Bilete av Renè Descartes.

Innleiing.

Bygge på evangeliets grunnvoll.

Bibelen seier at synda skilde menneska frå Gud. Men med eitt offer tok Jesus bort synda ein gong for alle. Så på evangeliets grunnvoll får vi samfunn med Gud. Ved trua på Jesus får vi hans Ande, då tilhøyrer vi han og er frelst og då skal vi også leve for han. Det gjev oss meining med livet. Han døyper oss med sin Ande til å vere ein lekam, ved fylden av den Heilage Ande utruster han oss med sine nådegåver, så vi fungerer som ulike lemer på hans lekam.

Vi har samfunn med Faderen og Sonen i den Heilage Ande, så vi har samfunn med kvarandre i Anden (1.Joh.1), derfor møtest vi fysisk i kristne kyrkjelydar. Vi kler oss i Guds fulle rustning og så går vi ut og vitnar for kven som helst vi møter i kvardagen. Det er viktig at vi møtest fysisk i kyrkjelyden og at vi møter andre menneske fysisk i kvardagen. Som realist som trur på Gud reknar eg det for å vere eit viktig sanningskriterium, eit kriterium på at vi er av Sanninga.

Bodskap gjennom tyding av tungetale 2.12.2001:

Ja, også i denne byen er det mennesker som lengter etter meg. I din nærhet er det mennesker som venter på et ord om meg ifra din munn, sier Herren. Jeg har plassert deg akkurat der du er, for at du skal være mitt vitne i denne tiden. Ja, lys og salt, det er det denne verden trenger. Og det er den egenskapen du har fått fra meg, sier Herren. 

Oppgaven kan virke umulig, sier du, kanskje. Ja, du har følt på at du kommer til kort så mange ganger, at ordene ikke strakk til. Men det er nettopp da jeg kan få virke i deg, sier Herren, fordi jeg gav deg ikke motløshets ånd, men jeg har gitt deg min ånd i ditt indre, i ditt hjerte, for at du skal kunne tale mitt ord til de du møter, ja være en duft fra liv til liv, det skaper min ånd der du vandrer, sier Herren.

Og når du sier at din tid er over, du har gjort ditt, så skal du vite det, at ennå er det arbeidsmuligheter for deg, sier Herren. Alder og utdannelse, alle de menneskelige forutsetningene som verden ser etter, det er ubetydelig for meg. Men nettopp der du er plassert, der du bor, der du treffer et menneske, der er kontaktpunktet for meg, sier Herren. Og du skal virke, du skal forkynne mitt budskap til de du møter, for det er  muligheten for dem til å høre evangeliet og bli frelst. Og det jeg vet, det er det du lengter etter, sier Herren, at mennesker rundt deg skal møte meg, og du skal kunne brukes i denne tiden, fordi jeg går med deg, jeg har ikke overlatt deg til tilfeldigheter, og dere er ikke etterlatt farløse, men jeg er midt iblant mitt folk, for å virke i dere, sier Herren. 

Den generelle læreplanen.

Den generelle læreplanen talar om menneske med ulike funksjonar i samfunnet, så vi kan godt samanlike det med funksjonane til dei ulike lemene på Jesu lekam.

DET MEININGSSØKJANDE MENNESKET

DET SKAPANDE MENNESKET

DET ARBEIDANDE MENNESKET

DET ALLMENNDANNA MENNESKET

DET SAMARBEIDANDE MENNESKET

DET SAMARBEIDANDE MENNESKET

DET MILJØMEDVITNE MENNESKET

DET INTEGRERTE MENNESKET

Så den deler inn menneska etter interesser og arbeidsoppgåver, så dei har ulike arbeidsmetodar. Eitt og same menneske kan ha fleire av desse funksjonane, men det vesentlege poenget er vel at alle funksjonane skal vere med i samfunnet.

Sjølvsagt vert der ei finare inndeling i ulike yrke og då får både den einskilde, styresmaktene og næringslivet vurdere kva der er bruk for.

Den generelle læreplanen vart skriven av Gudmund Hærnes og den var så god at den vart kopiert over i ”kunnskapsløftet”.

https://www.udir.no/globalassets/upload/larerplaner/generell_del/generell_del_lareplan_nynorsk.pdf

Argumentasjon mot alternativ behandling. Kva så? Folkeopplysing eller strengare lovverk? Metoden er statistikk, kva elles?

Professor Kristian Gundersen argumenterer mot alternativ behandling, men kva vil han fram til, er det berre folkeopplysing eller vil han ha eit strengare lovverk? Folkeopplysing er grunnleggande viktig for at demokratiet skal fungere skikkeleg og strengare lovverk innskrenkar fridomen, kva såmed dei demokratiske rettane? Vel, demokrati er no ikkje anarki heller.

I «Snåsakoden»vart det brukt statistikk, det kan vel brukast påanna også, til dømes homeopati. Men skal det gjerast skikkeleg vitskapleg påeine alternativet etter det andre vert det dyrt. Skulle det såbrukast til folkeopplysing, ville den kostnaden komme i tillegg. Men åhandheve eit strengare lovverk ville ogsåverte kostbart. Og dersom det ikkje fungerte rett, ville det verte ein fiasko for sjølve lovverket.

Men realistar har den felles eigenskapen og innstillinga at dei søker dei enkle og gode forklaringane, om ein teori er enkel og forklarar mykje, såtyder det påat den er god. Såkva kan forenkle desse problema? Kvifor ikkje sjåpåmetoden som vert brukt og driv folkeopplysing om vitskapleg metode? Om nokon hevdar dei vert hjelpte med til dømes homeopati, såhar vi inga hypotese eller teori til åforklare det, slik sett er det ikkje vitskapleg. Men det går like vel an åbruke statistikk pådet, har folk fått litt greie påstatistikk og sannsyn, såkan dei vel bruke det sjølve. Om vitskapen er fakta, såtreng den ikkje nødvendigvis vere alternative fakta.

https://www.nrk.no/urix/alle-for-vitenskapen_-mange-mot-trump-1.13484564

Men dersom vi leitar etter ein teori som svar på eit spørsmål eller prøver å teste ein teori, då er det spesielle fakta vi ser etter, men alternative fakta vil der likevel vere.

Vidsyn eller trongsyn.

I middelalderen kom platonismen inn i kyrkja og den er elitistisk. Etter kvart fekk presten monopol på å tale i kyrkja og det vart eit ein manns ”show”. Så dei ulike nådegåvene fungerte ikkje lenger, medlemmane fungerte ikkje lenger som lemer på Jesu lekam. Dei har skin av gudlegdom, men fornektar hans kraft.

2TI 3,1 – 2TI 3,9 {MENNESKA I DEI SISTE TIDENE}  Du skal vita at i dei siste dagane skal det koma tunge tider. 2 Då skal folk vera eigenkjærlege og pengekjære, skrytande, hovmodige, spottsame, ulydige mot foreldre, utakksame og utan age for det heilage, 3 ukjærlege og uforsonlege, baktalande og utan sjølvtøyming, råe, likesæle om det gode, 4 svikefulle, oppfarande og store i seg sjølve. Dei elskar lystene sine meir enn Gud. 5 Dei har skin av gudlegdom, men fornektar hans kraft. Vend deg bort frå slike folk! 6 Mellom dei er det nokre som lurer seg inn i heimane og får makt over kvinner som er tyngde av synder og lèt seg driva av mange slag lyster, 7 og som alltid vil læra, men aldri kan læra sanninga å kjenna. 8 Liksom Jannes og Jambres sette seg opp mot Moses, set desse mennene seg opp mot sanninga. Dei har fått dømekrafta øydelagd, og korkje dei eller trua deira held mål. 9 Men no skal dei ikkje ha meir framgang. For det skal verta klårt for alle kor vitlause dei er; det skal gå dei som det gjekk Jannes og Jambres.

Då vart det trongsyn i staden for vidsyn.

På liknande vis kan det verte trongsyn ved at dei ulike mennesketypane i den generelle læreplanen prøver å heve seg over andre, faren er framleis at mennesket prøver å gjere seg sjølve til gud. Det miljøbevisste mennesket innbiller seg at det skal kunne frelse verda med ei klimaavtale. Positivistar og postmodernistar hevdar dei med sine metodar kan beskrive heile tilværet. Men metodane i postmodernismen går eigentleg ut på å tolke litteratur og kunst. Positivismen legg vekt på den empiriske delen av naturvitskapleg forsking.

Men metoden i realfag er hypotetisk deduktiv, den har både empiri og rasjonalitet. Og eg hevdar og vil forklare at dette er sameinleg med å søke samfunn med Gud på evangeliets grunnvoll. Gud har skapt alle ting og er suveren over det han har skapt, så han er uavhengig av det vi ser og sansar rundt oss.

Eg har vore realist og trutt på Jesus sidan eg var ein gutunge. Til tider har eg følt det som ei dobbelrolle eg ikkje har vore heilt komfortabel med, men når eg let meg forsone med Gud på evangeliets grunnvoll, får eg det til å stemme. Og det gjev meg vidsyn. Dette skriv eg meir om i mitt minneord om mor:

https://tsivert.com/2017/03/12/mitt-minneord-om-mor/

Vitskapleg metode.

René Descarts rasjonalisme.

(http://filosofi.no/rene-descartes/  30.7.2017.)

Epistemologi – Metafysikk – Etikk – Politikk

René Descartes ble født i 1596 nær Tours i Frankrike. Han fikk en førsteklasses utdannelse, både innen filosofi og andre viktige fag. Han utførte betydelige arbeider på flere områder, bl.a. i matematikk – det kartesiske koordinatsystem er oppkalt etter ham. Høsten 1649 ble han innbudt til Sverige av dronning Kristina for å undervise henne. Det svenske klima var så dårlig at han ble syk, og han døde av lungebetennelse i 1650.

Descartes ønsket at kunnskap skulle være sikker, han ble tidlig oppmerksom på at det aller meste han hadde lært var usikkert og lite nyttig. Et unntak er matematikken, hvor det er en lang rekke ting man kan være sikker på. Descartes forsøkte derfor å utvikle teorier som skal sørge for at man kan oppnå sikker kunnskap, og han arbeidet således hovedsakelig med epistemologiske spørsmål. Vi vil derfor se på dette området først.

EPISTEMOLOGI

Descartes skriver i boken Discours de la Methode at mennesker har forskjellig syn på alle mulige spørsmål. Grunnen til dette er ikke at noen er klokere enn andre – klokskap er jevnt fordelt mellom alle mennesker, trodde han – men at folk bruker fornuften forskjellig. Det viktige er derfor å finne en korrekt metode for å oppnå sikker og pålitelig kunnskap, og Descartes hevdet at han hadde funnet denne korrekte metoden.

Siden man oppnår sikker kunnskap i matematikken, fremsatte Descartes den teori at sikker kunnskap på andre områder kan oppnåes dersom man bruker samme metode som i matematikken – deduksjon. Descartes var overbevist om at alt som er sant danner et sammenhengende hele, og at man derfor kan oppnå sikker kunnskap om alt som finnes ved å foreta deduksjoner fra sikre utgangspunkter.

Det er ofte meget vanskelig å finne ut om en påstand er sann eller ikke. Descartes mente han hadde funnet en metode som kunne være til hjelp for å avgjøre om noe var sant eller usant. Denne metoden består av 21 regler, her er noen av de viktigste:

• vi må verken legge vekt på hva andre mener eller på hva vi selv tror, men vi må undersøke det som skal undersøkes, og dedusere fra sikre holdepunkter.
• kompliserte problemstillinger må deles opp i enklere deler.
• vi må begynne med det enkle, og fortsette med det kompliserte etter at det enkle er løst.
• vi må foreta oppsummeringer med jevne mellomrom.
• vi må aldri akseptere at noe er sant, uten at det vil være selvmot- sigende å tvile på det.

Hva kan vi betrakte som et sikkert utgangspunkt? Ifølge Descartes har man grunn til å tvile på alt man vet; man kan tvile på det sansene forteller om verden omkring, man kan tvile på det som står i Bibelen, men kan til og med tvile på enkle, matematiske «sannheter». Han begrunnet dette med å hevde at siden mennesket er feilbarlig, er det ikke garantert at man ikke har begått en feil når man har summert 2 og 2 og fått 4.

Descartes mente man kan tvile på absolutt alt. (Denne filosofiske holdningen er nå kjent som «kartesiansk tvil».) Men det var nettopp dette som ga ham et sikkert utgangspunkt. Man kan ikke tvile på at man tviler! Dette ble Descartes sikre utgangspunkt: «Cogito, ergo sum», «Jeg tenker, altså er jeg». (Et slikt utgangspunkt kalles et aksiom.)

Det neste skritt var å spørre hvorfor det er umulig å tvile på cogito-setningen. Descartes hevdet at det er umulig å tvile på denne setningen fordi man opplever den som helt selvfølgelig, som «klar og distinkt». Slik kom Descartes videre fra det første, sikre utgangspunktet: alt som oppleves som klart og distinkt må være sant. (Dette standpunktet var ikke originalt med Descartes, også stoikerne hadde gitt uttrykk for en tilsvarende holdning.)

Sanseopplevelser er ikke klare og distinkte, mente Descartes; for ham var det ikke klart og distinkt at gress er grønt og at himmelen er blå. Descartes begrunnet denne tilsynelatende merkelige påstanden med at sansene kan bedra en. Det kan f.eks. hende at en bygning på avstand ser ut som den er rund, men kommer man nærmere viser det seg at den er firkantet. Descartes nevnte også tilfeller hvor en person etter å ha fått amputert et ben fremdeles kjenner smerter i det benet som ikke er der lenger. Sanseopplevelser er ifølge Descartes derfor upålitelige, og de kan ikke karakteriseres som klare og distinkte. Det som derimot er klart og distinkt, det er f.eks. slike forestillinger som at det eksisterer noe omkring oss, at en trekant har tre sider og at loven om årsak og virkning gjelder. De klare og distinkte idéene hadde Gud plantet inn i oss, mente han. Descartes var altså som Platon tilhenger av teorien om at mennesket har visse medfødte idéer.

Siden det som oppleves som klart og distinkt fundamentalt sett er forårsaket av Gud, må det være sant. Hvis det ikke er sant, er Gud en bedrager som er ute etter å svindle oss, og dette var for Descartes helt utenkelig. Slik mente Descartes å ha bevist at verden omkring oss eksisterer.

METAFYSIKK

Som man forstår av det ovenstående var Descartes overbevist om Guds eksistens, og dette er et viktig punkt i hans metafysikk. Han beviste Guds eksistens på følgende måte: Descartes selv var i stand til å ha en forestilling om noe fullkomment. Denne forestillingen, mente han, måtte ha sitt opphav i noe som er fullkomment. Siden Descartes selv ikke var fullkommen, og siden heller ikke verden er fullkommen, må det eksistere noe fullkomment som verken er menneske eller verden omkring – dette må være Gud. Derfor må Gud eksistere.

Dette gudsbeviset har som en forutsetning at det er en slags ekvivalens mellom årsak og virkning – en forestilling om noe fullkomment må ha en fullkommen årsak. Descartes selv var av den oppfatning at dette resonnementet er holdbart, og denne overbevisningen var viktig for hans videre arbeid.

Et annet hovedpunkt i Descartes’ filosofi er hans metafysiske dualisme. Ifølge Descartes er det et skarpt skille mellom to grunnleggende, totalt forskjellige prinsipper i tilværelsen. Disse grunnprinsipper, hos Descartes kalt «substanser», er res extensa (det som har utstrekning) og res cogitans (det som tenker). Alt som eksisterer er enten det ene eller det andre. Men Descartes mente at det også finnes en tredje, uendelig substans – Gud. Denne uendelige substansen har skapt de to andre.

Alt vi sanser omkring oss har utstrekning og er derfor deler av res extensa. Men omkring oss finnes det også mennesker, og siden mennesket er i stand til å tenke må res cogitans finnes i alle mennesker. Slik begrunnet Descartes at mennesker består av både legeme og sjel. Sjelen er fri og styres av fornuften, mens kroppen fullt ut er årsaksbestemt av de fysiske lover.

Hvordan er sammenhengen mellom kropp og sjel? Hvordan kan sjelen, som er immateriell, påvirke kroppen, som er materiell? At dette skjer var Descartes ikke i tvil om – vi opplever sansefornemmelser, disse påvirker våre følelser og sjelen får deretter kroppen til å reagere; vi kan f.eks. skjelve av frykt eller danse av glede. Den direkte påvirkning skjer ifølge Descartes via en kjertel, glandula pinealis (konglekjertelen), som befinner seg på hjernens underside.

Alt som finnes i utstrekningens verden – res extensa – dvs. alle ting, er fullstendig årsaksbestemt av de fysiske lover. Dette ville også ha vært tilfelle med mennesket dersom mennesket ikke også hadde tatt del i res cogitans. Grunnen til at mennesket har følelser er at mennesket har sjel, hvilket det har fordi mennesket er en del av res cogitans. Ifølge Descartes medfører dette at dyr ikke har følelser, de er kun avanserte maskiner. At f.eks. en sau flykter når den ser en ulv betyr ikke at sauen føler frykt eller redsel, men kun at sauen er programmert til å reagere på denne måten. Alle aspekter ved dyrs adferd er ifølge Descartes kun uttrykk for mekaniske prosesser. Dersom man hevder at dyr har følelser, ved f.eks. å hevde at de kan føle frykt, glede eller smerte, gjør man ifølge Descartes den feil det er å tillegge ting menneskelige egenskaper.

At mennesket har fri vilje var ifølge Descartes selvinnlysende, og han ga uttrykk for dette på denne måten: «Det er så opplagt at vi har fri vilje at . . . dette må regnes som en av de første og vanligste ting vi opplever ved å se inn i oss selv.» (Jones III, s.180.)

ETIKK

Descartes arbeidet som nevnt praktisk talt utelukkende innen epistemologi, og det er derfor lite å finne om etikk i hans verker. Det lille som finnes tyder på at han hadde en stoisk holdning.

POLITIKK

Descartes hadde heller ikke mye å si om hvordan samfunnet bør organiseres, han var mest opptatt av at den enkelte skulle forbedre seg selv. I Discours de la Methode forsikret han at han ville legge vekt på å følge de lover som gjaldt, selv om enkelte av dem kunne være tvilsomme. (Det er mulig at han sa dette for å unngå å bli forfulgt. Til tross for at han på mange punkter var enig med Galilei, ble han ikke utsatt for noen form for forfølgelse. Kirken sørget dog for at hans bøker i meget lang tid var forbudt.) Han ga også uttrykk for at han betraktet det opplyste enevelde som den beste styreform.

Av det ovenstående er det lett å se at Descartes var rasjonalist. Han starter med noen «sikre» utgangspunkter – cogito-setningen og Guds eksistens – fra disse deduserer han sitt filosofiske system, og han velger å tro på det han kommer frem til fremfor det man kan slutte seg til utfra det man observerer i virkeligheten. Hans overbevisning om at dyr ikke har følelser er et eksempel på dette.

Descartes var ikke den eneste rasjonalisten på denne tiden, han fikk to viktige etterfølgere: Baruch de Spinoza og Gottfried Leibniz.

René Descartes

(https://snl.no/Ren%C3%A9_Descartes).

René Descartes. Blant de mange begreper som er oppkalt etter Descartes finner vi også det kartesiske koordinatsystemet, som vi gjerne tenker på som det «vanlige» koordinatsystemet. De to aksene, normalt kalt x– og y-aksen, krysser hverandre i rett vinkel i nullpunktet origo. Et hvilket som helst punkt i planet kan angis ved to tall (koordinater) – det første, x-koordinaten, angir avstanden fra origo langs x-aksen (det vil si den horisontale avstanden fra y-aksen), mens den andre, y-koordinaten, angir avstanden fra origo langs y-aksen.

René Descartes’ illustrasjon til De Homine (1662) viser hvordan han mente synssansen kan forårsake bevisst bevegelse: Lys fra en gjenstand treffer øyet, og nerver overfører bildet til hjernen. Han forestilte seg at nervene transporterte det han kalte “dyrisk ånd”, som deretter satte i gang bevegelse (her i armen), og at parietalorganet i hjernen var bindeleddet mellom sjelen og hjernen, og det som styrte reaksjonen.

https://bluehost944.com/2017/04/05/big-bang-teorien-og-skapingssoga-lovmessigheit-og-tilfeldigheit-i-fysikken-og-i-samfunnet-planlegging-eller-spontanitet-fridomen-og-frimodet-pa-evangeliets-grunnvoll/

Hypotetisk deduktiv metode.

Forskingsdata kan brukast slik som dei er, systematisert og presentert som statistikk, med tabellar, diagram og grafar. Det er fyrste steget i den hypotetisk deduktive metode, det neste vert  å foreslå ei hypotese på grunnlag av statistikken. Så vert det «dedusert» nødvendige resultat, ved logisk tenking, utifrå hypotesa. Er hypotesa ein formel, betyr det å sette inn verdiar for variablar og konstantar og rekne ut resultatet. Stemmer det med statistikken har hypotesa bestått prøva. Då er det vesentleg å variere eksperimentet og få ny statistikk å prøve den mot. Består den prøvene, blir den til teori. Formelen kan passe dårleg, dess viktigare vert det å presisere tilnærminga. Dersom den gir heilt feil resultat, består den ikkje prøva og vi må prøve ein ny formel. Men matematikken er ikkje feil av den grunn. Kva som er rett i matematikken, vert avgjort på andre måtar.

https://snl.no/hypotetisk-deduktiv_metode

Denne kunnskapen må vi då forstå på bakgrunn av metoda. Ein kan vere sikker på sin kunnskap på grunn lag av metoda som vart brukt, men la seg ikkje freist til å prøve å forgude seg sjølv med sin kunnskap, sjå heller verdien i å vere fri til å tenke fritt.

https://bluehost944.com/2016/12/31/forskingsfront-i-fysikk-og-astronomi-erfaring-og-teori-kva-med-fri-fantasi-sciece-fixion-dogme-og-trua-pa-gud/

Matematisk metode, med logikk.

Modus ponens.

Utsegna A medfører utsegna B, notasjon: A ⟹ B, A impliserer B. Dersom også B ⟹ A, så har vi biimplikasjon. Då er kunnskapsinnhaldet det same i A som i B, sjølv om det vert sagt på ein annan måte. I matematikken kan to utsegner sjå heilt ulike ut, men finn vi ein serie med biimplikasjonar mellom dei, så fortel det oss at dei er like, det vil seie at dei har same kunnskapsinnhald. Går implikasjonen berre ein veg, A⟹B, men ikkje andre vegen, så er kunnskapsinnhaldet i B mindre enn i A. Dette verkar ofte paradoksalt, for avanserte bevis for setningar i matematikken er på forma A ⟹ B og vi oppfattar då B som ny verdifull kunnskap for oss. Men eigentleg låg den allereie i A, frå starten av, vi klarde berre ikkje å innsjå det og forstå det, før vi oppdaga implikasjonen A ⟹ B.

Den matematiske analysa er utleia frå enkle aksiom, slik som eksistens av 0 og 1, kommutativ, assosiativ og distributiv lov, dei kan skrivast på ei halv side. Det er enkelt å forstå dei og godta dei. Så vert setningane utleia frå aksioma og då vert det supplert med definisjonar av matematiske omgrep.

https://sv.wikipedia.org/wiki/Modus_ponens 16.6.2017.

Modus tollens, kontraposisjon.

Dersom vi går ut ifrå at B er feil, (ikkje B, notasjon ¬B) og finn at det impliserer at A er feil, så har vi vist at A → B, at dersom A er sann, så må B vere sann.

Kontraposition är en regel i klassisk logik med vilken en villkorssats kan skrivas om med en omkastning, kontraposition, och negering av för- och eftersats. Regeln säger, att satsen A → B är tautolog med satsen ¬B → ¬A.

https://sv.wikipedia.org/wiki/Kontraposition 16.6.2017.

Kontradiksjon, sjølvmotseiing.

Dersom ei utsegn fører til ei sjølvmotseiing, så må den vere feil.

https://no.wikipedia.org/wiki/Selvmotsigelse 16.6.2016.

Positivisme – vitenskapsfilosofi

https://snl.no/positivisme_-_vitenskapsfilosofi, 25.7.2017.

Positivisme, betegnelse for vitenskapelig tilnærmingsmåte som fremhever den menneskelige erkjennelsens sansbare, empiriske (erfaringsmessige) grunnlag og avviser all metafysikk.

Tilhengere av positivisme hevder at den eneste måten å oppnå erkjennelse og viten på, er gjennom sanseerfaring og empirisk observasjon. Vitenskapelig virksomhet forstås som en objektiv, verdinøytral og interessefri aktivitet uavhengig av subjektiv fortolking og samfunnsmessige forhold. Samtidig avvises spørsmål om førsteprinsipper, vesen, den innerste natur, væren og virkelighetens egentlige årsaker og finale mål (metafysisk spekulasjon). I henhold til et positivistisk syn på vitenskapen lar forskningsobjektet seg avdekke gjennom sanseerfaring. Forholdet mellom den erkjennende og det som erkjennes problematiseres ikke – noe som står i motsetning til en hermeneutisk-fenomenologisk tilnærmingsmåte hvor nettopp forholdet mellom forskningens subjekt og objekt, og forskerens subjektive føringer i vitenskapen, tas opp (se hermeneutikk og fenomenologi).

En positivistisk orientert vitenskap søker (årsaks)forklaringer, nomotetiske sammenhenger, og et helhetsbilde basert på erfaringsmessige kjensgjerninger og (erfarings)vitenskapelige resultater. Positivisme har særlig vært en hovedtendens innenfor naturvitenskap, men finnes som tendens også innenfor menneskevitenskapene (for eksempel psykologi, sosiologi, sosialantropologi), særlig der vektlegging av observasjonsdata står sterkt.

De engelske filosofene og empiristene Francis Bacon, David Hume og John Stuart Mill gav viktige filosofiske bidrag til positivismens fremkomst. Men selve betegnelsen har fransk opphav. Auguste Comte innførte ‘positivisme’ som vitenskapsfilosofisk betegnelse i sitt hovedverk Cours de philosophie positive på 1830-tallet. Ifølge Comte skulle vitenskapen være nøytral og fremme «det positive» i betydningen det virkelige, det nyttige, det sikre, det presise og nødvendige. Positivistisk tilnærmingsmåte fikk stor betydning utover på 1800-tallet i sammenheng med naturvitenskapens fremvekst.

Psykologi, pedagogikk.

Psykologi var lenge intraspeksjon, men så fann dei at den var feilbarleg. Det var tydeleg at den nye naturvitskapen trengde empirisk grunnlag og då fekk psykologien problem med å verte godteken som vitskap og det vart prøvt å finne empiriske metoder i psykologi.

Introspeksjon.

sitat frå https://snl.no/introspeksjon , 18.6.2017:

Introspeksjon, psykologisk forskningsmetode som består i bevisst selviakttagelse og rapportering av egne opplevelser.

Introspeksjon var en av den klassiske psykologis hovedmetoder. Under fremkomsten av behavioristisk psykologi ble introspeksjon sett på som uvitenskapelig. Nyere psykologi har igjen tatt opp introspeksjon, for eksempel i form av selvvurdering og høyttenkning, som én blant flere metoder.

I en spesielt innflytelsesrik artikkel fra 1977 argumenterte Nisbett og Wilson for at introspeksjon har store begrensninger; ofte tror vi at vi rapporterer egne opplevelser og tilstander der dette ikke er mulig.

behaviorisme.

sitat frå https://snl.no/behaviorisme , 18.6.2017.

FORFATTER AV ARTIKKELEN
Frode Svartdal

Pavlovs teori om klassisk betinging var en viktig impuls for behaviorismen. Ivan Pavlov.

Behaviorisme, psykologisk retning som definerer psykologi som det vitenskapelige studiet av atferd hos dyr og mennesker.

BEHAVIORISMEN OPPSTOD

Behaviorismen oppstod som en reaksjon mot den dominerende antagelse på 1800-tallet om at psykologiens tema var sjelelige (mentale) fenomener, særlig bevissthet, som kunne studeres vitenskapelig gjennom introspeksjon (iakttagelse av egen psyke). Begrensningene i introspeksjon som psykologisk metode ble etter hvert åpenbare, både fordi metoden i seg selv av mange ble ansett som sviktende og fordi metoden begrenset hva som kunne studeres. Introspeksjon ekskluderte eksempelvis psykologiske studier av barn og dyr, fordi disse ikke kunne rapportere om sin bevissthet.

VIKTIGE IMPULSER

Viktige impulser for behaviorismen var blant annet utviklingslæren og den russiske psykolog Ivan P. Pavlovs (1849–1936) og den amerikanske psykolog Edward L. Thorndikes (1874–1949 ) studier av læring. Av betydning var også ønsket om å gjøre psykologien mer praktisk anvendbar i arbeidsliv og undervisning. Intelligenstester, først utviklet rundt 1900, gav for eksempel praktisk anvendbare data om mennesker uten bruk av introspeksjon.

OPPHAVSMANNEN

John B. Watson er opphavsmannen for behaviorismen. John Broadus Watson av Ukjent. Falt i det fri (Public domain)

Opphavsmannen til behaviorismen var den amerikanske psykologen John B. Watson (1878–1958), som i 1913 publiserte artikkelen «Psychology as the Behaviorist views it». Her ble psykologien (om)definert til en «rent objektiv del av naturvitenskapen», hvor hensikten var å forutsi og kontrollere atferd. Bare det som kunne observeres av andre kunne ifølge Watson gi grunnlag for slik kunnskap: Introspeksjon som metode ble avvist fordi metoden baserte seg på data om bare én person, den som rapporterer om sin bevissthet, har tilgang til. I tråd med utviklingslæren så Watson intet viktig skille mellom menneske og dyr, og definerte observerbar atferd, «alt en organisme kan gjøre eller si», som psykologiens forskningstema. Atferd kunne forklares som relasjoner mellom stimuli (S) og responser (R). Læren om betinging ble et viktig forklaringsprinsipp. Watson utdypet sine synspunkter i flere bøker, blant annet Behaviorism (1924).

JOHN B. WATSONS SYNSPUNKTER

Watsons synspunkter fikk stor innflytelse innenfor psykologien, selv om det tidlig var klart at posisjonen var uklar på vesentlige punkter. Blant annet av denne grunn ble den videreutviklet av en rekke andre forskere. På mange måter er det derfor misvisende å omtale behaviorismen som én -isme. Deler av behaviorismen har for eksempel blitt satt opp mot den mer kognitivt orienterte gestaltpsykologien (for eksempel i analyser av læring), men en av de mest innflytelsesrike behaviorister, den amerikanske psykolog Edward C. Tolman (1886–1959), var sterkt influert av gestaltpsykologi og brukte mye av sin tid på å dokumentere hvilke fortrinn en kognitiv tilnærming har, fremfor en ikke-kognitiv behavioristisk.

Et problem hos Watson, avgrensning av hva som menes med «atferd», gjenspeiles i senere varianter av behaviorisme. Noen senere behaviorister mente at atferd måtte forstås som «spesifikke molekylære bevegelser». Andre så atferd som meningsfulle, målrettede handlinger.

Bevisstheten

Et annet kontroversielt tema var hvordan bevissthet skulle behandles. To forskjellige syn utkrystalliserte seg:

METODOLOGISK BEHAVIORISME

Metodologisk behaviorisme, representert i 1930–1950-årene ved forskere som Tolman og Clark L. Hull (1884–1952) og inspirert av Rudolf Carnaps logiske positivisme, forkastet at bevissthetsfenomener kunne studeres vitenskapelig. «Indre» tilstander hos organismen kunne imidlertid aksepteres forutsatt at disse kunne knyttes til observerbare forhold. Slike indre tilstander var forskerens konstruksjoner snarere enn subjektive (bevissthets)tilstander hos organismen.

RADIKAL BEHAVIORISME

Skinner utviklet en radikal behaviorisme. Burrhus F. Skinner av Ukjent. Falt i det fri (Public domain)

Radikal behaviorisme, utviklet av den amerikanske psykologen Burrhus F. Skinner (1904–90) fra 1945, anså det som et feilgrep å ekskludere bevissthet og andre ikke-observerbare forhold (kalt «private hendelser») fra vitenskapelig analyse. Ifølge Skinner var en rekke av de faktorer som påvirker observerbar atferd å finne i «private hendelser», det vil si stimuli eller atferd som ikke er direkte observerbare for andre enn aktøren. Mens Skinner på denne måte antok at ulike subjektive tilstander kan være av betydning i en vitenskapelig analyse, forkastet han likevel hypotetiske konstruksjoner av den typen metodologiske behaviorister formulerte.

Metodologisk behaviorisme var en innflytelsesrik retning inntil 1960-årene. Radikal behaviorisme er, til tross for beskjeden utbredelse, fremdeles eksisterende, som en selvstendig posisjon.

BEHAVIORISMENS INNFLYTELSE

Behaviorismens innflytelse innenfor psykologien har vært stor, spesielt ved dens vekt på atferd som psykologiens tema og på objektive metodekrav. Ikke minst i humanvitenskapelige kretser har behavioristisk metode hatt mange motstandere, som har vært kritiske til dens neglisjering av det sjelelige. Nyere retninger innenfor psykologien, som for eksempel kognitiv psykologi, har delvis vokst frem som en reaksjon mot behavioristisk psykologi. Likevel kan mye av kognitiv psykologi sees som en videreføring av metodologisk behaviorisme fordi siktemålet er å spesifisere mentale prosesser fra observert atferd.

Descart og kyrkja sin rasjonalitet.

Men når vi lærer matematikk, så blir det psykologi for oss, det får betydning for vår psyke, som om det blir ein del av vår psyke. det kan seiast om mykje anna kunnskap også, men som sagt vert ikkje matematikken avsanna av det vi sansar rundt oss. Om ein formel vert brukt som hypotese og den vert avsanna, så vert ikkje dermed matematikken avsanna. Slik har Descarts rasjonalitet og kyrkja sin rasjonalitet med vår psyke å gjere. Jesus er Guds Ord, han er sanninga, «rasjonaliteten» i Guds Ord og kyrkja sin rasjonalitet. Vi må bygge på evangeliets grunnvoll og sjå på han, for å halde ved like den rasjonaliteten i vårt hjerte, vårt sinn og vår tanke, vår psyke.

Den moralfilosofiske tradisjonen i kyrkja har ført til overdreven intraspeksjon med alt for mykje sjølvfordømming og har i seg sjølv vore forførande og årsak til psykiske problem. Feilen er at den evangeliske forkynninga har vorte fortrengd. Dette har eg skrive om tidlegare og tek med noko av det i appendiks under overskrifta «Intraspeksjon eller sjå på Jesus?»

I vår tid er det tydeleg at der er sterke religiøse, politiske og økonomiske interesser av å fortrenge den evangeliske forkynninga for å forføre menneska og soleis få makt over dei.

Humanistiske fag.

Hermeneutikk.

Hermeneutikk, læren om fortolkning av tekster. Betegner de humanistiske vitenskapenes særlige metode (Dilthey), eller en filosofisk teori om all forståelse (Heidegger). Se også forståelse.

Historikk

Hermeneutikken var lenge ensbetydende med de regler som fantes for fortolkning av dokumenter innen jus, klassisk filologi, og særlig teologi (eksegese). Denne fortolkningskunst hadde karakter av håndverksdisiplin (ars interpretandi) i troen på at Bibelen og andre tekster hadde et særlig sannhetsinnhold som det gjaldt å finne frem til. For for eksempel Martin Luther innebar dette at Bibelens budskap skulle klargjøres etter prinsippet om «skriften alene», uavhengig av den historiske sammenheng teksten var blitt til i.

På begynnelsen av 1800-tallet utvidet Friedrich Schleiermacher hermeneutikken til å omfatte alle åndsprodukter og ikke bare særlig utvalgte autoritative eller hellige skrifter. Dermed mistet hermeneutikken sin tradisjonelle oppgave med å finne tekstens sannhet. Den ble i stedet en tolkningsvitenskap som tok med i betraktningen opphavspersonens psykologi, liv, samtid med mer, og forståelsen av en tekst ble gjenopplevelsen av dette. For Schleiermacher er denne gjenopplevelsen mulig ved at både forfatter og leser er uttrykk for det samme overindividuelle liv, den samme ånd.

Wilhelm Dilthey gav hermeneutikken dens klassiske utforming som selve de humanistiske vitenskapenes metode. Dilthey la sterk vekt på at de humanistiske vitenskapene, som han kalte åndsvitenskapene, er vesensforskjellige fra naturvitenskapene. Både naturvitenskap og åndsvitenskap setter fenomener inn i sammenhenger; naturvitenskapen søker imidlertid å forklare dem ved å oppløse helheter i enklere bestanddeler og måle dem, mens de humanistiske vitenskapenes metode er å finne «mening» gjennom å forstå.

Hermeneutisk filosofi

Hos Martin Heidegger, Hans-Georg Gadamer og Paul Ricoeur er hermeneutikk en filosofisk teori om all forståelse. Heidegger karakteriserer sin filosofi om menneskets eksistens i Sein und Zeit som hermeneutisk; ikke bare vår forståelse av tekster, men all vår viten, bygger på forståelse artikulert som en utlegning av det vi vet noe om. Ved denne utvidelsen kommer sannhetsbegrepet på nytt inn i hermeneutikken. Filosofien blir en lære om menneskets historisitet, det vil si at mennesket som en «væren-i-verden» (In-der-Welt-Sein) «alltid allerede» befinner seg i forståelsessituasjoner som mennesket gjennom historisk forståelse må utlegge og korrigere for å finne sannheten.

Gadamer utviklet en generell filosofisk hermeneutikk med særlig vekt på tradisjonsformidling med sikte på å klarlegge humanistiske fags metodeproblemer. Den hermeneutiske metode er ifølge Gadamer den eneste adekvate metode i humanistiske disipliner hvor empiriske og naturvitenskapelige metoder er uegnet. En betingelse for erkjennelse av sannhet på slike områder er en forutgående forståelse av overleveringen eller tradisjonen. Vår individuelle, nasjonale og kulturelle arv og bakgrunn blir bestemmende for vår intellektuelle synsrand, vår «horisont». «Horisonten» og situasjonen endres hele tiden gjennom vår interaksjon med hverandre i situasjoner som selv er resultat av forutgående interaksjoner.

Paul Ricoeur har lagt vekt på det språklige aspekt ved «væren-i-verden». For å forstå sine egne ytringer må mennesket gå omveien om den ytre sammenhengen av kulturelle symboler det lever gjennom.

Jürgen Habermas har utviklet en kritisk hermeneutikk i delvis kontrast til Gadamer hvor siktemålet er at hermeneutikken har et frigjørende aspekt gjennom et ideologikritisk potensial.

Den hermeneutiske sirkel

Den hermeneutiske sirkel betegner at for å forstå noe som har mening (en tekst, en historie, et bilde, en handling) må vi alltid i fortolkningen av enkelthetene gå ut fra en viss «forhåndsforståelse» av helheten som detaljene hører hjemme i. Den forståelse vi dermed oppnår av delene, virker så tilbake på forståelsen av helheten osv.

I tradisjonell hermeneutikk 1500–1800 svarer den hermeneutiske sirkel til et forhold mellom en meningshelhet og en meningsdel i en tekst. Hos Friedrich Schleiermacher og Dilthey tilsvarer den forholdet mellom en del av en persons bevissthet eller liv, og hans liv, miljø, epoke og lignende forstått som en helhet. Hos Heidegger og Gadamer blir den hermeneutiske sirkel forholdet mellom den konkrete delutlegning av noe og den forståelseshelhet (meningshorisont) som utlegningen befinner seg innenfor.

https://snl.no/hermeneutikk

Postmodernisme. Kunst.

https://snl.no/postmodernisme 25.7.2017.

Postmodernisme, betegnelse for en rekke delvis forbundne nyorienteringer innen åndslivet etter den annen verdenskrig. Selv om betegnelsen kan spores tilbake til rundt år 1900, ble den først satt i allmenn sirkulasjon i litteraturteorien i 1950-årene, før den ble sentral i arkitekturen i 1960-årene og deretter vant utbredelse innen flere områder, bl.a. billedkunst og musikk.

Sjå også https://snl.no/modernisme

postmodernisme – filosofi

https://snl.no/postmodernisme_-_filosofi 30.7.2017.

Postmodernisme, filosofisk retning, ideologi eller tendens, som var spesielt populær på 1980-tallet. Begrepet brukes ofte synonymt med poststrukturalisme eller dekonstruksjon. I filosofien er det særlig Jean-François Lyotards verk La condition postmoderne fra 1979 som har gjort begrepet kjent.

Det er imidlertid problematisk å gi en definisjon eller generell karakteristikk av postmodernismen siden en slik reduksjon til allmenne karakteristika i seg selv er et brudd med den postmoderne tenkningen, og det er snakk om et uensartet fenomen.

Postmoderne tenkning hadde størst innflytelse i 1980-årene. Debatten om det postmoderne må i det vesentlige sies å være avsluttet, i den forstand at det er bevegelse bort fra de mest ekstreme posisjonene og at man ikke lenger skiller så skarpt mellom det moderne og det postmoderne, men snarere betrakter det postmoderne som et selvkritisk moment i det moderne prosjektet.

Er du interessert i postmodernismen innenfor ulike felt kan du lese artiklene:

Arkitektur i postmodernismen

Litteratur i postmodernismen

Musikk i postmodernismen

Kunst i postmodernismen

Postmoderne filosofer

Det er liten enighet om hvilke filosofer eller forfattere som skal betegnes som postmodernister. Nietzsche kan sies å være den første filosof med markante postmoderne trekk.

Det har vært vanlig å betrakte Jacques Derrida, Gilles Deleuze, Michel Foucault, Jacques Lacan, Jean-François Lyotard og Jean Baudrillard som franske representanter for postmodernismen, mens Richard Rorty og Stanley Fish har vært dominerende i USA.

De fleste filosofer som kalles postmodernister, finner selv termen lite treffende, fordi de ikke vil representere noen ny ideologi. De snakker derfor heller om det postmoderne som en ny historisk situasjon, den postmoderne tilstand, der informasjonsteknologiske nyvinninger fører til en overflod av informasjon som umuliggjør en orientering mot allmennmenneskelige sannheter.

Postmodernismens forhold til sannhet

I La condition postmoderne hevder Lyotard at det mest markante trekket ved det moderne prosjektet var troen på at alle små sannheter inngikk i store sannheter som skulle føre menneskeheten fremover og frigjøre den.

Det som kjennetegner den postmoderne tilstanden er at disse store sannhetene har mistet deres troverdighet, og at henvisninger til fremskritt og frigjøring ikke lenger er mulig som legitimerende sisteinstans.

De tenkerne som kalles postmoderne, er imidlertid etterfølgere av opplysningstiden fordi de baserer seg på kritikkens form. De vil legge modernitetens illusjoner bak seg, men forblir nettopp derfor innenfor modernitetens opplysningsideal.

Postmodernisme som ideologi

I USA finnes en rekke tilhengere av postmodernismen som ideologi, og disse er ofte venstrepolitisk orienterte. De stiller spørsmål ved opplysningstidens sentrale ideer og verdier, som fornuft, sannhet, fremskritt, og hevder at disse verdiene primært befester strukturene i det kapitalistiske samfunnet ved å utelukke krefter som utfordrer kapitalismens kulturelle dominans.

For å motvirke denne setter de heterogenitet over homogenitet, pluralitet over enhet, det partikulære og lokale over det universelle.

postmodernisme – litteratur

https://snl.no/postmodernisme_-_litteratur 30.7.2017.

I litteraturen må begrepet postmodernisme forstås i forhold til den litterære modernismen, og sees enten i forlengelsen av denne retningen eller i kontrast til den. Mens den modernistiske litteraturen var sterkt inspirert av psykologi og opptatt av det subjektive, kjennetegnes postmodernismen av en antipsykologisk holdning og av mangelen på subjektivitet.

Fellestrekk i såkalt postmodernistisk litteratur kan samles i begrepet metafiksjon. Det vil si litteratur som kommenterer seg selv og sin egen tilblivelse, ved hjelp av kommentarnivåer, bruk av ironi og parodi, ved innmontering av andre tekster, ved dramatisering av leserrollen. Slik representerer litteraturen også den selvopptatthet som er blitt fremhevet som et særtrekk ved den postmodernistiske tilstand.

Postmodernistisk litteratur kjennetegnes av en sterk vilje til å eksperimentere med det litterære formspråk. Den stiller spørsmål ved forholdet mellom tekst og virkelighet, og tar avstand fra «de store fortellingene», som nye tekster i et intertekstuelt spill ofte bruker som underliggende struktur.

Postmodernistisk litteratur viser oppløsning og brudd, gjennom anti-holdninger som gjør at det meste kan virke rotløst og uten faste verdier. Tomhet, fravær og stillhet er begreper som er blitt brukt om postmodernistisk litteratur, i den forstand at språktegnene ikke viser ut over seg selv, men bare til verksinterne fenomener og ikke til en virkelighet bakenfor. Denne litteraturen blander gjerne gammelt og nytt, komisk og seriøst, og går inn for å avdekke og synliggjøre de litterære «grepene». Den bryter regularitet og målrettethet og avslører vanetenkning og konvensjoner. Den postmodernistiske litteraturen søker også ofte å oppheve skillet mellom fiksjon, teori og kritikk.

Aktuell debatt: Modernisme – postmodernisme.

Innleiing.

I modernismen vart små sanningar sett saman til større sanningar. Så det å tenke konstruktivt og slik bidrog det til å bygge opp samfunnet.

I realfag svarar det til å lære matematikk og utvikle betre og betre naturvitskaplege teoriar, ved den hypotetisk deduktive metode.

Det svarar til å utvikle realfag og teknologi og gjere bruk av det i næringslivet og elles i samfunnet.

I kristne kyrkjer og organisasjonar samsvarar det med at den Heilage Ande fører oss fram til heile Sanninga, så den set oss fri, at Gud gjer sitt verk i oss og mellom oss ved sitt Ord og sin Ande. Å bygge på evangeliets grunnvoll og verte oppbygde til eit tempel. Å tale til oppbygging i vårt indre menneske og til oppbygging av Jesu kyrkje.

Postmodernismen utartar seg då slik at dei prøver å hindre dette, seie imot og stå imot og tvert om bryte ned.

Postmodernisme – positivisme.

Is Postmodernism Inherently Authoritarian?

Postmodernismen vert kritisert i artikkelen

http://quillette.com/2017/07/13/postmodernism-inherently-authoritarian/ 18.7.2017.

Den hypotetisk deduktive metode er metoda i realfaga, men positivismen avviser mykje av rasjonaliteten og interessa for rasjonalitet. Vi ser at der er ein motsetnad mellom positivisme og postmodernisme og det ber denne tida preg av. Det svarar til ein motsetnad mellom realfag og samfunnsfag. Artikkelen konkluderer med at det fatale med postmodernismen er at den er subjektiv utan noko absolutt å halde seg til.

Sitat :

Groups like Antifa (short for anti-fascist) adopt curiously jackbooted and signally authoritarian strategies to enforce their political will. They seem to be fighting fascism with something that looks conspicuously like fascism.

At its core, postmodernist thinking can be reduced to the basic claim that all knowledge is socially constructed. There are no universal truths, only context-sensitive narratives, assembled according to variable arrays of cultural, historical, and political forces.

For the postmodernist, this reality undercuts science’s claim on veracity and universalism. Absent the Industrial Revolution and an appropriate blending of representative governance, open markets, and taxation, there would be no Large Hadron Collider. Thus, the Higgs boson is as much a product of capitalist/social-democratic imagination as it is an element of objective reality. This is a rather strange and regressive viewpoint, but if you look really hard, with the proper degree of charity, you can kind of see where the postmodernist is coming from.

First, while there are domains in which subjectivity rules, there is also a real world and it is knowable. Second, it is possible to assign varying degrees of confidence to claims about that world.

What matters, in the end, is whether or not you have the privilege (money, power, education, etc.) to put any weight behind your subjective experience.

This makes exciting grist for the mills of parasitic academia,

This is a reality we see manifest in the extreme Left’s decision to abandon the principles of free speech and open expression by openly attacking people who hold views they find distasteful.

While there are certain domains where it would behoove us all to take said claims more seriously, there is a steep risk entailed by a wholesale retreat to absolute subjectivity. In the postmodern scheme of things, authority need not justify itself.

All that matters in a world ruled by personal preference and subjective experience is that those in power have the capacity, either through manipulation or brute force, to maintain their position. Battles between ideas aren’t decided on their merits. They are decided by the slippery cunning or raw power of the people who champion them.

While there are certain domains where it would behoove us all to take said claims more seriously, there is a steep risk entailed by a wholesale retreat to absolute subjectivity. In the postmodern scheme of things, authority need not justify itself.

All that matters in a world ruled by personal preference and subjective experience is that those in power have the capacity, either through manipulation or brute force, to maintain their position. Battles between ideas aren’t decided on their merits. They are decided by the slippery cunning or raw power of the people who champion them.

Instead, there is just an endless struggle between the ideas you like and those you don’t.

In the postmodern worldview, politics is, always and inevitably, a matter of who has the most power. In that world, authoritarianism isn’t just one option among many. It’s the only one that works.

On the landscape of pre-Enlightenment Europe, truth was dispensed by revelation and power instilled by divine decree. Those with the authority to say “God wills it!” and the strength to back it up called the tune. A concert of social and technological developments gradually eroded that worldview, paving the way for the advent of individual rights and representative forms of government. It became apparent that the nature of the universe was discoverable. And not just by religious authorities and hereditary elites, but by anyone who took the time to learn the right techniques. The existence of absolute, objective truths – together with the invention of reliable methods of uncovering them – has had the ultimate effect of democratizing knowledge. That, in turn, has had the effect of making democracy possible.

Those who think everything boils down to subjective experience have backed themselves into a dangerous corner. From there, the only way to fashion the world in the mold of their preferences is through manipulation and coercion. Rejecting absolute truth is a mistake in its own right. Certainly such things are difficult to come by, but they do exist.

If it becomes commonplace to take postmodernism seriously, to the point that subjectivity and power relations are the lifeblood of many people’s worldview, basic principles of open discourse, self-determination, and representative government will be threatened. As always, we should endeavor maintain open minds, but we should also be wary of folks who seek to reduce political discourse to “positionality” and “situatedness”. If they ever gain real power, we will be in a world of trouble.

Kvinne-frigjering, lespe- og homse-frigjering som postmodernisme. Kva med positivismen?

Kvinnefrigjering.

Artikkelen vart kommentert og diskutert på facebook-sida til biologiprofessor Kristian Gundersen i tida 17-22.juli 2017, diskusjonen gir ei god oversikt over ”det filosofiske landskapet” etter 1968. Eg tek med ein kommentar:

Ingunn Sandaker Postmodernismen har stjålet tre tiår fra samfunnsvitenskapelig forskning. Pedagogikk spesielt, men også psykologi og for ikke å snakke om kjønnsforskning har latterliggjort akademia og bidratt til akademikerforakt. Alternative fakta og postmodernisme tilhører samme kategori uvitenskapelighet. Siden man kunne håpe på et generasjonsskifte er utviklingen ved amerikanske universitet, slik denne teksten beskriver det, dypt urovekkende.

Kristian Gundersen la også ut lenke til artikkelen: https://kristinbruun.wordpress.com/2017/07/10/eivind-traedals-kvinnesyn-nei-og-ikke-takk/ med kommentaren:

Friske fraspark og ikke alt er vel like sakelig, men jeg har ikke sett at andre kvinner har turt skrive noe slikt.

Her er ein av hans seinare kommentarar:

Kristian Gundersen Det mest interessant i denne bloggen at hun mener det er kvinnediskriminerende å betrakte moderne kvinner som skjøre planter og alltid ofre. Ellers må jeg nesten forholde meg til den dokumenterte adferden, ikke “hva folk vet”. Alle er enige i at adferden er kritikkverdig, men er å sende slibrigheter til en av landets 283 000 studenter i en annen by, i et annet fag og i et medium som man lett kan bruke blokkering av enkeltpersoner så kritikkverdig at det må få arbeidsrettslige konsekvenser eller at rikspressen bruker navn? Mottageren av meldingene mener at det ikke er det, hun sa fra, men har bedt professoren om unnskyldning for at saken ble så blåst opp. Som sagt min heltinne. Om saken skal ha betydning for et ansettelsesforhold blir det fort jus av det.
Khrono som var først ute beskytte forøvrig navnet på en professor som var tatt for ulovlig besittelse av våpen og amfetamin.

Han avslutta debatten med ein kommentar som eg kommenterte:

Heidi Helene Sveen Kan du formulere med egne ord hva slags standpunkt i den bloggposten du synes er interessante, og hvorfor? Jeg har lest den, nemlig, og er høyst usikker på om jeg egentlig så noen fattbare resonnementer der.

24. juli kl. 17:18

Kristian Gundersen Nei gidder ikke, nå har du og andre drevet med personangrep og hobbypsykiatri i to døgn før du kommer til sak. Takk for duskusjonen

24. juli kl. 17:42

Torbjørn Sivertstøl Duskedamer er naturlegvis attraktive for menn og det er bra at damer prøver å gjere seg attraktive med å duskutere også, men somme duskuterer seg langt ut på viddene, så ei skulle tru dei hadde betaling berre for å duskutere. Då gjer vi som realistar rett i å hugse på kva som er den underliggande hendsikt og rett og slett minne om kva som naturleg vis er hendsikta med det som ligg under dusken. Så vi slepp å kaste vekk tid og krefter på tåkeprat.

25. juli kl. 13:10Torbjørn Sivertstøl Min rasjonalitet er fortreffelig. 10. august kl. 11:34

Heidi Helene Sveen Hæ? Hvor har jeg personangrepet deg? Dette var en lite imponerende håndtering av en debatt du selv legger opp til. Gir en vis smak av bait and switch.

Kristin B. Bruun Det er stor forskjell på standpunkter og “fattbare resonnementer”,

Oslo pride, drakulas lenkegjeng.

Rektor ved Universitetet i Oslo la ut dette biletet på facebook-sida si med følgande kommentar:

Som jeg sa til Uniforum nå nettopp: “Det menneskelege mangfaldet er ikkje noko me skal frykta, men gleda oss over, slik som me gjer i dag.” Pride-paraden var en opplevelse, og en manifestasjon av den toleransen, friheten og livsutfoldelsen vi må hegne om i dagens turbulente samfunn.

Demonstrasjonane byrja etter terrorangrepet i Orlando i fjord og slagordet ”Fryktløs kunnskap” refererer seg nok til det, ein demonstrasjon av at slike terroraksjonar skal ikkje gjer dei redde. Det er opplagt eit opprør mot autoritetar i samfunnet. Det er tale om kunnskap, så det har noko med metode å gjere, det er heilt sikkert postmodernisme, men kva med positivisme? Naturvitarane har sjølvsagt si naturvitskaplege forståing av det kjønnlege samlivet, men er dei med sin positivisme i stand til å stå imot dette.

Demonstrasjonen vart nemnt i Herlaned-rapporten og eg kommenterte det:

KLARGJØRENDE HOMOPARADE – ALT ER LOV OG FRIHET I DET NYE VESTEN ER Å IKKE SETTE GRENSER FOR NOE – Trond Ali Lindstad til Herland Rapporten. Jeg står på Grønland i Oslo og ser homo-paraden. To tanker slår meg. Den ene at paraden er stor. Den andre; at den er klargjørende. «Frihet» blir mye omtalt! Det er «frihet» til å gjøre det meste. Og stort sett hvor som helst, med hvem som helst. Ingen grenser synes satt. «Kjærlighet» er et ord som går igjen, men som pseudonym for sex.

Selvsagt må en vise «kjærlighet!», står det. I praksis: Ha frie tøyler for sex. For «alle kropper er jo fine!» Seksuelle relasjoner må kunne «leves ut»! «All» utfoldelse blir forsvart.

Les den kjølige analysen i link HER.

http://www.hannenabintuherland.com/otherregions/klargjorende-homoparade-alt-er-lov-og-frihet-i-det-nye-vesten-er-a-ikke-sette-grenser-for-noe-trond-ali-lindstad/

Torbjørn Sivertstøl Så Drakula har mønstra lenkegjengen sin til demonstasjon i Oslo igjen og det er kvinnerørsle? Ja, det stemmer vel det, for kvinnerørsla har protestert mot Paulus sine ord om at Kristus skulle vere hovudet for mannen og mannen vere hovudet for kvinna og slik skulle Kristus vere hovudet for den kyrkja som er hans brud. Men det er nettopp dette som er det sentrale poenget med kyrkja, som gir den sin identitet, for Kristus er Guds Ord og rasjonaliteten i Guds Ord er den kristne kyrkja sin rasjonalitet. Så denne protesten blir som å erstatt Gud og hans Ord med ein avgud. Og det går sjølvsagt ikkje særleg bra, då går det gjerne slik som det vart demonstrert her:
RMR 1,18 – RMR 1,32 {GUDS DOM OVER HEIDENSKAPEN} Guds vreidedom vert openberra frå himmelen over all gudløyse og urett hjå menneske som held sanninga nede i urett. 19 For det ein kan vita om Gud, ligg ope for dei; Gud har sjølv openberra det. 20 For hans usynlege vesen, både hans evige kraft og hans guddom, har menneska kunna sjå og skjøna av gjerningane hans alt frå verda vart skapt. Difor har dei ikkje noko å orsaka seg med. 21 Dei kjende Gud, men likevel gav dei han ikkje den ære og takk som Gud skal ha. Med sine tankar enda dei i det som ingenting er, og det vart mørkt i deira uvituge hjarta. 22 Dei sa seg å vera vise, men dei enda i dårskap. 23 I staden for å æra den uforgjengelege Gud, dyrka dei bilete av forgjengelege menneske, fuglar, firføtte dyr og krypdyr. 24 Difor gav Gud dei over til ureinskap, så dei i sine lyster skulle vanæra kroppen sin. 25 For dei bytte bort Guds sanning i lygn og æra og dyrka det skapte i staden for Skaparen, han som skal ha ære i all æve. Amen! 26 Difor overgav Gud dei til skamlege lyster. Kvinnene bytte om eit naturleg kjønnsliv med eit unaturleg. 27 På same måten heldt mennene opp å ha naturleg samliv med kvinner og tok til å brenna av trå etter kvarandre. Menn dreiv utukt med menn, og dei laut sjølve bera den straffa som måtte koma fordi dei hadde fare vilt. 28 Dei brydde seg ikkje om å ha kunnskap om Gud, difor gav Gud dei over til ei sviktande dømekraft, så dei gjer slikt som ikkje sømer seg. 29 Dei er fulle av allslags urett, umoral, havesykje og vondskap, av misunning, mordlyst, strid, svik og list. 30 Dei fer med sladder og baktale, hatar Gud og brukar vald, er hovmodige og skrytande, gløgge til å finna på vondt og ulydige mot foreldre. 31 Dei er uvituge, upålitelege, ukjærlege og hardhjarta. 32 Dei veit kva Guds lov seier, at dei som fer med slikt, fortener å døy; likevel gjer dei det ikkje berre sjølve, men dei rosar òg andre som gjer det.

Torbjørn Sivertstøl I eit fritt og demokratisk samfunn kan vi vel sjølve tenke over kva som svarer til vårt ego og superego i Freuds psykoanalyse, sjølv om vi ikkje er verken psykolgar eller psykiaterar. Så la oss tenke oss superegoet er Trollet i Per Gynt. Det sa til Per:” Ver deg sjølv nok”, så det svarar til egoet. Seinare når dei møttest, sa Per at han hadde vore seg sjølv, men Trollet sa at han hadde ikkje vore seg sjølv. Per meinte han hadde prøvt å vere seg sjølv, slik som Trollet sa, men trollet svarde at det hadde ikkje sagt at han skulle vere seg sjølv, men at han skulle vere seg sjølv nok.
Har politisk filosofi og moralfilosofisk vorte superego, for så å verte ein avgud? Ein avgud verken høyrer eller ser eller talar, menneska kan tillegge den ein viss moral-lære så den svarar til deira superego, men det er nokså einsformig og trongsynt. Men Trollet som talte til Per var lur nok til å variere og lurte Per opp i stry. Så kan nokon kvar tenke over kva dette Trollet er, i tillegg til å tenke over kva som er superego eller kva som vil gjere vil vere superego for deg og kva som så gjerne vil vere Trollet som lurer deg opp i stry.
Dette handlar om sjølvforståing, kven er du som menneske? Kven kan fortelje deg det. Bibelen fortel at Gud skapte menneska og den fortel kva han skapte dei til så kjem du til at det passar ikkje for deg og du kjenner deg dømd av det. Men så har Gud også openberra for oss si frelse i Kristus, han frelser vår sjel og gjev den evig liv. Då får du den sjølvforståinga at di sjel, det er du sjølv og det er deg han frelser. Kristus er den gode hyrdingen, til avløysing og erstatning for den gamle ego-superego-dualismen, er no han no hyrding og tilsynsmann for di sjel. Så du kan seie til deg sjølv: ”Mi sjel lov Herren og gløym ikkje alle hans velgjerningar”.

Der var liknande demonstrasjonar i Oslo i fjord og det vart kommentert på eit møte i Maranata og Gud svarde oss gjennom tyding av tungetale:

https://tsivert.com/2016/07/20/frelse-i-jesu-namn/

Skin av gudlegdom, men fornektar hans kraft.

Eg ser likskap mellom korleis det vart sagt at folk oppførde seg i Rom.1,28-31 og dette:

2TI 3,1 – 2TI 3,9 {MENNESKA I DEI SISTE TIDENE}  Du skal vita at i dei siste dagane skal det koma tunge tider. 2 Då skal folk vera eigenkjærlege og pengekjære, skrytande, hovmodige, spottsame, ulydige mot foreldre, utakksame og utan age for det heilage, 3 ukjærlege og uforsonlege, baktalande og utan sjølvtøyming, råe, likesæle om det gode, 4 svikefulle, oppfarande og store i seg sjølve. Dei elskar lystene sine meir enn Gud. 5 Dei har skin av gudlegdom, men fornektar hans kraft. Vend deg bort frå slike folk! 6 Mellom dei er det nokre som lurer seg inn i heimane og får makt over kvinner som er tyngde av synder og lèt seg driva av mange slag lyster, 7 og som alltid vil læra, men aldri kan læra sanninga å kjenna. 8 Liksom Jannes og Jambres sette seg opp mot Moses, set desse mennene seg opp mot sanninga. Dei har fått dømekrafta øydelagd, og korkje dei eller trua deira held mål. 9 Men no skal dei ikkje ha meir framgang. For det skal verta klårt for alle kor vitlause dei er; det skal gå dei som det gjekk Jannes og Jambres.

Det vert sagt at dei har skin av gudlegdom, men fornektar hans kraft, då tenker eg på kristne platonistar og andre platonistar. Eg tanker meg at dei med sin moralfilosofi erstattar krafta i evangeliet, ordet om korset er ei Guds kraft til frelse for kvar den som trur, men dei erstattar den med sin moralfilosofi, i staden for å gjere bruk av Guds kraft, prøver dei å hevde seg med sin moralfilosofi, så den endåtil kjem i motsetnad til evangeliet og det går så langt at dei erstattar den sanne Gud med ein avgud, så den svarar til ”Trollet” i artikkelen ovanfor.

Men Guds auge fer ut over all jorda for at han med si kraft kan komme den til hjelp som heilhjerta held seg til han. Og slik ventar eg meg at han vil gje meg hjelp i form av ei kone. Men i tråd med den moralfilosofiske tradisjonen held dei det for å vere umoralsk, slik har dei skin av gudlegdom, men fornektar hans kraft.

Overgrep mot born.

I det siste har det vorte oppdaga at katolske prestar har gjort seksuelle overgrep mot born, men det er nærliggande å tru at det har noko å gjere med at dei ikkje har lov til å gifte seg. Men det er vranglære og villfaring.

TIT 1,5 – TIT 1,9 {ELDSTE OG TILSYNSMENN}  Eg lét deg vera att på Kreta så du skulle få skikk på det som endå var ugjort. Du skal setja inn eldste i kvar by, som eg baud deg. 6 Ein eldste må det ikkje vera noko å seia på: Han skal vera mann til éi kvinne, borna hans må vera truande, ikkje trassige og ikkje kunna klagast for å leva eit vilt liv. 7 For ein tilsynsmann er Guds hushaldar, og det må ikkje vera noko å seia på han. Han må ikkje vera sjølvrådig, bråsint, drikkekjær eller hardhendt og ikkje lysten etter låk vinning. 8 Men han skal vera gjestmild og glad i det gode, visleg og rettvis, ha age for Gud og vera herre over seg sjølv. 9 Han må halda seg til det truverdige ord i samsvar med læra. Då er han skikka både til å rettleia etter den sunne læra og visa at dei som talar imot, tek feil.

1TI 4,1 – 1TI 4,5 {VRANGLÆRE I DEN SISTE TIDA}  Anden seier med klåre ord at i dei siste tider skal somme falla frå trua. Dei skal halda seg til ånder som fører vilt, og til lærdomar som kjem frå vonde makter. 2 Dei vert narra av hyklarar som fer med lygn og er brennemerkte i sitt eige samvit. 3 Dei nektar folk å gifta seg og krev at ein skal halda seg frå visse slag mat, den som Gud har skapt til å verta motteken med takk av dei som trur og kjenner sanninga. 4 For alt det Gud har skapt, er godt, og ingen ting treng vrakast når det vert motteke med takk. 5 Det vert helga med Guds ord og bøn.

Og det er nok ei liknande vranglære og villfaring som viser seg i protesten mot Paulus sine ord om at Kristus er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for kyrkja som er hans brud. Det utartar seg slik at vaksne menneske vert konkurrent til den unge guten, når han vert glad i ei ung jente og vil ha henne til kjæraste og konkurrent til den unge mannen når han vil ha seg ei kone. Det har seg nok slik at der er religiøse, moralfilosofiske og politisk filosofiske makt-interesser som prøver å få makt over menneska gjennom religionen og derfor prøver dei å få makt over menneska og over kyrkja i staden for Kristus. Og det går så langt at dei gjer seksuelle overgrep mot born.

”Dark-room-saka” er ekstrem, ved at det vert gjort overgrep mot så små born. Vaksne, velutdanna  ressurspersonar er sikta i saka, korleis kunne dei finne på å gjere noko slikt? vaksne, velutdanna menneske kan finne på å gjere noko slikt?

Artiklar om overgrep i den katolske kyrkja:

https://www.nrk.no/urix/pave-frans-kjemper-for-forandring-1.13611462

https://www.nrk.no/norge/paven-trenger-flere-prester_-vurderer-a-lempe-pa-solibat-krav-1.13420034

Artikkel om ”Dark room”.

https://www.nrk.no/hordaland/dette-vet-vi-om-operasjon-_dark-room_-1.13237865

Rasjonalitet som manglar i postmodernismen og i positivismen.

Problemet er nok denne såkalla kvinnefrigjeringa, den strir både mot Paulus si lære og mot biologien. Mannen som Kristus er hovudet for, er ekskludert. Då er vitet og forstanden borte, då er rasjonaliteten borte. Så den manglar både postmodernismen og i positivismen.

2TE 2,1 – 2TE 2,12 {DEN LOVLAUSE}  Når det gjeld vår Herre Jesu Kristi kome og korleis vi skal samlast med han, bed vi dykk, brør: 2 Lat dykk ikkje så lett driva frå vitet, og lat dykk ikkje skræma, korkje av åndsopenberringar, av påstandar, eller av brev som seiest vera frå oss, om at Herrens dag er komen. 3 Lat ingen dåra dykk på nokon måte! For fyrst må fråfallet koma og Den Lovlause syna seg, han som endar i fortaping, [Den Lovlause: Antikrist. Sjå 1 Joh 2, 18. 22.] 4 han som står imot og opphøgjer seg over alt det som menneske kallar gud og tilbed. Ja, han set seg i Guds tempel og gjer seg sjølv til gud. 5 Minnest de ikkje at eg sa dette då eg var hjå dykk? 6 Og de veit kva som no held att, så han fyrst stig fram når hans tid kjem. 7 Løyndomen i lovløysa er alt verksam med si kraft; men han som enno held att, må fyrst rydjast or vegen. 8 Då skal Den Lovlause syna seg. Men den dagen Herren Jesus kjem i herlegdom, skal han tyna han med pusten frå sin munn og gjera han til inkjes. 9 Når Den Lovlause kjem, har han si kraft frå Satan, og han står fram med stor makt og med under og falske teikn. 10 Med allslags urett forfører han dei som går fortapt, fordi dei ikkje tok imot og elska sanninga, så dei kunne verta frelste. 11 Difor sender Gud over dei ei villfaring som gjer at dei trur lygna. 12 Såleis får dei sin dom, alle dei som ikkje trudde sanninga, men hadde si glede i uretten.

Forsvar mot skuldingar og personangrep. Aktuell debatt på facebook-sida: ”Vi som støtter Sylvi Listhaug”.

Ho har ført ein streng innvandringspolitikk og fått motstand og kritikk for det, men også mykje ros og ho har sterk støtte i folket.

LB (f) har delt PS (m) sitt innlegg.

10. juli kl. 22:52

EN AV MINNE BESTE VENNER HJEMME I TROMSØ …HAN HAR SÅ RETT… ARTUR ARNTZEN….

ARTUR ARNTZEN SKREIV PÅ SI FACEBOOK-SIDE: “DET ER INGEN BANNSKAP SOM HAR SKAPT KRIG – DET ER BØNNER OG RELIGION.

(han har drive underhalding som komikar).

Torbjørn Sivertstøl Abel bar fram eit betre offer enn, Gud brydde seg om det, men brydde seg ikkje om Kains offer. Derfor vart Kain missunneleg og harm og slo han i hel. Slik talar Jesu blod betre enn Abels blod. Synda skilde menneska frå Gud, men med eitt offer tok Jesus bort synda ein gong for alle. Vi som nyttar oss av det, får oppleve at Gud svarar våre bøner. Då er der tydelegvis nokon som vert sjalu til samanlikning med Kain. Så derfor strir dei imot den evangeliske forkynninga. Motivet er altså missunning og rein og skjær smålighet.

JS (m) Kristendommen er tuftet på Jesus sitt liv og lære. Ikke gammeltestamentlige fortellinger. Men slikt er vel for avansert for monkey-breed

Torbjørn Sivertstøl Eg har vore realist og tenkt naturvitskapleg samtidig som eg har trutt på Jesus sidan eg var ein gutunge og når eg let meg forsone med Gud på evangeliets grunnvoll får eg det til å stemme, vi kjem inn i eit slikt forhold til han som menneska var i før syndefallet, men no er Kristus den siste Adam, som er ifrå himmelen og som for oss har vorte ei livgjevande ånd. Det får vi av berre nåde og det kjem i tillegg til den fysiske naturen. Jesus kalla meg til å gå ut og fortelje om han og sa han ville vere med meg og den Heilage Ande ville bruke det eg sa, sjølv om det var berre ei lita helsing frå han, for det var ikkje eg som skulle overtyde verda om synd, dom og rettferd, men han sende dHA til verda for at den skulle gjere det. Og dommen er ei sak for politikarane og styresmaktene.

Mette Rennhard Marxx ?

Torbjørn Sivertstøl For mange år sidan var eg med ein ferskfisktrålar og ein av mannskapet sa at dersom du vil lære å banne, skal du berre gå ned i romet og jobbe der, så får du lære det. Ein av dei som jobba der, sanna attivegen, han hadde ikkje vore nokon bannar, men ….. Eg bytte for han ei vakt og det vart noko til styr. Fisken kom ned i ei kasse og eg skulle ta den derifrå, eg hugsar spesielt ein gong eg stod og bøygde meg oppi kassa, så kom der ein stor svar torsk, utan hovud, og slo hovudet mitt ned i kassa, så eg følte meg ein augneblink dum som ein tosk. Jau, bannorda berre kom, som spontane føleslesuttrykk. Det var ikkje gjennomtenkt og planlagt og nokså ufarleg slik sett, men det må då vel vere om å jgere å tenke gjennom kva som er årsaka til problema, for å prøve å betre arbeidssituasjonen, prøve å organisere arbeidet på ein betre måte, tenke konstruktivt. Det treng ikkje verte krig av den grunn. Mange år seinare kom eg tilbake på same båten og då var arbeidet i romet organisert på ein heilt annan måte. No vart eg tillitsmann og partane i næringslivet høyrde på meg og eg vart der i fire år.
I fylgje Paulus er Kristus hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for den kyrkja som er han brud og hans kone. Og det er framleis om å gjere for oss alle å prøve å bruke hovudt vårt. Når dei protesterer mot dette er det som om dei ikkje vil tillate oss å bruke hovudet vårt slik, for dei vil vere hovud og herre for oss i staden for Kristus og dei vil bruke kvinna til noko anne enn det Gud skapte henne til, dei lokkar henen til seg og forfører henne og så brukar dei henne til å lokke mannen med, til å lokke, freiste, irritere og drive djevelskap med. Forstår du det, så vert bannorda forståelege, du oppdagar at du kallar dei med sitt rette namn. Men det er framleis forholdsvis tannlaust og hjelpelaust. Men Kristus lever og han er trufast og det er om å gjere å nytte seg av det, ved å tru på han og halde seg trufast til han.

MR (m) Jeg synes det du skriver er TULL !

Torbjørn Sivertstøl MR May God bles you!?

JL har delt 24avisen.com sitt innlegg.

24avisen.com

6. juli kl. 16:00

Hva synes du om #Arbeiderpartiet Goebbels-sammenligning av #Listhaug?

http://24avisen.com/arbeiderparti-skandale-sammenligner-listhaug-med-joseph-goebbels/

Torbjørn Sivertstøl Det er eit personangrep med klagemål mot henne om kva ho er som kvinne og person. Då vil eg minne henne om Paulus sine ord om at vi har ikkje kamp mot kjøt og blod, men mot vondskapens åndehær, derfor skal vi kle oss i Guds fulle rustning (Efesarbrevet.6), så eg håper berre ho vil gjere det og nytte dei våpena. Det er ei gyllen moglegheit for henne til å fortelje om kva Jesus har gjort for henne og kva han er for henne, så eg håper berre ho vil vere frimodig nok til å gjere det.

KR (m) Akkurat slik som vi burde gjort mot Hitler? Husk at historien vil alltid gjenta seg i en eller annen form. Se på EU!

Torbjørn Sivertstøl Ja, samanlikninga er relevant, tenk på korleis nazistane ville ha presatar og lærarar til undervise i nazisme, men dei fleste gjekk ikkje med på det og ei vesentelg årsak var då at dei var så pass rotfeste i den evangeliske fokynninga. Og no ser vi at det er nettopp den dei vil ha bort.

KR Torbjørn Sivertstøl, men hjalp det mot nasistene?

Torbjørn Sivertstøl KR Ja. Undervisaninga kom no i gong igjen etter at nazistane hadde gått med på å la dei undervise meir slik som før. Deira slagord:” Gott mit uns” viser at dei hadde eigentleg ikkje til hendsikt å få bort kristendomen slik som vi ser at sosialistane vil i dag. Og det er ikkje til å komme forbi at kristendomen forsvarer den personlege fridomen.

Kjell Rue Torbjørn Sivertstøl, jeg tror du er ganske fjern fra virkeligheten!

Torbjørn Sivertstøl Korleis då?

KR Saken gjelder jo den hets som er retta mot Listhaug! Jeg tror nok hun har trua si i behold.

Torbjørn Sivertstøl Ja, eg synest ho har takla det fint og eg er ein av dei som likar å sjå hennar blide åsyn. Ho må sjølvsagt vurdere sjølv kva ho vil seie i dei gitte situasjonane. Men poenget mitt er at dette var personangrep med harde skuldingar mot henne, så dette gjekk ikkje berre på sak, men på henne som person. Kristne må uansett kle seg i Guds full rustning til vern mot slike personangrep, så då meiner eg det er på sin plass for henne å forsvare seg slik, det vil seie ho har full rett til det. Det vil virke til forsvar for alle oss andre som vert utsett for slike skuldingar og det kan også veke til forsvar for forfølgde kristne, sjølv om ho ikkje veit det.

KR klikka så på “like” for den siste kommentaren.

Seinare kommentar:

Torbjørn Sivertstøl Det er ikkje lenge sidan vi såg ein video på facebook der T. Jagland vart spurt om korleis vi kunne verne oss om faren frå muslimske ekstremistar/terroristar. Men det han sa var usamanhengande, han skifta frå det eine til det andre, utan å komme med eit samanhengande resonnement som førde fram til ein konklusjon, så han hadde eigentleg ikkje noko svar på spørsmålet.
Eg tenkte på det, at om eg var hans politiske rival, same enten det var Frp-ar eller Høgremann, diskuterte med han, så ville eg faktisk vere skuffa over at han hadde så lite å komme med, sjølv om det betydde at han gav meg så lite konkurranse, for diskusjonen vart lite konstruktiv. Eg ville då sjølvsagt rekne med at motsetnadane ikkje stakk djupare enn at vi har ei felles sak med å verne vårt folk og land og tenke konstruktivt for å bygge landet.
M. Kolberg skuldar Sylvi for å snakke negativt om flyktningane for å unngå dette spørsmålet. Men legg merke til at han går ikkje til direkte personangrep på slik som vi som G. Bjørndal gjorde. Og då svarde ho ikkje med personangrep, så vidt eg veit, men spurde om det er dette nivå vi skal befinne oss på. Så ho venta seg altså at den politiske diskusjonen skulle befinne seg på eit høgare nivå. Det er ein god grunn til at ho får støtte langt utanfor sitt eige parti og vert rekna for å vere ein stor politikar.
Flyktning-problemet har vorte stort og massivt over kort tid og vi må ha lov til å spørje kvifor. Det kan der vere mange gode svar på, men krigane som Vesten har drive i arabarverda kjem på toppen av det heile. Hanne Herland kjem inn på det i interjuvet på http://www.hannenabintuherland.com/…/israel-afrika-og…/ . Her kallar Jonas Gard Støre og Jens Stoltenberg for krigsforbrytarar. Då er dei opplagt ei vesentleg årsak til problema. Likevel prøver Ap-folka å framstille seg som problemløysarar og den enkle metoda er å skulde på andre og for å unngå å skulde på seg sjølve, vert det usakleg. Så Herland talar om vestleg hykleri.

Israel, Afrika og vestlige myter om at andre land er så mye verre enn Norge – Erik Selle

I dette programmet snakker vi med den uortodokse…

hannenabintuherland.com

BB (m) Han Vet du ikke hvem Jeg Er. Står ikke til troende. Han når ikke opp til skosålene til Sylvi

Noko seinare kom eg med kommentaren:

Torbjørn Sivertstøl De kan ikkje vente dykk at Drakula vil like Sylvi, slik som ho lever, talar og turar i veg. Men då synest eg mannen henner også må få eit ord med i laget. Til tross for at det etter Drakulas moral- og politiske filosofi og forskingsmetoder er det umoralsk, politisk ukorrekt og uvitskapleg å bry seg om kva han synest og meiner og høyre på kva han ville ha sagt.

KR (m) Det går ikke an å høre på hva folk ville ha sagt, den er jo ikke sagt!

Torbjørn Sivertstøl I fylgje Drakulas ideologi burde ho heller verte med Knut Arild Hareide og kona hans i Drakulas lenkegjeng og hylle dette ekteparet som om dei var eit keisarpar som hadde vunne eit stort slag og fått gjennomført ein “kristeleg politikk”. For verda let seg bedra.

TW (f) Nå må du få bena ned på jorden. Muslimer og kristne har ALDRI levd fredelig side om side. Dette vet Sylvi Listhaug. Hun prioriterer det norske folk fremfor muslimer. Det er det eneste riktige! Lille Norge er ikke ansvarlig for all verdens f…skap. Vi hjelper mer enn nok med de $$$$$$$$$ vi allerede sender til U-land og krigsområder.

Etter dette trakk eg meg frå gruppa, for eg syntes det bar for mykje preg av persondyrking og altfor lite preg av støtte. Det bar mest preg av utskjelling og sjikanering av andre og der kom stadig beskjed om slike meldingar. Men eg har då viktigare tin å vere oppteken av. Eg følte det uroa den freden Gud har gjeve meg i hjertet, så då var det berre å trekke seg.

OSP 4,23   Ta vare på hjarta framfor alt du tek vare på,  for livet går ut frå det.

MTT 5,8   Sæle dei som er reine i hjarta,  dei skal sjå Gud.

JOH 14,27 {KRISTI FRED}  Fred etterlèt eg dykk, min fred gjev eg dykk. Eg gjev dykk ikkje fred på same måten som verda gjer det. Lat ikkje hjarta dykkar uroast, og ver ikkje motlause!

Kyrkja si metode i samfunnet. Kva er kyrkja sin rasjonalitet?

Ei kortfatta kyrkjehistorie, kyrkja sin rasjonalitet. Eg skal komme til Jesus og legge av dei tunge byrdene.

Dette er tidlegare facebook-innlegg.

«Noetikk»?

1 juni skreiv biologiprofessor Kristian Gundersen følgjade på facebook-sida si:

Fake news!

Jeg har fått flere henvendelser om at jeg angivelig holder på med en bok om noetikk. Dette er bare tull og det samme er noetikk. Jeg kan bare spekulere over hvordan og hvorfor disse ryktene er oppstått.

Jeg måtte slå opp ordet, og noetikk er omtrent det samme som psykokinese, åndens evne til å bevege materie. Psykokinese var populært innen spritistiske miljøer i mellomkrigstiden.

Et mer vitenskapellig syn er at riktignok kan ånden bevege materien, men det skjer ved hjelp av muskler. Man får litt wikipediablues når man der leser: “Noetikk er en kontroversiell vitenskap[trenger referanse], men nyere forskning har ført til et mer seriøst syn på dette feltet[trenger referanse]. Det fikk et spesielt høydepunkt i Dan Browns bok, Det Tapte Symbol, hvor noetikk var et sentralt tema.” Er det noen som tjener mye penger på “noetikk” kanskje?

Samarbeid mellom Universitet og arbeidsliv. Ikkje detaljstyring frå høgste hald.

Eg svarde og brukte same teksta som kommentar til mitt eige facebook-innlegg:

Halleluja, “Hellig Hverdag”: http://www.hellighverdag.no. Ei sak som har å gjere med å innta det lova landet, landet som flyt med melk og honning. Ved at Guds Ord ved trua smeltar saman med oss i hjertet, får vi komme inn til Guds kvile. For oss er det då heilt klart at vi må audmjuke oss for Gud og be om nåde, vi trur at Jesu frelseverk er fullført og fullkome og kviler på det grunnlaget og på det grunnlaget får vi oppleve at Gud gjer sitt verk i våre liv ved sitt Ord og sin Ande.

https://khrono.no/debatt/nifu-om-rad-samarbeid-med-arbeidslivet#.WS8EwdCBLdE.facebook

Kommentarane endar opp med den saka som eg vil komme til Jesus med.

Kommentarane var:

Kvifor må dei kristne lide for si tru?

Paulus sa at vi får den Heilage Ande ved trua på Jesus av berre nåde, sidan frelsesverket er fullført. Derfor skal vi la Anden råde i vår døyelege lekam, så vi vert driven av den Heilage Ande. Då kan vi seie at Anden styrer musklane, men det er ikkje med lovens bokstav og slett ikkje som ein diktator, men som ein Gud Far som elskar oss og har omsorg for oss som sine born. Så det ber meir preg av at han hjelper oss med si kraft, vi skal berre ha den subjektive innstillinga at vi heilhjerta held oss stil han, så kjem han oss til hjelp med si kraft. Dette er sentralt i kristendomen og burde ikkje vere rart, framandt eller merkeleg for nokon som har vorte kjent med kristendomen. Eg går på møte i ein kyrkjelyd som heiter Maranata og eg kan vel trygt seie at vi har opplevt og oppdaga noko verdifullt i dette.

Jesus gjorde under som fekk folk til å tru på han, likevel sa han:” Sæle dei som ikkje ser (under), men som trur likevel. I Hebrearbrevet.11 er det sagt at med tru skjønar vi at Gud skapte alle ting ved sitt Ord, så det synlege har vorte til av det usynlege. Det gir oss ei oppfatning av at universet er forståeleg, så det er verdt å granske det og prøve å forstå seg på det. Men Gud som har skapt det er ånd og har makt over det Jesus gjorde mange under og teikn, likevel spurde jødane han etter teikn, så dei kunne tru på han. Då sa han at dei skulle ikkje få anna teikn enn Jonas-teiknet, at han skulle stå oppatt frå dei døde. Bibelen fortel om at Gud flytte personar frå stad til stad og det gjorde han med Jesus også, spesielt etter at han stod oppatt frå dei døde. Han varsla disiplane sine om at dei kom til å verte forfølgde og hendrett. Men når Gud er så allmektig, kvifor berga han dei ikkje frå forfølginga og lidinga då. Fysisk liding er naturleg, men denne lidinga skulle vere heilt unødvendig. Likevel fann dei seg i det og det var nettopp på den måten dei vart sterke vitne og hendsikta var at menneska skulle lære å forstå. For Gud som er ånd hadde gitt dei sitt Ord og sin Ande i deira indre menneske og det var meir vedifullt for dei enn det fysiske livet på jorda. Vonleg har menneska fått meir vit med tida og det har dei fått med vitskapen også, så eg er viss på at det var Guds plan. Jesus er sanninga og eg trur på han og held meg til han, då held eg meg til sanninga og det gjer eg med mi interesse for realfag også, eg verdset den realfaglege sanninga og det trur eg han også gjer.

Eg brukte dette i ein annan samanheng og då var der ein som meinte dette var avlegs og samanlikna det med ein LSD-tur. Han hadde lese Bibelen. Då svarde eg: Då har du sikkert lese likninga om talentane. Han som fekk berre ein talent, grov den ned. Han hadde visst ikkje fortsått kva den skulle brukast til, jfr samanlikninga med LSD. På oppgjerets time viste deg seg at det var fordi han heldt herren for å vere så streng, jfr. diktator som detaljstyrer alt med lovens bokstav. Det er sikkert mange som held seg for å vere så fantastisk vise med dei moral- og/eller politisk-filosofiske lærdomane sine, men eigentleg har dei fullstendig missforstått, dei har enno ikkje forstått mål og meining. Og han likte svaret han fekk, bra.

Nåden og sanninga.

Der er ein tradisjon med å kople moralfilosofien til matematikken og underbygge trua på Gud slik. Men eg er så heldig eg har gått i kyrkjelydar der Jesus talar til oss gjennom tyding av tungetale og han sa til meg at eg skal ikkje gå krokrygga og bere han, men han skal bere meg. Jesus frelsesverk er fullført og fullkome og Paulus sa han jaga mot det fullkomne. Og Descart trudde på det fullkomne, saman med matematikken var det hans rasjonalitet. Den var usynleg og det samsvarar med at Gud er ånd og har skapt alle ting ved sitt Ord, så det synlege har vorte til av det usynlege. Og Paulus sa at vi fekk Anden ved tru av berre nåde og skal fullføra i Anden. For meg er dette viktig, spesielt når eg skal prøve å studere realfag, for eg opplever det slik at Gud ved sin Ande og si kraft støtter opp om min rasjonalitet og den treng eg sjølvsagt når eg skal studere realfag. Då må eg konsentrere meg om det, men der er mykje som vil distrahere. Nåden og sanninga kom med Kristus, deg skal vende meg til han og sjå på han, med mitt hjartes auge og det skal eg gjere medan eg studerer. Ja, det verkar som eg må be om nåde for å få lov til å konsentrere meg om det faglege. Eg har vore fiskar, tråling, og då har den krafta Gud gjev meg ved sin Ande og den freden og kvila han gjev meg i mitt sinn og min tanke vore viktig for meg, midt opp i ein arbeidsdag med mykje arbeid og stressande situasjonar. Ja, eg er no berre ein fiskar som har prøvt meg på å studere realfag. Men Gud frelser og vel ut det som ingen ting er og det er det han brukar. Og eg hevdar faktisk han kalla meg til å studere realfag og det viser at han også er interessert i realfag, men då må eg heilhjerta halde meg til han, så eg får oppleve at han i sin nåde kjem meg til hjelp med si kraft.

Motivert av Guds kjærleik, komme ut i fridomen.

Eg har vore realist samtidig som eg har trutt på Jesus sidan eg var ein liten gutunge, livet vart planta i meg ved Guds Ord når eg var ein liten gutunge. Til tider har eg kjent det som ei dobbelrolle eg ikkje har vore heilt komfortabel med, men når eg let meg forsone med Gud på evangeliets grunnvoll, får eg det til å stemme. Når eg var ung vegra eg meg for Freuds utsagn om at menneska vert motiverte av seksualitet og aggresjon, men eg såg det på grunnlag av biologien, livet er naturleg nok ein kamp for tilværet. Og så såg eg det på grunnlag av at Gud elskar oss i Kristus, kyrkja er hans brud, der er eit kjærleiksforhold mellom Kristus og hans brud og det er Guds verk. Eg merka at eg hadde Guds kjærleik i mitt hjerte og eg forstod etter kvart at dette kjærleiksforholdet mellom Kristus og hans brud var født i meg ved den Heilage Ande, så for meg gjaldt det kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne, for Kristus er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for kyrkja som er hans brud, eg forstår det slik at Kristus elskar mannen og elskar kvinna gjennom mannen og slik elskar han kyrkja som si brud. Så når eg gjekk på gymnaset og merka eg byrja å verte glad i ei kristen jente, bad eg over det og fekk ei ny fylde av den Heilage Ande og eg er viss på at det gjaldt henne også. Så eg kunne i alle fall seie som Paulus at håpet om Guds herlegdom gjorde oss ikkje til skamme, for Guds kjærleik vart utrent i våre hjarto ved den Heilage Ande som var oss gitt (Rom.5,1-5). Noko liknande opplevde eg når eg studerte realfag i Oslo på slutten av 1980-talet.

Dette har eg skrive om i dokumentet:  https://bluehost944.com/2017/01/09/gud-vil-at-alle-skal-verte-frelst-og-komme-til-a-erkjenne-sanninga/

Sjølv om det ikkje vart noko skikkeleg kjæresteforhold eller ekteskap av det, så har denne Anden og kjærleiken vore ei viktig motivasjonskraft i mitt daglege liv, både når eg har jobba som fiskar og når eg har studert. Jesus talte til meg om sin kyrkjelyd og sa han lengta etter å gje henne noko, så eg forstod det som brudgomen som ville møte si brud og gje henne sin kjærleik. Han sa noko om at det var ikkje mine prestasjonar og ansinitet som var så viktig, men det verda trengde, var mitt varme hjarte. Og i 2011 kalla han Sions dotter til å komme ut i fridomen, for han var Herren hennar ektemann og Herren hennar brudgom.

Legge av byrdene hos Jesus, vere fri og komme inn til Guds kvile. Rasjonaliteten i Guds Ord og i Jesu kyrkje.

Han sa eg skulle heilhjerta halde meg til han, så ville han komme meg til hjelp med si kraft. Og eg forstod at slik ville han gje meg hjelp i form av ei kone. Eg forstår at resonnementet vert stilt på hovudet med krav om at eg skal prestere noko for å få det og slik vert menneska gjort til salsvare som trælar. Han kalla meg til å studere realfag og sa eg skulle seie til dei at kristendomen ikkje er ein religion som vert lessa på folket som tunge bører. Men no kallar han meg, som slit med tunge bører, til å komme til han og legge dei av (Matt.11,28). Kristus er Guds Ord, men vi treng at den Heilage Ande openberrar det for oss, fører oss fram til heile Sanninga, slik at den set oss fri. Kristus er sanninga og eg kan vel seie det slik at han er rasjonaliteten i Guds Ord og slik er han kyrkja sin rasjonalitet. Han er den siste Adam, som er ifrå himmelen og som for oss har vorte ei livgjevande ånd. Han gjev ånd og liv til vår sjel og vekker oss opp til liv i samfunn med seg og Faderen. Så den levande sjela er også kyrkja sin rasjonalitet. Slik er ho hans brud og hans kone som er til hjelp for han. Og eg vonar og ventar meg at slik vil han gje meg hjelp i form av ei kone, som har og som er ei levande sjel. Dette handlar om å komme inn i den himmelske heilagdomen og få oppleve at Gud gjer sitt verk. Alt gjorde han fagert i si tid, han la æva ned i menneskehjarta, han gjer eit verk som står til evig tid, ingen kan legge til noko eller ta noko ifrå (Fork.3,11&14). Jesus gjev meg ånd og liv ifrå himmelen og slik gjev han meg ei herleg og vidunderleg kvile, for det er ikkje eg som gjer mitt verk, men det er han som gjer sitt verk med meg og med oss.

Den hypotetisk deduktive metode. Livet i Edens hage.

Dobbel tolking av 1.Mos.2, det handlar både om praktisk arbeid og tenkemåte.

På https://bluehost944.com (home) har eg skrive eit kapittel som eg har kalla  «Dobbel tolking av den andre skapingssoga», der eg tenker meg at å ta frukt av trea i hagen, unntatt kunnskapstreet og livsens tre, er som å stille hypotese og teste dei (smake på frukta) og å gjere bruk at teorien. Men den deduktive sida blir meir enn teoretisk utleiing, den blir også livsutfolding. Kanskje gjaldt dette berre livets tre. Kunnskapstreet gav tydelegvis ein moral-etisk kunnskap, men den førde til død.

I 2008 skreiv eg ein artikkel om dette, der eg brukte logikk på den deduktive sida. Eg tek det med her:

LOGIKKEN, TRUA OG DET ÅNDELEGE LIVET MED GUD.

Logikk og mengdelære.

Matematikken er den vitskapen som vert nytta i all anna vitskap endå til i språkvitskapane ved at logikken er ein del av matematikken. Dei logiske prinsippa er svært viktige i den filosofiske tenkinga og viktige i all vår tale der vi skal prøve å resonnere fornuftig for å komme fram til ein konklusjon. Dei logiske prinsippa går klart fram når det vert ført matematiske bevis og det kan vere fruktbart for oss å overføre det på den levande trua og det åndelege livet med Gud.

Når vi fører eit bevis er det alltid slik at vi fører eit logisk resonnement utifrå noko som vi ikkje beviser og kjem fram til eit resultat som vi seier dermed er bevist. Men då er det alltid under føresetjing av at det vi starta med var rett. Vi kan formulere det slik at ”a medfører b”, der a er den utsegna vi starta med og be er den utsegna som vert resultatet. ”a” kan bevisast utifrå meir grunnleggande utsegner, men til sist vil vi uansett ende opp med noko som ikkje kan bevisast. Vi kan også bruke mengdelæra på dette, let vi A stå for den mengda av kunnskap som ligg i utsegna a og B vere mengda av kunnskap som ligg i b, så vil ”a medfører b bety at B er ei delmengde av A. Det vil seie at A inneheld B. A kan vere lik B, men då vil også b medføre a. Men B kan ikkje vere større enn A, den kan ikkje innehalde noko som A ikkje inneheld.

Dette kan samanliknast med termodynamikkens andre hovudlov, entropilova, som seier at i ein kvar energiprosess, så vil entropien auke. Og entropien er eit mål for uorden, eit mål for ta av informasjon som vi kan ha om eit system. Ved ein kvar energiprosess får vi eit tap av orden, eit tap av informasjon vi kan ha om systemet.

Det vil seie at eit bevis fører ikkje til ny kunnskap, det gir oss ikkje meir kunnskap enn det vi hadde frå før. Dette høyrest heilt urimeleg ut, men for å presisere, det fører ikkje til meir kunnskap enn det vi allereie hadde i A. Når nokon klarer å rekne ut noko og gi oss eit svar, føre eit vanskeleg bevis som dei kanskje har arbeidt lenge på, kanskje endå til teke doktorgrad på, så går vi likevel ikkje og seier at dette var slikt som vi alle visste frå før, det kunne godt vere ei stor oppdaging for oss, noko som vi ikkje hadde oppdaga før og ikkje hadde aning om, kunnskapen låg likevel i A, det var berre det at vi hadde ikkje klart å innsjå det før. Det ligg mykje kunnskap i A, men med det same A har vorte gjort kjent for oss, klarer vi berre å innsjå ein liten grann av den kunnskapen som ligg der. Dei matematiske bevisa openberrar for oss meir av den kunnskapen som ligg i A. Dei mest grunnleggande utsegnene i matematikken vert kalla aksiom, dei kan ikkje bevisast ut ifrå noko anna. Dei kan formulerast på ei maskinskriven A4-side. Det er slikt som eksistens av 1 og null, den kommutative lov, etc. Eksistens av rota av –1 som ver kalla ”i” for imaginær eining, er eit aksiom som vanlegvis ikkje vert nytta, det vert nytta berre i kompleks rekning.

Når vi skal bruke matematikken i anna vitskap, så må vi prøve å finne ut kva for matematiske formular som skildrar og forklarar den naturen og dei forholda som vi studerer, det synlege som vi observerer. Den sanseerfaringa vi har ifrå det materielle miljø er ein kunnskap, men når vi etablerer ein teori på grunnlag av den sanseerfaringa inneheld teorien uendeleg mykje meir kunnskap enn den kunnskapen vi hadde ved sanseerfaringa.  Vi påstår uendeleg mykje meir enn det vi har dekning for utifrå sanseerfaringa. Dette vert kalla induksjon. Vi kan samanlikne det med å undersøke ein dyreart, til dømes elg. Vi observerer eit visst tal av elg, dei er brune og vi konkluderer med at elgane er brune. Men vi har ikkje observert alle elgane og har derfor ikkje dekning for vår påstand. Det er heilt vanleg å indusere slik, vi set fram ein påstand, men har ikkje full dekning for det vi seier. Og trur du ikkje anna enn at nokon plutseleg oppdaga ein kvit albinoelg? Likevel må vi ha lov til å seie at elgane er brune. At der var ein kvit elg er ikkje nok til å felle teorien om at elgane er brune, men teorien betyr at sannsynlegheita for at dei skal vere brune er tilnærma lik 1, det er tilnærma heilt sikkert, men der er ei lita moglegheit for at ein elg skal vere kvit.

P MEDFØRER Q.  ”MODUS PONENS”. DEDUKSJON OG INDUKSJON. DEN HYPOTETISK DEDUKTIVE METODE.

Tilsvarande kan du tru at der er ein regel bak alt det skapte som gjer at der er ein orden i naturen og at du har oppdaga litt av denne ordenen når du set fram vitskaplege teoriar. Men du sansar ikkje teoriane slik som når du ser elgane, derfor er dette ikkje det same som induksjon. Men det er å sette fram ei hypotese som er ein usynleg teori. I Newons 2.lov, F=m*a, der F er krafta, m er massen og a er akselerasjonen, ser du ikkje verken krafta, massa eller akselerasjonen, krafta og akselerasjonen må målast og massa må vegast.

Dersom du no har sett fram ein teori, så kallar vi den fyrst ei hypotese og symboliserer den med utsegna ”p”. Vi fører eit logisk resonnement og kjem fram til konklusjonen q, der vi har vist at q er ein nødvendig konsekvens av p, derfor kallar vi dette logiske resonnementet  for deduksjon. Dersom q stemmer overeins med det som vi observerer, så stadfester det teorien, det underbygger teorien. Men det beviser ikkje teorien. I norsk språkbruk hender det at dette feilaktig vert kalla bevis og det gir folk ei missoppfatning av kva eit bevis er for noko. Det engelske ordet for bevis er ”proof”, men der er også eit anna ord som heiter ”evidence” og det ser ut til at det vert feilaktig oversett til bevis, medan det eigentleg betyr å underbygge ein teori med sanseerfaring. Men dersom q ikkje stemmer med sanseerfaringa, då er teorien feil. Det betyr at ein teori kan ikkje bevisast, berre motbevisast ved sanseerfaringa. Legg merke til at her er det tale om teori og det er noko heilt anna enn å finne bevis i ei kriminalsak eller å undersøke ein pasient for å stille ei diagnose. Er teorien motbevist, må den endrast, avgrensast eller vrakast og vi må prøve å finne ein ny. Men dersom hypotesa stadig vert stadfeste og underbygt ved at dei utleia konsekvensane stemmer med sanseerfaring, så vert hypotesa forfremma til teori. Men der er framleis ei open moglegheit for at vi kan komme til å gjere ei sanseerfaring  som ikkje stemmer med teorien, slik at den må endrast, avgrensast eller vrakast. Dette kallar vi den hypotetisk deduktive metode.

I middelalderen gjekk der føre seg ein langvarig filosofisk diskusjon om vitskapen var induktiv (”empiristane”) eller deduktiv (”rasjonalistane”) i den såkalla universaliestriden. Den konklusjonen dei kom fram til i renessansen var at den nye naturvitskapen var verken induktiv eller deduktiv, men hypotetisk deduktiv, den var altså begge deler.

Logikken i trua på Gud og hans Ord. Kva med sanse-erfaringa?

Kva så med trua på Gud som har skapt alle ting ved sitt ord? Det er å tru på ein uendeleg allmektig og usynleg Gud, som har skapt alle ting med sitt ord, slik at det synlege har vorte til av det usynlege. Å krevje sanseerfaring her, er som å krevje at han skal vere ein avgud i staden, det er som å krevje ein avgud laga av stokk og stein i staden. Det er rett og slett usakleg å krevje sanseerfaring her, for dette er ikkje å tru på ein slik avgud. Å krevje sanseerfaring her, er som å krevje at matematikken skal vere synleg, elles vil vi ikkje godta den, at dei matematiske formlane og dei fysiske lovene som er matematisk formulerte skal vere synlege for oss, elles vil vi ikkje godta dei, elles vil vi ikkje tru på dei, elles vil vi ikkje tru at der er slike lover og reglar som styrer naturen. Då bør vi heller konkludere med at trua på den allmektige, usynlege Gud som har skapt alle ting ved sitt ord og held alt oppe med sitt ord, slik at det synlege har vorte til av det usynlege, gjev støtte for den naturvitskaplege innstillinga og tenkemåten, der vi søker etter usynlege teoriar, matematisk formulerte lover som ligg bak og styrer naturen.

Dersom vi kallar Gud for G og naturen for N, så kan vi seie at G medførte N, sidan det var Gud som skapte den slik. Men G inneheld mykje meir enn N og vi kan ikkje seie at N medfører G. Dersom N medførte G, så ville N vere lik G. Dersom vi let N stå for menneskets natur og menneska byrjar å tenke slik at sidan G medfører N, så må N medføre G, så betyr det at N vert det same som G, altså at mennesket vil verte liksom Gud, slik som ved syndefallet. Men det er ein fundamental logisk svikt å tenke som so at sidan G medfører N, så må N medføre G. Det er ei lygnerisk tilsniking. Når menneska vart utestengde frå Edens hage, så kan vi godt sjå det slik at Gud ikkje tålte denne lygneriske tilsnikinga. Dei kunne ikkje med utgangspunkt i N resonnere seg fram til G. Derfor kom dei seg heller ikkje inn att i eit liknande høgverdig liv som dei hadde hatt i Edens Hage. Mannen var mold og til molda skulle han attende.

Kristus er i Faderen. Å vedkjenne Jesu namn vert då å framsette ein påstand J, der J er ei delmengde av G (Gud). ( Joh.14,8-11). Om nokon seier imot, kva skal vi då gjere? Vi skal framfor alt vende oss til han som vi trur på, Jesus Kristus, vår frelsar og Herre og så halde fram med å kjennest ved han. Om så ingen vil høyre på oss, så må vi hugse på at det framfor alt var eit godt samvits vedkjenning til Gud med grunnlag i Jesu oppstode frå dei døde, den vedkjenninga frelser oss. Om dei seier imot, så skal vi framfor alt halde fram med å vedkjenne Jesu namn. Ser du for deg eit ordskifte der to partar berre står og set fram påstand mot påstand? Munnhuggeri som om dei ikkje var vaksne nok til å diskutere på ein ”skikkeleg” måte?

Det er berre det at dette er som ei rettssak, herrane i denne verda med all sin ”kunnskap” dømde Kristus til døden, krossfesta han og gravla han, og det saka framleis gjeld, det er korleis folk vil stille seg til denne rettssaka, er deira standpunkt på nytt å krossfeste han for seg å gjere han til spott? Vi påstår at Faderen vekte han opp frå dei døde og dermed viste at han hav herlegdoms Ande er Guds veldige Son. Han fekk retten fordi han gjekk til Faderen og vi ikkje ser han lenger. Ved trua på han tenker vi ut ifrå den retten som han fekk då han gjekk til Faderen, då tenker vi rett, ved trua på han er vi erklært rettferdige for Gud. Ved at vi trudde på bodskapen om at Gud vekte Kristus opp frå dei døde, så sa vi oss også einige i det som var Guds dom i denne saka og det var at han redda den rettferdige frå den urettferdige domen. Dermed har vi vist overfor Gud at vi har den dømmekrafta og rettferdssansen som han ventar at vi skal ha som menneske, i det minste at vi vil ha den. Om vi berre held fram med å framsette denne påstanden, så veit vi at det ikkje er tome ord, men Faderen står bak sitt ord, Kristus lever og han er med oss.

Vi må ha det klart for oss at desse lovene som styrer naturen er der og fungerer slik som dei skal, sjølv om der ikkje var eitt einast menneske på jorda som levde og som sansa og observerte kva som skjedde. Slik er det med Gud og Guds ord og Guds Ande også, han er der sjølv om her ikkje var eit einaste menneske som observerte naturen og såg kva som skjedde. Bibelen seier at Gud skapte alle ting og han skapte mannen, bles livsens ande i nasa hans og gav han sitt ord. Han hadde skapt alle ting ved sitt ord, hans ande sveiv over vatna, han talte og det skjedde. Slik ville han også med sin Ande og sitt ord ha makta i mennesket, ha makta over menneskelivet, vi skulle underkaste oss han, tilbe han, lovprise han og lyde han. Gud og Guds ord og Guds Ande er usynleg for vårt fysiske auge og vårt liv skulle vere å underkaste oss han og lyde han, slik skulle vi leve det livet Gud ville vi skulle leve. Vi skulle leve ut det livet som Gud gav oss å leve ved sin ande og sitt ord, slik hadde Gud makta i våre liv og slik skulle vi regjere her på jorda og då ville det få konsekvensar for det materielle miljøet her på jorda. Når han då forbaud menneska å ete av kunnskapstreet, kan vi forstå det slik at vi skulle ikkje søke ein kunnskap basert på sanseerfaringa som innvending mot dette eller som erstatning for dette. Livet vårt handlar ikkje om å søke ein liksom objektiv kunnskap som observatør, men det handlar om å leve livet som aktør der vår subjektivitet kjem til sin rett, og for at vi då skal leve rett, slik som Gud vil, treng vi å la vår sjel og vår subjektivitet komme til sin rett ved at vi søker Gud som har skapt oss i si likning.

Evangeliet fortel oss at Kristus openberra seg for oss fyrste gongen for å ta bort synda med sitt offer ein gong for alle. Når vi let oss forlike med Gud ved hans offer, så reinsar Jesu blod oss frå all synd. Jesus har kjøpt oss til Gud med sitt eige blod, så vi skal tilhøyre han, han har kjøpt oss fri frå trældomen og gitt oss barnekår hos Gud. På blodets grunn får vi stige fram for nådens trone og finne miskunn og hjelp til rette tid. Reinsinga i Jesu blod inneber at alt det vi har sansa i det materielle miljø som har verka som innvending mot det åndelege livet i samfunnet med Gud vert reinsa bort slik at det ikkje lenger fungerer som slike innvendingar. Det var synda som skilte oss frå Gud, men den vart teken bort ved Jesu offer ein gong for alle.

Livet med Kristus, livet i Guds hage.

Jesus er den andre Adam som for oss har vorte ei livgjevande ånd, han gav sitt liv for oss og vi vert frelst ved hans liv, han gjev oss liv og det er hans liv og det er det evige livet. Vi får komme til han å drikke av det levande vatnet og det vert i oss ei kjelde som veller opp til evig liv. Det er berre om å gjere for oss å la denne kjelda velle fram og vatne all marka, la den fløyme gjennom oss.

Om vi no samanliknar med logikken igjen, så er Gud og Guds ord det utgangspunktet som vi ved trua skal tenke utifrå. Men vi er sjølvsagt ikkje i stand til å innsjå all den visdomen og kunnskapen som ligg i dette utgangspunktet. Men ved trua har vi fått teke imot Guds Ord og Guds Ande i vårt hjerte og dermed er dette utgangspunktet i oss. Jesus let oss ikkje vere att som foreldrelause born, han sende oss sin den Heilage Ande og slik er han i oss, mellom oss og med oss. Den Heilage Ande viser oss kva som vert konsekvensen av dette utgangspunktet i våre liv og slik viser han oss litt av den kunnskapen som allereie låg i utgangspunktet. Han ransakar jamvel djupnene i Gud.

1KO 2,6 – 1KO 2,16   Likevel forkynner vi òg ein visdom, for dei som er mogne. Det er ein visdom som ikkje høyrer denne verda til eller herrane i denne verda, dei som går til grunne. 7 Nei, vi talar Guds visdom, som er ein løyndom; han var duld, men før tidene tok til, hadde Gud fastsett at den skulle føra oss fram til herlegdomen. 8 Denne visdomen har ingen av herrane i verda kjent til. Hadde dei kjent han, hadde dei ikkje krossfest herlegdomens Herre. 9 Men det står skrive:  Det auga ikkje såg,  det øyra ikkje høyrde,  det som ikkje kom opp  i nokon mennesketanke,  alt det Gud har gjort ferdig  for dei som elskar han, 10 det har Gud openberra for oss ved sin Ande. For Anden granskar alle ting, jamvel djupnene i Gud. 11 Kven veit kva som bur i mennesket utan ånda som er i mennesket? Så veit heller ingen annan enn Guds Ande kva som bur i Gud. 12 Men vi har ikkje fått den ånd som høyrer verda til, men den Ande som er frå Gud, så vi skal skjøna kva Gud i sin nåde har gjeve oss. 13 Og dette talar vi om, ikkje med ord som menneskeleg visdom har lært oss, men med ord vi har lært av Anden. For det som høyrer Anden til, tolkar vi med Andens eigne ord. 14 Men det mennesket som ikkje har Anden, tek ikkje imot det som høyrer Guds Ande til. Det er ein dårskap for han, og han kan ikkje forstå det; dette kan berre dømast om på åndeleg vis. 15 Men det mennesket som har Anden, kan døma om alt, men sjølv kan han ikkje dømast av nokon. 16 For  kven kjende Herrens hug,  så han kunne gje han råd? Men vi har Kristi hug.

MODUS TOLLENS. KONTRAPOSISJON. SJØLVMOTSEIING.

Lat oss tenke oss at vi vil bevise ei utsegn q ut ifrå ei utsegn p, men finn at det er vanskeleg. Dersom vi i staden tek utgangspunkt i det motsette av q, som vi kallar ”ikkje q” og resonnerer oss fram til eit resultat som ikkje stemmer over eins med p, då har vi fått ei sjølvmotseiing, ein ”kontradiksjon”, vi konkluderer med at ”ikkje q” var feil, det vil seie at q er rett og vi har bevist q med kontraposisjon. Dette fungerer svært bra i matematikken, men det er ikkje tilrådeleg å tenke slik når det handlar om å leve. Det vil fort bety å forbanne i staden for å velsigne og føre til død i staden for liv. Når Guds folk talte imot Gud og opponerte mot dei som Gud hadde sett til leiarar for dei, slik som Moses, så ser vi nok at Gud også argumenterte med kontraposisjon, og det vart til straff for dei, det vart forbanning i staden for velsigning, død i staden for liv. Om folk argumenterer mot trua på Gud, så veit vi at det er på grunn av syndefallet, dei søker ein kunnskap grunnlagt på sanseerfaringa som innvending mot trua på Gud og livet i samfunnet med han. Men det er ikkje dermed sagt at vi skal argumentere mot dei ved kontraposisjon. Det vi skal gjere er ved trua å ta utgangspunkt i Guds ord og tenke og tenke ut ifrå det, det er ein levande Gud som er med oss, han er kjelda med det levande vatnet og vi skal berre ved trua på han opne oss for denne kjelda slik at vi vert kanal for det levande vatnet, let det strøyme gjennom oss og ut til dei andre så det vatnar heile marka.

Vi skal sjå det slik at Kristus har med sin siger på korset, med sin død og oppstode gjort slutt på motsegna ein gong for alle, han er sigersherren. Det vi har å gjere, er å leve for han som døde og stod oppatt for oss, leve i trua på han, vere kanal for det levande vatnet som han let fløyme til oss, så det fløymer ut til dei andre, la det vatne all jorda, så det vert til åndeleg liv for både oss og for dei. Vi er Guds born og vert drivne av den Heilage Ande. Ingen ting av det vi sansar i det materielle miljø skal kunne hindre oss i det.

RMR 8,35 – RMR 8,39 Kven kan skilja oss frå Kristi kjærleik? Trengsle eller angst eller forfylging eller svolt eller nakenskap eller fare eller sverd? 36 Det står då skrive:  For di skuld vert vi drepne dagen lang,  vi vert rekna som slaktesauer. 37 Men i alt dette vinn vi meir enn siger ved han som elska oss. 38 For eg er viss på at korkje død eller liv, korkje englar eller krefter, korkje det som no er eller det som koma skal, eller noka makt, 39 korkje det som er i det høge eller i det djupe, eller nokon annan skapning skal kunna skilja oss frå Guds kjærleik i Kristus Jesus, vår Herre.

AGAPE, FILOS OG EROS.

Dersom vi ser på agape som ei mengde A, filos ei mengde F og eros ei mengde E og tenker oss at vi stiller dei opp i eit såkalla Venn-diagram der dei delvis overlappar kvarandre, så kan vi markere eit element i diagrammet slik at det er i alle tre mengdene, det vil seie i snittet mellom A, F og E. Ei anna moglegheit er snittet mellom A og F, eller mellom A og E eller mellom E og F. Andre moglegheit er at det er berre i A, ikkje i E eller F, at det er berre i F, ikkje i A eller E, at det er berre i E, ikkje i A eller F. Ei siste moglegheit er at det er utanfor alle desse tre mengdene. Dersom vi let A svare til utsegna a, F til utsegna f og E til utsegna e, og vi tenker  logisk utifrå utgangspunktet a, så vil vi rimelegvis tenke som so at a skal medføre f og e og rimelegvis vil vi tenke som so at f skal medføre e også. Eg meinar ikkje med dette at vi må ha erotikk som ein nødvendig konsekvens av agape, men dersom vi har erotikk skal det komme som konsekvens av agape og filos. Dette handlar om kjensler, vi har ein kropp med kjensler, eit hjerte med kjensler, det handlar om korleis vi tenker i vårt hjerte. Dersom vi tenker logisk, slik at a medfører f og f medfører e, så vil det bety at E er delmengd av F og F er delmengd av A. Det betyr at vi kan forenkle Venn-diagrammet vårt, slik at E ligg inni F og F ligg inni A.

Gud er kjærleik, han er denne agape som vi skal tenke utifrå. Kjærleiken er ikkje at vi har elska Gud, men at han har elska oss og sendt Son sin til soning for syndene våre. Gud er kjærleik og det er om å gjere for oss å vere i hans kjærleik, vere i Jesu kjærleik. Vi skal la Gud elske oss i Kristus Jesus og det gjer at vi elskar. Guds kjærleik er utrennt i vårt hjerte ved den Heilage Ande som er oss gitt, det er denne kjærleiken vi skal formidle gjennom all vår gjerning her på jorda og eg vil seie framfor alt overfor ektefellen.

Freud er kalla psykoanalysens far og han sa at religiøsitet er avspora seksualitet. Han hadde heilt sikkert mykje rett i det, for syndefallet gjorde at både religiøsiteten og seksualiteten spora av. Det er berre det at påstanden hans er sjølv eit uttrykk for nettopp dette. Eg påstår at a medfører f som så medfører e og at dette er den rett tenkemåten. For å korte det inn: a medfører e. Så seier han at e medfører a, men her står eigentleg ikkje a for agape lenger, men ein religiøsitet vi kan kalle den a’, e medfører a’. Den tilsvarande mengda A’ vert delmengde av E, ein avspora erotikk som er delmengde av erotikken.

Eg påstår igjen at a medfører e og at det er den rette tenkemåten. Folk tenker nok som so at a medfører e, men så tenker dei også som so at e medfører a, sidan a medfører e og det er den logiske svikten. Det er problemet og det problemet ligg framleis i utsegna hans når han seier at religiøsitet er avspora seksualitet. Vi kan forstå det slik at det er konklusjonen han kjem fram til når han har undersøkt menneske med psykiske problem, psykisk sjuke personar. Konklusjonen hans fortel om noko som er feil med religiøsiteten til dei menneska han har undersøkt, konklusjonen om religiøsiteten deira kan vel vere rett, men det er ikkje den rette religiøsiteten og slik sett er utsegna hans feil. Vi må søke det rette Guds-forholdet og då meiner eg det er rett å tenke som so at a medfører f og f medfører e. Det betyr ikkje at vi nødvendigvis skal ha eit erotisk samliv, men vi skal vere i Guds kjærleik og kjenne at vi er velsigna av han og kjenne at det gjer oss godt.

Når Freud sa at religiøsitet er avspora seksualitet, så seier han at religiøsitet har med seksualiteten å gjere og at den fører til avspora seksualitet. Då verkar det som han konkluderer med all religiøsitet er feil, nettopp fordi det har med seksualiteten å gjere. Men Bibelen seier tvert om at feilen var at menneska såg at dei var nakne og at dei derfor gøymde seg for Gud når dei høyrde at han gjekk i hagen, problemet var altså det dårlege samvitet som gjorde at dei ikkje ville la dette vere Guds sak som han skulle ha med å gjere. Det var dette som var årsaka både til den avspora religiøsiteten og den avspora seksualiteten. Feilen er at menneska har vore plaga av dette dårlege samvitet og vert det enno, til tross for at evangeliet har vorte forkynt for dei.

Agape betyr sjølvoppofrande kjærleik. Jesus sa at ingen har større kjærleik enn den som gjev livet sitt for venene sine og det var nettopp det han gjorde. Jesus gav livet sitt så han kunne ta det igjen. Knapt nok ville nokon gi livet sitt for ein rettferdig mann, men Gud viser oss sin kjærleik ved at Kristus døde for oss medan vi enno var syndarar.

1KO 13,1 – 1KO 13,8   Om eg talar med mennesketunger og engletunger, men ikkje har kjærleik, då er eg ein ljomande malm eller ei klingande bjølle. 2 Om eg har profetgåve og kjenner alle løyndomar og eig all kunnskap, og om eg har all tru, så eg kan flytta fjell, men ikkje har kjærleik, då er eg ingen ting. 3 Om eg gjev alt eg eig til mat for dei fattige, ja, om eg gjev meg sjølv til å brennast, men ikkje har kjærleik, då gagnar det meg ingen ting. 4   Kjærleiken er langmodig, kjærleiken er velviljug, han misunner ikkje, briskar seg ikkje, blæs seg ikkje opp. 5 Kjærleiken gjer ikkje noko usømeleg, han søkjer ikkje sitt eige, harmast ikkje, gøymer ikkje på det vonde. 6 Han gleder seg ikkje ved urett, men gleder seg ved sanninga. 7 Alt held han ut, alt trur han, alt vonar han, alt toler han. 8   Kjærleiken fell aldri bort. Profetgåvene skal få ende, tungene skal tagna, og kunnskapen skal ta slutt.

Kjærleiken søker ikkje sitt eige, det er agape, den sjølvoppofrande kjærleiken. Men så ser vi også at kjærleiken skal gagne oss. Paulus talar her om mykje som kan sjå ut sjølvoppofrande kjærleik, agape, utan at ein eigentleg har kjærleik likevel. For at vi skal ha ekte kjærleik, må vi fyrst og fremst verte verande i Jesu kjærleik, verte verande i den kjærleiken som Gud har til oss i Kristus Jesus og la han elske oss med sin kjærleik, det er det som gjer at vi elskar, vi elskar fordi han elska oss fyrst.

Når ein mann har vorte så glad i ei kvinne at han vil ha henne til kone, så vil han vise henne kjærleik og vonleg agape, viser henne kjærleik utan at han har noko krav om å få noko igjen for det. Men han kan likevel ha den forventning at det skal gagne han, at ho vil vise kjærleik tilbake. Han kan godt ha den formeining at det skal virke som eit frieri. Vonleg vil han før eller seinare lukkast med det, slik at han vinn seg ei kone. Når han då elskar kona si, så meinar eg at han framleis må sjå det slik at det er agape, og når ho elskar han tilbake, så må ho også sjå det slik at det er agape. Og dette gjeld det kjønnlege samlivet også.

Her er det så opplagt at han får noko igjen for det, at kanskje nokon byrjar å tenke som so at det er ikkje agape likevel, han søker sitt eige, medan den ekte kjærleiken skulle ikkje søke sitt eige. Då vil eg seie det slik at det er så opplagt at han får noko igjen for det at det er så lett for å byrje å tenke feil, å byrje å tenke slik. Vi skal vere på vakt mot Djevelens forføring og Djevelens klagemål.

Gud viste oss agape ved at han let Son sin døy i staden for oss, for å sone vår synd medan vi enno var syndarar. Men han såg at det gagna ved at han frelste oss for æva. For han er menneska dyrebare steinar som han vil ha frelst i si hand. Kristus viste oss agape ved å døy i staden for oss. Etter vanleg jordisk tankegang hadde han ikkje noko som helst igjen for det. Men han gav livet sitt så han kunne ta det igjen og så gjekk han til den himmelske herlegdomen som han hadde hatt før han kom til vår jord. Og då veit vi at det gagnar han, for han ser verdi i dette at vi vert frelst for æva. Han ser verdi i dette at vi er hans brud, han ser verdi i å elske si brud, han elskar henne med kjærleiken frå Gud.

Når vi er i Jesu kjærleik og hans kjærleik er i oss, då må vi også elske våre medmenneske på denne måten, at vi ser verdi i at dei vert frelst for æva. Dette gjeld også når ein mann vil prøve å finne seg og vinne seg ei kone og når ein mann elskar kona si, den inste, ekte kjærleiken er at Gud elskar henne med sin kjærleik som går ut på å frelse henne for æva. Og eg meinar han gjer rett i å ha dette for auga heile tida, slik at han heile tida ser verdi i at ho vert frelst for æva, slik at han vert kanal for Guds kjærleik til henne. Det er ikkje han sjølv som klarer å elske henne slik, det er ikkje han sjølv som klarer å frelse henne, men han kan vere kanal for Guds kjærleik til henne, slik at Jesus får velsigne henne og elske henne gjennom han.

1JO 2,18 – 1JO 2,29 {FORNEKTING OG VEDKJENNING}  Mine born, den siste tida er komen. De har høyrt at Antikrist skal koma, og mange antikristar har alt stått fram. Av dette skjønar vi at den siste tida er komen. 19 Dei har gått ut frå oss, men dei var ikkje av oss. Hadde dei vore av oss, hadde dei vorte verande hjå oss. Såleis skulle det syna seg at ikkje alle er av oss. 20 Men de er salva av Den Heilage, og alle har de kunnskap. [salva: Salving er eit bilete på Den Heilage Andens gåve. Sjå 2, 27.] 21 Så skriv eg ikkje til dykk fordi de ikkje kjenner sanninga, men fordi de kjenner henne og veit at inga lygn kjem frå sanninga. 22 Og kven er lygnaren, om ikkje den som nektar at Jesus er Kristus? Han er Antikrist, han som fornektar Faderen og Sonen. 23 Den som fornektar Sonen, har heller ikkje samfunn med Faderen. Den som vedkjennest Sonen, har samfunn med Faderen òg. 24 Lat det då verta verande i dykk, det som de har høyrt frå fyrst av. For dersom det vert verande i dykk, det som de har høyrt frå fyrst av, vert de òg verande i Sonen og Faderen. 25 Og dette er det han har lova oss: det evige livet. 26   Når eg skriv dette, tenkjer eg på dei som fører dykk vilt. 27 Men de har fått salving av han; ho vert verande i dykk, og de treng ikkje til at nokon lærer dykk. For hans salving lærer dykk alt og er sannferdig og utan lygn. Vert difor verande i han, så som de har lært.  28 {NÅR KRISTUS OPENBERRAR SEG}  Ja, mine born, ver i han! Då kan vi vera frimodige når Kristus openberrar seg, og ikkje verta bortviste med skam når han kjem att. 29 De veit at han er rettferdig, og då skjønar de at den som lever rett, er fødd av han.

1JO 3,1 – 1JO 3,3   Sjå kor stor kjærleik Faderen har synt oss: Vi skal kallast Guds born. Og det er vi. Difor kjenner ikkje verda oss, fordi ho ikkje kjenner han. 2 De kjære, no er vi Guds born; og det er enno ikkje openberra kva vi skal verta. Vi veit at når han openberrar seg, skal vi verta han like, for vi skal sjå han som han er. 3 Kvar den som har denne vona til han, reinsar seg, liksom Kristus er rein.

Kristus Guds Messias, han er den som Gud har salva til konge over alt Guds folk. Han er salva med gledens olje, han er salva med den Heilage Ande. Når vi har teke imot han som vår frelsar og Herre, så får vi kjenne hans salving i våre liv, vi også vert salva og denne salvinga lærer oss alt. Denne kunnskapen har si årsak i at vi har teke imot han som er Guds Ord, Jesus Kristus og at den Heilage Ande openberrar Ordet for oss. Denne salvinga lærer oss alt. Guds kjærleik er utrend i vårt hjerte ved den Heilage Ande som er oss gitt, denne kjærleiken skal vi bruke som forklaring på kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne. Han har salva oss med gledens olje, denne gleda skal vi bruke som forklaring på vår glede i kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne, vi skal bruke den som forklaring på gleda i samlivet mellom mann og kvinne. Den gleda som eg no talar om kan ikkje forklarast utifrå noko som helst anna, det er kunn hans salving som er forklaringa på denne gleda. Det er hans salving som lærer oss alt. Det er Guds velsigning som er forklaringa på det.

Vi er opplærde av Gud ved at hans salving lærer oss alt. Det som han soleis lærer oss har ikkje si årsak i noko av det vi ser og sansar i det materielle miljø rundt oss. I vers 22 talar apostelen Johannes om lygnaren, han som nektar på at Jesus er Kristus, det vil seie at han nektar på at Jesus er Messias, den som Gud har salva til å vere vår frelsar og Herre, vår frelsarkonge. Det er Antikrist, han som nektar Faderen og Sonen.

JOH 8,43 – JOH 8,47 Kvifor skjønar de ikkje det eg seier? Fordi de ikkje toler å høyra mitt ord! 44 De har djevelen til far og vil gjera det far dykkar ynskjer. Han har vore ein mordar frå det fyrste og står ikkje i sanninga; det finst ikkje sanning i han. Når han lyg, talar han ut frå sitt eige, for han er ein lygnar og far åt lygna. 45 Men eg seier sanninga, og difor trur de meg ikkje. 46 Kven av dykk kan peika på synd hjå meg? Men når det er sanning eg seier, kvifor trur de meg ikkje då? 47 Den som er av Gud, høyrer Guds ord. De høyrer ikkje, fordi de ikkje er av Gud.”

Strategien i lyginga hans er å narre menneska til å forklare livet kunn ut ifrå det fysisk synlege, forklare livet utifrå den sanseleg, kjøtlege kjønnslysta. Strategien i lyginga hans er å gjere bruk av denne logiske svikten som eg tala om. Vi veit at g medfører s, då er S delmengde av G, der S inneheld berre ein liten del av den kunnskapen vi hadde i G . Han lokkar menneska til å ta utgangspunkt i s og tenke utifrå det i staden. Då går dei glipp av alt det andre som var i G men som ligg utanfor S. Dei går glipp av velsigninga. Når dei tek utgangspunkt i s og tenker utifrå det, så er det umogeleg å komme fram til G, same kor dei strevar. Om Djevelen klarar å narre menneska til å prøve på det, så verkar det berre til å halde dei for narr. Eit narrespel. Det var vel nettopp det han klarde, då han klarde å lokke dei med at dersom dei åt av kunnskapstreet, så skulle dei verte liksom Gud og kjenna godt og vondt. Men når Gud stengde dei ute frå Edens Hage, så gjorde han det også klart for dei at det var umogleg for dei å komme inn att.

Lyginga går ut på å gjere det til eit spørsmål om kunnskap grunnlagt på det ein ser og sansar i det fysiske miljø, men vi veit at livet er eit spørsmål om å underkaste seg Gud og Guds Ord ved å tenke utifrå dette utgangspunktet og soleis råde over den synlege naturen. Det skjer einast ved at Gud sjølv vinn makt i oss ved sitt Ord og sin Ande.

Guds kjærleik er utrennt i vårt hjerte ved den Heilage Ande som er oss gitt. Denne kjærleiken skal vi bruke som forklaring på kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne. Gud har salva oss med gledens olje og den gleda skal vi bruke som forklaring på gleda i kjærleiksforholdet og samlivet mellom mann og kvinne. Her må vi stå Djevelen imot, trauste i trua. Vi veit at han med sine forføringar og klagemål vil prøve å bortforklare det ved å få menneska til å tenke utifrå det fysisk synlege og sanselege, utifrå den sanselege kjøtlege lysta. Strategien i lyginga hans er å gjere bruk av denne logiske svikten.

Den kristne trua til samanlikning med matematikk, logikk og psykologi.

Dersom ei hypotese ikkje består prøva, så er den feil. Men dersom vi brukte teorien til å konstruere noko og det så viser seg at den ikkje stemmer med teorien likevel, så er det konstruksjonen som er feil. Til samanlikning fortel Guds Ord oss korleis vi skal leve og dersom vi ikkje gjer det, så er det vår feil. Då må vi ikkje byrje å justere teorien etter våre feil, men vi må erkjenne overfor Gud kva vi gjorde feil og be om nåde. Vi tenkte feil og handla feil og treng rettleiing slik at vi tenker rett og handlar rett.

Problemet vart at synda skilde menneska frå Gud, så dei klare ikkje lenger å tenke rett, dei innsåg ikkje lenger kva som var rett og derfor handla dei ikkje rett heller. Men med eitt offer tok Jesus bort synda ein gong for alle og det er det vi må nytte oss av. Når vi bøyer oss for Jesu kors og vedkjenner vår synd for han, får vi oppleve at Jesu blod reinsar oss frå all synd, vi får oppleve at vi har ein open himmel over oss og at den Heilage Ande kjem over oss og fyller oss. Vi får oppleve at den Heilage Ande driv oss. Vi forstår det ikkje alle tider kva den vil drive oss til, men vi må ha tru og tillit til Faderen, Sonen og den Heilage Ande og gje Anden tid til å openberre Kristus for oss og leie oss vidare på vegen og la Faderen ta omsorg for oss. Den openberrar Ordet for oss og leier oss fram til Sanninga så den set oss fri. Slik lærer den oss å tenke rett og slik lærer den oss å leve rett.

Ved trua på Kristus er vi krossfesta med han. I dåpen er vi gravlagde med han. Der er vi også oppreiste med han. Det er ved Guds Ande og Guds kraft som vekte Kristus opp frå dei døde, vi får kjenne kreftene av hans oppstode frå dei døde. Er vi oppreiste med han, så vi skal vende hugen og blikket opp til han og ta imot det han gjev oss frå himmelen. Vi skal halde oss heilhjarta til han og sjå på han med hjertets opplatne auge og sjå kva han har kalla oss til (Ef.3).

Det ser ikkje ut til å vere nokon skilnad på den lekamen som steig ned i dåpsgrava og den som steig opp att, ingen skilnad i genane. Men poenget er at Gud gjer sitt verk i vårt indre menneske ved sitt Ord og sin Ande. Jesus gir oss brødet frå himmelen, det er han sjølv som er brødet, det er den nye naturen han gir oss frå himmelen og den er fullkomen (Joh.6). Det Ordet han har tala til oss er ånd og liv. Det livet og den Anden han gir oss frå himmelen er fullkome og er ikkje avhengig av kva vi ser og sansar rundt oss med vår fysiske natur, jfr. Descarts rasjonalitet. Det er det krossfestinga og gravlegginga med Kristus gjer klart for oss.

Med frimod går vi inn i den himmelske heilagdomen og tek imot dette ved tru av berre nåde. Jødane sitt tempel var ei etterlikning av det himmelske tempelet og symboliserte det og symboliserte lekamen som eit tempel for den Heilage Ande. Frå den som trur på Jesus skal det som skrifta seier renne straumar av levande vatn (Joh.7,38-39). Eg ser det som oppfylling av det profetiske synet som Esekiel fekk, då han såg at der rann vatn ut under dørstokken på austsida av tempelet (Esekiel.47). Ettersom han vada gjennom vatnet austover, vart det ei djupare og djupare elv, heilt til han flotna og den heldt han flytande. Det er symbol på livets vatne og Guds nåde, livets vatn som vi får av berre nåde, heilt gratis. Og Jesus har kalla meg til å gå slik, heilt til eg flotnar og vatnet held meg flytande. For hans frelsesverk er fullført og fullkome, det skal bere meg. Det inkluderer alt eg treng og eg skal berre ta imot av berre nåde.

Eg forstår at det er sikta spesielt til at eg har bedt han om å gje meg ei frelst kvinne til kone. Hans frelsesverk er fullført og fullkome, så det inkluderer alt eg treng, så eg skal ikkje mangle noko. Det inkluderer ei kone også, så eg skal ikkje mangle det heller. Han gjev meg det av berre nåde. Det er no naturleg det, så det skulle vel stemme med den naturfaglege tenkinga?

Kva så med kampen for tilværet? Vel, dersom nokon seier imot, blir det som å påstå at Gud ikkje fullførde skaparverket og frelsesverket, men let der vere igjen noko som menneska må gjere. Slik vil «ei lærd overklasse» prøve å gjere seg til gudar for folket som skal fullføre Guds verk, men så gjer dei det på den måten at dei krav at «den ulærde underklassa» skal gjere det og slik gjer dei folk trælar, gjer dei til salsvare som trælar for å tene seg rike på dei. Dei argumenterer endåtil utifrå naturvitskapen mot trua på Bibelens Gud og konkluderer slik, men det viser seg då at konklusjonen strir mot naturvitskapen, i følgje den skulle kampen for tilværet føre til ei konstruktiv og positiv utvikling av arten, men dette er uretten sett i system og fungere ikkje slik. Eg hevdar at skal vi få ei konsturktiv og god utvikling av samfunnet og av menneska, ja, endåtil genetisk over lengre tid, så treng vi uansett Guds hjelp, vi må audmjuke oss for Gud og be om nåde og la han gjere sitt verk med oss ved sitt Ord og sin Ande.

Gud er kjelda med det levande vatnet. Jesus gjev oss det, ja, han er livets vatn og livets brød. Håpet om Guds herlegdom gjer oss ikkje til skamme, for Guds kjærleik er utrendt i vårt hjerte ved den Heilage Ande, vår lekam er eit tempel for den Heilage Ande og det er berr om å gjere for oss å verte fylte av Anden. Slik blir vi velsigna, slik får vi kjenne Guds nærvær.

Vi treng å tenke logisk utifrå Guds Ord så vi lever etter det. Så logikken er modus ponens. I enkle saker er det lett å tenke utifrå utgangpunktet og vite kva som er det rette svaret. Men vi kan komme i vanskelege situasjonar der det ikkje er så lett lenger, i det store og heile treng vi at den Heilage Ande minner oss om Ordet, Kristus er Ordet og den Heilage Ande openberrar har for oss, slik får vi oppleve at Gud gjev oss råd ved sitt auge. Jesus gjer Gud kjend for han, så vi får eit personleg kjennskap til han og så gjer vi våre vurderingar utifrå det kjennskapet og taklar vanskelege situasjonar utifrå slike vurderingar.

Med slik tenking oppdagar og erkjenner vi meir og meir av den kunnskapen som ligg i utgangspunktet, så det verkar for oss som om det vert større og større. Og eg tenker meg at det er det som skjer når vi liksom Esekiel vader lengre og lengre ut i elva, den vert djupare og djupare inntil han flyt. Men dette skjer altså berre med den nåden Gud gjev oss i Kristus, ved det livet, den Anden og krafta han gjev oss.

Vi tilber Gud i ånd og sanning og det blir også å tenke som modus ponens. Slik blir vi kanal for Guds velsigning, frå våre liv skal det, som skrifta seier, fløyme straumar av levande vatn.

Aktuelle artiklar.

https://bluehost944.com/

https://bluehost944.com/about/

Når det kjem bodskap gjennom tyding av tungetale i kyrkjelyden, spelar eg det inn og skriv det av og så brukar eg å skrive rapport om møtet med mine kommentarar og legge det ut som blogg. Då hender det er skriv om aktuelle saker og eg her viser eg til nokre slike artiklar.

https://tsivert.com/2017/04/19/2017-04-17-2-paskedag-ga-ut-i-det-frie-omradet/

https://tsivert.com/2017/05/02/2017-04-30-heilag-kvardag-herren-er-oss-naer-og-vi-kan-stole-pa-han/

https://tsivert.com/2017/05/15/2017-05-15-jesu-frelseverk-inkluderer-alt-vi-treng/

https://tsivert.com/2017/06/12/2017-06-11-komme-til-jesus-med-sine-problem-og-behov-ta-imot-faderens-omsorg-gud-vil-kunngjere-sin-mangfaldige-visdom-gjennom-jesu-kyrkje/

https://tsivert.com/2017/06/23/2017-06-18-ekte-kristendom-frelsa-er-gratis-vi-ma-berre-audmjuke-oss-og-ta-imot-i-tru-av-berre-nade-mote-i-maranata/

https://tsivert.com/2017/07/04/25-6-2017-vere-brennande-i-anda/

Appendiks.

Facebook-innlegg for vel eit år sidan, om «Snåsakoden», lækjedom ved bøn, korleis Gud svarar på våre bøner.

For vel eit år sidan skreiv eg kommentarar til «Snåsakoda» på facebook, statistikken viste at Snåsamannens lækjande eigenskap fungerte ikkje. Så skreiv eg innlegg om at lækjedom ved bøn fungerte i evangeliske kyrkjelydar.

28.5.2016. Snåsakoden

dagbladet.no

Kristian Gundersen, professor i fysiologi ved Universitetet i Oslo, har skrive ei bok med kritikk av alternativ medisin og kalla den «Snåsa-koden», for han synest det er merkeleg kor stor merksemd «Snåsa-mannen» har fått i massemedia og meiner andre former for alternativ medisin har fått dra-hjelp av det. Eg har ikkje lese boka, alternativ medisin har ikkje interessert meg, sjølv om eg tur på lækjedom ved bønn, så veit eg fint lite om «Snåsamannen», når han har fått så stor merksemd i massemedia, har eg ikkje brytt meg om det, eg synest også det er rart. Eg synest det er bra at han med denne boka set kritisk søkelys på dette, men så seier han at dersom vi skulle bruke naturvitskaplege metodar på å sjekke slike alternative behandlingar, så ville det verte for dyrt. Men for nokre år sidan høyrde eg eit foredrag av han der han sa at av 50000 innrapporterte tilfelle av påstand om lækjedom ved bønn, var det berre eit par tilfelle som kunne bekreftast. Eg veit ikkje korleis den innrapporteringa var organisert.

28.5.2016. Snåsakoden

dagbladet.no

Men når eg har gått i desse frie evangeliske forsamlingane, har eg fått høyre om mange tilfelle av lækjedom ved bønn og ute på misjonsmarkane skjer det mykje av det. Kristne undrast på kvifor det skjer det så lite av det her? Og så svarar dei gjere at det er fordi vi med vår interesse for høgare utdanning prøvar å forstå, den kritikken rammar fyrst og fremst den realfaglege interessa av å prøve å forstå (rasjonaliteten). Men eg er fullstendig klar over at mi tru på Jesus og den freden, kvila og gleda som han gjev meg ved den Heilage Ande går over min forstand, men då er det eit utgangspunkt som eg har å tenke og leve utifrå, så eg likevel kan bruke vit og forstand og tenke logisk utifrå det utgangpunktet. Vidare vert den naturfaglege interessa av å skaffe seg empirisk grunnlag for å sett kritisk søkelys på teorien, forstått som tvil. Men vi må tru på Jesus for å få oppleve at han gjer sitt verk med oss, så vi trur at han vil leie os til noko nytt, Gud skaper oss i Kristus og då skaper han noko nytt. då er det irrelevant å bruke erfaring (empiri) om det gamle som argument mot det nye. Men i ettertid går det an å bruke empiri for å sjekke om det verkeleg vart noko betre. Men det viser seg at kristne leiarar og engasjerte kristne på førehand har lagt vinn på å finne og bruke erfaring om det gamle som argument mot det nye som Gud vil gjere ved sitt Ord og sin Ande, for å sikre den makta som dei sjølve meiner dei har vunne ved tidlegare forkynning av Guds Ord. Men då har dei teke fundamentalt feil av kva som var mål og meining, det var ikkje at dei skulle få makt over andre menneske gjennom kyrkje og kristne organisasjonar, men at Gud skulle vinne makt i våre livet ved sitt Ord og sin Ande og slik skulle han vinne makt gjennom kyrkje og kristne organisasjonar.

28.5.2016. Snåsakoden

dagbladet.no

Gud kalla jødane til å gå vegen til livet, dersom dei tok av til høgre eller venstre, skulle dei få høyre ei stemme bak seg, som sa: «Dette er vegen, vandre på den». slik talte han til dei gjennom profetane, men høyrde dei på dei? Sidan Jesus er vegen til Faderen og kallar oss til å gå den vegen, så kan vi på førehand vita kva som er rett og det er viktig og verdifullt for oss. Og dersom vi tek av frå vegen, så er Herren klar til å korrigere det og det må vel vere om å gjere å få korrigeringa så tidleg som mogleg. Jesus leier oss til Faderen og gjer han kjend for oss, så vi får oppleve samfunnet med Faderen og Sonen. Då er det viktig for oss å kjennast ved Faderen og Sonen. Men så viser det seg at endåtil engasjerte kristne og kristne leiar ar ikkje vil vite av mi vedkjenning av Faderen og Sonen, då veit eg på førehand at det er forføraren som er på ferde, Antikrist, han som nektar Faderen og Sonen. Ettersom Antikrist er komen, er mange Antikristar komne. Dei prøvar å få makt gjennom religionen og kyrkja i staden for Kristus.

Jesus har sagt til oss at vi skal vere klar over at mange forførarar har gått ut i denne tida og dei prøvar å lokke Guds born til seg. Menneska vert lokka til å prøve å forgude seg sjølve med sin eigen kunnskap, så dei prøver å gjere Guds gjerningar til ære for seg sjølve, som argument for deira eiga makt, så det skal tene til å bygge opp under visse maktinteresser, slik sporar dei av frå det som opphavleg var Jesu kall, mål og meining med dei. Naturvitarar kan med sine metode avsløre det i ettertid og det er bra. Som realist som trur på Jesus er mi erkjenning av kva eg skal gjere og mi erkjenning av kva eg må overlate til Jesus å gjere i mitt liv og mellom oss, to sider av same sak. Ved trua på Jesus fekk vi den Heilage Ande av berre nåde, og fekk oppleve at Gud gjorde under i våre liv ved sitt Ord og sin Ande. Då er det viktig for meg å erkjenne det og overlate det til han å fullføre det. Når andre, endåtil dei som kallar seg kristne fornektar det, så er alternativet at dei sjølv framstiller seg som gudar som skal gjere guds verk og soleis få makta over menneska og over kyrkja og at dei prøvar å lokke og freiste andre menneske til å prøve på det same. Men menneska er ikkje gudar og kan ikkje gjere Guds verk, men slik vert det kravt at dei skal prøve å gjere det umoglege og slik vert dei gjorde til trælar.

29.5.2016. «Kreften er borte, Jesus har helbredet meg»

betaniafauske.no

Frie evangeliske meniheter/pinsemenigheter kan vise til mange liknande døme, det har vi fått oppleve i Maranatha også. Men vi må ha det klart for oss at det er berre på grunnlag av at Jesus tok bort synda med sitt offer ein gong for alle, han skal ha all æra for det.

29.5.2016.

Naturfilosofar har undra seg over kvifor naturvitskapen ikkje vart oppdaga før. Der har vore høgtståande kulturar før oss, men naturvitskap vart ikkje utvikla til samanlikning med den nye naturvitskapen. Elvekulturen i Mesopotamia var høgtståande og det var dei andre elvekulturane også, men dei gjekk til grunne. Antikk filosofi var i byrjinga naturfilosofi, men dei hadde ikkje utvikla empiriske metodar til å finn ut kva som var rett og så tok moral- og politisk filosofi over. Her vart problemet tydeleg. Mykje av denne moral- og politiske filosofien kom inn i kyrkja i middelalderen men den nye naturvitskapen vart utvikla ved bruk av empiriske metodar, eksperimentet vart utvikla som metode, og med desse metodane vart denne moral- og politiske filosofien avsanna. I antikk mytologi var planetane gudar og med Platons moralfilosofi vart det geosentriske verdsbiletet til ei religiøs myte. Men Guds profetar i det gamle testamentet hadde for lengst sagt at planetane var ikkje gudar. Denne moralfilosofien var den verdslege visdomen på Paulus si tid, men han sa at denne verda sin visdom var dårskap for Gud.

For naturvitarar har det dermed vorte viktig å ta med seg den dyrebare lærdomen at dei ikkje skal verte dogmatiske, slik som menneske vart ved trua på desse gudane og denne moral-filosofien, men dei skal underbygge sine påstandar med erfaring i det fysiske miljø og spesielt ved systematisk oppstillte eksperiment. Men dei har framleis sin rasjonalitet, spesielt matematikken, som dei brukar når dei set opp eksperimentet, stiller hypotese og tolkar resultatet. Hypotesa kunne vere ein matematisk formel, om den vart avsanna, så fortel det berre at det var ikkje rette formelen til å beskrive det som skjedde i eksperimentet, den må justerast eller byttast heilt ut. Men det avsannar ikkje matematikken, det avsannar ikkje den rasjonaliteten du brukar når du søker naturvitskapleg sanning. Det er berre å bruke den og utvikle den slik som ein utviklar sine evner.

Den fyrst Adam var laga av mold frå marka og var til ei levande sjel, men han døde. Men den siste Adam vart til ei livgjevande ånd og han er frå himmelen, han gjev oss den Heilage Ande frå himmelen og vekker oss opp til liv i samfunn med Gud som er ånd. Ved trua på han får vi den Heilage Ande av berre nåde. Slik får vi oppleve at han er med oss, han er vegen til Faderen og han leier oss på den vegen. Han er Guds Ord og den Heilage Ande openberrar det for meg, så i Guds ord ser eg ein evig og uforanderleg rasjonalitet som eg får ved trua og ved trua er det berre å gjere bruk av den. Då kan eg samanlikne dette med matematikken. Om ein matematisk formel ikkje passa til å beskrive det som skjedde i eit gitt eksperiment, så avsannar ikkje det matemetikken. På tilsvarande vis vert ikkje vårt tru på Jesus avsanna av det vi sansar i det materielle miljø. Vår tru på Jesus handlar ikkje om å beskrive denne verda, som om den skulle bestå for evig, men den handlar om at Gud i Kristus skaper noko nytt og betre, og når vi vender oss til han og går hans veg, så får vi oppleve noko av det nye Gud gjer her og no. Då er det berre om å gjere for oss å få oppleve meir av det.

Eg hevdar Bibelen gjev oss forklaringa på kvifor den nye naturvitskapen ikkje vart utvikla tidlegare, det var på grunn av dåringa ved syndefallet, menneska prøvde å forgude seg sjølve med sin moralske kunnskap, men det var ikkje sameinleg verken med trua på Gud og hans ord eller med ei naturvitskapleg tenking. Med sveitte i andletet skulle mannen ete sitt brød, mold var han og til molda skulle han attende. Det var det perspektivet han fekk for framtida og ein kan godt seie at det var realistisk og det var naturvitskapleg. Slik fall menneska ut av Guds kvile. Med ved trua på evangeliet om Kristus får vi komme inn til Guds kvile. Då må vi vakte oss mot å verte dåra og forførde slik som ved syndefallet. menneska var lokka til å prøve å forgude seg sjølve med sin moralfilosfiske kunnskap, med den forgudinga vart den moralfilosofiske kunnskapen dogmatisk og menneska vart trælar under den. Og det er nettopp dette realistar og naturvitarar også må vite å passe seg for. Eg hevdar at i vår tid er der mykje maktinteresse i slik moral- og politisk filosofi som utøver press både mot evangelisk kristendom og den realfaglege tenkinga. Så den viktige oppgåva eg ser for meg er å prøve å få forståing for korleis realfagleg tenking er sameinleg med evangelisk kristendom.

Empirismen og liberalismen vart ei katastrofe for pietisten Immanuel Kant, så han konkluderte med at kyrkja sin rasjonalitet ikkje fanst. Men forstod han at den nye naturvitskapen var hypotetiske deduktiv, at den hadde rasjonalitet også? Og kvar vart det av kyrkja sin opphavlege rasjonalitet? Kant utvikla ein moralfilosofi og Hegel kom med tilføyingar og utvikla sin dialektikk og så kom Marx med sin dialektikk, som var ateistisk og materialistisk. Men dersom ein naturvitar skal vakte seg mot å verte dogmatisk, så bør han også vakte seg mot å verte dogmatisk med slik moral- og politisk filosofi, så han bør også vakte seg mot å verte dogmatisk med materialisme og ateisme. Eg meinar det er bra at menneske med realfagleg kunnskap og innsikt er kritiske overfor religion, også overfor det som vert presentert som kristendom. Eg kjenner meg trygg på at vår tru på Jesus skal bestå den prøva. Så eg ser ikkje den store faren i dette.

30.5.2016. Snåsakoden

dagbladet.no

Når Kristian Gundersen heldt foredrag om denne boka, sa han at når det skjer lite og inkje lækjedom ved bøn er det nokre kristne som forklarar det med at det er ikkje rette guden. Eg ber og frå oppleve at Gud svarar meg og så vedkjenner eg det. Då viser det seg at andre kristne ikkje vil vite av det, dei held seg for å vere så lærde fromme og goda at dei held meg for å vere for vond og for dum til å tenke og tale sjølv og bøna mi held dei for synd (Salme 109,7). Så dei krev at dei skal tenke og tale i staden for me og be i staden for meg og så ber dei om det som dei vil i staden. Så stiller dei seg fram og gjev ei anna svar på mine bøner enn det svaret Jesu gav meg. Og jammen ventar dei seg at eg skal be til dei i staden, som om dei var gudar. Men eg ventar ikkje at vi skal få noko frå Gud på den måten, i alle fall ikkje lækjedom. Slike metodar er heller årsak til sjukdom. Men i Maranatha er her predikantar som Jesus har salva til å tale og han svarar meg gjennom dei.

30.5.2016. Snåsakoden

dagbladet.no

Overfor Gud var israelsfolket som leiren i pottemakarens han og då er det om å gjere å vere ein mjuk leirklump som han får forme slik som han vil (Jer.18,1…). Gud planta og han bygde opp, men han kunne også straffe dei med å rykke opp og rive ned. Og han påstod at slik gjorde han med andre folk også. Kong Salomo sa at der var ei tid til å plante og ei tid til å rykke opp, ei tid til å bygge og ei tid til å rive ned. Gud skapte alt fagert i si tid, sjølv æva la han ned i menneskehjarto, men dei skjønar ikkje det som Gud gjer frå fyrst til sist. Det som Gud gjer, står til evig tid, ingen kan legge noko til eller ta noko ifrå. Det som er har ein gong vore, Gud tek fram att det som kvarv (Fork 3). Så Salomo såg ein evig og uforanderleg rasjonalitet i det indre mennesket og i alt det som skjer. Paulus sa at han planta og Apollos vatna, men Gud gav vekst. Dei var Guds medarbeidarar, kyrkjelyden var Guds bygning, Guds åkerland. Vi bygger på grunnvollen med tre, gras, gull, sølv og dyre steinar og må sjå etter korleis vi gjer det, for det skal prøvast i eld (1.Kor.3). Då vil tre og gras brenne opp. Gull, sølv og dyre steinar består eldprøva og er dermed symbol på noko som er evig og vi veit at det er berre Gud som kan skape noko som står til evig tid.

Hausten 2008 såg eg samanhengen mellom Fork.3 og 1.Kor3 og når eg gjekk ut i bilen for å køyre på møte i Sion Åheim, sa eg i mitt stille sinn at dersom det vart gjeve høve til frie vitnemål, så ville eg lese dette, men eg erkjente også at det var litt mykje i eit vangleg vitnemøte. Når predikanten fekk ordet, sa han at no skulle vi gje høve til frie vitnemål fyrst. Så eg gjekk fram og las det og sa nokre ord om det. Så spurde han om der var ein til og han gav ei kort helsing, som tilføying til det eg hadde sagt. Så sa predikanten at det som vi no hadde sagt trudde han var noko som Gud ville skulle komme fram i møtet. Så heldt han ei kort tale og i slutten av møte kom der tungetale som han tyda og det forstår eg som svar til meg og det eg hadde sagt.

30.5.2016. Snåsakoden

dagbladet.no

Bodskapen som kom i Sion Åheim 28.9.2008 var:

«Det ord eg har talt og det ord som du har omgitt deg med, og brukt og teke i din munn i mange år, det er ånd og det er liv. Det ord som eg har talt, seier Herren, det taler det det nemner. Det løyser menneske, det set plaga i fridom, det skaper fridom og sunnhet og helse og frelse, der det kjem fram og vert teke imot. Og du skal få oppleve det mitt barn, at når du på nytt går inn på mitt ord, når du går inn på ordets grunn, seier Herren, og byrjar å bevege deg i den Heilage Ande, så skal du få oppleve at krafta er den same som den var i din ungdom. Du har lenge vore forsagd, seier Herren, du har lenge vore forsagd og levd eit tilbaketrukka tilvære, i forhold til å gå i ferdiglagde gjerningar, men du skal vite at den som ventar på Herren og set si lit til han, får ny kraft. Og du skal få oppleve å bevege deg som i fordums tid, du skal få lov å kjenne at ditt hjerte løper som ein hjort. Du skal få lov til å oppleve at du er på det indre plan i kompaniskap med meg, seier Herren. Og du skal få sjå underfulle ting, seier Herren, når du er villig å gå på den veg som eg stakar ut for deg. Menneske tenker ut sin vei, men Herren styrer dets gang. Og du skal få oppleve det at når Ordet får lov å tale gjennom deg og bevege deg, seier Herren, så skal du så sjå at det skjer under og teikn også i din midte. Eg er den eg har sagt meg å vere og eg har gjort meg avhengig av menneske, menneske som er lydig, menneske som ikkje aktar på sitt eige, men som er villig til å gå i den Heilage Ande. Du skal få lov til å kjenne at mitt ord, det er ånd og det er liv og det er lækjedom der det går fram. Ver frimodig og ikle deg den styrke som eg har gitt deg. Du er nøydd til å byrje å bevege deg sjølv, seier Herren, det ligg klart for deg. Men eg ventar på at du skal sette deg i bevegelse og eg skal vere med deg, seier Herren. Det skal vere eg som ber deg, seier Herren, du skal sleppe å gå duknakka og bere meg, eg skal bere deg. Du skal få lov å kjenne det at eg er den eg har talt i mitt eige ord. Eg er ein skugge ved di høgre hand og mitt ord skal vere det ord som du talar. Og du skal få lov å kjenne og oppleve at det er liv og det er overflod av liv. Amen.»

Dette fekk meg til å forandre planar, så eg reiste til Oslo og byrja på praktisk pedagogisk undervisning. Eg gjekk i den Frie Evangeliske Forsamlinga som tidlegare og vitna om dette og sa at eg hadde bedt Jesus gje meg ei kone og no skulle ho verte fri og frelst, så ho kunne vere saman med meg som kona mi og vere med meg på møte i menigheta. Men legg merke til at eg sa ikkje kven det var som skulle verte kona mi, eg fortalde berre korleis eg hadde bedt sidan eg var ung og fortalde korleis Jesus hadde svart meg. Ei kone er inkludert i Jesu fullfæørde frelsesverk, det er inkludert i lovnaden om at ved trua på han skal vi få komme inn til Guds kvile. Men dei ville ikkje høyre på meg og ville ikkje vite av det. Dei sa at det var den første Adam som. Han var laga av jord og han døde. Men den siste Adam er frå himmelen og har for oss vorte ei livgjevande ånd og eg kjendest ved han. Jesu blod tala betre enn Abels blod, og apostelen Johannes forklarar motsetnaden mellom den gamle og den nye naturen (Adam), som motsetnaden mellom Kain og Abel. Abel bsr fram eit betre offer enn Kain og fekk oppleve at Gud såg med velvilje til han. Jesu tok bort synda med sitt offer ein gong for alle, det var godt nok, og det er det offeret vi nyttar oss av. og så ber vi lekamen fram som eit levande heilagt offer til velbehag for Gud (Rom.12,1..) og ber fram lovprisings-offer. Så får vi oppleve at Gud kjem oss i møte og svarar oss. Slik får eg oppleve at han svarar meg. Når då andre kristne ikkje vil vite av det, så er det å samanlikne med Kain som vart missunneleg og sjalu på Abel, han oppfatta det vel kanskje som vondt og urettferdig at Gud brydde seg meir om Abel enn om han og derfor slo han i hel Abel. Men kva hadde Kain igjen for det? Om han fortsette å bere fram dei same offera, ville han då oppnå noko meir overfor Gud, no når broren var borte? Nei, tvert om. Abel hadde bore fram eit betre offer og det var det Kain også måtte gjere, om han ville oppnå noko meir overfor Gud.

12.6.2016. Snåsakoden

dagbladet.no

Prestar og predikantar talar varmt om vende om og verte som borna og å ta imot Guds rike som eit lite barn. Javel, så kan vel ein mann be Gud om å gje han ei kone. Men då får pipa straks ein annan lyd. Dette er urett sett i system, med urett vert det påstått at det er noko gale med deg frå den naturlege fødselen av og menneske vert nokså hjelpelause og makteslause overfor det klagemålet. Men det er forførerisk. Med denne uretten stiller dei feil diagnose og når dei då tenker seg at dei skal lækje med bønn på grunnlag av ei feil diagnose så vert det også feil, det verkar som ei vidareføring av den same forføringa.

Dette får meg til å tenke på lamarckismen (https://snl.no/lamarckismen), det var ei lære om at eigenskapar som individet har lært seg gjennom livet vert nedarva, så giraffen har til dømes lang hals fordi han har lært seg å strekke hals for å nå tak i blada høgt oppe i treet. Men Mendel var ein munk som hadde lært seg matematikk og han forska systematisk på erteplantar og fann at nedarvinga skjer tilfeldig. Lamarckismen er motbevist, men Mendels genetikk er stadfesta, når DNA og genane vart oppdaga gav det gode forklaringar.

Lysenko heldt seg til lamarckismen og trudde ikkje der var DNA og genar, han vart den leiande læremeisteren i biologi i Stalintida, sikkert fordi det passa med den moralfilosofiske dialektiske omforminga av mennesket og dyrkinga av eineherskaren Stalin. Kollektiviseringa av jordbruket vart ein økonomisk fiasko og då fekk Lysenko i oppdrag å bruke lamarckiske metodar til å prøve å auke produktiviteten. Dette er sikkert den største vitskaplege fiasko i moderne tid (https://en.wikipedia.org/wiki/Trofim_Lysenko).

Når kristne med sin moralfilosofi gjekk til så hardt angrep på utviklingslæra, kan det forståast som motivert av eit liknande maktbehov som gjer at lamarckismen passar dei betre, det vert det lagt opp til allereie ved at platonismen kom inn i kyrkja i middelalderen og kjem til uttrykk gjennom arvesyndslæra. Menneska vart forførde ved syndefallet og vart utestengde frå Edens hage og så lærer dei som om det framleis er slik og skal vere slik, til tross for at vi er forsona med Gud på evangeliets grunnvoll. Så du får ikkje be Gud om ei kone, nei, noko slikt vil dei ikkje høyre snakk om. Det vert forstått som den gamle vonde naturen. For Platon sa at menneskets fysiske natur var vond og derfor har vi vanskeleg for å få innsikt i ideverda, i det godes ide, men med lang utdanning får vi betre innsikt og derfor skal ei lærd overklasse styre med diktatorisk makt, som eit minste vonde. Slik vert menneske degradert til den ulærde underklassa og det gjeld naturvitaren også, i forhold til den tradisjonelt moralsk lærde overklassa. Menneske får ikkje lenger kommunisere normalt med andre menneske, for det blir påstått at dei er for vonde og for dumme til det, så dei må overlate det til prestar, predikantar og politikarar å tenke og tale i staden for dei. Men dess meir dei taper initiativ og terreng på den måten, dess meir vert dei degraderte og degenererte. Meininga er at den tradisjonelt lærde overklassa skal med sine lærdomar danne og forme folket, med Hegel og Marks vart det ein gjensidig dialektisk formingsprosess, men det einskilde menneske er framleis nokså makteslaus overfor det.

12.6.2016.

Terje Rånås las først om korleis Gud kalla Jesajas til profet:

JES 6,5 – JES 6,8 Då sa eg: «Ve meg! Det er ute med meg. For eg er ein mann med ureine lipper, og eg bur mellom eit folk med ureine lipper, og augo mine har sett Kongen, Herren, Allhærs Gud.” 6 Då flaug ein av serafane bort til meg. I handa hadde han ei glo, som han hadde teke med ei tong frå altaret. 7 Med den rørte han ved munnen min og sa: “Sjå, denne har rørt ved lippene dine. Di skuld er borte, di synd er sona.” 8 Så høyrde eg Herrens røyst: “Kven skal eg senda, og kven vil gå for oss?” Då sa eg: “Sjå, her er eg, send meg!”

Han kjende seg makteslaus overfor oppdraget, det gjorde andre profetar også, men Gud styrkte dei. T.d. Jeremias, Daniel og Elia. JER 1,7 – JER 1,9. DNL 10,5 – DNL 10,11.

Terje jobber som bedriftsøkonom men taler av og til i Maranatha. I dag fortalde han at han hadde cystisk fibrose, med utsiker til å leve berre til han var 34 eller 35 år. Men han vart lækte på eitt av møta til Åge Samuelsen og no er han 59 år. Cystisk fibrose har si årsak i mutasjon i eit gen, så eigenskapen er arveleg, men han vart altså lækt ved bønn. Han fortalde også at han seinare vart han lækte for hjerteinfarkt ved bønn. I slutten av møtet kom Oddbjørg med tungetale og Terje tyda det. Igjen opplevde eg det som svar på det eg har tenkt på i det siste og som svar på mi bønn.

12.6.2016.

Snåsakoden

dagbladet.no

Sett i forhold til dette vil eg derfor tenke gjennom dei grunnleggande sanningane i kristendomen på nytt. Forteljinga om syndefallet er forklaringa på korleis den gamle og vonde naturen oppstod og korleis den framleis oppstår. Synda skilde menneska frå Gud, men med eitt offer tok Jesus bort synda ein gong for alle. Ved trua på Jesus er den gamle vonde naturen krossfesta og død med han og i dåpen er den gravlagd med han. Men kroppen vår er ikkje forandra av den grunn, genane våre er ikkje forandra, genane våre er dei same heile livet. Så poenget med dette er ikkje at dei vert endra, det er ikkje at vår naturlege arv vert endra så lenge vil levere dette livet her på denne jorda. Men det er vel heller å gjere slutt på den førestillinga om at mennesket med sin moralfilosofi, sin religion og sin dialektiske danningsprosess kan gjere sin fysiske natur til noko anna og betre enn det den er. Dette fundamentalistiske klagemålet mot mennesket, var grunnlaget for denne førestillinga og denne religiøse søkinga, men det var feil og forførerisk frå grunnen av, så den religiøse søkinga på det grunnlaget kunne aldri føre fram og slik vart det også med den moralfilosfiske tenkinga.

Men med eitt offer tok Jesus bort synda ein gong for alle, hans frelsesvek er fullbrakt og fullkome, så der trengst ikkje fleire syndeoffer og der trengs ikkje slik religiøs søking for å prøve å tilfredstille guddomen, det er berre å legge det heile daudt og slik vert den gamle vonde naturen lagd daud. Ved trua på Jesus vert den gamle, vonde naturen krossfesta med han og i dåpen vert den gravlagd med han. I dåpen er vi også oppreiste til å vandre i eit nytt liv. Då må vi ha hugen vend opp til han og ta imot det som han gjev oss frå himmelen. Den fyrste Adam var laga av mold frå marka, med den siste Adam er ifrå himmelen og han har for oss vorte ei livgjevande ånd. Gud talar livgivande ord til oss og bles liv i oss ved sin Ande og vekker oss opp til liv i samfunn med seg. Lekamen er eit tempel for den Heilage Ande, slik får vi oppleve dette til både ånd, sjel og lekam. Vel er lekamen laga av mold frå marka og genane er dei same, men Gud er i sin evige himmel og gjev oss sitt Ord og sin Ande frå sin himmel og då kjem det i tillegg til lekamen laga av mold frå marka.

Gud har valt meg ut i Kristus frå før verda sin grunnvoll vart lagt, for at eg skal stå heilage og ulastande for hans åsyn, nettopp i denne tida. Jesus er den siste Adam, som er ifrå himmelen og som for oss har vorte ei livgjevande ånd. Det livet og den Anden han gjev oss frå himmelen kjem i tillegg til den fysiske kroppen, laga av mold frå marka og er suverent over den. Det er berre for oss å tru på han, vende hugen opp til han og ta imot i tru det han gjev oss frå himmelen av berre nåde.

Pedagogikk, facebook-innlegg sommaren 2016.

19.6.2016.

I fylgje liberalismen, skulle mennesket vere fritt og sjølvstendig, men korleis kunne det då vere sosialt? Kva med utviklinga av språket, det skjer då gjennom kommunikasjon med andre menneske. Dette gjev Bibelen eit godt svar på, ved at den talar om det einskilde mennesket og slik talar den om eit heilt folk. Gud er allmektig og personleg og opphavleg levde menneska i samfunn med han, det einskilde mennesket (Adam) levde i eit personleg forhold til han og det var representativt for eit heilt folk, slik er det talande for alle menneske og alle folk. Det var Gud som opphavleg kalla fram folka, slik vart dei ulike folkeslag med kvar sine særpreg (Jes.41,1-5). Dei braut med han, liksom Adam og forstod seg ikkje lenger på det. Sidan tala Bibelen om folkeslaga som ein person, ein mann eller ei kvinne. Som oftast vert folket kalla ved namnet på ættefaren og det kan samanliknast med den naturfaglege interessa for den naturlege nedarvinga. Men i Abrahams ætt skulle alle folkeslag velsignast, kven som soleis er Abrahams born er ikkje avgrensa til den naturlege nedarvinga, men dei som har Abrahams tru, er Abrahams born. Sjølv om folka etter naturen er ulike, er Guds mål og hendsikt å kalle einskilmenneske inn i samfunn med seg og slik kallar han framleis på folka, hans plan var heile tida å frelse einskild menneske og den glade bodskapen om at han frelser einskildmenneske skulle forkynnast over heile jorda og det skulle samtidig vere den glade bodskap til dei ulike folka. For han frelser det einskilde mennesket og tek omsorg for det og det fortel også noko om korleis han vil ta omsorg for dei ulike folka.

liberalisme – Store norske leksikon

snl.no

Eg har sans for begge teoriane, eg synest Piagets teori passar best i matematiske fag og Vygotskys metode passar bedre i mindre matematiske fag. Men påstanden om at barnet er egosentrisk, kan eg ikkje vere einig i, eg trur det er ei feilvurdering som kan sporast tilbake til platonismen. Barnet brukar allereie språket til å gjere tilkjenne sine behov overfor foreldra, om nokon påstår at det er egosentriske interesser, så må det vere utanforståande interesser, kva slags foreldre vil ærleg påstå noko slikt, dei vil vel heller sjå det slik at barnet er sosialt ved å gjere tilkjenne sine behov overfor foreldra og dei sjølve er sosiale ved at dei tek omsorg for barnet sitt og gjev det det som det treng. Det passar betre med at Jesus velsigna småborna og sa at dei skulle få komme til han, for Guds rike høyrde slike til. Vi måtte vende om og verte som borna og å ta imot Guds rike som eit lite barn. Når de som er vonde, veit å gje borna dykkar gode gåver, kor mykje meir skal ikkje då Faderen gje den Heilage Ande til dei som ber han? Dette har betyding for vår sjølvforståing som vaksne menneske, vel er det slik at vi skal utvikle oss til vaksne og sjølvstendige menneske som klarar å stå på eigne føter og klarar oss sjølve her i livet, men det må ikkje verte som den bortkomne sonen, men som den heimeverande sonen, Faderen disponerer arven for han og han får be til Faderen som arving. Ved trua på Jesus vert vi velsigna, ved at vi tek imot han, får vi hans Ande, då er det berre om å gjere for oss å ta imot og gjere bruk av det som han gjev oss frå himmelen.

Jean Piaget – Store norske leksikon

snl.no

Piaget og Vygotsky er dei store læremeistrane i moderne pedagogikk og dei hadde litt ulikt syn på korleis mennesket vert sosialisert. Piaget var biolog og såg barnets utvikling frå egosentriske individ til menneske som kunne tenke rasjonellt og erkjenne visse sanning- og moral-normer (https://snl.no/Jean_Piaget). Så barnet skulle sosialiserat gjennom skuleverket og opplærast til å verte sosialt. Dette minner mykje om platonisme, men eg vil karakterisere hans pedagogiske opplegg slik at barn tenker barnsleg og det må dei få lov til og dei må få lov til å utvikle seg naturleg og normalt og då går dei gjennom fire stadier der dei tenker ulikt og dei må få lov til å tenke slik. Vi alle har våre tenkemåtar, våre kognitive skjema, dei vert utfordra av nye observasjonar og problemstillingar, då må vi bruke dei kognitive skjema vi allereie har, men vi må bygge dei om for å forstå det nye og det behovet som då melder seg for å bygge om våre kognitive skjema, motiverer oss til læring. Med erkjenninga av at barnet og eleven må få bruke dei kognitive skjema dei allereie har, vert pedagogikken skånsom og misskunnsam overfor mennesket. Eleven vert utfordra på sitt eige nivå og dette er svært viktig i Vygotskys pedagogikk også. Men han meinte at menneskebarnet allereie var sosialt, at språket allereie var der. Dermed hadde han nok ein litt annan forståing for kva språket var for noko. Det var om å gjere å få borna til å bruke språket til å kommunisere seg i mellom og med læraren, det vert kalla ein sosiokulturell læringsstrategi og det har det vorte lagt meir vekt på i det siste, ved at det vart lagt meir opp til at elevane skal samtale og samarbeide om oppgåver. Idéhistorisk er Vygotskijs idéer forankra i tradisjonen fra Spinoza, Hegel, Marx, Feuerbach, Husserl, Sjpet og nykantianere som Cassirer og Natorp (https://snl.no/Lev_Semjonovitsj_Vygotskij).

21.6.2016. Som kommentar til eit møte i Maranata:

Moderne pedagogikk tek avstand frå den tidlegare autoritære pedagogikken. Piaget meinte barnet var egosentrisk og skulle sosialiserast, det tenkte barnsleg og mått få lov til det, det ville utvikle seg gjennom stadium der det tenkte ulikt og vi må forstå oss på korleis. Eleven har sine tenkemåtar, sine ”kognivive skjema”. Når eleven vert stilt overfor problemstillingar som utfordrar hans kognitive skjema, må han framleis få bruke dei kognitive skjema og bygge dei om for å forklare det nye og det motiverer han til læring. Dermed kan vi seie at han vert motivert av å søke sanning. Vygotsky meinte at barnet var sosialt og at språket allereie var der og han la vekt på kommunikasjon mellom elevane og mellom lærar og elev. Han representerte eit brot med den tidlegare introspeksjonen til fordel for ein sosialpsykologisk forståing av mennesket, så vi kan seie han la meir vekt på det sosiale enn det individuelle, men elevane skulle utvikle seg til å vere sjølvstendige. Filosofisk er han i tradisjonen frå Hegel, Marx, Feuerbach og nykantianarar. Men la oss også hugse på Sokrates som meinte at sanninga vart integrert i han gjennom dialog med andre menneske og den gjorde han lykkeleg.

Realfaga har sine vitskaplege metodar til å søke sanning og vi kan bruke både dei metodane og desse pedagogiske metoda til å lære og forstå det og når vi då har lært det og forstått det, så gleder vi oss over det som noko verdifullt. Når eg har lært og forstått, så gleder eg meg over det og eg merker at andre også gleder seg over det, særleg dei som underviser. Sjølvsagt gleder andre seg også over at dei har lært og forstått og det gjer eg og. Vi likar faga våre og gleder over den faglege kunnskapen og innsikta. Og det verkar samlande på menneska, same kva folk dei er av, kva kulturell bakgrunn dei har og kva politiske meiningar dei har.

Og så seier Jesus til oss igjen at han vil ta seg ut eit folk i denne siste tida, som han vil reinse. Han vil reinse dei i sitt blod, reinse dei frå synda og avgudsdyrkinga. Han vil fylle dei med den Heilage Ande, Sanningens Ande, den skal føre dei fram til heile Sanninga og den skal setje dei fri. Han er Sanninga som set dei fri. Har dei teke imot hans Ande, så tilhøyrer dei han og skal leve for han. Dei vert reinsa i Jesu blod og helga ved Guds Ord og den Heilage Ande. Og det er denne reinsinga og helginga som gjer at dei innser at dei lever for han, for den Heilage Ande herleggjer og openberrar han for dei som deira frelsar og Herre.

Intraspeksjon eller sjå på Jesus.

Omvendiga er å bøye seg ved Jesu kors og erkjenne si synd for han. Tru at han lever og ha trua som anker for sjela. Erkjenne at han er vår frelsar og Herre.

Dette vart skrive i mai 2010.

SJØLVRANSAKING UTAN HERRENS OPENBERRING ER EI FORLENGING AV TRÆLDOMEN.

I haust vitna eg for ein fysikar og fortalde han om kva Jesus er for meg. Eg skilde mellom den objektive kunnskapen og det subjektive og personlege samfunnet med Gud. Han svarde at han var ateist, dels etter rystande opplevingar av kor lurt menneske kan verte ved intraspeksjon, då han jobba ved eit sjukehus under studietida.

Vi kan godt seie at Paulus dreiv med mykje intraspeksjon i fyrste halvdel av Romarbrevet, men det var forårsaka av ei ytre openberring frå Herren. Han hadde forfølgt dei kristne, men Herren openberra seg for han frå sin himmel og det tvinga han til å gå i seg sjølv, korleis kunne han som var så skriftlærd forfølgje Guds born? Når han driv sjølvransaking og ”intraspeksjon”, så har han samtidig sin referanse og sitt ankerpunkt i det høge, i den openberringa som Herren gav han og den openberringa som han framleis fekk ved at Herren var med han. Med denne sjølvransakinga innsåg han at han hadde vore seld som træl, men Jesus hadde kjøpt han fri med sitt blod og gjeve han barnekår hos Gud. Derfor hadde han dette himmelske ankerfestet ved den openberringa som Herren gav han.

1KO 15,12 – 1KO 15,22   Men når det vert forkynt at Kristus har stått opp frå dei døde, korleis kan då somme av dykk seia at dei døde ikkje står opp? 13 For står ikkje dei døde opp, så har heller ikkje Kristus stått opp. 14 Men har ikkje Kristus stått opp, er bodskapen vår gagnlaus og trua dykkar gagnlaus. 15 Då står vi som falske vitne om Gud; for vi har vitna imot Gud at han har reist Kristus opp, og det har han ikkje gjort dersom dei døde ikkje står opp. 16 For står ikkje døde opp, så har heller ikkje Kristus stått opp. 17 Men har ikkje Kristus stått opp, då er trua dykkar gagnlaus, og de er enno i syndene dykkar. 18 Då er òg dei fortapte som er avsovna i trua på Kristus. 19 Har vi berre for dette livet sett vår von til Kristus, då er vi ynkelegare enn alle menneske. 20   Men no er Kristus oppstaden frå dei døde; han er fyrstegrøda av dei som er avsovna. [fyrstegrøda: den fyrste delen av avlinga. Sjå 5 Mos 18, 4. Innhausting er eit vanleg bilete på fullendinga i Guds rike. Sjå Matt 13, 39 ff; Joh 4, 35 f.] 21 Fordi døden kom ved eit menneske, så er òg oppstoda av døde komen ved eit menneske. 22 For liksom alle døyr på grunn av Adam, skal alle få liv ved Kristus.

Kristus har betalt prisen for oss ein gong for alle, for å kjøpe oss fri frå trældomen. Ved at vi vender oss til han og tek imot dette tilbodet frå han, tek imot han som vår frelsar og Herre, så kan vi seie at Kristus har med sitt blod kjøpt oss fri frå trældomen, slik at vi skal leve for han, då lever vi for Gud. Ved at vi lever for han, så lever vi i fridomen. Derfor er det også så viktig for oss at den Heilage Ande får openberre han for oss, som den oppståtte og levande Guds Son, som er med oss, han lever og vi skal leve saman med han og vi skal leve for han.

2KO 3,17 Herren er Anden, og der Herrens Ande er, der er fridom.

Paulus hadde forfølgt dei kristne, men Herren openberra seg for han og viste at han gjorde feil, derfor måtte Paulus byrje med sjølvransaking. Prestane likar gjerne å bruke den same ransakinga på vanlege menneske, men dessverre utan denne himmelske openberringa med den ytre referansen og ankerpunktet som det skal vere. Då får dei ikkje med seg det viktigaste. Den Heilage Ande herleggjer og openberrar Kristus for oss som den levande Guds Son. Fornektar dei denne openberringa så er det å selje sauene som slaktesauer. Då vert vi lurte, då vert vi lurte ved intraspeksjonen. Fornektar dei den gjerninga som Gud gjer i våre liv ved sitt Ord og sin Ande, så er det å krevje at vi framleis skal trælke i staden for å leve under barnekåret.

Her må vi igjen sjå skilnad på seljarane og den som var seld. Judas representerte seljarane og selde. Paulus var seld. Men Kristus kjøpte han fri. Kristus har kjøpt oss fri med sitt eige blod, så vi skal tilhøyre han og leve for han. Ved at vi lever saman med han og lever for han, så lever vi i den fridomen han har kjøpt oss til og sett oss i.

NÅR EIN MANN HAR TEKE IMOT JESUS, SÅ SKAL JESU KJÆRLEIK OG FRIERI TIL SI BRUD VERTE INNHOLDET I MANNENS KJÆRLEIK OG FRIERI TIL KVINNA.

Dei fem vituge brurmøyane hadde med seg olje på kanner i tillegg til oljen på lampane, så når dei høyrde ropet om at brudgommen kom, gjorde dei klar lampane sine og vart ståande på plassane sine. Når brudgommen kom, vart dei med han inn og feira bryllaupet hans. Vi kan sjå for oss at dei stod der med lampane sine, dei lyste slik at han såg dei og slik at dei såg han, så han vart openberra for dei i lyse av lampane. Slik er det talande om å ha visdoms og openberrings Ande til kunnskap om Herren. At vi skal ha nok olje med oss, forstår eg også slik at vi skal ha nok av nådens Ande til at vi innser at kjærleiksforholdet mellom Kristus og bruda også gjeld kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne, vi har teke imot Kristus og det så heilhjerta at han fyller alt i alle, det er det også vi innstiller oss på i det vi velsignar han som kjem i Herrens namn. Med den innstillinga innser vi at kjærleiksforholdet mellom Kristus og bruda også blir til kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne for kvar einskild av oss, det blir innhaldet i kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne.

La oss tenke oss at der er ein ung mann som har teke imot Jesus og som har denne innstillinga, Guds kjærleik er utrend i hans hjerte ved den Heilage Ande som er han gitt og denne kjærleiken har han til ei jente som han har vorte forelska i. Med denne kjærleiken til henne ynskjer han å få henne til kone og det talar han med Herren om. Den Heilage Ande herleggjer og openberrar Kristus for dei, som svar på hans bøn. Forklaringa på denne openberringa er at Jesus kjøpte oss til Gud med sitt eige blod, så vi skal tilhøyre han og leve for han som døde og stod oppatt for oss, og denne openberringa gjev innhald til dette. Vi trur at Faderen vekte Jesus opp frå dei døde, at han lever og er med oss og at han openberrar seg for oss og talar til oss. Vi skal leve for han som døde og stod oppatt for oss, den gjerninga Gud vil vi skal gjere, er at vi skal tru på han, tru på den openberringa han gjev oss ved sin Ande og det som han talar til oss ved sin Ande. Kristus er Guds Son, den andre Adam, den nye naturen og det evige livet som Gud gjev oss, vi tok imot han i tru, han vil framleis komme til oss og vi skal framleis ha den innstillinga til han at vi tek imot han og velsignar han som kjem i Herrens namn. Vert vi verande i hans ord, så skal vi lære å kjenne Sanninga og Sanninga skal sette oss fri. Den Heilage Ande leier oss fram til heile Sanninga som er Kristus. Kristus vart levandegjord i Anden og Anden gjer oss levande med han og gjev liv, innhald og meining til dette at han kjøpte oss til Gud med sitt eige blod, så vi skal leve for han som døde og stod opp for oss. Anden gjer levande det som blodet har gitt oss. (Bodskapen 14.6.09). Vi skal leve for Herren, han er vårt liv, det livet han gjev oss ved sin Ande, løyser oss og set oss fri, den Heilage Ande openberrar han for oss og slik får vi klårleik i kva som er hans kall, mål og meining med våre liv. Mannen er forlikt med Gud på grunnlag av evangeliet om Guds Son, Jesus Kristus. Hans kjærleik til kvinna og hans frieri til henne blir ein kanal for Guds velsigning, ein kanal for straumane med levande vatn, slik at dei gjev henne liv med Gud og dette livet løyser henne frå trældomen under det forgjengelege og alt som vil binde henne til grava, slik at ho skal leve for han som døde og stod oppatt for oss. Jesus elskar oss med kjærleiken frå Gud, hans kjærleik og frieri til si brud vert innhaldet i mannen sin kjærleik og frieri til kvinna.

JOH 10,10 Tjuven kjem berre for å stela, drepa og øyda. Eg er komen for at de skal ha liv og overflod.

JOH 14,15 – JOH 14,26 {LOVNAD OM DEN HEILAGE ANDE}  Elskar de meg, så held de boda mine. 16 Då vil eg be Faderen, og han skal gje dykk ein annan talsmann som skal vera hjå dykk for alltid:  [talsmann: Det greske ordet kan òg tyda: hjelpar, trøystar, advokat.] 17 Sanningsanden. Verda kan ikkje ta imot han, for ho ser han ikkje og kjenner han ikkje. Men de kjenner han; for han bur hjå dykk og skal vera i dykk. 18 Eg vil ikkje la dykk vera att som foreldrelause born; eg kjem til dykk. 19 Om ei lita stund ser ikkje verda meg lenger. Men de ser meg, for eg lever, og de skal leva. 20 Den dagen skal de skjøna at eg er i Far min, og at de er i meg og eg i dykk. 21   Den som har boda mine og held dei, han er det som elskar meg. Og den som elskar meg, han skal Far min elska. Eg òg skal elska han og openberra meg for han.” 22 Judas, ikkje Iskariot, seier til han: “Herre, korleis har det seg at du vil openberra deg for oss og ikkje for verda?” 23 Jesus svara:  “Den som elskar meg, held fast på ordet mitt. Og Far min skal elska han, og vi skal koma til han og ta bustad hjå han. 24 Den som ikkje elskar meg, held ikkje fast på orda mine. Og det ordet de høyrer, er ikkje mitt, men Faderens, han som har sendt meg. 25 Dette har eg tala til dykk medan eg enno er hjå dykk. 26 Men talsmannen, Den Heilage Ande, som Faderen skal senda i mitt namn, han skal læra dykk alt og minna dykk om alt det eg har sagt dykk.

Dersom menneske nektar for dette og så gjer krav på oss, då er dei som sauehandlarane, som ulv, tjuvar og røvarar som herjar i saueflokken og jagar dei frå kvarandre. Dersom såkalla kristne leiarar nektar for dette, då er dei som den Duglause Hyrdingen som gjætte slaktesauene for sauehandlarane. Dersom dei argumenterer utifrå kjøtets lyst, med den naturlege kjønnslysta og brukar det som innvending mot at Gud og Guds kjærleik skulle ha noko med kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne å gjere, slik som eg no har forklart og så er det dei som representerer den gamle naturen som står den nye naturen imot og som reiser seg mot det verket som Gud vil gjere med sin Ande. Dei prøver å forklare det heile utifrå den kjøtlege lysta, for soleis å bortforklare at det skulle ha noko med Gud og hans kjærleik å gjere. Men eg vil snu det heile heilt om og seie at dersom dei har så lite kjærleik frå Gud at dei ikkje ein gong klarer å vise kjærleiken frå Gud i den medmenneskelege relasjonen der det skulle vere mest naturleg og sjølvsagt å vise kjærleik, nettopp i kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne, då er dei salt som har vorte kraftlaust, det er ikkje brukande til noko anna enn å kaste ut og trakke på. Problemet i dagens norske samfunn er at saltet på denne måten har vorte kraftlaust. Det som trengst er kristne som har nok av nådens Ande til at kjærleiksforholdet mellom Kristus og bruda vert innhaldet i kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne, kristne som er som dei kloke brurmøyane som hadde med seg olje på kanner i tillegg til oljen som dei hadde på lampane, så dei vart ståande på sin plass med lampar som lyste, slik at brudgommen vart openberra for dei når han kom og dei vart med han inn og feira bryllaupet hans.

Frelse og frigjering ved trua på Jesus.

Skrive i påsketider i 2016, i dokumentet «2016.01-03.M. Søk fyrst Guds rike».

Sjå på Jesus.

Jesus kom med ein frigjerande bodskap, men den tradisjonelt lærde overklassa bidrog til å halde folket i trældom og derfor vart det ein motsetnad mellom han og dei.

LUK 4,16 – LUK 4,30   Han kom òg til Nasaret, der han var oppvaksen, og på sabbaten gjekk han inn i synagoga, som han var van med. Då han reiste seg og ville lesa frå Skrifta, 17 gav dei han boka åt profeten Jesaja. Han opna bokrullen og fann den staden der det står: 18   Herrens Ande er over meg,  for han har salva meg til å forkynna  ein gledebodskap for fattige.  Han har sendt meg for å ropa ut  at fangar skal få fridom,  og at blinde skal få sjå,  for å løysa dei trælka or tvang 19   og ropa ut eit nådeår frå Herren. 20   Så rulla han bokrullen saman, gav han til tenaren og sette seg. Og alle som var i synagoga, heldt augo sine feste på han. 21 Då tala han til dei og byrja såleis: “I dag vart dette skriftordet oppfylt medan de høyrde på.” 22 Alle lét vel om han og undra seg over dei herlege orda som kom frå hans munn. “Er ikkje dette son til Josef?” spurde dei. 23   Då sa Jesus til dei: “De kjem sikkert til å minna meg om ordtaket: Lækjar, læk deg sjølv! og seia: Vi har høyrt om alt du har gjort i Kapernaum; gjer no det same på heimstaden din!” 24 Og han heldt fram: “Sanneleg, det seier eg dykk: Ingen profet er velkomen på heimstaden sin. 25 Ja, eg seier dykk som sant er: Det var mange enkjer i Israel medan Elia levde, då himmelen var stengd i tre år og seks månader, og det vart ei stor hungersnaud i heile landet. 26 Likevel vart ikkje Elia send til nokon av dei, men berre til ei enkje i Sarepta i Sidon-landet. 27 Og det var mange spedalske i Israel den tid profeten Elisja levde, men ingen av dei vart reine att, berre syraren Na’aman.” 28 Då vart dei brennande harme, alle som var i synagoga og høyrde dette. 29 Dei fór opp og dreiv han ut or byen og bort på stupet av det fjellet som byen deira var bygd på; der ville dei støyta han utfor. 30 Men han gjekk midt igjennom flokken og fór sin veg.

LUK 11,37 – LUK 11,54 {MOT DEI SKRIFTLÆRDE OG FARISEARANE}  Då han hadde tala, spurde ein farisear om han ville eta hjå han. Og Jesus gjekk inn og sette seg til bords. 38 Farisearen undra seg då han såg at Jesus ikkje duppa hendene i vatn før måltidet. [duppa hendene i vatn: For jødane var dette ein religiøs reinsingsskikk. Sjå Mark 7, 2 f; Joh 2, 6.] 39 Men Herren sa til han:  “Ja, de farisearar, de gjer skåler og fat reine utanpå, men inni er de fulle av havesykje og vondskap. 40 Uvituge menneske! Han som har skapt det som er utvendes, har ikkje han skapt det som er innvendes òg? 41 Gjev heller dei fattige det som inni er, og sjå, då vert alt reint for dykk. 42 Men ve dykk, farisearar! De gjev tiend av mynte, kryddeplanter og alle slag grønsaker, men bryr dykk ikkje om rettferd og kjærleik til Gud. Dette skulle gjerast, og det andre ikkje latast ugjort. 43   Ve dykk, farisearar! De elskar å sitja fremst i synagogene og vil gjerne at folk skal helsa dykk på torget. 44 Ve dykk! De liknar graver som ikkje lenger er synlege; folk går på dei og veit ikkje av det.”  [graver: Den som trakka på ei grav, vart urein og måtte gjennom ei reinsing før han kunne vera med i gudstenesta. Sjå 4 Mos 19, 16-20.] 45 Då tok ein av dei lovkunnige til ords og sa: “Meister, når du seier slikt, krenkjer du oss òg.” 46 Men Jesus svara: “Ve dykk, de lovkunnige òg! De legg tunge bører på folk, men sjølve rører de dei ikkje med ein finger. 47 Ve dykk! De byggjer gravmæle over profetane, dei som fedrane dykkar slo i hel. 48 Så er de vitne som går god for det fedrane dykkar gjorde, og samtykkjer i det. For dei slo profetane i hel, og de byggjer gravmæle. 49 Difor har òg Guds visdom sagt: Eg vil senda profetar og apostlar til dei; somme skal dei slå i hel, andre skal dei forfylgja.  [Guds visdom: -> Matt 11, 19.] 50 Difor skal denne ætta få svara for alt profetblodet som har runne frå verda vart grunnlagd, 51 frå drapet på Abel til drapet på Sakarja, han som lét livet mellom altaret og templet. Ja, seier eg dykk, denne ætta skal svara for det. 52 Ve dykk lovkunnige! De har teke kunnskapsnykelen. Sjølve gjekk de ikkje inn, og dei som ville gå inn, hindra de.” 53   Då Jesus gjekk ut derifrå, var dei skriftlærde og farisearane fælande harme og trengde seg inn på han med mange slag spørsmål. 54 Dei lurte på han og prøvde å få han til å seia eitkvart som dei kunne klaga han for.

Jesus tok parti med born og andre ”ulærde” mot farisearane og dei skriftlærde når han sa til folket at dei måtte vende om og verte som born for å komme inn i Guds rike og i Matt.18,1… får vi ei god forklaring på denne motsetnaden.

MTT 18,1 – MTT 18,11 {KVEN ER DEN STØRSTE?}  I same stunda kom læresveinane til Jesus og spurde: “Kven er den største i himmelriket?” 2 Då kalla han til seg eit lite barn, sette det midt imellom dei 3 og sa: “Sanneleg, det seier eg dykk: Utan at de vender om og vert som born, kjem de ikkje inn i himmelriket. 4 Den som gjer seg sjølv liten som dette barnet, han er den største i himmelriket.   5 {FORFØRINGAR OG FREISTINGAR}  Den som tek imot eit slikt lite barn i mitt namn, tek imot meg. 6 Men den som forfører ein av desse små som trur på meg, han var betre faren om dei hadde hengt ein kvernstein om halsen hans og søkkt han i havsens djup. 7 Å, usæle verd for hennar forføringar! Forføringane må koma, men ve det mennesket som dei kjem frå! 8   Om handa eller foten lokkar deg til synd, så hogg dei av og kast dei frå deg! Det er betre for deg å gå halt eller vanfør inn til livet enn å ha to hender og to føter og verta kasta i den evige elden. 9 Og om auga lokkar deg til synd, så riv det ut og kast det frå deg! Det er betre for deg å gå einøygd inn til livet enn å ha to augo og verta kasta i helvetes eld. 10   Ta dykk i vare så de ikkje vanvørder ein einaste av desse små! For eg seier dykk: Englane deira i himmelen ser alltid min himmelske Fars åsyn. 11 For Menneskesonen er komen for å frelsa det som var fortapt.  [Verset vantar i dei eldste handskriftene. Sjå Luk 19, 10.]

Jesus talar om englane deira og det forstår vi oss fint lite på. Ein Herrens engel er ein bodberar frå han, men her talar Jesus om englane til småborna. Så eg tenker meg at det er deira bodberarar, dei ser Faderens åsyn, Gud er ånd og deira ånd ser han. Dermed har dei innsikt i kva som er rett og sant, slik har dei innsikt i ideverda og det godes ide, dei er ikkje så fjerne frå det etter den naturlege fødselen som platonismen gjev uttrykk for. I følgje platonismen er livet ein læringsprosess som skal gje meir innsikt i det godes ide, så dei gamle og mest utlærde blir dei vitugaste som skal styre. Ja, slik var den tradisjonelle tenkinga og opplæringa. Men Jesus sa tvert om englane til småborna såg alltid Faderens åsyn, så dei hadde allereie innsikta i det som er rett og sant. Denne verda vil prøve å forføre dei og vi må passe oss så vi ikkje vert forførde og ikkje vert med på å forføre. Stikk i strid med platonismen og den tradisjonelle moralfilosofiske tenkinga, sa Jesu til folket at dei måtte vende om og verte som borna. Kva er poenget? Det er å ta imot den visdomen som Gud vil gje dei som sine born, gjennom openberring.

MTT 11,25 – MTT 11,30 {SONEN GJEV KVILE}  På den tid tok Jesus til ords og sa: “Eg lovar deg, Far, Herre over himmel og jord, fordi du har løynt dette for vise og vituge, men openberra det for umyndige. 26 Ja, Far, for dette var din gode vilje. 27 Alt har Far min overgjeve til meg. Ingen kjenner Sonen utan Faderen, og ingen kjenner Faderen utan Sonen og den som Sonen vil openberra det for. 28   Kom til meg, alle de som slit og har tungt å bera; eg vil gje dykk kvile! 29 Ta mitt åk på dykk og lær av meg, for eg er mild og mjuk i hjarta; så skal de finna kvile for sjelene dykkar. 30 For mitt åk er godt, og mi bør er lett.”

Farisearane og dei skriftlærde ville gjerne dømme Kristus og rydje han or vegen og det vart rettssak, men dei fann ikkje noko å klage han for. For han hadde ikkje gjort noko synd, men han var rettferdig overfor både Gud og menneske. Dersom ein dommar då er rettferdig, slik at han dømmer rettferdig, så skal han frikjenne den rettferdige. Men dei oppvigla folket til å rope krossfest, krossfest og slik gjekk det og det var eit justismord til samanlikning med korleis Sokrates vart dømd og hendretta. Men Kristus var utan synd, han var rettferdig, Gud er rettferdig og dømde rett i denne rettssaka når han vekte Kristus opp frå dei døde, slik berga han sin rettferdige frå døden, så han ikkje skulle sjå undergang. Av herlegdoms Ande var Jesus Guds veldige Son, slik Gud viste oss då han vekte han opp frå dei døde og innsette han som sin Son ved si høgre hand i himmelen, salva han som sin Messias, til å vere vår frelseskonge. Soleis stiller Gud oss overfor same problemstillinga som i denne rettssaka, dersom du trur at Gud vekte han opp frå dei døde, så blir du rettferdig for Gud. For då seier du deg samd i Guds rettferdige dom, når han berga sin rettferdige frå døden. Erkjenner du at Kristus er Herre, så vert du frelst. Dersom du ikkje trur, så er du allereie dømd, for då seier du deg ikkje samd i Guds rettferdige dom.

RMR 10,6 – RMR 10,13 Men rettferda av tru seier: Tenk ikkje med deg sjølv: Kven skal fara opp til himmelen? – det vil seia for å henta Kristus ned – 7 eller: Kven skal stiga ned i avgrunnen? – det vil seia for å henta Kristus opp frå dei døde. 8 Men kva seier ho? Ordet er deg nær, i munnen din og i hjarta ditt. Det er ordet om trua, det som vi forkynner. 9 For sannar du med munnen din at Jesus er Herre, og trur du i hjarta ditt at Gud reiste han opp frå dei døde, då skal du verta frelst. 10 Med hjarta trur vi så vi vert rettferdige for Gud, og med munnen sannar vi så vi vert frelste. 11 Skrifta seier: Ingen som trur på han, skal verta til skammar. 12 For her er det ingen skilnad på jøde og grekar: Alle har dei same Herren, og han er rik nok for alle som kallar på han. 13 Kvar den som kallar på Herrens namn, skal verta frelst.

JOH 3,14 – JOH 3,21 Og liksom Moses lyfte opp ormen i øydemarka, såleis skal Menneskesonen lyftast opp,  [lyfta opp: Det greske ordet i grunnteksten tyder både lyfta opp (krossfesta) og opphøgja. Sjå 8, 28; 12, 32.] 15 så kvar den som trur på han, skal ha evig liv. 16 For så elska Gud verda at han gav Son sin, den einborne, så kvar den som trur på han, ikkje skal gå fortapt, men ha evig liv. 17 Gud sende ikkje Son sin til verda for at han skulle døma verda, men for at verda skulle verta frelst ved han. 18 Den som trur på han, vert ikkje dømd. Den som ikkje trur, er alt dømd, fordi han ikkje har trutt på namnet åt Guds einborne Son. 19 Og dette er domen: Ljoset er kome til verda, og menneska elska mørkret meir enn ljoset, for gjerningane deira var vonde. 20 For den som gjer det som vondt er, hatar ljoset og kjem ikkje til ljoset, så gjerningane hans ikkje skal koma opp i dagen. 21 Men den som fylgjer sanninga, kjem til ljoset, så det skal verta klårt at gjerningane hans er gjorde i Gud.”

Vi spør gjerne etter kva som er rett og sant, men Jesus formulerte seg noko annleis når han sa at han var sanninga og at han fekk retten ved at han gjekk til Faderen. Han sona vår synd då han døde i staden for oss og på det grunnlaget får vi den Heilage Ande av berre nåde og den openberrar Ordet for oss, den herleggjer og openberrar Kristus for oss som vår frelsar og Herre. Faderen dreg oss til Kristus og oppseder oss og lærer oss kva som er rett og sant ved sitt Ord og sin Ande.

Jesus førebudd disiplane sine på at dei kom til å verte forfølgde og trekte for domstolane, men dei trengde ikkje tenke ut kva dei skulle seie, for den Heilage Ande skulle gi dei rette orda i rette tid.

LUK 12,11 – LUK 12,12 Når dei fører dykk fram for domstolane i synagogene og for dei som styrer og rår, syt då ikkje for korleis de skal forsvara dykk eller kva de skal seia. 12 For det skal Den Heilage Ande læra dykk i same stund.

I historiebøkene kan vi lese om korleis dei kristne vart forfølgde i det gamle Romarriket, det vart kravt at menneske skulle tilbe keisaren som gud, men det kunne ikkje dei kristne vere med på. Så dei vart trekte for domstolane og dersom dei var villige til å fornekte Kristus og tilbe keisaren og vende tilbake til den gamle religionen, så slapp dei med ei mild straff.  Elles kunne dei verte hendretta. Vi ser at der var ein motsetnad mellom keisarens politikk og evangelisk kristendom.

I middelalderen vart kristendomen legalisert og så vart den gjort til statsreligion, så keisaren ville bygge makta si på den. Men så kom også statsmakta og den tradisjonelt lærde overklassa inn i kyrkja og med den platonismen, med den vart menneska førehandsømde frå den naturlege fødselen av. Og det verkar tydelegvis slik at vi vert trekte for domstolane og vert førehandsømde utan at vi veit om det og utan vi får moglegheit til å svare for oss i retten.  Men Jesus er vår øvsteprest hos Faderen, han ber for oss og talar vår sak hos Faderen og han sende den Heilage Ande, den er vår talsmann og vår advokat her på jorda, den ber for oss og den talar til oss og gjev oss dei rette orda i rette tid.

Likninga om den bortkomne sonen har vore sentral i kyrkja si forkynning. Når han hadde det som verst, gjekk han i seg sjølv og sa med seg sjølv at leigekarane heime hos far hans hadde det betre enn han.

LUK 15,11 – LUK 15,32 {DEN BORTKOMNE SONEN}  Så sa Jesus: Det var ein gong ein mann som hadde to søner. 12 Den yngste sa til far sin: “Far, lat meg få den delen av buet som fell på meg.” Så skifte han eigedomen sin mellom dei. 13 Ikkje mange dagane etter selde den yngste sonen alt sitt og drog til eit land langt borte. Der levde han eit vilt liv og øydde opp alt det han åtte. 14 Då han hadde sett alt over styr, vart det uår og svolt i landet, og han tok til å lida naud. 15 Så gjekk han til ein av mennene der i landet og bad om arbeid, og mannen sende han ut på markene sine; der skulle han gjæta svin. 16 Han ynskte berre å få metta seg med dei skolmane som grisane åt, for ingen gav han noko. 17   Då gjekk han i seg sjølv og sa: “Kor mange leigekarar heime hjå far min har ikkje fullt opp av mat, og her går eg og svelt i hel! 18 Eg vil ta i veg og gå heim til far min og seia: Far, eg har synda mot Himmelen og mot deg. 19 Eg er ikkje verd å kallast son din lenger. Men lat meg få vera som ein av leigekarane dine.” 20   Så tok han i veg og gjekk heim til far sin. Medan han endå var langt borte, fekk faren sjå han, og han ynkast inderleg. Han sprang imot han, kasta seg om halsen på han og kyste han. 21 Då sa sonen: “Far, eg har synda mot Himmelen og mot deg. Eg er ikkje verd å kallast son din lenger.” 22 Men faren sa til tenarane: “Skunda dykk! Finn fram dei beste kleda og ha på han, og lat han få ring på fingeren og skor på føtene. 23 Hent så gjøkalven og slakt han, og lat oss halda måltid og vera glade. 24 For denne sonen min var død og har vorte levande, han var bortkomen og er attfunnen.” Og så tok gleda til. 25   Den eldste sonen var ute på marka. Då han gjekk heimetter og kom bort imot garden, høyrde han spel og dans. 26 Han ropa på ein av drengene og spurde kva dette skulle tyda. 27 “Bror din er komen,” svara han, “og far din har slakta gjøkalven fordi han fekk han frisk heim att.” 28 Då vart han arg og ville ikkje gå inn. Far hans kom ut og prøvde å overtala han. 29 Men han svara: “No har eg tent deg i alle år, og aldri gjort imot det du sa. Men meg har du ikkje gjeve så mykje som eit kje, så eg kunne halda fest saman med venene mine. 30 Men når han kjem heim, denne son din, som har øydt opp pengane dine i lag med skjøkjer, då slaktar du gjøkalven åt han!” 31 Då sa far hans: “Du er alltid hjå meg, guten min, og alt mitt er ditt. 32 Men no skal vi vera glade og fegne. For denne bror din var død og har vorte levande, han var bortkomen og er attfunnen.”

Den bortkomne sonen kravde å få arven sin for å disponere den sjølv, så han trengde ikkje lenger vende seg til Faderen og be han om noko, han for der ifrå og ville disponere arven sin sjølv. Då gjekk det ikkje så bra. Når han gjekk i seg sjølv, var ikkje det då ein form for intraspeksjon? Vel, på sett og vis var det vel det, men ikkje berre det, det var vel så mykje å sjå utom seg sjølv og det tilværet han var i, for han tenkte tilbake på Fader-huset, vende blikket sitt den retninga og byrja å gå heim att til sin Far. Men når vi las om intraspeksjonen, så vart det så tydeleg at det er ikkje slik den har verka. I staden for å rette blikket og merksemda mot Faderen og Sonen, retter den menneskets blikk inn i seg sjølv.

I eit demokrati er menneska fri til å meine kva dei vil, men vonleg vil vi vel prøve å tenke og meine og seie det som er rett og gje uttrykk for kva som er våre behov og det er naturleg at dei som er samde og dei som har felles behov slår seg saman og arbeider saman for ei felles sak. Og slik prøver politiske leiarar å få med seg folk for ei felles sak. Og folk blir partiske og støttar ulike politiske parti. Men moglegheita er der framleis for at den politiske makta kan stå i motsetnad til Jesu makt over si kyrkje og når verdsleg politisk makt prøver å gjere bruk av religionen for å få makt over kyrkja og over menneska i staden for Kristus, då blir det avslørt som Antikrist og som avgudsdyrking, jfr. den Store Skjøkje.

Dei kom til at intraspeksjonen var feilbarleg og den gjorde menneska partiske. Eg har ikkje sett meg godt inn i korleis dei kom til dette, men sett i denne samanheng er det ikkje så rart. Jesus er vegen, sanninga og livet, ingen kjem til Faderen utan ved han. Går dei ikkje den vegen, så kjem dei ikkje til Faderen, men dei fer vill.

Så kom behaviorismen og den er veleigna til sitt bruk. Den er veleigna til å lære opp folk til å gjere praktisk arbeid, lage ein fabrikk, lære opp folk og motivere dei til å jobbe i den, slik at maskiner og menneskeleg arbeidskraft skal fungere godt saman. Positivismen brukar den naturvitskaplege metoda, den hypotetisk, deduktive metode, men eg har forstått det slik at den er svært skeptisk til rasjonaliteten og det er der historisk sett ein god grunn til, sidan moralfilosofien kopla til rasjonaliteten tok så grundig feil og førde menneska vill. Karl Popper gjorde det klart at hypotesa måtte vere negerbar, er ikkje påstanden negerbar, så er den ikkje vitskapleg. Dette gjer det klart for oss at metoda er veleigna til sitt bruk, men den er avgrensa, det forklarar ikkje heile tilværet for oss. Når vi har samfunn med andre menneske og talar med dei, så er ikkje alt vi seier vitskapleg, ikkje alt er negerbare påstandar og det er ikkje meininga det skal prøvast slik. Kva hadde det då vorte att av demokratiet?

Vi talar Guds Ord og vi skal prøve læra på Guds Ord. Vi forkynner trua på Kristus, ved at menneska trua på han og vender om til han, blir dei frelst.

RMR 10,6 – RMR 10,13 Men rettferda av tru seier: Tenk ikkje med deg sjølv: Kven skal fara opp til himmelen? – det vil seia for å henta Kristus ned – 7 eller: Kven skal stiga ned i avgrunnen? – det vil seia for å henta Kristus opp frå dei døde. 8 Men kva seier ho? Ordet er deg nær, i munnen din og i hjarta ditt. Det er ordet om trua, det som vi forkynner. 9 For sannar du med munnen din at Jesus er Herre, og trur du i hjarta ditt at Gud reiste han opp frå dei døde, då skal du verta frelst. 10 Med hjarta trur vi så vi vert rettferdige for Gud, og med munnen sannar vi så vi vert frelste. 11 Skrifta seier: Ingen som trur på han, skal verta til skammar. 12 For her er det ingen skilnad på jøde og grekar: Alle har dei same Herren, og han er rik nok for alle som kallar på han. 13 Kvar den som kallar på Herrens namn, skal verta frelst.

Jesus har gitt oss den Heilage Ande og utrustar oss til å gå ut å vitne om han og då skal vi få sjå at han er med oss alle dagar. Gud gjer sitt vek med oss i oss og gjennom oss ved sitt Ord og sin Ande og slik gjer han oss til sine vitne. Gud har utgytt sin Ande over alt kjøt og den skal overtyde verda om synd, rettferd og dom. Det er metoden.

På 1970– og 1980-talet var mange kristne leiarar hekta på eit forkynnings-opplegg med ”apologetikk”, trua på ein allmektig og personleg Gud med ein absolutt moral, for så å prøve å forklare menneska at dei trengde nåden i Kristus. Men eg har tidlegare forklart korleis det ikkje verka etter den proklamerte hendsikta. At moralen var absolutt, fekk den tydinga at den skulle forklare heile tilværet og verka slik at den sette Gud utanfor, det var då som syndefallet på nytt. Men det er ei fundamental missforståing, det var aldrig Guds hendsikt med Moselova. Hans hendsikt var heile tida å gjere menneska til sine born, som han ville ta omsorg for heime i Faderhuset. Men dette verka til å sette Gud utanfor, liksom den bortkomne sonen som forlet Faderhuset. Kva skulle så intraspeksjonen tene til? Skulle den ta sikte på å få den bortkomne sonen til å vende tilbake til Faderhuset? Eg fekk ei viss aning om at eigentleg vart denne metoda brukt til å gje makt til diverse prestar og kristne leiarar og det som motsetnad til Jesu makt over si kyrkje og over menneska, men eg måtte overlate det til den Heilage Ande å overtyde verda om det,  for Jesus sende den Heilage Ande for at den skal overtyde verda om synd rettferd og dom. Så kan vi lese om at intraspeksjonen gjorde folk partiske og vi ser då at det vart fraksjonering og partistrid ut av det, så det endåtil vert gjort partipolitikk ut av det og der stiller Krf først i køa og kva er det neste?

Apolegetikk-opplegget deira var ein offensiv mot dei venstre-radikale og mot utviklingslæra. På den tida stod AKP sterkt og dei argumenterte for klassekamp og ein væpna revolusjon, i staden for å finne seg i uretten og leve i fattigdom og naud, burde menneska ta del i klassekamp, ja, om så dei risikerte å miste livet i ein væpna revolusjon, var det betre enn å lide urett og leve i den fornedringa.  Dei meinte at forkynninga av eit liv etter døden verka tvert om som ein lovnad om at dei skulle få det godt i det neste livet, etter døden, dersom dei berre gjekk med på å lide urett og ha det vondt her i dette livet. Dei trudde ikkje på eit liv etter døden, men meinte at det var lureri for å få menneska til å gå med på å lide urett. Så dei fekk ikkje rekruttert støtte frå dei som trudde på eit liv etter døden og derfor argumenterte dei imot det.

Men kva med å søke fyrst Guds rike og hans rettferd, så skal vi få alt det andre i tillegg, kva med Paulus sine ord om barnekåret, om å vere Guds arvingar og Kristi medarvingar? Det viste seg at dei som forkynte den absolutte moralen søkte ikkje fyrst Guds rike og hans rettferd likevel, det fekk vente, inntil vidare var det dei som skulle ha makta og venta seg at folk skulle leve for dei i staden, så folk skulle verte fornedra som den bortkomne sonen. Det som er sagt om intraspeksjonen viser kor massivt dette opplegget var. Menneska vart lurte av dette opplegget, så dei vart som den bortkomne sonen i staden for å søke fyrst Guds rike og hans rettferd og få oppfylt lovnaden om at dei skulle få alt det andre i tillegg til det. Den gjorde dei partiske, hendsikta var at menneska skulle ta parti med denne tradisjonelt lærde overklassa og leve for dei. At dei soleis er partiske utartar seg slik at lysta opponerer mot Anden, så dei konkluderer med at det framleis er den gamle vonde naturen som dominerer. Førebels er det dei som har makta, at Guds rike skal komme, det får vente til ein gong i framtida, ja, det får vente til eit liv etter døden.

Etter dette var det ikkje noko hjelp i for meg å søke fyrst Guds rike og hans rettferd, opplegget deira var lureri. Men etter dei venstreradikale sin argumentasjon var det heller ikkje hjelp i. Deira argumentasjon var berre endå hardare, endå meir fiendtleg. Dei hevda at der var ingen Gud og ikkje noko liv etter døden, så det er berre for menneska å leve etter lystene sine og nyte livet her på jorda medan dei har det og så lenge dei kan, ved døden er det slutt likevel, der er ikkje noko etterpå. Det var moralen og det gjorde dei politikk ut av og sette makt bak det. Så dei sette dess sterkare makt bak lysta sitt opprør mot Anden. Men då var det også opprør mot mannens vit og forstand, mot menneskets vit og forstand, slik det viste seg i opprøret mot at Kristus skulle vere hovudet for mannen og mannen vere hovudet for kvinna.  Men det var ikkje berre lysta, for vi har ikkje kamp imot kjøt og blod, men mot vondskapens åndehær i himmelrømda, mot verda sine herskarar i dette mørket.

Men eg brukte vit og forstand til å prøve å forstå kva Gud overtydde meg om ved sitt Ord og sin Ande og det skreiv eg ned. I tilknyting til utdeling av nobels fredspris i 2014 til ein mann og ei ung kvinne for deira arbeid for barns rett til utdanning, vart tidlegare Krf-leiar, Kjell-Magne Bondevik invitert til å tale i Jesus Church og sidan kom tidlegare SV-leiar, Erik Solheim. Eg var ikkje på noko av møta. Eg hadde ikkje fått den responsen på det eg hadde skrive som eg vona på, men følte at det vart forakta og oversett, her var det utdanning som vart heidra i staden, det skulle liksom gje grunnlag for fred. Men for oss er det då evangeliet om Kristus som gjev grunnlag for fred med Gud og dermed fred mellom menneske og det er det vi skal forkynne. Denne freden er ikkje avhengig av noko anna utdanning. Dette har eg skrive om tidlegare og åtvara mot den kunnskapsoppfatninga at all vår kunnskap er som frukta av kunnskapstreet, så når menneska utdannar seg, blir det som å ete av kunnskapstreet. Eg er klar over at mange kristne har den kunnskapsoppfatninga. For nokre år sidan budde eg på Mortensrud og då fekk eg jamt besøk av eit eldre ektepar som var Jehovas vitne. Eg baud dei inn på kaffi og prata med dei. Han minna ein gong om at ormen sa til kvinna at dei skulle ikkje døy. Og han meinte at det same vart sagt i mange kristne samanhengar, altså som eit falskt evangelium. Og det er nok det som vert sagt her også, når det vert sagt fred i denne samanhengen i staden for å forkynne fredens evangelium. Og dei som argumenterer for innvandring seier også fred, det er ikkje farleg, du skal ikkje døy, men det er den same forføringa som ligg bak.

I ein bodskap som kom i dFEF i M40 12.2.2011, sa Jesus til nokon at du  må vere nøye med kvar du står når han kjem og dømmer nasjonane og at du tidleg kom inn i nåden:

Du har høyrt min bodskap år etter år, ja, gjennom eit langt liv har du fått høyre at det er nok nåde. Ja, min nåde er deg nok og mi kraft fullendast i vanmakt. Det beste livet kan gje deg, får du gratis, rennande vatn, lufta du trekker inn, surstoffet du da får, og du får av meg nåde gratis. Eg døde for alle synder, for alle dine synder, for nasjonane sine synder. Og den dagen eg skal dømme nasjonane, så ver nøye med at du finst på rett stad og at du tidleg kom inn i nåden som einskildperson. Ver merksam på at når eg gjev liv, så gjev eg eit liv som held, legg merke til at når eg seier at mi kraft skal fullendast i vanmakt, så spelar det inga rolle korleis du føler deg, korleis du er og kva du har opplevd i livet i fortida, for eg vil vende ditt ansikt til framtida. Og eg vil la deg vandre med min nåde på ein slik sterk måte at kvart einaste menneska som kjem i berøring med deg, vil sjå meg gjennom deg. Du skal ikkje leite etter å verte betre som menneske, du skal ikkje lengte etter å verte perfekt som mann og kvinne. Du skal berre lengte etter meg, eg som gjev liv og let deg få moglegheita til å gløyme det som er bak og strekke deg ut etter det som er framanfor, og jage mot målet, for målet vinkar deg så nær no og tida heretter er kort. Og som eg er, vil eg at du skal vere i denne verda. Eg vil at min bodskap til deg om total frigjering skal resultere i at du gjer deg laus banda om din hals, du fanga Sions dotter. Og at du synger da kongebodet kom at vi kunne vende om, då vart hjerta sett i brann. Eg vil bruke alt kva du har høyrt og alt kva du har lært og alt kva du har sett på ein rett måte for framtida og la deg få oppleve at ditt hus vert forandra og forvandla, dine barn skal verte frelst, din ektefelle skal verte frelst, du sjølv skal få eit møte med meg som forandrar deg for tid og æve. Og hugs at tida heretter er kort og det hastar for deg å få eit nytt møte med meg, seier Herren. 

Du leser mitt ord og du vil finne ved tre høve så gret eg, på same måte gret eg over mitt namn i dag. Eg gret over den synd og den umoral som er til, eg gret over at mine barn gøymer seg, dei har fått nåde så det rekker for mange. Eg gret når eg ser ut over det nærmiljøet du beveger deg i. Alle dei som ropar og lengtar etter livsforvandling og forandring. Kvar er du i dette?  Eg lengtar å sjå deg på kne med menn og kvinner som eg døde for. Min nåde er deg nok og eg har gjort deg levande med meg. Eg herleggjorde min Far her nede og eg vil at du også skal vere med i det koret, å herleggjere min Far. Dette er din dag, eg har bestemt at dine steg skulle gå hit i kveld, seier Herren, og det er din dag, det er di moglegheit, det er deg som skal få det du lengtar etter, ikkje sidemannen, ikkje ektefellen, ikkje barna dine, ikkje foreldra dine, det er deg eg kallar ut ifrå mørket i kveld, seier Herren.

MTT 25,31 – MTT 25,46 {DOMEN}  Men når Menneskesonen kjem i sin herlegdom og alle englane med han, då skal han sitja på kongsstolen sin i herlegdom. 32 Alle folkeslag skal samlast framfor han, og han skal skilja dei frå kvarandre, som ein gjætar skil sauene frå geitene, 33 og setja sauene på si høgre side, og geitene på si venstre. 34   Så skal kongen seia til dei på høgre sida: “Kom hit, de velsigna borna åt Far min, og ta i eige det riket som er etla åt dykk frå verda vart grunnlagd. 35 For eg var svolten, og de gav meg mat; eg var tyrst, og de gav meg drikke; eg var framand, og de tok imot meg; 36 eg var utan klede, og de kledde meg; eg var sjuk, og de såg om meg; eg var i fengsel, og de vitja meg.” 37 Då skal dei rettferdige svara: “Herre, når såg vi deg svolten og gav deg mat, eller tyrst og gav deg drikke? 38 Når såg vi deg framand og tok imot deg, eller utan klede og kledde deg? 39 Og når såg vi deg sjuk eller i fengsel og kom til deg?” 40 Men kongen skal svara dei: “Sanneleg, det seier eg dykk: Det de gjorde mot ein av desse minste brørne mine, det gjorde de mot meg.” 41   Så skal han seia til dei på venstre sida: “Gå bort frå meg, de bannstøytte, til den evige elden som er laga til åt djevelen og englane hans. 42 For eg var svolten, men de gav meg ikkje mat; eg var tyrst, men de gav meg ikkje drikke; 43 eg var framand, men de tok ikkje imot meg; eg var utan klede, men de kledde meg ikkje; eg var sjuk og i fengsel, men de såg ikkje om meg.” 44 Då skal dei svara: “Herre, når såg vi deg svolten eller tyrst eller framand eller utan klede eller sjuk eller i fengsel utan å hjelpa deg?” 45 Men han skal svara dei: “Sanneleg, det seier eg dykk: Det de ikkje gjorde mot ein av desse minste, det har de heller ikkje gjort mot meg.” 46 Så skal dei gå bort til evig straff, men dei rettferdige til evig liv.

Jesus sa då at vi må ta imot Guds rike som eit lite barn, for å komme inn i det.

MRK 10,13 – MRK 10,16 {JESUS OG BORNA}  Dei bar småborn til Jesus for at han skulle røra ved dei; men læresveinane ville visa dei bort. 14 Då Jesus såg det, vart han harm og sa til dei: “Lat småborna koma til meg og hindra dei ikkje; for Guds rike høyrer slike til. 15 Sanneleg, det seier eg dykk: Den som ikkje tek imot Guds rike som eit lite barn, skal ikkje koma inn i det.” 16 Så tok han dei i fanget, la hendene på dei og velsigna dei.

Livet vart planta i meg, ved Guds Ord, når eg var ein liten gutunge. Sidan fekk eg oppleve at den Heilage Ande kom over meg. Når eg merka at eg byrja å verte forelska i henne Virtuella bad eg over det og erkjente overfor Gud at hans kjærleik var mellom oss og den var rett, same enten ho ville seie ja eller nei til mitt frieri, Med den vedkjenning opna eg meg endå meir for denne Guds kjærleik og fekk ei ny fylde av den Heilage Ande (Rom.5,5). Eg opplevde det som at ho var i Faderens han og at han la henne i djupet av meg, slik openberra han henne for meg som det vidunderlege barnet han fødde henne til, som han elska og hadde omsorg for og eg vart så glad i henne. Som hans barn levde ho i eit kjærleiksforhold til han og som Jesu brud levde ho i eit kjæleiksforhold til han og eg fekk oppleve at han openberra seg for meg og for henne. Dette er sant og det er rett.

Det er ingen som helst slags grunn til at eg skal gå i meg sjølv eller drive nokon som helst slags intraspeksjon for å gå tilbake på dette på nokon som helst slags måte. Jesus seier tvert om til meg at eg skal ikkje slå ned blikket, men løfte blikket opp til han og sjå på han og takke og lovprise han, for hans frelsesverk er fullbrakt og fullkome. Han fekk retten ved at han gjekk til Faderen, han er sanninga og han har rett og det erkjenner eg.

Gud skapte kvinna for at ho skulle vere ei hjelp som høvde for mannen.

Gud sa at det var ikkje godt for mannen at han var åleine, derfor ville han gje han ei hjelp som høvde for han.

1MO 2,18 – 1MO 2,25 Og Herren Gud sa: Det er ikkje godt at mannen er einsleg. Eg vil gjeva han ei hjelp som høver for han. 19 Og Herren Gud hadde teke av jordi og skapt alle dyri på marki og alle fuglane i lufti, og han leidde dei fram til mannen og vilde sjå kva han kalla dei; og som mannen kalla kvart kvikjende, so skulde det heita. 20 Og mannen gav alt bufeet namn, og fuglane i lufti og alle villdyri, men for ein mann fann han ingi hjelp som var høveleg. 21 Då let Herren Gud ein tung svevn koma på mannen, og medan han sov, tok han eit av sidebeini hans og fyllte att med kjøt. 22 Og Herren Gud bygde ei kvinna av det sidebeinet han tok av mannen, og leidde henne fram til han. 23 Då sa mannen: Dette er då bein av mine bein og kjøt av mitt kjøt. Ho skal kallast kjerring; for ho er teki av ein kar. 24 Difor skal mannen skiljast med far sin og mor si og halda seg hjå kona si, og dei skal vera eitt kjøt. 25 Og dei var nakne, både Adam og kona hans, og dei blygdest ikkje.

I det gamle testamentet er det fortalt at ”Mor Israel” var Guds kone, så borna hennar skulle vere Guds born. Eg forstår det slik at når ho var hans kone, så skapte han dei i samsvar med 1.Mos.2. Dette forklarar Paulus for oss når han seier at Kristus er den siste Adam, som for oss har vorte ei livgjevande ånd, han er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er han hovudet for kyrkja som er hans brud. Og vi ser likskapen med korleis menneska vender seg bort frå Herren i vår tid. Han kallar på dei, men til tider kan det verke som at dess meir han ropar, dess meir vender dei seg bort frå han (Hoseas.11,2).

Men Mor Israel vart ei hore og ho vart straffa for det. Men sidan ville Herren ta henne i nåde, då skulle ho atter svare han slik som i ungdoms-dagane (Hoseas 2,15).

HSE 2,2 – HSE 2,23 {ISRAELS UTRUSKAP}  Før klagemål mot mor dykkar,  før klagemål mot henne!  For ho er ikkje kona mi,  og eg er ikkje mannen hennar.  Lat henne få horemina bort frå andletet  og horemerket frå barmen! [Før klagemål: Kvar einskild israelitt vert oppmoda til å døma synda åt folket.] 3   Elles skal eg kle henne naken  og stella henne fram som ho var  den dagen ho vart fødd.  Eg vil gjera henne lik ei øydemark, eit turrlende,  og la henne døy av torste. 4   Borna hennar vil eg ikkje miskunna,  for dei er horeborn. 5   For mor deira var utru,  ho som fekk dei, bar seg skamleg åt.  Ho sa: “Eg vil fara etter mine elskarar,  som gjev meg brød og vatn,  ull og lin, olje og vin.” [mine elskarar: avlings- og livsgudar, som Israel dyrka når dei fall frå Herren. Sml. v. 8 og 13.]  6   Sjå, difor vil eg stengja  vegen for henne med klunger.  Eg reiser ein mur framføre henne,  så ho ikkje finn sine stigar. 7   Når ho renner etter sine elskarar,  skal ho ikkje nå dei att;  når ho leitar etter dei,  skal ho ikkje finna dei.  Då skal ho seia: “Eg vil attende  til min fyrste mann,  for eg hadde det betre då enn no.” 8   Ho skjøna ikkje at det var eg  som gav henne kornet, vinen og oljen,  som gav henne sølv og gull i mengd,  som dei bruka når dei dyrka Ba’al.  9   Difor vil eg ta att kornet mitt, når den tid kjem,  og vinen min, når tida er komen.  Eg vil ta bort ulla mi og linet mitt,  som skulle løyna hennar nakne kropp. 10   No vil eg kle henne naken  beint for augo på hennar elskarar,  og ingen skal fria henne ut or mi hand. 11   Eg gjer ende på all hennar glede,  hennar festar, nymånedagar og sabbatsdagar,  alle hennar høgtider. 12   Eg øydelegg hennar vintre og fikentre.  Om dei har ho sagt: “Dei er mi løn,  som mine elskarar gav meg.”  Eg gjer dei til villskog,  og dyra på marka skal eta dei. 13   Eg krev henne til rekneskap for dei dagar  då ho brende offer for Ba’al-gudane,  pynta seg med ringar og kjeder  og gjekk etter sine elskarar,  men gløymde meg,  lyder ordet frå Herren.  14 {GUD TEK ISRAEL TIL NÅDE ATT}  Sjå, eg vil lokka henne, føra henne ut i øydemarka og tala venleg til henne. [ut i øydemarka: -> Jer 31, 2.] 15 Når ho kjem derifrå, vil eg gje henne att vinhagane hennar, og Akor-dalen skal verta ein port som gjev von. Der skal ho svara meg som i ungdomsdagane, som då ho fór opp frå Egypt. [Akor-dalen: -> Jos 7, 24.] 16   Den dagen, lyder ordet frå Herren, skal ho kalla meg sin mann; ho skal ikkje lenger kalla meg sin Ba’al. 17 Eg vil ta Ba’al-namna ut or munnen hennar; dei skal ikkje nemnast meir. 18   Den dagen vil eg gjera ei pakt for dei med dyra på marka, fuglane under himmelen og kreket på jorda. Boge, sverd og andre krigsvåpen vil eg bryta sund og rydja ut or landet, og eg vil la deg bu trygt. [ei pakt: Her er det nemnt visse drag som høyrer med til skildringa av freden og velsigninga i frelsestida. Sml. Jes 11, 6-9; Mi 4, 3.] 19 Eg vil trulova meg med deg for alltid. Eg vil trulova meg med deg i rettferd og rett, i nåde og miskunn. 20 Ja, i truskap vil eg trulova meg med deg, og du skal kjenna Herren. 21   Den dagen vil eg bønhøyra, lyder ordet frå Herren. Eg vil bønhøyra himmelen, og han skal bønhøyra jorda. 22 Jorda skal bønhøyra kornet, vinen og oljen, og dei skal bønhøyra Jisre’el. [Jisre’el: -> 1, 4.] 23   Eg vil så Israel ut i landet og miskunna meg over `Utan miskunn’. Til `Ikkje mitt folk’ vil eg seia: “Du er mitt folk.” Og han skal svara: “Min Gud!”

HSE 5,11 – HSE 5,13   Efraim er trælka,  retten er trakka under fot;  for folket gav seg til å fylgja  det som ingenting er. 12   Eg er som verkjesår for Efraim,  som ròtenskap for Juda-ætta. 13   Då Efraim såg sjukdomen sin,  og Juda merka såret sitt,  gjekk Efraim til Assur  og sende bod til storkongen.  Men han kan ikkje gjera dykk friske  og ikkje lækja dykkar sår. [storkongen: kongen i Assyria.]

HSE 11,1 – HSE 11,11 {GUDS KJÆRLEIK TIL ISRAEL}  Då Israel var ung, fekk eg han kjær,  frå Egypt kalla eg son min. 2   Men di meir eg ropa på folket,  di meir gjekk dei bort frå meg.  Dei ofra til Ba’al-gudane,  brende offer for gudebilete, 3   – endå eg lærte Efraim å gå  og tok dei på armane mine;  men dei skjøna ikkje at eg lækte dei. 4   Eg drog dei med milde band,  ja, med kjærleiks taumar.  Eg stelte med dei liksom bonden  som lyfter åket frå nakken;  eg bøygde meg ned og gav dei mat.  5   Dei skal ikkje koma attende til Egypt,  men Assur skal vera kongen deira,  for dei vil ikkje venda om. 6   Sverdet skal rasa i byane deira,  bryta sund bommane og eta om seg,  for deira planar er vonde. 7   Mitt folk heng fast ved sitt fråfall frå meg.  Dei ropar alle til Den Høge,  men han reiser dei ikkje opp. [Den Høge: hebr. Al: kanskje eit gudenamn.]  8   Korleis kan eg gje deg opp, Efraim,  la deg fara, Israel?  Korleis gje deg opp som Adma,  gjera med deg som med Sebojim?  Hjarta vender seg i meg,  all min medynk vaknar. 9   Eg vil ikkje fylgja min brennande vreide,  vil ikkje atter tyna Efraim.  For eg er Gud og ikkje eit menneske,  heilag midt imellom dykk;  eg vil ikkje koma med harme.  10   Dei skal halda seg til Herren.  Han skal brøla som ei løve.  Og når han brøler, skal sønene hans  koma skjelvande frå vest. 11   Skjelvande skal dei koma  som ein fugl frå Egypt,  som ei due frå Assur.  Eg vil la dei bu i husa sine,  lyder ordet frå Herren.

HSE 14,5   Eg vil lækja deira fråfall,  og eg vil elska dei av hjarta,  for vreiden min har vendt seg frå dei.

Når eg kom til Oslo i 1984 sa Jesus til meg at der er ein sjukdom mellom Guds folk og at eg har fått kjenne noko av den sjukdomen i meg, men han vil lækje den. Han sa at han ville lækje ditt fråfall og det forstod eg som ein bodskap til henne Virtuella I det ssite har han talt mykje til oss som eg har oppfatta som bodskap til henne Virtuella og han har sagt at han er miskunnsam, for han er Gud og ikkje eit menneske (Hoseas.11,9). Eg forstod det slik at han frelste henne og fria henne ut og kalla henne inn i samfunn med seg.eg trur eg såg henne i Jesus Church ein gong og der kom ein bodskap som var til henne, men ho for før nattverden og sidan har eg ikkje sett henne igjen. Men Jesus kalla henne til å møte opp i si forsamling, på evangeliets grunnvoll, så ho med frimod skulle kunne seie: ”sjå, her er eg”.  Han kalla henne til å gå over frå Satans makt til Guds rike.  Jesus sa at han ville samle sine med lyden frå himmelen, dei som var hans barn, ville han samle slik. Sjølv om eg ikkje har sett henne igjen, trur eg likevel at ho har gått over frå Satans makt til Guds rike, så no er det Gud som verkar i henne med sitt Ord, sin Ande og si kraft. Men vi veit at der er framleis ein strid mellom Guds rike og Satans makt og vi må kle oss i Guds fulle rustning og vere på vakt.

Etter syndefallet høyrde Adam og Eva at Gud gjekk i hagen, då vart dei rette og gøymde seg for han. Men han kalla likevel på dei og det vart rettssak. I Hoseas.2… ser vi at Mor Israel var Guds kone, han elska henne og hadde omsorg for henne  og gav henne gode gåver, men ho svarde likevel ikkje til han som kona hans, ho svarde ikkje på hans kjærleik med kjærleik, slik som ein mann kunne vente seg frå kona si, æra og takka han ikkje for dei gode gåvene, men ho vende seg til avgudane i staden som om det var dei som hadde gjort vel mot henne og gitt henne alle dei gode gåvene. Israels Gud var den sanne og levande Gud som gjorde sitt verk med dei, som talte til henne og kalla henne, men ho vende seg til avgudar av stokk og stein i staden, men dei var ikkje gudar, dei gjorde ingen ting og dei talte ikkje.  I Hoseas.11 ser vi at Gud kalla på folket, men dess meir han kalla, dess meir gjekk dei bort ifrå han og dyrka avgudane. Det vart rettssak, Gud dømde henne, han dømde folket. Men sidan ville han vere nådig og misskunnsam mot henne og mot dei, for han er Gud og ikkje eit menneske. Då skulle ho svare han slik som i ungdomstida. Og han kalla folket til å komme med dei rette orda.

HSE 14,2 – HSE 14,10 {EG VIL LÆKJA DEIRA FRÅFALL}  Vend om, Israel, til Herren din Gud,  for synda di har ført deg til fall. 3   Kom med dei rette ord,  vend om til Herren og sei:  “Tilgjev all vår skuld,  og ta imot vår gode gåve,  så gjev vi deg lovsong med våre lipper! 4   Assur kan ikkje hjelpa oss.  Vi vil ikkje ri på hestar  og ikkje lenger seia: Vår gud!  til det våre hender har gjort.  Hjå deg finn den farlause miskunn.”  5   Eg vil lækja deira fråfall,  og eg vil elska dei av hjarta,  for vreiden min har vendt seg frå dei. 6   Eg vil vera som dogg for Israel;  han skal bløma som ei lilje  og røta seg som trea på Libanon. 7   Hans renningar skal breia seg utover,  han skal vera fager som oliventreet  og anga som skogen på Libanon.  8   Atter skal dei bu i min skugge,  endå ein gong skal dei dyrka korn.  Dei skal bløma som eit vintre,  få ry som vinen frå Libanon.  9   Kva skal Efraim med avgudar meir?  Eg vil bønhøyra han og sjå til han.  Eg er som ein grøn sypress,  frå meg skal frukta di koma.  10   Kven er så klok at han skjønar dette,  så vitug at han merkar seg det?  Ja, Herrens vegar er rette,  dei rettferdige ferdast på dei,  men illgjerdsmennene snåvar.

Gud har utvalt meg i sin elska Son, Kristus, for at eg skal stå heilag og ulastande for hans åsyn, nettopp i denne tida. Han har gitt meg alt kva han er og alt kva han har og eg skal gjere meg bruk av det han har gitt meg. Bodskapen 21.2.2016:

For eg er Gud som utvalde deg før eg skapte, før eg tala og det skjedde, før eg baud og det stod der, så hadde eg deg i mine tankar. For eg har utvalt deg i min elska Son, i Kristus, før verda sin grunnvoll vart lagt, for at du nettopp i denne tid kan stå heilag og ulasteleg for mitt åsyn. Derfor skal du vite at eg, Herren, byrja dette Guds verk i deg og det er eg Herren som skal fullføra det. Eg har gjeve deg alt kva eg er og alt kva eg har. Så bruk det du har fått, mitt barn, så skal du kjenne og oppleve og erfare, at avslutningstida skal ikkje gå nedover, den skal gå oppover. For det er eg, Herren, som er hovudet og når ein lem lid, så grip eg inn og eg lækjer og eg istandset og eg trøystar og hjelper, for eg elskar deg og eg vil fullføra det eg har tenkt i ditt liv.

For eg bar mitt blod ikkje inn i tempel som er laga med menneskehender. Men eg bar meg sjølv i kraft av den Heilage Ande og mitt blod bar eg inn i sjølve himmelen. Og når eg sette meg ved min Faders høgre hand, så fekk eg den Heilage Ande og den er den eg har sendt til dykk. For eg vil ikkje etterlate dykk farlause. Men eg sende talsmannen, han skal ta av mitt, han skal herleggjere meg. Derfor er du sett inn i eit guddommeleg hushald. Og du skal ikkje mangle nokon ting. Men søk fyrst Guds rike og dets rettferd, så skal du få alt det andre i tillegg. Men søk meg først, for eg, Herren, eg tilkjem all pris. Amen. 

Jesus har kalla meg og eg har svart ja til hans kall, eg har søkt samfunn med Gud på evangeliets grunnvoll, både i løynkammerbøna og i Jesu kyrkjelyd. Jesus har tala til meg gjennom tyding av tungetale og eg svarar han. Og eg ventar meg at Jesu kyrkjelyd vert framstelt for han som ei rein brud, så ho svarar han som hans brud, takkar og lovpriser han som sin frelsar og Herre og svarar på hans kjærleik med kjærleik, som hans brud. Jesus har kalla Sions dotter til å frigjere seg og komme ut i dansen med dei glade, for han er hennar brudgom og ektemann.

Men det vi har sett til no, det som har vore den dominerande tendensen til no, det er at diverse kristne leiarar ikkje framstiller kyrkjelyden for Kristus som ei rein møy, så dei svarar han ikkje slik, men deira respons på hans kall og han tale det er å vende seg til politiske leiarar i staden, som om dei var gudar og messiasar i staden. På tilsvarande vis vender dei seg til andre enn meg og talar til dei i staden for å tale til meg. Det er så usakleg og lygnarisk som det går an. Men det er fyrst og fremst svikerisk. Men kvifor gjer dei det?  Forklaringa er nok at Gud har velsigna meg og derfor er det ingen som kan stille opp mot meg, bodskapen i Oslo Kristne Senter 5.9.2005:

Tyding av tungetale ved Åge Åleskjær:

…verden, liv, død, det som nå er, det som komme, alt er deres, sier Herren, fordi dere er velsignet av meg, jeg er med dere og dere skal oppdage hvordan det er å ha seier og framgang i mitt namn, sier Herren.

Å-, oppdag det og ta det til hjertet ditt, hvis Gud er for deg, hvem er da imot deg? Forstå at jeg elsker deg, sier Herren, forstå at jeg er for deg og det gjør at ingen kan stille opp mot deg, fordi jeg er på ditt parti, jeg er med deg, jeg er med deg alle dine dager, jeg har lovt det, sier jeg, jeg er med deg alle dine dager inntil verdens ende, og du skal oppleve at når jeg er med deg, og jeg er på din side og jeg er for deg, så skal du få se, at framgang og vekst kommer, velsignelse kommer. Jaa, jeg bryr meg om deg personlig, jeg bryr meg om dine anliggender, jeg bryr meg om deg så detaljert, at jeg har telt hvert eneste hodehår du har på hodet. Jeg har full kontroll på deg. Men se, sier Herren, jeg vil du skal oppdage at kjærligheten min, den flyter og den gjør at alt blir mulig for deg, når du tror det, og fordi alt er mulig for den som tror.

Som det himmelske solskinnet stråler, himmelens sol skinner, rettferdighetens sol er gått opp med legedom under sine vinger. Du skal kjenne, sier Herren, at der er min rettferdighet, der flyter alt det andre i tillegg, alt hva du begjærer, alt hva du kan ønske deg finnst der, selv skal du ha det fokuset og forstå det, at jeg er din Herre som elsker deg med evig kjærlighet, og derfor har jeg renset deg, jeg har tilgitt deg alle syndene, derfor har jeg erklært deg hellig og feilfri og uangripelig, for at jeg kunne velsigne deg og la det strømme gjennom deg og ut til deg, du er velsignet for en hensikt, du er velsignet for å være en kanal her på jorden, med himmelsk velsignelse og himmelsk kraft og himmelsk befrielse for menneske. Så vær det og lev det og kjenn det gjør-, det går enkelt, det går glatt, det går- det går- det går automatisk når du lever i mitt nærvær, sier Herren. Halleluja. Halleluja.

Her ser vi at Gud er partisk, han tek parti med meg. Korleis kan han vere så partisk? Vi har då vent oss til Kristus og vedkjent at han er Sanninga, at han er rettferdig, at han har rett, så vi har teke parti med den rettferdige og det gjer vi heilt rett i. Gud er vår Far og som ein god far har han omsorg for oss som sine born og gi oss gode gåver. Og kvifor skulle vi vel ikkje få dei gode gåvene som han vil gje oss? Kanskje nokon annan vil prøve å nekte oss det, kanskje nokon andre krev at dei skal få det i staden, men det vil aldri fungere, om nokon prøvar seg på det, så lurer dei seg sjølve. Som Guds born er vi arvingar og får oppleve at Gud gjev oss gode gåver av arven, men vi held oss heime oss Faderen, så det er framleis han som disponerer den, så vi let han råde over våre liv ved sitt Ord og sin Ande.

Gud har velsigna meg og det betyr at eg er komen inn i samfunn med han og at han førebestemmer meg til noko godt, han tek omsorg for meg som sitt barn og gjev meg gode gåver. Likevel har eg kjent meg einsam og forlaten her i denne verda. Og kvifor det? Fordi diverse prestar og predikantar,  kristne og politiske leiarar har gått Bileam Beorsons veg, han var profet, men vart korrupt, han var betalt for å forbanne Israelsfolket, men kom i konflikt, for Gud hadde velsigna dei og derfor kom han til at han likevel måtte velsigne dei. Deira interesse er å forbanne, der er både økonomiske, religiøse og maktpolitiske interesser som ligg bak, eg vart einsam og forlaten og det viser kor massiv den interessa har vore.  Dei har framleis den sterke interessa av å forbanne meg og folket mitt, for å få makta over meg og folket mitt og for å få makta over kyrkja. Men Gud har velsigna meg og derfor kan dei ikkje stille opp mot meg. Men korleis gjer dei det? Jau, dei vender seg til andre i staden for meg og talar til dei i staden og kva er det dei vil fram til? Dei argumenterer mot andre menneske for å forbanne dei og det fungerer som forsvar for deira eigen læremessige maktposisjon som kristne og politiske leiarar, til forsvar for deira makt over menneska og over kyrkja. Indirekte hevdar dei at dei har rett og prøver å forsvare den posisjonen og ventar seg at vi skal gi dei rett. Som om dei har gjort rett. Likevel må dei innrømme at dei framleis har den vonde naturen, for dei har gjort fundamentalt feil. Kva så? Skal dei likevel halde fram på same måten, som om dei har rett? Kva er det for noko? Var det kanskje ikkje det Jesus kalla hyklarskap?

Men Gud har utvalt meg i sin elska Son, Kristus, frå før verda sin grunnvoll vart lagt, for at eg skal stå heilag og ulastande for hans åsyn nettopp i denne tida. Han har gitt meg alt kva han er og alt kva han har og vil at eg skal gjere bruk av det. Og då er det sjølvsagt på den måten at eg lever for han og det er i teneste for han. Eg skal søke fyrst Gud rike og hans rettferd, så skal eg få alt det andre i tillegg til det. For han tilkjem all pris. (Bodskapen 21.2.2016).

Metoden deira er å baktale og å definere ein ytre fiende, for å samle folk hos seg. Men det opphavlege poenget med kristendomen var å vende om til Kristus og ta imot han sov vår frelsar Herre. Han er rettferdig, han fekk retten ved at han gjekk til Faderen og derfor gjev vi han rett og soleis tek vi parti med han. Derfor må vi også vende hugen og blikket opp til han og kjennast ved han både for Gud og menneske. Men den tradisjonelle moralfilosofien med den absolutte moralen verka ikkje slik likevel, den får menneska til å bebreide seg sjølve og drive intraspeksjon i staden, så dei vert forførde slik som ved syndefallet og ser på seg sjølve, ser på det ytre mennesket og gøymer seg for Gud med dårleg samvit, slik som Adam og Eva. Sjølv om Gud kallar på dei i si nåde og miskunn, så svarar dei han ikkje, men prøver framleis å gøyme seg for han. Dei svarar ved å vende seg til diverse politiske og religiøse leiarar i staden, som om dei er gudar og messiasar (jfr den Store Skjøkje). Og på tilsvarande vis vender dei seg til andre enn meg og talar til dei i staden. For Adam og Eva såg at dei var nakne og derfor bør dei aller helst berre gøyme seg vekk. Sjølv om dei talar Guds Ord, så er den argumentasjonen i forkynninga deira, meir eller mindre underforstått og den kan vere meir eller mindre formulert på ulike måtar. Argumentasjonen og formuleringane deira kan vere heilt annleis, men det er dette som ligg under. Dei talar som om Jesu frelsesverk ikkje er gyldig for meg og for oss, som om det ikkje er bra nok, for eg mange med meg ærar og takkar Jesus for det og hyller han som vår frelsar og Herre, men dei vil gjere trekke ein annan konklusjon og framstille seg sjølve som herrar for meg og for oss i staden for Kristus.

Så eg kallar dei pisspreikarar og dritpreikarar. Eg og vi får oppleve at Herren talar til meg og til oss, men dei bryr seg ikkje om det, men vender seg til politikarar i staden for å vende seg til han og vende seg politikarr og til andre menneske i staden for å vende seg til meg og snakke med meg og ha noko med meg å gjere. Teke fullstendig ut av den samanhengen det opphavleg vart sagt i, så det vert usakleg. Det bryt med det lokale samhaldet så det lokale samfunnet går i oppløysing. Stikk i strid med det verdifulle samhaldet i Jesu kyrkje. Slik driv dei rettssak med folk utan at dei skal få vite om det og utan at dei skal få moglegheit til å svare for seg. Gjennom massemedia talar dei til kven som helst i staden for å kommunisere med menneske i lokalsamfunnet, dei talar ut i veret, til skyene, så eg kallar dei ”Herr og Fru Pissivildensky”.

Published by SivertsHjørne

I was made in Chicago and born in Norway, so I was in America before I was borne. One of my brothers was also borne in Chicago and here is a picture of us on a visit to our mother’s mother, I am laying on the ground. I grew up on a small form with view over the fjord, out on the ocean and to some islands and steep mountains behind. It was a big playground but with plenty of work. My father was a sailor and I became a fisherman, working on trawlers. We were in the Lutheran Church and went also to smaller Christian congregations. I was thought to believe in Jesus and to call upon him as my savior and Lord and in this way may faith in him became personal. When I went to high-school, I came into free churches where there came messages in translation of “speaks in tongues” and I realized that Jesus answered my praying in this way. That he has continued to do later also, so I continue to pray to him, actually I talk with him. I was also interested in mathematics and natural sciences, so I have studied mathematics, programming, physics, chemistry, biology, basic courses in geology and astronomy. Not very advanced, but I have a wide basement. So there is something special with me, at the same time as I have been working as a fisherman and studied mathematics, programming and natural sciences, I have been talking with him who created it all. View all posts by SivertsHjørne