Bildet: Paktens ark var ei kiste og i den låg steintavlene med dei ti boda. Paradoksalt nok vert den også kalla ein nådestol. Jau, der var nåde å få i den gamle pakta også, med profeti om nåde vi skulle få i den nye pakta, ved Kristus, allereie ved Moses. Ved Jerusalems fall forsvant arken og vart aldri meir funnen. Dette er ein kopi.

Vår paktens ark-utstilling gir uendelige muligheter til å snakke om de ti bud, de ulike paktene Gud har inngått med Israel og alle folkeslag. Rory Kaye designet denne versjonen av “arken“, med mektige kjeruber som vokter Guds nærvær over arken, som er en gyllen boks som inneholder de ti bud; Arons stav som Gud fikk til å knoppes med fullmodne mandler og blomster; og til slutt, en gyllen manna-krukke. Ordet “manna” på hebraisk betyr ganske enkelt “hva er dette”?

Israels mest anerkjente bibelkunstner, Sam Philipe, skulpturerte den to tonn tunge kopien av Paktens ark i bronse, belagt med det reneste 24 karat bladgull. Jerusalems borgermester Moshe Lion har fortalt oss at vi kan forvente opptil tre millioner besøkende i året til utstillingen, som etter planen skal ligge rett overfor kong Davids grav på Sion-fjellet.

Den messianske jøden Rory Kane i midten. Han talte i Sion Åheim 10.6.2023.

Prestetenesta i den nye pakta.

Paktens ark stod i det høgheilage romet fremst i tempelet. Berre øvstepresten hadde lov å gå inn dit og berre ein gang om året, med blodet av syndeofferet. Men med eitt offer tok Jesus bort synd ein gong for alle, så det trengst ikkje fleire syndeoffer. Slik forsona Gud verda med seg. Vi vert rettferdige for Gud ved å tru at Jesus stod oppatt frå dei døde. Trua kjem av forkynninga og forkynninga av Kristi Ord. Kristus er brødet som kom ned frå himmelen for å gi verda liv, det ordet han har tala til oss er ånd og liv, det skal vi ete og leve av, slik skal den rettferdige leve ved tru.

Jesus gjekk inn i den himmelske heilagdomen og bana vegen for oss inn dit, så vi får stige fram for nådens trone og få miskunn og finne nåde til hjelp i rette tid. Det er ei presteteneste der kvar einskild er sin eigen prest. Kvar einskild får noko frå himmelen og det er fullkome. Jesus er fullkommen, den anden og livet han gir oss frå himmelen er fullkommen.

Guds kjærleik er fullkommen og vi finn den ved korsets fot. Derfor skal vi glede oss. Denne kjærleiken skal vere mellom oss.

Jesus gjer oss fullkomne med sitt offer.

Salomo sa at alt Guds verk varer evig, menneske kan ikkje legge til noko eller ta noko ifrå.

Fork.3,11 Alt skapte han fagert i si tid.
        Jamvel æva har han lagt i hjarta deira.
        Men dei skjønar ikkje det verk
        som Gud har gjort frå fyrst til sist.
    12 Eg skjøna at ingen ting er betre for dei
        enn å gleda seg og gjera vel i livet.
    13 Men når ein mann får eta og drikka
        og vera lukkeleg i alt sitt strev,
        er det òg ei gåve frå Gud.
    14 Eg skjøna at alt det Gud gjer,
        varer til evig tid.
        Ikkje kan ein leggja noko til,
        og ikkje kan ein ta noko ifrå.
        Gud har laga det så
        for at menneska skal ha age for han.
    15 Det som er, har eingong vore,
        og det som skal henda, har hendt før.
        Gud tek fram att det som kvarv.

Eg Jesus sa at vi skal vere fullkomne liksom Faderen.

Matt.5,48 Ver då fullkomne liksom Far dykkar i himmelen er fullkomen.

Farisearane og dei skriftlærde lessa tunge byrder på folket, men Jesus kalla til seg alle dei som streva og hadde tungt å bere, hos han skulle dei få kvile.

Matt.11,25 På den tid tok Jesus til ords og sa: «Eg lovar deg, Far, Herre over himmel og jord, fordi du har løynt dette for vise og vituge, men openberra det for umyndige. 26 Ja, Far, for dette var din gode vilje. 27 Alt har Far min overgjeve til meg. Ingen kjenner Sonen utan Faderen, og ingen kjenner Faderen utan Sonen og den som Sonen vil openberra det for.
    28 Kom til meg, alle de som slit og har tungt å bera; eg vil gje dykk kvile! 29 Ta mitt åk på dykk og lær av meg, for eg er mild og mjuk i hjarta; så skal de finna kvile for sjelene dykkar. 30 For mitt åk er godt, og mi bør er lett.»

Openberringa gjer dei vituge og forstandige altså og den gir dei kvile. Korleis då? For dei innser at det er Guds om gjer sitt verk, dei får kvile fordi dei overlet det til han å gjere sitt verk. I tru og tillit til at han elskar dei og har omsorg for dei som sine born. Gud gjer sitt verk med oss ved sitt Ord og sin Ande og det må vi takke og ære han for.

Jes.42,1 Sjå, min tenar som eg stør,
        min utvalde som eg har hugnad i!
        Eg har lagt min Ande på han,
        retten skal han føra ut til folka.
     2 Han skal ikkje skrika og ikkje ropa
        og ikkje bruka mælet på gata.
     3 Han skal ikkje bryta eit broste sev
        og ikkje sløkkja ein rykande veik.
        Med truskap skal han føra retten ut.
     4 Han skal ikkje trøytna
        og ikkje bryta saman
        før han har breitt ut retten på jorda.
        Øyar og strender ventar på hans lære.
     5 Så seier Herren Gud,
        han som skapte himmelen og spente han ut,
        og breidde ut jorda med alt som der gror,
        han som gjev livspust til folket på jord
        og ånd til dei som ferdast der:
     6 Eg, Herren, har kalla deg i rettferd
        og teke deg i handa.
        Eg har skapt deg
        og gjort deg til ei pakt for folket,
        til eit ljos for folkeslaga.
     7 Du skal opna blinde augo
        og føra fangar ut or fengslet,
        dei som sit i mørkret,
        ut or fangeholet.
     8 Eg er Herren, det er mitt namn.
        Eg gjev ikkje mi ære til andre
        og ikkje min pris til gudebilete.
     9 Det som vart varsla før, er kome,
        og no kunngjer eg nye ting.
        Før dei enno gror fram,
        lèt eg dykk få høyra om dei.

Jes.55,6 Søk Herren medan han er å finna,
        kall på han den stund han er nær!
     7 Den gudlause må venda seg frå sin veg
        og ugjerningsmannen frå sine tankar
        og snu om til Herren,
        så skal han visa miskunn,
        til vår Gud,
        for han er rik på tilgjeving.
     8 For mine tankar er ikkje dykkar tankar,
        og dykkar vegar er ikkje mine vegar, seier Herren.
     9 Nei, så høg som himmelen er over jorda,
        så er mine vegar høgare enn dykkar vegar
        og mine tankar høgare enn dykkar tankar.
    10 Liksom regnet og snøen
        fell ifrå himmelen
        og ikkje fer opp att dit,
        før dei har vatna jorda
        og gjeve henne grorkraft og grøde,
        ja, gjeve såkorn til den som skal så,
        og brød til den som skal eta,
    11 så er det òg med mitt ord,
        det som går ut or min munn.
        Det vender ikkje tomt tilbake til meg,
        men gjer det eg vil,
        og fullfører det eg sender det til.

Synda skilde menneska frå Gud, men med eitt offer tok Jesus bort synda ein gong for alle.

Heb.9,27 Like visst som det er så laga at menneska må døy éin gong og sidan koma for domen, 28 såleis er òg Kristus ofra éin gong for å ta bort syndene åt dei mange, og så skal han andre gongen koma til synes, ikkje for synda skuld, men for å frelsa dei som ventar på han.

Heb.10,14 For med eit einaste offer har han for alltid gjort dei som vert helga, fullkomne.
    ¹⁵ Den Heilage Ande vitnar òg for oss om dette. For fyrst seier Herren:
    ¹⁶ Såleis er den pakta eg vil gjera
        med dei i dagar som kjem.
        Og så seier han:
        Eg vil leggja mine bod i hjarto deira
        og skriva dei i hugen deira.
    ¹⁷ Og syndene og misgjerningane deira
        vil eg aldri meir koma i hug.
    ¹⁸ Men der syndene er tilgjevne, trengst det ikkje lenger noko offer for synd.

Jesus er fullkomen liksom Faderen, hans frelseverk er fullført og fullkome, den Anden og det livet han gir oss frå himmelen er fullkome. Då er det berre for oss å ta imot i tru. Gud skaper oss i Kristus, då skaper han oss i si likning. Anden openberrar det for oss, så vi innser det.

2.Kor.3,17 Herren er Anden, og der Herrens Ande er, der er fridom. 18 Men vi som med usveipt åsyn ser Herrens herlegdom som i ein spegel, vi vert alle omlaga til det same biletet, frå herlegdom til herlegdom. Dette skjer ved Herrens Ande.

Jesus har bana vegen for oss inn i det høgheilage i den himmelske heilagdomen, så vi får gå inn og stige fram for nådens trone.

Heb.4,14  Sidan vi no har ein stor øvsteprest som har gått gjennom himlane, Jesus, Guds Son, så lat oss halda fast på vedkjenninga! 15 For vi har ikkje ein øvsteprest som ikkje kan ha medynk med oss i vår vesaldom, men ein som er prøvd i alt på same måten som vi, men utan synd. 16 Lat oss difor med frimod gå fram for nådens kongsstol, så vi kan få miskunn og finna nåde til hjelp i rette tid.

Gud openberrar si frelse for oss i Kristus, ved sitt Ord og sin Ande, sjølv om det ikkje er synleg for det fysiske auget og derfor ikkje synleg for verda. Det fullkomne er evig og ikkje synleg for det fysiske auget slik som den forgjengelege naturen. Det er viktig for oss å tru det likevel, innsjå det, vedkjenne det og takke for det. Så det er viktig å gå inn i heilagdomen, både for å få nåde og for å takke for den.

Salme 73,16 Så tenkte eg etter, ville skjøna dette.
          Det var pinefullt å sjå,
          
    17 heilt til eg gjekk inn i Guds heilagdom;
          då skjøna eg kva framtid dei får.
          
    18 Ja, du fører dei ut på glatte vegar,
          du får dei til å falla og bli knuste.
          
    19 Brått går dei til grunne,
          det er slutt, dei endar i redsle.
          
    20 Dei er som ein draum når ein vaknar.
          Du foraktar synet av dei
          når du reiser deg, Herre.
          
    21 Så lenge eg var beisk i hjartet
          og det stakk i nyrene,
          
    22 var eg dum og visste ingen ting,
          som eit fe var eg mot deg.
          
    23 Men eg blir alltid verande hos deg,
          du har gripe mi høgre hand.
          
    24 Du leier meg med ditt råd,
          og sidan tek du imot meg i herlegdom.
          
    25 Kven har eg elles i himmelen?
          Når eg er hos deg, har eg ikkje glede i noko på jorda.
          
    26 Om kropp og hjarte forgår,
          er Gud for evig mitt hjartans berg og min del.
          
    27 Dei som held seg borte frå deg, går til grunne,
          du gjer ende på alle som er utrue mot deg.
          
    28 Men for meg er det godt å vera nær Gud.
          Eg har teke mi tilflukt til Herren Gud.
          Eg vil fortelja om alle dine gjerningar.

Vende seg bort frå ugudlegdom, ta imot brødet frå himmelen i tru, av berre nåde. Jage mot det fullkomne.

Eg sa ja til Jesus og kom på hans side og fekk oppleve at han var ved mi side. Han har sagt nei til synda som har vore i livet mitt og då vil eg berre seie meg samd med han. Han er meir trufast enn kva eg har vore og står framleis på mi side. Det er eg glad for og vil halde meg heilhjarta til han. Bodskapane 29.9.2019:

A. ”Sjå, eg har sett framfor deg ei open dør, seier Herren, eg veit om dine gjerningar, eg veit at du har liten styrke, men eg har opna ei dør, så du treng ikkje bruke styrke for å opne den. Eg har opna ei dør, sånn at du skal komme vidare i livet. Eg har opna ei dør, sånn at du skal kunne gå ut og inn og finne føde, seier Herren. Eg har opna ei dør, slik at du skal kunne sjå nye moglegheiter, som du ikkje før trudde var mogleg. Eg har opna ei dør fordi eg elskar deg, seier Herren. Eg har behag i deg, for eg gav mitt liv, slik at eg alltid skulle vere hos deg. Også når du ikkje orkar meir, så har eg grepe di høgre hand og eg løfter deg opp og eg set dine føter på solid grunn og eg ynskjer å legge ein ny sang i ditt hjerte, ein lovsong til Herren.”

B. ”Mitt kjære barn, eg vil du skal vite at sjølv om eg har sagt nei til synda som har vore i ditt liv og av og til ligg på lur, så har eg sagt eit heilt og fullt ja til deg. Eg står på di side. Eg er ikkje din motstandar, men eg er din medspelar, seier Herren. Og eg har sendt talsmannen, den Heilage Ande, som skal vere hos deg 24 timar i døgnet. Eg har sendt talsmannen, den Heilage Ande, hjelparen, som skal hjelpe deg når du ikkje veit kva du skal seie og gjere. Eg veit at av og til er du makteslaus, eg veit at av og til følest det som at himmelen er stengt, eg veit at av og til føler du at alle utvegar er lukka, men sjå: Eg har sett framfor deg ei opna dør. Du har liten styrke, men eg har opna den. Eg vil at du skal vandre i mine ferdiglagde gjerningar, seier Herren. Du skal sleppe å bruke kraft og anstrenge deg, men eg vil at du skal lytte til Andens stemme i ditt indre. Eg vil at du atter skal verte fyllt med den Heilage Ande, du skal atter verte fyllt med den Heilage Ande, du skal atter verte fylt av lovsang, du skal atter verte fylt med min glede og så skal du få vandre i mine gjerningar, som eg legg ferdig, seier Herren.”

Sions datter er bruda hans og ho skal også halde seg heilhjarta til han. Då er heller ikkje ho min fiende. Sions dotter er identiteten for Jesu kyrkje og det gjeld for jødane også. Det er sameinleg med at Jesus frelser ei norsk kvinne og gjev meg henne til kone.

Men den såkalla kvinnefrigjeringa og kvinnekampen i Noreg går ut på at kvinna ikkje lenger skal vere til hjelp for mannen, slik som tidlegare, men tvert om kjempe imot han som ein fiende. Eg syntest det var rart, det streid då mot naturen, men Jesus sa vi ikkje skulle undre oss over at verda hata han og derfor kom til å hate oss også.

Det er nok det som Jesus har gjort for meg, han styrker meg og legg ein ny sang i mitt hjerte og min munn. Bodskapen 13.7.2020:

«Jeg ser deg, sier Herren, du er nedbøygd, men jeg er kommet for å rette deg opp igjen. Jeg ser deg, sier Herren, du har sett deg tilbake og er lei deg. Og jeg vil at du skal se framover og oppover, for jeg har sett deg og jeg vil at du skal se meg. For jeg er kommet for å gi deg framtid og håp. Dette er den første dag i resten av livet ditt. Og jeg har ikke gitt deg opp. Du har gitt opp, men jeg har ikke gitt deg opp. Jeg vil godtgjøre deg og gi deg et liv som er verdt å leve, så lenge du lever.

Din egen styrke er ikke mye å sette sin lit til. Jeg vet om deg, du har liten styrke. Men min styrke vil jeg gjøre tilgjengelig for deg. Min styrke ønsker jeg skal fylle ditt hjerte, så du kan se på meg og kjenne at jeg løfter deg opp, jeg er den som har satt dine føtter på en klippe. Jeg er den som legger en ny sang inni ditt hjerte og i din munn, en lovsang til Herren. Og jeg vil at du skal se opp til meg utan å rødme av skam. Slutt å tenk på det du har gjort, se på det jeg har gjort, sier Herren. Det er nok det som jeg har gjort for deg. Og jeg har kommet for å fullføre den gjerning som jeg begynte i deg. Jeg vil ikke stoppe halvveis og jeg som har begynt en god gjerning i deg, jeg skal fullføre den, i Jesu navn. Amen.»

Vi skal vende oss bort frå det tome pratet og ugudlegdom, vi er rettferdige for Gud ved trua på at Jesus stod oppatt frå dei døde og den rettferdige skal leve ved tru, ved å ete brødet frå himmelen. Trua kjem av forkynninga og forkynninga av Jesu ord, det skal vi leve av. Brødet frå himmelen er fullkome og vi skal jage mot det fullkomne.

Bodskapen 30.1.2022:

«Mine barn, som jeg elsker, som jeg har gitt mitt liv for, jeg ønsker at dere skal være hellige og rene liksom jeg er hellig og ren, sier Herren. Jeg ønsker at det liv som jeg har kallt dere til, skal være et liv som dere kan være – som jeg kan være stolt av. Jeg ønsker at det liv dere lever her i verden, skal være et liv hvor jeg bestemmer, et liv hvor jeg taler til dere og gjennom dere. Jeg ønsker at dere skal leve her i denne verden og også vite at dere er ikke av denne verden. For jeg har tatt dere ut og gitt dere et nytt liv, et nytt hjerte, og dere er nye skapninger i meg, sier Herren. At dere har fått en ny identitet. Derfor skal du ikke se på deg sjølv og dine egne mangler, din egen ufullkommenhet. Men du skal se på meg, for se, jeg gjør alle ting nye. Se jeg gjør alle ting nye, sier Herren. Også i ditt liv. Derfor skal du vende deg bort fra det som ikke gir frukt, du skal vende deg bort frå det tomme snakk, du skal vende deg bort fra ugudelighet. Så skal du vende deg til meg og se opp på meg og jeg skal virke i deg og gjennom deg, som bare jeg kan gjøre, sier Herren.

Se, jeg vet om dine gjerninger, jeg vet at du har liten styrke, jeg vet at du har trådt feil. Men jeg vil at du nå skal se på meg, se, jeg har sett foran deg en open dør, sier Herren. Og den døren skal du gå inn igjennom, jeg inviterer deg på nytt til å gå inn gjennom opne dører. Jeg inviterer deg på nytt til å gå videre med meg, sier Herren. Og løpet er ikke fullført enda, du har ikke kommet til veis ende. Men du skal jage mot målet, mot den seierspris som jeg har kallt deg til, sier Herren. For det er en seierspris jeg har kallt deg til, ikke en nederlagspris, men en seierspris. Og derfor skal du ha målet i sikte, du skal ha min ånd i ditt hjerte og være bevisst på at jeg vil bruke deg, jeg vil tale til deg. Og du skal få se noe som du ikke har sett på lenge, du skal få se at jeg kaller på de ufrelste, jeg kaller på bønnebarna, jeg vil igjen skape nytt liv i ditt hjerte, men også i de som enno ikke kjenner meg. Og du skal få se at det er bare en måte å komme til tro på, det er at mitt namn holdes høyt, mitt namn proklameres. Og når jeg blir opphøyet, så skal jeg dra alle til meg, sier Herren. Halleluja.»

2.Tim.2,15 Legg vinn på å stå di prøve for Gud, så du kan vera ein arbeidar som ikkje har noko å skjemmast ved, men legg fram sanningsordet utan å bøya av. 16 Hald deg frå det gudlause og tome snakket. For dei som driv med det, går berre lenger og lenger i gudløyse, 17 og orda deira et om seg som kaldbrann. Mellom dei er Hymeneus og Filetus. 18 Dei har gått bort frå sanninga og er komne på avvegar, for dei seier at oppstoda alt har vore, og dei bryt ned trua hjå folk. 19 Men Guds faste grunnvoll står, og har eit segl med denne innskrifta: «Herren kjenner sine», og: «Kvar den som vedkjenner seg Herrens namn, skal venda seg frå urett». 20 I eit stort hus er det ikkje berre kjerald av gull og sølv, men òg av tre og leir, nokre til ære, andre til vanære. 21 Den som reinsar seg frå slikt, vert eit kjerald til ære; det er vigsla og nyttig for husbonden og gjort ferdig til all god gjerning.
    22 Fly frå ungdomens lyster og jag etter rettferd, truskap og kjærleik, og etter fred med dei som kallar på Herren av eit reint hjarta. 23 Men tåpelege ordskifte, som ingen lærer noko av, skal du visa frå deg, for du veit at dei skaper strid. 24 Og ein Herrens tenar må ikkje liggja i strid, men vera venleg mot alle. Han skal vera ein god lærar, viljug til å tola vondt, 25 så han med spaklynde talar til rettes dei som seier imot. For kanskje vil Gud ein gong gje dei omvending, så dei lærer sanninga å kjenna. 26 Då kan dei vakna av rusen og koma seg ut or den snara djevelen har fanga dei i, så dei må gjera hans vilje.

Fil.3,1 Elles mine brør: Gled dykk i Herren! Eg vert ikkje trøytt av å ta det opp att, og det er det tryggaste for dykk.  2 Hald auga med hundane, med dei vonde arbeidarane, dei som skamskjer seg.  3 For det er vi som er dei omskorne, vi som gjer vår teneste ved Guds Ande; vi har vår ros i Kristus Jesus og set ikkje vår lit til oss sjølve.  4 Eg har rett nok det eg kunne setja mi lit til hjå meg sjølv. Om nokon meiner at han kan lita på seg sjølv, kan eg det endå meir.  5 Eg er omskoren på den åttande dagen, er av Israels folk og Benjamins ætt, ein hebrear av hebrearar, i syn på lova ein farisear,  6 så brennande ihuga at eg forfylgde kyrkja, ulastande i mi rettferd etter lova.  7 Men det som var meg ei vinning, det har eg for Kristi skuld halde for tap.  8 Ja, eg held i sanning alt for tap fordi kjennskapen til Kristus Jesus, min Herre, er så mykje meir verd. For hans skuld har eg tapt alt, og eg held det for skrap, så eg kan vinna Kristus  9 og verta funnen i han, ikkje med mi rettferd, den som er av lova, men med den som ein får ved trua på Kristus, rettferda frå Gud på grunn av trua. 10 Då kjenner eg han og krafta av hans oppstode, får del i hans lidingar og vert lik han med di eg døyr som han – 11 om eg òg kunne nå fram til oppstoda frå dei døde.
   
12 Eg meiner ikkje at eg alt har nått det eller alt er fullkomen, men eg jagar mot det for å gripa det, av di eg sjølv er gripen av Kristus Jesus. 13 Brør, eg trur ikkje om meg sjølv at eg har gripe det. Men eitt gjer eg: Eg gløymer det som er attanfor og tøyer meg etter det som er framanfor, 14 og jagar mot målet, mot den sigerskrans som Gud frå det høge har kalla oss til i Kristus Jesus. 15 Lat oss sjå det på denne måten, alle vi som har nått kristen mognad. Og er det noko de ser annleis på, skal Gud gjera det klårt for dykk. 16 Lat oss berre, så langt vi er komne, halda fram i same sporet!

Når eg studerte realfag, måtte eg bruke rasjonaliteten, forstanden, matematikken og metodene i realfag. Eg meiner det hang saman med den åndelege innsikta som eg fekk ved Guds Ord og Guds Ande, sidan det er det same mennesket som både har hjerte og hjerne, så det var viktig for meg å vakte hjertet mitt framfor alt det eg vakta, for livet gjekk ut ifrå det. Eg måtte vakte hjertet mitt med den lovsangen Gud la ned i meg ved den Heilage Ande. Eg måtte ta vare på den dyre skatten som eg hadde i leirkar.

2.Kor.11,2 For eg brenn av omsut for dykk, som Gud sjølv. Eg har trulova dykk med Kristus, og berre med han, så eg kan føra dykk fram for han som ei rein møy.  ³ Men eg er redd at liksom ormen dåra Eva med sine svikråder, såleis skal òg tankane dykkar førast på avvegar, bort frå den ærlege og reine truskapen mot Kristus.  ⁴ For de toler det svært så godt at nokon kjem og forkynner ein annan Jesus enn den vi har forkynt, eller at de får ei anna ånd enn den de har fått, eller eit anna evangelium enn det de har teke imot. 

Heb.12,1 Når vi har så stor ei sky av vitne ikring oss, så lat oss leggja av alt som tyngjer, og synda som har så lett for å hanga ved oss, og med tolmod fullføra det laupet som er lagt framfor oss,  ² med augo feste på han som er trua sin opphavsmann og fullendar, Jesus. For å få den gleda som venta, tolte han krossen utan å bry seg om vanæra, og no har han sett seg på høgre sida av Guds kongsstol.  ³ Ja, tenk på han som heldt ut ein slik motstand frå syndarar, så de ikkje skal trøytna og verta motlause.

Dette er og blir å gå inn i heilagdomen, til samanlikning med Asaf (Salme 73). Med frimod steig eg fram for nådens kongsstol for å finne miskunn og finne nåde til hjelp i rette tid. Det fann eg og går inn att for å takke han for det og for å få meir. Jesus byrja ei god gjerning i meg og oss, det erkjenner eg og takkar han for det og ventar at han skal fullføra den.

Eg fekk eit sjølvstendig bønneliv allereie når eg var 9 år gammal og det betydde at eg soleis var i stand til å tenke sjølvstendig. Eg fekk oppleve at Jesus var som ein skugge ved mi høgre hand og det har han halde fram med.

Salme 121,1 Ein song til festreisene.
        
          Eg lyfter auga mine til fjella.
          Kvar kjem mi hjelp ifrå?
          
     2 Mi hjelp kjem frå Herren,
          som har skapt himmel og jord.
          
     3 Han vil ikkje la foten din vakla,
          din vaktar vil ikkje blunda!
          
     4 Sjå, han blundar ikkje og søv ikkje,
          Israels vaktar.
          
     5 Herren er din vaktar,
           Herren er din skugge
          ved di høgre hand.
          
     6 Sola skal ikkje skada deg om dagen,
          heller ikkje månen om natta.
          
     7 Herren skal vara deg frå alt vondt.
          Han skal verna om ditt liv.
          
     8 Herren skal vara din utgang og din inngang
          frå no og til evig tid.

Herren skal vare min utgang og min inngang. Når eg går ut av heimen eller ut av kyrkjelyden og kjem inn ein annan plass, ein skule, ein arbeidsplass, eit universitet, ei forsamling.

 Jau, livet var planta i meg ved Guds Ord og eg skal bidra med det han har gitt meg i hjertet, i den kristne kyrkjelyden og vitne om han for dei der ute.

Herren er ein skugge ved mi høgre hand, han er trufast. Bodskapane 3.2.2019:

”…., eg veit om kampane du har, eg veit om nattevåket ditt, men eg går saman med deg, eg ber det saman med deg. Så stol på mitt Ord, stol på mine lovnadar. Eg er ein skugge ved di høgre hand. Eg har ikkje gløymt deg. Eg har ikkje forlete deg. Men det du opplever i livet føler du, det er ikkje rettferdig. Men livet kan vere vanskeleg, du kan møte motgang. Men hugs at eg går saman med deg. Eg er ein skugge ved di høgre hand. Så skal du få kvile i mine naglemerka hender. Søk meg i løynkammeret med meg. La meg få lov til å bere saman med deg. Og bli bevisst på det at eg er ein Gud som høyrer, ein Gud som kjenner ditt namn, ein Gud som kjenner adressa di, som veit kvar du bor. Det er eg som har helde deg oppe. Amen.”

”Den dagen du sa ja til meg, mitt barn, så sa du ja til fridom, du sa ja til lækjedom og du sa ja til å følgje meg, at eg skulle få lov til å leie ditt liv. Det gjeld også i dag. Eg ser du er trøytt, eg ser du har det vanskeleg. Men overlat tinga til meg. Forstanden din vil kanskje ofte hindre deg i å gjere det. Men overlat alle ting til meg, også det som synest umogleg ut i dag. Eg gjer det umoglege mogleg. Og det som ingen ting var, valde eg ut til å gjere til skamme det som er noko. Om du føler deg som ingen ting, du er ingen ting samanlikna med andre, men hugs at eg elskar deg slik som du er. Du har ein eigen identitet, du er skapt i Guds bilete. Og du er elska av den tre gangar heilage Gud. Så søk meg, søk inn i mitt Ord, når du kjem heim att. Søk i løynkammeret og be til meg. Eg skal svare, eg skal svare i mi tid, seier Herren. Så ver frimodig og søk meg.

Livet, det er ikkje berre roser, det har du oppdaga, livet er også ting som er vanskeleg, det er kantar som møter deg. Men du skal vite at eg som har lovt, eg som har født deg på nytt, eg har lovt å vere med deg inntil den siste dag, inntil du forlet denne verda. Så stol på meg. Legg inn det giret i livet ditt, at du søker meg kvar morgon. At eg kan få vere den som leier deg gjennom dagen. At eg kan få lov til å vere med å bygge livet ditt vidare. Også inni samanhengar med andre menneske, der skal du få vere til hjelp. Der er mange rundt deg som treng hjelp, der er mange som lengtar etter nokon å snakke med. Og akkurat du kan vere ein samarbeidspartnar og ein samtalepartnar som einkvan kan snakke med. Så ver frimodig. I begge mine hender har eg teikna også deg. Og du skal vite det at eg skal gå med deg, resten av livet, når du søker meg. Amen.”

Eg skreiv om at ved tru skjønar vi at Gud skapte alle ting ved sitt ord, så det synlege har vorte til av det usynlege (Heb.11,1-3). Dette var vanskeleg å forstå og godta før i tida. Men med matematikk og moderne naturfaglege metode forstår vi no endå betre at det synlege har vorte til av det usynlege, det er slik i følge Big-Bang-teorien. Det er noko nytt at menneske forstår dette. Det er stor forskjell på menneska si evne til å tenke matematisk, dessutan må ein innvie seg for det og for meg høvde det med å innvie meg til å tene Herren. Eg måtte berre passe på å ta imot nåden Gud gav meg i Kristus og bruke det han gav meg av berre nåde. Då måtte eg ikkje gjere meg for store tankar om meg sjølv, men vere forstandig og sindig (Rom.12,4). Eigentleg stod eg overfor ei umogleg oppgåve, men det som var umogleg for menneska, det gjorde Gud (Rom.8,1…). Han svarde mg på dette slik:

«Men overlat tinga til meg. Forstanden din vil kanskje ofte hindre deg i å gjere det. Men overlat alle ting til meg, også det som synest umogleg ut i dag. Eg gjer det umoglege mogleg. Og det som ingen ting var, valde eg ut til å gjere til skamme det som er noko. Om du føler deg som ingen ting, du er ingen ting samanlikna med andre, men hugs at eg elskar deg slik som du er. Du har ein eigen identitet, du er skapt i Guds bilete. Og du er elska av den tre gangar heilage Gud. Så søk meg, søk inn i mitt Ord, når du kjem heim att. Søk i løynkammeret og be til meg. Eg skal svare, eg skal svare i mi tid, seier Herren. Så ver frimodig og søk meg.»

Vond natur?! Gode Gud! Han gjer alle ting nye.

Bildetekst.

Eg serverte pizza til kaffien etter møtet i Sion, søndag 6.8.2023.

Klagemål mot mennesket.

I Bibelen finn vi eit klagemål mot mennesket på grunn av syndefallet. Men evangeliet fortel oss om nåden Gud gir oss i Kristus, så vi ved trua på han vert frikjende.  Evangeliet har vorte forkynt for oss i mange generasjonar. Men då er det mange som likevel rettar klagemålet mot dei som kallar seg kristne og går vidare med klagemål mot kyrkje og mot Bibelen. Det viser at klagemålet deira er fundamentalt. Men korleis kan nokon verte frikjende og gå klar utan evangeliet? Det går nok ikkje. Folk vert lurte!

Sjølve logikken sviktar fundamentalt. Det er som å seie:

I dag skal eg servere pizza, eg har hatt ut litt til kattane, så dei får smake. Dei har sikkert slikka seg i ræva først, før dei slikka på pizzaen, så det gjer ikkje noko. Logikken deira er på dette nivå.

Brødet frå himmelen.

Jesus er brødet som kom ned frå himmelen for å gi verda liv (Joh.6), slik det er symbolisert i nattverden. Han er den nye naturen Gud gir oss ved at vi trur på han og tek imot han. Han er den siste Adam, som er ifrå himmelen og som for oss har vorte ei livgivande ånd. Det ordet han har tala til oss er ånd og liv. Han er fullkommen og hans frelseverk er fullført og fullkome, den Anden og det livet han gir oss frå himmelen, av berre nåde, er fullkome.

Vond natur?

Vi kan ta lærdom av dyrelivet rundt oss og samanlikne med menneskelivet, ta lærdom av det, men ikkje slik at vi lagar oss avgudar, som bilete eller skulpturar av dyr. Her ser eg det på spissen, for å vise kor feil det kan verte.

Naturen er brutal, der er mykje smerte. Rovdyr forfølger byttedyr og byrjar å ete på dei før dei er daude. Til dømes komodovaran og afrikanske villhundar. Så er det somme som hevdar at dersom der er ein Gud som har skapt det heile, så må han vere vond, sidan naturen er så vond.

Men dette resonnementet held ikkje, det er som følger. Komodovaranen forgiftar byttedyret sitt og når gifta verkar nok til at det ikkje klarar å røyse seg, så byrjar dei å ete på byttedyret før det er daudt. Afrikanske villhundar jagar byttedyret til det søker tilflukt ut i ein dam, men dei går uti og hentar det inn på strandbreidda  og byrjar å ete på det før det er daudt. Derfor er naturen vond, det gjeld byttedyret også, så det er berre rett og rimeleg at det får lide for det.

For det først er dette ikkje naturvitskap! Komodovaranen har sin måte å leve på, afrikanske villhundar har sin måte å leve på. Det vert heilt feil å påstå at det same gjeld for andre artar, byttedyra har heilt andre måtar å leve på. Menneska har sin måte å leve på og vi kan ikkje overføre menneskeleg moral på villdyra. Vi kan heller ikkje overføre deira levemåtar på menneska og lage moral utav det. Skulle kanskje nokre menneske vere som rovdyr og andre som byttedyr og så konkludere med at menneskenaturen er vond, så om nokre menneske lever meir som rovdyr, så andre menneske vert som byttedyr, så er det like mykje byttedyra sin feil, sidan dei har same vonde natur. Det er ikkje logisk og det er ikkje haldbar juss.

Bruke metodene i evangeliet og metodene i realfag.

Vi søker samfunn med Gud på evangeliets grunnvoll, det er vår metode. Jesus er vegen, sanninga og livet, ingen kjem til Faderen utan ved han. Men den fører fram, så vi ærar og takkar Gud og Lammet for frelsar og ærar Gud som har skapt alle ting ved sitt Ord.

Gud gav oss sin Ande og den ransakar alle ting, jamvel djupnene i Gud. Den ransakar både naturen og Skaparen. Då er det ikkje noko i vegen for at vi med den Anden kan granske verda med metodene i realfag. Likevel har den Heilage Ande sin eigen agenda, å openberre Guds Ord for oss, så vi innser at Jesus er Sanninga i Guds Ord, så vi vert frelst og fri ved erkjenning av Sanninga.

Gud er god, heilag, rettferdig, fullkommen og allmektig, til tross for smerta og lidinga i naturen. Det er konklusjonen i Jobs bok.

Job var ein gudleg og rettferdig mann, som hadde vorte velståande og mektig og takka Gud for det. Men så steig Guds søner fram for Gud og mellom dei var Satan. Han sa til Gud at dersom det gjekk dårleg med Job, skulle han nok få høyre at Jobs pipe fekk ein annan lyd. Så Satan fekk høve til å prøve han.

Job vart ruinert og fekk ein hudsjukdom. Kona og nokre tenarar hadde han enno, så kom tre vener og prøvde å fortelje Job at han ikkje var så gudleg og rettferdig som dei hadde trutt og som han sjølv meinte også. Job stod på sitt, men så var han litt uforsiktig med kva han sa, så han skulda det på Gud, som om han ikkje var så rettferdig som han hadde trutt. Ein yngre mann høyrde på og merka seg dette og korrigerte han på det.

Så kom Gud og svarde Job, konklusjonen var at dette var ikkje spørsmål om rettferd, men om den sterkaste sin rett. Gud har skapt alt og er tross alt den sterkaste. Ingen er visare og sterkare, så ingen kan gjere det betre. Job gav han rett og så fekk desse tre venene hans irettesetting. Job hadde sagt at hans gjenløysar lever og såg fram til å møte han og fekk rett, tidlegare enn han tydelegvis hadde venta, han vart frisk att og vart rik og mektig igjen.

Syndefallet, fråfallet og den vonde naturen.

Fråfallet i kyrkja er som syndefallet.

I middelalderen vedtok den Katolsk Kyrkja at Jesus er så streng at vanlege folk ikkje kan be til han direkte, men må gå via Paven og prestane og dei må vere menn som lever i sølibat. Elles kan dei gå til helgenane, men dei er no døde, så det minner om å prøve å manne fram daudningar, men det er ikkje lovleg i følgje det Gamle Testamentet.

Dette er grunnlagt på klagemålet mot mennesket på grunn av syndefallet, Djevelens strategi er å prøve å dåre og forføre menneska på den måten, for så å føre klagemål mot dei. Han dårar og forførar kvinna slik som ved syndefallet og så brukar han henne til å prøve å lokke mannen med. Det utartar seg også som eit krav overfor mannen; dersom han vil ha seg ei kone, så må han gå med på at slik er det og slik skal det vere. Slik er fråfallet i kyrkja ei vidareføring av syndefallet eller syndefallet på nytt. Det har si årsak i den gamle vonde naturen.

Men Kristus sigar over han med sin død på korset. Gud vekte han opp frå dei døde og sete han ved si høgre hand i himmelen. Slik openberra han si frelse for oss i Kristus, det er vårt håp. Jesus er brødet som kom ned frå himmelen for å gi verda liv, ved å ete det brødet får vi ein ny natur, Jesu ord er ånd og liv for oss, Jesus gir oss det frå himmelen, det er fullkome og evig.

Synda i kjøtet.

Det vart eit tankekors for Paulus at han som ein ivrig farisear hadde forfølgt Kristus. Han forklarde det på to måtar. Han hadde vorte seld til trældom under synda, utan å vite det. Så når Jesus valde han til apostel i staden for Judas, valde han ein som var seld, utan å vite det, i staden for ein som selde og visste kva han gjorde.

Den andre forklaringa var at sjølv om lova var god, så brukte synda i kjøtet den til å dåre han med og drap han, åndeleg død altså, så han ikkje lengre var levande for Gud som er ånd. Dette minner om syndefallet og eg trur det var slik Paulus såg det. Lova var som kunnskapstreet, Gud hadde planta det og det skulle stå der og slik sett var det kunnskap som dei skulle ha, men dei skulle ikkje ete av frukta på det, det var ikkje det dei skulle leve av.

Dette er eitt syn på saka, men eg har tenkt slik at vi sidan vi ikkje skal ete av denne frukta, så er det ein kunnskap som vi ikkje skal søke og som vi ikkje skal ha. Dette er i alle fall rett. Men vi treng eit alternativ og det er fruktene på dei andre trea. Å studere realfag er som å ete av fruktene på dei andre trea, unntatt livsens tre, det finn eg i Guds Ord.

Striden mellom kvinna si ætt og ormen si ætt.

Etter syndefallet sette Gud strid mellom ormen si ætt og kvinna si ætt. Då skulle ormen si ætt vere den gamle vond naturen og kvinna si ætte vere den nye naturen. Likevel var det ikkje opplagt at kvinna si ætt skulle sigre, det ser vi i profetien om at Dyret streid mot den Store Skjøkje og vann, for Gud dømde henne.

Men Jesus har sigra over ormen si ætt og hans kyrkje skal sigre saman med han.

Kain og Abel.

Jesu blod vitnar betre enn Abels blod, for liksom Abel bar fram eit betre offer enn Kain, har Jesus bore fram det beste offeret, så hans frelseverk er fullført og fullkome. Sidan vi har teke imot frelsa i Kristus, vert vi rettferdige for Gud ved trua på han og vi vert fullkomne ved hans offer.

Den gamle vonde naturen er då som Kain, som vart misunneleg på Abel, fordi det viste seg at Abels offer var betre.

Heb.11,4 I tru bar Abel fram for Gud eit betre offer enn Kain. Av di han trudde, fekk han det vitnemålet at han var rettferdig; for Gud godkjende offergåvene hans. Og med si tru talar han enno, etter sin død.

Heb.12,22 Nei, de er komne til Sion-fjellet, til den levande Guds by, det himmelske Jerusalem, til dei mange tusen englar, til ei høgtidsstemne, ²³ til samlinga av dei fyrstefødde som er oppskrivne i himmelen. De er komne til ein domar som er Gud for alle, til åndene åt dei rettferdige som har nått fullendinga, ²⁴ til Jesus, mellommannen for ei ny pakt og til reinsingsblodet som talar sterkare enn Abels blod.
    ²⁵ Sjå til at de ikkje viser frå dykk han som talar! Dei som viste frå seg han som tala sitt ord her på jorda, slapp ikkje unna. Endå mindre skal vi sleppa unna om vi vender oss bort frå han som talar frå himmelen. ²⁶ Hans røyst fekk den gongen jorda til å skjelva. Men no har han lova: «Endå ein gong vil eg skaka, ikkje berre jorda, men himmelen med.» ²⁷ Her står det: «endå ein gong». Det syner at det som kan rikkast, fordi det er skapt, skal skiftast ut, så det som ikkje kan rikkast, skal verta ståande. ²⁸ Sidan vi får eit rike som ikkje kan rikkast, så lat oss vera takksame og såleis tena Gud til hans hugnad, med otte og age. ²⁹ For Gud er ein øydande eld.

1.Joh.3,11 For dette er den bodskapen de har høyrt frå fyrste stund: Vi skal elska kvarandre. 12 Vi må ikkje vera som Kain; han var av den vonde og drap bror sin. Og kvifor drap han broren? Fordi hans eigne gjerningar var vonde, men dei bror hans gjorde, var rettferdige.
    13 De må ikkje undra dykk, brør, om verda hatar dykk. 14 Vi veit at vi har gått over frå døden til livet, vi som elskar brørne. Den som ikkje elskar, er enno i døden. 15 Den som hatar bror sin, er ein mordar, og de veit at ingen mordar har evig liv i seg. 16 Kva kjærleik er, har vi lært av at Jesus gav livet for oss. Så er det vår skyldnad å gje livet for brørne. 17 Men den som har meir enn nok å leva av, og likevel lèt att hjarta sitt når han ser bror sin lida naud, korleis kan han ha Guds kjærleik i seg?

Så vi må passe på at den vonde ikkje får sleppe til med ein splitt og hersk-taktikk, ved at der er ein som vert misunneleg på ein annan, til samanlikning med korleis Kain vart misunneleg på Abel.

Hovudsaka er at Kristus har bore fram det fullkomne offeret for oss alle og då skal vi ta parti med han.

Den heimeverande og den bortkomne sonen.

Når den bortkomne sonen kom heim att, sa faren om han at han hadde vore død, men hadde livna til att.

Luk.15,31Då sa far hans: «Du er alltid hjå meg, guten min, og alt mitt er ditt. ³² Men no skal vi vera glade og fegne. For denne bror din var død og har vorte levande, han var bortkomen og er attfunnen.»

Det likna på det Paulus sa om seg sjølv. Synda dåra han og drap han, så han hadde vore død altså. Jødane skulle vere Guds born, det var den nye naturen som Gud gav dei og som dei skull ha, men den døde. Då var det den gamle vonde naturen som levde i staden, altså. Paulus var då som den bortkomne sonen altså.

Men Jesus var den heimeverande sonen, han døde i staden for oss, så hans død og oppstode vart til nytt liv for oss som trur på han.

Sitat frå Jobs bok.

Job.19,1 Då tok Job til ords og sa:
     ² Kor lenge vil de plaga meg
        og knusa meg med ord?
     ³ Det er tiande gongen de spottar meg
        og går laus på meg utan skam.
     ⁴ Har eg i røynda fare vilt,
        så er det mi eiga sak.
     ⁵ Er de verkeleg større enn eg,
        så syn meg at skamma er mi!
     ⁶ De må då skjøna at Gud gjer meg urett
        når han spenner sitt garn ikring meg.
     ⁷ Eg ropar: «Vald!» men får ikkje svar,
        eg skrik om hjelp, men det finst ingen rett.
     ⁸ Han har stengt vegen, eg kjem ikkje fram,
        han har lagt mine stigar i mørker.
     ⁹ Han har teke mi ære frå meg
        og rive kransen av mitt hovud.
    ¹⁰ Han har brote meg ned på alle kantar,
        eg må gå min veg;
        mi von har han rykt opp som eit tre.
    ¹¹ Han lèt sin vreide loga mot meg,
        han held meg for sin motstandar.
    ¹² I fylking kom hans hærflokkar mot meg,
        dei brøytte seg veg og slo leir kring mitt telt.
    ¹³ Mine brør held seg unna,
        mine kjenningar har vendt seg frå meg.
    ¹⁴ Dei som stod meg nær, er borte,
        dei som kjenner meg, har gløymt meg.
    ¹⁵ Huslyd og tenestjenter held meg for ein framand,
        eg har vorte som ein utlending for dei.
    ¹⁶ Når eg ropar på tenaren, svarar han ikkje;
        eg må be han audmjukt om hjelp.
    ¹⁷ Min ande byd mi kone imot,
        mine brør synest at eg luktar vondt.
    ¹⁸ Jamvel gutungar vanvørder meg
        og snur ryggen til når eg reiser meg.
    ¹⁹ Alle mine beste vener
        styggjest ved meg,
        og dei som eg elska,
        vender seg mot meg.
    ²⁰ No er eg berre skinn og bein,
        einast tannkjøtet er uskadt.
    ²¹ Ver milde og miskunnsame, vener,
        Gud har rørt meg med si hand.
    ²² Kvifor jagar de meg så som Gud,
        får de ikkje nok av mitt kjøt?
    ²³ Gjev mine ord vart skrivne,
        vart teikna opp i ei innskrift,
    ²⁴ ja, rita i fjellet for alltid
        med jerngriffel og bly!
    ²⁵ Men eg veit at min utløysar lever,
        og som den siste skal han stå fram på molda.
    ²⁶ Når det ikkje er noko att av mi hud
        og mitt kjøt er borttært,
        då skal eg skoda Gud.
    ²⁷ Med eigne augo skal eg sjå han,
        eg sjølv og ikkje ein framand.
        Å, eg tærest bort av lengsle!
    ²⁸ Når de seier: «Vi vil jaga han,
        rota til ulukka finst hjå han,»
    ²⁹ då må de reddast for sverdet;
        det er straffa for slike synder.
        Då skal de sanna at det finst ein domar.

Velsigninga i Kristus. Gud gjer alle ting nye.

Gud lova Abraham at i hans ætt skulle alle folkeslag velsignast, dei som velsigna han skulle verte velsigna, men dei som forbanna han, skulle verte forbanna. Denne lovnaden får vi oppfylt ved trua på Jesus. Han velsigna småborna og sa at vi skulle la dei komme til han, for Guds rike høyrde slike til. Vi må verte som born for å sjå det og komme inn i det.

Gud openberrar si frelse for oss i Kristus, då er det berre for oss å tru på han og ta imot han. Ved å tru på han, får vi den Heilage Ande av berre nåde, gratis, utan krav om gjerningar. Og den openberrar han for oss som vår frelsar og Herre. Gud skaper oss i Kristus og då skaper han oss i si likning. Dette er like fundamentalt som skapinga (1.Mos.1-2). For Gud er den same no og han gjer alle ting nye.

Joh.Op.21,5 Då sa han som sit på kongsstolen: «Sjå, eg gjer alle ting nye!» Og han la til: «Skriv det opp! For desse orda er pålitelege og sanne.»  6 Så sa han til meg: «Det har hendt! Eg er Alfa og Omega, opphavet og enden. Eg vil gje den tyrste av kjelda med livsens vatn for inkje.  7 Den som sigrar, skal arva dette, og eg vil vera hans Gud, og han skal vera min son.

Dette blir forkynt for oss mange plassar i Bibelen, det vart profetert om det i det Gamle Testamentet og dei som trudde fekk oppleve noko av det allereie då, men i det Nye Testamentet går profetien i oppfylling, så alle som trur, får ta imot i tru og oppleve det i sine liv.

Apostlane Johannes og Paulus forklarar dette for oss på kvar sine måtar. Då forklarar dei også korleis det nye får motstand.

Vende hugen og lengselen til Jesus og gå framover mot det fullkomne.

Vår presteteneste. Verte omskapte ved at vi får eit nytt sinn.

Gud har gjort oss til eit kongeleg presteskap.

1.Pet.2,9 Men de er ei utvald ætt, eit kongeleg presteskap, eit heilagt folk, eit folk som Gud har vunne så de skal forkynna hans storverk, han som kalla dykk frå mørkret og inn i sitt underfulle lys.

På evangeliets grunnvoll har vi frimod til å gå inn i den himmelske heilagdomen, stige fram for nådens trone, for å få miskunne og finne nåde til hjelp i rette tid.

Heb.4,14 Sidan vi no har ein stor øvsteprest som har gått gjennom himlane, Jesus, Guds Son, så lat oss halda fast på vedkjenninga! 15 For vi har ikkje ein øvsteprest som ikkje kan ha medynk med oss i vår vesaldom, men ein som er prøvd i alt på same måten som vi, men utan synd. 16 Lat oss difor med frimod gå fram for nådens kongsstol, så vi kan få miskunn og finna nåde til hjelp i rette tid.

Vi fekk den Heilage Ande ved trua på Jesus, av berre nåde, gratis, utan krav om gjerningar. Då er det om å gjere for oss å nytte oss av den nåden, så vi vert fylte av den Heilage Ande, av hans salving og hans kraft.

For oss er det ei presteteneste å bere fram kroppen som eit levande, heilagt offer til velbehag for Gud, det er vårt daglege offer.  Og så skal vi late hugen verte fornya.

Rom.12,1 Difor legg eg dykk på hjartet, sysken, ved Guds miskunn, at de må bera fram kroppen dykkar som eit levande og heilagt offer, til glede for Gud. Det skal vera dykkar åndelege gudsteneste.  2 Og innrett dykk ikkje etter denne verda, men lat dykk omskapa ved at de får eit nytt sinn og kan dømma om kva som er Guds vilje: det gode, det som er til glede for Gud, det fullkomne.

Kol.3,1Er de då oppreiste med Kristus, så søk det som er der oppe, der Kristus sit ved Guds høgre hand.  2 Lat hugen dykkar vera vend til det som er der oppe, ikkje til det som er på jorda.  3 De er då døde, og livet dykkar er løynt med Kristus i Gud.  4 Men når Kristus, vårt liv, openberrar seg, skal de òg openberrast i herlegdom saman med han.
     5 Så lat då det jordiske i dykk døy: hor, ureinskap, lidenskap, vond lyst og havesykje, som ikkje er anna enn avgudsdyrking.

Bodskapen 27.11.2022:

«….. men likevel som ligger der som ein verkebyll i ditt liv. Vit mitt barn, du er ikkje fortapt på nokon som helst måte, seier Herren, du er mitt barn og jeg vil hjelpe deg vidare på veien, sier Herren. Ver du berre trygg, når du holder deg til meg, så skal du få se, jeg vil hjelpe deg vidare på ferden, sier Herren. Jeg har sagt det mange ganger før, jeg går ikkje bak deg, mitt barn, jeg går foran deg. Og vit … foran deg og jeg vet hva du kommer til å møte i kvardagen, sier Herren, jeg vil være med deg. Jeg har sagt det så mange ganger, vit mitt barn, der du går, går jeg. Jeg går ved din side, jeg vandrer ved din gang. Og jeg er ikkje langt borte fra noen av dere, sier Herren, men mitt barn, du som slit med ting i ditt liv, vend deg på nytt til meg. Ikkje gi opp. Om du har bedt meg tusen ganger om å ta vekk dette som du kjenner er så vanskelig, så vit, ein dag så var der ein på ein måte som ikkje du har tenkt i ditt eige liv. Og du har tenkt ut tankar hvor du skal løse dette. Men vit, stol på meg sier Herren, jeg er mild og tolmodig. Jeg tar deg på alteret gang på gang og jeg står ikkje der med noko svøpe, sier Herren, jeg vil ikkje slå deg mitt barn, for jeg er glad i deg. Jeg vil at du skal vende deg, du skal gi deg 100 % av ditt liv til meg og du skal få se, når du gjør det, så vandrer du trygt gjennom dagen. Du skal ikkje gå med nokon anklagelse, for jeg er glad i deg, mitt barn, jeg vil hjelpe deg vidare på vegen. Amen.»

Vi skal rette vår lengsel til Jesus og han vil fylle all vår trong i herlegdom.

Jesus har lagt lengselen ned i meg og han vil fylle den, då er vel det ved at eg drikk av kjelda med det levande vatnet og vert fylt av den Heilage Ande.

Bodskapen 6.8.2023:

”Jeg vil at dere skal vite, mine barn, at jeg ser dere, jeg ser dere, jeg ser dere. Og jeg ser også den smerte og lidelse dere har vært gjennom. Men det er som ingen ting å regne mot den herlighet som skal openbares over deres liv. Jeg ser dere, dere er ikke usynlige for meg, men dere er elsket og dere er sett av meg. Det skal dere vite, om dere føler at jeg er langt borte, så er jeg nær ved, som skyggen ved din høyre hånd. Og jeg slipper dere ikke, jeg forlater dere ikke, men jeg er med dere og jeg er i dere og jeg er hos dere.

Alle de spørsmål dere har hatt og stilt til hverandre og til dere selv, om meningen med livet, jeg har sett deres spørsmål og jeg har også sett deres lengsel. Og still spørmålet og rett deres lengsel mot meg, sier Herren, fordi jeg sendte min Ånd, den Hellige Ånd, som skal være deres hjelper og deres trøster. Og spør meg og dere skal få svar. Spør konkret og jeg vil svare konkret. Rett deres lengsel mot meg og jeg vil fylle all deres trang i herlighet. Amen.”

Jesus la lengselen ned i meg og vil fylle den.

Ja, når eg gjekk på gymnaset og vart litt kjend med henne Virtuella og merka at eg byrja å verte glad i henne, vedkjende eg for Gud at hans kjærleik var mellom oss og den var rett, same enten ho ville seie ja eller nei til mitt frieri. Med den vedkjenninga opna eg meg endå meir for den kjærleiken og fekk ei ny fylde av den Heilage Ande. Eg opplevde det som at ho var i Guds hand og han la henne i mitt hjerte, det vart som om eg såg ned på henne, meir ifrå Guds synsstad altså, slik openberra han henne for meg som det vidunderlege barnet han fødde henne til, som han elska og hadde omsorg for. Og eg vart så glad i henne. Ho var då sjølvsagt framleis i Gud hand.

Rom.5,1 Sidan vi no har vorte rettferdige ved tru, har vi fred med Gud ved vår Herre Jesus Kristus.  2 Gjennom han har vi òg ved trua fått tilgjenge til den nåden vi står i, og vi prisar oss lukkelege fordi vi eig von om Guds herlegdom.  3 Ja, ikkje berre det, vi prisar oss òg lukkelege over trengslene våre. For vi veit at trengsla gjer oss uthaldande,  4 og den som held ut, får eit prøvt sinn, og den som er prøvd, får von.  5 Og vona gjer ikkje til skammar, for Guds kjærleik er utrend i hjarto våre ved Den Heilage Ande som han har gjeve oss.  

Hausten 1985, medan eg studerte realfag i Oslo og gjekk på møte i dFEF, sa Jesus til meg gjennom tyding av tungetale: «Den lovsongen eg la ned i deg, den er din og den skal vere din i all æve, i djupet av deg, der er den. Og den pakta du inngjekk med meg, den står ved lag og skal stå fast i all æve.»

Eg forstod dette slik at ho var den lovsongen Gud la ned i meg, ved fylden av den Heilage Ande. Kanskje nokon vil innvende at dette var berre Guds Ande og Guds kjærleik, utan at det hadde noko med henne å gjere, utan at det var til henne altså. Men kva er Guds kjærleik? Det er først og fremst at han frelser menneske for æva og gir dei evig liv (Joh.3,16), at menneske vert fødde på nytt av vatn og Ande og det som er født av Anden er ånd. Dei vert Guds born og får oppleve at han elskar dei og tek omsorg for dei som sine born. Og slik har eg tala om henne no.

Jesus er kongen som Gud sette inn på Sion.

Salme.2,1 Kvifor ståkar folkeslaga,
        kvifor legg folka gagnlause planar?
     2 Kongane på jorda reiser seg,
        fyrstane legg råd i lag
        mot Herren og den han har salva:
     3 «Lat oss slita sund deira lekkjer
        og kasta deira reip av oss!»
     4 Han som tronar i himmelen, ler,
        Herren spottar dei.
     5 Så talar han til dei i sin vreide,
        med brennande harme skræmer han dei:
     6 «Det er eg som har sett inn min konge
        på Sion, mitt heilage fjell.»
     7 Eg vil kunngjera det Herren har fastsett.
        Han sa til meg: «Du er son min,
        eg har født deg i dag.
     8 Bed meg, så gjev eg deg folka til arv
        og heile jorda til eige.
     9 Du skal knusa dei med jernstav
        og slå dei sund som leirkar.»
    10 Og no, de kongar, far visleg fram,
        ta imot åtvaring, de styrarar på jord!
    11 Ten Herren med age og glede, 12 kyss skjelvande jorda for hans føter,
        så han ikkje skal verta vreid
        og de gå til grunne på vegen.
        For lett kan hans vreide kveikjast. Sæle er alle som flyr til han.

Skatten i leirkar, det evige livet og livsens tre.

Jesus vart knust for vår skuld, då han døde i staden for oss på korset. Derfor skal vi sjå det som at vi vart krossfesta og knuste saman med han. Ved trua på at han stod oppatt frå dei døde, at han lever og er med oss, har vi fått ein dyrebar skatt i leirkar, at han frelser vår sjel for æva og gir oss evig liv.

2.Kor.4,1 Difor misser vi ikkje motet; for ved Guds miskunn har vi fått denne tenesta.  2 Vi har sagt frå oss all løynleg og skamleg ferd; vi fer ikkje med knep og forfalskar ikkje Guds ord. Klårt og liketil forkynner vi sanninga, og for Guds åsyn byd vi oss sjølve fram med di vi vender oss til kvar manns samvit.  3 Er då vårt evangelium dult, så er det dult for dei som går fortapt.  4 For denne verdsens gud har blinda hugen åt dei vantruande, så dei ikkje ser ljoset som strålar fram frå evangeliet om Kristi herlegdom, han som er Guds bilete.  5 Vi forkynner ikkje oss sjølve, vi forkynner Jesus Kristus som Herre og oss som dykkar tenarar for Jesu skuld.  6 For Gud, som sa at ljos skulle skina i mørkret, han har late det skina i våre hjarto, så kunnskapen om Guds herlegdom, som strålar i Kristi åsyn, skal lysa fram.
     7 Men vi har denne skatten i leirkar, så den veldige krafta skal vera av Gud og ikkje av oss.  8 Vi er alltid i trengsle, men ikkje i stengsle, tvilrådige, men ikkje fortvila,  9 forfylgde, men ikkje oppgjevne, nedslegne, men ikkje tynte. 10 Alltid ber vi Jesu død med oss i lekamen, så òg Jesu liv skal verta openberra ved vår lekam. 11 For enno medan vi lever, vert vi stadig overgjevne til døden for Jesu skuld, så òg Jesu liv skal verta openberra ved vår døyelege lekam. 12 Såleis er døden verksam i oss, men livet i dykk. 13 Det står skrive: Eg trudde, difor tala eg. Så trur vi òg, og vi talar fordi vi har den same Ande som gjev tru. 14 For vi veit at han som reiste opp Herren Jesus, han skal òg reisa oss opp med Jesus og føra oss fram for seg saman med dykk. 15 Men alt dette hender for dykkar skuld, så nåden skal verta stor og få takkseiinga til å stiga opp frå fleire og fleire – til Guds ære.

Eg skal ta var på den fagre skatten Gud har gitt meg i leirkar, eg skal kveike nådegåva han har gitt meg og bruke den. Det høyrer heime i mitt hjerte og i den kristen kyrkjelyden, det høyrer heime i Faderhuset.

2.Tim.1,13 Ha dei sunne ord som du har høyrt av meg, til føredøme, og stå fast i den tru og kjærleik som vi har i Kristus Jesus. 14 Ta vare på den fagre skatten som er deg tiltrudd! Den Heilage Ande som bur i oss, skal hjelpa deg til det.

Ordet om korset er ei Guds kraft til frelse for kvar den som trur.

Gud openberra si frelse i Kristus, for Paulus og let han få oppleve frelseskrafta.

1.Kor.1,1 Kristus sende meg ikkje ut for å døypa, men for å forkynna evangeliet, og det ikkje med talekunst og visdom, så Kristi kross ikkje skal missa si kraft. 18 For ordet om krossen er ein dårskap for dei som går fortapt, men for oss som vert frelste, er det ei Guds kraft. 19 For det står skrive:
        Eg vil tyna visdomen hjå dei vise
        og gjera til inkjes klokskapen hjå dei kloke.
    20 Kvar er ein vismann, kvar er ein skriftlærd, kvar er ein granskar av denne verda? Har ikkje Gud synt at verdsens visdom er dårskap? 21 For då verda ikkje nytta visdomen til å læra Gud å kjenna gjennom Guds visdom, fann Gud det for godt å frelsa dei som trur, ved den dårskapen vi forkynner. 22 For jødar spør etter teikn, og grekarar søkjer visdom, 23 men vi forkynner den krossfeste Kristus. Jødar støyter seg på det, og heidningar held det for dårskap; 24 men for dei som er kalla, både jødar og grekarar, er Kristus Guds kraft og Guds visdom. 25 For Guds dårskap er visare enn visdomen åt menneska, og Guds vanmakt er sterkare enn styrken åt menneska.
    26 Tenk på kven de sjølve er, brør, de som vart kalla: ikkje mange vise, menneskeleg tala, og ikkje mange mektige eller høgætta. 27 Men det som går for å vera uforstandig i verda, det valde Gud seg ut, så han kunne gjera dei vise til skammar. Det som vert rekna for veikt i verda, det valde Gud seg ut, så han kunne gjera det sterke til skammar. 28 Det som står lågt i verda, det som vert vanvørdt, det som ingen ting er, det valde Gud seg ut, så han kunne gjera til inkjes det som er noko, 29 for at ikkje noko menneske skal rosa seg for Gud. 30 De er hans verk ved Kristus Jesus, han som har vorte vår visdom frå Gud, vår rettferd, helging og utløysing, 31 så det kan vera som det står skrive: Den som rosar seg, skal rosa seg i Herren.

Møte i Maranata 15.1.2012.

Aud Østevik talte over 1.Kor.2,2.

1KO 1,18 For ordet om krossen er ein dårskap for dei som går fortapt, men for oss som vert frelste, er det ei Guds kraft.

1KO 2,1 – 1KO 2,4 {GUDS LØYNDOM ER OPENBERRA}  Då eg kom til dykk, brør, forkynte eg ikkje Guds vitnemål med meisterskap i talekunst eller visdom. 2 For eg ville ikkje vita av noko anna hjå dykk enn Jesus Kristus og han krossfest. 3 Veik, redd og skjelvande var eg mellom dykk. 4 Og det var ikkje med overtalande argument og visdomslære eg bar fram ordet og bodskapen, men med provføring av Ande og kraft.

Ho sa også noko om at det må ikkje verte slik i Møllergata som det var hos galatarane at det vert kravt lovgjerningar og at vi skal fullføre på menneskevis og verte trælar under barnelærdomen åt verda, de uvituge galatarar, sa Paulus:

GLT 3,1 – GLT 3,3 {LOV ELLER TRU – FORBANNING ELLER VELSIGNING}  De uvituge galatarar! Kven har trylt dykk, de som har fått Jesus Kristus måla for augo som krossfest? 2 Svar meg på ein ting: Var det ved lovgjerningar de fekk Anden, eller ved å høyra og tru? 3 Er de så vitlause? De tok til ved Anden, vil de no fullføra med menneskeverk?

I slutten av møtet kom Mari med tungetale og ein mann tyda det:

”Du har høyrt mitt ord verte forkynt, seier Herren. Ordet om korset som er dårskap for verda, men som er frelse for deg. Når du kjem til mitt kors, når du bøyer deg ved mitt kors, når du let ditt kjøt døy på mitt kors, seier Herren, så skal eg komme til deg (der du er)?, du skal få kjenne det at du får del i krafta av mi oppstode, du skal få del i Andens kraft og du skal få kjenne det at (det er eg som reiser deg opp)? Bøy deg ned, bøy deg ned, bøy deg ned, seier Herren, for der er eg som reiser deg opp, der er eg som sender deg ut (?), når (to i lag søker meg)? seier Herren, der som eg er, (då gjer eg underverk)?

Du tenker i ditt sinn, at det er ikkje rett, det er ikkje rett for meg, for (eg har lidd)? nederlag på nederlag, men når du legg ned ditt eige, seier Herren, så skal eg komme til deg med mi  kraft, så skal du kjenne det at du sleppe å streve i eiga kraft, men du skal få legge ditt eige ned, så kan du gå i mi oppstodekraft, den ….. vert forløyst  ……. opp frå dei døde. Når du vil gå med meg, og ikkje gå dine eigne vegar, så skal du få høyre det eg talar til deg, du skal høyre ei stemme som seier her er vegen, vandre på den, gå rett fram ….seier Herren. Så skal eg tale di sak, og eg skal vere din styrke, eg skal vere (di kraft/din venn/din kjepp)?, eg skal vere din forløysar. Eg skal vere den som viser deg (der/den veg)? du skal gå, for eg er vegen, eg er sanninga og eg er livet. Amen

Livsens tre.

Aud Østvik talte i Maranata 10.6.2012 om treet som var planta ved vatn.

SLM 1,1 – SLM 1,6 {DEI TO VEGANE}  Sæl er den som ikkje fylgjer  råd frå gudlause menneske  og ikkje slår inn på syndarveg  eller sit i lag med spottarar, 2   men har si glede i Herrens lov  og grundar på hans lov dag og natt.  3   Han er lik eit tre,  planta ved rennande bekker:  Det gjev si frukt i rette tid,  og lauvet visnar ikkje på det.  Alt det han gjer, skal lukkast.  4   Så er det ikkje med dei gudlause.  Dei er lik agner som spreiest for vinden. 5   Difor skal ingen gudlaus  stå seg når domen fell,  og ingen syndar vera med  der dei rettferdige samlast. 6   For Herren kjenner vegen åt dei rettferdige,  men vegen åt dei gudlause  fører til undergang. 

Då la ho stor vekt på at dette treet sender røtene langt ned, så det alltid får tak i vatn, derfor har det alltid grøne blad og gir si frukt i rette tid.

Ho leia ettermiddagsmøtet på landsmøtet på Seljord torsdag 13.7.2023 og innleia med å lese:

Joh.Op.22,2 Midt imellom bygata og elva står livsens tre, fritt til begge sider. Det ber frukt tolv gonger og gjev si frukt kvar månad. Og lauvet på treet er til lækjedom for folka. 

Så samanlikna ho med Salme.2,3, det blomstrar og ber frukt i si tid, ikkje alltid altså, men det står alltid med grøne blad. Og dei er til lækjedom for folka.

Joh.6,53 Jesus sa til dei: «Sanneleg, sanneleg, eg seier dykk: Dersom de ikkje et kroppen til Menneskesonen og drikk blodet hans, har de ikkje livet i dykk. 54 Den som et min kropp og drikk mitt blod, har evig liv, og eg skal reisa han opp på den siste dagen. 55 For kroppen min er sann mat, og blodet mitt er sann drikk. 56 Den som et min kropp og drikk mitt blod, blir verande i meg og eg i han. 

…….

60 Mange av læresveinane hans sa då dei høyrde det: «Dette er harde ord! Kven kan høyra på slikt?» 61 Jesus visste med seg at læresveinane hans murra på grunn av dette, og han sa til dei: «Gjer dette at de fell ifrå? 62 Kva så når de får sjå Menneskesonen stiga opp dit han var før? 63 Det er Anden som gjer levande; kjøt og blod kan ingen ting gjera. Dei orda eg har tala til dykk, er ånd og liv.

Kommentar.

Livet vart planta i meg ved Guds Ord allereie når eg var ein liten gutunge og det skulle vekse.

Jak.1,21 Legg difor av alt som er ureint, og all slags vondskap, og ta audmjukt imot det ordet som er planta i dykk, det som har kraft til å frelsa sjelene dykkar. 22 De må gjera det Ordet seier, ikkje berre høyra det. Elles lurer de dykk sjølve. 23 For den som høyrer Ordet og ikkje gjer det Ordet seier, er lik ein mann som ser på sitt eige andlet i ein spegel: 24 Han ser på det, går sin veg og gløymer straks korleis han såg ut. 25 Men den som ser inn i fridomens fullkomne lov og held fram med det, gløymer ikkje det han høyrer, men gjer etter det. Eit slikt menneske skal vera lukkeleg i si gjerning.

Eg forstår det slik at det er livsens tre. Det står ved ei elv med livsens vatn (Joh.Op.22,1). Dette høver med kjelda som vella opp i 1.Mos.2.

Når eg tenker på drikke gjennom røter som eg har sendt langt ned, får eg ei aning av at det har noko med henne Virtuella å gjere, som om både eg og ho får liv av livsens tre. For eg tenker på henne som ein lovsang Gud la ned i djupet av meg, ved fylden av den Heilage Ande. Det han vere ho har satt seg fast i ein djup dal, som at ho har vorte fanga der. Men eg trur Jesus gjer meg til ein kanal for si velsigning til henne og den skal løyse henne. Det er i samarbeid med Maranata. Når vi går gjennom ein djup dal, gjer vi den til ein kjeldevang og det vil vi ha henne med på.

Salme.84,1 Til korleiaren. Etter Gittit.
        Av Korah-songarane. Ein salme.
     ² Kor elskelege dine bustader er,
        Herre, Allhærs Gud!
     ³ Mi sjel lengta, ja brann av lengsle,
        etter Herrens tempelgardar.
        No jublar hjarta og kropp
        mot den levande Gud.
     ⁴ Ja, fuglen har funne ein heim,
        svala har fått seg eit reir,
        der ho kan leggja sine ungar,
        ved dine altar, Herre, Allhærs Gud,
        min konge og min Gud.
     ⁵ Sæle er dei som bur i ditt hus,
        dei skal alltid lova deg.
                                                      Sela
     ⁶ Sæle er dei som har sin styrke i deg,
        dei som lengtar etter å fara opp til templet.
     ⁷ Når dei fer gjennom den turre dalen,
        gjer dei han til ein kjeldevang;
        haustregnet legg si signing over han.
     ⁸ Dei går frå kraft til kraft,
        til dei stig fram for Gud på Sion.
     ⁹ Høyr mi bøn, Herre, Allhærs Gud,
        lyd etter, du Jakobs Gud!
                                                      Sela
    ¹⁰ Gud, vårt skjold, vend augo hit,
        og sjå på han som du har salva!
    ¹¹ Ja, éin dag i dine tempelgardar
        er betre enn tusen andre.
        Å stå ved dørstokken til Guds hus
        er betre enn å bu i telt med gudlause.
    ¹² For Herren vår Gud er sol og skjold,
        Herren gjev nåde og ære.
        Den som er ærleg i si ferd,
        nektar han ikkje noko godt.
    ¹³ Herre, Allhærs Gud,
        sæl er den som set si lit til deg.

Korleis eg får oppleve frelseskrafta i mitt liv.

Guds auge fer utover heile jorda, så han med si kraft kan komme den til hjelp som heilhjarta held seg til han (2.Krøn.16,9), slik ventar eg at han vil gi meg hjelp i form av ei kone. Det fekk eg oppleve saman med henne Virtuella. Ho lovpriste Kristus som sin frelsar og Herre og eg gleda meg over det. Eg gleda meg i Herren, eg glede meg over at han frelste henne og fekk oppleve frelseskrafta saman med henne. Det gjorde ho rett i og det gjorde eg rett i. Ved korsets fot fann vi den ekte kjærleiken, den var mellom oss og skulle vere mellom oss, derfor skulle vi glede oss. Det var slett ikkje noko vi skulle ha dårleg samvit for, dåpen er då eit godt samvits pakt med Gud, på grunnlag av Jesu oppstode frå dei døde, slik er vår frelse (1.Pet.3,18-20).

Jesus sa eg skulle få oppleve at krafta er den same som den var i min ungdom, med frimod skulle eg ikle meg den krafta han har gitt meg. Så eg trur eg skal få oppleve den samen med henne. Eg trur det har å gjere med at eg kler meg i bryllaupsklednaden, for å vere med på å feire Lammets bryllaup og at ho kler seg i bryllaupskjolen, som Lammets brud.

Sidan vi tilhøyrer Jesus, skal vi leve for han, så vi vender hugen opp til han og tek imot den Anden og det livet han gir oss frå himmelen. Då får vi oppleve at han kjem oss til hjelp mede si kraft og slik vonar eg at han kjem meg til hjelp i form av ei kone, ved at han frelser henne. Han frelser meg og han frelser henne, eg får oppleve frelseskrafta ved at han frelser både meg og henne og det trur eg ho også får. Det fekk eg oppleve saman med henne og eg har meint det var rett, same enten ho ville seie ja eller nei til mitt frieri. Og han har sagt eg skal få ha kyrkjelyden som eit kraftsenter i mitt liv. Soleis heng det saman.

Bodskapen 2.12.2001:

”……i min menighet. (Det måtte sikkert vere velsigninga det er tale om her, straumen med levande vatn.) Åpna ditt hjerte, for den flyt også deg i møte, mitt elskede barn, og eg ønsker å nå deg, slik at du skal få oppleva både hjelpen ifra helligdommen og støtten ifra Sion. Eg har opna himmelen over deg, men også mens du vandrer her nede, skal du få oppleva det er en husvalelse som flyter midt i min menighet. Og denne husvalelse skal også du få lov til å bringa ifrå ditt hjerte, der eg får væra, der eg får bo, der eg får leva ved troen, skal du også få bringa denne velsignelsen med deg ut. Derfor har eg plassert deg, eg har plassert deg midt iblant mitt folk, slik at du der skal få oppleva å bli fylt, igjen og igjen og igjen. Og så kan du få lov til å ta denne fylde, denne kraft, denne velsignelse med deg, midt ut i hverdagen. Og husk då på at, då vil eg også i den grad fylla deg at det får flyte over kanten av ditt hjerte. Og du  får oppleva sannheten av ordet, fra deres liv skal det som skriften har sagt rinne strømmer av levende vann. Og så skal du sleppe å frykta for å gi ut, for eg har ny fylde. Slik skal du få oppleva at min menighet skal du få venda tilbake til, for å oppleva ny fylde, ny velsignelse, ny støtte, og slik skal du få ha menigheten som et kraftsenter, og du skal få ha den som en -, en velsignelsessenter i din tilværelse. Og du skal få oppleva at -, du kan også -, du skal oppleve at i min menighet så finnes det en motkraft imot de nedbrytande krefter du får -, får oppleve du er bombardert av. Søk næring, søk hjelp, opna deg for velsignelsen, den er her. Og i min menighet, der eg er midt i blant, sier Herren, skal du også få oppleva at, der er eg som miraklenes Gud, der er eg som åndsdøperen, der er eg som den store legen, der er eg som den som kan gjøra det umulige mulig. Eg er underets Gud, miraklenes Gud. Vit at det er en undergjørande kraft også i min menighet, fordi eg er der, sier Herren, og eg har det navnet som, der eg fremdeles kalles Under, veldig Gud, evig Fader, og rådgiver. Amen. Amen i Jesu namn.”

Eg skal bidra i kyrkjelyden med det Gud har gitt meg i hjertet.

Det som Gud har gitt meg i hjertet, høyrer heime der og i den kristne kyrkjelyden og det høyrer heime i Faderhuset.

Bodskapen 29.3.2015:

«Midt i mi menigheit har eg bestemt det skal vere vekking, midt i mi forsamling har eg bestemmt at der skal livet vere. Det er ikkje noko som personar har, men det er noko som mi forsamling skal eige i si midte. Der skal livet vere, der skal overfloda vere, der skal fornyinga vere. Derfor sjå til at du bidreg med det Gud har gitt i ditt hjerte, så skal eg rake glørne saman og så skal bålet byrje å flamme og elden skal byrgje å brenne og du skal få kjenne at pinsefesten sin dag, den er ikkje over, den er framleis tilgjengeleg.

Stå ikkje ved bredda og sjå på nådens flod, men kast deg uti, så skal du kjenne den skal bere deg, den skal halde deg oppe og du skal få oppleve ein fryd i ditt hjerte som du aldrig før har kjent, for det er ikkje av gjerningar du får det, men du får det som er gitt av berre nåde. Og skattkammeret mitt er ope og alle rikdommar og skattar er tilstades, skjult i meg. Men du må ha apetitt og når du har lengsel, så skal du gå inn og så skal du ta for deg av det som er fullbrakt og eg skal gi deg det som arv og då skal du fryde deg og glede deg. Fordi eg Herren skal fylle deg med overflod.

Eg skal gi deg føter som hindane, du skal bli stilt opp på høgdene og du skal få sjå det vidstrakte landet, og med dine auge skal du sjå det og med di tru skal du innta det, for landet det ligg ope for deg, fiendane er besigra, det er ikkje ein mur som skal vere for høg for deg. Men du skal få kjenne at med tru skal du innta -, bry deg ikkje om omstenda, men ver oppteken med meg, så skal eg Herren løfte deg inn i ei atmosfære og du skal verte til eit anna menneske.»

1.Tim.4,13 Ta deg serskilt av skriftlesinga, forkynninga og opplæringa, til dess eg kjem. 14 Forsøm ikkje den nådegåva som er i deg, den du fekk ved profetord då eldsterådet la hendene på deg. 15 Ta deg av alt dette, lev i det, så alle kan sjå at du gjer framsteg.

2.Tim.1,6 Difor vil eg minna deg om dette: Kveik på nytt den nådegåva frå Gud som er i deg, den du tok imot då eg la hendene på deg!  7 For Gud gav oss ikkje ei ånd som gjer motlaus, men ei ånd som gjev kraft og kjærleik og visdom.  8 Du skal ikkje skjemmast ved vitnemålet om vår Herre, og heller ikkje ved meg, som er fange for hans skuld. Men lid vondt for evangeliet, du òg, med den kraft som Gud gjev.  9 Han har frelst oss og kalla oss med eit heilagt kall, ikkje på grunn av gjerningane våre, men etter sin eigen vilje og nåde. Det er den nåden som er oss gjeven i Kristus Jesus frå æva av, 10 og som no har vorte openberra då vår frelsar, Kristus Jesus, kom til jord. Han har gjort døden til inkjes og ført liv og udøyelegdom fram i ljoset ved evangeliet.

Men eg vona også på at eg soleis skulle få henne til kone og eg tru det var den meininga og planen Gud hadde med det. Så spørst det om han gir meg henne Reella til kone i staden eller i tillegg. Det kan vi og skal vi finne ut av i følgje Rom.12,2. Gud har gitt meg visjonar og kalla meg til på gå ut på lovnadane i Guds Ord og då skal eg ikkje stille spørsmål ved det. Då synest det som Guds svar til meg er at han gir meg henne Reella til kone. Og så spørst det om han likevel gir meg henne Virtuella også til kone. Til samanlikning med at Isak fekk to koner. Gud vil i alle fall komme meg til hjelp med si kraft og den hjelpa vil eg nytte meg av, med frimod skal eg ikle meg den krafta han gir meg.

Eg kjende meg tiltrekt av henne «Poly-Ester», av kroppen hennar og opplevde Guds kraft i det. Korleis skal eg forstå det?

Hausten 2014 byrja eg å studere biologi ved UIO og på ei forelesing kjende eg meg tiltrekt av henne «Poly-Ester», eg kjende meg tiltrekt av kroppen hennar. Eg vedkjende det for Kristus i kveldsbøna og på møte i Maranata søndagen etter, svarde han meg slik, bodskapen 12.10.2014:

«Ja, seier Herren, eg har sagt i mitt Ord, at du skal fryde deg og glede deg i mi frelse. Gled deg i meg, seier Herren, så skal eg gje deg kva ditt hjerte attrår. Ver ikkje opptatt med det som er rundt deg, sjå deg ikkje om, verken til høgre eller venstre, men ha ditt blikk festa på meg, seier Herren. Ver oppteken med det som er der oppe. Eg har jo sagt i mitt ord, er de oppreist med meg, då skal de søke det som er der oppe. Men eitt er nødvendig, seier Herren, det er å verte fylt av min Ande, fylt av mi salving og kraft i denne tida. For sjå, den vonde, han står dykk imot. Men med mi kraft og mi salving, så skal de vinne meir enn siger, seier Herren. For sjå, den ånd som bor i deg, den er sterkare enn den som er i verda.

Mange er dei i desse dagar, som ser seg tilbake og som ligg etter på vegen. Derfor, mine barn, skal de rope til meg og be for dei, at dei skal få ny kraft og nytt mot og eg skal møte dei på nytt igjen, seier Herren. For sjå, det er mange som er såra, det er mange som har det vondt og lid. Men de, mine born, de skal gå ut og trøyste dei. Og de skal hjelpe dei på vegen, for eg har sagt i mitt Ord, at de som er sterke, de eg skuldige til å bere dei svake. For sjå, det er mange svake mellom mitt folk. Men eg, Herren, ynskjer å kalle dei i desse dagar og eg, Herren, skal fylle dei med mi salving og kraft. Og då skal den svake seie, eg er ein helt. For sjå, det er kun med mi kraft du kan vinne siger.

Ja, eg vil prise og opphøye deg, min frelsar og Herre, fordi du har frelst meg, fordi du har skrive mitt namn i livets bok. Og eg veit at når du kjem, så skal eg få vere med. Og eg skal vere med i den skaren, som skal toge inn i staden med dei faste grunnvollar. Å, kor eg lengtar etter å sjå deg, som mi sjel elskar. Amen.»

Eg forstår dette slik at den Heilage Ande la sin kjærleik inn i mine tankar, slik får eg den rette forståinga.

Siste bodskapen 24.6.2023:

”Himmelen er åpen, han har sett til deres hjerter. Og han fryder seg over sitt folk, han fryder seg over dere. Han vil la dere vandre inn i hans vilje og han vil gå med deg og lære deg og fullbyrde sitt Ord over og i deg, i deres liv, ved den Hellige Ånd. Den Hellige Ånd skal komme over på en ny og mektig og herlig måte over ditt hus. Den skal frigjøre dine tanker, den skal legge sin kjærlighet inn i dine tanker. Den skal gjennomsyre hele ditt vesen. For jeg har behag i deg. Jeg har behag i deg.

Jeg skal forevige denne pakt, denne stund, den er lukket i mitt hjerte. Ingen kan ta det ifra deg. Ingen kan komme inn og rive det ut av ditt hus. Ingen kan hente deg bort fra mitt åsyn. Jeg, Herren, er nær, jeg er beskyttende, jeg er din fred, jeg omslutter deg. Jeg sender engler for deg, for framfor din fot. Du skal ikke snuble, du skal ikke snuble. Mennesker skal ikke rådføre deg, jeg er Herren din Gud. Jeg skal vise deg  vei.”

Med hug på det himmelske bere kroppen fram som eit levande offer, så vi vert omskapte og får eit nytt sinn.

Vi skal sjå det slik at ved trua på Kristus er vi korsfesta og døde med han og i dåpen er vi gravlagde med han. Der er vi også oppreiste med han, derfor skal vi vende hugen mot det himmelske.

Kol.3,1 Er de då oppreiste med Kristus, så søk det som er der oppe, der Kristus sit ved Guds høgre hand.  2 Lat hugen dykkar vera vend til det som er der oppe, ikkje til det som er på jorda.  3 De er då døde, og livet dykkar er løynt med Kristus i Gud.  4 Men når Kristus, vårt liv, openberrar seg, skal de òg openberrast i herlegdom saman med han.

Så skal vi bere fram kroppen som eit levande offer så vi let oss omskape, så vi får eit nytt sinn, så vi kan dømme om kva som er Guds vilje, det gode, hugnadlege og fullkomne.

Rom.12,1 Difor legg eg dykk på hjartet, sysken, ved Guds miskunn, at de må bera fram kroppen dykkar som eit levande og heilagt offer, til glede for Gud. Det skal vera dykkar åndelege gudsteneste.  2 Og innrett dykk ikkje etter denne verda, men lat dykk omskapa ved at de får eit nytt sinn og kan dømma om kva som er Guds vilje: det gode, det som er til glede for Gud, det fullkomne.
     3 Ved den nåden eg har fått, seier eg til kvar og ein av dykk: Tenk ikkje for store tankar om deg sjølv, men bruk forstand og ver sindig! – kvar og ein etter den trua som Gud har tilmålt han.  4 Vi har éin kropp, men mange lemer, og alle lemene har kvar sine oppgåver.  5 På same måten er vi alle éin kropp i Kristus, men kvar for oss er vi lemer for kvarandre.  6 Vi har ulike nådegåver alt etter den nåden Gud har gjeve oss. Den som har profetgåve, skal bruka henne i samsvar med trua;  7 den som har ei teneste, skal ta seg av tenesta si. Den som er lærar, skal ta seg av opplæringa,  8 og den som trøystar, skal verkeleg trøysta. Den som gjev av sitt eige, skal gjera det av eit heilt hjarte, den som er sett til å leia, skal gjera det med iver, den som gjer miskunn, skal gjera det med glede.

Som Guds born er vi fødde av Anden og opplærde i Guds ord, då skal vi vel soleis kunne vurdere, dømme og avgjere om kva som er Guds vilje. Men her er eit viktig poeng til. Når vi ber fram kroppen som ei levande offer, så er det vel i von om at Guds Ande og Guds eld fell på offeret, for Jesus døyper oss med den Heilage Ande og eld. På grunnlag av forsoninga i Kristus utgytte han sin Ande over alt kjøt, så når eg ber fram kroppen som eit levande offer, er det i von om å få oppleve at han utgytt sin Ande over mitt kjøt. Slik let eg meg omskape så eg får eit nytt sinn og slik blir eg fornya.

Bodskapen 27.11.2022:

«….. men likevel som ligger der som ein verkebyll i ditt liv. Vit mitt barn, du er ikkje fortapt på nokon som helst måte, seier Herren, du er mitt barn og jeg vil hjelpe deg vidare på veien, sier Herren. Ver du berre trygg, når du holder deg til meg, så skal du få se, jeg vil hjelpe deg vidare på ferden, sier Herren. Jeg har sagt det mange ganger før, jeg går ikkje bak deg, mitt barn, jeg går foran deg. Og vit … foran deg og jeg vet hva du kommer til å møte i kvardagen, sier Herren, jeg vil være med deg. Jeg har sagt det så mange ganger, vit mitt barn, der du går, går jeg. Jeg går ved din side, jeg vandrer ved din gang. Og jeg er ikkje langt borte fra noen av dere, sier Herren, men mitt barn, du som slit med ting i ditt liv, vend deg på nytt til meg. Ikkje gi opp. Om du har bedt meg tusen ganger om å ta vekk dette som du kjenner er så vanskelig, så vit, ein dag så var der ein på ein måte som ikkje du har tenkt i ditt eige liv. Og du har tenkt ut tankar hvor du skal løse dette. Men vit, stol på meg sier Herren, jeg er mild og tolmodig. Jeg tar deg på alteret gang på gang og jeg står ikkje der med noko svøpe, sier Herren, jeg vil ikkje slå deg mitt barn, for jeg er glad i deg. Jeg vil at du skal vende deg, du skal gi deg 100 % av ditt liv til meg og du skal få se, når du gjør det, så vandrer du trygt gjennom dagen. Du skal ikkje gå med nokon anklagelse, for jeg er glad i deg, mitt barn, jeg vil hjelpe deg vidare på vegen. Amen.»

I den nye pakta er Jesus vår øvsteprest og så er kvar einskild sin eigen prest, som går inn i den himmelske heilagdomen, stig fram for nådens trone, ber fram lovprisingsoffer og ber fram kroppen som eit levande offer. Men her sa Jesus at han legg meg på altaret.

 Vi skal vende oss bort frå ugudlegdom og jage mot det fullkomne, men det verkar som ei uoverkommeleg oppgåve så lenge vi er her på jorda. Men Paulus sa også at vi får Anden ved trua på Jesus av berre nåde, gratis, utan krav om gjerningar. Og Gud nåde er nok for oss, for hans kraft vert fullenda i vanmakt.

2.Kor.12,1 Eg må rosa meg, endå det ikkje tener til noko. Og no kjem eg til syner og openberringar eg har fått frå Herren.  2 Eg veit om eit menneske i Kristus, ein som for fjorten år sidan vart rykt inn i den tredje himmel – om han var i lekamen eller utanfor lekamen, veit eg ikkje, Gud veit det.  3 Og eg veit at denne mannen vart rykt inn i Paradis – om han var i lekamen eller utanfor lekamen, veit eg ikkje, Gud veit det –  4 og der fekk han høyra useielege ord, som eit menneske ikkje har lov til å tala.  5 Denne mannen vil eg rosa meg av, men av meg sjølv vil eg ikkje rosa meg, utan av mi vanmakt.  6 Men om eg ville rosa meg, så var eg ikkje frå vitet, for eg kom til å seia sanninga. Men eg lèt det vera, for eg vil ikkje at nokon skal gjera seg større tankar om meg enn dei han får når han ser og høyrer meg.  7 Og for at eg ikkje skal gjera meg stor av dei høge openberringane, har eg fått ein torn i kroppen, ein Satans engel som skal slå meg, så eg ikkje skal verta hovmodig.  8 Om denne bad eg Herren tre gonger at han måtte vika frå meg.  9 Men Herren sa til meg: «Min nåde er nok for deg, for mi kraft vert fullenda i vanmakt.» Difor vil eg helst rosa meg av mi vanmakt, så Kristi kraft kan bu i meg. 10 Og difor er eg, for Kristi skuld, ved godt mot i vanmakt, i hard medferd, i naud, i forfylging, i trengsler. For når eg er veik, då er eg sterk.

Så for meg har visst tornen forårsaka ein verkebyll.

Gud er fullkommen, han er kjærleik. Korleis kan vi oppleve den? Ved å ta imot Kristus.

Jesus er Guds Son og er som Faderen fullkommen. Han er Guds elska Son, så ved å tru på han og ta imot han får vi oppleve at Gud elskar oss i Kristus og gjer oss til nye skapningar i han. Han kjærleik er fullkommen og den driv angsten ut.

Joh.1,2 Men alle som tok imot han, dei gav han rett til å verta Guds born, dei som trur på namnet hans.

Joh.3,16, For så elska Gud verda at han gav Son sin, den einborne, så kvar den som trur på han, ikkje skal gå fortapt, men ha evig liv. 17 Gud sende ikkje Son sin til verda for at han skulle dømma verda, men for at verda skulle bli frelst ved han.

1.Joh.4,7 De kjære, lat oss elska kvarandre! For kjærleiken er frå Gud, og den som elskar, er fødd av Gud og kjenner Gud.  8 Den som ikkje elskar, har aldri kjent Gud, for Gud er kjærleik.  9 Og Guds kjærleik vart openberra mellom oss då han sende sin einborne Son til verda så vi skulle ha liv ved han. 10 Kjærleiken er ikkje det at vi har elska Gud, men at han har elska oss og sendt Son sin til soning for syndene våre. 11 De kjære, har Gud elska oss så, då er vi òg skuldige å elska kvarandre. 12 Ingen har nokon gong sett Gud, men dersom vi elskar kvarandre, vert Gud verande i oss, og hans kjærleik har vorte fullenda i oss.
    13 At vi er i han, og han i oss, det veit vi fordi han har gjeve oss av sin Ande. 14 Og vi har sett og vitnar at Faderen har sendt Sonen til frelsar for verda. 15 Den som sannar at Jesus er Guds Son, i han vert Gud verande og han i Gud. 16 Vi har lært å kjenna den kjærleiken Gud har til oss, og vi har trutt på den. Gud er kjærleik, og den som vert verande i kjærleiken, vert verande i Gud og Gud i han.
    17 Det er målet som kjærleiken har for oss, at vi skal ha frimod på domedag; for som han er, slik er vi òg, midt i denne verda. Det finst ikkje otte i kjærleiken. 18 Den fullkomne kjærleiken driv otten ut. For otten ber straffa i seg, og i den som ottast, har ikkje kjærleiken vorte fullenda. 19 Vi elskar av di han elska oss fyrst.

I likninga om den bortkomne sonen er Jesus den heimeverande sonen, vi andre som er Guds born er eller var som den bortkomne. Men Jesus er vegen til Faderen og når vi går den vegen, blir vi heimeverande søner, som får arve saman med han.

Joh.14,6 Jesus seier: «Eg er vegen, sanninga og livet. Ingen kjem til Faderen utan gjennom meg.

Jesus sa vi skulle tru på han, elske han og halde fast på hans ord og elske kvarandre, så ville han openberre seg for oss, han og Faderen ville komme og ta bustad hos oss.

Joh.6,29 Jesus svara: «Dette er den gjerning Gud vil de skal gjera: Tru på han som Gud har sendt.»

Joh.14,15 Elskar de meg, så held de boda mine. 16 Då vil eg be Faderen, og han skal gje dykk ein annan talsmann som skal vera hjå dykk for alltid: 17 Sanningsanden. Verda kan ikkje ta imot han, for ho ser han ikkje og kjenner han ikkje. Men de kjenner han; for han bur hjå dykk og skal vera i dykk. 18 Eg vil ikkje la dykk vera att som foreldrelause born; eg kjem til dykk. 19 Om ei lita stund ser ikkje verda meg lenger. Men de ser meg, for eg lever, og de skal leva. 20 Den dagen skal de skjøna at eg er i Far min, og at de er i meg og eg i dykk.
    21 Den som har boda mine og held dei, han er det som elskar meg. Og den som elskar meg, han skal Far min elska. Eg òg skal elska han og openberra meg for han.»
    22 Judas, ikkje Iskariot, seier til han: «Herre, korleis har det seg at du vil openberra deg for oss og ikkje for verda?» 23 Jesus svara:
        Den som elskar meg, held fast på ordet mitt. Og Far min skal elska han, og vi skal koma til han og ta bustad hjå han. 24 Den som ikkje elskar meg, held ikkje fast på orda mine. Og det ordet de høyrer, er ikkje mitt, men Faderens, han som har sendt meg. 25 Dette har eg tala til dykk medan eg enno er hjå dykk. 26 Men talsmannen, Den Heilage Ande, som Faderen skal senda i mitt namn, han skal læra dykk alt og minna dykk om alt det eg har sagt dykk.

Vi er som brurmøyer som ventar på at brudgomen kjem til bryllaupet, då må vi ha lys på lampane, vi må ha olje i kanner til påfyll. Vi må vere bevisst på at Guds nåde er nok for oss, så vi har nok olje. Slik skal vi vente på at Jesus kjem og hentar si brud, då vert den store bryllaupsfesten i himmelen. (Matt.25).

Joh.Op.19,4 Dei tjuefire eldste og dei fire skapningane kasta seg ned og tilbad Gud som sit på kongsstolen, og sa: «Amen. Halleluja!»  5 Og frå kongsstolen kom det ei røyst som sa: «Lova vår Gud, alle tenarane hans, de som ottast han, små og store!»
     6 Då var det som eg høyrde eit stort kor av røyster, som eit brus frå veldige vassmengder og drønn av sterk tore. Dei ropa:
        Halleluja!
        Herren vår Gud, Den Allmektige,
        har vorte konge!
     7 Lat oss gleda og fagna oss og gje han æra!
        Tida er komen då Lammet skal halda bryllaup!
        Brura har butt seg;
     8 ho har fått ein bunad av skinande reint lin.
        – Lin er her dei rettferdige gjerningane åt dei heilage.
     9 Og han seier til meg: «Skriv: Sæle er dei som er bedne til bryllaupsmåltidet åt Lammet.» Og han la til: «Dette er Guds sanne ord.»

Jesus har sett framfor meg ei open dør og invitert meg inn. Han har lagt lengselen ned i meg og vil fylle den.

Med frimod skal eg kle meg i den krafta Jesus har gitt meg.

Jesus har mange gangar minna meg om at han har sett framfor meg ei open dør og kalla meg til å gå inn. Og det sjølv om eg har lita kraft.

Joh.Op.3,7 Skriv til engelen for forsamlinga i Filadelfia: Dette seier Den heilage og sannferdige, han som har Davids nøkkel, som opnar så ingen kan stengja, og stengjer så ingen kan opna:  ⁸ Eg veit om gjerningane dine. Sjå, eg har sett framfor deg ei opna dør, som ingen kan stengja. For du har lita kraft, og du har halde fast på mitt ord og ikkje fornekta mitt namn.  

Ein Herrens engel har ein bodskap frå Gud, så då er døra open for den også, det er noko av hensikta. Hensikta kan også vere å verte styrka av Guds kraft. Som Jesus sa til Paulus:

2KO 12,9 Men Herren sa til meg: “Min nåde er nok for deg, for mi kraft vert fullenda i vanmakt.” Difor vil eg helst rosa meg av mi vanmakt, så Kristi kraft kan bu i meg.

Vi har frimod til å gå inn i den himmelske heilagdomen og stige fram for nådens trone og i bodskapen 28.9.2008 sa Jesus eg skulle vere frimodig til å ikle meg den kraft han har gitt meg:

«Det ord eg har talt og det ord som du har omgitt deg med, og brukt og teke i din munn i mange år, det er ånd og det er liv. Det ord som eg har talt, seier Herren, det taler det det nemner. Det løyser menneske, det set plaga i fridom, det skaper fridom og sunnhet og helse og frelse, der det kjem fram og vert teke imot. Og du skal få oppleve det mitt barn, at når du på nytt går inn på mitt ord, når du går inn på ordets grunn, seier Herren, og byrjar å bevege deg i den Heilage Ande, så skal du få oppleve at krafta er den same som den var i din ungdom. Du har lenge vore forsagd, seier Herren, du har lenge vore forsagd og levd eit tilbaketrukka tilvære, i forhold til å gå i ferdiglagde gjerningar, men du skal vite at den som ventar på Herren  og set si lit til han, får ny kraft. Og du skal få oppleve å bevege deg som i fordums tid, du skal få lov å kjenne at ditt hjerte løper som ein hjort. Du skal få lov til å oppleve at du er på det indre plan i kompaniskap med meg, seier Herren. Og du skal få sjå underfulle ting, seier Herren, når du er villig å gå på den veg som eg stakar ut for deg. Menneske tenker ut sin vei, men Herren styrer dets gang. Og du skal få oppleve det at når Ordet får lov å tale gjennom deg og bevege deg, seier Herren, så skal du få sjå at det skjer under og teikn også i din midte. Eg er den eg har sagt meg å vere og eg har gjort meg avhengig av menneske, menneske som er lydig, menneske som ikkje aktar på sitt eige, men som er villig til å gå i den Heilage Ande. Du skal få lov til å kjenne at mitt ord, det er ånd og det er liv og det er lækjedom der det går fram. Ver frimodig og ikle deg den styrke som eg har gitt deg. Du er nøydd til å byrje å bevege deg sjølv, seier Herren, det ligg klart for deg. Men eg  ventar på at du skal sette deg i bevegelse og eg skal vere med deg, seier Herren. Det skal vere eg som ber deg, seier Herren, du skal sleppe å gå duknakka og bere meg, eg skal bere deg. Du skal få lov å kjenne det at eg er den eg har talt i mitt eige ord. Eg er ein skugge ved di høgre hand og mitt ord skal vere det ord som du talar. Og du skal få lov å kjenne og oppleve at det er liv og det er overflod av liv. Amen.»

Jesus har skapt lengselen i meg, han vekker den og vil fylle den.

Jesus sa han hadde lagt lengselen ned i meg og han skulle fylle den. Og det er visst ved at eg kastar meg ut i livets flod.

1.Pinsedag.19.05.91.

(Kassettband-opptak.):

«Sjå, seier Herren, eg talar for å vekke din lengsel på nytt, at dette er vegen til å søke et djupare liv, at eg får lov til å få den plassen eg ynskjer i ditt liv, og sjå, eg er den som ynskjer at du skal kaste fortøyingane, du liker deg så godt der inne ved strandbreidda, men eg vil føre deg vidare fram, du er komen til den staden der, og det punktet der du ynskjer å fare utover det i dette nådens hav, og legge deg på sym, du skal få sjå det løfter, det  ber deg, og du skal få kjenne understraumen  i frå meg, der du erfarer det lyfter, det er berande, det er ikkje du som skal klare dette, men det er eg som gjer verket i deg.

Du får oppleve og du får erfare, det er eg som har byrja, og fordi det er eg som har byrja den gode gjerning i ditt liv, så er det eg som skal fullføre.»

Ikkje kassettband-opptak, (batteria var utladda):

«Tida heretter er ikkje berre kort, men den er såre kort. Søk meg i dag, for i dag er eg å finne. I morgon er det for seint. Men eg er her for å møte deg i denne kveldsstund. Når eg har skapt lengselen, så fyller eg den. Du som ein gong var brennande i ånda, eg vil du skal gjenopplive den nådegåve som er i deg. Det var ikkje tilfeldigheit som gjorde at då skuggen av Peter fall på den sjuke (den lame), så vart han lækt. Det er ikkje du som skal gjere ditt verk, med dine prestasjonar, men det er eg som gjer mitt verk i deg. Vinden bles dit den vil. Igjen vil eg minne deg om at vinden bles dit den vil. Eg tek sterke, (ja, kongar), i mi eige. Sjå, du som sår med tårer, du skal få hauste med glede. Du skal få vende tilbake med fulle kornband. Den som eg vil gjere sterk, han vil eg først gjere svak. Sjå, eg har førebudt meg eit ringe og audmjukt folk. …., som kan svinge Andens kvasse sverd.»

Eg må ha appetitt og lengsel og så skal eg ta for meg av det som er fullbrakt (fullkome), Jesus gir meg det som arv og så skal eg glede meg, for han fyller meg med overflod.

Eg kom tilbake til Oslo i 2009 og Jesus minna meg om å søke han av heile mitt hjerte. Då kom eg til at eg måtte be for både henne Reella og henne Virtuella, i tru på at Jesus høyrde meg og ville frelse dei var det takkebøn også. Så det er ikkje slik at mitt forhold til henne Reella erstattar mitt forhold til henne Virtuella. Jesus sa eg skulle sjå til at eg bidrog med det Gud hadde gitt meg i hjertet. Og igjen sa Jesus eg skulle hoppe ut i nådens flod. Bodskapen 29.3.2015:

«Midt i mi menigheit har eg bestemt det skal vere vekking, midt i mi forsamling har eg bestemmt at der skal livet vere. Det er ikkje noko som personar har, men det er noko som mi forsamling skal eige i si midte. Der skal livet vere, der skal overfloda vere, der skal fornyinga vere. Derfor sjå til at du bidreg med det Gud har gitt i ditt hjerte, så skal eg rake glørne saman og så skal bålet byrje å flamme og elden skal byrgje å brenne og du skal få kjenne at pinsefesten sin dag, den er ikkje over, den er framleis tilgjengeleg.

Stå ikkje ved bredda og sjå på nådens flod, men kast deg uti, så skal du kjenne den skal bere deg, den skal halde deg oppe og du skal få oppleve ein fryd i ditt hjerte som du aldrig før har kjent, for det er ikkje av gjerningar du får det, men du får det som er gitt av berre nåde. Og skattkammeret mitt er ope og alle rikdommar og skattar er tilstades, skjult i meg. Men du må ha apetitt og når du har lengsel, så skal du gå inn og så skal du ta for deg av det som er fullbrakt og eg skal gi deg det som arv og då skal du fryde deg og glede deg. Fordi eg Herren skal fylle deg med overflod.

Eg skal gi deg føter som hindane, du skal bli stilt opp på høgdene og du skal få sjå det vidstrakte landet, og med dine auge skal du sjå det og med di tru skal du innta det, for landet det ligg ope for deg, fiendane er besigra, det er ikkje ein mur som skal vere for høg for deg. Men du skal få kjenne at med tru skal du innta -, bry deg ikkje om omstenda, men ver oppteken med meg, så skal eg Herren løfte deg inn i ei atmosfære og du skal verte til eit anna menneske.»

Bodskapen 24.9.1997:

«Ja, enda en gang, sier Herren, så legger jeg ned denne lengsel i ditt hjerte. Jeg, vil vekke ditt indre, jeg vil vekke det som har ligget i ditt hjerte i ditt indre gjennom lang tid. Men jeg vil vekke det på nytt igjen. Slik at du begynner å se mulighetene, på nytt. Slik at du begynner å se at jeg er mektig. Så du får se at der er en utrakkt hånd ifra min trone, også over deg. Jeg taler til dere i kveld. Ja, jeg har sett din bønn, jeg har hørt dine mange rop, men du skal fortsatt rope til meg, sier Herren. Og jeg vil på nytt svare og jeg vil bønnhøre deg.

Jeg har ikke gitt deg motløshetens ånd, men du har kjent den har ligget der, over ditt liv. Du har merka det har vært så tungt, hvordan du har mangla den kraft i ditt bønneliv, hvorpå de ting som før var din lyst og din glede har blitt et ork. Men du skal få lov til å legge det ifra deg, ja, legg det på meg.  Og jeg vil fylle deg med min Hellige Ånd, jeg vil løfte deg opp på høyden, jeg vil at du skal få skue inn i min verden. Jeg vil at du skal få lov til å ete ved mitt bord. Ja, jeg dekker et bord for dere i kveld. Ja, jeg vil at du skal  ta til deg så du igjen kjenner styrke, så du igjen kjenner gleden, så du kjenner seierstonane, de som har ligget der, de som har vært der, de som var der før, for tid tilbake, men det er så lenge siden de har vært der, du har mistet de, men du skal ta de fram i kveld, sier Herren, og jeg vil på ny gi deg tonen, jeg vil fylle deg med min ånd igjen, sier Herren, og du skal få lov til å gå med et oppløfta hode ut igjen, også fra dette samværet. Amen.»

Sitat frå første bodskapen 12.2.2011.

«Trur du ikkje eg ser deg når du er aleine, trur du ikkje eg ser deg når dine tankar bringer deg langt av stad? Trur du ikkje eg ser deg og høyrer deg når dine bønner stiger opp til meg og du er utruleg lengselsfull mot dette, å om eg kan vinne nokon for Jesus. Dette har eg lagt ned i deg og mitt namn er Jesus, mitt namn er verdens frelsar, mitt namn er vakrare enn noko anna namn og mitt namn er ei kraftkjelde, ikkje berre for deg, men alle du kjem i nærleiken av.»

Gud hjelpe meg altså. Jesus skal vinne skikkelse i oss og hans kyrkje skal gå fram mot det fullkomne og verte ei moden brud.

Jesus har planta sin ande og sin natur i meg. Ikkje streve i eiga kraft, men søke hjelp hos han. Gå fram mot det fullkomne, ved at Jesus vinn skikkelse i oss og dei kristne vert ei moden brud. Bodskapen 19.2.1997:

«Ja, sier Herren, den ånd og den natur som jeg har plantet i ditt indre, den rommer alle mine rikdommer og mine dyder. Derfor når du lener deg og støtter deg til meg, skal min duft komme over ditt liv. Når du vender deg om fra meg og kjemper i din egen kraft og du er krampaktig, så skal du hamne i tørrt land. Men når du da kommer til endes på deg selv og du igjen roper til meg, så skal du erfare at jeg alltid har vært der. Men jeg var der ikke som en hjelp av deg, men jeg kommer til deg for å være ditt alt. Ja, ofte så har du søkt meg når det har vært vanskelig, og når du har opplevd hjelpen fra meg og du har kommet deg opp igjen, så har du glemt meg. Men se, sier Herren, jeg er ikke bare nær når du har dine problemer. Men jeg er der for å være ditt alt. For å være din kraft, din fred, din kjærlighet, din glede. Ja, sier Herren, jeg gir ikke meg selv pluss noe som kalles fred og glede. Det er jeg som er din glede, det er jeg som er din fred. Jeg er alt for deg, sier Herren. Du har sett på meg som en som gir deg ting, men jeg gir deg ikke ting, sier Herren. Jeg gir deg meg selv, og mitt eget liv skal blomstre fra ditt indre.

Ja, da jeg fødte min natur i deg, ved den nye fødsel, så er det mitt prosjekt i ditt liv, å føre deg fram til tronen, til aldersmålet for min fylde. At du i alle måter må vokse opp til meg som er hodet. Se, min Ånd er ikke kommet til deg bare for å gi deg noen gode følelser, i møtene. Men det som egentlig ligger på mitt hjerte, sier Herren, det er å se min Sønn vokse fram fra ditt liv. Det er å se mitt eget vesen i din personlighet. Det er å se hvordan min Sønn vinner skikkelse i deg, slik at jeg kommer til syne i ditt liv. Du har ofte tenkt på meg som en som velsigner deg og gir deg gode gaver. Og det gjør jeg, sier Herren, men det er noe som er større enn dette. Det er å se at du blir forvandlet, at du går fra herlighet og til herlighet. Og min tanke i endetiden, sier Herren, det er et folk som forlater de første ting, ikke i den forstand at de glemmer det, men at de skrider fram mot det fullkomne. Det er å se en kristenhet som er som en moden brud, som ikke er opprevet og stykkevis, som enno ikke er på et stadium hvor man oppfører seg som barn, sier Herren. Men det er et folk som virkelig kjenner meg. Dette er mine signaler for endetidsfolket. Det er at mitt folk er et folk som ligner meg. Og det er dette verden trenger å se, dersom de skal tro på dere, sier Herren. Det er at dere blir forvandlet og lik meg i denne tid. Derfor ønsker jeg å føre dere fram til den fulle innsikt. Se, sier Herren, mitt ord er for denne tid. Den hele skrift er innblest av meg. Mitt ord er ikke når du er kommet hjem. Da skal du se meg som jeg er, du skal bli meg lik. Det er nå du trenger den hele skrift og det hele budskapet. Bringe helheten inn i ditt indre. Slik at du får vyer og drømmer og visjoner. At du begynner å tenke utfra en himmelsk vinkel, sier Herren. Derfor la dette møtet være et skritt videre, i riktig retning. Ikke tilbake, men mot tronen, mot målet.»

Eg har fortalt at eg vart opplærd til å påkalle Kristus som min frelsar og Herre og be han frelse menneske. Når eg var 9 år forstod eg at frelsa var det motsette av å verte dåra og forførd slik som ved syndefallet, så eg byrja å be han gi meg ei frelst kvinne til kjæraste og til kone. Då merka eg at Jesus var nær meg, som min beste venn, slik vart eg kjend med han, han var ein skugge ved mi høgre hand. Slik fekk eg allereie då eit sjølvstendig bønneliv. Slik er den lengselen han har lagt ned i meg og vil fylle. Han er med meg. Sjølv om eg ikkje alltid ser det, kan eg stole på det. Og det kan vel vere at eg treng fornying ved Guds Ord og Guds Ande og augesalve for å sjå det klarare.

Eg har bedt Jesus gi meg ei frelst kvinne til kone, slik er den lengselen han har lagt ned i meg og vil fylle. Det er sameinleg med å gå fram mot det fullkomne.

Når eg gjekk på gymnaset vart eg litt kjend med henne Virtuella, ho spelte gitar og lovprisa Gud og Lammet for frelsa, ho levde i eit kjærleiksforhold til Faderen, som hans barn og i eit kjærleiksforhold til Kristus som hans brud. Slik tenkte eg om henne og eg trur den Heilage Ande la sin kjærleik i mine tankar, så eg opplevde det som openberring. Eg merka at Guds kjærleik var mellom meg og henne, så eg vedkjende for Gud at den var rett, same enten ho ville seie ja eller nei til mitt frieri. Med den vedkjenninga opna eg meg endå meir for den og fekk ei ny fylde av den Heilage Ande.

Rom.5,1 Sidan vi no har vorte rettferdige ved tru, har vi fred med Gud ved vår Herre Jesus Kristus.  2 Gjennom han har vi òg ved trua fått tilgjenge til den nåden vi står i, og vi prisar oss lukkelege fordi vi eig von om Guds herlegdom.  3 Ja, ikkje berre det, vi prisar oss òg lukkelege over trengslene våre. For vi veit at trengsla gjer oss uthaldande,  4 og den som held ut, får eit prøvt sinn, og den som er prøvd, får von.  5 Og vona gjer ikkje til skammar, for Guds kjærleik er utrend i hjarto våre ved Den Heilage Ande som han har gjeve oss.  6 Medan vi endå var hjelpelause, døydde Kristus til fastsett tid for ugudelege.  7 Snautt nok vil nokon gå i døden for ein rettvis mann – endå det kan vel henda at einkvan vågar livet for ein som er god.  8 Men Gud syner sin kjærleik til oss med di Kristus døydde for oss medan vi endå var syndarar.  9 Når vi no har vorte rettferdige ved Kristi blod, kor mykje meir skal vi ikkje då ved han verta frelste frå vreiden! 10 Medan vi endå var fiendar, vart vi forsona med Gud då Son hans døydde. Når vi no er forsona, kor mykje meir skal vi ikkje då verta frelste ved hans liv. 11 Ja, ikkje berre det, men vi prisar oss lukkelege i Gud, ved vår Herre Jesus Kristus, han som har gjeve oss forsoninga.

Eg opplevde det som at ho var i Faderens hand og han la henne i mitt hjerte, det vart som eg såg ned på henne, eg meiner eg fekk sjå henne meir frå Guds synsstad. No talar eg om henne som født av vatne og Ande og det som er født av Anden er ånd. Gud openberra henne for meg som det vidunderlege barnet han fødde henne til, som han elska og hadde omsorg for. Det gjorde meg så godt og eg vart så glad i henne, mest som om ho skulle vere mi eiga sjel. Eg meinar det var den Heilage Ande som la sin kjærleik inn i mine tankar.

Jesus gjorde henne fullkommen med sitt offer, ho var eit Guds barn, fødd av vatn og Ande. Den Heilage Ande openberra det for meg. Gud elska meg og han elska henne og det gleda meg og eg gjorde rett i å ta imot og takke Gud og Lammet for det.

Hausten 1985, medan eg studerte realfag i Oslo, sa Jesus til meg: «Den lovsongen eg la ned i deg, den er din og skal vere din i all æve, i djupet av deg, der er den. Og den pakta du inngjekk med meg, den står ved lag og skal stå fast i all æve.» Jesus la den ned i meg ved fylden av den Heilage Ande.

Når eg gjekk på gymnaset, yngste å omfavne henne Virtuella og gi henne ein klem og då tenkte eg som so at eg ville ta imot henne som eit Guds barn og soleis ta imot Jesus også. Der var velsigning i det altså.

MTT 18,1 – MTT 18,5 {KVEN ER DEN STØRSTE?}  I same stunda kom læresveinane til Jesus og spurde: “Kven er den største i himmelriket?” 2 Då kalla han til seg eit lite barn, sette det midt imellom dei 3 og sa: “Sanneleg, det seier eg dykk: Utan at de vender om og vert som born, kjem de ikkje inn i himmelriket. 4 Den som gjer seg sjølv liten som dette barnet, han er den største i himmelriket.   5 {FORFØRINGAR OG FREISTINGAR}  Den som tek imot eit slikt lite barn i mitt namn, tek imot meg.

Når eg møtte henne igjen i Bergen, opplevde eg det slik i Andens verden, sjølv om ho ikkje var hos meg fysisk. Eg trur det var den Heilage Ande som bad for oss og som la sin kjærleik i mine tankar. Då måtte eg sjå på Jesus og takke han for frelsa, for at både eg og ho var fødde av Anden og det som er født av Anden er ånd. I den Anden Jesus har gitt oss, skal vi saman med han sigre over verda. Eg meiner at ho framleis skal leve i dette kjærleiksforholdet til Faderen og Sonen. Dette var Guds verk og han som byrja den gode gjerning i oss skal også fullføra den. Då betyr det vel at eg meiner ho skal halde fram med å leve i dette kjærleiksforholdet til meg også. Ja, for Jesus ville gjere meg til ein kanal for si velsigning og eg er viss på at han framleis vil gjere meg til ein kanal for si velsigning til henne, på denne måten altså. Guds kjærleik var mellom oss, det var Guds verk og då skal vi ikkje ha dårleg samvit for det. Dåpen er då eit godt samvits pakt med Gud, på grunnlag av Jesu oppstode frå dei døde. Slik er det han frelser oss. Hans kjærleik er mellom oss og det skal vi ikkje ha dårleg samvit for. Så eg meiner eg gjer rett i å halde fram med å tenke slik om henne og ventar meg at den Heilage Ande legg sin kjærleik i mine tankar. Det verkar framleis frigjerande og det frigjer mine tankar.

Når eg vart så glad i henne Virtuella, er det vel ganske klart at eg yngste å få henne til kjæraste og kone? Ja, så derfor ville eg møte henne igjen og snakke med henne og fortelje henne kor glad eg var i henne og soleis fri til henne. Jesus var med oss og eg yngste at både eg og ho skulle snakk med han om det. Guds kjærleik var mellom oss og derfor skulle vi glede oss, eg meinte og meiner framleis at både eg og ho skulle glede oss over det, same enten ho ville seie ja eller nei til mitt frieri. Vårt vennskap skulle uansett verte betre, sterkare og meir personleg. Dersom eg hadde fått moglegheit til det og vore frimodig nok til å nytte meg av det, så trur eg faktisk ho hadde kome til å seie ja til mitt frieri, for den Heilage Ande hadde ført henne fram til Sanninga som set henne fri, Kristus.

Eg måtte vende meg til Kristus og sjå på han og det skal eg halde fram med. Å få ta imot henne som eit Guds barn, omfamne henne og gi henne ein klem er ein lengsel som Gud har lagt ned i meg og som eg trur han vil fylle den. Det er å velsigne henne og der er velsigning for både meg og henne i det. Det stemmer med at eg tek imot Jesus, ser på han og kjennest ved han som min beste ven, vår frelsar og Herre, så det stemmer med at vi skal la Anden råde i vår døyelege lekam. Det trur eg ho også må innrømme, det stemmer med at ho lovpriste Jesu som sin frelsar og Herre og det vonar eg ho vil gjere igjen og halde fram med. Det er då han vi skal forkynne, nettopp ved at vi lovpriser han som vår frelsar og Herre.

Slik var lengselen Jesus la ned i meg og som han ville fylle ved fylden av den Heilage Ande. Det fekk eg oppleve noko av. Livet var planta i meg ved Guds Ord og det skulle vekse, slik skulle eg vekse opp til han som er hovudet for lekamen. Gud openberra si frelse for oss i Kristus og løfta oss opp med sin Ande og si kraft. Jesus er fullkommen og han gjorde henne fullkommen med sitt offer.

Eg skal sjå på han og takke han for det.

Sjå på Jesus, han som er trua sin opphavsmann og fullendar.

Gud openberra si frelse for oss i Kristus, vi fekk oppleve det, vi fekk oppleve frelseskrafta. Jesus er fullkommen og han gjorde henne fullkommen med sitt offer. Det vil eg takke og lovprise han for. Jesus gir meg augesalve, så openberring vert klarare, han minner meg om den og eg har von om at han vil fornye den.  Det er han som gjer sitt verk i meg, lever i meg og vinn skikkelse i meg, han og Faderen tek bustad i meg. Ved at eg takkar han for det og framleis vender meg til han og tek imot i tru, av berre nåde, trur eg at eg får oppleve at krafta er den same som då eg var ung, med frimod skal eg ikle meg den krafta han har gitt meg.

Heb.12,1 Når vi har så stor ei sky av vitne ikring oss, så lat oss leggja av alt som tyngjer, og synda som har så lett for å hanga ved oss, og med tolmod fullføra det laupet som er lagt framfor oss,  ² med augo feste på han som er trua sin opphavsmann og fullendar, Jesus. For å få den gleda som venta, tolte han krossen utan å bry seg om vanæra, og no har han sett seg på høgre sida av Guds kongsstol.  ³ Ja, tenk på han som heldt ut ein slik motstand frå syndarar, så de ikkje skal trøytna og verta motlause.

FIL 1,3 – FIL 1,11 {TAKK OG BØN FOR KYRKJELYDEN}  Eg takkar alltid min Gud når eg tenkjer på dykk. 4 Og kvar gong eg bed for dykk alle, gjer eg det med glede. 5 For frå fyrste dagen og til no har de vore med i arbeidet for evangeliet. 6 Og eg er viss på at han som tok til med ei god gjerning i dykk, skal fullføra henne – heilt til Jesu Kristi dag. 7 Det er berre rett at eg tenkjer så om dykk alle. For eg ber dykk i hjarta, og de har alle del med meg i nåden, både når eg er i fengsel, og når eg forsvarar og stadfester evangeliet. 8 Ja, Gud er mitt vitne på at eg lengtar etter dykk alle med Kristi Jesu hjartelag. 9   Og dette bed eg om, at kjærleiken dykkar må verta rikare og rikare på dømekraft og skjøn, 10 så de i dei ymse spørsmål kan døma om kva som er rett. Då kan de stå reine og lytelause på Kristi dag, 11 fylte av rettferds frukt som veks fram ved Jesus Kristus, Gud til lov og ære. 

Bodskapen 28.9.2008:

«Det ord eg har talt og det ord som du har omgitt deg med, og brukt og teke i din munn i mange år, det er ånd og det er liv. Det ord som eg har talt, seier Herren, det taler det det nemner. Det løyser menneske, det set plaga i fridom, det skaper fridom og sunnhet og helse og frelse, der det kjem fram og vert teke imot. Og du skal få oppleve det mitt barn, at når du på nytt går inn på mitt ord, når du går inn på ordets grunn, seier Herren, og byrjar å bevege deg i den Heilage Ande, så skal du få oppleve at krafta er den same som den var i din ungdom. Du har lenge vore forsagd, seier Herren, du har lenge vore forsagd og levd eit tilbaketrukka tilvære, i forhold til å gå i ferdiglagde gjerningar, men du skal vite at den som ventar på Herren  og set si lit til han, får ny kraft. Og du skal få oppleve å bevege deg som i fordums tid, du skal få lov å kjenne at ditt hjerte løper som ein hjort. Du skal få lov til å oppleve at du er på det indre plan i kompaniskap med meg, seier Herren. Og du skal få sjå underfulle ting, seier Herren, når du er villig å gå på den veg som eg stakar ut for deg. Menneske tenker ut sin vei, men Herren styrer dets gang. Og du skal få oppleve det at når Ordet får lov å tale gjennom deg og bevege deg, seier Herren, så skal du få sjå at det skjer under og teikn også i din midte. Eg er den eg har sagt meg å vere og eg har gjort meg avhengig av menneske, menneske som er lydig, menneske som ikkje aktar på sitt eige, men som er villig til å gå i den Heilage Ande. Du skal få lov til å kjenne at mitt ord, det er ånd og det er liv og det er lækjedom der det går fram. Ver frimodig og ikle deg den styrke som eg har gitt deg. Du er nøydd til å byrje å bevege deg sjølv, seier Herren, det ligg klart for deg. Men eg  ventar på at du skal sette deg i bevegelse og eg skal vere med deg, seier Herren. Det skal vere eg som ber deg, seier Herren, du skal sleppe å gå duknakka og bere meg, eg skal bere deg. Du skal få lov å kjenne det at eg er den eg har talt i mitt eige ord. Eg er ein skugge ved di høgre hand og mitt ord skal vere det ord som du talar. Og du skal få lov å kjenne og oppleve at det er liv og det er overflod av liv. Amen.»

Jesaja.52,1 Vakna, vakna og kled deg i kraft, Sion!
          Kled deg i finklede, Jerusalem, heilage by!
          For aldri meir skal ein uomskoren eller urein
          koma inn i deg.
          

Luk.24,49 Eg sender over dykk det som Far min har lova. Men de skal halda dykk i byen til de vert budde med kraft frå det høge.»

Lengsel etter det levande vatnet og den åndelege melka.

Gud har lagt lengselen ned i meg. Den kan forståast som lengselen etter det levande vatnet og den åndelege melka.

Salme 42,1 Til korleiaren. Ein læresalme.
        Av Korah-songarane.
     ² Liksom hjorten stundar
        etter rennande bekker,
        såleis stundar mi sjel
        etter deg, min Gud.
     ³ Mi sjel tyrstar etter Gud,
        etter den levande Gud.
        Når skal eg få koma
        og stiga fram for hans åsyn?
     

….

    ¹² Kvifor er du full av uro, mi sjel,
        kvifor stormar det i meg?
        Vent på Gud! For endå ein gong
        skal eg takka han, min frelsar og min Gud.

Jesajas.44,1 Skulle eg opna morslivet
          utan å setja fødselen i gang? seier Herren.
          Eller setja fødselen i gang
          og så stansa han? seier din Gud.
          
    10 Gled dykk over Jerusalem,
          og fryd dykk over henne,
          alle de som elskar henne!
          Ta del i hennar glede,
          alle de som sørgjer over henne!
          
    11 Så skal de suga og bli mette
          ved hennar trøystande bryst,
          de skal drikka og nyta
          hennar herlege brystvorter.
          
    12 For så seier Herren:
          Sjå, no leier eg fred til henne som ei elv,
          folkeslags rikdom som ein fløymande bekk.
          De skal suga,
          berast på armen
          og voggast på fanget.
          
    13 Som ei mor trøystar barnet sitt,
          slik vil eg trøysta dykk.
          I Jerusalem skal de få trøyst.

1.Pet.2,1 Legg difor av all vondskap, svik og hyklarskap, misunning og baktale,  2 og lengta som nyfødde born etter den ekte, åndelege mjølk, så de kan veksa ved henne til frelsa er nådd.  3 De har då smaka at Herren er god.
     4 Kom til han, den levande steinen, som vart vraka av menneske, men er utvald og dyr for Gud.  5 Ver de òg levande steinar som vert oppbygde til eit åndeleg tempel! Ver eit heilagt presteskap og ber fram åndelege offer, som er til hugnad for Gud ved Jesus Kristus.  6 For det heiter i Skrifta:
        Sjå, eg legg på Sion ein hjørnestein,
        som er utvald og dyrverdig;
        den som trur på han,
        skal ikkje verta til skammar.
     7 Så vert han til ære for dykk som trur. Men for dei som ikkje trur, har den steinen bygningsmennene vraka, vorte hjørnestein,  8 ja, ein støytestein og eit berg til fall. Fordi dei ikkje trur Ordet, snåvar dei – det var dei òg etla til.
     9 Men de er ei utvald ætt, eit kongeleg presteskap, eit heilagt folk, eit folk som høyrer Gud til, så de skal forkynna hans storverk, han som kalla dykk ut or mørker til sitt underfulle ljos. 10 Før var de ikkje eit folk, men no er de Guds folk. Før hadde de ikkje fått miskunn, men no har de funne miskunn.

Jesus gir oss kvile med openberring og åndeleg innsikt.

Sidan eg var ung har eg påkalla Jesus som min frelsar og Herre og bedt han frelse menneska og gi meg ei frelst kvinne til kjæraste og kone. Det er ein lengsel han har lagt ned i meg og som han vil fylle. Derfor bad eg om å få komme inn i eit slikt kristent fellesskap igjen, som eg var i, når eg gjekk på gymnaset og å få møte igjen henne Virtuella. Det var også å gå framover mot det fullkomne. Det innsåg eg fordi Jesus gav meg augesalve og det gjer han framleis.

Bodskapen 23.10.2022:

«Det vil komme tider og det vil komme fristelser, hvor du prøver å bedømme åndelige ting med kjøtelige øyne. Men jeg har gitt deg øyensalve, så du kan se og bedømme det åndelige med mine øyne, så du kan se og avgjøre ting i den åndelige verden, slik den Hellige Ånd vil at du skal bedømme og se ting. Se deg ikke engstelig om, la deg ikke gripe av angst og frykt, la deg ikke gripe av andre mennesker, som skal fortelle deg hvordan du skal analysere. Gå til mitt ord, be om å få øyensalve og jeg skal gi deg det og du skal se og jeg skal openbare min herlighet og mine løsninger og min standard for deg, sier Herren.»

Tradisjonen tru er der moralfilosofar som vil fortelje meg korleis eg skal analysere og prøver å fortelje meg at eg skal bedømme dette som er åndeleg, med kjøtelege auge. Men det blir då heilt feile! Jesus har gitt meg augesalve, så eg kan sjå og bedømme det med hans auge. Og eg kan be han om meir augesalve, så eg kan innsjå det klarare. Ho Virtuella var fødd av vatn og Ande og det som er født av Anden er ånd. Gud er ånd og er suveren over den fysiske og biologiske naturen han har skapt. Slik er det også med den Anden han har gitt oss. Då må vi sjå på Jesus og takke han for det, så vi får den rette innsikta.

Matt.11,25 På den tid tok Jesus til orde og sa: «Eg lovar deg, Far, Herre over himmel og jord, fordi du har løynt dette for vise og forstandige, men openberra det for umyndige små. 26 Ja, Far, for dette var din gode vilje. 27 Alt har Far min overgjeve til meg. Ingen kjenner Sonen, utan Faderen, og ingen kjenner Faderen, utan Sonen og den som Sonen vil openberra det for.
    28 Kom til meg, alle de som slit og har tungt å bera; eg vil gje dykk kvile! 29 Ta mitt åk på dykk og lær av meg, for eg er mild og mjuk i hjartet; så skal de finna kvile for dykkar sjel. 30 For mitt åk er godt, og mi bør er lett.»

Gud openberrar sitt verk for oss, då er det viktig for oss å innsjå det, oppdage det, tru på det, så vi kviler på grunnlag av det som han gjer. Han openberrar si frelse for oss i Kristus, på det grunnlaget får vi kvile.

Joh.Op.3,14, Difor rår eg deg til å kjøpa av meg gull som er lutra i eld, så du kan verta rik, og kvite klede som du kan kle deg med og løyna di nakne skam, og salve til å ha på augo dine, så du kan sjå.

2.Kor.3,17 Herren er Anden, og der Herrens Ande er, der er fridom. ¹⁸ Men vi som med usveipt åsyn ser Herrens herlegdom som i ein spegel, vi vert alle omlaga til det same biletet, frå herlegdom til herlegdom. Dette skjer ved Herrens Ande.

Ho Virtuella lovprisa Gud og Lammet for frelsa og eg sa meg samd og vart med i lovsongen og fekk oppleve Guds kraft saman med henne og det skal eg takke han for. Ho var fødd av Anden og var ein lovsong som Gud la ned i meg, ved fylden av den Heilage Ande, for meg var det å takke Jesus for at han frelste henne og elska henne som si brud og at Faderen elska henne som sitt barn. Så eg fekk oppleve frelseskrafta saman med henne i mitt indre menneske. Det var Guds verk og han som byrja den gode gjerning i oss, han skal også fullføra den.

Guds fullkomne plan, Guds kvile; utgangspunktet for all teneste.

Komme inn i Guds fullkomne plan og få oppleve sigers-krafta. Blomstre og bere fullmoden Andens frukt.

Kva er hensikta med dette? Først og fremst at Ordet ved trua smeltar saman med oss i våre hjarte, slik får vi komme inn til Guds kvile. Den kvila er utgangspunktet for alle teneste.

M40, onsdag 8.12.99.

Forstandar Kjell Arve Tolås talte over Salme.23.

Tyding av tungetale ved Kjell Arve Tolås:

Eg har talt til deg, sier Herren, fordi eg er glad i deg. For du er dyrebar i mine øyne. Fordi du er akta høyt og eg elsker deg. Derfor har eg gitt mitt ord, for eg ønsker at du skal leva nær meg. Eg ønsker ikkje ein gang at den nest beste planen skal bli nådd med livet ditt. Men eg har en fullkommen hensikt og eg har ein fullkommen plan. Og eg ønsker at nettopp du skal få lov til å vandra i den planen. Få oppleve at eg leder deg, eg tar hånd om deg. Og husk på, mitt elskede barn, når du følger meg, så går eg foran deg. Eg bruker ikkje slepp-kjeppen for å piska deg framover, slik at du skal tene meg i angst og i beven. Men eg ønsker også at du skal få lov til å oppleva at eg møter deg slik at du kan ha ærefrykt for meg. Og slik at du kan bøya ditt ord- eller din- ditt liv under mitt eget ord. Så fordi du vet at det er gitt deg fordi eg har ein plan, eg har ein lengsel, eg har ein hensikt og eit formål, og det er barnets sanne vel, aleina. Gi akt på mitt ord, la det få vera rettesnor for livet ditt. Og det er veien til velsignelse, det er veien til frigjørelse. Det er veien for eit liv i trivsel og eit liv i etterfølgelse og tjeneste. Og eg ønsker ikkje at fiendens planer skal bli nådd i livet ditt. Eg ønsker å velsigna deg for at du skal vera til velsignelse.

Derfor skal du heller ikkje trekka deg undan formaningane i mitt ord. Du skal få lov til å gi akt på de, for de er gitt for å hjelpa deg, de er gitt for å løfta deg. Og flytt ikkje heller mitt Ords grense-skille. Eg har satt de der for at eg ønsker de skal stå der. Og når du respekterer mitt ord, bøyer deg i ydmykhet under mitt eget ord, i staden for å begynna å diskutera det og bøya det og lena deg imot det, for å få skyva det ut, så la grense-skillene stå der eg har satt de. Så skal du få oppleva at -, at du ikkje taper på det, men du vinner på det. Søk først mitt rike og min rettferdighet, så skal du få oppleve at om du kan synest du taper på det, så skal du alikevel oppleva at e -, eg vil gi deg alt det du trenger til. Eg har omsorg for deg. Når enn du følger meg, på mitt Ords vei, så er det eg som den gode hyrde som tar ansvar for deg. Når du går dine egne veier, så må du ofta ta ansvar for dine egne valg. Men når du lar meg få leda deg, så skal du vite at eg har full oversikt. Eg er der, eg tar ansvar for deg, eg hjelper deg. Eg gir deg kraft til å stå. Og eg har også seierskraft for deg, mitt elskede barn. Og du skal også sleppa å -, å sjå tilbake på e-, episoder og ting som har skjedd i ditt liv, der du kom utav sporet og utav veien. Eg vil igjen ta meg av deg. Min hånd, den er rakt ut. Eg har løfta deg inn igjen. No skal du få glemma det som er bak, så skal du få tøya deg ut etter det som er fram-forbi, og så skal eg gi deg ein lengsel etter å fylla deg med mitt ord. Og ikkje berre lesa det og fylla deg med det, men også la det få bli fyrlyset på veien din. La det få lysa deg framover, la det få væra det som avgjør dine valg, når du står ved eit veiskille. Kva seie Herrens ord. Og eg vil gi deg råd ved mitt øye. Og eg vil leda deg framover. Og eg har underfulle planar med deg. Eg vil ha deg i den beste planen for livet ditt. Eg hadde også ein plan med mitt folk Israel fordum, at de skulle få dra inn i landet, men de valgte en annen vei. Eg tok meg også hånd om de gjennom ørkenen, de manglet intet, deres klær ble ikke utslitt, deres føtter ble ikke hovne. Men allikavel, så var det ikkje min fullkomne plan. Og alt dette er skrevet dere til lærdom, for at eg ønsker at dere skal få følga og koma i den beste planen, med min fullkomne plan i min fullkomne vilje. For det er der du trivest, det er der du får lov til å bruka den utrustning eg har gitt deg. Og det er der du skal også oppleva å blomstra, ikkje berre blomstra, men bæra moden åndens frukt, sier Herren. Eg har gitt ditt ord (meininga må sikkert vere “mitt ord”), fordi eg er glad i deg. For eg vil fylla deg og møta deg og velsigna deg og bruka deg. Amen. Amen i Jesu navn.

Han sa

«Og slik at du kan bøya ditt ord- eller din- ditt liv under mitt eget ord. Så fordi du vet at det er gitt deg fordi eg har ein plan, eg har ein lengsel, eg har ein hensikt og eit formål, og det er barnets sanne vel, aleina.»

Då tenkte eg på henne Virtuella, at han elska henne og hadde omsorg for henne som sitt barn og det fekk eg oppleve i mitt hjerte. Ja vel, så det var også hensikta med at eg fekk oppleve hans kraft i hjertet, i mitt indre menneske. Sjølvsagt var det også for at eg skulle få oppleve hans kjærleik og omsorg.

Barnekår med arverett, Gud tek barnet sitt på fanget, det er den kvileplass som er utgangspunkt for all teneste.

Betel Volda, søndag 12.11.06. Kl 18.

Det var farsdag og det var fødselsdagen min, eg vart 49 år Det var tale ved Kjell-Arve Tolås. Før talen var der ei gammal dame som kom med tungetale og Tolås tyda det:

Eg vet akkurat (korleis du har det) ……, so ønskar eg fyrst og fremst å løfta deg opp på fanget mitt. Eg spør ikkje fyrst og fremst etter kva du kan gjera for meg, eg krev ikkje at du skal tjena meg, eg ønskar berre og lengtar etter at du skal få lena hodet ditt inntil mitt hjerte, og vera der på mitt fang, vera der i min nærhet, det er dette som er den hvileplass som er utgangspunktet for all tjeneste, det er dette som er den hvileplass der du kan få henta ny styrke, her finst det legedom for din sårede sjel, her kan du få kjenna det løftet som eg vil gi deg ved min hånd, eg løfta deg – løfta deg i ditt indre og eg løfta deg opp tilbake til et liv av verdighet, for du er dyrebar i mine øyne. Eg tok deg ikkje på avbetaling, eg betalte heile prisen og det kosta mitt eget blod, derfor skal du også få kjenne at du skal få senka dine skuldre, du kan få slappe av, vera mitt barn, eg som har sagt gjennom mitt ord, se hvor stor kjærlighet Faderen har vist oss, at vi skal kalles Guds barn, og det er vi. Du er barnet mitt, og som barnet mitt vil eg dra omsorg for deg. La meg dra omsorg for mine barn og mine henders verk, sier Herren.

Og fordi du er barn, så har du også del i arverett, ikkje berre har eg gitt deg barnerett, men eg har også gitt deg arverett. Du er arving til mine løfter, du er arving til det himmelske hjem. Men du skal vite at også de herlige løftene som gjelder det – den herlighet som ligger fram forbi, når du en gang skal få se meg som eg er og bli meg lik, de løftene skal nøye bli oppfylt. Men eg har ikkje berre gitt deg løfter for det som kommer, eg har også gitt deg løfter for din vandring imot dette herlige hjem. Og eg har gitt deg løfter som du også er arving til, løfter som gjelder, midt inni den situasjon som kan møta deg i hverdagen. Når du kjenner trykket, når du kjenner at motløsheten og bekymringen vil overvelda deg, då ønsker eg, sier Herren, at du skal opna testamentet ditt, og så skal du få lesa, både det gamle og det nye, det skal du få lesa det som arving. Det skal du få lesa det og ta det til deg, det er gyldig, sier Herren, for eg som er testamentator, eg gikk i døden, testamentet er gyldig, les det som arvingen og la det få løfta deg, og la det du leser få vera min sterke hånd som løfter deg opp og gir deg nytt mot. Eg som har gitt løftene som ligg fram forbi, eg har også gitt løftene som gjeld i dag. Og du skal få merka at slik skal du bli boren, slik skal du bli løfta fram. Og du skal få kasta på meg det som tynger deg. Eg vil ingenlunde sleppa deg, eg vil ingenlunde forlata deg. Eg er trofast heile vegen, heile dagen, og alle dagar, bli i min nærhet. Halleluja.

Tolås heldt tale over temaet ”Guds arm er utstrakt”, henta frå Mosebøkene.

I avslutninga av møte kom der tungetale ved ein ung mann og Tollås tyda det:

….eg som sitter på tronen, sier Herren, eg har oversikten, når du er midt inni prøvelsen, så ser du berre det som vil stenga veien, og du synest veien er ufarbar, den er uframkommelig. Men du skal vite at eg som siter på tronen, eg har den fulle oversikten. Og derfor skal du få vera trygg, du skal få overlata saken din i mine hender. Og du skal få oppleva underveis, akkurat når du trenger det og på den måten du behøver det og har behov for det, så skal du få kjenna igjen og igjen at en hånd er nettopp utrakt ifrå denne trone.

Dette er ikkje fordømmelsens trone, det er ikkje den store hvite dommens trone, men eg site på nådens trone, sier Herren, og eg har opna adgangen inn til denne tronen ved mitt eget blod, så du skal få tre fram med frimodighet, og du skal få oppleva at når du trer inn så kommer eg deg i møte med miskunn og nåde i hjelp i rette tid. Eg kan komma på min egen måte, ved at min hånd openbares, men som oftest kommer eg i samarbeid med nokon av mine, som har tatt sin tilflukt til meg, eg minna de om forbønn, eg minna de om et besøk, eg minna de om et oppmuntrande ord, eg minna de å komma også deg i møte på den måten at du får oppleva håndspåleggelse, du får oppleva varme og du får oppleva forståelse og imøtekommenhet. Det er eg som kommer deg i møte også på den måten, gjennom mine. Og du skal også få vera eit redskap for meg, som eg vil virka gjennom, slik at også gjennom dine svake hender flyter min kraft, til hjelp og utfrielse. Ikkje lat dine hender synka ned i motløshet og oppgitthet. Du er lem på mitt legeme, og eg vil bruka deg, eg vil bruka deg som kanal for mi velsignelse og du skal få vera berar av min herlighet. Og så skal du få oppleva at eg som er på tronen, eg har det fulle overblikk, og du skal få vere trygg, trygg i mine allmakts hender. Ver derfor frimodig. Amen. Amen. I Jesu namn.

Med truskap mot Kristus skal du vere trufast mot kona. Han har betalt prisen for oss med sitt eige blod, så vi skal tilhøyre han og leve for han. Det gir meining med livet.

Når eg gjekk på gymnaset, hadde eg ei hypotese eller teori om at 1.Mos.2 handla om eit heilt folk, sjølv om det var tale om berre ein mann og ei kvinne, så det fortel framleis noko viktig om vårt personlege Guds-forhold. Det har eg vorte viss på, eg her ei dobbeltolking, der det både handlar om den fysiske røyndomen vi er i og om hjertets jord. Jesus gav henne Virtuella ånd og liv, så ho vart ei levande sjel og eit Guds barn, fødd av Anden og det som er født av Anden er ånd. Det fekk eg oppleve på mitt hjertes jord. Dette kan ikkje forklarast utifrå det ytre miljøet, ved å sjå på det og vår ytre skapnad. Men Jesus er med oss, han gav oss ånd og liv frå himmelen, vi må sjå på han og ære og takke han for det.

Så det ser ut til at den rette bibeltolkinga er at Gud var i ferd med å gi meg henne til kjæraste og kone, som svar på mi bøn om ei frelst kvinne til kjæraste og kone.

Malaki.2,13 Og dette er det andre de gjer:
        De dekkjer Herrens altar
        med tårer, gråt og sukkar.
        Men han vil ikkje lenger sjå på gåva
        eller ta imot dykkar offer med glede.
    14 Og de spør: «Kvifor?»
        Fordi Herren er vitne i saka
        mellom deg og din ungdoms kone.
        Du har vore utru mot henne,
        endå ho er ektemaken din
        som du er bunden til med pakt.
    15 Er det ikkje éin som har skapt henne
        både med lekam og ånd?
        Og kva vil så den eine ha?
        Born som høyrer Gud til.
        Så akta dykk vel i sjel og hug!
        Ver ikkje utru mot din ungdoms kone!
    16 Eg vil ikkje vita av skilsmål,
        seier Herren, Israels Gud,
        og at nokon sveiper sin klednad med valdsferd,
        seier Herren, Allhærs Gud.
        Så akta dykk vel i sjel og hug
        at de ikkje er trulause.

Men eg var ikkje komen så langt at eg fekk snakke med henne, med tanke på å fri til henne. Men eg snakka med han Jesus og bad til han for henne og måtte vere trufast mot han. Eg syntest det var rart at der skulle vere så streke interesser av å forføre kvinna, slik som ved syndefallet. Men det var nok fordi der var sterke politiske og økonomiske interesser av å selje menneska som trælar. Israelsfolket vart selde som trælar.

Joel.3,6 For sjå, i dei dagane og på den tida,
          når eg vender lagnaden for Juda og Jerusalem,
          
     7 då vil eg samla alle folkeslag
          og føra dei ned i Josjafat-dalen.
          Der vil eg halda rettargang med dei
          om Israel, mitt folk og min eigedom,
          som dei spreidde mellom folka.
          Dei delte landet mitt
          
     8 og kasta lodd om folket mitt,
          dei gav ein gut for ei hore
          og selde ei jente for vin,
          og den drakk dei opp.

Vi også får merke interessa av å selje oss som trælar, med kravet om at vi skal prøve å arbeide vidare på det verket som Gud byrja på, ved å kjempe i eiga kraft. Men Jesus betalte prisen for oss med sitt eige blod, for å kjøpe oss fri frå trældomen, hans frelseverk er fullført og fullkome, menneske kan ikkje legge til noko eller ta noko ifrå. Han som byrja den gode gjerning i oss, skal også fullføra den.

Jesus tala også imot skilsmisse. Det høyrest ut som han gir meg både henne Virtuella og henne Reella til koner, til samanlikning med at Jakob fekk to koner. Men eg skal ikkje trælke for dei som han, eg får det som er meg gitt av berre nåde. Vi fekk den Heilage Ande ved trua på Jesus av berre nåde, gratis, utan krav om gjerningar.

Mi bøn for henne Virtuella var først og fremst ei takkebøn, eg vedkjende for Gud at hans kjærleik var mellom oss og den var rett, same enten ho ville seie ja eller nei til mitt frieri. Med den vedkjenninga opna eg meg endå meir for den kjærleiken og fekk ei ny fylde av den Heilage Ande. Slik fekk eg oppleve Jesu salving og kraft i mitt liv og det får eg framleis. Det var rett, same enten ho ville seie ja eller nei til mitt frieri og det er det framleis.

Guds kjærleik til oss i Kristus Jesus er eit frieri, når vi seier ja til hans frieri, tek vi imot hans kjærleik og så svarar vi på hans kjærleik med kjærleik. Slik er Jesu kyrkje hans brud. Sidan eg har bedt Jesus gi meg ei frelst kvinne til kone, må først og fremst det frieriet gå i orden,  han frir til henne og ho svarar ja på hans frieri. Eg skal vite å vinne meg mi eiga kone i helging, så eg skal sjå på han og la han fri til henne og vone at ho svarar ja på hans frieri. Slik let eg han fri til henne for meg.

Betyr ikkje det at eg skal fri til henne som andreprioritet? Når eg snakkar med han om henne og ho også snakkar med han, så skulle det vel ikkje vere noko i vegen for at eg fekk snakke med henne og fri til henne? Skulle det liksom vere unødvendig? Eg har frimod til å stige fram for nådens trone og eg har frimod til å gå ut og vitne om mi tru på Jesus. Skulle eg då ikkje ha frimod til å vitne for henne om mi tru på han? Dersom eg då får motstand, så viser det seg at slik får eg motstand når eg skal gå ut og vitne om han.

Men Jesus har sagt eg skal vere frimodig og ikle meg den krafta han har gitt meg, vekke den nådegåva han har gitt meg og bruke den. Eg trudde og meinte at han gav meg henne til kone, som ei nådegåve, til å tene han med. Han gir meg ei herleg og vidunderleg kvile, ved at han frelser både henne Virtuella og henne Reella, det trur eg og vonar eg. Den kvila han gir meg er  utgangspunkt for mi teneste. Gud gjer sitt verk i meg og gjennom meg, ved sin Ande, si kraft og si salving, så eg slepp å kjempe i eiga kraft. Slik er den kvila han leier meg inni.

Bodskapen 3.11.2019:

”Du føler at det har vore stilt lenge, du har ikkje merka nokon bevegelse i den Heilage Ande. Du føler at det har vore trott, men du lengtar ut av den situasjon som du er i. Då skal du vite det, mitt barn, at mitt tilbod står klart, kom til meg alle de som strevar og ber tunge byrder og eg skal gi dykk kvile. Eg har venta på deg, eg har venta på ditt svar og i dag så spør eg igjen, er du villig å gå vidare på vegen med meg. Du skal verte fyllt av meg, du skal få kjenne krafta ifrå himmelen på nytt i ditt liv. Det har gått på stumpane laust, no ei tid. Men du får også tilbodet no, mitt barn. Kom til meg. Eg ventar på deg.”

B.

”Der er menneske i ditt nærmiljø som sliter, som blør i livet. Dei ser inga meining, dei ser ingen vits. Der er også dei som har gått og teke – tenkt på tanken om å gjere slutt på det heile. Men du veit kva som er ditt nærmiljø, du veit kven du møter kvar dag. Men eg ber deg inn i rustningskammeret, til å ta på deg min fulle rustning og til å gå med nådens bodskap og fortelje at der er ein som elskar dei, der er ein som døde for deg og der er ein som har betalt prisen. Det er ikkje nødvendig å gå rundt i eiga kraft. Så ver frimodig, mitt barn. Ta imot det eg har å gi deg, åndeleg liv, til lækjedom, til overskudd, du skal få leve av det som er til overs. Så ver frimodig, mitt barn. Eg ventar også på deg, at du skal seie eit ja, til tenesta. Du har kjent at eg har trykt litt på, i livet ditt, ei forandring på retninga di. Eg ventar på ditt svar. Amen.”

På dørstokken til ein draum.

I 1969 ga Moody blues ut LP-plata «On the Threshold of a Dream», «på dørterskelen til ein draum», den vart deira første NO1 album i UK. Den første sangen, «In the beginning», er nokre som pratar, der er  ein som siterer Descartes: «Eg tenker, altså er eg». (Descartes var matematikar og filosof).

Så er der ein som seier han har milevis av fine filer av dine forfedres frukter, no for å passe i vår store computer. Du er magnetisk blekk.

Men han meiner han er meir enn det, i det minste må eg vere det.

Så er det ein som svarar: Der går du no. Ta det så rolig som du kan. Møte haugar av prøvingar med smil, det irriterer dei å tru at du oppfatter nettet dei vev. Og fortsett å tenke fritt.

…

Ja, skal vi verte så opptekne av historia at den innhenter oss så vi ikkje er i stand til å tenke sjølvstendig? Er alternativet å gå inn i ein draum? Kva med Descartes rasjonalitet?

Etter den tid har data-teknologien utvikla seg noko så enormt, med verdensveven og smart-telefonar. Av og til kan det minne om spindelvev til å fange mygg og fluger i.

Våren 1978 gav dei ut albumet «Octave». På coveret er det bilde av at dei går inn gjennom ei døropning, frå møke til lys. Det er altså ikkje berre ein dørterskel til ein draum. Ja, Descartes meinte no, som Platon, at der var ei usynleg «ideverd» som likevel eksisterte, det var ikkje berre draum altså. Her, «One Step Into The Light»,  syng dei om å ta eit steg inn gjennom døropninga til livet og lyset, så det høver no bra med evangeliet om Kristus.