Kunnskap, fridom og livsutfolding.

Der er ein motsetnad mellom kunnskap og fridom og det har vorte tydeleg i vårt moderne samfunn, der kunnskapen har vorte så stor og massemedia har vorte så dominerande. Og det har vorte tydeleg med press mot den kristne fridomen, det utartar seg slik at dei med si søking etter kunnskap lurer på vår kristne fridom, dei søker ein kunnskap som erstatning for vår ytringsfridom. Men det er kunnskap med mangel på forstand (rasjonalitet). Og dersom vi skal bruke vår forstand og tenke logisk, treng vi eit utgangspunkt å tenke utifrå. Same enten det er rett eller feil, må det vere så pass forståeleg at det går an å tenke logisk utifrå det. Det er eit første steg til å finne ut om utangspunktet er rett eller feil. Er vi trygge på at utgangspunktet er rett, kan vi seie at vi har eit viss tru på det. Slik er det med vitskaplege hypotese og teoriar også, men det er ikkje dogmatisk tru, her vert det brukt metodisk tvil og eksperiment for å prøve hypotese og teori. Annleis er det med den kristne trua, det er ei overtyding og det er tilbeding. Vi kan godt granske denne verda, men livet er då noko meir enn å granske, det er livsutfolding. Og som Jesu disiplar skal vere lys og salt i verda og vi skal gå ut og bere frukt som varer. Så det skal få positive konsekvensar for verda. Likevel må trua også prøvast og den prøvde trua er gull verd.

Rom.8,⁸ Eg meiner at det vi må lida her i tida, ikkje er for noko å rekna mot den herlegdomen som ein gong skal openberrast og verta vår. ¹⁹ Alt som er skapt, lengtar og stundar etter at Guds born skal openberrast i herlegdom. ²⁰ For skapningen vart lagd under forgjengelegdom, ikkje av eigen vilje, men etter hans vilje som gjorde det så. Likevel var det von, ²¹ for det skapte skal verta frigjort frå trældomen under det forgjengelege og få den fridom som Guds born skal eiga i herlegdomen. ²² For vi veit at all skapningen sukkar og lid som i føderier heilt til denne dag. ²³ Og ikkje berre det, men jamvel vi som har fått Anden til fyrstegrøde, vi òg sukkar med oss sjølve og lengtar etter den dagen då lekamen vår skal friast ut, og vi får det fulle barnekåret. ²⁴ For i vona er vi frelste. Men ei von som ein alt ser oppfylt, er ikkje noka von. Korleis kan nokon vona det han ser? ²⁵ Men vonar vi noko vi ikkje ser, då ventar vi med tolmod. ²⁶ På same måten kjem Anden oss til hjelp i vår vanmakt. For vi veit ikkje kva vi skal be om så vi kan be rett, men Anden sjølv bed for oss med sukkar som det ikkje finst ord for. ²⁷ Og Gud som ransakar hjarto, veit kva Anden vil; for det er etter Guds vilje, det Anden bed om for dei heilage.

Utvikling av den nye naturvitskapen.

Universaliestriden, «kunnskap» apriori eller aposteriori?

Augustin (354-430 e.Kr.) laga ei syntese av nyplatonisme og kristendom. For Platon var ideane det som eigentleg eksisterte, dei fysiske tinga, slik vi sansar dei, var berre som skuggen av det som eigentleg eksisterte.

https://no.wikipedia.org/wiki/Platons_hulelignelse

Platon vende blikkert oppover mot dei ideelle ideane, men Aristoteles vende blikket utover for å finne den beste staten som kunne realiserast. Platon var dialektikar som såg dei ulike problemområda i smanheng, men Aristoteles var analytikar som skilde ut disiplinar, under THEORIA kom ontologi, naturfilosofi og matematikk. Under PRAXIS kom etikk og politikk, under POIESIS kom talekunst og diktekunst. Han vert kalla logikkens far, sjølv om han ikkje skilde den ut som ein eigen disiplin, men brukte den som eit reiskap i dei andre disiplinane.

Aristoteles tok utgangspunkt i den levande naturen, men Demokrit tok utgangspunkt i den daude naturen. I ettertid veit vi at Aristoteles teori om dei fire elementa, luft, vatn, jord og eld, ikkje stemmer, men Demokrits atommodell var den rette.

Det gode, som er målet for menenskelivet, var for Aristoteles ikkje uavhengig av mennesket, men er i måten det lever på og krev at det realiserer sine beste evne i fellesskapet, i heimen, landsbyen og byen. og slik finn sin plass i samfunnet, finn det gode liv som mennesket-i-fellesskapet. Skirbekk (1972, s 123-124).

Dette er bakgrunnen for universaliestriden i middelalderen, var det universalia eller partikularia som eksisterte. Universalia var allmennbegrep som svarde til formene i Aristoteles flosofi og ideane hos Platon, men for Platon var ideane i tillegg ideal. Partikularia svarde til dei sansbare tinga i Platons filosofi og til substansen i Aristoteles flosofi (Skirbekk s.168).

I platonsk realisme eksisterer ideane før tinga og uavhengig av tinga, så vi kan kalle det universalia ante res, niversalia før tinga. I Aristotelisk realisme eksisterer universalia i tinga, så vi kan kalle det universalia in rebus.

I tillegg var der dei som hevda at universalia berre var namn som vart sett på ting og fenomen som likna, det er noko som vi kan vite og som vert sagt etter at vi har sette det og opplevt det, så det vart kalla universalia post res. dette var ikkje realisme, men nominalisme.

Så var der dei som hevda alle tre synspunkta, universalia er ante res, sett frå Guds synspunkt, dei er in rebus, fordi Gud har skapt tinga og dei er post res set utifrå menneskeleg erkjenning. Thomas Aquinas (1225-1274) hadde eit slikt syn og laga ei teologisk syntese mellom kristendom og aristotelisme. Det var først då Aristoteles vart godteken av kyrkja og  «thomismen» vart endåtil den fortrekte ideologienen til den katolske kyrkje. Skirbekk (1972 s 168- 171).

Renessansen.

Så kom renessansen og i følgjande artikkel vert den forstått som ei oppfølgjing av Aristoteles ide om mennesket i fellesskapet, så det vert meir senter for merksemda i staden for  at Gud var senter for merksemda, slik som i middelalderen, sitat frå https://no.wikipedia.org/wiki/Renessansen :

Renessansen (fra fransk Renaissance, «gjenfødelse») er et begrep for en tidsperiode, men også en åndelig strømning og retning i kunsten og arkitekturen i Vest-Europa som oppsto i Italia på 1350-tallet med diktsamlingen Canzoniere av Francesco Petrarca. Renessanse betyr gjenfødelse, og kommer fra det italienske ordet rinascimento, via det franske ordet renaissance. Det hentyder til gjenopplivingen av antikkens filosofi, kunst og kultur, til forskjell fra det som ble sett på som barbariet i den mørke middelalderen og gotikken i nord.

Gjenfødelse i Firenze

Tradisjonelt regner man med at renessansens frembrudd fant sted i Firenze, som på denne tida var en rik handels- og industriby basert på produksjon av ulltøyer og handelsforbindelser rundt hele Middelhavet. Fra slutten av 1300-tallet gikk kunst, arkitektur og filosofi nye veier, noe som førte til et brudd med tankegangen og tradisjonene som preget resten av middelalderens Europa. Innen filosofien begynte man å sette mennesket i stedet for Gud i sentrum av tankegangen, og dette banet veien for ideen om kunstens egenverdi og om renessansemannen med sine mange talenter. Mens litteraturen stort sett handlet om religiøse tema i middelalderen, vokser det frem en verdslig litteratur med politiske og filosofiske temaer. Innen bildende kunst og skulptur fjernet man seg fra normene, tradisjonene, stivheten og kirkens monopol som oppdragsgiver. I stedet for stive, gotiske helgenskulpturer med blikket vendt mot himmelen kom det naturlige menneskegjengivelser som Michelangelos David, i stedet for madonnaavbildninger kom Mona Lisas mystiske smil. Innen arkitekturen kastet man vrak på gotikkens spissbuer, i stedet etterstrebet man ro og harmoni inspirert av antikkens Hellas og Roma, som var en viktig periode på denne tiden. Vitenskapsmenn gjorde store framskritt innen astronomi, matematikk, naturfag og fysikk. Alle disse elementene bidro til en varig endring i Vest-Europa som senere spredde seg til resten av Europa.

En europeisk bevegelse

Fra Firenze spredte renessansens ideer seg ut over Italia i løpet av 1400-tallet, og nådde også Frankrike, England, Tyskland og Polen-Litauen. Også Ungarn opplevde en kulturell blomstring basert på renessansens ideer i tiårene før det osmanske angrepet i 1526. Sist nådde renessansens ideer til de fjerntliggende, nordiske landene og til Den iberiske halvøya. Et avgjørende fenomen som bante vei for renessansen i Europa, var reformasjonen, som fra ca. 1520 av gjorde ende på Den katolske kirkes makt over sinnene i store deler av Nord-Europa. Med den spanske og portugisiske erobringen av Amerika og deler av Asia og Afrika nådde renessansen kunst, ideer og idealer ut til større deler av verden.

Renessansens ideer er grunnleggende for Vest-Europas tankegang. Filosofien og litteraturen ble imidlertid preget av den økende religiøse fanatismen fra slutten av 1500-tallet av. Innen kunst og arkitektur ble renessanseidealenes ro og harmoni avløst av barokkens voldsomme energi og drama fra slutten av 1500-tallet av, først i Italia, senere i resten av Europa og Latin-Amerika.

De ortodokse og muslimske landene i Øst-Europa og på Balkan opplevde ikke denne kulturelle blomstringen. Dermed oppsto det et avgjørende skille mellom Øst- og Vest-Europa som ennå i dag har ganske stor betydning.

Trua og eksperimentet. Geosentrisk eller heliosentrisk verdsbilete.

Men Galilei såg og observerte og forstod seg på det og kom til at Aristoteles hadde feil. Sitat frå artikkelen https://no.wikipedia.org/wiki/Galileo_Galilei :

Bevegelsesteori

I Galileis studietid satt han en gang i katedralen i Pisa under en lang messe. Han observerte en lysekrone som svingte frem og tilbake, og han fant ved hjelp av pulsslagene at svingningstiden så ut til å være den samme ved store og små svingninger. Han gikk hjem og eksperimenterte med ulike pendler og fant at en pendels svingetid ikke er avhengig av pendelens utslag, i stedet er svingetiden proporsjonal med kvadratroten av pendelens lengde.

Også av objekter i fritt fall utførte han mer nøyaktige målinger enn det som hittil hadde vært gjort. Han fant at også i fritt fall var falltiden proporsjonal med kvadratroten av fallets lengde.

Med grunnlag i teoretiske studier og hypoteser fra antikken og middelalderen kunne han ved eksperiment bevise det korrekte forholdet mellom størrelser som fart, strekning, tid og akselerasjon. Han beviste også en tidligere hypotese om at et prosjektil beskriver en parabelformet kurve.

Astronomi

En kopi av det tidligste teleskopet som er funnet laget av Galilei.

Galilei ble involvert i astronomi etter supernovaen i 1604. Juli 1609 rettet engelske Thomas Harriot et teleskop mot månen for å tegne månekart. På samme tid hørte Galilei om oppfinnelsen, og noen uker senere hadde han konstruert sitt eget. Januar 1610 oppnådde han en forstørrelse på 20×, og to måneder senere 30×.

Med teleskopet kunne Galilei observere solflekker, fjell, kratre og daler på månen, Venus i ulike faser (jf. månens faser), fire av Jupiters måner, og noe som lignet ører rundt Saturn. Observasjonene gjorde ham overbevist om at det gamle greske verdensbildet fra Aristoteles, som skilte mellom en uforanderlig og fullkommen verden fra månens bane og utover og en foranderlig og ufullkommen verden under månens bane, sviktet observasjonene. Fjell og kratre på månen viste både at den ikke utgjør en perfekt sirkel og at den kunne være laget av samme materiale som jorden. Jupiters måner sannsynliggjorde at også jorden kan kretse rundt solen selv om den har en måne. Solflekkene beveget seg og viste at solen ikke er uforanderlig.

Med Galilei, og også med Kepler, ble det for alvor satt på dagsordenen at de fysiske lovene under månens bane er de samme som de fysiske lovene over månens bane.

Venus’ faser bekreftet at Venus kretser rundt solen.

En av hans viktigste oppdagelser var at gjennom teleskopet så fiksstjernene langt mindre ut enn med det blotte øye.^[5] Dette tok bort en innvending fra astronom Tyge Brahe om at Kopernikus’ forslag til et kollosalt stort univers ville medføre at stjernene ble urimelig store. Et kollosalt stort univers kunne også forklare hvorfor ingen parallakse kunne observeres for fiksstjernene. Gjennom teleskopet virket også planetene å være langt mindre enn man hittil hadde trodd. For Venus i posisjon lengst unna jorda var tidligere målinger av vinkeldiameteren 3 bueminutter. Med teleskopet beregnet Galilei denne til 1/6 bueminutt, noe som er langt nærmere dagens målinger.

De fire største Jupiter-månene, som Galilei oppdaget, kjenner vi idag som de galileiske månene: Io, Europa, Ganymedes og Callisto. Navnene, som stammer fra gresk mytologi, ble foreslått av den samtidige astronomen Simon Marius. Likevel ble navnene først tatt i bruk i midten av det 20. århundre.

Ulike modeller av verdensrommet

På Galileis tid var det praktisk talt ingen astronomer som holdt seg til det ptolemeiske verdensbilde. De fleste mente at solen er senter for bevegelsen til de fem planetene (Merkur, Venus, Mars, Jupiter og Saturn).

Den virkelige debatten stod mellom den heliosentriske modellen fra Kopernikus og den geoheliosentriske fra Brahe.^[6] De fleste støttet Brahes modell fordi man så store vitenskapelige problemer med at jorden beveget seg. Brahes modell stemte like godt med observasjonene som Kopernikus’ modell. Kepler foreslo så i 1609, i boken Den nye astronomi, at planetene går i ellipsebaner rundt solen. Dette gav en mye enklere teori og viste seg også å stemme bedre med observasjoner, særlig av Mars og Venus.

Galilei nevnte imidlertid ikke Keplers eller Brahes teorier i sine bøker, i stedet forsvarte han Kopernikus’ modell basert på sirkulære bevegelser.

Kva så med platonismen? Det var då Platon som fyrst byrja å tale om perfekte sirklar og bruke det til å forklare det godes ide.

http://folk.ntnu.no/thomafal/EXPH0001/oving1.pdf  (Nedst side 3).

Ideen var nok henta frå stjernehimmelen, sola og månen var runde, stjernene, planetane, månen og sola såg ut til å gå i sirkelbane rundt jorda. Dei visste ikkje at jorda var rund og at det var den som roterte. Men då skal vi hugse på at Platon stolte heller ikkje så mykje på det han såg og sansa. Sjølv om han såg og sansa og opplevde det slik, stolte han ikkje så mykje på det han sansa og på at han hadde forstått det rett.

Aristoteles hevda derimot at ideane var i tinga. Men kva slags idear er i tinga? For den katolske kyrkje vart thomismen faktisk ei religiøs tru til samanlikning med avgudsdyrking, det viste seg ved at dei forfølgde Galilei på grunn av at han såg og observerte og forstod seg på det, til tross for at Galilei trudde på Bibelens Gud. Han argumenterte både utifrå augustins lære og i tråd med protestantismen og skilde mellom naturens bok og Bibelen.

Sitat frå https://no.wikipedia.org/wiki/Galileo_Galilei :

Det anti-kopernikanske dekretet i 1616

I 1613 ble Den katolske kirkes prosess mot Galilei innledet. Galilei mente geosentrismen var et aristotelisk og ikke et katolsk dogme.^[9] Begrunnet i Augustins skrifter, og i tråd med protestantismen, skilte Galilei mellom Naturens bok og Bibelen; han mente Bibelen ikke lærer hvordan naturen fungerer.^[18]

Flere innen kirken forsvarte ham, men ingen observasjoner støttet en bevegelig jord. Meningstradisjonen, inkludert det ptolemeiske og det aristoteliske verdensbilde, hadde fått en sterk stilling i Den katolske kirke.

Etter reformasjonen var private fortolkninger av kirkens lære et svært følsomt diskusjonstema, og særlig under motreformasjonen var det ikke rom for slike diskusjoner.^[19] I tillegg til at Galilei hevdet heliosentrisme som en sannhet uten å ha bevis, tillot han seg også å fortelle Vatikanet hvordan de skulle tolke bibeltekster, midt under motreformasjonens spenninger.

I antikken og middelalderen hadde de fleste astronomer begrenset seg til å lage matematiske modeller av de observerbare planetbevegelsene, fordi planetene var så fjerne og opphøyde at sikker kunnskap om den fysiske virkelighet ikke kunne nås langs vitenskapens vei. Modellene var altså redskaper til mest mulig nøyaktige forutsigelser av planetens posisjoner.^[20]

I tråd med dette vedtok kirken i 1616 at den heliosentriske modell kunne publiseres og diskuteres som en praktisk regnemodell eller hypotese, ikke som den fysiske sannhet. (Se også instrumentalisme.)

Galilei og hans skrifter ble ikke nevnt i dette dekretet, men det la naturlig nok begrensninger for Galilei.

Rettssaken i 1633

Historikere diskuterer fortsatt hva det var som gjorde at paven gikk til rettssak mot en bekjent han hadde beundret og respektert. Den samtidige Kepler opplevde ingen større problemer med hverken å undervise i eller publisere sitt solsentrerte verdensbilde, trolig fordi han opptrådte med større takt og nøt stor respekt i alle leire.^[21] Ingen andre ble verken anklaget eller dømt for dette, selv om flere i hans samtid og tiårene etter støttet det solsentrerte verdensbildet.

Konflikten mellom Galilei og Den katolske kirke handlet dels om autoritet, dels om mangel på direkte bevis for at jorden beveger seg. Reformasjonen hadde utfordret kirkens makt, og rettssaken ble i tillegg ført i en turbulent krisetid under trettiårskrigen. Dermed hadde paven trolig større behov enn han ellers ville hatt for å markere revir når noen påstod noe som kunne knyttes til kirkens lære, dersom det ikke kunne dokumenteres vitenskapelig.

Videre mente paven seg trolig bedratt gjennom måten Dialogen ble utgitt.^[22] Boken fremstod heller ikke som balansert, slik vilkåret hadde vært. Galilei hadde også mistet jesuittenes støtte etter at sentrale jesuitter flere ganger hadde følt seg latterliggjort av Galilei i vitenskapelige disputter.^[9] Alt i alt var sentrale personer innen kirken kraftig provosert.^[23]

I fravær av aksepterte bevis var Galilei likevel påståelig og ville ikke omtale sitt syn som bare en hypotese.^[24][25] Hverken i Dialogen eller i andre bøker nevner han Keplers eller Brahes modell, som begge passet bedre med observasjonene.

I 1633 ble rettssaken gjennomført i Roma, under forhørene med trolig to mennesker til stede foruten Galilei. Hovedanklagen var at han hadde overtrådt forbudet fra 1616. Historikere diskuterer fortsatt om deler av forbudet han ble dømt for var en forfalskning gjort i forkant av rettssaken. Han satt aldri i noen celle hverken før eller etter dommen, men ble tildelt en leilighet i Vatikanet.^[26] Dommen var livsvarig fengsel og ble av paven med en gang omgjort til husarrest under gode forhold.^[1][27] Han fikk møte andre med samme ideer og reise til Firenze for medisinsk behandling.

Men kristendomen si metode er ikkje å bruke fysisk makt, for det var Gud som gjorde sitt verk ved sitt Ord og sin Ande i einskilde menneske og i Jesu kyrkje og slik gjekk kristendomen fram og kyrkja voks.

https://bluehost944.com/2017/12/18/offeret-og-eksperimentet-kva-med-religionen-politikken-og-okonomien/

Sidan vart den nye naturvitskapen utvikla og den og brukte andre metoder enn fysisk makt til å overbevise om kva som var sant og rett. Galilei la grunnlaget for den eksperimentelle naturvitskapen.

https://no.wikipedia.org/wiki/Filosofi_på_1600-tallet

Den nye naturvitskapen.

Renessansen hadde ei viss betydning for grunnlegginga av den nye naturvitskapen. Syntesa mellom platonismen og kristendomen (Augustin) og syntesa mellom aristotelisme og kristendom (thomismen) vert kalla skolastikk. På den eine side var der adekvare begrep og teoriar frå gresk filosofi og teoretisk skulering frå skolastisk filosofi i mideelalderen. På den andre side var der ei nyvekt interesse av å utnytte og kontrollere verda, ei sekularisering typisk for renessansen.

Likevel skreiv Skirbekk at renessansen var ikkje lyset som kom, men lyset som nesten gjekk ut. For 1400-talet og 1500-talet vart ein kamp om metoden og det var ei forvirra tid intellektuelt sett.

Universaliestriden vart avløyst av ein strid mellom empirisme og rasjonalisme, ved at  rasjonalismen erstatta universalia og empirismen erstatta partikularia. Men på 1600-talet tok den eksperimentelle naturvitskapen form og konklusjonenn  var at den hadde både empiri og rasjonalitet, den var ikkje berre deduktivt og heller ikkje berre induktiv, men hypotetisk deduktiv. Bidraget frå gresk filosofi var vesentleg frå Demokrits atomteori og frå matematikken frå Pythogarearane og Platon. Den brukte matematisk språk.

Skirbekk (1976, s 200-202).

I den antikke mytologien trudde dei at himmellekamane var gudar og dyrka gudar som dei laga seg av stokk og stein, slik tilla dei den synlege daude naturen personlegdom, vilje og moral. Og det ser ut til at det vart resultatet av at den katolske kyrkja godtok Aristoteles si lære, for det site seg at dei fekk eit religiøst forhold til himmellekamane og derfor ville dei ikkje godta Galileis teoriar.

Men Aristoteles vert også kalla logikkens far og logikken inngår no i matematikken og vert brukt på den deduktive sida i den hypotetisk deduktive metode. Og nettopp deduksjonen viser at det er ein ide som styrer den synlege naturen. Våre vitskaplege teoriar har vorte betre og betre, men fullkomne er dei ikkje og forklarer ikkje alt. Vi kan tru at der er ein fullkommen teori som forklarar alt, men kor mykje vi klarar å forstå av den er ei anna sak.

Frigjering frå trældomen under avgudane og under det forgjengelege.

Trua på Gud eller trua på avgudane?

I den antikke mytologien trudde dei at himmellekamane var gudar og dyrka gudar som dei laga seg av stokk og stein, slik tilla dei den synlege daude naturen personlegdom, vilje og moral. Men i det gamle testamentet er det sagt at dei ikkje er gudar, der er ikkje ånd i dei, dei høyurer ikkje, talar ikkje og er til ingen nytte, dei er det reidige inkjevtta. Som gudar eksisterer dei ikkje.

1.Sam.12, ²¹ Vik ikkje frå han! Fylg ikkje gagnlause gudar, som korkje kan hjelpa eller frelsa; reine inkjevetta er dei.

Jeremias.10,   ¹⁰ Men Herren, han er i sanning Gud,

ein levande Gud og ein evig konge.

Jorda skjelv for hans harme,

folka kan ikkje halda ut hans vreide.

¹¹ Så skal de seia til dei:

«Dei gudar som ikkje skapte himmel og jord,

skal kverva frå jorda

og ikkje finnast under himmelen.»

¹² Herren skapte jorda med si kraft,

han grunnla fastlandet i visdom

og spente ut himmelen med skjøn.

¹³ Når han tornar, brusar vatnet i himmelen,

han lèt skodd stiga opp frå enden av jorda,

han lèt lyna blinka og regnet falla

og sender vinden frå hans opplagsrom.

¹⁴ Alle menneske er dumme og uvituge.

Kvar gullsmed må skjemmast av sine gudebilete,

dei støypte bileta hans er lygn,

det er ikkje ånd i dei.

¹⁵ Gagnlause er dei, eit verk til å spotta,

i rekneskapsstunda er det ute med dei.

¹⁶ Såleis er ikkje han som er Jakobs del,

for det er han som skaper alt.

Israel er hans eiga ætt.

Herren, Allhærs Gud, er hans namn.

Jesajas.40, Trøysta, trøysta mitt folk,

seier dykkar Gud.

² Tala mildt til Jerusalem

og ropa til henne

at striden hennar er enda,

at skulda hennar er kvitta,

at ho har fått av Herrens hand

dobbelt for alle sine synder.

Ryd veg for Herren!

³ Høyr, det er ein som ropar i heia:

Ryd veg for Herren,

lag gjennom øydemarka

ein kongsveg for vår Gud!

⁴ Kvar dal skal hevjast,

kvart fjell, kvar haug skal jamnast.

Bakket land skal verta slette

og kollane flat mark.

⁵ Herrens herlegdom skal syna seg,

og alle menneske skal sjå det.

Dette er ordet frå Herrens munn.

Guds ord står fast

⁶ Høyr, det er ein som seier: «Forkynn!»

Eg spør: «Kva skal eg forkynna?»

«Alle menneske er som graset,

og all deira herlegdom som blomen på marka.

⁷ Graset turkar bort, og blomen visnar

når Herrens ande blæs på dei;

ja, i sanning, folk er som gras.

⁸ Graset turkar bort, og blomen visnar,

men ordet frå vår Gud står fast til evig tid.»

Herren fører folket heim

⁹ Stig opp på høge fjellet,

du Sions gledebod!

Lat røysta ljoma,

Jerusalems fagnadbod!

Lat røysta ljoma, reddast ikkje!

Sei til byane i Juda:

«Sjå, der er dykkar Gud!»

¹⁰ Sjå, Herren din Gud kjem med velde,

hans arm gjev han herredøme.

Dei han fekk i løn, er med han,

dei han vann, går føre han.

¹¹ Som ein hyrding skal han gjæta si hjord.

Han skal samla lamma i armen

og bera dei ved barmen,

og lamsauene skal han leia.

Ingen er som Gud

¹² Kven har mælt havet med si hand

og himmelen med utspente fingrar?

Kven samla molda på jorda i skjeppe,

vog fjella på vekt

og haugane i vektskåler?

¹³ Kven har rettleitt Herrens Ande,

kven har lært han og gjeve han råd?

¹⁴ Kven har han samrådt seg med,

så han kunne gje han skjøn,

læra han å gjera det rette,

gje han kunnskap

og syna han vegen til visdom?

¹⁵ Sjå, folka er som ein drope på eit spann,

som støvfjom på ei vektskål å rekna;

jamvel øyar og strender veg ikkje meir enn dust.

¹⁶ Libanon har ikkje skog nok til brensel

og ikkje dyr nok til brennoffer.

¹⁷ Som inkje er alle folk for Herren,

han reknar dei for reine inkjevetta.

¹⁸ Kven vil de då likna Gud med,

kva kan de setja opp mot han?

¹⁹ Eit gudebilete vert støypt av ein meister,

ein gullsmed kler det med gull

og lagar sølvkjeder til det.

²⁰ Den som skal laga eit gudebilete,

vel seg tre som ikkje morknar,

og leitar opp ein kunnig meister

til å gjera eit bilete som står støtt.

²¹ Veit de det ikkje,

har de ikkje høyrt det?

Er det ikkje kunngjort dykk frå fyrste stund?

Har de ikkje skjøna det

frå heimsens grunnvoll vart lagd:

²² Herren tronar over jordkrinsen,

og dei som bur der, er som grashopper.

Han breier ut himmelen som eit slør,

spenner han ut som eit telt til å bu i.

²³ Han lèt fyrstar gå til grunne

og rydjar ut styresmenn på jord.

²⁴ Knapt er dei planta,

knapt er dei sådde,

knapt har dei røtt seg i jorda,

så blæs han på dei, og dei visnar,

og stormen føykjer dei bort som strå.

²⁵ «Kven vil de likna meg med,

kven er eg lik?» seier Den Heilage.

²⁶ Lyft augo mot det høge og sjå:

Kven var det som skapte desse?

Han som mønstrar deira hær og fører dei ut

og nemner dei alle med namn.

Hans kraft er så stor og hans styrke så veldig

at det vantar ikkje ein.

²⁷ Kvifor talar du så, Jakob,

kvifor seier du, Israel:

«Min veg er løynd for Herren,

min Gud bryr seg ikkje om min rett»?

²⁸ Veit du det ikkje, har du ikkje høyrt det?

Herren er den evige Gud

som skapte den vide jord.

Han vert ikkje trøytt, han vert ikkje mødd,

hans vit kan ingen grunda ut.

²⁹ Han gjev den trøytte kraft,

og den som ingen krefter har,

gjev han stor styrke.

³⁰ Gutar vert trøytte og mødde,

unge karar snåvar og fell.

³¹ Men dei som ventar på Herren, får ny kraft;

dei lyfter vengene som ørnar,

dei spring og trøytnar ikkje,

dei går og mødest ikkje.

Avgudane.

Gud ville frigjere folket sitt frå trældomen under avgudane i Egypt, så han førde dei til det lova landet, der han skulle vere deira Gud og dei skulle vere hans folk. Dei vende seg bort frå han og dyrka avgudane og derfor vart dei bortførde til Babylonia. Men han leia dei tilbake til det lova landet. Han brukte dei til å gjere namnet sitt kjent mellom heidningane.

Og i Hellas oppstod ideen om at naturen er forståeleg, slik starta deira naturfilosofi. Det står i motsetnad til den antikke mytologien, der gudane rådde i kvar sine område av tilværet, men det høver betre med trua på at Gud har skapt alt med sitt Ord, ved trua på Gud og hans Ord, skjønar vi at det synlege har vorte til av det usynlege.

Som reaksjon mot demokratiet i Aten, fann diktaren og krigaren Aiskylos på at Zevs regjerete over alle andre gudar med ein universell moral, så diktatorisk at alt som skjedde var hans verk.

https://snl.no/Aiskhylos

Men korleis kunne ein av gudane som sprang ut av kaos få så stor makt, som om det ikkje var kaos lenger? Det heng då ikkje på greip.

Det fungerte nok som grekarane sitt svar på Israels Gud. Men når vi ser nærare på Moselova, var den ikkje ein slik moral. Dei fleste boda var påbod om noko du ikkje skal gjere, to av dei ti boda er noko du skal gjere. Du skal heidra far din og mor di, så det går deg godt og du får leva lenge i landet. Og så skal du halde kviledagen heilag, men det vert igjen eit påbod om at det er noko du ikkje skal gjere, du skal ikkje arbeide. Poenget er at vi skal tru  på Gud og hans Ord, takke han for det han har gjort og i tru på han overlate det til han å gjere sitt verk med oss.

Det mekanistiske verdsbildet, einevelde eller liberalisme.

Det mekanistiske verdsbildet og kvantemekanikken.

Det mekanistiske verdsbildet prega 1600-talets filosofi, atommodellen hadde fått sin renessanse og Newton utvikla grunnlaget for moderne mekanikk. Men det mekanistiske verdsbildet var noko meir enn dette, idear frå mekanikken vart no brukt i filosofien elles også, så det vart prøvt å forklare vår tenking og kommunikasjon utifrå mekanikken. Så spørsmålet vart kva som eventuelt ikkje kunne forklarast slik.

https://no.wikipedia.org/wiki/Filosofi_på_1600-tallet

Dersom vi tenker oss opninga av eit biljardspel, same kor godt den som opnar treff, så rknar vi det for ein god del flaks om han får bere nokre få rette kuler i hola. Det ser ut som tilfeldigheiter for oss. Men dersom ein har nøyaktige data på opningsstøtet, det kunne vere gjort med eit mekanisk instrument, justert med kjend retning og kraft, så kunne vi i prinsippet rekne ut kva som kom til å skje. Så tilfeldigheta vart då berre tilsynelatande, det som skjedde måtte skje. Så den fundamentale usikkerheta og tilfeldigheita ligg berre hos den som utfører støtet. Det som skjer etter støtet er determinert.

Systemet med biljardkulene kan brukast til å forklare atommodellen, men her er det ikkje friksjon, så dei berre held fram med å kollidere. Så med atomteorien og matematikken kan vi få både universalia eller kunnskap ante res, in rebus og post res.

Seinare (1900-talet) vart det oppdaga at atoma består av elementærpartiklar og for dei er det kvantemekanikken som gjeld, her er ikkje tilfeldigheitene berre tilsynelatande, men ein fundamental eigenskap ved massen, partikkelen. Her har vi ikkje kausalitet, så same kkor godt vi veit posisjonen og farta til eit system av partiklar ved eit tidspunkt, kan vi ikkje rekne ut deira fart og posisjon ved eit seinare tidspukt, vi kan berre rekne med sannsynligheta for farta og posisjonen. Vi kan samanlikne det med bilar som kjem inn mot eit vegkryss. Ved å telje kor mange bilar som køyrer rett farm, tek til høgre eller venstre over eit gitt tidsrom, finn vi sannsynligheta for kva som skjer i slike tilfelle. I eit tilsvarande tilfelle i klassisk fysikk, ville alle bilane køyre rett fram, så vi kunne vite det med sikkerheit på førehand kva som kom til å skje.

Einevelde.

Og Hobbes overførte slik determinisme på samfunnet i ein filosofi for einevelde. Sitat frå https://no.wikipedia.org/wiki/Filosofi_på_1600-tallet :

På politikkens område er Thomas Hobbes‘ Leviatan berømt for sin deduktive oppbygning og sine skremmende slutninger om lederens legitime og nærmeste uinnskrenkete makt i samfunnet. Hobbes beskrev naturens mekaniske lover som strengt styrer alt i naturen, inklusivt menneskenes oppførsel. Menneskene naturlige oppførsel er i henhold til Hobbes egoistiske, deres streben er å sette seg over alle andre mennesker gjennom å skaffe seg eksempelvis makt. I naturtilstanden, skrev Hobbes, blir halve livet alles krig mot alle (bellum omnium contra omnes) og livet blir således ikke verdt å leve. For å unnvike en slik tilstand var det nødvendig å utse en suveren enevoldshersker som hadde til funksjon å beskytte menneskene mot hverandre, en «Leviatan», som i utbytte mot makt kan gi trygghet til folket, i det minste innenfor staten (se for eksempel Naturrett).

Ordet Leviathan er også brukt i Jobs bok og eg går ut ifrå at det er henta derifrå, det vart brukt om «elvehesten», krokodilla, dinosaurane. Symbolsk vart det brukt om menneske som levde usivilisert, langt ifrå byen, ut i øydemarka, om røvarflokkar. Men skulle no herskaren i eit sivilisert samfunn ha slike eigenskapar?

https://bluehost944.com/2017/04/13/fridom-og-frimod-eller-utspekulert-plan-kva-med-barneoppsedinga/

Liberalisme.

Det mekanistiske verdsbiletet vart også grunnleggande for liberalismen, men med John Lock kjem vi over i opplysingstida.

https://snl.no/opplysningstiden

John Lock trudde ikkje på Descarts rasjonalitet. Men han trudde då på Gud og var tolerant overfor religion, så då måtte han vel vere tolerant overfor Descarts rasjonalitet også og kyrkjene måtte få lære og forkynne det som står skrive i Bibelen. Det høver med kristendomen, for vi vert forsona med Gud på evangeliets grunnvoll, av berre nåde, ved trua på Jesus. Lock var ikkje tolerant med ateisme, det måtte vel vere fordi han rekna den for å vere intolerant.

Reformasjonen, den hermeneutiske tradisjonen og den kristne vekkinga.

Med reformasjonen gjenvann Bibelen i prinsippet sin læremessige autoritet, sjølv om der gjenstod mykje teksttolking for å opplyse folket endå meir med Guds Ord og Guds Ande. Med Luther og reformasjonen starta den hermeneutiske tradisjonen, her vert logikken brukt til å tolke tekst, for å få kunnskap med innsikt og forstand.

Men det som er så spesielt med Bibelen er at den er Guds Ord og på evangeliets grunnvoll får vi den Heilage Ande av berre nåde og den openberrar Ordet for oss. Med den openberringa får vi innsikt i universalia ante res. Vi vert velsigna og det betyr at vi får samfunn med Gud, vi vert kalla og utvalde og slik vert vi førebestemmte til noko godt. Jesus har kalla oss og valt oss iut og sett oss til å gå ut og bere frukt som varer. Så det skal resultere i noko som kan erkjennast som universalia aposteriori. Men det er framleis på den måten at Gud gjer sitt verk ved sitt Ord og sin Ande. Hans Ord vender ikkej tomt tilbake, men utfører det som han sender det til.

Ved at Ordet ved trua smeltar saman med oss i våre hjerte, får vi komme inn til Guds kvile. vona om Guds herlegdom gjer oss ikkje til skamme, for Guds kjærleik er utrend i våre hjerte ved den Heilage Ande som er oss gitt. Ved fylden av den Heilage Ande vert vår lekam eit tempel for den Heilage Ande. (Heb.4, Rom 5,1-5, 1.Kor.6,19) Slik vert universalia ante res til universalia in rebus.

Den kristne vekking eller den store fadesa.

Forsoninga i Kristus, den rettferdige, ved tru skal han leve, i samfunn med Gud.

På evageliets grunnvoll vert vårt forhold til Gud gjenoppretta slik det var før syndefallet, men no er Kristus den siste Adam, som er ifrå himmelen og som for oss har vorte ei livgivande ånd. Gud er ånd og han skapte alle ting ved sitt Ord. Derfor er naturen og tilværet forståeleg. Og han skapte mennesket i si likning og velsigna det, så det skulle vere  i stand til å forstå seg på det. Og han sette det til å råde over det andre han hadde skapt på jorda. Han skapte mannen og bles livets ande i nasa hans, så han vart ei levande sjel. Så talt han til det og sa kva det ikkje skulle gjere og kva det skulle gjere.

Så mannen fekk både åndeleg innsikt og rasjonalistisk innsikt, han opplevde samfunnet med Gud som er ånd, samtidig som det levde i hagen og opplevde og erfarte dette fysiske miljøet. Han fekk oppleve at Gud gjorde sitt verk ved sitt Ord og sin Ande, han planta hagen og skpte det livet som var der og til sist skapte han kvinna, så ho også fekk oppleve litt av dette, ho fekk oppleve at han skapte henne og førde henne til mannen og ho fekk høyre kva han sa om henne. Dei fekk oppleve at Gud gjore sitt verk med dei og det var kvile for dei. Likevel var det noko mannen skulle gjere, han skulle dyrke og verne hagen og det var det kvinna skulle hjelpe han med.

Etter syndefallet såg menneska at dei var nakne og derfor gøymde dei seg for Gud med dårleg samvit. Så det som dei såg og sansa i det materielle miljø vart brukt som argument mot å leve i samfunn med Gud, som argument mot deira eigen åndelege og rasjonalistiske innsikt, mot deira åndelege og intelektuelle eigenskap. Og Gud stengde dei ute frå Edens hage og dermed frå det nære livet i samfunn med seg. Gud sa til mannen at jorda skulle bere torn og tistel, med sveitte i andletet skulle han ete sitt brød, til dess han for i molda igjen, mold var han og til molda skulle han attende. Mannen hadde falle ut av Guds kvile og omsorg og det kom til å ende med døden.

Men Abraham trudde Gud og det vart rekna han til rettferd, Gud velsigna han og gjorde han til ei veligning, i han skulle alle folkeslag velsignast. Velsigninga betyr å komme inn i samfunn med Gud og å få oppleve at han gjer sitt verk med oss ved sitt Ord og sin Ande, at han kallar oss og førebestemmer oss til noko godt. Då må tru på Gud Ord og gå ut på det i tru. Ved tru skjønar vi at Gud har skapt alle ting ved sitt Ord, så det synelge har vorte til av det usynlege (Heb.11,2). Derfor er naturen forståeleg. Men det handlar om noko meir enn å forstå naturen slik Skaparen har overlatt den til seg sjølv, for ved trua får vi oppleve at Gud gjer sitt verk i våre liv, ved sitt Ord og sin Ande. Så Guds talar til oss om kva han vil gjere i framtida, så Guds Ord er profetisk og Anden openberrar det for oss. Så trua inneber å tru på profetien om kva Gud vil gjere i framtida, ved tru vert vi velsigna kalla og utvalde, så vi vert inkluderte i Guds frelsesplan og får vere med på det. Og det har eit siktemål som ligg i framtida, så langt i framtida at det går utom dette jordelivet. Men når vi lever i tru, så er vårt liv her på jorda ei vandring mot det siktemålet og det betyr at vi får oppleve velsigninga allereie i dette jordelivet. Dette vert sagt klart i Heb.11.

Vandre i tru og erfare. Korleis kravet om erfaring vert brukt som argument mot trua.

Empiri vert brukt til å underbygge naturvitskapleg teori og slik kan det også brukast til å underbygge trua på at Gud har skapt alle ting ved sitt Ord. Men når empiri vert brukt som argument mot at Gud gjer noko nytt ved sitt Ord og sin Ande, så verkar det som reaksjonær motstand mot den utviklinga og framgangen som Gud vi gje oss og leie oss inni. Han ville elie jødane inn i det lova landet, som fløymde med melk og honning, men vantrua utarta seg som ein reaksjær motstand mot den utviklinga og framgangen. Ved evangeliet om Jesus gjeld no lovnaden alle dei andre folkeslaga også.

Dei som trur og tek imot kallet vert med i vandringa mot det nye, men dei som fornketar trua vert med i ein reaksjonær motstand mot den utviklinga og framgangen. Og slik kan kravet om empirisk erfaring brukast som reaksjonær motstand mot det nye og slik kan det endåtil vert framstilt som vitskapleg. Men det kan tvert om verte avslørt som uvitskapleg og livsfiendteleg, ved at det utartar seg reaksjonær motstand mot heilt normal og naturleg utvikling og framgang, både for den einskilde, ei bestemt gruppe av menneske, eit folk og eit land.

Når kravet om empirisk erfaring vert brukt som argument mot trua på Gud, så vert det brukt som arguemnet mot den åndelege innsikta og den rasjonalistiske innsikta og som argument mot utvikling og framgang og det kan gå så langt at den empiriske erfaringa det vert spørsmål om, er erfaringa av å ha slått i hel ein annan, for det er den som vinn ved å slå i hel ein annan som skriv historie. Ja, slik har menneska forguda seg sjølve i uminnelege tider. Men trua på Gud og hans Ord er altså eit alternativ til dette.

2.Kor.3, Tek vi no atter til å gje oss sjølve lovord? Eller treng vi, som visse andre, tilrådingsbrev frå dykk eller til dykk?  ² Nei, de er sjølve vårt tilrådingsbrev, skrive i hjarto våre, kjent og lese av alle menneske.  ³ For de syner dykk som Kristi brev, eit brev som har vorte til ved vår teneste. Det er ikkje skrive med blekk, men med den levande Guds Ande, ikkje på steintavler, men i menneskehjarto.

⁴ Denne overtydinga har vi i Kristus, for Guds åsyn.  ⁵ Ikkje så at vi av oss sjølve duger til dette; vi kan ikkje tenkja ut noko, som om det kom frå oss. Nei, vår dugleik er av Gud,  ⁶ han som gjorde oss til tenarar for ei ny pakt, som ikkje byggjer på bokstav, men på Ande. For bokstaven slår i hel, men Anden gjer levande.

Heb.12, ¹⁸ De er ikkje komne til eit fjell som ein kan ta og kjenna på, med logande eld, med skyer, mørker og storm, ¹⁹ med gjallande horn og med ei røyst som tala slik at dei som høyrde på, bad om å få sleppa å høyra meir. ²⁰ For dei kunne ikkje tola det påbodet som vart gjeve: «Om så eit dyr kjem innåt fjellet, skal det steinast.» ²¹ Ja, så gruvekkjande var synet at Moses sa: «Eg er så redd at eg skjelv.» ²² Nei, de er komne til Sion-fjellet, til den levande Guds by, det himmelske Jerusalem, til dei mange tusen englar, til ei høgtidsstemne, ²³ til samlinga av dei fyrstefødde som er oppskrivne i himmelen. De er komne til ein domar som er Gud for alle, til åndene åt dei rettferdige som har nått fullendinga, ²⁴ til Jesus, mellommannen for ei ny pakt og til reinsingsblodet som talar sterkare enn Abels blod.

²⁵ Sjå til at de ikkje viser frå dykk han som talar! Dei som viste frå seg han som tala sitt ord her på jorda, slapp ikkje unna. Endå mindre skal vi sleppa unna om vi vender oss bort frå han som talar frå himmelen. ²⁶ Hans røyst fekk den gongen jorda til å skjelva. Men no har han lova: «Endå ein gong vil eg skaka, ikkje berre jorda, men himmelen med.» ²⁷ Her står det: «endå ein gong». Det syner at det som kan rikkast, fordi det er skapt, skal skiftast ut, så det som ikkje kan rikkast, skal verta ståande. ²⁸ Sidan vi får eit rike som ikkje kan rikkast, så lat oss vera takksame og såleis tena Gud til hans hugnad, med otte og age. ²⁹ For Gud er ein øydande eld.

Gud kalla Abraham og han trudde og følgde kallet og byrja på ei vandring og trua viste seg ved at han var villig til å ofre son sin, som var arving etter lovnaden Gud hadde gitt han. For han trudde at Gud hadde makt til å vekke han opp att frå dei døde. Likevel slapp han å gjere det, men det talar profetisk som førebilete på at Gud ofra sin einborne Son for vår skuld og så vekte han opp att frå dei døde.

Heb.11, ¹⁷ I tru bar Abraham fram Isak som offer då han vart sett på prøve. Einaste son sin var han viljug til å ofra, han som hadde fått lovnadene, ¹⁸ og han som det var sagt til: «Det er gjennom Isak du skal få ei ætt.» ¹⁹ Han rekna med at Gud hadde makt jamvel til å vekkja opp døde. Difor fekk han sonen att; i dette ligg eit førebilete.

Dette er det sentrale poenget i den kristne trua. Dette er vesentleg med Abrahams tru og det er vesentleg i den kristne trua, at vi soleis har eit perspektiv som går ut over dette jordelivet. Adam braut bodet og vart dømd til døden og synda skilde menneska frå Gud. Men Jesus døde i staden for oss, han sona synda og straffa, med eitt offer tok han bort synda ein gong for alle. På det grunnlaget får vi atter komme inn i samfunnet med Gud og få evig liv.

Fråfallet.

Profetiar om fråfallet.

Gud forsona verda med seg  i Kristus og la soleis grunnlaget for noko nytt, Jesus er det grunnlaget, han sjølv og apostlane hans vitna om det. Paulus forklarer så godt for oss korleis vi vert forlikte med Gud i Kristus. Kristus vart krossfesta og døde i staden for oss, derfor skal vi ved trua på han sjå oss som krossfesta med han og i dåpen gravlagde med han. Der er vi også oppreiste med han, så vi ved trua på han skal vandre i eit nytt levned. For ved trua på han får vi den Heilage Ande av berre nåde og så skal vi la Anden råde i vår døyelege lekam, vi skal la Anden råde over lysta i lekamen. Der er ein motsetnad mellom kjøtets lyst og Anden og slik er der ein motsetnad mellom verda og Kristus, men Kristus har sigra over verda og vi skal vende oss til han som vår frelsar og Herre. Vi vert helga ved Guds Ord og Guds Ande, slik vert Kristus helga som Herre i vårt hjarte. Og mannen skal vite å vinne seg si eiga kone i helging. Så Kristus er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for kyrkja som er hans brud.

Likevel profeterte dei om fråfallet og det er som syndefallet på nytt.

1.Pet.2, Legg difor av all vondskap, svik og hyklarskap, misunning og baktale,  ² og lengta som nyfødde born etter den ekte, åndelege mjølk, så de kan veksa ved henne til frelsa er nådd.  ³ De har då smaka at Herren er god.

⁴ Kom til han, den levande steinen, som vart vraka av menneske, men er utvald og dyr for Gud.  ⁵ Ver de òg levande steinar som vert oppbygde til eit åndeleg tempel! Ver eit heilagt presteskap og ber fram åndelege offer, som er til hugnad for Gud ved Jesus Kristus.  ⁶ For det heiter i Skrifta:

Sjå, eg legg på Sion ein hjørnestein,

som er utvald og dyrverdig;

den som trur på han,

skal ikkje verta til skammar.

⁷ Så vert han til ære for dykk som trur. Men for dei som ikkje trur, har den steinen bygningsmennene vraka, vorte hjørnestein,  ⁸ ja, ein støytestein og eit berg til fall. Fordi dei ikkje trur Ordet, snåvar dei – det var dei òg etla til.

⁹ Men de er ei utvald ætt, eit kongeleg presteskap, eit heilagt folk, eit folk som høyrer Gud til, så de skal forkynna hans storverk, han som kalla dykk ut or mørker til sitt underfulle ljos. ¹⁰ Før var de ikkje eit folk, men no er de Guds folk. Før hadde de ikkje fått miskunn, men no har de funne miskunn.

Matt.24, ⁹ Då skal dei forråda dykk, driva dykk ut i trengsle og slå dykk i hel. Ja, alle folk skal hata dykk for mitt namn skuld. ¹⁰ Mange skal då falla frå, og dei skal svika kvarandre og hata kvarandre. ¹¹ Mange falske profetar skal stiga fram og føra mange vilt. ¹² Og av di lovløysa har vorte så stor, skal kjærleiken kolna hjå dei fleste. ¹³ Men den som held ut til enden, han skal verta frelst. ¹⁴ Og evangeliet om riket skal forkynnast i heile verda til vitnemål for alle folkeslag, og då skal enden koma.

2.Tess.2, Når det gjeld vår Herre Jesu Kristi kome og korleis vi skal samlast med han, bed vi dykk, brør:  ² Lat dykk ikkje så lett driva frå vitet, og lat dykk ikkje skræma, korkje av åndsopenberringar, av påstandar, eller av brev som seiest vera frå oss, om at Herrens dag er komen.  ³ Lat ingen dåra dykk på nokon måte! For fyrst må fråfallet koma og Den Lovlause syna seg, han som endar i fortaping,  ⁴ han som står imot og opphøgjer seg over alt det som menneske kallar gud og tilbed. Ja, han set seg i Guds tempel og gjer seg sjølv til gud.  ⁵ Minnest de ikkje at eg sa dette då eg var hjå dykk?  ⁶ Og de veit kva som no held att, så han fyrst stig fram når hans tid kjem.  ⁷ Løyndomen i lovløysa er alt verksam med si kraft; men han som enno held att, må fyrst rydjast or vegen.  ⁸ Då skal Den Lovlause syna seg. Men den dagen Herren Jesus kjem i herlegdom, skal han tyna han med pusten frå sin munn og gjera han til inkjes.  ⁹ Når Den Lovlause kjem, har han si kraft frå Satan, og han står fram med stor makt og med under og falske teikn. ¹⁰ Med allslags urett forfører han dei som går fortapt, fordi dei ikkje tok imot og elska sanninga, så dei kunne verta frelste. ¹¹ Difor sender Gud over dei ei villfaring som gjer at dei trur lygna. ¹² Såleis får dei sin dom, alle dei som ikkje trudde sanninga, men hadde si glede i uretten.

1.Pet.2, ¹¹ Eg legg dykk på hjarta, mine kjære, de som no er framande og utlendingar, at de skal sky alle sanselege lyster, som strider mot sjela. ¹² Lat dykkar ferd mellom heidningane vera rett og god! Og medan dei baktalar dykk og kallar dykk illgjerdsmenn, skal dei sjå dei gode gjerningane dykkar og prisa Gud for deira skuld den dagen han kjem.

¹³ For Herrens skuld skal de lyda all styremakt blant menneske, anten det er keisaren, den øvste, ¹⁴ eller landshovdingane som han har sendt; dei skal straffa dei som gjer vondt, og rosa dei som gjer godt. ¹⁵ For det er Guds vilje at de skal gjera det gode og målbinda uforstandige menneske som ikkje veit kva dei talar om. ¹⁶ De er frie; bruk berre ikkje fridomen som påskot til å gjera det som vondt er; men bruk han som Guds tenarar! ¹⁷ De skal ha vørdnad for alle, elska brorskapen, ottast Gud og æra keisaren.

1.Pet.4, Når Kristus no har lide i sitt jordeliv, skal de væpna dykk med denne tanken: Den som har lide her i livet, er ferdig med synda.  ² Difor skal han ikkje lenger leva etter menneskelege lyster, men etter Guds vilje den stund han har att på jorda.  ³ Det er nok at de i farne tider har levt på heidensk vis, i sedløyse og sanselege lyster, i drikk og svir, og i stygg avgudsdyrking.  ⁴ No undrar dei seg når de ikkje lenger kastar dykk ut i denne straumen av skamløyse saman med dei, og spottar dykk.  ⁵ Men dei skal få gjera rekneskap for han som står ferdig til å døma levande og døde.  ⁶ For evangeliet vart forkynt for døde òg, så dei ved Anden skulle leva, liksom Gud lever, jamvel om dei her i verda var komne under den domen som kjem over alle menneske.

⁷ Enden på alle ting er nær. Ver difor vislege og årvakne, så de kan be.  ⁸ Og ha framfor alt inderleg kjærleik til kvarandre, for kjærleiken løyner ei mengd med synder.  ⁹ Ver gjestmilde mot kvarandre utan å klaga.

¹⁰ Ten kvarandre, kvar med den nådegåve han har fått, og ver gode hushaldarar over Guds mangfaldige nåde. ¹¹ Den som talar, må sjå til at han talar som Guds ord. Og den som tener, må tena med den styrke Gud gjev. Slik skal Gud i eitt og alt få ære, ved Jesus Kristus. Han skal ha herlegdomen og makta i all æve! Amen.

2.Pet.2, Men det fanst òg falske profetar i folket, og sameleis skal det stå fram vranglærarar mellom dykk. Dei skal lura inn vranglære som fører til undergang, og jamvel fornekta Herren som har kjøpt dei frie. Dermed fører dei seg sjølve i ei brå fortaping.  ² Mange kjem til å fylgja dei i deira syndige liv, og for deira skuld vert sanningsvegen spotta.  ³ Havesjuke som dei er, fer dei med dikt og lygn for å få pengar ut av dykk. Men alt lenge har dei hatt domen hangande over seg, og fortapinga ventar på dei.

⁴ For Gud sparte ikkje eingong englar som hadde synda, men støytte dei ned i avgrunnen, der dei vert haldne i varetekt i mørke holer heilt til domen.  ⁵ Heller ikkje sparte han den gamle verda. Det var berre Noah, rettferdsforkynnaren, og sju andre han berga då han lét storflaumen koma over ei verd med ugudelege menneske.  ⁶ Byane Sodoma og Gomorra dømde han til undergang og la dei i oske; han gjorde dei til ei åtvaring for dei som seinare ville leva eit ugudeleg liv.  ⁷ Men han berga den skuldlause Lot, som leid når han såg kor vilt dei levde, desse agelause menneska.  ⁸ Ja, denne rettferdige mannen, som budde midt imellom dei, pintest dag ut og dag inn i si rettferdige sjel når han såg og høyrde alt det vonde dei gjorde.

⁹ Så veit då Herren å fria dei gudfryktige ut or prøvingar, men å halda dei vonde i varetekt til straffa på domedag, ¹⁰ fyrst og fremst dei som fylgjer si ureine, sanselege lyst og vanvørder det herreveldet dei har over seg.

Desse menneska er frekke og sjølvtrygge, og utan å skjelva spottar dei englemakter. ¹¹ Ikkje eingong englar, som står høgare i makt og styrke, kjem med spottande ord når dei klagar dei for Herren. ¹² Men desse spottar det dei ikkje kjenner; dei er som vitlause dyr, av naturen etla til å fangast og gå til grunne. Så skal dei òg gå under i sitt forfall ¹³ og lida vondt for det vonde dei har gjort. Det likaste dei veit, er å svira midt på ljose dagen. Dei er til skam og vanære for dykk når dei et saman med dykk og finn si glede i å fylla seg. ¹⁴ Dei er stadig på utkikk etter skjøkjer, og på synd er dei umettande. Dei forfører ustøe sjeler, og dei kan kunsten å kara til seg. Under forbanning er dei! ¹⁵ For dei har vike av frå den beine vegen og villa seg bort. Dei går same vegen som Bileam, son til Beor, han som berre hadde sans for den løn han kunne få ved å gjera urett. ¹⁶ Men han vart tala til rettes for si misgjerning; eit umælande esel tala med mannemål og stogga profeten i hans vitlause framferd.

¹⁷ Slike menneske er som brunnar utan vatn, skodde som driv med vinden. Det svartaste mørker har dei i vente. ¹⁸ For dei talar store ord om det som ingen ting er, og med sanselege lyster og syndig liv lokkar dei menneske som nett har kome seg unna dei som fer vilt. ¹⁹ Dei lovar fridom, men sjølve er dei slavar av det moralske forfallet. Det ein ligg under for, er ein òg slave av.

²⁰ For når nokon har lært å kjenna vår Herre og frelsar Jesus Kristus og har kome fri frå det ureine i verda, og dei så atter lèt seg fanga av dette og ligg under for det, då er dei verre farne enn før. ²¹ Det hadde vore betre for dei om dei aldri hadde lært rettferds veg å kjenna, enn at dei fyrst kjende han og så vende seg bort frå det heilage bodet dei hadde fått overlate. ²² Då har det gått med dei som det så råkande heiter i ordtaket: Hunden snur seg til sitt eige spy, og: Ikkje før er grisen vaska, så velter han seg i søla.

Judas’ brev

Helsing

1

Judas, Jesu Kristi tenar og Jakobs bror, helsar dei som er kalla, som er elska av Gud Fader og haldne oppe for Jesus Kristus.  ² Miskunn, fred og kjærleik vere med dykk i rikt mål!

Vranglærarane og domen over dei

³ Mine kjære! Eg har hatt eit inderleg ynske om å skriva til dykk om den frelsa som vi har saman. Men no ser eg meg nøydd til å senda dykk nokre formanande ord om å strida for den tru som ein gong for alle er overgjeven til dei heilage.  ⁴ For det har snike seg inn visse folk mellom dykk, ugudelege menneske som etter skriftene for lenge sidan er etla til dom. Dei misbrukar vår Guds nåde, så dei kan leva eit usedeleg liv, og dei fornektar vår einaste hovding og Herre, Jesus Kristus.

⁵ Då er det noko eg vil minna dykk om, endå de alt kjenner vel til det: Herren berga folket ut or Egypt, men sidan gjorde han ende på dei som ikkje ville tru.  ⁶ Og dei englane som ikkje tok vare på sitt høge stand, men drog bort frå staden der dei budde, dei held han bundne i mørker med evige lekkjer til domen på den store dagen.  ⁷ Sameleis var det med Sodoma og Gomorra og grannebyane, der folk levde i hor liksom desse englane, og i unaturlege lyster. No ligg dei der som eit døme på straffa i ein evig eld.

⁸ Likevel gjer desse menneska det same. Drivne av sine syner sulkar dei til lekamen sin, vanvørder herredøme og spottar englemakter.  ⁹ Men då overengelen Mikael låg i strid med djevelen om lekamen åt Moses, våga han ikkje å spotta djevelen og døma han, men sa: «Herren straffe deg!» ¹⁰ Desse derimot spottar det dei ikkje kjenner; og det dei skjønar med sansane sine, liksom vitlause dyr, det tener berre til å tyna dei sjølve.

¹¹ Ve dei! Dei har slege inn på same vegen som Kain; dei har kasta seg ut i same villfaring som Bileam, han som var ute etter eiga vinning; dei har gjort opprør som Korah; difor har dei gått til grunne. ¹² Dei er skamflekker ved kjærleiksmåltida dykkar, der dei utan blygsle et og drikk. Dei er hyrdingar som berre syter for seg sjølve, vasslause skyer som driv med vinden. Dei er tre som ikkje ber frukt om hausten, to gonger døde, ja, rivne opp med rot. ¹³ Dei er ville havbylgjer, skummande opp si eiga skam, vegville stjerner som det evige nattmørkret ventar på.

¹⁴ Det var om desse Enok, Adams etterkomar i sjuande leden, spådde då han sa: «Sjå, Herren kjem med sine heilage englar i tusental. ¹⁵ Han vil halda dom over alle og krevja alle gudlause til rekneskap for alle deira ugudelege gjerningar, og for alle harde ord dei har tala mot han, desse gudlause syndarane.» ¹⁶ Dette er folk som murrar og klagar over lagnaden sin, men lever etter lystene sine. Dei skryter og fer med store ord, og smigrar folk når det gagnar dei sjølve.

Ver vakne og samhuga!

¹⁷ Men de, mine kjære, kom i hug dei ord som vår Herre Jesu Kristi apostlar føreåt har tala. ¹⁸ Dei sa til dykk: «I dei siste tider skal det koma folk som spottar og lever etter sine eigne ugudelege lyster.» ¹⁹ Dette er dei som skaper kløyving mellom dykk; dei har sjel, men Anden vantar dei.

²⁰ Men de, mine kjære, oppbygg dykk på dykkar høgheilage tru og bed alltid i Den Heilage Ande. ²¹ Hald dykk i Guds kjærleik, medan de ventar på vår Herre Jesu Kristi miskunn, som gjev dykk evig liv. ²² Dei som tvilar, skal de ha medkjensle med, ²³ andre skal de riva ut or elden og berga. Atter andre skal de ta dykk av, men ver varsame så de jamvel skyr kappa som dei har flekka til i si sanselege lyst.

Lovprising

²⁴ Han som har makt til å verna dykk, så de ikkje fell, og føra dykk feilfrie og jublande fram for sin herlegdom, ²⁵ han, den einaste Gud, vår frelsar ved Jesus Kristus, vår Herre: Han tilhøyrer ære og majestet, velde og makt før all tid, no og i all æve! Amen.

Men no har kvinnerørsla og mange prestar og politikarar protestert mot dette, så den mannen som ville vinne seg ei kone i helging vert som Abel og dei som protesterte mot det vert som Kain. Slik går dei Kains veg og gjer opprør mot Herren liksom Korah.

1.Joh.3, ¹¹ For dette er den bodskapen de har høyrt frå fyrste stund: Vi skal elska kvarandre. ¹² Vi må ikkje vera som Kain; han var av den vonde og drap bror sin. Og kvifor drap han broren? Fordi hans eigne gjerningar var vonde, men dei bror hans gjorde, var rettferdige.

4.Mos.15 ³⁷ Herren sa til Moses: ³⁸ Tal til israelittane og sei til dei at dei skal laga seg duskar på kappesnippane sine, i ætt etter ætt; og i kvar dusk skal dei setja ei snor av fiolett purpur. ³⁹ Såvorne duskar skal de ha; og kvar gong de ser på dei, skal de koma Herrens bod i hug, så de lever etter dei. De må ikkje fylgja dykkar eigne hjarto og augo, som lokkar dykk til utruskap. ⁴⁰ Såleis skal de minnast alle boda mine og leva etter dei. De skal vera heilage for dykkar Gud. ⁴¹ Eg er Herren dykkar Gud, som førte dykk ut or Egypt fordi eg ville vera dykkar Gud. Eg er Herren dykkar Gud.

4.Mos.16, Korah, son til Jishar Kehats-son av Levi-ætta, gjorde saman med Datan og Abiram, sønene til Eliab, og On Peletsson av Rubens-ætta  ² oppreist mot Moses. Dei fekk med seg to hundre og femti israelittar som var hovdingar i folket, leiarar i Israels-lyden, og hadde eit godt namn.  ³ Dei slo seg saman mot Moses og Aron og sa til dei: «No går de for langt! Alle som høyrer lyden til, er heilage, og Herren er midt imellom dei. Kvifor vil de då setja dykk over Herrens lyd?»

⁴ Då Moses høyrde det, kasta han seg ned med andletet mot jorda.  ⁵ Så tala han til Korah og heile flokken hans og sa: «I morgon vil Herren syna kven som er heilag og høyrer han til, så han kan koma han nær. Den som Herren vel ut, får koma han nær.  ⁶ Dette skal de gjera, du Korah og heile flokken din: Ta dykk glopanner,  ⁷ ha eld i dei og legg røykjelse oppå for Herrens åsyn i morgon! Den mannen som Herren då vel ut, han skal vera heilag. Så får det vera nok, de Levi-søner!»

⁸ Så sa Moses til Korah: «Høyr no her, de levittar!  ⁹ Er det ikkje nok for dykk at Israels Gud har skilt dykk ut frå folket, så de får stiga fram for Herren og gjera teneste i bustaden hans, stiga fram for folket og tena det? ¹⁰ Han har då late deg og alle brørne dine, levittane, få koma nær til seg. Og no vil de ha prestedømet òg! ¹¹ Sei meg, du og heile flokken din, som slår dykk saman mot Herren: Kva er Aron, sidan de er misnøgde og murrar mot han?»

¹² Moses sende bod etter Datan og Abiram, sønene til Eliab. Men dei sa: «Vi kjem ikkje! ¹³ Er det ikkje nok at du har ført oss opp frå eit land som fløymer med mjølk og honning, så vi skulle døy i øydemarka? Vil du no attpå gjera deg til herre over oss? ¹⁴ Du har sanneleg ikkje ført oss til eit land som fløymer med mjølk og honning, eller gjeve oss åkrar og vingardar til eige. Trur du at du kan føra folk som oss bak ljoset? Nei, vi kjem ikkje.» ¹⁵ Då vart Moses brennande harm og sa til Herren: «Bry deg ikkje om offergåvene deira! Ikkje så mykje som eit esel har eg teke frå dei, og ingen av dei har eg gjort noko vondt.»

¹⁶ Så sa Moses til Korah: «I morgon skal du og heile flokken din stiga fram for Herren, og Aron skal vera med. ¹⁷ De skal ta kvar si glopanne og leggja røykjelse på dei. Kvar av dykk skal bera si glopanne fram for Herren, to hundre og femti panner i alt. Du og Aron skal òg ta kvar si panne.» ¹⁸ Så tok dei kvar si glopanne, hadde eld i dei og la røykjelse på og stod attmed møteteltdøra saman med Moses og Aron. ¹⁹ Korah hadde samla heile flokken mot dei framfor møteteltdøra.

Då synte Herrens herlegdom seg for heile Israels-lyden. ²⁰ Og Herren sa til Moses og Aron: ²¹ «Skil dykk ut frå denne flokken, så skal eg tyna dei på ein augneblink!» ²² Då kasta dei seg ned med andletet mot jorda og sa: «Gud, du Gud som rår over livsanden i alle menneske, harmast du på heile lyden fordi ein mann syndar?»

²³ Herren sa til Moses: ²⁴ «Tal til Israels-lyden og sei: Hald dykk borte frå bustaden åt Korah, Datan og Abiram!» ²⁵ Då reiste Moses seg og gjekk bort til Datan og Abiram, og Israels eldste fylgde han. ²⁶ Og han tala til lyden og sa: «Gå bort frå telta åt desse gudlause mennene, og kom ikkje nær noko som høyrer dei til. Elles vert de òg rivne bort på grunn av alle syndene deira.»

²⁷ Då gjekk folket bort frå bustaden åt Korah, Datan og Abiram. Datan og Abiram var komne ut og stod framfor teltdøra saman med konene og borna sine, både store og små. ²⁸ Moses sa: «Dette skal de ha til teikn på at det er Herren som har sendt meg for å gjera alle desse gjerningane, og at eg ikkje gjer dei av meg sjølv. ²⁹ Dersom desse døyr på same vis som anna folk og får den same lagnad som andre menneske, då er det ikkje Herren som har sendt meg. ³⁰ Men dersom Herren gjer noko nytt og uhøyrt, dersom jorda opnar gapet sitt og gløyper dei og alt folket deira, så dei fer levande ned til dødsriket, då skal de vita at desse mennene har vanvørdt Herren.»

³¹ Ikkje før hadde Moses sagt dette, så rivna grunnen under dei. ³² Jorda opna gapet sitt og gløypte både dei og bustaden deira, alle som heldt med Korah, og alt det dei åtte. ³³ Dei og alle som høyrde dei til, fór levande ned til dødsriket, og jorda gøymde dei. Såleis vart dei utrudde or Israels-lyden. ³⁴ Alle israelittane som stod ikring dei, rømde då dei høyrde korleis dei skreik. «Jorda kunne då gløypa oss òg,» sa dei. ³⁵ Så fór det eld ut frå Herren og brende opp dei to hundre og femti mennene som hadde bore fram røykjelsen.

³⁶ Då tala Herren til Moses og sa: ³⁷ Sei til presten Elasar, son åt Aron, at han skal ta glopannene bort frå brannstaden, for dei har vorte heilage, og strøya glørne vidt utover. ³⁸ Av glopannene åt desse mennene som laut døy fordi dei hadde synda, skal du laga tynne, hamra plater til å kle altaret med. Dei er heilage fordi mennene bar dei fram for Herren. Dei skal vera eit teikn til åtvaring for israelittane.

³⁹ Presten Elasar tok bronsepannene som dei hadde bore fram røykjelse i, dei mennene som brann opp, og han hamra dei ut så ein kunne kle altaret med dei. ⁴⁰ Dette skulle minna israelittane om at ingen framand, ingen som ikkje er av Arons ætt, måtte brenna røykjelse for Herren. Elles ville det gå han som det gjekk Korah og flokken hans, som Herren hadde sagt han gjennom Moses.

Bileam var ein profet og Balak var ein konge som ville betale han for å forbanne israelsfolket. Men Bileam kunne ikkje komme med nokon annan profeti enn det som Gud sa til han og det vart tvert om å velsigne israelsfolket. Slik sett lydde han Gud og Balak vart arg fordi han ikkje forbanna dei slik som han ville (4.Mos.22-24).

Seinare vart Bileam likevel med i krigen mot israelittane og fall (Josva 13,22).

Josva.24, Sidan var de lenge i øydemarka.  ⁸ Så førte eg dykk inn i landet åt amorittane, som budde austanfor Jordan. Dei stridde mot dykk, men eg gav dei i dykkar hand, så de kunne ta landet. Eg rudde dei ut for dykk.  ⁹ Kongen i Moab, Balak Sipporsson, gjekk til strid mot Israel. Han sende bod etter Bileam Beorsson og bad han forbanna dykk. ¹⁰ Men eg ville ikkje høyra på Bileam, og han laut velsigna dykk. Såleis berga eg dykk frå Balak.

Mika.6,     ⁵ Mitt folk, kom i hug kva planar han hadde,

Balak, kongen i Moab,

og hugs det svaret han fekk

av Bileam, son til Beor,

på vegen frå Sjittim til Gilgal,

så du kan skjøna

Herrens frelsesgjerningar.

Nehemja.13, Same dagen vart det lese opp for folket or Moseboka. Og der fann dei skrive at ingen ammonitt eller moabitt nokon gong måtte vera med i Guds lyd.  ² For desse folka møtte ikkje israelittane med brød og vatn. Dei leigde Bileam til å forbanna dei; men vår Gud vende forbanninga om til velsigning.  ³ Då dei no høyrde det som stod i lova, skilde dei alle framande ut or Israel.

Så dette handlar om korrupsjon som fører til at verdslege maktinteresser får makt gjennom kyrkja i staden for Kristus. Det er mange som talar Guds Ord, forkynner evangeliet, der er dei som talar i tunger og nokre tyder det og nokre talar profetisk. Og slik velsignar dei. Men somme gjer det tydelegvis motvillig på grunn av verdslege maktinteresser som gjerne betalar dei for å forkynne, som som i sine verdslege maktinteresser vil dei skal forbanne viss grupper av menneske. Slik vert kyrkja og kristne organisasjonar gjennomsyra av korrupsjon og svik. Så den glade bodskapen med velsigninga ikkje når fram til folket. Det kan endåtil gå så langt at den som sa velsigninga sidan strir imot det, til samanlikning med Bileam Beorson.

Fråfallet i kyrkja og i samfunnet.

Profetiane om fråfallet forklarer allereie korleis dei utartar seg og vi ser det i historia, kyrkja og i filosofien og vi ser det i samtida, i Noreg i vår tid. Frelsa og forsoninga i Kristus er fundamental, liksom skapinga og vi må ta utgangspunkt i den for å forstå oss på det.

At det var så fundamentalt viste seg ved at Jesus velsigna småborna og ved at velsigninga og frelsa er eit spørsmål om å tru og erkjenne sanninga, erkjenne at Jesus er Herre (Rom.10). Der er ein motsetnad mellom livet i samfunnet med Gud og livet i denne verda og det er nettopp derfor vi treng den frelsa Gud gir oss i Kristus.

Matt.18,1 I same stunda kom læresveinane til Jesus og spurde: «Kven er den største i himmelriket?»  ² Då kalla han til seg eit lite barn, sette det midt imellom dei  ³ og sa: «Sanneleg, det seier eg dykk: Utan at de vender om og vert som born, kjem de ikkje inn i himmelriket.  ⁴ Den som gjer seg sjølv liten som dette barnet, han er den største i himmelriket.

⁵ Den som tek imot eit slikt lite barn i mitt namn, tek imot meg.  ⁶ Men den som forfører ein av desse små som trur på meg, han var betre faren om dei hadde hengt ein kvernstein om halsen hans og søkkt han i havsens djup.  ⁷ Å, usæle verd for hennar forføringar! Forføringane må koma, men ve det mennesket som dei kjem frå!

⁸ om handa eller foten lokkar deg til synd, så hogg dei av og kast dei frå deg! Det er betre for deg å gå halt eller vanfør inn til livet enn å ha to hender og to føter og verta kasta i den evige elden.  ⁹ Og om auga lokkar deg til synd, så riv det ut og kast det frå deg! Det er betre for deg å gå einøygd inn til livet enn å ha to augo og verta kasta i helvetes eld.

¹⁰ Ta dykk i vare så de ikkje vanvørder ein einaste av desse små! For eg seier dykk: Englane deira i himmelen ser alltid min himmelske Fars åsyn. ¹¹ For Menneskesonen er komen for å frelsa det som var fortapt.

I dei nyleg siterte bibelversa såg vi at det fråfallne mennesket spottar englemakter. Vi har lese om englar i Bibelen og for det moderne mennesket er det fjernt, det forstår knapt kva engelmakter er for noko. Men i Hebrearbrevet er det sagt at vi er komne til dei mange tusen englar.

Hebr.12, ¹⁸ De er ikkje komne til eit fjell som ein kan ta og kjenna på, med logande eld, med skyer, mørker og storm, ¹⁹ med gjallande horn og med ei røyst som tala slik at dei som høyrde på, bad om å få sleppa å høyra meir. ²⁰ For dei kunne ikkje tola det påbodet som vart gjeve: «Om så eit dyr kjem innåt fjellet, skal det steinast.» ²¹ Ja, så gruvekkjande var synet at Moses sa: «Eg er så redd at eg skjelv.» ²² Nei, de er komne til Sion-fjellet, til den levande Guds by, det himmelske Jerusalem, til dei mange tusen englar, til ei høgtidsstemne, ²³ til samlinga av dei fyrstefødde som er oppskrivne i himmelen. De er komne til ein domar som er Gud for alle, til åndene åt dei rettferdige som har nått fullendinga, ²⁴ til Jesus, mellommannen for ei ny pakt og til reinsingsblodet som talar sterkare enn Abels blod.

²⁵ Sjå til at de ikkje viser frå dykk han som talar! Dei som viste frå seg han som tala sitt ord her på jorda, slapp ikkje unna. Endå mindre skal vi sleppa unna om vi vender oss bort frå han som talar frå himmelen. ²⁶ Hans røyst fekk den gongen jorda til å skjelva. Men no har han lova: «Endå ein gong vil eg skaka, ikkje berre jorda, men himmelen med.» ²⁷ Her står det: «endå ein gong». Det syner at det som kan rikkast, fordi det er skapt, skal skiftast ut, så det som ikkje kan rikkast, skal verta ståande. ²⁸ Sidan vi får eit rike som ikkje kan rikkast, så lat oss vera takksame og såleis tena Gud til hans hugnad, med otte og age. ²⁹ For Gud er ein øydande eld.

Ein engel er ein bodberar og slik som det er tale om englar her, forstår eg det slik at det er åndeleg. Så dei som spottar englemakter, «bodberarane», spottar vår kommunikasjon med Gud, vår åndelege og rasjonalistiske innsikt.

I kyrkja velsignar dei småborna og sidan vert evangeliet forkynnt for dei. Men når dei kjem opp i den alderen at dei vil ha seg kjæraste og ektefelle vill ofte ikkje prestar og kristne leiarar godta at det skal ha noko med Gud å gjere. Og det er å forbanne i staden for å velsigne  og grunnlaget for det ligg i den moralfilosofisk tradisjonen frå antikken, sentrert om platonismen. Bileams villfaring har vorte standard prosedyre, det er korrupt, det er motivert av økonomiske interesser og interessa av politisk makt. Invendiga er vel tradisjonen tru at dei er for unge, dumme og vonde. Dei er ikkje voksne nok til å forsørgje born, der ei økonomisk side og ei oppsedings-side av saka. Men Jesus sa vi skulle søke fyrst Guds rike og hans rettferd, så skulle vi få alt det andre i tillegg til det. Det løyser alle problema. Vi gir Gud makt i våre liv ved sitt Ord og sin Ande, vi skal då leve for Jesus.

Då blir konklusjoenneei den som trur og det går så langt at dei spottar englemaktar, går Kains veg, gjer opprør som Korah og går Bileams veg. Det er korrupt. Invendiga var at dei ikkje enno kunne forsørgje eigne born, men motivet er at dei skal forsørgje dei si staden. Dei vert selde til å verte trælar for dei og eventuelt andre.

Joel.3, ⁶ For sjå, i dei dagar og på den tid,

når eg vender lagnaden for Juda og Jerusalem,

⁷ då vil eg samla alle folkeslag

og føra dei ned i Josjafat-dalen.

Der vil eg halda rettargang med dei

om Israel, mitt folk og min eigedom,

som dei spreidde mellom folka.

Dei delte landet mitt

⁸ og kasta lodd om folket mitt;

dei gav ein gut for ei skjøkje

og selde ei jente for vin – og drakk.

Saka har to sider, er det borna og folket som er for dumme og for vonde eller er det dei som lærer opp folket som er for dumme og for vonde, er dei korrupte. Det mest fundamentale problemet er at dei som lærer andre og som endåtil krev monopol på det, ikkje er kompetente til det likevel, så dei er som den Duglause Hyrdingen (Sak.11,15-17).

Når vi fortel andre om vår tru på Jesus kan der vere ateistar som held det for overtru karakteriserer oss som dumme ungar med lite utdanning. Derfor vil dei ikkje høyre på oss, dei held det for å vere bortkasta tid. Og der kan vere dei som oppfattar det slik at vi prøver å tvinge dei til å tru og svarar at vi skal ikkje dytte trua vår over på andre. Det får meg til å tenke på det atomistiske samfunnet, der menneske er som atom som kolliderer og endrar fart. Det vert brukt til å forklare at menneska i eit samfunn kommuniserer og påverkar kvarandre. Men det treng då ikkje vere ved fysisk kollisjon, det er no helst ved samtale. Språksansen er det som særmerker menneska fram for alt anna liv på jorda. Derfor treng vi Guds Ord. Å tru på Gud og ta imot hans Ord har å gjere med vår sjølvforståing, så når vi vedkjenner vår tru for andre, har det å gjere med å presentere oss som dei vi er. Om dei ikkje vil godta det, men held oss for å vere dumme, så dei med si utdanning skal vere betrevitande og tale i staden for oss, då vil eg påstå at metoda deira ikkje er vitskapleg, men dei går utover både vitskapleg kunnskap, innsikt og metode og erstattar det med lygn, baktale og svik. Men kristendomens metode er meir vitskapleg enn det:

1.Pet.2,1 Legg difor av all vondskap, svik og hyklarskap, misunning og baktale,  ² og lengta som nyfødde born etter den ekte, åndelege mjølk, så de kan veksa ved henne til frelsa er nådd.  ³ De har då smaka at Herren er god.

Men så hevdar altså mange prestar, kristne leiarar og politikarar at vi vanlege folk ikkje er kompetente til å tale Guds ord og bruke det til å kommunisere med andre menneske og dei er ikkje kompetente til å høyre, ta imot i tru og forstå. Spesielt er ikkje den unge mannen kompetent til å snakke med den unge jenta med tanke på å få seg ein kjæraste og ei kone og ho er ikkje kompetent til å høyre på han og forstå, med tanke på å få seg ein ektemann. Og det viser seg at dei har den innstillinga til dei seinare i livet også, det er eit krav om fråfall om dei skal lukkast i kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne, så det viser seg som ein maktposisjon og eit standpunkt, som eit krav om at prestane og politikarane skal vere gudar for oss. Men det er då avgudsdyrking!

Det går så langt at dei i praksis forbyr kommunikasjon med bruk av språket. Korleis skal dei då kommunisere? Mannen kan blinke til henne, smile til henne og kanskje berøre henne, for å vise at han likar henne og er glad i henne, men skal han komme noko vidare, må han då bruke språket og verte kjend med henne ved å prate med henne.

Fråfallet i Noreg.

Med trua på Jesus får vanlege menneske meining med livet. Men med frafallet mister dei den.

Sitat frå artikkelen https://bluehost944.com/2017/12/06/den-kristne-vekkinga-eller-den-store-fadesa/ :

Revyen «Hva er vitsen».

Eg oppdaga henne Reella hausten 1988 og våren etterpå var ho med i ein revy som dei kalla «Hva er vitsen?». Ordet «vitsen» har to tydingar, det eine er hendsikt og det andre er ei humoristisk utsegn, ein spøk. Eg tenkte meg at det var sikta til den åndelege openberringa, der eg fekk oppelve at Jesus openberra seg for meg og for henne, tidleg på hausten 1988. Håpet om Guds herlegdom gjorde oss ikkje til skamme, for Guds kjærleik som vart utrent i våre hjerte ved den Heilage Ande som var oss gitt, det var gledeleg og humoristisk ved at det handla om kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne og det hadde så opplagt hendsikt. Ho var biolog og forstod sjølvsagt den biologiske hendsikta med det. Men dette hadde også ei overordna hendsikt og det er vår frelse.

Den våren vart det store demonstrasjonar for demokrati i Kina, men 4. juni var det slått ned med våpenmakt.

Evangeliet er ein frigjerande bodskap, men vert det motteke, trutt og forstått?

Men Kristus er vår frelsar og Herre, han er sanninga som set oss fri og det er då nettopp slik vårt forhold til Gud vert gjenoppretta. Og hausten 2008 sende Jesus meg til Oslo med denne frigjerande bodskapen og bodskapen om gjenoppretting. Eg skulle søke han i løynkammerbøna, kle meg i Guds full rustning og gå ut og vitne om han, han ville vere med meg og bruke det eg sa, ei lita helsing frå han kunne vere nok for han til å gjere storverk, for det var ikkje eg som skulle overtyde verda om synd, dom og rettferd, men han sende den Heilage Ande til verda for at den skulle gjere det.

I 2011 kom der bodskap gjennom tyding av tungetale, der Jesus kall Sions dotter ut i fridomen, først i februar og så i desember. Den sommaren kom terroraksjonen i Oslo og det året byrja krigen i Libya. I 2016 kom terroråtaket i Orlando og så kom Oslo-pride den sommaren og jammen gjentok dei det året etter.

Kva er det som skjer, er det nokon som ser dei store linjene? Avgudar har falt og vorte borte, dei som trælka under dei, fann meining i det, no er fridomen deira temmeleg meiningslaus, derfor fungerer den som argument for avgudsdyrking og keisardyrking, så eigentleg er dei likevel ikkje frigjorde, i alle fall ikkje etter kristen fridom.

Det var då som Erasmus Montanus.

I Ludvik Holbergs drama ”Erasmus Montanus” ville ikkje kyrkjefolket la Erasmus få gifte seg med ei jente i sokna, så lenge han påstod at jorda var rund. Sjølv om han visste han hadde rett,  måtte han pent nekte for det, for å få henne. Slik utøvde prestane makt, poenget var ikkje den kristen læra, men å få makt over folket. No veit alle at Erasmus hadde rett. Då burde prestane erkjenne at dei hadde feil. Det gjer dei også, men no ser det ut til at sidan slike lærde “Erasmusar” hadde rett, så blir konklusjonen at mange av dei ikkje får seg koner. For poenget var og er framleis at prestane ville ha makta over menneska. Det verkar kunstig, som ein avgud, saman med baktale-strategien deira verkar det framandgjerande. Du blir utstøytt og framande for andre og du kan endåtil verte framande for deg sjølv, på grunn av splittinga mellom kropp og sjel.

Avgudsdyrking fører til avspora seksualitet.

Kommentarar til ein artikkel på facebook-sida til Hanne Herland.

http://www.hannenabintuherland.com/otherregions/klargjorende-homoparade-alt-er-lov-og-frihet-i-det-nye-vesten-er-a-ikke-sette-grenser-for-noe-trond-ali-lindstad/ :

Torbjørn Sivertstøl Så Drakula har mønstra lenkegjengen sin til demonstasjon i Oslo igjen og det er kvinnerørsle? Ja, det stemmer vel det, for kvinnerørsla har protestert mot Paulus sine ord om at Kristus skulle vere hovudet for mannen og mannen vere hovudet for kvinna og slik skulle Kristus vere hovudet for den kyrkja som er hans brud. Men det er nettopp dette som er det sentrale poenget med kyrkja, som gir den sin identitet, for Kristus er Guds Ord og rasjonaliteten i Guds Ord er den kristne kyrkja sin rasjonalitet. Så denne protesten blir som å erstatt Gud og hans Ord med ein avgud. Og det går sjølvsagt ikkje særleg bra, då går det gjerne slik som det vart demonstrert her:

RMR 1,18 – RMR 1,32 {GUDS DOM OVER HEIDENSKAPEN} Guds vreidedom vert openberra frå himmelen over all gudløyse og urett hjå menneske som held sanninga nede i urett. 19 For det ein kan vita om Gud, ligg ope for dei; Gud har sjølv openberra det. 20 For hans usynlege vesen, både hans evige kraft og hans guddom, har menneska kunna sjå og skjøna av gjerningane hans alt frå verda vart skapt. Difor har dei ikkje noko å orsaka seg med. 21 Dei kjende Gud, men likevel gav dei han ikkje den ære og takk som Gud skal ha. Med sine tankar enda dei i det som ingenting er, og det vart mørkt i deira uvituge hjarta. 22 Dei sa seg å vera vise, men dei enda i dårskap. 23 I staden for å æra den uforgjengelege Gud, dyrka dei bilete av forgjengelege menneske, fuglar, firføtte dyr og krypdyr. 24 Difor gav Gud dei over til ureinskap, så dei i sine lyster skulle vanæra kroppen sin. 25 For dei bytte bort Guds sanning i lygn og æra og dyrka det skapte i staden for Skaparen, han som skal ha ære i all æve. Amen! 26 Difor overgav Gud dei til skamlege lyster. Kvinnene bytte om eit naturleg kjønnsliv med eit unaturleg. 27 På same måten heldt mennene opp å ha naturleg samliv med kvinner og tok til å brenna av trå etter kvarandre. Menn dreiv utukt med menn, og dei laut sjølve bera den straffa som måtte koma fordi dei hadde fare vilt. 28 Dei brydde seg ikkje om å ha kunnskap om Gud, difor gav Gud dei over til ei sviktande dømekraft, så dei gjer slikt som ikkje sømer seg. 29 Dei er fulle av allslags urett, umoral, havesykje og vondskap, av misunning, mordlyst, strid, svik og list. 30 Dei fer med sladder og baktale, hatar Gud og brukar vald, er hovmodige og skrytande, gløgge til å finna på vondt og ulydige mot foreldre. 31 Dei er uvituge, upålitelege, ukjærlege og hardhjarta. 32 Dei veit kva Guds lov seier, at dei som fer med slikt, fortener å døy; likevel gjer dei det ikkje berre sjølve, men dei rosar òg andre som gjer det.

Torbjørn Sivertstøl I eit fritt og demokratisk samfunn kan vi vel sjølve tenke over kva som svarer til vårt ego og superego i Freuds psykoanalyse, sjølv om vi ikkje er verken psykolgar eller psykiaterar. Så la oss tenke oss superegoet er Trollet i Per Gynt. Det sa til Per:” Ver deg sjølv nok”, så det svarar til egoet. Seinare når dei møttest, sa Per at han hadde vore seg sjølv, men Trollet sa at han hadde ikkje vore seg sjølv. Per meinte han hadde prøvt å vere seg sjølv, slik som Trollet sa, men trollet svarde at det hadde ikkje sagt at han skulle vere seg sjølv, men at han skulle vere seg sjølv nok.

Har politisk filosofi og moralfilosofisk vorte superego, for så å verte ein avgud? Ein avgud verken høyrer eller ser eller talar, menneska kan tillegge den ein viss moral-lære så den svarar til deira superego, men det er nokså einsformig og trongsynt. Men Trollet som talte til Per var lur nok til å variere og lurte Per opp i stry. Så kan nokon kvar tenke over kva dette Trollet er, i tillegg til å tenke over kva som er superego eller kva som vil gjere vil vere superego for deg og kva som så gjerne vil vere Trollet som lurer deg opp i stry.

Dette handlar om sjølvforståing, kven er du som menneske? Kven kan fortelje deg det. Bibelen fortel at Gud skapte menneska og den fortel kva han skapte dei til så kjem du til at det passar ikkje for deg og du kjenner deg dømd av det. Men så har Gud også openberra for oss si frelse i Kristus, han frelser vår sjel og gjev den evig liv. Då får du den sjølvforståinga at di sjel, det er du sjølv og det er deg han frelser. Kristus er den gode hyrdingen, til avløysing og erstatning for den gamle ego-superego-dualismen, er no han no hyrding og tilsynsmann for di sjel. Så du kan seie til deg sjølv: ”Mi sjel lov Herren og gløym ikkje alle hans velgjerningar”.

Der var liknande demonstrasjonar i Oslo i fjord og det vart kommentert på eit møte i Maranata og Gud svarde oss gjennom tyding av tungetale:

https://tsivert.com/2016/07/20/frelse-i-jesu-namn/

Debatt på facebooksida for Frp-venner.

Sitat frå artikkelen https://bluehost944.com/2017/12/06/den-kristne-vekkinga-eller-den-store-fadesa/  :

Landbruksministeren tar oppgjør med homokritisk pastor.

VÆR DEN DU ER: Landbruks- og matminister Jon Georg Dale (Frp) tar et oppgjør med det han kaller et foreldet syn på homofili. Foto: Vegard Wivestad Grøtt / NTB scanpix

– Er det ikke på tide å la Herren ta seg av dømmingen av levende og døde, spør Jon Georg Dale (Frp) i et Facebookinnlegg.

Lars Barth-Heyerdahl

http://www.tv2.no/nyheter/9504797/ 22.11.2017.

Det er et leserinnlegg i Dales lokalavis Møre som har fått landbruksministeren til å reagere. I leserinnlegget ytrer pastoren Hans Reite seg om planene om å arrangere en pride-parade i Volda i mai neste år.

«Dei homofile og lesbiske må få drive med det dei vil i det skjulte, men kvifor skal dei stå fram med parade for å profilere levesettet sitt? Er det for å verte fleire? I Volda er det mykje ungdom som dei prøver å kapre?» spør pastoren.

Hans Reite mener at det har skjedd en liberalisering i Norge i takt med avkristningen av landet. «Dette nye» kan kalle ned en forbannelse over bygdene slik det gjorde over Sodoma og Gomorra i oldtiden, skriver han.

«No har vi ein homofil helseminister og Den norske kyrkja har sagt ja til vigsling av homofile og lesbiske par», konstaterer pastoren, og hevder at ingen er skapt som homofil eller lesbisk.

«Dette vert skapt av synda, miljø og påverknad. Også i Volda har vi fleire døme på at folk har vorte gift på vanleg måte, men seinare vorte skilt og så verte homofil eller lesbisk. Det har vorte ein trend som bør stoppast! Difor er vi imot denne paraden og at kommunen bevilgar pengar», skriver Reite.

– Min Gud taler om å elske sin neste

I sitt svar skriver landbruksminister Jon Georg Dale at han er sterkt bekymret over måten pastoren setter seg til doms over sine medmennesker på. Dale skriver at også han kommer fra et kristent hjem og har et kristent grunnsyn, og han finner seg ikke i at Hans Reite gjør seg til talsmann for hans Gud.

«Vi dømmer ikkje folk som elskar kvarandre og får born utanom ekteskapet, vi dømmer ikkje folk som vel å elske nokon av same kjønn, og vi dømmer ikkje folk som vil vise at deira måte å leva på er likeverdig med vår. Ei slik familie er eg stolt av å ha vokse opp i», skriver Dale, og fortsetter:

Jon Georg Dale

I lokalavisa mi Møre står det i dag nok eit homokritisk innlegg frå pastoren Hans Reite. Eg tenkte det var på høg tid å ta eit oppgjer med disse fordommane. Her er mitt svar:

Hans Reite, er det ikkje på tide å lat Herren ta seg av dømminga av levande og døde?

I heile mitt vaksne liv har eg lest lesarinnlegg i Avisa Møre. Nokon gongar har eg også skrive noko. Når eg les det eg har skrive i ettertid hender det seg at eg tenker at eg har hatt lysare augeblikk enn når eg forfatt…

«Min Gud er den same som din, Hans Reite. Det er mulig du føler du har betre direktekontakt enn meg, men eg bed deg likevel: Slutt å ta min Gud til inntekt for din homofobi.»

Dale avslutter innlegget med å oppfordre ungdom som er på vei ut av skapet om å gi blaffen i slike innlegg og at de må leve som de selv vil.

– Dirrer i ryggmargen

Dale sier til TV 2 tirsdag kveld at oppgjøret kom spontant etter at han i mange år har lest flere varianter av lignende utspill i lokalavisen.

– Jeg har tenkt at jeg burde tatt et oppgjør med dette for lenge siden, og så gjorde jeg det spontant i dag, sier Dale.

– Er homosaken spesielt viktig for deg, eller har dette med menneskesynet å gjøre?

– Dette har to dimensjoner: Det ene er behovet for å sette seg til doms over andre. For meg som er liberalist og individualist, strider det mot alt jeg tror på og alt jeg står for politisk. Hele ryggmargen dirrer når jeg ser noe sånt. I tillegg til det, er det frustrasjonen over å ta religion til inntekt for et syn som jeg mener er foreldet. Det er umoderne, utdatert og til dels folkefiendtlig. Derfor så valgte jeg i dag å svare både på Facebook og formelt til de to lokalavisene som har trykket innlegget, sier Dale.

Hans Reite er pastor i menigheten Nytt Livs Senter i Ørsta. TV 2 har forsøkt å komme i kontakt med Reite tirsdag kveld, men han har ikke vært tilgjengelig.

Roy Larsen har delt en lenke.

Synes det er flott at landbruksministeren vår sier sin mening i debatt, vi lever i 2017 som kjent og ikke middelalderen! En norsk pastor/prest har sin ytringsfrihet dog å hevde følgende bør det reageres på:

“Det kan kalle ned forbanning over bygdene slik det gjorde over Sodoma og Gomorra i oldtida», skriv Reite i lesarinnlegget som stod på trykk i Møre 21. november.”

Hans Reite vs. Jon Georg Dale i Dagsnytt 18

Onsdag kveld møter Hans Reite Jon Georg Dale i debatt om Pride i Volda og homofili. Reite sitt innlegg har sett sinnet i kok mellom Møre sine lesarar og i avisa for torsdag 23. november er det ikkje mindre enn tre sider med motinnlegg.

Kommentarer

Lill Jonassen Så det, for en gjøk av en pastor, det er bare trist.

Torbjørn Sivertstøl Hans Reite er ein pastor som Gud brukar, eg har sjølv høyrt han tyde tungetale og det er det autoritet i. Vi har ulike nådegåver og skal tene kvarandre med dei og så veit vi at vi har vår begrensing. Eg har hatt gleda av å få høyre slike bodskap jamt og trutt i lang tid og det har vore om Guds nåde , kraft, kjærleik og omsorg. Men på slutten av eit møte i fjord sommar var der ein predikant som kommenterte Oslo Pride og då kom der ein bodskap om nettopp dette og eg meiner den langt overgår alle andre slike bodskapar eg har høyrt med sin åtvaring om Guds straffedom, bodskapen 19.6.2016: Når eg såg ned på Sodoma og Gomorra, då såg eg at synda var så stor, forfallet var så stort, at eg bestemte meg for å utslette desse byane, seier Herren. Og sjå, eg skodar ut over denne verda og eg ser det også i dag, seier Herren, kor synda er stor og når menneska syndar og dei vil ikkje ha noko med meg å gjere, dei forkastar min Son, sjå, det kjem, det kjem straffedommar over land, over by, seier Herren. For sjå, seier Herren, eg manar dykk, mitt folk, til å gå i forbønn for dykkar land. Rop til meg og be om at eg må halde min vreide tilbake, seier Herren. For sjå, eg ser at synda er stor og eg har sagt i mitt Ord, synda si løn, det er døden, seier Herren. Sjå, seier Herren, det får konsekvensar, når menneska ikkje vil gå på mine vegar. For sjå, dei som vendar om, seier Herren og ropar til meg om frelse og om barmhjertighet, dei får oppleve, at eg er ein nådig, ein barmhjertig Gud, som tilgjev og som vil reinse og som vil gjere noko nytt for den einskilde. Derfor, mitt barn, rop til meg, gå inn i ditt løynkammer og rop til meg, seier Herren. Og eg skal svare på din bønner. Halleluja. https://tsivert.com/2016/07/20/frelse-i-jesu-namn/

2016.06.19. Maranatha. Alt kjøts Gud.

Det finst ikkje frelse i noko anna enn Jesu namn. Møte i Maranatha 19.6.2016. Tale ved John Miland: APG 4,7 –…

Torbjørn Sivertstøl “Sende forbanning frå himmelen”? Nei, han sender velsigning frå himmelen, men han kan stenge den så dei ikkje får velsigninga, då vil forbanninga med tida nå dei. Alle som velsignar Jesus, blir velsigna, men dei som forbannar han vert forbanna. I bodskapen ovanfor er det sagt at dei har vraka Guds Son, då har dei forbanna han.

«Straffedom frå himmelen» hadde vel vore eit betre uttrykk med tanke på at Gud let det regne svovel over Sodoma og Gomorra. Men i bodskapen ovanfor vart det sagt: «sjå, det kjem, det kjem straffedommar over land, over by,» Då tenkte eg på terroraksjonen i Orlando. Foreldra til gjerningsmannen var frå Afganistan og det var retta mot ein homse-nattklubb. Sannsynlegvis var det motivert av islam, jihad. http://edition.cnn.com/…/orlando-terror…/index.html .

Så slikt skal vi altså sjå som ein trussel. Og Gud truga med det. Så dei har altså sunke så lavt at dei fortener å verte hendretta slik utan lov og dom! For dei har forkasta Guds Son! Han vart forkasta i eit justismord og dei har sagt seg samde i det.

Så skulle eg be for folket og landet og eg samanlikna det med Abraham som bad for Sodoma og Gomorra. Han spurde om ikkje der var nokre få vituge. Skulle eg spørje sameleis, tenkte eg ikkje berre på kristne leiarar, men på naturvitarar.

Was mass shooting terror or homophobia? Yes.

The tragedy cuts across all of America’s usual battle…

Frode Anker Iversen Her var det mye for psykiatrien gitt.

Torbjørn Sivertstøl Ja, Brundtland har no tydelegvis for lengst diagnostisert det norske folk og sett i verk tiltak. Eg er realist og innser den reelle trusselen her. Men du har visst enno ikkje oppdaga den? Vi som forkynner Guds nåde er vonleg ikkje så dumme, vi forkynner frelse frå dommen og er vonleg klar over at trusselen om domen er svært så reell. http://menneskerettigheter.info/fradrgoebblestildrgro.html

Om Gro Harlem Brundtland og stortingsmelding nummer 74, 1979

Stortingsmelding 74 fra 1979, og hvordan Gro Harlem Brundtland brukte den til å forberede utryddelsen av det norske folk

Torild Balstad Ikke la den mann få ett minutts sendetid. FYSH

Torbjørn Sivertstøl Vi forkynner Guds nåde og opplæringa tek sikte på frelse frå dommen. Domen kjem sjølvsagt frå andre, men vi blir varsla om den og den er reell, de vil no vel ikkje påstå at de ikkje innser det? Sjå berre her: http://menneskerettigheter.info/fradrgoebblestildrgro.html

Om Gro Harlem Brundtland og stortingsmelding nummer 74, 1979

Stortingsmelding 74 fra 1979, og hvordan Gro Harlem Brundtland brukte den til å forberede utryddelsen av det norske folk

Ann-Christin Markussen hmm, opplys mæ litt, dokker som læs i bibeln innimella, æ meine å huske at gud angra sæ og lova at han aldri meir sku sende sin straffedom over menneskeheta. mennesket har fådd si frie vilje tell å bruke den. og at veien tell frelse går gjennom å angre sine synda. tar æ feil? en ting æ e heilt sekker på står, e at størst av alt e kjærligheta….

Torbjørn Sivertstøl Jau, etter syndefloda ofra Noa til Gud og då sa Gud med seg sjølv at han ville aldri meir forbanne jorda, aldri meir drepe alt levande. Så jorde han pakt med Noa og ætta hans og kvar levande skapning at han aldri meir ville utrydde alt levande i ein vassflaum. Og han let regnbogen vere teikn på den pakta (1.Mos.8-9). Korleis Gud frelste dei frå vassflaumen i arka, er førebilete på dåpen, den forklarar vår frelse på liknande vis, det også er frelse frå domen, men nå er ikkje domen bokstaveleg tala ein vassflaum. Dåpen er eit godt samvits pakt med Gud på grunnlag av Jesu oppstode frå dei døde (2.Pet.2). Guds pakt med Noa, symbolisert med regnboden, hindra ikkje Gud i å utslette Sodoma og Gomorra, så det er heilt malplassert å bruke regnbogen som symbol til forsvar for homoseksualitet. Og denne verda er spard til elden (2.Pet.3,7), det tek eg for det første som symbol på krig, dernest at “stjernene” skal falle ned på jorda. Det siste høyrest utruleg ut, men det er nok eit astroidenedslag, det er tvert om sannsynleg at det skjer, det er ikkje så mykje eit spørsmål om det vil skje, men meir eit spørsmål om når det vil skje. Men krigen er allereie i gang som ein storm som kjem. Dersom politikarane er ved sine full fem, bør dei i alle fall rekne dette som realistisk. Og det blir eit spørsmål om å stå på rett side. Hint: Matt.25,31…

Ann-Christin Markussen men så kom jesus, og han ville nok ikke godtatt at folk va så hatefull mot de homofile. størst av alt e kjærligheten…

Torbjørn Sivertstøl Jesus lærde disiplane sine å tru på han og elske kvarandre slik som han elska dei. Han førebudde dei på at verda kom til å hate dei, fordi ho hata han først, men han elska dei så høgt at han gav livet sitt for dei (Joh.15.9-20). Og Gud viste oss in kjærleik ved at han let Son sin døy i staden for oss, for å sone vår synd. Då må vi bøye oss for korsets fot og vedkjenne vår synd for han, ta imot tilgjevinga, så hans blod reinsar oss frå all synd og vi vert fylte av hans Ande. Det er å ta imot hans kjærleik og då elskar vi Gud fordi han elska oss fyrst (1.Joh.1,7 &4,9-17). Men det er nettopp det dei ikkje gjer, dei har forkasta Guds Son og så gjer dei Gud til ein lygnar (1.Joh.1,10).

Ann-Christin Markussen men e det tidsfrist på å angre?

Roy Larsen

Gruppeadministrator

Noe som er skrevet i GT i 1. mosebok for mange 1000 år siden kan ikke brukes idag som argumentasjoner. Å holde i hevd gammeltestamentlige skrifter som begrunnelse for en prideparade er uklokt. Etter NTs teologi så opphevet Jesus synden og banet vei en kontakt med vår Gud. Størst er kjærligheten og det demonstrerte han når han møtte den samaritanske kvinne ved brønnen. https://snl.no/Sodoma_og_Gomorra

Sodoma og Gomorra – Store norske leksikon

Ann-Christin Markussen det va det æ hadde førr mæ, roy. e alt førr mye gammeltestamentisk rundt omkring. gt og koran e skremmanes lik. æ trur jo ikke sjøl, men har ikke nåkka i mot at folk har ei tro. men den bør jo være moderne og opplyst, vi leve i 2017….

Torbjørn Sivertstøl Ann-Christin Markussen Vi tala om ei nådetid, sidan der kjem ein dom. Men for meg er den glade bodskapen om noko godt som det er om å gjere for meg å ta imot og få med meg og nytte meg av i denne tida, det gir meg meining med livet og tilveret her og no. Samtidig e eg realist som lever i eit sekulært samfunn. Det kan verke som å tenke på to måtar og ei utfordring å få det til å stemme. Men det er vel nettopp derfor vi treng Guds nåde.

Elisa Garpestad Alt som er skreve i skriftene er til lærdom sa jesus ( og det va i gt ) jesus oppheva ikkje lova men han oppfylte den!

Torbjørn Sivertstøl Elisa Garpestad Ja, men jødane hadde vorte blinde for herlegdomen, 2.Kor3,13-18 og vorte trælar. Men Jesus ville frigjere dei frå dei tunge børene og gi dei kvile (Matt.11,25-30), den Heilage Ande leier oss fram til heile sanninga, så den set oss fri. Håpet om Guds herlegdom gjer oss ikkje til skamme, for Guds kjærleik er utrent i våre hjare ved den Heilage Ande som er oss gitt Rom.5,1-5. Den er i seg sjølv Guds herlegdom og den openberrar Kristi herlegdom for oss. Det er ikkje noko vi sansar med dei ytre sansane (jfr. Descarts rasjonalitet), men det er heller ikkje berre teori. Det er ein åndeleg røyndom som vi erfarer i vårt indre menneske og kjennest herleg og salig og det gjer oss i stand til å gå ut i verda og bere frukt som varer.

Torbjørn Sivertstøl John Locks liberalisme høvde for eit sekulært samfunn, samtidig var han tolerant overfor religion som var tolerant og faktisk ikkje tolerant overfor ateisme, i alle fall om den var intolerant. Og skal vi vere tolerant overfor kristendomen, så må vi la kristne kyrkjer forkynne kristendomen, lese i bibelen og la dei prøve å forklare kva som står skrive der så godt dei kan. Lock såg på menneskets bevissthet som ei rein tavle (tabula rasa) frå fødselen av, alt som vert skrive på den skjer ved erfaring, dvs i det materielle miljø. Dette var motivert av den nye naturvitskapen, men den var eigentleg ikkje berre empiristisk, den hadde rasjonalitet også, den var hypotetiske deduktiv.. Kant vart inspirert av han og frå han gjekk det ei linje vidare til Hegel, Marx … Frå Hegel gjekk den også til Hitler. Og Goebbels sa at dersom ei løgn vert gjenteken mange nok gangar, vert den til slutt til ei sanning. Menneske vert indoktinert. Og legg merke til at det er noko som vert gjenteke gang på gang, spesielt i slike demonstrasjonar og det strir imot evangeliet, det fornektar Guds Ord. Kvifor det? Det er indoktrinering og propaganda som programmerer menneska og de må vere førebudde på at det tek siket på å blåse liv i keisardyrkinga igjen. Som liberalt parti vil de vel ikkje verte forstått slik. Men Kristus sa at dersom vi vert verande i hans ord, så skal vi få lære å kjenne sanninga og den skal sette oss fri (Joh.8,31-32).

Roy Larsen

Gruppeadministrator

Du skriver godt og velreflektert takk for det. Jeg kan ikke godta at prester bruker GTs teologi og skrifter mot en parade i 2017 fordi samfunn og vår bevissthet har kommet lengre i 2017. Ikke sant? Etikk og etisk kunnskap har lenge opptatt meg, og ad bevissthet som du skriver litt om så er det slikt at kun 20 % vår bevissthet er basert på gjennomtenkte valg som styres av fornuften. Det er videre mye forskning på hva som definerer ett menneske jfr arv og miljø. Det er klart at miljøbetingelser fra det ytre miljø former oss. Vi kan ikke i 2017 ha tiltro til en prest som lyser ut forbannelse over ei bygd basert på flere tusen år gamle skrifter.

Torbjørn Sivertstøl Ja, det skulle berre mangel om vi ikkje skulle bruke sansane, Lock sa det vi no reknar for sjølvsagt. Men i tidlegare tider laga folk seg avgudar av stokk og stein og tilbad dei og så påstod Marx at det menneska produserer vert som avgudar for dei, gjennom framandgjeringa. Det er det maktinteresser i og det vert kunstig. Og bibelen seier at avgudsdyring er årsak til homoseksualitet (Rom.1,18-32). I det gamle testamentet er avgudane kalla Lyga, så som motsetnad til den er Kristus sanninga som set oss fri frå trældomen under synda og avgudane. No er eg mest interessert i realfag og der er rasjonaliteten i matematikken viktig, Descart trudde også på det fullkomne, så hans rasjonalitet er viktig for meg. Jesu frelsesverk er fullkome og fullført, han er den siste Adam, som er ifrå himmelen og som for oss har vorte ei livgivande ånd (1.Kor.15,45). Han gir oss det gratis, av berr nåde, det er eigentleg enkelt å ta imot det, ja, vi må ta imot Guds rike som små born. Men det er viktig for meg i min kvardag. både når eg har vore i praktisk arbeid, på tråling og når eg har studert realfag.

Torbjørn Sivertstøl Hans Nilsen Hauge var han ein vekkingspredikant som vart viktig for folket og landet. Professor Ola Gryttens forteljing om han overraska meg ved at han fortalde fyrst og fremst om hans forfattarskap som han tente pengar på og så byrja han med grynderverksemd og gjekk frå eine suksessen til den neste, ved å bruke fortenesta til å investere i ny verksemd https://www.youtube.com/watch?v=Lo9Kf4QNIPo . Slik gjorde han ei velgjerning for folket ved å gi dei arbeid. Han sjølv tente seg rik på det og det gjorde sikkert mange andre også, vanlege folk fekk arbeid og tente pengar. Framgangsmåten er vel kjerne-ideen i kapitalismen. Slik var han ein pioner på to måtar som starta ei utvikling av folket og landet fram mot nasjonal frigjering og demokrati. Styresmakta i Danmark såg faren i at verksemda hans kunne føre til at Noreg frigjorde seg, så den stod bak initiativet for å prøve å få han domfelt. Dei prøvde først å finne noko feil i hans økonomiske verksemd, så dei kunne klage han for, men fann ikkje noko. Men så fann dei ut at han hadde forkynt Guds Ord i ei sokn utan løyve frå soknepresten, så dei kunne dømme han etter konventikkel-plakaten. Og hans mange år i fengsel tok knekken på helsa hans.

I dette foredraget sa Grytten at det er akkurat det same som skjer i vår tid. Og eg hevdar det er slike interesser som ligg under her, det er som om ein propagandaminister har vore aktiv i mange år med Goebbels-retorikk: Dersom du gjentek ei løgn mange nok gangar, blir det til slutt ei ”sanning”. Dersom landbruksministeren skulle vere like livsfiendtleg og destruktiv i landbrukspolitikken, kunne han prøve å skilje frå verane frå søyene, så dei ikkje formeirar seg. Dei er naturlege og byrjar ikkje med homoseksualitet av den grunn og det er ikkje hjelp i å seie bæææ for å prøve å indoktrinere dei til det. Dei kunne kanskje prøve å spele inn lyd frå ein ver når han gjer tilnærmingar til ei søye. Dersom dei hadde smurt inn nokre verar med kjønnslukta frå ei søye, så hadde dei nok fått andre verar til å prøve seg på dei. Men det hadde vore vanskelegare å få til noko tilsvarande med søyene. Ein slik landbrukspolitikk ville vere anti-kapitalistisk og antisauerasistisk og destruktiv som motsetnad til konstruktiv tenking og samfunnsoppbygging.

Det som særmerker menneska framfor alle andre dyr er språksansen og det er naturleg for menneska å bruke den i all slags kommunikasjon seg i mellom, også mellom menn og kvinner med tanke på formeiringa. Nettopp i den kommunikasjonen er Guds Ord viktig for oss. Men der tek altså presten over. Og så byrjar dei med indoktrinering i staden. Slik er det eigentleg ei antikristeleg og antiliberal maktinteresse som ligg under. I Oslo Pride 2017 vart det endåtil kalla fryktlaus kunnskap. Men det er då tydeleg at det er i strid med naturen og naturvitskapen.

Fryktløse Nordmenn (5) Hans Nilsen Hauge – Ola Grytten

Professor Ola Grytten forteller om en av…

Fryktløse Nordmenn (5) Hans Nilsen Hauge – Ola Grytten

Artiklar som viser at einsretting og feilinformering i massemedia har ført til krig på urettmessig grunnlag.

Irak-krigen og Libya-krigen.

https://www.aftenposten.no/viten/i/0wmB0/Desinformasjonens-tidsalder–Oyvind-Osterud

Libya-krigen.

http://www.hannenabintuherland.com/themiddleeast/uforstaelig-at-noen-kan-stemme-pa-arbeiderpartiet-sa-lenge-de-har-en-krigsforbryter-til-leder-libya-og-jonas-gahr-store/

Den desidert minst kunnskapsbaserte og infantile kommentaren «som for alltid vil fortjene en sentral plass i historien om norske tenkemåter», for å sitere professor Terje Tvedt, – kom fra KrFs Dagrun Eriksen, som entusiastisk støttet Libya bombingen: «Den arabiske verden trenger nå en reformasjon der man ikke bare skifter ut tyranni med folkestyre, men der man også skifter ut vilkårlig maktmisbruk med respekt for menneskerettigheter, skifter ut kvinneundertrykkelse med likeverd og likestilling, skifter ut fordommer med utdanning, skifter ut korrupsjon med en rettsstat.»

Det kanskje mest skremmende er Stortingets kontroll- og konstitusjonskomités manglede vilje til å gå dette etter i sømmene,  slik at vi i ettertid som nasjon kan lære av dette og unngå slike feil i fremtiden.

Kommentar (først i dette dokumnetet): Dei kristne skulle forkynne evangeliet for alle folkeslag, så då skulle dei ha eit betre alternativ å fare med og bruke betre metode enn dette. For Guds born er det ein åndeleg røyndom og ein levemåte. Men kva er dette for noko? I Krf? Infernalske, infantile, enfant terrible?

http://www.free21.org/foer-libya-krigen-2011-afrikas-rikeste-land-naa-et-grusomhetens-scenario/?lang=nb

Jesus ville gjere meg til ein kanal for si velsigning og sende meg med den frigjerande bodskapen.

Frigjering, gjenoppretting og velsigning.

Jesus har velsigna meg og sa han ville gjere meg til ein kanal for si velsigning og så sende han meg til Oslo med ein freigjerande bodskap og ein bodskap om gjenoppretting. Det var klart for meg at eg måtte reise fysisk til Oslo, for det handla om å møte andre menneske fysisk.

https://tsivert.com/2016/08/14/2005-09-05-oks-gud-elskar-meg-og-er-for-meg-derfor-kan-ingen-stille-opp-mot-meg/

https://tsivert.com/2016/08/14/2006-11-12-betel-kanal-for-guds-velsigning/

https://tsivert.com/2016/08/14/2008-09-28-sion-ga-i-ferdiglagde-gjerningar/

https://tsivert.com/2016/08/07/2012-05-27-pinsestemne-ebeneser-volda/

Behalde fridomen i barnekåret medan eg studerer realfag. Offeret og eksperimentet.

Sitat frå artikkelen https://bluehost944.com/2017/12/18/offeret-og-eksperimentet-kva-med-religionen-politikken-og-okonomien/ :

Menneska prøver gjennom religionen å tilfredsstille ein guddom og ventar seg dei skal oppnå noko med det. Men det trengst ikkje i kristendomen, for med eitt offer tok Jesus bort synda ein gong for alle. Så det er nok. Hans frelsesverk er fullført og fullkome. Vi ber lekamen fram som eit levande heilagt offer til velbehag for Gud, det er vår åndelege Guds-tenest. Slik innstiller vi oss på å ta imot den åndelege velsigninga som Gud allereie har gitt oss i Kristus. Det er som eit eksperiment. Og det eg oppnår med det kan eg vel gjere bruk av når eg studerer realfag og gjer natur-vitskaplege eksperimnet. Ja, nettopp slik er det viktig for meg.

Kva som er religion, gudlegdom, tru på Gud eller ateisme er definisjonsspørsmål. Jesus kalla meg til Oslo med ein frigjerande bodskap og leia meg til å studere realfag igjen, biologi. Og han sa eg skulle seie til dei at kristendomen ikkje er ein religion som vert lesst på folket som tunge bører (Matt.11,28-31). Menneska prøver med sin religiøsitet å tilfredsstille Gud eller ein guddom, og det har lett for å verte slik for kristne også, både individuelt og i kyrkjelydar og organisasjonar. Men i det trengst ikkje i kristendomen, for med eitt offer tok Jesus bort synda ein gong for alle. Der trengst ikkje noko syndeoffer i tillegg til det. Hans frelseverk er fullført og fullkome. Det er berre å ta imot i tru av berre nåde.

På Davids tid dyrka heidningane sine avgudar, men nettopp derfor kalla David dei ugudlege. Og han sa om dei ugudlege at dei lagar feller for å fange einskilde menneske, til samanlikning med å sette snarer og grave fallgraver for å fange dyr og henge opp nett for å fange fuglar. I staden for å møte og tale ope og fritt med den einskilde, legg dei seg altså på lur for å fange han og/eller henne. Er det slik dei skal sosialiserast?

Når dei seier dei ikkje trur på Gud, kva er det då for slags Gud dei tenker på? Om nokon i staden seier at dei trur på Gud, kjenner dei han då? I fylgje Bibelen skulle Jesus gjer han kjend for oss.

Lova kom ved Moses, den skulle gjere slutt på slik lovløyse. Rettssystemet deira vart korrupt. Men Jesus kom for å oppfylle lova og profetane, nåden og sanninga kom ved han. Vert vi verande i hans ord, får vi lære å kjenne sanninga og den skal setje oss fri.

Tradisjonelt har moral-filosofi, tru på gudar og trua på Gud vore kopla til matematikken. Men Jesus sa til meg, gjennom tyding av tungetale, at eg skulle ikkje gå krokbøygd og bere han, men han skulle bere meg. Så eg opplever det heller slik at ved trua på Kristus får eg Anden av berre nåde og den støtter opp om min rasjonalitet, den rasjonaliteten eg treng når eg studerer realfag. Så den vert ikkje avsanna av det eg ser og sansar rundt meg.

Torbjørn Sivertstøl Ved det naturvitskaplege eksperimentet er vi passive observatørar og får objekitv kunnskap. Men det forklarar ikkje heile tilværet, for det handlar om livsutfolding og den er subjektiv, sjølv om vi nyttar oss av den objektive kunnskapen. Når vi søker samfunn med Gud på evangeliets grunnvoll, finn vi Sanninga og den set oss fri, den gir oss meining med vår subjektive livsutfolding.

Så vår interesse skulle vere å søke sanninga ved å lese Ordet, høyre det og tru det og la den Heilage Ande openberre det for oss. Og det er ved at vi løfter hugen opp til han og ser på han med hjertets opplatne auge. Då har vi den åndelege opplevinga, erfaringa og innsikta og rasjonaliteten i Bibelen og har det med oss når vi går ut i all verda for å gjere alle folkeslag til hans disiplar, for han er sjølv med oss. Så får vi erfaring i det materielle miljø og i det menneskeleg samfunn

Den naturvitskaplege interessa er ikkje så opplagt i dette, men eg finn belegg for den i mange andre skriftstadar, til dømes Jobs bok. Og medan eg har studert realfag, har det vore viktig for meg å vere himmelvendt og sjå på Jesus med hjertets opplatne auge. Det er openberring som eg får ved trua på Jesus, det er den Heilage Ande som herleggjer og openberrar han for meg, slik openberrar han Ordet for meg. Til samanlikning med det naturvitskaplege eksperimentet kan eg ikkje påverke det, eg må berre audmjuke meg for Gud, bøye meg for korsets fot og be om nåde, tru på han og erkjenne sanninga og innrette meg etter den, tilbe Gud i ånd og sanning og det gjer meg godt, for Gud er og, Gud er kjærleik og Jesus er kjærleikens konge. Ved det livet og den Anden han gir meg, vinn han makt i mitt liv, i min lekam. Når eg søker han, til dømes i løynkammeret eller i kyrkjelyden, ber eg lekamen fram som eit levande heilagt offer til velbehag for Gud. Og det er som eit åndeleg eksperiment, der eg ventar meg at Gud møter meg og gir meg ei åndeleg oppleving.

RMR 12,1 – RMR 12,3 {DET KRISTNE LIVET} Så legg eg dykk på hjarta, brør, ved Guds miskunn, at de må bera fram lekamen dykkar til eit levande og heilagt offer som er til hugnad for Gud. Det skal vera dykkar åndelege gudsteneste. 2 Og skikka dykk ikkje likt med denne verda, men lat dykk omskapa ved at de får eit nytt sinn og kan døma om kva som er Guds vilje: det gode, det hugnadlege, det fullkomne. 3 Ved den nåden eg har fått, seier eg til kvar einskild av dykk: Gjer deg ikkje større tankar enn du bør, men bruk vitet ditt og ver visleg! Kvar og ein skal halda seg til det mål av tru som Gud har gjeve han.

Så denne innstillinga er høveleg når eg skal gjere eit naturvitskapleg eksperiment også og elles når eg studerer realfag.

Ta imot Ordet og Anden i tru og opplev salvinga.

Universalia ante res og in rebus.

Gud har skapt alle ting ved sitt Ord og realfaga er sameinleg med dette, men Guds Ord seier noko meir, ved at det fortel at Gud gjer under og talar profetisk om kva han vil gjere i framtida. Og Sanningens Ande openberrar Ordet for oss og fører oss fram til heile Sanninga som er Kristus.

Apropos universalia ante res og universalia in rebus spurde Paulus kven veit kva soim bur i mennesket annan enn ånda som er i mennesket? Så veit heller ingen annan enn Guds Ande kva som er i Gud. Men Anden granskar alle ting, jamvel djupnene i Gud. Ja vel, så med Sanningens Ande kan eg vel studere realfag. Men den lærer meg noko meir enn det, for den openberrar Guds Ord for meg.

Bibelvers.

1.Kor.1, ²⁰ Kvar er ein vismann, kvar er ein skriftlærd, kvar er ein granskar av denne verda? Har ikkje Gud synt at verdsens visdom er dårskap? ²¹ For då verda ikkje nytta visdomen til å læra Gud å kjenna gjennom Guds visdom, fann Gud det for godt å frelsa dei som trur, ved den dårskapen vi forkynner. ²² For jødar spør etter teikn, og grekarar søkjer visdom, ²³ men vi forkynner den krossfeste Kristus. Jødar støyter seg på det, og heidningar held det for dårskap; ²⁴ men for dei som er kalla, både jødar og grekarar, er Kristus Guds kraft og Guds visdom. ²⁵ For Guds dårskap er visare enn visdomen åt menneska, og Guds vanmakt er sterkare enn styrken åt menneska.

1.Kor.2,1 Då eg kom til dykk, brør, forkynte eg ikkje Guds vitnemål med meisterskap i talekunst eller visdom.  ² For eg ville ikkje vita av noko anna hjå dykk enn Jesus Kristus og han krossfest.  ³ Veik, redd og skjelvande var eg mellom dykk.  ⁴ Og det var ikkje med overtalande argument og visdomslære eg bar fram ordet og bodskapen, men med provføring av Ande og kraft.  ⁵ For eg ville ikkje at trua dykkar skulle byggja på menneskevisdom, men på Guds kraft.

⁶ Likevel forkynner vi òg ein visdom, for dei som er mogne. Det er ein visdom som ikkje høyrer denne verda til eller herrane i denne verda, dei som går til grunne.  ⁷ Nei, vi talar Guds visdom, som er ein løyndom; han var duld, men før tidene tok til, hadde Gud fastsett at den skulle føra oss fram til herlegdomen.  ⁸ Denne visdomen har ingen av herrane i verda kjent til. Hadde dei kjent han, hadde dei ikkje krossfest herlegdomens Herre.  ⁹ Men det står skrive:

Det auga ikkje såg,

det øyra ikkje høyrde,

det som ikkje kom opp

i nokon mennesketanke,

alt det Gud har gjort ferdig

for dei som elskar han,

¹⁰ det har Gud openberra for oss ved sin Ande. For Anden granskar alle ting, jamvel djupnene i Gud. ¹¹ Kven veit kva som bur i mennesket utan ånda som er i mennesket? Så veit heller ingen annan enn Guds Ande kva som bur i Gud. ¹² Men vi har ikkje fått den ånd som høyrer verda til, men den Ande som er frå Gud, så vi skal skjøna kva Gud i sin nåde har gjeve oss. ¹³ Og dette talar vi om, ikkje med ord som menneskeleg visdom har lært oss, men med ord vi har lært av Anden. For det som høyrer Anden til, tolkar vi med Andens eigne ord. ¹⁴ Men det mennesket som ikkje har Anden, tek ikkje imot det som høyrer Guds Ande til. Det er ein dårskap for han, og han kan ikkje forstå det; dette kan berre dømast om på åndeleg vis. ¹⁵ Men det mennesket som har Anden, kan døma om alt, men sjølv kan han ikkje dømast av nokon. ¹⁶ For

kven kjende Herrens hug,

så han kunne gje han råd?

Men vi har Kristi hug.

1.Joh.2,¹⁸ Mine born, den siste tida er komen. De har høyrt at Antikrist skal koma, og mange antikristar har alt stått fram. Av dette skjønar vi at den siste tida er komen. ¹⁹ Dei har gått ut frå oss, men dei var ikkje av oss. Hadde dei vore av oss, hadde dei vorte verande hjå oss. Såleis skulle det syna seg at ikkje alle er av oss. ²⁰ Men de er salva av Den Heilage, og alle har de kunnskap. ²¹ Så skriv eg ikkje til dykk fordi de ikkje kjenner sanninga, men fordi de kjenner henne og veit at inga lygn kjem frå sanninga. ²² Og kven er lygnaren, om ikkje den som nektar at Jesus er Kristus? Han er Antikrist, han som fornektar Faderen og Sonen. ²³ Den som fornektar Sonen, har heller ikkje samfunn med Faderen. Den som vedkjennest Sonen, har samfunn med Faderen òg. ²⁴ Lat det då verta verande i dykk, det som de har høyrt frå fyrst av. For dersom det vert verande i dykk, det som de har høyrt frå fyrst av, vert de òg verande i Sonen og Faderen. ²⁵ Og dette er det han har lova oss: det evige livet.

²⁶ Når eg skriv dette, tenkjer eg på dei som fører dykk vilt. ²⁷ Men de har fått salving av han; ho vert verande i dykk, og de treng ikkje til at nokon lærer dykk. For hans salving lærer dykk alt og er sannferdig og utan lygn. Vert difor verande i han, så som de har lært.

1.Joh.4,1 De kjære, tru ikkje kvar ei ånd! Prøv åndene om dei er av Gud! For mange falske profetar har gått ut i verda.  ² På det kjenner de Guds Ande: Kvar ånd som sannar at Jesus Kristus er komen i kjøt og blod, er av Gud.  ³ Men kvar ånd som ikkje vedkjennest Jesus, er ikkje av Gud. Det er ånda til Antikrist, som de har høyrt skal koma. Og ho er alt i verda.

⁴ Men de, mine born, er av Gud, og har sigra over dei. For han som er i dykk, er større enn han som er i verda.  ⁵ Dei er av verda, difor er òg deira tale av verda, og verda høyrer på dei.  ⁶ Men vi er av Gud, og den som kjenner Gud, høyrer på oss. Den som ikkje er av Gud, høyrer ikkje på oss. Såleis kan vi skilja sannings-ånda frå villfarings-ånda.

Bodskap gjennom tyding av tungetale.

Sitat frå dokumentet https://tsivert.com/2016/08/02/2014-10-12-m-eg-skal-glede-meg-i-frelsa-sa-vil-gud-gje-meg-det-mitt-hjarte-attrar/ :

Tungetale ved Mari, tyding ved John Miland.

Ja, seier Herren, eg har sagt i mitt Ord, at du skal fryde deg og glede deg i mi frelse. Gled deg i meg, seier Herren, så skal eg gje deg kva ditt hjerte attrår. Ver ikkje opptatt med det som er rundt deg, sjå deg ikkje om, verken til høgre eller venstre, men ha ditt blikk festa på meg, seier Herren. Ver oppteken med det som er der oppe. Eg har jo sagt i mitt ord, er de oppreist med meg, då skal de søke det som er der oppe. Men eitt er nødvendig, seier Herren, det er å verte fylt av min Ande, fylt av mi salving og kraft i denne tida. For sjå, den vonde, han står dykk imot. Men med mi kraft og mi salving, så skal de vinne meir enn siger, seier Herren. For sjå, den ånd som bor i deg, den er sterkare enn den som er i verda.

Mange er dei i desse dagar, som ser seg tilbake og som ligg etter på vegen. Derfor, mine barn, skal de rope til meg og be for dei, at dei skal få ny kraft og nytt mot og eg skal møte dei på nytt igjen, seier Herren. For sjå, det er mange som er såra, det er mange som har det vondt og lid. Men de, mine born, de skal gå ut og trøyste dei. Og de skal hjelpe dei på vegen, for eg har sagt i mitt Ord, at de som er sterke, de eg skuldige til å bere dei svake. For sjå, det er mange svake mellom mitt folk. Men eg, Herren, ynskjer å kalle dei i desse dagar og eg, Herren, skal fylle dei med mi salving og kraft. Og då skal den svake seie, eg er ein helt. For sjå, det er kun med mi kraft du kan vinne siger.

Ja, eg vil prise og opphøye deg, min frelsar og Herre, fordi du har frelst meg, fordi du har skrive mitt namn i livets bok. Og eg veit at når du kjem, så skal eg få vere med. Og eg skal vere med i den skaren, som skal toge inn i staden med dei faste grunnvollar. Å, kor eg lengtar etter å sjå deg, som mi sjel elskar. Amen.

Jesus har sagt eg skal gå ut på hans lovnadar, han vil velsigne meg. Eg skal få kjenne salvinga i min kropp, sitat frå dokumentet https://tsivert.com/2017/12/31/2017-12-1017-tal-guds-ord-det-er-levande-og-kraftig-og-gjer-det-verket-han-sender-det-til/ :

Tungetale ved ei kvinne, tyding ved John Miland (12.10).

Eg har sagt i mitt ord, at eg er i går og i dag den same og vert verande det til evig tid. Og no skal du gå ut på mine lovnadar, seier Herren. Og du skal tru at eg er den eg har sagt meg å vere. Eg har no sagt at eg vil velsigne deg. Derfor skal du vere frimodig og ta til deg av dei rettar eg set fram føre deg. Ver frimodig, mitt barn, byrj å pris mitt namn, løft opp mitt heilage namn og du skal få oppleve at eg skal velsigne deg frå Sion. Ja, eg vil gi deg eit godt, stappa og rista mål, seier Herren. Du skal få kjenne mi salving og mi kraft i din kropp, seier Herren.

Ja, eg skal reise opp vitne i denne tida, seier Herren, som skal vere frimodige og dei skal ikkje halde noko tilbake, men dei skal forkynne heile mitt råd til frelse. Dei skal svinge Andens skarpe sverd, seier Herren. Dei skal ikkje ta omsyn til menneskelege meiningar og fordommar. Men dei skal vere frimodige og halde fram mitt Ord, seier Herren, for summen av mitt Ord, det er sanning, seier Herren. Og mitt Ord, det står fast til evig tid. Derfor, mitt barn, haldt fram mitt Ord, og du skal få oppleve at mitt Ord, det er levande, det er kraftig, seier Herren. Derfor skal du ikkje vere beskjeden, men du skal halde fram mitt Ord. Og du skal få oppleve at eg, Herren, er den som stadfestar det, seier Herren. Amen.

Jesus har valt ut heilt vanlege menneske, (bodskapen 17.12.2017):

For der er ingen gud, utan meg, det er eg, Herren den allmektige, og det er eg, Herren, som har skrive denne boka, fordi Guds menn var inspirert av min Ande. Og det er mine ord som framleis er levande og dei er verksame og dei er kraftige til å fullføre kva dei var utsende til. Derfor, så ta mitt ord til deg og du skal kjenne at mine ord, dei skal bli i deg, levande ord som veller fram. Du skal ikkje vere bekymra for kva du skal tale, kva du skal seie. For det skal verte gitt deg der, når du treng det, så vil eg, Herren, eg vil gi deg mine ord, legge ned i din munn. Du skal tale driven av meg, for det er eg, Herren, som byrja.

Menneske vil undre seg over at framleis, så vil nådegåver vere i bruk, framleis vil mirakler, teikn og under skje og menneske skal få komme og sjå, at det er heilt vanlege menneske eg har valt meg ut. Og midt opp i din storm, så vil eg Herren, stige ombord i din båt. Og eg skal byde vinden, eg skal byde bølgjene og det skal verte blikkstilt, for eg, Herren, skal føre deg over til den andre sida. For eg har befalt deg, at eg skal vere med deg, like som eg har vore med mitt folk, opp gjennom heile tida. Så vil eg og vere med deg. Så frykt ikkje, mitt barn, for eg Herren, er og bur i din båt.

Korleis eg forstår dette som bodskap til meg.

Eg vende meg til Jesus og tok imot han, derfor vart eg velsigna og vart til ei velsigning. Om andre tek imot velsigninga blir deira sak og deira ansvar. Eg skal berre halde fram med å vende meg til han og la han velsigne meg og gjere meg til ein kanal for si velsigning.  Eg skal halde fram med å vende meg til han og sjå på han, feste blikket mitt på han, la han velsigne meg og gjere meg til kanal for si velsigning.

I september 2008 kalla Jesus meg til å gå ut på hans ord, eg skulle gå med den frigjerande bodskapen og det var klart for meg et eg måtte byrje å gå fysisk, for eg skulle møte andre menenske fysisk og prat med dei, så eg reiste til Oslo. Sidan kom der bodskapar som stadfesta det, Jesus var meg meg og forkynte den frigjerande bodskapen gjennom tyding av tungetale og der kom også bodskapar som eg oppfatta var til meg, om at han set meg fri. Og eg forstod at det hadde seg slik at det var sett snare for å fange meg og gjere meg til træl, det er ei standard prosedyre å forføre kvinna for så å bruke henne til å lokke mannen med og slik årøver dei å fange den einskilde, som eit dyr i ei snare og ein fugl i eit nett.

I haust sa eg opp leiligheta og flytte heim att og då var det ikkje lenge før der kom ein bodskap der Jesus sa at no skal eg gå ut på hans Ord. Første del av bodskapen 12.10:

Eg har sagt i mitt ord, at eg er i går og i dag den same og vert verande det til evig tid. Og no skal du gå ut på mine lovnadar, seier Herren. Og du skal tru at eg er den eg har sagt meg å vere. Eg har no sagt at eg vil velsigne deg. Derfor skal du vere frimodig og ta til deg av dei rettar eg set fram føre deg. Ver frimodig, mitt barn, byrj å pris mitt namn, løft opp mitt heilage namn og du skal få oppleve at eg skal velsigne deg frå Sion. Ja, eg vil gi deg eit godt, stappa og rista mål, seier Herren. Du skal få kjenne mi salving og mi kraft i din kropp, seier Herren.

Dette stadfester det som eg har skrive, eg veit ikkje kor mange gongar, eg har bedt Jesus gje meg ei frelst kvinne til kone sidan eg var ung og han har svart meg positivt på det heile tida, det er inkludert i det fullførde frelsesverket. For Gud forsona verda med seg i Kristus, så på evangeliets grunnvoll får vi komme inn i eit slikt forhold til han som menneska var i før syndefallet. Gud er den same no og gjer sitt verk med oss. Eg har bedt han om ei frelst kvinne til kone og det er den bøna han svarar meg på. Og svaret han er ja, i samsvar med hans eige Ord, både skapingssoga og evangeliet. Eg skal berre gå ut på hans Ord i tru.

Gud har openberra si frelse for oss i Kristus, han har openberra Kristus for meg som min frelsar og Herre og slik eg har fått oppleve at han har openberra seg for henne Virtuella og henne Reella også, så slik openberra han si frelse for dei også. Det er rett og det er sant og eg vil berre takke han for det.

Jesus leia meg til til å studere biologi, så eg rekna med han ville gi meg ei kone som er biolog, i byrjinga tenkte eg meg at det framleis var hennen Reella. Men tid gjekk utan at det vart noko av, så eg tenkte at eg måtte byrje å sjå meg om etter ei jente som eg tilfeldig møtte i kvardagen. Men Jesus svarde oss at vi treng ikkje flyge rundt, for han er komen nær. Så då måtte det vel framleis vere henne Reella. Og no seier han at eg skal få kjenne hans salving og hans kraft i min kropp. Og eg opplever salvinga i min kropp slik at den overtyder meg om at det er henne Reella han gir meg til kone. Det er den Heilage Ande som openberrar Guds Ord for meg, om at han skapte kvinna av mannens sidebein (1.Mos.2).

Velsigning eller forbanning?

Universalia og partikularia, rasjonalitet og livsutfolding. Skaping og utvikling.

Når Guds Ord vert forkynt for menneska, er det som universalia apriori og når det vert trutt og teke imot er det som universalia in rebus. Og når dei ber frukt som varer i verda, kan det vere som universalia posteriori. Men kva så med partikularia? Det er vel når nokon reint fysisk gjer etter Ordet, til dømes metter den svoltne han ser. Men det meir enn slike partikularia, det kan til dømes vere at vi lovpriser Gud for frelsa, det kan vere at vi forkymnner Guds Ord for andre, så det vert universalia apriori for dei. Dette er tydeleg ved forkynnninga av rettferd ved tru, utan krav om gjerningar, den rettferda er eit universalie og er betinga eller avgrensa av gjerningar. Gjerningane er som partikularia. Og som menneske er vi avgrensa, det er grense for kva vi klarer å gjere, både med fysiske gjerningar og med det vi tenker og talar. Ingen er større enn meisteren sin. Vi må vere førebudde på at der er dei som med sin moral vil hindre oss i å gjere det gode, fordi dei med sin moral vil gjere oss til trælar. Derfor er det vesentleg for oss å vere klar over at å tru på Jesus er den gjerninga vi skal gjere, så sjølv om vi ikkje klarer å realisere den gode ideen, på grunn av motstand frå verdslege autoritetar, så gjer vi likevel det rette ved at vi trur på Jesus.

Gud sa til Moses at dei skulle kalle han Jahve, «Eg Er», for han er den han er. Dette er ein tautologi og mange meiner at slike tautologiar seier ikkje noko om den reelle verda og har ikkje noko konsekvensar for den. Men Gud er ånd og kjærleik og har sjølvstendig eksistens, uavhengig av denne verda, som universalia apriori, men når vi tek imot hans Ord og hans Ande i tru, blir det universalia in rebus for oss og det resulterer i at vi ber god frukt. For Gud er god og han gjer sitt vrek i oss ved sitt Ord og sin Ande. Den Heilage Ande openberrar Ordet for oss, så ved tru skjønar vi at det synelge har vorte til av det usynlege. så det gir oss rasjonalitet og meining med livet, så vi ved tru gjer trua sine gjerningar og det får konsekvensar for denne verda.

Gud skaper oss i Kristus og då skaper han oss i samsvar med 1.Mos.2 og slik skaper han folkeslaga med sine særpreg. Han har kalla dei fram, slik har han skapt dei gjennom utvikling og det gjer han framleis.

Jesajas.41,1Ver stille, de øyar og strender,

og høyr på meg,

lat folka samla nye krefter!

Lat dei koma og tala si sak,

lat oss saman gå fram for retten!

² Kven har vekt den mannen frå aust

som sigeren møter kvar han set foten?

Kven gjev folkeslag i hans makt

og lèt han råda over kongar?

Med sverdet gjer han dei lik støv,

med bogen lik fykande halmstrå.

³ Han forfylgjer dei, og trygt går han fram,

er berre så vidt nedpå vegen med foten.

⁴ Kven var det som sette dette i verk?

Han som frå opphavet kalla ættene fram.

Eg, Herren, er den fyrste,

og eg skal vera hjå dei siste.

⁵ Øyar og strender ser det og reddast,

heimsens endar skjelv.

Dei stimar i hop og kjem.

Job.38,1 Då svara Herren Job or stormen:

² Kven er det som gjer mi rådgjerd uklår

med uvituge ord?

³ Spenn beltet om livet som ein mann!

Så vil eg spørja deg,

og du skal svara meg.

⁴ Kvar var du då eg grunnla jorda?

Sei fram, om du har skjøn!

⁵ Kven har fastsett hennar mål – det veit du vel?

Kven spente mælesnor ut over henne?

⁶ Kvar vart hennar soklar søkkte ned,

og kven la hennar hjørnestein,

⁷ medan alle morgonstjerner jubla,

og alle Guds søner ropa av fryd?

⁸ Kven stengde for havet med portar,

då det braut skummande fram frå djupet,

⁹ den gong eg kledde det med skyer

og sveipte det i mørke skodda,

¹⁰ den gong eg sette grense for det

og stengde med bom og dører?

¹¹ Hit kjem du, sa eg, ikkje lenger,

her skal dei stogga, dine byrge bylgjer.

¹² Har du nokon gong kalla morgonen fram

og synt morgonroden hans stad,

¹³ så han tek tak i endane av jorda

og rister dei gudlause av?

¹⁴ Då tek ho form som leira under seglet,

og alt syner seg som i nytt skrud.

¹⁵ Dei vonde misser det ljoset dei hadde,

og armen dei lyfte, vert knust.

Så Gud skaper både ved at han oppseder menneska og vernar dei som vender seg til han ved at han gjer under, han let si rettferdssol skine over både gode og vonde, men også på den  måtern at han straffe dei ugudlege. Dette kan samanliknast med utviklingslæra, den forklarer utviklinga som ein kamp for tilværet, men kva med metoden og livsforma. Her gir Bibelen eit godt svar ved at den seier at Gud sette strid mellom ormen si ætt og kvinna si ætt. så for menneska er der ein strid mellom to livsformer og levemåtar. Det som særmerker menneska er at det er det mest høgtståande rovdyret med mest omsorg for sine ungar og så intellektet, språksansen.

Livsforma og levemåten har med vår rasjonalitet å gjere og slik kan det samanliknast med forsking og vitskap. I realfaga er rasjonaliteten matematikken og forskingsmetoda er hypotetisk deduktiv. Men der er også ein del naturfilosofi som ikkje kan testast eksperimentelt, slik også med ein del setningar i evolusjonsteorien. Det sentrale poenget med eksperimentet er at det som vert observert ikkje vert påverka av den som observerer, men med observasjonane får vi objektiv og systematisk kunnskap, med måling og veging.

Men i samfunnsvitskapane kan forskarane vanskeleg unngå å påverke det som dei observerer. Rasjonaliteten vert til ei subjektiv innstilling som dei påverkar samfunnet med. Då har dei to moglegheiter å takle det på. Den eine er å prøve å gjere påverkanden så liten som mogleg og så vurdere påverknaden som ei feilkjelde, for å få mest mogleg objektiv kunnskap. Den andre er å ha det klart for seg korleis dei påverkar og gjere det klart i forskingsrapporten. Det kan vel vere at dei, stikk i strid med Karl Poppers falsifiseringsprinsipp, prøver å underbygge ein teori og då bør dei innrømme det. Når det til dømes vert sett ned eit statleg utval, blir gjerne resultatet eit bestillingsverk. Likevel vert det framstillt som objektiv kunnskap. Og det er dette som er faren med forsking og vitskap som vert framstilt som reint empirisk, der rasjonaliteten ikkje vert klarlagt.

Dette får meg til å tenke på dei to livsformene med sine levemåtar. Kvinna si ætt lever i dagslyset godt synleg. Men ormen skjuler seg i vegetasjonen og i skuggen, for å liste seg inn på sitt bytte, helst bakfra. Og nettopp det kan vel vere hendsikta med forsking som opererer i det skjulte sin rasjonalitet.

Så då vert det om å gjere å bruke språket og tenke logisk og analytisk, så vi tenker klart og klarer å forklare oss godt. Men skal vi bruke logikken, treng vi eit utgangpunkt å tenke utifrå. Og det har vi ved trua på Guds Ord. Men her klarer vi ikkje å tenke ut noko sjølve, vi er heilt avhengige av at den Heilege Ande openberra Ordet for oss.

Så i staden for at ein mann skulle måtte vinne diverse kampar med fysisk makt, til samanlikning med gladiatorkampane, for å overleve, få seg ei kone og eit meiningfullt liv, så kan han berre å tru på Jesus og ta imot den nåden Gud gir oss i han, for ved at Ordet smeltar saman med oss i våre hjerte, får vi komme inn til Guds kvile.

Fråfallet og den øydande styggedomen.

Så kristendomen er ei velsigning for eit folk, vi kjem inn att i samfunnet med Gud og får oppleve at hans skaper oss i samsvar med 1.Mos.2, kallar oss og leier oss til utvikling og framgang. Korleis kan då nokon stride mot dette, som til dømes ved å kalle det rasisme for så å argumentere for antirasisme, for soleis å forbanne sitt eige folk? Korelis kan nokon finne på å stemme på slike politikarar?

Jesus sa til meg: «Du skal ikkje undre deg når du ser deg omkring, om alt det som skjer i denne verda, for her er det eg, Herren, som har talt at det må skje».

https://tsivert.com/2017/10/26/herren-vil-velsigne-meg-sa-eg-skal-fa-kjenne-at-han-har-skapt-meg-og-forma-meg-for-a-bruke-meg-no-i-denne-avslutningstida-mote-i-maranata-17-9-2017/

Det minner meg om det han sa om at vi skulle ikkje undre oss over at verda hatar oss, for den har hata han først. Og når apostelen Johannes fekk sjå den Store Skjøkje, undra han seg, men engelen spurde han kvifor han undra seg (Op.17,6-7). Men Dyret og dei ti horna skulle gjere revolusjon mot henne og det var då så tydeleg ved bruk av fysisk makt, militær makt. Det er nødvendig, vi må ikkje legge til eller ta ifrå noko av det som står skrive i denne boka.

Joh.Op.22, ¹⁸ Eg seier til kvar og ein som høyrer dei profetiske orda i denne boka: Dersom nokon legg noko til dette, då skal Gud leggja på han dei plagene det er skrive om i denne boka; ¹⁹ og dersom nokon tek noko bort av orda i denne profetiske boka, då skal Gud ta frå han hans del i livsens tre og i den heilage byen, som det er skrive om i denne boka.

Jesus profeterte om fråfallet og den øydande styggedomen som står på heilag grunn (Matt.24,15). Apostlane hans profeterte også om fråfallet, om dei som går Kains veg, følgjer etter i Korahs trass og er villfarande som Bileam.

Bileam var ein profet og Balak ville betale han for å forbanne israelsfolket, men Gud sa til han at han måtte seie berre den bodskapen som han gav han og det vart velsigning. Så desse velsigningane var openberring frå Gud, likevel var det ei beskriving av israelsfolket, til samanlikning med objektiv kunnskap, men det var med åndeleg openberring og dermed med ein bestemt rasjonalitet, rasjonaliteten i Guds Ord, det var slik som Gud såg på dei. Men Balak hadde då betalt han for å velsigne dei, så han kom i ein konfliktsituasjon og måtte nokså motvillig velsigne dei. Seinare vart han likevel med i krigen mot dei og då fall han.

Antiokus Epifanes vanhelga tempelet ved å sette der eit altar for Zevs og ofre ein gris på det. Det er den øydande styggedomen. Når menneska vik av frå den evangeliske forkynninga og erstattar den med noko anna, så verkar det på same måten.

Fridomen i barnekåret hos Gud er verdifull for oss.

Jesus velsigna småborna og sa at Guds rike høyrer slike til, vi må vende om og verte som småborn for å komme inn i Guds rike. Han valde ut det som ingen ting er, det som vert rekna for vist og veikt valde han seg ut, for å gjere det vise og sterke til skamme. Og i kyrkja velsignar dei småborna og lærer dei sidan opp i den kristne trua. Korleis kan det då ha seg at dei seinare i livet vert rekna for vonde, dumme og barnslege på grunn av den trua som dei vart opplærde i frå dei var små born? Det er då ei forbanning og slik verkar det, det verkar til å støyte dei ut. Korleis kan kristne finne på å støtte slike leiarar og la dei representere seg og stemme på slike politikarar?

Ved trua på Jesus har vi fått barnekår hos Gud, så vi får komme til han i tru og tillit og be han gje oss gode gåver og ta omsorg for oss som sine born. Kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne er sentralt i dette, liksom i 1.Mos.2, for Jesus er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er Jesus hovudet for kyrkja som er hans brud, han elskar henne og har omsorg for henne som si brud. Det er sjølvsagt verdifullt både for menn og kvinner. Korleis kan då arbeidarrørsla stride mot dette, skulle ikkje dei ivareta proletarane sine interesse då, dei som var fattige og ulærde og vart rekna for å vere dumme og vonde, så dei ikkje skulle få noko dei skulle ha sagt. Korleis kan det då ha seg at arbeidarrørsla held menn for å vere så dumme at dei ikkje er kompetente til å snakke med ei kvinne, spesielt når han er interessert i eit kjærleiksforhold til ei kvinne? Det er tydelegvis fordi kvinnene har lete seg dåre og forføre av Djevelens ord om at dersom dei et av kunnskapstreet, så skal dei verte liksom Gud og kjenne godt og vondt. Så dei held seg for å vere som gudar og derfor held dei vanlege menn for å ikkje vere kompetente til å snakke med dei, utan at dei også et av kunnskapstreet. Korleis kan arbeidarane finne på å stemme på slike politikarar og la slike folk reperesntere seg?

Gud er ånd og i samfunnet med han skal kommunikasjonen mellom oss fungere betre.

Dersom menneska ikkje er i stand til å bruke språksansen og ytringfridomen til å kommunisere på ein vitug og konstruktiv måte, korleis vil det atomære samfunnet fungere, kvar vert det av demokratiet? Då vert det helst eit einevelde, som til dømes etter Hobbes filosofi. Og dersom sosialistane klarar å gjere revolusjon, så blir det også eit diktatur. Men demokrati ved bruk av stemmeseddelen er faktisk ikkje det primære og og mest grunnleggande likevel, det er ikkje alfa og omega. Rettferda ved trua på Jesus og dei menneskerettane vi får i barnekåret hos Gud er meir grunnleggande, først og fremst i den einskilde sitt liv og i Jesus kyrkje og dernest i folket og samfunnet. Kommunikasjonen mellom mann og kvinne med tanke på formeiringa er naturleg nok livsviktig for ein folk og når vi let oss forsone med Gud på evangeliets grunnvoll, får vi oppleve at Gud er kjærleiken og spesielt er han kjærleiken mellom mann og kvinne og tek seg av denne kommunikasjonen.

I fylgje Freuds psykoanlyse vert menneska motivert av seksualitet og aggresjon. Men korleis vert det når vi ikkje får bruke språket til å erkjenne kjærleiken mellom mann og kvinne og kommunisere konstuktivt met tanke på eit kjæresteforhold, ekteskap, familie og heim? Brukar vi atommodellen igjen, vert seksualiteten  den tiltrekkande krafta og kollisjonen kan vi kalle eit kyss, då prøver dei å hald på kvarandre i ei binding. Aggresjonen kan vi kalle den fråstøytande krafta og då kallar vi kollisjonen eit dytt. Så blir dei syssebassar og dyttebassar som driv og sysser og dytter. Så det er den fysiske berøringa som vert så viktig. Men det skal ein vel vere litt forsiktig med og det er nettopp derfor det er så viktig å bruke språket. Det må gå an å kommunisere på ein forsiktig og fin måte, både ved å bruke språket, gi teikn, som ved å smile og blinke og kanskje også ved berøring.

Men ved trua på Jesus er vi krossfesta med han og ved dåpen er vi gravlagde med han, der er vi også oppreiste med han, så vi skal vandre i eit nytt levned. Dåpen er eit godt samvits vedkjenning til (pakt med) Gud, med grunnlag i Jesu oppstode frå dei døde, derfor er det så viktig for oss å kjennast ved han, både for Gud og for medmenneske. For vi får kjenne kreftene av hans oppstode frå dei døde, han gir oss ånd og liv og vi skal la Anden råde i vår døyelege lekam. Og det er spesielt viktig i kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne, for ein mann skal vite å vinne seg si eiga kone i helging.

Men så prøver dei å erstatte Gud med ein verdsleg diktator og det fungerer dårleg.

Men då er der altså dei som ikkje vil høyre på oss. Vel, det må vi berre rekne med, men så prøver dei attpåtil å forby oss å kjennast ved han i kyrkjer og kristne organisasjonar og støyte oss ut. Og det er tydeleg at det i mange samanhengar har gått så langt at dei har forbanna både oss og Kristus og gjort politikk ut av det. Men då er dei forbanna og dei er til forbanneing for andre og det er dei med politikken sin også.

Dei forbyr denne kommunikasjonen og så driv dei å «syssebasser» og «dyttebasser» i staden, i opposisjon og protest mot mannens vit og forsand, hans åndelege og rasjonalistiske innsikt. Men mykje tyder på at det ikkje har vore så fruktbart for kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne likevel, for det vert demonstrert for homofile ekteskap og og dei har byrja med homfil vigsel i kyrkja. Dette er sjølvsagt ikkje kristendom, men det er avgudsdyrking som resulterer i avspora seksualitet. Så det atomistiske samfunnet er ikkje så fritt lenger likevel, for med politikken og religionen tek dei sikte på keisardyrking og å dyrke styresmaktene som gudar (Op.17-18).

Det er heller ikkje vitskap, i alle fall ikkje naturvitskap eller realfag, for det har rasjonalitet, forstandig innsikt og det er ikkje dumt, slik som dette. Vi kan forklare det som ormens strid mot kvinna. Men det er ikkje særleg vitskapleg for menneske å leve som ormar og ormar lever då heller ikkje slik. Ormane også har så pass rasjonalisitisk innsikt at dei forstår kva som naturlegvis er hendsikta med seksualiteten. Men desse menneska er då dummare enn dyr. Korleis kan vitskapsfolk finne på å la slike menneske tale i vitskapens namn og la dei representere seg og vitskapen?

Samhaldet i kyrkja og i folket. Sviket og den rasistiske anti-rasismen.

Eg var ei tid med i facebook-støttegruppa for Hege Storhaug, utan at eg engasjerte meg, men så kommenterte eg ein artikkel om forsvarsminister Ine Eriksen Søreides utsagn om at Trump ikkje kunne endre Jerusalems status, med å flytte ambasada til Jerusalem altså. Eg skreiv at Gud kunne endre Jerusalems status med sitt Ord og sin Ande. Då var der dei som svarde at vi ikkje kunne drive forkynning der, der kom formuleringar som at vi kan ikkje dytte trua vår på andre, ikkje tvinge andre til å tru, trua er ei privat sak som vi må halde innanfor heimens fire veggar. Det undra meg, for det er då ikkje slik eg har oppfatta det når kristendomen har vorte forkynnt for meg, det var då ikkje med slike metode kristendomen opphavleg vart utbreidd. Meir generelt, når eg snakkar med andre menneske, så oppfattar eg det då ikkje slik at eg tvingar mine tankar på dei eller at dei tvingar sine tankar på meg. Eg er oppvoksen i eit demokrati og dette verkar framandt for meg. Og det verkar like framandt for meg at eg ikkje skulle kunne gå ut og snakke fritt med andre. Men her vert det altså teke for gitt at det skal brukast tvang, enten for å få folk til å tru eller for at dei skal stå imot. som om hovudsaka var at det skulle brukast tvang som metode. Og kvifor det? Jau, fordi det vert teke for gitt at dei som trur er vonde, dumme og barnslege som nokre ungar. Nokre skreiv at vi kunne diskutere det andre plassar, men ikkje der. Og administrator gav dei rett. Og eg avslutta med kommentaren:

Eg også er realist, med føtene planta på jorda, eg har vore fiskar, drive tråling, praktisk arbeid og eg har studert realfag, matematikk, informatikk, fysikk, kjemi, biologi og grunnkurs i astronomi og geologi. Og eg er realist på den måten at eg ser mi begrensing med kva eg kan utrette, både praktisk og teoretisk og der ser eg av grensinga til realfaga også. Den objektive kunnskapen forkarer ikkje heile tilværet, det handlar om livutfolding også og den er subjektiv. Eg har lese bibelen og innser at profetiane går i oppfylling, det er tydeleg i midtausten. Så missforstå meg rett, eg treng ikkje be dykk om hjelp til det. Det samsvarar med det som er realistisk, krig har det vore før og det vert det igjen. Så slik sett gjer de heilt rett i å veres å realistiske at de reknar med at krig vert det. Bra at de tillet meg å ha mi tru, men politikarane trur eg ikkje mykje på. Det problemet som de har med islam, kjem som resultat av politikken som har vorte ført også her til lands. Spesielt kjem den som resultat av stortingsmelding 74. http://menneskerettigheter.info/fradrgoebblestildrgro.html Og den er rett og slett ei bannlysing av store delar av det norske folk. Å forbanne nokon betyr å støyte dei ut or samfunnet. Ein politikk som er ei forbanning av folket. Og kvifor det? Eg har ikkje noko fasitsvar, som ein som kanskje er utstøytt har eg ikkje inside-informasjon om det. Men eg forstår splitt- og hersk-strategien for å få makt. MIsunnelsen over at nokon andre vart velsigna, til samanlikning med Kain som vart misunneleg på Abel. Småligheta her i landet står sterkt. Mi interesse er eigentleg realfag og som realist tolkar eg Bibelen på ein annan måte enn kva teologane har tradisjon for og finn at den er mykje meir naturfagleg enn kva dei har forstått og forkynt. MI interesse for politikk er eigentleg svært begrense. De får berre rote med det vidare.

Om Gro Harlem Brundtland og stortingsmelding nummer 74, 1979

Stortingsmelding 74 fra 1979, og hvordan Gro Harlem Brundtland brukte den til å forberede utryddelsen av det norske folk

menneskerettigheter.info

No kunne eg oppfatte dette også som ei forbanning, men Jesus sa då at sjølv om nokon forbannar oss, så skal vi ikkje svare med å forbanne, men om nokon ikkje vil ta imot oss på ein stad, skal vi berre gå vidare. Eg avslutta med å skrive at eg også er realist og at dei gjer rett i å vere førebudde på krig. Og som realist tek eg det for gitt at vi då treng å stå saman som folk, det er naturleg og det er realistisk. Alternativet er å vere svikarisk. Og det er no nettopp det vi ser i denne siste tida, at menneske fell ifrå og svik og hatar kvarandre. Spørsmålet blir då korleis vi kan få folk til å halde saman. Jau, det går an å argumentere utifrå kva som er naturvitskapleg også, samhaldet i slekta og folket. Har kyrkja og dei kristne svikta i det samhaldet, så er det fordi dei er korrupte.

Det har vist seg at der er dei som med sitt svik og sin svikariske politikk har kalla samhaldet i Kristus og samhaldet i folket for rasisme, nasisme og facisme. Så dei har kalla slike politikarar for Hitler og Goebbels. Det er nok helst fordi dei er politikarar som er utgått på dato og det blir som å vende seg til daudningar og prøve å mane fram daudningar. Med det resultat at dei sjølv blir som daudningar. Dei blir som zombiar. Når Krf og Venstre skulle forhandle om budsjettavtale hausten 2016, minnte det om eit zombiangrep.

Men problemets kjerne er at dei held den unge mannen for å vere dum, ulærd og barnsleg og ikkje kompetent og voksen nok til å snakke med ei jente om kjærleik, med tanke på å få seg ein kjæraste og ei kone. Og det held dei fram med seinare i livet også. Den haldninga har dei hatt til meg og den haldninga har dei til mange andre norske menn også. Er det noko som kan kallast rasisme i denne samahengen, så  må det vere det. Og den såkalla antirasismen utartar seg nettopp slik, er det noko som kan kallast rasisme i dennne samanheng, så må det vere den. Men Jesus lever og han er med oss og han vil gi oss fornying, han vil fornye si kyrkje  og det er fruktbart for verda, for vi skal gå ut og bere frukt som varer. Og han vil fornye det politiske livet også.

Tre likningar.

Her er tre likningar med eit sentralt poeng og så spørst det kor folk forheld seg til det. I to avc dei er det sentrale poenget bryllaupet mellom Kristus og hans brud og i den tredje er poenget omsorga for ein av Jesu minste små, så vi kan seie det er barnekåret hos Gud.

Brurmøyane.

Matt.25,Då kan himmelriket liknast med ti brurmøyar som tok lampene sine og gjekk ut og ville møta brudgomen.  ² Fem av dei var uvituge, og fem var kloke.  ³ Då dei uvituge tok lampene sine, tok dei ikkje olje med seg.  ⁴ Men dei kloke tok olje med seg i kanner attåt lampene sine.  ⁵ Då det drygde før brudgomen kom, vart dei alle trøytte og sovna.

⁶ Men midt på natta høyrdest eit rop: «Brudgomen kjem! Gå og møt han!»  ⁷ Då vakna alle brurmøyane og stelte lampene sine.  ⁸ Og dei uvituge sa til dei kloke: «Lat oss få litt olje av dykk; lampene våre sloknar.»  ⁹ «Nei,» svara dei kloke, «vi har ikkje nok både til oss og dykk. Gå heller til dei som sel, og kjøp sjølve.»

¹⁰ Medan dei var borte og ville kjøpa, kom brudgomen. Dei som var ferdige, gjekk saman med han inn til bryllaupet; og døra vart stengd. ¹¹ Ei stund etter kom dei andre brurmøyane og sa: «Herre, herre, lat opp for oss!» ¹² Men han svara: «Sanneleg, det seier eg dykk: Eg kjenner dykk ikkje.» ¹³ Så vak då, for de kjenner ikkje dagen eller timen.

Her er oljen symbol på den Heilage Ande. Vi får den av berre nåde ved trua på Jesus. Å ha med seg olje på kanner i tillegg til oljen på lampane vert då talande for å halde seg trufast til evangeliet om Jesus, tru at hans frelsesverk er fullført og fullkome.

I vår tid er det visst så mange som trur og meinar at dei har fått «den endelege openberringa» på ein eller annan måte. Betyr det at dei ikkje har openberring lengre? I så fall tyder det på at lampane deira har slukna. Så går dei å kjøper seg olje, som dei altså får av forteneste. Men då kjem dei for seint og slepp ikkje inn.

Men når vi har nok olje på lampane og på kanner i tillegg, så har vi lys på lampen heile tida, vi har openberring heile tida. Anden herleggjer og openberrar Kristus for oss og han gjer Gud kjend for oss.

Joh.17,1 Då Jesus hadde sagt dette, såg han opp mot himmelen og sa:

Far, timen er komen. Herleggjer Son din, så Sonen kan herleggjera deg.  ² For du har gjeve han makt over alt som menneske heiter, så han skal la alle dei som du har gjeve han, få evig liv.  ³ Og det er det evige livet at dei kjenner deg, den einaste sanne Gud, og han du sende, Jesus Kristus.  ⁴ Eg herleggjorde deg på jorda då eg fullførte det verket du gav meg å gjera.  ⁵ Og no bed eg at du, Far, må gje meg den herlegdom eg hadde hjå deg før verda vart til.

Bryllaupet til kongssonen.

Matt.22,Så tok Jesus til ords att og fortalde dei ei anna likning:  ² «Himmelriket kan liknast med ein konge som skulle halda bryllaup for son sin.  ³ Han sende ut tenarane sine til dei som var bedne, og bad dei koma til bryllaupet. Men dei ville ikkje.  ⁴ Då sende han ut andre tenarar og sa: Sei til dei innbedne: Festmåltidet har eg stelt til, oksane mine og gjøfeet er slakta, og alt er ferdig. Kom til bryllaupet!  ⁵ Men dei brydde seg ikkje om det; ein gjekk ut på åkeren sin og ein annan til krambua si.  ⁶ Dei andre greip tenarane hans, fór ille med dei og slo dei i hel.  ⁷ Då vart kongen harm. Han sende ut hærfolket sitt og gjorde ende på desse mordarane og brende byen deira.  ⁸ Så sa han til tenarane: Alt er ferdig til bryllaupet, men dei bedne var ikkje verde det.  ⁹ Gå difor ut på vegskila og bed til bryllaups alle de finn. ¹⁰ Så gjekk tenarane ut på vegane og bad i hop alle dei fann, både vonde og gode, og bryllaupssalen vart full av gjester.

¹¹ Då kongen kom inn og ville helsa på gjestene, fekk han auga på ein som ikkje var bryllaupskledd. ¹² Han seier til han: Kjære, korleis er du komen inn her utan bryllaupsklede? Men han tagde. ¹³ Då sa kongen til tenarane: Bind hender og føter på han og kast han ut i mørkret utanfor der dei græt og skjer tenner! ¹⁴ For mange er kalla, men få er utvalde.»

Denne likninga har eit langt tidsperspektiv. Vi finn det igjen i Johannes Openberring 17-19.

Joh.Op.17,²⁴ I denne byen vart det funne blod av profetar og heilage, ja, av alle dei som er myrda på jorda.»

Joh.Op.19,     ⁶ Då var det som eg høyrde eit stort kor av røyster, som eit brus frå veldige vassmengder og drønn av sterk tore. Dei ropa:

Halleluja!

Herren vår Gud, Den Allmektige,

har vorte konge!

⁷ Lat oss gleda og fagna oss og gje han æra!

Tida er komen då Lammet skal halda bryllaup!

Brura har butt seg;

⁸ ho har fått ein bunad av skinande reint lin.

– Lin er her dei rettferdige gjerningane åt dei heilage.

⁹ Og han seier til meg: «Skriv: Sæle er dei som er bedne til bryllaupsmåltidet åt Lammet.» Og han la til: «Dette er Guds sanne ord.»

Joh.Op.20,1 Eg såg ein engel stiga ned frå himmelen; i handa hadde han nykelen til avgrunnen og ei stor lekkje.  ² Han greip draken, den gamle ormen, som er djevelen og Satan, og batt han for tusen år.  ³ Han kasta han i avgrunnen, låste att og sette segl over, så han ikkje lenger skulle forføra folka, ikkje før det hadde gått tusen år. Etter den tid skal han sleppast laus for ei lita stund.

Det sentrale poenget er kjærleiksforholdet mellom Kristus og kyrkja som er hans brud. Det er det som skal feirast i bryllaupet. Ho har kledt seg i fint lin, det er dei rettferdige gjerningane til dei heilage. Vi vert reinsa i Jesu blod og helga ved Guds Ord og Guds Ande.

Så er der gjestar og dei aller fleste av dei er kledde i bryllaupsdrakt, skikken var at bryllauspdrakta vart utdelt når dei kom til bryllaupet, det må vel vere den Anden Jesus gir dei. Likevel er ein av dei er ikkje kledd til å vere med på å feire det, då må vel det vere fordi han ikkje har Kristi Ande.

Sauene og geitene.

Matt.25,³¹ Men når Menneskesonen kjem i sin herlegdom og alle englane med han, då skal han sitja på kongsstolen sin i herlegdom. ³² Alle folkeslag skal samlast framfor han, og han skal skilja dei frå kvarandre, som ein gjætar skil sauene frå geitene, ³³ og setja sauene på si høgre side, og geitene på si venstre.

³⁴ Så skal kongen seia til dei på høgre sida: «Kom hit, de velsigna borna åt Far min, og ta i eige det riket som er etla åt dykk frå verda vart grunnlagd. ³⁵ For eg var svolten, og de gav meg mat; eg var tyrst, og de gav meg drikke; eg var framand, og de tok imot meg; ³⁶ eg var utan klede, og de kledde meg; eg var sjuk, og de såg om meg; eg var i fengsel, og de vitja meg.» ³⁷ Då skal dei rettferdige svara: «Herre, når såg vi deg svolten og gav deg mat, eller tyrst og gav deg drikke? ³⁸ Når såg vi deg framand og tok imot deg, eller utan klede og kledde deg? ³⁹ Og når såg vi deg sjuk eller i fengsel og kom til deg?» ⁴⁰ Men kongen skal svara dei: «Sanneleg, det seier eg dykk: Det de gjorde mot ein av desse minste brørne mine, det gjorde de mot meg.»

⁴¹ Så skal han seia til dei på venstre sida: «Gå bort frå meg, de bannstøytte, til den evige elden som er laga til åt djevelen og englane hans. ⁴² For eg var svolten, men de gav meg ikkje mat; eg var tyrst, men de gav meg ikkje drikke; ⁴³ eg var framand, men de tok ikkje imot meg; eg var utan klede, men de kledde meg ikkje; eg var sjuk og i fengsel, men de såg ikkje om meg.» ⁴⁴ Då skal dei svara: «Herre, når såg vi deg svolten eller tyrst eller framand eller utan klede eller sjuk eller i fengsel utan å hjelpa deg?» ⁴⁵ Men han skal svara dei: «Sanneleg, det seier eg dykk: Det de ikkje gjorde mot ein av desse minste, det har de heller ikkje gjort mot meg.» ⁴⁶ Så skal dei gå bort til evig straff, men dei rettferdige til evig liv.

Jesu sa vi måtte vende om og verte som born for å komme inn i himmelriket og omsorga for ein av hans minste små er det sentrale poenget i denne likninga.

Matt.18,1 I same stunda kom læresveinane til Jesus og spurde: «Kven er den største i himmelriket?»  ² Då kalla han til seg eit lite barn, sette det midt imellom dei  ³ og sa: «Sanneleg, det seier eg dykk: Utan at de vender om og vert som born, kjem de ikkje inn i himmelriket.  ⁴ Den som gjer seg sjølv liten som dette barnet, han er den største i himmelriket.

⁵ Den som tek imot eit slikt lite barn i mitt namn, tek imot meg.  ⁶ Men den som forfører ein av desse små som trur på meg, han var betre faren om dei hadde hengt ein kvernstein om halsen hans og søkkt han i havsens djup.  ⁷ Å, usæle verd for hennar forføringar! Forføringane må koma, men ve det mennesket som dei kjem frå!

⁸ m handa eller foten lokkar deg til synd, så hogg dei av og kast dei frå deg! Det er betre for deg å gå halt eller vanfør inn til livet enn å ha to hender og to føter og verta kasta i den evige elden.  ⁹ Og om auga lokkar deg til synd, så riv det ut og kast det frå deg! Det er betre for deg å gå einøygd inn til livet enn å ha to augo og verta kasta i helvetes eld.

¹⁰ Ta dykk i vare så de ikkje vanvørder ein einaste av desse små! For eg seier dykk: Englane deira i himmelen ser alltid min himmelske Fars åsyn. ¹¹ For Menneskesonen er komen for å frelsa det som var fortapt.

Ja, alle som tok imot han gav han rett til å bli Guds born, alle dei som trur på namnet hans (Joh.1,12). Han døde i staden for oss, for å frie oss frå trælekåret og gi oss barnekår hos Gud. Og det er om å gjere for oss å verte som småborn, slik at vi nyttar oss av det, verte som det velse barnet i erkjenning av at vi treng Faderens kjærleik og omsorg. Då får vi noko. Og med det Faderen gir oss kan vi også kunne fungere som sauene som har omsorg for Jesu, dei veit når dei gjorde det, men det var når dei hadde omsorg for hans minste små. Det kunne vere på den måten at dei vandra i tru og gjorde bruke av nådegåvene, men dei visste kanskje ikkje at dei hadde omsorg for ein av Jesu minste små heller. Kanskje var han heilt framand for dei, men dei tok imot han likevel. Vi kan også tnke oss eit sekulært samfunn der dei som styrer har omsorg for alle, derfor har dei omsorg for Jesu minste små også, sjølv om dei ikkje veit det.

Når det gjeld geitene, så kan vi tenke oss eit samfunn som ikkje er sekulært, men religiøst, kanskje endåtil eit kyrkjesamfunn. Dei meiner dei har omsorg for Kristus ved å støtte sin leiarar og det som dei står for. Men dei har ikkje omsorg for Jesu minste små.

Kommentar.

Gud har skapt Jesu kyrkje, han skaper henne og bygger henne ved sitt Ord og sin Ande.

Sak.4,⁶ Då tok han til ords og sa til meg:

Dette er Herrens ord til Serubabel:

Ikkje med makt og ikkje med kraft,

men med min Ande,

seier Herren, Allhærs Gud.

⁷ Kven er vel du, du mektige fjell?

Framfor Serubabel skal du verta ei slette.

Han skal føra fram toppsteinen,

medan dei ropar:

«Nåde, nåde vere med han!»

⁸ Herrens ord kom til meg, og det lydde så:  ⁹ Serubabels hender har tufta dette huset,

og hans hender skal fullføra det.

Då skal du sanna

at Herren, Allhærs Gud, har sendt meg til dykk.

¹⁰ Ja, alle som har vanvørdt

den dagen då det tok til i det små,

skal gleda seg når dei får sjå

blyloddet i Serubabels hand.

– Dei sju, det er Herrens augo

som fer over heile jorda.

Fil.1, ³ Eg takkar alltid min Gud når eg tenkjer på dykk.  ⁴ Og kvar gong eg bed for dykk alle, gjer eg det med glede.  ⁵ For frå fyrste dagen og til no har de vore med i arbeidet for evangeliet.  ⁶ Og eg er viss på at han som tok til med ei god gjerning i dykk, skal fullføra henne – heilt til Jesu Kristi dag.  ⁷ Det er berre rett at eg tenkjer så om dykk alle. For eg ber dykk i hjarta, og de har alle del med meg i nåden, både når eg er i fengsel, og når eg forsvarar og stadfester evangeliet.  ⁸ Ja, Gud er mitt vitne på at eg lengtar etter dykk alle med Kristi Jesu hjartelag.

Dette kjærleiksforholdet mellom Kristus og hans brud var født i meg ved Guds Ord og Guds Ande når eg var ung, så for meg gjaldt det kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne. Så eg har bedt han gje meg ei frelst kvinne til kone sidan eg var ung og han har svart meg positivt på det heile tida, det er inkludert i det fullførde frelsesverket.

Mange er kalla men få vert utvalde. Berre dei som har Kristi Ande, tilhøyrer han, då er dei frelste og utvalde og då lever dei for han. Det er ikkje noko som dei i seg sjølve presterer, men det er Gud som gjer sitt i dei og med dei ved sitt Ord og sin Ande.

Rom.8,⁸ Slik mennesket er i seg sjølv, kan det ikkje vera Gud til hugnad.  ⁹ Men de er ikkje i den syndige naturen; de er i Anden, så sant Guds Ande bur i dykk. Men er det nokon som ikkje har Kristi Ande, høyrer han ikkje han til. ¹⁰ Men bur Kristus i dykk, då er nok lekamen død på grunn av synd, men ånda er levande av di de er rettferdige for Gud. ¹¹ Han var det som reiste Jesus opp frå dei døde. Og dersom hans Ande bur i dykk, skal han som reiste Kristus opp frå dei døde, også gjera dykkar døyelege lekam levande ved sin Ande som bur i dykk.

¹² Så har vi då, brør, ingen skyldnad på oss mot den vonde naturen, så vi skulle leva etter den. ¹³ For lever de etter den vonde naturen, skal de døy. Men tyner de ved Anden dei vonde gjerningane lekamen gjer, då skal de leva. ¹⁴ Alle som vert drivne av Guds Ande, dei er Guds born. ¹⁵ Det var ikkje ei trældomsånd de fekk, så de atter skulle reddast. Nei, det var Barnekårsanden de fekk, som gjer at vi ropar: «Abba, Far!» ¹⁶ Anden sjølv vitnar med vår ånd at vi er Guds born. ¹⁷ Men er vi born, då er vi arvingar òg. Vi er Guds arvingar og Kristi medarvingar, så sant vi lid med han; så skal vi òg eiga herlegdomen saman med han.

Maranata 17.6.2012, tyding av tungetale:

Sjå til at nådegåvene ikkje døyr ut. Sjå til at ikkje embeta forsvinn. Men ver med å be om at Andens frukter, Andens nådegåver og dei åndelege embet og tenester, at dei må komme fram igjen, i ei kvar forsamling. For utan mine frukter, utan den Heilage Ande sine gåver, utan den Heilage Ande sine embet, så vil menigheter stoppe opp, stagnere og forsvinne. Det er ikkje ved menneskeleg styrke mi menighet skal gå fram, men det er ved den Heilage Ande si kraft, det er ved mitt ord, seier Herren. Menneskelege anstrengelsar kan ikkje utrette kva min Ande kan gjere. Derfor legg dei menneskelege anstrengelsane til side og vert fylt av min Heilage Ande. Og du skal vere med og du skal kunne be og du skal få kjenne at det byrjar å  skje noko i den åndelege verda. 

La ikkje trua verte broten ned av alt det du ser, av alt det du leser. Så bevar ditt hjerte framfor alt det som bevarast kan. La trua sin løyndom vere til stades i eit reint samvit og du skal få kjenne du skal leve under inspirasjon og salving. La trua sin løyndom i eit reint samvit, som er reinsa i blodet og som vandrar i lyset. Då skal du få oppleve at det skal fungere, det som eg har lova. Nemleg at den som ber, han skal få, den som leitar, han skal finne. Ver derfor meg undergjeven i alle delar  og la ikkje den vonde overrumple deg med sine kunstgrep, men vert fylt av min Ande og eg skal vise deg den beste vegen du skal gå. Halleluja

Maranata 28.8.2011, tyding av tungetale ved Tore Kristiansen:

Her i denne stund flyter salveoljen. I den stund der mi salving er, for å bryte banda, for å løfte av åket, for å sette deg i fridom, for å gi deg noko nytt. Opne deg for salvinga ….. og du skal få kjenne, det blir som  ….. det blir så underfullt når eg rører ved deg med min Ande.

Eg skal bryte, når tida er inne, alle stridsvåpen, eg skal bryte det, all satanisk makt når tida er inne. Ja, eg har allereie brote den på korset. Der kan du hente min seier, der kan du hente min triumf, der kan du fryde deg over det som har vunne over denne verdens fyrste. Eg har vunne over han i kraft av offeret, eg har vunne over han i kraft av blodet, eg har vunne over han i kraft av den tome grava. Sit ikkje der … men løft dine armer opp mot himmelen og pris meg og strål av glede, for eg har satt deg over og eg skal lede deg til noko nytt. Og derfra tek eg deg opp i herlegdom.

Pinsemøte i Maranata. 8.6.2014. Tyding av tungetale:

Ja, seier Herren, dersom du er villig, så skal du få ete av landets gode ting. Då skal du få oppleve at eg skal leie deg inn i det land som flyt av mjølk og honning. Du skal få kjenne velsigninga på alle måtar, seier Herren. Men dersom du er villig til å gå den veg som eg stakar ut for deg, som eg leier deg på, ikkje sjå på problema, ikkje sjå på vanskane, men gå den veg som eg har staka ut for deg, seier Herren, då skal velsigninga strøyme over deg og du skal få vere til velsigning.

Også deg, lokkar eg ut, seier Herren, ut i fritt rom. Ja, eg lokkar deg ut i dansen med dei glade. For eg har då sagt i mitt ord at gleda i meg, det er dykkar styrke. Og du mitt barn, som kjenner deg sørgmodig, du kjenner missmodet knuge over deg, mang ein gang. Men eg har då sagt i mitt ord, eg har ikkje gitt deg mismodets ånd, men eg har gitt deg krafta, visdomen og kjærleikens ånd. Og eg vil at du skal vende ditt blikk til meg, seier Herren, sjå på meg, som er trua sin opphavsmann. Fryd deg og gled deg i mi frelse, fryd deg over at eg har skrive ditt namn i livsens bok, seier Herren. Og når du byrjar å glede deg og fryde deg over dette, så skal du få kjenne salvinga skal komme over ditt liv. For sjå, seier Herren, når du fylgjer meg og går i mine fotspor, så skal du få oppleve mi salving. Amen. 

Eg har sagt i mitt ord, at eg er i går og i dag den same og vert verande det til evig tid. Og no skal du gå ut på mine lovnadar, seier Herren. Og du skal tru at eg er den eg har sagt meg å vere. Eg har no sagt at eg vil velsigne deg. Derfor skal du vere frimodig og ta til deg av dei rettar eg set fram føre deg. Ver frimodig, mitt barn, byrj å pris mitt namn, løft opp mitt heilage namn og du skal få oppleve at eg skal velsigne deg frå Sion. Ja, eg vil gi deg eit godt, stappa og rista mål, seier Herren. Du skal få kjenne mi salving og mi kraft i din kropp, seier Herren.

Bodskapen i Maranata 10.12.2017:

Eg har sagt i mitt ord, at eg er i går og i dag den same og vert verande det til evig tid. Og no skal du gå ut på mine lovnadar, seier Herren. Og du skal tru at eg er den eg har sagt meg å vere. Eg har no sagt at eg vil velsigne deg. Derfor skal du vere frimodig og ta til deg av dei rettar eg set fram føre deg. Ver frimodig, mitt barn, byrj å pris mitt namn, løft opp mitt heilage namn og du skal få oppleve at eg skal velsigne deg frå Sion. Ja, eg vil gi deg eit godt, stappa og rista mål, seier Herren. Du skal få kjenne mi salving og mi kraft i din kropp, seier Herren.

Ja, eg skal reise opp vitne i denne tida, seier Herren, som skal vere frimodige og dei skal ikkje halde noko tilbake, men dei skal forkynne heile mitt råd til frelse. Dei skal svinge Andens skarpe sverd, seier Herren. Dei skal ikkje ta omsyn til menneskelege meiningar og fordommar. Men dei skal vere frimodige og halde fram mitt Ord, seier Herren, for summen av mitt Ord, det er sanning, seier Herren. Og mitt Ord, det står fast til evig tid. Derfor, mitt barn, haldt fram mitt Ord, og du skal få oppleve at mitt Ord, det er levande, det er kraftig, seier Herren. Derfor skal du ikkje vere beskjeden, men du skal halde fram mitt Ord. Og du skal få oppleve at eg, Herren, er den som stadfestar det, seier Herren. Amen.

Eg var der ikkje, men eg tek den til meg som ein bodskap til meg likevel. Vi veit at kvinnefrigjerings- og likestillingspolitikken bryt med Guds Ord, men vi skal ikkje ta omsyn til det, men forkynne Guds Ord slik som det står skrive, sjølv om vi ikkje forstår det. Men det er då likevel viktig at den Heilage Ande har openberra det for oss, det overgår vår forstand, men vi kan og skal tru på det og med trua forstår vi, med trua forstår vi det som andre ikkje forstår og det er gjerne nettopp det som er så viktig og verdifullt. I bodskapen 17.2.2013. sa Jesus han ville gi meg ei herleg og vidunderleg kvile som overgår min forstand:

Ja, endå ein gong har eg talt til deg, gjennom mitt Ord og ved den Heilage Ande, og for å vekke ditt reine samvit, at du skal sjå på meg, eg som er trua sin opphavsmann og fullendar, du skal sjå på meg gjennom alle ting, i alle livets forhold og tilskikkelsar. For du har fått oppleve prøvingar og du tenker i ditt hjerte, det nyttar ikkje. Men kom til meg, alle som strever og har tungt å bere og eg vil gi deg kvile. 

Eg vil gi deg ei herleg og vidunderleg kvile. Ei kvile som du ikkje kan forstå med din menneskelege forstand. Men eg vil gi deg kvile i ditt hjerte og ditt sinn, så du kan stole på meg i ei kvar tid, at eg er den eg har sagt meg å vere og eg vil føre deg ut av vansken. Og du skal love meg og du skal prise meg, for eg Herren er den som elskar deg, eg er den som har teke deg opp og eg er den som leiar deg. Og når du ser på meg, så skal du ikkje gå feil, men du skal få oppleve ei røyst bak deg som seier:” Dette er vegen, vandre på den.”

Då var det henne Reella eg tenkte på og no (10.12) når han seier eg skal få kjenne hans kraft og hans salving i min kropp, då er det også henne eg tenker på, eg opplever det slik at salvinga overtyder meg om at han gir meg henne til kone. Det verka ubegripeleg at eg skulle få ei så vakker og vellukka jente til kone når ho var ung, men det er skilnad på å vere inbilsk og å tru på Jesus. Og det verkar kanskje endå meir ubegripeleg at eg skal få henne til kone no, etter så mange år. Men med salvinga overtyder Jesus meg om det.

Og så skal eg visst vedkjenne det før eg får møte henne igjen og snakke med henne om det sjølv og det synest eg også er ubegripeleg. Men dette har å gjere med at Gud skapte kvinna av mannesn sidebein og førde henne til han og då kalla han henne kvinne, for ho var teken av ein kar. Og så har det å gjere med at dåpen er eit godt samvits vedkjenning med grunnlag i Jesu oppstode frå dei døde. Jesus gir oss ånd og liv frå himmelen, så vi får kjenne kreftene av hans oppstode frå dei døde. Så dette er ikkje avhengig av eller underlagt den fysiske naturen, men kjem i tillegg til den. Så eg skal ikkje sjå på den fysiske naturen, verken på meg sjølv eller det som er rundt meg. Men eg skal sjå på Jesus, han som er trua sin opphavsmann og fullendar. Han har stått opp frå dei døde og er suveren over den fysiske naturen.

Referanse.

Skirbekk, Gunnar. 1976. Politisk Filosofi 1. Bergen: Universitetsforlaget.

Published by SivertsHjørne

I was made in Chicago and born in Norway, so I was in America before I was borne. One of my brothers was also borne in Chicago and here is a picture of us on a visit to our mother’s mother, I am laying on the ground. I grew up on a small form with view over the fjord, out on the ocean and to some islands and steep mountains behind. It was a big playground but with plenty of work. My father was a sailor and I became a fisherman, working on trawlers. We were in the Lutheran Church and went also to smaller Christian congregations. I was thought to believe in Jesus and to call upon him as my savior and Lord and in this way may faith in him became personal. When I went to high-school, I came into free churches where there came messages in translation of “speaks in tongues” and I realized that Jesus answered my praying in this way. That he has continued to do later also, so I continue to pray to him, actually I talk with him. I was also interested in mathematics and natural sciences, so I have studied mathematics, programming, physics, chemistry, biology, basic courses in geology and astronomy. Not very advanced, but I have a wide basement. So there is something special with me, at the same time as I have been working as a fisherman and studied mathematics, programming and natural sciences, I have been talking with him who created it all. View all posts by SivertsHjørne