Kristen populisme eller øydande styggedom?
Kristen populisme eller øydande styggedom?
Einskap i Kristus eller øydande «splitt- og hersk-politikk»?
Jesus sa vi skulle vere i han, som greina på vintreet (Joh.15) og vere eitt i han. Då skulle verda skjøne at Faderen har sendt han.
Joh.17,20 Eg bed ikkje berre for desse, men for alle dei som gjennom deira ord kjem til å tru på meg. 21 Eg bed at dei alle må vera eitt, liksom du, Far, er i meg og eg i deg. Slik skal dei òg vera i oss, så verda skal tru at du har sendt meg. 22 Eg har gjeve dei den herlegdomen du har gjeve meg, så dei skal vera eitt liksom vi er eitt: 23 eg i dei og du i meg, så dei heilt og fullt kan vera eitt. Då skal verda skjøna at du har sendt meg, og at du har elska dei liksom du har elska meg. 24 Far, eg vil at dei du har gjeve meg, skal vera hjå meg der eg er, så dei får skoda min herlegdom, som du har gjeve meg av di du elska meg før verda vart grunnlagd. 25 Rettferdige Far, verda kjenner deg ikkje, men eg kjenner deg, og desse veit at det er du som har sendt meg. 26 Eg har kunngjort namnet ditt for dei og skal kunngjera det, så den kjærleiken du har hatt til meg, kan vera i dei, og eg sjølv kan vera i dei.
Når det var splitting i kyrkjelyden i Korint, spurde Paulus dei kven dei vart døypte til.
1.Kor.1,10 Eg legg dykk på hjarta, brør, i vår Herre Jesu Kristi namn, at de må vera samde. De må ikkje skilja dykk i flokkar, men la alt koma i rett skikk, så de har same syn og same tanke. 11 For huslyden til Kloe har fortalt meg, brør, at det er strid mellom dykk. 12 Eg siktar til at nokre av dykk seier: «Eg held meg til Paulus», andre: «eg til Apollos», «eg til Kefas» og «eg til Kristus». 13 Er Kristus delt? Var det kanskje Paulus som vart krossfest for dykk? Eller var det til namnet åt Paulus de vart døypte?
1.Kor.3,1 Likevel, brør, kunne eg ikkje tala til dykk som til menneske som har Anden. Eg måtte tala som til menneske slik dei er av naturen, som til umogne kristne. 2 Eg gav dykk mjølk og ikkje fast føde, for det kunne de ikkje tola. Ja, de toler det ikkje enno, 3 for framleis er det den syndige naturen som rår i dykk. Når det er misunning og strid mellom dykk, er de ikkje då menneske med same natur som alle andre og lever som dei? 4 Når ein seier: «Eg held meg til Paulus» og ein annan: «Eg til Apollos», er de ikkje då som alle andre menneske?
5 Kva er vel Apollos? Og kva er Paulus? Tenarar som hjelpte dykk til tru! Begge gjorde vi det Herren hadde sett oss til. 6 Eg planta, Apollos vatna; men Gud gav vokster. 7 Så er dei ikkje noko, korkje den som plantar eller den som vatnar, men Gud som gjev vokster. 8 Den som plantar og den som vatnar, er eitt; men dei skal få løn, kvar etter sitt eige arbeid. 9 For vi er Guds medarbeidarar; de er Guds åkerland, Guds bygning.
10 Etter den nåde Gud har gjeve meg, har eg lagt grunnvoll som ein klok byggmeister; og andre byggjer oppå. Men kvar må sjå til korleis han byggjer. 11 Ingen kan leggja ein
annan grunnvoll enn den som alt er lagd, Jesus Kristus. 12 Men om nokon byggjer på denne grunnvollen med gull, sølv, dyre steinar, tre, høy eller halm, 13 så skal det ein gong syna seg kva slag arbeid kvar har gjort. Domens dag skal gjera det klårt, for han vert openberra med eld, og elden skal prøva korleis kvar manns verk er. 14 Om det verket ein mann har bygt, står seg, skal han få si løn. 15 Om verket hans brenn opp, må han lida tapet. Sjølv skal han verta frelst, men så som gjennom eld. 16 Veit de ikkje at de er Guds tempel, og at Guds Ande bur i dykk? 17 Øydelegg nokon Guds tempel, han skal Gud øydeleggja. For Guds tempel er heilagt, og dette templet er de.
Apostelen Jakob åtvara også mot klasseskilje i kyrkjelyden, når det var strid og usemje i kyrkjkelyden, spurde han dei om ikkje det var lystene som dreiv krig i kroppen.
Jak.2,1 Mine brør, de kan ikkje tru på vår Herre Jesus Kristus, herlegdomens Herre, og samstundes gjera skil på folk. 2 Set at det kjem to menn inn i kyrkjelyden vår – den eine i fine klede og med gullring på fingeren, den andre fattig og i skitne klede. 3 Så seier de til han i dei fine kleda: «Kom hit og finn deg ein god plass!» Men til den fattige seier de: «Du kan stå der,» eller: «Set deg her på golvet ved føtene mine!» Om de berre bryr dykk om han i fine klede, 4 gjer de ikkje då skil på folk? Har de ikkje vorte domarar med vonde tankar? 5 Høyr no, mine kjære brør: Har ikkje Gud valt ut dei som denne verda reknar for fattige, til å vera rike i trua og arva det riket han har lova dei som elskar han? 6 Men de har vanvørdt den fattige! Er det ikkje dei rike som held dykk nede og dreg dykk fram for domstolen? 7 Er det ikkje dei som spottar det gode namnet som er nemnt over dykk?
Jak.4,1 Kvar kjem han frå, all denne striden og ufreden hjå dykk? Er det ikkje frå lystene som fører krig i lemene dykkar? 2 De vil ha, men får ikkje; de drep og misunner, men oppnår ingen ting. De ligg i strid og ufred. De har ikkje, fordi de ikkje bed. 3 Og bed de, så får de ikkje, fordi de bed gale; de vil øyda det i nyting.
4 De trulause, veit de ikkje at venskap med verda er fiendskap mot Gud? Den som vil ha verda til ven, vert Guds fiende. 5 Eller meiner de at det er tome ord når Skrifta seier: Med brennhug krev Gud den ånd han har late bu i oss. 6 Men endå større er den nåden han gjev. Difor heiter det: Gud står dei stolte imot, men dei audmjuke gjev han nåde. 7 Så bøy dykk for Gud! Men stå djevelen imot, så skal han røma frå dykk. 8 Hald dykk nær til Gud, så skal han halda seg nær til dykk. Vaska hendene, de syndarar, og reinsa hjarto, de tvihuga! 9 Klag dykkar naud, syrg og gråt! Lat låtten vendast til jammer og gleda til sorg! 10 Audmyk dykk for Herren, så skal han opphøgja dykk.
Og Jesus kritiserte det hyklariske klasseskiljet.
Luk.18,9 9 Til nokre som trudde om seg sjølve at dei var rettferdige, og såg ned på alle andre, fortalde Jesus denne likninga:
10 To menn gjekk opp til templet og ville be. Den eine var farisear og den andre tollar. 11 Farisearen stelte seg opp og bad såleis: «Eg takkar deg, Gud, fordi eg ikkje er som andre menneske, som svindlar, gjer urett og bryt ekteskapet, eller òg som den tollaren der. 12 Eg fastar to gonger i veka og gjev tiend av alt eg tener.» 13 Tollaren stod langt nede; han ville ikkje eingong lyfta augo mot himmelen, men slo seg for bringa og sa: «Gud, ver meg syndaren nådig!»
14 Eg seier dykk: Tollaren gjekk heim rettferdig for Gud, den andre ikkje. For kvar den som set seg sjølv høgt, skal setjast lågt, og den som set seg sjølv lågt, skal setjast høgt.
Korleis vart den glade og frigjerande bodskapen motteken?
Påkalle Kristus som vår frelsar og Herre.
Eg er oppvoksen i kyrkja og vart tidleg med på bedehuset og vart opplærd til å påkalle Kristus som min frelsar og Herre, be om frelse for mine næraste, be for folket og landet. Etter kvart forstod eg at frelsa er det motsette av å verte dåra og forførde slik som ved syndefallet, så eg byrja å be Jesus frelse kvinna og gi meg ei frelst kvinne til kone. Eg visste det var viktig å vedkjenne trua for andre menneske, men det var ikkje så lett, spesielt med tanke på kva forventningar som då ville verte stilt til meg i typiske kristne miljø, eg var ikkje akkurat den ”typen”. Men eg hadde trua på Jesus og kjærleiken til han i mitt hjerte, eg kunne verte litt brydd, for det kunne verke litt feminint, men så vedkjende eg i mitt hjerte at der er eit kjærleiksforhold mellom Kristus og hans brud og det var født i meg ved den Heilage Ande, så for meg gjaldt det kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne. Sidan oppdaga eg at det høvde med Paulus si lære.
Når eg gjekk på gymnaset byrja å gå på møte i den Frie Evangeliske Forsamling (dFEF) og fekk oppleve at Jesus svarde meg gjennom tyding av tungetale, i slike forsamlingar har han talt til meg jamt og trutt, både gjennom talte og tungetale, sidan eg var ung. Og svart meg positivt på denne bøna, det er inkludert i det fullførde frelsesverket.
Kanal for Guds velsigning.
Når eg gjekk på gymnaset byrja eg å verte glad i ei kristen jente (”Virtuella”), så eg bad til Gud over det og vedkjende at hans kjærleik var mellom oss og den var rett, same enten ho ville seie ja eller nei til mitt frieri. Med den vedkjenninga opna eg meg endå meir for den kjærleiken og fekk ei ny fylde av den Heilage Ande og ho vart openberra for meg som eit Guds barn, som levde i eit kjærleiksforhold til Faderen, som han elska og hadde omsorg for og som ei ung jente som levde i eit kjærleiksforhold til Jesus, som hans brud. Eg bad for henne seinare også og Jesus svarde meg.
Når eg studerte realfag i Oslo på slutten av 1980-talet oppdaga eg ei jente (”Reella”) som var så vakker og bad for henne på liknande måte og fekk oppleve ei åndeleg openberring der Jesus openberra seg for meg og for henne. Eg fortsette å be for henne og Jesus svarde meg.
Jesus sa til meg at han ville gjere meg til ein kanal for si velsigning og for vel ti år sidan, kalla han meg til Oslo med ein frigjerande bodskap; på evangeliets grunnvoll vert vårt forhold til Gud gjenoppretta, slik det var før syndefallet, men no er Kristus den siste Adam, som er i frå himmelen og som for oss har vorte ei livgivande ånd. Han er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for kyrkja som er hans brud.
Bileams villfaring.
Eg hadde skrive til dFEF om dette sidan eg studerte i Oslo på slutten av 1980-talet, men ingen av desse jentene hadde vist seg på møta deira og eg hadde ikkje oppnått noko meir kontakt med dei, eg hadde satsa på å be for dei. Men no fortalde eg dei at Jesus hadde kalla meg til Oslo og viste til ein bodskap som var komen gjennom tyding av tungetale. Eg sa eg hadde bedt Jesus om ei kone og no skulle ho verte frelst og fri, så ho kunne vere saman med meg som kona mi. Eg hadde skrive til dei om det i lang tid, men no talte eg i generelle ordelag, utan å seie kven det var. Men eigentleg var det først og fremst henne Reella eg tenkte på. Eg reknar med dei tenkte på henne Virtuella og heldt det for å vere ei tapt sak. Dette ville dei i alle fall ikkje høyre noko meir av.
Uansett kan eg forklare det som ”Bileams villfaring”. Han var ein profet og på den tida då israelsfolket var på vandring mot det lova landet, ville kong Balak betale han for å forbanne dei. Men Gud sa til han at han måtte ikkje seie anna enn den bodskapen som han ville gi han og det vart velsigning. Men seinare fall Bileam i striden mot israelsfolket. Hugsa han ikkje lengre altså? Det hadde visst ikkje gått inn, så han hadde ikkje lært av den bodskapen Gud gav han å komme med, så han stilte på feil side og fall.
I denne samanheng vil eg minne om lovnaden som vart gitt til Abraham, i han skulle alle folkeslag velsignast, dei som velsigna han, skulle velsignast, men dei som forbanna han skulle forbannast. Denne lovnaden får vi oppfylt i Kristus. Alle som tok imot han, gav han rett til å vere Guds born. Då velsigna vi han og det må vi halde fram med.
Ei helg i februar 2011 var der ein møtekampanje i dFEF i Oslo og der kom fleire bodskap gjennom tyding av tungetale; Jesus kalla Sions dotter til å frigjere seg, ved korsets fot finn vi den ekte kjærleiken, denne kjærleiken skal vere mellom oss, vi skal glede oss fordi vi har funne den ekte kjærleiken. Så kalla han oss til å vitne for folk vi møter i kvardagen. Der er mange som treng å få høyre den glade bodskapen. Eg byrja å gå i Jesus Church og Maranata og rett før jul, same året, kom der ein bodskap der Jesus kalla Sions dotter til å frigjere seg og komme ut i dansen med dei glade, for han har Herren hennar brudgom og ektemann. Eg tok det som ei stadfesting på den frigjerande bodskapen eg hadde å bringe. Men blir bodskapen motteken og forstått?
Men i vår tid er der tydelegvis ein ”Balak” som prøver å få politisk makt ved korrupsjon, ved å betale ein ”Bileam” for å forbanne. Sik definerer dei seg sjølve som eit herrefolk og ei privilegert overklasse. Med forbanninga vert folk utstøtte, som slike dei ikkje skal høyre på eller ha noko med å gjere, dei vert gjerne kalla ulærde, dumme og vonde og kva meir? Slik definerer dei seg sjølve som ei herskande overklasse med sine privilegium. Og som ei herskande overklasse ventar dei seg at dei skal få det slik som dei vil.
Antikrist og Hegels dialektikk.
Men så lever eg i barnekåret hos Gud og ber til han og får oppleve at han svarar meg. Så kjennest eg ved Jesu namn og vedkjenner kva han er for meg og vedkjenner dei svara han har gitt meg, men då viser det seg at dei ikkje har brytt seg om det. Dei har tenkt og gjort slik som dei ville, men Gud har då ikkje gitt dei svar stikk i strid med dei svara han har gitt meg.
Korleis klarar dei då å få svar stikk i strid med det, som dei held seg til så dogmatisk, at det vert brukt til å avvise mi vedkjenning av Kristus, kvar kjem det ifrå? Det er då Antikrist (1.Joh.3-4, Op.13,15). Og det er tydeleg vis ved hjelp av Hegels dialektikk, knekten spør og herren svarar. Knekten kan vel vere venstre-radikale politikarar. Slik vet dei også med i den herskande overklassa, dei priviligerte. Gud og den einskilde har lite og ingen betyding i Hegels dialektikk, det er den intersubjektive Tidsånda som driv historia framover. Derfor prøver dei å innskrenke ytringsfridomen.
Eg ber på den måten at eg påkallar Jesus som min frelsar og Herre og så ber eg han frelse menneske og gi meg ei frelst kvinne til kone. Det høver med Guds Ord, å be i Jesus namn, å søke fyrst Guds rike og hans rettferd og det høver med naturen og samsvarar med naturvitskapen. Så det stiller menneska overfor det fundamentalt viktige spørsmålet om dei vil verte frelst eller ikkje. Men så avviser dei dette og erstattar det med spørsmålet om å verte godteken av den lærde og herskande overklassa og kanskje endåtil verte oppteken i den. Dei er herren i Hegels dialektikk og mange vert som knekten, tydelegvis mange på venstresida av politikken. Saman utgjer dei ei ny overklasse, med likestillinga som ei samlande fanesak. Deira krav er likestilling. Ja vel, dei må vel få lov til å ytre seg? Men var det dette eg bad Gud om? Var det dette svaret han gav meg? Eller skal dei erstatte mi bøn med deira krav? Erstatte Guds svar med sitt eige svar?
Prest og politikar som vil vere gud for folket.
For nokre år sidan var eg på eit møte på ein Jesus-festival på Ekeberg. Der var det ein predikant som talte som ein personleg sjelesyrgjar til ein vilkårleg mann i forsamlinga og moraliserte over at du må vere villige til å vaske barneræv om du skal få deg ei kone. For det første så påstod han at du ikkje var villige til det og gav deg dermed det sjølvbildet, som om han prenta det inni deg. Og dette måtte du vende om ifrå, for å få deg ei kone. Alle som elskar borna sine har då så pass omsorg for dei. Det er ein bagatell, eit påfunn, poenget er at han stiller krav for at du skal få deg ei kone, for å setje seg sjølv i ein slik maktposisjon overfor deg. Som om du må be han om å få deg ei kone. Men det er då ikkje han som er guden vi ber til!
Sameleis når ein politikar krev likestilling, til dømes Ap-leiaren som sa at dersom du ikkje godtek demokrati og likestilling, så må du forlate landet. Og så stiller dei seg i den maktposisjonen overfor deg at det er dei som har definisjonsmakta, så dei definerer kravet om likestilling. I praksis fungerer det som du må spørje dei om å få deg ei kone, som om partileiinga var hallikar som styrte eit horehus. Som om mannen må be til dei som om dei var gudar, for å få deg ei kone.
Dei dårar og forfører kvinna slik som ved syndefallet og så prøver dei å bruke henne til lokke mannen med. Ormen lokka henne med at dei skulle verte liksom Gud og kjenne godt og vondt. Og det var nok eigentleg det ynskje som låg i kravet om likestilling. Men menneska vart i staden fornedra. Kvinna fall i frå og vart fornedra, så hennar krav om likestilling utartar seg som eit krav om at mannen også skal falle ifrå og verte fornedra. Det er denne maktinteressa som viser seg i mykje av kvinnepolitikken, slik som i kvinneforskinga og kjønnsforskinga, avkoloniseringsaksjonen, pride-paradene og #metoo-aksjonen. Dette viser at verdslege maktinteresser gjer bruk av slikt som strir mot sjela. Synda si løn er døden. Bokstaven slår i hel. Her er det tale om synd, men det vert ikkje brukt som argument for å vende om til Kristus, med det er avsporing som er resultat av avgudsdyrking og keisardyrking og vert brukt som argument for det.
1PE 2,11 – 1PE 2,17 {DET KRISTNE LIVET I SAMFUNNET} Eg legg dykk på hjarta, mine kjære, de som no er framande og utlendingar, at de skal sky alle sanselege lyster, som strider mot sjela. 12 Lat dykkar ferd mellom heidningane vera rett og god! Og medan dei baktalar dykk og kallar dykk illgjerdsmenn, skal dei sjå dei gode gjerningane dykkar og prisa Gud for deira skuld den dagen han kjem. 13 For Herrens skuld skal de lyda all styremakt blant menneske, anten det er keisaren, den øvste, 14 eller landshovdingane som han har sendt; dei skal straffa dei som gjer vondt, og rosa dei som gjer godt. 15 For det er Guds vilje at de skal gjera det gode og målbinda uforstandige menneske som ikkje veit kva dei talar om. 16 De er frie; bruk berre ikkje fridomen som påskot til å gjera det som vondt er; men bruk han som Guds tenarar! 17 De skal ha vørdnad for alle, elska brorskapen, ottast Gud og æra keisaren.
Den øydande styggedomen.
Antiokus 4. Epifanes karvde at alle i riket hans skulle dyrke Zevs og ingen anna gud. Han avsette den jødiske øvstepresten og innsette ein øvsteprest som dyrka Zevs i staden og ofra ein gris. Jødane hadde ikkje ein gong lov til å ete svinekjøt. Jødane gjorde opprør og klarde å frigjere seg. Men jødedomen vart likevel infiltrert, det viste seg når dei avviste Kristus. Han profeterte om den øydande styggedomen som stod på heilag grunn.
Bibelen seier at vi alle er syndarar, synda skilde menneska frå Gud, men med eitt offer tok Kristus bort synda ein gong for alle. Men moraliseringa i Romarriket verka som argument for avgudsdyrkinga og keisardyrkinga, men det var først og fremst kravet om keisardyrking som resulterte i kristendomsforfølging. Moraliseringa verka som argumentasjon for å vende om frå synda til avgudane og til å dyrke keisaren som gud og slik vart det argumentert for å vende om frå Kristus til keisaren og den gamle religionen. Altså som om det syndeofferet Jesus bar fram ikkje var bra nok. Men då verkar det som krav om å bere fram eit anna offer i staden, til samanlikning med korleis Antiokus 4. Epifanes ofra ein gris i Jerusalem.
Dei gjer menneska til salsvare, som trælar, men Jesus har kjøpe oss til Gud med sitt eige blod og han utgyt sin Ande over alt kjøt.
Men same kor mykje de krev likestilling på den måten, får de avslag frå meg. Eg har vorte bevart i barnetrua og held fram med å be slik som når eg var ein gutunge. Jesus sa til meg at eg skulle søke han i løynkammerbøna, kle meg i Guds fulle rustning og så gå ut og vitne om han, ei lita helsing frå han ville vere nok for han til å gjere storverk, for han ville vere med meg og den Heilage Ande ville bruke det. For det var ikkje eg som skulle overtyde verda om synd, dom og rettferd, men han sende den Heilage Ande til verda for at den skulle gjere det (Joh.16,8-11).
Dette minner meg om:
JOE 3,1 {NÅR ANDEN VERT UTREND} Ein gong skal det henda at eg renner ut min Ande over alle menneske. Sønene og døtrene dykkar skal tala profetord; dei gamle mellom dykk skal ha draumar, og dei unge skal sjå syner.
JOE 3,6 – JOE 3,8 {HERRENS DOM OVER FOLKA} For sjå, i dei dagar og på den tid, når eg vender lagnaden for Juda og Jerusalem, 7 då vil eg samla alle folkeslag og føra dei ned i Josjafat-dalen. Der vil eg halda rettargang med dei om Israel, mitt folk og min eigedom, som dei spreidde mellom folka. Dei delte landet mitt [Josjafat-dalen: I denne dalen skal Herren halda dom over folkeslaga (sjå v. 17). Josjafat tyder “Herren dømer”.] 8 og kasta lodd om folket mitt; dei gav ein gut for ei skjøkje og selde ei jente for vin – og drakk.
Gud frigjorde folket sitt frå trældomen under avgudane i Egypt. Men dei vart selde som slavar. I det gamle testamentet vert avgudane, laga av stokk og stein, kalla Lygna. Som motsetnad til dette er Kristus Sanninga som set oss fri frå trældomen under synda og avgudane. Han betalte prisen for oss med sitt eige blod, for å kjøpe oss tilbake til Gud, så vi skal tilhøyre han og leve for han. På det grunnlaget får vi den Heilage Ande ved trua på han av berre nåde, utan krav om gjerningar. Vi får livets vatn gratis. Det gir liv til vår sjel, det veller opp i oss som ei kjelde til evig liv.
Lova åt livets Ande har i Kristus sett oss fri frå lova åt synda og døden.
Gud skaper oss i Kristus Jesus og då skaper han oss i samsvar med 1.Mos.2, for han er den same no. Gud skapte mannen av mold frå marka og bles livets ande i nasa hans, så han vart ei levande sjel. Når eit nyfødt barn byrjar å puste sjølv, får det nok oksygen til hjerna til at det vert bevisst. Slik er det med dyra som har blodomløp også, det er kanskje ein grunn til at det vert sagt at sjela til dyret er i blodet. Til samanlikning bles Gud livets Ande i nasa på mannen, så han vart bevisst om at han levde i samfunn med Gud. Gud er ånd og han rører ved oss med sin Ande og vekker oss opp til liv i samfunn med seg, så talar han til oss og vi får oppleve at han gjer sitt verk med oss, ved sitt Ord og sin Ande. Han gjorde sitt verk med mannen og skapte kvinna av sidebeinet hans, slik vekte han henne også opp til liv i samfunn med seg og mannen som han hadde skapt.
Mannen vart til ei levande sjel? Der er faktisk dei som har lurt på om kvinna også har sjel, for mannens kropp vart skapt av mold frå marka og ho vart skapt av sidebeinet hans. Men då hadde no mannen allereie vorte ei levande sjel. Dette har vel å gjere med korleis vi forstår sjela. Men eg har no bedt Jesus om å gi meg ei frelst kvinne til kone, han frelser oss for æva og gir oss evig liv og då er det no nettopp sjela han bergar. Så når bad for ei kvinne som eg likte og fekk ei ny fylde av den Heilage Ande og Anden openberra henne for meg som eit Guds barn, som han elska og hadde omsorg for og som ei kvinne som levde i eit kjærleiksforhold til han, som hans brud, så var det vel nettopp sjela hennar eg såg, fordi Jesus gav henne ånd og liv og gjerde henne levande. Så Jesus vekte henne også opp til liv med seg, så ho vart oppvakt og bevisst på at ho levde i samfunn med Faderen og Sonen.
Korleis høver dette med det som den venstreradikale kvinnerørsla kalla bevisstgjering av kvinna? Saman med Pride Paradene og #metoo-aksjonen ser det heller ut til at det er synda som fører til død og bokstaven som slår i hel. Så korleis går det, fru Svimesen? Kva var det som rørte ved deg og vekte deg? Du klarer ikkje å forklare det utifrå materialismen og det mekanistiske verdsbildet. Gud er ånd og det var han som rørte ved oss og vekte oss. Det var Jesus som gav oss ånd og liv og vekte oss opp til liv i samfunn med seg og Faderen. Dersom du vil vende om til han, så gjer han det sikkert igjen.
Jesus har sagt til meg at eg skal søke han av heile mitt hjerte, ja, så slik skal eg ta parti med han i mitt forhold til henne Reella og henne Virtuella. Lova åt livsens ande set meg fri og den set dei fri.
RMR 8,1 – RMR 8,4 {LIVET I ANDEN} Så er det då inga fordøming for dei som er i Kristus Jesus. 2 For Andens lov, som gjev liv, har i Kristus Jesus gjort meg fri frå lova åt synda og døden. 3 Det som var umogeleg for lova, av di ho var maktlaus på grunn av den vonde menneskenaturen, det gjorde Gud. For synda skuld sende han sin eigen Son i same skapnad som syndige menneske har, og heldt dom over synda i vår natur. [den vonde menneskenaturen: før omsett “kjøtet”. Same ordet er òg omsett “vår natur”, “den syndige naturen” o. l. Sjå Gal 5, 17; Ef 2, 3.] 4 Såleis skulle det som lova krev, verta oppfylt i oss som ikkje lèt oss leia av vår vonde natur, men av Anden.
Eg trur det er slik som når Gud bles livets ande i nasa på mannen, så han vart ei levande sjel (1.Mos.2,7). Gud gjer sitt verk med oss ved sitt Ord og sin Ande og det er frigjerande, Herren er Anden og der Herrens Ande er, der er det fridom. Gud skaper oss i Kristus og då skaper han oss i samsvar med 1.Mos.2, for han er den same no. Mannen skulle dyrke og verne hagen og det var det kvinna skulle hjelpe han med. Gud har den same hendsikta med vekkinga no, eg skal dyrke og verne hagen og ventar at han vil gi meg hjelp i form av ei kone. Kristus er den siste Adam, så det er han som dyrkar og vernar hagen, hans kyrkje er hans brud, så ho skal hjelpe han med det. Eg trur og håper han vekker opp både henne Reella og henne Virtuella, til å leve i samfunn med han og leve for han. Men det handlar også om at han gir meg hjelp i form av ei kone og då skal no eg sjølvsagt ta parti med han i den saka. For mange er det tydelegvis kontroversielt, men då får det vere deira problem. Det burde normalt sette ikkje vere noko stort problem verken for meg eller dei eller for henne som han gir meg til kone, for evangeliet set oss fri frå trældomen under synda og avgudane.
Løft sigersmerket, Jesus vekker til live igjen det som eg trudde var tapt.
Langfredag kom denne bodskapen gjennom tyding av tungetale i Maranata:
”Løft seiersmerket, fra den stad du befinn deg, i det omstendet du er, løft sigersmerket, det er kva eg gjorde på korset. Påkall mitt namn og la det få lov til å lyde, så skal du få lov til å kjenne krafta frå korset, krafta frå den Heilage Ande, den skal setje deg fri, løfte deg opp og gi deg forløysing. For du treng utfriing og utfriinga du treng, den har eg til deg. Den er blodkjøpt på korset, den er blodkjøpt på det verket eg gjorde. Derfor takk meg for blodet, takk meg for forsoninga, det er alt saman gjort til din eigedom.
Bry deg ikkje om andre meiner, men sjå til at ditt hjerte er i rett forhold til meg. Tenk ikkje på alt det som har vore, men sett ein strek over di fortid, så skal eg, Herren, gjere alle ting nye. For i dag skal eg hjelpe deg, i kveld skal eg fornye deg. No er den velbehagelege tid. Derfor, lov meg og pris meg, så skal du få kjenne at det som du trudde var tapt, det skal eg vekke til live igjen og atter ein gong skal du vere med i kampen, endå ein gong skal du gå ut i dansen med dei glade, for eg, Herren, eg fornyar deg og gjennoppliver deg. Halleluja.”
Eg var ikkje på dette møtet, eg var heime på Sunnmøre, men fekk sjå det på ”youtube.” Først sa han at eg skulle løfte sigersmerket frå den staden eg befinn meg og det har eg gjort ved å skrive påskebodskapen som kommentarar til saker på Facebook. Jesus sigra over Djevelen med sin død på korset. Han sigra over døden og stod opp att frå dei døde. Dersom han ikkje hadde stått oppatt, var vi skrøpelegare enn alle menneske, men no er han oppstått og sidan han døde i staden for oss, får vi kjenne kreftene av hans oppstode frå dei døde, det gjer skilnaden.
HEB 2,8 – HEB 2,18 Alt la du under hans føter. Når det står: “Alt la du under han”, då er ingenting unnateke; alt skulle leggjast under han. Enno kan vi ikkje sjå at alt er lagt under han. 9 Men vi ser Jesus, han som for ei lita stund var sett lågare enn englane, krona med herlegdom og ære fordi han leid døden. Såleis skulle han ved Guds nåde smaka døden for alle. 10 For Gud som er grunnen og opphavet til alle ting, ville føra mange born til herlegdom. Då måtte han la hovdingen som fører dei til frelsa, nå fullendinga gjennom lidingar. 11 Han som helgar, og dei som vert helga, har alle same opphav. Difor skjemmest ikkje Sonen ved å kalla dei brør. 12 Han seier: Eg vil forkynna ditt namn for mine brør, midt i lyden vil eg lovsyngja deg. 13 Og like eins: Eg vil setja mi lit til han. Og endå ein stad: Sjå, her er eg og dei born Gud har gjeve meg. 14 Sidan borna er menneske av kjøt og blod, måtte han òg verta menneske som dei. Såleis skulle han med sin død gjera ende på han som rår ved døden, det er djevelen, 15 og fria ut alle dei som av redsle for døden var i trældom heile sitt liv. 16 For det er ikkje englar han tek seg av, men Abrahams ætt tek han seg av. 17 Difor måtte han verta brørne sine lik i alle ting, så han kunne vera ein miskunnsam og trufast øvsteprest i tenesta for Gud og sona syndene åt folket. 18 Fordi han sjølv har lide og vorte freista, kan han hjelpa dei som vert freista.
Jesus velsigna småborna og sa vi skulle la dei kome til han, for Guds rike høyrer slike til. Vi må vende om og verte som småborn for å komme inn i det. Han visste nok at dei stilte svakt overfor verda og hennar freistingar, men dess viktigare var det for dei å vinne siger som slike små og svake og det er det for oss alle. Så ved trua på Kristus får vi oppleve at Guds vanmakt er sterkare enn menneska og hans dårskap er visare enn menneska.
På dette møtet vart det talt om at Amalek angreip dei svake som hadde vorte liggande etter. Men Josva leia israelsfolket til krig mot han og hæren hans, medan Moses stod på fjellet og løfta staven sin med begge hendene, så staven var sigersmerket. Israelsfolket fekk overtaket, men når hendene hans seig ned fekk amalekittane overtaket. Då støtta Aron og Hur hendene hans og israelsfolket vann. Og Herren ville stride mot amalekittane til alle tider.
https://tsivert.com/2019/04/25/2019-04-19-22-paskefeiring-i-maranata/
Naturleg nok er det om å gjere å vere sterk både på skulen og i praktisk og teoretisk arbeid. Men det er like naturleg for ein mann å ha omsorg for kone og born og det betyr å ha omsorg for det svake. Eit likestillingsideal om at kvinna skal prøve å verte like sterk som mannen, er ikkje naturleg, men heilt tullete.
Men det vesentlege for både mann og kvinne er å få kjenne kreftene av Jesu oppstode frå dei døde. Med ”evangeliekrafta” vil Jesus setje meg fri, løfte meg opp, gi meg forløysing og utfriing. Den utfriinga eg treng, har han til meg. Ja, eg har no bedt han gi meg ei frelst kvinne til kone, sidan eg var ung og han har svart meg positivt på det heile tida, det er inkludert i det fullførde frelsesverket. Det skal eg tru på, for det er Guds Ord og så skal eg takke han for det. Då er det vel snart på tide at ho vert frelst og fri, så ho kan vere saman med meg som kona mi. Eg skal takke han for blodet, for forsoninga, det er alt gjort til min eigedom. Då tenker eg på Edens hage og alt som der er og på all den åndelege velsigninga vi har i Kristus.
Jesus talar om det som eg trudde var tapt, det må vere henne Virtuella. Så han vil vekke henne til live igjen. Og det heng saman med at han fornyar meg og gjenopplivar meg. Då høyrest det no verkeleg ut til at han vil gi meg henne til kone i samsvar med 1.Mos.2. Får eg oppleve at hennar forhold til Gud vert gjenoppretta, ved at ho tek imot Jesus og seier ja til han, seier ja til hans frieri, så ho kjem inn att i dette kjærleiksforholdet til han, som hans brud og kjem inn att i dette kjærleiksforholdet til Faderen, som hans barn, så trur eg at eg vil komme til å oppleve det som herleg. For håpet om Guds herlegdom gjorde oss ikkje til skamme, for Guds kjærleik vart utrent i våre hjarto ved den Heilage Ande som var oss gitt.
RMR 5,1 – RMR 5,11 {FRED MED GUD OG FRELSE FRÅ DOMEN} Sidan vi no har vorte rettferdige ved tru, har vi fred med Gud ved vår Herre Jesus Kristus. 2 Gjennom han har vi òg ved trua fått tilgjenge til den nåden vi står i, og vi prisar oss lukkelege fordi vi eig von om Guds herlegdom. 3 Ja, ikkje berre det, vi prisar oss òg lukkelege over trengslene våre. For vi veit at trengsla gjer oss uthaldande, 4 og den som held ut, får eit prøvt sinn, og den som er prøvd, får von. 5 Og vona gjer ikkje til skammar, for Guds kjærleik er utrend i hjarto våre ved Den Heilage Ande som han har gjeve oss. 6 Medan vi endå var hjelpelause, døydde Kristus til fastsett tid for ugudelege. 7 Snautt nok vil nokon gå i døden for ein rettvis mann – endå det kan vel henda at einkvan vågar livet for ein som er god. 8 Men Gud syner sin kjærleik til oss med di Kristus døydde for oss medan vi endå var syndarar. 9 Når vi no har vorte rettferdige ved Kristi blod, kor mykje meir skal vi ikkje då ved han verta frelste frå vreiden! 10 Medan vi endå var fiendar, vart vi forsona med Gud då Son hans døydde. Når vi no er forsona, kor mykje meir skal vi ikkje då verta frelste ved hans liv. 11 Ja, ikkje berre det, men vi prisar oss lukkelege i Gud, ved vår Herre Jesus Kristus, han som har gjeve oss forsoninga.
Barnekår hos Gud og ytringsfridom.
Kristne verdiar.
Hvis KrF skal vinne velgere på å snakke om kristne verdier, må begrepet fylles med innholdKrF gjennomførte i helgen sitt første ordinære landsmøte siden den opprivende partistriden i fjor høst. Til tross for at sårene fortsatt leges, fremstår partiet som mindre skadeskutt enn man kunne vente. Den nyvalgte lederen Kjell Ingolf Ropstad brukte helgen på å markere at partiet nå har…
Jesus stod oppatt frå dei døde og gav disiplane sine misjonsbefalinga og sa dei skulle sjå at han var med dei alle dagar. Dei heldt seg til han ord og gjorde slik som han sa, derfor voks den kristne kyrkja, sjølv om dei vart forfølgde og hendrett for si tru. Jesus er vegen, sanninga og livet, ingen kjem til Faderen utan ved han. Dei gjekk den vegen og fekk oppleve at Faderen elska dei og hadde omsorg for dei. Så når menneska kom til Kristus og hans kyrkje, opplevde dei at dei fekk noko. Derfor voks kyrkja.
Keisaren innsåg etter kvart at samhaldet i kyrkja var verdifullt for samfunnet og ein maktfaktor, så han legaliserte den og då var det ikkje lenge før han gjorde kristendomen til statsreligion og bygde makta si på den. Slik har kristendomen og kyrkja vore grunnleggande for Vesten. Vi bygger på evangeliets grunnvoll og får oppleve at Gud gjer sitt verk i våre liv ved sitt Ord og sin Ande. Det har han også gjort i folket i historia.
Så kva er problemet? At det er så mange som vil ha bort det grunnlaget vi bygger på, men det går då ikkje vel. Det er så mange prestar og kristen leiarar som ikkje vil tillate at folk får komme til Kristus og hans kyrkje og få noko. Og kvifor det? Eitt stikkord: «smålighet». For dei vil sjølve ha makta og æra, som om det er dei som gjer sitt verk. Det vil gjerne politkarane også gje inntrykk av, for å få med seg folket. Men det er berre det som er, at det er ikkje sant. Kristus er sanninga og han set oss fri. Han lever og er med oss og ved trua på han får vi oppleve at Gud gjer sitt verk med oss ved sitt Ord og sin Ande. Han som byrja den gode gjerning i oss, han skal også fullføra den.
Paulus sa at han la grunnvoll som ein vis byggmeister, men ingen kunne ikkje legge annan grunnvoll enn den som allereie var lagt og det er Kristus. Andre bygger oppå og då er det tale om deira eige liv. Kvar må sjå til korleis dei bygger, for det skal prøvast i elden, det er om å gjere å bygge med noko som varer, som består eldprøva, så det ikkje brenn opp.
Det er vel og bra om politikarar bygger på grunnvollen, men dei gjer det på eige ansvar. Krf har ikkje monopol på det, dei og gjer det på eige ansvar. Så dei får svare for seg sjølve, eg treng ikkje svare for dei.
Evangeliet er ein frigjerande bodskap, Jesus frelser og frigjer den einskilde, så den einskilde kjem inn i samfunnet med Gud i Jesu kyrkje. Slik vert det einskilde mennesket både frigjort og sosialt.
Sylvi Listhaug har klart å demonstrer dette med sitt politiske engasjement og det er beundringsverdig både for henne, Frp og regjeringa. Men det er temmeleg avslørande for Krf at dei ikkje veit å verdsetje det. Men får vi sjå korleis det går.
Alle som tok imot Jesus gav han rett til å verte Guds born, derfor døde han i staden for oss. I barnekåret hos Gud har vi fridom og frimod til å legge alle våre behov fram for han i bøn. Han elskar oss og har omsorg for oss som sine born, han svarer våre bøner og gir oss gode gåver.
Men i det siste har diverse prestar og politikarar protestert mot den evangeliske forkynninga og avvist den, tydelegvis fordei der er verdslege, politiske maktinteresser og økonomiske interesser som vil nekte oss barnekåret, så vanlege norske menne og arbeidarar skal tape desse rettane. Det betyr at dei krev vi skal leve fjærnt frå Faderhuset, som den bortkomne sonen, som sløste vekk arven sin.
Det viser seg til dømes i protestane mot vanleg ytringsfridom. Kva skulle kanskje norske menn og arbeidarar vinne på å tape sin ytreingfridom?
Kristne verdiar er det som Kristus verdset og kva er det? Den kristne trur er å tru på Kristus, vi vert rettferdige for Gud ved å tru at han vekte Kristus oppatt frå dei døde (rom.10). Alle som tok imot han gav han rett til å verte Guds born. Han sa til sine disiplar at dei skulle glede seg framfor alt over at deira namn var skrivne i livets bok i himmelen. Han døde på korset for å sone vår synd og skuld, så kvar den som trur på han ikkje skal fortapast, men ha evig liv.
Kristne verdiar er det som Kristus verdset og sidan han døde i staden for oss, for å frelse oss for æva og gi oss evig liv, går det ikkje an å tale om kristne verdiar utan å tale om dette, ein må i det minste gjere det klart at det er dette ein går ut ifrå. Dersom dei ikkje gjer dette klart, så mister «kristen verdiar» sitt innhald, så dei sit att med eit tomt skal.
Vi kjenner til likninga om den bortkomne sonen, han sløsa vekk arven og kom heim att til Faderhuset og bad om å få verte træl, men Faderen lag likevel fest for han.
Men den heimeverande sonen vart det ikkje mykje blest om, så han syntest dette var trasig og gjekk ut. Men Faderen kom ut og sa til han: «alt mitt er ditt». Han arva det alt saman, men framleis med Faderen som formyndar, så då skulle det gå bra både med han og arven hans.
Den heimeverande sonen var fyrst og fremst Kristus, for han sa at alt det som Faderen eigde, var hans.
Dei aller fleste kristne kjenner seg nok igjen i begge rollene, både den bortkomne sonen og den heimeverande sonen. Men poenget mitt er at når vi vender om til Kristus og trur på han, lever for han og lyder han, så blir vi som den heimeverande sonen, vi får be i Jesu namn og då ber vi som arvingar. Dersom vi er villiege til å lide med Kristus så skal vi også få eige herlegdomen (arven) saman med han. Som arvingar verdset vi det som Faderen verdset, for han er menneska som dyrebare edelsteinar som han vil ha frelst i si hand.
Jesus stod oppatt frå dei døde og gav disiplane sine misjonsbefalinga og sa dei skulle sjå at han var med dei alle dagar. Dei heldt seg til han ord og gjorde slik som han sa, derfor voks den kristne kyrkja, sjølv om dei vart forfølgde og hendrett for si tru. Jesus er vegen, sanninga og livet, ingen kjem til Faderen utan ved han. Dei gjekk den vegen og fekk oppleve at Faderen elska dei og hadde omsorg for dei. Så når menneska kom til Kristus og hans kyrkje, opplevde dei at dei fekk noko. Derfor voks kyrkja.
Keisaren innsåg etter kvart at samhaldet i kyrkja var verdifullt for samfunnet og ein maktfaktor, så han legaliserte den og då var det ikkje lenge før han gjorde kristendomen til statsreligion og bygde makta si på den. Slik har kristendomen og kyrkja vore grunnleggande for Vesten. Vi bygger på evangeliets grunnvoll og får oppleve at Gud gjer sitt verk i våre liv ved sitt Ord og sin Ande. Det har han også gjort i folket i historia.
Så kva er problemet? At det er så mange som vil ha bort det grunnlaget vi bygger på, men det går då ikkje vel. Det er så mange prestar og kristen leiarar som ikkje vil tillate at folk får komme til Kristus og hans kyrkje og få noko. Og kvifor det? Eitt stikkord: «smålighet». For dei vil sjølve ha makta og æra, som om det er dei som gjer sitt verk. Det vil gjerne politkarane også gje inntrykk av, for å få med seg folket. Men det er berre det som er, at det er ikkje sant. Kristus er sanninga og han set oss fri. Han lever og er med oss og ved trua på han får vi oppleve at Gud gjer sitt verk med oss ved sitt Ord og sin Ande. Han som byrja den gode gjerning i oss, han skal også fullføra den.
Paulus sa at han la grunnvoll som ein vis byggmeister, men ingen kunne ikkje legge annan grunnvoll enn den som allereie var lagt og det er Kristus. Andre bygger oppå og då er det tale om deira eige liv. Kvar må sjå til korleis dei bygger, for det skal prøvast i elden, det er om å gjere å bygge med noko som varer, som består eldprøva, så det ikkje brenn opp.
Det er vel og bra om politikarar bygger på grunnvollen, men dei gjer det på eige ansvar. Krf har ikkje monopol på det, dei og gjer det på eige ansvar. Så dei får svare for seg sjølve, eg treng ikkje svare for dei.
Evangeliet er ein frigjerande bodskap, Jesus frelser og frigjer den einskilde, så den einskilde kjem inn i samfunnet med Gud i Jesu kyrkje. Slik vert det einskilde mennesket både frigjort og sosialt.
Sylvi Listhaug har klart å demonstrer dette med sitt politiske engasjement og det er beundringsverdig både for henne, Frp og regjeringa. Men det er temmeleg avslørande for Krf at dei ikkje veit å verdsetje det. Men vi får sjå korleis det går.
Ytringsfridom og demokrati.
Venstresiden er en gigantisk kollektiv drittunge | ResettMeningerVenstresiden er en gigantisk kollektiv drittunge Av PerduLyver – 2. mai 2019 | 23:43 Foto: Terje Pedersen / NTB scanpix TweetShareShareVenstresiden post Trump har morphet om til en gigantisk kollektiv drittunge som motvillig er med på «handletur» og hyler, skriker og bærer seg for hver e…
Ja, når dei er unge verkar det som om pubertetstrassen deira er kunstig og overdriven og eg har ofte undra meg over eg at dei er plaga av pubertetstrass til dei er godt voksne, heilt opp i pensjonsalderen og vel så det.
Det er tydeleg i den såkalla «avkoloniseringsideologien», eigentleg er det ingen ideologi, for den har då ikkje sjølv nokon skikkeleg ide, men opponerer mot andre sine tankar og idear som endåtil er veletablerte som filosofi og vitskap, endåtil mot rasjonaliteten og metodene, ikkje fordi dei bringer noko betre, eller i det heile teke eit vitugt og forstandig alternativ, men meir på grunn av kven det var som sa det. Og det har gått så langt at professorar og vitskapsfolk vert oppsagde på usakleg grunnla. Det er spesielt kvite menn det går ut over.
Det kan samanliknast med «Eikrem-saka». Det han sa til Resett, var fagleg heilt kurrant. Likevel fekk han kritikk for at han uttalte seg til Resett og sidan har diskusjonen gått i bølger om Akademisk fridom. At han valde å uttale seg til Resett vert kalla ei feilvurdering og brukt som argument mot hans faglege innsikt. Men i såfall er sosiologien normativ og dermed ikkje vitskapleg.
Men den postmoderne avkoloniserings-ideologien vil ikkje anerkjenne noko som vitsakpleg (objektivt) sant, for så å oppnonere mot fagfolks faglege autoritet. Ekte vitskapsfolk på heile den politiske skalaen, kanskje mest på venstresida, har sitt svare strev med å diskutere med slike kverrulantar. Det er rart kor mykje tid og krefter akademikarar burkar på å diskutere om dei skal diskutere (diskutere akademisk fridom) i staden for å diskutere sak.
No må vi passe oss for ei einsidig tolking av eit kunstverk. Det kan like gjerne tolkast som eit fridomsideal og eit nasjonalsymbol, den ukuelige som veit og tør å seie ifrå mm. Sjølv om den vesle stabeisen kan vere glad for at foreldra hans er betrevitande.
Avis: – Lurås og hans meningsfeller er dessverre på frammarsj i Norge. Hva er det som skjer når de blir sterke nok? | ResettAvis: – Lurås og hans meningsfeller er dessverre på frammarsj i Norge. Hva er det som skjer når de blir sterke nok? Av Erling Marthinsen – 6. mai 2019 | 22:02 Sveinung Rotevatn (V) (statssekretær for justis-, beredskaps- og innvandringsministeren) oppfordret til annonseboikott av Resett, men f…
I den evangeliske forkynninga vert det fortalt at Gud elskar oss så høgt at han let Son sin døy på korset for å sone vår synd og skuld. Alle som tok imot han, gav han rett til å verte Guds born. Og han elskar og har omsorg for sine born. Då må det også vise seg i den pedagogiske metoda. Derfor er det også så viktig for oss å høyre på kva han seier til oss i sitt Ord og ved sin Ande. Om nokon vil lære andre, så blir no det berre endå viktigare.
Men etter kvart som eleven veks og lærer meir, vert han ei utfordring for presten og den tradisjonelt lærde overklassa som han representerer. Tradisjonelt har han monopol på å forkynne i kyrkja og i praksis monopol på å be også. Om nokon frå den ulærde underklassa vil ha noko dei skulle ha sagt, noko dei vil be om, kan det verte avvist og undertrykt, rett og slett fordi det er makta deira som rår.
Korleis er det vere mogleg? Jau, ved at kvinna vert dåra og forførd slik som ved syndefallet. Det kan sjå ut som det er prestar og politikarar som forfører henne, elles får det vere eit ope spørsmål, men uansett er det ormen som lokkar henne med at dei skal ikkje døy om dei et av kunnskaptreet (jfr. påstand om at diverse fobiar ikkje er særleg relevante), men dei skal verte liksom Gud og kjenne godt og vondt. Og så vert ho freista av si eiga lyst, lysta til det vonde vert vekt i henne.
Så vert ho brukt til å lokke mannen med og dersom han ikkje let seg lokke, vert han rekna for å vere dum, så han vert utstøytt frå «det gode selskap».
Adam og Eva fekk to søner, Abel bar fram eit betre offer enn Kain, så Gud viste velvilje mot Abel. Derfor vart Kain så missunneleg at han la han for hat og slo han i hel. Apostelen Johannes brukar dette til å forklare motsetnaden mellom den gamle vond naturen og den nye naturen (1.Joh.3,12) som vi får ved trua på Jesus, i følge Paulus. Jesu blod talar betre enn Abels blod (Heb.12,24).
Motivet var altså misunnelse, sjalusi, smålighet. Eg hevdar det viser seg ved kvinnerørsla sin protest mot Paulus si lære, protesten mot den evangeliske forkynninga i kyrkje, bedehus og kristne organisasjonar elles. Så viser det seg i postmodernismen, avkoloniseringsaksjonen og protest mot ytringsfridomen.
Ei slik todeleing kan virke som ei historieforenkling, men den vil nok vise seg og bli klar. Korleis veit eg det? Ved å leve i den kristne fridomen i barnekåret hos Gud. Tru på at Jesus stod oppatt frå dei døde og kjennast ved han som min frelsar og Herre. Då viser det seg at der er nokon som protesterer og ikkje vil godta det, så dei fornektar han. Då veit vi at det er Antikrist som er på ferde, endåtil langt inn i kyrkje og kristne samanhengar (1.Joh.3-4).
Jesus velsigna småborn og sa at vi skulle la dei komme til han, for Guds rike høyrer slike til. For å sjå Guds rike, må vi verte fødde på nytt av Guds Ande. Vi må vende om og verte som småborn, for å komme inn i det. Vakta dykk, så de ikkje vanvørder ein einaste av han små som trur, for englane deira ser alltid Faderens åsyn (Matt.18,1.…). Likevel er det mange somheld dei for å vere dumme og spottar dei for det, spesielt dersom dei beheld si barnetru som voksne: «trur på englar». Men kva er ein engel? Det er ein bodberar og eg tenker meg at det er ånda deira.
Jesus sa ve over verda for freistingane hennar, men han var komen for å frelse det som var fortapt.
Synda skilde menneska frå Gud, men med eitt offer tok Jesus bort synda ein gong for alle. På det grunnlaget vert vårt forhold til han gjenoppretta slik det var før syndefallet, men no er Kristus den siste Adam, som er frå himmelen og som for oss har vorte ei livgivande ånd. Jesus sende oss talsmannen, den Heilage Ande, frå himmelen får vi mange bodskapar frå himmelen, i den siste tid talar Gud til oss gjennom Sonen. Då er det viktig for oss å høyre på kva han seier (Heb.1,1… & 12,25….).
Mange har kritisert den gamle pietistiske pedagogikken og barneoppsedinga for å vere autoritær. Slagordet deira var: «Bryte barnets vilje». Det høyrest brutalt ut og rimer ikkje særleg med evangelisk kristendom. På den tida var det prestane som var pedagogar og evangeliet utfordra deira moralfilosofiske tradisjon. Borna vart disiplinerte til å vere stille og rolige, teie stilt og høyre etter og lære. Og det er vel ein fordel, så lenge læra er god og verdifull for dei. Men så er det også om å gjere å få dei i tale ved å spørje dei.
Men då viser det seg altså at der er mange som spottar oss og held oss for å vere dumme, fordi vi høyrer etter og lærer slik. Først spottar dei oss og så hatar dei oss og det så fundamentalt at det blir som å hate born, fordi dei ikkje har lært, dei er dumme og ulærde. Men kanskje feilen heller er at den som prøver å lære andre, sjølv ikkje har lært og forstått så mykje, så han ikkje er istand til å forklare og lære frå seg.
Avgudane var fantasifoster og slik er det med deira moral- og politiske- filosofi også, det er menneskebod som dei finn på. Med denne kunnskapen prøver dei å gjere seg til gudar for folket, for å få sin vilje med deg. Og dersom du ikkje vil, ikkje kan eller ikkje klarar det, så moraliserer dei og held deg for å vere dum og vond. Så hendsikta med fantaseringa og moraliseringa var å finne motiv for sitt hat og gjennom skulegangen og politikken organiserer dei hatet. Det er ei metode til å få makt og det utartar seg som ei primitiv, dyrisk trong til sjølvhevding.
Men Jesus sa at vi skal ikkje undre oss over at verda hatar oss, for ho har hata han først. Men vi skal tru på han og elske han og elska kvarandre. Han har sagt eg skal søke han av heile mitt hjerte. Ja, Herrens auge fer ut over heile jorda, så han med si kraft kan komme den til hjelp som heilhjarta held seg til han. Og slik ventar eg han gir meg hjelp i form av ei kone. Ordet om korset er ei Guds kraft til frelse for kvar den som trur. Eg trur han vil frelse ei kvinne som kona mi og eg trur både eg og ho får oppleve det som Guds kraft i våre liv.
TV 2-Græsvik henger ut Resett-annonsør med fullt navn og knytter ham til rasisme | ResettTV 2-Græsvik henger ut Resett-annonsør med fullt navn og knytter ham til rasisme Av Kenneth Olsen – 6. mai 2019 | 08:59 TV 2-journalist Fredrik Græsvik. Foto: Jan Kåre Ness / NTB scanpix TweetShareShareTV 2-journalist Fredrik Græsvik fremmer nye beskyldninger mot Resett, og henger ut en annons….
Mange han undra seg over kvifor moderne naturvitskap og teknologi ikkje vart utvikla før, men vi er no klar over at det henge saman med at menneska vart forførde av religiøs overtru.
Apostelen Johannes sa at lova kom ved Moses, men nåden og sanning kom ved Jesus Kristus. I det gamle testamentet vart avgudane, laga av stokk og stein, kalla Lygna, som motsetnad til dette er Kristus Sanninga som set oss fri frå trældomen under synda og avgudane.
Så fekk den analytiske tenkinga frå Athen sin renessanse, matematikken vart vidareutvikla og brukt i utvikling av moderne vitskap og teknologi. Her er Newton sentral og John Lock hadde god kontakt med han når han utvikla liberalismen. Og han tillet religionsfridom.
Så erfaring og rasjoanlistisk innsikt er grunnleggande både i vitskapen og i liberalismen og i den kristne kyrkja kjem opplysinga ved forkynninga av evangeliet også.
Men i vår tid er det faktisk «kristne» og venstreradikale moral- og politiske filosofar og aktivistar som protesterer mot evangelisk kristendom og realfag med sine metoder og rasjonalitet. Det viser seg både i den såkalla kvinnefrigjeringa, likestillinga og antirasismen. Det utartar seg som ein protest mot utviklingslæra og genetikken.
Nanoteknologien har gjort at gensekvensieringa har skote fart, så dei kan samanlikne folkeslag og granske slektskapsforhold. Dette er det faktisk mange som protesterer mot.
Poenget er at dei med sin moralfilosofi vil forgude seg for andre menneske. Poenget med å fjerne rasjonaliteten i Bibelen og i realfaga er at menneska skal verte ei tavle som dei skal ha å skrive på, snakk om «tabula rasa»! Sidan rasjonaliteten manglar, brukar dei den ikkje, men metoden vert «Goebbels-retorikk», dei gjentek det same med krav om å få rett, ved å ignorere korleis andre tenker og resonnerer.
Klasseskiljepolitikk og arbeidarane sin frigjeringsdag.
1. mai har mistet sin mening. Det er 8. mai vi burde ha fri!Si ;D-innlegg: Vi vil heller ha 8. mai som fridag.
Kristendomen er populistisk.
For det første ved at Jesus og disiplane hans forkynnte den glade bodskapen for heile folket, men prioriterte dei som trengde det mest, dei fattige og ulærde, syndarar, sjuke, misslukka og utstøtte.
For det andre ved at han velsigna småborna og sa at vi skulle la dei komme til han, for Guds rike høyrer slike til. Vi må vende om og verte som småborn, for å komme inn i det. vi må vakte oss så vi ikkje vnavørder ein av hans minste små som trur, for englane deira ser alltid Faderens åsyn.
Likevel er det mange som vanvørder dei som trur som barnslege og ulærde, «trur på englar». Men kva er ein engel? Det er ein bodberar, i dette tilfellet tenker eg meg at det er ånda deira. Så når den Heilage Ande kom over disiplane på pinsedag talte dei drivne av den Heilage Ande om kom med bodskapar frå Gud. Ved trua på Kristus får vi framleis oppleve at han døyper med den Heilage Ande, så nådegåvene kjem i funksjon i kyrkjelyden.
I det gamle testamentet er avgudane, laga av stokk og stein, kalla Lygna. Som motsetnad til det er Kristus sanninga som set oss fri frå trældomen under synda og avgudane. På evangeliets grunnvoll får vi komme inn i eit slikt forhold til Gud som menneska var i før syndefallet, men no er Kristus den siste Adam, som er ifrå himmelen og som for oss har vorte ei livgivande ånd. Han er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er han hovudet for kyrkja som er hans brud. Gud skaper oss i Kristus og då skaper han oss i samsvar med 1.Mos.2. For han er den same no og gjer sitt verk med oss ved sitt Ord og sin Ande.
1.Mos.2 handlar om ein mann og kona hans, men eg trur og hevdar det samtidig handlar om eit heilt folk som dei representerte overfor Gud. For dette er noko som vi ser elles i Biblen også, at eit folk vert omtala ved namnet på sin ættefar. Det kan også verte omtala som ei kvinne.
Gud sette dei til å dyrke og verne hagen, men då gøymde dei seg for han. Dei braut med han og då stengde han dei ute frå hagen.
Til samanlikning med syndefallet, braut israelsfolket med Gud og vart bortførde til Babylonia. Nabofolka deira leid same skjebne. Men etter 70 år vende han lagnaden deira og let dei få komme heim att til landet sitt og då vende han lagnaden til nabofolka deira også. Dette er førebilete på den glade bodskapen som skulle forkynnast for alle folkeslag. Jesajas profeterte at det skulle skje under persarkongen Kyros.
Jes.41,1 Ver stille, de øyar og strender,
og høyr på meg,
lat folka samla nye krefter!
Lat dei koma og tala si sak,
lat oss saman gå fram for retten!
2 Kven har vekt den mannen frå aust
som sigeren møter kvar han set foten?
Kven gjev folkeslag i hans makt
og lèt han råda over kongar?
Med sverdet gjer han dei lik støv,
med bogen lik fykande halmstrå.
3 Han forfylgjer dei, og trygt går han fram,
er berre så vidt nedpå vegen med foten.
4 Kven var det som sette dette i verk?
Han som frå opphavet kalla ættene fram.
Eg, Herren, er den fyrste,
og eg skal vera hjå dei siste.
5 Øyar og strender ser det og reddast,
heimsens endar skjelv.
Dei stimar i hop og kjem.
Her påstår Gud at det var han som kalla ætene fram. Då måtte det vel vere ved at han vekte opp ein herskar i folket, kalla han og leia han. I dette tilfellet vekte og kalla han Kyros som konge over kongar. Men opphavleg kalla han ættene fram og no vende han lagnaden deira i samsvar med det og let dei få komme tilbake til landa sine. Han vekte dei og kalla dei og slik skapte han dei gjennom utvikling.
Eg er berre ein fiskar som har prøvt meg på å studere realfag, så det er eit vesentleg poeng for meg at denne tolkinga høver med utviklingslæra, men må gjere det klart at det er Gud som skaper utvikling ved sitt Ord og sin Ande. Det er vesentleg for meg personleg og for den kyrkjelyden eg går i.
Her tar Listhaug TV 2-mikrofonen i egne henderDRAMMEN (TV 2): Etter å ha holdt appell på hver sin side av Drammenselva, møttes Frp-nestleder Sylvi Listhaug og Bjørnar Moxnes til duell.
Evangeliet skulle forkynnast til alle, så då må arbeidarane også få lov til å ha kristne verdiar.
Kristne verdiar er det som Kristus verdset og kva er det? Den kristne trur er å tru på Kristus, vi vert rettferdige for Gud ved å tru at han vekte Kristus oppatt frå dei døde (rom.10). Alle som tok imot han gav han rett til å verte Guds born. Han sa til sine disiplar at dei skulle glede seg framfor alt over at deira namn var skrivne i livets bok i himmelen. Han døde på korset for å sone vår synd og skuld, så kvar den som trur på han ikkje skal fortapast, men ha evig liv.
Kristne verdiar er det som Kristus verdset og sidan han døde i staden for oss, for å frelse oss for æva og gi oss evig liv, går det ikkje an å tale om kristne verdiar utan å tale om dette, ein må i det minste gjere det klart at det er dette ein går ut ifrå. Dersom dei ikkje gjer dette klart, så mister «kristen verdiar» sitt innhald, så dei sit att med eit tomt skal.
Vi kjenner til likninga om den bortkomne sonen, han sløsa vekk arven og kom heim att til Faderhuset og bad om å få verte træl, men Faderen lag likevel fest for han.
Men den heimeverande sonen vart det ikkje mykje blest om, så han syntest dette var trasig og gjekk ut. Men Faderen kom ut og sa til han: «alt mitt er ditt». Han arva det alt saman, men framleis med Faderen som formyndar, så då skulle det gå bra både med han og arven hans.
Den heimeverande sonen var fyrst og fremst Kristus, for han sa at alt det som Faderen eigde, var hans.
Dei aller fleste kristne kjenner seg nok igjen i begge rollene, både den bortkomne sonen og den heimeverande sonen. Men poenget mitt er at når vi vender om til Kristus og trur på han, lever for han og lyder han, så blir vi som den heimeverande sonen, vi får be i Jesu namn og då ber vi som arvingar. Dersom vi er villiege til å lide med Kristus så skal vi også få eige herlegdomen (arven) saman med han. Som arvingar verdset vi det som Faderen verdset, for han er menneska som dyrebare edelsteinar som han vil ha frelst i si hand.
Jesus stod oppatt frå dei døde og gav disiplane sine misjonsbefalinga og sa dei skulle sjå at han var med dei alle dagar. Dei heldt seg til han ord og gjorde slik som han sa, derfor voks den kristne kyrkja, sjølv om dei vart forfølgde og hendrett for si tru. Jesus er vegen, sanninga og livet, ingen kjem til Faderen utan ved han. Dei gjekk den vegen og fekk oppleve at Faderen elska dei og hadde omsorg for dei. Så når menneska kom til Kristus og hans kyrkje, opplevde dei at dei fekk noko. Derfor voks kyrkja.
Keisaren innsåg etter kvart at samhaldet i kyrkja var verdifullt for samfunnet og ein maktfaktor, så han legaliserte den og då var det ikkje lenge før han gjorde kristendomen til statsreligion og bygde makta si på den. Slik har kristendomen og kyrkja vore grunnleggande for Vesten. Vi bygger på evangeliets grunnvoll og får oppleve at Gud gjer sitt verk i våre liv ved sitt Ord og sin Ande. Det har han også gjort i folket i historia.
Så kva er problemet? At det er så mange som vil ha bort det grunnlaget vi bygger på, men det går då ikkje vel. Det er så mange prestar og kristen leiarar som ikkje vil tillate at folk får komme til Kristus og hans kyrkje og få noko. Og kvifor det? Eitt stikkord: «smålighet». For dei vil sjølve ha makta og æra, som om det er dei som gjer sitt verk. Det vil gjerne politkarane også gje inntrykk av, for å få med seg folket. Men det er berre det som er, at det er ikkje sant. Kristus er sanninga og han set oss fri. Han lever og er med oss og ved trua på han får vi oppleve at Gud gjer sitt verk med oss ved sitt Ord og sin Ande. Han som byrja den gode gjerning i oss, han skal også fullføra den.
Alle som tok imot Jesus gav han rett til å verte Guds born, derfor døde han i staden for oss. I barnekåret hos Gud har vi fridom og frimod til å legge alle våre behov fram for han i bøn. Han elskar oss og har omsorg for oss som sine born, han svarer våre bøner og gir oss gode gåver.
Men i det siste har diverse prestar og politikarar protestert mot den evangeliske forkynninga og avvist den, tydelegvis fordei der er verdslege, politiske maktinteresser og økonomiske interesser som vil nekte oss barnekåret, så vanlege norske menne og arbeidarar skal tape desse rettane. Det betyr at dei krev vi skal leve fjærnt frå Faderhuset, som den bortkomne sonen, som sløste vekk arven sin.
Det viser seg til dømes i protestane mot vanleg ytringsfridom. Kva skulle kanskje norske menn og arbeidarar vinne på å tape sin ytringfridom?
Med tanke på kva gamle Venstre var for vårt folk og land og kva arbeidarrørsla har vore for arbeidarane, ser det ut til at dei sløser bort arven sin som den bortkomne sonen.
- Rødts mål er kommunismeTil helgen skal prinsipprogrammet vedtas – overlever Karl Marx?
Arbeidarpartiet er eit bomba horehus. Dei klagar seg over at dei vart bomba, men ignorerer deira fundamentale problem, at dei som eit korrupt horehus har knebla folk og undertrykt fri ytring sidan slutten av 1970-talet.
Eg nyttar fridomen eg får til å ytre meg. Men i denne samanheng utfordrar eg i staden diverse kjepphøye politikara til å svare for seg sjølve.
Å ja, Gro og Co har diagnostisert sjela – den norske folkesjela – som eit sjukdomstilfelle (stm 74 av 1979), men eg har ikkje teke medisin for den og har heller ikkje tenkt å gjere det.
Siv Jensen sa «knus de jævla sosialistene» – beklager ordbruken | ResettSiv Jensen sa «knus de jævla sosialistene» – beklager ordbruken Av NTB – 5. mai 2019 | 13:46 Frp-leder og finansminister Siv Jensen. Foto: Berit Roald / NTB scanpix TweetShareShare Frp-leder Siv Jensen høster skarp kritikk for å ha omtalt politiske motstander som «jævla sosialister». Nå b…
Liberalismen (Lock) har religionsfridom. Men i det siste har det vorte proteset mot Paulus si lære om at Kristus er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for si kyrkje. Og så har det vorte innført vigsel av homofile i kyrkja. Dette er ikkje religionsfridom, dette er ikkje å tillate kristendom i den såkalla kristne kyrkja og i vårt land. Dermed er det eit brot med liberalismen også.
Paulus sa at dersom nokon forkynner eit anna evangelium enn det som han har forkynt, så skal han vere forbanna. Men lovnaden som vart gitt allereie til Abraham, står ved lag, den som velsignar Kristus, vert velsigna, men den som forbannar han vert forbanna.
Dei som velsignar han vert velsigna og vert til velsigning, slik vert kyrkjelyden velsigna og dei som kjem til vert velsigna, så når dei kjem der, får dei noko.
Men dersom dei i staden forbannar han, blir dei forbanna og vert til forbanning. Og så undrar de dykk over at kyrkjer og bedehus vert ståande tome og vert forfæra over at muslimane tek over?
Dersom de meiner alvor med dykkar liberalisme, så den gjeld for vanlege menneske også, så de tillet den kristne trua, så vil de finne at evangeliet gir det beste grunnlaget for nasjonsbygging, altså ei nasjonalkonservativ retning. Dessutan bør de lære av historia kor viktig kristendomen og den kristne kyrkja har vore for fridom, demokrati og nasjonal frigjering og sjølvstende.
KONKLUSJON: Politikken til Venstre og Krf, med Knut Arild Hareide i leiiinga, har vist seg å vere noko utspekulert djevelskap for å forføre kvinna, kyrkja, Frp og regjeringa.
Vi lever visst i eit demokrati, men når politikken vert definert som å drive på med utspekulert djeveleskap, forfell demokratiet, fridomen og nasjonalkjensla innanfrå.
Demokrati og nasjonal frigjering.
Politikere må aldri bli gitt makt til å utnevne de «ekte» journalisteneI et innlegg i Minerva 27. april kommer Sveinung Rotevatn med nye angrep på Resett og dets lesere. Han går langt i å antyde at ansvarlig redaktør Helge Lurås har oppfordret til trusler mot en enkeltperson. Innholdet i artikkelen det refereres til, er ikke i nærheten av noe slikt. Han kaller le…
Alle som tok imot Jesus gav han rett til å verte Guds born, derfor døde han i staden for oss. I barnekåret hos Gud har vi fridom og frimod til å legge alle våre behov fram for han i bøn. Han elskar oss og har omsorg for oss som sine born, han svarer våre bøner og gir oss gode gåver.
Men i det siste har diverse prestar og politikarar protestert mot den evangeliske forkynninga og avvist den, tydelegvis fordei der er verdslege, politiske maktinteresser og økonomiske interesser som vil nekte oss barnekåret, så vanlege norske menne og arbeidarar skal tape desse rettane. Det betyr at dei krev vi skal leve fjærnt frå Faderhuset, som den bortkomne sonen, som sløste vekk arven sin.
Det viser seg til dømes i protestane mot vanleg ytringsfridom. Kva skulle kanskje norske menn og arbeidarar vinne på å tape sin ytringfridom?
Med tanke på kva gamle Venstre var for vårt folk og land, ser det ut til at dagens Venstre sløser bort arven sin som den bortkomne sonen.
Det finnes bare en statlig vei til frihet og framskritt, og det er gjennom nasjonalismenDet ser i dag ut til Ã¥ være to viktige skillelinjer i politikken. En skillelinje gÃ¥r mellom de som tror pÃ¥ og de som er skeptiske til statlige løsninger pÃ¥ en rekke omrÃ¥der (det klassiske skille mellom høyre og venstre siden). En annen skillelinje gÃ¥r mellom nasjonalister …
I det siste har det dukka opp ei «avkoloniserings-aksjonsgruppe» i det akademiske miljøet, det er tydelegvis noko som det har vorte arbeidt med i lang tid og det er tydelegvis ei vidareføring av dei venstreradikale sin protest mot imperialismen. Men no utartar det seg som eit fundamentalistisk åtak på sjølve akademika, fordi det vert påstått at imperialismen kom med opplysingstida. Så det utartar seg som eit postmoderne åtak på rasjonaliteten og metodene i realfag.
Men det seier seg sjølv at ein slik globalisme ikkje er eigna til å løyse miljø- og ressurs-problem, for då treng vi realfag med sine forskingsmetoder. Det er menneske som prøver å forgude seg over andre menneske og det er ikkje godt eigna til å løyse problem mellom menneske og folkeslag.
Eg har vore realist samtidig som eg har trutt på Jesus sidan eg var ein gutunge, til tider har eg følt det som ei dobbelrolle eg ikkje har vore heilt komfortabel med, men i det eg let meg forsone med Gud på evangeliets grunnvoll trur og meiner eg at eg får det til å stemme overeins.
På slutten av 1970-talet stod AKP-ml sterkt i universitetsmiljøet og dei protesterte mot imperialismen. Det kristne studentlaget konfronterte dei, samtidig som dei konfronterte utviklingslæra. Den venstreradikale kvinnerørsla proklamerte mannshat og protesterte mot Paulus si lære om at Kristus er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for kyrkja som er hans brud. Men Paulus grunngav dette både utifrå evangeliet og utifrå skapingssoga i 1.Mos.2 og dermed utifrå kva som er naturleg.
Dette er den historiske bakgrunnen for stm.74 av 1979.
I følgje platonismen er den fysiske naturen vond, derfor har menneska lite innsikt i ideverda (rasjonalitet) og det godes ide (moralfilosofi). Men med opplæringa får dei meir innsikt. Derfor skal ei lærd overklasse styre med diktatorisk makt.
I middelalderen kom platonismen inn i kyrkja, så prestane fekk monopol på å tale og sidan finn vi den igjen i totalitære politiske ideologiar over heile linja.
Det Paulus sa om den gamle vonde naturen liknar på platonismen, men konklusjonen er at opplæringa heller har verka mot si si hendsikt, det innsåg han etter at Gud openberra si frelse for han i Kristus (Rom.6-7). Det burde i grunnen jødane vite på grunnlag av si nære historie også.
Og i Bibelen vert det vondes problem forklart på ein litt annan måte og løysinga på problemet er betre. Menneska vart dåra og forførde ved syndefallet, derfor vart dei utestengde frå Edens hage. Synda skilde dei frå Gud. Men med eitt offer tok Jesus bort synda ein gong for alle. På det grunnlaget får vi komme inn i eit slikt forhold til han som menneska var i før syndefallet. Gud skaper oss i Kristus og då skaper han oss i samsvar med 1.Mos.2, for Gud er den same. Kristus er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for kyrkja som er hans brud. Så Paulus grunngav dette både utifrå evangeliet og utifrå skapingssoga og dermed utifrå kva som er naturleg.
Så no talar han om naturen på ein annan måte, som det som er rett, for Gud skapte det alt saman og såg at det var godt og velsigna det (1.Mos.1). Men det var altså ikkje fordi mennesket i seg sjølv er godt, men fordi mennesket levde i samfunn med Gud som skapte det og som er god (1.Mos.2-3). Det har vorte endå klarare for oss no etter at vi er forsona med han ved at Jesus døde i staden for oss.
Då har vi ikkje noko fundamentalt problem som hindrar oss i å granske den fysiske naturen, oppdraget er framleis å dyrke og verne Guds hage, men no er Kristus den siste Adam, som er ifrå himmelen og som for oss har vorte ei livgivande ånd, han vekker oss opp til liv i samfunn med seg og Faderen.
Men dersom menneska avviser dette, fordi dei har ei så fundamental og dogmatisk tru på at den fysiske naturen er vond, kva er då alternativet? Dei granskar naturen med vitskaplege metode og finn ut korleis den er, men med sin moralfilosofi konkluderer dei likevel med at den er vond og derfor er den feil. Men det er då stikk i strid med naturvitskaplege metode, den hypotetiske deduktive metode. Dei krev at den fysiske naturen skal endre seg, så den tilpassar seg deira moralfilosofi. Men det kan den ikkje, det kan ikkje menneska heller, så med det kravet gjer dei menneska til trælar, dei vert gjort til salsvare som trælar.
Det er eigentleg nokså vanleg naturvitskapleg og biologisk tenking som vert påstått å vere feil og som vert kriminalisert ved den såkalla kvinnefrigjeringa og likestillinga og ved påstand om rasisme.
Kristendomen er populistisk.
For det første ved at Jesus og disiplane hans forkynnte den glade bodskapen for heile folket, men prioriterte dei som trengde det mest, dei fattige og ulærde, syndarar, sjuke, misslukka og utstøtte.
For det andre ved at han velsigna småborna og sa at vi skulle la dei komme til han, for Guds rike høyrer slike til. Vi må vende om og verte som småborn, for å komme inn i det. vi må vakte oss så vi ikkje vnavørder ein av hans minste små som trur, for englane deira ser alltid Faderens åsyn.
Likevel er det mange som vanvørder dei som trur som barnslege og ulærde, «trur på englar». Men kva er ein engel? Det er ein bodberar, i dette tilfellet tenker eg meg at det er ånda deira. Så når den Heilage Ande kom over disiplane på pinsedag talte dei drivne av den Heilage Ande om kom med bodskapar frå Gud. Ved trua på Kristus får vi framleis oppleve at han døyper med den Heilage Ande, så nådegåvene kjem i funksjon i kyrkjelyden.
I det gamle testamentet er avgudane, laga av stokk og stein, kalla Lygna. Som motsetnad til det er Kristus sanninga som set oss fri frå trældomen under synda og avgudane. På evangeliets grunnvoll får vi komme inn i eit slikt forhold til Gud som menneska var i før syndefallet, men no er Kristus den siste Adam, som er ifrå himmelen og som for oss har vorte ei livgivande ånd. Han er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er han hovudet for kyrkja som er hans brud. Gud skaper oss i Kristus og då skaper han oss i samsvar med 1.Mos.2. For han er den same no og gjer sitt verk med oss ved sitt Ord og sin Ande.
1.Mos.2 handlar om ein mann og kona hans, men eg trur og hevdar det samtidig handlar om eit heilt folk som dei representerte overfor Gud. For dette er noko som vi ser elles i Biblen også, at eit folk vert omtala ved namnet på sin ættefar. Det kan også verte omtala som ei kvinne.
Gud sette dei til å dyrke og verne hagen, men då gøymde dei seg for han. Dei braut med han og då stengde han dei ute frå hagen.
Til samanlikning med syndefallet, braut israelsfolket med Gud og vart bortførde til Babylonia. Nabofolka deira leid same skjebne. Men etter 70 år vende han lagnaden deira og let dei få komme heim att til landet sitt og då vende han lagnaden til nabofolka deira også. Dette er førebilete på den glade bodskapen som skulle forkynnast for alle folkeslag. Jesajas profeterte at det skulle skje under persarkongen Kyros.
Jes.41,1 Ver stille, de øyar og strender,
og høyr på meg,
lat folka samla nye krefter!
Lat dei koma og tala si sak,
lat oss saman gå fram for retten!
2 Kven har vekt den mannen frå aust
som sigeren møter kvar han set foten?
Kven gjev folkeslag i hans makt
og lèt han råda over kongar?
Med sverdet gjer han dei lik støv,
med bogen lik fykande halmstrå.
3 Han forfylgjer dei, og trygt går han fram,
er berre så vidt nedpå vegen med foten.
4 Kven var det som sette dette i verk?
Han som frå opphavet kalla ættene fram.
Eg, Herren, er den fyrste,
og eg skal vera hjå dei siste.
5 Øyar og strender ser det og reddast,
heimsens endar skjelv.
Dei stimar i hop og kjem.
Her påstår Gud at det var han som kalla ætene fram. Då måtte det vel vere ved at han vekte opp ein herskar i folket, kalla han og leia han. I dette tilfellet vekte og kalla han Kyros som konge over kongar. Men opphavleg kalla han ættene fram og no vende han lagnaden deira i samsvar med det og let dei få komme tilbake til landa sine. Han vekte dei og kalla dei og slik skapte han dei gjennom utvikling.
Eg er berre ein fiskar som har prøvt meg på å studere realfag, så det er eit vesentleg poeng for meg at denne tolkinga høver med utviklingslæra, men må gjere det klart at det er Gud som skaper utvikling ved sitt Ord og sin Ande. Det er vesentleg for meg personleg og for den kyrkjelyden eg går i.
Politiker i hardt vær etter Ã¥ ha benyttet begrepet «befolkningsutskiftning»Ãsterrikes visekansler møter motbør for sine uttalelser om Europas demografiske omveltninger. Ãsterrikes visekansler Heinz-Christian Strache, lederen for det nasjonalkonservative Frihetspartiet (FPÃ), fÃ¥r kritikk for sin bruk av ordet «befolkningsutskifting» (tysk: bevölke…
I det siste har det dukka opp ei «avkoloniserings-aksjonsgruppe» i det akademiske miljøet, det er tydelegvis noko som det har vorte arbeidt med i lang tid og det er tydelegvis ei vidareføring av dei venstreradikale sin protest mot imperialismen. Men no utartar det seg som eit fundamentalistisk åtak på sjølve akademika, fordi det vert påstått at imperialismen kom med opplysingstida. Så det utartar seg som eit postmoderne åtak på rasjonaliteten og metodene i realfag.
Men det seier seg sjølv at ein slik globalisme ikkje er eigna til å løyse miljø- og ressurs-problem, for då treng vi realfag med sine forskingsmetoder. Det er menneske som prøver å forgude seg over andre menneske og det er ikkje godt eigna til å løyse problem mellom menneske og folkeslag.
Eg har vore realist samtidig som eg har trutt på Jesus sidan eg var ein gutunge, til tider har eg følt det som ei dobbelrolle eg ikkje har vore heilt komfortabel med, men i det eg let meg forsone med Gud på evangeliets grunnvoll trur og meiner eg at eg får det til å stemme overeins.
På slutten av 1970-talet stod AKP-ml sterkt i universitetsmiljøet og dei protesterte mot imperialismen. Det kristne studentlaget konfronterte dei, samtidig som dei konfronterte utviklingslæra. Den venstreradikale kvinnerørsla proklamerte mannshat og protesterte mot Paulus si lære om at Kristus er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for kyrkja som er hans brud. Men Paulus grunngav dette både utifrå evangeliet og utifrå skapingssoga i 1.Mos.2 og dermed utifrå kva som er naturleg.
Dette er den historiske bakgrunnen for stm.74 av 1979.
I følgje platonismen er den fysiske naturen vond, derfor har menneska lite innsikt i ideverda (rasjonalitet) og det godes ide (moralfilosofi). Men med opplæringa får dei meir innsikt. Derfor skal ei lærd overklasse styre med diktatorisk makt.
I middelalderen kom platonismen inn i kyrkja, så prestane fekk monopol på å tale og sidan finn vi den igjen i totalitære politiske ideologiar over heile linja.
Det Paulus sa om den gamle vonde naturen liknar på platonismen, men konklusjonen er at opplæringa heller har verka mot si si hendsikt, det innsåg han etter at Gud openberra si frelse for han i Kristus (Rom.6-7). Det burde i grunnen jødane vite på grunnlag av si nære historie også.
Og i Bibelen vert det vondes problem forklart på ein litt annan måte og løysinga på problemet er betre. Menneska vart dåra og forførde ved syndefallet, derfor vart dei utestengde frå Edens hage. Synda skilde dei frå Gud. Men med eitt offer tok Jesus bort synda ein gong for alle. På det grunnlaget får vi komme inn i eit slikt forhold til han som menneska var i før syndefallet. Gud skaper oss i Kristus og då skaper han oss i samsvar med 1.Mos.2, for Gud er den same. Kristus er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for kyrkja som er hans brud. Så Paulus grunngav dette både utifrå evangeliet og utifrå skapingssoga og dermed utifrå kva som er naturleg.
Så no talar han om naturen på ein annan måte, som det som er rett, for Gud skapte det alt saman og såg at det var godt og velsigna det (1.Mos.1). Men det var altså ikkje fordi mennesket i seg sjølv er godt, men fordi mennesket levde i samfunn med Gud som skapte det og som er god (1.Mos.2-3). Det har vorte endå klarare for oss no etter at vi er forsona med han ved at Jesus døde i staden for oss.
Då har vi ikkje noko fundamentalt problem som hindrar oss i å granske den fysiske naturen, oppdraget er framleis å dyrke og verne Guds hage, men no er Kristus den siste Adam, som er ifrå himmelen og som for oss har vorte ei livgivande ånd, han vekker oss opp til liv i samfunn med seg og Faderen.
Men dersom menneska avviser dette, fordi dei har ei så fundamental og dogmatisk tru på at den fysiske naturen er vond, kva er då alternativet? Dei granskar naturen med vitskaplege metode og finn ut korleis den er, men med sin moralfilosofi konkluderer dei likevel med at den er vond og derfor er den feil. Men det er då stikk i strid med naturvitskaplege metode, den hypotetiske deduktive metode. Dei krev at den fysiske naturen skal endre seg, så den tilpassar seg deira moralfilosofi. Men det kan den ikkje, det kan ikkje menneska heller, så med det kravet gjer dei menneska til trælar, dei vert gjort til salsvare som trælar.
Det er eigentleg nokså vanleg naturvitskapleg og biologisk tenking som vert påstått å vere feil og som vert kriminalisert ved den såkalla kvinnefrigjeringa og likestillinga og ved påstand om rasisme.
Faith & Entropy 