Forsoninga.

Gud er god og hans Ord er godt og med det kan vi gje Platon rett i hans tru på det godes ide.  Men Adam synda og fall ifrå Gud og Gud dømde han til døden. Og slik trengde synda og døden gjennom til alle menneske. Og Platon førde klagemål mot alle menneske med påstand om at dei med sin fysiske og kjøtlege natur var vonde. Soleis argumenterte han for å bruke vondskapen, sjølv om målsetjinga var god, ”det godes ide”. Ein slik argumentasjon finn vi igjen i mykje moralfilosfisk tenking, religion og politisk filosofi. Og det prega heile den hellenistiske verda, men det utarta seg slik at korrupsjon, lygn, svik og urettmessige klagemål mot menneske vart vanlege metode til å få makt. Slikt hadde profetane åtvara jødane mot og under Antiokus 4. Epifanes vart slike metodar eit alvorleg problem for dei som prøvde å leve etter det som Gud hadde lært dei gjennom Moses og dei andre profetane. Makkabearane sette si tru og tillit til sine fedrars Gud og leia jødane i ein frigjeringskamp og vann sigrar (1.Makkabearbok). Men den fundamentale feilen dei så gjorde, var at det å vere konge og det å vere øvsteprest, vart samla i ei stilling, slik skulle det ikkje vere etter Mose-lova. Og etter nokre generasjonar viste det seg at det var noko som var gale og det gjekk gale. Der var eit langdrygt problem som ikkje var så lett å hanskast med. Men vi gjer framleis fullstendig rett i å søke visdomen i dei gamle heilage skriftene og sette vår tru og tillit til han som talte sitt Ord gjennom profetane, audmjuke oss for han og be han om nåde, miskunn og hjelp og så la han gjere sitt verk med oss ved sitt Ord og sin Ande.

Der var ingen rettferdig, ikkje ein einaste ein, synda skilde menneska frå Gud. Men så vert det fortalt om ”Renning”, Guds rettferdige tenar, Guds Lam som bar verda si synd. Med eitt offer tok han bort synda ein gong for alle. Han bana vegen for oss inn i det høgheilage, så ved reinsinga i hans blod får både jødar og heidningar tilgjenge og får komme inn  i det nære samfunnet med Gud, på det grunnlaget gjev han oss den Heilage Ande, så vi får oppleve det som ein åndeleg røyndom i våre liv. Jesus er øvsteprest til evig tid etter Melkesediks vis (Heb.7-10), Faderen har salva han og innsett han som sin Son ved si høgre hand i himmelen, som Guds Messias, sin konge på Sion, som vår frelsar-konge, slik er han kongars konge og herrars Herre. Slik er han øvsteprest for den levittiske øvstepresten og slik er den levittiske prestetenesta førebilete på prestetenesta i den nye pakta.  Det var Gud som innsette Aron og sønene hans til å vere prestar for han, så dei soleis skulle tene han. Dei skulle bere fram offer for kongen og for folket, slik skulle dei representere kongen og folket overfor Gud og be for dei og slik sett tente dei kongen og folket. Øvstepresten skulle fyrst bere fram syndeoffer for seg sjølv og så for folket (3.Mos.16).

HEB 9,6 – HEB 9,10   På denne måten var alt tilskipa. Det fremste teltet går prestane støtt inn i når dei skal gjera si teneste. 7 Men i det andre går berre øvstepresten inn, ein gong om året, og då aldri utan offerblod. Det ber han fram for seg sjølv og for misgjerdene åt folket. 8 Dermed syner Den Heilage Ande at vegen inn i heilagdomen ikkje er opna så lenge det fremste teltet enno står. 9 Dette er eit bilete på den tid som no er. Dei gåver og offer som her vert framborne, kan ikkje gjera den som dyrkar Gud, fullkomen, så samvitet vert reint. 10 Liksom føresegnene om mat og drikke og om alle slag reinsingar er dette berre ytre påbod, som galdt til den tid då alt skulle setjast i rett skikk.

Dette fortel meg at øvstepresten skulle ha eit spesielt nært personleg forhold til Gud og slik skulle han representere heile folket overfor Gud og be for dei. Til samanlikning har Kristus, som vår øvsteprest, bana vegen for oss inn  i det høgheilage i det himmelske møte-teltet, så vi på grunnlag av reinsinga i hans blod får gå inn der, på det grunnlaget får vi eit nært personleg forhold til Faderen og Sonen, med Sonen som vår øvsteprest og talsmann hos Faderen. Slik frelser Jesu oss og set oss fri og slik vinn Gud makta i våre liv ved sitt Ord og sin Ande. Det må vi gje Gud og Lammet all æra for. Inga verdsleg makt kan krevje noko som helst ære for det og har ingen rett til å krevje noko som helst makt på den måten. Men når vi står i denne  nåden, så forkynner den til einskildmenneske, folk og nasjonar.

Når vi bygg på evangeliets grunnvoll, får vi den røyndomsoppfatninga at vi dyrkar og vernar Guds hage og der er både ei åndeleg og intellektuell sida av saka og ei fysisk side av saka, ved at vi dyrkar jorda og vernar den hagen som produserer verdiar for oss, for Gud har forsona verda med seg i Kristus.

RMR 5,10 Medan vi endå var fiendar, vart vi forsona med Gud då Son hans døydde. Når vi no er forsona, kor mykje meir skal vi ikkje då verta frelste ved hans liv.

2KO 5,18 – 2KO 5,20 Men alt dette er av Gud, han som forsona oss med seg sjølv ved Kristus og gav oss forsoningstenesta. 19 Det var Gud som i Kristus forsona verda med seg sjølv, så han ikkje tilreknar dei misgjerningane deira, og han har overgjeve oss ordet om forsoninga. 20 Så er vi då sendebod for Kristus, og det er som om Gud sjølv formanar gjennom oss: Vi bed i staden for Kristus, lat dykk forsona med Gud!

EFE 2,11 – EFE 2,22 {KRISTUS SAMEINAR HEIDNINGAR OG JØDAR}  De var ein gong heidningar og vart kalla uomskorne av dei som kallast dei omskorne, dei som er omskorne på kroppen av menneskehand. 12 Kom i hug at de den gongen var utan Kristus, utestengde frå borgarrett i Israel, utan del i paktene og lovnaden og difor utan von og utan Gud i verda. 13 Men no, i Kristus Jesus, er de som før var langt borte, komne nær ved Kristi blod. 14 For han er vår fred, han som gjorde dei to til eitt og reiv ned det gjerdet som skilde, fiendskapen. [det gjerdet som skilde: I templet i Jerusalem var det ein mur mellom føregarden åt heidningane og det indre tempelområdet.] 15 Då han gav sin lekam, avlyste han lova med hennar bod og føresegner. Såleis skulle han gjera fred og skapa dei to til eitt nytt menneske. 16 I ein lekam skulle han forsona dei begge med Gud då han døydde på krossen og der gjorde ende på fiendskapen. 17 Og han kom og forkynte den gode bodskapen om fred for dykk som var langt borte, og fred for dei som var nær. 18 Ved han har vi begge tilgjenge til Faderen i ein Ande. 19 Så er de ikkje lenger framande og utlendingar, men de er borgarar saman med dei heilage og høyrer Guds husfolk til. 20 De er oppbygde på apostel- og profetgrunnvollen, men hjørnesteinen er Kristus Jesus sjølv. 21 Han held heile bygningen saman, så han i Herren veks til eit heilagt tempel, 22 og ved han vert de òg bygde opp til ein bustad for Gud i Anden.

KOL 1,15 – KOL 1,23 {SKAPING OG FORSONING VED KRISTUS}  Han er bilete av den usynlege Gud,  den fyrstefødde som står over alt det skapte. 16   For i han vart alt skapt,  i himmelen og på jorda,  det synlege og det usynlege,  dei som tronar og dei som styrer,  både makter og herredøme –  alt er skapt ved han og til han. 17   Han er før alle ting,  og alle ting står ved lag ved han, 18   han er hovudet for lekamen, som er kyrkja.  Han er opphavet,  den fyrstefødde av dei døde,  så han i eitt og alt skal vera den fremste. 19   For det var Guds vilje  at heile hans fullnad skulle bu i han, 20   og ved han ville Gud forsona alle ting med seg,  det som er i himmelen og det som er på jorda,  då han skapte fred ved hans blod, på krossen. 21   De var òg ein gong framande og fiendar av Gud i sinn og tanke på grunn av dei vonde gjerningane dykkar. 22 Men no har han forsona dykk med seg sjølv, då Kristus leid døden i sin jordiske lekam. Heilage, lytelause og ulastande ville han stella dykk fram for seg, 23 så sant de vert ståande i trua, grunnfeste og trauste, og ikkje lèt dykk rikka frå den vona som evangeliet gjev. Og evangeliet har de høyrt, for det er forkynt for alle skapningar under himmelen, og eg, Paulus, er ein tenar for det.

Med rett skal Sion løysast ut, så hennar rettferd og frelse skal skine for folka.

Jesajas profeterte om Guds utvalde tenar, som han støtta og hadde hugnad i, han ville legge sin Ande på han og han skulle føre retten ut til folkeslaga.

JES 42,1 – JES 42,17 {HERRENS TENAR, EIT LJOS FOR ALLE FOLK}  Sjå, min tenar som eg stør,  min utvalde som eg har hugnad i!  Eg har lagt min Ande på han,  retten skal han føra ut til folka. [min tenar: I denne luten av Jesaja-boka vert Israel stundom skildra som Herrens tenar, utvald til å vera eit vitne for andre folk (sjå 41, 8 o. fl. st.). Men i fire songar om Herrens tenar (42, 1-4; 49, 1-6; 50, 4-9 og 52, 13-53, 12) høyrer vi om ein mann som er kalla av Gud og utbudd til ei serskild teneste.] 2   Han skal ikkje skrika og ikkje ropa  og ikkje bruka mælet på gata. 3   Han skal ikkje bryta eit broste sev  og ikkje sløkkja ein rykande veik.  Med truskap skal han føra retten ut. 4   Han skal ikkje trøytna  og ikkje bryta saman  før han har breitt ut retten på jorda.  Øyar og strender ventar på hans lære.  5   Så seier Herren Gud,  han som skapte himmelen og spente han ut,  og breidde ut jorda med alt som der gror,  han som gjev livspust til folket på jord  og ånd til dei som ferdast der: 6   Eg, Herren, har kalla deg i rettferd  og teke deg i handa.  Eg har skapt deg  og gjort deg til ei pakt for folket,  til eit ljos for folkeslaga. 7   Du skal opna blinde augo  og føra fangar ut or fengslet,  dei som sit i mørkret,  ut or fangeholet. 8   Eg er Herren, det er mitt namn.  Eg gjev ikkje mi ære til andre  og ikkje min pris til gudebilete. 9   Det som vart varsla før, er kome,  og no kunngjer eg nye ting.  Før dei enno gror fram,  lèt eg dykk få høyra om dei.  10 {DEN NYE SONGEN}  Syng ein ny song for Herren,  lovsyng han frå heimsens endar,  de som ferdast på havet,  og alt som fyller det,  de øyar og strender og de som bur der! 11   Øydemarka med sine byar skal syngja, landsbyane der Kedar held til.  Dei som bur på fjellet, skal jubla, frå fjelltoppane skal dei ropa høgt. 12   Dei skal gje Herren ære,  forkynna hans pris på øyar og strender.  13   Herren dreg ut som ei kjempe;  han eggjar sin stridshug som ein krigar,  lèt hærropet ljoma  og viser sin styrke på fiendane:  14   I lange tider har eg halde meg i ro,  eg har tagt og tøymt meg sjølv.  No skrik eg som ei fødande kvinne,  eg frøser og syp etter anden. 15   Eg vil gjera fjell og haugar aude  og svi av alt grønt på dei.  Elvar vil eg gjera til turt land,  og myrar vil eg leggja turre.  16   Blinde vil eg føra  på ein veg dei ikkje kjenner,  på ukjende stigar vil eg leia dei.  Mørkret framføre dei vil eg gjera til ljos  og ulendt mark til slette.  Dette er det eg vil gjera,  og ingen ting skal vera ugjort. 17   Med skam må dei vika attende,  dei som lit på gudebilete,  dei som seier til støypte bilete:  “De er våre gudar.”

JES 50,4 – JES 50,11 {HERRENS TENAR ER TILLITSFULL I TRENGSLER}  Herren min Gud har gjeve meg  ei læresveinstunge,  så eg med mitt ord kan styrkja den trøytte.  Kvar morgon vekkjer han mitt øyra,  så eg kan høyra på læresveins vis. 5   Herren min Gud har opna mitt øyra.  Eg sette meg ikkje imot  og drog meg ikkje unna. 6   Min rygg baud eg fram til dei som slo,  mine kinn til dei som reiv meg i skjegget.  Eg gøymde ikkje mitt andlet  for vanære og spytt. 7   Herren min Gud kjem meg til hjelp;  difor skjemmest eg ikkje.  Difor gjer eg andletet hardt som flint,  og eg veit at eg ikkje vert til skammar. 8   Han er nær,  han som hjelper meg til min rett.  Kven vil føra sak mot meg?  Lat oss møtast for retten!  Kven er min motpart?  Lat han stiga fram! 9   Sjå, Herren min Gud kjem meg til hjelp.  Kven vil døma meg skuldig?  Dei vert alle utslitne som ein kledning,  mòl skal eta dei opp.  10   Dei av dykk som har age for Herren,  skal høyra på hans tenar.  Den som ferdast i mørker  og ikkje ser det minste ljos,  han kan lita på Herrens namn  og stø seg til sin Gud.  11   Men de som kveikjer opp eld  og skyt brannpiler til alle kantar,  gå inn i den logande elden,  mellom pilene som de har kveikt!  Frå mi hand kjem dette over dykk,  i pinsle skal de liggja.

JES 51,1 – JES 51,16 {GUDS FRELSE SKAL VARA EVIG}  Høyr på meg,  de som jagar etter rettferd,  de som søkjer Herren!  Sjå på det fjellet de er hogne utor,  det steinbrotet de er tekne frå! 2   Sjå på Abraham, far dykkar,  og på Sara, som fødde dykk!  Han var berre éin då eg kalla han,  men eg velsigna han  og gav han ei talrik ætt. 3   Ja, Herren skal trøysta Sion,  trøysta alle hennar aude tufter.  Han gjer hennar øydemark lik Eden,  hennar aude hei lik Herrens hage.  Der skal fryd og glede råda,  der skal takkesong og jubeltonar lyda.  4   Høyr på meg, mitt folk,  vend øyra til, mi folkeætt!  For lov går ut frå meg,  eg set min rett til ljos for folka. 5   Mi rettferd er nær,  mi frelse er i kjømda,  mine armar skal hjelpa folka til deira rett.  Øyar og strender ventar på meg,  dei biar på min sterke arm. [Mi rettferd: Framhaldet syner at Guds rettferd her vil seia frelse. Sml. 45, 8; 46, 13; Rom 1, 17; 3, 21 ff.]  6   Lyft augo mot himmelen,  og sjå på jorda her nede!  For himmelen skal kverva som røyk,  jorda skal slitast ut som ein kledning,  og dei som bur der, skal døy som mygg.  Men mi frelse skal vara evig,  mi rettferd skal aldri få ende.  7   Høyr på meg,  de som kjenner rettferd,  du folk som har mi lov i hjarta!  Ottast ikkje når menneske spottar,  reddast ikkje når dei hånar! 8   For dei skal verta som mòletne klede,  lik ullty som åt har øydt.  Men mi rettferd skal vara evig,  mi frelse frå ætt til ætt.  9 {GUD SKAL HJELPA SION SOM I GAMLE DAGAR}  Vakna, vakna, du Herrens arm,  og kled deg i styrke!  Vakna som i gamle dagar,  som i framfarne tider!  Var det ikkje du som felte Rahab  og gjennombora draken? 10   Var det ikkje du som turrla sjøen,  som turka ut vatnet i det store djup  og gjorde havbotnen til veg,  så det frelste folket kunne fara der?  11   Herrens utløyste skal venda heim att.  Dei skal koma til Sion med fagnadrop,  med evig glede om si panne.  Fryd og glede skal møta dei,  sorg og sukk må røma. 12   Eg er den som trøystar dykk.  Kven er då du  som reddast menneske som må døy,  menneskeborn som visnar liksom graset? 13   Kvifor gløymer du Herren, din skapar,  han som spente ut himmelen  og grunnfeste jorda?  Kvifor skjelv du støtt, heile dagen,  for valdsmanns heite harme  når han siktar på å tyna deg?  Kvar vert det vel av hans harme? 14   Snart skal den bundne sleppa fri;  han skal ikkje døy og gå i grav,  og ikkje skal han vanta brød.  15   Eg er Herren din Gud,  som rører opp havet, så bårene brusar.  Herren, Allhærs Gud, er hans namn. 16   Eg har lagt mine ord i din munn  og gøymt deg i skuggen av mi hand.  Eg som spente ut himmelen  og grunnfeste jorda,  seier til Sion: “Du er mitt folk.”

JES 52,1 – JES 52,10 {HERREN KJEM ATTENDE TIL SION}  Vakna, vakna,  kled deg i styrke, Sion!  Ta på deg ditt høgtidsskrud,  Jerusalem, du heilage by!  For aldri meir skal det koma inn i deg  ein uomskoren eller urein. 2   Rist av deg støvet og reis deg,  set deg på trona, Jerusalem!  Løys lekkjene du har om halsen,  du hærtekne Sion-dotter!  3   Så seier Herren:  For inkje vart de selde,  og utan pengar skal de løysast ut. 4   For så seier Herren din Gud:  I si fyrste tid drog folket mitt til Egypt  og heldt til der.  Sidan vart dei utan grunn trælka av Assur. 5   Og no, lyder ordet frå Herren,  kva skal eg gjera her  når folket mitt er bortført utan vederlag?  Valdsherrane hyler, seier Herren,  og dagen lang vert namnet mitt spotta. 6   Difor skal folket mitt  læra mitt namn å kjenna,  ja, den dagen skal dei skjøna  at det er eg som seier: “Her er eg!”  7   Kor fagert det er  når han som ber gledebod,  kjem springande over fjell,  melder fred og ber god bodskap,  forkynner frelse og seier til Sion:  “Din Gud er konge!” 8   Høyr, dine vaktmenn ropar,  dei jublar alle i hop.  For med eigne augo ser dei  at Herren kjem heim att til Sion. 9   Set i med jubelrop,  de aude tufter i Jerusalem!  For Herren trøystar sitt folk  og løyser ut Jerusalem. 10   Herren syner sin heilage arm  for augo på alle folkeslag.  Heile den vide jord får sjå  frelsa frå vår Gud. [arm: bilete på styrke.]

JES 52,11 – JES 52,15 {FAR BORT FRÅ BABYLON!}  Far bort, far bort frå Babylon!  Ikkje rør noko ureint!  Dra ut or byen og reinsa dykk,  de som ber Herrens kar! [Herrens kar: kanskje dei heilage tempelkara som Nebukadnesar hadde ført bort til Babylon. Sml. Esra 1, 7.] 12   For de treng ikkje skunda dykk,  de må ikkje røma frå byen.  For Herren sjølv går føre dykk,  og sist i flokken er Israels Gud.  13 {HERRENS LIDANDE TENAR}  Sjå, min tenar skal ha framgang,  han skal stiga og lyftast og opphøgjast. 14   Liksom mange stokk til då dei såg han  – meir skamfaren var han enn nokon mann,  han såg ikkje ut som eit menneske, 15   så skal mange folkeslag undrast over han,  og kongar skal lata att sin munn.  For dei får sjå det som aldri vart sagt dei,  uhøyrde ting vert dei vitne til.

JES 53,1 – JES 53,12   Kven trudde det bodet vi høyrde,  og kven fekk sjå Herrens makt? 2   Han rann som ein kvist for Guds åsyn,  som ein renning or turr jord.  Nokon herleg skapnad hadde han ikkje,  det var ingen hugnad å sjå han. 3   Vanvørd var han, folk heldt seg unna,  ein mann i pinsler, velkjend med sjukdom,  ein svivørd mann som ingen ville sjå på;  vi rekna han for inkje.  4   Sanneleg, våre sjukdomar tok han på seg,  og våre pinsler bar han.  Vi trudde han var heimsøkt,  slegen av Gud og ille plaga. 5   Men han vart såra for våre brot  og sundbroten for våre synder.  Straffa låg på han, så vi skulle ha fred,  og ved hans sår har vi fått lækjedom.  6   Vi fór alle vilt som sauer,  vi vende oss kvar til sin veg.  Men Herren lét råka han  det vi alle var skuld i. 7   Ille medfaren vart han, men bar det audmjukt;  han lét ikkje opp sin munn,  som lammet dei fører til slakting,  og sauen som teier når han vert klypt;  han lét ikkje opp sin munn. 8   Gjennom trengsle og dom vart han teken bort.  Men kven i hans samtid vørde vel det?  Bortriven vart han or levandelandet,  for sitt folks brot laut han døy. 9   Dei gav han ei grav mellom gudlause,  hjå ein rikmann, då han var død,  endå han ikkje hadde gjort nokon urett,  og det ikkje fanst svik i hans munn.  10   Det var Herrens vilje  å knusa han med sjukdom.  Men fordi han gav sitt liv til soning,  skal han få etterkomarar og leva lenge,  og ved han skal Herrens vilje ha framgang. 11   Etter all si møde og sjelenaud  skal han sjå ljos og mettast.  Og når dei kjenner han,  skal han, min rettferdige tenar,  gjera dei mange rettferdige;  for han har bore deira synder. [ljos: Ordet vantar i den hebr. teksten som finst; men det er stadfest både av den eldste Daudehavs-teksten til Jesaja og av den gr. oms.] 12   Difor gjev eg han dei mange til del,  og dei sterke skal han få til hærfang,  fordi han gav sitt liv i døden  og vart rekna mellom brotsmenn.  Han tok på seg synda åt dei mange  og bad for brotsmenn.

Jesajas profeterte om at Sion skulle løysast ut ved rett, ved rettferd dei som vende om. Hennar rett skulle stråle fram med glans, hennar frelse som ein strålande fakkel, folkeslaga skulle sjå hennar rettferd, kongane hennar herlegdom.

JES 1,26 – JES 1,27   Så vil eg atter gje deg domarar  som dei du hadde før,  og rådgjevarar som i den fyrste tid.  Sidan skal du kallast  Rettferdsby og Truskapsstad. 27   Ved rett skal Sion løysast ut,  ved rettferd dei som vender om.

JES 62,1 – JES 62,12 {SION FÅR ATT SIN HERLEGDOM}  For Sions skuld vil eg ikkje teia,  for Jerusalems skuld vil eg ikkje vera still,  før hennar rett strålar fram med glans  og hennar frelse som ein brennande fakkel. 2   Då skal folkeslag sjå di rettferd  og alle kongar din herlegdom.  Du skal få eit nytt namn,  som Herren sjølv skal gje deg. 3   Du skal vera ein herleg krans i Herrens hand,  ein kongeleg hovudprydnad i handa åt din Gud. 4   Du skal ikkje lenger kallast “Den forlatne”,  og ditt land skal ikkje meir heita “Øydemark”.  Men du skal kallast “Mi kjære”,  og landet ditt skal heita “Kone”.  For Herren skal ha deg kjær,  og landet ditt skal takast til ekte. [skal takast til ekte: -> 54, 5.] 5   Som ein ungdom gifter seg med ei møy,  skal dine søner ta deg til ekte.  Og som ein brudgom gleder seg over si brur,  skal din Gud gleda seg over deg.  6   På murane dine, Jerusalem,  har eg sett vaktmenn.  Og dei skal aldri teia  anten dag eller natt.  De som prisar Herren,  unn dykk ikkje ro! 7   Lat heller ikkje han få ro  før han byggjer opp att Jerusalem  og gjer byen til ein lovsong på jorda.  8   Herren har svore ved si høgre hand  og ved sin veldige arm:  Aldri meir skal eg gje ditt korn  til føde for dine fiendar,  og ikkje skal framande drikka din vin,  som du har hatt møda med. 9   Nei, dei som haustar kornet,  skal eta det og prisa Herren;  og dei som sankar druene,  skal drikka vinen  i mine heilage tempelgardar.  10 {PÅ HEIMVEG}  Dra ut, dra ut gjennom portane,  og ryd ein veg for folket!  Bygg, ja bygg ein kongsveg  og reinsa han vel for stein!  Reis ei merkestong for folka! 11   Høyr, Herren lèt det ljoma  til heimsens ende:  Sei til Sions dotter:  Sjå, di frelse kjem!  Sjå, dei han fekk i løn, er med han,  dei han vann, går føre han. 12   Dei skal kallast det heilage folket,  dei som Herren har løyst ut.  Og sjølv skal du kallast den søkte,  byen som ikkje ligg aud og tom.

HSE 2,14 – HSE 2,23 {GUD TEK ISRAEL TIL NÅDE ATT}  Sjå, eg vil lokka henne, føra henne ut i øydemarka og tala venleg til henne. [ut i øydemarka: -> Jer 31, 2.] 15 Når ho kjem derifrå, vil eg gje henne att vinhagane hennar, og Akor-dalen skal verta ein port som gjev von. Der skal ho svara meg som i ungdomsdagane, som då ho fór opp frå Egypt. [Akor-dalen: -> Jos 7, 24.] 16   Den dagen, lyder ordet frå Herren, skal ho kalla meg sin mann; ho skal ikkje lenger kalla meg sin Ba’al. 17 Eg vil ta Ba’al-namna ut or munnen hennar; dei skal ikkje nemnast meir. 18   Den dagen vil eg gjera ei pakt for dei med dyra på marka, fuglane under himmelen og kreket på jorda. Boge, sverd og andre krigsvåpen vil eg bryta sund og rydja ut or landet, og eg vil la deg bu trygt. [ei pakt: Her er det nemnt visse drag som høyrer med til skildringa av freden og velsigninga i frelsestida. Sml. Jes 11, 6-9; Mi 4, 3.] 19 Eg vil trulova meg med deg for alltid. Eg vil trulova meg med deg i rettferd og rett, i nåde og miskunn. 20 Ja, i truskap vil eg trulova meg med deg, og du skal kjenna Herren. 21   Den dagen vil eg bønhøyra, lyder ordet frå Herren. Eg vil bønhøyra himmelen, og han skal bønhøyra jorda. 22 Jorda skal bønhøyra kornet, vinen og oljen, og dei skal bønhøyra Jisre’el. [Jisre’el: -> 1, 4.] 23   Eg vil så Israel ut i landet og miskunna meg over `Utan miskunn’. Til `Ikkje mitt folk’ vil eg seia: “Du er mitt folk.” Og han skal svara: “Min Gud!”

Når israelsfolket fekk komme heim att til landet sitt, fekk dei andre folka også kome heim att til landa sine. Med rett skulle Sion løysast ut, hennar rett og hennar frelse skulle gå ut til dei andre folka også. Det var altså ikkje slik at Sion skulle undertrykke og kue dei andre folka med urett, så dei skulle lide urett fordi ho fekk rett. Men hennar rett og hennar frelse skulle ut til dei andre folka også. Det er den glade bodskapen til alle menneske folk og nasjonar. Så spørst det om den vert forkynt rett, så den vert forstått rett.

Men grekarane søkte ein moralfilosofi og politisk filosofi som dei kunne bruke i ein imperialistisk politikk, den skulle ligge på eit så høgt plan at ulike folkeslag og nasjonar med ulike gudar kunne semjast om den. Men så veit vi at det var med det platonske klagemålet mot mennesket om at det med sin fysiske natur var vondt og derfor måtte ei lærd elite styre med diktatorisk makt. Dette kan nok forklare mykje av strategien til Aleksander den Store, for det første måtte dei vere dyktige krigarar. Men etter at dei hadde vunne over fiendane sine, var dei rimeleg tolerante, for å unngå opprør. Riket hans vart delt i fire og sidan kom Antiokus 4. Epifanes i det Syriske riket, politikken hans bar preg av at han dyrka Zevs, han var slu og gjekk fram med urett og svik.

Sidan kom Kristus og med sin død på korset, sona han all verda si synd, så når vi tek imot den nåden Gud gjev oss i Kristus, så vert vi løyste frå klagemålet frå den vonde, så han har ikkje noko krav på oss lenger, vi vert kjøpte fri frå trældomen. Så klagemålet i platonismen er heller ikkje gyldig lenger. Slik er evangeliet ein frigjerande bodskap både til det einskilde mennesket, til folka og til nasjonane. Kristus fekk retten ved at han gjekk til Faderen, slik at vi ikkje ser han lenger. Ved trua på at Gud vekte han opp frå dei døde, vert vi erklært rettferdige for Gud og ved at vi sannar at Kristus er Herre, vert vi frelste.

I Joh.Op.17-18 er det fortalt om den Store Skjøkje som sit på Dyret. Det er ein overnasjonalitet. Dei ti horna er meir som nasjonalitetar, som med Dyret som overnasjonalitet gjer revolusjon mot den Store Skjøkje. Lammet med dei som er trugne mot det er på sett og vis også ein overnasjonalitet, men det betyr nåde både til einskildmenneske, til folka og nasjonane.

Liberalisme og nasjonal frigjering var tankar i tida, som saman med britisk politikk vart avgjerande for at Noreg vart ein sjølvstendig nasjon.

England dreiv ein imperialistisk politikk der dei prøvde å gjere verda britisk. Og kva er typisk britisk? Storbritannia er eit kongerike som er prega av kristendomen, konservativisme, liberalisme, realfagleg tenking og teknologi, industri og handel, kapitalisme og demokrati. Evangelisk kristendom og liberalisme var vesentleg for at det vart demokrati med fredelege middel. Dette var viktig i koloniane deira også, når det der vart nasjonal frigjering. Men kor godt klarde dei då å styre seg sjølve, vart det utvikla demokrati?

Kapitalismen er internasjonal og den sosialistiske indernasjonalen er internasjonal og etter andre verdskrig dreiv Russland ein imperialistisk politikk gjennom Sovjetunionen og Austblokklanda og internasjonalt stod denne politikken i motsetnad til kapitalismen.

Norge kom i union med Danmark og Sverige, Danmark vart dominerande og Sverige trekte seg ut, men Norge heldt fram i unionen, mest som eit lydrike under Danmark. Men i Europa og USA var liberalisme og nasjonal frigjering nye tankar i tida og dei kom til Noreg også og britisk politikk vart heilt avgjerande for vår nasjonal frigjering og sjølvstende. Noregs grunnlov vart skriven i 1814, den var prega av grunnlova i Frankrike og USA  og var ei av dei mest radikale i Europa. Likevel vart Noreg tvinga til union med Sverige, den svenske kongen skulle vere vår konge også, men då var vi mest som eit lydrike under Sverige. Men i 1905 lausreiv vi oss frå den unionen også.

Prins ”Carl” av Danmark var gift med sin kusine, prinsesse Maud av England og Irland og det vart foreslått at han skulle verte Noregs konge, det vart folkeavstemning om han skulle verte vår konge eller om Noreg skulle verte republikk, han vart vald til konge og tok namnet Håkon 7.

Bygge familieliv og nasjon på evangeliets grunnvoll.

Rike vart oppbygde og gjekk til grunne. 

Adam og Eva skulle dyrke og verne Guds hage. Men så fall dei ifrå og vart utstengde frå den. Torn og tistel skulle jorda bere og med sveitt i andletet skulle mannen ete sitt brød, til dess han for i jorda igjen. I det gamle testamentet vert det fortalt om samfunn som oppstod og vart forholdsvis høgtståande, med kongar som var mektige, rike og vise, som med sine vismenn hadde utvikla sin visdom. Men så gjekk dei til grunne og det vart forklart som Guds straffedom for deira urett.

Her synest eg Esekiels forteljing om kongen i Tyrus skil seg ut. Han var vis og klok i handel og auka sin rikdom, men rikdomen gjorde han hovmodig, så han sa han var ein gud som sat på eit gudesete uti havet. Han var seglet på det fullkomne, full av visdom og venleik. Han budde i Eden, Guds hage, og var dekt med alle slags dyre steinar. Gud gjorde han til ein strålande vernande kjerub, han var på det heilage gudefjellet. Frå den dagen han vart fødd, var han heil i si ferd, inntil det vart funne urett hjå han. Han tente seg rik på handel, men tok til å syda. Då dreiv Gud bort frå gudefjellet. Med all si skuld og urett i handel, vanhelga han sine heilagdomar. Då sende Gud eld mot han og gjorde ende på han.

ESK 28,1 – ESK 28,19 {DOMSORD OVER FYRSTEN I TYRUS}  Herrens ord kom til meg, og det lydde så: 2 Menneske, sei til fyrsten i Tyrus:   Så seier Herren Gud:  Hovmodig er ditt hjarta  når du seier: “Eg er ein gud  og sit på eit gudesete uti havet.”  Du er berre eit menneske og ikkje ein gud,  likevel kjenner du deg som ein gud. 3   Sjå, du er visare enn Daniel,  ingen løyndom er duld for deg. 4   Med visdom og vit har du vunne deg rikdom;  i dine skattkammer har du samla gull og sølv. 5   Med din store klokskap i handel  auka du din rikdom;  men rikdomen gjorde deg hovmodig.  6   Difor seier Herren Gud:  Fordi du kjenner deg som ein gud, 7   sjå, difor sender eg mot deg  framande folkeslag som ikkje tek omsyn.  Trass i din storslegne visdom  dreg dei sverdet mot deg  og vanhelgar deg i din strålande glans. 8   Dei støyter deg ned i grava;  midt uti havet skal du døy  lik folk som vert slegne i hel. 9   Vil du då seia at du er ein gud,  andlet til andlet med dine drapsmenn?  Du er ingen gud, men berre eit menneske  i hendene på dine banemenn. 10   Som dei uomskorne skal du døy  for handa åt framande.  For eg har tala, seier Herren Gud.  11 {KLAGESONG OVER KONGEN I TYRUS}  Herrens ord kom til meg, og det lydde så: 12 Menneske, set i med ein klagesong over kongen i Tyrus og sei til han:   Så seier Herren Gud:  Du var seglet på det fullkomne,  full av visdom og venleik. 13   Du budde i Eden, Guds hage,  og var dekt med alle slag dyre steinar:  rubin, topas og diamant,  krysolitt, karneol og jade,  safir, turkis og smaragd.  Dine handtrommer og smykke  var innlagde med gull;  dei vart laga  den dagen du vart fødd. [Du budde i Eden: Esekiel har ofte forteljinga om paradiset og syndefallet i tankane. Sjå 31, 8 f. 16. 18.] 14   Eg gjorde deg til ein strålande, vernande kjerub.  Du var på det heilage gudefjellet,  og gjekk ikring mellom glitrande steinar. 15   Frå den dagen du vart fødd,  var du heil i di ferd,  til dess det vart funne urett hjå deg. 16   Din store handel førte med seg  at du vart fylt av vald og tok til å synda.  Då dreiv eg deg bort frå gudefjellet  og gjorde ende på deg,  du vernande kjerub,  mellom dei glitrande steinane. 17   Din venleik gjorde deg hovmodig,  og fordi du var så strålande,  øydde du din visdom.  Då kasta eg deg til jorda  og gav deg over til kongar,  så dei kunne sjå på deg med lyst. 18   Med all di skuld og din urett i handel  vanhelga du dine heilagdomar.  Så sende eg eld imot deg,  og han gjorde ende på deg.  Eg lét deg verta til oske på jorda  for augo på alle som såg deg. 19   Alle som kjende deg ute mellom folka,  fælte då dei såg deg.  Du har vorte til skrekk og gru,  og borte er du for alltid.

Ja, det var Guds som gjorde det heile, som skapte og bygde opp og som reiv ned. Han valde ut israelsfolket og leia dei til det lova landet, han skapte dei som folk og nasjon, men også hos dei reiv han ned. Han fortalde dei i sitt ord kva som fekk han til å bygge opp og kva som fekk han til å rive ned. Om han reiv ned, så var det for å skape noko nytt og betre, i sin nåde og i si miskunne ville han atter ta seg av dei og skape og forme dei slik han sjølv ville. Så Gud lærer oss i sitt ord å forstå kva som verkar konstruktivt og som bygg opp og kva slags krefter som verkar destruktivt og som bryt ned. Slik lærer han oss å bygge opp. Men så kallar han oss også til seg, så vi får oppleve at han bygg opp og så gjer han oss til sine medarbeidarar, ja, han gjer oss til sine reiskap, så vi får oppleve at han brukar oss til å gjere storverk.

Bygge på evangeliets grunnvoll med evige verdiar.

Sentralt i dette er Salomos ord om at alt Guds verk står til evig tid, han tek fram att  det som kvarv. Ingen kan legge til noko eller ta noko ifrå, Gud har laga det slik, for at dei skal ha age for han. Slik er det med evangeliet. Jesus døde i staden for oss, med sin død på korset sona han all vår synd, han betalte skulda, for å berge oss frå døden, så vi ved trua på han skulle få evig liv. Let vi oss forsone med Gud på grunnlag av Jesu forsoningsverk, så vi søker samfunn med Gud på evangeliets grunnvoll, så bygger vi på den grunnvollen og får oppleve at det er Guds om gjer sitt verk med oss, som skapar og bygg noko som står til evig tid. Som hans medarbeidarar bygger vi då med noko som er varig, med edle steinar, for Gud skaper noko som er varig.

Dette er den glade bodskapen til både einskildmenneske, folk og nasjonar. Vi får merke dei nedbrytande kreftene i våre liv og i samfunnet. Men når vi let oss forsone med Gud på evangeliets grunnvoll, får vi oppleve at Jesus er med oss og gjer sitt verk. Han gjev oss det evige livet, han leier oss til Sion, til det himmelske Jerusalem, byen med dei faste grunnvollane. Han leier oss til Faderen så vi får oppleve at han skaper noko som står til evig tid. Gud skaper noko nytt ved sitt Ord og sin Ande, han vil sjølv bygge og plante. Vi får kjenne kreftene av Jesu oppstode frå dei døde, som dei gode og konstruktive kreftene i våre liv, i kyrkjelyden. Slik er evangeliet eit godt grunnlag for oppbygging av samfunn, folk og nasjon og for nasjonal frigjering. Då er det også viktig for oss å ære og takke Gud og Lammet for det, så vi ikkje mister noko av det vi har vunne på evangeliets grunnvoll.

På evangeliets grunnvoll vert vi forsona med Gud, så vi kjem inn i eit slikt forhold til han som menneska opphavleg levde i, som Adam og Eva i Edens hage, men no er Kristus den siste Adam, som for oss har vorte ei livgjevande ånd. Dett er den glade bodskapen til einskild-menneske og til folkeslaga, den er grunnlaget som Jesu kyrkje vert bygt på, den er eit godt grunnlag å bygge familieliv, heim og privatøkonomi på, den gjev eit godt grunnlag for økonomisk aktivitet og den gjev eit godt grunnlag å bygge samfunn og nasjon på. Den grunnleggande  tanke er framleis at Adam og Eva skulle dyrke og verne Edens hage, det var det Gud sette mannen til og det var det kona hans skulle hjelpe han med. Det betyr ei fornuftig ressursforvalting. Så det blir oppgåva til einskildmenneske, folk og nasjon.

Oppbyggande og nedbrytande krefter.

Djevelen prøver framleis å dåre og forføre kvinna slik som ved syndefallet, for så å mistenkeleggjer og kriminalisere dette. Han strir imot alt det som Gud soleis bygg opp, forføringa resulterer i at nedbrytande krefter bryt ned. Denne misstenkeleggjeringa og kriminaliseringa strir imot forkynninga av Guds miskunn, med den nåden han gjev oss i Kristus. Likevel står den sterkt i mange kristne kretsar, dei førestill seg at dei skal få makt på den måten, men dei vert forførde slik som ved syndefallet, dei vert forførde av ”den Lovlause” og det går ikkje slik som dei venta seg, som respons på at dei brukte slike metodar for å få makt, vert det brukt slike metodar mot dei sjølve. Så det er ei slik misstenkeleggjering og kriminalisering som kjem til uttrykk i kvinnefrigjeringa og den såkalla ”antirasismen”. Mannens heilt vanlege interesse av å få seg kone og born, familieliv, hus og heim, få seg utdanning og arbeid med det siktemål, for å bygge opp sine eigne verdiar, vert misstenkeleggjort og kriminalisert. Slik vert menneskers heilt vanlege liv kriminalisert. Hendsikta med det er at der er ein annan som vil vere herre i staden for Kristus og som vil gjere seg til gud for menneska i staden for Israels Gud. Det verkar nedbrytande på på familieliv og privat eigedom og små familiebedrifter, det gjer folk til trælar og hindrar det private initiativ. Slik verkar det også nedbrytande på nasjonen med den nasjonale identitet, det strir imot den nasjonale frigjeringa og det nasjonale sjølvstendet. Med tanke på jødeutryddinga under andre  verdskrig, skulle ”antirasisme” klinge godt i jødane sine øyro, men den såkalla ”antirassismen” spelar på rasemotsetnadar og gjer det til tema og utartar seg fort som uttrykk ”rasehat den andre vegen”. Djevelen vil nok med dette svært gjerne føre klagemål mot dei som tilhøyrer Kristus og mønstre til krig mot dei. Klarar han å lokke jødane til å halde fram med å fornekte Kristus, så blir det tydeleg at dei let seg freiste til å verte med på uretten og slik vil han heilt sikkert prøve å lokke dei i døden no igjen. Det same gjeld dei kristne. Men eg kjenner meg trygg på at Kristus vil sjølv leie oss til noko betre og då tenker eg både på jødane og dei kristne.

Denne motsetnaden mellom det som bygg opp og det som riv ned, ser vi så tydeleg i dei bodskapane som kom gjennom tyding av tungetale i 1995. Jesus sa han hadde planar for meg, mi kyrkjelydt, min familie og min omgangskrets. Eg skulle opne meg for nådestraumane, det var så viktig for kyrkjelyden også. Dette har han talt meir til oss om i det siste. Eg har bedt han gje meg ei frelst kvinne til kone sidan eg var ung og han har svart meg positivt på det heile tida, gjennom tyding av tungetale i sin kyrkjelyd, ho er inkludert i det fullførde frelsesverket. Djevelen er denne verda sin gud og han strir imot meg og mi sak om mot Kristus og hans kyrkjelyd.

Samanlikning med James Bond.

I James Bond-filmane er det mafia som prøver å tene seg rike med kriminelle metode og James Bond får i oppdrag å spionere på dei, for å finne ut av det og saboterer opplegget deira. Mafiaen kan endåtil ha lagt ein utspekulert plan for å skade både britiske og russiske interesser, så dei sjølve kan tene på det, gjerne ved at dei får politisk makt, så dei kan sikre seg verdiar og verte endå rikare.

Eg får merke at eg vert forfølgd, men har prøvt å unngå å ta ein hard konfrontasjon mot dei som så tydeleg forfølgjer meg, for eg har forstått at der er nokon som står bak og trekk i trådane og det er om å gjere å ta den harde konfrontasjonen der. Det kan samanliknast med politiarbeid, når dei skal prøve å ta ein mafia-organisasjon med detektivar og spanarar, det er om å gjere å klare å ta dei som står bak og organiserer det.

Ein gong eg var i RF-kjellaren (puben på realfag ved UIO) tidlegare i haust, kom eg i prat med ein student ved bardisken. Han studerte religion, men han var ikkje kristen. Var eg? Jau, eg trudde på Jesus og var pinsevenn. Så kom kameraten hans og han også studerte religion og han var endå fullare. Eg sa:” Hello, my name i Bond, James Bond. I’m about to solve the central problem in Ukraine. Well, at the moment I have to take it easy. So, I just take a vodka-martini, shaken, not stirred”. Eg fortalde dei at Jesus hadde sendt meg med ein frigjerande bodskap, kristendomen var ikkje religion. Med religionen prøver menneska å tilfredsstille ein gud som ikkje finst, for å motivere seg sjølve og politiske og religiøse leiarar prøver soleis å gjere menneska til trælar. Og de kan no berre sjå korleis det utartar seg i Ukraina. Men Jesus frelser og frigjer menneska frå det. Då var det ikkje lenge før dei for derifrå. Øla deira stod igjen på disken, den kunne eg berre få.

Typisk for James Bond er at han er ein storsjarmør med eit fantastisk drag på damene og får dei til å hjelpe seg i striden mot mafiaen, om dei er med i mafiaen, får han dei til å hjelpe seg i staden, som informantar, infiltrørar og spionar hos mafiaen. Han står for rett og rettferd som lova sin svært så lange arm frå den engelske staten. Typisk kjem han i kontakt med bakmennene i mafiaen, i eit elegant og hyggeleg miljø. Men så vert han avslørt og teken til fange. Med den naturlege kjønlege tiltrekkinga mellom mann og kvinne, prøvde han å få kvinner i mafiaen over på si side, men det kunne i staden føre til at han vart teken til fange. Eller kvinner han hadde kjær vart fanga av mafiaen og han rå-sjanse for å redde dei. Men med avansert teknologi og med sitt drag på damene, kjem han seg på mirakuløs vis ut av alle farar, også dette.

Dette har ein forunderleg likskap med meg og mi sak, sidan eg har bedt Jesus gje meg ei frelst kvinne til kone. Då skal eg nytte meg av at ho vert tiltrekt av han og den tiltrekkinga er sterk. Den naturlege tiltrekkinga mellom mann og kvinne vert rekna for synd, så det vert konkludert med at kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne ikkje skal ha noko med Gud å gjere. Men det er den religiøse mafiaen som soleis har klart å få makta over kvinna. Så brukar dei henne til å lokke mannen med. Slik har dei prøvt å fange meg også i snara, til samanlikning med korleis James Bond vart fanga av mafiaen. Likevel kom han seg mirakuløst ut av det. Men for meg er det forkynninga av Jesu kors som set meg fri ifrå den og som også kan setje henne fri frå den.

Evangeliet er ein frigjerande bodskap både til einskildmenneske, folk og nasjonar og det heng saman, det er eit godt og sikkert grunnlag å bygge på, både for det einskilde mennesket, kyrkjelyden, folket og nasjonen. Eg får merke at eg vert forfølgd av dei som strir imot den evangeliske forkynninga, dei vil ta bort denne grunnvollen som vi har å bygge på, for soleis å undergrave det som blir bygt på denne grunnvollen, slik undergrev dei samfunnet og nasjonen. Og det får konsekvensar.

Dei skjuler seg i mørket og arbeider i det skjulte, slik det passar seg for dei som legg vonde planar og satsar på urett og svik. Så det er ikkje akkurat så lett å spionere på dei heller. Men Gud har gjeve oss den Heilage Ande, den ransakar alle ting, jamvel djupnene i Gud, den skal overtyde verda om synd, rettferd og dom.

(I Appendiks er der meir samanlikning med JamesBond).

Økonomisk interesse av forføringa.

Jesu kyrkje vert bygt på evangeliets grunnvoll, det gjev også eit godt grunnlag å bygge familieliv og nasjon på og det heng saman. Når oppbygging av kyrkjelyd og familieliv på evangeliets grunnvoll får slik motstand, korleis går det då med nasjonen? Kva er det motstanden står i? Jau, der er sterke internasjonale økonomiske og politiske interesser som vil ha tak i ressursane i landet og det som motsetnad til at folket skal få nytte seg av dei sjølve, så folket vert gjort til trælar og landet vert utpint. For å få det til, prøver dei å få diktatorisk makt gjennom religionen og kyrkja. Dei forfører kvinna og kallar det kvinnefrigjering, slik tek dei kvinna frå mannen og så prøver dei å ta resten og. Men det er ikkje den glade bodskapen om Kristus.

Ung Visjon, Jesus-festival og Jesus-kvinner. Kva er det som ikkje stemmer?

Ung Visjon.

På 1970-talet var det karismatisk vekking, Ungdom i Oppdrag” og  ”Ung Visjon” i Molde var karismatiske og samarbeidde med ”det Kristne Skulelaget” ved Gymnaset i Volda. Sommaren 1977 var eg med ei gruppe i Ungdom i Oppdrag, vi vart stasjonerte på Lesja og til slutt var vi med på ”Jesus-Festival” i Molde, arrangert av Ung Visjon. På sett og vis var det som eit alternativ til Jass-festivalen, den høyrer eg om framleis og i tillegg har det vorte mange andre festivalar, endåtil matfestival i Ålesund. Men etter nokre år høyrde eg ikkje noko meir om Ung Visjon og heller ikkje om Jesus-Festival i Molde. Men Aker Stadion med Molde fotball-klubb trekker dess større merksemd.

Når eg var ung fekk, eg oppleve at håpet om Guds herlegdom gjorde meg ikkje til skamme, for Guds kjærleik var utrend i mitt hjerte ved den Heilage Ande som var meg gitt. Slik fekk eg oppleve Guds kjærleik i kjærleiksforholdet til kvinna og slik fekk eg ein ”ung visjon” om at eg skulle få meg ei frelst kvinne til kone. Ja, som svar på den bøna eg hadde lært å be frå eg var endå yngre. Den Heilage Ande herleggjorde og openberra Kristus for meg, slik var den visjonen den gav meg og slik opplevde eg det som eit kall når eg byrja å studere i Bergen hausten 1976 og når eg sidan for til Oslo og byrja å studere der. I 1976 gjaldt visjonen mitt forhold til henne ”Virtuella”. Det gjorde det på sett og vis når eg byrja å studere i Oslo i 1984 også. Men frå 1989 gjaldt visjonen fyrst og fremst henne ”Miss Oslo 1990”, det gjorde den også når eg kom tilbake til Oslo i 2009. Jesus sa til meg at når han hadde gitt meg ein visjon i hjertet, så måtte eg aldri stille spørsmål ved den. Ja, visjonen var då fyrst og fremst at han frelste kvinna og dernest at han gav meg ei frelst kvinne til kone og eg fekk den som svar på den bøna eg hadde lært å be frå eg var ung. Han sa også at han ville fornye visjonen i meg.

Jesus-festival i Ekeberghallen, men det var noko som ikkje stemte.

Så arrangerte ”Jesus Church ”  ”Jesus-festival” i Ekeberghallen. Eg var på eitt møte og då var der ein frå ”Livets Ord” i Sverige som tala. Han talt om at ”du” ikkje hadde vorte gift fordi ”du” ikkje hadde vore villege til å vaske barneræv. Men dersom du no likevel vil vere villige til det, så blir du endeleg gift likevel. Slik talte han til meg og deg og kven som helst av oss som det kunne tenkast å passe på. Eg held fram med å skrive som om det var til meg.

Eg har den prioritetsrekkefølgja at eg fyrst og fremst tek imot frelsa som Gud har gjeve oss i Kristus, å påkalle Kristus som min frelsar og Herre. Slik får eg den Heilage Ande og vert salva av den Heilage Ande og den salvinga lærer meg alt. Så ber eg Gud frelse menneska, frelse kvinna og gje meg ei frelst kvinne til kone, søke fyrst Guds rike og hans rettferd, så skal vi få alt det andre i tillegg til det. Som svar på den bøna la Gud lovsongen og visjonen ned i meg ved fylden av den Heilage Ande, han gav mitt hjerte opplaten auge så eg kunne sjå kva Gud kalla meg til i Kristus, kva Gud har gitt meg i han, kor rik og herleg arven er for dei som trur. Det som Gud gjev oss, det openberrar han for oss ved sin Ande.

Men her møter eg den motsette prioriteringa, så det å vaske barneræv vert brukt som motsetnad til denne openberringa og visjonen. Korleis har det seg? Det kan synast som ein bagatell og ein detalj  i den store samanhengen, men det fatale er at denne salvinga manglar. Men eg har salvinga og er i stand til å bruke denne detaljen inn i den store samanhengen og forklare den, det har noko med intelligens å gjere.  Så eg forstår at det er barnelærdomen til verda, som ligg i tradisjonen, med den absolutte moralen, lova sin bokstav, endåtil i Moselova, som vert brukt til å slå i hel det åndelege livet i samfunnet med Gud. Men Jesu blod talar betre enn Abels blod. Abel bar fram eit betre offer enn Kain, så Gud viste velvilje mot Abel. Då vart Kain misunneleg på Abel, la han for hat og slo han i hel, slik viste det seg at han var av den vonde. Med denne omprioriteringa unnte dei meg ikkje å få meg ei ung, vakker jente til kjæraste og til kone når eg var ung, men då unnte dei oss heller ikkje Guds herlegdom som vi fekk ved trua på Jesus, Guds kjærleik som vart utrend i våre hjarto ved den Heilage Ande som var oss gitt, med sin tradisjon og sin moral stod dei soleis den Heilage Ande imot, slik streid dei mot den karismatiske vekkinga og det var ein åndskamp.

Det vert altså påstått at eg ikkje var villig til å vaske barneræv og derfor fekk eg meg ikkje ei kone når eg var ung likevel. Men eg bad Gud frelse menneska og gje meg ei frelst kvinne til kone og han har svart meg positivt på det heile tida, gjennom tyding av tungetale i sin kyrkjelyd, ho er inkludert i det fullførde frelseverket. Kven er då du, menneske, som kan komme å krevje noko av meg, at eg skal gjere det eine eller det andre for at eg skal få henne? Han tala som om dei med den absolutte moralen kravde å få makta over henne, så ein annan skulle få bruke henne seksuelt og når ho då vart gravid og fødde ein unge, så kunne eg komme å vaske barneræv. Dersom eg no likevel var villige til å vaske bareræv, så kunne eg få henne likevel. Påstanden og resonnementet om at eg ikkje var villig til å vaske barneræv og at eg derfor ikkje fekk meg ei kone når eg var ung, er i grunnen heilt idiotisk. Der er heilt sikker mykje anna som dei kunne bruke som påskot og forklaring på et eg ikkje fekk ei kone når eg var ung, men dette viser at poenget med den absolutte moralen var å forføre menneska slik som ved syndefallet. Om mannen let seg forsone med Gud på evangeliets grunnvoll, så tek dei kona frå han, stikk i strid med 1.Mos. 2. Dei prøvde å forføre menneska slik som ved syndefallet, slik kravde dei å få makta over kvinna og slik kravde dei å få makta over mannen også, om ho skulle verte kona hans. Og sidan mannen ikkje var villig til det, så heldt dei det for å vere hans eigen feil at ho ikkje vart kona hans. Dersom han no likevel er villig til å vende om til å vende om til dei og la dei få makta over deira liv, så skal han likevel få henne til kone. Å tale om å vere villig til å vaske barneræv, er berre eitt av mange andre moglege dumme påskot. Poenget er at dei krev å få makta over mennesket, så dei ventar seg at mannen må vende seg til dei for å få seg ei kone, som om eg må be til dei i staden for å be til Jesus, slik som eg gjorde frå eg var ung. Men det var Djevelen som forførde menneska ved syndefallet og som soleis klarde å gjere seg til denne verda sin gud, som framleis prøver å lokke og forføre menneska slik. Han brukar faktisk moralen til å freiste med, dersom eg berre er villig til å vaske barneræv, så skal eg få henne til kone likevel. Men poenget er at det er han som krev å få makta over menneska. Dette kravet er berre eitt av mange andre moglege påskot, poenget er at dersom eg går med på at han skal ha makta, så skal eg få henne til kone likevel.

Eg har ikkje verken kone eller småborn, så det er ikkje aktuelt å vaske noko barneræv. Men dette er avgudsdyrking som har ført til anna synd, hor og ureinskap. Det var motstand mot at kvinna skulle vere mannens kone i samsvar med 1.Mos.2 og det var også motstand mot at kyrkja skulle vere Kristi brud, så ho var meir som den Store Skjøkje og kvinna vart hore i staden for kone. Den Store Skjøkje gjorde seg urein med avgudsdyrkinga si og kvinna gjorde seg urein med hordomen sin. Så dette vart ikkje noko til Jesus-festival, men det vart ein korrupt skit-ræv-festival.

Fredsprisen 2014, til kamp for barns rett til utdanning og mot barnearbeid. Det lyder bra, men det er ikkje eit alternativ til Jesu evangelium!

I 2014 engasjerte Kjell Magne Bondevik seg for at Malala Yousafzai skulle få Nobels fredspris for hennar kamp for kvinners rett til utdanning og ho fekk den saman med Kailash Satyarthi for deira kamp for barns rett til utdanning og deira kamp mot barnearbeid. I den forbindelse heldt Kjell Magne Bondevik tale i Jesus Church. Men eg var der ikkje.

Det er sjølvsagt ingen av oss som er imot kvinners rett til utdanning. Eller er det kanskje ikkje det. Vel, når det kjem til det personlege plan, til kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne, så kan det verte konflikt mellom det og mange andre interesser, også utdanning. Men eg har allereie skrive mykje om korleis eg stiller meg til det. Eg har bedt Gud gje meg hjelp i form av ei kone og då gjev han meg hjelp med sin Ande og si kraft og det er viktig for meg også i min studiesituasjon.

Om den oppveksande generasjon frå utdanning, så kan det løfte heile folket opp på eit høgare utviklingstrinn. Men det spørst også kva slags utdanning dei får, er det utdanning som dei får jobbar med og som dei tener pengar på? Jesus Church driv skule for gatebarn i Uganda og her er praktisk arbeid ein del av utdanninga og det er slik at dei lærer praktisk arbeid gjennom praksis. På den filmen og/eller desse lysbileta som dei viste oss, dette dansebandet av ungdom frå denne skulen, såg det ut til at dei gjorde ein jobb som dei hadde praktisk nytte av. Det synest eg var bra. Der treng ikkje vere ein motsetnad mellom det å gjere eit fysisk arbeid og det å lære, når ein gjer eit kroppsleg arbeid, så lærer ein gjennom erfaring. Og den erfaringa er verdifull når ein skal lære realfag og tekniske fag.

Eg har høgare utdanning og det endåtil i realfag, det er ettertrakta kompetanse, eg har praktisk pedagogisk utdanning (PPU) frå Universitetet i Oslo og det har prestisje. Men det er ikkje mykje pengar eg har tent med den utdanninga. Det vart berre nokre få vikartimar når eg tok oppatt andre praksisperioda i PPU på ein ungdomsskule. Men det eg har tent pengar på, det er kroppsleg arbeid. Som gutunge hjelpte eg til med gardsarbeidet, var med på bygningsarbeid og var med på sjøen og fiske. Far min var styrmann og når han var på havet, vart gardsarbeidet krevjande for små gutar. Eg lærde av det og det kom vel med, når eg sidan kom i lønna praktisk arbeid.  Og eg heldt fram med å lære av det praktiske arbeidet eg gjorde og det er det eg har tent pengar på. I 1993/94 tok eg skipperutdanning og på seinsommaren 1999 fekk eg ein vikartur som styrmann på ein liten reketrålar.

For omlag 6 år sidan, var der ein ung mann som hadde teke doktorgrad i fysikk og som jobba som post-doc ved fysisk fakultet, som heldt foredrag om forholdet mellom skapingssoga og utviklingslæra i realistgruppa til det Kristne Skulelaget ved Universitetet i Oslo. Han talte som om det å utdanne seg var einstydande med å ete av kunnskapstreet. Det er nok den tolkinga prestane har gitt dei og det ligg i tradisjonen, som eit moralfilosofisk kunnskapssyn, menneskesyn og røyndomssyn, men det står i motsetnad både til evangelisk kristendom og eit realfagleg røyndomssyn og kunnskapssyn.

Eg reknar med at Kjell Magne Bondevik representerer det tradisjonelle, moralfilosofiske  kunnskapssynet og menneskesynet og det er det som er så misstenkeleg med hans engasjement i denne saka, med den innflytelsen og dei signala det gjev i Midtausten og i Jesus Chursh. For å seie det rett ut, så er faren den at han er ein ”Gaml-Eirik” som dårar og forfører menneska, kyrkja og menighetene slik dom ved syndefallet og det fører til åndeleg død og kan også føre til fysisk død, menneska vert lokka i døden. Etter den religiøse og moralfilosofiske tradisjonen i det gamle Hellas og det gamle Romarriket, trong menneska ei lang moralfilosofisk utdanning, for å vert så pass godtekne at dei kunne få eit ord med i laget hos dei som hadde makta gjennom religionen og i staten. Denne fredsprisen, spesielt med Bondevik som eit femte hjul på vogna, kan gje eit signal om at det er ei slik utdanning som trengst for at du skal verte godteken, for at det skal verte fred. Ja, det kan endåtil gje inntrykk av at det er ein føresetnad for at det skal verte fred, spesielt mellom jødar og arabarar og vidare mellom dei kristne og arabarane, mellom pinsevennane og arabarane, sidan Bondevik  har markert seg slik i Jesus Church.

Men dette er så visst ikkje det fredens evangelium som Jesus og disiplane hans forkynte. Eg berre siterer:

1KO 1,17 – 1KO 1,31 {GUDS VISDOM OG MENNESKEVISDOM}  Kristus sende meg ikkje ut for å døypa, men for å forkynna evangeliet, og det ikkje med talekunst og visdom, så Kristi kross ikkje skal missa si kraft. 18 For ordet om krossen er ein dårskap for dei som går fortapt, men for oss som vert frelste, er det ei Guds kraft. 19 For det står skrive:  Eg vil tyna visdomen hjå dei vise  og gjera til inkjes klokskapen hjå dei kloke. 20   Kvar er ein vismann, kvar er ein skriftlærd, kvar er ein granskar av denne verda? Har ikkje Gud synt at verdsens visdom er dårskap? 21 For då verda ikkje nytta visdomen til å læra Gud å kjenna gjennom Guds visdom, fann Gud det for godt å frelsa dei som trur, ved den dårskapen vi forkynner. 22 For jødar spør etter teikn, og grekarar søkjer visdom, 23 men vi forkynner den krossfeste Kristus. Jødar støyter seg på det, og heidningar held det for dårskap; 24 men for dei som er kalla, både jødar og grekarar, er Kristus Guds kraft og Guds visdom. 25 For Guds dårskap er visare enn visdomen åt menneska, og Guds vanmakt er sterkare enn styrken åt menneska. 26   Tenk på kven de sjølve er, brør, de som vart kalla: ikkje mange vise, menneskeleg tala, og ikkje mange mektige eller høgætta. 27 Men det som går for å vera uforstandig i verda, det valde Gud seg ut, så han kunne gjera dei vise til skammar. Det som vert rekna for veikt i verda, det valde Gud seg ut, så han kunne gjera det sterke til skammar. 28 Det som står lågt i verda, det som vert vanvørdt, det som ingen ting er, det valde Gud seg ut, så han kunne gjera til inkjes det som er noko, 29 for at ikkje noko menneske skal rosa seg for Gud. 30 De er hans verk ved Kristus Jesus, han som har vorte vår visdom frå Gud, vår rettferd, helging og utløysing, 31 så det kan vera som det står skrive: Den som rosar seg, skal rosa seg i Herren.

1KO 2,1 – 1KO 2,8 {GUDS LØYNDOM ER OPENBERRA}  Då eg kom til dykk, brør, forkynte eg ikkje Guds vitnemål med meisterskap i talekunst eller visdom. 2 For eg ville ikkje vita av noko anna hjå dykk enn Jesus Kristus og han krossfest. 3 Veik, redd og skjelvande var eg mellom dykk. 4 Og det var ikkje med overtalande argument og visdomslære eg bar fram ordet og bodskapen, men med provføring av Ande og kraft. 5 For eg ville ikkje at trua dykkar skulle byggja på menneskevisdom, men på Guds kraft. 6   Likevel forkynner vi òg ein visdom, for dei som er mogne. Det er ein visdom som ikkje høyrer denne verda til eller herrane i denne verda, dei som går til grunne. 7 Nei, vi talar Guds visdom, som er ein løyndom; han var duld, men før tidene tok til, hadde Gud fastsett at den skulle føra oss fram til herlegdomen. 8 Denne visdomen har ingen av herrane i verda kjent til. Hadde dei kjent han, hadde dei ikkje krossfest herlegdomens Herre.

EFE 2,11 – EFE 2,22 {KRISTUS SAMEINAR HEIDNINGAR OG JØDAR}  De var ein gong heidningar og vart kalla uomskorne av dei som kallast dei omskorne, dei som er omskorne på kroppen av menneskehand. 12 Kom i hug at de den gongen var utan Kristus, utestengde frå borgarrett i Israel, utan del i paktene og lovnaden og difor utan von og utan Gud i verda. 13 Men no, i Kristus Jesus, er de som før var langt borte, komne nær ved Kristi blod. 14 For han er vår fred, han som gjorde dei to til eitt og reiv ned det gjerdet som skilde, fiendskapen. [det gjerdet som skilde: I templet i Jerusalem var det ein mur mellom føregarden åt heidningane og det indre tempelområdet.] 15 Då han gav sin lekam, avlyste han lova med hennar bod og føresegner. Såleis skulle han gjera fred og skapa dei to til eitt nytt menneske. 16 I ein lekam skulle han forsona dei begge med Gud då han døydde på krossen og der gjorde ende på fiendskapen. 17 Og han kom og forkynte den gode bodskapen om fred for dykk som var langt borte, og fred for dei som var nær. 18 Ved han har vi begge tilgjenge til Faderen i ein Ande. 19 Så er de ikkje lenger framande og utlendingar, men de er borgarar saman med dei heilage og høyrer Guds husfolk til. 20 De er oppbygde på apostel- og profetgrunnvollen, men hjørnesteinen er Kristus Jesus sjølv. 21 Han held heile bygningen saman, så han i Herren veks til eit heilagt tempel, 22 og ved han vert de òg bygde opp til ein bustad for Gud i Anden.

KOL 2,6 – KOL 2,15 {KRISTI FULLNAD OG DÅPEN}  De har teke imot Kristus Jesus som Herre; så må de òg leva i han. 7 Ver rotfeste i han og oppbygde på han! Stå faste i trua så som de har lært, rike på takk til Gud! 8 Sjå til at ingen får fanga dykk med visdomslære og tom dåring som kviler på menneskelege tradisjonar og kjem frå grunnkreftene i verda, og ikkje frå Kristus. [grunnkreftene i verda: -> Gal 4, 3.] 9 For i han bur heile guddomens fullnad lekamleg, 10 og i Kristus, som er hovud for alle makter og herredøme, har de òg fått del i denne fullnad. 11 I han vart de òg omskorne, ikkje med ei omskjering som er gjord med hender, men med Kristi omskjering, då de la av den lekamen som er under synda. 12 For i dåpen vart de gravlagde med han; der vart de òg oppreiste med han, ved trua på Guds kraft, som reiste Kristus opp frå dei døde. 13 De var døde på grunn av syndene dykkar, uomskorne som de var med dykkar vonde natur. Men han gjorde dykk levande saman med Kristus, med di han tilgav oss alle våre synder. 14 Og han strauk ut skuldbrevet mot oss, det som var skrive med lovbod og gjekk oss imot; han tok det bort då han nagla det til krossen. 15 Han avvæpna maktene og herredøma og stelte dei fram til spott og spe då han synte seg som sigerherre over dei på krossen.

Eg var ikkje på det møtet, det engasjerte meg ikkje, eg hadde nok med mi eiga sak, eg føte eg måtte avgrense meg. No har eg skrive litt om det likevel, men på den måten at eg nyttar høvet til å forkynne Guds Ord i den aktuelle saka. Men eg hadde lagt fram mi sak og venta respons på det. Så spørst det om dette var responsen, som om kvinners rett til utdanning  no vart brukt som  argumentet mot  at ho Virtuella skulle komme på møte i kyrkjelyden og som argument mot at eg skulle få meg ei kone. I så fall har han heilt klart avslørt seg som ein forførar.

Eg har skrive mykje om at ho Virtuella vart forførd slik som ved syndefallet. Då er der også nokon som forfører. Eg har lagt fram mi sak for Kristus og for hans kyrkjelyd og han svarar meg og eg forstår det slik at han kallar henne til seg og til sin kyrkjelyd og eg ventar meg den responsen at ho seier ja til hans kall og kjem til han og til hans kyrkjelyd.

”Jesus-kvinner”! Men det er noko som ikkje stemmer!

I tilknyting til Jesus Church er der ein kvinne-organisasjon som kallar seg ”Jesus kvinner” og den ber preg av kvinnefrigjeringa. Kona til hovudpastoren, Anne Christiansen, er medpastor og engasjerer seg der, nokre av dei kvinnene som var med å leia lovsongen engasjerte seg også der. Og lovsongen i Jesus Church var herleg, eg har sans for moderne rytme og eg syntest det klang godt, dansen liket eg også.

Men eg syntest dei la litt for stor vekt på å få inn pengar gjennom kollekten og bruke mykje pengar på dyrt media-utstyr. I kyrkja kalla dei innsamling av pengar for ofring. Men Gud vil ikkje fyrst og fremst ha pengane våre, han vil fyrst og fremst ha oss menneske som han har skapt i si likning, han vil at vi skal bere fram lekamen som eit levande heilagt offer til behag for han. Og så at vi ofrar lovprising til han. Det er det daglege offeret. Han vil at vi skal gje heile våre liv til han og så handlar det meir om at han vil gje oss noko, han vil velsigne oss, utruste oss og bruke oss og då handlar det meir om at det er han som gjer sitt verk i oss og gjennom oss enn at vi skal gjere  noko. Det er berre å kaste seg ut i nådestraumen å ta imot, for det er ikkje av gjerningar eg får det, men eg får det som er meg gitt av berre nåde. Så det handlar meir om at vi skal ta imot av berre nåde og la han gjere sitt verk med oss, enn at vi skal gje og vi skal prestere.

Eg tek det som svar på mi bøn om å få hjelp i form av ei kone også, eg skal berre heilhjarta halde meg til han, så gjev han meg hjelp med sin Ande og si kraft. Og slik gjev han meg hjelp i form av ei kone. Men i den fysiske realiteten har det enno ikkje vorte noko av, så det er noko som ikkje stemmer. Det passar ikkje inn i forsamlinga av dei heilage og det stemmer ikkje med lovprisinga.

På møtet i Maranatha 25.10.2015 vart det talt om dansen rundt gullkalven, Josva og Moses høyrde lyden og Josva lurte på kva det var for slags ståk. Det var noko som ikkje stemte. I slutten av møtet kom der ein bodskap der Jesus sa at eg skal vere våken og lydhøyr og høyre kva Anden talar til meg i denne tida. Og når der er noko som ikkje stemmer, så skal eg søke inn til han, så vil han openberre for meg kva det er for noko. Det får meg til å tenke på at Jesus sa ved nattverden at ein av dei kom til å svike han, då lente Johannes seg inn til han og spurde kven det var. Det var Judas. Det var han som hadde pengepungen og han stal av den. Han trudde ikkje på Jesus, så dei verdslege verdiane var så mykje meir verd for han at han selde Jesus for 30 sølvpengar. Det kan hende der er noko som på liknande vis ikkje stemmer og eg skal søke inn til Jesus, så vil han openberre det for meg.

Eg vil også samanlikne det med Johannes som vart ståande ved Jesu kors saman med Maria, Jesu mor. Han kalla seg den disippelen som Jesus elska. Til samanlikning skal eg søke inn til Jesus også på den måten at eg vert ståande ved hans kors, i erkjenning av at han elska meg og døde i staden for meg. Eg får merke at der er sterke krefter som vil prøve å rydje meg vekk, men Jesus gav meg sin Ande og han skal tyne den Lovlause med pusten frå sin munn (2.Tess.2).

Den Store Skjøkje hadde ikkje Kristus som Herre, men ho dreiv hor med kongane rundt om på jorda og tente seg rik på det. Den verdslege rikdomen var hennar lyst. Når lysta på verdsleg rikdom soleis vert religion, då vert det gjerne kalla ”dansen rundt gullkalven”. Det var avgudsdyrking og Gud gjorde henne til ein bustad for vonde ånder. Eg har hevda at kvinnerørsla er prega av religionen til den Store Skjøkje og så kan eg lure på om der er slike innslag i Jesus Kvinner også. Men kvinnerørsla er ei brei rørsle og ein kvinne-organisasjon som Jesus Kvinner har sin eigen identitet, den treng ikkje ha innslag av den avgudsdyrkinga, den kan halde seg til læra til Jesus og apostlane. Namnet tyder på at dei vil leve for Jesus uansett, same enten dei gifter seg eller ikkje. Kanskje nokre av dei følgjer Paulus sitt råd om å ikkje gifte seg, for å innvie seg og leve dess meir for Jesus, til samanlikning med katolske nonner. Men så kjem menn frå Livets Ord i Sverige og får dei til å engasjere seg moralfilosofisk og Kjell Magne Bondevik kjem og får dei til å engasjere seg politisk, så det kjem i staden for både Kristus og mannen. Så verdslege, materielle behov kjem i staden for både Kristus og ektemann og det vert det gjort moral, religion og politikk utav. Då blir det religionen til den Store Skjøkje.

Kvinna som innleia møtet i Maranatha 25.10.2015. fortalde at i ein kyrkjelyd vart det avslørt at ein mann hadde missbrukt dottera si seksuelt over lengre tid. I nokre kyrkjelydar var der komen inn menn som prøvde å lokke til seg unge gutar, for å bruke dei seksuelt. Så minna ho om det som er fortalt i Apostelgjerningane om eit ektepar som laug for Peter og det gjekk dei ikkje vel.

APG 5,1 – APG 5,11 {ANANIAS OG SAFFIRA}  Ein mann som heitte Ananias, og Saffira, kona hans, selde ein eigedom. 2 Men han gøymde unna noko av pengane, og det visste kona om; det han la fram for apostlane, var berre ein del av summen. 3 Då sa Peter: “Ananias, kvifor har Satan fylt hjarta ditt, så du laug for Den Heilage Ande og heldt att noko av det du fekk for jorda di? 4 Kunne du ikkje ha halde på jorda di? Ho var då di. Og når du så hadde selt, rådde du ikkje sjølv over pengane? Korleis kunne du finna på å gjera dette? Det er ikkje menneske du har loge for, men Gud.” 5 Då Ananias høyrde det, seig han saman og døydde. Og det kom redsle over alle som høyrde om det. 6 Nokre unge menn kom og sveipte inn liket. Så bar dei han ut og gravla han. 7   Ikring tre timar seinare kom kona hans inn; ho visste ikkje kva som hadde hendt. 8 Peter spurde henne: “Var dette alt de fekk for jorda?” “Ja,” svara ho, “det var alt.” 9 Då sa Peter til henne: “Korleis kunne de verta samde om å freista Herrens Ande? Høyr, utanfor døra kjem dei som har gravlagt mannen din, og no skal dei bera deg ut.” 10 Og straks seig ho saman ved føtene hans og døydde. Dei unge mennene kom inn og fann henne livlaus, og dei bar henne ut og gravla henne attmed mannen hennar. 11 Og det kom stor otte over heile kyrkjelyden og alle som høyrde om det.

Dette gjaldt pengar. Den store synda desse gjorde var ikkje at dei gav for lite, det var deira eigedom  og dei kunne gje så mykje som dei ville, men den store synda var at dei laug om kor mykje dei gav, dei gav noko av det, men sa at dei gav alt.

Men eigentleg er det ikkje fyrst og fremst pengane våre Gud vil ha, men han vil ha menneska som han har skapt i si likning. Han frelser oss, så vi skal tilhøyre han og han vil at vi skal bere fram lekamen som eit levande, heilagt offer til hans behag. Og han skapte kvinna av mannens sidebein, så dei skulle vere eitt kjøt, ein lekam, så ho skulle vere ei hjelp som høvde for han. Så når vi ber fram lekamen som eit levande heilagt offer til behag for Gud, så gjeld det kjærleikforholdet mellom mann og  kvinne også. Slik skal vi få gje han heile vårt liv og det er av hans nåde. Bodskapen 27.9.2015:

Min nåde er nok for deg. Det var derfor eg steig ned, for å løfte deg opp. Og eg har gjort det fullkome og ferdig. Du kan få legge heile ditt liv i mine armar og eg skal bere deg inn til dei evige bustadar som eg har bygt og gjort klar for deg. Mitt blod er nok for tid og for æve. Det dekker di fortid, di notid og di framtid. Du kan få lov til å rope på mitt namn, vedkjenne det og proklamere det. Og du skal få oppleve, at du er verna, du lever bevara av meg, alle dagar inntil verda sin ende. Halleluja.

Ja, eg tok imot han som min frelsar og Herre når eg var ung og sidan har eg bedt han frelse menneska og gje meg ei frelst kvinne til kone og han har svart meg positivt på det heile tida, ho er inkludert i det fullførde frelseverket. Men der er som sagt noko som ikkje stemmer, for ho er ikkje her fysisk ved sida av meg, verken heime eller i kyrkjelyden. Så spørst det om det har seg slik at der er nokon som lyg, til samanlikning med Ananias og Safira, dei sa at dei hadde gjeve alt dei fekk for garden, men eigentleg gøymde dei unna noko av pengane. Dei seier at dei gjev seg til Gud, men eigenleg ber dei ikkje fram lekamen som eit levande heilagt offer til velbehag for han likevel. I staden gøymer dei seg vekk til samanlikning med Adam og Eva etter syndefallet.

Eigentleg krev dei at eg skal rydjast bort og at det daglege offeret skal rydjast bort. Men Kristus er trufast mot meg, Herren er Anden og der Herrens Ande er, der er det fridom. Når dei krev at eg skal rydjast bort og at det daglege offeret skal rydjast bort, så heng det saman med at dei krev at Herren skal rydjast bort og slik banar dei veg for den Lovlause. Men Kristus døde i staden for meg og han skal tyne den Lovlause med pusten frå sin munn (2.Tess.2).

Dei forfører kvinna bort frå Kristus og mannen, til å engasjere seg moralfilosofisk og politisk i staden for å leve for Kristus og vere ei hjelp for mannen. Korleis går det då med politikken? Krf vert som ei kyrkje som har erstatta sine behov for den åndelege velsignings som Gud gjev oss i Kristus, med behov for verdsleg rikdom og som ei kvinne som har erstatta sine behov for mann med verdsleg rikdom. For det er moralfilosofien som dei er forførde av. Krf vert som ei hore som ikkje veit om ho skal gå til høgre eller venstre med sine behov for verdsleg rikdom og makt, men ho er ikkje heilt klar over at eigentleg er det med hennar behov for mann. Ho veit ikkje heilt kvar ho skal gå å gjere av skitræva si. Og det til tross for at pinsekyrkja Filadelfia i Oslo, vert kalla Krf si høgborg.

Betre menneske?

Bibelen seier at Gud skapte alle ting og han såg at det var godt og velsigna både dyr og menneske.

1MO 1,21 – 1MO 1,31 Så skapte Gud dei store sjødyra og alt liv som det yr og kryr av i vatnet, kvart etter sitt slag, og alle dyr som har venger å flyga med, kvart etter sitt slag. Og Gud såg at det var godt. 22 Han velsigna dei og sa: “De skal veksa og aukast og fylla vatnet i havet, og fuglane skal aukast på jorda!” 23 Og det vart kveld, og det vart morgon, femte dagen. 24   Då sa Gud: “Jorda skal la alle slag levande skapningar gå fram, fe, kryp og villdyr, kvar etter sitt slag.” Og det vart så. 25 Gud skapte alle slag ville dyr og alle slag fe og krypet på marka av alle slag. Og Gud såg at det var godt. 26   Då sa Gud: “Lat oss skapa menneske i vårt bilete, i vår likning! Dei skal råda over fiskane i havet og fuglane under himmelen, over feet og alle villdyra og alt krypet som krælar på jorda.” 27 Så skapte Gud mennesket i sitt bilete, i Guds bilete skapte han det, til mann og kvinne skapte han dei. 28 Og Gud velsigna dei og sa til dei: “De skal veksa og aukast, fylla jorda og leggja henne under dykk. De skal råda over fiskane i havet og fuglane under himmelen og alle dyr som det kryr av på jorda!” 29 Og Gud sa: “Sjå, eg gjev dykk alle planter som set frø, så mange som finst på jorda, og alle tre som ber frukt med frø i. Dei skal vera til føde for dykk. 30 Og alle dyr på jorda, alle fuglar under himmelen og alt som kryp på jorda, alt som har livsande i seg, gjev eg alle dei grøne plantene til føde.” Og det vart så. 31 Og Gud skoda alt det han hadde gjort, og sjå, det var overlag godt. Og det vart kveld, og det vart morgon, sjette dagen.

1MO 2,1 – 1MO 2,3   Såleis vart himmelen og jorda fullførte med heile sin hær. 2 Den sjuande dagen hadde Gud fullført heile sitt verk. Så kvilte Gud den sjuande dagen etter at han hadde gjort alt dette. 3 Og Gud velsigna den sjuande dagen og lyste han heilag. For den dagen kvilte Gud etter det verk han hadde gjort då han skapte.

Men han sa til menneska at dei skulle ikkje ete av kunnskapstreet, for då skulle dei døy. Men ormen var sløgare enn dei andre villdyra og klarde å lokke kvinna til å ete av kunnskapstreet og ho gav mannen sin med seg og han også åt av det. Kvinna vart lokka med at dersom dei åt av kunnskapstreet, så skulle dei verte liksom Gud og kjenna godt og vondt, det er religiøs stolthet.  Slik kom synda inn i verda og slik vart den vonde menneskenaturen vekt. Men Bibelen lærer oss tvert om å audmjuke oss for Gud og be om nåde, dei stålte står han imot, men dei audmjuke gjev han nåde. Kristus døde i staden for oss, tek vi imot nåden i Kristus, skal vi sjå oss som krossfesta med han og døde med han, for han er den siste Adam, som for oss har vorte ei livgjevande ånd, han er den nye naturen og det nye livet som Gud gjev oss frå himmelen av berre nåde.

Slik er det logiske resonnementet. Likevel talar kristne om at dei har ein vond menneskenatur, men då må det sjåast i denne samanhengen, at slik er det logiske resonnementet, vi treng framleis å audmjuke oss for Gud og ta imot hans nåde til oss i Kristus Jesus. Bibelen lærer oss at vi skal ikkje sjå på oss sjølve, vi skal ikkje sjå på den gamle vonde menneskenaturen, vi skal ikkje sjå på verda, vi skal ikkje sjå oss ikring, men vi skal sjå på han, for han er vår frelsar og Herre, han er den levande som gjev oss ånd og liv og set oss fri.

Vi veit at det same argumentet brukt til å resonnere på ein annan måte, som fører fram til ein annan konklusjon og det er forføringa slik som ved syndefallet, det fører til avgudsdyrking og slik strir den gamle, vonde naturen mot den nye. Eg kan godt tenke meg at det er ein slik argumentasjon Paulus omtalar som ein Satans engel.

2KO 12,1 – 2KO 12,10 {SYNER OG OPENBERRINGAR}  Eg må rosa meg, endå det ikkje tener til noko. Og no kjem eg til syner og openberringar eg har fått frå Herren. 2 Eg veit om eit menneske i Kristus, ein som for fjorten år sidan vart rykt inn i den tredje himmel – om han var i lekamen eller utanfor lekamen, veit eg ikkje, Gud veit det. 3 Og eg veit at denne mannen vart rykt inn i Paradis – om han var i lekamen eller utanfor lekamen, veit eg ikkje, Gud veit det – 4 og der fekk han høyra useielege ord, som eit menneske ikkje har lov til å tala. 5 Denne mannen vil eg rosa meg av, men av meg sjølv vil eg ikkje rosa meg, utan av mi vanmakt. 6 Men om eg ville rosa meg, så var eg ikkje frå vitet, for eg kom til å seia sanninga. Men eg lèt det vera, for eg vil ikkje at nokon skal gjera seg større tankar om meg enn dei han får når han ser og høyrer meg. 7 Og for at eg ikkje skal gjera meg stor av dei høge openberringane, har eg fått ein torn i kroppen, ein Satans engel som skal slå meg, så eg ikkje skal verta hovmodig. 8 Om denne bad eg Herren tre gonger at han måtte vika frå meg. 9 Men Herren sa til meg: “Min nåde er nok for deg, for mi kraft vert fullenda i vanmakt.” Difor vil eg helst rosa meg av mi vanmakt, så Kristi kraft kan bu i meg. 10 Og difor er eg, for Kristi skuld, ved godt mot i vanmakt, i hard medferd, i naud, i forfylging, i trengsler. For når eg er veik, då er eg sterk.

Ein mann vil gjerne vere best mogleg med tanke på å få seg ei best mogleg kone og ei kvinne vil gjerne vere best mogleg med tanke på å få seg ein best mogleg mann. Det er naturleg. Men Jesus sa til oss at vi skal ikkje prøve å verte betre som mann eller kvinne, vi skal berre lengte etter han som gjev liv, bodskap i dFEF i M40, 12.2.2015:

Du har høyrt min bodskap år etter år, ja, gjennom eit langt liv har du fått høyre at det er nok nåde. Ja, min nåde er deg nok og mi kraft fullendast i vanmakt. Det beste livet kan gje deg, får du gratis, rennande vatn, lufta du trekker inn, surstoffet du da får, og du får av meg nåde gratis. Eg døde for alle synder, for alle dine synder, for nasjonane sine synder. Og den dagen eg skal dømme nasjonane, så ver nøye med at du finst på rett stad og at du tidleg kom inn i nåden som einskildperson. Ver merksam på at når eg gjev liv, så gjev eg eit liv som held, legg merke til at når eg seier at mi kraft skal fullendast i vanmakt, så spelar det inga rolle korleis du føler deg, korleis du er og kva du har opplevd i livet i fortida, for eg vil vende ditt ansikt til framtida. Og eg vil la deg vandre med min nåde på ein slik sterk måte at kvart einaste menneska som kjem i berøring med deg, vil sjå meg gjennom deg. Du skal ikkje leite etter å verte betre som menneske, du skal ikkje lengte etter å verte perfekt som mann og kvinne. Du skal berre lengte etter meg, eg som gjev liv og let deg få moglegheita til å gløyme det som er bak og strekke deg ut etter det som er framanfor, og jage mot målet, for målet vinkar deg så nær no og tida heretter er kort. Og som eg er, vil eg at du skal vere i denne verda. Eg vil at min bodskap til deg om total frigjering skal resultere i at du gjer deg laus banda om din hals, du fanga Sions dotter. Og at du synger da kongebodet kom at vi kunne vende om, då vart hjerta sett i brann. Eg vil bruke alt kva du har høyrt og alt kva du har lært og alt kva du har sett på ein rett måte for framtida og la deg få oppleve at ditt hus vert forandra og forvandla, dine barn skal verte frelst, din ektefelle skal verte frelst, du sjølv skal få eit møte med meg som forandrar deg for tid og æve. Og hugs at tida heretter er kort og det hastar for deg å få eit nytt møte med meg, seier Herren. 

Du leser mitt ord og du vil finne ved tre høve så gret eg, på same måte gret eg over mitt namn i dag. Eg gret over den synd og den umoral som er til, eg gret over at mine barn gøymer seg, dei har fått nåde så det rekker for mange. Eg gret når eg ser ut over det nærmiljøet du beveger deg i. Alle dei som ropar og lengtar etter livsforvandling og forandring. Kvar er du i dette?  Eg lengtar å sjå deg på kne med menn og kvinner som eg døde for. Min nåde er deg nok og eg har gjort deg levande med meg. Eg herleggjorde min Far her nede og eg vil at du også skal vere med i det koret, å herleggjere min Far. Dette er din dag, eg har bestemt at dine steg skulle gå hit i kveld, seier Herren, og det er din dag, det er di moglegheit, det er deg som skal få det du lengtar etter, ikkje sidemannen, ikkje ektefellen, ikkje barna dine, ikkje foreldra dine, det er deg eg kallar ut ifrå mørket i kveld, seier Herren.

Her ser vi at hans nåde til det einskilde mennesket heng saman med hans nåde til nasjonane. Han kalla Sions dotter til å frigjere seg frå banda om halsen, det hasta for henne å få eit nytt møte med han. Og det er heilt tydeleg at han talte til menneske som hadde vore under evangelisk forkynning i lang tid, men som likevel gøymde seg vekk, men han kalla dei ut ifrå mørket. Og eg lurer framleis på kor mange det var her som oppfatta og forstod kva som vart sagt.

MTT 25,31 – MTT 25,46 {DOMEN}  Men når Menneskesonen kjem i sin herlegdom og alle englane med han, då skal han sitja på kongsstolen sin i herlegdom. 32 Alle folkeslag skal samlast framfor han, og han skal skilja dei frå kvarandre, som ein gjætar skil sauene frå geitene, 33 og setja sauene på si høgre side, og geitene på si venstre. 34   Så skal kongen seia til dei på høgre sida: “Kom hit, de velsigna borna åt Far min, og ta i eige det riket som er etla åt dykk frå verda vart grunnlagd. 35 For eg var svolten, og de gav meg mat; eg var tyrst, og de gav meg drikke; eg var framand, og de tok imot meg; 36 eg var utan klede, og de kledde meg; eg var sjuk, og de såg om meg; eg var i fengsel, og de vitja meg.” 37 Då skal dei rettferdige svara: “Herre, når såg vi deg svolten og gav deg mat, eller tyrst og gav deg drikke? 38 Når såg vi deg framand og tok imot deg, eller utan klede og kledde deg? 39 Og når såg vi deg sjuk eller i fengsel og kom til deg?” 40 Men kongen skal svara dei: “Sanneleg, det seier eg dykk: Det de gjorde mot ein av desse minste brørne mine, det gjorde de mot meg.” 41   Så skal han seia til dei på venstre sida: “Gå bort frå meg, de bannstøytte, til den evige elden som er laga til åt djevelen og englane hans. 42 For eg var svolten, men de gav meg ikkje mat; eg var tyrst, men de gav meg ikkje drikke; 43 eg var framand, men de tok ikkje imot meg; eg var utan klede, men de kledde meg ikkje; eg var sjuk og i fengsel, men de såg ikkje om meg.” 44 Då skal dei svara: “Herre, når såg vi deg svolten eller tyrst eller framand eller utan klede eller sjuk eller i fengsel utan å hjelpa deg?” 45 Men han skal svara dei: “Sanneleg, det seier eg dykk: Det de ikkje gjorde mot ein av desse minste, det har de heller ikkje gjort mot meg.” 46 Så skal dei gå bort til evig straff, men dei rettferdige til evig liv.

Når eg gjekk på gymnaset og merka at eg byrja å verte forelska i henne Virtuella bad eg til Gud over det og fekk ei ny fylde av den Heilage Ande, eg fekk oppleve at vona om Guds herlegdom gjorde oss ikkje til skamme, for Guds kjærleik er utrend i våre hjarte ved den Heilage Ande som er oss gitt. Ho var fødd av Anden og det som er født av Anden er ånd. Ho levde i eit kjærleiksforhold til Kristus, og stunda etter hans kjærleik, som hans brud og i eit kjærleiksforhold til Faderen, som hans barn og stunda etter hans kjærleik og omsorg. Eg meinte at det gjorde ho rett i. Men ho fall ifrå.

Alle som tok imot Jesus gav han rett til å verte Guds born, fødde av vatn og Ande og det som er født av Anden er ånd. Gud er ånd og Gud er kjærleik og dei som er fødde av han har den eigenskapen at dei elskar. Det gjer dei i kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne også, men det er på den måten at vi ser på Kristus, han som er den siste Adam, som for oss har vorte ei livgjevande ånd. I ordet om korset har vi funne den ekte kjærleiken, kjærleiken frå Gud, bodskap 12.2.2015:

Tyding av tungetale ved ei kvinne, dette er vanskeleg å høyre, det eg blir usikker på, set eg i parentes:

(eg vil de skal vite at?) med evig kjærleik har eg elska dykk.  Denne kjærleik som eg har utgytt på Golgata kors, då eg døde for kvar einaste ein, denne kjærleiken vil eg skal vere mellom dykk. For det største av alt er kjærleiken. Derfor mine barn, vil eg de skal forstå at den kjærleiken (som de) lengtar etter, den har de i meg. For utan meg kan de ingen ting gjere. Det er eg, det er eg som er kjærleiken, det er eg som gjev kjærleiken. Ja, de kan ingen ting gjere av dykk sjølve. De kan ikkje ha denne kjærleiken eller produsere den sjølve. Men når de ser på meg, når de er i meg  …… 

Kjærleiken overvinner alt, kjærleiken løyner ei mangfald av synder, (kjærleiken er det største). Derfor mine barn, søk inn til meg, søk inn i Ordet, der som eg er, der skal de få sjå kva ekte kjærleik er. Derfor mine barn, fryd og gled dykk over at de har funne den ekte kjærleiken. De har funne meg og når de har meg, så har de alt de treng, for tid og (æve).

Jesus sende meg til Oslo med ein frigjerande bodskap og ein bodskap om gjenoppretting og eg forstår det slik at han ville frelse henne Virtuella og setje henne fri, reinse henne oppatt i sitt blod og fylle henne med den Heilage Ande på nytt, så ho kjem inn att i dette kjærleiksforholdet til Faderen og Sonen, så ho som Kristi brud stundar etter hans kjærleik og omsorg og ho som Guds barn stundar etter Faderens kjærleik og omsorg. Eg meinar at det gjer ho rett i, for Gud elskar oss i Kristus, det er sannt og rett. Kristus er den siste Adam, som for oss har vorte ei livgjevande ånd, vi skal berre lengte etter han som gjev oss liv.

Jødane sin frigjerings-kamp i den syriske tida, leia av Maccabearane. Avtale med romarane og sjølvstende. Men kva gjekk gale?

Første Maccabear-bok.

Første Maccabearbok er eit historisk dokument der det først vert fortalt om Aleksander den Store, at han delte riket sitt i fire. Eitt av desse rika var Tyrkia/Syria, der Antiokus 4. Epifanes kom til makta i det 137 året av ”Selevkid-herredømet”  (1Macc.1,1-10). I 169 f.Kr. plyndra han jødane sitt tempel og laga blodbad i Jerusalem. To år seinare sende han ein skattefut til byen, han talte fred, men var full av svik, han plyndra og drap og sette fyr på byen. Kvinner born og buskap vart bortførde. Davids-byen vart gjort om til ei borg som vart ein trussel mot byen og eit bakhald mot heilagdomen og ein trussel mot folket, dei utøste uskyldig blod omkring heilagdomen og vanhelga den heilage staden (1.Macc.1,29-32).

Antiokus gav ordre om at alle skulle vere eitt folk, med hans religion og dei som ikkje lydde den ordren, skulle hendrettast. Og så vart den øydande styggedomen sett opp, 1.Macc.1,41-62:

Ett rike – ett folk – én tro

41 Kong Antiokos sendte ut en forordning til hele sitt rike om at alle skulle være ett folk, 42 og at hver og en skulle oppgi sine egne seder og skikker. Alle de hedenske folkeslagene rettet seg etter kongens ord; 43 endog mange i Israel syntes godt om hans gudsdyrkelse og begynte å ofre til avgudsbildene og vanhellige sabbaten.

44 Til Jerusalem og byene i Judea lot kongen dessuten sendemenn bringe brev med påbud om at folket skulle følge skikker og forskrifter som var fremmede for landet. 45 Det ble forbudt å ofre brennoffer, slaktoffer og drikkoffer i templet; sabbater og festdager skulle vanhelliges, 46 templet og dets hellige tjenere skulle gjøres urene. 47 De skulle anlegge offeraltere, hellige lunder og avgudstempler, og ofre svinekjøtt og andre urene dyr. 48 De skulle la være å omskjære sine sønner, og de skulle gjøre seg urene med styggedommen fra alt som var vanhellig, 49 så de glemte loven og opphevet alle bud. 50 Den som ikke adlød kongens ord, skulle straffes med døden.

51 Slik var forordningene som kongen lot utstede for hele riket. Han satte oppsynsmenn over hele folket, og befalte byene i Judea å ofre, by for by. 52 Mange av folket sviktet loven. De flokket seg om disse oppsynsmennene og gjorde det som ondt var i landet. 53 Men israelittene ble drevet til å søke skjul hvor som helst de kunne finne et tilfluktssted.

Avgudsdyrkelse i Guds tempel (167 f.Kr.)

54 Den 15. kislev i året 145 ble den ødeleggende styggedom reist på brennofferalteret. I byene rundt omkring i Judea reiste de avgudsaltere, 55 og ved husdørene og på gatene ofret de røkelse. 56 Lovbøkene som de fant, rev de i stykker og brente opp. 57 Og dersom de kom over noen som hadde en paktsbok, eller som holdt seg til loven, ble han dømt til døden etter kongens forordning. 58 Slik fór de fram med makt i måned etter måned mot de israelittene som ble pågrepet i byene.

59 På den tjuefemte dagen i måneden ofret de på avgudsalteret som var oppført over brennofferalteret. 60 De kvinner som hadde latt barna sine omskjære, ble drept, slik det var påbudt, 61 og spedbarna deres ble hengt etter halsen på mødrene. Også familiene deres og de som hadde utført omskjærelsen, ble drept.

62 Likevel fikk mange i Israel kraft til å stå imot, fast bestemt på ikke å spise noe urent. 63 De foretrakk å dø fremfor å spise uren mat og å vanhellige den hellige pakt; og dø måtte de. 64 En veldig vrede kom over Israel.

Mattatja, sønene og frendane hans gjorde motstand og rømde til fjells. Mange for ut i øydemarka. Kongen menn for etter dei og kom over ei gruppe på 1000, dei nekta å overgje seg og vart angripen, dei ville berre halde kviledagen heilag og gjorde ikkje motstand, så dei vart massakrerte 2.Macc.1,2-41.

Dei ville halde kviledagen heilag, ja, men dei var vel ikkje komne inn til Guds kvile likevel då? Her måtte det tydelegvis gjerast ein jobb og det med våpen i hand. Mattatja fekk med seg sønene sine og andre jødar i ein væpna frigjeringskamp og når det gjekk mot slutten med han, gav han sønene sine oppdraget med å føre kampen vidare.

Frigjøringskampen tar form

42 På denne tiden slo en gruppe hasideere seg i lag med dem, djerve krigere av Israel, som alle var innstilt på å kjempe for loven. 43 Også alle de andre som var på flukt fra forfølgelsene, sluttet seg til dem og styrket rekkene. 44 Slik fikk de etter hvert samlet en hær. De slo syndere i sin harme og lovbrytere i sin vrede; og de som slapp unna, flyktet til hedningfolkene for å berge livet.

45 Mattatja og vennene hans drog rundt i landet, rev ned avgudsalterne, 46 og omskar med tvang alle uomskårne smågutter som de kom over innenfor Israels grenser. 47 De jaget de overmodige på flukt og hadde stor fremgang med oppgaven de hadde satt seg fore. 48 Slik vernet de loven mot angrepene fra fremmede folk og konger og lot ikke den ugudelige tyrannen få briske seg.

Mattatja dør

49 Da det led mot den tid da Mattatja skulle dø, sa han til sønnene sine:

«Nå er det overmot og undertrykkelse som rår,

en undergangstid full av fryktelig vrede.

50 Derfor, barn, vis brennende iver for loven,

sett livet inn for våre fedres pakt.

51 Kom i hu hva fedrene gjorde i sine slektledd,

så skal også dere vinne stor ære og evig ry.

52 Stod ikke Abraham fast i troen da han ble satt på prøve,

så Herren regnet ham som rettferdig?

53 Josef holdt budet i trengselstiden,

og han ble herre over Egypt.

54 Pinhas, vår far, viste brennende iver for Herren,

derfor fikk han en evig rett til prestedømmet.

55 Josva gjorde som Herren bød;

derfor ble han dommer i Israel.

56 Kaleb bar fram et vitnesbyrd i forsamlingen;

derfor fikk han arv i landet.

57 David var en from mann;

derfor fikk han som arv en kongetrone til evig tid.

58 Elia viste en brennende iver for loven;

derfor ble han tatt opp til himmelen.

59 Hananja, Asarja og Misja’el satte sin lit til Herren

og ble reddet ut av ilden.

60 Daniel var uten skyld;

derfor ble han frelst fra løvenes gap.

61 Slik kan dere tenke på slekt etter slekt:

Ingen som setter sitt håp til Herren, skal mangle styrke.

62 Vær ikke redd for en ugudelig manns ord;

for hans herlighet skal bli til møkk og mark.

63 I dag blir han opphøyd,

i morgen er han ikke å finne;

for han er blitt til jord igjen,

og det er forbi med hans planer.

64 Derfor, mine barn, vær sterke og modige; lev etter loven;

for ved det skal dere arve herlighet.

65 Her står deres bror Simeon. Jeg vet at han er en som gir kloke råd. Ham skal dere alltid høre på; han skal være som en far for dere. 66 Juda Makkabi har vært en djerv kriger helt fra ungdommen av; han skal overta som hærfører og lede krigen mot folkene. 67 Dere skal samle om dere alle som holder loven, og ta hevn for uretten mot deres folk. 68 Gi hedningene igjen for det de har gjort, og hold fast ved det som er foreskrevet i loven!»

69 Så velsignet han dem, og han gikk til sine fedre. 70 Mattatja døde i året 146. Han ble gravlagt i familiegraven i Mode’in, og hele Israel holdt en stor dødsklage over ham.

Juda vart kalla Makkabe og dei vart kalla Makkabearbrørne. Dei visste at Gud hadde hjelpt forfedrane deira til sigrar over større hærar og slik sette dei si tru og tillit til han no også og jammen sende dei langt større hærar på flukt no igjen. Dei reinsa tempelet, men då gjekk nabofolka deira til strid mot jødar, men Juda og hæren hans gjekk til motangrep og berga mange av dei.

Kong Antiokus visste at der var store rikdommar i Persar-byen Elyam’is og prøvde å ta den, men klarde det ikkje. Så fekk han melding om at hæren hans leid nederlag mot Jerusalem også. Det svartaste tungsinn kom over han, han vart sjuk og forstod at det gjekk mot slutten med han og han forstod at det var på grunn av det vonde han gjorde i Jerusalem når han tok sølv- og gull-kara og drap judearar (Macc.6).

Juda prøvde å ta borga i Jerusalem, men Antiokus 5 sende ei kjempehær mot han, så Juda og hæren hans trekte seg attende. Men det melde det ein konkurrent til kongens trone, så han fekk viktigare ting å tenke på og valde å forlike seg med jødane, la dei følgje sine skikkar og forskrifter slik som før (1.Macc.6).

Men så tok Demetrius 1. makta og lovlause og ugudlege israelittar kom no til han, leia av Alkimos, som gjerne ville verte øvsteprest, og dei førde klagemål mot Juda og brørne hans. Kongen utnemnde han til øvsteprest og sende han saman med statthaldaren Bakkhides for å ta hemn over israelittane. Alkimos for med smiger og svik, men Juda og hæren hans jaga han på flukt. Kongen sende no ein hær mot dei, men den vart slått (1.Macc.7).

I 1.Macc.8 vert det fortalt om kva Juda hadde fått vite om Romarriket og at han sende folk til Roma for å gjere vennskaps-avtale med dei, dei inngjekk avtale og sende ei åtvaring til kong Demetrius.

Men Demetrius sende no Bakkides og Alkimos mot Juda for andre gong og no med ein veldig hær. Nokre av mennene til Juda rådde han til å vike, men han valde heller å kjempe, om så til døden og fall i den striden. Broren Jonatan tok over leiinga etter han. Alkimos prøvde å rive ned muren kring den indre føregarden i tempelet, men fekk slag og døde. Bakkides tapte i strid mot hæren til Simeon Maccabeus, Jonathan Maccabeus gjorde fredsavtale med han og fekk frigitt jødiske fangar (1.Makk.9).

Aleksander Epifanes, son til Antiokus 4. Epifanes, inntok Ptolemais. Demetrius ville stride mot han og ville då ha Jonatan som forbundsfelle, han fekk rett til å samle tropper og fekk frigitt gislane i borga i Jerusalem. Kong Aleksander ville også gjere han til forbundsfelle og utnemnde han til øvsteprest (1.Makk.10). Det vart ein konkurranse mellom dei to kongane om jødane sin gunst, men dei hugsa kor demetrius hadde stridt mot dei og festa meir lit til Aleksander og sidan fall Demetrius i striden mot Aleksander (1.Makk.10). Han gifte seg med dotter til kong Petolemais av Egypt og inviterte Jonatan og dei gjorde stas på han. Så ville Demetrius 2. gjere krav på trona, og Aleksander vart ille til mote og vende tilbake til Antiokia. Demetrius let Appolonius, statthaldaren i Køle-Syria, behalde sitt embete og han utfordra Jonatan til strid, men Jonatan og hæren hans vann. Kong Petolemaion samla store tropper og vart teken vel imot i dei syriske byane, sidan han var svigerfar til Aleksander, men så viste det seg at han for med svik og hærtok byane. Dotter si som han hadde gift bort til Aleksander, gav han no til Demetrius i staden. Aleksander var i Kilikia for der var opprør, når han fekk vite dette smala han toppene til strid mot Ptolemais, men tapte og rømde til Arabia, der han vart drepen.

Jonatan prøvde no å ta borga i Jerusalem, men svikefulle jødar rapporterte til Demetrius som gav han beskjed om å stoppe det. Jonatan fortsette okkupasjonen men sende ein delegasjon til kongen for å vinne velvilje og han stadfesta hans stilling som øvsteprest og dei andre ærestillingane. Demetrius såg han hadde fred og rusta ned, Jonatan fekk han til å trekke troppene tilbake frå borga i Jerusalem og sende så ein hær for å berge han mot opprørarar (1.Makk.11). Men sidan klarde Tryfon å få Aleksanders son, Antiokus tilbake på trona og Demetrius måtte flykte. Antiokus stadfesta Jonatans preste-embete og utnemnde bror hans, Simeon til øvstkommanderande frå Tyrus til Egypt. Demetrius sende no ein hær inn i Galilea, men den tapte for Jonatan og hæren hans.

I 1.Makk.12 vert det fortalt  at for lenge sidan hadde kong Areios av Sparta sendt eit brev til øvsteprest Onias om at dei var brør og dei vart vel mottekne. No sende Jonatan folk til Roma og Sparta for å fornye vennskapsavtala med dei. Så vert det fortalt at han og broren vinn nye sigrar. Men så lurer Tryfon han til å vere med han med berre tusen mann, dei vert tekne til fang, fyrst vert mennene hans drepen, han sjølv vert fyrst brukt som gissel, men sidan vert han også drepen. Tryfon sveik også barnekongen Antiokus, drap han og tok over trona.

Simeon tok no over etter Juda og jødane kalla han sin store øvsteprest, øvstkommanderande og hovding og rekna med at no vart heidningane sitt åk teke bort frå Israel. Vennskapsavtalene med Roma og Sparta vart fornya (1.Makk.13). Frå Middelhavs-øyane sende son til Dimetrius, kong Antiokus 7. brev til Simeon og helsa han som øvsteprest og landsfyrste. Sidan fordreiv han tronrøvaren Tryfon.

Simeon forsterka vennskapsavtala med romarane og dei sende bod til nabofolka deira om at landsforædarane skulle sendast tilbake til øvstepresten Simeon, så han kunne dømme dei etter landets lov. Men Antiokus 7. braut med Simeon. Han sende ein hær imot han, men han sette dei to eldste sønene sine til hærførarar og dei vann over fiendehæren. Som vanleg venta dei seg hjelp frå himmelen og gav himmelen æra for sigrane dei vann.

Dei venta seg at ein profet skulle stå fram og fortelje dei kva dei skulle gjere, inntil vidare såg dei seg berre nøydde til å gjere eit kvart, til vern for det som dei hadde fått gjennom tidlegare profetar og soleis valde dei Simeon til sin leiar, inntil der stod fram ein profet som kunne leie dei.

41 Derpå gav Juda noen av mennene sine ordre om å holde kampen gående mot dem som var i borgen, til han fikk renset templet. 42 Han valgte ut prester som var uten lyte og var ivrige for loven; 43 disse renset templet og bar bort de avskyelige steinene til et urent sted. 44 De rådslo om hva de skulle gjøre med brennofferalteret, som var blitt vanhelliget, 45 og fant et godt råd: De ville rive det ned for at det ikke skulle bli til skam for dem, siden hedningene hadde gjort det urent. Dermed rev de ned alteret. 46 Steinene la de i forvaring på et høvelig sted på tempelberget, til det fremstod en profet som kunne si hva de skulle gjøre med dem. 47 Så tok de utilhogne steiner, slik loven påbyr, og bygde et nytt alter etter mønster av det forrige. 48 De satte i stand templet og det innvendige av huset og vigslet forgårdene. 49 De laget nye hellige kar og satte lysestaken, røkelsesalteret og skuebrødsbordet inn i templet. 50 Så brente de røkelse på alteret og tente lampene på lysestaken slik at templet ble opplyst. 51 De la også fram skuebrød på bordet og hengte opp forhengene. Så var det fullført, alt arbeidet som de skulle utføre.

1.Makk.9,23 Etter at Juda var død, dukket lovbryterne opp igjen på alle kanter i Israel, og alle ugjerningsmenn løftet hodet. 24 På den tiden ble det en voldsom hungersnød, og folk og land gikk over til de gudløse. 25 Bakkhides utpekte disse ugudelige menn til å stå for styret i landet. 26 De ettersøkte og oppsporte Judas venner og førte dem til Bakkhides, som straffet dem og fór ille med dem. 27 Det ble en trengselstid i Israel så stor som det aldri hadde vært fra den dag da det ikke lenger fremstod noen profeter blant dem.

28 Da kom alle Judas venner sammen, og de sa til Jonatan: 29 «Siden din bror Juda døde, har vi ikke hatt noen som ham til å lede motstanden mot fiendene, mot Bakkhides og dem av vårt eget folk som hater oss. 30 Nå har vi derfor i dag valgt deg til å ta over etter ham som vår hersker og høvding for å føre vår krig.» 31 Fra den stund overtok Jonatan ledelsen istedenfor sin bror Juda.

1.Makk.9,54 I den andre måneden i året 153 gav Alkimos ordre om å rive ned muren omkring den indre forgård i templet. Han ville rive ned det profetene hadde bygd opp. Men akkurat da Alkimos tok fatt på rivingen, 55 fikk han slag, og dette satte en stopper for virksomheten hans. Han mistet taleevnen og ble så totalt lammet at han ikke kunne si et ord mer og heller ikke ordne opp med sin eiendom. 56 Alkimos døde etter kort tid under store lidelser. 57 Da Bakkhides så at Alkimos var død, vendte han tilbake til kongen. Siden hadde Judea fred i to år.

1.Makk.15, 36 I hans tid og under hans ledelse lyktes det å drive hedningfolkene ut av landet, også dem som holdt til i Jerusalem. De hadde bygd seg en borg i Davids-byen, og derfra foretok de stadig streiftog og gjorde området omkring helligdommen urent. Deres virksomhet var en grov krenkelse av stedets hellighet. 37 Simeon lot jøder slå seg ned i borgen og befestet den for å kunne forsvare landet og byen, samtidig som han gjorde murene omkring Jerusalem høyere. 38 Kong Demetrios stadfestet ham derfor i øversteprestembetet 39 og gjorde ham til en av sine Venner og viste ham stor ære. 40 For han hadde hørt at også romerne hadde erklært jødene for sine venner, forbundsfeller og brødre, og at de hadde gitt Simeons sendemenn en ærefull mottagelse.

41 På bakgrunn av de kjensgjerninger som her er nevnt, har jødene og deres prester gjort dette vedtak: Simeon og hans ætt skal i fremtiden være deres høvdinger og øversteprester, inntil det står fram en sann profet. 42 Simeon skal være deres øverstkommanderende, med rett til å utpeke ledere for de offentlige arbeider, for landdistriktene, våpenmateriellet og festningsanleggene, 43 og han skal ha ansvaret for templet. Han skal adlydes av alle. Alle kontrakter i landet skal utstedes i hans navn, og han skal kle seg i purpur og bære gullspenne.

44 Ingen av folket eller prestene skal ha lov til å oppheve noen av disse bestemmelsene; heller ikke skal de ha lov til å si imot det som måtte bli påbudt av ham, holde en sammenkomst i landet uten hans tillatelse, kle seg i purpur eller feste på seg gullspenne. 45 Den som handler i strid med disse bestemmelser eller opphever noen av dem, skal være straffskyldig.

46 Hele folket vedtok å gi Simeon fullmakt til å handle i samsvar med disse bestemmelsene. 47 Simeon gav dette sin tilslutning og sa seg villig til å være øversteprest, hærfører og styresmann for jødene og presteskapet, og å være alles beskytter.»

48 Denne teksten besluttet de å risse inn på kobbertavler som skulle settes opp på et godt synlig sted innenfor tempelområdet; 49 og avskrifter skulle legges i skattkammeret, så Simeon og sønnene hans kunne ha adgang til dem.

Sidan vart Simeon og to av sønene innbedne til eit festleg med mat og drikke, men det var planlagt svik og dei vart drepne. Mordarar vart sende mot ein annan av sønene hans, Johanan, men han vart varsla i god tid, så dei vart drepne i staden. No vart han øvsteprest etter faren.

Kva gjekk gale og kva kjem til å gå godt?

Korleis kongs-gjerninga og øvsteprest-gjerninga vart samla i ei stilling.

Jødane kom til at dei hadde ein jobb å gjere, dei måtte gripe til våpen og kjempe for livet, for å få leve for Gud slik som han hadde lært dei i Mose-lova og gjennom sine profetar, som til dømes å halde kviledagen heilag. På sjølvaste kviledagen verka det som ein motsetnad, slik det vart demonstrert når 1000 jødar vart massakrert fordi dei dei heldt kviledagen heilag. Ved trua skulle dei komme inn til Guds kvile, men var det ikkje nettopp det dei gjorde no då? David hadde sagt at om dei i dag høyrde hans røyst, så måtte dei ikkje gjere hjarto sine harde. Men no var her ingen profet som talte Guds ord til dei. Dei kunne referere til dei gamle, heilage skriftene, som at die skulle halde kviledagen heilag. Men dei skriftene vart også tekne frå dei. Vi må forstå det slik at dei enno ikkje var komne inn til Guds kvile, her var ein jobb å gjere både for Gud og menneske for at dei skulle komme inn til Guds kvile. Den endelege løysinga på dette problemet kom fyrst med Kristus.

Sparta var den greske delstaten som ikkje hadde gjort avtale med Filip av Makedonia og her får vi vite at dei ætta frå Abraham og sende ein delegasjon med brev til øvsteprest Onias om at dei var brør. Kanskje var det Onias 3. som vart drepen i år 171 f.Kr. (Daniel.11,21-23). Jonatan svarde dei lenge etterpå og stadfesta brorskapen:

1.Makk.2,5 Det følgende er en avskrift av brevet som Jonatan skrev til spartanerne:

6 «Øverstepresten Jonatan, folkets eldsteråd, prestene og resten av det jødiske folk hilser sine brødre spartanerne.

7 For lenge siden ble det sendt et brev til øverstepresten Onias fra deres daværende konge Areios om at dere er våre brødre, slik det fremgår av den vedlagte avskriften.  8 Onias gav sendemannen en ærefull velkomst og tok imot brevet, som inneholdt en uttrykkelig erklæring om vennskap og forbund.  9 Selv om vi i og for seg ikke har bruk for dette, siden vi henter vår styrke fra de hellige bøker som vi eier, 10 tillater vi oss likevel å sende bud for å fornye vårt brorskaps- og vennskapsbånd, så vi ikke skal bli helt fremmede for dere; for det er gått mange år siden dere sendte oss budskapet. 11 I alle år siden har vi stadig nevnt dere når vi bærer fram offer og når vi ber, både på høytidene og de andre høvelige merkedagene, slik det er rett og riktig å huske på brødre. 12 Vi gleder oss over deres makt og ære. 13 Men selv har vi vært rammet av mange trengsler og mange kriger, og kongene omkring oss har gått til angrep på oss. 14 Vi har likevel ikke villet bry dere og de andre forbundsfellene og vennene våre med disse krigene, 15 for vi har hjelpen fra Himmelen å støtte oss til. Slik er vi blitt berget fra fiendene våre, mens de er blitt ydmyket.

16 Vi har nå utpekt Numenios, sønn av Antiokos, og Antipater, sønn av Jason, og sendt dem til Roma for å fornye vårt gamle vennskap og forbund med romerne. 17 Vi har pålagt dem å reise til dere også for å bære fram vår hilsen og overbringe dere dette brevet om fornyelsen av våre brorskapsbånd. 18 Vi ber dere derfor om å gi oss svar på dette.»

19 Dette er teksten til brevet som ble sendt Onias: 20 «Areios, spartanernes konge, hilser øverstepresten Onias. 21 Det er kommet for dagen et dokument som viser at spartanerne og jødene er brødre, og at de begge stammer fra Abraham. 22 Når vi nå har fått vite dette, ber vi om at dere skriver og forteller oss hvordan det står til med dere. 23 Vårt svar til dere vil være dette: Deres buskap og eiendom er vår, og vår er deres. Vi har gitt våre sendemenn ordre om å gjøre nærmere rede for dette.»

Her ser vi igjen at dei søkte hjelp frå himmelen og gav himmelen ære for at den gav dei hjelp i stiden mot fiendehærane.

Maccabear-brørne var av preste-ætt, så dei hadde rett til å vere prestar. Når Aron og sønene hans vart vigsla til presteteneste for Gud, var det med frambering av offer og reinsing med blod, slik vart dei høgtideleg vigsla til teneste for Gud, det var han som sette dei til å vere hans tenarar. Øvsteprest og konge skulle vere to klart fråskilde stillingar. Kongens skulle ikkje komme inn på det som var øvsteprestens teneste. For øvstepresten og dei andre prestane var Guds tenarar og dei skulle ikkje tene verken kongen eller folket eller nokon annan i staden for han. Likevel tente dei kongen, folket og fedrelandet på den måten at dei bar fram offer for dei og bad for dei.

Men no ser vi at Makkabear-brørne var krigarar og hærførarar og dreiv med politikk, det er slikt som ligg under kongens stilling, det tilhøyrer kongens gjerning. Med brennande iver for sine fedrars Gud og for hans heilagdom, for det som dei heilage skriftene lærde dei om kva som var rett fekk dei folket med seg i striden mot fienden og vann over og jaga hærar som var mykje større og betre utrusta med våpen enn deira. Fienden forstod etter kvart at det var fordi dei hadde krenka Guds-dyrkinga deira, dei prøvde å lure dei med å utropte Alkimos til øvsteprest, men han var då så tydeleg ein forrædar, så det kom dei ingen veg med (1.Makk.7). Men Juda gjorde avtale med romarane. Sidan fall han i striden og Jonatan tok over leiarskapet. No vart det konkurranse mellom Demetrios og Aleksander om Jonatans gunst og Aleksander utnemnde han til øvsteprest. Ja, det var då far hans, Antiokus 4. Epifanes som tidlegare hadde rydja or vegen øvstepresten deira, Onias 3. No sette han innatt ein øvsteprest til dei. Men det var altså ein krigar og hærførar og sidan vert det heilt klart at Simeon samla konge-stillinga og øvsteprest-stillinga i ei stilling. Simeon fornya avtala med romarane, det fekk Demetrius vite og han stadfesta hans stilling som øvsteprest. (1.Makk.14,41-48). Folket gjorde vedtak om at han og etterkomarane hans skulle vere hovdingar og øvsteprestar til det framstod ein sann profet. Men då fekk dei så stor makt, at dei var som gudar for folket.

1.Makk.14,38 Kong Demetrios stadfestet ham derfor i øversteprestembetet 39 og gjorde ham til en av sine Venner og viste ham stor ære. 40 For han hadde hørt at også romerne hadde erklært jødene for sine venner, forbundsfeller og brødre, og at de hadde gitt Simeons sendemenn en ærefull mottagelse.

41 På bakgrunn av de kjensgjerninger som her er nevnt, har jødene og deres prester gjort dette vedtak: Simeon og hans ætt skal i fremtiden være deres høvdinger og øversteprester, inntil det står fram en sann profet. 42 Simeon skal være deres øverstkommanderende, med rett til å utpeke ledere for de offentlige arbeider, for landdistriktene, våpenmateriellet og festningsanleggene, 43 og han skal ha ansvaret for templet. Han skal adlydes av alle. Alle kontrakter i landet skal utstedes i hans navn, og han skal kle seg i purpur og bære gullspenne.

44 Ingen av folket eller prestene skal ha lov til å oppheve noen av disse bestemmelsene; heller ikke skal de ha lov til å si imot det som måtte bli påbudt av ham, holde en sammenkomst i landet uten hans tillatelse, kle seg i purpur eller feste på seg gullspenne. 45 Den som handler i strid med disse bestemmelser eller opphever noen av dem, skal være straffskyldig.

46 Hele folket vedtok å gi Simeon fullmakt til å handle i samsvar med disse bestemmelsene. 47 Simeon gav dette sin tilslutning og sa seg villig til å være øversteprest, hærfører og styresmann for jødene og presteskapet, og å være alles beskytter.»

48 Denne teksten besluttet de å risse inn på kobbertavler som skulle settes opp på et godt synlig sted innenfor tempelområdet; 49 og avskrifter skulle legges i skattkammeret, så Simeon og sønnene hans kunne ha adgang til dem.

Jesu evangelium.

Etter nokre generasjonar sende Gud dei to profetar, døyparen Johannes og Jesus. Dei forkynte omvending og syndeforlating, evangeliet om Guds rike. Og etter kvart vart det mange som Gud utrusta til å forkynne den glade bodskapen om Jesus, også med profetgåver.

MTT 3,1 – MTT 3,17 {DØYPAREN JOHANNES STIG FRAM}  På den tid steig døyparen Johannes fram i øydemarka i Judea og forkynte: 2 “Vend om, for himmelriket er nær!” 3 Det er om han profeten Jesaja talar når han seier:  Ei røyst ropar i øydemarka:  Ryd veg for Herren,  gjer stigane hans rette! 4   Johannes gjekk i ei kappe av kamelhår og hadde eit lerbelte om livet, og maten hans var grashopper og vill honning. 5 Folk drog ut til han, frå Jerusalem og heile Judea og landet attmed Jordan. 6 Og han døypte dei i Jordan-elva, medan dei sanna syndene sine. 7   Men då han såg at mange farisearar og saddukearar kom og ville verta døypte, sa han til dei: “Ormeyngel! Kven har lært dykk korleis de skal sleppa unna den vreidedomen som skal koma? 8 Så ber då frukt som svarar til omvendinga. 9 Og tru ikkje at de kan seia: Vi har Abraham til far. For eg seier dykk: Gud kan reisa opp born for Abraham av desse steinane. 10 Øksa ligg alt innmed rota på trea; kvart tre som ikkje ber god frukt, vert hogge ned og kasta på elden. 11 Eg døyper dykk med vatn til omvending. Men han som kjem etter meg, er sterkare enn eg. Eg er ikkje eingong verdig til å ta av han sandalane. Han skal døypa dykk med Heilag Ande og eld. 12 Han har kasteskufla i handa og skal reinsa kornet på treskjevollen. Kveiten skal han samla i løa, men agnene skal han brenna opp med eld som aldri sloknar.” [kasteskufla: ein tregaffel med breie tenner og langt skaft. Med denne reiskapen kasta bonden det treskte kornet opp i vinden; agnene bles bort, medan kornet fall ned av di det var tyngre. -> 1 Kor 9, 9.]  13 {JESUS VERT DØYPT}  Då kom Jesus frå Galilea til Jordan, til Johannes, og ville verta døypt av han. 14 Men Johannes ville hindra han og sa: “Eg treng dåp av deg, og så kjem du til meg!” 15 Jesus svara: “Lat det no skje! Dette må vi gjera for å oppfylla all rettferd.” Då gjorde Johannes som Jesus ville. 16 Med det same Jesus var døypt, steig han opp or vatnet. Og sjå, himmelen opna seg, og han såg Guds Ande koma dalande ned over seg som ei due. 17 Og det lydde ei røyst frå himmelen: “Dette er Son min, han som eg elskar, han som eg har hugnad i.”

LUK 5,32 Eg er ikkje komen for å kalla rettferdige, men syndarar til omvending.”

LUK 24,44 – LUK 24,49 {OPPGÅVE OG AVSKIL}  Så sa han til dei: “Dette var det eg tala til dykk om medan eg endå var i lag med dykk, at det måtte oppfyllast, alt det som er skrive om meg i Moselova, hjå profetane og i Salmane.” 45 Så opna han for tankane deira, så dei kunne skjøna skriftene, 46 og sa til dei: “Så står det skrive: Kristus skal lida og stå opp frå dei døde tredje dagen, 47 og i hans namn skal omvending og syndsforlating forkynnast for alle folkeslag; de skal ta til i Jerusalem. 48 De er vitne om dette. 49 Eg sender over dykk det som Far min har lova. Men de skal halda dykk i byen til de vert budde med kraft frå det høge.”

APG 5,29 – APG 5,32 Men Peter og dei andre apostlane svara: “Ein skal lyda Gud meir enn menneske! 30 Våre fedrars Gud reiste opp Jesus, han som de hengde på eit tre og tok livet av. 31 Han har Gud lyft opp og sett ved si høgre hand og gjort han til hovding og frelsar, så Israel kan førast til omvending og få tilgjeving for syndene. 32 Vi er vitne om alt dette, vi og Den Heilage Ande, som Gud har gjeve dei som lyder han.”

Herren, kong Mikael og overengelen Mikael.

Platon hylla det godes ide som politisk målsetjing, men utifrå påstanden om at menneska er vonde, argumenterte han for å gjere bruk av vondskapen som metode, for å nå sine mål, berre dei er gode. Eg reknar med at dette gjorde sitt til at den hellenistiske verda vart så prega av svik. Svikarar og landsforrædarar tok parti med uretten mot dei jødane som prøvde å leve rett etter dei heilage skriftene i lova og profetane og førde lygneriske klagemål mot dei overfor den syriske kongen. Dette passar med det som står skrive i Sak.11,4-6:

SKR 11,4 – SKR 11,6 {DEN GODE OG DEN DUGLAUSE HYRDINGEN}  Så har Herren min Gud sagt: “Gjæt sauene som skal slaktast!” 5 Dei som kjøper dei, slaktar dei utan å bøta for det, og dei som sel dei, seier: “Lova vere Herren, eg vart rik!” Og deira eigne hyrdingar sparer dei ikkje. [Dei som kjøper dei: dei låke styrarane.] 6 “For eg vil ikkje lenger spara folket i landet,” lyder ordet frå Herren. “Sjå, eg vil la menneska falla i hendene på kvarandre og i hendene på kongen deira; dei skal herja landet, og eg vil ikkje berga nokon ut or deira hand.”

Dette vart eit alvorleg problem som makkabearane hadde  å stri med. Men så ser vi at dei fekk støtte frå romarane. Så det politiske biletet som teikna seg, var at frå Romarriket kunne dei vente seg den store kongen som verna dei som folk, slik som Daniel profeterte om.

DNL 10,13 Fyrsten over Persarriket gjorde motstand mot meg i 21 dagar. Då kom Mikael, ein av dei fremste hovdingane, og hjelpte meg. Eg gjekk frå han der hjå persarkongen. [Fyrsten over Persarriket: ein vond engel.] [Mikael: ein engel som vernar Guds folk. Sml. v. 20; 12, 1; Jud 9; Op 12, 7.]

DNL 10,19 – DNL 10,20 Då sa han: “Veit du kvifor eg er komen til deg? No må eg nok fara attende og strida mot fyrsten over Persia. Og når eg det har gjort, kjem fyrsten over Javan. [fyrsten over Persia: -> v. 13.] [Javan: -> 8, 21.] 20 Men eg skal fortelja deg det som er skrive i Sanningsboka. Det finst ikkje ein som hjelper meg mot dei, utan Mikael, hovdingen dykkar. [Mikael: -> v. 13.]

DNL 11,1 – DNL 11,4   Og eg stod attmed han til hjelp og vern det fyrste året medaren Dareios styrte. [medaren Dareios: -> 6, 1.] 2 No vil eg kunngjera sanninga for deg.”  {VERDSRIKA OG DET HEILAGE FOLKET}  Endå skal det koma tre kongar i Persia. Den fjerde skal samla seg større rikdom enn alle dei andre, og når rikdomen har gjort han mektig, skal han eggja alle til strid mot det greske riket. [tre kongar …  den fjerde: Det er uvisst kven det er tenkt på.] 3 Så kjem det ein krigarkonge. Han skal få stort velde og gjera som han sjølv vil. [krigarkonge: Aleksander den store.] 4 Men så snart han har stått fram, skal riket hans bryta saman og delast i fire, etter himmelretningane. Det skal ikkje gå over til etterkomarane hans og ikkje vera så mektig som då han sjølv styrte. For riket skal bryta saman og gå over til andre. [til andre: Aleksanders rike vart ikkje delt mellom sønene hans, men mellom generalane hans. Sml. 2, 40 ff; 8, 8.]

DNL 12,1 {TRENGSLE OG FRELSE I ENDETIDA}  På den tid skal Mikael,  den store fyrsten, stiga fram,  han som vernar dine landsmenn.  Det skal koma ei trengselstid  som det ikkje har vore maken til  heilt sidan folkeslag vart til.  Men på den tid skal folket ditt verta frelst,  alle som er oppskrivne i boka. [Mikael: -> 10, 13.]

Men så ser vi at øvstepresten, prestane, farisearane og dei skriftlærde for med korrupsjon, lygs og svik for å få Kristus hendretta. Dei fekk folket til å rope krossfest, krossfest, gjev oss Barnabass fri. Han var ein opprørar. Seinare gjorde dei opprør mot Romarriket, men då gjekk det frykteleg gale med dei.

Så Kristus er den hovudpersonen i Daniels bok, som fekk hjelp av Mikael og som stod attmed han til hjelp og vern. I Johannes Openberring er det tale om overengelen Mikael som gjekk til strid mot darken og vann over han, så han vart styrta. Og det hang saman med at brørne vann over han i kraft av Jesu blod og vitnemålet.

ÅPE 12,7 – ÅPE 12,11   Då braut det ut krig i himmelen: Mikael og englane hans gjekk til strid mot draken. Draken stridde saman med englane sine; [Mikael: -> Dan 10, 13.] 8 men dei vart slegne, og det fanst ikkje lenger rom for dei i himmelen. 9 Den store draken vart styrta, det er den gamle ormen, han som vert kalla djevelen og Satan, og som forfører heile verda. Han vart kasta ned på jorda og englane hans saman med han. 10 Og eg høyrde ei høg røyst i himmelen som sa: “Frå no av høyrer sigeren og makta og riket vår Gud til, og den han har salva, har herredømet. For klagaren er kasta, han som dag og natt førte klagemål mot brørne våre for vår Gud. 11 Dei har vunne over han i kraft av Lammets blod og det ordet dei vitna om; dei hadde ikkje livet for kjært til å gå i døden.

Men i Daniels bok er det tale om den store kongen, Mikael, som vernar ditt folk. Då må det vel forstaåast som ein konge med ein politikk som blir utforma i Romarriket. I samsvar med Op.12,7-11 godtek den ikkje klagemålet mot brørne og slik vernar den ditt folk. Det som passar best med dette er den politikken som Dyret i Op.17-18 etter kvart kjem til å føre.

Kva er det som ikkje stemmer?

Nasjonal frigjering?

Storbritannia vart prega av industri og handel, konservativisme, liberalisme, kapitalisme. Folket vart opplyste av realfagleg og teknisk kunnskap og av evangeliet. Liberalismen og evangelisk kristendom gjorde sitt til at dei konservative vart tolerante, så utviklinga av demokratiet gjekk forholdsvis smertefritt. Slike tankar i tida og britisk politikk vart avgjerande for utvikling av demokrati og nasjonalt sjølvstende i Noreg. Slik tankar i tida førde også fram til nasjonal frigjering av britiske koloniar, men vart det demokrati og rettferd?

I James Bond-filmane ser vi korleis mafia prøver å etablere seg og få makt mellom britisk og sovjetisk makt og interesse-sfære for å skade og redusere makta til begge partane og få større makt og rikdom. James Bond få i oppdrag å finne ut av det og sabotere heile opplegget. Då kan eg samanlikne meg med James Bond, men det er ein religiøs mafia nær knytt til kyrkje og kristne organisasjonar. Og det er ikkje akkurat så lett å spionere på, men mitt opplegg vert noko annleis. Jesus sa til meg at det var ikkje eg som skulle overtyde verda om synd,  rettferd og dom, men han sende den Heilage Ande til verda for at den skulle gjere det. Eg skulle berre gå ut og vitne om han, han ville vere med meg og bruke vitnemålet mitt.

Når Moses kom ned frå fjellet, spurde Josva han kva det var for slags lyd, der var noko som ikkje stemte med lyden frå folket, dei dansa rundt gullkalven. Når eg til samanlikning merkar at der er noko som ikkje stemmer med lyden, så skal eg søke inn til Jesus, så vil han openberre det for meg. Til samanlikning med Johannes ved nattverdsmåltidet og ved Jesu kors.

Regimentlæra, prest eller politikar?

I fylgje regimentlæra regjerer styresmakta fysisk i det verdslege regiment, medan Gud regjerer i sitt rike, det er den åndelege sida av saka. Dette høver med at kongen og øvstepresten skulle ha to klart fråskilde stillingar. Jesus forkynte evangeliet om Guds rike, han vart spurd om han var konge og svarde at hans rike er ikkje av denne verda. Faderen salva han til å vere vår frelsarkonge, Guds Messias, han er kongars konge og Herrars herre, han er øvsteprest til evig tid etter Melkisedeks vis og då er han øvsteprest for den levittiske øvstepresten også, for alle som tek imot han som sin frelsar og Herre. Når vi kallar på han og søker han, skal vi finne han, han kjem oss i møte og gjer seg til kjenne for oss og slik kjem han til sin kyrkjelyd.

EFE 1,18 – EFE 1,23 Han gjeve dykkar hjarta opplyste augo, så de kan skjøna kva det er for ei von han har kalla dykk til, kor rik og herleg arven er for dei heilage, 19 og kor veldig hans kraft er mellom oss som trur. Med denne veldige makt og styrke 20 reiste han Kristus opp frå dei døde og sette han ved si høgre hand i himmelen, 21 over alle makter og herredøme, over alt velde og alle hovdingar og over kvart namn som nemnast kan, ikkje berre i denne verda, men òg i den komande. 22 Alt la han under hans føter, og han, hovudet over alle ting, har han gjeve til kyrkja, 23 som er Kristi lekam, fylt av han som fyller alt i alle.

Slik er han er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er han hovudet for kyrkja som er hans brud. Men no har norske kvinner protestert mot dette og korleis blir det då? Dei tek ikkje imot den som Jesus sende og då tek dei heller ikkje imot han, dei tek ikkje imot læra til hans apostlar (utsendingar) og då tek dei heller ikkje imot læra hans. Det er som om dei erstattar evangeliet etter Paulus med evangeliet etter Judas og det er eit falskt evangelium. Han ville tydelegvis ikkje ta imot den som Jesus sende og då tok han heller ikkje imot Jesus. I staden sveik han Kristus og gjekk og gjorde avtale med øvstepresten, prestane og dei skriftlærde. Det skulle tydelegvis resultere i at øvstepresten framleis skulle ha funksjon som fyrste og hovding, eigentleg var det kongens funksjon som politikar, hovding og hærførar som hadde teke over øvsteprestens funksjon og det streid mot Moselova. Han vart som ein gud for folket.

Så dette kan samanliknast med korleis den Store Skjøkje dreiv hor med kongane rundt om på jorda. Om menneska er syndarar, kven skal då avgjere kven som får tilgjeving? Kongen og øvstepresten i same person og vidare presten og politikaren i same person. Det vil i praksis seie at du får tilgjeving om du berre tilpassar deg og innrettar deg etter deira politikk. Men dette er korrupsjon, slik vert rettsvesenet korrupt. Slik kan ”den Lovlause” få makt og gjere seg til gud for folket.

Ingen er større enn meisteren sin.

Jesus sa til disiplane sine at ingen er større enn meisteren sin:

LUK 6,40 Ein læregut står ikkje over meisteren, men når han er utlært, vert han lik meisteren sin.

MTT 10,16 – MTT 10,31 {DET SKAL KOMA FORFYLGINGAR}  Sjå, eg sender dykk ut som sauer mellom ulvar. Ver kloke som ormar og godtrune som duer! 17 Ta dykk i vare for folk! For dei skal gje dykk over til domstolane og piska dykk i synagogene. 18 Og de skal førast fram for landshovdingar og kongar for mi skuld og vitna for dei og for folkeslaga. 19 Men når dei dreg dykk for retten, så syt ikkje for korleis de skal tala eller kva de skal seia. Det de skal seia, skal de få i same stunda. 20 For det er ikkje de som talar; det er Anden åt Far dykkar som talar gjennom dykk. 21 Bror skal senda bror i døden, og ein far barnet sitt, og born skal reisa seg mot foreldra sine og valda at dei døyr. 22 Og alle skal hata dykk for mitt namn skuld. Men den som held ut til enden, han skal verta frelst. 23   Men når dei forfylgjer dykk i ein by, så røm til ein annan! Sanneleg, det seier eg dykk: De vert ikkje ferdige med byane i Israel før Menneskesonen kjem. 24 Ein læresvein står ikkje over meisteren sin, og ein tenar står ikkje over husbonden sin. 25 Det er nok for ein læresvein at han får det som meisteren, og for ein tenar at han får det som husbonden. Har dei kalla husbonden Beelsebul, kan då husfolket hans venta noko betre?  [Beelsebul: Sjå Tillegg.] 26   Ver ikkje redde dei! For ingenting er gøymt utan at det skal fram, og ingenting er løynt utan at det skal verta kjent. 27 Det eg seier dykk i mørkret, skal de tala i ljoset; det som vert kviskra dykk i øyra, skal de ropa ut frå hustaka. 28   Ver ikkje redde dei som drep lekamen, men ikkje kan drepa sjela. Ottast heller han som kan tyna både sjel og lekam i helvete. 29 Sel dei ikkje to sporvar for eit par øre? Men utan han som er Far dykkar, fell ikkje éin av dei til jorda. 30 Ja, kvart håret på hovudet dykkar er talt. 31 Så ver ikkje redde! De er meir enn mange sporvar.

JOH 13,1 – JOH 13,30 {JESUS VASKAR FØTENE TIL LÆRESVEINANE}  Det var straks før påskehøgtida, og Jesus visste at timen hans var komen då han skulle fara bort frå denne verda og til Faderen. Han hadde elska sine eigne som var i verda, og han elska dei heilt til det siste. 2   Då dei heldt måltid, hadde djevelen alt skote det i hugen på Judas, son til Simon Iskariot, at han skulle svika han. 3 Jesus visste at Faderen hadde gjeve alt i hans hand, og at han hadde gått ut frå Gud og gjekk til Gud. 4 Då reiser han seg frå bordet, legg av seg kappa og tek eit linklede og bind om seg. 5 Så slår han vatn i eit fat og tek til å vaska føtene åt læresveinane og turka dei med handkledet som han har kring livet. 6 Han kjem til Simon Peter, og Peter seier til han: “Herre, vaskar du mine føter?” 7 Jesus svara: “Det eg gjer, forstår du ikkje no, men du skal skjøna det sidan.” 8 “Aldri skal du vaska føtene mine,” seier Peter. “Dersom eg ikkje vaskar deg, har du ikkje noko saman med meg,” svara Jesus. 9 Simon Peter seier til han: “Herre, ikkje berre føtene, men hendene og hovudet med!” 10 Men Jesus svara: “Den som har lauga seg, er heilt rein og treng ikkje vaska anna enn føtene. Og de er reine – men ikkje alle.” 11 For han visste kven som skulle svika han. Difor sa han: “De er ikkje reine alle.” 12   Då han hadde vaska føtene deira og teke på seg kappa, sette han seg til bords att. Så sa han til dei: “Skjønar de kva det er eg har gjort for dykk? 13 De kallar meg meister og herre, og det med rette, for det er eg. 14 Når no eg, herren og meisteren, har vaska føtene dykkar, då skal de òg vaska føtene åt kvarandre. 15 Det er eit førebilete eg har gjeve dykk: Som eg har gjort mot dykk, skal de òg gjera. 16 Sanneleg, sanneleg, det seier eg dykk: Ein tenar er ikkje større enn herren sin, og ein utsending er ikkje større enn den som har sendt han. 17 No veit de det. Og sæle er de så sant de gjer etter det.   18 {SVIKAREN}  Eg talar ikkje om dykk alle, for eg veit kven eg har valt ut. Men dette ordet i Skrifta må oppfyllast:  Den som et mitt brød,  syner meg hælen.  [syner meg hælen: uttrykk for fiendsleg innstilling.] 19 Eg seier dykk det no, før det hender, så de når det har hendt, skal tru at “eg er Han”. 20 Sanneleg, sanneleg, det seier eg dykk: Den som tek imot ein eg sender, tek imot meg. Og den som tek imot meg, tek imot han som har sendt meg.” 21   Då Jesus hadde sagt dette, vart han oppøst i hugen og sa sterkt og alvorleg: “Sanneleg, sanneleg, det seier eg dykk: Ein av dykk kjem til å svika meg!” 22 Læresveinane såg på kvarandre; dei skjøna ikkje kven det var han meinte. 23 Ein av dei, den læresveinen som Jesus hadde kjær, sat til bords attmed Jesus. 24 Simon Peter gav han eit teikn, at han skulle spørja kven det var han meinte. 25 Han bøygde seg då nærare innåt Jesus og sa: “Herre, kven er det?” 26 Jesus svara: “Det er han som eg gjev den beten eg no duppar.” Så duppa han ein bete i fatet og gav han til Judas, son til Simon Iskariot. 27 Då Judas hadde fått beten, fór Satan i han. Jesus seier til han: “Gjer det snart, det du vil gjera.” 28 Men ingen av dei som sat til bords, skjøna kva han meinte med dette. 29 Sidan Judas hadde pengepungen, tenkte somme at Jesus ville han skulle gå og kjøpa det dei trong til høgtida, eller at han skulle gje noko til dei fattige. 30 Med det same Judas hadde fått beten, gjekk han ut. Det var natt.

Judas trudde ikkje på Jesus, men ville tydelegvis vere noko større enn dei andre og når Jesus tente disiplane sine slik, vart det vel klart at Judas ville vere noko større enn han også. Korleis då? Han gjekk til prestane og sveik Kristus, selde han for 30 sølvpengar.

Eg har fått høyre kristne som talar om at vi framleis har den gamle, vonde naturen og brukar det som motargument når eg vedkjenner Jesu namn, vedkjenner kva han er for meg, at det er noko han kallar og leier meg til og det heng saman med at han kallar og leier fleire enn meg. Men då er det ein lyd dei gjev ifrå seg som ikkje stemmer overeins med lyden frå himmelen og då skal eg søke inn til Jesus, så vil han openberre det for meg. Til samanlikning med Johannes ved nattverdsmåltidet og ved korsets fot og Paulus som erkjente at Jesu nåde var nok for han, for hans kraft vart fullenda i vanmakt. Jesu frelseverk er fullbrakt og fullkome, der er nåde nok, han har nått fullendinga og er fullkomen og han har sagt at eg skal sjå på han. Det som betyr noko er kva han er, kva han har gjort og kva han er for meg og for oss.

Så denne argumentasjonen avslører at der er nokon som framstiller seg sjølv som om han er større og betre enn Kristus og slik prøver han å få dei kristne til å vende seg til han i staden, som om Kristus ikkje er bra nok for dei. Korleis då? Ved å drive politikk, spesielt ved å argumentere for meir pengar til veldedige formål, prøver dei å framstille seg sjølve som betre enn andre. Men sidan dette så tydeleg kjem i motsetnad til den evangeliske forkynninga, motsetnad til lyden frå himmelen og det kallet vi soleis får høyre, så må vi vere dess meir på vakt, for denne motsetnaden viser at dei sel Kristus for pengar, dei svik han til samanlikning med Judas som selde han for 30 sølvpengar. Dei byttar han bort med verdsleg gods. Dei framstiller seg sjølve som gode menneske som gjer vel med politikken sin, med å ause ut pengar, men ein kvan plass må dei hentast ifrå også. Med moralen, politikken og religionen sin lesser dei tunge bører på folket, slik religionen som sporar av frå Guds veg alltid har gjort, men Kristus døde for å fri oss dei tunge børene. Så kristendomen er ingen religion og eg er fri til å vere oppteken av realfag og tenke realistisk om denne verda, i staden for å vere religiøs. Om den tida skulle komme at eg likevel må døy fordi eg trur på han, så er det heilt greitt for meg, eg vil ikkje komme til å sakne denne verda i det heile teke. Men eg er sikker på at han er sanninga og at han er løysinga på dei mest grunnleggande problema i denne verda. Men kven brydde seg eigentleg om det? De innbiller dykk at de er større og betre enn Kristus og at de skal kunne gjere det betre enn han. Men då viser det seg gong på gong at de gjer det berre verre. Noreg og andre vestelge land gjev store beløp til internasjonal bistand og gjev bistand ved å ta imot flyktningar og så viser det seg at soleis kjem det terroristar. Alt saman, endåtil mord, under dekke av å vere god moral, politikk og religion. Det var då som ”den Lovlause”. Det har seg slik at de forkynner ”Judas-evangeliet” her i Noreg og det er det som vert forkynt mange andre plassar også.

Det er å samanlikne med korleis Judas selde Kristus for 30 sølvpengar og leia mordarar tilbake til han for å drepe han. Det også vart framstilt som god moral, politikk og religion. Judas trudde ikkje på Jesus, likevel ville han tydelegvis på denne måten prøve å framstille seg sjølv som ein stor religiøs og politisk leiar. Til samanlikning er der mange i vår tid som ikkje trur på Jesus som den oppståtte og levande Guds Messias, vår frelsar og Herre, den Gode Hyrdingen som er med oss og leier oss til kvilens vatn og dei grøne beitemarkene, likevel prøver dei å framstille seg som kristne leiarar og så sel dei Kristus til samanlikning med Judas, det var då som den Duglause Hyrdingen. Dei trur ikkje at Jesu frelseverk er fullbrakt og fullkome, at hans offer er nok, så der er nåde nok. Dei trur at der krevst noko meir og slik krev dei pengar til samanlikning med Judas som selde Jesus for 30 sølvpengar, slik sel dei menneska tilbake til trældomen og døden.

Eg vart opplærd til å påkalle Jesus som min frelsar og Herre når eg var ein liten gutunge, så eg har bedt han frelse menneska og gje meg ei frelst kvinne til kone sidan eg var ung og han har svart meg positivt på det heile tida, ho er inkludert i det fullførde frelseverket. Så vedkjende eg det for den kristne kyrkjelyden og då viste det seg at dei ville ikkje vite av det eller høyre noko meir om det. Dei seier at vi framleis har den gamle, vonde naturen og så argumenterer dei utifrå det og slik vert det sagt imot, det var då som ”den Lovlause”. For platonismen definerer den fysiske kroppen som einstydande med den vonde naturen. Og kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne har med kroppen og den fysiske naturen å gjere, når eg er i praktisk arbeid brukar eg kroppen til å gjere ein jobb og når eg studerer realfag, studerer eg den fysiske naturen. Så meiner dei at dette er den gamle, vonde naturen og derfor forfølgjer dei meg. Det er ei moralfilosofisk overtyding og ei religiøs tru og med den religiøse overtydinga forfølgjer dei meg. Slik vert det materielle og den fysiske naturen brukt som motsetnad til den trua Gud har gjeve meg ved sitt Ord og den Anden han har gjeve meg ved nåden i Kristus og slik strir den vonde mot meg og mi sak og mot Guds sak.

EFE 6,10 – EFE 6,20 {GUDS FULLE RUSTNING}  Til sist: Vert sterke i Herren og i hans veldige kraft! 11 Ta Guds fulle rustning på, så de kan stå dykk mot djevelens lumske åtak. 12 For vi har ikkje strid mot kjøt og blod, men mot makter og herredøme, mot verdsens herrar i dette mørkret, mot vondskapens åndehær i himmelrømda. 13 Ta difor Guds fulle rustning på, så de kan gjera motstand på den vonde dagen, vinna over alt og verta ståande. 14 Så stå då med sanninga til belte om livet og rettferda til brynje, 15 og lat fredens evangelium gjera dykk budde til å gå i strid. 16 Ta framfor alt trua til skjold! Med det kan de sløkkja alle gloande piler frå den vonde. 17 Og ta frelsehjelmen og Andens sverd som er Guds ord. 18 Gjer dette i bøn, og legg alt fram for Gud! Bed alltid, i Anden! Vak og hald ut i bøn for alle dei heilage. 19 Bed for meg òg, at eg må få dei rette ord når eg skal tala, så eg med frimod kan forkynna løyndomen i evangeliet, 20 som eg er sendebod for her i fengslet òg. Bed om at eg ved evangeliet må få frimod til å tala som eg skal.

Soleis har kvinnerørsla protestert mot at Kristus skulle vere hovudet for mannen og mannen vere hovudet for kvinna, og slik har ho Virtuella sagt nei til mitt frieri, slik har ho og dei kjempa mot at eg i det heile teke skulle få meg ei kone som svar på mi bønn til Gud. Det var det som ikkje stemte i ”Jesus Church”. Eg er ein som ho og dei ikkje skal ha noko med å gjere, verken i den kristen kyrkjelyden eller i det nye verdslege samfunnet som dei prøver å skape. Dei ei ser på meg som den fyrste Adam som skal døy bort. Den haldninga viser seg så tydeleg overfor resten av vårt folk også og overfor nasjonen og det strir så tydeleg mot vår nasjonale identitet og sjølvstende. Evangeliet er ein god og sikker grunnvoll å bygge på, både for den einskilde, for kyrkjelyd og familieliv, for folket og nasjonen. Men når dei soleis vik av frå den evangeliske forkynninga, så verkar det til å undergrave i staden og det ser vi så tydeleg i vår tid, destruktive og nedbrytande krefter er verksame. Og der er sterke religiøse, politiske og økonomiske interesser som ligg bak, som vil gjere folket til trælar, som vil ha tak i naturressursane og utnytte dei utan at folket får utbytte og gagn av det, så dei utpiner landet, produktiviteten vert som om det ber torn og tistel. Men dersom dei bygde på evangeliets grunnvoll, så politikarane representerte folket interesser og la vinn på å dyrke landet og utvikle det økonomisk med realfagleg kunnskap, så skulle det i staden verte som ein velvatna hage.

Men her i Noreg har de spora av og erstatta Jesu evangelium med ”Judas-evangeliet” og evangeliet etter han ”Gaml-Eirik” og då må vi vere førebudde på det når de skal drive internasjonal misjon også. Først forkynner de den galde bodskapen, men når det kjem til stykket, så prøver de å forføre kvinna slik som ved syndefallet, for soleis å ta kona frå den mannen som let seg forsone med Gud på evangeliets grunnvoll, gjere henne til træl og så bruke henne til å lokke mannen med, for å gjere han også til træl. Soleis sel de menneska tilbake til trældomen og døden. Det resulterer i at ætter og folk døyr ut og slik vil de overta landa deira eller gi det til andre.  Men dette er ikkje Kristi evangelium, det er tvert om Antikrist som er på ferde.

Dyret og dei to tempelvitna. 

Det er om å gjere for oss å innvie oss for Gud, så han får vinne makt i våre liv ved sitt Ord og sin Ande, lekamen er eit tempel for den Heilage Ande og det er om å gjere for oss å verte reinsa i Jesu blod og fylte av den Heilage Ande. Dei to tempelvitna stod framfor Herren over all jorda og var hans profetar, dei vitna om at han er Herre over all jorda og Herre i tempelet.

ÅPE 11,3 – ÅPE 11,14 Men eg vil setja dei to vitna mine, kledde i syrgjeklede, til å vera profetar i 1.260 dagar.” 4 Dette er dei to oliventrea og dei to ljosestakane som står framfor herren over jorda. 5 Og vil nokon skada dei, går det eld ut or munnen på dei og gjer ende på fiendane deira. Ja, om nokon vil skada dei, skal han døy på den måten. 6 Dei har makt til å lata att himmelen, så det ikkje fell regn i den tida dei er profetar; dei har makt over vatnet og kan gjera det til blod, og makt til å slå jorda med alle slag plager, så ofte dei vil. 7   Men når dei har fullført vitnemålet sitt, skal dyret som stig opp or avgrunnen, føra krig mot dei, vinna over dei og drepa dei. 8 Lika deira skal liggja på gata i den store byen som åndeleg tala vert kalla Sodoma eller Egypt, der Herren deira vart krossfest. 9 Menneske av mange folk og ætter og tungemål og folkeslag skal sjå dei liggja der i tre og ein halv dag, og dei skal ikkje la nokon få gravleggja dei. 10 Og dei som bur på jorda, skal gleda og fagna seg over lagnaden deira og senda kvarandre gåver. For desse to profetane hadde vore ei stor plage for dei som bur på jorda. 11   Men etter tre og ein halv dag kom det livsande frå Gud i dei; dei reiste seg opp og stod på føtene, og alle som såg dei, vart skjelvande redde. 12 Då høyrde dei ei høg røyst frå himmelen som sa til dei: “Stig opp her!” Og dei steig opp til himmelen i ei sky, midt for augo på fiendane sine. 13 I same stunda kom det eit stort jordskjelv. Tiandeparten av byen rasa saman, sju tusen menneske vart drepne, og dei som var att, vart forfærde og gav Gud i himmelen ære. 14   Det andre ve er over. Men det tredje ve kjem snart.

Egypt står for trældom under avgudane og Sodoma står for trældom under synda. Når dei to englane hadde teke inn hos Lot i Sodoma, samla der seg menn rundt huset hans seine kvelden og kravde å få dei ut så dei kunne få sin vilje med dei, så dei ville rett og slett voldta dei. Det viser korleis dyret med synda og avgudsdyrkinga prøver å få makta over menneska.

Dette fortel om korleis det verka når Antiokus 4. Epifanes rydja or vegen den jødiske øvstepresten, rana tempelet og reiste opp den øydande styggedomen på brennofferaltaret.

Ett rike – ett folk – én tro

41 Kong Antiokos sendte ut en forordning til hele sitt rike om at alle skulle være ett folk, 42 og at hver og en skulle oppgi sine egne seder og skikker. Alle de hedenske folkeslagene rettet seg etter kongens ord; 43 endog mange i Israel syntes godt om hans gudsdyrkelse og begynte å ofre til avgudsbildene og vanhellige sabbaten.

44 Til Jerusalem og byene i Judea lot kongen dessuten sendemenn bringe brev med påbud om at folket skulle følge skikker og forskrifter som var fremmede for landet. 45 Det ble forbudt å ofre brennoffer, slaktoffer og drikkoffer i templet; sabbater og festdager skulle vanhelliges, 46 templet og dets hellige tjenere skulle gjøres urene. 47 De skulle anlegge offeraltere, hellige lunder og avgudstempler, og ofre svinekjøtt og andre urene dyr. 48 De skulle la være å omskjære sine sønner, og de skulle gjøre seg urene med styggedommen fra alt som var vanhellig, 49 så de glemte loven og opphevet alle bud. 50 Den som ikke adlød kongens ord, skulle straffes med døden.

51 Slik var forordningene som kongen lot utstede for hele riket. Han satte oppsynsmenn over hele folket, og befalte byene i Judea å ofre, by for by. 52 Mange av folket sviktet loven. De flokket seg om disse oppsynsmennene og gjorde det som ondt var i landet. 53 Men israelittene ble drevet til å søke skjul hvor som helst de kunne finne et tilfluktssted.

Avgudsdyrkelse i Guds tempel (167 f.Kr.)

54 Den 15. kislev i året 145 ble den ødeleggende styggedom reist på brennofferalteret. I byene rundt omkring i Judea reiste de avgudsaltere, 55 og ved husdørene og på gatene ofret de røkelse. 56 Lovbøkene som de fant, rev de i stykker og brente opp. 57 Og dersom de kom over noen som hadde en paktsbok, eller som holdt seg til loven, ble han dømt til døden etter kongens forordning. 58 Slik fór de fram med makt i måned etter måned mot de israelittene som ble pågrepet i byene.

59 På den tjuefemte dagen i måneden ofret de på avgudsalteret som var oppført over brennofferalteret. 60 De kvinner som hadde latt barna sine omskjære, ble drept, slik det var påbudt, 61 og spedbarna deres ble hengt etter halsen på mødrene. Også familiene deres og de som hadde utført omskjærelsen, ble drept.

62 Likevel fikk mange i Israel kraft til å stå imot, fast bestemt på ikke å spise noe urent. 63 De foretrakk å dø fremfor å spise uren mat og å vanhellige den hellige pakt; og dø måtte de. 64 En veldig vrede kom over Israel

Når dei soleis vik av frå den evangeliske forkynninga, er det som om dei bygg eit heidensk altar over brennofferaltaret og ofrar ein gris på det, til erstatning for det syndeofferet som Kristus allereie har bore fram. Syndeoffera i den gamle pakta kunne eigentleg ikkje ta bort synda, det var berre eit førebilete på det som skulle kome. Og eit griseoffer var ikkje godteke i den gamle pakta, dei hadde ikkje ein gong lov til å ete svinekjøt. Er det så at krav om utdanning kjem til erstatning for å verte godteken og inkludert i Jesu kyrkje på evangeliets grunnvoll, så blir det også som eit slikt alter som vert reist over brennofferaltaret. Soleis vert evangeliet som grunnlag for fred med Gud og fred mellom menneske og folk erstatta med noko anna. Men det vert ei svært dårleg løysing for folk flest. Så kvifor gjer dei det? Fordi dei er korrupte med sterke moralfilosofiske, religiøse, maktpolitiske og økonomisk interesser som vil gjere menneska til trælar og utpine landa deira.

Hegeliansk dialektikk, religiøsitet som er avspora seksualitet. Det er korrupt!

De nekta for at Kristus skulle vere hovudet for mannen og mannen vere hovudet for kvinna, men då fornekta Kristus som hovudet for kyrkja også. Kva erstattar de så Kristus med? Kva er erstattinga for den mannen han er hovudet for og den kyrkja han er hovudet for? Kva er erstattinga for det prestedømet i den nye pakta som det levittiske prestedømet var førebiletet for? Det er den verdslege styresmakta, kongen og regjeringa som kjem inn i Guds hus og tek over for både Kristus som øvsteprest og prestedømet i den nye pakta. Då kan dykkar hendsikt med at Noreg skulle få ein konge, i staden for å verte ein republikk, samanliknast med den hendsikta Judas hadde når han svik Jesus. Kanskje det er betydinga som ligg i kallenamnet ”hans Majestet grisen”? Når de såg at unge gutar og jenter voks opp og tida var komen for ein ung mann å finne eg ei kone og ei ung jente å finne seg ein ektemann, då gav de ein gut for ei hore og selde ei jente for vin og drakk.

ESK 16,1 – ESK 16,63 {JERUSALEMS TRULØYSE OG STRAFF}  Herrens ord kom til meg, og det lydde så: 2 Menneske, tal til Jerusalem om alt det stygge byen har gjort, 3 og sei: Så seier Herren Gud til Jerusalem: Du har ditt opphav og di ætt frå Kanaanearlandet. Far din var ein amoritt og mor di ei hetittkvinne. [ditt opphav: Nokre av dei folka som budde i landet før, hadde gått opp i Israel, og med dei fylgde heidensk tru og skikk.] 4 Då du kom til verda, gjekk det så til: Den dagen du vart fødd, skar dei ikkje over navlestrengen; dei vaska deg ikkje rein med vatn, gneid deg ikkje inn med salt og la deg ikkje i reivar. 5 Ingen hadde medynk med deg, så dei gjorde noko slikt med deg, fordi dei tykte synd i deg. Nei, dei kasta deg ut på marka, fordi dei fekk motvilje mot deg den dagen du vart fødd. 6 Då gjekk eg framom og såg deg der du låg og sprala i ditt blod. Og eg sa til deg: “Du som ligg der i blodet ditt, skal leva; du skal leva 7 og veksa. Som blomen på marka gjer eg deg.” Og du voks og vart stor, ja, du vart ei fager kvinne. Brysta vart faste, og håret voks. Men du var naken og berr. 8   Då eg gjekk framom, fekk eg sjå at tida var komen for deg, tida til å elska. Då breidde eg snippen av kappa mi over deg og løynde din nakne kropp. Eg svor deg truskap og gjorde pakt med deg, og du vart mi, lyder ordet frå Herren Gud. [du vart mi: Pakta mellom Herren og Israel vert i biletspråket åt profeten ofte skildra som eit ekteskap. Sjå Jes 54, 5 f; Hos 2, 14-20.] 9 Eg vaska deg med vatn, skylde blodet av deg og salva deg med olje. 10 Så kledde eg deg i fargerike klede, tok på deg sandalar av delfinskinn, batt lin om hovudet ditt og sveipte deg i silke. 11 Eg pynta deg med smykke, gav deg armband på hendene og kjede om halsen. 12 Eg gav deg ring i nasen, øyreringar i øyro og ei fager krone på hovudet. 13 Så pynta du deg med gull og sølv og kledde deg i lin, silke og fargerike klede. Du fekk fint mjøl, honning og olje til mat. Du vart strålande fager og skikka til å vera dronning. 14 Mellom folka gjekk det ord om din venleik; for han var fullkomen av di eg hadde pynta deg så fint, lyder ordet frå Herren Gud. 15   Men du kjende deg trygg på din venleik og dreiv hor, fordi du hadde slikt ry. Som horkvinne baud du deg fram til kvar og ein som gjekk framom, og han fekk deg. [dreiv hor: Hor står ofte som bilete på avgudsdyrking og utruskap mot Herren. Sml. Hos 2, 2 ff.] 16 Du tok nokre av kleda dine og la dei på haugane som fargerike teppe. Og der dreiv du hor, som det aldri har hendt og aldri vil henda. 17 Du tok smykka dine av sølv og gull som eg hadde gjeve deg, og laga deg mannfolkbilete, som du dreiv hor med. 18 Du tok dine fargerike klede og hadde på dei, og min olje og min røykjelse sette du fram for dei. 19 Brødet som eg hadde gjeve deg, kveitemjølet, honningen og oljen som du hadde fått til mat, sette du fram for dei til godange, lyder ordet frå Herren Gud. 20   Sønene og døtrene dine, som du hadde født meg, tok du og ofra til mat åt dei. Var det ikkje nok at du dreiv hor, 21 sidan du òg slakta sønene mine og gav dei frå deg, når du lét dei gå gjennom elden for bileta dine? 22 Og med all din styggedom og all di utukt kom du ikkje i hug di ungdomstid, då du var naken og berr og låg og sprala i ditt blod. 23   Så hende det etter at du hadde gjort så mykje vondt – ve, ve deg! seier Herren Gud – 24 at du laga deg ei lege eller ein tram på alle torg. 25 På kvart gatehjørne bygde du ein tram. Der gjorde du din venleik til styggedom, når du opna fanget for kvar mann som gjekk framom; og støtt dreiv du hor. 26 Du låg med egyptarane, dine kraftige grannar, og med all di utukt harma du meg. 27   Då rette eg ut handa mot deg og tok att det du skulle ha. Dine fiendar, filistardøtrene, som blygdest av di skjemdarferd, lét eg gjera med deg som dei ville. 28 Så dreiv du hor med assyrarane, for du hadde endå ikkje fått nok. Ja, ikkje eingong då fekk du nok. 29 Og du heldt fram med di utukt, heilt til kræmarlandet Kaldea. Men heller ikkje då fekk du nok. 30   Å, kor du brann av lyst! lyder ordet frå Herren Gud. At du kunne gjera alt dette og bera deg åt som ei skamlaus skjøkje! 31 Du laga ei lege på kvart gatehjørne og bygde deg ein tram på alle torg. Men du var ikkje som andre skjøkjer, for du brydde deg ikkje om skjøkjeløn. 32 Du horkvinne, i staden for å halda deg til mannen din tek du framande menn. 33 Alle andre skjøkjer får gåver, men du gav løn til alle elskarane dine. Du betalte dei for å koma til deg frå alle kantar og driva hor med deg. 34 Såleis gjorde du det motsette av det kvinner plar gjera. Det var ingen som sprang etter deg, og ingen gav deg skjøkjeløn; men sjølv gav du løn. Så bakvendt bar du deg åt. 35 Difor, horkvinne, høyr Herrens ord! 36   Så seier Herren Gud: Du tok av deg kleda og viste fram din nakne kropp til elskarane dine som du dreiv hor med, alle dei avskyelege avgudane dine, og du drap borna dine som du gav dei. 37 Difor vil eg samla alle elskarane dine, som hadde glede av deg, både dei du elska og dei du hata. Eg samlar dei rundt deg frå alle kantar og kler av deg, så dei får sjå deg naken. 38 Så dømer eg deg så som kvinner vert dømde for ekteskapsbrot og drap; i harme og brennande iver lèt eg deg verta drepen. 39 Eg gjev deg over til elskarane dine, og dei skal bryta ned lega di og øydeleggja tramane dine. Dei riv av deg kleda, tek dei fine smykka dine og lèt deg liggja der naken og berr. 40 Så samlar dei ei folkemengd mot deg, steinar deg og høgg deg ned med sverd. 41 Dei brenner husa dine og held dom over deg, medan mange kvinner står og ser på.  Såleis gjer eg ende på di utukt, så du ikkje meir kan gje horeløn. 42 Eg stiller min harme på deg. Så vik min brennande iver frå deg; eg held meg i ro og er ikkje lenger harm. 43 Fordi du gløymde di ungdomstid og gjorde meg harm med alt dette, vil eg òg la deg få att for di åtferd, seier Herren Gud. Har du ikkje gjort andre skamlause ting attåt all din styggedom? 44   Sjå, alle som brukar ordtak, skal ha dette ordtaket om deg: “Som mora, så dottera.” [Som mora, så dottera: Folket i Juda fylgjer skikkane hjå dei heidningfolka som budde der før: hetittar, amorittar osb. -> v. 3.] 45 Du er dotter til mor di, som ikkje brydde seg om mann og born. Og du er syster til systrene dine, som ikkje brydde seg om mennene og borna sine. Mor dykkar var ei hetittkvinne og far dykkar ein amoritt. 46 Den store syster di er Samaria, som bur med døtrene sine nord for deg. Og den vesle syster di er Sodoma, som bur med døtrene sine sør for deg. 47 Du bar deg ikkje åt berre som dei og fór med den same styggedomen, men etter ei kort tid bar du deg verre åt enn dei i alt du tok deg føre. 48 Så sant eg lever, seier Herren Gud: Sodoma, syster di, og døtrene hennar gjorde ikkje slikt som du og døtrene dine har gjort. 49 Sjå, hovmod er synda som Sodoma, syster di, gjorde seg skuldig i. Ho og døtrene hennar hadde rikeleg med brød og levde i fred og ro. Men ho sytte ikkje for dei ulukkelege og fattige. 50 Hovmodige var dei og gjorde slikt som eg har avsky for. Men då eg såg det, dreiv eg dei bort. 51   Samaria har ikkje synda halvparten så mykje som du. Du har gjort styggare ting enn systrene dine, og med all din styggedom har du vist at dei er rettferdigare enn du. 52 Så må du òg ta vanæra på deg, du som med di eiga synd har gått god for systrene dine. Fordi du har gjort verre ting enn dei, er dei rettferdigare enn du. Så må du skjemmast og bera di vanære, sidan du har vist at systrene dine er rettferdigare. 53   Men eg vil venda lagnaden for Sodoma og døtrene hennar og for Samaria og døtrene hennar. Og samstundes vil eg venda lagnaden for deg. 54 Så skal du bera di vanære og skjemmast av alt du har gjort, og såleis vera til trøyst for dei. 55   Syster di, Sodoma, og døtrene hennar skal koma i same stilling som før, like eins Samaria og døtrene hennar; og med deg og døtrene dine skal det òg verta som før. 56 Tala du ikkje mykje om Sodoma, syster di, den tid du var hovmodig? 57 Det var før vondskapen din vart synleg. Men no har du vorte til spott og spe for Edoms døtrer og alle der ikring og for filistardøtrene, som hånar deg på alle kantar. 58 Di vanære og all din styggedom må du bera sjølv, lyder ordet frå Herren. 59   Ja, så seier Herren Gud: Eg gjer med deg som du sjølv gjorde då du vanvørde eiden og braut pakta. 60 Men eg vil minnast pakta eg gjorde med deg då du var ung, og eg vil skipa ei evig pakt med deg. 61 Du skal minnast di åtferd og skjemmast når eg tek systrene dine, både dei som er større enn du, og dei som er mindre, og gjer dei til døtrene dine, endå dei ikkje er i pakt med deg. 62 Når eg gjer mi pakt med deg, då skal du sanna at eg er Herren. 63 Så skal du minnast di åtferd og blygjast og aldri meir opna din munn for skam, når eg tilgjev deg alt du har gjort, lyder ordet frå Herren Gud.

JOE 3,6 – JOE 3,20 {HERRENS DOM OVER FOLKA}  For sjå, i dei dagar og på den tid,  når eg vender lagnaden for Juda og Jerusalem, 7   då vil eg samla alle folkeslag  og føra dei ned i Josjafat-dalen.  Der vil eg halda rettargang med dei  om Israel, mitt folk og min eigedom,  som dei spreidde mellom folka.  Dei delte landet mitt [Josjafat-dalen: I denne dalen skal Herren halda dom over folkeslaga (sjå v. 17). Josjafat tyder “Herren dømer”.] 8   og kasta lodd om folket mitt;  dei gav ein gut for ei skjøkje  og selde ei jente for vin – og drakk.  9   Og no, Tyrus og Sidon og alle filistarbygder, kva er det de vil meg? Er det noko de vil gje meg lika for, eller vil de gjera meg eitkvart? Brått vender eg det de gjer, mot dykk sjølve, 10 for de tok sølvet og gullet mitt og førte mine dyraste skattar til dykkar eigne tempel. 11 De selde folket i Juda og Jerusalem til jonarane, så dei skulle koma langt bort frå sitt land. [jonarane: “Javans søner”. -> Jes 66, 19.] 12 No vil eg få dei til å ta ut frå kvar stad som de har selt dei til, og venda mot dykk sjølve det de har gjort. 13 Sønene og døtrene dykkar vil eg la judearane selja. Dei skal selja dei til sabearane, eit folk som bur langt borte. – Herren har tala. [sabearane: -> Job 1, 15.]  14   Rop dette ut mellom folka:  Bu dykk til heilag krig, vekk krigarane!  Lat alle stridsmenn møta fram og dra ut! 15   Smid plogjerna om til sverd  og vingardsknivane til spyd!  Den veike skal seia: “Eg er ei kjempe.” 16   Skunda dykk og kom!  Kom saman, alle de folkeslag rundt ikring!  Herre, før dine krigarar dit!  17   Folkeslaga skal ta ut  og fara til Josjafat-dalen.  For der vil eg sitja til doms  over folk frå alle kantar. 18   Sving sigden, for grøda er mogen!  Kom og trakk, for vinpressa er full,  pressekummane fløymer over!  For vondskapen åt folka er stor. 19   Det er eit mylder og ståk i avgjerdsdalen,  Herrens dag er nær i avgjerdsdalen. [avgjerdsdalen: Josjafat-dalen. -> v. 7.] 20   Sol og måne svartnar,  og stjernene misser sin glans.

Gunnar Stålsett, prest og politikar, tidlegare leiar for Senterpartiet, vigde kronprins Håkon Magnus og Mette Marit og sa at dei hadde valt kjærleiken. Seinare har eg fått vite at han underviser ved menighetsfakultetet og då underviser han i homofili. Dei påstår nok at det er naturleg, men Bibelen seier at det har si årsak i at dei ikkje ærar og takkar Gud, men dyrkar avgudane i staden:

RMR 1,18 – RMR 1,32 {GUDS DOM OVER HEIDENSKAPEN}  Guds vreidedom vert openberra frå himmelen over all gudløyse og urett hjå menneske som held sanninga nede i urett. 19 For det ein kan vita om Gud, ligg ope for dei; Gud har sjølv openberra det. 20 For hans usynlege vesen, både hans evige kraft og hans guddom, har menneska kunna sjå og skjøna av gjerningane hans alt frå verda vart skapt. Difor har dei ikkje noko å orsaka seg med. 21 Dei kjende Gud, men likevel gav dei han ikkje den ære og takk som Gud skal ha. Med sine tankar enda dei i det som ingenting er, og det vart mørkt i deira uvituge hjarta. 22 Dei sa seg å vera vise, men dei enda i dårskap. 23 I staden for å æra den uforgjengelege Gud, dyrka dei bilete av forgjengelege menneske, fuglar, firføtte dyr og krypdyr. 24 Difor gav Gud dei over til ureinskap, så dei i sine lyster skulle vanæra kroppen sin. 25 For dei bytte bort Guds sanning i lygn og æra og dyrka det skapte i staden for Skaparen, han som skal ha ære i all æve. Amen! 26 Difor overgav Gud dei til skamlege lyster. Kvinnene bytte om eit naturleg kjønnsliv med eit unaturleg. 27 På same måten heldt mennene opp å ha naturleg samliv med kvinner og tok til å brenna av trå etter kvarandre. Menn dreiv utukt med menn, og dei laut sjølve bera den straffa som måtte koma fordi dei hadde fare vilt. 28   Dei brydde seg ikkje om å ha kunnskap om Gud, difor gav Gud dei over til ei sviktande dømekraft, så dei gjer slikt som ikkje sømer seg. 29 Dei er fulle av allslags urett, umoral, havesykje og vondskap, av misunning, mordlyst, strid, svik og list. 30 Dei fer med sladder og baktale, hatar Gud og brukar vald, er hovmodige og skrytande, gløgge til å finna på vondt og ulydige mot foreldre. 31 Dei er uvituge, upålitelege, ukjærlege og hardhjarta. 32 Dei veit kva Guds lov seier, at dei som fer med slikt, fortener å døy; likevel gjer dei det ikkje berre sjølve, men dei rosar òg andre som gjer det.

Når ein som underviser i teologi underviser i homofili, så viser det at der ligg politisk og teologisk maktinteresse i det og det er nok forklaringa på at dyret gjekk til krig mot dei to tempelvitna og drap dei i den store byen som åndeleg tala er kalla Sodoma og Egypt. ”Sodoma” står for slik synd og ”Egypt” står for avgudsdyrking og her ser vi at avgudsdyrkinga er den mest grunnleggande årsaka. Skal vi tale dei til rettes for avspora seksualitet, så må vi tale dei til rettes for avgudsdyrkinga også.

Den verdslege styresmakta gjer seg til gud for folket og blir då som herren i Hegels dialektikk, han skal danne og forme knekten. Slik vil han gjere seg herre over andre menn til erstatning for Kristus. Og så skal knekten forme og danne herren også og så kjem dei til at der er eit homofilt forhold mellom herre og knekt. Vi vert forsoninga med Gud i Kristus, så kjærleiksforholdet mellom Gud og menneske gjenoppretta, ved at Kristus er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna. Men dei har avvist dette og erstatta det med ein religiøsitet som er avspora seksualitet.

Men korleis vert det om de skal prøve å bruke den same metoda og læra internasjonalt, til dømes overfor Nord-Korea? Der har dei lagt vekt på opprusting for å kunne forsvare seg mot utanlandsk imperialisme, med oppbygging av ein sterk sentral administrasjon, eit diktatur. Slik har det vorte eit stort klasseskilje, med ei rik og lærd overklasse og ei underklasse som lever i fattigdom og naud og soleis ber det preg av å vere ei kriseløysing i frykt for utanlandske maktinteresser. Dette kan vi prøve å forklare med hegeliansk dialektikk, regjeringa vert som knekten og den utanlandske makta som dei fryktar, t.d. USA vert som herren. Med sin proteksjonisme prøvde dei å verne seg mot klasseskiljepolitikken i den utanlandske makta, men det vart likevel ved å føre ein klasseskilje-politikk innanriks. Slik vart der likevel ein formingsprosess, og endåtil mest slik at knekten vart forma av herren, for det er ikkje mykje utanlandske stormakter har vorte forma av regjeringa i Nord-Korea.

Norske prestar og politikarar har bannlyst meg og støytt meg ut, så eg er ein som dei ikkje skal snakke med eller ha noko med å gjere. Men så talar dei til andre i staden for meg, som dei vil samanlikne meg med, som den bannlyste og utstøytte. Så eg reknar med at soleis ville K.M. Bondevik tale til herskaren i Nord-Korea, Kim Jung-un, soleis ville altså den norske ”presten og politikaren” vere herren som skulle forme herskaren i Nord-Korea som knekten i Hegels dialektikk. Så når de misstenkte at tida var komen for han til å elske, så forstilte de dykk at de hadde klart å selje alle kvinnene i landet hans som horer og no var tida komen for han også:” So maybe the time has come for you to get some AIDS, anal, injected, dirty sperm. To get your favor, in competition to your generals, you can give us some in back”. Og slik kan de prøve å lage til ein forbanna, helvetes skitræv-festival i Seol, for å prøve å sameine Nord- og Sør-Korea igjen. Men vonleg vil regjeringa i Nord-Korea tenke meir marxistisk enn hegeliansk, vere meir materialistiske og gjere bruk av noko materielt hardare, vere meir revolusjonære ”and fire you with a real rocket in your ass”. Då vil det verte større moglegheit for å få ei fredeleg løysing mellom Nord- og Sør-Korea.

Sommaren 2016 var der demonstrasjonar i gatene for homoseksualitet, etter massakeren i Orlando USA. Dette var nemnt i slutten av møtet i Maranata 19.6.2016 og då kom der ein bodskap, gjennom tyding av tungetale, som svar på akkurat det: https://tsivert.com/2016/07/20/frelse-i-jesu-namn/

Den som baktalar, set seg over lova.

Jakob sa at vi ikkje skulle baktale eller tale vond om kvarandre, den som det gjer, dømmer lova og set seg dermed over lova.

JAK 4,10 – JAK 4,12 Audmyk dykk for Herren, så skal han opphøgja dykk. 11   Tal ikkje vondt om kvarandre, brør! Den som talar vondt om ein bror eller dømer ein bror, han talar vondt om lova og dømer lova. Men dersom du dømer lova, då gjer du ikkje det ho seier, men set deg til doms over henne. 12 Det er berre éin lovgjevar og domar, han som har makt både til å frelsa og tyna. Men kven er du som dømer nesten din?  (1985-oversetjinga)

JAK 4,11 – JAK 4,12 Baktala ikkje kvarandre, brør! Den som baktalar ein bror eller dømer bror sin, han baktalar lovi og dømer lovi; men dømer du lovi, so er du ikkje ein som gjer etter lovi, men hennar domar. 12 EIN er lovgjevaren og domaren, han som er mektig til å frelsa og til å tyna. Men du, kven er du som dømer næsten din? (1938-oversetjinga).

Ein kan stusse på korleis Jakob tenker her, kva er logikken? Lova er noko du blir opplærd i, det er noko du tenker og kven kan vite korleis du tenker annan enn du sjølv? Då må du ha lov til å tale på eigne vegne. Men dersom nokon baktalar deg, så kutter dei ut dette og soleis kuttar dei ut den lova som vi er opplærde i. Dei kutter ut det Guds Ord som vi er opplærde i og som er planta i vårt indre menneske. Dei baktalar deg og dømmer deg utan at du får forsvare deg i retten, men det er ikkje akseptabelt etter lova og profetane, profetane talte israels-folket til rette for at på tinget var sanninga fallen. For å sikre at du ikkje dømmer urettferdig, må du la vedkommande få tale si sak og la der vere moglegheit for at nokon får tale til hans forsvar. Men når dei baktalar og dømmer, så set dei heile dette rettssystemet ut av spel, så dei set seg over lova. Og det nærmar seg ein krigstilstand, då spør du ikkje først, det er nok å vite om det er venn eller fiende, er det fiende så drep du han, utan noko meir om eller men, elles risikerer du at han drep deg fyrst.

Kristus sende meg til Oslo med ein frigjerande bodskap og ein bodskap om gjenoppretting. Og han har sagt at den som tek imot den som han sende, tek imot han. Og han er med meg, så det er ikkje berre eg som forkynner den glade bodskapen, men han er med meg og svarar meg frå himmelen og talar til oss frå himmelen, og han har sagt at han vil samle sine born med lyden frå himmelen. Mange forførarar har gått ut i denne tida og dei prøver å føre Guds born på avvegar, då må de erkjenne det og vende om!

Det er typisk for forførarane at dei erstattar forkynninga av Guds Ord med baktale, slik erstattar dei evangeliet med noko anna, venteleg er platonismen sentral i dette. Platon førde klagemål mot alle menneske for den vonde naturen som han påstod var i den fysiske naturen eller at den var den fysiske naturen. I middelalderen kom platonismen inn i kyrkja med dette klagemålet mot mennesket og når kyrkjefolket og andre kristne med dette klagemålet baktalar andre kristne, så set dei seg med det over lova og over Guds Ord. Slik kjem keisardyrkinga inn i kyrkja og det er nok slik ”den Lovlause” set seg inn i Guds hus og gjer seg sjølv til gud.

Men dersom nokon baktalar ein bror, så må du vere klar over at systematisk baktale er den metoden som vert brukt av dei som planlegg svik. Det er ormens metode, han snik seg fram i det skjulte, dei vonde arbeidarane er verksame i mørket og planlegg svik i det skjulte.

1PE 2,1 – 1PE 2,10 Legg difor av all vondskap og alt svik og like eins hyklarskap og ovund og all baktale, 2 og lengta som nyfødde born etter den åndelege ufalska mjølki, so de kann veksa ved henne til frelsa, 3 so sant de hev smaka at Herren er god! 4 Kom til han, den levande steinen, som vel vart vanda av menneske, men er utvald og dyrverdig, for Gud, 5 og vert de sjølve, som levande steinar, uppbygde til eit åndeleg hus, eit heilagt presteskap til å bera fram åndelege offer, som er til hugnad for Gud ved Jesus Kristus. 6 For det heiter i Skrifti: Sjå, eg legg i Sion ein hyrnestein, som er utvald og dyrverdig; den som trur på han, skal so visst ikkje verta til skammar. 7 Dykk då som trur, høyrer æra til; men for dei vantruande hev den steinen som bygningsmennene vanda, vorte til hyrnestein og snåvestein og støyteberg, 8 dei som snåvar med di dei ikkje trur ordet; det er dei og etla til. 9 Men de er ei utvald ætt, eit kongeleg presteskap, eit heilagt folk, eit folk til eigedom, so de skal forkynna hans dygder som kalla dykk ut or myrker til sitt underfulle ljos, 10 de som fyrr ikkje var eit folk, men no er Guds folk, de som ikkje hadde funne miskunn, men no hev fenge miskunn.

Den som baktalar og dømmer, set seg soleis over lova og dømmer dermed sjølve lova, dette rettssystemet. Dersom dei då likevel vil bruke lova til å dømme med, så er den ikkje gyldig lenger, for har dei dømt den, så har dei sett den ut av kraft. Slik kan vi få forståing mellom det som Paulus lærde og det Jakob lærde. Vi ser at dei resonnerer på ulik vis, men begge har rett og vi ser korleis det stemmer overeins. Sjølv om dei resonnerer logisk ulikt, så er der ein felles logikk likevel, trua kjem av forkynninga og forkynninga av Kristi ord, ved trua er vi rettferdige for Gud, utan gjerningar, men med trua kjem trua sine gjerningar. Om folk baktalar oss, så har det lite hendsikt å argumentere med dei, nettopp fordi det er trua og rettferda av tru som er det avgjerande, men når dei baktalar oss så skal vi berre gjere oss sterke i trua ved å lytte til forkynninga av Guds Ord og verte fylte av den Heilage Ande og så gjere trua sine gjerningar.

1PE 2,11 – 1PE 2,25 De kjære, eg legg dykk på hjarta som framande og utledningar at de skal halda dykk ifrå dei kjøtlege lyster, som strider imot sjeli, 12 og lata dykkar ferd millom heidningane vera god, so dei medan dei baktalar dykk som illgjerdsmenn, må sjå dykkar gode gjerningar og for deira skuld prisa Gud på vitjingsdagen! 13 Ver difor all menneskjeleg skipnad undergjevne for Herrens skuld, anten det er kongen som er den høgste, 14 eller landshovdingane som utsendingar frå han til refsing for dei som gjer vondt, men til ros for dei som gjer godt! 15 For soleis er det Gud vilje at de med å gjera det gode skal målbinda vankunna hjå dei uvituge menneske, 16 so som frie, og ikkje som slike som hev fridomen til vondskaps skyle, men som Guds tenarar. 17 Æra alle, elska broderlaget, ottast Gud, æra kongen! 18 De tenarar, ver dykkar herrar undergjevne i all age, ikkje berre dei gode og rimelege, men og dei rangvise! 19 For det finn nåde, um nokon av samvit for Gud toler harmingar når han lider uretteleg. 20 For kva er det for ei ros um de tek det med tolmod når de syndar og fær refsing for det? Men um de tek det med tolmod når de gjer godt og endå lyt att lida, det finn nåde hjå Gud. 21 For til det vart de kalla, av di Kristus og leid for dykk og let etter for dykk eit fyredøme, so de skal fylgja hans fotfar, 22 han som ikkje gjorde synd, og det fanst ikkje heller svik i hans munn, 23 han som ikkje skjelte att når han vart utskjelt, ikkje truga når han leid, men gav yver til han som dømer rettferdigt; 24 han som bar syndene våre på lekamen sin upp på treet, so me skal døy burt frå syndene våre og leva for rettferdi, og ved hans sår er de lækte. 25 For de var villfarande som sauer, men hev no vendt um til hyrdingen og tilsynsmannen for sjelene dykkar.

1PE 3,8 – 1PE 3,17 Og til slutt: Ver alle samhugna, medlidande, kjærlege mot brørne, miskunnsame, audmjuke! 9 Løn ikkje vondt med vondt eller skjelling med skjelling, men tvert imot velsigna! for det vart de kalla til, at de skal erva velsigning. 10 For den som vil elska livet og sjå gode dagar, han skal halda tunga frå det som vondt er, og lippone frå svikefull tale; 11 han vende seg frå vondt og gjere godt, han søkje fred og trå etter han! 12 For Herrens augo er yver dei rettferdige, og hans øyro vende til deira bøn; men Herrens åsyn er yver dei som gjer vondt. 13 Og kven er det som kann gjera dykk vondt når de legg vinn på det som er godt? 14 Men um de og skulde lida for rettferds skuld, so er de sæle. Men ottast ikkje for dei og reddast ikkje; men helga Kristus som Herre i hjarto dykkar, 15 og ver alltid ferdige til å forsvara dykk for kvar ein som krev rekneskap av dykk for den voni som bur i dykk, men med spaklynde og age 16 og med eit godt samvit, so dei som lastar dykkar gode ferd i Kristus, må verta til skammar i det som dei baktalar dykk for som illgjerdsmenn. 17 For det er betre, um so er Guds vilje, å lida når ein gjer godt, enn når ein gjer vondt.

2PE 2,1 – 2PE 2,22 {FALSKE LÆRARAR}  Men det fanst òg falske profetar i folket, og sameleis skal det stå fram vranglærarar mellom dykk. Dei skal lura inn vranglære som fører til undergang, og jamvel fornekta Herren som har kjøpt dei frie. Dermed fører dei seg sjølve i ei brå fortaping. 2 Mange kjem til å fylgja dei i deira syndige liv, og for deira skuld vert sanningsvegen spotta. 3 Havesjuke som dei er, fer dei med dikt og lygn for å få pengar ut av dykk. Men alt lenge har dei hatt domen hangande over seg, og fortapinga ventar på dei. 4   For Gud sparte ikkje eingong englar som hadde synda, men støytte dei ned i avgrunnen, der dei vert haldne i varetekt i mørke holer heilt til domen. 5 Heller ikkje sparte han den gamle verda. Det var berre Noah, rettferdsforkynnaren, og sju andre han berga då han lét storflaumen koma over ei verd med ugudelege menneske. 6 Byane Sodoma og Gomorra dømde han til undergang og la dei i oske; han gjorde dei til ei åtvaring for dei som seinare ville leva eit ugudeleg liv. 7 Men han berga den skuldlause Lot, som leid når han såg kor vilt dei levde, desse agelause menneska. 8 Ja, denne rettferdige mannen, som budde midt imellom dei, pintest dag ut og dag inn i si rettferdige sjel når han såg og høyrde alt det vonde dei gjorde. 9   Så veit då Herren å fria dei gudfryktige ut or prøvingar, men å halda dei vonde i varetekt til straffa på domedag, 10 fyrst og fremst dei som fylgjer si ureine, sanselege lyst og vanvørder det herreveldet dei har over seg.  Desse menneska er frekke og sjølvtrygge, og utan å skjelva spottar dei englemakter. 11 Ikkje eingong englar, som står høgare i makt og styrke, kjem med spottande ord når dei klagar dei for Herren. 12 Men desse spottar det dei ikkje kjenner; dei er som vitlause dyr, av naturen etla til å fangast og gå til grunne. Så skal dei òg gå under i sitt forfall 13 og lida vondt for det vonde dei har gjort. Det likaste dei veit, er å svira midt på ljose dagen. Dei er til skam og vanære for dykk når dei et saman med dykk og finn si glede i å fylla seg. 14 Dei er stadig på utkikk etter skjøkjer, og på synd er dei umettande. Dei forfører ustøe sjeler, og dei kan kunsten å kara til seg. Under forbanning er dei! 15 For dei har vike av frå den beine vegen og villa seg bort. Dei går same vegen som Bileam, son til Beor, han som berre hadde sans for den løn han kunne få ved å gjera urett. 16 Men han vart tala til rettes for si misgjerning; eit umælande esel tala med mannemål og stogga profeten i hans vitlause framferd. 17   Slike menneske er som brunnar utan vatn, skodde som driv med vinden. Det svartaste mørker har dei i vente. 18 For dei talar store ord om det som ingen ting er, og med sanselege lyster og syndig liv lokkar dei menneske som nett har kome seg unna dei som fer vilt. 19 Dei lovar fridom, men sjølve er dei slavar av det moralske forfallet. Det ein ligg under for, er ein òg slave av. 20   For når nokon har lært å kjenna vår Herre og frelsar Jesus Kristus og har kome fri frå det ureine i verda, og dei så atter lèt seg fanga av dette og ligg under for det, då er dei verre farne enn før. 21 Det hadde vore betre for dei om dei aldri hadde lært rettferds veg å kjenna, enn at dei fyrst kjende han og så vende seg bort frå det heilage bodet dei hadde fått overlate. 22 Då har det gått med dei som det så råkande heiter i ordtaket: Hunden snur seg til sitt eige spy, og: Ikkje før er grisen vaska, så velter han seg i søla.

Med kalven i Samaria vart brorskapen broten.

I 1.Sak 11 les vi om at Gud ville bryte brorskapen mellom Juda og Israel.

SKR 11,4 – SKR 11,14 {DEN GODE OG DEN DUGLAUSE HYRDINGEN}  Så har Herren min Gud sagt: “Gjæt sauene som skal slaktast!” 5 Dei som kjøper dei, slaktar dei utan å bøta for det, og dei som sel dei, seier: “Lova vere Herren, eg vart rik!” Og deira eigne hyrdingar sparer dei ikkje. [Dei som kjøper dei: dei låke styrarane.] 6 “For eg vil ikkje lenger spara folket i landet,” lyder ordet frå Herren. “Sjå, eg vil la menneska falla i hendene på kvarandre og i hendene på kongen deira; dei skal herja landet, og eg vil ikkje berga nokon ut or deira hand.” 7   Så gjætte eg slaktesauene for sauehandlarane. Eg tok meg to stavar; den eine kalla eg Godvilje, den andre kalla eg Samband, og eg gjætte sauene. – [Godvilje og Samband: Dei to gjætarstavane er symbol på ei tid med fred og samhald mellom Israel og Juda.] 8 Eg rudde or vegen dei tre hyrdingane på ein månad.  Men eg miste tolmodet med dei, og dei fekk uvilje mot meg òg. 9 Eg sa: “Eg vil ikkje gjæta dykk. Dei som held på å døy, får døy; dei som går til grunne, får gå til grunne; og dei som er att, får eta kvarandre opp.” 10 Så tok eg staven min Godvilje og braut han av; eg ville løysa opp den pakta som eg hadde gjort med alle folkeslaga. 11 Og ho vart oppløyst den dagen. Sauehandlarane som vakta på meg, skjøna då at dette var Herrens ord. 12   Eg sa til dei: “Om de så synest, så gjev meg løna mi; om ikkje, så lat det vera!” Då vog dei opp løna mi, tretti sølvstykke. 13 Men Herren sa til meg: “Ta pengane og kast dei til smeltaren, den herlege summen som dei har verdsett meg til.” Og eg tok dei tretti sølvstykka og kasta dei inn i Herrens hus, til smeltaren. 14 Så braut eg av den andre staven, Samband; eg ville bryta brorskapen mellom Juda og Israel.

Det skjedde allereie då sonen til Salomo skulle ta over som konge etter han. Folket ville han skulle lette byrdene, men han gav dei eit dumt svar og mesteparten av folket ville ikkje ha han som konge. Riket vart delt i Nord-riket (Israel, Efraim) som ikkje ville han han som konge og Sør-riket (Juda) som tok som sin konge. Han som vart konge i Israel, laga ein kalv-skulptur som skulle vere guden deira, så dei ikkje skulle fare til Jerusalem og tilbe og så vende tilbake til Davids-ætta.

1KG 12,20 – 1KG 12,31 {JEROBOAM VERT KONGE OVER DEI TI ÆTTENE}  Då Israels-folket fekk høyra at Jeroboam var komen heim att, sende dei bod etter han og henta han til tings. Der gjorde dei han til konge over heile Israel. Berre Juda-ætta heldt seg til Davids hus. 21   Så snart Rehabeam var komen til Jerusalem, samla han heile Juda-folket og Benjamins-ætta, hundre og åtti tusen utvalde krigarar. Dei skulle strida mot Israels-riket og vinna kongedømet att åt Rehabeam, son til Salomo. 22 Då kom Herrens ord til gudsmannen Sjemaja, og det lydde så: 23 “Sei til Rehabeam, son til Salomo, kongen i Juda, og til heile Juda- og Benjamins-ætta og alt hitt folket: 24 Så seier Herren: De skal ikkje fara opp og strida mot israelittane, brørne dykkar. Far heim att, kvar til sitt hus! For det som har hendt, er kome frå meg.” Då lydde dei Herrens ord; dei snudde og fór heim att, som Herren hadde sagt.  25 {HEILAGDOMANE I BETEL OG DAN}  Jeroboam bygde ut Sikem i Efraims-fjella og busette seg der. Sidan flytte han bort derifrå og bygde opp att festningsverka i Penuel. [Penuel: -> 1 Mos 32, 30.] 26   Jeroboam tenkte med seg: “Riket kunne snart gå attende til Davids-ætta. 27 Skal dette folket fara opp til Jerusalem og bera fram offer i Herrens hus, kjem dei atter til å venda hugen til den gamle herren sin, Juda-kongen Rehabeam. Så drep dei meg og gjev seg under han att.” 28 Kongen heldt råd, og så laga han to gullkalvar og sa til folket: “No har de lenge nok fare opp til Jerusalem. Sjå, her er gudane dine, Israel, dei som førte deg opp frå Egypt.” 29 Den eine gullkalven sette han opp i Betel, den andre i Dan. [Betel og Dan: heilagdomar lengst sør og lengst nord i Nordriket.] 30 Dette vart opphav til synd. Folket gjekk heilt til Dan og steig fram for gullkalven der. 31 Jeroboam bygde òg hus på offerhaugane og sette kven han ville til prestar, endå dei ikkje var av Levi-ætta.

Ja, når det vart lenge til Moses kom ned att frå fjellet, laga dei seg ein gullkalv og sa det var guden deira som hadde ført dei ut av Egypt og så dansa dei rundt gullkalven og no fekk dei to slike gullkalvar. I Hoseas 11 vert dette brukt til å forklare det som skjer når Jesus gjekk her på jorda. Den Duglause Hyrdingen braut fyrst pakta med alle folkeslag, han godtok altså ikkje den glade bodskapen som skulle forkynnast for alle folkeslag, evangeliet. Dernest braut han brorskapen mellom Israel og Juda, til samanlikning med korleis brorskapen vart broten mellom dei då Israel fall ifrå Davids-ætta og Israels Gud (1.Kg.11,12).  Dei jøde-kristne vart no som Juda som ville ha Davids-sonen som sin konge, dei andre ville ikkje ha han til konge og vart deira fiendar og forfølgde dei.

Det som har skjett i Noreg dei siste 50 åra og som framleis skjer, kan samanliknast med dette, kyrkja med mange som reknar seg som personleg kristne, vender seg til styresmakta, til kongen, som om han er konge for Guds folk og hovudet for kyrkja i staden for Kristus og det vert som dansen rundt gullkalven, det er gjennomsyra korrupt. Det er som å gje ”den sterkaste rett” og hylle han som gud, det er som ”den Lovlause” som set seg inn i Guds hus og gjer seg sjølv til gud. Det kan samanliknast med Israel under Antiokus 4. Epifanes og kristendomsforfølgjinga som byrja i Jerusalem rett etter at Kristus vart hendretta. I staden for vaktmenn på muren som verna jødane mot angrep frå fienden og mot synd, fråfall og falsk lære, vart det vaktmenn som passa på at ingen lenger skulle få dyrke Israels Gud slik. Antiokus inntok Jerusalem og borga og sette sine vaktmenn der, dei forfølgde og drap dei som dyrka Israels Gud etter lova og profetane.

Bibelen lærer oss at vi er Guds verk skapte i Kristus Jesus til gode gjerningar som han har lagt ferdige, så vi skal vandre i dei og då skal vi ta lærdom av at Gud skapte kvinna av mannens sidebein og førde henne til han, så dei skulle vere eitt kjøt. Så Kristus er hovudet for mannen og manne er hovudet for kvinna. Mannen skal vite å vinne seg si eiga kone i helging. Vi skal tru på Kristus og gjere trua sine gjerningar. Men kyrkjefolket, Krf-folket og mange med dei er som vaktmennene til Antiokus 4. Epifanes, som ville forby jødane å leve slik som Gud hadde lært dei i dei i dei heilage skriftene, så dei passar på at dette ikkje skal verte noko av.

John Miland talte om dansen rundt gullkalven og gjorde oss spesielt merksame på at då Moses kom ned att frå fjellet og høyrde ståket frå dei som dansa rundt gullkalven, så spurde Josva han kva det var for slags lyd. Det var ein merkeleg lyd, samanlikna med det som hadde vore der tidlegare og John sa at slikt må vi vere lydhøyre for. I slutten av tala kom der ein bodskap gjennom tyding av tungetale, der Jesus sa eg skulle høyre på kva Anden tala, om eg høyrer at der er noko som ikkje stemmer med lyden i ei kristen forsamling, så skulle eg søke inn til han, så vil han openberre for meg kva det er for noko. Ja, eg har bedt Jesus frelse menneska og gje meg ei frelst kvinne til kone, sidan eg var ung, og han har svart meg positivt på det heile tida, ho er inkludert i det fullførde frelseverket. Men eg har enno ikkje fått meg ei kone og det heng nok saman med at der i visse kristne forsamlingar er ein lyd som ikkje stemmer med lyden frå himmelen. Sannsynlegvis er det lyden frå dansen rundt gullkalven. Men Jesus sa eg skulle søke inn til han, så ville han openberre det for meg. Eg samanliknar det med korleis Johannes søkte inn til han ved nattverden, då openberra Jesus for han kven som var svikaren. Og eg samanliknar det med Johannes som vart ståande ved Jesu kors.

Vår tid er å samanlikne med denne tida og den er å samanlikne med Israel og Jerusalem under Antiokus 4. Epifanes. Han plasserte sine vaktmenn på muren og i borga, så dei skulle forfølgje, straffe og hendrette dei jødane som ville leve etter det som Gud hadde lært dei i dei heilage skriftene. På liknande vis har den vonde stått meg og mi sak imot, vaktmennene hans har passa på at det ikkje skulle verte noko av det svaret som Gud har gjeve meg opp gjennom alle desse åra. For dei er der for å passe på at ingen får leve etter Guds Ord, ikkje får følgje Jesu kall og gjere trua sine gjerningar, ikkje får gå i dei gjerningane som han har skapt oss til og lagt ferdige for oss, for at vi skal vandre i dei. Likevel kan ingen hindre meg i å søke inn til Jesus og vandre med han, for han har sagt at han er med oss alle dagar inntil verda sin ende, vi skal berre løfte blikket opp til han.

Kva er det så han vil openberre for meg? Eg trur det er at ho har fått ei anna ånd som ikkje er av Gud, det vart forkynt for henne eit anna evangelium, så ho fekk ei anna ånd, det er Antikrists ånd. Det verkar som den nokså konsekvent seier imot det som eg bad Gud om og dei svara han gav meg ved sitt Ord og sin Ande. Fyrst sa ho nei til mitt frieri, nei til å møte meg igjen og snakke med meg, nei til kall, nei til Faderen og Sonen. Det var då som Antikrist. Dette standpunktet vart det gjort religion, politikk økonomi ut av. Det vart ein protest mot at Kristus skulle vere hovudet for mannen og mannen vere hovudet for kvinna og at Kristus soleis skulle vere hovudet for kyrkja. Slik vart det ein protest mot at menneske skulle verte frelst og ein protest mot ekteskapet slik Gud har skapt det frå æva. Den politikken og religionen tek sikte på å utrydde slekta og folket og la andre ta over næringa og landet etter oss. Slik forkynner dei eit falskt og svikerisk evangelium. Ved at dei avviser den evangeliske forkynning og fornektar Kristus, vert det grunngitt utifrå at Gud dømde den fyrste Adam til døden.  Men då veit vi at det er Djevelen som er på ferde. Dei som har forført henne med å forkynne eit falskt evangelium, dei er hans tenarar.

Men Jesus er den same og han talar framleis sitt evangelium frå himmelen, til oss og til henne, han er framleis komen for å frelse det som er fortapt, han gjer framleis Faderens gjerningar og han vil frie henne ut frå Satans makt og setje henne over i sin elska Sons rike.

Appendiks.

Nasjonal frigjering og forvalting av naturresursane.

Her er ein artikkel som viser kor viktig nasjonal frigjering er for å få til ei god forvalting av ressursane: https://tsivert.com/2017/03/26/nasjonal-frigjering-og-forvalting-av-fiske-ressursane/

James Bond’s solution.

12. November hadde eg gebursdag og brodern inviterte meg med på byen. Det vart ein lang kveld og eg var ikkje heime att før kl 1 om natta. Skrive på Facebook 12-15.11.2015:

Studerer reaksjonsfarta ved å måle ledningsevna i løysinga.

Skrive på face-book:

Deretter gjekk eg på byen med brodern. Det blir vel ikkje noko fotballstudie i kveld. Men på veg heim møtte eg O. Fiskå på Nasjonalteateret T-bane stasjon. Skal du på fotballkamp?Nei! Kva ger du her då? Nei, då vart det fotballpub likevel.

Så det vart å studere reaksjonsfarta på fotballspelarane også.

I went to a football-pub and watched Norway-Hungary. I went to the bar-disk and said to a female bar-tender: “Hello, my name is Bond, James Bond. I´m about to solve the central problem in Ukraine. I just take a vodka-martini, shaken, not stirred”. “Seriously?” “Yes”, and I really got it. “Well, at the moment I have to take it easy”.

Jan Pålsgård har delt Joakim Sjöberg sitt innlegg.

Mange av mine venner har delt dette åpne brevet fra Joakim Sjöberg. Brevet er om direkte møtet med krigstraumatiserade syriske flyktninger og hva den kan gjøre for deg. Du har ikke møtt dem og hørte dem si du er ikke meningsberättigad, i hvert fall ikke hvis du er kritisk til flyktning innvandring er løsningen.

Joakim har møtt dem. han har hørt dem fortelle meg. De kan ikke “gå med dem på flytende klinch som akademisk svensk kan forklare problemer i vårt land”. Joakim har empati og empati med flyktninger, men ikke med de som setter seg ned ved datamaskinen og “å tenke litt om krig flyktning”, om den svenske flyktningkrisen, han “kjenner, fordi jeg vet dette”.

Mike innser at det ikke er sikkert at de er rasistisk. Det kan være at det er bare mangel på direkte kunnskap.

Jeg tror venner som har delt Joakims åpent brev mener det er bra, men jeg har et par spørsmål for teksten.

For det første er direkte møtet virkelig en forutsetning for å kunne ha informert og moralske setninger? Jeg tror at de fleste som har tenkt på det innser at direkte møte skaper en sterk empati og kan utløse gode handlinger, som i dette tilfellet. Mike og mine venner deler gode mennesker, den forstår og at vi bør forstå det vel, i noen grad, punkt til Division. Jeg på den annen siden, som setter meg på tastaturet og “Tenk” tilhører den mørke siden, selv om det kan være at ikke jeg er rasistisk. Men, er det ikke saken at en viss avstand i mange sammenhenger er en forutsetning for, fra det moralske synspunktet, de beste resultatene? Er ikke det hvorfor vi har domstolene som ikke består av slektninger og ofre? Det er ikke derfor at det ikke er de pårørende til å bestemme hvor mye av helsevesenet vil tildele til for eksempel. prostatakreft?

For det andre, jeg gråte når jeg ser bilder av rammet syriske barn. Faktisk kan det hende at jeg har empati, bare litt mer distansert. Distansert på en måte som tillater meg å selv empathize med de andre 60 millionerna flyktningene som jeg ikke har møtt. Jeg er enig at møtet med syriske flyktninger bør endre vår atferd, men kanskje ikke til et punkt der vi glemme alle de andre. Vi kan gjøre både du si? Kanskje det, men hvis vi gjør det? Konsistensen av løsningen, plassere 100 000 krigstraumatiserade syrerne i flyktningleirer utenfor Malung, Falun, Munkedal, Sundsvall,…, er det shorting ut strømmen av hjelp til andre som også trenger vår hjelp. jeg vet det. Det var ikke intensjonen at jentene som gikk på skole i en leir i Sudan ville miste sin skolegang, men det kom ut. Du vil ikke at kvinnene og barna forble i leirer i Jordan, Libanon og Tyrkia ville tape både matrasjoner og skolen når menn ble tiltrukket til å reise nordover, men det var resultatet av “løsningen”. Kostnaden for 160, 000 flyktninger, som er å si mildt kommer bare i 2015, blir 70 milliarder først, de to første årene. Det er dobbelt så mye penger som FN bruker på alle verdens flyktninger per år. Hva du har, så vil du ha en diskusjon på tildeling av begrensede ressurser å være del av analysen.

På tredje. Er det trygt å 200 krigstraumatiserade unge menn som nå sitter uvirksom på en leir i skogen utenfor Malung og venter, og venter måneder og sannsynligvis år, vil nå vurdere at dette virkelig var den beste løsningen for dem hvis de kunne delta i diskusjonen om tildeling av ressurser? Hvor lenge vil det være før de har jobber og leiligheter? Hvordan går det med integrering av dem når en del av den svenske krisen består av manglende infrastruktur og behandling asylsaker tar alltid? Når ikke tilkalt og jobbene mangler. Tidligere erfaring av innvandring ickevästlig under svært gunstige omstendigheter har vist at etter to år, bare 6% hadde jobber. Etter 15 år, fremdeles halv arbeidsledige. Det er nettopp det har bidratt til utanförskapsområden i Sverige.

Jeg sier ikke at jeg har løsningen, men jeg tror det er en hassle å Mike og andre i kraft av deres sterke følelser er så sikker på at vi burde hjelpe av innvandring og at de stadig insinuates at de av oss som har et annet syn er uvitende typer som i beste fall er empatistörda og i verste fall er fremmedfiendtlig rasister. Kanskje det er selv Mike o co som sin udiskutable godhet til tross, ut virkningen etiske perspektiv, tilhører “den mørke siden”? Hva om vi kunne diskutere de beste løsningene (der de perfekte løsningene mangler), men stadig lider empatiske kortslutning?

Joakim Sjöberg

8. november kl. 19:17 · Redigert ·

Känner du någon syrisk krigsflykting? Har du tittat in i ögonen på en tonåring som är gråhårig som en gammal människa på grund av trauma.

Har du låtit någon ber…

Ingemar Grasjo Tack Jappe. Tålmodigt och lugnt resonerande. Dessa stycken bildar n essens som det är svårt att värja sig emot: “Distanserad på ett sätt som tillåter mej att även känna empati med de övriga 60 millionerna flyktingar som jag inte heller har mött.” och …Vis mer

Torbjørn Sivertstøl Hello! My name is Bond. James Bond. I´m about to solve the central problem in Ukraine. Well, at the time I have to take it easy. So, I just take a vodka-martini, shaken, not stirred. As James Bond I´m very optimistic and willing to take big chances. So after having solved the problem i Ukraine, I hope it will be possible to find the natural solution somewhere else also, even i Norway.

Torbjørn Sivertstøl Eg synest æreg tala det er bra du er realistisk om dette, slik det passar seg ein realist.

Published by SivertsHjørne

I was made in Chicago and born in Norway, so I was in America before I was borne. One of my brothers was also borne in Chicago and here is a picture of us on a visit to our mother’s mother, I am laying on the ground. I grew up on a small form with view over the fjord, out on the ocean and to some islands and steep mountains behind. It was a big playground but with plenty of work. My father was a sailor and I became a fisherman, working on trawlers. We were in the Lutheran Church and went also to smaller Christian congregations. I was thought to believe in Jesus and to call upon him as my savior and Lord and in this way may faith in him became personal. When I went to high-school, I came into free churches where there came messages in translation of “speaks in tongues” and I realized that Jesus answered my praying in this way. That he has continued to do later also, so I continue to pray to him, actually I talk with him. I was also interested in mathematics and natural sciences, so I have studied mathematics, programming, physics, chemistry, biology, basic courses in geology and astronomy. Not very advanced, but I have a wide basement. So there is something special with me, at the same time as I have been working as a fisherman and studied mathematics, programming and natural sciences, I have been talking with him who created it all. View all posts by SivertsHjørne