Tru er full visse om det vi ikkje ser.

Barnekåret.

Jesus velsigna småborna og sa vi skulle la dei komme til han, for Guds rike høyer slike til. Vi måtte vende om og verte som dei, ja fødast på nytt.

JOH 1,12 – JOH 1,13 Men alle som tok imot han, dei gav han rett til å verta Guds born, dei som trur på namnet hans. 13 Dei er ikkje fødde av kjøt og blod, ikkje av menneskevilje og ikkje av manns vilje, men av Gud.

JOH 3,3 – JOH 3,8 Jesus svara: “Sanneleg, sanneleg, det seier eg deg: Ingen kan sjå Guds rike utan at han vert fødd på nytt.” 4 Nikodemus seier til han: “Korleis kan ein som er gamal, verta fødd? Han kan då vel ikkje koma inn i morslivet andre gongen og verta fødd?” 5 Jesus svara: “Sanneleg, sanneleg, det seier eg deg: Den som ikkje vert fødd av vatn og Ande, kan ikkje koma inn i Guds rike. 6 Det som er født av kjøt, er kjøt, og det som er født av Anden, er ånd. 7 Undrast ikkje på at eg sa til deg: De må fødast på nytt. 8 Vinden blæs dit han vil; du høyrer han susar, men du veit ikkje kvar han kjem ifrå eller kvar han fer av. Såleis er det med kvar den som er fødd av Anden.”  [Vinden: Både gresk og hebraisk har eitt og same ordet for “vind” og “ånd”.]

MTT 18,1 – MTT 18,11 {KVEN ER DEN STØRSTE?}  I same stunda kom læresveinane til Jesus og spurde: “Kven er den største i himmelriket?” 2 Då kalla han til seg eit lite barn, sette det midt imellom dei 3 og sa: “Sanneleg, det seier eg dykk: Utan at de vender om og vert som born, kjem de ikkje inn i himmelriket. 4 Den som gjer seg sjølv liten som dette barnet, han er den største i himmelriket.   5 {FORFØRINGAR OG FREISTINGAR}  Den som tek imot eit slikt lite barn i mitt namn, tek imot meg. 6 Men den som forfører ein av desse små som trur på meg, han var betre faren om dei hadde hengt ein kvernstein om halsen hans og søkkt han i havsens djup. 7 Å, usæle verd for hennar forføringar! Forføringane må koma, men ve det mennesket som dei kjem frå! 8   Om handa eller foten lokkar deg til synd, så hogg dei av og kast dei frå deg! Det er betre for deg å gå halt eller vanfør inn til livet enn å ha to hender og to føter og verta kasta i den evige elden. 9 Og om auga lokkar deg til synd, så riv det ut og kast det frå deg! Det er betre for deg å gå einøygd inn til livet enn å ha to augo og verta kasta i helvetes eld. 10   Ta dykk i vare så de ikkje vanvørder ein einaste av desse små! For eg seier dykk: Englane deira i himmelen ser alltid min himmelske Fars åsyn. 11 For Menneskesonen er komen for å frelsa det som var fortapt.  [Verset vantar i dei eldste handskriftene. Sjå Luk 19, 10.]

Kristus døde i staden for oss, så vi skulle få barnekår hos Gud.

GLT 4,1 – GLT 4,7   Lat meg forklara dette. Så lenge ein arving er umyndig, er det ingen skilnad på han og trælen, endå han er herre over heile eigedomen. 2 Han står under formyndarar og hushaldarar til den tid far hans har fastsett. 3 Såleis var det med oss òg. Då vi var umyndige, var vi trælar under grunnkreftene i verda. [grunnkreftene i verda: dei makter og lover som rår i den falne verda. Sjå Kol 2, 8. 20 f.] 4 Men då tida var fullkomen, sende Gud Son sin, fødd av ei kvinne, fødd under lova. 5 Han skulle kjøpa dei frie som var under lova, så vi kunne få barnekår. 6 Og sidan de er born, har Gud gjeve sin Sons Ande i hjarto våre, og Anden ropar: “Abba, Far!” 7 Difor er du ikkje lenger træl, men son. Og er du son, då er du òg arving, innsett av Gud.

EFE 1,5   I kjærleik og av eigen fri vilje  har han føreåt etla oss  til å få barnekår hjå seg ved Jesus Kristus,

RMR 8,14 – RMR 8,17 Alle som vert drivne av Guds Ande, dei er Guds born. 15 Det var ikkje ei trældomsånd de fekk, så de atter skulle reddast. Nei, det var Barnekårsanden de fekk, som gjer at vi ropar: “Abba, Far!” 16 Anden sjølv vitnar med vår ånd at vi er Guds born. 17 Men er vi born, då er vi arvingar òg. Vi er Guds arvingar og Kristi medarvingar, så sant vi lid med han; så skal vi òg eiga herlegdomen saman med han.

Han har gitt oss barnekår hos Gud og han gir oss ånd og liv.

LUK 11,9 – LUK 11,13   Og eg seier dykk: Bed, så skal de få. Leita, så skal de finna. Banka på, så skal det verta opplate for dykk. 10 For kvar den som bed, han får, og den som leitar, han finn, og den som bankar på, for han vert det opplate. 11   Finst det ein far mellom dykk som gjev son sin ein orm når han bed om ein fisk, 12 eller gjev han ein skorpion når han bed om eit egg? 13 Når då de som er vonde, veit å gje borna dykkar gode gåver, kor mykje meir skal ikkje Faderen gje Den Heilage Ande frå himmelen til dei som bed han!”

JOH 6,63 Det er Anden som gjer levande; her kan menneske ingen ting gjera. Dei ord eg har tala til dykk, er ånd og liv.

JOH 10,10 Tjuven kjem berre for å stela, drepa og øyda. Eg er komen for at de skal ha liv og overflod.

Noko er opplagt.

Når vi meiner noko er opplagt, så seier vi gjerne at det er sjølvsagt eller at naturlegvis er det slik. At det er sjølvsagt kjem vel av at ein kan rekne med at det er eg sjølv som seier det fordi det er eg sjølv som meiner det og derfor er det slik for meg sjølv. Tilsvarande for kven som helst annan. Når eg er velsigna og lever i barnekåret, veit Gud kva eg tenker og erkjenner i mitt stille sinn og høyrer kva eg seier. Barnet byrjar å prate før det kan å prate skikkeleg, det lærer ved å prøve og praktisere og sjølvsagt likar foreldra å høyre det. Naturleg vis vil det etter kvart erkjenne kva som er rett og sant og seie det og då må faren møte barnet på det sitt nivå. Sjølvsagt elskar han barnet sitt og har omsorg for det og prøver å forstå kva som soleis er sjølvsagt for barnet, sjølv om barnet ikkje klarar å seie det skikkeleg eller ikkje forstår det godt nok sjølv. Faderen veit då og forstår då alt så mykje betre enn vi.

Borna har sin naturlege vekst og Faren lærer dei opp på det nivå dei er på. Dei byrja å spørje etter korleis det er med kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne, den naturlege formeiringa og Faderen svarar, sjå til dømes i Høgsongen. Men Gud er ånd og han tek seg først og frems av den åndelege sida av saka, det primære er at vi skal han hans kjærleik i hjertet ved den Heilage Ande (Rom.5,1-5).

Sanningens Ande.

Før han døde, førebua han disiplane sine på at dei skulle få den Heilage Ande, Sanninganden, den skulle føre dei fram til heile Sanninga og den skulle setje dei fri.

JOH 8,31 – JOH 8,36 {ABRAHAMS ÆTT}  Så sa Jesus til dei jødane som var komne til tru på han: “Vert de verande i mitt ord, er de rette læresveinane mine. 32 Då skal de få kjenna sanninga, og sanninga skal gjera dykk frie.” 33 “Vi er Abrahams ætt,” la dei imot, “og har aldri vore trælar for nokon. Korleis kan du då seia at vi skal verta frie?” 34 Jesus svara: “Sanneleg, sanneleg, det seier eg dykk: Kvar den som gjer synd, er træl under synda. 35 Ein træl vert ikkje verande i huset for all tid, men ein son vert verande der for all tid. 36 Får Sonen gjort dykk frie, vert de retteleg frie.

JOH 16,5 – JOH 16,15 No går eg til han som har sendt meg, men ingen av dykk spør: “Kvar går du av?” 6 For hjarta dykkar er fullt av sorg fordi eg har sagt dette. 7 Men eg seier dykk som sant er: Det er til gagn for dykk at eg går bort. For går ikkje eg bort, kjem ikkje talsmannen til dykk. Men går eg bort, skal eg senda han til dykk. 8 Og når han kjem, skal han gjera det klårt for verda kva synd er, kva rett er og kva dom er: 9 Synda er at dei ikkje trur på meg; 10 retten får eg, fordi eg går til Faderen, og de ikkje ser meg lenger; 11 domen er at hovdingen over denne verda er dømd. 12   Enno har eg mykje å seia dykk, men de kan ikkje bera det no. 13 Men når han kjem, Sanningsanden, skal han leia dykk fram til heile sanninga. For han skal ikkje tala av sitt eige, men tala det han høyrer, og kunngjera for dykk det som skal koma. 14 Han skal herleggjera meg, for han skal ta av mitt og forkynna for dykk. 15 Alt det Faderen har, er mitt. Difor sa eg at han skal ta av mitt og forkynna for dykk.

RMR 8,27 Og Gud som ransakar hjarto, veit kva Anden vil; for det er etter Guds vilje, det Anden bed om for dei heilage.

1KO 2,1 – 1KO 2,16 {GUDS LØYNDOM ER OPENBERRA}  Då eg kom til dykk, brør, forkynte eg ikkje Guds vitnemål med meisterskap i talekunst eller visdom. 2 For eg ville ikkje vita av noko anna hjå dykk enn Jesus Kristus og han krossfest. 3 Veik, redd og skjelvande var eg mellom dykk. 4 Og det var ikkje med overtalande argument og visdomslære eg bar fram ordet og bodskapen, men med provføring av Ande og kraft. 5 For eg ville ikkje at trua dykkar skulle byggja på menneskevisdom, men på Guds kraft. 6   Likevel forkynner vi òg ein visdom, for dei som er mogne. Det er ein visdom som ikkje høyrer denne verda til eller herrane i denne verda, dei som går til grunne. 7 Nei, vi talar Guds visdom, som er ein løyndom; han var duld, men før tidene tok til, hadde Gud fastsett at den skulle føra oss fram til herlegdomen. 8 Denne visdomen har ingen av herrane i verda kjent til. Hadde dei kjent han, hadde dei ikkje krossfest herlegdomens Herre. 9 Men det står skrive:  Det auga ikkje såg,  det øyra ikkje høyrde,  det som ikkje kom opp  i nokon mennesketanke,  alt det Gud har gjort ferdig  for dei som elskar han, 10 det har Gud openberra for oss ved sin Ande. For Anden granskar alle ting, jamvel djupnene i Gud. 11 Kven veit kva som bur i mennesket utan ånda som er i mennesket? Så veit heller ingen annan enn Guds Ande kva som bur i Gud. 12 Men vi har ikkje fått den ånd som høyrer verda til, men den Ande som er frå Gud, så vi skal skjøna kva Gud i sin nåde har gjeve oss. 13 Og dette talar vi om, ikkje med ord som menneskeleg visdom har lært oss, men med ord vi har lært av Anden. For det som høyrer Anden til, tolkar vi med Andens eigne ord. 14 Men det mennesket som ikkje har Anden, tek ikkje imot det som høyrer Guds Ande til. Det er ein dårskap for han, og han kan ikkje forstå det; dette kan berre dømast om på åndeleg vis. 15 Men det mennesket som har Anden, kan døma om alt, men sjølv kan han ikkje dømast av nokon. 16 For  kven kjende Herrens hug,  så han kunne gje han råd? Men vi har Kristi hug.

Gud lærer oss opp og utrustar oss ved sitt Ord og sin Ande og gjer oss kompetente til å tene han og forkynne evangeliet for alle folkeslag.

At vi er velsigna betyr at vi har samfunn med Gud som er ånd og det gir oss i prinsippet integritet i samfunnet, det gjer oss i prinsippet sosiale og kompetente til å delta. Det er så enkelt at det er berre å ta imot Anden i trua på Jesus, av berre nåde, det er Sanningens Ande som openberrar Ordet for oss og fører oss fram til heile sanninga, så den set oss fri. Og han utrustar oss til å tene han med ei åndelege nådegåvene i kyrkjelyden og til å forkynne evangeliet for alle folkeslag.

Dei fyrste kristne nytta seg av dette og Gud var med dei og gav vekst. Folk kom til kyrkja og den voks, for der opplevde folk at dei fekk noko.

GLT 3,1 – GLT 3,14 {LOV ELLER TRU – FORBANNING ELLER VELSIGNING}  De uvituge galatarar! Kven har trylt dykk, de som har fått Jesus Kristus måla for augo som krossfest? 2 Svar meg på ein ting: Var det ved lovgjerningar de fekk Anden, eller ved å høyra og tru? 3 Er de så vitlause? De tok til ved Anden, vil de no fullføra med menneskeverk? 4 Har de opplevt alt dette til fånyttes – om det då verkeleg er til fånyttes. 5 Han som gjev dykk Anden og gjer under mellom dykk, gjer han det på grunn av lovgjerningar eller fordi de høyrer bodskapen og trur? 6 Om Abraham heiter det: Han trudde Gud, og difor rekna Gud han for rettferdig. 7 Så skjønar de at det er dei som trur, som er Abrahams born. 8 Skrifta såg føreåt at Gud ville rettferdiggjera heidningane ved tru, og føreåt forkynte ho denne gode bodskapen for Abraham: I deg skal alle folkeslag velsignast. 9 Difor vert dei som trur, velsigna saman med den truande Abraham. 10 Men dei som held seg til lovgjerningar, er under forbanning. For det står skrive: Forbanna er kvar den som ikkje held fast på alt det som står skrive i lovboka, og gjer etter det. 11 At ingen vert rettferdig for Gud ved lova, det er klårt, for det står skrive: Den rettferdige, ved tru skal han leva. 12 I lova spørst det ikkje om tru; der heiter det: Den som held boda, skal leva ved dei. 13 Men Kristus kjøpte oss fri frå forbanninga av lova då han kom under forbanning for vår skuld. For det står skrive: Forbanna er kvar den som heng på eit tre. 14 Dette hende for at folkeslaga ved Jesus Kristus skulle få den velsigning som Abraham hadde fått lovnad om, og for at vi ved trua skulle få Anden, som var lova.

Når sonen er liten, er det ikkje stor skilnad på han og trælen, han vert sett under formyndarar (Gal.4), men når han vert eldre vert skilnaden større og det er om å gjere for han å vekse i barnekåret, så han får nytte seg meir av sine rettar som arving.

EFE 4,1 – EFE 4,16 {EINSKAPEN I KYRKJA}  Så legg eg dykk på hjarta, eg som er fange for Herrens skuld, at de må leva eit liv som er verdig det kallet de har fått. 2 Ver audmjuke, ta dykk ikkje til rettes, men ver tolsame, så de ber over med kvarandre i kjærleik. 3 Legg vinn på å vera eitt i Anden, i den fred som bind saman: 4 Ein lekam, ein Ande, liksom de fekk ei von då de vart kalla, 5 ein Herre, ei tru, ein dåp, 6 ein Gud og Far for alle, han som er over alle, gjennom alle og i alle. 7   Nåden er gjeven kvar einskild av oss alt etter som Kristi gåve vert tilmælt. 8 Difor står det:  Han steig opp i det høge og førte bort fangar;  han gav menneska gåver. 9 Men at han steig opp, vil ikkje det seia at han fyrst hadde stige ned til det djupaste av jorda? 10 Og han som steig ned, han er den same som steig opp, høgt over alle himlar, for å fylla alt. 11 Det var han som gav gåver: Han sette somme til apostlar, somme til profetar, somme til evangelistar, somme til hyrdingar og lærarar. 12 På den måten ville han gjera dei heilage fullt dugelege til teneste, så Kristi lekam kan byggjast opp, 13 til vi alle når fram til einskap i trua på Guds Son og i kjennskap til han, og vi vert den mogne mann, som har nått sin fulle vokster og fått heile Kristi fullnad. 14   Så skal vi ikkje lenger vera umyndige, ikkje la oss kasta hit og dit og driva om av kvart lærdomsver, så vi vert eit bytte for menneska sitt falske spel og villfaringa sine listige kunster. 15 Vi skal vera true mot sanninga i kjærleik og i eitt og alt veksa opp til han som er hovudet, Kristus. 16 Han gjev heile lekamen vokster og gjer at han vert sett saman og halden i hop av kvart støttande band, alt etter den oppgåva som kvar einskild lem har fått tilmælt. Såleis veks lekamen og vert oppbygd i kjærleik.

Møte med vantrua, ikkje lenger så opplagt. Lovisk, moralfilosofisk, evangelisk, vitskapleg og pedagogisk metode.

Vern mot forføring, lære å dømme rett.

Paulus sa at styresmakta var innsett av Gud, så den skulle straffe uretten, derfor skulle dei kristne lyde den, sjølv om den forfølgde dei. Dei forkynte evangeliet til kven som helst, til soldatane og kommandantane deira også. Om dei tok imot og trudde, betydde ikkje det at dei måtte seie opp stillingane sine. Men under dei hardaste kristendomsforfølgingane kunne det tenkast at ein soldat fekk ordre om å drepe kristne fordi dei var kristne. Då ville han gjere rett i å nekte, sjølv om det betydde at han sjølv måtte lide martyrdøden saman med dei. Men han kunne komme i liknande dilemma i mange andre situasjonar også. Sjølvsagt var han budd på å drepe i krig, men han kunne få ordre om å drepe sivile også. Skulle han då vurdere det og avgjere det sjølv kva som var rett, eller skulle han berre følgje ordre? Han måtte vel berre følgje ordre? Når styresmakta dømmer om kva som er rett og gale, er ikkje det med den kunnskapen som menneska fekk av kunnskapstreet? Og Paulus lærde oss at vi ikkje måtte la oss dåre slik som ved syndefallet.

2KO 11,2 – 2KO 11,4 For eg brenn av omsut for dykk, som Gud sjølv. Eg har trulova dykk med Kristus, og berre med han, så eg kan føra dykk fram for han som ei rein møy. 3 Men eg er redd at liksom ormen dåra Eva med sine svikråder, såleis skal òg tankane dykkar førast på avvegar, bort frå den ærlege og reine truskapen mot Kristus. 4 For de toler det svært så godt at nokon kjem og forkynner ein annan Jesus enn den vi har forkynt, eller at de får ei anna ånd enn den de har fått, eller eit anna evangelium enn det de har teke imot.

Men når Gud ikkje tillet dei å ete av kunnskapstreet, kvifor planta han det der då? Eg tenker meg at det betyr at det er kunnskap som dei på sett og vis har, men når dei åt av frukta på det treet, så vart kunnskapen integrert i dei, slik at den sa dei noko om korleis dei var som menneske. Så dei kunne tenke slik hjerna men ikkje med hjertet. Men det skulle den ikkje, dei skulle ikkje ha eit slikt forhold til den kunnskapen. Vakta hjertet ditt framfor alt det du vaktar, for livet går ut ifrå det.

OSP 4,10 – OSP 4,27 {VEGEN I LJOSET OG I MØRKRET}  Høyr etter, son, ta imot mine ord,  så vert dine leveår mange. 11   Eg lærer deg visdoms veg  og fører deg på dei rette stigar. 12   Når du går, skal ingenting hindra foten,  og når du spring, skal du aldri snåva. 13   Hald alltid fast på det du har lært,  ta vare på det, for det er ditt liv. 14   Slå ikkje inn på gudløysings stig,  fylg ikkje vegen dei vonde går. 15   Sky han og hald deg unna,  vend deg frå han og gå utanom!  16   Dei gudlause får ikkje sova  utan at dei har gjort eitkvart vondt;  dei misser svevnen  om dei ikkje har fått einkvan til å falla. 17   For vondskap er maten dei et,  og valdsferd er vinen dei drikk. 18   Men stigen åt dei rettferdige er lik morgonglima,  som vert bjartare og bjartare til det er ljos dag. 19   Men den vegen dei vonde går, er som kolmørkret;  dei veit ikkje kva dei snåvar i.  20 {HALD STØ KURS!}  Lyd på det eg seier, son min,  vend øyra til og høyr mine ord! 21   Slepp dei aldri ut or syne,  gøym dei djupt i hjarta! 22   For dei er liv for den som finn dei,  og helsebot for heile kroppen. 23   Ta vare på hjarta framfor alt du tek vare på,  for livet går ut frå det. 24   Hald deg frå falske ord,  bruk aldri lippene til svik! 25   Lat augo dine sjå beint fram,  fest blikket på det som ligg framføre deg! 26   Legg merke til dei far du skal fylgja,  hald heile vegen stø kurs! 27   Vik ikkje av til høgre eller venstre,  hald foten din frå det som er vondt!

Ein av foredragshaldarane på ”Hellig Herdag”  var professor i medisin, Åshild Vege, ho var rettsmedisinar og obduserte lik og då kom ho i kontakt med dei pårørande også mordaren. Det var ei psykisk påkjenning, der var sterke kjensler inn i biletet, spesielt kunne det vere tøft å møte mordaren. Men ho passa på hjertet sitt, at ho hadde den kristen nestekjærleiken i hjertet også i møtet med mordaren. Samtidig måtte ho vere profesjonell i sitt arbeid og jurien måtte vere profesjonell. Så det arbeidet måtte ikkje påverkast av kjenslene.

Det kan også ha å gjere med at det du et, det lever du av. Men hendsikta med å bruke sverdet er ikkje å brødføde seg, men å straffe uretten. Ei profesjonell krigar og slostar har lært seg å reagere kjapt og rett, med å bruke sansane og tenke med hjerna og reagere, ja, med den inste hjerna kjem reakjonen gjerne automatisk, han reagerer kjapt og rett utan å tenke noko særleg over det. Eller kven som helst kunne vere ute for ei nesten-ulykke og reagerte kjapt på liknande vis. Så tenker han meir over det etterpå, framleis tenker han med hjerna. Men det har enno ikkje rørt særleg ved dei tankane han har i hjertet. Vi tenker analytisk og fornuftig og argumenterer med hjerna, men vi tenker annleis med hjertet, vi trur med hjertet, vi trur på Guds Ord og lever ved å tru på det, derfor må vi forsyne oss med det og ete det. Og slik får vi doge tankar i hjertet. Vi trur på Jesus med hjertet og slik trur vi til rettferd. Då blir vi i stand til å vurdere ei sak utifrå Guds Ord og dømme rett. Så vi dømmer rett om kva som er godt og kva som er vondt. Men kva er då skilnaden mellom dette og å ete av kunnskapstreet? Skilnaden er vel at no held vi oss til Guds Ord og han gjer oss kompetente ved sitt Ord og sin Ande. Men Eva vart forførde ved at ho ikkje heldt seg til Guds Ord. Ormen forførde henne ved å forvrenge det og fornekte det.

Ikkje lenger så opplagt?

Kristendomsforfølgingane.

Jesus førebudde disiplane sine på at verda kom til å hate dei.

JOH 15,18 – JOH 15,25 {NÅR VERDA HATAR DYKK}  Når verda hatar dykk, skal de vita at ho har hata meg fyrst. 19 Hadde de vore av verda, då hadde verda elska sitt eige. Men de er ikkje av verda; eg har valt dykk ut or verda. Difor hatar verda dykk. 20 Kom i hug det ordet eg sa dykk: Ein tenar er ikkje større enn herren sin. Har dei forfylgt meg, vil dei forfylgja dykk òg. Har dei halde fast på mitt ord, vil dei halda fast på dykkar ord òg. 21 Men alt dette kjem dei til å gjera mot dykk for mitt namn skuld, fordi dei ikkje kjenner han som har sendt meg. 22 Var eg ikkje komen, og hadde eg ikkje tala til dei, då hadde dei vore utan skuld. Men no har dei ingen ting å orsaka synda si med. 23 Den som hatar meg, hatar Far min òg. 24 Hadde eg ikkje gjort slike gjerningar mellom dei som ingen annan har gjort, hadde dei vore utan skuld. Men no har dei sett dei, og likevel hatar dei både meg og Far min. 25 Men det ordet som står i lova deira, skulle oppfyllast: Dei hata meg utan grunn.

Men med den utrustinga Jesus gav dei, forkynte dei evangeliet likevel og Guds rike gjekk fram og Jesu kyrkje voks, den vart ein maktfaktor i samfunnet og keisaren legaliserte kristendomen og sidan bygde han makta si på den.

Den nye naturvitskapen, reformasjonen, kristen vekking, skulegang og nasjonal frigjering.

Etter kvart kom den tradisjonelt lærde overklassa inn i kyrkja med sin greske filosofi, men denne moralfilosofien gjekk ikkje overeins med evangelisk kristendom. Dei prøvde å ta over med sin filosofi, sin verdslege visdom, men brynte seg skikkeleg på det, slik det viste seg ved utviklinga av den nye naturvitskapen. Så kom reformasjonen, kristne vekkingar som pietismen og purtanismen, allmenn skulegang. Det viste seg at den katolske kyrkja brukte våpenmakt mot pionerar i den nye naturvitskapen og mot evangelisk kristendom, så dette var eigentleg Dyrets rike som streid imot Guds rike. Luther var avhengig av militær støtte frå tyske fyrstar for å vinne fram med reformasjonen. Men så kom kristne vekkingar som pietismen og puritanismen, evangeliet vart forkynt og det var ein frigjerande bodskap, dei starta skular, så folket fekk utdanning. Det danna eit godt grunnlag for nasjonal frigjering og sjølvstende og for demokrati.

Pedagogisk metode.

Ein god far tuktar den son han tek seg av.

I den fyrste kristne tida gjekk kristendomen fram til tross for at dei vart forfølgde med voldelege metode utan at dei tok igjen med voldelege metode. Men no var der dei som tvert om hevda makta si med voldelege metode i kyrkja og det var problemet. Maktinteressene til dei tyste fyrstane gjorde sitt til at pietismen vart autoritær, dei starta skular, men med ein autoritær pedagogikk, så ”å bryte barnets vilje” vart deira pedagogiske trusvedkjenning. Men dette rimar ikkje dårleg med barnevelsigninga og barnekåret hos Gud.

Venstreradikale har forklart den strenge barneoppsedinga, både i skulen, kyrkja og heimen, utifrå det som står skrive i Bibelen om at ein Far tuktar den son han har kjær.

OSP 3,12   For Herren tuktar den han elskar,  som ein far refser den son han har kjær.

OSP 13,24   Den som sparer på riset, hatar son sin,  den som elskar han, tuktar han tidleg.

OSP 1,7   Age for Herren er opphav til kunnskap;  dårar vanvørder visdom og tukt.

OSP 3,11   Son min, vanvørd ikkje Herrens tukt,  miss ikkje motet når han refser!

OSP 5,12   og seia: “Korleis kunne eg hata tukt  og ikkje bry meg om refsing!

OSP 6,23   For bodet er ei lykt og læra eit ljos,  refsing og tukt er ein veg til livet.

OSP 13,18   Armod og skam får den som ikkje vil vita av tukt,  men ære får den som aktar på refsing.

OSP 15,32   Den som avviser tukt, vanvørder seg sjølv,  den som høyrer på refsing, får godt skjøn.

HEB 12,5 – HEB 12,8 Har de gløymt dei manande ord som talar til dykk som til søner:  Son min, vanvørd ikkje Herrens tukt,  miss ikkje motet når han refser deg. 6   For den Herren elskar, tuktar han,  og han refser kvar son han tek seg av. 7 At de må lida, tener til å oppseda dykk; Gud steller med dykk som med born. Finst det ein son som faren ikkje tuktar? 8 Får de ikkje tukt som alle andre, då er de ikkje søner, men uekte born.

ÅPE 3,14 – ÅPE 3,22 {TIL LAODIKEA}  Skriv til engelen for kyrkjelyden i Laodikea:  Dette seier han som er Amen, det trufaste og sannferdige vitnet, opphavet til Guds skaparverk: 15 Eg veit om gjerningane dine; du er korkje kald eller varm. Gjev du var kald eller varm! 16 Men du er lunka, ikkje kald og ikkje varm. Difor vil eg spytta deg ut or min munn. 17 “Eg er rik,” seier du, “eg har overflod og vantar ingen ting.” Men du veit ikkje at nett du er arm og ynkeleg, blind, fattig og naken. 18 Difor rår eg deg til å kjøpa av meg gull som er lutra i eld, så du kan verta rik, og kvite klede som du kan kle deg med og løyna di nakne skam, og salve til å ha på augo dine, så du kan sjå. 19   Alle dei eg har kjær, refser og tuktar eg. Gjer alvor av å venda om! 20 Sjå, eg står for døra og bankar på. Om nokon høyrer mi røyst og opnar døra, då vil eg gå inn til han og halda måltid, eg med han og han med meg. 21   Den som sigrar, han vil eg la sitja med meg på min kongsstol, liksom eg sjølv har sigra og sett meg med Far min på hans kongsstol. 22   Den som har øyro, han høyre kva Anden seier til kyrkjelydane!

Men her verkar det som dei er historielause, for denne autoritære pedagogikken kjem heller frå den moralfilosofiske tradisjonen som fortrengde evangelisk kristendom. Korleis sjå skilnad på det? Jau, foreldra må tenke over om dei tuktar barnet sitt for å oppsede det fordi dei elskar det og vil det vel eller om dei gjer det fordi dei kjenner det som ei ordre frå høgare hald.

Så hevdar dei at når borna vert straffa slik, så vert dei opplærde til å utøve vold. Ja det kjem sikkert frå fagfolk, psykologar og pedagogar. Og det er ikkje så vanskeleg å forstå. Spesielt om dei føler dei vert straffa urettmessig og urimeleg. Dei kan oppfatte det som at dei vert straffa for noko dei ikkje har gjort, det er som ei betaling, så dei vil ha det som dei har betalt for og derfor gjer dei noko vondt. Dei vert straffa fordi ei høgare makt vil det og det er som om dei vert selde til den makta som trælar.

Men evangeliet er den glade bodskapen om at Jesus har betalt prisen for oss med sitt eige blod, for å kjøpe oss fri frå trældomen, så vi skal leve for han.

RMR 6,1 – RMR 6,11 {SAMEINA MED KRISTUS I DÅPEN}  Kva skal vi då seia? Skal vi halda fram i synda, så nåden kan verta så mykje større? 2 Langt ifrå! Vi som har døytt frå synda, korleis kan vi framleis leva i synda? 3 Eller veit de ikkje at alle vi som vart døypte til Kristus Jesus, vart døypte til døden hans? 4 Vi vart gravlagde med han då vi vart døypte med denne dåpen til døden. Og liksom Kristus vart oppreist frå dei døde ved Faderens veldige kraft, skal vi òg leva eit nytt liv. 5 Har vi vakse saman med Kristus i ein død som er lik hans, skal vi òg vera eitt med han i ei oppstode som er lik hans. 6 Vi veit at vårt gamle menneske vart krossfest med han, for at den lekamen som er under synda, skulle gjerast til inkjes, og vi ikkje lenger træla under synda. 7 For synda har ikkje lenger nokon rett over den som er død. 8 Men er vi døde med Kristus, då trur vi at vi òg skal leva med han. 9 Vi veit at når Kristus er oppreist frå dei døde, døyr han ikkje meir, for døden har ikkje lenger makt over han. 10 Då han døydde, gjorde han opp med synda ein gong for alle. Det livet han no lever, lever han for Gud. 11 På same måten skal de rekna dykk som døde for synda, men levande for Gud i Kristus Jesus.

RMR 6,12 – RMR 6,23 {I TENESTE FOR GUD}  Lat då ikkje synda rå i dykkar døyelege lekam, så de gjev etter for lystene i lekamen. 13 Og byd ikkje fram lemene dykkar til rådvelde for synda, så dei vert våpen for uretten. Men byd dykk sjølve fram til teneste for Gud, så de brukar lemene for han, til våpen for det som er rett. De var då døde og har fått liv. 14 Synda skal ikkje vera herre over dykk. De er då ikkje under lova, men under nåden. 15   Kva så? Skal vi synda, sidan vi ikkje er under lova, men under nåden? Langt ifrå! 16 De veit at når de steller dykk til rådvelde for einkvan og lyder han, då vert de trælar under den som rår over dykk; anten vert de trælar under synda, og det fører til død, eller under lydnaden, og det fører til rettferd. 17 Men Gud vere takk! De som før træla under synda, har no av hjarta vorte lydige mot den læra som vart dykk overgjeven. 18 De har vorte frigjorde frå synda og er trælar for rettferda – 19 eg brukar eit bilete frå dagleglivet fordi de er skrøpelege menneske. Før baud de fram lemene dykkar til teneste for umoral og urett, og det førte berre til endå meir urett. Men no skal de by fram lemene dykkar til teneste for det som er rett, så de kan verta helga. 20 Medan de træla under synda, var de ikkje bundne av det som er rett. 21 Kva slag frukt hausta de av det? Slikt som de no skjemmest ved, for det fører til døden. 22 Men no er de frigjorde frå synda og har vorte tenarar for Gud; og frukta av det er eit liv i helging og til sist evig liv. 23 For den løn synda gjev, er døden, men Guds nådegåve er evig liv i Kristus Jesus, vår Herre.

Det som er så merkeleg her, er at Paulus påstår at å vere under lova betyr å vere træl under synda og uretten med den gamle naturen.  Folk flest, spesielt dei lærde innan samfunnsvitskapane, tenker nok som so at med opplæring i lova sin bokstav, moral- og politisk filosofi, skal dei få slutt på lovløysa. For styresmakta skal straffe uretten, så slik sett er det rett. Men det gir ikkje ei heilskapleg forståing av røyndomen, av mennesket og menneskelivet. Evangelisk kristendom er noko anna enn dette og slik er også den kristne kyrkja noko anna enn stats-makta. Ja, endåtil i det gamle testamentet var templet og prestetenesta noko anna enn kongsmakta.

Lova var gitt for å straffe uretten. Men dersom ein tenker seg at den gir ei heilskapleg forståing av menneskelivet, vår tenking, heile røyndomen, så alt skal styrast med den, både det einskilde mennesket og statsmakta, så må der vere gjort urett for å styre, for berre dersom der er gjort urett, skal lova handhevast. Så det vart slik at prestane levde av folkets synder (jfr ete av kunnskapstreet).

HSE 4,6 – HSE 4,10   Folket mitt skal gå til grunne  fordi det ikkje kjenner Gud.  Sidan du har vraka kjennskapen til han,  vrakar eg deg som prest.  Du gløymde lova åt din Gud,  difor gløymer eg òg dine søner. 7   Så mange dei er, har dei synda mot meg,  si ære bytte dei bort i skam. [ære – skam: Herren – Ba’al.] 8   Dei lever av mitt folks synd  og lengtar etter deira misgjerning. 9   Difor går det presten som folket;  eg vil straffa han for hans ferd  og løna han for hans gjerningar. 10   Dei skal eta og ikkje mettast,  driva utukt og ikkje auka i tal;  for dei har vendt seg bort frå Herren  og bryr seg ikkje om han.

Trua og kjennskapen til Gud mangla, korleis kunne dei då leve etter lova, etter første og andre bodet, om at dei ikkje skulle ha andre gudar og ikkje misbruke namnet hans? Det gjekk no ikkje det.

Paulus gjer det klart for oss at dei som trælkar under lova, eigentleg er trælar under uretten og lovløysa med den gamle vonde naturen. Men vi skal sjå det slik at dette gamle mennesket er død med Kristus. Ved trua på han er vi rettferdige for Gud og då er vi trælar for den rettferda, ved at vi lyder han og held oss til læra hans. Og Paulus er hans apostel som underviser oss den læra.

Jesus kalla oss og vi tok imot kallet, så slik baserer det seg på fri vilje. Jesus er Guds Ord, vi tok imot han i tru og han gav oss den Heilage Ande av berre nåde. Kristus er Guds Ord, han er sanninga som set oss fri, vi elskar han og får oppleve at den Heilage Ande fører oss fram til heile Sanninga. Så den Heilage Ande er den store pedagogen. Gud gjer sitt verk i oss ved sitt Ord og sin Ande og verkar i oss både det å ville og det å virke.

FIL 2,13 For det er Gud som verkar i dykk både å vilja og å gjera etter hans gode vilje.

Så forklaringa på denne strenge pedagogikken var at styresmaktene innførde allmenn skulegang, så dei kravde at borna skulle gå på skule. Då var det ikkje lenger frivillig men med krav og tvang. Likevel kan borna ha den sjølvforståinga at dei er Guds born og går på skule av eigen fri vilje i tru og tillit til at det er Gud som elskar dei og har omsorg for dei som sine born. Om dei vert straffa for noko på skulen, kan dei sjå det slik at Faderen tuktar det barnet han har kjært.

Eit hardare samfunn.

I vår tid prøver dei seg på nytt med å fortrenge evangelisk kristendom med moral- og politisk filosofi, men framleis høver ikkje verken med vitskapen eller med Bibelen. Framleis kan vi prøve å forstå det utifrå den antikke moral- og politiske filosofien som kom inn i kyrkja i middelalderen.

Både kristne leiarar og venstreradikal har med sin moral- og politiske filosofi fortrengt evangelisk kristendom og det har ført til eit hardare samfunn, der den frie vilje og den frie og opne kommunikasjon mellom menneske vert fortrengt, men den ”kunnskapen” dei erstattar den med, er då å karakterisere som baktale og overtru. Resultatet er at det vert brukt dess meir tvang mot det einskilde mennesket. Det vert forsterka ved at muslimar kjem til landet. Deira metode er som kjent å gjere meir bruk av tvang ved fysisk makt.

Og kvifor det? Årsaka til det er at menneske har vendt seg bort ifrå Jesus, så dei ikkje lenger tek imot lærdom enkelt ved å høyre forkynninga av Guds Ord og ta imot i tru.

Platon, Piaget, Vygotsky.

Platon påstod at menneskets fysiske natur var vond og derfor vart menneske så dumme at dei hadde vanskeleg for å få innsikt i det godes ide. Men med lang utdanning skulle dei få betre innsikt, og utdanninga skulle bringe fram ei elite med betre innsikt og den skulle styre med diktatorisk makt. Slik forklarde Platon det vondes problem og slik ville han prøve å løyse det. Men påstanden om den vonde menneskenaturen vart som ei religiøs dogme for den tradisjonelt lærde overklassa og det hang saman med trua på Zevs. I Bibelen vert han kalla Draken, det er Djevelen, dei dyrka han som gud og gjennom den religionen fekk dei ein vond natur.

Men Bibelen forklarar det vondes problem med syndefallet, synda skilde mennesket frå Gud, for dei hadde fått ein vond natur og Gud dømde dei til døden. Men Kristus døde i staden for oss, med eitt offer tok han bort synda ein gong for alle. Så vi ved trua på han skulle få den velsigninga som var lova gjennom Abraham, i han skulle alle folkeslag velsignast.

Så platonismen talar om mennesket slik som det er, skilt frå Gud. Og det svarar til det som Paulus sa om mennesket slik som det er i seg sjølv, altså den gamle vonde naturen. Og vi finn igjen noko liknande i seinare filosofi, i liberalisme, der menneske vert forstått som fritt og sjølvstendig, autonomt, derfor vert det forstått som egoistisk. Men så spørst det, korleis kan det då lære språk, korleis kan det vere sosialt? Det vert tenkt atomistisk, der mennesket er som eit atom og samfunnet består av fleire atom som vekselverkar med kvarandre.

Og vi finn det igjen i pedagogikk, der barnet vert forstått som sjølvstendig og egoistisk, men som blir sosialisert, Piaget var ein stor pedagog, han meint barnet fekk ideen først og så kom språket. Barnet var egosentrisk, hadde problem med å sjå same sak frå ein annan synsstad. Men Vygotsky hevda barnet er i utgangspunktet sosialt og usjølvstendig og språket er der allereie. Men det blir opplært til å verte meir sjølvstendig, så det i voksen alder klarer seg sjølv, så det ikkje lenger er så avhengig av hjelp og støtte frå foreldra. Det skal lære seg opp til å stå på eigne føter.

Men her er noko som er merkeleg i denne tankegangen. Ein nyfødd baby vil instinktivt vende seg til mora for å få kjærleik og omsorg, for å få morsmelk og faren vil naturlegvis ha omsorg for dei begge. Barnet ventar seg kjærleik og omsorg frå dei begge og dei vil elske det og gje det den omsorga det treng. Dei vil ikkje påstå at barnet er egoistisk av den grunn. Kanskje kan det verte bortskjemt, for å unngå det, må dei gjer det klart for barnet at dei med sin kjærleik og omsorg for det veit betre og så la det vere saman med andre born, så det lærer å forstå at dei også treng kjærleik og omsorg.

Piaget tenkte seg vårt sinn og vår hukommelse som kognitive skjema, barnet (eleven) lærer ved å fylle ut sine kognitive skjema (”assimilasjon”). Men så kan det verte stilt overfor eit vanskelegare problem, som det vanskeleg kan forstå utifrå sine kongnitive skjema. Då må det bygge om sine skjema (”akkomodasjon”). Det er om å gjere at det vert stilt overfor passelege utfordringar, så det vert nysgjerrig etter å finne svar og venteleg klarer det. Slik vert det motivert til læring. Det skjer overfor læreboka og læraren, men det skjer også overfor dei andre elevane. Vygotsky la stor vekt på at dei skulle lære i fellesskap gjennom kommunikasjon med kvarandre.

No kan vi tenke oss at det skjer også når barnet vert erta. Då må det vere om å gjere for barnet å ikkje ta seg sjølv meir høgtideleg enn at det tek det fint, kanskje endåtil humoristisk. Det kan by på ei utfordring om å bygge om sine kognitive skjema, ved at det ikkje tek seg sjølv så altfor høgtideleg, viser det vilje til nettopp det. Barna kan vel ha det artig med å erte kvarandre litt, dei blir utfordra til å svare for seg og blir med på ord-leiken og lærer av det. Så ein skal ikkje vere så altfor rask med å kalle det mobbing, men der får vere visse grenser og vi set dei når vi kallar det mobbing. Og som kristne må vi vere spesielt på vakt mot mobbing som kan karakteriserast som kristendomsforfølging, som eit sosialt krav om at du skal fornekte di personlege tru på Jesus. Vi må passe på at utdanninga ikkje vert indoktrinering og propaganda. Korleis då? Ved at barnet (eleven) sjølv får tid til å assimilere og akkomodere, slik at det lærer ved at det sjølv brukar sin kritiske sans, forstår, erkjenner og lærer.

Ny skapning i Kristus. Ferdiglagde gjerningar. Velsigninga i barnekåret.

Ny skapning i Kristus.

Paulus har lært oss at det som betyr noko, er å vere ein ny skapning.

2KO 5,14 – 2KO 5,21 For Kristi kjærleik tvingar oss. Vi veit at éin døydde for alle, difor har dei alle døytt. 15 Og han døydde for alle, så dei som lever, ikkje lenger skal leva for seg sjølve, men for han som døydde og stod opp for dei. 16   Så kjenner vi ikkje lenger nokon på reint menneskeleg vis. Og har vi kjent Kristus på den måten, så kjenner vi han ikkje såleis no lenger. 17 Difor, om nokon er i Kristus, er han ein ny skapning. Det gamle er borte, sjå, det er kome noko nytt. 18 Men alt dette er av Gud, han som forsona oss med seg sjølv ved Kristus og gav oss forsoningstenesta. 19 Det var Gud som i Kristus forsona verda med seg sjølv, så han ikkje tilreknar dei misgjerningane deira, og han har overgjeve oss ordet om forsoninga. 20 Så er vi då sendebod for Kristus, og det er som om Gud sjølv formanar gjennom oss: Vi bed i staden for Kristus, lat dykk forsona med Gud! 21 Han som ikkje visste av synd, har han gjort til synd for oss, så vi skal verta rettferdige for Gud i han.

Ja, Jesus hadde då sagt det til disiplane sine, at dei skjere vere i han, berre på den måten kunne dei bere god frukt.

JOH 15,1 – JOH 15,17 {DET SANNE VINTREET}  Eg er det sanne vintreet, og Far min er vingardsmannen. 2 Kvar grein på meg som ikkje ber frukt, tek han bort; og kvar grein som ber frukt, reinsar han så ho skal bera meir frukt. 3 De er alt reine på grunn av det ordet eg har tala til dykk. 4 Ver i meg, så er eg i dykk. Som greina ikkje kan bera frukt av seg sjølv, men berre når ho er på vintreet, såleis kan ikkje de heller bera frukt utan at de er i meg. 5 Eg er vintreet, de er greinene. Den som er i meg, og eg i han, han ber mykje frukt; men skilde frå meg kan de ingen ting gjera. 6 Den som ikkje vert verande i meg, vert kasta ut som ei grein og visnar. Folk samlar saman greinene og kastar dei på elden, og dei brenn. 7 Vert de verande i meg, og vert orda mine verande i dykk, så bed om kva de vil, og de skal få det. 8 På den måten vert Far min herleggjord at de ber mykje frukt, og de skal vera mine læresveinar. 9   Som Faderen har elska meg, har eg elska dykk. Ver i min kjærleik! 10 Held de boda mine, er de i min kjærleik, liksom eg har halde boda til Far min og er i hans kjærleik. 11 Dette har eg tala til dykk så mi glede kan vera i dykk, og gleda dykkar kan vera fullkomen. 12 Og det er bodet mitt: De skal elska kvarandre som eg har elska dykk. 13 Ingen har større kjærleik enn den som gjev livet sitt for venene sine. 14 De er venene mine så sant de gjer det eg byd dykk. 15 Eg kallar dykk ikkje tenarar lenger, for tenaren veit ikkje kva herren hans gjer. Eg kallar dykk vener, for eg har sagt dykk alt eg har høyrt av Far min. 16 De har ikkje valt ut meg, men eg har valt ut dykk og sett dykk til å gå ut og bera frukt, frukt som varer. Då skal Faderen gje dykk alt de bed om i mitt namn. 17 Dette er det eg byd dykk: De skal elska kvarandre!

GLT 6,14 – GLT 6,18 Men eg vil aldri rosa meg av noko anna enn av vår Herre Jesu Kristi kross. Ved den er verda krossfest for meg, og eg for verda. 15 For det som tel, er korkje å vera omskoren eller uomskoren, men å vera ein ny skapning. 16 Fred og miskunn vere med dei som har dette til rettesnor, og over Guds Israel! 17 Heretter må ingen valda meg møde meir, for eg ber Jesu merke på lekamen min. [Jesu merke: Trælar bar merket åt herren sin. Dei merke Paulus ber etter mishandling og sjukdom, viser at han er Jesu tenar.] 18 Vår Herre Jesu Kristi nåde vere med dykkar ånd, brør! Amen.

Så sjølv om der ikkje viser nokon skilnad på kroppen slik sett, er det like vel ein ny skapning. Korleis då? Kva er skilnaden på den gamle og den nye naturen?

Opphavleg skapte Gud mannen av mold frå marka og bles livsens ande i nasa på han, så han vart til ei levande sjel. Men når mennesket prøvde å forgude seg sjølv med sin eigen kunnskap, fall det ut av det og vart skilt frå det nære samfunnet med Gud. Gud er ånd, men mannen var mold og til molda skulle han attende.

Menneske som soleis er skilde frå Gud, er ”menneske slik som det er i seg sjølv” og det er den gamle vonde naturen.

RMR 8,1 – RMR 8,17 {LIVET I ANDEN}  Så er det då inga fordøming for dei som er i Kristus Jesus. 2 For Andens lov, som gjev liv, har i Kristus Jesus gjort meg fri frå lova åt synda og døden. 3 Det som var umogeleg for lova, av di ho var maktlaus på grunn av den vonde menneskenaturen, det gjorde Gud. For synda skuld sende han sin eigen Son i same skapnad som syndige menneske har, og heldt dom over synda i vår natur. [den vonde menneskenaturen: før omsett “kjøtet”. Same ordet er òg omsett “vår natur”, “den syndige naturen” o. l. Sjå Gal 5, 17; Ef 2, 3.] 4 Såleis skulle det som lova krev, verta oppfylt i oss som ikkje lèt oss leia av vår vonde natur, men av Anden. 5 Dei som lever etter sin syndige natur, trår etter det som høyrer menneske til, men dei som lèt Anden rå, trår etter det som høyrer Anden til. 6 For det som mennesket av naturen vil, fører til død, men det Anden vil, fører til liv og fred. 7 Det som mennesket av naturen trår etter, er fiendskap mot Gud, for vår vonde natur bøyer seg ikkje for Guds lov, kan det ikkje heller. 8 Slik mennesket er i seg sjølv, kan det ikkje vera Gud til hugnad. 9 Men de er ikkje i den syndige naturen; de er i Anden, så sant Guds Ande bur i dykk. Men er det nokon som ikkje har Kristi Ande, høyrer han ikkje han til. 10 Men bur Kristus i dykk, då er nok lekamen død på grunn av synd, men ånda er levande av di de er rettferdige for Gud. 11 Han var det som reiste Jesus opp frå dei døde. Og dersom hans Ande bur i dykk, skal han som reiste Kristus opp frå dei døde, også gjera dykkar døyelege lekam levande ved sin Ande som bur i dykk. 12   Så har vi då, brør, ingen skyldnad på oss mot den vonde naturen, så vi skulle leva etter den. 13 For lever de etter den vonde naturen, skal de døy. Men tyner de ved Anden dei vonde gjerningane lekamen gjer, då skal de leva. 14 Alle som vert drivne av Guds Ande, dei er Guds born. 15 Det var ikkje ei trældomsånd de fekk, så de atter skulle reddast. Nei, det var Barnekårsanden de fekk, som gjer at vi ropar: “Abba, Far!” 16 Anden sjølv vitnar med vår ånd at vi er Guds born. 17 Men er vi born, då er vi arvingar òg. Vi er Guds arvingar og Kristi medarvingar, så sant vi lid med han; så skal vi òg eiga herlegdomen saman med han.

Ved trua på Kristus er vi krossfesta med han og i dåpen er vi gravlagde med han. Der blir vi og oppreiste med han. Vi skal sjå det slik at lekamen er død med han, men Gud gjer den levande ved sin Ande. Den er eit tempel for den Heilage Ande, så no er sjela ikkje berre i lekamen, men den er i Anden som er i lekamen. Etter døden rotnar den bort, så ved oppstoda frå dei døde ligg den igjen, men der oppstår ein åndeleg lekam, så då får sjela ein åndeleg lekam å vere i. Når Jesus kjem att og hentar sine, blir dei omskapte. Han hentar dei som har levt med han og som lever med han.

KOL 2,6 – KOL 2,15 {KRISTI FULLNAD OG DÅPEN}  De har teke imot Kristus Jesus som Herre; så må de òg leva i han. 7 Ver rotfeste i han og oppbygde på han! Stå faste i trua så som de har lært, rike på takk til Gud! 8 Sjå til at ingen får fanga dykk med visdomslære og tom dåring som kviler på menneskelege tradisjonar og kjem frå grunnkreftene i verda, og ikkje frå Kristus. [grunnkreftene i verda: -> Gal 4, 3.] 9 For i han bur heile guddomens fullnad lekamleg, 10 og i Kristus, som er hovud for alle makter og herredøme, har de òg fått del i denne fullnad. 11 I han vart de òg omskorne, ikkje med ei omskjering som er gjord med hender, men med Kristi omskjering, då de la av den lekamen som er under synda. 12 For i dåpen vart de gravlagde med han; der vart de òg oppreiste med han, ved trua på Guds kraft, som reiste Kristus opp frå dei døde. 13 De var døde på grunn av syndene dykkar, uomskorne som de var med dykkar vonde natur. Men han gjorde dykk levande saman med Kristus, med di han tilgav oss alle våre synder. 14 Og han strauk ut skuldbrevet mot oss, det som var skrive med lovbod og gjekk oss imot; han tok det bort då han nagla det til krossen. 15 Han avvæpna maktene og herredøma og stelte dei fram til spott og spe då han synte seg som sigerherre over dei på krossen.

Vi ser vel at når Paulus talar om lekamen her, så har det ikkje same tydinga som vår fysiske lekam, han tala om å legge av den lekamen som er under synda, det er altså den gamle naturen. Korleis då? Det er ved at vi trur på Jesus, han gir oss den nye naturen frå himmelen, han gir oss ånd og liv frå himmelen av berre nåde og vi tek imot det i trua på han. Ved trua på han smeltar Ordet saman med oss i hjerte, livet vart planta i oss ved Guds Ord, det skal vekse ved at det får næring ved Guds Ord og Guds Ande,  ved at hjertets jord vert vatna ved Guds Ande. Så det nye livet og den nye naturen veks fram i vårt indre menneske.

Så vi får den røyndomsforståinga og sjølvforståinga at det er Gud som har skapt oss og det gjel vår fysiske lekam også. Men vi får ikkje den forståinga ved å sjå på oss sjølve, men ved å sjå på Kristus og erkjenne kva han er for oss.

Få oppleve å gå i ferdiglagde gjerningar. Bønnemøte i Maranata, onsdag 18.10.2017.

Tale ved Håkon Martinsen.

Matt.14,22-33.

²² Straks etter fekk Jesus læresveinane til å gå i båten og fara føre over til hi sida, medan han bad farvel med folket. ²³ Då han hadde gjort det, gjekk han opp i fjellet så han kunne vera for seg sjølv og be.

Då kvelden kom, var han der åleine. ²⁴ Båten var alt langt frå land og stridde hardt i bylgjene, for vinden var imot. ²⁵ Men i den fjerde nattevakta kom han gåande mot dei på sjøen. ²⁶ Og då læresveinane såg han gå på vatnet, vart dei forfærde. «Det er eit skrømt!» sa dei, og var så redde at dei skreik. ²⁷ Men i det same tala Jesus til dei: «Ver frimodige, det er eg. Ver ikkje redde!»

²⁸ Då sa Peter til han: «Herre, er det du, så sei at eg skal koma til deg på vatnet.» ²⁹ «Kom!» sa Jesus. Peter steig ut or båten og gjekk på vatnet, bort til Jesus. ³⁰ Men då han såg kor hardt det bles, vart han redd og tok til å søkka. «Herre, frels meg!» ropa han. ³¹ Med det same rette Jesus ut handa og greip han og sa: «Kor lite tru du har! Kvifor tvila du?» ³² Så steig dei opp i båten, og vinden la seg. ³³ Men dei som var i båten, fall på kne for han og sa: «Du er sanneleg Guds Son!»

Tyding av tungetale av Håkon Martinsen.

Ja, frykt ikkje, seier eg, Herren, for eg er med deg, eg slepp deg ikkje, eg forlet deg ikkje, for eg er Herren som byrja, eg skal fullføre det. Derfor så løft ditt blikk, sjå opp til meg, hald ditt blikk festa på meg. Eg som er trua sin opphavsmann og fullendar, eg skal fullføre det. Og du skal få oppleve å gå i ferdiglagde  (….. og til høgde?). Om du går i dalen, så er eg, Herren,  med deg i dalen. Men du skal få opne dine auge og sjå alt det som er i dalen. Du skal sjå der blomstrar det, der renn bekken, der kan du få lov til å finne nåde og trøyst og hjelp, nettopp i den vanskelege tida. For eg Herren er med deg. Eg er med deg i dalen, eg er med deg i høgda. Så frykt ikkje for eg er din Gud og eg har salva deg til å gå ut og forkynne evangeliet om mitt namn. Og eg, Herren, skal vere med og stadfeste mitt Ord med følgjande teikn og under og mirakel. Eg  er alfa og omega, byrjinga og enden. Halleluja. Amen.

Aktuelle bibelvers.

SLM 84,1 – SLM 84,13 {GLEDA I HERRENS HUS}  Til korleiaren. Etter Gittit. Av Korah-songarane. Ein salme. [Gittit: -> 8, 1.] [Korah-songarane: -> 42, 1.]  2   Kor elskelege dine bustader er,  Herre, Allhærs Gud! 3   Mi sjel lengta, ja brann av lengsle,  etter Herrens tempelgardar.  No jublar hjarta og kropp  mot den levande Gud. [tempelgardar: -> 65, 5.]  4   Ja, fuglen har funne ein heim,  svala har fått seg eit reir,  der ho kan leggja sine ungar,  ved dine altar, Herre, Allhærs Gud,  min konge og min Gud.  5   Sæle er dei som bur i ditt hus,  dei skal alltid lova deg. `Sela’ 6   Sæle er dei som har sin styrke i deg,  dei som lengtar etter å fara opp til templet.  7   Når dei fer gjennom den turre dalen,  gjer dei han til ein kjeldevang;  haustregnet legg si signing over han. [dei: pilegrimane.] 8   Dei går frå kraft til kraft,  til dei stig fram for Gud på Sion.  9   Høyr mi bøn, Herre, Allhærs Gud,  lyd etter, du Jakobs Gud! `Sela’ 10   Gud, vårt skjold, vend augo hit,  og sjå på han som du har salva!  11   Ja, éin dag i dine tempelgardar  er betre enn tusen andre.  Å stå ved dørstokken til Guds hus  er betre enn å bu i telt med gudlause.  12   For Herren vår Gud er sol og skjold,  Herren gjev nåde og ære.  Den som er ærleg i si ferd,  nektar han ikkje noko godt. 13   Herre, Allhærs Gud,  sæl er den som set si lit til deg.

SLM 121,1 – SLM 121,8 {HERREN ER DIN VAKTAR}  Ein song til festferdene.   Eg lyfter mine augo til fjella:  Kvar kjem mi hjelp ifrå? 2   Mi hjelp kjem frå Herren,  han som skapte himmel og jord.  3   Han lèt ikkje foten din vera ustø,  din vaktar blundar ikkje. 4   Nei, han blundar ikkje og søv ikkje,  Israels vaktar.  5   Herren er din vaktar, Herren er din skugge,  han er ved di høgre hand. 6   Sola skal ikkje stikka deg om dagen  og månen ikkje skada deg om natta. [månen: Etter gamal tru kunne månen valda sjukdom og anna ulukke. Sml. Matt 17, 15.]  7   Herren skal vara deg frå alt vondt  og verna om ditt liv. 8   Herren skal vara din utgang og din inngang  frå no og til evig tid.

HEB 12,1 – HEB 12,3 {TRUA SIN OPPHAVSMANN OG FULLENDAR}  Når vi har så stor ei sky av vitne ikring oss, så lat oss leggja av alt som tyngjer, og synda som har så lett for å hanga ved oss, og med tolmod fullføra det laupet som er lagt framfor oss, 2 med augo feste på han som er trua sin opphavsmann og fullendar, Jesus. For å få den gleda som venta, tolte han krossen utan å bry seg om vanæra, og no har han sett seg på høgre sida av Guds kongsstol. 3 Ja, tenk på han som heldt ut ein slik motstand frå syndarar, så de ikkje skal trøytna og verta motlause.

JOE 3,1 – JOE 3,20 {NÅR ANDEN VERT UTREND}  Ein gong skal det henda  at eg renner ut min Ande over alle menneske.  Sønene og døtrene dykkar skal tala profetord;  dei gamle mellom dykk skal ha draumar,  og dei unge skal sjå syner. 2   Jamvel over trælar og trælkvinner  vil eg renna ut min Ande i dei dagane. 3   Eg lèt teikn syna seg på himmel og jord:  blod og eld og røyksøyler. [teikn: varsel før Herrens dag kjem.] 4   Sola vert omskapt, ho svartnar,  og månen vert som blod,  før Herrens dag kjem, den store og skræmande. 5   Men kvar den som kallar på Herrens namn,  skal verta frelst.  For på Sion-fjellet og i Jerusalem  skal det finnast ein flokk som har sloppe unna,  så som Herren har sagt.  Og mellom dei som har berga seg,  er dei som Herren kallar.  6 {HERRENS DOM OVER FOLKA}  For sjå, i dei dagar og på den tid,  når eg vender lagnaden for Juda og Jerusalem, 7   då vil eg samla alle folkeslag  og føra dei ned i Josjafat-dalen.  Der vil eg halda rettargang med dei  om Israel, mitt folk og min eigedom,  som dei spreidde mellom folka.  Dei delte landet mitt [Josjafat-dalen: I denne dalen skal Herren halda dom over folkeslaga (sjå v. 17). Josjafat tyder “Herren dømer”.] 8   og kasta lodd om folket mitt;  dei gav ein gut for ei skjøkje  og selde ei jente for vin – og drakk.  9   Og no, Tyrus og Sidon og alle filistarbygder, kva er det de vil meg? Er det noko de vil gje meg lika for, eller vil de gjera meg eitkvart? Brått vender eg det de gjer, mot dykk sjølve, 10 for de tok sølvet og gullet mitt og førte mine dyraste skattar til dykkar eigne tempel. 11 De selde folket i Juda og Jerusalem til jonarane, så dei skulle koma langt bort frå sitt land. [jonarane: “Javans søner”. -> Jes 66, 19.] 12 No vil eg få dei til å ta ut frå kvar stad som de har selt dei til, og venda mot dykk sjølve det de har gjort. 13 Sønene og døtrene dykkar vil eg la judearane selja. Dei skal selja dei til sabearane, eit folk som bur langt borte. – Herren har tala. [sabearane: -> Job 1, 15.]  14   Rop dette ut mellom folka:  Bu dykk til heilag krig, vekk krigarane!  Lat alle stridsmenn møta fram og dra ut! 15   Smid plogjerna om til sverd  og vingardsknivane til spyd!  Den veike skal seia: “Eg er ei kjempe.” 16   Skunda dykk og kom!  Kom saman, alle de folkeslag rundt ikring!  Herre, før dine krigarar dit!  17   Folkeslaga skal ta ut  og fara til Josjafat-dalen.  For der vil eg sitja til doms  over folk frå alle kantar. 18   Sving sigden, for grøda er mogen!  Kom og trakk, for vinpressa er full,  pressekummane fløymer over!  For vondskapen åt folka er stor. 19   Det er eit mylder og ståk i avgjerdsdalen,  Herrens dag er nær i avgjerdsdalen. [avgjerdsdalen: Josjafat-dalen. -> v. 7.] 20   Sol og måne svartnar,  og stjernene misser sin glans.

EFE 2,8 – EFE 2,10 For av nåde er de frelste, ved tru. Det er ikkje dykkar eige verk, det er Guds gåve. 9 Og det kviler ikkje på gjerningar, så ingen skal rosa seg. 10 For vi er hans verk, skapte i Kristus Jesus til gode gjerningar som Gud føreåt har lagt ferdige, så vi skulle ferdast i dei.  

2KG 1,13 – 2KG 1,18   Tredje gongen sende kongen ein femtimannsførar og mennene hans til han. Denne føraren gjekk opp til Elia, la seg på kne for han og bad for seg. “Gudsmann,” sa han, “kom i hug kor dyrt livet er for meg og desse femti tenarane dine! 14 Det fór eld ned frå himmelen og øydde dei to førre førarane og mennene deira. No må du spara meg!” 15   Då sa Herrens engel til Elia: “Gå med han og ver ikkje redd han!” Så reiste han seg, fylgde føraren ned til kongen 16 og sa til han: “Så seier Herren: Fordi du sende bod og ville rådspørja Ba’al-Sebub, guden i Ekron, som om det ikkje var nokon Gud å spørja i Israel, skal du ikkje stå opp or den senga du har lagt deg i; du skal døy.” 17 Og det gjekk i oppfylling, det ordet frå Herren som Elia hadde tala. Akasja døydde, og Joram, bror hans, vart konge etter han; for han hadde ingen son. Dette hende i det andre året Joram, son til Josjafat, var konge i Juda. 18 Det som elles er å seia om Akasja og det han gjorde, det står skrive i krønikeboka åt Israels-kongane.

Kommentar.

Samanlikning med bodskapen 17.9.2017.

Eg vert minna om mykje av det same som i bodskapen 17.9.2017, eg skal ikkje frykte, eg skal få sjå meir av Herrens herlegdom, han slepp meg ikkje, han skal fullføra det som han byrja med. Bodskapen 17.9.2017:

”Du skal ikkje undre deg når du ser deg omkring, om alt det som skjer i denne verda, for her er det eg, Herren, som har talt at det må skje. Men midt opp i denne tid, så vil eg reise opp mi kyrkje, som står på mitt Ord, søker meg gjennom mitt Ord. Ja, eg ynskjer du (inntil?) skal få sjå meir av min herlegdom, så skal du oppleve beskjed ifrå meg, Herren, og eg skal seie her tett ved meg, på klippen, her er ein stad, still deg der, stå der. Så vil eg, Herren, eg vil velsigne deg, og du skal få kjenne, at eg Herren som har skapt deg, eg er Herren som har forma deg, for at eg skal bruke deg no, i denne avslutningstid. 

 For eg kallar deg ved namn og de er mine. Du skal ikkje lenger sjå deg engsteleg om, for det er eg, Herren, som har teke hand om deg. Og inntil i dag, så har eg bevara deg  med mi allmakts hand. Og du skal stole på og vite, at eg, Herren, slepp deg ikkje, eg forlet deg ikkje, ja, eg søv ikkje, eg slumrar ikkje, eg har mine auge festa på deg. Så høgt elska eg deg, at eg var villig til å lide døden, korsets død for deg. Og eg har heller ikkje etterlete deg åleine, men eg har sendt min Ande, for han skal verke i deg og gjennom deg, det eg byrja, det eg byrja, det eg byrja å lære mine disiplar og apostlar, slik er eg også i dag, eg er den som skal fullføre dette verket. For eg er alfa og omega og eg er Herren og eg er den som kjem ganske snart.”

Frykt ikkje, men fest ditt blikk på Jesus.

Fryktar eg for noko då? Eg må innrømme eg har vore litt usikker på om eg gjorde rett i å flytte heim att, vel, eg fall vel til ro med det, men korleis kan eg no fullføra det som eg var byrja med? Eg er Guds medarbeidar og skal då overlate til han å fullføre sitt verk med meg, så den er grei. Eg skal ta opp att ein del eksamenar likevel og treng ikkje følgje undervisninga av den grunn. Det er viktig for meg å gå ut og møte andre menneske fysisk, for Herren er med meg og vil bruke meg til å vitne om han, han vil vere med meg for å møte dei. Det var ein grunn  til at det var viktig for meg å møte opp på universitetet og møte andre menneske der.

I Bibelen vert tydelegvis fjelltopp brukt om makta sin tinde, der har dei utsikt over landet, noko som vaktpostane treng, så dei kan varsle om fiendar som trenger inn i landet og førebu motangrep. Men eg studerte realfag og var mest interessert i den realfaglege kunnskapen og innsikta, den også er som ein fjelltopp som gjev god utsikt over landet og framover og bakover i tid også. Så kjem den openberringa som Gud gjev meg i sitt Ord og ved sin Ande i tillegg. Så då er det som å vere på det heilage gudefjellet (Esekiel 28,12-19, Matt.17,1-8, 2.Pet.1,16-21). Men eg er sjølvsagt ikkje så dum at eg trur eg er ein gud av den grunn, eg er likevel berre eit menneske, laga av mold frå marka. Men Gud er ånd og han gjer sitt verk med meg ved sitt Ord og sin Ande.

Når eg har rest til sjøss, drive tråling, gjort praktisk arbeid og tent pengar, så har det vore som å gå gjennom dalen og slik blir det også no når eg skal setje i stand båten. Eg har fått skifta motor, bygt opp nytt lensesystem, fått nytt tak i gjennomsiktig hardplast i forkant av cock-piten og det har vorte gjort mykje med det elektriske anlegget, men utskifting av ladarar og batteri. Her har eg møtt mange teknokratar som jobbar med reperasjon, vedlikehald og service på lystbåtar, mange som reiser til sjøss, på supply eller fiske. Jau, ned i den ”dalen” har fleire enn eg funne noko verdifullt. Det har eg no innsett for lenge sidan. Likevel seier han eg skal få opne augo og sjå alt det som er i dalen, sitat:

”Derfor så løft ditt blikk, sjå opp til meg, hald ditt blikk festa på meg. Eg som er trua sin opphavsmann og fullendar, eg skal fullføre det. Og du skal få oppleve å gå i ferdiglagde  (….. og til høgde?). Om du går i dalen, så er eg, Herren,  med deg i dalen. Men du skal få opne dine auge og sjå alt det som er i dalen. Du skal sjå der blomstrar det, der renn bekken, der kan du få lov til å finne nåde og trøyst og hjelp, nettopp i den vanskelege tida. For eg Herren er med deg. Eg er med deg i dalen, eg er med deg i høgda”.

Dette høyrest då ut som åndeleg velsigning, som så fører til materiell velsigning (velstand).

Eg har nyleg skrive eit dokument om psykologisk metode, introspeksjon (sjølvransaking) er den tradisjonelle metoda, men den er feilbarleg, menneske forstår ikkje alle tider seg sjølv, forstår ikkje alle tider sitt eige problemet eller kva som er årsaka til det.

https://bluehost944.com/2017/10/31/prest-psykolog-eller-lystlognar/

Splitt- og hersk-politikken er skadeleg og farleg.

Det som kanskje er verre, er at om det ser årsaka til det, ser det ikkje løysinga. Prestane vil gjere påstå at problemet ligg hos deg sjølv, hos den einskilde og dei er så dogmatiske i den strategien at det blir som ein sjølvoppfyllande profeti, fordi dei påstår at problemet ligg hos dei sjølv, gjer dei det til ditt problem. Eigentleg var det ei sosial sak, men dei stenger vegen for deg og stenger deg ute, så du får ikkje lenger ordne opp i dine eigne sosiale forhold, du blir makteslaus. Det viser seg også i arbeidslivet, der resulterer det i framandgjering.

Vi har frimod til å gå inn i heilagdomen og vi skal bere fram vår lekam som eit levande heilagt offer til velbehag for Gud. Det er vår åndelege Guds-teneste. Derfor er det viktig for oss å møte opp fysisk i kyrkjelyden at vi samlast fysisk i Jesu namn, for han er mellom oss, og å gå ut og møte andre menneske fysisk, for han vil vere med oss. Dette har eg skrive om i dokumentet

https://bluehost944.com/2017/10/31/prest-psykolog-eller-lystlognar/

Å bere fram lekamen som eit levande heilagt offer til velbehag for Gud og å bere fram lovprisingsoffer, det er vår åndelege Guds-teneste. Men det daglege offeret vart teke bort og det ser slik ut i Op.13. elden fell ikkje på offeret, slik som når Elia ofra på Karmel, men den fall ned på jorda rett for augo på folk (Op.13,13). Tydelegvis for at Dyret skulle manifistere si makt og setje seg i respekt, det kan endåtil samanlikning med korleis Elia fekk eld til å falle ned frå himmelen til sitt eige forsvar.

Det saka gjeld for mitt vedkommande, er at eg bad Gud gi meg ei frelst kvinne til kone. Men dei har svara med å forbanne meg og støyte meg ut, slik gjer dei det til ei sak som eg ikkje har noko med å gjere. Snakk om framandgjering! Dette er ein ”splitt- og hersk-politikk som er årsak til sjukdom. Der ligg mykje maktinteresse i det, det er ei kampsak og slik er det kontroversielt. Den vonde står meg i mot og han står Kristus imot. Så der er vel eigentleg ein reell grunn til å frykte. Når Jesus seier til meg at eg ikkje skal frykte, så kan det vel vere at eg sjølv ikkje er klar over at eg fryktar og det kan ha å gjere med at i den ”dalen” kjem eg til å møte menneske som det tidlegare var utenkeleg for meg å møte og verte kjend med, som har helde meg for å vere deira fiende og som eg har oppfatta som fiendar. Men det som gjer skilnaden er vår forkynning av Guds Ord, Guds nåde, det er at den fullkomne kjærleiken driv angsten ut, det er at han som er i oss er større enn han som er i verda. Det er at Jesus er med meg og gjer underverk. Det er hans velsigning som gjer forandring i dalen.

1JO 4,1 – 1JO 4,6 {PRØV ÅNDENE!}  De kjære, tru ikkje kvar ei ånd! Prøv åndene om dei er av Gud! For mange falske profetar har gått ut i verda. 2 På det kjenner de Guds Ande: Kvar ånd som sannar at Jesus Kristus er komen i kjøt og blod, er av Gud. 3 Men kvar ånd som ikkje vedkjennest Jesus, er ikkje av Gud. Det er ånda til Antikrist, som de har høyrt skal koma. Og ho er alt i verda. 4   Men de, mine born, er av Gud, og har sigra over dei. For han som er i dykk, er større enn han som er i verda. 5 Dei er av verda, difor er òg deira tale av verda, og verda høyrer på dei. 6 Men vi er av Gud, og den som kjenner Gud, høyrer på oss. Den som ikkje er av Gud, høyrer ikkje på oss. Såleis kan vi skilja sanningsånda frå villfarings-ånda.

1JO 4,7 – 1JO 4,21 {GUD ER KJÆRLEIK}  De kjære, lat oss elska kvarandre! For kjærleiken er frå Gud, og den som elskar, er fødd av Gud og kjenner Gud. 8 Den som ikkje elskar, har aldri kjent Gud, for Gud er kjærleik. 9 Og Guds kjærleik vart openberra mellom oss då han sende sin einborne Son til verda så vi skulle ha liv ved han. 10 Kjærleiken er ikkje det at vi har elska Gud, men at han har elska oss og sendt Son sin til soning for syndene våre. 11 De kjære, har Gud elska oss så, då er vi òg skuldige å elska kvarandre. 12 Ingen har nokon gong sett Gud, men dersom vi elskar kvarandre, vert Gud verande i oss, og hans kjærleik har vorte fullenda i oss. 13   At vi er i han, og han i oss, det veit vi fordi han har gjeve oss av sin Ande. 14 Og vi har sett og vitnar at Faderen har sendt Sonen til frelsar for verda. 15 Den som sannar at Jesus er Guds Son, i han vert Gud verande og han i Gud. 16 Vi har lært å kjenna den kjærleiken Gud har til oss, og vi har trutt på den. Gud er kjærleik, og den som vert verande i kjærleiken, vert verande i Gud og Gud i han. 17   Det er målet som kjærleiken har for oss, at vi skal ha frimod på domedag; for som han er, slik er vi òg, midt i denne verda. Det finst ikkje otte i kjærleiken. 18 Den fullkomne kjærleiken driv otten ut. For otten ber straffa i seg, og i den som ottast, har ikkje kjærleiken vorte fullenda. 19 Vi elskar av di han elska oss fyrst. 20 Om nokon seier at han elskar Gud, men likevel hatar bror sin, då er han ein lygnar. Den som ikkje elskar bror sin, som han har sett, han kan ikkje elska Gud, som han ikkje har sett. 21 Og dette er det bodet vi har frå han: Den som elskar Gud, må elska bror sin òg.

Ja, Jesus ville gjere meg til ein kanal for si velsigning og han vil nok la den nå fram. Men det har no også med å møte andre menneske.

Jfr. https://bluehost944.com/2017/10/31/prest-psykolog-eller-lystlognar/

Gud har skapt meg for å bruke meg i tida framover. Han vil la meg få oppleve å gå i ferdiglagde gjerningar

Gud har frelst oss og skapt oss i Kristus og han har ein plan med det.

EFE 2,8 – EFE 2,10 For av nåde er de frelste, ved tru. Det er ikkje dykkar eige verk, det er Guds gåve. 9 Og det kviler ikkje på gjerningar, så ingen skal rosa seg. 10 For vi er hans verk, skapte i Kristus Jesus til gode gjerningar som Gud føreåt har lagt ferdige, så vi skulle ferdast i dei.  

Då skaper han oss framleis i samsvar med 1.Mos.2, men no er Kristus den siste Adam, som for oss har vorte ei livgivande ånd. Han vekker oss opp til liv i samfunn med seg, i samsvar med 1.Mos.2. og slik venter eg meg at han vil gje meg ei kone. Eg skal glede meg framfor alt over at mitt namn er skrive i livsens bok i himmelen, takke for det fullførde frelseverket og glede meg i Herren alltid, så vil han gje meg det mitt hjarte attrår, gje meg ei frelst kvinne til kone. At vi soleis skal få komme inn att til Guds kvile, det er sjølve målet og hendsikta med vekkinga (Heb.4), ja, det er vekkinga som er slik. Gud har ei hendsikt med det og det er dei ferdiglagde gjerningane.

Han har sagt eg skal få oppleve å komme inn i dei ferdiglagde gjerningane. Det har han sagt tidlegare også, så her er visst noko som har lete vente på seg. Og kvifor det? ”Rimeleg vis” fordi der er andre som har hatt andre planar med det. Han sa eg skulle heilhjarta halde meg til han, så ville han komme meg til hjelp med si kraft og eg forstod at slik ville han gje meg hjelp i form av ei kone. Så dei ferdiglagde gjerningane inkluderer å gjere bruk av den hjelpa han vil gje meg i form av ei kone.

Det har enno ikkje vorte noko av. Men eg skal berre halde fram med å tru på han og sjå på han og kjennest ved han og erkjenne at Gud skaper oss i Kristus og slik gir han meg ei frelst kvinne til kone. Det er sjølve målet og hendsikta han hadde med vekkinga. Han som byrja den gode gjerning i oss, han skal også fullføra den.

Lev i fridomens fullkomne lov. Sion Åheim 5.11.2017.

Tale ved Arnstein Andersen.

LUK 24,13 – LUK 24,43 {PÅ VEGEN TIL EMMAUS}  Same dagen var to læresveinar på veg til ein landsby som heiter Emmaus, seksti stadier frå Jerusalem, [seksti stadier: vel ei mil. Sjå Tillegg: Mål og vekt.] 14 og dei tala med einannan om alt det som hadde hendt. 15 Medan dei no tala saman og drøfte dette med kvarandre, kom Jesus sjølv og gav seg i lag med dei. 16 Men dei var som synkvervde, så dei kjende han ikkje att. 17 “Kva er det de går og talar om med einannan?” spurde han. Då stogga dei og såg sorgfulle på han, 18 og den eine av dei, han som heitte Kleopas, svara: “Du må vera den einaste som er komen til Jerusalem og ikkje veit kva som har hendt der i desse dagane.” 19 “Kva då?” spurde han. “Det med Jesus frå Nasaret,” svara dei. “Han var ein profet, mektig i ord og gjerning for Gud og heile folket. 20 Men overprestane og rådsherrane våre fekk dømt han til døden og krossfeste han. 21 Vi vona at han var den som skulle fria ut Israel! Og no har det alt gått tre dagar sidan dette hende. 22 Men nokre av kvinnene i flokken vår har sett oss i uro og undring. I dag tidleg var dei ved grava, 23 men fann ikkje lekamen hans. Dei kom attende og fortalde at dei hadde sett eit syn av englar som sa at han lever. 24 Nokre av våre gjekk då ut til grava, og dei fann det nett så som kvinnene hadde sagt; men han sjølv såg dei ikkje.” 25   Då sa han til dei: “Kor lite de skjønar, og kor seine de er til å tru alt det profetane har sagt! 26 Laut ikkje Messias lida dette og så gå inn til sin herlegdom?” 27 Så tok han til å leggja ut for dei det som står om han i alle skriftene, heilt frå Moses og hjå alle profetane. 28   Då dei kom bort imot den landsbyen dei skulle til, lest han vilja gå lenger. 29 Men dei nøydde han og sa: “Ver hjå oss! Det lid mot kveld, og dagen hallar.” Då gjekk han inn og gav seg til hjå dei. 30 Og medan han sat til bords med dei, tok han brødet, bad takkebøna, braut det og gav dei. 31 Då vart augo deira opna, og dei kjende han att; men han vart usynleg for dei. 32 Då sa dei til einannan: “Brann ikkje hjarto våre i oss då han tala til oss på vegen og lét opp skriftene for oss?” 33 Og dei tok ut med ein gong og gjekk attende til Jerusalem. Der fann dei alle elleve og venene deira samla, 34 og desse sa: “Herren er sanneleg oppstaden og har synt seg for Simon.” 35 Då fortalde dei to om det som hadde hendt på vegen, og korleis dei hadde kjent han att då han braut brødet.  36 {JESUS SYNER SEG FOR LÆRESVEINANE}  Medan dei tala om dette, stod Jesus midt imellom dei og sa: “Fred vere med dykk!” 37 Dei stokk til og vart redde, for dei trudde det var ei ånd dei såg. 38 Men han sa til dei: “Kvifor er de så redde, og kvifor vaknar det tvil i dykk? 39 Sjå hendene og føtene mine; det er eg. Ta på meg og sjå! Ei ånd har ikkje kjøt og bein, som de ser at eg har.” 40 Så synte han dei hendene og føtene sine. 41 Då dei endå ikkje kunne tru for glede, men berre undra seg, sa han: “Har de noko etande her?” 42 Dei gav han eit stykke steikt fisk, 43 og han tok det og åt medan dei såg på.

SLM 23,1 – SLM 23,6 {HERREN ER MIN HYRDING}  Ein Davids-salme   Herren er min hyrding,  det vantar meg ingen ting. 2   Han lèt meg liggja i grøne enger;  han fører meg til vatn der eg finn kvile, 3   og gjev meg ny kraft.   Han leier meg på dei rette stigar  for sitt namn skuld. 4   Om eg så går i dødsskuggens dal,  ottast eg ikkje for noko vondt.  For du er med meg.  Din kjepp og din stav, dei trøystar meg. [i dødsskuggens dal: kan òg setjast om “i mørkaste dal”.]  5   Du dukar bord åt meg  framfor augo på mine fiendar.  Du salvar mitt hovud med olje;  mitt staup fløder over. [mitt staup: -> 16, 5.]  6   Berre godleik og miskunn  skal fylgja meg alle mine dagar,  og eg skal bu i Herrens hus  i lange tider.

Så var det kanskje:

RMR 8,26 – RMR 8,27 På same måten kjem Anden oss til hjelp i vår vanmakt. For vi veit ikkje kva vi skal be om så vi kan be rett, men Anden sjølv bed for oss med sukkar som det ikkje finst ord for. 27 Og Gud som ransakar hjarto, veit kva Anden vil; for det er etter Guds vilje, det Anden bed om for dei heilage.

Tyding av tungetale ved Arnstein.

Du har kjent fordømminga i ditt liv og følt at du ikkje greier dei krava som du meiner skal vere å vere ein kristen. Men du skal vite det at dei krav, som var til deg, det er oppgjort, det er betalt, det er ferdig. Du skal vite at du kan ikkje legge noko til, for det er fullt oppgjort for deg. Og du kan få glede og fryde deg i mitt Ord, glede og fryde deg i frelsa, glede og fryde deg i fridomen i mitt namn. Så gå inn i Ordet mitt og sjå der er inga fordømming for dei som er i Kristus Jesus. For livets ånds lov har i Kristus Jesus frigjort deg ifrå synda og dødens lov. Derfor er du fri i kraft av Golgata kors. Les det, ta imot det, tru det. Du skal få kjenne fridomen i meg, seier Herren. (Fatt)? nytt (i)? håp.

Mitt Ord, det er lys og det er lykt for foten. Og du trenge mitt Ord for å kunne gå på vegen og oppleve glede i meg, seier Herren. Derfor må du innta Ordet, du må ikkje la boka bli liggande lukka, men må innta Ordet. Opne boka, opne Bibelen din og lese Ordet og la Ordet få lov til å virke i ditt liv. Då skal du få kjenne og oppleve at Ordet gjer deg fri, du skal få kjenne at skriftene vert opna for deg, seier Herren. Så lever du i fridomens fullkomne lov. Og du kjenner det at det er ikkje du som ber Kristus, men Kristus som ber deg. Og kjenne at du har glede og fred i den Heilage Ande. Så ver frimodig, mitt barn, du er elska av Gud. Og du skal få kjenne og oppleve det at eg skal gå med deg. Eg er med deg alle dagar, når du lever i min nærleik, lever i Ordet. Amen.

Aktuelle bibelvers.

RMR 8,1 – RMR 8,4 {LIVET I ANDEN}  Så er det då inga fordøming for dei som er i Kristus Jesus. 2 For Andens lov, som gjev liv, har i Kristus Jesus gjort meg fri frå lova åt synda og døden. 3 Det som var umogeleg for lova, av di ho var maktlaus på grunn av den vonde menneskenaturen, det gjorde Gud. For synda skuld sende han sin eigen Son i same skapnad som syndige menneske har, og heldt dom over synda i vår natur. [den vonde menneskenaturen: før omsett “kjøtet”. Same ordet er òg omsett “vår natur”, “den syndige naturen” o. l. Sjå Gal 5, 17; Ef 2, 3.] 4 Såleis skulle det som lova krev, verta oppfylt i oss som ikkje lèt oss leia av vår vonde natur, men av Anden.

RMR 8,12 – RMR 8,13   Så har vi då, brør, ingen skyldnad på oss mot den vonde naturen, så vi skulle leva etter den. 13 For lever de etter den vonde naturen, skal de døy. Men tyner de ved Anden dei vonde gjerningane lekamen gjer, då skal de leva.

RMR 14,17 For Guds rike er ikkje mat og drikke, men rettferd, fred og glede i Den Heilage Ande.

RMR 15,13 Men Gud, som gjev von, han fylle dykk med all glede og fred i trua, så de kan vera rike på von ved Den Heilage Andens kraft.

FIL 4,4 – FIL 4,7   Gled dykk i Herren alltid! Atter vil eg seia: Gled dykk! 5 Lat alle menneske få merka kor gode og milde de er! Herren er nær! 6 Gjer dykk inga sut for noko! Men legg alt de har på hjarta, fram for Gud i bøn og påkalling med takkseiing. 7 Og Guds fred som går over alt vit, skal vara dykkar hjarto og tankar i Kristus Jesus.

JAK 1,21 – JAK 1,27 Legg difor av all ureinskap og all vondskap, og ta viljug imot det ordet som er planta i dykk, og som har kraft til å frelsa sjelene dykkar. 22 De må ikkje berre høyra ordet, men gjera etter det, elles kjem de til å dåra dykk sjølve. 23 For den som høyrer Ordet og ikkje gjer etter det, han er lik ein mann som ser på andletet sitt i ein spegel: 24 Han ser på det, går sin veg og gløymer straks korleis han såg ut. 25 Men den som ser inn i fridomens fullkomne lov og held fram med det, han gløymer ikkje det han høyrer, men lever etter det. Han skal vera lukkeleg i si gjerning. 26   Den som meiner at han dyrkar Gud, men ikkje tøymer tunga si, han narrar seg sjølv, og hans gudsteneste er gagnlaus. 27 Ei rein og rett gudsteneste for Gud og Faderen er dette: å hjelpa enkjer og foreldrelause born i deira naud, og halda seg sjølv uflekka av verda.

Kommentar.

Ikkje undre deg.

I bodskapen 17.10. sa Jesus:

”Du skal ikkje undre deg når du ser deg omkring, om alt det som skjer i denne verda, for her er det eg, Herren, som har talt at det må skje. ….”

Det minner meg om:

ÅPE 17,1 – ÅPE 17,7 {DEN STORE SKJØKJA}  Ein av dei sju englane som hadde dei sju skålene, kom hit til meg og sa: “Kom, eg skal syna deg korleis den store skjøkja får sin dom, ho som tronar attmed veldige vatn. [den store skjøkja: eit bilete på Roma.] 2 Kongane på jorda har drive hor med henne, og horelivet hennar har vore som sterk vin for dei som bur på jorda.” 3   I Anden førte han meg ut i øydemarka, og der fekk eg sjå ei kvinne som sat på eit dyr, raudt som skarlak. Dyret var fullsett med namn som var ein spott mot Gud, og det hadde sju hovud og ti horn. 4 Kvinna var kledd i purpur og skarlak og lyste av gull og dyre steinar og perler. I handa hadde ho eit gullstaup fullt med heidensk styggedom og allslags ureinskap frå hennar utukt. 5 På panna hennar stod det skrive eit namn med duld meining: “Babylon den store, mor til skjøkjene og all styggedomen på jorda.” 6 Og eg såg at kvinna var drukken av blodet frå alle dei heilage og frå Jesu vitne.  Eg vart full av undring då eg såg henne. 7 Men engelen sa til meg: “Kvifor undrar du deg? Eg skal fortelja deg løyndomen med kvinna og med dyret som ber henne og har sju hovud og ti horn.

Ho vert kalla hore og ein kan undre seg om ho nokon gong har hatt ein ektemann og vore utru og vorte ei hore eller om ho alltid har vore hore. Sidan ho vert kalla Babylon, må ho ha vore lenge, ho har vel vore det heilt sidan syndefallet. Denne kvinna er så kravstor at ho er tøyleslaus.

ÅPE 18,14   Fruktene som var di hjartans lyst, er borte for deg, og alle dine dyre eigneluter og all din stas har du tapt; aldri skal det finnast meir.

Det er ingen mann som er herren hennar, men ho gjer slik som ho vil og driv hor med kongane rundt om på jorda. Det er ho som tronar (v1) og har kongsmakt over kongane:

ÅPE 17,18 Men kvinna du såg, er den store byen som har kongsmakt over kongane på jorda.”

Kravet.

Ho Virtuella vart openberra for meg som Guds barn, som han elska og hadde omsorg for og som ei ung kvinne som levde i eit kjærleiksforhold til Kristus, som hans brud. Når ho fekk vita at eg var forelska i henne og hadde bedt om å få møte henne igjen og fekk bønnesvar, så vart det openberra for meg at ho såg opp til han med forventning, som hans brud. Kunne ho sjå opp til meg med slik forventning om kva eg ville vere for henne som ektemann? I så fall var eg heilt avhengig av den nåden Gud gav meg i Kristus, eg var heilt avhengig av han, eg måtte berre tru på han og hengje meg til han og leve nær han. Vidare var det avhengig av om ho ville halde fram med å tru på han og leve med han. Kristus er trua sin opphavsmann og fullendar og vi var avhengige av å la han vere det for oss, vi var avhengige av å la Gud overbevise oss og leie oss vidare ved sitt ord og sin Ande.

Paulus tala om den gamle vonde naturen som lever etter lova, som prøver å oppfylle lova sine krav. Det høyrest merkeleg ut. Men feilen er at trua manglar, så dei gjer det til eit spørsmål om menneskeverk, i staden for å la Gud gjere sitt verk med dei, det var vantru som gjorde at dei ikkje fekk komme inn til Guds kvile.

Då forstår vi vel at kravet om å leve etter lova svarar til kravet frå den gamle vonde naturen.

RMR 8,2 For Andens lov, som gjev liv, har i Kristus Jesus gjort meg fri frå lova åt synda og døden.

RMR 8,12   Så har vi då, brør, ingen skyldnad på oss mot den vonde naturen, så vi skulle leva etter den.

Kravet om keisardyrking og kravet til ”den Store Skjøkje”.

I fylgje platonismen skal menneske verte opplærde med den tradisjonelle moral- og politiske filosofien og den skuleringa skal gje ei liten elite som skal styre med diktatorisk makt. Denne filosofien er komen inn mellom dei kristne og strir mot den evangeliske forkynninga. Så dei har visst stilt krav om at eg skulle komme inn i den einsrettinga og verte ein del av ei slik elite, for at eg i det heile teke skulle få lov til å seie noko meir, for at eg skulle få snakk med ei kvinne og kanskje komme så langt med det at eg fekk meg ei kone. Det som dette tek sikte på er å utdanne ei elite som skal herske og aller helst tek det sikte på keisardyrking. Disputten mellom dei og venstresida er eit spørsmål om kven som skal ha keisaren, men når det kjem til stykket er dei samde om keisardyrking. Det utartar seg som einsretting og  indoktrinering som er komen inn i utdanninga, spesielt gjennom pedagogikken. Det utartar seg som propaganda gjennom massemedia, det vert kalla ”main-streem-media” og ”det politisk korrekte”.

Men vi gjennomskodar vel at interessene til ”den Store Skjøkje” som ligg i det. Ho har teke livet av dei heilage og Jesu vitne. Rimeleg vis er det fordi ho er så kravstor. Og eg hevdar det viser seg i hennar Virtuella sitt fråfall og at ho ikkje har vore lydig no når Herren har kalla henne igjen.

Han som byrja den gode gjerning i oss, skal også fullføra den. 

Bodskapen som kom 17.10. avslutta slik:

”Og eg har heller ikkje etterlete deg åleine, men eg har sendt min Ande, for han skal verke i deg og gjennom deg, det eg byrja, det eg byrja, det eg byrja å lære mine disiplar og apostlar, slik er eg også i dag, eg er den som skal fullføre dette verket. For eg er alfa og omega og eg er Herren og eg er den som kjem ganske snart.”

Der  er tydelegvis dei som hevdar der er byrja eit verk med den greske filosofien som kom inn i kyrkja i middelalderen og vil fullføre det. Men vi veit at Kristus byrja den gode gjerning i oss og han skal også fullføra den, vi skal sigre over Dyret og dei ti horna saman med han og då får dei verk å fullføre.

ÅPE 17,12 – ÅPE 17,18 Dei ti horna du såg, er ti kongar som enno ikkje har fått rike; men saman med dyret skal dei få kongsmakt i éin time. 13 Alle vil dei eitt og det same og gjev si makt og mynd til dyret. 14 Dei skal føra krig mot Lammet; men fordi Lammet er herren over herrane og kongen over kongane, skal det sigra over dei, saman med sine, dei som er kalla og utvalde og trufaste.” 15   Så seier han til meg: “Dei vatna du såg der skjøkja tronar, er folk og folkemengder, folkeslag og menneske med ulikt tungemål. 16 Og dei ti horna du såg, og dyret, dei skal hata skjøkja, leggja henne øyde og gjera henne naken, eta kjøtet hennar og brenna henne opp med eld. 17 For Gud gav dei den tanken at dei skulle fullføra hans plan, så dei ville eitt og det same: gje si kongsmakt til dyret, til Guds ord er oppfylt. 18 Men kvinna du såg, er den store byen som har kongsmakt over kongane på jorda.”

Kunstig skilje mellom kropp og sjel, hjerte og hjerne.

I artikkelen https://bluehost944.com/2017/10/31/prest-psykolog-eller-lystlognar/ skreiv eg om at der varet eit kunstig skilje mellom kropp og sjel, hjerte og hjerne og at det vart årsak til sjukdom og at med eit slikt skilje var det vanskeleg å behandle viss sjukdomar som pasientane oppfatta som somatiske, men som lækjarane ikkje fann slike diagnoser for.

Men vi veit at årsaka til dette skiljet er syndefallet og fråfallet. Gud forsona verda med seg i Kristus, let vi oss forsone med han i Kristus, vert vårt forhold til han gjenoppretta slik det var før syndefallet, men no er Kristus den siste Adam, som for oss har vorte ei livgivande ånd. Hans frelsesverk er fullført og fullkome.

Men problemet er altså at menneska ikkje vil la seg forsone, slik det har vist seg i protesten mot Paulus si lære om at Kristus er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for kvinna som er hans brud. Den gamle vonde naturen viser seg soleis som naturen  og religionen til den Store Skjøkje. Vi forstår vel at der ligg mykje maktinteresse og økonomiske interesse i det.

Han som byrja den gode gjerning i si kyrkje, ved sine disiplar, har også byrja den gode gjerning i oss og han skal fullføra den. Men når eg kom opp i den alderen at eg byrja å verte interessert i å finne meg ein kjæraste og ei kone, viste det seg at prestane med sin kristen-platonisme heldt meg for å ikkje vere kompetent til å snakke med jenta om det. Som representantar for den tradisjonelt lærde overklassa kravde dei at dei skulle tenke og tale i staden for meg. Dei skulle liksom representere det sjelelege og intellektuelle i staden for meg då og slik oppstod dette skiljet. Så har kvinna og dei venstreradikale respondert som den vonde naturen i den fysiske kroppen i følgje platonismen og vidareført dette skiljet.

Den postmoderne villfaringa.

Og så ser det faktisk ut til at dei går overeins i ein postmodernisme. Modernismen var å setje saman idear til større idear, det verka som konstruktiv tenking. Postmodernismen er kritisk til slike store idear og deler det opp att, men kan også karakteriserast som ei vidareføring av modernismen. Kritisk tenking må då vel ha vore der heile tida, for i det heilt tatt å kunne vurdere korleis sette saman til noko større. Så kvifor skulle ein kalle det postmodernisme?

Vidare er postmodernismen om tekst-tolking og påstår at den språklege konstruksjonen, teorien, forklarer heile røyndomen, som om der ikkje er nokon fysisk røyndom i tillegg til den. Den er subjektiv, erkjenninga er berre subjektive syn og vurderingar. Så det minner om Hegels intersubjektive Tidsånd.

Det kan minne oss om den hermeneutiske tradisjonen, den går ut på tolking av tekst og byrja med tolking av bibeltekster, ved Martin Luther. Og vi trur at Gud har skapt alle ting ved sitt Ord. Han har skapt den fysiske røyndomen med sitt Ord. Korleis kan då postmodernistane tenke seg at den ikkje eksisterer, ikkje som noko anna enn deira eigen språklege konstruksjon? Det må då vere fordi dei prøver å gjere seg sjølve lik som Gud, dei prøver å forgude seg sjølve med sin eigen kunnskap. Og så ventar dei seg at dei skal kunne forandre verda til det betre ved å endre på språklege konstruksjonar, endre på språket. Det er tydeleg at dei held seg sjølve for å vere ei moral- og politisk filosofisk lære overklasse som skal styre. Og som held vanlege folk for å ikkje vere kompetente til å delta. Stikk i strid med både evangelisk kristendom og demokratiet. Då veit vi og forstår vi vel at det er ”den Duglause Hyrdingen” som er på ferde.

Eg skal innta Ordet og la det gjere sitt verk i meg, leve i det, så eg får oppleve at Jesus går med meg.

Gud har skapt alle ting ved sitt Ord, så det synlege ar vorte til av det usynlege.

HEB 11,3 I tru skjønar vi at verda er skapt ved Guds ord, og at det vi ser, ikkje har vorte til av det synlege.

Derfor er naturen forståeleg. Og i realfag prøver vi å forstå den, så det skulle vel vere greitt så lang. Eg tenker meg at eg skal tilbake til Oslo og studere realfag, spesielt biologi.
Så eg trur at det som eg studerer, har Gud skapt med sitt Ord. Kristus er Ordet og Gud forsona verda med seg i han. Det er berre å tru på han og ta imot det han gir oss av berre nåde, lese ordet og ta imot i tru, velsigne han og påkalle han som vår frelsar og Herre. Jesus er i meg og eg er i han, Ordet er i meg og eg er i Ordet. Og Gud gjer sitt verk med meg ved sitt Ord og sin Ande. Det får eg oppleve i min studiesituasjon også. Eg tenker meg at eg skal få oppleve at han går med meg der også og at han gjer sitt verk med meg i samsvar med 1.Mos.2, at han gir meg ei kone i samsvar med 1.Mos.2. Men no er Kristus den siste Adam, som for oss har vorte ei livgivande ånd. Og Gud skaper oss i han.

Men det er noko som verkar litt merkeleg her, eg har no studert og eg tenkte meg at eg skulle vere meir utadvendt, meir sosial, ja, for det første for å vitne om Jesus, slik som han har kalla meg til, men hendsikta med det var også å finne meg ein kjæraste og ei kone, så kanskje eg skulle prøve spesielt å få meir kontakt med unge kvinnelege studentar. Men då svarde han meg at han er komen nær, i sin kyrkjelyd, så vi treng ikkje flyge ikring. Ja, han bygger si kyrkje, vi skal samlast i hans kyrkjelyd og verte eit åndeleg byggverk, ein konstruksjon og det er konstruktiv tenking. Destruktive metode vert erstatta av konstruktive metode:

1PE 2,1 – 1PE 2,10 {DEN LEVANDE STEINEN OG DET HEILAGE FOLKET}  Legg difor av all vondskap, svik og hyklarskap, misunning og baktale, 2 og lengta som nyfødde born etter den ekte, åndelege mjølk, så de kan veksa ved henne til frelsa er nådd. 3 De har då smaka at Herren er god. 4   Kom til han, den levande steinen, som vart vraka av menneske, men er utvald og dyr for Gud. 5 Ver de òg levande steinar som vert oppbygde til eit åndeleg tempel! Ver eit heilagt presteskap og ber fram åndelege offer, som er til hugnad for Gud ved Jesus Kristus. 6 For det heiter i Skrifta:  Sjå, eg legg på Sion ein hjørnestein,  som er utvald og dyrverdig;  den som trur på han,  skal ikkje verta til skammar. 7   Så vert han til ære for dykk som trur. Men for dei som ikkje trur, har den steinen bygningsmennene vraka, vorte hjørnestein, 8 ja, ein støytestein og eit berg til fall. Fordi dei ikkje trur Ordet, snåvar dei – det var dei òg etla til. 9   Men de er ei utvald ætt, eit kongeleg presteskap, eit heilagt folk, eit folk som høyrer Gud til, så de skal forkynna hans storverk, han som kalla dykk ut or mørker til sitt underfulle ljos. 10 Før var de ikkje eit folk, men no er de Guds folk. Før hadde de ikkje fått miskunn, men no har de funne miskunn.

Den kristne vekkinga er som skapinga i 1.Mos.2. Gud vekker oss opp til liv i samfunn med seg i samsvar med 1.Mos.2, for Jesus er den siste Adam som er frå himmelen og som for oss har vorte ei livgivande ånd, med den Anden og det livet han gir oss frå himmelen, av berre nåde, reiser han opp si kyrkje (bodskapen 17.10). Han gjer det i Maranata og eg trur han gjer det på universitetet også.

Det får meg til å tenke på henne Reella (”Miss Oslo 1990”) igjen. Eg synest ho er det vakraste eg har sett, då tenker eg på det eg har sett både med mine fysiske auge og med hjartets opplaten auge. Ho hadde ei herleg glede og eg er viss på at det var Jesus som gav henne den ved sin Ande og sin kjærleik (Rom.5,1-5). Om ho ville vere saman med meg med den gleda, ville det vere herleg for meg. Om ho soleis vart kona mi, ville det sjølvsagt også vere herleg for meg. Men det laupet er vel køyrt. Sannsynlegvis har ho vorte gift for lenge sidan og ho Virtuella har for lengst gifta seg. Skal eg la Ordet vere lykte for min fot og lys for min sti, så må veg vel prøve å finn meg ei ung ei. Men eg skal altså sleppe å flyge rundt, for Jesus er komen nær, i sin kyrkjelyd. Ja, og så vil han gå med meg. I min studiesituasjon altså. Og då er vel oppgåva å studere faget. Det har å gjere med å dyrke og verne Guds hage.

Jesus vil svare meg i den retninga og med det mål han veit er best for meg.

Bodskapen 23.1.2016:

Våk i bønna med takkseiing. Og når du våker på den måten i bønna, så skal eg, Herren, svare deg, med store og ufattelege ting, kanskje ikkje i den retninga du tenkte, men eg skal svare i den retninga og med det mål som eg veit er best for deg. Og du skal få oppleve noko du aldrig før har opplevt. For framleis høyrer eg bønner, framleis svarar eg bønner, framleis så ynskjer eg å fyll mitt barn og fylle mi menigheit med herlegdomens sky, så du skal få oppleve, at du aldrig før har opplevd maken.

Du er fri, du er forløyst, gjennom blodet har eg løfta deg opp, gjennom Jesu blod er du befridd frå all di synd. Du kan frimodig prise meg, du kan frimodig love mitt heilage namn. Og når du prisar mitt namn, så kjem gleda inn i ditt liv, når du prisar mitt namn, så går fridomen opp for deg. Når du prisar mitt namn, vil alt det vonde fly. Når du prisar mitt namn, då vil rettferds-sola gå opp som aldrig før i ditt hjerte.

Slå ikkje blikket ned, løft det opp imot himmelen. La ikkje dine hender synke, men løft dei opp imot himmelen. Stå ikkje stille på den stad der du befinn deg, men sett din veg i mi hand og eg skal dra deg, leie deg, føre deg og eg skal føre deg til levande vatn, eg skal føre deg til kjelder, eg skal føre deg til frukter og nådegåver og du skal få oppleve å verte berika av mi velsigning i overmål på overmål. Fordi eg Herren har satt dører opne for deg. Halleluja.

Velsigninga i barnekåret.

Gud har velsigna oss med all Andens velsigning i himmelen i Kristus Jesus. Vi er i han og får oppleve den velsigninga.

EFE 1,3 – EFE 1,14 {GUD VERE LOVA FOR NÅDEN I KRISTUS!}  Lova vere Gud, vår Herre Jesu Kristi Far,  han som i Kristus har velsigna oss  med all Andens velsigning i himmelen.  4   I Kristus har han valt oss ut før verda vart skapt,  så vi skulle vera heilage og lytelause for hans åsyn. 5   I kjærleik og av eigen fri vilje  har han føreåt etla oss  til å få barnekår hjå seg ved Jesus Kristus, 6   til lov og ære for hans herlegdom  og for den nåde han gav oss i sin kjære Son.  7   I han har vi utløysinga  som vart vunnen ved hans blod,  forlating for syndene.  Så rik er hans nåde, 8   som han i rikt mål har late oss få.  Han gav oss all visdom og alt skjøn, 9   då han kunngjorde oss løyndomen om sin vilje,  den frie avgjerd han hadde teke 10   om å fullføra sin frelsesplan når tida var inne:  å sameina alt i Kristus, både det i himmelen og det på jorda.  11   I han har vi fått arvelut,  vi som føreåt var etla til det  etter Guds forsett,  han som gjennomfører alle ting  etter sin plan og vilje. 12   Så skulle vi vera til lov og ære for hans herlegdom,  vi som alt no har sett vår von til Kristus.  13   I han kom de òg til tru  då de høyrde sanningsordet,  evangeliet om frelsa dykkar.  I han er de merkte med eit segl,  Den Heilage Ande som var lova, 14   han som er pantet på arven vår  til dess utløysinga kjem for Guds folk,  til lov og ære for hans herlegdom.

EFE 2,4 – EFE 2,10   Men Gud er rik på miskunn. Av di han elska oss med så stor kjærleik, 5 gjorde han oss levande med Kristus, vi som var døde på grunn av våre synder. Av nåde er de frelste. 6 I Kristus Jesus har han reist oss opp frå døden saman med han og sett oss i himmelen med han, 7 så han i dei komande tider kunne visa sin overstrøymande rikdom på nåde og sin godleik mot oss i Kristus Jesus. 8 For av nåde er de frelste, ved tru. Det er ikkje dykkar eige verk, det er Guds gåve. 9 Og det kviler ikkje på gjerningar, så ingen skal rosa seg. 10 For vi er hans verk, skapte i Kristus Jesus til gode gjerningar som Gud føreåt har lagt ferdige, så vi skulle ferdast i dei.

KOL 3,1 – KOL 3,4 {DET GAMLE OG DET NYE MENNESKET}  Er de då oppreiste med Kristus, så søk det som er der oppe, der Kristus sit ved Guds høgre hand. 2 Lat hugen dykkar vera vend til det som er der oppe, ikkje til det som er på jorda. 3 De er då døde, og livet dykkar er løynt med Kristus i Gud. 4 Men når Kristus, vårt liv, openberrar seg, skal de òg openberrast i herlegdom saman med han.

Kristus er den siste Adam, som er ifrå himmelen og som for oss har vorte ei livgivande ånd. Vi er hans kyrkje, hans brud, som elska han og vender seg til han, slik må vi vende hugen vår opp til han og ta imot det som han gir oss frå det høge, verte fylt av hans Ande, hans salving og hans kraft. Og slik må vi be. Jesus elskar oss som si brud og gir oss det og faderen elskar oss som sine born og gir oss gode gåver. Gud har velsigna oss med all Andens velsigning i himmelen i Kristus Jesus, så det er berre for oss å ta imot i tru, av berre nåde. Det er berre for oss å forsyne oss.

SLM 23,1 – SLM 23,6 {HERREN ER MIN HYRDING}  Ein Davids-salme   Herren er min hyrding,  det vantar meg ingen ting. 2   Han lèt meg liggja i grøne enger;  han fører meg til vatn der eg finn kvile, 3   og gjev meg ny kraft.   Han leier meg på dei rette stigar  for sitt namn skuld. 4   Om eg så går i dødsskuggens dal,  ottast eg ikkje for noko vondt.  For du er med meg.  Din kjepp og din stav, dei trøystar meg. [i dødsskuggens dal: kan òg setjast om “i mørkaste dal”.]  5   Du dukar bord åt meg  framfor augo på mine fiendar.  Du salvar mitt hovud med olje;  mitt staup fløder over. [mitt staup: -> 16, 5.]  6   Berre godleik og miskunn  skal fylgja meg alle mine dagar,  og eg skal bu i Herrens hus  i lange tider.

Då er det fullt lov til å seie ”eg då”, ”eg også”, eg kan endåtil seie ”fyrst meg sjølv og så meg sjølv og så meg sjølv igjen”, for å setje det på spissen, eg er ikkje egoist av den grunn, for eg trenger ikkje vekk andre og der er nok til alle. Eg gjer endåtil rett i det, for ein kvar er seg sjølv nærast og må vite å ta ansvaret for seg sjølv og sitt eige liv, ved å ta imot den frelsa som Gud har gitt oss i Kristus. Det er berre ved at vi er i Kristus, som greina i vintreet, som syg sevje frå rota, at vi kan bere god frukt. Det er ved at vi tek imot av berre nåde, at vi vert utrusta og sette i stand til å hjelpe andre.

Slik er det også når eg ber Jesus om å gje meg ei frelst kvinne til kone. Eg skal heilhjarta halde meg til han, så vil han komme meg til hjelp med si kraft. Og eg ventar meg at slik vil han gje meg hjelp i form av ei kone.

2KR 16,9 For Herrens augo fer utover all jorda, så han med si makt kan hjelpa dei som heilhjarta held seg til han. Men i dette har du bore deg uklokt åt; heretter skal du støtt ha krig.”

Og hendsikta er framleis at vi skal leve for Kristus og bere god frukt. Ja, vi skal dyrke og verne Guds hage.

Realist som trur på Jesus.

Mi sak. Frelse og kampen for tilværet.

Eg er oppvoksen i kyrkja, vart med på bedehuset og husmøte. Mor lærde oss å påkalle Jesus som vår frelsar og Herre, be om frelse for mine næraste og be for folket og landet. Når ein vart mobba på skulen, bad vi for både han og dei som mobba. Som vi ber i Fadervår:” … før oss ikkje ut i freisting, men frels oss frå det vonde …” Og det var viktig for oss å be slik for oss sjølve også, be Faderen verne oss både mot å verte mobba og frå å verte med på mobbing. Ein kunne sjå for seg vanskelege situasjonar som ein helst ville verte sparde for og så be Faderen om å verne seg frå det. Og ber for andre også at dei måtte verte sparde for det. Og sist men ikkje minst at ein sjølv ikkje gjorde noko vondt.

Så dette vart å lære seg til å tru på Jesus, tru at han lever og er med oss, så vi kan gå til han med alle våre problem, med alle problem som møter oss. Om nokon gav gode svar som løyste ein konfliktsituasjon, enten det gjaldt mobbing eller noko anne, så kunne vel det komme vel med der og då. Men kva så når dei vert eldre og kjem ut i stadig nye konflikt-situasjonar og vanskar? Om vi då har lært oss å gå til Jesus med det, så har vi ikkje berre ei løysing på ei bestemt problemstilling, men vi har ei metode til å løyse heilt andre slags problem som vi møter i nye situasjonar. Kanskje ser vi likevel likskapen ved at vi ser Jesus som løysinga på problema, for han er Sanninga som set oss fri, rasjonaliteten som løyser alle problema. Med denne opplæringa har vi altså vorte meir sjølvstendige, så vi blir betre i stand til å stå på eigne føter.

Eg har vore realist, samtidig som eg har trutt på Jesus sidan eg var ein liten gutunge, til tider har eg kjent det som ei dobbelrolle eg ikkje har vore heilt komfortabel med, men når eg let meg forsone med Gud på evangeliets grunnvoll, får eg det til å stemme. Naturleg nok er det konkurranse, men i mobbing utartar det seg på ein uheldig måte. Eg hevdar og meiner at med rett opplæring både i naturvitskap og i kristendom kan vi legge vinn på å unngå at det utartar seg uheldig og destruktivt.

Når eg høyrde om Freuds påstandar om at menneske vert motivert av seksualitet og aggresjon og at religiøsitet er avspora seksualitet, ville eg fyrst ikkje godta det som vitskap og var det psykologi, så ville eg ha rett til å svare for meg sjølv. Og som psykologi må det vel forståast som psykologi og dermed gi mennesket rett til så vere subjektive og svare for seg sjølv. Men eg såg det også på grunnlag av biologien; det var eit uttrykk for at livet er ein kamp for tilværet og det må vel kallast objektiv naturvitskapleg kunnskap.

Men eg var også opplærd til å påkalle Jesus som vår frelsar og Herre og be han frelse menneska og eg forstod at det var det motsette av å verte forførde slik som ved syndefallet, så eg byrja å be han om å gi meg ei frelst kvinne til kone. Og når eg byrja å verte glad i ei jente, bad eg for henne og fekk oppleve at vona om Guds herlegdom gjorde oss ikkje til skamme, for Guds kjærleik vart utrent i våre hjerte ved den Heilage Ande som var oss gitt. Så eg vart motivert av den kjærleiken og opplevde det som ei motivasjonskraft i mitt indre menneske, Gud styrkte meg ved sin Ande og si kraft.

I eit idrettslag som driv lagidrett er det innbyrdes konkurranse om å komme med på laget og så skal dei lære å samarbeide som eit lag. Det betyr å tenke konstruktivt. Så skal dei  kjempe mot andre lag. Dei vert opplærde til å ta det sportsleg, det inneber å tenke konstruktivt, vel skal dei prøve å vinne over det andre laget, men metodene overfor det andre laget skal ikkje vere så altfor destruktive, det får vere visse grenser for kva ein skal tillate seg. Å verte stilt på slike utfordringar og lære seg dette blir verdifullt i andre samanhengar, både i arbeidslivet og i skuleverket.

Når eg dreiv fiske var det viktig for meg å innstille meg på å verte motivert av kjærleiken som Gud hadde gitt meg i hjertet ved den Heilage Ande og det hadde å gjere med at eg trudde i mitt hjerte at han ville gi meg ei frelst kvinne til kone, så eg trudde og tenkte meg at min kjærleik til henne ikkje berre var min kjærleik, for eg hadde Guds kjærleik til henne i hjerte mitt ved den Heilage Ande og den motiverte meg. Slik var eg Guds medarbeidar. Vidare la eg sjølvsagt vinn  på å tenke konstruktivt og samarbeide med dei andre.

Slik la eg også vinn på å tenke konstruktivt når eg studerte og når eg gjekk på møte i kyrkjelyden. Eg såg meg sjølv som Guds medarbeidar, 1.Kor.3, det vitna eg om på møtet på Sion Åheim, 28.9.2008, og så las eg frå Fork.3 om at alt Guds verk er fullkome og står til evig tid, menneske kan ikkje legge til noko eller ta noko ifrå. Og Jesus svara meg gjennom tyding av tungetale og kalla meg til å gå ut på Ordet og gå med den frigjerande bodskapen. Så eg for tilbake til Oslo og tok praktisk pedagogisk undervisning (PPU). Sidan vart det å studere realfag igjen.

https://tsivert.com/2016/08/14/2008-09-28-sion-ga-i-ferdiglagde-gjerningar/

Når vi studerer realfag må vi jobbe for det og slik er det også ein kamp for tilværet, på sett og vis er faga, teoriane konstruerte av menneske, men vi kallar det oppdagingar, for det baserer seg på at der er lover og reglar som styrer det som skjer i naturen. Forskinga går ut på å oppdage det som alle reie er slik og forklare det best mogleg. Så vi kan kalle det realfagleg sanning og ekte vitskap, fordi lovene og reglane som styrer naturen ikkje er skapte av menneske, så dei er ikkje eit resultat av vår kamp for tilværet, men dei er der allereie før vi oppdagar dei. Det blir tydeleg når vi gjer eit eksperiment, det er om å gjere for oss å ikkje påverke prosessen, men overlate det til seg sjølv og berre observere kva som skjer og så prøve å forstå regelen i det.

Når eg studerer, må eg sjølvsagt jobbe for det og slik er det også ein kamp for tilværet. Men eg kan sjølvsagt framleis vere motivert av Guds kjærleik, Guds Ande og Guds kraft. Så eg opplever studiesituasjonen slik at det er Gud som gjer sitt verk med meg, ved sitt Ord og sin Ande, for meg er metoden framleis helging, eg innstiller meg framleis på å søke Sanninga som er Kristus. Den er heller ikkje noko som vi produserer sjølve, så fordi vi har sett vår tru og tillit til Kristus og vedkjent at han er sanninga og satsa på det, er vi skrøpelegare enn alle menneeske om det ikkje var for at han har stått opp frå dei døde. Men no har han stått opp og vi får kjenne kreftene av hans oppstode frå dei døde. Derfor er det også så viktig for oss å kjenne kreftene av hans oppstode og verte styrka ved Guds Ande og Guds kraft i vår kvardag, i alt vi gjer.

1KO 15,17 – 1KO 15,28 Men har ikkje Kristus stått opp, då er trua dykkar gagnlaus, og de er enno i syndene dykkar. 18 Då er òg dei fortapte som er avsovna i trua på Kristus. 19 Har vi berre for dette livet sett vår von til Kristus, då er vi ynkelegare enn alle menneske. 20   Men no er Kristus oppstaden frå dei døde; han er fyrstegrøda av dei som er avsovna. [fyrstegrøda: den fyrste delen av avlinga. Sjå 5 Mos 18, 4. Innhausting er eit vanleg bilete på fullendinga i Guds rike. Sjå Matt 13, 39 ff; Joh 4, 35 f.] 21 Fordi døden kom ved eit menneske, så er òg oppstoda av døde komen ved eit menneske. 22 For liksom alle døyr på grunn av Adam, skal alle få liv ved Kristus. 23 Men kvar til si tid: Kristus er den fyrste; deretter fylgjer dei som høyrer Kristus til, når han kjem. 24 Så kjem enden, når han overgjev kongsmakta til Gud, Faderen, etter at han har gjort ende på all makt og alt herredøme og velde. 25 For han skal vera konge til Gud har “lagt alle fiendar under hans føter”. 26 Den siste fienden som vert tynt, er døden. 27 For “alt har han lagt under hans føter”. Når det heiter alt, er det klårt at Gud sjølv er unnateken frå dette. For det er han som har lagt alt under han. 28 Men når alt er han underlagt, skal òg Sonen sjølv gje seg inn under Gud som har lagt alt under han, og Gud skal vera alt i alle.

Vert vi verande i Jesu Ord, får vi lære å kjenne Sanninga og den set oss fri. Den er heller ikkje noko som vi produserer eller tenker oss fram til, men den Heilage Ande herleggjer og openberrar Kristus for oss og fører oss fram til heile Sanninga, som er Kristus. Derfor er det så viktig for oss å audmjuke oss for Gud og bøye kne for korsets fot og ta imot den nåden han gir oss i Kristus. Sidan eg har bedt Jesus om ei frelst kvinne til kone er det på den måten eg ber han om det og tek imot dert og det er på den måten han gir meg henne. Så det vert til hans ære, til ære for han som har skapt oss og frelst oss.

Vi trur at Gud vekte Kristus opp frå dei døde og vedkjenner at han er Herre. Han har sigra over Djevelen, døden og verda. Så han vann den avgjerande sigeren i kampen for tilværet ved at han trudde på Gud og let han gjere sitt verk gjennom han. Og ved at vi trur på Faderen og Sonen og let Gud gjere sitt verk i oss og gjennom oss ved sitt Ord og sin Ande, sigrar vi saman med han.

ÅPE 4,8 – ÅPE 4,11 Kvar av dei fire skapningane hadde seks venger, og overalt hadde dei augo, både rundt om og under vengene. Natt og dag ropar dei, utan stans:  Heilag, heilag, heilag  er Herren Gud, Den Allmektige,  han som var og som er og som kjem. 9 Kvar gong dei fire skapningane prisar og hyllar og takkar han som sit på kongsstolen, han som lever i all æve, 10 fell dei tjuefire eldste ned for han som sit på stolen, og dei tilbed han som lever i all æve. Dei kastar kransane sine ned framfor kongsstolen og ropar: 11   Verdig er du, vår Herre og Gud,  til å få all pris og ære og makt.  For du har skapt alle ting;  du ville det, og dei vart til, skapte av deg.

ÅPE 5,1 – ÅPE 5,14 {BOKA MED SJU SEGL}  Eg såg at han som sat på kongsstolen, hadde ein bokrull i høgre handa. Det var skrive på rullen, både inni og utanpå, og han var forsegla med sju segl. 2 Då såg eg ein mektig engel, som ropa med høg røyst: “Kven er verdig til å opna boka og bryta segla på henne?” 3 Men korkje i himmelen eller på jorda eller under jorda var det nokon som kunne opna boka eller sjå i henne. 4 Då gret eg sårt, fordi ingen vart funnen verdig til å opna boka eller sjå i henne. 5 Men ein av dei eldste sa til meg: “Gråt ikkje! For løva av Juda ætt, Davids rotrenning, han har sigra og kan opna boka med dei sju segla.” 6   Og eg såg eit lam: Det stod midt i krinsen, mellom kongsstolen og dei fire skapningane og dei eldste, og Lammet såg ut som det var slakta. Det hadde sju horn og sju augo, og augo er dei sju Guds ånder som er utsende over heile jorda. 7   Lammet kom bort til han som sat på kongsstolen, og tok imot boka frå hans høgre hand. 8 Då det tok boka, fall dei fire skapningane og dei tjuefire eldste ned for Lammet. Dei hadde kvar si harpe og gullskåler fulle av røykjelse, det er bønene åt dei heilage. 9 Og dei song ein ny song:  Verdig er du til å ta imot boka  og bryta segla på henne.  For du vart slakta  og har med ditt blod frikjøpt for Gud  menneske av alle ætter og tungemål,  av alle folk og folkeslag. 10   Du har gjort dei til eit kongerike,  til prestar for vår Gud,  og dei skal råda på jorda. 11 I synet mitt høyrde eg røysta av dei mange englane som stod kring kongsstolen og dei fire skapningane og dei eldste – dei var titusen på titusen og tusen på tusen. 12 Dei ropa med høg røyst:  Verdig er Lammet som vart slakta,  verdig til å få all makt og rikdom, visdom og styrke,  ære og pris og takk. 13 Og kvar skapning i himmelen og på jorda og under jorda og på havet, ja, alt som der finst, høyrde eg seia:  Han som sit på kongsstolen,  han og Lammet skal ha all takk og ære,  pris og makt i all æve. 14 Dei fire skapningane svara: Amen. Og dei eldste kasta seg ned og tilbad.

Jesus har mange gongar minna meg om at han gir meg den Heilage Ande frå himmelen av berre nåde, det er berre for meg å ta imot og verte fylt av Anden, av hans salving og kraft. Og no har Jesus nyleg minna meg på at frelsa i han er gratis, eg skal berre audmjuke meg for han og ta imot. Eg forstår at det er sikta til at eg har bedt han om ei frelst kvinne til kone, han svarar meg positivt på det, det er inkludert i hans fullførde og fullkomne frelsesverk, det er Guds verk og menneske kan ikkje legge til noko eller ta noko ifrå.

https://tsivert.com/2017/06/23/2017-06-18-ekte-kristendom-frelsa-er-gratis-vi-ma-berre-audmjuke-oss-og-ta-imot-i-tru-av-berre-nade-mote-i-maranata/

Eg forstår det slik at Jesus har kalla på henne Virtuella no igjen, gjennom mange år, men ho har ikkje vore lydig mot kallet og ikkje lete han sleppe til å gjere sitt verk i hennar liv.

https://tsivert.com/2017/09/13/maranata-10-9-2017-gud-elskar-oss-i-kristus-og-det-er-som-eit-frieri/

Og ingen er større enn Herren sin. Er det avgrensa kva han kan gjere, så er det avgrensa kva eg og vi kan gjere også, slik er det viktig for oss å sjå vår avgrensing.

JOH 13,12 – JOH 13,17   Då han hadde vaska føtene deira og teke på seg kappa, sette han seg til bords att. Så sa han til dei: “Skjønar de kva det er eg har gjort for dykk? 13 De kallar meg meister og herre, og det med rette, for det er eg. 14 Når no eg, herren og meisteren, har vaska føtene dykkar, då skal de òg vaska føtene åt kvarandre. 15 Det er eit førebilete eg har gjeve dykk: Som eg har gjort mot dykk, skal de òg gjera. 16 Sanneleg, sanneleg, det seier eg dykk: Ein tenar er ikkje større enn herren sin, og ein utsending er ikkje større enn den som har sendt han. 17 No veit de det. Og sæle er de så sant de gjer etter det.

Så eg har berre reist heim att. Men tanke er å komme tilbake igjen. For eg har no bedt Jesus om ei frelst kvinne til kone, det er ei god gjerning han har byrja i mitt liv og som han vil fullføre og eg må berre sette mi tru og tillit til han i den saka og kjennast ved han, både for Gud og menneske.

Universitetet skal tene sanninga. Det høver vel bra med at Jesus er Sanninga og vi skal leve for han. Men kva med økonomien?

I artikkelen http://universitas.no/nyheter/63100/kristian-gundersens-nadelose-oppgjor 3.11.2017, skriv biologiprofessor Kristian Gundersen:

”Debatten har rast om kjønnskvotering i høst. For kort stund siden fortalte fagansvarlig på Exphil, Arne Strand, til Universitas at det ville bli nedsatt en komite som skal jobbe med utformingen av en revidert pensumliste som sannsynligvis vil være klar fra og med høsten 2018. Komiteen vil blant annet fokusere på kjønnsbalansen blant forfattere – noe Gundersen er uenig i.

Gundersen mener en kjønnskvotering løper risikoen å fjerne mer kompetente, mannlige filosofer.

– Hvis man skal være bekymret for kjønnsbalanse fremover så må det jo være at det er for få menn. Det er færre menn som studerer og som gjennomfører studiet, sier han.

Evig meningsmitraljøse: – Forskningsrådet vil gi penger til den forskningen de kan kontrollere

– Hvorfor mener du at folk ikke er opptatt av at gutter gjør det dårligere enn jenter på skolen og universitetet?

– Det er gammel vane. Vi har hatt dominerende kjønnsforskningsmiljøer som ikke klarer å snu på flisa. De føler at kvinner har vært diskriminert bestandig og det har de kanskje også. Men vi må tilpasse oss en ny virkelighet, i hvert fall innenfor akademia der kjønnsbalansen nå er omvendt. Jeg synes det er rart at disse miljøene ikke har tatt på alvor den dramatiske utviklingen vi har hatt i skolen, som jo er rekrutteringsgrunnlaget for universitetene.

Rektorkandidat Gundersen: ^{Stemte for kopiavgift og økt privatistgebyr}

Vrøvlete kjønnsforskning

Gundersen mener kjønnsforskningen i for stor grad er farget av det han kaller post-modernisme – en filosofisk retning som var populær på 1980-tallet. Biologen mener post-modernismen har et ekstremt syn på kunnskapens subjektivitet – at det ikke finnes noen egentlig virkelighet.

– Jeg synes post-modernismen har vært noe av det mest uheldige i moderne akademisk historie og har ført til en masse forvrøvlet forskning som egentlig er politikk, særlig innen kjønnsforskning. Det er greit at man er for likestilling, men hvis det ikke er forskning skal man ikke kalle det for forskning, men politikk. Men det har altså etterlatt oss med fagfeltet kjønnsforskning, som inneholder mye vrøvl.

Å sette likhetstegn mellom politikk og kjønnsforskning kan virke provoserende på mange. Å provosere er imidlertid ikke noe Gundersen frykter. Et begrep som har vært på mange sine lepper de siste årene er «politisk korrekthet». Begrepet ble først brukt i USA på 1990-tallet om venstresidens innflytelse på amerikanske campuser – enkelte ting var rett og slett ikke lov til å si, mente høyresiden da. I dag blir begrepet som regel brukt for å beskrive meningssensur.

Gundersen er en uttalt motstander mot det han mener er politisk korrekthet i akademia. Som et eksempel trekker han frem en forskningsartikkel som argumenterte for at kolonialismen likevel ikke hadde vært så skadelig for den tredje verden, for og så bli trukket tilbake.

– Jeg har ikke vært inne og sett på kvaliteten i artikkelen eller substansen i et slikt utsagn, men det er ikke noe illegitimt standpunkt man kan sensurere, slår han fast.

Artikkelen Gundersen referer til er skrevet av professor i statsvitenskap ved University of Portland i Oregon, Bruce Gilley. I «The Case For Colonialism» argumenterer han for at vi må endre synet på kolonialismen: «De siste 100 årene har vestlig kolonialisme hatt et dårlig rykte. Det er på høy tid å stille spørsmål ved dette synet.»

Artikkelen ble senere trukket tilbake etter en rekke drapstrusler mot forfatteren av artikkelen. I spalten «Uviten» har også forsker ved Frischsenteret Simen Gaure uttalt seg kritisk til det han kaller for en «lynsjemobb».

Selv om han ser mørkt på universitetenes frihet ser han håp for samfunnet i sin helhet.

– Vi har nettopp fått en diskusjon rundt dette såkalte post-fakta-samfunnet og det er har kommet en reaksjon på det. Slik sett går det jo i riktig retning.

Han er likevel riktig bekymret for at styringsreformer, pengestrømmer, flere ledere, sterkere styring og mindre frie midler truer universitetene.

– Det er en trussel som ikke er spesielt ny, men det er ikke noe tegn på

at den blir mindre. Jeg tror vi er i ferd med å ødelegge universitetene slik vi kjenner dem. De som står bak ødeleggelsen må fortelle hva de vil.

– Hva tror du «de» ønsker seg?

– Jeg tror ikke de kan nok om hvordan universitetene virker. Men jeg tror at de ønsker seg et universitet som tjener kommersielle og politiske interesser, og det er ikke vår oppgave. Satt på spissen kan du si at vår oppgave ikke er å tjene samfunnet, men sannheten.”

Jau, når eg byrja å studere realfag, var det på grunn av fagleg interesse og eg meinte vel eg hadde eit visst talent for det også. Det var første prioritet. Dessutan vart det sagt at dette var noko som samfunnet hadde bruk for, så det gav meining, det hadde med økonomi å gjere, var det økonomisk nyttig for samfunnet, kunne eg rekne det som økonomisk nyttig for meg. Mi interesse og mitt talent for realfag hadde nok ikkje kome så godt til uttrykk når eg gjekk på gymnaset og det hang saman med at eg søkte samfunn med Gud på evangeliets grunnvoll, i kristne kyrkjelydar og organisasjonar, og der gjekk interessa i andre retninigar, spesielt med sin proteksjonisme mot utviklingslæra og dermed mot biologien og geologien. Den motsetnaden vart endåtil meir tilspissa når eg byrja å studere. Men sidan eg bad Gud om å gi meg ei frelst kvinne til kone, opplevde eg at han leia meg til å byrje å studer realfag. Det gjekk likevel ei tid før eg skikkeleg oppfatta at det var nettopp det han kalla meg til.

Mange bibelvers vert aktuelle for meg i denne samanhengen og slik sett vert dei aktuelle for folk på universitetet og det dei driv med der. Jesus sa vi skulle søke fyrst Guds rike og hans rettferd, så skulle vi få alt det andre i tillegg til det. Det er ei prioritetsordning altså. Han sa at dersom vi vert verande i hans ord, så skulle vi få lære å kjenne sanninga og den skulle setje oss fri.

På grunnlag av at han døde i staden for oss, får vi den Heilage Ande, det er Sanningens Ande, den fører oss fram til heile Sanninga som er Kristus. Har vi hans Ande, så tilhøyrer vi han, då er vi frelst, då lever vi for han. Vi får Anden ved å tru på Jesus og vi får den av berre nåde. Det vil seie utan krav om gjerningar, heilt gratis.

GLT 3,1 – GLT 3,14 {LOV ELLER TRU – FORBANNING ELLER VELSIGNING}  De uvituge galatarar! Kven har trylt dykk, de som har fått Jesus Kristus måla for augo som krossfest? 2 Svar meg på ein ting: Var det ved lovgjerningar de fekk Anden, eller ved å høyra og tru? 3 Er de så vitlause? De tok til ved Anden, vil de no fullføra med menneskeverk? 4 Har de opplevt alt dette til fånyttes – om det då verkeleg er til fånyttes. 5 Han som gjev dykk Anden og gjer under mellom dykk, gjer han det på grunn av lovgjerningar eller fordi de høyrer bodskapen og trur? 6 Om Abraham heiter det: Han trudde Gud, og difor rekna Gud han for rettferdig. 7 Så skjønar de at det er dei som trur, som er Abrahams born. 8 Skrifta såg føreåt at Gud ville rettferdiggjera heidningane ved tru, og føreåt forkynte ho denne gode bodskapen for Abraham: I deg skal alle folkeslag velsignast. 9 Difor vert dei som trur, velsigna saman med den truande Abraham. 10 Men dei som held seg til lovgjerningar, er under forbanning. For det står skrive: Forbanna er kvar den som ikkje held fast på alt det som står skrive i lovboka, og gjer etter det. 11 At ingen vert rettferdig for Gud ved lova, det er klårt, for det står skrive: Den rettferdige, ved tru skal han leva. 12 I lova spørst det ikkje om tru; der heiter det: Den som held boda, skal leva ved dei. 13 Men Kristus kjøpte oss fri frå forbanninga av lova då han kom under forbanning for vår skuld. For det står skrive: Forbanna er kvar den som heng på eit tre. 14 Dette hende for at folkeslaga ved Jesus Kristus skulle få den velsigning som Abraham hadde fått lovnad om, og for at vi ved trua skulle få Anden, som var lova.

ÅPE 22,11 – ÅPE 22,21 Lat den som gjer urett, halda fram med å gjera urett, og den ureine halda fram med å vera urein! Lat den rettferdige gjera det som er rett, og den heilage halda fram i helging. 12 Sjå, eg kjem snart, og mi løn har eg med meg; eg vil gje kvar og ein att etter det han har gjort. 13 Eg er Alfa og Omega, den fyrste og den siste, opphavet og enden. 14 Sæle er dei som vaskar kleda sine, så dei får rett til å eta av livsens tre og gå inn gjennom portane i byen. 15 Men utanfor er hundane og trollmennene og dei som driv hor, drapsmennene, avgudsdyrkarane og alle som elskar lygn og talar lygn. 16   Eg, Jesus, har sendt min engel til å vitna for dykk om dette i kyrkjelydane. Eg er Davids rotrenning og ætt, den klåre morgonstjerna.” 17 Anden og brura seier: “Kom!” Og den som høyrer det, skal seia: “Kom!” Den som tyrstar, skal koma, og den som vil, skal få livsens vatn for inkje. 18   Eg seier til kvar og ein som høyrer dei profetiske orda i denne boka: Dersom nokon legg noko til dette, då skal Gud leggja på han dei plagene det er skrive om i denne boka; 19 og dersom nokon tek noko bort av orda i denne profetiske boka, då skal Gud ta frå han hans del i livsens tre og i den heilage byen, som det er skrive om i denne boka. 20   Han som vitnar dette, seier: “Ja, eg kjem snart.” Amen. Kom, Herre Jesus! 21   Vår Herre Jesu Kristi nåde vere med alle!

Så ein treng ingen utdanning for dette. Ein treng berre å høyre forkynninga av Guds Ord, ja, lese i Bibelen, følgje evangeliets oppskrift og ta imot Anden i tru av berre nåde. Så får vi oppleve at Gud gjer sitt verk i oss og med oss ved sitt Ord og sin Ande. Han vekker oss opp til liv i samfunn med seg, ved sitt Ord og sin Ande, i samsvar med 1.Mos.2, men no er Jesus den siste Adam, som er ifrå himmelen og som for oss har vorte ei livgivande ånd. Med det livet han gir oss lever vi for han og med den Anden han gir oss utruster han oss til å tene han. Og oppgåva er framleis å dyrke og verne Guds hage.

Så når Jesus har kalla meg til å studerer realfag, får eg sjå det slik at det er dette som er oppgåva.

Det arbeidande mennesket.

I den generelle læreplanen vert det lista opp ulike menneskelege interesser og funksjonar i samfunnet og i dokumentet

https://bluehost944.com/2017/07/31/kristendomens-metode-og-vitskapens-metode-kva-med-demokratiet/

Har eg skrive om det som ulike fagområde og relatert ”fag-kunnskapen” til metoda. Så vi kan vurdere kvaliteten i ”fag-kunnskapen” med metoda, kjem vi til at kvaliteten er god, det er rett eller sant, alt etter kva det gjeld, så konkluderer vi med at kunnskapen er på sett og vis rett eller sann, så lenge den vert relatert til den rette metoda og forstått utifrå den. Men vert den realtert ut ifrå ei anna metode og forstått ut ifrå den med same konklusjon kan det tvert om verte lygnarisk.

Den generelle læreplanen er ei grovinndeling og ein av funksjonane er det arbeidande menneske. Realfag og moderne teknologi har vorte brukt i industrialiseringa, det er vitskap. Men deira faglege kompetanse kjem i tillegg til det. Det er altså ikkje vitskap i den forstand, men ingen vil vel seie og påstå at det er feil og det er løgn av den grunn? Det er livsutfolding, det er ikkje berre å vere tilskodar, observatør, granskar, forskar, men det er å påverke og styre det som skjer i ei bestemt retning.

Og vi kjem ikkje forbi at det gjer vi no alle til ein viss grad, sjølv om vi i mange tilfelle berre vert tilskodarar til det som skjer. Og slik er det med kristenlivet også, ved trua på Kristus er vi krossfesta med han og i dåpen er vi gravlagde med han. Og ein som er død og gravlagd er ikkje lenger verken aktør eller tilskodar til livet lenger. Men poenget er å få oppleve at Jesus gir oss ånd og liv, så vi får kjenne kreftene av hans oppstode frå dei døde.  Då er vi både observatørar og aktørar igjen som må forhalde oss til dei same sanningskriteria som andre overfor realgaga og moderne teknologi. Men no er vår observatør-rolle også å sjå med hjertets opplatne auge, sjå på Jesus, kjennast ved han og ære han for det verket han gjer i våre liv. Med den Anden og det livet han gir oss, får vi ei aktørrolle som kjem i tillegg til og som skal styre den aktørrolla vi har i denne fysiske verda.

Kyrkjelydsoppbygging. Fridomen i Anden. 

Frelsa og kyrkjelydsoppbygginga skjer på frivillig basis, ved at vi frivillig audmjukar oss for Gud og tek imot den nåden han gir oss i Kristus. Då får vi oppleve at han gjer sitt verk i oss, ved sitt Ord og sin Ande.

1PE 2,1 – 1PE 2,10 {DEN LEVANDE STEINEN OG DET HEILAGE FOLKET}  Legg difor av all vondskap, svik og hyklarskap, misunning og baktale, 2 og lengta som nyfødde born etter den ekte, åndelege mjølk, så de kan veksa ved henne til frelsa er nådd. 3 De har då smaka at Herren er god. 4   Kom til han, den levande steinen, som vart vraka av menneske, men er utvald og dyr for Gud. 5 Ver de òg levande steinar som vert oppbygde til eit åndeleg tempel! Ver eit heilagt presteskap og ber fram åndelege offer, som er til hugnad for Gud ved Jesus Kristus. 6 For det heiter i Skrifta:  Sjå, eg legg på Sion ein hjørnestein,  som er utvald og dyrverdig;  den som trur på han,  skal ikkje verta til skammar. 7   Så vert han til ære for dykk som trur. Men for dei som ikkje trur, har den steinen bygningsmennene vraka, vorte hjørnestein, 8 ja, ein støytestein og eit berg til fall. Fordi dei ikkje trur Ordet, snåvar dei – det var dei òg etla til. 9   Men de er ei utvald ætt, eit kongeleg presteskap, eit heilagt folk, eit folk som høyrer Gud til, så de skal forkynna hans storverk, han som kalla dykk ut or mørker til sitt underfulle ljos. 10 Før var de ikkje eit folk, men no er de Guds folk. Før hadde de ikkje fått miskunn, men no har de funne miskunn.

2KO 3,17 – 2KO 3,18 Herren er Anden, og der Herrens Ande er, der er fridom. 18 Men vi som med usveipt åsyn ser Herrens herlegdom som i ein spegel, vi vert alle omlaga til det same biletet, frå herlegdom til herlegdom. Dette skjer ved Herrens Ande.

Det betyr at menneske samlast og møtest fysisk i kyrkjelyden. Slik er det atomistisk, så vi kan samanlikne det med Hobbes filosofi, men det gjekk ut på korleis menneskeleg semje og felles interesser danna grunnlaget for statsmakta, så sjølv om den kunne vere diktatorisk, måtte den sjå det som si oppgåve å ivareta folkets interesser. John Lock er den største liberalistiske filosofen og han tenkte på liknande vis atomistisk.

Hobbes.

Sitat frå https://no.wikipedia.org/wiki/Thomas_Hobbes 14.11.2017.:

Thomas Hobbes (født 5. april 1588, død 4. desember 1679) var en engelsk filosof. Han er mest kjent for sitt hovedverk Leviathan, der han søker å rettferdiggjøre staten og vise hvordan det er vår plikt å lyde den. Han gjør seg her til talsmann for eneveldet og statens ubegrensede makt. Hobbes var den første som opererte med begrepet samfunnskontrakten.

Hobbes resonnerer seg fram til læren om den uinnskrenkede statsmakt ved hjelp av en rekke postulater. Han forutsetter for det første at menneskene ønsker å overleve, samt for det andre at de ønsker seg et behagelig og rommelig liv. Dessuten ønsker de å oppnå makt og ære. Videre antar han at menneskene er relativt like i sårbarhet og evne, samt at det alltid vil foreligge knapphet på goder. På dette grunnlag slutter han at det vil utvikle seg en alles krig mot alle. Noen vil angripe andre for å sikre sin egen materielle overlevelse, andre vil angripe for å oppnå ære og makt. Den stadige faren for å bli angrepet vil så føre til at mennesker som i utgangspunktet helst vil la andre være i fred føler seg tvunget til å gå til forkjøpsangrep. Hobbes omtaler denne situasjonen som naturtilstanden.

John Lock.

John Lock tenkte i same baner, https://no.wikipedia.org/wiki/John_Locke 14.11.2017., ,

Sitat:

John Locke (Født 29. august 1632 i Wrington ved Bristol i England, død 28. oktober 1704 i Oates i Essex.) var en engelsk filosof og lege. Innenfor epistemologien er Locke ansett som den første av de britiske empiristene. I forbindelse med samfunnskontraktteorien utviklet han et alternativ til Thomas Hobbes‘ naturtilstand og hevdet at staten bare var legitim om den erkjente folkets samtykke, og beskyttet universelle rettigheter som liv, frihet og eiendom. Locke trodde at samtykke formet statens sosialkontrakt. Hvis staten ikke levde opp til dette, mente Locke at folket hadde rett til opprør.

Lockes idéer hadde enorm innflytelse på utviklingen av den politiske filosofien, og er viden betraktet som en av de mest innflytelsesrike opplysningstenkere og bidragsytere til liberalismen. Hans forfatterskap påvirket Voltaire og Rousseau, mange tenkere fra den skotske opplysningstiden, og amerikanske revolusjonære. Denne påvirkningen er gjenspeilet i den amerikanske uavhengighetserklæringen.

…

Locke reiste i Frankrike mellom 1675 og 1679. Det meste av tiden oppholdt han seg i Paris og Montpellier. Han fikk kontakt med vitenskapsmenn og filosofer som var tilhengere av den franske vitenskapsmannen og filosofen Pierre Gassendi. Gassendi ville fremme den eksperimentelle vitenskapen og forsøkte å forene atomteorien – basert på Epikurs modell – med den kristne lære.

..

Locke er karakterisert som den første moderne tenker. Årsaken er at han forente noen av de grunnleggende problemstillingene i tenkningen etter middelalderen i et sammenfattende perspektiv. Sentrale deler av hans budskap kan uttrykkes på denne måten: «Ikke stol blindt på autoriteter, hverken intellektuelle, politiske eller religiøse. Følg ikke ureflekterte tradisjoner eller sosiale konvensjoner. Tenk selv. Ta utgangspunkt i fakta og baser dine oppfatninger og din adferd på hvordan tingene faktisk er». Idag er det vanskelig å forstå hvor nytt dette budskapet var dengang. Men det hadde revolusjonerende konsekvenser for utdannelse, vitenskap, politikk og filosofi.

Denne holdningen var helt i overensstemmelse med vitenskapens nye krav til observasjon og eksperiment. Locke og Isaac Newton påvirket hverandre gjensidig. Lockes pedagogiske idealer stod i motsetning til tidens pugging og til et dødt pensum som tradisjonen hadde gjort hellig og ukrenkelig. Locke mente at språk ikke skulle læres gjennom grammatikken, men gjennom praksis og eksempler.

Videre mente Locke at man skulle legge mindre vekt på klassiske emner og større vekt på moderne. Han mente at alle mennesker hadde utviklingsmuligheter, og at den eneste begrunnelsen for staten var at den bevarte menneskenes frihet og rettigheter.

Dette perspektivet innebar en motstand mot alle former for styresett som ikke innfridde disse kriteriene. Selv om Lockes filosofi stod i motsetning til vilkårlig autoritet på ethvert område i liv og tenkning, var grunnholdningen på ingen måte militant eller aggressiv, men tvert imot velvillig, moderat og jordnær. Han insisterte alltid på sunn fornuft, på moderasjon og på sakens fakta.

Disse sidene ved Lockes filosofi utgjorde en enhet som la grunnlaget for den filosofiske tenkningen i de engelsktalende land de neste to hundre år. De ble utgangspunkt for en karakteristisk angelsaksisk måte å betrakte tingene på, men hadde også stor innflytelse på strømninger i den fransk- og tysktalende verden. Både François Voltaire i Frankrike og Immanuel Kant i Tyskland betraktet Locke som den som hadde innledet den tenkningen de ønsket å fremme.

…

Det vi erfarer direkte, sa Locke, er det som finnes i vår egen bevissthet – hele mangfoldet av sansebilder, tanker, følelser, erindringer og så videre. Han ga dette bevissthetsinnholdet navnet «ideer» uansett om de stammet fra intellektet, sansene, følelsene eller hva det måtte være. Det Locke forstår med en idé er ganske enkelt alt det som er umiddelbart nærværende for bevisstheten.

Når det gjelder kunnskap om den ytre verden, insisterer han på at råmaterialet, den grunnleggende informasjon, kommer til oss gjennom sansene.

….

Vi begynner for eksempel å skjelne en hårete gjenstand som alltid er i nærheten, som beveger seg rundt på fire ben, og som lager en spesiell lyd. Til slutt lærer vi å kalle den en hund. På denne måten bygger menneskene opp stadig mer komplekse og sofistikerte ideer på grunnlag av sanseinntrykk, og etter hvert får vi et forståelig bilde av verden, og vi utvikler også evnen til å tenke over den.

Locke legger vekt på at våre sanser er den eneste direkte forbindelsen mellom oss selv og virkeligheten utenfor oss selv. Vi utvikler evnen til å gjøre alle slags fantastiske og kompliserte handlinger med de data som når oss gjennom sansene. Men hvis vi gjør det samme med det materiale som ikke kommer fra våre – eller noens – sanseinntrykk, så har man ifølge Locke mistet bevissthetens eneste forbindelse med den ytre virkeligheten.

I slike tilfelle har ikke bevisstheten forbindelse med det som eksisterer i den ytre verden uansett hva den måtte foreta seg eller ikke. Men utfra sine egne ressurser kan bevisstheten selvfølgelig produsere drømmer og alle slags fantasier som ikke korresponderer med den ytre verden i det hele tatt, og man har mange eksempler på dette.

Locke konkluderte med at våre begreper om det som faktisk eksisterer – og derfor vår forståelse av virkeligheten, av verden – i siste instans må utledes fra det vi har erfart gjennom sansene eller konstrueres på grunnlag av elementer som i siste instans stammer fra slike erfaringer.

Dette er kjernen i empirismen. Men slik det pleier å være med filosofiske retninger, ligger en vesentlig del av poenget i det man avviser. Empirismen benekter for eksempel forestillingen – forøvrig akseptert av Platon – om at mennesket er født med en del kunnskap om verden som det har fått i en tidligere eksistens. Mer aktuell var Lockes avvisning av Descartes lære om at mennesket kan komme frem til et gyldig begrep om den ytre verden utelukkende på grunnlag av innholdet i vår egen bevissthet.

Locke var motstander av en hver forestilling om medfødte ideer. Han mente at det ikke fantes noe slikt. Han trodde at vi blir født med en bevissthet som er som et blankt ark – «tabula rasa» – som erfaringen begynner å skrive på, og at hele den kunnskapen og forståelsen vi etter hvert får om den ytre virkeligheten, utvikler seg på denne måten.

…..

Lockes standpunkt spredte seg gradvis over hele den vestlige verden. I dag er det så vanlig at mange mennesker finner det innlysende, de oppfatter det hele som sunn fornuft. Men da Locke fremsatte det, var det nytt og ikke innlysende i det hele tatt.

Noen av dets sosiale implikasjoner var i virkeligheten revolusjonerende. Dersom alle kommer til verden med bevissthet som et blankt ark – tabula rasa – er det ingen som er bedre enn andre i dette henseendet: Alt avhenger av utdannelse. Lockes ideer førte direkte, særlig i Frankrike, til troen på at folket kunne frigjøres fra sosial undertrykkelse ved samme rett til utdannelse.

Lockes nyorientering ble utviklet parallelt med den nye vitenskapen, og begge la vekt på sanseiaktagelse og prøving av allmenne forestillinger mot erfaringen. Locke formaliserte selv et skille mellom de sider ved materielle objekter som kunne bli gjenstand for vitenskapelig behandling – herunder naturligvis hans samtids vitenskap, og de som ikke kunne det – en distinksjon som var blitt introdusert av Galileo.

….

Et avgjørende element i Lockes kunnskapsteori, er det syn at fordi vi bare er i stand til å observere et objekts observerbare egenskaper og adferd, kan vi ikke erkjenne objektet uavhengig av disse egenskapene. Vi kan med andre ord ikke få noen kunnskap om hva den gjenstanden er, som har disse egenskapene og oppfører seg på denne måten, det vil si tingen slik den er i seg selv.

Gjenstanden er et usynlig, metafysisk noe – et «noe, jeg vet ikke hva» som Locke sa. Han karakteriserte den som materie, materiell substans, men insisterte på at vi bare kunne erkjenne dens karakteristika eller egenskaper, vi kunne aldri erkjenne «den». Noe tilsvarende gjelder for subjektet. Det eneste vi som erkjennende og erfarende subjekter noensinne finner i oss selv, er vårt bevissthetsinnhold, våre ulike erfaringer. Hva det er som har disse erfaringene, selvet eller sjelen eller hva det måtte være, unndrar seg vår erkjennelse.

Ifølge Locke er derfor både erkjennelsens subjekt og objekt hinsides vår erkjennelse. Området for mulig kunnskap består helt og holdent av transaksjoner eller mulige transaksjoner mellom disse mysteriøse enhetene.

….

Locke trodde ikke som Descartes at vår vitenskapelige kunnskap om verden er utledet av sikre premisser ved en deduktiv logikk, derfor trodde han heller ikke at den hadde samme sikkerhet som matematikken. Lockes oppfatning av at vi sakte bygger opp kunnskapen på det grunnlaget som sanseinntrykkene gir oss, åpner også for at feil kan oppstå.

Mennesket generaliserer ifølge Locke fra erfaring – en prosess kjent som induksjon – men av og til er dets generaliseringer feilaktige, og dette må man ta hensyn til. Av og til viser en direkte observasjon seg å være feilaktig selv etter man har prøvet den. Selv den grundigste observasjonskunnskap er ikke absolutt sikker, den er bare sannsynlig. Av og til er den feilaktig.

Dermed er det slik at om man ønsker å opprettholde prinsippet om at våre oppfatninger om tingene må baseres på det som beviser dem, må man være villig til å forandre oppfatning når bevisene endrer seg. Dette fordrer en «common sense»-holdning ovenfor oppfatningene våre. En fordring som er en viktig del av Lockes filosofi. Den er, som vi skal se, nært knyttet til hans politiske teorier.

Locke sier at mennesket har sin opprinnelse i en naturtilstand. Som en skapning skapt av Gud i hans bilde var ikke mennesket, selv i naturtilstanden, et vilt dyr. For Gud hadde gitt det fornuft og samvittighet. Derfor er Lockes syn på naturtilstanden svært forskjellig fra Hobbes syn. Men til tross for det, var fravær av slike elementer som styresett eller borgerlig orden til så stor skade for mennesket at Locke trodde individene sluttet seg sammen frivillig for å danne samfunn.

Som hos Hobbes ble den sosiale kontrakten ikke oppfattet som en kontrakt mellom styrer og den som ble styrt, men mellom frie individer. Men til forskjell fra Hobbes mente Locke at de styrte beholdt sine individuelle rettigheter selv etter at et styre var etablert. Suverentiteten forblir i siste instans hos folket. Sikringen av dets rettigheter – beskyttelse av liv, frihet og alles eiendom – er statens eneste legitime hensikt.

Dersom en stat undergraver disse rettighetene, det vil si blir tyrannisk, har den styrte en moralsk rett – etter først å ha forsøkt å få hjelp på vanlig måte – til å felle statsstyret, for deretter å erstatte det med et annet som gjør en skikkelig jobb. Dette synet forklarer forøvrig Lockes rolle i sammensvergelsen forut for revolusjonen i 1688.

Locke mente at privat eiendomsrett først og fremst er begrunnet utfra arbeidet som er nedlagt i denne eiendommen. En følge av dette er at man har frihet til å gjøre hva man vil med sin egen eiendom. Dersom man arbeider for å fremstille noe, og gjør det uten å skade andre, har man rett til fruktene av sitt arbeid. Dersom noen tar det fra en, stjeler denne praktisk talt arbeidet ens. Gitt at man har denne retten til noe man har fremstilt, kan man bruke det som man vil, man kan gi det bort dersom man har lyst til det eller selge det. Slik ser Locke for seg hvordan det utvikles et samfunn som er basert på frivillige transaksjoner uavhengig av staten. Dette synet er fundamentalt for kapitalismen, og svært sentralt i liberalismen.

…..

Lockes politiske filosofi er forbundet med hans kunnskapsteori på flere måter. En av dem legger grunnlaget for troen på toleranse. Ovenfor er det beskrevet at Locke mente det ikke var mulig å oppnå sikker kunnskap om den empiriske verden. Det eneste som var mulig, var en slags praktisk sannsynlighet.

Når det forholder seg slik, mener han at det både er feil og moralsk forkastelig av politiske og religiøse autoriteter å påtvinge andre sin tro. Lockes oppfatninger på dette området har hatt en så avgjørende historisk innflytelse at det er på sin plass å gjengi ham med hans egne ord:

«Hvor er det menneske som har ugjendrivelige bevis for alle de sannhetene de sitter inne med, eller for at alle de oppfatningene det fordømmer er gale, og som kan si at det fullt ut har undersøkt egne og andre menneskers oppfatninger? Når vi er nødt til å tro fordi vi ikke har kunnskap, og grunnlaget for våre antagelser ofte er meget tynt, er vi så usikre og famlende at vi burde være mer opptatt av å skaffe oss selv kunnskap enn av å fordømme andre.»

Denne gjengivelsen kan peke i retning av frihet for alle trosformer og livsyn. Locke hevder imidlertid ikke ubetinget toleranse. Han hevder blant annet at ingen oppfatninger som er i strid med menneskesamfunnet, eller de moralregler som er nødvendige for opprettholdelsen av samfunnet, skal tolereres av de verdslige myndigheter.

Vedrørende oppfatninger som er i strid med menneskesamfunnet, er det interessant å merke seg Lockes utsagn om ateister: «De som benekter at det eksisterer en Gud, skal overhodet ikke tolereres. Løfter, kontrakter og eder, hvilket binder samfunnet sammen, kan ikke ha grep på en ateist». De som ved sin ateisme underminerer all religion, kan forøvrig ikke påberope seg retten til toleranse på grunnlag av en religion.

Parallelt forfekter Locke at de som mener man ikke behøver å holde løfter avgitt til kjettere, og dered tilkjennegir at de er villige til å bruke alle midler for å få makt over mennesker med en annen tro enn deres egen, ikke har krav på toleranse.

Locke hevder også at de verdslige myndigheter ikke har plikt til å tolerere et trosamfunn som er konstituert slik at dens medlemmer i kraft av å være medlemmer underlegger seg en annen stat.

Spørsmålet som melder seg vedrørende Lockes karakteristikk av ateister og hans avvisning av deres krav på toleranse, er om Locke her gir uttrykk for sin innerste overbevisning, eller om han har gitt en «nødvendig» konsesjon til datidens rådende oppfatning.

Svaret på dette spørsmålet ligger ikke åpent til undersøkelse, men det er klart at hans «A Letter Concerning Toleration» ikke bare straks ble oppfattet med interesse i samtiden, men utvilsomt også ble en kraftkilde som virket til fordel for større åndsfrihet.

Locke gjorde mer enn noen annen enkelt tenker for å legge det teoretiske grunnlaget for det liberale demokratiet. De menn amerikanerne kaller nasjonens fedre, mennene som laget De forente staters konstitusjon, var inspirert av Locke og henviste til ham i korrespondansen seg imellom.

En lignende innflytelse hadde han på fransk tenkning under hele syttenhundretallet. François Voltaire, Charles Montesquieu og de franske encyklopedistene, med Denis Diderot i spissen, var avgjørende influert av Locke, ikke bare politisk, men også i sin etikk og sin pedagogiske og filosofiske tenkning.

Locke hadde derfor en avgjørende innflytelse på den amerikanske og franske revolusjonen. Det er tvilsomt om det finnes noen filosof mellom Aristoteles og Karl Marx som har hatt større innflytelse på det praktiske liv.

Liberalismens kunnskapssyn: empirisme. Men kva med psykologien, kvar vart det av sjela og Gud.

Hans kunnskapsteori er empirisme, som motsetnad til Descarts rasjonalitet. Likevel opererer han med eit Guds-omgrep, men det er vanskeleg å forklare utifrå eit reindyrka empiristisk kunnskapssyn. Han lære om tabula rasa er ikkje vitskapleg, for liksom dyra har vi medfødde instinkt og det er idear, kanskje ligg dei der i underbevisstheita og med tida vert vi dei bevisst. Vi er ulike frå fødselen av og det viser seg også i ulik evne til å lære både motoriske ferdigheiter og teori. Dei medfødte eigenskapane blir då som den reine tavla, men den er forskjellig frå individ til individ. Det må då vere slik for dyra også, men tavlene er svært forskjellige mellom dyreartane og mellom dyr og menneske. Vidare er dei svært forskjellige mellom menneska. Det er ikkje like lett å skrive på alle tavlene og det kjem an på kva som vert skrive. Slik er menneska ulike, dei har ulik evne til å lære ulik kunnskap. Å sjå det slik at menneska er like frå fødselen av, som tabula rasa, vil bety at dei kan programmerast til å tenke likt og meine det same. Det høver for eit politisk parti som satsar på einsretting fram mot eit totalitært regime, eit diktatur. Legg merke til at Kant også var inspirert av Lock og der er ei filosofisk linje frå han til Hegel, Marx, Lenin, Stalin, Mao, Hitler. I følgje Goebbels er det berre å gjenta ei løgn mange nok gangar, så blir den til slutt til ei sanning.

Og det er ein skræmande tanke som eigentleg høver dårleg med liberalismen, den skal vel heller tillate oss å vere ulike og tenke ulikt. I følgje biologien er det viktig med genetisk magnfald i ein art, det verkar til dømes som gardering mot ein epidemi, det aukar moglegheita for at der er individ som har gener som gjer dei motstandsdyktige mot sjukdomen, slik at noko av arten overlever. Tilsvarande har folk ulike naturlege evne som gjer at dei kan fungere i ulike jobbar. Folk har naturleg vis ulike evne for ulike fag, om nokon ikkje har så gode teoretiske evne, kan dei vel ha gode praktiske evne og gjere eit godt praktisk arbeid.

Men den tradisjonelle moralfilosofien laga eit kunstig skilje mellom den lære og rike overklassa og underklassa og det hang saman med at lærdomen deira også var kunstig og falsk, til samanlikning med dei kunstige avgudane laga av stokk og stein. Dette gjorde kristendomen slutt på. Likevel kom dei inn att i kyrkja med det. Men no vart det avslørt som feil i forhold til moderne vitskap også. Noko var feil med sjølve metodene, den nye naturvitskapen gjorde bruk av empiri for å finn ut kva som var rett. Så liberalistane la vekt på empiri som metode.

Sidan den nye naturvitskapen la vekt på empiri for å underbygge sine påstandar, fekk psykologien problem med si sjølvforståing, korleis kunne den kalle seg vitskapleg? Ja, konkrete tilfelle viste at metodene deira ikkje var heilt haldbare. Så det vart utvikla ein empirisk psykologi. Men psykologien har framleis problem med sine metoder. Og det er vel ikkje så rart. Psycho betyr sjel. Men kvar vart det av den? Har psykologien fått eit sjeleproblem? Kva då med mennesket?

https://bluehost944.com/2017/10/31/prest-psykolog-eller-lystlognar/

Men når vi let oss forsone med Gud på evangeliets grunnvoll, har vi både empiri og rasjonalitet. Det har den nye naturvitskapen også, for den er hypotetisk deduktiv.

I følgje Bibelen har vi både kropp, sjel og ånd. Vi opplever at Jesus er med oss og gir oss ånd og liv. Dersom vi vert verande i Jesus Ord,  får vi lære å kjenne Sanninga, slik at den set oss fri, det er ved at den Heilage Ande openberrar Ordet for oss. Så Sanninga i Ordet er vår rasjonalitet, den set oss fri. Derfor må vi lyde han. Då har vi både empiri og rasjonalitet.

Når vi kjem til han, den levande steinen og samlast fysisk i kyrkjelyden, så praktiserer vi atomistisk liberalisme. Vi har teke vi imot den Anden og det livet han har gitt oss og er levande steinar som vert oppbygde til eit tempel i Anden. Så når vi let oss forsone med Gud på evangeliets grunnvoll, har vi både liberalisme og rasjonalitet.

Og den nye naturvitskapen har både empiri og rasjonalitet, den er hypotetisk deduktiv.

Ein bodskap om frigjering og gjenoppretting. Jesus utrustar oss til å leve for han.

Jesus sende meg til Oslo med ein frigjerande bodskap og ein bodskap om gjenoppretting.

Bodskapen på Sion Åheim 28.9.2008.

Bodskapen på formiddagsmøtet på pinsestemnet i Ebeneser Volda  27.5.2012:

Tru ikkje at eg har gløymt deg, tru ikkje at du er utelaten frå det eg har gjort, tru ikkje at dette er berre for nokre få, no har eg valt ut akkurat deg til å ta imot, deg til å tene meg, deg til å bruke mine gåver. Ikkje ver redd, det vert ikkje for vanskeleg eller for stort eller for merkeleg, for eg er med deg, eg skal leie deg steg for steg, trinn for trinn, du skal berre kvile i at eg vil leie deg og føre deg og eg skal gjere det, krafta er frå meg, det er ikkje deg sjølv, krafta er ifrå meg. Så berre  stol på kva eg gjer i ditt liv, stol på at eg allereie har gjort det, og du kan opne din munn og språket er der, du kan legge hendene på dei sjuke og eg skal lækje dei, du kan tale ut mitt kunnskapsord og det skal virke i det menneskets liv, du kan få tru til å gjere store gjerningar, for eg er med deg og eg er den same i dag som eg var fordum. Stol på meg, mitt barn, eg skal ikkje svikte deg, du skal få sjå min herlegdom på ein aldeles ny måte som du aldrig har sett det før, for eg har ikkje endra meg. Eg er den same og min herlegdom er der, min herlegdom skal følgje dei som trur. Menneske skal få sjå meg og dei skal tru på meg og dei verte oppreist og fri og gå ut og fryde seg i meg, glede seg i dansen med dei glade. Ta imot.

Det gamle det ligg bak, det gamle er forbi, det gamle er borte. Din synd er tilgitt og eg vil lækje dine sår. Eg vil reinse ut og gjere deg heil, slepp til mi tilgjeving og la mi tilgjeving flyte ut til andre, så vert du heil og lækt og fri. Legg bak deg det som har vore. Eg ser det ikkje lenger og ikkje sjå det du heller, ikkje rot i det som har vore. Framtida kjem ifrå meg, eg er der no og då er framtida også i mi hand. Stol på meg. 

Bodskapen på kveldsmøtet på pinsestemnet i Ebeneser Volda  27.5.2012:

Ja, opne ditt hjerte, opne ditt hjerte, på vidt gap, for alt det eg har å gje deg, alt det eg har å gje deg. Ikkje nøy deg med smular, ikkje nøy deg med små dråpar, men ta imot alt eg har å gje deg. For det finst eit liv i overflod, det finst eit liv i glede, det finst eit liv der det sprudlar. Du har fått kjelda innlagt, den er hos deg, berre skru opp springen, for det er innlagt vatn. Du har fått det, la min Ande få strøyme fram fra ditt liv, eg ynskjer å bruke deg. Eg ynskjer å føre deg til menneske som treng å eit møte med meg. Eg vil gjere det, stol på meg. 

Trøst, ja, trøst mitt folk, gå ut med mi trøst. Det er så mange som har såra hjerte, det er så mange som har opplevd vonde ting. Men eg ynskjer at du skal gå ut og trøste, at du skal komme med bod om at eg kan gjenopprette, at eg kan reinse ut og gjenopprette. At eg kan sende min tilgjeving som lækjer og helbreder. Eg ynskjer at du skal gå med mi trøyst til dei som har det vondt og som har tungt å bere. Og du skal også få vere med å løyse dei bundne og reise dei nedbøygde opp, for det er det eg ynskjer, at dei nedbøygde skal få reise seg og springe ut i dansen med dei glade. At bundne skal verte fri, at menneske skal sjå lyset, skal få komme ut av mørke og komme inn i mitt underfulle lys. Eg vil bruke deg. 

Ja, Gud forsona verda med seg i Kristus, så det er berre for oss å la oss forsone med han på evangeliets grunnvoll, så vert vårt forhold til han gjenoppretta, slik som det var før syndefallet, men no er Kristus den siste Adam, som for oss har vorte ei livgivande ånd. Han betalte prisen for oss med sitt eige blod, for å kjøper oss fri frå trældomen under lova og synda og avgudane. Synda skilde menneska frå Gud, men med eitt offer tok Jesus bort synda ein gong for alle. Når vi kjem til han og erkjenner vår synd for han, så reinsar hans blod oss frå all synd og urettferd. Han gir oss ånd og liv og vekker oss opp til liv i samfunn med Gud i samsvar med 1.Mos.2. Har vi hans Ande, då tilhøyrer vi han og er frelst. Då skal vi også leve for han. Og oppgåva er framleis å dyrke og verne Guds hage. Gud skapte mannen av mold frå marka og bles livsens ande i nasa hans, så han vart til ei levande sjel. Og det er den levande sjela som dyrkar og vernar Guds hage. Gud skapte kvinna av sidebeinet hans og førde henne til han, så ho skulle vere ei hjelp som høvde for han, så ho skulle hjelpe han med å dyrke og verne Guds hage. Ho var skapt av sidebeinet hans, det var ein del av kroppen hans og den var laga av jord. Skulle kanskje det bety at ho ikkje hadde sjel og ånd? Nei, Gud hadde også  blese livets ande i nasa hans, så han vart til ei levande sjel. Når han då skapte kvinna av sidebeinet hans, gjaldt dette henne også. Men dei skulle vere ein lekam, med ein Ande og ei sjel, i den forstand at dei var av same natur med felles interesse.

Jfr.:

APG 4,32 Det var eitt hjarta og ei sjel i alle dei som trudde, so mange dei var; ingen av dei kalla noko av det han åtte, for sitt – dei hadde alle ting i hop. (1938-oversettinga).

APG 4,32 Heile flokken av truande var eitt i hjarta og hug, og ingen kalla det han åtte for sitt eige; dei hadde alt i lag. (1978-oversettinga).

Livet vart planta i meg ved Guds Ord allereie når eg var ein liten gutunge. Når eg var ung fekk eg oppleve at den Heilage Ande kom over meg, ja, eg og kom inn i den karismatiske vekkinga. Når eg gjekk på gymnaset, merka at eg byrja å verte glad i henne Virtuella, bad eg til Gud over det og erkjente at hans kjærleik var mellom oss og den var rett, same enten ho ville seie ja eller nei til mitt frieri. Så eg opna meg meir for den kjærleiken og fekk ei ny fylde av den Heilage Ande. Vona om Guds herlegdom gjorde oss ikkje til skamme, for Guds kjærleik vart utrend i våre hjarte ved den Heilag Ande som var oss gitt (Rom.5,1-5). Den Heilage Ande openberra henne for meg som Guds barn, som han elska og hadde omsorg for og som ei ung jente som levde i eit kjærleiksforhold til Kristus, som hans brud. Det opplevde eg også når eg møtte henne igjen på universitetet i Bergen. Jesus ga ånd og liv til hennar sjel og vekte henne opp til liv i samfunn med seg. Anden openberra henne for meg som ein herleg og vidunderleg skapning og tanken på at eg skulle få henne til kone virka som om det var for godt til å vere sant. Men her måtte eg uansett berre tru på at det var Gud som gjorde sitt verk med oss i Kristus.

Når eg studerte ved universitetet i Oslo på slutten av 1980-talet, opplevde eg noko liknande med henne Reella. For nokre år sidan skreiv eg om at Anden openberra henne Virtuella for meg som det herlege og vidunderlege barnet Gud fødde henne til, som han elska og hadde omsorg for. Og Jesus svarde meg at han gir meg ei herleg og vidunderleg kvile i mitt sinn og min tanke, som overgår min forstand. Då var det henne Reella eg tenkte på og eg forstod at det var ved den Anden han gir meg frå himmelen. Kvila har seg slik at det er ikkje eg som gjer det, men det er Gud som gjer det ved sin Ande. Eg skal berre tru på han, stole på han og overlate det til han å gjere sitt verk med oss ved sitt  Ord og sin Ande. Gud skaper oss i Kristus Jesus og ved at eg ser på han og takkar han for hans fullførde frelsesverk, innser eg kva eg må overlate til han å gjere. Slik må eg berre stole på han og overlate det til han og det betyr kvile for meg.

Bodskapen i Maranata 17.2.2013:

Ja, endå ein gong har eg talt til deg, gjennom mitt Ord og ved den Heilage Ande, og for å vekke ditt reine samvit, at du skal sjå på meg, eg som er trua sin opphavsmann og fullendar, du skal sjå på meg gjennom alle ting, i alle livets forhold og tilskikkelsar. For du har fått oppleve prøvingar og du tenker i ditt hjerte, det nyttar ikkje. Men kom til meg, alle som strever og har tungt å bere og eg vil gi deg kvile. 

Eg vil gi deg ei herleg og vidunderleg kvile. Ei kvile som du ikkje kan forstå med din menneskelege forstand. Men eg vil gi deg kvile i ditt hjerte og ditt sinn, så du kan stole på meg i ei kvar tid, at eg er den eg har sagt meg å vere og eg vil føre deg ut av vansken. Og du skal love meg og du skal prise meg, for eg Herren er den som elskar deg, eg er den som har teke deg opp og eg er den som leiar deg. Og når du ser på meg, så skal du ikkje gå feil, men du skal få oppleve ei røyst bak deg som seier:” Dette er vegen, vandre på den.”

Gud elskar oss i Kristus, det er rett og sant og vi gjer rett i å vere i han og ta imot hans kjærleik og omsorg. Han elska dei i Kristus, det er rett og sant og dei gjer rett i å verte verande i han og ta imot hans kjærleik og omsorg. Og eg ventar meg at Jesus vil gi meg ei kone på den måten, altså ved at han gir ånd og liv til hennar sjel og vekker henne opp til liv i samfunn med seg. Han er sanninga som set oss fri. Det er ved at vi lyder han og lever for han.

Når vi går på skule og lærer oss til noko og når vi er i jobb og lærer og får ansinitet gjennom jobben, så får vi kompetanse. Det er det folk flest er opptekne av. Men når Gud lærer oss opp og utrustar oss ved sitt Ord og sin Ande, er det han som gjer sitt verk med oss og gir oss ein kompetanse som er meir fundamental, han utrustar os til å tene han med våre liv, både i skulegang, i arbeid og i fritid.

Biologi-professor Kristian Gundersen har skrive om at universitetets oppgåve er å tene sanninga og han har argumentert til forsvar for grunnforsking, slik har han forsvart interessa av å søke sanning som eigeninteressa for universitetet, som motsetnad til økonomiske og politiske interesser. Forsking og spesielt grunnforsking utartar seg som gambling på to måtar, for det første fordi vi veit ikkje på førehand kva som vil føre fram til suksess og for  det andre fordi vi veit ikkje på førehand korleis det kan vert nyttig.

Jesus er min frelsar og Herre, han er sanninga som set meg fri. Eg tilhøyrer han og innstiller meg på å leve for han, slik tener eg sanninga også når eg studerer realfag. Eg skal heilhjarta halde meg til han, så vil han komme meg til hjelp med si kraft. Slik ventar eg meg at han vil gi meg hjelp i form av ei kone. Han frelser henne og gir ånd og liv til hennar sjel, så ho vert til hjelp for meg i mitt åndelege liv i samfunn med Gud. Slik ventar eg meg at Gud med si kraft gir støtte for min rasjonalitet, også den rasjonaliteten eg treng når eg studerer realfag.

Jfr. https://bluehost944.com/2017/07/31/kristendomens-metode-og-vitskapens-metode-kva-med-demokratiet/

Så dette er det den evangeliske forkynninga tek sikte på, heilt ifrå barnevelsigninga. Den førde meg fram til openberringa av ei ung kristen jente som det vidunderlege barnet Gud fødde henne til, som han elska og hadde omsorg for som sitt barn og den herlege kvinna som levde i eit kjærleiksforhold til Kristus som hans brud. Tanken på at eg skulle få ei slik kvinne til kone verka som om det var for godt til å vere sant. Men her måtte eg berre stole på Gud og hans Ord (1.Mos.2). Og bodskapen som kom 17.2.2013. fortel meg at det er Gud som elskar meg slik, han vil gi meg ei kone på den måten, som svar på mi bøn om frelse for menneska og om å få ei frelst kvinne til kone. Jesus gir ånd og liv til vår sjel og vekker oss opp til liv i samfunn med seg, i samsvar med 1.Mos.2.

Diagnose: sjel. Behandling: Svik,  baktale, lygn, indoktrinering, propaganda, korrupsjon og slavehandel.

Men så viser det seg at når ein gut kjem opp i den alderen at han vil ha seg ein kjæraste og ei kone, så har diverse prestar og kristne leiarar ei anna hendsikt, stikk i strid med det som var målet og hendsikta med den evangeliske forkynninga. Dei held han endåtil for å ikkje vere kompetent til å snakke med henne om det i det heile tatt. Det er deira kristen-platonisme som er slik, for Platon argumenterte som kjent for at ei lærd overklasse skulle styre med diktatorisk makt. Slik krev dei einerett på å tale Guds Ord i kyrkja og vidare elles i samfunnet og slik skvisar dei ut den unge guten. Men den strategien og politikken er i seg sjølv i strid med Guds Ord og stikk i strid med den evangeliske forkynninga, slik eg nyst skrive og forkynt.

Slik har det vist seg i mitt tilfelle. Eg har bedt Jesus frelse menneska og gje meg ei frelst kvinne til kone sidan eg var ung og han har svart meg positivt på det heile tida, det er inkludert i det fullførde frelsesverket. Men dei har forført kvinna, slik at verken ho eller dei bryr seg om verken Kristus og kva han seier til oss eller meg og kva eg vil ha sagt.

Dei lokkar kvinna til å tru at ho skal verte med i ei lærd og styrande overklasse, i staden for å vere kone, men eigenleg er det å lokke og forføre henne slik som ved syndefallet, lokke henne med at dersom dei et av kunnskapstreet, så skal dei verte liksom Gud og kjenne godt og vondt, så ho skal verte gudinne i staden for å verte kone. Men eigentleg er dette å vekke den gamle og vonde naturen, i kjøtet og i kroppen, slik som Paulus talte om, den strir mot den nye naturen som Gud gir oss i Kristus av berre nåde. Så det blir slik som Platon sa, at menneskets fysiske natur er vond, derfor har det problem med å få innsikt i det godes ide. Bibelen forklarar det som syndeproblemet og det er då nettopp det evangeliet er løysinga på.

Slik går kristen-platonistane fram for å definere seg sjølve som ei styrande overklasse og så blir arbeidarane og venstresida underklassa. Det svarar til herren og knekten i Hegels dialektikk, der Gud og einskildmenneske har lite og inga betydning. Einskildmennesket vert skvisa ut, så her får ikkje menneskesjela særleg gode livsvilkår. For å gjere biletet komplett, kan vi ta med trua på Zevs, at han skulle styre med ein universell moral, slik at alt som skjedde var hans verk. Men ingen veit kva den moralen gjekk ut på. Kanskje de kan komme fram til det gjennom ein ny kaoskamp og gjennom Hegels dialektikk? Men det er ei sjølvmotseiing her, kaos og tilfeldigheit kan aldri resultere i eit slikt diktatorisk styre. Dette er ikkje verken vitskap, kristendom eller jødedom. Det er religiøs overtru og tullprat. Likevel er det mykje som tyder på at arbeidarklassa har teke over same røyndomssynet, når dei tenker seg at klassekampen skal føre fram til revolusjon som skal føre til eit kommunistisk samfunn, styrt av proletariatets diktatur.

Men dei stiller diagnosa ”sjel”, fordi det høver dårleg med deira filosofi at eit slikt underklassemenneske skal ha ei levande sjel. Men Kristus er den siste Adam, som for oss har vorte ei livgivande ånd, han gir liv til mi sjel og han gir meg ei kone ved at han gir liv til hennar sjel også. Dermed fornektar dei han også. Dei har stilt diagnosa ”sjel”, for å stride mot sjela med den gamle vonde naturen, etter Paulus sin definisjon og etter Platon sin definisjon, der de tenker dykk at den vonde naturen er i kroppen. Slik lagar de eit kunstig skilje mellom kropp og sjel, slik eg forklarde i dokumentet

https://bluehost944.com/2017/10/31/prest-psykolog-eller-lystlognar/

1PE 2,11 – 1PE 2,25 {DET KRISTNE LIVET I SAMFUNNET}  Eg legg dykk på hjarta, mine kjære, de som no er framande og utlendingar, at de skal sky alle sanselege lyster, som strider mot sjela. 12 Lat dykkar ferd mellom heidningane vera rett og god! Og medan dei baktalar dykk og kallar dykk illgjerdsmenn, skal dei sjå dei gode gjerningane dykkar og prisa Gud for deira skuld den dagen han kjem. 13   For Herrens skuld skal de lyda all styremakt blant menneske, anten det er keisaren, den øvste, 14 eller landshovdingane som han har sendt; dei skal straffa dei som gjer vondt, og rosa dei som gjer godt. 15 For det er Guds vilje at de skal gjera det gode og målbinda uforstandige menneske som ikkje veit kva dei talar om. 16 De er frie; bruk berre ikkje fridomen som påskot til å gjera det som vondt er; men bruk han som Guds tenarar! 17 De skal ha vørdnad for alle, elska brorskapen, ottast Gud og æra keisaren. 18   De tenestfolk skal underordna dykk herrane dykkar og ha age for dei, ikkje berre dei gode og milde, men dei urimelege òg. 19 Om nokon finn seg i ufortent liding fordi han kjenner seg bunden til Gud i samvitet, så har Gud hugnad i det. 20 For kva er det å rosa seg av om de toler straff når de har gjort noko gale? Men om de tek det med tol når de gjer godt og endå må lida, då er det til hugnad for Gud. 21 Det var dette de vart kalla til. For Kristus leid for dykk og gav dykk eit føredøme, så de skulle fylgja i hans fotefar. 22 Han gjorde ikkje synd, og det fanst ikkje svik i hans munn. 23 Han skjelte ikkje att når han vart utskjelt, han truga ikkje når han leid, men overlét si sak til han som dømer rettferdig. 24 Han bar syndene våre på lekamen sin opp på krosstreet, så vi skulle døy bort frå syndene og leva for rettferda, og ved hans sår har de fått lækjedom. 25 De var som bortkomne sauer, men no har de vendt om til han som er hyrding og tilsynsmann for sjelene dykkar.

1PE 3,1 – 1PE 3,7 {ORD TIL EKTEFOLK}  Like eins skal de gifte kvinner vera mennene dykkar underordna. Så kan dei mennene som står Ordet imot, verta vunne, ikkje med ord, men med det liv kona lever, 2 når dei ser dykkar reine ferd i age for Gud. 3 Lat ikkje ytre stas, hårflettingar, gullkjeder eller fine klede vera dykkar prydnad, 4 men det indre, løynde menneske, den mjuke og stille ånd, som er uforgjengeleg og gjæv for Gud. 5 For slik prydde dei heilage kvinnene seg før i tida, dei som sette si lit til Gud. Dei var mennene sine underordna, 6 liksom Sara var lydig mot Abraham og kalla han herre. Og hennar born har de vorte når de gjer det gode og ikkje lèt noko skræma dykk. 7   Like eins de menn: Ver skjønsame i samlivet med kona, som er den veikaste av dykk. Vis henne ære, for saman skal de arva nåden og livet. Gjer dette, så bønene dykkar ikkje vert hindra.

Det er fordi de representerer ei anna interesse enn den gode hyrdingen, han som er hyrding og tilsynsmann for sjelene våre. Det er i staden den Duglause Hyrdingen som er på ferde, han som gjætte slaktesauene for sauehandlarane. Dei selde sauene til slakting og tente seg rike på det. De representerer slike verdslege, økonomiske og politiske interesser som vi ha makta over menneskets kropp, for å gjere det til træl, i staden for at Kristus, han som er hyrding og tilsynsmann for vår sjel og som soleis i varetek våre eigne interesser. Han ga oss barnekår hos Gud, så vi skulle få legge alle våre behov fram for han i bøn. Dette er då eigentleg naturleg og ein grunnleggande ytringsfridom og ein menneskerett i følgje Lock.

HSE 2,18 – HSE 2,23   Den dagen vil eg gjera ei pakt for dei med dyra på marka, fuglane under himmelen og kreket på jorda. Boge, sverd og andre krigsvåpen vil eg bryta sund og rydja ut or landet, og eg vil la deg bu trygt. [ei pakt: Her er det nemnt visse drag som høyrer med til skildringa av freden og velsigninga i frelsestida. Sml. Jes 11, 6-9; Mi 4, 3.] 19 Eg vil trulova meg med deg for alltid. Eg vil trulova meg med deg i rettferd og rett, i nåde og miskunn. 20 Ja, i truskap vil eg trulova meg med deg, og du skal kjenna Herren. 21   Den dagen vil eg bønhøyra, lyder ordet frå Herren. Eg vil bønhøyra himmelen, og han skal bønhøyra jorda. 22 Jorda skal bønhøyra kornet, vinen og oljen, og dei skal bønhøyra Jisre’el. [Jisre’el: -> 1, 4.] 23   Eg vil så Israel ut i landet og miskunna meg over `Utan miskunn’. Til `Ikkje mitt folk’ vil eg seia: “Du er mitt folk.” Og han skal svara: “Min Gud!”

Eg har bedt til Jesus sidan eg var ung og han har svart meg gjennom sine tenarar gjennom tale og tyding av tungetale, dei har talt og eg har vedkjent mi tru på han og talt. Men de har ikkje brytt dykk om det, men avvist det. Kva rett har då de til be og tale i staden? Og gje eit heilt anna svar i staden. Som om det er berre desse gamle lærde sine behov som betyr noko, så resten av folket skal vere deira trælar og leve for å prøve å tilfredsstille deira behov, leve for å prøve å tilfredsstille behova til den Store Skjøkje. Skulle kanskje Gud vere så urettferdig? Har Gud vorte ein lygnar? Kva er det for ein gud? Det er Djevelen som er denne verda sin gud, han er ein lygnar og han strir mot menneskesjela. Han hatar mannen og har vore ein manndrepar frå opphavet.

JOH 8,42 – JOH 8,45 Jesus sa til dei: “Var Gud far dykkar, så hadde de elska meg; for eg har gått ut frå Gud og er komen til dykk. Eg er ikkje komen av meg sjølv, men han har sendt meg. 43 Kvifor skjønar de ikkje det eg seier? Fordi de ikkje toler å høyra mitt ord! 44 De har djevelen til far og vil gjera det far dykkar ynskjer. Han har vore ein mordar frå det fyrste og står ikkje i sanninga; det finst ikkje sanning i han. Når han lyg, talar han ut frå sitt eige, for han er ein lygnar og far åt lygna. 45 Men eg seier sanninga, og difor trur de meg ikkje.

John Lock trudde at vi vert fødde med ei bevisstheit som er som ei rein tavle, ”tabula rasa”, og det vert skrive på den ved erfaring, altså erfaring i det materielle miljø. Imanuel Kant var inspirert av Lock og der er ei filosofisk linje frå han til Hegel, Marx, Lenin, Stalin, Mao, Hitler. Menn som med sin ideologi og sin politikk har skapt diktatur. Og vi forstår at propagandaen har hatt stor betyding for å få det til. I følgje Goebbels er det berre å gjenta ei løgn mange nok gangar, så blir den til slutt til ei sanning.

Og vi merkar strategien dykkar i vår tid, å rydde vekk den unge manne som trur på Jesus, som har ei levande tru, som lever med han, som er ei levande sjel. Så de diagnostiserer mennesket som om sjukdomen er den levande sjela. Med dykkar protest mot Paulus sine ord om at Kristus er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna, ryddar de vekk Guds Ord og slik ryddar de vekk sanninga. Så de skal få ha menneskets tavle for dykk sjølv og skrive på den det som de vil, utan å spørje etter sanninga, drive indoktrinering og propaganda og programmere menneska til å gjere det som de vil.

Så den unge norske jenta som ein ung norsk mann syntest var så vakker og slik ein herleg skapning, at han tenkte seg at å få henne til kjæraste og til kone virka som det var for godt til å vere sant, henne fekk han ikkje møte igjen fysisk og snakke med eller ha noko meir med å gjere. Men ho vart for dum til å vere sann.

2TE 2,1 – 2TE 2,12 {DEN LOVLAUSE}  Når det gjeld vår Herre Jesu Kristi kome og korleis vi skal samlast med han, bed vi dykk, brør: 2 Lat dykk ikkje så lett driva frå vitet, og lat dykk ikkje skræma, korkje av åndsopenberringar, av påstandar, eller av brev som seiest vera frå oss, om at Herrens dag er komen. 3 Lat ingen dåra dykk på nokon måte! For fyrst må fråfallet koma og Den Lovlause syna seg, han som endar i fortaping, [Den Lovlause: Antikrist. Sjå 1 Joh 2, 18. 22.] 4 han som står imot og opphøgjer seg over alt det som menneske kallar gud og tilbed. Ja, han set seg i Guds tempel og gjer seg sjølv til gud. 5 Minnest de ikkje at eg sa dette då eg var hjå dykk? 6 Og de veit kva som no held att, så han fyrst stig fram når hans tid kjem. 7 Løyndomen i lovløysa er alt verksam med si kraft; men han som enno held att, må fyrst rydjast or vegen. 8 Då skal Den Lovlause syna seg. Men den dagen Herren Jesus kjem i herlegdom, skal han tyna han med pusten frå sin munn og gjera han til inkjes. 9 Når Den Lovlause kjem, har han si kraft frå Satan, og han står fram med stor makt og med under og falske teikn. 10 Med allslags urett forfører han dei som går fortapt, fordi dei ikkje tok imot og elska sanninga, så dei kunne verta frelste. 11 Difor sender Gud over dei ei villfaring som gjer at dei trur lygna. 12 Såleis får dei sin dom, alle dei som ikkje trudde sanninga, men hadde si glede i uretten.

Den rettferdige skal leve ved tru. Ja, ved at vi tru på Jesus, får vi oppleve at han gir oss ånd og liv, han gir til vår sjel og ånd til vår ånd. Slik vekker han oss opp til liv med seg i samsvar med 1.Mos.2, så vi skal leve i samfunn  med han. Slik har det med kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne å gjere, vi har åndsliv og sjelsliv i lekamen og det har med kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne å gjere.

HAB 2,4   Sjå, frekk og uærleg er han.  Men den rettferdige skal leva ved si tru. [uærleg er han: fienden.] [tru: Det hebr. ordet kan tyda truskap òg.]

RMR 1,17 For i det vert Guds rettferd openberra, av tru til tru, som skrive står: Den rettferdige skal leva ved tru.

RMR 5,1 – RMR 5,5 {FRED MED GUD OG FRELSE FRÅ DOMEN}  Sidan vi no har vorte rettferdige ved tru, har vi fred med Gud ved vår Herre Jesus Kristus. 2 Gjennom han har vi òg ved trua fått tilgjenge til den nåden vi står i, og vi prisar oss lukkelege fordi vi eig von om Guds herlegdom. 3 Ja, ikkje berre det, vi prisar oss òg lukkelege over trengslene våre. For vi veit at trengsla gjer oss uthaldande, 4 og den som held ut, får eit prøvt sinn, og den som er prøvd, får von. 5 Og vona gjer ikkje til skammar, for Guds kjærleik er utrend i hjarto våre ved Den Heilage Ande som han har gjeve oss.

GLT 3,11 At ingen vert rettferdig for Gud ved lova, det er klårt, for det står skrive: Den rettferdige, ved tru skal han leva.

HEB 10,38   Min rettferdige skal leva ved tru;  men dreg han seg unna,  har eg ikkje hugnad i han.

Men så vil de ikkje vite av dette, de vil ikkje vite av mi vedkjenning av Jesu namn, mi vedkjenning av kva han er for meg, derfor vil de heller ikkje vite av mitt sjeleliv og mitt åndsliv og vil ikkje vite av at det skal ha noko med kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne. Slik diagnostiserer de sjela som ein sjukdom og eit framandelement. Mannen får ikkje lov til å snakke med kvinna på den måten at han vedkjenner Jesu namn for henne, kva han er for han og for henne. Han får ikkje lov til å fri til kvinna på den måten. Resultatet er at menn frir til kvinner med kroppslege tilnærmingar. Men då vert det fort oppfatta som seksuell trakkasering. Så lagar dei ei sak ut av det i massemedia. Slik blir det til propaganda som vert brukt i eit politisk spel.

Men problemet er at kvinna og kyrkja har vorte for dum til å vere sann, ho er ikkje lenger i stand til å snakke sant, å seie sanninga som set menneska fri, å forkynne det sanne evangeliet.

Dei heldt meg for å vere eit ulært underklassemenneske. Derfor ville dei ikkje vite av mi vedkjenning av kva Kristus er for meg og for oss, at han er vår frelsa og Herre og hovudet for mannen samtidig som han er hovudet for si kyrkje. Så mi interesse for å få meg ei kone var etter deira syn einstydande med kjøtets lyst som opponerte mot Anden. Og den konklusjonen dei då ville trekke, var at Gud skulle råde med ein absolutt moral og med den moralen skulle dei styre og ha makta som den lærde overklassa. Men dette kjem eigentleg frå platonismen og gresk mytologi, i fylgje gresk mytologi var det Zevs som skulle styre med ein universell moral, slik at alt som skjedde var hans verk. Og det var Djevelen som gjorde krav på henne Virtuella og som sidan har gjort krav på henne på denne måten. Hennar kvinnefrigjering og klassekamp med marxistisk materialisme har vorte slik at dei tinga som blir produsert og som arbeidarane vert framandgjorde for, vert som avgudar for henne. Og i følgje Freud, blir det avspora seksualitet. Slik vart det ein motsetnad mellom kropp og sjel og mellom dei materielle tina og Gud. Hennar kvinnefrigjering vart å stride mot sjela, det var Djevelen som streid imot sjela og det åndelege livet i samfunnet med Gud.

Ned i dalen.

I bodskapen som kom 18.10.2017 talte Jesus til meg om å gå ned i dalen:

Ja, frykt ikkje, seier eg, Herren, for eg er med deg, eg slepp deg ikkje, eg forlet deg ikkje, for eg er Herren som byrja, eg skal fullføre det. Derfor så løft ditt blikk, sjå opp til meg, hald ditt blikk festa på meg. Eg som er trua sin opphavsmann og fullendar, eg skal fullføre det. Og du skal få oppleve å gå i ferdiglagde  (….. og til høgde?). Om du går i dalen, så er eg, Herren,  med deg i dalen. Men du skal få opne dine auge og sjå alt det som er i dalen. Du skal sjå der blomstrar det, der renn bekken, der kan du få lov til å finne nåde og trøyst og hjelp, nettopp i den vanskelege tida. For eg Herren er med deg. Eg er med deg i dalen, eg er med deg i høgda. Så frykt ikkje for eg er din Gud og eg har salva deg til å gå ut og forkynne evangeliet om mitt namn. Og eg, Herren, skal vere med og stadfeste mitt Ord med følgjande teikn og under og mirakel. Eg  er alfa og omega, byrjinga og enden. Halleluja. Amen.

På ein fjelltopp er det god utsikt, det passar for ein vaktpost, eg tenker på det som makta sin tinde, høgare utdanning, også realfag. Men der er kanskje ikkje så mykje folk. Går eg ned i dalen, så møter eg meir folk, dei arbeider med å dyrke jorda, den blir velvatna og fruktbar, dei driv næringsverksemd av ulik slag. I det praktiske arbeidet får det større betyding å møte folk fysisk, det vert både viktig og nødvendig.

Så eg kan tenke på arbeidarrørsla. Men er dei dogmatisk marxistiske, så er dei materialistisk innstilte ateistar. Det er i så fall den store feilen. Sidan dei manglar Abrahams tru, manglar dei velsigninga, så deira åndelege liv vert som ein ørken, der gror torn og tistel. Men ved trua på Jesus får vi Anden av berre nåde, så våre liv vert som ein velvatna hage, ein vassrik og fruktbar dal.

Så dette handlar om at eg skal gå ut og forkynne evangeliet, han har salva meg til det og vil vere med meg og gjere sitt verk. Så vidt som eg kan forstå betyr det at eg skal gå ut og møte andre menneske fysisk. Det kan også bety at eg skal gjere ein jobb, kanskje endåtil praktisk arbeid. Men kva skal eg med den teoretiske utdanninga då, det var då vel meininga at eg skulle få jobb med den? Ja, og eg har framleis noko realfagstudium fram for meg, biologi og eit kjemikurs eg ikkje har eksamen i enno. Og eg ser fram til å vere tilbake ved Universitetet i Oslo og møte andre menneske der.

Men ev vil prøve å halde meg unna dei moral- og politisk-filosofiske diskusjonane som postmodernistane legg opp til, for dei verkar temmeleg meiningslause og ganglause. Det verkar som folk gjer seg dumme for å prate, fange merksemd og fange menneske i snarer. Men vi skal ikkje la dei fange oss inn og gjere oss til trælar. Men til fridom har Kristus frigjort oss. Vi tilhøyrer han og lever for han. Då får vi viktigare oppgåver å ta oss av.

GLT 5,1 – GLT 5,8 {KRISTEN FRIDOM}  Til fridom har Kristus frigjort oss. Stå difor støtt og lat ikkje nokon tvinga dykk inn att under trældoms åk. 2 Eg, Paulus, seier dykk: Lèt de dykk omskjera, vil Kristus inkje gagna dykk. 3 Atter slår eg fast at kvar den som lèt seg omskjera, er skuldig til å halda heile lova. 4 De som vil verta rettferdige for Gud ved lova, de er skilde frå Kristus, de er falne ut or nåden. 5 Men vi held oss til trua og ser ved Anden fram mot den rettferd som er vår von. 6 For i Kristus Jesus gjer det korkje frå eller til om ein er omskoren eller uomskoren; her gjeld berre tru, verksam i kjærleik. 7 De var komne godt i gang med laupet. Kven er det som har hindra dykk i å vera lydige mot sanninga? 8 Han som kalla dykk, har ikkje overtalt dykk til dette.

Naturvitskapen vert brukt som argument mot kristendomen, men det viser seg at enten er det ikkje ekte kristendom eller så er det ikkje ekte naturvitskap, men religiøs overtru.

Naturvitskapen vert brukt som argument mot kristendomen, men det viser seg at enten er det ikkje ekte kristendom eller så er det ikkje ekte naturvitskap, men religiøs overtru. Det siste finn vi mykje av i vår tid, spesielt i tankegods som vert karakterisert som postmodernisme. I vår tid er det mykje moralisme som vert brukt mot vår ytringsfridom og demokrati, endåtil mot vitskaplege ytringar.

Her vil eg vise til ein del slike artiklar.

Kaos i statistisk Sentralbyrå. Til minne om kaoskampen.

I striden om SSB, men Holmøy-saka i sentrum kom Christine Meyer først med nokre utsagn som tydeleg viste at ho ville halde igjen Holmøy-rapporten for at den ikkje skulle føre til redusert innvandring. Som om ho var meir moralsk kompetent og i sin rett til å avgjere den saka enn folket, Stortinget og regjeringa altså. Men det strir då mot det demokratiske prinsipp. Holmøy-rapporten ville gjere oss meir kompetent til å avgjere, å halde den att ville virke som å føre oss bak lyset.

Debatt på facebook:

Kristian Gundersen har delt Eva Grinde sitt innlegg.

31. oktober kl. 07:38 ·

Det er farlig for Norge om vi mister tilliten til SSB. Eksperimentet med å utpeke ledere med høy politisk profil må avsluttes, Meyer bør erstattes av en mer rent faglig leder. Et SSB uten tillit i en post fakta tid er skadelig.

Eva Grinde

31. oktober kl. 07:06 ·

Twitter

Dette er temmelig sterkt: Tidligere SSB-sjef kaller omorganiseringen et politisk kupp

Tidligere SSB-sjef kaller omorganiseringen et politisk kupp

Tidligere leder av Statistisk sentralbyrås forskningsavdeling Olav Bjerkholt føyer seg inn i rekken av kritikere som reagerer på institusjonens omorganisering.

DN.NO

https://www.dn.no/nyheter/2017/10/31/0514/Politikk/tidligere-ssb-sjef-kaller-omorganiseringen-et-politisk-kupp

Tormod Vaaland Burkey Gjelder generelt. Må bli slutt på ledere i institusjoner, FN-organisasjoner, etc. uten andre kvalifikasjoner enn at de har vært politikere en gang.

Kristian Gundersen FN er en politisk organisasjon, det er ikke SSB. Det ligger naturligvis under her at vi skal ha såkalte profesjonelle ledere, gjerne de med de rette nettverkene. Mye galt det.

3 · 31. oktober kl. 09:52

Jan Ovind Bør ikke Meyer heve sitt skarpe blikk og skue etter nye karriereutfordringer?

 · 31. oktober kl. 11:55

Gaute Einevoll Enig her, Kristian. Husker en gresk økonom som sa at i Hellas er økonomisk statistikk blitt en politisk kampsport. Sånn må vi ikke få det her.

1 · 31. oktober kl. 12:05

Terje Johansen Meyer er professor i økonomi, men det teller vel ikke i Kristian Gundersens verden?

1 · 31. oktober kl. 13:18

Bjørn Kvalsvik Nicolaysen Også noko vi er samde om. Alt i alt… Men eg har ei kjensle av at det meste av forvaltning og støtteapparat skal politiserast?

· Svar · 31. oktober kl. 13:52

Kristian Gundersen Det er mulig Meyer var den mest kvalifiserte rent faglig, jeg vet ikke hva slags økonomi hun har arbeidet med Terje Johansen, men det er kanskje en ulempe å ha vært en så profilert partipolitiker. Det er ikke vanskelig å se den politiske aksen i dette her.

4 · 31. oktober kl. 17:58

Bjørn Kvalsvik Nicolaysen Men kvar er Ap i denne debatten?

Simen Gaure Meyer er siviløkonom, ikke samfunnsøkonom som er det SSB pusler med.

· Svar · 31. oktober kl. 18:09

Synne Bernhardt Driver ikke siviløkonomer med samfunnsrelaterte spørsmål? Uavhengig av svaret, må det kreves at leder for SSB er interessert i samfunnet med alt det det bringer med seg, jf oppdragsbeskrivelsen.

· Svar · 31. oktober kl. 22:48

Bjørn Kvalsvik Nicolaysen Siviløkonomar driv vel meir med mikroøkonomi…

1 · 31. oktober kl. 22:49

Synne Bernhardt Det burde vel i det minste være et moment av betydning for om man takker ja til en stilling som driver med spørsmål av både mikro- og makromessig valør. Det samme bør gjelde for institusjonens vurdering.

1 · 31. oktober kl. 22:54

Erling Sverdrup Sandmo Et paradoks med så mange som etterlyser faglig kvalifisert ledelse når en direktør med professorat ved NHH flytter på en forsker uten doktorgrad og iflg. Cristin og egen hjemmeside er uten publikasjoner siden 2007. Er ikke du for nettopp disse kravene, Kristian?

1 · i går kl. 06:36

Kristian Gundersen Det kommer an på hvilket samfunnsoppdrag de har, dette er ikke et universitet. Dessuten er det ulik publiseringstradisjoner innen ulike økonomiske skoler. Det er klare politiske overtoner her. Det er mulig Meyer har rent saklige grunner, men man aner en dreining til et mer liberalistisk økonomisyn, og et mer kritikkløst migrasjonssyn. Er det ikke akkurat der Meyer står politisk?

Liker · Svar · i går kl. 08:20 · Redigert

Erling Sverdrup Sandmo Vet ikke. Hun er vel medlem av Høyre og ikke akkurat opposisjonell.

Liker · Svar · i går kl. 08:21

Kristian Gundersen Hun er tidligere statssekretær, og har hatt tydelige synspunkter på innvandring.

Liker · Svar · i går kl. 08:23

Kristian Gundersen Faglig har hun arbeidet med fusjoner og strategier for bedrifter

Liker · Svar · i går kl. 08:26

Kristian Gundersen Hun har eksplisitt sagt at det er visse tall vi ikke ønsker fordi noen kan føle seg krenket. Det er for meg helt uakseptabelt fra en SSB sjef

Liker · Svar · i går kl. 08:30

Fredrik Kibe Hvor har hun sagt det Kristian Gundersen?

Liker · Svar · i går kl. 08:35

Kristian Gundersen Til DN skal se om jeg finner linken

Kjell Arne Slettum Farlig å miste tilitt til SSB? Aldeles ikke. Litt sunn skepsis skader ikke. Blind tilitt til maktstrukturer og grupper i samfunnet er farlig. Både SSB og andres rapporter burde pålegges en advarsel om litt krtisk sans og sunn fornuft hos leserne. Litt sånn som merking av snus og tobakk.

Fredrik Kibe Har du lest deg opp på saken Kristian Gundersen? SSB skal effektiviseres via digitalisering og med det bli enda bedre og da var det nødvendig flytte på folk og avskjedige andre. Det med innvandringsregnskap har fått alt for stor plass i media rundt omorganiseringen i SSB.

Kristian Gundersen Jeg er klar over at det er det den nåværende ledelsen hevder

Simen Gaure De fleste som kjenner saken ser vel heller på dette som et kupp fra høyresiden for å bygge ned fagmiljøet som ligger bak den norske modellen.

https://www.dagogtid.no/oppror-i-ssb/

Opprør i SSB | Dag og Tid

SSB lagar Noregs beste økonomiske prognosar. Likevel krev eit utval at dei skal endra modellane.…

DAGOGTID.NO

Fredrik Kibe Har du lest dette Kristian Gundersen? https://www.dagbladet.no/…/debatten-om…/68839859

Sirkus Meyer

Debatten om Statistisk sentralbyrå har sporet av, og blitt et personfokusert sirkus. Det er ingen tjent med.

DAGBLADET.NO

Kristian Gundersen Ja, synes ikke det var noen skarpsindig kommentar. Hadde Meyer vært en traust fagstatistiker som ikke avga politiske uttalelser hadde det vært lettere å ha tillit.

Fredrik Kibe At hennes formuleringer har skapt en debatt er det ikke noe tvil om og hun burde nok skilt snør og bart bedre. Akkurat som jeg burde ha ordlagt meg bedre, da det åpner for tolkninger som ikke var meningen. Som jeg sa til en professor innen PR på BI for noen år siden; “Dere burde laget et 2 dagers kurs i det å” selge” budskap til det offentlige – det være seg offentlige instanser og privatpersoner.. “.

Simen Gaure Innsalget er helt utmerket. Bergen Høire har fått med seg naive progressive på å forsvare nedbygging av fagmiljøet som sikrer den norske modellen.

Simen Gaure Forøvrig er det litt merkelig å gjøre denne fundamentale rokeringen kun en måneds tid før statistikklovutvalget leverer sine saker om veien videre for SSB.

https://www.regjeringen.no/…/mandat-for…/id2510801/

Mandat for statistikklovutvalget

Mandat for utvalg som skal vurdere statistikkloven og Statistisk sentralbyrås virksomhet

REGJERINGEN.NO

Kristian Gundersen Her er Meyers uttalelse til DN: “SSB har tall for å vise veldig mye av dette. Samtidig mener jeg vi må vi utøve et skjønn, med tanke på å ikke stigmatisere ulike grupper for mye. Vi kunne også regnet på hvor mye uføretrygdede koster det norske samfunnet og hvor mye utviklingshemmede koster. Det er ikke sikkert at vi ønsker å dra opp de debattene” Kan vi ha en SSB direktør som sier slikt? VI skal altså ikke vite hva det koster samfunnet å ta vare på våre utviklingshemmede? Vi skal ikke vite noe om kostnadene ved innvandring? Vi skal gjøre som Strutsen når det røyner på. https://www.dn.no/…/ville-sagt-nei-til…

Ville sagt nei til innvandringsregnskap

SSB-sjef Christine Meyer kaller innvandringsregnskapet et «sårt punkt».

DN.NO

Fredrik Kibe Det SSb ønsker å gjøre det samme som i denne artikkelen – nemlig det å bruke BIG DATA, da har en mindre behov for å bruke mennsker dermed blir en del mennekser overflødig som forskere, da roboter tar over mye av jobben. At tilfeldighetene skulle ramme en forsker som driver med “Innvandringsregnskap” som nå er blitt et velig poplært bgrep å bruke for høyrevrid-tankegods er å blir en helt annen diskusjon. Faktuemt er, at kavliteten på det Erling Holmøy har levert har ikke vært gode nok når kravet er det som leveres skal ha emperisk stadard. Når “vanlige” mennekser ikke forstår hva Emperisk standard , men hører ordet “Innvandrer-regnskap” og forstår hva det ordet betty så er det lett å forstå at folk lar seg rive med i den debatten en å diskutere hva Emerisk standard betyr… Meyers uheldig ordbruk i DN etc .. har gjort, at debatten om hvorfor SSB flytter på folk har sporet helt av … Håper debatten kommer inn på ritig spor og det handler om BIG DATA og bruken av ny teknologi for å kunne forbedre SSB https://www.theguardian.com/…/how-big-data-has…

How big data has transformed research

We speak to the academics behind four inspiring projects to see how big data is being used to develop and…

THEGUARDIAN.COM

Simen Gaure Det er nok ikke så mange “vanlige mennesker” i denne tråden, Fredrik. Big Data er flumpulver, jeg har holdt på med det i snart 20 år, først på et supercomputersenter deretter i samfunnsforskning. Big Data er benevnelsen selgere bruker på det SSB og andre anvendte samfunnsøkonomer har holdt på med i flere tiår.

Kristian Gundersen Du kan ikke for alvor mene at det er slike luftige saker som ligger bar omorganiseringen, Fredrik? Det blir omtrent som om biltilsynet fremoverlent skulle slutte å utstede førerkort i høst for å møte de automatiske bilene….Om det er dette som er begrunnelsen styrker det jo konspirasjonsteorier. Her er forresten litt kaldt vann i blodet for de som tror forskere skal ersattets av maskiner på rimelig sikt. https://www.technologyreview.com/…/a-reality-check-for…/

What will it take for IBM’s Watson technology to stop being a dud in health…

TECHNOLOGYREVIEW.COM

Fredrik Kibe IBM Watson er et meget dårlig eksempel – folk som kan noe om AI og som ikke jobber for IBM nærmest ler av de “surrer” med . Simen Big data har eksistert i mange ti-år der er vi helt enige forskjellen er at Software har blitt smartere enn fra når du begynte å bruke en datamskin. Et godt eksemple på det er hvordan nå 90% av alle akjehandler foretaes av superdatamaskiner via avanserte datamodeller. I den bransjen er mennesker som jobber med aksjehandel næremset utradert. Innen din bransje Kristian Gundersen, er det en voldsom motstand i det å bruke AI eller avansert matematiske formler for å løse medisinske utfordringer. IBM forsøker seg fordi de har ikke noe valg – da selskaper som Google ligger foran de innen helse Flatiron Health ligger langt foran det IBM med Watson prøver seg på – SSB ønsker å gjøre det samme ellers vil de langt mindre produktive en det de er i dag, i fremtiden .. http://fortune.com/…/flatiron-healths-bold-proposition…/

This company wants to fight cancer with big data

Researchers are learning from only a small…

FORTUNE.COM

Simen Gaure Ah, så softwaren er blitt smartere enn jeg har greie på, som altså lager slik software? Øhm, kan jeg få anbefale deg å bruke disse snurrige diskusjonsteknikkene på noen andre?

Kristian Gundersen Jeg tror ikke det er motstand, vi har for eksempel satset tungt på computational biologi (sannsynligvis for tungt) men greiene må virke

Simen Gaure Kanskje vi ikke kan nok matematikk, Kristian?

Fredrik Kibe Simen Gaure Vet ike hva du sikter til .. det lille jeg har lest meg opp på i denne SSB saken er, at de ønsker å bli bedre på å lever statiskk og analyser – så ble 25 stykker flyttet til en annen avdeling og en av dem drev med innvadringsregnskap og det har fått folk til å reagere veldig negativt. Det SBB gjør nå er det andre bransjer holdre på og gjøre nemlig å omstille seg uansett fagområde .. PS! Simen vær snill og ikke ta manen men ballen. Har ikke noe usagt med deg eller andre mennsker i denne tråden. Er bare uenig. Jeg liker Kristian Gundersen sin retorikk veldig mange saker og tar han i forsvar mange ganger fordi jeg er ening med ham

Fredrik Kibe Simen Gaure Det handler ikke om din kunnskaper innen matematikk – du er langt flinkere enn meg – du er en type mennske jeg driver og “støvsuger” opp for å “bruke” i de næringene jeg driver med tildaglig

Simen Gaure Jeg jobber jo i dette miljøet med SSB og trenger i og for seg ikke å lese meg opp på det, lunsjsamtaler og småprat ved kaffetrakteren gir ganske god innsikt i hva som foregår. I tillegg jobber jeg med og implementerer begge typer modeller på hver sin side av konflikten. Jeg har igrunnen ikke satt meg noe særlig inn i disse innvandringstingene, det er ikke der striden står for å si det litt forsiktig.

Kristian Gundersen Simen synes sikkert det er hyggelig at du ser på ham som noe du bruker støvsugeren på.

Fredrik Kibe Kristian Gundersen Godt vi har samme humor. .. PS! Jeg har sendt dere bege to meldinger via messenger ….

Torbjørn Sivertstøl Eg er viss på at Simen har noko som computeren ikkje har, han har sjel. Får håpe han ikkje blir så framandgjord for sitt eige produkt at det sluker han og fortærer han.

Jon Winge SSB-sjef med politisk agenda …

Referansetid 2.11.2017 kl 23.

…..

Antikristendom fører til antivitskap.

Når menneske avviser den nåden Gud gir oss i Kristus, så fell dei tilbake til ei fordømming av sin eigen natur, slik som i platonismen. Eg reknar med det er det som gjer at dei fordømmer ein neger fordi han er neger, så dei vil forby ordet ”neger”.

https://www.vg.no/nyheter/utenriks/sverige/pippi-historie-anmeldt-etter-lyttestund/a/24179152/

http://www.vg.no/rampelys/musikk/norsk-musikk/hellbillies-dropper-neger-paa-aal-stasjon/a/23460513/

Og vi merkar tydeleg interessa av å kriminalisere den kvite mann. Her er ein artikkel der det vert retta åtak både mot hans intellektuelle evne og biologien som har frambore han. Slik er det eit åtak mot realfaga. Slik er det antivitskapleg i tråd med den religiøse og moralfilosofiske tradisjonen, det er religiøs overtru. Men evangeliet om Kristus frigjer oss frå den slags.

https://www.campusreform.org/?ID=10005

https://www.document.no/2017/05/01/masseimmigrasjon-for-a-skape-det-nye-mennesket/ 2.5.2017.

Vitskapleg artikkel som ikkje vart publisert på grunn av drapstruslar:

https://www.aftenposten.no/meninger/debatt/i/rvKr3/Flau-formidling-om-kolonialisme-og-sensur—Wethal_-Jakobsen_-Hansen-og-Aguilar-Stoen

http://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/01436597.2017.1369037

Published by SivertsHjørne

I was made in Chicago and born in Norway, so I was in America before I was borne. One of my brothers was also borne in Chicago and here is a picture of us on a visit to our mother’s mother, I am laying on the ground. I grew up on a small form with view over the fjord, out on the ocean and to some islands and steep mountains behind. It was a big playground but with plenty of work. My father was a sailor and I became a fisherman, working on trawlers. We were in the Lutheran Church and went also to smaller Christian congregations. I was thought to believe in Jesus and to call upon him as my savior and Lord and in this way may faith in him became personal. When I went to high-school, I came into free churches where there came messages in translation of “speaks in tongues” and I realized that Jesus answered my praying in this way. That he has continued to do later also, so I continue to pray to him, actually I talk with him. I was also interested in mathematics and natural sciences, so I have studied mathematics, programming, physics, chemistry, biology, basic courses in geology and astronomy. Not very advanced, but I have a wide basement. So there is something special with me, at the same time as I have been working as a fisherman and studied mathematics, programming and natural sciences, I have been talking with him who created it all. View all posts by SivertsHjørne