Big-Bang-teorien og Skapingssoga. Lovmessigheit og tilfeldigheit i fysikken og i samfunnet. Planlegging eller spontanitet. Fridomen og frimodet på evangeliets grunnvoll.
Innhold:
Del 1. Filosofien til nokre store fysikarar og matematikarar, Deskart, Newton, Einstein og Hawking. Natur-, politisk-, moral-filosofi og samfunns-engasjement.
Del 2. Samanlikning mellom skapingssoga og Big-Bang-teorien, med nyare forskingsresultat.
Del 3. Gud talar og det skjer og han ser etter at det går som han har sagt.
Del 1. Filosofien til nokre store fysikarar og matematikarar, Deskart, Newton, Einstein og Hawking. Natur-, politisk-, moral-filosofi og samfunns-engasjement.
Natur- og moral-filosofi og sosialt engasjement. Med tru på Gud?
Bibelen sier at Gud har skapt alle ting ved sitt Ord, derfor er der lovmessigheit i naturen og ei morallov for menneskelivet. Trua på Gud innkluderer begge deler og det vesentlege og sentral blir då å tru på han. Det blir klart ved at Abraham vart erklært rettferdig for Gud fordi han trudde og det vart gitt han den lovnaden, at i han skulle alle folkeslag velsignast. Denne lovnaden vart gjeven lenge før Mose-lova kom.
Job levde også lenge før Moselova kom, han var vitug både i naturfag og livsvisdom, visdom om korleis det var rett å leve. I Jobs bok vert argumentert i samtale mellom menneske og til slutt i samtale mellom menneske og Gud og det vert konkludert, livet er in kamp for tilvære, men vi må vende oss til Gud og stole på han. Den gjev visdom både med naturfag og livsvisdom for menneskelivet, med moral og tru på Gud. Dette har eg skrive om i https://bluehost944.com/2017/01/25/paradisets-drakar-striden-mellom-kvinna-si-aett-og-ormen-si-aett/
Store fysikarar, som Einstein og Hawking, har uttalt seg om trua på Gud og vore samfunnsengasjert. Dette vil eg sjå på grunnlag av naturfilosofien til Deskart og Newton.
Einstein ville ikkje heilt godta kvantemekanikken og sa at Gud kastar ikkje med terningar. Hawking svarde på dette med å seie at Gud er ein stor gamblar. Her er fysikken og naturvitskapen hovudsaka. Men kva slags Guds begrep blir brukt her og kva betydning har det for deira moral- og politiske filososfi og samfunnsengasjement? Job var sjuk, men Gud møtte han og han vart frisk att. Hawking har vorte krøpling av ein sjukdom, men eg trur at Jesus kan møte han og lækje han.
Eg har studert realfag og då har det vore viktig for meg å søke samfunn med Gud på evangeliets grunnvoll. Eg har fått merke ei sterk interesse av å bannlyse meg og støyte meg ut og eg forstår at det som ligg bak er eit samfunnsengasjement som tek sikte på få menneska til å byrte med Gud. Eg forstår det som fråfallet etter mønster av syndefallet. Dess viktigare har det vore for meg å halde meg nær til Jesus.
Descart.
På wickipedia er det skrive om Descart:
Analytisk geometri
Descartes var et matematisk geni og oppfant den nye grenen innen matematikken som består i å anvende algebra på geometri, kjent som analytisk geometri. Denne grenen oppfant Descartes i 1637. Grunnlaget for analytisk geometri er ideen om at et punkt i rommet kan bestemmes ved tall som angir dets posisjon.
Descartes anvendte algebra på geometrien, men ikke bare ved å bruke algebra for å bestemme dimensjonene i de geometriske figurene, men også når han gjenga linjer og kurver i ligninger.
Grafen ble også oppfunnet av ham. De to aksene i grafen er oppkalt etter ham: De er kalt kartesiske koordinater, og adjektivet kartesisk er utledet av hans navn.
Utvikling av den moderne vitenskap.
Descartes var fascinert av matematikkens innlysende og sikre sannheter. Og han begynte å lure på om det som gav matematikken dens sikkerhet, var noe som kunne overføres og anvendes på andre kunnskapsområder. Men enda viktigere var det at vi ville ha funnet en metode til å få sikker kunnskap om verden, en metode som kunne danne grunnlag for utviklingen av vitenskapen i den moderne betydningen av ordet.
Descartes’ konklusjon var at matematikkens sikkerhet berodde på følgende grunner: Matematiske bevis begynte fra et minimalt antall premisser av størst mulig enkelhet; en enkelhet så grunnleggende og innlysende at det var umulig å tvile på den, for eksempel at en rett linje er den korteste vei mellom to punkter.
Bevisføringen ble deretter foretatt deduktivt ved ett logisk skritt av gangen, hvor hvert enkelt trinn var ugjendrivelig og vanligvis meget enkelt og innlysende. Og det som begeistret alle som ble betatt av matematikken, var at hvis man kun beveget seg gjennom enkle og innlysende slutninger fra premisser som også var enkle og innlysende, ville man komme frem til konklusjoner som ikke var enkle i det hele tatt, og slett ikke innlysende.
Verdener av uforutsette oppdagelser begynte å åpne seg, mange av dem var forbløffende. Mange hadde stor praktisk nytteverdi, og alle var sanne. Og det syntes ikke å være noen ende på alle disse uoppdagede verdenene: Matematikerne ville alltid åpne for det nye og uventede, slik Descartes hadde gjort.
Det eneste man i dette og ethvert annet tilfelle kan være absolutt sikker på, er at man har den erfaringen man har. Og fra dette kan man foreta visse slutninger med absolutt sikkerhet.
Descartes sier: Først og fremst betyr det at jeg vet at jeg er et vesen som eksisterer. Det kan være at jeg ikke kjenner min egen natur, og jeg kan ha feil oppfatninger om hva den er, men at jeg eksisterer, kan jeg ikke tvile på. Og hva mer er, jeg vet med absolutt sikkerhet at jeg er et vesen som i det minste har bevisste erfaringer, de konkrete, bevisste erfaringer jeg har.
Descartes bakte denne konklusjonen inn i et latinsk utrykk som er blitt meget berømt : Cogito ergo sum, vanligvis oversatt noe upresist med «Jeg tenker, altså er jeg».
Følgelig fant Descartes at det finnes fenomener utenfor matematikken og logikken, fenomener i den faktiske verden, som han kunne ha absolutt sikker viten om.
På dette stadiet benytter Descartes seg av en ny versjon av Det ontologiske gudsbeviset. At selv et ufullkomment menneske kan et begrep om et uendelig, evig, fullkomment og udødelig vesen beviser at dette vesenet eksisterer, og må ha gitt mennesket en bevissthet om seg selv.
Descartes utleder følgende: «Det faktum at jeg vet at gud eksisterer og er fullkommen, betyr at jeg kan ha tillit til ham. Han vil ikke som den onde ånden, bedra meg. Forutsatt at jeg gjør det som kreves av meg, er oppmerksom og gjennomfører den disiplinerte tenkningen som kreves av meg, kan jeg være sikker på at alt det som fremstår klart og tydelig for meg, er sant – selvfølgelig ikke ved sansene, som jeg allerede vet bedrar, men ved min ånd, den delen av meg som både begriper gud og også matematikk, noe sansene ikke kan»
Metodisk tvil
«Den metodiske tvil» var en metode Descartes benyttet for å få et sikkert fundament for sine oppfatninger. Han bestemte seg for at han ikke ville la daglige problemer og utfordringer spille noen rolle overfor tvilen. Hvis han skulle gå rundt og tvile på om det som sto på spisebordet var mat, kunne det bli vanskelig å overleve. Derfor ville han bare tvile på de store og viktige tingene i livet, men ellers leve så normalt som mulig.
Jeg tenker, altså er jeg
Descartes søkte etter en metode for å avgjøre om en oppfatning er sann eller ikke. For å finne en slik metode mente han at det var best å begynne med å tvile på alt, og så skritt for skritt komme frem til hva det er umulig å tvile på. Det handler om den grunnleggende tvilen til Descartes som innebærer å tvile på alt en sanser, altså om en er våken eller drømmer, men også på matematiske grunnsetninger som 2+2=4. Han begynner derfor også å tvile på sin egen eksistens. Ifølge Descartes beviser imidlertid det faktum at man ikke kan tvile på tvilen selv at det finnes tvil. Finnes det tvil, må det være noen som tviler. Å tvile er å tenke, og for å tenke må man finnes.
Det førte til konklusjonen «Cogito, ergo sum»: «Jeg tenker, altså er jeg»
(https://no.wikipedia.org/wiki/René_Descartes 1.4.2017.)
Newton.
Skrive i wickipedia:
Gud som mekaniker
Newton, som var antitrianist[4][5], ville rense kristendommen for mystikk, som han jevnførte med uvitenhet og overtro, og forvandle den til et logisk, mekanisk system. I hans verdensbilde var naturen passiv, med Gud som eneste kilde til aktivitet, selve den guddommelige «Mechanick» – mekaniker. Newton mente han førte bevis for Guds eksistens da han påpekte at himmellegemenes tyngdekraft skulle ha trukket dem sammen til én kjempemessig klump masse, men at «et tenkende vesen» i stedet plasserte dem spredt i universet for å hindre dette. Professor i arabisk ved Oxford, Edward Pococke, fortalte Newton at det latinske deus (= gud) var avledet av det arabiske du (= herre), noe Newton tolket dithen at Guds fremste attributt ikke var fullkommenhet, slik Descartes hevdet, men herredømme. Newton mente at Gud blir synlig for oss gjennom vår iakttagelse av verden. Et forklaringsproblem dukket opp fordi han anså universet som uendelig og uforanderlig, for hvor var da Gud i systemet? Newton tenkte seg at Gud ikke skapte verden gjennom en viljesakt, men at verden eksisterer som en nødvendig følge av at Gud er overalt – han utgjør det rom og den tid vi eksisterer i.[6]
Det blir i blant hevdet at Newton var arianer, men det er ikke noe som tyder på at han selv eller samtiden oppfattet ham som en. Derimot forsøkte enkelte å ta ham til inntekt for arianismen senere, som William Whiston.
(https://no.wikipedia.org/wiki/Isaac_Newton)
Newton granska Bibelen og skreiv ei bok om Daniels bok og Johannes openberring.
http://www.verdidebatt.no/innlegg/458939-isaac-newton-om-profetiene
http://publicdomainreview.org/collections/sir-isaac-newtons-daniel-and-the-apocalypse-1733/
Ikkje bevis, men skaping.
Kva er eit bevis?
Både Descart og Newton hevda dei beviste Guds eksistens, men det blir også eit spørsmål om vitskapteori og metode, kva er eit bevis? Gud er ikkje materie slik som oss som er laga av mold frå marka, men han er ånd. Vi må opphøge Gud til samanlikning med det som vert opphøgd som teori, Han har skapt alt ved sitt Ord og det er som teori for oss og det Ordet er Gud. Og i følgje Karl Popper kan ein tori ikkje bevisast, berre motbevisast, ved det som vi ser og sansar, ved eksperiment. Men matematikken vert ikke avsanna av den grunn. Kva som er rett i matematikken vert avgjort på andre måtar.
På engelsk verte det tala om å finne «evidence» for ein teori og det vert oversett med bevis, men det verkar som om det er fordi norsk er språkfattigare, eg hevdar det heller bør oversettast med å finne støtte for teorien ved observasjonar.
Når det gjeld å finne bevis i ei traffesak eller stille ei diagnos, så vert det annleis, for det er ikkje det same som ein vitskapleg teori.
Descart.
Og Descart samanliknar si tru på Gud med matematikken. Matematikken er oppbygd slik at ein tek utgangspunkt i forholdsvis enkle utgangspunkt (aksiom) og så tenker ein logisk utifrå dei og slik kjem ein fram til resultat, som soleis vert beviste. Så går ein bidar frå det og beviser nye resultat. Då samanliknar eg trua på Gud og hans Ord med det utgangspunktet vi tenker ut ifrå, med aksioma i matematikken. Men dei vert ikkje beviste. Vi tek dei for gitt og tenker utifrå dei. Og slik er det med trua.
Korleis kan dette fungere, korleis kan vi vite at det vi trur på er rett? Jau, fordi Jesu frelsesverk er fullført og fullkome. Han har nått fullendinga og er fullkomen. Han gjev oss ånd og liv frå himmelen, det er den Heilage Ande og det livet han gjev oss er fullkome. Det er berre å ta imot i tru. Då kjenner vi oss igjen i det som Descart sa om det fullkomne. Den Anden og det livet som Jesus gjev oss frå himmelen er ikkje som den fysiske naturen i oss og rundt oss, men kjem i tillegg til den og skal råde over den. Soleis skaper Gud noko nytt. Dersom nokon er i Kristus, er han ein ny skapning, sjå alt har vorte nytt.
Newton.
Eg har ikkje vore klar over at Newton forestilte seg at han beviste Guds eksistens slik. Det er ikkje slik eg har tenkt. Eg har tenkt slik at solsystemet, med planetbanene vart slik fordi det måtte verte slik i følgje fysikkens lover. Men fysikkens lover er slik fordi Guds Ord tilseier at slik skal det vere, i opphavet skapte Gud himmelen og jorda og det gjorde han med sitt Ord.
Jorda var aud og øyde, men Guds Ande sveiv over vatna. Då sa Gud at det skulle verte lys, så vart det lys. Likevel har eg tenkt slik at det måtte skje i følgje fysikkens lover. Han har skapt alt ved sitt Ord og held alt oppe ved sitt Ord, så det kan bety at han gjentek Ordet for å halde det ved kraft, for å hald alt opp ved sitt Ord. Salomo sa at alt Guds verk står til evig tid, han tek fram att det som kvarv. I fylgje astrofysikken har der vore solsystem tidlegare, dette solsystemet er laga av restane frå tidlegare solsystem.
No skal eg ikkje utelukke at Gud gjorde under, så solsystemet vart slik som det vart, men det ser i så fall ut til at det var først når det vart lys. Paulus sa at Gud som sa at lys skulle skine fram av mørket, han har late det skine i våre hjarto. Så det kan vere det åndelege lyset det er tale om. Og eg er viss på at det kan ha betydning for det som elles skjer tilfeldig.
Einstein.
Skrive om Einstein på wickipedia:
Med utviklingen av kvantemekanikken på 1920-tallet kom Einstein i diskusjon med tidens ledende fagmiljø i København, hvor Niels Bohr og Werner Heisenberg framholdt at kvantemekanikkens og -fysikkens fenomener er grunnleggende probabilistiske og ikke lar seg forklare ved hjelp av begrepene og teoriene i klassisk fysikk. Einstein syntes de stokastiske (tilfeldige) elementene i Bohrs fortolkning av kvantemekanikken var upresise og dermed utilfredsstillende. Diskusjonen skjerpet begge parter og førte til nye og viktige oppdagelser, ikke minst for den senere kjernefysikken.
Einstein avviste omkring 1927 enhver henvisning til at kvantemekanikken ikke skulle være determinert, altså bestå av tilsynelatende uforenlige teoretiske komponenter (for eksempel posisjon og hastighet) som ikke syntes å passe sammen kvantitativt. Gjennom tankeeksperimenter og utledninger om bølgemekanikk forsøkte Einstein å vise at kvantemekanikkens elementer måtte være determinerte.
Bohr bevegde seg i større grad på mikroplanet i fysikken, og utfordret gang på gang den determinering Einstein mente å ha funnet i kvantefysikken, blant annet ved å vise til måleproblemer. Etter hvert innså Einstein at determinering ikke lot seg fastslå i praksis, men han fastholdt at det skulle eksistere kvantemekaniske krefter eller prosesser som ikke har presise verdier.
I 1930 videreutviklet Einstein sin kritikk, og drev blant annet Bohr til å utvikle stadig bedre måleapparater for eksperimenter med bølgemekanikk og andre kvantemekaniske områder. Ofte stod forholdet mellom energi og tid i fokus – nettopp de to fysiske kreftene som er gjenstand for Einsteins spesielle relativitetsteori. Mens Bohr vektla måleproblemene og ufullstendigheten i konkret måling på mikronivået, pekte Einstein på ufullstendigheten i de fysiske makrolovene.
Einstein tok til orde for et klart skille mellom vitenskap på den ene siden, og politikk, samfunnsspørsmål og religion på den andre. Her hadde han et grunnsyn som ble vanlig på 1930-tallet – et skille den norske, personlig kristne sosialøkonomen Ragnar Frisch i samtiden kalte skillet mellom «sak og vurdering», eller «følelser» som med Einsteins ord.[20] Tidens raske framskritt i vitenskapen motiverte enkelte til å ta avstand fra religion og personlig spekulasjon, og Einstein var blant dem som tidlig advarte mot dette. I 1939 oppsummerte han det slik:
«En konflikt oppstår for eksempel når et religiøst samfunn insisterer på at alle beretningene i Bibelen er absolutt sanne. Dette betyr en innblanding fra religionens side i det som er vitenskapens område: det er på denne bakgrunn en må se kirkens strid mot Galileis og Darwins doktriner. På den andre siden har vitenskapens representanter ofte gjort forsøk på å komme fram til et fundamentalt bedømmelsesgrunnlag for livsverdier og -mål på en metodisk vitenskapelig bakgrunn, og har på denne måten satt seg selv i opposisjon til religionen. Disse konflikter er alle oppstått av skjebnesvangre feiltagelser.»[21]
Det overrasker neppe at en så suksessrik vitenskapsmann som Einstein utviklet trekk av elitisme. Da han i 1938 søker svar på kontrasten mellom de mange gode oppfinnelser og framskritt på den ene side, og menneskenes grådighet, frykt og krigslyst på den annen side, trådte et dystert, pessimistisk syn på samtidens brede lag igjennom, kanskje inspirert av massenes oppslutning om Hitler i hans eget hjemland: «Dette skyldes det faktum at massenes intelligens og karakter uten sammenlikning er lavere enn intelligensen og karakteren hos de få som gjør noe verdifullt for samfunnet.»[22] I 1947 og 1948 mobiliserte han særlig verdens «åndsarbeidere» til å kjenne sin moralske plikt som spydspisser mot rustningskappløpet, en oppgave han ikke tilla menigmann å mobilisere for. Men det er et moralsk ansvar åndseliten har, ikke et vitenskapelig, og i 1949 har også vanlige folk en plass i Einsteins appell til samfunnshandling: «Av disse grunner bør vi vokte oss for å overvurdere vitenskapen og de vitenskapelige metoder, når det dreier seg om menneskelige problemer. Og vi bør ikke gå ut fra at eksperten er de eneste som har rett til å uttale seg om spørsmål som angår organisasjonen av samfunnet.»[23]
Religion
«I do not believe in a personal God and I have never denied this but have expressed it clearly. If something is in me which can be called religious then it is the unbounded admiration for the structure of the world so far as our science can reveal it.»[24] Han gav utrykk for sin mangel på religion, han valgte å kalle seg agnotisk fordi å være en ateist i det samfunnet han var i ble sett ned på[trenger referanse]. Senere i livet sitt kom han frem med sin uttalelse «I have never talked to a Jesuit priest in my life. I am astonished by the audacity to tell such lies about me. From the viewpoint of a Jesuit priest I am, of course, and have always been an atheist.»[25] «I have repeatedly said that in my opinion the idea of a personal God is a childlike one. You may call me an agnostic, but I do not share the crusading spirit of the professional atheist whose fervor is mostly due to a painful act of liberation from religious indoctrination received in youth.»
Sosialisten Einstein
Einsteins forakt og akutte bekymring for nazismen var fundamental i 1939: «I Europa øst for Rhinen eksisterer ikke lenger noen intellektuell frihet, befolkningen terroriseres av gangstere som har tatt makten, og ungdommen forgiftes av systematiske løgner […] Tanken på denne situasjonen kaster skygge over hver eneste time av mitt liv i dag».[26] Kapitlet om samfunnsspørsmål innleder Einstein med en epistel skrevet i 1949, med tittelen «Hvorfor sosialisme?». I tråd med sitt eget vitenskapssyn klargjør han først at han ikke kan besvare spørsmålet vitenskapelig, han mener generelt at økonomiske spørsmål ikke kan avgjøres vitenskapelig, hvilket avslører en generell mangel på positivistisk optimisme hos Einstein.[21] I sitt syn på økonomi og sosialisme, skriver han:
«Ikke på noe område er vi virkelig kommet over det Thorstein Veblen kalte «plyndringsstadiet» av menneskehetens utvikling. De iakttagelige økonomiske fakta tilhører dette stadiet, og de lover vi kan utlede av dem kan heller ikke anvendes på andre stadier. Siden sosialismens egentlige mål nettopp er å overvinne og legge dette plyndringsstadiet i vår utvikling bak oss, kan den økonomiske vitenskap på sitt nåværende trin ikke kaste stort lys over fremtidens sosialistiske samfunn. For det annet er sosialismen rettet mot et sosialt-etisk mål. Vitenskapen kan imidlertid ikke skape mål, og enda mindre innpode menneskene dem. Men målene i seg selv blir unnfanget av personligheter med høytstrebende etiske idealer. […] Det økonomiske anarki i det kapitalistiske samfunn, slik det eksisterer i dag, er etter min mening ondets virkelige rot. Vi ser for oss et enormt antall produsenter som uavbrutt streber etter å berøve hverandre fruktene av sitt kollektive arbeid – ikke ved makt, men i det store og hele i full overensstemmelse med lovlige fastsatte regler.»[27]
USA og Sovjetunionen
I 1949, med en gryende kald krig og konfrontasjon med Sovjetunionen, var dette sterke ord fra en borger av USA. Einstein ivret på denne tiden for en overnasjonal «verdensregjering» og fikk Én verden-prisen i 1948, med et filantropisk budskap som materialistiske, sovjetiske vitenskapsmenn hånte ham for.[28] Men av Einsteins skrifter får vi et bilde av hans politiske og økonomiske grunnsyn. Han har trekk av utopisk sosialisme, og viser til den norsk-amerikanske økonomen Thorstein Veblens nesten hånende kritikk av amerikansk kapitalisme. Bedriftslederne fremstilles som grådige og på kollisjonskurs med samfunnets interesser. Han angrep lobbyisme og finansiering av partiene, og mente tekniske framskritt oftere resulterte i «større arbeidsløshet enn i lettelse av arbeidsbyrden for alle».[29] Pessimismen og systemforakten hadde også sterk grobunn i hans vurdering av «negerspørsmålet». Etter å ha framhevet det idealistiske og på mange måter positive ved de mellommenneskelige forhold amerikanere imellom, iakttar Einstein i 1946: «Det er imidlertid et mørkt punkt i amerikanernes sosiale syn. Deres følelse av likhet og menneskeverd er hovedsakelig begrenset til mennesker med hvit hud. Og selv når det gjelder dem, hersker det fordommer som jeg som jøde er fullt klar over. De er likevel ubetydelige i sammenlikning med de «hvites» holdning overfor […] negrene. Jo mer jeg føler meg som amerikaner, jo mer piner denne situasjonen meg. Bare ved å snakke ut kan jeg fri meg fra følelsen av å være medskyldig.»[30]
Men samtidig hadde Einsteins skarp brodd mot Sovjetunionen og den planøkonomi som var kapitalismens reelt eksisterende alternativ:
«Ikke desto mindre er det nødvendig å huske at planøkonomi fremdeles ikke er sosialisme. Planøkonomi som sådan kan medføre at individet blir fullstendig slavebundet. For å nå fram til sosialisme kreves det at en løser disse uhyre vanskelige sosialpolitiske problemer: Hvordan er det mulig, med den omfattende sentralisering av økonomisk makt for øyet, å forhindre byråkratiet fra å bli allmektig og overmodig? Hvordan kan individets rettigheter beskyttes, slik at en dermed også sikrer en demokratisk motvekt mot byråkratiets makt?»[31]
Like mye advarte han mot utopisk ‘sjølberging’ – den globale arbeidsdeling var kommet for å bli.[32] Einstein var en flittig foredragsholder og skribent, og vek sjelden tilbake for å formidle kontroversielle og ‘kjetterske’ synspunkter – hverken i vitenskapen eller i politikken. Han skrev brev til FNs generalforsamling og toppolitikere, og brukte sin berømmelse i sine siste leveår til å advare mot rustningskappløp, kald krig og den menneskelige forråelse han som jøde hadde flyktet fra i mellomkrigstiden. Men han hadde neppe stor innflytelse, han forble en moralsk refser snarere enn en innflytelsesrik påvirker.
https://no.wikipedia.org/wiki/Albert_Einstein
Einsteins generelle relativitetsteori endra vår oppfatning av tid og rom, så eg viser til ein artikkel om matematikarar og fysikarar si oppfatning av tid og rom:
https://en.wikipedia.org/wiki/Space
Kommentar.
Han forstod religion som følelse og vitskapen som fornuft, det må skillast og det eine må ikkje utelukke det andre. Kyrkja sin motstand mot Galilei og Darwin heldt han for å vere religionen som ville dominere over vitskapen, følelsane dominere over fornufta og så brukar han det som argument mot å halde forteljingane i Bibelen for å vere absolutt sanne. Men her gjer han den bommerten at han legg skulda på Bibelen i staden for å legge skulda på den greske filosofien som kom inn i kyrkja i Middelalderen.
Han trudde ikkje på ein personleg Gud og hevda dette var noko som vart indotrinert i menneska frå dei var born. Men her må vi igjen vite å parrere og forsvare borna mot den greske moralfilosofien.
Det ser ut til at Einstein framstår som ein sosialdemokrat, men hans elitisme er ikkje heilt sameinleg med det. Sitat:
Det overrasker neppe at en så suksessrik vitenskapsmann som Einstein utviklet trekk av elitisme. Da han i 1938 søker svar på kontrasten mellom de mange gode oppfinnelser og framskritt på den ene side, og menneskenes grådighet, frykt og krigslyst på den annen side, trådte et dystert, pessimistisk syn på samtidens brede lag igjennom, kanskje inspirert av massenes oppslutning om Hitler i hans eget hjemland: «Dette skyldes det faktum at massenes intelligens og karakter uten sammenlikning er lavere enn intelligensen og karakteren hos de få som gjør noe verdifullt for samfunnet.»[22] I 1947 og 1948 mobiliserte han særlig verdens «åndsarbeidere» til å kjenne sin moralske plikt som spydspisser mot rustningskappløpet, en oppgave han ikke tilla menigmann å mobilisere for. Men det er et moralsk ansvar åndseliten har, ikke et vitenskapelig, og i 1949 har også vanlige folk en plass i Einsteins appell til samfunnshandling: «Av disse grunner bør vi vokte oss for å overvurdere vitenskapen og de vitenskapelige metoder, når det dreier seg om menneskelige problemer. Og vi bør ikke gå ut fra at eksperten er de eneste som har rett til å uttale seg om spørsmål som angår organisasjonen av samfunnet.»[23]
Å påstå at det er berre ei lita intelektuell elite som gjer noko verdifullt for samfunnet, må då vere uhyrleg for ein sosialdemokrat. Men det må då vere underforstått at det er åndeleg og intelektuellt arbeid han tenker på, her trengst eit åndeleg leiarskap som kan leie folket og så legg han heldigvis ikkje oppgåva på vitskapen eller naturvitarane. For liksom han skilde mellom religion og vitskap, skilde han mellom politisk leiarskap og vitskap.
Verdensregjering?
Einstein foreslo ei verdensregjering. Det foreslår filosofen Thomas Pogge også og her ser vi korleis han tenker seg det; USA vil komme til å verte nøydd til å tilslutte seg det, sjølv om det vil undergrave deira stilling som supermakt. Mykje tyder på at denne artikkelen er viktig for å forstå den tida vi lever i:
https://www.apollon.uio.no/artikler/2008/verdensregjering.html
Men eg har skrive om evangeliet som den glade og frigjerande bodskapen til einskildmenneske og til folk, som eit godt grunnlag for den einskilde å bygge på og som eit godt grunnlag for folka å bygge på, for nasjonal frigjering og sjølvstende, for fridom og demokrti.
https://bluehost944.com/2017/03/26/nasjonal-frigjering-pa-evangeliets-grunnvoll/
Og dette har vist seg i historia, fyrst og fremst som eit godt grunnlag for den vestlige sivilisasjonen. Når Paulus gjekk til heidningane med evangeliet formulerte han det slik: jøde fyrst, så grekar. Og slik har evangeliet vorte grunnleggande for den vestlege kulturen.
No er det mange som vil ha bort evangeliet og heile Bibelen. Då undergrev dei ikkje berre USA, men heile den vestlege sivilisasjonen, kyrkja, nasjonalstaten og demokratiet. Dei hevdar og meiner dei med sin kunnskap og filosofi har noko betre. Kva skal vi seie til det, kva skal vi svare? Hausten 2012 kom der ein bodskap gjennom tungetale der Jesus svarde oss nettopp på dette, bodskapen 14.10.2012:
Sjå, eg er alt kjøts Gud, skulle nokon ting vere for vanskeleg for meg? Nei, du skal vite, alt er mogleg for meg, det var eg som talte og det skjedde, eg baud og det stod der, sjå, det er eg som har all makt i himmel og på jord. Derfor, mitt barn, skal du vende ditt blikk opp til meg og du skal regne med meg, seier Herren, og ikkje stole på menneske, men du skal setje di lit til mine lovnader, seier Herren, for dei står fast og eg står bak mitt Ord. Sjå, slik som eg var med mitt folk i fordoms tider, når dei følgde mine vegar og dei gjekk mine vegar, og tente meg med eit udelt hjerte, ja, då var dei uslåelege, seier Herren, det var ingen som kunne røre ved dei, for sjå, eg er den same i dag, det folk som vender seg til meg og reknar med mi kraft, dei skal få oppleve å gå ifrå siger og til siger og dei skal få oppleve, at eg er den eg har sagt meg å vere.
Eg har jo sagt i mitt ord, korleis det skal vere i den siste tid, før eg kjem att, då skal det vere krig både her og der og det skal høyrest rykte om krig, ja, det skal vere jordskjelv både her og der og folk skal reise seg imot folk, seier Herren. Sjå, det er dette som skjer i dag, seier Herren. Men de, mine barn, de skal ikkje sjå på alt dette, for denne verda, den går sin undergang i møte. Men de, mine barn, de skal løfte hovudet, for forløysinga stundar til. Sjå, eg kjem snart på skya, for å hente heim dei som ventar meg, dei som er reinsa i mitt blod. Sjå, dei skal eg hente og eg skal føre dei trygt inn i staden med dei faste grunnvollar. Derfor vend ditt blikk til meg, seier Herren, og eg skal forsyrgje deg, eg skal ta vare på deg, inntil du står heime i herlegdomen.
Søndagen to veker tidlegare bad vi for mor mi, ho hadde fått helveteseld og lungebetenning. Der kom ein bodskap det Jesus sa til meg at eg hadde lækjedom på grunnlag av at han tok bort synda med sitt offer ein gong for alle. Det gjekk ikkje lenge før helveteselden var borte, allereie etter eit par-tre dagar hadde dei raude utsletta vorte grå, det vart verre med lungebetenninga men ho overlevde og vart bra att. Så denne søndagen, 14.10. innleia eg møtet med å takke Gud for bønnesvaret og fortelje korleis det hadde gått, ho var framleis ikkje bra igjen av lungebetenninga, så vi bad for henne igjen.
Ho vart lækte ved bønn eit par gongar seinare også, men 1.3.2017. døde ho. I slutten av dette dokumentet tek eg med mitt minneord om henne. Eg forklarar det utifrå mitt røyndomssyn som realist som trur på Jesus. Eg fortel om korleis ho lærde meg å be, korleis eg har bedt og korleis ho har bedt og korleis Gud har svart på våre bøner. Det høver som ei avslutting på dette dokumentet.
Hawking.
Først ein biogrfi: http://www.biography.com/people/stephen-hawking-9331710 1.4.2017.
Tre artikklar om Gud.
Stephen Hawking says universe not created by God
• Physics, not creator, made Big Bang, new book claims
- Professor had previously referred to ‘mind of God’
https://www.theguardian.com/science/2010/sep/02/stephen-hawking-big-bang-creator 1.4.2017.
Spontaneous creation is the reason there is something rather than nothing, why we exist, says Stephen Hawking. Photograph: Bruno Vincent/Getty Images
This article is 6 years old
Thursday 2 September 2010 01.56 BST
First published on Thursday 2 September 2010 01.56 BST
God did not create the universe, the man who is arguably Britain’s most famous living scientist says in a forthcoming book.
In the new work, The Grand Design, Professor Stephen Hawking argues that the Big Bang, rather than occurring following the intervention of a divine being, was inevitable due to the law of gravity.
In his 1988 book, A Brief History of Time, Hawking had seemed to accept the role of God in the creation of the universe. But in the new text, co-written with American physicist Leonard Mlodinow, he said new theories showed a creator is “not necessary”.
The Grand Design, an extract of which appears in the Times today, sets out to contest Sir Isaac Newton’s belief that the universe must have been designed by God as it could not have been created out of chaos.
The stories you need to read, in one handy email
Read more
“Because there is a law such as gravity, the universe can and will create itself from nothing,” he writes. “Spontaneous creation is the reason there is something rather than nothing, why the universe exists, why we exist.
“It is not necessary to invoke God to light the blue touch paper and set the universe going.”
In the forthcoming book, published on 9 September, Hawking says that M-theory, a form of string theory, will achieve this goal: “M-theory is the unified theory Einstein was hoping to find,” he theorises.
“The fact that we human beings – who are ourselves mere collections of fundamental particles of nature – have been able to come this close to an understanding of the laws governing us and our universe is a great triumph.”
Hawking says the first blow to Newton’s belief that the universe could not have arisen from chaos was the observation in 1992 of a planet orbiting a star other than our Sun. “That makes the coincidences of our planetary conditions – the single sun, the lucky combination of Earth-sun distance and solar mass – far less remarkable, and far less compelling as evidence that the Earth was carefully designed just to please us human beings,” he writes.
Hawking had previously appeared to accept the role of God in the creation of the universe. Writing in his bestseller A Brief History Of Time in 1988, he said: “If we discover a complete theory, it would be the ultimate triumph of human reason – for then we should know the mind of God.”
Hawking resigned as Lucasian Professor of Mathematics at Cambridge University last year after 30 years in the position.
10/5/14 at 10:14 AM 60 Comments
Stephen Hawking’s Three Arguments Against God
In a recent exchange with a Spanish journalist, physicist Stephen Hawking affirmed again that he was an atheist and asserted that a supernatural Creator is not necessary to answer the foundational philosophical question posed long ago by philosopher/mathematician Gottfried Leibniz: “why do we have something rather than nothing?”[1]
There is no doubt that Hawking’s intellect exceeds the vast majority on this planet (including mine) and that his professional achievements are astounding, especially given his physical handicap, and deserve high respect. But when he argues against the existence of God, I’m rather surprised at his core arguments, which can be found in various works such as The Grand Design.
Let’s take a look at Hawking’s three key arguments against God and see what answers for them can be had.
No Gaps, Just Science
Hawking’s first argument against God can be summarized by saying that God is simply unnecessary; that the idea of a Creator has historically been substituted for true knowledge about reality, but today we know better. Hawking writes, “Ignorance of nature’s ways led people in ancient times to invent gods to lord it over every aspect of human life.”[2]
This is the “God of the gaps” contention, which states that science has now filled past gaps in human’s knowledge of how the universe works and any remaining holes in that fabric will be mended by future discoveries.
The last part of the argument should be recognized by those who have studied logic as the “appeal to the future” fallacy, which says that someday evidence will be discovered to justify a person’s current position. But what about the core contention being presented here?
Hawking and others are right in that the removal of various false deities behind the actual forces of nature was a step in the right direction for better understanding our world and the universe in general. But ridding oneself of these false gods of the gaps is much easier than evicting the God of the Bible.
Why? Because the former blurs the concepts of agent and mechanism together whereas the latter properly separates them. Or, viewed another way, it confuses and blends different types of causations (material, instrumental, efficient, etc.) For example, the laws of science can certainly explain the way my computer works and the various mechanisms and causes that went into making it (the ‘how’), but such explanations don’t negate the need for the agent/efficient cause that designed it, which answers the “why my computer exists” question.
The same is true where a cause for existence is concerned, which leads us to Hawking’s second argument against God.
The Self-Creating Universe…Or Not
The impression that the universe had a beginning has bothered many atheists, including Hawking who once remarked, “Many people do not like the idea that time has a beginning, probably because it smacks of divine intervention.”[3] To get around the universe having a beginning, Hawking has made a couple of propositions.
First, he postulated a ‘no boundary’ model for space-time in an effort to avoid a cosmic beginning. However, Hawking likely realized that still doesn’t answer the “why” question of existence, so he turned to espousing the following: “Because there is a law like gravity the universe can and will create itself from nothing. Spontaneous creation is the reason there is something rather than nothing, why the universe exists. It is not necessary to invoke God to light the blue touch paper and set the universe going.”[4]
Cutting to the chase, Hawking is affirming an eternal universe or eternal multiverse (an ensemble of universes), which is definitely one of the only two possible choices for existence, the other being God. In other words, it can only be matter before mind or mind before matter.
But let’s be clear about a few things.
First, when he says “the universe can and will create itself from nothing”, the “nothing” he’s talking about isn’t the standard definition of the word (i.e. “no thing”, non-being). Instead, he’s very much referring to “something”, in this case gravity, space, a quantum vacuum, and a set of laws at work referred to as M-Theory.
Second, this “thing” can very correctly be referenced as an uncaused cause…much the same as God. So it is fair to ask Hawking why having an uncaused cause like his is so reasonable while the Christian’s uncaused cause is preposterous.
In his critique of Hawking’s position, science journalist Tim Radford recognizes this inconsistency and writes: “The laws of quantum and relativistic physics represent things to be wondered at but widely accepted: just like biblical miracles. M-theory invokes something different: a prime mover, a begetter, a creative force that is everywhere and nowhere. This force cannot be identified by instruments or examined by comprehensible mathematical prediction, and yet it contains all possibilities. It incorporates omnipresence, omniscience and omnipotence, and it’s a big mystery. Remind you of Anybody?”[5]
Speaking of miracles, that brings us to Hawking’s third argument against God.
No Miracles, Please
The God of the Bible clearly performs miracles, which is something Hawking believes cannot occur. Instead he believes in the “concept of scientific determinism, which implies that … there are no miracles, or exceptions to the laws of nature.”[6]
Hawking believes that natural laws cannot be “violated” in any way, and thus the God of the Bible who is reported to perform miracles cannot exist. But why must this be the case? Why can’t the God who created the universe and all its natural laws suspend them when He chooses?
Further, Hawking and other atheists generally confuse the supposed violation of natural laws with the application of those laws. This is something that C. S. Lewis helps to explain and clarify in his classic work on miracles: “If I put six pennies into a drawer on Monday and six more on Tuesday, the laws decree that – other things being equal – I shall find twelve pennies there on Wednesday. But if the drawer has been robbed I may in fact find only two. Something will have been broken (the lock of the drawer or the laws of England) but the laws of arithmetic will not have been broken. The new situation created by the thief will illustrate the laws of arithmetic just as well as the original situation.”[7]
Conclusions
In the end, what do we find when we examine Hawking’s three core arguments against God?
His god of the gaps line of reasoning is one that has been sufficiently answered and clarified numerous times. His redefinition of “nothing” in no way removes God (and actually introduces us to something like God), but instead only reacquaints us with the standard debate between two eternal ‘somethings’ – the uni/multiverse and God.[8] Lastly, his argument against miracles is simply opinion, confuses the violation and application of natural laws, and is succinctly answered by C. S. Lewis who said: “But if we admit God, must we admit Miracle? Indeed, indeed, you have no security against it. That is the bargain.”[9]
Again, Stephen Hawking has a supreme intellect, demonstrates great courage and strength in his life, and is someone to be respected. But when it comes to God, he unfortunately has fallen into the trap of being someone who is, “always learning and never able to arrive at a knowledge of the truth” (2 Tim. 3:7). My hope and prayer is that he is blessed one day to rise above his current denial of the truth and come to know the One who created the universe he has studied for so long.[10]
STEPHEN HAWKING ADMITS INTELLIGENT DESIGN IS ‘HIGHLY PROBABLE’
https://worldnewsdailyreport.com/stephen-hawkins-admits-intelligent-design-is-highly-probable/ 1.4.2017.
The English theoretical physicist and cosmologist, Stephen Hawking, surprised the scientific community last week when he announced during a speech at the University of Cambridge that he believed that “some form of intelligence” was actually behind the creation of the Universe.
Presenting himself before students at the University of Cambridge, the world-famous scientist declared that his years of research on the creation of the cosmos have led him to isolate a strange scientific factor which he says is in many ways contrary to the universal laws of physics.
This strange phenomenon which he names the God factor, would be at the origin of the creation process and would have played a great role in determining the actual form of the Universe.
The world renown scientist admits the near death experience of his brother, who was clinically dead for 43 minutes after a heart attack last october, radically changed his view on the nature of human consciousness and the Universe as a whole
“My brother has always been a role model for me. His rational, cunning and no non-sense mind has shaped my personality into the person I am today and has led me into the study of the fascinating world of physics. But since his accident last October, he has come back a changed man” he recalled.
“He has told me of the existence of a sentient being, of another world we mortals are unaware of, he has told me of God” he told the crowd, visibly surprised at such affirmations.
“Modern science relies on the perception that consciousness lies within the human brain, but what my brother experienced during his clinical death, I cannot explain. Does consciousness lie outside of the human body? Is the human brain just a receptor, capable of receiving the “consciousness wave” as AM/FM radios receive radio waves? These are questions modern science has not yet answered and could redefine our view of the Universe and modern physics completely” he acknowledged.
“We were not expecting this” told the Head of the Department of Astrophysics, John Bairns. “I am simply baffled, I don’t know what to say” he told local reporters
“In my 40 years as a physicist, the thought of the Universe being “a living entity” never crossed my mind. I admit, Dr Hawking has given us much to ponder about” admitted Professor John Bairns, politely.
These declarations by the award-winning cosmologist have caused a great commotion in the scientific community, some even publicly admitting that “it was time for him to retire” and that “even great minds fall short in time”.
Stephen Hawking has since published a rebuttal to his critics, insisting that “Intelligent design” doesn’t in any way prove that God exists, but only that a “God-like force” played a role in the creation of our Universe, approximately 13.8 billion years ago.
Samfunnsengasjement.
Hawking er pessimistisk om denne verda og tenker seg at vi kanskje kan flykte til ein annan planet:
https://www.ted.com/speakers/stephen_hawking 1.4.2017.
https://www.nrk.no/urix/hawking_-_-vi-overlever-ikke-nye-1000-ar-pa-jorden-1.13229948 1.4.2017.
Han er skeptisk til brexit:
Han er skeptisk til Trump:
https://www.theguardian.com/science/2017/mar/20/stephen-hawking-trump-good-morning-britain-interview 1.4.2017.
Han er skeptisk til klimaskeptikarar ogseier vi er midt i eit opprør mot ekspertar:
Han kritiserer Trump for å ha tilsett ein klimaskeptikar som miljøvern-minister:
https://www.nrk.no/urix/stephen-hawking-mener-trump-bor-sparke-scott-pruitt-1.13437217 1.4.2017.
Han har protestert mot Israelsk busetjingpolitikk ved å ikkje delta på vitskaplege arrangement i landet:
Han er redd han ikkje er velkommen i Trumps USA:
https://www.theguardian.com/science/2017/mar/20/stephen-hawking-trump-good-morning-britain-interview 1.4.2017.
Kommentar.
Lovmessigheit og tilfeldigheit, planlegging eller gambling?
Eine artikkelen hadde overskrifta ”The Confident Christian”, den sjølvsikre kristne”. Men i fylgje Bibelen skal vi ikkje stole på menneske, heller ikkje oss sjølve, men vi skal stole på Gud og hans Ord. Kva så med Heisenbergs uskarpheitsrelasjon, dei kvantemekaniske tilfeldigheitene, det betyr vel at vi ikkje kan vere så sikkre på alt mogleg? Einstein sa at Gud kastar ikkje med terningar, men Hawking sa at Gud er ein stor gamblar. I fysikken betyr det at vi kan ikkje føresjå nøykatig kva som vil skje i mikrokosmos. Om vi skal prøve å overføre det på vårt samfunnsengasjement, så betyr det at vi kan ikkje føresjå nøyaktig kva eit biologisk levande vesen vil føreta seg. Vi må vel innrømme at det har ein fri vilje til å velje sjølv. Mennesket har ein fri vilje, så der er ikkje naturvitskapleg grunnlag for å føreseie nøyaktig kva det vil gjere. Om nokon prøver å tenke slik for så å tvinge det, så er det likevel ikkje naturvitskap, det kan forståast naturvitskapleg berre på den måten at det er den eine arten som konkurrerer og kjemper mot den andre, så det verkar drepande, i det minste på den eine arten. Jfr. Gud sette strid mellom ormens ætt og kvinna si ætt.
Eg prøver med dette å seie noko om spontaniteten som motsetnad til planlegginga. Spontaniteten og fridomen og utartar seg som motsetnad til detaljplanlegging, men det har også å gjere med å improvisere med nye tankar og idear, legge nye planar, ja, endåtil stille nye hypoteser. I naturvitskapen er ein spontan prosess ein prosess som går av seg sjølv utan å få tilført energi utanifrå. Igjen tek eg meg den fridomen at eg samanliknar med menneskelivet, med å vere spontan. Paulus sa at ordet om korset er ei Guds kraft til frelse for kvar den som trur, så det er om å gjere for oss å få oppleve den krafta i vårt inder menneske, slik at det får konsekvensar for våre liv, til Guds ære.
Hawkings sjukdom har gjort han svak og lenka han til rullestolen, intellektet er hans store styrke og han har brukt det dess meir. Likevel er han er samfunnsengasjert og det er bra. Han er eit matematisk geni og med matematikken kan han rekne ut kva som vil skje. Og då er det vel ikkje så rart om han i sitt samfunnsengasjement tenker planlegging. Han prøver å legge ein god plan, men fryktar at det ikkje vil gå slik. Han tilhøyrer i høgste grad den intelektuelle eliten og då er det nærliggande å tenke elitisisk. Men kva med betydning av tilfeldigheitene og den frie viljen? Er han ikkje dus med tilfeldigheitene likevel?
Hawkings punktvise argument mot at der skulle vere ein Gud som har skapt alle ting høver på avgudane, men det held ikkje som argument mot trua på Bibelens Gud, den Gud som eg trur på. Det er ein klassisk tenkemåte å putte gud inni det som vi ikkje veit eller forstår og når vi då lærer og forstår meir, så må guden vike. Men Bibelen seier at Gud har skapt alle ting ved sitt Ord, så ved tru på Gud og hans Ord skjønar vi at det synlege har vorte til av det usynlege. Så derfor er universet forståeleg. Dermed puttar vi Gud og hans Ord inn i det vi forstår også. Men som menneske er vi avgrensa, både med makt og med forstand, så vi må ikkje med vår kunnskap forgude oss sjølve og verte dogmatiske med vår kunnskap.
Om det skulle vere usannsynleg at der vart solsystem med liv og så tenker på kor mange soler der er i universet, så kunne ein tenke seg at der kanskje er liv ein eller annan plass likevel, sjølv om det er usannsynleg. Men korleis har det i så fall oppstått. Dersom Gud har skapt dette solsystemet med liv, kvifor skulle han då ha skapt alle dei andre galaksane og solsystema utan å skape liv in nokon av dei?
Han reknar med ei fyrste årsak, som gravitasjonen, og i den generelle relativitetsteorien vert den forklart som akselererte referansesystem, som om det er ein eigenskap ved tidromet. Men det er vel ikkje noko i vegen for at vi kan putte Gud inni den?
For Leibnitz var romet ein abstraksjon med retning og avstand mellom tinga i romet. Newton meinte at romet eksisterte uavhengig av tinga og rekna med absolutt rom og tid.
https://no.wikipedia.org/wiki/Bevegelse_(fysikk)
Men i relativitetsteorien vert det rekna med relativt tid og rom (tidromet) og Big Bang byrja med utspenning av tidromet.
Kva så med dei kvantemekaniske tilfeldigheitene? Det ser ut til at dei er bortimot like fundamentale for Gud som for oss, han overlet det heile til seg sjølv og let det gå sin gang – lenge leve spontaniteten – men han følgde med i tida og såg korleis det gjekk og så talte han igjen og det skjedde. Det vart framgangsmåten hans.
Tilfeldigheitene svarer til våre moglegheiter, men faren er at menneska med sin kunnskap prøver å forgude seg sjølve, slik at dei spolerer dei moglegheitene dei får.
Kjenne Gud og hans meining.
Så hadde bror til Hawking ei «nær døden oppleveing» og fortalde han om det og det fekk betyding for hans tankar om Gud. Det får meg til å tenke på at Adam vart skilt frå samfunnet med Gud og dømd til døden, mold var han og til molda skulle han attende. Kroppen hans var laga av mold frå marka og den hadde ikkje føresetnad til å komme til Gud. Men Jesus døde i staden for oss, ved trua på han er vi krossfesta med han og i dåpen er vi gravlagde med han. Vi fekk den Heilage Ande ved trua på han, av berre nåde, derfor har vi samfunnet med Gud, derfor opplever vi samfunnet med han her og no.
Han vart berømt for boka «Univers uten grenser»: Writing in his bestseller A Brief History Of Time in 1988, he said: “If we discover a complete theory, it would be the ultimate triumph of human reason – for then we should know the mind of God.» (https://www.theguardian.com/science/2010/sep/02/stephen-hawking-big-bang-creator 1.4.2017.) Slik avslutta han boka. I seinare bøker har han vedkjent at han kjende seg uviss på om han skulle ta med denne siste setninga, for det verkar som om han går utanfor det som er fysikkens fagområde og mandat. Men han rekna med at denne setninga gjorde at boka hans selde langt meir enn kva den elles ville ha gjort. Men det er som om han har løfta opp ein tråd for oss og vist oss den og det er berre for oss å ta opp tråden og fortsette.
Jesus er vegen, sanninga og livet, ingen kjem til Faderen utan ved han. Ordet om korset er ei Guds kraft til frelse for kvar den som trur. Eg hevdar at det også er Guds skaparkraft, for Jesus er Guds Ord og Gud har skapt alle ting ved sitt Ord og held alt oppe ved sitt Ord. Ordet er i eintal og krafta er i eintal, så då skulle vel det høve med den eine krafta som sameiner dei fysiske kreftene i ei kraft, i ein teori om alt. Sjølv om han held alt oppe ved sitt Ord, så er det likevel overgjeve til seg sjølv, men han overvåker det. Dei fysiske kreftene, slik vi kjenner dei, er formulerte matematisk, så spørst det om vi nokon gong kan formulere dei matematisk som ei kraft, i ein teori om alt. Men kvar blir det då av tilfeldigheita og vår frie vilje?
Dersom vi skal fatte og forstå Guds meining og vilje og oppleve det i vårt indre menneske, så må vel det ligge på det individuelle plan, det er ikkje noko som andre skapningar tvingar oss til, men det er noko som vi sjølve subjektivt innstiller oss på.
Opprør mot ekspertane?
Han fryktar vi er inne i eit opprør mot ekspertane, men eg ser litt annleis på det. Ekspertane er spesialistar på sine område, det er positivt, men spesialiseringa er på sette og vis trongsyn, så ein treng også eit vidsyn i tillegg. Dersom ekspertane overvurderar betydninga av si eiga ekspertise, så kan det bety trongsyn på kostnad av vidsynet.
Når det gjeld klimasaka, så viser det seg at det vert argumentert for ein slags avlatshandel og det viser seg at dei vert ikkje brukte til å løyse dei fundamentale problema som menneska står overfor, men kva går dei til?
https://bluehost944.com/2017/02/21/klimaproblem-og-torkekatastrofe-er-det-hjelp-i-a-tru-pa-gud/
Del 2. Samanlikning mellom skapingssoga og Big-Bang-teorien, med nyare forskingsresultat.
Inflasjonsteorien kan verke som eit forsøk på å bortforklare det usannsynlege. Men no har vi fått nye forskingsresultat som kan gje grunnlag for betre forklaringar.
Big-Bang-teorien er underbygd både med observasjonar og teoretisk fysikk. Stephan Hawking skreiv i sine populær-vitskaplege bøker at det var svært usannsynleg at universet skulle utvide seg akkurat så fort at der kunne verte solsystem med biologisk liv. Det såg ut som utvidinga var nøyaktig justert, som om den balanserte på ei knivegg mellom å vere stor nok til at universet kom til å utvide seg for alltid eller lav nok til at det kom til å kollapse igjen. Det kunne brukast som argument for at det var skapt av ein Gud. Men det vart introdusert ein inflasjonsteori som til ei viss grad kunne forklare det og inflasjonen skjedde på ein liten brøkdel av det første sekundet.
Men så klarde dei å fastsetje alderen på universet og konkludere med at den ikkje var større enn at utvidinga var rask nok til at det kom til å utvide seg for all framtid. Sidan fann dei ut at utvidinga akselererer. Då spørst det om ikkje dei finn ei anna forklaring som erstatning for inflasjonsteorien?
Gud talte og det skjedde, så såg han at det var godt før han fortsette å skape. Dette tyder på at han let det vere overlete til seg sjølv, medan han overvåka det, for der var ei viss usikkerheit i korleis det gjekk.
Bibelen seier at i opphavet skapte Gud himmelen og jorda, det kan vel ha vore som eit Big-Bang, kven veit. Han talte og det skjedde.
1MO 1,1 – 1MO 1,5 {GUD SKAPER VERDA} I opphavet skapte Gud himmelen og jorda. [skapte: Det hebr. verbet som vert nytta her, står alltid med Gud som subjekt.] 2 Jorda var aud og tom, og mørker låg over havdjupet. Men Guds Ande sveiv over vatnet. 3 Då sa Gud: “Det verte ljos!” Så vart det ljos. 4 Og Gud såg at ljoset var godt, og han skilde ljoset frå mørkret. 5 Gud kalla ljoset dag, og mørkret kalla han natt. Og det vart kveld, og det vart morgon, fyrste dagen.
Men han talte fleire gongar og det han sa, det skjedde.
1MO 1,6 – 1MO 1,8 Då sa Gud: “Det skal verta ein kvelv midt i vatnet; han skal skilja vatn frå vatn!” Og det vart så. 7 Så gjorde Gud himmelkvelven og skilde vatnet som er under kvelven, frå vatnet som er over han. [vatnet som er over han: himmelhavet. Sml. 7, 11; Sal 104, 2 ff; Job 36, 27 f.] 8 Gud kalla kvelven himmel. Og det vart kveld, og det vart morgon, andre dagen.
Dette vert forklart utifrå fysiken og astronomien slik at det måtte skje slik, utifrå teorien.
På neste dag i skapingssoga, kjem vi til livets opphav på jorda.
1MO 1,9 – 1MO 1,13 Då sa Gud: “Vatnet under himmelen skal samla seg på ein stad, så det faste landet kjem til synes!” Og det vart så. 10 Gud kalla det faste landet jord, og vatnet som hadde samla seg, kalla han hav. Og Gud såg at det var godt. 11 Då sa Gud: “Jorda skal la grøne vokstrar gro fram, planter som set frø, og tre som ber alle slag frukt med frø i, på jorda!” Og det vart så. 12 Jorda bar fram grøne vokstrar, planter som set frø, kvar etter sitt slag, og tre som ber frukt med frø i, kvart etter sitt slag. Og Gud såg at det var godt. 13 Og det vart kveld, og det vart morgon, tredje dagen.
Dette vert forsøkt forklart med geologi og biologi og med biologien vert det tydeleg at livet har med tilfeldigheiter å gjere, det vil seie at ein kan ikkje på førehand forutsjå sikkert kva som vil skje. Og med kvantefysikken vart det oppdaga at tilfeldigheitene er meir fundamentale enn kva vi tidlegare visste, vi kan ikkje føreseie sikkert kvar ein elementærpartikkel vil befinne seg i neste augneblink, berre sannsynet for kvar den vil befinne seg. Einstein ville ikkje heilt godta dette og sa at Gud kastar ikkje med terningar, han tenkte seg nok ein teori som låg bak og styrte det heile og kalla den Gud. Men Hawking svarde med å kalle Gud ein stor gamblar.
Men i skapingssoga ser vi at Gud talte og det skjedde, så såg han at det var godt. Det tyder på at der var ei viss usikkerheit i korleis det gjekk, men han såg etter at det vart godt, slik vart dagen avslutta. Slik skapte noko nytt neste dag også og avslutta dagen med å så etter at det vart godt, det vart slik som han ville ha det.
Slik heldt han fram heilt til han skapte menneska, han såg etter at det også vart godt og han velsigna både dei og land-dyra.
1MO 1,24 – 1MO 1,31 Då sa Gud: “Jorda skal la alle slag levande skapningar gå fram, fe, kryp og villdyr, kvar etter sitt slag.” Og det vart så. 25 Gud skapte alle slag ville dyr og alle slag fe og krypet på marka av alle slag. Og Gud såg at det var godt. 26 Då sa Gud: “Lat oss skapa menneske i vårt bilete, i vår likning! Dei skal råda over fiskane i havet og fuglane under himmelen, over feet og alle villdyra og alt krypet som krælar på jorda.” 27 Så skapte Gud mennesket i sitt bilete, i Guds bilete skapte han det, til mann og kvinne skapte han dei. 28 Og Gud velsigna dei og sa til dei: “De skal veksa og aukast, fylla jorda og leggja henne under dykk. De skal råda over fiskane i havet og fuglane under himmelen og alle dyr som det kryr av på jorda!” 29 Og Gud sa: “Sjå, eg gjev dykk alle planter som set frø, så mange som finst på jorda, og alle tre som ber frukt med frø i. Dei skal vera til føde for dykk. 30 Og alle dyr på jorda, alle fuglar under himmelen og alt som kryp på jorda, alt som har livsande i seg, gjev eg alle dei grøne plantene til føde.” Og det vart så. 31 Og Gud skoda alt det han hadde gjort, og sjå, det var overlag godt. Og det vart kveld, og det vart morgon, sjette dagen.
1MO 2,1 – 1MO 2,3 Såleis vart himmelen og jorda fullførte med heile sin hær. 2 Den sjuande dagen hadde Gud fullført heile sitt verk. Så kvilte Gud den sjuande dagen etter at han hadde gjort alt dette. 3 Og Gud velsigna den sjuande dagen og lyste han heilag. For den dagen kvilte Gud etter det verk han hadde gjort då han skapte.
Likevel presterte menneska å bryte med han og fall ut av kvila. Vi kan forstå slik at moglegheita var der utifrå tilfeldigheitene, men kvifor valde dei akkurat den moglegheita? Det kan også forklarast slik at vi tenker på ein feil måte, slik det vert forklart i 1.Mos.3.
Bibelen fortel vidare om korleis Gud framleis arbeider for å føre menneske inn til si kvile. Han har ikkje gitt opp oss alle, men han har openberra si frelse til oss i Kristus, så kven som helst kan vende seg til han og verte frelst. Dette er så fundamentalt, at han gjer alle ting nye.
I artikkelen ”Skapingssoga, jordbruket, ver klima. Bruke moderne teknologi”, har eg skrive meir om skapingssoga og om korleis Gud har handla i menneska si historie.
Gud sa til profeten Jeremias at han vil vake over sitt ord og setje det i verk:
JER 1,11 – JER 1,12 {TO SYNER} Herrens ord kom til meg, og det lydde så: “Kva ser du, Jeremia?” Eg svara: “Eg ser ei grein av vaketreet.” [vaketreet: mandeltreet; det vert kalla vaketre av di det blømer tidleg på berr kvist.] 12 Då sa Herren til meg: “Du såg rett; for eg vil vaka over mitt ord og setja det i verk.”
Lovmessighet og tilfeldighet, Moselova og nåden.
I Jer.31 vert Guds lov samanlikna med fysikkens lover. Og i følgje kvantefysikken er lovmessigheita og tilfeldigheita to sider av same sak. Eg samanliknar tilfeldigheita med fridomen, at vi fritt kan velje. Då vil lovmessigheita setje grenser for kva vi kan makte. Om vi aldrig så mykje vel, kan det verte berre ynskjetenking, for vi maktar ikkje å gjennomføre det. Men Gud den allmektige er suveren over det han har skapt og når vi vender oss til han og ber om nåde, så får vi oppleve at han gjer sitt verk med oss ved sitt Ord og sin Ande. Når Ordet ved trua smeltar saman med oss i vårt hjerte og vi vender hugen vår opp til Jesus og tek imot det som han gjev oss frå det høge, då legg Gud si lov i hugen vår og skriv henne i hjarto våre (Jer.31,33). Synda skilde menneska frå Gud, men med eitt offer tok Jesus bort synda ein gong for alle. Han er vegen til Faderen og slik har han bana vegen for oss. Slik gjenoppretter han heidningane sitt forhold til Gud, slik det var før syndefallet og slik gjenoppretter han jødane sitt forhold til han. Så vil han vere deira Gud og dei skal vere hans folk (Jer.31,34). Han gjer Faderen kjend for oss, slik at vi seier at han er den han er og han gjer Faderen kjend for dei, slik at dei seier at han er den han er.
Dette skriv eg om på https://bluehost944.com (home).
Gud har skapt alle ting ved sitt Ord, derfor der der ei lovmessigheit i naturen, derfor er den forståeleg. Det viser seg i fysikkens lover. Og det viser seg i Moselova. Slik er der ein rasjonalitet i Guds Ord, men vi må tru for å forstå.
Heb. 11
Trua er eit pant på det vi vonar, eit prov på det vi ikkje ser. 2 For trua si fekk dei gamle godt vitnemål. 3 I tru skjønar vi at verda er skapt ved Guds ord, og at det vi ser, ikkje har vorte til av det synlege.
Trua er pantet på det vi vonar på, så då er det noko vi har fått. Den er eit utgangspunkt vi ternker utifrå og slik forstår vi. Det er noko vi må ta imot av berre nåde og då er det ikkje avgrensa eller betinga av Moselova. Ved at vi vender oss til Jesus i tru, velsigner han og tek imot han , får vi oppleve at han gjev oss ånd og liv frå himmelen. Så dette kjem i tillegg til den fysiske naturen vi elles sansar.
”Holy Cow”. Resultat av nyare forsking. Innlegg på facebook om universets utviding.
Eg tipsa om artikkelen http://forskning.no/2017/03/verdensrommet-hubble-hvor-fort-utvider-universet-seg#.WM1WjKkUFnx.facebook på facebook og la inn kommentarane:
Her er ein artikkel som fortel om forsking på universets utviding, den fortel om vakumenergi og hypotesa om mørk energi og spekulerer i om det kan brukast til å forklare universets akselererande utviding. Den fortel om ei nyare metode til å måle utvidingfarta og resultatet stemmer ikkje med tidlegare målingar. Så no har dei fått meir å spekulere i.
Ordet om korset er ei Guds kraft til frelse for kvar den som trur. Vi fekk den Heilage Ande av berre nåde, ved fylden av den Heilage Ande vart vår lekam eit tempel for den Heilage Ande. Slik fekk vi oppleve Guds kraft i vårt indre menneske. Så det kan samanliknast med ein slik vakumenergi. Men sidan vi har fått det av berre nåde, kjem det i tillegg til det som naturvitarar og realistar vanlegvis forskar på.
I Jer.31,35 talar Herren fyrst om at han let det verte lys og så talar han om at han rører opp havet så bylgjene brusar. Det kan nok hende menneske såg effekta av sollyset i solgangsbrisen som laga havbylgjer og at det forklarer samanhengen, men eg tenker på at lyset også er ei bylgjerørsle. I vers 37 talar Herren som om himmelen der oppe ikkje kan mælast. I fylgje relativitetsteorien og Big-Bang-teorien kan den ikkje det. Lyset treng tid frå stjernene til oss og dess lengre unna dei er dess lengre tid treng det, det betyr at det vi ser har skjett for lenge sidan. Dess lengre borte galaksene er, dess lengre tilbake i tid ser vi, så då vil tida for ”Big-Bang” sette ei grense for kor langt vi kan sjå, lyset frå det som ligg utanfor dette har ikkje nått oss enno.
I vers 37 vert det også sagt at grunnvollande under jorda kan ikkje granskast. Då kan vi tenke på at det er radioaktivitet som driv dei geologiske prosessane til fjellkjedefolding som gjer at det vert tørt land, så ikkje heile kloda vert overflødd. Radioaktiviteten kan forklarast ut ifrå kvantefysikken. Ein elementærpartikkel kan forklarast som ei materiebylgje som fortel noko om sannsyne fort kvar vi kan finne partikkelen, når vi skal måle posisjonen den har og energien den har, vert det eit spørsmål om sannsyn. I fylgje Heisenbergs usikkerhetsrelasjon er der ei nedre grense for kor nøyaktig posisjonen og energien kan målast. Om vi ser på desse elementærpartiklane som grunnvollane under jorda, så kan vi seie at der er ei grense for gor godt dei kan granskast. Dette er grunnlaget for at vi i statistisk fysikk reknar med teoretiske moglegheiter som er så usannsynlege at vi i klassisk fysikk reknar dei for å vere umoglege. Etter klassisk fysikk er der ikkje nok energi i kjernen til å forklare den tilfeldige kjernereaksjonen, men sannsynet i materiebylgja og Heisenbergs usikkerhetsrelasjon forklarer at det skjer likevel.
Så materien kan målast ned til ei viss grense. Men slik er det ikkje med Guds Ande, den er ikkje slik som elementærpartiklane og kan ikkje målast slik i det heile tatt. Når vi får oppleve at Gud fyller oss med sin Ande, så blir vår lekam eit tempel for den Heilage Ande og då er der inga grense for kor små rom Anden er verksam på, men det får betydning for korleis elementærpartiklar i kroppen beveger seg, for vi merkar at Gud verkar i oss med si ånd og si kraft til å ville og virke til hans velbehag. Vi merkar at Gud verkar i oss med si skaparkraft og si frelseskraft og at han kan la det usannsynlege og umoglege skje, som til dømes at han lækjer oss frå sjukdom. Dette brukar eg i https://bluehost944.com
Universets akselererande utvikling vert forsøkt forklar som om der er ei fråstøytande gravitasjonskraft på større avstandar. Men dei veit at vakumenergien kan verke både tiltrekkande og fråstøytande.
https://en.wikipedia.org/wiki/Casimir_effect
Del 3. Gud talar og det skjer og han ser etter at det går som han har sagt.
Faderen sende Son sin til jorda og han visste på førehand kva han gjekk til. I ettertid er det erfaring og historie, kva har vi lært av det?
Det vart avslørt at rettssystemet var så korrupt at det vart utført justismord.
Når Gud førde folket sitt til det lova landet, gav han dei Moselova, den skulle sikre at dei heldt seg til han, han skulle vere deira Gud og dei skulle vere hans folk, ingen skulle gjere urett mot andre, om nokon gjorde urett, skulle det straffast og hemnast og slik skulle den sikre den einskilde rettsvern og dermed fridom. Og slik skulle det verte eit høgtståande sivilisert samfunn med velstand. Vi kan forstå det ved å samnlikne lova med bølgelikninga, den er lovmessigheta, men den gjev rom for tilfeldigheit, så lovmessigheita og tilfeldigheita er to sider av same sak. Til samanlikning er lova ei ramme som gjev rom for fridom og livsutfolding. Men så viste det seg at mange av kongane tvert om gjorde urett og undertrykte einskildmenneske.
Jesajas5,1-7:
Eg vil syngja om min kjære ven,
ein song om min ven og vingarden hans.
Ein vingard hadde min kjære ven,
med den feitaste jord.
2 Han hakka han opp,
og han plukka stein,
og han planta den finaste vin
og bygde eit vakttårn i midten,
også ei vinpresse hogg han ut.
Så venta han seg gode druer,
men beiske druer fekk han.
3 Og no, de som bur i Jerusalem,
og de menneske i Juda:
Døm mellom meg og vingarden min!
4 Kva meir kunne gjerast med vingarden min
enn det eg alt hadde gjort?
Kvifor venta eg meg gode druer
når druene eg fekk, var beiske?
5 No skal eg seia dykk
kva eg vil gjera med vingarden min.
Eg tek bort gjerdet så han blir til beitemark,
eg riv ned muren så han kan trakkast ned.
6 Eg skal gjera han til øydemark.
Han skal ikkje skjerast og tynnast meir,
men torn og tistel skal gro.
Og eg skal nekta skyene
å la regnet falla på han.
7 For vingarden til Herren over hærskarane,
det er Israels hus,
og menneska i Juda
er hans kjæraste hage.
Han venta rett, men sjå, det kom blod,
rettferd, men sjå, det kom skrik!
Den knuste leirkrukka
Jeremias.19
Dette sa Herren: Gå til pottemakaren og kjøp ei leirkrukke! Ta med deg nokre av dei eldste frå folket og frå prestane 2 og gå ut i Ben-Hinnom-dalen, ved inngangen til Potteskarporten, der skal du ropa ut dei orda eg talar til deg.
3 Du skal seia: Høyr Herrens ord, de kongar i Juda og de som bur i Jerusalem! Så seier Herren over hærskarane, Israels Gud: Sjå, eg fører ei ulukke over denne staden som skal få det til å ringja for øyra på alle som høyrer om det. 4 For dei forlét meg og krenkte denne staden. Dei tende offereld her for andre gudar som korkje dei eller fedrane eller Judas kongar kjende. Dei fylte denne staden med blod frå uskuldige. 5 Dei bygde offerhaugar for Baal for å brenna borna sine i elden som brennoffer for Baal. Det har eg ikkje pålagt dei og ikkje sagt til dei, det har aldri vore i mine tankar.
6 Difor, sjå, dagar skal koma, seier Herren, då denne staden ikkje lenger skal kallast Tofet og Ben-Hinnom-dalen, men Drapsdalen. 7 På denne staden slår eg sund Judas og Jerusalems planar. Eg lèt dei falla for sverdet til fienden og i hendene på dei som står dei etter livet. Og eg gjev lika deira til føde for fuglane under himmelen og for dyra på marka. 8 Eg legg denne byen aud og gjer han til spott. Alle som går forbi, skal bli forfærde og plystra hånleg over såra han har fått. 9 Eg lèt dei eta kjøtet av sine eigne søner og døtrer, den eine skal eta kjøtet av den andre. Slik trengsle og naud skal fiendane deira og dei som står dei etter livet, føra over dei.
10 Sidan skal du knusa krukka framfor auga på dei menn som går saman med deg, 11 og du skal seia til dei: Så seier Herren over hærskarane: Eg vil knusa dette folket og denne byen slik ein knuser eit kar frå pottemakaren så det ikkje kan bli heilt att. Og i Tofet skal dei gravleggja folk, fordi det ikkje finst gravplass andre stader. 12 Slik vil eg gjera med denne staden, seier Herren, og med dei som bur der, og denne byen vil eg gjera lik Tofet. 13 Og husa i Jerusalem og husa til kongane i Juda skal bli ureine som Tofet, alle dei husa der dei har tent offereld på taka for heile himmelens hær og aust ut drikkoffer for andre gudar.
Jeremia blir straffa
14 Så kom Jeremia att frå Tofet, dit Herren hadde sendt han for å profetera. Då stilte han seg i føregarden til Herrens hus og sa til alt folket: 15 «Så seier Herren over hærskarane, Israels Gud: Sjå, eg sender all den ulukke eg har truga med, over denne byen og over alle dei byane som høyrer han til. For dei har gjort nakken stiv og høyrer ikkje på mine ord.»
Når Faderen sende Son sin til jorda, visste både Faderen og Sonen kva han gjekk til, han var uskuldig, men vart likevel hendretta som ein kriminell. Det var eit justismord og det var sjølvsagt dei som hendretta han sin feil.
Det viste at rettssystemet deira var korrupt, det var dyrkinga av Zevs som hadde infiltrert jødedomen og Zevs var Djevelen. Det er den eine sida av saka, den andre sida er at han sona vår synd og betalte vår skuld, ved at han døde i staden for oss.
KOL 2,8 – KOL 2,15 Sjå til at ingen får fanga dykk med visdomslære og tom dåring som kviler på menneskelege tradisjonar og kjem frå grunnkreftene i verda, og ikkje frå Kristus. [grunnkreftene i verda: -> Gal 4, 3.] 9 For i han bur heile guddomens fullnad lekamleg, 10 og i Kristus, som er hovud for alle makter og herredøme, har de òg fått del i denne fullnad. 11 I han vart de òg omskorne, ikkje med ei omskjering som er gjord med hender, men med Kristi omskjering, då de la av den lekamen som er under synda. 12 For i dåpen vart de gravlagde med han; der vart de òg oppreiste med han, ved trua på Guds kraft, som reiste Kristus opp frå dei døde. 13 De var døde på grunn av syndene dykkar, uomskorne som de var med dykkar vonde natur. Men han gjorde dykk levande saman med Kristus, med di han tilgav oss alle våre synder. 14 Og han strauk ut skuldbrevet mot oss, det som var skrive med lovbod og gjekk oss imot; han tok det bort då han nagla det til krossen. 15 Han avvæpna maktene og herredøma og stelte dei fram til spott og spe då han synte seg som sigerherre over dei på krossen.
Synda skilde menneska frå Gud, men Jesus tok den bort med sitt offer ein gong for alle. På det grunnlaget har vi samfunn med den levande Gud, så vi får oppleve hans frelseskraft og skaparkraft.
HEB 9,22 – HEB 9,28 Etter lova vert mest alt reinsa med blod, og utan at blod vert utrent, får ingen tilgjeving. 23 Så må då dei jordiske bileta av det som er i himmelen, reinsast på denne måten. Men den himmelske heilagdomen må reinsast med betre offer enn desse. 24 For Kristus gjekk ikkje inn i ein heilagdom som er laga av menneskehand og berre er eit bilete av den sanne heilagdomen. Han gjekk inn i sjølve himmelen, og no stig han fram for Guds åsyn for vår skuld. 25 Han gjekk heller ikkje inn for å ofra seg sjølv fleire gonger, liksom øvstepresten kvart år går inn i heilagdomen med blod som ikkje er hans eige. 26 Då måtte han ha lide mange gonger etter at verda vart grunnlagd. Men no, ved enden av tidene, har han openberra seg éin gong for alle for å ta bort synda med sitt offer. 27 Like visst som det er så laga at menneske må døy éin gong og sidan koma for domen, 28 såleis er òg Kristus ofra éin gong for å ta bort syndene åt dei mange, og så skal han andre gongen koma til synes, ikkje for synda skuld, men for å frelsa dei som ventar på han.
2KO 3,4 – 2KO 3,18 Denne overtydinga har vi i Kristus, for Guds åsyn. 5 Ikkje så at vi av oss sjølve duger til dette; vi kan ikkje tenkja ut noko, som om det kom frå oss. Nei, vår dugleik er av Gud, 6 han som gjorde oss til tenarar for ei ny pakt, som ikkje byggjer på bokstav, men på Ande. For bokstaven slår i hel, men Anden gjer levande. 7 Den tenesta som var føreskriven med bokstavar hogne i stein, var ei dødens teneste. Likevel var ho omgjeven av ein slik herlegdom at israelittane ikkje kunne sjå Moses i andletet; så sterk var glansen frå det, endå det var ein glans som kvarv. 8 Kor mykje større herlegdom har ikkje då Andens teneste? 9 For hadde fordømingstenesta herlegdom, så må rettferdstenesta vera endå mykje rikare på herlegdom. 10 Ja, det som den gongen var omgjeve av herlegdom, har mist all herlegdomen sin. For no er det kome ein herlegdom som er så mykje, mykje større. 11 For når det som kvarv, var herleg, kor mykje herlegare må ikkje det vera som vert ståande? 12 Sidan vi no har slik ei von, går vi fram med stort frimod. 13 Vi gjer ikkje som Moses, han som la eit sveip over andletet, så israelittane ikkje skulle sjå den kvervande glansen før han var borte. 14 Men dei vart forherda. For heilt til denne dag ligg dette sveipet der når dei les frå bøkene i den gamle pakta. Og dei ser ikkje at pakta er avlyst i Kristus. 15 Ja, heilt til denne dag ligg det eit sveip over hjarta deira når Moses vert lesen. 16 Men når dei vender om til Herren, vert sveipet bortteke. 17 Herren er Anden, og der Herrens Ande er, der er fridom. 18 Men vi som med usveipt åsyn ser Herrens herlegdom som i ein spegel, vi vert alle omlaga til det same biletet, frå herlegdom til herlegdom. Dette skjer ved Herrens Ande.
2KO 4,1 – 2KO 4,15 {SKATTEN I LEIRKAR} Difor misser vi ikkje motet; for ved Guds miskunn har vi fått denne tenesta. 2 Vi har sagt frå oss all løynleg og skamleg ferd; vi fer ikkje med knep og forfalskar ikkje Guds ord. Klårt og liketil forkynner vi sanninga, og for Guds åsyn byd vi oss sjølve fram med di vi vender oss til kvar manns samvit. 3 Er då vårt evangelium dult, så er det dult for dei som går fortapt. 4 For denne verdsens gud har blinda hugen åt dei vantruande, så dei ikkje ser ljoset som strålar fram frå evangeliet om Kristi herlegdom, han som er Guds bilete. [denne verdsens gud: djevelen.] 5 Vi forkynner ikkje oss sjølve, vi forkynner Jesus Kristus som Herre og oss som dykkar tenarar for Jesu skuld. 6 For Gud, som sa at ljos skulle skina i mørkret, han har late det skina i våre hjarto, så kunnskapen om Guds herlegdom, som strålar i Kristi åsyn, skal lysa fram. 7 Men vi har denne skatten i leirkar, så den veldige krafta skal vera av Gud og ikkje av oss. 8 Vi er alltid i trengsle, men ikkje i stengsle, tvilrådige, men ikkje fortvila, 9 forfylgde, men ikkje oppgjevne, nedslegne, men ikkje tynte. 10 Alltid ber vi Jesu død med oss i lekamen, så òg Jesu liv skal verta openberra ved vår lekam. 11 For enno medan vi lever, vert vi stadig overgjevne til døden for Jesu skuld, så òg Jesu liv skal verta openberra ved vår døyelege lekam. 12 Såleis er døden verksam i oss, men livet i dykk. 13 Det står skrive: Eg trudde, difor tala eg. Så trur vi òg, og vi talar fordi vi har den same Ande som gjev tru. 14 For vi veit at han som reiste opp Herren Jesus, han skal òg reisa oss opp med Jesus og føra oss fram for seg saman med dykk. 15 Men alt dette hender for dykkar skuld, så nåden skal verta stor og få takkseiinga til å stiga opp frå fleire og fleire – til Guds ære.
Her vert det vist til skapingssoga, Guds Ande sveiv over vatna, då sa han at det skulle verte lys og så vart det lys. Til samanlikning har han gitt oss sin Ande i våre hjarto og lete sitt lys skine i våre hjarte (Joh.1). Så vi får sjå at Jesus er med oss alle dagar.
Jesus sende meg med ein frigjerande bodskap og ein bodskap om gjenoppretting. Han ville vere med meg og den Heilage Ande ville bruke det eg sa.
Jesus sende meg til Oslo med ein frigjerande bodskap og ein bodskap om gjenoppretting. Dette fortalde eg og vitna om i den Frie Evangeliske Forsamling i Møllergata 40 i Oslo (dFEF M40), der eg hadde gått på møte tidlegare når eg var i Oslo. Eg sa at eg hadde bedt Jesus om å gje meg ei frelst kvinne til kone og no skulle ho verte frelst og fri, så ho kunne vere saman med meg som kona mi. Men dette ville dei ikkje høyre noko meir om, eg hadde skrive til pastorar og predikantar der tidlegare, så dei visste nok på førehand kva saka gjaldt. Men legg merke til at eg sa ikkje kven som skulle verte kona mi, inntil vidare var det eit nokså ope spørsmål og eg ikkje hadde eit eksakt svar på, men Gud vil at alle skal verte frelst og komme til å erkjenne sanninga, det er første prioritet, kven som så vert kona mi, vert andre prioritet. Det samsvarar med at vi skal søke fyrst Guds rike og hans rettferd, så skal vi få alt det andre i tillegg til det.
Men eg byrja å gå på møte i Maranata i staden, der fekk eg seie noko meir. Og så skreiv eg til den kyrkjelyden i staden og sende kopi til flerie kyrkjelydar og organisasjonar også. Jesus kalla meg til å søke han i løynkammerbøna og kle meg i Guds full rustning og så gå ut og vitne om han. Han ville vere med meg og sjølv om eg ikkje fekk sagt så mykje, så ville den Heilage Ande ville bruke det og gjere noko stort ut av det. For det var ikkje eg som skulle overtyde verda om synd, dom og rettferd, men han sende den Heilage Ande til verda, for at den skulle gjere det.
JOH 16,7 – JOH 16,15 Men eg seier dykk som sant er: Det er til gagn for dykk at eg går bort. For går ikkje eg bort, kjem ikkje talsmannen til dykk. Men går eg bort, skal eg senda han til dykk. 8 Og når han kjem, skal han gjera det klårt for verda kva synd er, kva rett er og kva dom er: 9 Synda er at dei ikkje trur på meg; 10 retten får eg, fordi eg går til Faderen, og de ikkje ser meg lenger; 11 domen er at hovdingen over denne verda er dømd. 12 Enno har eg mykje å seia dykk, men de kan ikkje bera det no. 13 Men når han kjem, Sanningsanden, skal han leia dykk fram til heile sanninga. For han skal ikkje tala av sitt eige, men tala det han høyrer, og kunngjera for dykk det som skal koma. 14 Han skal herleggjera meg, for han skal ta av mitt og forkynna for dykk. 15 Alt det Faderen har, er mitt. Difor sa eg at han skal ta av mitt og forkynna for dykk.
Jesus har jevnt og trutt svart meg gjennom tyding av tungetale. Han sa eg skulle heilhjarta halde meg til han, så ville han komme meg til hjelp med si kraft. Og eg ventar meg at slik vil han gje meg hjelp i form av ei kone.
2KR 16,9 For Herrens augo fer utover all jorda, så han med si makt kan hjelpa dei som heilhjarta held seg til han. Men i dette har du bore deg uklokt åt; heretter skal du støtt ha krig.”
Vi som har teke imot han, vi har fått hans Ande, då tilhøyrer vi han og er frelste og det er berre av nåde. Då skal vi leve for han. Då er det viktig for oss å vende hugen opp til han og sjå på han, verte fylt av den Heilage Ande, så vi får oppleve at den Heilage Ande herleggjer og openberrar han for oss som vår frelsar og Herre. Slik får vi den røyndomssforståinga at vi lever for han. Det er berre ved den utrustninga han gjev oss ved sin Ande, det er berre ved at vi kjenner kreftene av hans oppstode frå dei døde, det er berre ved at Gud gjer sitt verk i oss med sitt Ord og sin Ande.
Jesus har gang på gang minna meg om å sjå på han. Så det er viktig, for det første fordi det er han som gjer sitt verk med oss og vi skal innstille oss på å la han gjere sitt verk med oss. Dernest fordi vi skal leve for han. Med denne innstillinga, at eg vender meg til Jesus, trur på han og elskar han og med den utrustninga og krafta han gjev meg ved sin Ande, får eg det røyndomssynet og den sjølvforståinga at han gjer sitt verk med meg og med oss, han utrustar oss og brukar oss som sine reiskap og slik lever vi for han.
Så dette viser igjen korleis Gud talar og det skjer og om korleis han ved sin Ande ser og overvåker kva som skjer.
Mørkets rike eller Jesu rike.
Mørkets rike er i ferd med å verte akseptert, men om så det er berre nokre få som går over i Jesu rike, er det nok for han til å gjere storverk.
Eg byrja å gå på møte i Maranata og der kom bodskap som viser at der er ein motsetnad mellom mørkets rike og Jesu rike.
MARANATA Oslo søndag 10.5.2009. Kl 18.
Tale ved Roar Grande.
Tyding av tungetale, (ved Roar Grande)Mp3-opptak:
Eg er i stand til å fylle eit kvart sted og eit kvart lokale, i dag seier Herren, sjølv om fienden stormar aldri så mykje, sjølv om mitt folk er på sida av det som eg eigentleg vil ha fram, sjølv om der er berre nokre få som vil reise seg frå det riket som no vert akseptert og som er mørkets rike og byrjar å gå over i mitt rike, om der berre er nokre få som finn vegen til å sjå meg og skode meg i min herlegdomen, så kan eg med nokre få gjere storverk kvar som helst og når som helst. Den store skaren som eg ser, den mengda som hengir seg til meg, så eg kan komme ned og byrje å befrukte di tru og befrukte din kjærleik frå meg …. når dette byrjar å skje etter min vilje og mitt råd og du byrjar å ta imot min visdom og min kunnskap, så vil du sjå at eg er den levande og den som kan sette alle ting i stand. Eg er den som baner vegen, eg er den som let mi kraft vert openberra og baner vegen for den einskilde som vil gå min veg. Det er mange som går sine veier og som halter hit og halter dit. Men eg vil ha eit heilt hjerte, eit reint sinn, så skal du på nytt få sjå at eg er den same og eg er den levande i dag.
Eg gjekk fram til forbønn og då kom der ein profetisk bodskap som ikkje vart innspelt. Herren sa at det var han som hadde lagt gleda inn i meg. Den er ikkje av meg sjølv, den er av han, han er min Herre. Han sa at eg skulle ta fram denne gleda. Det sa han fleire gongar.
David måtte vedkjenne si synd for Herren og be om tilgjeving og nåde.
John Miland talte tre gongar om David som dreiv hor med Batseba og sveik mannen hennar så han fall i striden. Men David måtte vedkjenne si synd.
https://tsivert.com/2016/08/07/2012-02-19-m-davids-syndserkjenning/
https://tsivert.com/2016/08/07/2012-06-03-m-davids-syndserkjenning/
https://tsivert.com/2016/08/02/2014-02-16-m-david-matte-vedkjenne-si-synd/
Dette skriv eg også om i:
https://bluehost944.com/2016/08/21/velsigning-i-jesu-kyrkje-eller-forbanning-i-politikken/
David prøvde å skjule si synd og dermed gjorde han nok ei stygg synd, når han sveik Uria så han fall i striden. vi er alle syndarar og må erkjenne vår synd for Jesus, så vi får tilgjeving og vert reinsa frå synda i Jesu blod. Men meir spesielt er eg som som Uria i denne saka, for eg har bedt Jesus om å gje meg ei frelst kvinne til kone, heilt sidan eg var ung og han har svart meg positivt på det heile tida, ho er inkludert i det fullførde frelsesverket. Gud gjer sitt verk med meg og med oss ved sitt Ord og sin Ande, han er den same no som når han skapte og han gjer framleis sitt verk med oss i samsvar med 1.Mos.2. Dette vert eg atter minna om og overtyda om når han no seier at eg skal ete hans Ord.
Når dei i dFEF i M40 ikkje ville vite av vitnemålet mitt, så eg ikkje skulle få seie noko meir om dette som var mi sak, så heng det nok saman med at denne saka har vorte politisert. Då kan eg vel rekne med at for dei aller fleste av dei er Krf deira alternativ. Men det stiller Krf og særleg abortsaka deira i eit merkeleg perspektiv. David dreiv hor med Batseba, så ho vart med barn. Men det var eit «uønska barn», så David fekk eit problem. Derfor sveik han Uriah. Gud let det døy straks, David bad for barnet sitt, men det var ikkje hjelp i, det skulle ikkje få leve opp. Til samanlikning klarde ikkje Krf å forsvare abortsaka si og kom ingen veg med den. For diverse prestar og politikarar sin strategi kan samanliknast med David som førførde Batseba og sette barn på henne, slik vart det eit uyngst barn. Men slik prøver dei å få makt over menneska og er opptekne av å forsvare den posisjonen.
Vår nasjonale frigjering, på evangeliets grunnvoll.
Når den nasjonale frigjerings-tanken blomstra opp i Noreg, var det viktig å få folk til å verte så pass edruelege, opplyste og ansvarlege at dei med sunn fornuft kunne delta i demokratiet og vere vituge når dei stemmte. Så det var eit godt motiv for avholdsrørsle. Og når eg har drive tråling har fiskarane måtte halde seg edruelege for å klare arbeidet, dette vart strengare og strengare. Men når dei kom til lands var dei fri og då drakk dei gjerne alkohol. Naturleg nok var det mange av dei som ville ha seg kvinnfolk, nokre hadde sine forhold og heldt seg til det, men det hende også at der var nokon som fekk seg hore og då fungerte gjerne alkoholrusen som ei ansvars-fråskriving.
For meg var det uaktuelt, for eg hadde bedt Jesus gje meg ei frelst kvinne til kone og han hadde svart meg på det, så eg måtte halde meg til han og dei svara han gav meg. Kristus er hovudet for meg og for meg betyr det å tru på han og med mi tru vere vitug og forstandig og ansvarleg. Men då viser det seg at prestar, kristne leiarar og politikarar er meir fiendtleg til meg enn nær sagt kva som helst anna.
Sjå til dømes artikkelen ”Sataniske vers”, https://bluehost944.com/2017/02/18/sataniske-vers/ .
Evangeliet er den grunnvollen som Jesu kyrkje er bygd på og har vore grunnleggande for vår nasjonale frigjering og sjølvstende, for vår fridom og vårt demokrati.
https://bluehost944.com/2017/03/26/nasjonal-frigjering-pa-evangeliets-grunnvoll/
I fjernsynsprogrammet om vår nasjonale frigjering på NRK i høve 200-årsjubileet for grunnlova, sa Frank Årebråt at heile Sunnmøre var oppbygd av Hans Nielsen Hauge. Strengt teke var sjølvsagt ei overdriving, men ved sida av å vere forkynnar, oppmuntra han til å starte økonomisk verksemd og slik fekk han stor betydning for økonomisk utvikling og framgang ut i distrikta og Sunnmøre ber spesielt stort preg av det. Men vi veit at prestane ville forby han å tale og prøvde å stoppe aktiviteten hans. Den konflikta og motetninga er der framleis og den har tydelegvis utarta seg som motsand mot meg og mi sak, ved å prøve å forby meg å tale og stoppe meg og stå mi sak imot, så eg ikkje skal få framgang for mi sak. Men då viser det seg at dei også strir mot Jesu sak. Kven er dei? Det er litt vanskeleg for meg å vite sikkert, det vert spekulasjonar. Men eg er oppvoksen i og med kyrkje og kristne organisasjonar som er resultat av Hans Nilsen Hauge og andre lekfolk sin forkynnar-aktivitet, den Frie Evangeliske Forsamling og Pinsevennane. Men Krf har prøvt å etablere si politiske makt på grunnlag av slike organisasjonar, leia av presten Kjell Magne Bondevik og så viser det seg at Krf-leiingan og prestar og lærde i andre kristne organisasjonar, som til dømes Livets Ord i Sverige, strir mot den einskilde som trur på Jesus og kjenenst ved han, til samnlikning med korleis prestane streid mot Hans Nilsen Hauge og korleis ugudlege kongar og stormenn gjorde urett mot den einskilde og undertrykte han. Og i vår tid er det tydeleg at det er mange moral- og politisk-filosfisk lærde som følgjer opp med ein liknande strategi.
Men her er eit lyspunkt: http://www.hellighverdag.no
Vi er forsona med Gud på evangeliets grunnvoll og då er Kristus hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for kyrkja som er hans brud. Men når dei ikkje vil godta det, så undergrev dei både kyrkja, nasjonen og demokratiet. Og kva er alternativet? Det er mørkets rike.
Moselova skulle sikre den einskilde rettsvern, men ugudlege kongar brukte den i staden til å gjere urett mot den einskilde. Det er typisk for mørkets rike.
Moselova skulle sikre den einskilde og heile folket rettsvern, eg forstår det som ei ramme, der dei fekk fri livsutfolding innanfor den ramma, gjerne til samanlikning med ein partikkel i ei boks, som vert brukt til å forklare kvantemekanikken. Men mange av kongane fungerte ikkje som slikt rettsvern for den einskilde, men brukte tvert om makta si til urettmessig å undertrykke og gjere urett mot den einskilde, stormennene prestane og «profetane» verka på same måten og dei fekk med seg folket. Det viste seg ved korleis dei streid mot Jeremias og den uretten dei gjorde mot han. Derfor straffa Gud dei.
Reaksjonen mot demokratiet i Aten utarta seg på liknande måte og uretten viste seg ved justismordet mot Sokrates. Som reaksjon mot demokratiet skulle no Zevs verte den allmektige guden over alle gudar, han skulle styre med ein universell moral, så diktatorisk, at alt som skjedde skulle vere hans verk. Slik vart han grekarane sitt svar på jødane sin Gud den allmektige. Antiokus 4. Epifanes prøvde tydelegvis å gjennomføre det og det var ei grusom tid for jødane, maccabear-brørne fekk med seg jødane til motverje og det vart ein strid på liv og død. Omsider klarde dei å frigjere seg. Men når Jesus kom til dei, viste det seg at dei framleis gjorde urett på liknande vis som uretten som vart gjort mot Sokrates og som dei tidlegare hadde gjort mot sine eigne landsmenn.
Ved trua på Kristus stod opp att frå dei døde, vert vi rettferdige for Gud og ved å sanne at han er Herre, vert vi frelst. Men Antikrist fornektar Faderen og Sonen.
Vi er forsona med Gud på evangeliets grunnvoll, på den grunnvollen er vårt forhold til han gjenoppretta, vi er komne inn i eit slikt forhold til han som menneska var i før syndefallet, men no er Kristus den siste Adam, som er ifrå himmelen og som for oss har vorte ei livgjevande ånd.
Kjernesaka for oss er frelse, vi vert frelste ved trua på Kristus, det er hovudsaka, og slik er han hovudet for oss. Så eg ber Jesu frelse menneska og gje meg ei frelst kvinne til kone. Slik er vår frelse kjernesaka som har første prioritet oss i mellom.
Rom.10:
6 Men den rettferda som kjem av tru, seier: Tenk ikkje med deg sjølv: Kven skal fara opp til himmelen? – det vil seia for å henta Kristus ned – 7 eller: Kven skal stiga ned i avgrunnen? – det vil seia for å henta Kristus opp frå dei døde. 8 Men kva seier ho? Ordet er deg nær, i din munn og i ditt hjarte. Det er ordet om trua, det som vi forkynner. 9 For vedkjenner du med munnen din at Jesus er Herre, og trur du i hjartet ditt at Gud reiste han opp frå dei døde, då skal du bli frelst. 10 Med hjartet trur vi så vi blir rettferdige, og med munnen vedkjenner vi så vi blir frelste. 11 Skrifta seier: Ingen som trur på han, skal bli til skamme. 12 For her er det ingen skilnad på jøde og grekar: Alle har dei same Herren, og han er rik nok for alle som kallar på han. 13 Kvar den som kallar på Herrens namn, skal bli frelst.
Så vårt primære ynskje for kvinna er at ho må verte erklært rettferdig ved trua på Jesus og verte frelst erkjenninga av at han er Herre. Då viser det seg at der er andre som ikkje trur og som har andre planar og ein annan vilje med henne. Så kom den såkalla kvinnefrigjeringa og likestillinga, tydelegvis som erstatning for rettferda ved tru og frelse ved erkjenning av at Jesus er Herre. Kven er det då ho Virtuella til dømes skal likestille seg med? Meg kanskje? Men meg har ho ikkje brytt seg om, ho har ikkje villa snakke meg eller ha noko med meg å gjere i det heile teke. Så interessa hennar har nok gått i andre retningar, ja. Eg forstår det slik at det er ormen som har forført henne slik som ved syndefallet, han lokka henne med at dersom dei åt av kunnskapstreet, så skulle dei verte liksom Gud og kjenne godt og vondt. Soleis skulle ho prøve å likestille seg med Gud, altså. Men det var Djevelen som soleis klarde å gjere seg til denne verda sin gud, dermed vart de den guden ho liksom skulle prøve å likestille seg med.
Men den sanne Gud sette strid mellom ormen si ætt og kvinna si ætt. Så blir de for henne eit spørsmål om ho skal vere av ormen si ætt og ta parti med han eller om ho skal vere av kvinna si ætt og ta parti med henne. Ja, det blir nok problemstillinga for ein kvar såkalla nyfeminist, er ho kvinne eller orm? Ho Virtuella fall ifrå og tok parti med ormen si ætt, så ho svarde på kjærleiken med hat, fordi ho ikkje trudde. Generelt er det slik at Gud elskar oss i Kristus Jesus, så det er berre for oss å tru på han og ta imot i tru. Men dei som ikkje trur på han, tek ikkje imot, men svarar på kjærleiken med hat og slik viser det seg at dei er av ormen si ætt.
Men eg trur at no har Jesus frelst henne og sett henne fri og Gud har kalla henne til å gå over frå Satans makt til sin Sons rike. Fyrste bodskapen 31.5.2015:
Bodskap 1a: Det var ikkje naglane som heldt meg fast, det var ikkje det dei gjorde som gjorde at eg vart hengande. Men det var at eg elska deg så høgt at eg sette mitt liv til. Eg gav det for at du skulle få leve. Eg gav mitt liv for at du aldrig i æva skulle fortapast. Det eg gjorde på korset, det var eit evig ja, for alle som vil ta imot og om du tek imot det eg gjorde då det fullbrakte verk, så skal du få kjenne, oppleve forløysinga si kraft i ditt liv. Du skal gå over frå Satans makt og inn i mitt rike. Og du skal få oppleve at min kjærleik er så rik og så haldbar, at du skal kjenne at du er elska frå æve og inntil æve. Dette er sannt.
Bodskap 1b: Kast deg ut i min nådesstraum. Og du skal få oppleve at du skal bli kvitt ditt eige strev, kast deg og fortrøst deg på min kjærleik og du skal få kjenne at min kjærleik skal gjere deg varm. Min kjærleik skal berike di sjel. Og få augo opp for den store kjærleik du er elska med. Og eg skal føre deg inn i ei rikare tilvære og du skal få oppleve at himmel og jord kan brenne, men min kjærleik, den skal bestå. Halleluja.
https://tsivert.com/2016/07/31/2015-05-31-m-gud-elskar-oss-med-evig-kjaerleik/
Fråfallet er som syndefallet på nytt, ormen forfører menneska på liknande vis. Det viser seg i protesten mot Paulus sine ord om at Kristus er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna, og dermed i protest mot at Kristus er hovudet for kyrkja. Det er Draken (Zevs) som forfører menneska slik som ved syndefallet. Vidare er det motivert av den maktpolitsk interessa som ligg i keisradyrkinga, tilbedinga av Dyret (Op.13,1-3).Vidare resulterer det i at styresmaktene vert dyrka som gudar til samanlikning med avgudsdyrkinga i det gamle Hellas og det gamle Babylonia (Op.17-18). Det viser seg i ei politisering som går ut på at kvinna skal aktivere seg politisk i staden for å vere kone, ei politisering som erstatning for den kristne vekkinga.
Dei lokkar og forfører kvinna for å få makt over henne og så brukar dei henne til å lokke mannen med, for å prøve å få makt over han også. Slik legg dei ein plan og ein strategi for å få makta over mennesket og over kyrkja, som erstatning for Kristus. Det viser seg ved at dei ikkje vil vite av mi vedkjenning av Jesus namn og mi vedkjenning av kva han er for meg. Men slik vert Antikrist avslørt.
1.Joh.1,1-6
Mine kjære, tru ikkje kva ånd som helst! Prøv om åndene er av Gud! For mange falske profetar har gått ut i verda. 2 På dette kjenner de Guds Ånd: Kvar ånd som vedkjenner at Jesus Kristus er komen i kjøt og blod, er av Gud. 3 Men kvar ånd som ikkje vedkjenner Jesus, er ikkje av Gud. Det er ånda til Antikrist, som de har høyrt skal koma. Og den ånda er alt no i verda.
4 Men de, mine born, er av Gud og har sigra over dei. For han som er i dykk, er større enn han som er i verda. 5 Dei er av verda, difor er òg deira tale av verda, og verda høyrer på dei. 6 Men vi er av Gud, og den som kjenner Gud, høyrer på oss. Den som ikkje er av Gud, høyrer ikkje på oss. Slik kan vi skilja sannings ånd frå villfarings ånd.
Ugudlege menneske legg snarer for å prøver å fange den rettferdige, men Jesus set oss fri.
Den kristne vekkinga er som skapinga i 1.Mos.2 og som å innta det lova landet. Motstanden kjem som resultat av forføringa.
Eg vart opplærd i den kristne trua frå eg var ein liten gutunge og eg søkte samfunn med Gud på evangeliets grunnvoll og fekk oppleve at Gud gjorde sitt verk med meg og med oss og det var i samsvar med 1.Mos.2. Han frelser både mann og kvinne og han gjev meg ei frelst kvinne til kone i samsvar med 1.Mos.2. Han vekker oss opp til liv i samfunn med seg i samsvar med 1.Mos.2, slik er den kristne vekkinga, slik er den karismatiske vekkinga. Kristus er vår frelsar og Herre, har vi teke imot hans Ande, så tilhøyrer vi han, då er vi frelst og då skal vi leve for han. Han som byrja den gode gjerning i oss, han skal også fullføra den.
Gud ville frigjere folket sitt frå trældomen under avgudane i Egypt, så leia dei til det landet han lova dei, der skulle dei vere hans folk og han skulle vere deira Gud. Dei var ikkje alltid så trufaste mot han, så det vert konfliktfylt. David vart den store kongen deira og han sa at dei som ikkje trudde på Gud, prøvde å fange den rettferdige, liksom folk grev fallgraver for å fange dyr, set opp snarer for å fange dyr og fugl og spenne ut nett for å fange fugl.
Salme 9. Til korleiaren. Etter «Mut labbén». Ein salme av David.
2 Eg vil takka deg, Herre, av heile mitt hjarte.
Eg vil fortelja om alle dine under.
3 Eg vil gleda og fryda meg i deg.
Eg vil lovsyngja ditt namn, du Høgste.
4 Når mine fiendar dreg seg attende,
snublar dei og går til grunne framfor deg.
5 For du har gjeve meg rett i mi sak,
du har sett deg på trona, du rettferdige dommar.
6 Du truga folka og utsletta dei lovlause,
du strauk namnet deira ut for evig.
7 Fienden er borte, lagd i ruinar for alltid,
byar har du rive opp med rot;
minnet om dei er ikkje meir.
8 Men Herren tronar til evig tid,
til dom har han reist si trone.
9 Han dømmer verda med rettferd,
feller rettferdig dom over folka.
10 Herren er eit vern for dei undertrykte,
eit vern når dei er i naud.
11 Dei som kjenner ditt namn, set si lit til deg.
Herre, du forlèt ikkje dei som søkjer deg.
12 Syng for Herren, han som bur på Sion,
fortel om hans gjerningar mellom folka!
13 Han som straffar drap, gløymer ikkje;
han hugsar dei hjelpelauses skrik.
14 Ver meg nådig, Herre!
Sjå kor uvenene mine plagar meg.
Du fører meg opp frå dødens portar
15 så eg kan lovprisa deg i Sions portar.
Eg vil jubla over di frelse!
16 Folka fell i den grava dei grov,
føtene blir fanga i garnet dei sjølve spente ut.
17 Herren gjev seg til kjenne, han kjem med rettferd.
I sine eigne gjerningar blir den lovlause fanga.
18 Dei lovlause skal fara til dødsriket,
alle folkeslag som gløymer Gud.
19 Den fattige blir ikkje gløymd for alltid,
dei hjelpelause er ikkje for alle tider utan von.
20 Reis deg, Herre!
Lat ikkje menneske få makta,
lat folka få sin dom for ditt andlet.
21 Fyll dei med redsle, Herre!
Lat folka skjøna at dei berre er menneske.
Salme.10.
Kvifor, Herre, er du så langt borte,
kvifor løyner du deg når folk er i naud?
2 I sitt hovmod jagar dei lovlause den som er hjelpelaus,
men dei blir fanga av sine eigne listige knep.
3 Den lovlause skryter av alt han trår etter,
den griske forbannar, ja, foraktar Herren.
4 Den lovlause set nasen i vêret.
«Han krev meg ikkje til rekneskap!
Det finst ingen Gud», er alt han tenkjer.
5 Likevel lukkast han alltid med det han gjer.
Det du har fastsett, er for høgt og fjernt for han.
Han fnyser forakteleg av alle som står imot han.
6 Han seier i sitt hjarte: «Eg skal ikkje vakla.
Så lenge slekt følgjer slekt, skal ulukka aldri nå meg.»
7 Munnen hans er full av forbanning, av svik og vald,
under tunga gøymer han skade og urett.
8 Han ligg i bakhald i landsbyane,
i løynd drep han den skuldlause.
Auga hans speidar etter den som er verjelaus.
9 Han ligg på lur som ei løve i krattet, der ingen ser han,
han ligg på lur så han kan gripa den som er hjelpelaus.
Han grip den hjelpelause og dreg han inn i garnet.
10 Han dukkar seg ned, han krøkjer seg saman,
og den verjelause fell for hans overmakt.
11 «Gud gløymer», seier han til seg sjølv.
«Gud løyner sitt andlet og ser aldri.»
12 Reis deg, Herre!
Gud, lyft di hand!
Gløym ikkje den som er hjelpelaus!
13 Kvifor skal den lovlause forakta Gud
og seia i sitt hjarte: «Du krev ikkje til rekneskap»?
14 Du ser både ulukke og sorg,
du ser det og tek det i di hand.
Den verjelause kan gje seg over til deg,
og den farlause – du er hans hjelpar.
15 Bryt armen på den som er urettferdig og vond!
Krev han til rekneskap for hans urett
så han ikkje må finnast meir!
16 Herren er konge til evig tid,
framande folk skal ryddast ut av hans land.
17 Det dei hjelpelause lengtar etter, høyrer du, Herre,
du stør deira hjarte, du vender øyra til.
18 Du hjelper dei farlause og undertrykte til deira rett.
Menneske skal ikkje lenger bli drivne ut av landet i frykt.
Salme 57. Til korleiaren. «Øydelegg ikkje!» Ein miktam. Av David, då han rømde for Saul og gøymde seg i hòla.
2 Ver meg nådig, Gud, ver meg nådig!
For eg søkjer tilflukt hos deg.
I skuggen av dine venger
søkjer eg ly til faren er over.
3 Eg ropar til Gud, Den høgste,
til Gud som gjer vel mot meg.
4 Han skal senda meg hjelp frå himmelen,
håna dei som jagar meg
og gje meg si miskunn og sin truskap.
5 Sjølv ligg eg midt mellom løver
som vil sluka menneske.
Tennene deira er spyd og piler,
tunga er eit kvast sverd.
6 Vis deg høg over himmelen, Gud,
vis din herlegdom over all jorda!
7 Dei la ut eit nett for mine føter,
dei pressa meg ned.
Dei grov ei fallgrav for meg,
men sjølve fall dei ned i grava.
8 Mitt hjarte er roleg, Gud,
roleg og trygt.
Eg vil syngja og spela.
9 Vakna, mi ære,
vakna, harpe og lyre!
Eg vil vekkja morgonròden.
10 Eg vil takka deg mellom folka, Herre,
lovsyngja deg mellom folkeslag.
11 For di miskunn når til himmelen,
din truskap til skyene.
12 Vis deg høg over himmelen, Gud,
vis din herlegdom over all jorda!
Salme 35. Av David.
Herre, strid mot dei som strider mot meg.
Kjemp mot dei som kjempar mot meg!
2 Grip rundskjold og langskjold,
reis deg og hjelp meg!
3 Ta spyd og stridsøks fram
mot dei som jagar meg.
Sei til meg: «Eg er di frelse!»
4 Lat dei som står meg etter livet,
bli til spott og skam.
Lat dei som tenkjer ut vondt imot meg,
dra seg attende med skam!
5 Gjev dei må bli som agner for vinden
når Herrens engel støyter dei bort.
6 Gjev deira veg blir mørk og glatt
når Herrens engel jagar dei.
7 For utan grunn har dei spent ut sitt garn,
utan grunn har dei grave ei fallgrav for meg.
8 Måtte ulukka koma uventa over han.
Måtte garnet han spente ut, fanga han sjølv.
Måtte han falla i ulukke!
9 Men eg skal jubla i Herren
og gleda meg over hans frelse.
10 Kvart bein i kroppen skal seia:
« Herre, kven er som du,
du bergar den hjelpelause
frå den som er sterkare enn han,
ein fattig stakkar
frå den som ranar han.»
Salme 124.
7 Vi slapp fri som fuglen frå jegerens snare.
Snara rauk, og vi slapp fri.
8 Vår hjelp er i Herrens namn,
han som skapte himmel og jord.
Salme.91.
Den som sit i skjul hos Den høgste
og finn nattely i skuggen av Den veldige,
2 han seier til Herren: «Mi tilflukt og mi borg,
min Gud som eg set mi lit til!»
3 Han bergar deg frå fuglefangarens snare,
frå pest som legg i øyde.
4 Under hans venger kan du søkja ly,
med fjørene dekkjer han deg.
Hans truskap er skjold og vern.
5 Du skal ikkje frykta for redsler i natta,
for piler som flyg om dagen,
6 for pest som fer fram i mørkret,
for plage som herjar ved middagstid.
7 Om tusen fell ved di side,
ti tusen ved di høgre hand,
blir du ikkje råka.
8 Du skal berre følgja det med auga
og sjå at dei skuldige får si løn.
9 «Du, Herre, er mi tilflukt.»
Den høgste har du gjort til din bustad.
10 Det skal ikkje henda deg noko vondt,
inga plage skal koma nær ditt telt.
11 For han skal gje englane sine påbod
om å verna deg på alle dine vegar.
12 Dei skal bera deg på hendene
så du ikkje støyter foten mot nokon stein.
13 Du skal trø på løve og slange
og trampa på ungløve og orm.
14 «Eg bergar han når han held seg til meg,
eg vernar han, for han kjenner mitt namn.
15 Når han kallar på meg, svarar eg,
eg er med han i nauda,
eg friar han ut og gjev han ære.
16 Eg mettar han med eit langt liv
og lèt han sjå mi frelse.»
Slik la dei ein plan for å fange andre og få makt over dei. Men dei som legg slik planar for andre menneske i vår tid, har visst klart å framstille seg som moralsk- og politisk-filosofisk lærde, bortimot «gudlege» menneske, ved å framstille fridomen som noko umoralsk og vondt, tydelegvis med referanse til det platonske klagemålet mot mennesket. Og det som motsetnad til den evangeliske forkynninga og den kristne fridomen. Med den argumentasjonen og med slike metodar legg dei planar for å fange menneska og gjere dei til trælar. Soleis gjæter den Duglause Hyrdingen slaktesauene for sauehandlarane, der er maktpolitiske og økonomiske interesser i det (Sak.11).
I ein av bodskapane som kom 12.2.2011, sa Jesus at han døde for alle sine synder og for nasjonane sine synder og ver nøye med at du finst på rett plass når han kjem for å dømme nasjonane og at du tidleg kom inn i nåden som einskildperson (Matt.25,31-46). Merk deg at når han gjev liv, spelar det ikkje noko rolle korleis du føler deg eller kva du tidlegare har opplevt, for han vil vende ditt andlet mot framtida. Det betyr vel at han gjev deg profetisk innsikt. Han ville la deg vandre i hans nåde på ein så mektig måte at dei rundt deg ville sjå han i deg. Og så kalla han Sions dotter til å frigjere seg. Sitat:
Du har høyrt min bodskap år etter år, ja, gjennom eit langt liv har du fått høyre at det er nok nåde. Ja, min nåde er deg nok og mi kraft fullendast i vanmakt. Det beste livet kan gje deg, får du gratis, rennande vatn, lufta du trekker inn, surstoffet du da får, og du får av meg nåde gratis. Eg døde for alle synder, for alle dine synder, for nasjonane sine synder. Og den dagen eg skal dømme nasjonane, så ver nøye med at du finst på rett stad og at du tidleg kom inn i nåden som einskildperson. Ver merksam på at når eg gjev liv, så gjev eg eit liv som held, legg merke til at når eg seier at mi kraft skal fullendast i vanmakt, så spelar det inga rolle korleis du føler deg, korleis du er og kva du har opplevd i livet i fortida, for eg vil vende ditt ansikt til framtida. Og eg vil la deg vandre med min nåde på ein slik sterk måte at kvart einaste menneska som kjem i berøring med deg, vil sjå meg gjennom deg. Du skal ikkje leite etter å verte betre som menneske, du skal ikkje lengte etter å verte perfekt som mann og kvinne. Du skal berre lengte etter meg, eg som gjev liv og let deg få moglegheita til å gløyme det som er bak og strekke deg ut etter det som er framanfor, og jage mot målet, for målet vinkar deg så nær no og tida heretter er kort. Og som eg er, vil eg at du skal vere i denne verda. Eg vil at min bodskap til deg om total frigjering skal resultere i at du gjer deg laus banda om din hals, du fanga Sions dotter. Og at du synger da kongebodet kom at vi kunne vende om, då vart hjerta sett i brann. Eg vil bruke alt kva du har høyrt og alt kva du har lært og alt kva du har sett på ein rett måte for framtida og la deg få oppleve at ditt hus vert forandra og forvandla, dine barn skal verte frelst, din ektefelle skal verte frelst, du sjølv skal få eit møte med meg som forandrar deg for tid og æve. Og hugs at tida heretter er kort og det hastar for deg å få eit nytt møte med meg, seier Herren.
Du leser mitt ord og du vil finne ved tre høve så gret eg, på same måte gret eg over mitt namn i dag. Eg gret over den synd og den umoral som er til, eg gret over at mine barn gøymer seg, dei har fått nåde så det rekker for mange. Eg gret når eg ser ut over det nærmiljøet du beveger deg i. Alle dei som ropar og lengtar etter livsforvandling og forandring. Kvar er du i dette? Eg lengtar å sjå deg på kne med menn og kvinner som eg døde for. Min nåde er deg nok og eg har gjort deg levande med meg. Eg herleggjorde min Far her nede og eg vil at du også skal vere med i det koret, å herleggjere min Far. Dette er din dag, eg har bestemt at dine steg skulle gå hit i kveld, seier Herren, og det er din dag, det er di moglegheit, det er deg som skal få det du lengtar etter, ikkje sidemannen, ikkje ektefellen, ikkje barna dine, ikkje foreldra dine, det er deg eg kallar ut ifrå mørket i kveld, seier Herren.
https://tsivert.com/2016/08/08/2011-02-12-m40-jesus-kalla-sions-dotter-til-a-frigjere-seg/
Om då nokon vil referere til fortida og føre klagemål mot deg, for soleis å legge ein plan, for å fange deg og gjere deg til træl, så kjem dei ikkje nokon veg med det overfor Gud. Og det er det du må vite å nytte deg av, ved å vende deg til Jesus og la han leie deg, for han er vegen til Faderen.
Vidare får det meg til å tenke på kvantefysikken, at i mikrokosmos er der ikkje kausalitet, slik som i makrokosmos. Dersom til dømes to bilar kolliderer, så seier vi at det har ei årsak, ein kausalitet. Slik kausalitet var ei av Kants uforanderlege transendentale former. Men kvantefysikken har avsanna slik kausalitet i mikrokosmos.
Fridomen i barnekåret hos Gud gjev oss frimod og det er om å gjere for oss å nytte det i møte med tilfeldigheitene i kvardagen.
Bokstaven slår i hel, men Anden gjer levande. Vår dugleik er av Gud.
Den Duglause Hyrdingen dugde ikkje til å vere hyrding. Men vi har teke imot Anden av berre nåde og vert utrusta ved den, så vår dugleik er av Gud.
2.Kor.3.
Byrjar vi no igjen å koma med lovord om oss sjølve? Eller treng vi, som visse andre, brev med tilråding frå dykk eller til dykk? 2 Nei, de er sjølve vårt tilrådingsbrev, skrive i hjarta våre, kjent og lese av alle menneske. 3 For de viser at de er Kristi brev, som har vorte til ved vår teneste. Det er ikkje skrive med blekk, men med den levande Guds Ande, ikkje på steintavler, men i hjarta, på tavler av kjøt og blod.
4 Denne tilliten har vi til Gud ved Kristus. 5 Men dette er vi ikkje i stand til av oss sjølve; vi kan ikkje tenkja ut noko som om det kom frå oss. Nei, berre ved Gud er vi i stand til dette, 6 han som òg gjorde oss til tenarar for ei ny pakt som ikkje byggjer på bokstav, men på Ande. For bokstaven slår i hel, men Anden gjer levande. 7 Sjølv den tenesta som førte til død, den som var føreskriven med bokstavar hogne i stein, var omgjeven av ein slik herlegdom og glans at israelittane ikkje greidde å sjå Moses i andletet. Så sterkt stråla det, endå det var ein glans som vart borte. 8 Kor mykje sterkare glans har ikkje då Andens teneste? 9 For var det ein herleg glans kring den tenesta som førte til fordømming, så må den tenesta som fører til rettferd, stråla med ein endå rikare glans. 10 Ja, det som den gongen var omgjeve av herlegdom, har mista glansen sin. For no strålar ein herlegdom som er så uendeleg mykje klårare. 11 For når det var herleg, det som vart borte, kor mykje herlegare må ikkje då det stråla som blir ståande?
12 Når vi no har slikt eit håp, går vi frimodig fram. 13 Vi gjer ikkje som Moses, som la eit slør over andletet så israelittane ikkje skulle sjå den minkande glansen før han var borte. 14 Men dei vart forherda. For heilt til denne dag ligg dette sløret der når dei les frå den gamle pakta, og det blir ikkje fjerna, for det er i Kristus det blir teke bort. 15 Ja, heilt til denne dag ligg det eit slør over hjartet deira når det blir lese frå Moselova. 16 Men når dei vender om til Herren, blir sløret teke bort. 17 Herren, det er Anden, og der Herrens Ande er, der er fridom. 18 Men vi som utan slør over andletet ser Herrens herlegdom som i ein spegel, vi blir alle omdanna til dette biletet, frå herlegdom til herlegdom, og dette skjer ved Herrens Ande.
Jesajas 25. Herrens festmåltid
6 På dette fjellet
skal Herren over hærskarane
gjera i stand for alle folk
eit festmåltid med feite retter,
eit festmåltid med gammal vin,
med feite, mergfulle retter
og gammal, klåra vin.
7 På dette fjellet skal han sluka
sløret som slører til alle folk,
dekket som dekkjer til alle folkeslag.
8 Han skal sluka døden for evig.
Herren Gud skal tørka tårene frå kvart andlet.
Frå heile jorda skal han ta bort
vanæra til folket sitt.
For Herren har tala.
9 Den dagen skal dei seia:
«Sjå, dette er vår Gud!
Vi vona på han, og han frelste oss.
Dette er Herren, vi vona på han.
Lat oss jubla og gleda oss over hans frelse!»
Problemet med farisearane og dei skriftlærde var ikkje at dei var lovlærarar, men at dei ikkje trudde, så dei med si lovlære forfølgde dei som trudde. Det var liksom med dei ugudelege kongane tidlegare, som brukte makta si til å gjere urett mot den einskilde og undertrykke han, så dei endåtil drap Guds born.
Jerusalem var Guds kone, men ho vart ei hore og drap borna som han hadde fått med henne.
Esekiel.16.
Men du var trygg på din venleik, du dreiv hor på ditt rykte. Du baud deg fram som hore til kvar og ein som kom forbi, og han fekk deg. 16 Du tok nokre av kleda dine for å gjera offerhaugane fargerike. Der dreiv du hor, slik det aldri må henda. 17 Du tok smykka av sølv og gull som eg hadde gjeve deg, og laga deg mannlege gudebilete, som du dreiv hor med. 18 Du tok dei fargerike kleda dine og dekte dei med, og min olje og min røykjelse sette du fram for dei. 19 Brødet som eg hadde gjeve deg, det fine mjølet, oljen, honningen som du hadde fått til mat, sette du fram for dei til vellukt, seier Herren Gud.
20 Sønene og døtrene som du hadde fødd, og som høyrde meg til, tok du og ofra til mat for dei. Var det ikkje nok at du dreiv hor, 21 sidan du òg slakta sønene mine og gav dei frå deg når du lét dei gå gjennom elden? 22 Når du gjorde alt dette avskyelege og dreiv hor, kom du ikkje i hug din ungdoms dagar då du var naken og berr og låg og sprella i blod.
https://bluehost944.com/2016/07/30/jerusalem-guds-kone/
Men utanfor maktområdet til dei som ikkje trudde, fekk Jesu disiplar oppleve at Gud gjorde under og det var ved den Anden, som han gav dei av berre nåde, ved tru. Og slik er det framleis. Vi får oppleve at Gud gjer sitt verk med oss ved sitt Ord og sin Ande, i samsvar med 1.Mos. 2 og vekker oss opp til liv i samfunn med seg, for Anden gjer oss levande. Men då viser det seg at her er mange som har ei liknande kunnskapsforståing som farisearane og dei skriftlærde, så dei med kunnskapens bokstav slår i hel og slik står dei Guds Ande imot. Det er mykje lærdom som vert brukt slik, fyrst og fremst religion, morallære og politisk filosofi, så den fundamentale feilen er deire forhold til kunnskapen, at dei prøver å forgude seg sjølve med den. Men det er fordummande og det viser seg fort i kunnskapen deira. Dessverre går det ut over andre og det går ut over oss, slik er det med hyklarskapen. Men nåden og sanninga kom ved Kristus og det må vi berre satse på.
Gal.3.
Uvituge galatarar! Kven har forheksa dykk, de som har fått Jesus Kristus måla for auga som den krossfeste? 2 Svar meg på ein ting: Var det ved lovgjerningar de fekk Anden, eller ved å høyra og tru? 3 Er de så vitlause? De tok til ved Anden, vil de no fullføra med kjøtet? 4 Har de opplevd alt dette til inga nytte – om det då verkeleg er til inga nytte? 5 Han som gjev dykk Anden og gjer under mellom dykk, gjer han det ved lovgjerningar eller ved at de høyrer og trur? 6 Om Abraham heiter det: Han trudde Gud, og difor rekna Gud han som rettferdig. 7 Så skjønar de at det er dei som trur, som er Abrahams born. 8 Skrifta såg før det hende at Gud ville rettferdiggjera heidningane ved tru, og på førehand forkynte ho denne gode bodskapen for Abraham: I deg skal alle folkeslag velsignast. 9 Difor blir dei som trur, velsigna saman med den truande Abraham. 10 Men dei som held seg til lovgjerningar, er under forbanning. For det står skrive: Forbanna er kvar den som ikkje held fast på alt det som står skrive i lovboka, og gjer etter det. 11 Det er klårt at ingen blir rettferdig for Gud ved lova, for det står skrive: Den rettferdige skal leva ved tru. 12 Lova spør ikkje etter tru, men seier: Den som lever etter boda, skal ha liv ved dei. 13 Men Kristus kjøpte oss fri frå forbanninga under lova då han kom under forbanning for vår skuld. For det står skrive: Forbanna er kvar den som heng på eit tre. 14 Slik skulle Abrahams velsigning koma til folkeslaga i Kristus Jesus, så vi ved trua skulle få Anden som var lova.
Det er mange som levde eit vilt liv når dei var unge, men sidan vende dei om til Jesus og vart fralst og fri. Mange var komne i nød, men når dei vende om til Jesus opplevde dei frelsa og frigjeringa soim eit dess større under. Dei vitnar om det og ærar Gud og Lammet for det og det er bra. Men dette passar også med den tradisjonelle, moralfilosofiske oppfatninga om at dei unge er uerfarne og dumme og må høyre på dei gamle vise, for dei veit best. men der må vi vere litt på vakt, for det er så langt ifrå sjølvsagt at slik er det. Tenk på forteljinga om Job, dei tre gamle vise prøvde å rettleie han, ja, tale han til rettes, ein yngre høyrde på og let dei tale fyrst, tydelegvis tradisjonen tru. Men det var han som så leia dei vidare, så dei fekk eit møte med Gud. Salomo bad Gud om visdom, når han var ung, og Gud gjorde han visare enn dei gamle vise. I Ordtøka hadde han samla mange visdomsord, sikkert frå mange gamle vise også frå far sin, for her går det igjen at den unge og urøynde må høyre på foreldra sine og dei gamle vise. Det vert vel teke for gitt at dei talar Guds Ord eller talar i samsvar med det, for otte for Herren er opphav til visdom, å kjenna den Heilage er vit (Ordsp9,10). Men når han vart gammal, var han ikkje så vis lenger.
Og Jesus velsigna småborna og sa at vi skulle la dei kome til han, for Guds rike høyrer slike til. Vi må vende om og verte som småborn, for å komme inne i Guds rike, vi må ta imot det som små born. Ja, vi må verte fødde på nytt av vatn og Ande og det som er født av Anden er ånd.
https://bluehost944.com (vel home oppe i høgre hjørne)
https://bluehost944.com/about/
Ved å ta imot i tru, som eit lite barn som vender seg til foreldra sine i tru og tillit til at dei elskar barnet sitt og har omsorg for det, får vi del i det himmelske og fullkomne, den Anden og det livet som Jesus gjev oss frå himmelen. Og det er ved den openberringa Gud gjev oss ved sitt Ord og sin Ande, vi får innsikt i den åndelege røyndomen, det himmelske og det fullkomne. Det er ved at vi vender blikket og hugen opp til Jesus. Då må vi også halde fram med det, ved at vi takkar og ærar Gud og Lammet for frelsa.
JOH 6,29 Jesus svara: “Dette er den gjerning Gud vil de skal gjera: Tru på han som Gud har sendt.”
2KO 3,18 Men vi som med usveipt åsyn ser Herrens herlegdom som i ein spegel, vi vert alle omlaga til det same biletet, frå herlegdom til herlegdom. Dette skjer ved Herrens Ande .
Denne innsikta i den åndelege røyndomen, det himmelske og fullkomne, kan vi samanlikne med Descarts rasjonalisme og hans tru på det fullkome. Han stolte ikkje på sansane og det sanselege og tok døme frå dagleglivet og vi har vel alle erfaring og meir eller mindre forståing av at vi må vere kritiske til den informasjonen som sansane gjev oss. Vi treng tid på å oppfatte kva det er vi ser og høyrer og spør oss sjølve om igjen om vi oppfatta det rett.
Men vi må vere klar over at den Anden og det livet som Jesus gjev oss frå himmelen, det får vi ved trua på han av berre nåde, så det kjem i tillegg til den fysiske naturen som kroppen vår er ein del av og ferdast i. Vår frelse, den Anden og det livet Jesus gjev oss frå himmelen, det fullkomne og vår innsikt i det himmelske, fullkomne og evige, er ei anna sak enne den fysiske naturen og kjem i tillegg til den. Så når det gjeld den saka kan vi ikkje stole på sansane eller noko som vi sansar i den fysiske naturen rundt oss, vi kan ikkje stole på menneske. Vi må berre stole på Gud og han Ord, stole på den frelsa han har gjort ferdig for oss i Kristus. Ta imot Ordet i tru, så det vert til liv for oss og ta imot Anden ved tru av berre nåde og la den openberre Ordet for oss. Slik får vi rasjonalistisk og åndelege innsikt og den er verdifull for oss både i dette livet her på denne jorda og sidan i æva.
1KO 13,8 – 1KO 13,13 Kjærleiken fell aldri bort. Profetgåvene skal få ende, tungene skal tagna, og kunnskapen skal ta slutt. 9 For vi skjønar stykkevis og talar profetisk stykkevis. 10 Men når det fullkomne kjem, skal det som er stykkevis, få ende. 11 Då eg var barn, tala eg som eit barn, tenkte eg som eit barn, dømde eg som eit barn. Men då eg vart mann, la eg av det barnslege. 12 No ser vi som i ein spegel, i ei gåte; men då skal vi sjå åsyn til åsyn. No kjenner eg stykkevis, men då skal eg kjenna fullt ut, liksom eg fullt ut er kjend av Gud. 13 Så vert dei verande desse tre: tru, von og kjærleik. Og størst av dei er kjærleiken.
JAK 1,21 – JAK 1,25 Legg difor av all ureinskap og all vondskap, og ta viljug imot det ordet som er planta i dykk, og som har kraft til å frelsa sjelene dykkar. 22 De må ikkje berre høyra ordet, men gjera etter det, elles kjem de til å dåra dykk sjølve. 23 For den som høyrer Ordet og ikkje gjer etter det, han er lik ein mann som ser på andletet sitt i ein spegel: 24 Han ser på det, går sin veg og gløymer straks korleis han såg ut. 25 Men den som ser inn i fridomens fullkomne lov og held fram med det, han gløymer ikkje det han høyrer, men lever etter det. Han skal vera lukkeleg i si gjerning.
ÅPE 4,11 Verdig er du, vår Herre og Gud, til å få all pris og ære og makt. For du har skapt alle ting; du ville det, og dei vart til, skapte av deg.
ÅPE 5,9 – ÅPE 5,14 Og dei song ein ny song: Verdig er du til å ta imot boka og bryta segla på henne. For du vart slakta og har med ditt blod frikjøpt for Gud menneske av alle ætter og tungemål, av alle folk og folkeslag. 10 Du har gjort dei til eit kongerike, til prestar for vår Gud, og dei skal råda på jorda. 11 I synet mitt høyrde eg røysta av dei mange englane som stod kring kongsstolen og dei fire skapningane og dei eldste – dei var titusen på titusen og tusen på tusen. 12 Dei ropa med høg røyst: Verdig er Lammet som vart slakta, verdig til å få all makt og rikdom, visdom og styrke, ære og pris og takk. 13 Og kvar skapning i himmelen og på jorda og under jorda og på havet, ja, alt som der finst, høyrde eg seia: Han som sit på kongsstolen, han og Lammet skal ha all takk og ære, pris og makt i all æve. 14 Dei fire skapningane svara: Amen. Og dei eldste kasta seg ned og tilbad.
Jesus frelsesverk er fullført og fullkome. Det frelser menneske for æva. Det frigjer oss, så vi med frimod kan møte tilfeldigheitene i kvardagen.
Jesu frelsesverk er fullført og fullkome.
Jesu frelsesverk er fullbrakt og fullkome. Gud openberra si frelse for oss i Kristus, då openberra han noko som har vore skjult frå æva av. Forkynnaren talt om det som blir til og som går til grunne, men Gud har lagt æva ned i menneskhjarta. Gud er evig, hans Ord og hans Ande er evig og når han frelser oss for æva og gjer sitt verk i oss ved sitt Ord og sin Ande, då innser vi at alt Guds verk står til evig tid, han tek fram att det som kvarv.
1KO 2,1 – 1KO 2,12 {GUDS LØYNDOM ER OPENBERRA} Då eg kom til dykk, brør, forkynte eg ikkje Guds vitnemål med meisterskap i talekunst eller visdom. 2 For eg ville ikkje vita av noko anna hjå dykk enn Jesus Kristus og han krossfest. 3 Veik, redd og skjelvande var eg mellom dykk. 4 Og det var ikkje med overtalande argument og visdomslære eg bar fram ordet og bodskapen, men med provføring av Ande og kraft. 5 For eg ville ikkje at trua dykkar skulle byggja på menneskevisdom, men på Guds kraft. 6 Likevel forkynner vi òg ein visdom, for dei som er mogne. Det er ein visdom som ikkje høyrer denne verda til eller herrane i denne verda, dei som går til grunne. 7 Nei, vi talar Guds visdom, som er ein løyndom; han var duld, men før tidene tok til, hadde Gud fastsett at den skulle føra oss fram til herlegdomen. 8 Denne visdomen har ingen av herrane i verda kjent til. Hadde dei kjent han, hadde dei ikkje krossfest herlegdomens Herre. 9 Men det står skrive: Det auga ikkje såg, det øyra ikkje høyrde, det som ikkje kom opp i nokon mennesketanke, alt det Gud har gjort ferdig for dei som elskar han, 10 det har Gud openberra for oss ved sin Ande. For Anden granskar alle ting, jamvel djupnene i Gud. 11 Kven veit kva som bur i mennesket utan ånda som er i mennesket? Så veit heller ingen annan enn Guds Ande kva som bur i Gud. 12 Men vi har ikkje fått den ånd som høyrer verda til, men den Ande som er frå Gud, så vi skal skjøna kva Gud i sin nåde har gjeve oss.
KOL 2,2 – KOL 2,3 Det eg ynskjer for dei, er at dei må få nytt mot, verta knytte saman i kjærleik og nå fram til heile rikdomen av overtyding og skjøn, så dei kan fatta Guds løyndom, som er Kristus. 3 For i han ligg alle skattar av visdom og kunnskap gøymde.
TIT 2,11 For Guds nåde er openberra til frelse for alle menneske.
TIT 3,4 – TIT 3,7 Men vår Gud og frelsar lét sin godleik og kjærleik til alle menneske verta openberra. 5 Og han frelste oss, ikkje fordi vi hadde gjort rettferdige gjerningar, men fordi han er miskunnsam. Han frelste oss ved det badet som atterføder og fornyar ved Den Heilage Ande, 6 som han i rikt mål har rent ut over oss ved Jesus Kristus, vår frelsar. 7 Så skulle vi ved hans nåde stå rettferdige for Gud og verta arvingar til det evige livet, som er vår von.
FRK 3,1 – FRK 3,15 {ALT HAR SI TID} Alt har si faste tid, alt som hender under himmelen, har si tid: 2 ei tid til å fødast, ei til å døy, ei tid til å planta, ei til å riva opp; 3 ei tid til å drepa, ei til å lækja, ei tid til å riva, ei til å byggja; 4 ei tid til å gråta, ei til å le, ei tid til å syrgja, ei til å dansa; 5 ei tid til å kasta steinar, ei til å samla dei, ei tid til å ta i famn, ei til å la det vera; 6 ei tid til å leita, ei til å missa, ei tid til å gøyma, ei til å kasta; 7 ei tid til å riva sund, ei til å bøta, ei tid til å teia, ei til å tala; 8 ei tid til å elska, ei til å hata, ei tid til krig og ei til fred. 9 {TID OG ÆVE} Kva vinning har den som arbeider, av alt sitt strev? 10 Eg såg det plagsame strevet som Gud har gjeve menneska. 11 Alt skapte han fagert i si tid. Jamvel æva har han lagt i hjarta deira. Men dei skjønar ikkje det verk som Gud har gjort frå fyrst til sist. 12 Eg skjøna at ingen ting er betre for dei enn å gleda seg og gjera vel i livet. 13 Men når ein mann får eta og drikka og vera lukkeleg i alt sitt strev, er det òg ei gåve frå Gud. 14 Eg skjøna at alt det Gud gjer, varer til evig tid. Ikkje kan ein leggja noko til, og ikkje kan ein ta noko ifrå. Gud har laga det så for at menneska skal ha age for han. 15 Det som er, har eingong vore, og det som skal henda, har hendt før. Gud tek fram att det som kvarv.
Jesus er vegen til Faderen, han gjer Faderen kjend for oss. Gud, hans Ord og hans Ande er evig og uforanderleg og slik er det også med hans rike. Der har vi lovmessigheita. I den har vi også fridomen, med frimodet til å nytte oss av dei moglegheitene som vi tilfeldigivs møter i kvardagen.
Frelsesverket er fullført. Tyding av tungetale 5.3.2017:
Ja, fryd deg i dette, seier Herren, at eg gjorde dette for deg. Eg gjekk den vegen som min Far ville at eg skulle gå. Og eg gav mitt eige blod på Golgata kors og det gjorde eg for deg, for at du skulle kjøpast fri, frå ei evig fortaping. Derfor gjorde eg dette fullkome, får å gå til dette verket, så gjorde eg det fullkome og eg gjorde det fullbrakt. Så du er fri. Du har sigra. Og du vil sjå at du vil sigre også i di vandring, så du kan få meir av meg, seier Herren.
Ja, det er sjeldan, seier Herren, at du høyrer ein bodskap som eg har gjeve deg i dag. Fordi mitt Ord er så dyrt, at det er få som stiller seg fram og forkynner heile mitt råd til frelse. Derfor skal du ta var på desse orda og så skal du fryde deg i dette at eg har gjort alt fullkome. Det er eg som har frelst deg, det er eg som har sett deg fri. Og aleine ved tru, skal du komme til meg og legge alt fram for meg. Og eg vil ta bort di byrde. Eg skal fjerne alt omkring deg, som plagar deg. Og endeleg skal du verte fri og fryde meg og opphøgje meg, for den frelse eg har brakt til deg.
Frimod til å gå inn i heilagdomen og til å møte tilfeldigheitene i kvardagen.
Vere frimodig. På møtet 19.3.2017 kom der bodskap to gongar:
Profetisk bodskap ved Kai.
På din lange ferd, så har du vorte trøytt. Men du gav ikkje opp, men du fann vissa for din fot, for eg har gått føre deg. Bakkar skal eg jamne og kvar ein port skal eg sprenge. Og eg har gått føre deg, for eg har bana veg for deg like inn i heilagdomen, der du kan få nåde og hjelp til rette tid. Eg har sett din motgang og den prøvinga du har gått gjennom. Men den prøvde tru er kostelegare enn …… gull. Og når du er skrøpeleg, då skal du vite at du er sterk. Og når du ingen krefter har, då skal eg gje deg stor styrke. For eg som har byrja den gode gjerning i deg, eg vil fullføra den inntil Jesu Kristi dag. Eg slepp deg ikkje og eg forlet deg ikkje. Og før beina dine vart danna i mors liv, så såg eg dine dagar, før dei vart talde. Og eg har lovnad om at du skal gå på mitt Ord og eg skal bere deg på mine armar. Og eg vil aldri sleppe deg. Så kast alt på meg, som er tungt å bere, så skal eg gje deg kvile. For eg har omsorg for deg.
Tungetale ved Mari, tyding ved Kai.
Eg er Herren din lækjar, eg er Herren din styrke, eg er Herren di kraft, eg er Herren som har lova å vere med deg. Og eg har tala inni ditt hjerte her i kveld, at du skal ta imot mitt Ord i eit vakkert og godt hjerte og det vil skape det det nemner. For mitt Ord, det vender ikkje tomt tilbake, men det skal ha framgang til det eg sender det til. Derfor skal du opne din munn vidt opp og eg vil fylle den.
Ja, det som ikkje oppkom i menneskehjerte, det har eg beredt for den som trur. For eg har gitt deg mitt Ord, for at det skal vere ei lykte for din fot og eit lys på din sti. Og du skal få oppleve at ingen av dei våpen som vart smidde mot deg, skal ha framgang. Det er den retten som mine tenarar har fått. Derfor skal du gå fram med alt det frimodet som eg har gitt deg. Frimodet må du ikkje kaste bort, for det har stor lønn. Og du skal få kjenne at eg skal vere med deg og styre dine steg og gjere dine trinn faste. Og når du kastar alt på meg, som er tungt å bere og set din veg i mi hand, så skal eg gjere det.
Eg skreiv som kommentar til dette at vi har fridom til å gå inn i den himmelske heilagdomen og då har vi frimod til å møte tilfeldigheitene i kvardagen. Vi har håpet som eit anker for vår sjel, som går inn i den himmelske heilagdomen. Dei som ikkje trur, vert kasta hit og dit som ein kork på havets bylgjer. Andre legg planar for å styre det som skjer med si verdslege makt. Slik er det ikkje med oss, i den grad vi legg planar, så er det i samråd med han og så møter vi tilfeldigheitene i kvardagen med frimod. Vi trur at Jesus stod oppatt frå dei døde og er ved Faderens høgre hand, så vi ser opp til han, slik har vi ein himmelsk referanse, for han er i Guds himmel og samtidig er han med oss i kvardagen. Vi er rettfedige ved trua på han (Rom.8), så vi er fri og har frimod for Gud og frimod med spontanitet til å møte tilfeldigheitene i kvardagen. Dette har eg skrive mykje om på
https://tsivert.com/2017/03/23/2017-03-19-frimodet-ma-du-ikkje-kaste-bort-for-det-har-stor-lonn/
Vi vart minna om Paulus sine ord om at når vi er svake, i eiga kraft, då er vi sterke, i Herren og no tek eg med litt meir av den samanhengen det står i:
2.Kor.12.
Eg må skryta av meg sjølv, endå det ikkje tener til noko. For no kjem eg til syn og openberringar frå Herren. 2 Eg veit om eit menneske i Kristus som for fjorten år sidan vart bortrykt til den tredje himmelen – om det var i kroppen eller utanfor kroppen, veit eg ikkje, Gud veit det. 3 Og eg veit at dette mennesket vart bortrykt til paradis – om det var i kroppen eller utanfor kroppen, veit eg ikkje, Gud veit det – 4 og der fekk han høyra useielege ord, ord som menneske ikkje har lov til å tala. 5 Av dette mennesket vil eg vera stolt, men eg vil ikkje vera stolt av meg sjølv, anna enn av veikskapen min. 6 Men om eg no ville vera stolt, så var eg ikkje frå vitet, for det var sanning, det eg tala. Men eg lèt det vera, så ingen skal tenkja høgare om meg enn dei gjer når dei ser og høyrer meg. 7 Og for at eg ikkje skal gjera meg stor av dei høge openberringane, har eg fått ein torn i kroppen, ein Satans engel som skal slå meg, så eg ikkje skal bli hovmodig. 8 Om denne bad eg Herren tre gonger at han måtte vika frå meg. 9 Men Herren sa til meg: «Min nåde er nok for deg, for krafta blir fullenda i veikskap.» Difor vil eg helst vera stolt av veikskapen min, så Kristi kraft kan bu i meg. 10 Og difor er eg, for Kristi skuld, glad når eg er veik, når eg blir mishandla, når eg er i naud, i forfølging og i angst. For når eg er veik, då er eg sterk.
Mange har stussa på kva Paulus meinte når han her talte om ein Satans engel i kjøtet. Ein engel er ein bodberar, ein bodberar i kroppen? Vi må vel sjå det på bakgrunn av korleis han talte om den gamle naturen, som forklaring på kvifor han tidlegare forfølgde Jesu kyrkje og det endåtil ved å bruke Moselova. Han ville altså med den prøve å få makt over andre menneske som motsetnad til den kristne fridomen. Det betydde vel at han la ein plan, men etter at han vart frelst, innsåg han at den planen var som å prøve å forføre menneska slik som ved syndefallet. Når han sjølv sidan forkynte evangeliet, vart han sjølv forfølgd slik som han sjølv tidlegare forfølgde. Han såg nok si svakheit ved at han ikkje lenger kunne referere til lova og bruke den til sitt forsvar slik som tidlegare og krevje sin rett i fylgje den. Elles får vi berre halde oss til den argumentasjonen som er i samanhengen her, han hadde fått så høge openberringar at han lett kunne verte hovmodig av det, men denne Satans engelen slo han, så han ikkje skulle verte hovmodig. Han bad Herren om å få slutt på det, men Herren svarde han at hans nåde var nok for han, for hans kraft vert fullenda i vanmakt.
Til samanlikning har Herren gitt meg også openberringar og med det vist meg sin plan og vilje med livet mitt for framtida. Men eg maktar ikkje å gjennomføre det sjølv, eg må setje min veg i Herrens hand og overlate det til han, han som byrja den gode gjerning i oss, han skal også fullføra den.
OSP 16,9 I hjarta tenkjer mannen ut si ferd, men Herren styrer hans steg.
OSP 20,24 Det er Herren som styrer mannens steg. Korleis kan mennesket skjøna sin veg?
SLM 14,1 – SLM 14,7 {MENNESKET UTAN GUD} Til korleiaren. Av David. Dåren seier i sitt hjarta: «Det er ingen Gud.” Vonde og stygge er deira gjerningar, det finst ikkje ein som gjer godt. [Same salmen som 53.] 2 Frå himmelen skodar Herren ned på menneska. Han vil sjå om det finst nokon vitug, nokon som søkjer Gud. 3 Alle er komne på avveg, alle er dei vonde. Det finst ikkje éin som gjer godt, ikkje ein einaste. 4 Skjønar dei då ingen ting, desse ugjerningsmennene? Dei sluker mitt folk, som ein et opp brød, og kallar ikkje på Herren. 5 Men dei skal skjelva av redsle, for Gud er med den rettferdige ætt. [den rettferdige ætt: Herrens folk. Sml. v. 4.] 6 Gjer berre stakkarens plan til skammar! Hjå Herren finn han livd. 7 Å, gjev det må koma frelse for Israel frå Sion! Når Herren vender lagnaden for sitt folk, skal Jakob jubla og Israel gleda seg.
Frelsa er ein løyndom som vi tek imot i tru. Den rettferdige, ved tru skal han leva, vi tek imot Guds Ord i tru, vi skal ete det som mat for vårt indre menneske.
Då er det klart at denne fridomen, med dette frimodet vel kan komme i motsetnad til den planen som verdslege autoritetar med sin moral, etikk, religion og politikk vil legge for våre liv.
Etter syndefallet vart menneska utestengde frå Edens hage, jorda skulle bere torn og tistel, med sveitte i andletet skulle mannen ete sitt brød, inntil han for i jorda att, jord var han og til jorda skulle han attende. Dette handlar både om hjertets jord og den fysiske jorda, den er ufruktbar. Det ser vi i dagens samfunn også. Slik verkar kravet om likestilling også. Menneska forgudar seg sjølve med sin moral- og politisk-filosofiske kunnskap, så dei vert trælar for den kunnskapen, slik vert dei trælar for sine politiske avgudar. Den kunnskapens bokstav slår i hel det åndelege livet med Gud og dernest vert det drepande for det private initiativ og den private økonomien og det verkar til å gjere menneska til gjeldsslavar. Jorda vert ufruktbar, den ber torn og tistel og slik verkar det drepande på mennesket biologi også.
Men i bodskapen som kom gjennom tyding av tungetale 26.3.2017, sa Jesus til meg:
Mitt Ord, det er levande. Og mitt Ord, det er virkekraftig. Og mitt Ord, det skaper det som ikkje er til, som om det var til. Og mitt levande Ord, det er din mat. Ta til deg av maten, så du har brød å ete. Ja, du skal ha brød i løyndom, som dei andre ikkje veit noko om. Og når det er tørt og hungersnaud rundt omkring deg, så har eg, Herren, openberra meg for deg, i løyndom. Og medan det omkring deg er ufruktbart, så kjenner du i ditt hjerte, du har glede, du har fred, du har frimod. Alt dette vil eg gi til den som tek til seg av mitt levande Ord.
Her er ein bodskap om å ha Guds Ord under sine føter, om å gå ut på Ordet i tru og få oppleve at Gud våker over sitt Ord og fullfører det:
Mitt minneord ved mi mors bortgang.
Ved Jesu kors fann ho den ekte kjærleiken – Gud er kjærleik- og der vart ho styrkte ved Guds kraft i sitt daglege liv. Samtidig hadde ho vidsyn, og det er i grunnen godt sameinleg med hennar tru, for det var no ein gong slik at evangeliet skulle forkynnast for alle folkeslag.
Mitt minneord ber preg av at eg har same trua, samtidig som eg er realist og slik har eg og vidsyn.
Bilete av meg og mor 26.12.2017 og bilete av grava.
Mi minnetale ved minnestunda.
Mor hadde vidsyn samtidig som ho hadde ein glad og lys kristendom. Far var sjømann og reiste på alle verdens hav og dei budde ei tid i USA. Det bidrog til vidsyn, samtidig hadde ho denne inderlege kjærleiken til Jesus og det gjekk i grunnen godt i hop, for det var no nettopp den glade bodskapen som skulle forkynnast for alle folkeslag. Med sin kjærleik var ho utovervendt og inkluderande og slik fekk ho ein sentral plass i våre liv, som ein trygg og sentral referanse. Ho var så glad for at ho beheldt vitet og kunne snakke med oss og det var vi også, ho betydde så mykje for oss og nettopp det var så viktig for henne også. Det har vore så sjølvsagt for oss at det har verka utenkeleg at det ein dag skulle ta slutt, men i det siste har ho vorte skrøpelegare og vi har måtta byrja å venje oss til den tanken. Laurdag, 25.2.2017, for ei og ei halv veke sidan sa ho at no orka ho ikkje meir og då var det ikkje lenge før ho slutta å prate.
Eg er så glad for at vi tre eldste sønene var hos henne på slutten. Eg kom heim måndag, 27.2.2017, føremiddag og sat der med henne to neter, så ho var ikkje åleine. Vi prata litt med henne og vi trur ho oppfatta og forstod kva vi sa. Eg sa til henne at vi skal glede oss framfor alt over at våre namn er skriven i Livsens Bok i himmelen, eg skal glede meg over det kvar einaste dag. Når ho kjem heim til Jesus, får ho det så mykje betre. Midt i sorga og vemodet er denne gleda ei sterk trøyst for meg. Og onsdag 1.3.2017 døde ho.
Far vår døde så plutseleg, så vi fekk ikkje moglegheit til å seie noko meir. No var det for seint å seie dei gode orda som eg så gjerne skulle ha sagt. Korleis kunne eg no ære far min? Då tenkte eg som so at eg kunne ære han ved å vise omsorg for mine søsken, for han og ho liknar far min. Den tanken ville eg no heve opp på eit høgare nivå, det er mykje vi kan vere usamde om og krangle om, men no ville eg løfte denne tanken over dette, slik at den held oss saman.
Mor har vore eit fredens senter i huset. Når ho flytta på sjukeheimen, brukte vi å få henne heim att periodevis, slik som i jula, men så fekk vi henne ikkje heim att med jula heller, det vart berre Øyvind, Gunhild og eg som var heime i gamlehuset. Då tenkte eg som so, at no skal eg prøver å vere med desse to søskena mine som om mor var der, tenke som om ha sat der i stolen sin. Og på slutten av jula sa Gunhild at det er akkurat som om ho hor har vore her hos oss likevel, ho sa det minst tre gongar. Det viser kva verknad ho har hatt som eit referansepunkt og fredens senter i heimen.
Vi er ulike og tenker ulikt, i vårt samfunn får folk stadig meir utdanning, vert meir spesialiserte og tenker dess meir ulikt. Då kan det vere lett å byrje å tenke slik, at sin eigen tenke måte er i det store og heile den eine rette. Men Jesu kyrkje er Jesu brud og den er som ein kropp der frelste menneske er lemene på kroppen, dei er ulike og fungerer ulikt, Jesus er hovudet for heile kroppen, han bind den saman med kjærleiken frå Gud og får dei til å fungerer saman, som lemer på sin lekam. Ho mor har hatt ein slik kjærleik som Paulus skriv om i 1.Kor.13, det er sterke vers, eg vil få lov til å lese nokre av dei, for dei minner meg om korleis ho var.
1KO 13,4 – 1KO 13,10 Kjærleiken er langmodig, kjærleiken er velviljug, han misunner ikkje, briskar seg ikkje, blæs seg ikkje opp. 5 Kjærleiken gjer ikkje noko usømeleg, han søkjer ikkje sitt eige, harmast ikkje, gøymer ikkje på det vonde. 6 Han gleder seg ikkje ved urett, men gleder seg ved sanninga. 7 Alt held han ut, alt trur han, alt vonar han, alt toler han. 8 Kjærleiken fell aldri bort. Profetgåvene skal få ende, tungene skal tagna, og kunnskapen skal ta slutt. 9 For vi skjønar stykkevis og talar profetisk stykkevis. 10 Men når det fullkomne kjem, skal det som er stykkevis, få ende.
I det siste har eg hatt kontakt med noko av vår amerikaslekt og informert dei om korleis det har gått med mor. Marleen svarde at vi, Halsenfolket, var svært glade i foreldra dine og Nelly svarde at mor sa aldrig noko vondt om nokon, ”She was such a classy lady”, ho var slik ei stilig dame. Korleis kunne ho klare å vere slik? Jau, denne kjærleiken fann ho ved Jesu kors, det var ved krafta i evangeliet.
Eg har gått i kyrkjelydar der eg har fått høyre tyding av tungetale, eg har forstått det som svar på mine bøner og i det siste har eg vorte meir og meir klar over at det er svar på hennar bøner også. Eg har spelt det inn og spelet det av til henne og sagt at dette er no svar på hennar bøner også. Jau, ”det er svar undervegs”, sjølv om ho ikkje fekk sjå så mykje av det, så kunne eg likevel fortelje henne det, at der er svar undervegs.
Ho har vore mykje plaga av lungebetenning, to gongar var ho døden nær, første gongen fekk ho helveteseld også. Men vi bad for henne i Maranata og ho vart lækt, eg er viss på at Jesus lækte henne. Begge gongane kom det svar ved tyding av tungetale og det forundra meg at det var formulert som svar til meg, sjølv om det var henne vi bad for, så eg forstår det slik at det var vel så mykje svar på hennar bøn for meg.
No med jula følte eg at Jesus sa til meg at eg skulle takke han for den velsigninga ho har vore for oss. Ein dag i romjula vakna ho ikkje og svarde ikkje. Då sette eg meg på romet hennar, eg sat der to netter, og takka Gud for den velsigninga ho har vore for oss, det verka nok slik at eg opna meg endå meir for den velsigninga, så eg kjende at den vart sterkare, eg kjende meg styrka ved den i mitt indre menneske. Mi bøn for henne var berre som eit hjertesukk med eit ynskje om å få ha henne her hos oss ei stund til. Og ho kvikna til att, så første dagane på nyåret kunne vi snakke med henne som tidlegare.
Men no sist laurdag, 25.2.2017, sa ho altså at no orka ho ikkje meir. Eg er glad for at eg fekk vere der med henne igjen på slutten, eg sa til henne at vi skal glede oss framfor alt over at våre namn er skrivne i livsens bok i himmelen. Der har vi ei sterk trøyst midt i sorga og vemodet.
Minneord med vidsyn; med realfagleg kunnskap og Bibel-kunnskap.
Eg har vore realist samtidig som eg har trutt på Jesus heilt sidan eg var ein liten gutunge. Til tider har eg kjent det som ei dobbeltrolle som eg ikkje har vore heilt konfortabel med, men Gud forsona verda med seg i Kristus og når eg let meg forsone med Gud på evangeliets grunnvoll, får eg det til å stemme. Så eg har tenkt realfagleg og hatt den instillinga at eg skulle få det til å stemme.
Livet er ein kamp for tilværet, det får vi alle merke og erfare, det treng ikkje nødvendigvis vere ein kamp mot ein ytre fiende. Vi opparbeider oss verdiar ved å auke ordenen lokalt, men entropilova (termodynamikkens 2. hovudlov) seier at den totale orden minkar i ein kvar energiporsess og verkar dermed til å bryte ned verdiane.
Når eg tenkte og talte om vise omsorg for mine søsken, såg eg det på grunnlag av at både far vår og mor vår har arbeidt for å fostre oss, dei har kjempa for sitt tilvære og for vårt tilvære og det skal vi ære dei for. Vi har også fått kjempe for vårt tilvære og det har vore viktig for oss å samarbeide og hjelpe kvarandre. Mine søsken likna far min, så eg ville ære han ved å vise omsorg for, denne omsorgstanken ville eg bringe opp på eit høgare nivå, slik at den låg over og var uavhengig av mykje anna som vi kunne vere usamde om og krangle om. Denne omsorgstanken og samhaldet er naturleg, det samsvarar med den naturfaglege tankinga, den samsvarar med biologien. Samtidig samsvarar den med Guds Ord.
2MO 20,12 Æra far din og mor di, så skal du få leva lenge i det landet Herren din Gud gjev deg.
1TI 5,8 Den som ikkje har omsut for sine næraste, og fyrst og fremst sin eigen huslyd, har fornekta trua og er verre enn ein vantruande.
Ved trua på Gud skal eg vite å verdsetje dei utover dette jordelivet og slik verkar trua til å styrke dette samhaldet.
FRK 3,1 – FRK 3,15 {ALT HAR SI TID} Alt har si faste tid, alt som hender under himmelen, har si tid: 2 ei tid til å fødast, ei til å døy, ei tid til å planta, ei til å riva opp; 3 ei tid til å drepa, ei til å lækja, ei tid til å riva, ei til å byggja; 4 ei tid til å gråta, ei til å le, ei tid til å syrgja, ei til å dansa; 5 ei tid til å kasta steinar, ei til å samla dei, ei tid til å ta i famn, ei til å la det vera; 6 ei tid til å leita, ei til å missa, ei tid til å gøyma, ei til å kasta; 7 ei tid til å riva sund, ei til å bøta, ei tid til å teia, ei til å tala; 8 ei tid til å elska, ei til å hata, ei tid til krig og ei til fred. 9 {TID OG ÆVE} Kva vinning har den som arbeider, av alt sitt strev? 10 Eg såg det plagsame strevet som Gud har gjeve menneska. 11 Alt skapte han fagert i si tid. Jamvel æva har han lagt i hjarta deira. Men dei skjønar ikkje det verk som Gud har gjort frå fyrst til sist. 12 Eg skjøna at ingen ting er betre for dei enn å gleda seg og gjera vel i livet. 13 Men når ein mann får eta og drikka og vera lukkeleg i alt sitt strev, er det òg ei gåve frå Gud. 14 Eg skjøna at alt det Gud gjer, varer til evig tid. Ikkje kan ein leggja noko til, og ikkje kan ein ta noko ifrå. Gud har laga det så for at menneska skal ha age for han. 15 Det som er, har eingong vore, og det som skal henda, har hendt før. Gud tek fram att det som kvarv.
Når vi var små, lærde mor oss å be kveldsbøna, det var å påkalla Jesus som vår frelsar og Herre, be om frelse for våre næraste, for bygdafolket, be for folket og landet. Og så be Fadervåret. Eg forstod at frelsa var det motsette av å verte dåra og forførde slik som ved syndefallet, så eg byrja å be han frelse menneska slik og etter kvart som eg vart eldre byrrja eg å be han gje meg ei frelst jente til kjæraste og til kone. Og Jesus har svart meg positivt på den bøna gjennom tyding av tungetale, heilt sidan eg gjekk på gymnaset, det er inkludert i det fullførde frelsesverket.
Mor mi brukte å påkalle Jesu namn ved å seie ”kjære Jesus” og det har eg brukt sidan og det heng saman med at eg har ein slik kjærleik til han i mitt hjerte. Men når eg vart litt eldre, følte eg meg litt beklemt, nesten flau ved det, for det kvunne verke som det var litt damete, som ei kvinne som var glad i ein mann. Men eg hadde likevel ei overtyding i mitt hjerte om at det var rett, eg hadde Gud kjærleik ved den Heilage Ande i mitt hjerte og den overtydde meg om at det var rett. Eg lurte litt på dette, men kom til at der var eit kjærleiksforhold mellom Kristus og hans brud (kyrkje) og det kjærleiksforholdet var født i meg, slik at for meg gjaldt det også kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne. For Kristus er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for kyrkja som er hans brud. Høgsongen fortel om kjærleiksforholdet mellom kong Salomo og henne ”lytelause reine”, meir generelt om kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne, der det er tydeleg at Guds kjærleik er kjærleiken mellom dei.
HSA 8,5 – HSA 8,10 {KJÆRLEIKEN ER STERK SOM DØDEN} Kven er ho som kjem opp frå øydemarka, stødd til sin ven? Under apalen vekte eg deg, der mor di hadde føderier, der ho fødde deg. 6 Set meg til eit segl på ditt hjarta, eit segl på din arm! For kjærleiken er sterk som døden og mektig som dødsriket i si trå. Han brenn som logande eld, han logar mot himmelen. [eit segl: Signetringen, som var viktig og verdifull, bar mannen gjerne i ei snor kring halsen, sjeldan på armen.] 7 Vassflaumar kan ikkje sløkkja kjærleiken, elvar kan ikkje fløyma han bort. Om einkvan ville gje alt han åtte for kjærleik, så vart han berre til narr. 8 {KVA SKAL VI GJERA MED SYSTER VÅR?} “Vi har ei lita syster, som enno ikkje har bryst. Kva skal vi gjera med syster vår når friarane kjem? [Kva skal vi gjera: Brørne var formyndarar for jenta når far hennar var avliden.] 9 Er ho ein mur, vil vi byggja tindar av sølv på han. Er ho ei dør, vil vi stengja henne med ein sederplanke.” 10 Eg er ein mur, og mine bryst er som tårn. I augo hans har eg vorte lik ei som finn fred.
Dette er førebilete på kjærleiksforholdet mellom Kristus og hans brud.
JOH 3,26 – JOH 3,31 Læresveinane kom til Johannes og sa til han: “Rabbi, den mannen som var saman med deg på hi sida av Jordan, han som du vitna om, no døyper han, og alle går til han.” 27 Johannes svara: “Eit menneske kan ikkje få noko utan at det vert gjeve han frå himmelen. 28 De er sjølve mine vitne på at eg sa: Eg er ikkje Messias; men eg er send føre han. 29 Den som har brura, han er brudgom. Men venen hans, som står og høyrer på, gleder seg når han høyrer målet til brudgomen. Slik glede har eg no fått, og det i fullt mål. 30 Han skal veksa, eg skal minka. 31 Den som kjem ovanfrå, er over alle. Den som kjem frå jorda, er av jorda og talar jordisk. Han som kjem frå himmelen, er over alle.
Eg skal berre heilhjarta halde meg til Herren, så vil han komme meg til hjelp med si kraft.
2KR 16,9 For Herrens augo fer utover all jorda, så han med si makt kan hjelpa dei som heilhjarta held seg til han. Men i dette har du bore deg uklokt åt; heretter skal du støtt ha krig.”
Og slik ventar eg at han gjev meg hjelp i form av ei kone. Det har ei hendsikt, at vi skal dyrke og verne Guds hage, det gjev meining med livet (1.Mos.2). Men no er Jesus den siste Adam, han dyrkar og vernar Guds hage, med den Anden og det livet han gjev oss, får vi meining med livet, det er å leve for han, slik er han sanninga som set oss fri.
Slik får vi vidsyn. Det er ved at vi løfter blikket og hugen opp til han og tek imot den Anden og det livet som han gjev oss frå det høge, vert fylte av den Heilage Ande, slik at den openberrar skriftene for oss og fører oss fram til heile sanninga som er Kristus.
Ordet om korset er ei Guds kraft til frelse for kvar den som trur, vi får kjenne kreftene av hans oppstode frå dei døde. Når vi heilhjerta held oss til han, får vi oppleve at han kjem oss til hjelp med si kraft, då må vi vere klar over, at hendsikta er, at vi skal leve for han. Vi får kjenne kreftene av hans oppstode frå dei døde, så det er han sjølv som lever sitt liv i oss og gjennom oss. Det er det vidsynet vi får ved heilaggjeringa ved Guds Ord og Guds Ande.
RMR 1,16 {EVANGELIET, GUDS KRAFT TIL FRELSE} For eg skjemmest ikkje ved evangeliet. Det er ei Guds kraft til frelse for kvar den som trur, jøde fyrst og så grekar.
1KO 1,17 – 1KO 1,25 {GUDS VISDOM OG MENNESKEVISDOM} Kristus sende meg ikkje ut for å døypa, men for å forkynna evangeliet, og det ikkje med talekunst og visdom, så Kristi kross ikkje skal missa si kraft. 18 For ordet om krossen er ein dårskap for dei som går fortapt, men for oss som vert frelste, er det ei Guds kraft. 19 For det står skrive: Eg vil tyna visdomen hjå dei vise og gjera til inkjes klokskapen hjå dei kloke. 20 Kvar er ein vismann, kvar er ein skriftlærd, kvar er ein granskar av denne verda? Har ikkje Gud synt at verdsens visdom er dårskap? 21 For då verda ikkje nytta visdomen til å læra Gud å kjenna gjennom Guds visdom, fann Gud det for godt å frelsa dei som trur, ved den dårskapen vi forkynner. 22 For jødar spør etter teikn, og grekarar søkjer visdom, 23 men vi forkynner den krossfeste Kristus. Jødar støyter seg på det, og heidningar held det for dårskap; 24 men for dei som er kalla, både jødar og grekarar, er Kristus Guds kraft og Guds visdom. 25 For Guds dårskap er visare enn visdomen åt menneska, og Guds vanmakt er sterkare enn styrken åt menneska.
Mor mi hadde dennen krafta og kjærleiken, ho levde i trua på Kristus og sigra med han og no har ho vunne den endelege sigeren med han.
Mor lærde meg å be og her viser eg korleis Jesus svarde på mine og hennar bøner og fleire sine bøner med.
Sett utifrå korleis eg opplevde hennar siste dagar hos oss og fyrste dagane etterpå.
Bønn for henne Virtuella. Bodskapen 12.2.2017.
Virtuella er ei kvinne som eg vart kjend med og som eg vart glad i når eg gjekk på gymnaset. Eg bad for henne og eg fekk oppleve at Jesus svarde på mi bøn. Han har svart på mine bøner heile tida og det er tydeleg at han framleis kallar på henne, så då er det rett for meg å be for henne slik som han kallar og leier oss. Bodskapen som kom 12.2.2017 forstod eg som svar på mi bøn for henne, slik var den til meg og til henne.
Dei fire første dagane veka før hadde eg brukt til å skrive artiklar og lagt ut på heimesida mi. Det gjorde eg veka etterpå også, «Sataniske vers» vart publisert 19.2. (søndag) og «Klimaproblem og tørkekatastrofe, er det hjelp i å be til Gud» vart publisert 21.2. Den helga snakka eg med mor mi på telefonen og fortalde henne at eg hadde brukt så mykje tid på å skrive artikar, men no ville eg byrje å konsentrere meg om studiane igjen. Men så vart det lik denne veka også. Eg brukte ein del tid på facebook med å lese artiklar, kommentere dei og la inn link til mine artiklar, så dei fekk fleire lesarar. Men då gjekk tida opp i dill og lekselesing vart det ikkje. På fredag måtte eg møte opp på Blindern igjen og ta del i ei kollokvie-gruppe. På laurdag skreiv eg artikkelen «Guds rike, Israel og heidningane».
Mor vart sjuk, vi bad for henne og eg reiste heim.
Men laurdags kvelden (25.2.2017) fortalde yngste bror min at mor vår hadde vorte så skrøpeleg igjen, ho hadde store problem med mykje slim i lungene og hadde sagt at ho følte ho ikkje orka meir. Sidan svarde ho berre ja eller nei. Så han spurde om eg kunne eg tenke meg å reise heim. Eg svarde eg ville tenke på det til dagen etter. Då ringde søstra mi og fortalde at ho også hadde store smertar i innvolane. Og ho spurde meg om det same og eg svarde at eg ville reise heim etter møtet. Ved bønnestunda i slutten av møtet gjekk eg fram og når predikanten, Stian Ludviksen, kom bort til meg, la eg det fram for han som eit bønne-emne og han bad for henne. Så reiste eg heim med nattbussen og no er eg komen til Volda på morgonkvisten. Her vert det ferge over fjorden og så buss til Fiskå.
No er eg komen inn på romet til hennar, eg har helst på henne, ho får ikkje fram eit ord, men periodevis seier ho Aah når ho pustar ut.
Bønn, velsigning og kjærleik.
Eg sette meg på romet hennar og takka Gud for den velsigninga som ho har vore for oss, slik som i jula. Mor mi har elska både meg og andre med ein slik kjærleik som vi ser i 1.Kor.13 og når eg sette meg og takka for den velsigninga ho har vore for oss, kjendest det som at eg opna eg meg endå meir for den kjærliken. Ho har vore ein kanal for Guds velsigning og Jesus ville gjere meg til ein kanal for si velsigning, den trua, Anden og kjærleiken som har vore i mor mi er i meg også, når eg får oppleve at Jesus svarar på mine bøner, så har det vore svar på hennar bøner også. Slik også med bodskapen som kom 12.2.2017, den er svar på mi bønn for henne Virtuella og då er det svar på bønene til mor mi også. Jesus er med meg, han elskar henne Virtuella og kallar henne til seg.
Bodskapen som kom 12.2. var ein kjærleikens bodskap, eg og vi har denne kjærleiken og det må vi berre passe på å halde fram med, så vi gjev klar lyd:
1.Kor.13. 1 Om eg talar med mennesketunger og engletunger,
men ikkje har kjærleik,
då er eg ein ljomande malm eller ei klingande bjølle.
2 Om eg har profetisk gåve
og kjenner alle løyndomar og eig all kunnskap,
og om eg har all tru så eg kan flytta fjell,
men ikkje har kjærleik,
då er eg ingen ting.
3 Om eg gjev alt eg eig til mat for dei fattige,
ja, om eg gjev meg sjølv til å brennast,
men ikkje har kjærleik,
då har eg ingen ting vunne.
4 Kjærleiken er tolmodig, kjærleiken er velvillig,
misunner ikkje, skryter ikkje, er ikkje hovmodig.
5 Kjærleiken krenkjer ikkje, søkjer ikkje sitt eige,
er ikkje oppfarande, gøymer ikkje på det vonde.
6 Han gleder seg ikkje ved urett,
men gleder seg ved sanninga.
7 Alt held han ut, alt trur han, alt vonar han, alt toler han.
8 Kjærleiken tek aldri slutt.
Profetgåvene skal bli borte,
tungene skal teia
og kunnskapen forgå.
9 For vi skjønar stykkevis og talar profetisk stykkevis.
10 Men når det fullkomne kjem,
skal det som er stykkevis, ta ende.
11 Då eg var barn, tala eg som eit barn, tenkte eg som eit barn, forstod eg som eit barn.
Men då eg vart vaksen, la eg av det barnslege.
12 No ser vi i ein spegel, i ei gåte,
men då skal vi sjå andlet til andlet.
No skjønar eg stykkevis,
men då skal eg kjenna alt fullt ut, liksom eg fullt ut er kjend av Gud.
13 Så blir dei verande desse tre: tru, von og kjærleik.
Og størst av dei er kjærleiken.
Rettleiing om gudstenesta
1.Kor.14
Jag etter kjærleiken, strev etter åndsgåvene og mest etter å tala profetisk. 2 For den som talar i tunger, talar ikkje for menneske, men for Gud. Ingen skjønar han, for han talar løyndomar ved Anden. 3 Men den som talar profetisk, talar for menneske til oppbygging, formaning og trøyst. 4 Den som talar i tunger, oppbyggjer seg sjølv, men den som talar profetisk, byggjer opp forsamlinga. 5 Eg skulle ønskja at de alle tala i tunger, men endå meir at de tala profetisk. For den som talar profetisk, er større enn den som talar i tunger, om han då ikkje tyder det han seier, så forsamlinga kan bli oppbygd. 6 Set no, sysken, at eg kjem til dykk og talar i tunger. Kva nytte har de av det, når eg verken gjev dykk openberring eller kunnskap, profetord eller lære? 7 På same måten er det med livlause ting som gjev lyd, anten det er ei fløyte eller ei harpe. Om det ikkje er skilnad på tonane deira, korleis kan ein då oppfatta kva som blir spela? 8 Og om trompeten gjev eit utydeleg signal, kven rustar seg då til krig?
Det som er sagt her om kjærleiken høver godt på mor mi, det var slik ho var.
Dokumentet «Sataniske vers» fortel korleis Satan strir mot dette. Då veit vi at vi må stå han imot trauste i trua. Han som er i oss er større han han som er i verda.
Eg fekk vere hos mor mi på slutten og det er eg glad for.
No har eg sett meg til her på romet hennar med macken og har med meg biologiboka også. Og så vil eg be for henne slik som med jula. Eg reknar med å bruke mykje tid her, planen er å site her og lese biologi.
I jula følte eg Jesus minna meg om å takke han for den velsigninga mor vår har vore for oss og eg følte eg vart velsigna på den måten, eg velsigna henne og opplevde det som om eg opna meg eindå meir for den velsigninga ho var for meg og eg trur både eg og ho soleis vart velsigna endå meir. Jesus velsignar oss og slik gjer han meg til kanal for si velsigning. Håpet om Guds herlegdom gjer oss ikkje til skamme, for Guds kjærleik er utrendt i våre hjarto ved den Heilage Ande som er oss gitt.
Og det fekk eg oppleve når eg bad for henne Virtuella, når eg gjekk på gymnaset og eg er overbevist om at ho også opplevde det. Det har vorte stadfesta i mange bodskap slik som i bodskapen 12.2.2017. Gud elskar oss i sin elska Son Jesus Kristus og eg har fått oppleve at han elskar gjennom meg. Jesus elska henne Virtuella som si brud og Faderen elska henne som sitt barn. Det var rett og sant og det er det enno. Gud kjærleik var utrendt i mitt hjerte ved den Heilage Ande som var meg gitt, så eg hadde denne kjærleiken i meg og det har eg framleis. Gud elskar henne slik som han sa i bodskapen 12.2. Eg og vi har Guds kjærleik og derfor har vi denne kjærleiken til henne. Så la oss derfor verte samde om å be for henne slik, vi skal ause med glede or frelseskjelda.
No når eg sit her heime med ho mor, vil eg takke Jesus for den velsigninga ho har vore for oss, slik som eg gjorde i jula og så vil eg i tillegg takka for at han har velsigna henne Virtuella slik som eg har fortalt, slik som han sa i bodskapen 12.2.2017.
Eg informerte Amerika-slekt og fekk godord tilbake.
Dette er stila til leiinga i Maranata.
Hei.
Eg sende beskjed til vår amerikaslekt, som mor har hatt så god kontakt med, og informerte dei om korleis det gjekk og eg fekk som vanleg mange godord tilbake. Hendsikta med dette er å bringe takk til Gud for kva ho har vore for oss og takke Jesus for kva han er for oss.
Ove er min eldste bror, han har teke over småbruket på Sunnmøre. Arvid er ein bror som er vel eitt år eldre enn meg, han bor i Seattle og kom på tysdag.
Hello.
Alvhild became very sick on saturday and said something like she would rather give up. She has not been eating for a long time, they have just given her a liquid gel, but now they don´t even give her that, because she does not swallow properly any more. They just have water on her lips. So it seems like she is soon leaving us, the task now is to make the rest of her time with us here as free of pain as possible.
She has not been talking since satuday, but we have talked to her and we mean she has understood what we say. I was back home on monday morning and I have spent day and night in her room, in my heart I feel it has been good to me to be so close to her and talked a little with her. Nikolai Arvid came yesterday.
rgs Torbjørn Sivertstøl
Hello.
Ove and Arvid came to her room about 11 pm and I went back
home to rest in my own bed until 14:30. The doctor should
bee there and talk with Ove and Arvid at 15 and I was
thinking on being there too, I was still in bed and I felt
the Lord answered me that I should not mind talking to them,
I should just do what he had told me (called me to). This I
see in a wider perspective, where it is much more important
than just to bee in this special meeting. A few minutes
later, 2-5minuts, Arvid called me and said that it looks
like she left us. After a while I found I should get some
things I had left in her room. We three brothers met at her
bed and talked with two nurses. She has been thankful to
them and we are thankful to them and they have liked her,
one of these two cried when she became so sick on saturday
and now she talker with us quite a while. I am glad we three
brothers were with her at the end.
After this we had coffee and bread in a meeting-room.
rgs Torbjørn Sivertstøl.
Igjen fekk eg mange godord om henne til svar. Eg tek med noko.
Laydy NeS:
My prayers are with Alvhild and you and the rest of the family that her passing will be gentle, as she was in life. You have been such a good son to her. Thank you for letting me know.
I am very sorry that Alvhild is no longer with us. I know she was very proud of her children. She set such a fine example – always so dignified and even tempered. I never heard her speak I’ll of others. She was such a classy lady.
Lady RS:
Thank you for your email. I am sorry to hear that she is in her final days before she departs for Heaven. It is so hard, but I am glad you are there with her and I’m sure she is comforted by your presence and your love for her. Please keep me posted. She is one really special lady!!
God bless.
Torbjorn, you and Arvid and Ove and the rest of the family, have my deepest and heartfelt sympathy. I am sure, though, that there is celebrating in Heaven at the arrival of this wonderful lady!! We loved visiting her in her home, and I also really enjoyed her phone calls and emails. I am very blessed to have known her and will always remember her. Thank you so much for letting me know. May God’s love and peace comfort you all.
Lady MB:
Thank ypu for letting me know about Alvhild, your mom. We Halsen’s loved your mom and dad very much.
Please tell your family how sorry we are and will pray the she will be with her Lord soon and not suffer anymore.
Hello Again- Please share our Deepest Sympathy with your whole family. So nice that Arvid was able to be there before your mom died along with Ove. Bet you had so much to talk over once you left your mom’s room and went to get something to eat.
Sjukdom, lækjedom og død. Svar på bønn.
Doktoren prata med Ove (eldste bror min) og Arvid (ein bror som er vel eit år eldre enn meg) ein heil time og fortalde at ho hadde hatt lungebetenning 9 gongar. Det sa også sjukepleiaren når vi møttest på romet hennar etterpå også, så ho har vore sterk. Ja, eg veit ho har vore sterk i den ånda, krafta og kjærleiken som Jesus har gjeve henne i hennar indre menneske. To gongar var ho døden nær på grunn av lungebetenning, men vi bad for henne i Maranata og ho kom seg til att.
Hausten 2012.
https://tsivert.com/2016/08/07/2012-09-30-maranata-laekjedom-i-jesu-sar/
https://tsivert.com/2016/08/07/2012-10-14-m-alt-kjots-gud/
Vinteren 2015.
https://tsivert.com/2016/07/31/2015-03-15-m-gud-gjer-sitt-verk-fullkome/
Eg skreiv ein liten kommentar om livet som vart planta i meg ved trua på Guds Ord og om korleis eg har bedt sidan eg var ein liten gutunge og korleis eg har bedt sidan eg var ung og fekk oppleve at Gud svarde meg på det to veker seinare:
https://tsivert.com/2016/07/31/2015-03-29-m-livet-vekkinga-og-fornyinga/
Denne bodskapen viser korleis det heile heng ihop, det heng i hop på den måten at Gud bygger Jesu kyrkje, Jesu brud, som ein lekam. Dersom ein lem lid, lir heile lekamen med. Då er det om å gjere at den lidande lemen vert lækt.
Ho var døden nær i jula også, men eg har fortalt om korleis eg bad for henne og ho kom seg til att.
Denne jula følte eg Jesus sa at til meg at eg skulle takke han for den velsigninga ho har vore for oss, så når ho vart så dårleg at ho ikkje svarde oss, sette eg meg på romet hennar og takka Gud for den velsigninga ho har vore for oss. Eg sat der to neter og takka Gud for den velsigninga ho har vore for oss og eg opplevde det som at eg opna meg meir for den velsigninga og fekk oppleve den sterkare. Slik fekk eg oppleve Herrens nærvær og vi skal kalle på Herren den stund han er nær, mi bønn for henne var berre som eit hjartesukk om å få ha henne her ei stund til. Og ho kom til seg att, så første dagane på nyåret snakka ho med oss som tidlegare.
Dette viser at den trua som var i henne, er i meg (2.Tim.1,5), hennar Gud er min Gud. Den Anden som var i henne, er i meg. Ho har bedt for meg sidan eg var ung, ho lærde meg å be og når eg kom inn i Betel Volda (den Frie Evangeliske Forsamling), fekk eg opp leve at Jesus svarde meg gjennom tyding av tungetale og det har han gjort sidan, både i dFEF og pinserørsla og siste 5-7 åra i Maranata. Siste åra har eg vorte meir klar over at det har vore svar på hennar bøner også, eg har spelt inn bodskapane på ipod og iphone og spelt dei av til henne og sagt til henne at slik svarar Jesus på mine bøner og slik svarar han på hennar bøner også.
Etter gravferda sat vi og prata utover kvelden og då fortalde Ove at ho døde av kols. Det var noko nytt, vi visste ikkje at ho hadde kols og kor lenge doktorane visste det, veit vi ikkje. Ove fortalde at dei som driv gard med høy har lettare for å få kols på grunn av alt støvet frå høyet og ho dreiv garden før vi fekk silo. Kolsen utvikla seg og steig oppover til strupehovudet og det var altså det som gjorde at ho slutta å snakke og det var den ho døde av.
Jesu frelsesverk er fullført og fullkome. Derfor er du frelst ved trua på han. Derfor er du fri og har sigra. Åleine ved tru får du komme til han. Møte i Maranata 5.3.2017.
Ved innleiinga bad vi for ei jente på 19 år, som hadde prøvt å ta sitt eige liv, men ho vart redda på sjukhuset. Der kom svar ved tyding av tungetale og det var tydelegvis til foreldra hennar.
Det vart talt om påskelammet og over Paulus sine ord om at han ikkje ville vite av noko anna hos oss enn Kristus og han krossfest.
I slutten av møtet kom der ein bodskap som eg tek som svar på mi bøn for henne Virtuella.
Faith & Entropy 
3 Comments »