kjem att.

2TE 2,1 – 2TE 2,12 {DEN LOVLAUSE}  Når det gjeld vår Herre Jesu Kristi kome og korleis vi skal samlast med han, bed vi dykk, brør: 2 Lat dykk ikkje så lett driva frå vitet, og lat dykk ikkje skræma, korkje av åndsopenberringar, av påstandar, eller av brev som seiest vera frå oss, om at Herrens dag er komen. 3 Lat ingen dåra dykk på nokon måte! For fyrst må fråfallet koma og Den Lovlause syna seg, han som endar i fortaping, [Den Lovlause: Antikrist. Sjå 1 Joh 2, 18. 22.] 4 han som står imot og opphøgjer seg over alt det som menneske kallar gud og tilbed. Ja, han set seg i Guds tempel og gjer seg sjølv til gud. 5 Minnest de ikkje at eg sa dette då eg var hjå dykk? 6 Og de veit kva som no held att, så han fyrst stig fram når hans tid kjem. 7 Løyndomen i lovløysa er alt verksam med si kraft; men han som enno held att, må fyrst rydjast or vegen. 8 Då skal Den Lovlause syna seg. Men den dagen Herren Jesus kjem i herlegdom, skal han tyna han med pusten frå sin munn og gjera han til inkjes. 9 Når Den Lovlause kjem, har han si kraft frå Satan, og han står fram med stor makt og med under og falske teikn. 10 Med allslags urett forfører han dei som går fortapt, fordi dei ikkje tok imot og elska sanninga, så dei kunne verta frelste. 11 Difor sender Gud over dei ei villfaring som gjer at dei trur lygna. 12 Såleis får dei sin dom, alle dei som ikkje trudde sanninga, men hadde si glede i uretten. 

I det gamle testamentet er avgudane laga av stokk og stein kalla Lygna. Med dikting og fantasering lagar dei seg falske gudar med falske profetar og messiasar, så dei vert forførde til å tru på lygn.

I striden mot den makkabeiske øvstepresten såg vi at det vart ført klagemål mot han, det er ei vanleg metode til å prøve å vinne over ein rival, for å få makt. Nettopp derfor kunne mykje av dette vere diktig og fantasering og på denne tida var det vanleg å fare med lygn og svik for å få makt. Det fundamentale poenget med klagemålet er nok å prøve å få menneska til å tenke som som Jesu offer ikkje er nok. Slik vert det argumentert for å rydje vekk det daglege offeret, fro å setje opp den øydande styggedomen i staden. Poenget er å få politisk makt gjennom keisardyrkinga og avgudsdyrkinga og tene seg rike på å selje menneska som slavar og slaktesauer.

Men slik diktig og fantasering er ikkje vitskap, i alle fall ikkje realfag, sjølv om mange vert forførde, så det får konsekvensar for den fysiske verda. Naturleg nok skulle den naturlege seleksjonen føre til at naturen kvitter seg med den idiotiske elendigheita. Gud har full kontroll, dommedagen kjem, men framleis har menneske moglegheit til å verte frelst.

Jesus ville gjere meg til ein kanal for si velsigning og sende meg for å forkynne evangeliet. Det er ikkje mitt oppdrag å overtyde verda om synd, dom og rettferd, men han sende den Heilage Ande til verda for at den skulle gjere det.

Det nye Jerusalem, himmel på jord, harmoni mellom hjerte og hjerne, kropp og sjel. Lækjedom for kropp og sjel.

Det nye Jerusalem er mor vår og det er der oppe hos Faderen.

Jerusalem var Guds kone, så borna hennar skulle vere Guds born. Vi las om henne i Joh.Op.12 og i Galatarbrevet.

GLT 4,26 – GLT 4,28 Men det Jerusalem som er der oppe, er fritt, og det er mor vår. For det står skrive: 27   Gled deg, du barnlause, som ikkje fødde.  Set i og jubla, du som ikkje hadde rier.  For den einslege kvinna har fleire born  enn ho som har mann. 28 Og de, brør, er born etter lovnaden liksom Isak.

Gud er far vår, ho er mor vår og ho er der oppe hos Faderen.

HEB 12,18 – HEB 12,29 {SINAI OG SION}  De er ikkje komne til eit fjell som ein kan ta og kjenna på, med logande eld, med skyer, mørker og storm, 19 med gjallande horn og med ei røyst som tala slik at dei som høyrde på, bad om å få sleppa å høyra meir. 20 For dei kunne ikkje tola det påbodet som vart gjeve: “Om så eit dyr kjem innåt fjellet, skal det steinast.” 21 Ja, så gruvekkjande var synet at Moses sa: “Eg er så redd at eg skjelv.” 22 Nei, de er komne til Sion-fjellet, til den levande Guds by, det himmelske Jerusalem, til dei mange tusen englar, til ei høgtidsstemne, [Sion-fjellet: tempelhøgda i Jerusalem. Sjå 2 Sam 5, 6 ff; Sal 48.] 23 til samlinga av dei fyrstefødde som er oppskrivne i himmelen. De er komne til ein domar som er Gud for alle, til åndene åt dei rettferdige som har nått fullendinga, 24 til Jesus, mellommannen for ei ny pakt og til reinsingsblodet som talar sterkare enn Abels blod. 25   Sjå til at de ikkje viser frå dykk han som talar! Dei som viste frå seg han som tala sitt ord her på jorda, slapp ikkje unna. Endå mindre skal vi sleppa unna om vi vender oss bort frå han som talar frå himmelen. 26 Hans røyst fekk den gongen jorda til å skjelva. Men no har han lova: “Endå ein gong vil eg skaka, ikkje berre jorda, men himmelen med.” 27 Her står det: “endå ein gong”. Det syner at det som kan rikkast, fordi det er skapt, skal skiftast ut, så det som ikkje kan rikkast, skal verta ståande. 28 Sidan vi får eit rike som ikkje kan rikkast, så lat oss vera takksame og såleis tena Gud til hans hugnad, med otte og age. 29 For Gud er ein øydande eld.

Jesus kalla meg på vegen til det Nye Jerusalem.

Gud valde ut Abraham og kalla han til det lova landet. Og han har valt ut meg og kalla meg til å innta det lova landet, eg har nyst skrive om at han har kalla meg til å finne verdifull visdom på løynde stadar, stadar som eg skal innta og som han vil openberre seg gjennom. Då tenkete eg på realfags-studiet. Han har kalla meg til å gå mot det nye Jerusalem.

Bodskapen 2.12.1990:

”I den første tid, så utvalde eg Abraham. Den utveljinga står fast enno i dag, ja til evig tid. Like fast står det at det var eg som utvalde min elska Son, Jesus. Og eg vil gjere det slik at nasjonane vender sine blikk på Israel. Og eg vender mine hender til nasjonane, dei er der biletleg tala utstrekte med innbyding til mine nådegåver, endåtil dei som ikkje vil ha noko med mitt namn å gjere, men som berre vil trakke det ned under føter, innbyr eg til fellesskap.

Og det var eg som utvalde deg. Og eg innbyr deg i dag til å innvie deg til teneste for meg. Du skal ikkje tene denne verda, men du skal tene himmelen. Verda og all si lyst forgår, men eg vil gi deg av dei himmelske verdiar og skattar, som er gull verd, og som aldrig forgår. Eg kallar deg no inn på vegen til det nye Jerusalem. Du skal sette di tru og tillit til meg. Kvar den som kallar på Herrens namn, skal verte frelst.

Du har høyrt det før, at eg er den som døyper deg med den Heilage Ande og eld. To gangar har du høyrt det, og tre gangar har eg talt til deg, og eg trykker no på åtvaringa sin knapp; i dag om du høyrer mi røyst, så forherd ikkje ditt hjerte. Eg vil sjølv komme og ta bustad i deg. I det høge og heilage bur eg, og hos den som er broten og nedbøygd i ånda.

Du skal ikkje føle deg vissen og kraftlaus i din kvardag, men alt du treng i dagane som ligg føre, det har du i meg.”

Himmel og jord skal forgå, så kjem der ein ny himmel og ei ny jord.

Mange ventar seg at Gud skal opprette riket for Israel her på denne jorda, men himmel og jord skal forgå, så kjem der ein ny himmel og ei ny jord og det nye Jerusalem kjem ned på den nye jorda. Jesus kallar oss og leier oss mot det nye Jerusalem og då skal vi løfte blikket opp til himmelen og vente på at han kjem att og hentar oss.

MTT 24,15 – MTT 24,31 {DEN STORE TRENGSLA}  Når de då ser at “den øydande styggedomen”, som profeten Daniel har tala om, står på den heilage staden – skjøn det, den som les! –  [«den øydande styggedomen”: Ordlaget er henta frå Dan 11, 31; 12, 11. Syrarkongen fekk i 167 f. Kr. reist eit heidensk altar framfor templet i Jerusalem. Dette gjorde templet ureint, og all gudsteneste laut stogga. På tilsvarande måte skal templet krenkjast, og det skal verta øydelagt.] 16 då må dei som er i Judea, røma til fjells; 17 den som er på taket, må ikkje gå ned og henta noko i huset;  [taket: Taket var flatt og tente til opphaldsstad. Sjå Apg 10, 9. På utsida førte ei tropp opp til taket.] 18 og den som er ute på marka, må ikkje gå heim etter kappa si. 19 Stakkars dei som ventar barn og dei som gjev bryst i dei dagane! 20 Men bed at de må sleppa å røma om vinteren eller på ein sabbat! 21 For då skal det verta så store trengsler som det aldri har vore frå verda vart skapt og til no, og som det heller aldri meir skal verta. 22 Og vart ikkje den tida avkorta, kom ikkje noko menneske til å verta frelst. Men for dei utvalde skuld skal den tida gjerast kortare.   23 {NÅR MENNESKESONEN KJEM}  Om nokon då seier til dykk: “Sjå her er Messias”, eller: “Der er han”, så tru det ikkje! 24 For det skal stå fram falske messiasar og falske profetar og gjera store teikn og under, så jamvel dei utvalde kan førast vilt, om det er råd. 25 Kom i hug at eg har sagt dykk det føreåt! 26 Seier dei då til dykk: “Han er ute i øydemarka”, så gå ikkje dit, eller: “Han er inne i huset”, så tru det ikkje. 27 For liksom lynet går ut frå aust og lyser radt til vest, slik skal det vera når Menneskesonen kjem. 28 Der åtselet er, vil gribbane samlast. 29   Så snart denne trengselstida er over, skal sola mørkjast og månen missa sitt ljos. Stjernene skal falla ned frå himmelen og kreftene i himmelrømda skakast. 30 Då skal teiknet åt Menneskesonen syna seg på himmelen, og alle folk på jorda skal setja i med klagerop; og dei skal sjå Menneskesonen koma på himmelskyene med stor makt og herlegdom. 31 Medan luren ljomar, skal han senda ut englane sine, og dei skal samla dei han har valt seg ut, frå heimsens fire hjørne, frå himmelbryn til himmelbryn.

Peter talar om dei himlar og den jord som var og den jord og dei himlar som no er. Himmelen skal forgå med eit brak.

2PE 3,3 – 2PE 3,18   Fyrst og fremst skal de vita at i dei siste dagar skal det koma folk som fer med spott og fylgjer sine eigne lyster. 4 Hånleg seier dei: “Kva med lovnaden om at han skal koma att? Fedrane våre er døde, men alt er som det har vore frå verda vart skapt.” 5 Dei som seier så, gløymer at himlar var det frå eldgamal tid og ei jord som i kraft av Guds ord steig opp or vatnet og vert halden oppe ved vatn. 6 Og ved vatn gjekk den fyrste verda under då ho vart overfløymd. 7 Men dei himlar og den jord som no er, har dette Guds ord spart til elden; dei vert haldne oppe til domedag då dei gudlause skal gå fortapt. 8   Men ein ting må de ikkje gløyma, de kjære: For Herren er éin dag som tusen år, og tusen år som éin dag. 9 Det er ikkje så som somme meiner, at Herren er sein med å oppfylla lovnaden. Nei, han er tolmodig med dykk og vil ikkje at nokon skal gå fortapt, men at alle skal nå fram til omvending. 10 Men Herrens dag skal koma som ein tjuv. Då skal himmelen forgå med eit brak, elementa skal koma i brann og løysast opp, og jorda og alle gjerningane som er gjorde på jorda, skal koma fram i ljoset. 11   Når no alt dette skal gå i oppløysing, kor heilagt og gudfryktig må de ikkje då leva, 12 medan de ventar på at Guds dag skal koma, og skundar han fram. Då skal himlane øydast i eld og elementa brenna og bråna. 13 Men vi ser fram til det han har lova: ein ny himmel og ei ny jord, der rettferd bur. 14   Difor, mine kjære: Sidan de ventar på dette, må de leggja vinn på å verta ståande for han med fred, utan flekk og lyte. 15 Og når Herren i sitt langmod dryer med å koma, skal de sjå det som eit høve til frelse. Det same har vår kjære bror Paulus skrive til dykk, ut frå den visdom han har fått. 16 Om dette talar han i alle dei brev der han kjem inn på desse spørsmåla. Det er nok somt der som er vanskeleg å skjøna, og dei ukunnige og ustøe vrir på det; det same gjer dei òg med dei andre skriftene, og det fører til deira eigen undergang. 17   No veit de dette på førehand, mine kjære. Ta dykk difor i vare, så de ikkje fell ut or dykkar faste stand. Lat dykk ikkje riva med og føra vilt av menneske som ikkje har noko å halda seg til. 18 De skal veksa i nåden og i kjennskapen til vår Herre og frelsar Jesus Kristus. Han skal ha æra, no og i all æve! Amen.

Ved eit astroide-nedslag vil astroider brenne i atmosfæra og dei kan eksplodere før dei rekk bakken, uansett vil det verte brak. Så det kan vere både atmosfæra og astroidene som vert omtala som himmelen.

Det nye Jerusalem kjem ned frå himmelen på den nye jorda.

Jesajas profeterte om at Gud kjem til å skape ein ny himmel og ei ny jord, med eit nytt Jerusalem.

JES 65,17 – JES 65,25 {DET NYE JERUSALEM}  Sjå, eg skaper ein ny himmel og ei ny jord.  Det som var, skal ingen minnast,  aldri meir skal det komast i hug. 18   Ja, gled og fryd dykk til evig tid  over det som eg skaper!  For eg skaper Jerusalem om til ein jublande by  og dei som bur der, til eit lukkeleg folk. 19   Og eg vil fryda meg over Jerusalem  og gleda meg over mitt folk.  Aldri meir skal det høyrast  gråt eller klagerop i byen. 20   Der skal det ikkje lenger finnast born  som lever berre nokre dagar,  eller gamle som ikkje når det fulle dagetalet sitt.  Nei, ung er den som døyr hundre år gamal,  og den som ikkje vert hundre, må vera forbanna. 21   Hus skal dei byggja som dei sjølve får bu i,  vingardar skal dei planta og sjølve eta frukta. 22   Dei skal ikkje byggja så andre får bu,  og ikkje planta så andre får eta.  Dei som høyrer folket mitt til,  skal nå same alder som treet;  dei eg har valt ut,  skal få nyta frukta av sitt arbeid. 23   Dei skal ikkje streva til inga nytte  og ikkje få born som brått må døy.  For dei er ei ætt, velsigna av Herren,  dei får ha sine born hjå seg. 24   Og før dei ropar, skal eg svara,  medan dei enno talar, vil eg høyra. 25   Ulv og lam skal beita saman,  og løva skal eta halm som oksen,  men ormen skal ha mold til mat.  Ingen skal gjera vondt eller ugagn  på heile mitt heilage fjell, seier Herren.

I Johannes Openberring er det også profetert om at Gud vil skape ein ny himmel og ei ny jord og at det nye Jerusalem kjem ned på den nye jorda. Så då er det altså allereie skapt. Det har seg vel slik at Gud skaper noko som er fullkome og evig.

ÅPE 21,1 – ÅPE 21,27 {DEN NYE HIMMELEN OG DEN NYE JORDA}  Eg såg ein ny himmel og ei ny jord. For den fyrste himmel og den fyrste jord hadde kvorve bort, og havet var ikkje meir. 2 Og eg såg den heilage byen, det nye Jerusalem, koma ned frå himmelen, frå Gud, budd som ei brur som er pynta for sin brudgom. 3 Frå kongsstolen høyrde eg ei høg røyst som sa: “Sjå, Guds bustad er hjå menneska. Han skal bu hjå dei, og dei skal vera hans folk, og Gud sjølv skal vera hjå dei. 4 Han skal turka kvar tåre frå augo deira, og døden skal ikkje vera meir, og ikkje sorg og ikkje skrik og ikkje pinsle. For det som før var, er borte.” 5   Då sa han som sit på kongsstolen: “Sjå, eg gjer alle ting nye!” Og han la til: “Skriv det opp! For desse orda er pålitelege og sanne.” 6 Så sa han til meg: “Det har hendt! Eg er Alfa og Omega, opphavet og enden. Eg vil gje den tyrste av kjelda med livsens vatn for inkje. 7 Den som sigrar, skal arva dette, og eg vil vera hans Gud, og han skal vera min son. 8 Men dei som er reddhuga og vantruande og vanheilage, dei som myrdar og driv hor, trollmennene og avgudsdyrkarane og alle lygnarane, deira plass skal vera i sjøen som brenn med eld og svovel. Det er den andre døden.”  9 {DET NYE JERUSALEM}  Ein av dei sju englane som hadde dei sju skålene, fylte med dei sju siste plagene, kom og sa til meg: “Kom, så skal eg visa deg brura, maken åt Lammet.” 10 I ånda førte han meg opp på eit stort og høgt fjell og viste meg den heilage byen, Jerusalem, som kom ned frå himmelen, frå Gud. 11 Byen hadde Guds herlegdom, og han stråla som den dyraste edelstein, som krystallklår jaspis. 12 Han hadde ein stor og høg mur med tolv portar. Ved portane stod det tolv englar, og namna på dei tolv Israels-ættene var skrivne der. 13 Tre portar vende mot aust, tre mot nord, tre mot sør og tre mot vest. 14 Bymuren hadde tolv grunnsteinar, og på dei var det skrive tolv namn, namna på dei tolv apostlane åt Lammet. 15   Han som tala med meg, hadde ei mælestong av gull; med den skulle han mæla både byen og portane og muren. 16 Byen var ein firkant, like lang som brei. Og engelen mælte byen med mælestonga: Han var 12.000 stadier lang og like brei og høg. 17 Så mælte han bymuren: Han var 144 alner høg etter menneskemål, som òg er englemål. 18 Muren var bygd av jaspis, og sjølve byen var av reint gull, lik det klåraste glas. 19 Grunnsteinane i bymuren var prydde med alle slag dyre steinar. Den fyrste grunnsteinen var av jaspis, den andre av safir, den tredje av kalsedon, den fjerde av smaragd, 20 den femte av sardonyks, den sjette av karneol, den sjuande av krysolitt, den åttande av beryll, den niande av topas, den tiande av krysopras, den ellevte av hyasint, den tolvte av ametyst. 21 Dei tolv portane var tolv perler; kvar port var laga av ei einaste perle. Gata i byen var av reint gull, klår som glas. 22   Noko tempel såg eg ikkje i byen, for Gud Herren, Den Allmektige, og Lammet er tempel der. 23 Og byen treng ikkje ljos frå sol eller måne, for Guds herlegdom lyser over han, og Lammet er ljoset hans. 24 Folkeslaga skal ferdast i ljoset frå byen, og kongane på jorda skal koma dit med alle rikdomane sine. 25 Byportane skal aldri stengjast etter dagen, for natt skal ikkje vera der. 26 Og alt det verdfulle og herlege som folka har, skal dei føra dit. 27 Men noko ureint skal aldri koma inn, og ikkje nokon som fer med heidensk styggedom og lygn, men berre dei som er oppskrivne i livsens bok hjå Lammet.

ÅPE 22,1 – ÅPE 22,5 {LIVSENS VATN OG LIVSENS TRE}  Engelen synte meg ei elv med livsens vatn; klår som krystall renn ho ut frå kongsstolen til Gud og Lammet. 2 Midt imellom bygata og elva står livsens tre, fritt til begge sider. Det ber frukt tolv gonger og gjev si frukt kvar månad. Og lauvet på treet er til lækjedom for folka. 3 Det skal ikkje lenger finnast noko som er under forbanning. Kongsstolen til Gud og Lammet skal vera i byen, og tenarane hans skal tena han. 4 Dei skal sjå Guds åsyn, og namnet hans skal vera på panna deira. 5 Natt skal det ikkje vera meir, og dei treng ikkje ljos av lampe eller av sol, for Herren Gud skal lysa over dei. Og dei skal råda i all æve.

Her er det tale om ein ny himmel og ei ny jord, der havet ikkje finst lengre, så den er betydeleg annleis enn denne. Dersom ein liten massiv himmel-lekam, som eit svar hol, kjem inn i solsystemet og tek med seg ein planet og astroider innover i solssystemet, kan kollisjonen verte så kraftig at havet fordampar og vert slengt ut i romet som damp. Og solvinden vil blåse det ut i det ytre solsystemet. Noko liknande som då jorda var ung og vart bombardert av himmellekamar. Med tida kom vatnet inn att, som kometar. Då ville her ikkje vere mykje liv igjen. Då kan Gud like godt skape eit nytt solsystem.

Dersom der er ei elv, må der ikkje då vere eit hav som den renn ut i? Men her er det symbolsk tale, det er tale om nådens flod. Er den nye himmelen eit nytt solsystem, ei ny galakse eller eit nytt univers?

Når det her er tale om det nye Jerusalem, så er det mykje symbolsk tale om det åndelege og evige. Men her er også mykje tale som klart viser at det er ei jord som er like fysisk som denne, med menneske som er like fysiske, biologiske og skrøpelege som menneska på denne jorda, menneske som endåtil trælkar under synda og avgudane. Men i Guds evige himmel er der ikkje noko slikt og det nye Jerusalem betyr himmel på jord.

Kongane og folkeslaga skal bringe skattane sine inn i byen (v 24-26), der kan dei sikkert vere trygge for dei, men eg tenker på realfagleg kunnskap og innsikt som dyre skattar som kongane og folkelaga kjem til å bringe inn der. Psykologien ligg i tilbedinga av Gud og Lammet. Samfunnsfag og økonomi ligg i organiseringa av byen og nasjonane.

Søke sanninga i Guds Ord og i realfag.

Realist som trur på Jesus.

Eg har vore realist samtidig som eg har trutt på Jesus heilt sidan eg var ein liten gutunge. Til tider kjende eg det som ei dobbeltrolle eg ikkje var heilt komfortabel med, men i det eg let meg forsone med Gud på evangeliets grunnvoll, får eg det til å stemme. Eg er oppvokst i kyrkja og vart tidleg med i bedehuset og på husmøte. Eg vart opplærd til å påkalle Kristus som min frelsar og Herre, be om frelse for mine næraste, for bygdafolket, be for folket og landet og då var frelsa som Gud har gitt oss i Kristus det sentrale.

Etter kvart forstod eg at frelsa var det motsette av å verte dåra og forførd slik som ved syndefallet, så slik bad eg for menneska og då bad eg han spesielt om å gi meg ei frelst jente til kjæraste og med tida ei frelst kvinne til kone. Jesus er Guds Ord, når vi tek imot han i tru og påkallar han som vår frelsar og Herre, gjer han oss forstandige.

På skulen likte eg realfag og i 7. klasse gjorde eg det så godt i matematikk at det vekte oppsikt. Det også gjer oss forstandige. I 8. og 9. klasse var det kristne skulelaget aktive på skulen, med andakter i eit klasserom i middags-friminuttet. Så eg byrja å gå på møta deira. Men når eg byrja å vise interesse for å finne meg ein kjæraste som kanskje kunne verte ei framtidig kone for meg, så fekk eg den tilbakemeldinga at det var einstydande med å verte dåra og forførd slik som ved syndefallet. Det er lysta som opponerer mot Anden og slik er det dårskapen som strir mot forstanden. Som om det var automatikk i det altså, eg vart automatisk missforstått. Dess viktigare var det for meg å prøve å få sagt noko, så eg fekk forklare meg og oppklare ”missforståinga”.

Så eg fortsette i det kristne skulelaget når eg gjekk på gymnaset og i det kristen studentlaget når eg studerte. Men framleis vart eg ”missforstått”. Eg var faktisk på eit møte i det kristne studentlaget i Bergen der det kom ein bodskap gjennom tyding av tungetale, der Jesus tala til meg slik : ” … du som vert missforstått…. ”. Der kom ein slik bodskap på eit slikt møte ein annan gong også og det var den enkle evangeliske bodskapen til meg, at det gjaldt meg også, altså. Likevel er det no tydeelg at ”missforståinga” er ein systematisk feil og kvifor det? Fordi der er verdslege, økonomiske, politiske og religiøse maktinteresser i det. Slik ”missforståing” er eitgentleg justismord. For det er då vanleg at folk får svare for seg i retten, så dei får rydde unna missforståingar.

ÅPE 18,23 – ÅPE 18,24 Ljoset frå lampa, i deg skal det aldri meir lysa. Røyster frå brur og brudgom, i deg skal dei aldri meir høyrast. For kjøpmennene dine var stormenn på jorda, og med trolldomen din vart alle folkeslag forførte. 24 I denne byen vart det funne blod av profetar og heilage, ja, av alle dei som er myrda på jorda.”

Det fundamentale problemet er forføringa og synda, men løysinga på det er at med eitt offer tok Jesu bort synda ein gong for alle. På det grunnlaget er vi forsona med Gud, ved fylden av den Heilage Ande vert vi tent i brann for å tene han med våre liv og forkynne evangeliet for andre. Sjølv om eg likte realfag, var det ikkje heilt lett å innsjå at eg skulle tene han med å studere realfag, men det hadde seg vel også slik at der var så mange andre interesser inn i bildet. Men Jesus gjorde det klart for meg at eg faktisk skulle tene han med å studere realfag, så her var det berre å legge seg i selen. Kutte ut andre interesser, ”politikk” kva det no var for noko, uansett skulle eg ikkje bry meg om tullprat. Eg for til Oslo og studerte matematik, fysikk og informatikk. Når eg oppdaga henne Reella, tenkte eg meg at eg kunne få hjelp i form av ei kone som var biolog. Men åra gjekk og det vart ikkje noko av. Så kalla han meg tilbake til Oslo for å byrje på praktisk pedagogisk undervisning og sidan kalla han meg til å sudere biologi, det vart meir kjemi og informatikk også.

Eg har vore realist samtidig som eg har trutt på Faderen og Sonen sidan eg var ein liten gutunge. Om andre fornektar Kristus og erstattar han med Antikrist, så aksepterer eg ikkje ei slik erstatning, eg er ikkje interessert i desse falske gudane og messiasane deira.  Eg har bedt Jesus gi meg ei frelst kvinne til kone sidan eg var ung og han har svart meg positivt på det og det gjer han framleis, det er inkludert i det fullførde frelseverket. Så lenge det ikkje blir noko av, så er eg heller ikkje interessert i all denne diktinga og fantaseringa deira som dei presenterer som erstatning, vi møter her den gamle strategien med å dikte opp avgudar med sin religion og moral, for å gjere folk til trælar, får å politisk makt gjennom slik religion og tene pengar på så selje folk som slavar. Eg er interessert i å lese i Bibelen og søke samfunn med Gud på evangeliets grunnvoll og så er eg interessert i realfag. Det er også mi interesse når eg møter folk i kvardagen.

Fridomen i barnekåret, lovsongen og matematikken.

Paulus sa at vi skulle bere lekamen fram som eit levande heilagt offer til velbehag for Gud, det er vår åndelege gudsteneste. Sjølv om lekamen er laga av jord, den er fysisk og biologisk, så er likevel denne gudstenesta åndeleg. Det minner om at Gud skapte mannen av mold frå marka og bles livets Ande i nasa hans, så han vart til ei levanede sjel. Skal vi tene han, er det no klart at vi må bruke kroppen til det, same enten det er eit praktisk eller teoretisk arbeid. Men Gud er ånd og han gir oss sin Ande, så når vi tener han blir det han som brukar oss. Dess meir vi får oppleve av han får makt i våre liv ved sitt Ord og sin Ande, dess meir får vi oppleve at han gjer storverk.

Men når eg ofra meg for å tene Gud med å studere realfag, så betyr vel det at eg også ofra meg i vitskapens teneste. Det høyrest svært ut, eg ligg ikkje akkurat på det nivået at eg er årsak til vitskaplege framsteg.  Jesu er Sanninga og eg søker han og det gjer eg også med mi interesse for realfag. Skriveriet mitt har stor betydning, men det er nok helst filosofering på grunnlag av både Bibelen og realfag. Jesus gir oss ånd og liv og vekker oss opp til liv i samfunn med seg og Faderen og som ei levande sjel er eg i stand til å tenke sjølvstendig, det var viktig for meg når eg tok eksamen filosofikum, eg vart ikkje framfora som ein politisk broiler, men det vart lagt vekt på å lære metodene i realfag og det også gjer meg i stand til å tenke sjølvstendig.

Matematikken er også sjølvstendig tenking, ved at den er aksiomatisk og logisk oppbygd, ein treng ikkje vise til konkrete, synlege ting, det er ideer som er usynlege, så tenkinga er ikkje underlaget eller avhengig av det fysisk synlege. Vi kan godt bruke fysiske ting pedagogisk, for å visualisere kva vi snakkar om, men det er viktig å lære å absrahere, slik at ein ikkje er avhengige av det. Vi må passe på at elevane lærer det i ung alder, så dei ikkje utviklar matematikkvanskar som kan hemme dei resten av livet.

Dette høver med det Paulus sa om at Jesus vil frigjere oss frå trældomen under det forgjengelege og det er no ved at den Heilage Ande openberrar Ordet for oss.

RMR 8,18 – RMR 8,25 {VONA OM HERLEGDOM}  Eg meiner at det vi må lida her i tida, ikkje er for noko å rekna mot den herlegdomen som ein gong skal openberrast og verta vår. 19 Alt som er skapt, lengtar og stundar etter at Guds born skal openberrast i herlegdom. 20 For skapningen vart lagd under forgjengelegdom, ikkje av eigen vilje, men etter hans vilje som gjorde det så. Likevel var det von, 21 for det skapte skal verta frigjort frå trældomen under det forgjengelege og få den fridom som Guds born skal eiga i herlegdomen. 22 For vi veit at all skapningen sukkar og lid som i føderier heilt til denne dag. 23 Og ikkje berre det, men jamvel vi som har fått Anden til fyrstegrøde, vi òg sukkar med oss sjølve og lengtar etter den dagen då lekamen vår skal friast ut, og vi får det fulle barnekåret. [Anden, fyrstegrøda: Anden er den fyrste av frelsegåvene, ein forsmak på den endelege frelsa. Sml. 2 Kor 1, 22.] 24 For i vona er vi frelste. Men ei von som ein alt ser oppfylt, er ikkje noka von. Korleis kan nokon vona det han ser? 25 Men vonar vi noko vi ikkje ser, då ventar vi med tolmod.

Tenker vi biologisk om dei fire skapningane i Esekiel.1,5 og Joh.Op.4,6, så kan vi seie at det er den mest høgtståande fuglen, ørna, det mest høgtståande hjortedyret, oksen, det mest høgtståande rovdyret, løva, og den mest høgtståande primaten, mennesket. Og eg meiner faktisk det er poenget, for det viser oss korleis Faderen og Sonen har makt over den fysiske naturen og det biologiske livet.

Matematikk er psykologi også, ein matematikar synest gjerne den er vakker, at ein matematisk formel er vakker, så det er som ein estetisk sans til samanlikning med å like vakker musikk. Og for meg høver det med den lovsangen Gud la ned i meg ved fylden av den Heilage Ande. Når eg gjekk på gymnaset og vart kjende med henne Virtuella, merka eg at eg byrja å verte glad i henne, så eg vedkjende for Gud at hans kjærleik var mellom oss og den var rett, same enten ho ville seie ja eller nei til mitt frieri. Med den vedkjenninga opna eg meg endå meir for den kjærleiken og fekk ei ny fylde av den Heilage Ande.

RMR 5,1 – RMR 5,11 {FRED MED GUD OG FRELSE FRÅ DOMEN}  Sidan vi no har vorte rettferdige ved tru, har vi fred med Gud ved vår Herre Jesus Kristus. 2 Gjennom han har vi òg ved trua fått tilgjenge til den nåden vi står i, og vi prisar oss lukkelege fordi vi eig von om Guds herlegdom. 3 Ja, ikkje berre det, vi prisar oss òg lukkelege over trengslene våre. For vi veit at trengsla gjer oss uthaldande, 4 og den som held ut, får eit prøvt sinn, og den som er prøvd, får von. 5 Og vona gjer ikkje til skammar, for Guds kjærleik er utrend i hjarto våre ved Den Heilage Ande som han har gjeve oss. 6 Medan vi endå var hjelpelause, døydde Kristus til fastsett tid for ugudelege. 7 Snautt nok vil nokon gå i døden for ein rettvis mann – endå det kan vel henda at einkvan vågar livet for ein som er god. 8 Men Gud syner sin kjærleik til oss med di Kristus døydde for oss medan vi endå var syndarar. 9 Når vi no har vorte rettferdige ved Kristi blod, kor mykje meir skal vi ikkje då ved han verta frelste frå vreiden! 10 Medan vi endå var fiendar, vart vi forsona med Gud då Son hans døydde. Når vi no er forsona, kor mykje meir skal vi ikkje då verta frelste ved hans liv. 11 Ja, ikkje berre det, men vi prisar oss lukkelege i Gud, ved vår Herre Jesus Kristus, han som har gjeve oss forsoninga.

Guds kjærleik er at han frelser oss for æva og gir oss evig liv og den lovsongen han la ned i meg var å lovsynge han for vår sjels frelse, i dette tilfellet var det spesielt for at han frelste henne. Denne kjærleiken var rett og det er den framleis og eg takkar Gud og Lammet for den. Vi fekk den Heilage Ande ved trua på Jesus av berre nåde, gratis, utan krav om gjerningar. På same måten får vi ny fylde av den Heilage Ande, så vi vert fornye og slik kan denne lovsongen i meg også verte fornya. Den er ei nådegåve som Gud har gitt meg, så det er om å gjere for meg å vere fylt av Anden, så den vert vekt til live igjen, ved Anden, så Anden tek henne i bruk igjen. Det er om å gjere for meg å kveike på nytt den nådegåva som er i eg. Når Gud la lovsongen ned i meg ved den Heilage Ande, så var det sjølvsagt for at eg skulle lovprise Gud og Lammet med den.

Hjerteomskjeringa i Anden. Ein fysikar og ei biologidame. Glede seg i Herren og vere eitt i han, også som mann og kone.

Hausten 1988 oppdaga eg henne Reella ved Universitetet i Oslo. Eg sa til Jesus i mitt stille sinn at eg syntest ho var så vakker at dersom eg kunne få henne til kone, så ville eg ha hennes, sjølv om eg ikkje kjende noko meir til henne. Sidan dreiv Anden meg slik at eg møtte på henne og eg sa i mitt stille sinn: ”Der er ho.” Då opplevd eg ei åndeleg openberring, der var som om himmelen opna seg og Jesus sa det same til henne: ”Der er ho.” Han har talt til meg om henne seinare også og det verkar for meg som det er det eg skal innstille meg på, at han gir meg henne til kone. Eg skal søke Herren av heile mitt hjerte, sjå på han og sjå på det som han gir meg.

Eg studerte matematikk, informatikk og fysikk, det er typisk at menn likar slike ”harde” realfag. Ho studerte biologi og det er typisk at realist-kvinner liker slike ”mjuke” realfag som er mindre matematiske. Mann og kvinne er ulike, likevel passar dei saman som to puslespel-brikkar. Eg tenker meg at det gjeld tenkinga deira også. Med spesialisering vert det ofte lett å miste oversikta, så det vert vanskelegare å innså og forstå korleis ting og idear heng saman. Der skjer ei oppløysing i verda, men Jesus sa at vi skulle vere eitt i han, han elskar oss med kjærleiken frå Gud, den bind oss saman og gjer oss til eitt, den er at han frelser vår sjel for æva og gir oss evig liv. Og den er spesielt verdifull i kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne. Gud har openberra si frelse for oss i Kristus og eg forstår det slik at han gir meg henne til kone. Det er verdifullt for vår forståing av kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne, slik er det verdifullt for både individet og samfunnet. Det er verdifullt for filosofien og for psykologien og for forståinga mellom dei harde og mjuke realfaga. Gud er stor og han gjer storverk.

I den gamle pakt vart omskjeringa gjort på mannens kjønnslem, tydelegvis for å gjere det klart at samlivet mellom mann og kvinne var noko som Gud skulle ha med å gjere. Omskjeringa avdekker den delen av mannens kjønnslem der han har sterkaste erotiske følelsar. Den erotiske opplevinga kjennest godt og i følgje biologien motiverer den til formeiring. I fylgje Sigmuned Freud vert menenska motiverte av seksualitet og aggresjon. Det også stemmer med biologien. Slik er det med dyra også. Ja, Gud førde dyra fram for Adam, så han skulle gi dei namn. Men han fann inga hjelp som høvde for mannen. Så det er tydeleg at allereie her vert dyra brukt symbolsk for menneske. Dyra hadde sine levemåtar, men mannen skulle råde over dei og dyrke og verne hagen. Då måtte han tenke og leve på ein annan måte og han trengde hjelp i form av ei kone som tenkte og levde meir som han, så ho kunne vere til hjelp for han. Mannen skulle leve i samfunn med Gud og det er vel det som er poenget med omskjeringa også.

Omskjeringa i den gamle pakt er førebilete på hjerteomskjeringa i Anden i den nye pakta. Poenget er at vi har fått Anden av berre nåde, ved trua på Kristus, gratis, utan krav om gjerningar. Har vi teke imot Kristis Ande, så tilhøyrer vi han og er frelst. Då skalv i også leve for han. Så vi skal la Anden råde i vår døyelege lekam. Vi skal la den råde over lysta, spesielt skal vi la den råde over kjønnslysta. Det primære er at han har frelst vår sjel og gitt oss evig liv, han gir liv til vår sjel og ånd i vår lekam. Sjela er i ånda og ånda er i lekamen. Lekamen også tilhøyrer han og skal leve for han, det innstiller vi oss på, ved å søke han av heile vårt hjerte og bere lekamen fram som eit levande heilagt offer til velbehag for Gud.

Men er det så at han gir ein frelst mann ei frelst kvinne til kone, så tilhøyrer dei begge han, og så tilhøyrer ho han, som kona hans og han tilhøyrer henne, som mannen hennar. Dei skal vere eitt kjøt, så kroppen hennar tilhøyrer kroppen hans og kroppen hans tilhøyrer kroppen hennar. Kroppen er eit tempel for den Heilage Ande, dei er eit kjøt, så dei er eitt tempel for den Heilage Ande, dei er to sjeler som er i Anden i det tempelet. Jesus gav oss ånd og liv frå himmelen, det må vi ære og takke Gud og Lammet for. Likevel er det mange som prøver å bortforklare det med det som vi ser og sansar rundt oss, fysisk berøring, den sanselege lysta. Så dei gøymer seg for Gud med dårleg samvit, slik som Adam og Eva etter syndefallet. Og så prøver dei å definere naturvitskapen slik, med sin empirisme. Men det er berre det som er, at det er ikkje sant. Gud er ånd og det er han som rører ved oss med sin Ande. Og naturvitskapen er ikkje dum, men forstandig, den har rasjonalitet.

Mange vil vel seie at når ein mann vil ha seg ei kone, så er det motivert av seksualitet, det er erotisk motivert. Og kva så? Når eg ber Gud om ei frelst kvinne til kone, så vert det brukt som motargument. Det er lysta som opponerer mot Anden, det er ikkje akseptabelt. Adam og Eva såg at dei var naktne, så dei gøymde seg med dårleg samvit og sidan vart dei utestengde frå hagen. Den naturfaglege forståinga er at det er erotisk motivert. Og kva så? Dersom du vil ha deg eit kvinnfolk, kan du no gå å kjøpe deg ei hore. ”Den naturfaglege forståinga” er eit definisjons-spørsmål og her vert den menneska gjort til salsvare, naturen, endåtil menneske vert forstått som salsvare. Men når eg tenker på å vere realistisk er det ikkje akkurat slik eg tenker, eg tenker på realitetane før økonomiske interesser kjem inn i bildet. Kristendomen og realfag er i utgangspunktet ikkje korrupt.

Jesus gir oss ånd og liv, han gir liv til vår sjel og ånd i vår lekam. Og så skal vi la Anden råde i vår døyelege lekam, vi skal la den råde over kjønnslysta. Så det som vart kalla kjønnslyst og erotisk lyst og glede, blir no til glede over å vere ei frelst sjel. Vi skal ha vår glede i Herren, Gud gjer oss til nye skapningar i han.

SLM 37,3 – SLM 37,4   Lit på Herren og gjer det gode,  så skal du få bu i landet.  Legg vinn på truskap! 4   Ha di lyst og glede i Herren,  så skal han gje deg det hjarta ditt ynskjer!

SLM 40,9   Å gjera din vilje, Gud, er mi lyst,  eg har di lov i mitt hjarta.”

JES 58,13   Held du foten din att på sabbatsdagen,  så du ikkje driv ditt yrke på min heilagdag,  men kallar sabbaten ei lyst  og Herrens helg ein høgvørd dag,  held du han i ære,  så du ikkje går dine eigne vegar,  men avstår frå handel og snakk,

JES 65,14   mine tenarar skal jubla av hjartans lyst,  men de skal skrika av hjartesorg  og jamra dykk i vonløyse.

SLM 32,11   Gled dykk i Herren!  Bryt ut i jubel, de rettferdige!  Ja, rop av fagnad, alle de ærlege!

SLM 97,12   Gled dykk i Herren, de rettferdige,  og lovsyng hans heilage namn!

JOE 2,23   Fagna dykk, de Sions søner,  gled dykk i Herren dykkar Gud!  For i rettferd gjev han dykk haustregn,  han sender dykk regn,  haustregn og vårregn som før. [i rettferd: her om Guds nådige velgjerning. -> Jes 51, 5.]

FIL 3,1 {Å VINNA KRISTUS}  Elles mine brør: Gled dykk i Herren! Eg vert ikkje trøytt av å ta det opp att, og det er det tryggaste for dykk.

FIL 4,4   Gled dykk i Herren alltid! Atter vil eg seia: Gled dykk!

Korleis kan det då verte ekteskap? Jesus gir oss ånd og liv ifrå himmelen, han gir liv til vår sjel og ånd i vår lekam. Den levande sjela er i Anden og den er i kroppen, Anden råder i kroppen. Som Guds born er Faderen deira formyndar, men elles betyr det faktisk å vere fri og tenke sjølvstendig, som ei frelst og frigjort sjel. Korleis kan det då verte ekteskap? Gud er ånd og han gjer dei til eitt, ein lekam. Kroppen hennar blir hans og kroppen hans vert hennar, som ektefolk. Men det har då med kjønnslysta å gjere. Javel, men som ei levande sjel som er i Anden, får han ved Anden makt over kjønnslysta hennar, som noko som tilhøyrer han, kroppen hennar tilhøyer han som kona hans. Og som ei levande sjel som er i Anden får ho makt over kjønnslysta hans, som noko som tilhøyrer henne, som mannen hennar. Men for han har kjønnslysta vorte til glede over at ho er ei frelst sjel og for henne har kjønnslysta vorte til glede over at han er ei frelst sjel. Slik er dei nye skapningar i Kristus. Det naturlege samlivet mellom dei er naturleg og sjølvsagt, den naturfagleg kunnskapen og tenkinga om det er uproblematisk.

Ho Reella er biolog, så eg reknar med ho veit og forstår korleis det naturleg vis skal fungere, det er fundamentalt og viktig, Gud har skapt alle ting ved sitt Ord, også dette. Ved at Guds Ord, ved trua smeltar saman med oss i våre hjarte, får vi komme inn til Guds kvile. Det vesentlege er at vi ved trua på Kristus ikler oss den nye skapningen, vi blir nye skapningar i han. Derfor er det viktig for oss å sjå på han. Han gir meg ei herleg og vidunderleg kvile i mitt hjarte og sinn og det er ved det livet og den Anden som han gir meg frå himmelen.

Vel, same kva dei kallar det, så seier eg ganske enkelt at eg har bedt Gud gi meg ei frelst kvinne til kone og det vil han gi meg. Han har omsorg for sine born og sine henders verk. Gud har sagt til meg at han har lagt lengselen ned i meg og han vil sjølv fylle den, så han tilfredsstiller min lengsel ved fylden av den Heilage Ande. Er ho frelst, så er ho i Anden og eg trur eg vil oppleve det slik at det er ho i min kropp og slik tilfredsstiller Gud min lengsel. Det innstiller eg meg på og så opnar eg meg for ei slik fylde av den Heilage Ande, Jesus gir liv til hennar sjel og fyller henne med den Heilage Ande og det vil eg oppleve som at han tilfredsstiller min lengsel i mitt hjerte og min kropp. Det gir meg ei indre glede som får meg til å lovprise han for at han frelser hannar sjel og gir henne evig liv.

Jesus sa eg skulle takke han for frelsa og glede meg i han, så ville han gi meg det som mitt hjarte attrår. Bodskapen 20.5.2012:

”Ja, eg har sagt i mitt ord, seier Herren, gled deg i meg, så eg skal gi deg kva ditt hjerte attrår. Og du skal vite at gleda i meg, det er din styrke. For sjå, seier Herren, når du frydar deg og gleder deg i mi frelse, ja, sjå då vert du oppteken med det som høyrer mitt rike til, seier Herren. Derfor vil eg at du mitt kjære barn, skal vende deg bort og sjå bort ifrå det som skjer i denne verda. Men du skal vere oppteken med det som er der oppe og søke meg, seier Herre. For sjå, det som skjer på jorda no i denne tida, det har eg føresagt i mitt ord. Og då har eg sagt at de skal løfte hovudet, for forløysinga stundar til, seier Herren. Eg kjem snart, eg kjem snart, derfor ver ikkje opptatt av det som skjer her nede.

Ja, eg skal ta meg ut eit folk i denne siste tida, som eg skal reinse og eg skal reinse dei nidkjært til gode gjerningar, det er eit folk som eg har heilaggjort hjertet, det er eit folk som vandrar i lyset. Og sjå, det er eit folk som søker meg og vert fylt av den Heilage Ande, for sjå, når du er fylt av den Heilage Ande, seier Herre, då kan ingenting stoppe deg. Men då (har du å) gå på og du skal få oppleve at kvar du går, så vinn du meir enn siger, for sjå, den kraft og den Ande som bur i deg, seier Herren, den er sterkare enn den som er i verda. Du har ingen ting å frykte mitt barn, derfor søk meg, vert fylt av min Ande, seier Herren, og du skal få kjenne at den kraft som kjem frå meg, den overvinner alt, seier Herren, både frykt og redsel, for sjå, seier Herren, min kjærleik, min kraft, den bringer frykta ut, seier Herren, derfor skal du vere frimodig i denne tida og bruke det som eg har gitt deg. Amen.”

Bodskapen 12.10.2014:

”Ja, seier Herren, eg har sagt i mitt Ord, at du skal fryde deg og glede deg i mi frelse. Gled deg i meg, seier Herren, så skal eg gje deg kva ditt hjerte attrår. Ver ikkje opptatt med det som er rundt deg, sjå deg ikkje om, verken til høgre eller venstre, men ha ditt blikk festa på meg, seier Herren. Ver oppteken med det som er der oppe. Eg har jo sagt i mitt ord, er de oppreist med meg, då skal de søke det som er der oppe. Men eitt er nødvendig, seier Herren, det er å verte fylt av min Ande, fylt av mi salving og kraft i denne tida. For sjå, den vonde, han står dykk imot. Men med mi kraft og mi salving, så skal de vinne meir enn siger, seier Herren. For sjå, den ånd som bor i deg, den er sterkare enn den som er i verda.

Mange er dei i desse dagar, som ser seg tilbake og som ligg etter på vegen. Derfor, mine barn, skal de rope til meg og be for dei, at dei skal få ny kraft og nytt mot og eg skal møte dei på nytt igjen, seier Herren. For sjå, det er mange som er såra, det er mange som har det vondt og lid. Men de, mine born, de skal gå ut og trøyste dei. Og de skal hjelpe dei på vegen, for eg har sagt i mitt Ord, at de som er sterke, de eg skuldige til å bere dei svake. For sjå, det er mange svake mellom mitt folk. Men eg, Herren, ynskjer å kalle dei i desse dagar og eg, Herren, skal fylle dei med mi salving og kraft. Og då skal den svake seie, eg er ein helt. For sjå, det er kun med mi kraft du kan vinne siger.”

Jesus har sagt eg skal sjå på han og sjå på det som han gir meg og det er ved at den Heilage Ande openberrar det for meg. Eg sa til han at eg dersom eg kunne få henne Reella til kone, så ville eg ha henne. Og Gud svarde meg med ei åndeleg openberring, der Jesus openberra seg for meg og for henne, det var Gud som openberra si frelse for oss i Kristus, han gir liv til vår sjel og ånd i vår lekam. Eg tenker meg at ho er ei levande sjel i Anden og slik får ho denne maktposisjonen i kroppen min, i det som eg som eg levande sjel kjenner som kjønnslysta i kroppen min, for som mannen hennar skal det tilhøyre henne. Det som kjendest som kjønnslysta blir no til lovprising av at Jesus har frelst hennar sjel og frelst henne som kona mi, det blir til gleda i Herren, for i han er eg ein ny skapning. Det innstiller eg meg på, ved å fryde meg og glede meg i frelsa, glede meg i Herren, slik det er sagt i denne bodskapen.

FIL 4,4 – FIL 4,7   Gled dykk i Herren alltid! Atter vil eg seia: Gled dykk! 5 Lat alle menneske få merka kor gode og milde de er! Herren er nær! 6 Gjer dykk inga sut for noko! Men legg alt de har på hjarta, fram for Gud i bøn og påkalling med takkseiing. 7 Og Guds fred som går over alt vit, skal vara dykkar hjarto og tankar i Kristus Jesus.

Eg skal søke Herren av heile mitt hjarte, påkalle han og det som hjarta mitt attrår skal eg legge fram for han. Eg skal sjå på han og sjå på det som han gir meg, så eg skal opne meg for det og ta imot det, så hennar sjel får ein slik maktposisjon i kroppen min og ho får ein slik maktposisjon i livet mitt, som kona mi. Når Gud gir meg henne som kone, så er ho for meg ei åndeleg nådegåve som eg skal bruke, så ho er i den evangeliske og karismatiske vekkinga og den er for meg som denne steinen med sju auge som Gud la framfor Josva.

Så har han sagt at eg skal vitne for dei eg møter i kvardagen, ja, eg skal gå ut og snakke med folk i nabolaget og fortelje dei om Jesus, at han elskar oss. Då brukar eg dei metodene som eg har lært i evangeliet også brukar eg metodane i realfag og det samtidig. Eg skal feste blikket mitt på Jesus og sjå på det han har gitt meg og det er ved den openberringa han gir meg ved sin Ande, det er ved å vende hugen opp til han og sjå med hjartets opplatne auge. Samtidig ser eg og sansar det som er rundt meg og lærer av erfaring ved bruk av rasjonaliteten i realfaga og ved bruk av den åndelege innsikta Gud gir meg ved sitt Ord og sin Ande. Den glade bodskapen eg har motteke og som er både til meg sjølv og til henne som han gir meg til kone, den er det eg har å forkynne til dei også. Då vil vel dei aller fleste forstå at det er viktig for ein mann å få møte henne fysisk og snakke med henne og det er viktig for henne også. Og det skulle ikkje vere vanskeleg for ei realist å forså det. Vi forstår vel også at vi treng tolmod, for utviklinga skjer først og fremst i ideverda, i Andens verden, så rasjonaliteten også vert utvikla.

Kristus opptrer som friar overfor kyrkja som er hans brud. Så opptrer også eg som friar overfor henne som han gir meg til brud, men fyrst og fremst ved at eg frir til henne på vegne av Kristus, meg ynskje om at ho som hans brud vil seie ja til hans frieri. Dernest ved at eg ynskjer å få møte henne fysisk og få oppleve og erfare noko saman med henne, at Gud elskar henne gjennom meg og at ho svarar på den kjærleiken med kjærleik, at Gud elskar meg gjennom henne. Hendsikta med det er å elske, det er ikkje å søke kunnskap, som om vi skulle vere så dumme at vi ikkje viste og forstod kva vi gjekk til og hadde til hendsikt. Likevel kan eg vel trygt seie at det betyr å oppleve og erfare noko nytt og som realistar lærer vi av erfaring. Eg brukar språket til å fri til henne og slik spør eg om å få oppleve og erfare noko saman med henne. Hendsikta med det er å vise kjærleik og den naturfaglege hendsikta med det er sjølvsagd. Då vil det vere litt rart å kalle det kjønnsforsking, poenget med det må i så fall vere at den vanlege mann og kvinne og realistar tek tilbake initiativet frå dei som i strid med naturen har prøvt å ta over.

For Kristus set oss fri, så vi som frelste og frigjorde sjeler lærer å tenke sjølvstendig, vel og merke med Faderen som vår formyndar og Kristus som vår frelsar og Herre. Det kan vi også gjere når vi brukar metodene i realfag.

Eg har bedt Jesus om ei frelst kvinne til kone og så lenge det ikkje blir noko av, er eg ikkje særleg interessert i kultur eller politikk. Tullpratet florerer som ugras og har teke over. Men eg er ikkje interessert i tullprat. Eg er interessert i det som står skrive i Bibelen og så er eg interessert i realfag. Eg søker Herren i løynkammer bøna og så bryr eg meg om vanlege folk som eg møter og pratar med dei. Og er det så at Gud gir meg ei frelst kvinne til kone, så ventar eg meg at eg skal få møte henne også slik, så eg får bry meg om henne og prate med henne som eit vanleg menneske. Er det så at ho vert kona mi, så reknar eg med at eg får møte henne meir, bry meg meir om henne og snakke meir med henne enn dei aller fleste som eg møter. Sjølv om det er lange sidan eg har sett henne, har eg likevel i lang tid brytt meg meir om henne enn vanlege folk og sjølvsagt på ein annan måte, for det er no litt spesielt med ei frelst kvinne til kone.

Kjelda med det levande vatnet.

Kjelda som vella opp or marka i Edens hage (1.Mos.2) er symbol for kjelda med det levande vatnet. Den gir liv til vår sjel, både for mann og kvinne.

1MO 2,4 – 1MO 2,7   Dette er soga om himmelen og jorda då dei vart skapte.  {MENNESKET I GUDS HAGE}  På den tid Herren Gud skapte jorda og himmelen, 5 fanst det ikkje ein busk på jorda, og endå hadde ikkje eit grønt strå runne. For Herren Gud hadde ikkje late det regna på jorda, og det var ikkje menneske til å dyrka marka. 6 Men så braut ei kjelde fram or jorda og vatna heile marka. 7 Og Herren Gud skapte mannen av mold frå marka og bles livsande inn i nasen hans, så mannen vart til ein levande skapning. [På hebr. heiter mann adam og mark eller jord adama.]

For Salomos var kona som ei kjelde med godt vatn, som han fekk drikke av, han seier det som ein visdom og ein lærdom, så det skal verte slik for oss også. Korleis er det mogleg?

OSP 5,18   Då skal kjelda di vera velsigna.  Gled deg over din ungdoms kone,

HSA 4,12   Ein avstengd hage er mi syster, mi brur,  ein avstengd hage med kjelda forsegla.

HSA 4,15   Du er som kjelda i ein hage,  ei oppkome med sildrande vatn,  som bekker frå Libanon.

Gud er kjelda med det levande vatnet, med glede får vi ause or frelseskjelda.

SLM 65,10 – SLM 65,14   Du har gjesta jorda og gjeve henne regn,  du har gjort henne ovende rik.  Guds bekk er full av vatn;  du syter for at kornet veks.  Såleis legg du alt til rettes: 11   Du vatnar fòrene, jamnar veltene  og bløyter opp jorda med regn;  du signar hennar grøde.  12   Du kronar året med gode gåver,  det spirer og gror i dine hjulspor, 13   det spirer på dei aude beitemarker,  kring haugane er det jubel. 14   Markene er kledde med sauer  og dalane sveipte i korn.  Det lyder glederop og song.

JES 12,1 – JES 12,6 {ISRAELS LOVSONG FOR HERRENS FRELSE}  Den dagen skal du seia: Eg takkar deg, Herre.  Du var harm på meg.  Men harmen din kvarv, og du trøysta meg. 2   Sjå, Gud er mi frelse,  eg er trygg og ottast ikkje.  For Herren er mi kraft og min styrke,  og han har vorte mi berging. 3   Med fagnad skal de ausa vatn  or frelseskjeldene.  4   Og den dagen skal de seia:  Lovpris Herren og kall på hans namn!  Kunngjer hans gjerningar mellom folka,  forkynn at hans namn er opphøgt! 5   Syng for Herren, for han har gjort storverk;  lat heile verda få vita det! 6   Rop høgt av fryd og fagnad,  de som bur på Sion!  For stor er Israels Heilage,  og han er midt imellom dykk.

JER 2,13   For to vonde ting har folket mitt gjort:  Dei har gått bort frå meg,  kjelda med levande vatn,  og hogge seg brunnar,  leke brunnar som ikkje held vatn.

JER 17,13   Herre, du Israels von,  alle som går bort frå deg, skal verta til skammar;  dei som vik frå deg i landet,  skal skrivast opp.  For dei har gått bort frå Herren,  kjelda med levande vatn.

Vi får komme til Jesus og drikke av det levande vatnet, så det vert i oss ei kjelde som veller opp til evig liv.

JOH 4,10 – JOH 4,14 Jesus svara: “Kjende du Guds gåve, og visste du kven han er, han som bed deg om drikke, så bad du han, og han gav deg levande vatn.” 11 “Herre,” sa ho, “du har ikkje noko å dra opp vatn med, og brunnen er djup. Kvar får du så det levande vatnet frå? 12 Du er vel ikkje større enn Jakob, ættefaren vår, som gav oss brunnen og sjølv drakk av han, og sønene hans og buskapen med?” 13 Jesus svara: “Kvar den som drikk av dette vatnet, vert tyrst att. 14 Men den som drikk av det vatnet eg vil gje han, skal aldri meir tyrsta. Det vatnet eg vil gje han, vert i han ei kjelde med vatn som vell fram og gjev evig liv.”

JOH 7,37 – JOH 7,39   Siste dagen i høgtida, den store festdagen, stod Jesus fram og ropa: “Den som tyrstar, skal koma til meg og drikka. 38 Den som trur på meg, frå hans indre skal det, som Skrifta seier, renna elvar med levande vatn.” 39 Dette sa han om Anden dei skulle få, dei som trudde på han. For endå var ikkje Anden komen, av di Jesus endå ikkje var herleggjord.

Jesus og hans brud let oss få komme og drikke livets vatn gratis.

ÅPE 22,12 – ÅPE 22,17 Sjå, eg kjem snart, og mi løn har eg med meg; eg vil gje kvar og ein att etter det han har gjort. 13 Eg er Alfa og Omega, den fyrste og den siste, opphavet og enden. 14 Sæle er dei som vaskar kleda sine, så dei får rett til å eta av livsens tre og gå inn gjennom portane i byen. 15 Men utanfor er hundane og trollmennene og dei som driv hor, drapsmennene, avgudsdyrkarane og alle som elskar lygn og talar lygn. 16   Eg, Jesus, har sendt min engel til å vitna for dykk om dette i kyrkjelydane. Eg er Davids rotrenning og ætt, den klåre morgonstjerna.” 17 Anden og brura seier: “Kom!” Og den som høyrer det, skal seia: “Kom!” Den som tyrstar, skal koma, og den som vil, skal få livsens vatn for inkje.

Bodskapen 22.1.2017:

”Du drikk ikkje lengre av dei sprekte brønnar, nei, no drikk du av den levande brønn, no drikk du av den kjelde som aldri går tørr. Derfor, berre kom til kjelda, lev ved kjelda og drikk og aus med glede av denne frelses-kjelda. Så skal du få oppleve, at gleda i Herren skal bli sterkare. Freden i ditt hjerte skal bli endå rikare. Håpet som du har for det evige, det skal lyse endå sterkare. Derfor, bøy deg ned, drikk av kjelda og du skal kjenne, at du får liv og overflod av liv.

Dersom du er oppreist med meg, då søk det som er ovantil. Ikkje ver så oppteken med det som er her, men rett blikket oppover, rett blikket innover i mitt Ord. Og du skal få oppleve, at den glede som eg skal gje, den overgår alle jorda sine brønnar, for dei held ikkje vatn. Men eg, Herren, er kjelda med det levande vatn og den som kjem til meg, han skal ha liv og få overflod av liv. Halleluja.”

Bodskapen 12.2.2017.

”For eg er den krafta enn i dag, eg er den kjelda som du treng. Og denne kjelda, den er open for kvar einaste ein og du kan komme og drikke av denne kjelda, den går aldri tom. For min bekk, den er alltid full av vatn. Derfor så treng ikkje du gå og frykte og engste deg. Men kom og drikk med glede av frelsens kjelder, for eg er din frelsar og din Gud.

For endå i dag, så står det opna ei dør og det er eg, Herren, som er døra. Og den som går inn gjennom meg, han skal finne det han treng til. Derfor kom til meg, du som strevar, du som ber tunge bører, kom til meg og legg dei ned ved meg, så vil eg ta hand om dei. Eg skal gje deg kraft, eg skal gje deg frimod, eg vil gje deg alt kva du treng til. Derfor har eg frelst deg, derfor har eg kjøpt deg, du er min, du er min eigedom. Og no vil eg, Herren, eg vil gjere endå større verk i deg og gjennom deg. For eg kallar deg ved namn og du er min. Har det gått i stykke, så kom, så vil eg, Herren, eg vil gjere deg til eit kar slik som eg ynskjer. Og det er ikkje ditt eige verk, men det er fordi eg elskar deg. Og eg vil gje deg salving, ja, salving, salving ifrå himmelen. Det skal vere over deg.

For eg er hovudet for mi kyrkje og eg gav mitt liv for min kyrkjelyd. Derfor vil eg og syrgje for at i avslutningstida før eg kjem att, så skal min kraft, ja, den skal fullendast i vesaldom, men så lenge det er skrøpelege kar, villige kar, så vil mi kraft verte så autoritær, at byen skal få kjenne, at endå – endå ein gong, så skal menneske få komme til meg og verte frelst og løyst, fordi eg er Gud og eg er framleis den einaste sanne Gud. Derfor søk meg og kall på meg og du skal finne, at no er tida koma, då eg, Herren, eg skal snu vonløysa om til det herlege og du skal få kjenne ifrå kraft og til kraft, så vil eg, Herren, føre deg. For eg er din frelsar og din Gud. Amen.”

Published by SivertsHjørne

I was made in Chicago and born in Norway, so I was in America before I was borne. One of my brothers was also borne in Chicago and here is a picture of us on a visit to our mother’s mother, I am laying on the ground. I grew up on a small form with view over the fjord, out on the ocean and to some islands and steep mountains behind. It was a big playground but with plenty of work. My father was a sailor and I became a fisherman, working on trawlers. We were in the Lutheran Church and went also to smaller Christian congregations. I was thought to believe in Jesus and to call upon him as my savior and Lord and in this way may faith in him became personal. When I went to high-school, I came into free churches where there came messages in translation of “speaks in tongues” and I realized that Jesus answered my praying in this way. That he has continued to do later also, so I continue to pray to him, actually I talk with him. I was also interested in mathematics and natural sciences, so I have studied mathematics, programming, physics, chemistry, biology, basic courses in geology and astronomy. Not very advanced, but I have a wide basement. So there is something special with me, at the same time as I have been working as a fisherman and studied mathematics, programming and natural sciences, I have been talking with him who created it all. View all posts by SivertsHjørne