Biletet: Når Jesus vart døypt, kom den Heilage Ande over han som ei due. Messias betyr “den salvevigde”, der salveoljen er symbol på den Heilage Ande.
Innleiing; Når Salomo vart konge, fekk han fred på alle kantar, men han etterlet seg eit dårleg grunnlag for fred. Men Kristus hadde større visdom og la eit godt grunnlag for fred.
Når Salomo vart konge etter David, far sin, fekk han fred på alle kantar og fekk bygt tempelet. Med det kunne han sikre kongedømet for arvingen og etterkommarane, men til tross for sin store visdom let han etter seg eit dårleg grunnlag for fred, riket vart delt, så son hans fekk ta over makta over mindre enn halve riket.
Når keisar Augustus kom til makta i Romarriket, kom det ei fredeleg tid, så folk snakka om å starte ei ny tidsrekning ved han, men den kom ved Jesu fødsel og det med god grunn. Han hadde større visdom enn Salomo og la grunnlaget for varig fred, for Gud forsona verda med seg ved at han let Son sin, Jesus Kristus, døy på eit kors i staden for oss. På det grunnlaget får vi fred med Gud. Jesu frelseverk var fullført og fullkome og den nyfødde kristne kyrkja vart bygd på det grunnlaget.
Gud elska verda så høgt at han sende Son sin, den einborne, så kvar den som trur på han, ikkje skal gå fortapt, men ha evig liv. Alle dei som tok imot han, gav han rett til å verte Guds born, fødde av livsens vatn og Guds Ande og det som er født av Anden er ånd. Jesus er livsens brød, som kom ned som manna frå himmelen for å gi verda liv, det ordet han har tala til oss er ånd og liv (Joh.6,63). Ved å tru at han stod oppatt frå dei døde, vert vi rettferdige for Gud, ved å sanne at han er Herre, vert vi frelste. Han vart teken opp til himmelen og sette seg ved Faderens høgre han og sende oss den Heilage Ande. Han gir oss ånd og liv ifrå himmelen og det er framleis berre for oss å ta imot i tru, han gir oss seg sjølv som livsens brød, slik det er symbolisert i nattverden og det er berre for oss å ta imot i tru og leve av det.
Dei fire vindane, Guds Ande, Jesu pust.
Mika profeterte om at det israelske samfunnet vart så urettferdig at det vart som om stormennene gnog kjøtet av beina på dei fattige, men når Gud vende lagnaden deira skulle det komme eit fredsrike.
Mika.3,1 Eg sa: Høyr,
de Jakobs hovdingar,
de styresmenn i Israel!
Skulle ikkje de vita
kva som er lov og rett?
2 Men de hatar det gode
og elskar det vonde.
De flår skinnet av folk
og riv kjøtet av knokane.
3 Dei et kjøtet av folket mitt,
flår skinnet av og knuser beina deira.
Dei breier det ut som i ei gryte,
som kjøtet i ein kjel.
Mika.4,1 I dei siste dagar skal det henda
at Herrens tempelberg skal stå
grunnfest høgt over alle fjell
og lyfta seg opp over alle haugar.
Dit skal folkeslag strøyma.
2 Mange folk skal gå av stad og seia:
«Kom, lat oss fara opp til Herrens fjell,
til huset åt Jakobs Gud,
så han kan læra oss sine vegar,
og vi kan ferdast på hans stigar!
For frå Sion skal lovlære gå ut,
og Herrens ord frå Jerusalem.»
3 Han skal døma mellom mange folk,
skifta rett for mektige folkeslag langt borte.
Då skal dei smida sverda sine om til plogjern
og spyda sine til vingardsknivar.
Folk skal ikkje meir lyfta sverd mot folk
og ikkje lenger læra å føra krig.
4 Men alle skal sitja trygt,
kvar under sitt vintre og sitt fikentre,
og ingen skal skræma dei.
For Herren, Allhærs Gud, har tala.
Mika var profet på 700-talet f.Kr. og assyrarane tok Samaria i 722 f.Kr. Esekiel var profet på den tida Babylonaren tok Jerusalem (587 f.Kr) og han profeterte om det, men så profeterte han også om ei tid då folket i landet var vonlause, så dei var som tørre daude bein, men så talte han profetiske og der kom kjøt og hud på dei, dei fire vindane skulle fare inn i landet og blåse på dei så dei fekk livsande og livna til att. Dei fire vindane er Guds Ande.
Daniel profeterte om at dei fire vindane sette storhavet i opprør, så steig der opp fire store dyr, det var dei fire store rika som skulle komme, det første, Babylonarriket, var der då allereie.
Når Jesus hadde stått oppatt frå dei døde, pusta han på disiplane sine og sa: «Ta imot den Heilage Ande».
Joh.20,21 Atter sa han til dei: «Fred vere med dykk! Som Faderen har sendt meg, sender eg dykk.» 22 Med desse orda anda han på dei og sa: «Ta imot Den Heilage Ande!
Paulus profeterte om at Jesus skal komme og tyne den Lovlause med pusten frå sin munn, det er altså ved Guds Ande.
2.Tess.2,1 Når det gjeld vår Herre Jesu Kristi kome og korleis vi skal samlast med han, bed vi dykk, brør: 2 Lat dykk ikkje så lett driva frå vitet, og lat dykk ikkje skræma, korkje av åndsopenberringar, av påstandar, eller av brev som seiest vera frå oss, om at Herrens dag er komen. 3 Lat ingen dåra dykk på nokon måte! For fyrst må fråfallet koma og Den Lovlause syna seg, han som endar i fortaping, 4 han som står imot og opphøgjer seg over alt det som menneske kallar gud og tilbed. Ja, han set seg i Guds tempel og gjer seg sjølv til gud. 5 Minnest de ikkje at eg sa dette då eg var hjå dykk? 6 Og de veit kva som no held att, så han fyrst stig fram når hans tid kjem. 7 Løyndomen i lovløysa er alt verksam med si kraft; men han som enno held att, må fyrst rydjast or vegen. 8 Då skal Den Lovlause syna seg. Men den dagen Herren Jesus kjem i herlegdom, skal han tyna han med pusten frå sin munn og gjera han til inkjes. 9 Når Den Lovlause kjem, har han si kraft frå Satan, og han står fram med stor makt og med under og falske teikn. 10 Med allslags urett forfører han dei som går fortapt, fordi dei ikkje tok imot og elska sanninga, så dei kunne verta frelste. 11 Difor sender Gud over dei ei villfaring som gjer at dei trur lygna. 12 Såleis får dei sin dom, alle dei som ikkje trudde sanninga, men hadde si glede i uretten.
Dette får vi oppleve no i vår tid, det er berre å vende oss til han og tru på han og ta imot den anden og det livet han gir oss frå himmelen av berre nåde.
Tungetale ved ein mann, tyding ved Håkon.
«For jeg er ikke kommet for å trykke ned noen mennesker, men jeg er kommet for å løfte opp. Og jeg vil løfte deg opp på et sted hvor du aldri har vært. Du skal få oppleve og erfare nye sider ved meg, som du bare har hørt om, du har hatt det i drømmer, du har sett det for deg. Men du har aldri følt at du har vært god nok til å nå opp til disse tingene. Men i kveld kan du få lov til å komme, fordi jeg har overøst deg med min friske olje. Derfor så skal du få lov til å springe over murene i kveld. Du skal få lov til å fryde deg og glede deg i meg, som du aldri før har gjort. Og du skal kjenne salvelsen, det bryter hvert eneste åk. Derfor kan du komme, prise mitt navn og søke meg av hele ditt hjerte. Så skal du få kjenne kraften, som jeg innehar, og det er all makt som jeg har. Halleluja.
For ikke kan du klare dette i egen kraft, ikke ved egne gjerninger, ikke ved egne prestasjoner, men når mitt Ord treffer ditt hjerte, når mitt ord fyller opp i din ånd, så skal du få kjenne at du blir en djerv kjempe i mitt rike. Derfor så skal få lov til å erfare at sannelig, den tid heretter, så skal du få se at du bærer mer frukt enn noen gang før. Derfor reiser jeg opp mitt legeme i denne tid. Derfor skal du få kjenne at den profetiske røst, den skal ikke stilne, nei, den skal høres klart og tydelig. Derfor, så skal du bare åpne din munn vidt opp og jeg, Herren, skal fylle den. For jeg vil ta hånd om mitt legeme, for jeg er hodet for mitt legeme, jeg vil legemet ha det godt i alle ting og være ved god helse. Så søk meg, så skal du finne meg. Kall på meg på nødens dag og rop til meg, så skal jeg svare deg. Jeg vil komme og møte deg, jeg vil komme med min miskunnhet, for du vil bli overøst av min friske olje.»
Tungetale ved ei kvinne, tyding ved Inge.
«Du har alltid synst og sagt at det har vært så vanskelig, sier Herren. Men det er ikke vanskelig, for det vanskelige, det gjorde jeg, på Golgata kors. Så for deg så er det ikke noe som handler om å være vanskelig lengre, sier Herren. Fordi at jeg gjorde jobben, jeg banet veien og i dag, så har du muligheten, ja, igjen sier Herren, så har du muligheten til å komme inn, tett inntil meg, for at jeg skal få frelse deg, for at jeg skal få røre ved deg, for at jeg kan få helbrede deg, sier Herren.
Du har satt din lit til deg selv, du har tenkt at du må finne ut av hvordan du skal bli frelst, men jeg har allerede gjort frelsesverket på korset, på Golgata, sier Herren. Så kom nå bare til med, i denna stund, ja, jeg kaller, sier Herren. At din jobb er å komme, så skal jeg føde deg på ny, sier Herren.
Du er akkurat nå i ferd med å motta den største gave som finnes, frelse, sier Herren. Det er intet større som kan tas imot. Du kan intet fortjene, du kan intet gjøre, men du kan ta imot og du kan ta imot ved å komme i denna stund, sier Herren. Og jeg vil frelse deg.»
Her passar det å ta med eit visdomsord frå Salomo.
Fork.3, 9 Kva vinning har den som arbeider,
av alt sitt strev?
10 Eg såg det plagsame strevet
som Gud har gjeve menneska.
11 Alt skapte han fagert i si tid.
Jamvel æva har han lagt i hjarta deira.
Men dei skjønar ikkje det verk
som Gud har gjort frå fyrst til sist.
12 Eg skjøna at ingen ting er betre for dei
enn å gleda seg og gjera vel i livet.
13 Men når ein mann får eta og drikka
og vera lukkeleg i alt sitt strev,
er det òg ei gåve frå Gud.
14 Eg skjøna at alt det Gud gjer,
varer til evig tid.
Ikkje kan ein leggja noko til,
og ikkje kan ein ta noko ifrå.
Gud har laga det så
for at menneska skal ha age for han.
15 Det som er, har eingong vore,
og det som skal henda, har hendt før.
Gud tek fram att det som kvarv.
Når Gud frelser oss, skaper han noko som står til evig tid og det er det berre han som kan gjere.
Dei fire vindane og Dyret.
Salomo tenkte seg at dyra også fekk Guds Ande, slik som menneska.
Fork.3,18 Eg tenkte med meg om menneska:
Gud prøver dei så dei kan sjå
at dei i seg sjølve ikkje er meir enn dyr.
19 Same lagnaden ventar
både menneske og dyr.
Den eine skal døy som den andre,
same livsanden har dei alle.
Menneske har ingen føremon framfor dyr.
For alt er fåfengd.
20 Alle går til same staden.
Av jord er alle komne,
og til jord skal dei atter verta.
21 Kven veit om menneskeånda stig opp,
medan dyreånda fer ned i jorda?
22 Eg såg at det beste mannen kan gjera,
er å gleda seg i sitt arbeid;
det er den lut han har fått.
For kven lèt han sjå
det som sidan skal koma?
Men no veit vi korleis dette gjekk, Guds Ande er dei fire vindane og dei bles slik at nokre kongerike gjekk til grunne og folka vart spreidde og andre rike oppstod.
Jer.49,34 Dette er Herrens ord som kom til profeten Jeremia om Elam i den fyrste tida Sidkia var konge i Juda:
35 Så seier Herren, Allhærs Gud:
Sjå, eg vil bryta bogen for elamittane,
det sterkaste våpenet deira.
36 Mot Elam sender eg fire vindar
frå dei fire himmelhjørna
og spreier dei for alle desse vindane.
Det skal ikkje vera eit land
der det ikkje finst folk
som er bortdrivne frå Elam.
37 Eg gjer elamittane redde
for fiendane deira,
for alle som står dei etter livet.
Eg lèt ulukke koma over dei,
min brennande vreide, seier Herren.
Eg sender sverdet etter dei
til eg får gjort ende på dei.
38 Så set eg kongsstolen min i Elam
og rydjar ut konge og hovdingar der,
lyder ordet frå Herren.
39 Men til sist, i dagar som kjem,
vender eg lagnaden for Elam,
lyder ordet frå Herren.
Slik gjekk det med Israel og Juda og dei små nabo-folka deira også.
Sitat frå https://snl.no/Elam :
Elam var et viktig oldtidsrike i det gamle Midtøsten. Det lå sørøst for Babylonia, i dagens Khusistan i Iran. Elam opptrer for første gang i historien rundt 3200 fvt. og eksisterte med varierende grenser i ca. 3000 år.
…..
Den nyelamittiske perioden (cirka 1000–539 fvt.) var en tid med indre oppløsning. Elam ble en kasteball i de stadige konfliktene mellom Assyria og Babylonia, og landet ble langsomt svekket. Samtidig presset indoeuropeiske stammer, medere (se Media) og persere som holdt til på det iranske platået, mot landets grenser.
Assyrerne erobret Susa i 640 fvt. I 539 fvt. ble Elam innlemmet i akemenidekongen Kyros‘ imperium og ble en del av det persiske oldstidsriket. Susa ble gjort til perserkongenes vinterresidens, og landet ble litt etter litt fullstendig integrert i perserriket. I 331 fvt. ble Elam en del av Aleksander den stores hellenistiske rike.
SITAT SLUTT.
Dan.7,2 Daniel fortalde: Eg såg i eit syn om natta at dei fire himmel-vindane sette storhavet i opprør. 3 Fire store dyr steig opp or havet, og dei var ulike å sjå til.
Desse fire store dyra var fire store riker, Babylonia, Media, Persia og det Greske riket. I Johannes Openberring er det tale om eit dyr som liknar på alle desse fire dyra.
Joh.Op.13,1 Då såg eg eit dyr stiga opp or havet. Det hadde ti horn og sju hovud og ei krone på kvart horn. På hovuda stod namn som var spott mot Gud. 2 Dyret eg såg, var likt ein leopard, men det hadde føter som ein bjørn og gap som ei løve. Draken gav dyret si kraft og sin kongsstol og stor makt.
Dette var Romarriket, det kom i staden for alle desse fire rika og likna litt på dei alle.
I Dan.7 ser vi at Guds rike skulle komme etter det fjerde riket.
Dan.7, 9 Så såg eg:
Tronstolar vart sette fram,
og ein som var gamal av dagar, tok sete.
Hans klednad var snøkvit
og håret på hovudet hans som rein ull.
Hans trone var eldslogar
og hjula under brennande eld.
10 Ei elv av eld strøymde fram,
og ho gjekk ut framføre han.
Tusen på tusen tente han,
titusen på titusen stod framføre han.
Retten vart sett, og bøker vart opna.
11 Medan eg såg på dette, vart dyret drepe fordi hornet tala store ord. Kroppen vart øydelagd og kasta på elden; han skulle brennast. 12 Frå dei andre dyra òg vart herredømet teke; tid og stund var fastsett for deira levetid.
13 Så såg eg i nattsynene mine:
Sjå, med himmelens skyer
kom det ein som var lik ein menneskeson.
Han gjekk bort mot den gamle av dagar
og vart ført fram for han.
14 Han fekk herredøme, ære og rike;
folk og ætter med ulike språk,
alle folkeslag skal tena han.
Hans velde er eit evig velde,
det skal ikkje forgå;
hans rike går aldri til grunne.
Det ser vi i Dan.2 også.
Dan.2,40 Sidan skal det koma eit fjerde rike, sterkt som jern. Liksom jernet knasar og krasar alt, så skal dette riket – som knasande jern – slå sund og krasa alle dei andre. 41 Føtene og tærne var, som du såg, dels av krusmakarleire, dels av jern. Det tyder at riket skal vera delt. Men eit stykke på veg skal det vera fast som jernet. Du såg då at jernet var blanda med leire. 42 At tærne på føtene dels var av jern og dels av leire, det tyder at riket for ein del skal vera sterkt, men for ein del veikt. 43 Når jernet, som du såg, var blanda med leire, tyder det at dei skal blanda seg ved giftarmål. Men dei skal likevel ikkje halda i hop, like lite som jern kan blanda seg med leire. 44 Men på den tid då desse kongane rår, skal Gud i himmelen skipa eit rike som aldri i æve går til grunne. Det riket skal ikkje gå over til noko anna folk. Det skal knusa og gjera ende på alle dei andre rika, men sjølv skal det stå til evig tid. 45 Du såg då at ein stein vart riven laus or fjellet, men ikkje med menneskehender, og han krasa jernet, koparen, leira, sølvet og gullet. Den store Gud har no kunngjort kongen det som heretter skal henda. Draumen er sann, og tydinga er påliteleg.»
I Joh.Op.13 er det tale om eit dyr til.
Joh.Op.13,11 Då såg eg eit anna dyr stiga opp or jorda. Det hadde to horn som eit lam, men tala som ein drake. 12 All den makt det fyrste dyret har, brukar det andre dyret slik det fyrste vil. Det får heile jorda og folket der til å tilbe det fyrste dyret – det som hadde fått banesåret sitt lækt. 13 Det gjer store under, så det jamvel lèt eld frå himmelen fara ned på jorda beint for augo på folk. 14 Det forfører dei som bur på jorda, med dei teikn det har fått makt til å gjera i teneste for dyret. Og det seier til folka på jorda at dei skal laga ei biletstøtte til ære for dyret – det som vart såra med sverd, men livna til att. 15 Det fekk makt til å blåsa liv i biletet av dyret, så det jamvel kunne tala, og til å drepa alle som ikkje ville tilbe biletet av dyret. 16 Det syter for at alle, små og store, rike og fattige, frie og trælar, får eit merke på høgre handa eller på panna. 17 Og ingen kan kjøpa eller selja utan å ha dette merket: namnet på dyret eller det talet som svarar til namnet. 18 Her trengst det visdom. Den som har vit, lat han rekna ut talet for dyret! For det er talet for eit menneske, og talet for det er 666.
Biletstøtta i vers 14 kan minne om
Dan.3,1 Kong Nebukadnesar laga ei biletstøtte av gull, seksti alner høg og seks alner brei, og sette henne opp i Dura-dalen i provinsen Babylon.
…..
4 ropa herolden med høg røyst: «Hermed vere det sagt dykk, de folk og ætter med ulike språk: 5 Så snart de høyrer lyden av horn, fløyte, sitar, harpe, lutt, sekkepipe og alle andre slag instrument, skal de falla ned og tilbe gullbiletet som kong Nebukadnesar har reist. 6 Den som ikkje fell ned og tilbed, skal straks kastast i omnen med logande eld.»
…….
12 Det er nokre judearar her som du har sett til å styra provinsen Babylon: Sjadrak, Mesjak og Abed-Nego. Desse mennene bryr seg ikkje om påbodet ditt, konge. Dei dyrkar ikkje din gud og tilbed ikkje gullbiletet som du har reist.»
Merket på høgre handa eller panna (v 16), refererer tydeleg vis til den gamle pakt.
5.Mos.6,4 Høyr, Israel! Herren er vår Gud, Herren er éin. 5 Du skal elska Herren din Gud av heile ditt hjarta og av heile din hug og av all di makt. 6 Desse orda og boda som eg gjev deg i dag, skal du gøyma i hjarta ditt. 7 Du skal prenta dei inn i borna dine og tala om dei når du sit heime og når du går på vegen, når du legg deg og når du står opp. 8 Du skal binda dei på handa di til eit merke og bera dei på panna som ein minnesetel 9 og skriva dei på dørstolpane i huset ditt og på portane dine.
Ved usyrdebrødsfeiringa (påske) var det til minne om at dei skulle løyse eldste sonen med eit offer.
2.Mos.13,11 Når Herren har ført deg inn i Kanaan, som han lova deg og fedrane dine, og gjev deg det, 12 då skal du bera fram for han alt som kjem fyrst frå mors liv. Alt det fyrste som vert født i buskapen din, og som er av hankjønn, høyrer Herren til. 13 Det fyrste følet som eselet får, skal du løysa med eit lam eller kje. Løyser du det ikkje, skal du bryta nakken på det. Kvart fyrstefødt gutebarn i ætta di skal du løysa. 14 Og når son din sidan spør deg kva dette tyder, skal du svara: «Med sterk hand førte Herren oss ut or Egypt, or trælehuset. 15 Då farao gjorde seg hard og ikkje ville la oss fara, slo Herren i hel alt fyrstefødt i Egypt, både av folk og fe. Difor ofrar eg til Herren alle hanndyr som kjem fyrst frå mors liv, men kvar fyrstefødd son løyser eg. 16 Det skal vera eit merke på handa di og ein minnesetel på panna di. For med sterk hand førte Herren oss ut or Egypt.»
Og tallet 666 refererer tydeleg vis til kor mykje gull Salomo fekk inn i året.
1.Kong.10,14 Det gullet som Salomo fekk inn på eitt år, vog 666 talentar. 15 Til det kom avgiftene frå kjøpmennene og inntektene frå karavanehandlarane, frå alle arabarkongane og frå statthaldarane i landet.
Sidan vert det andre Dyret i Joh.Op.13 kalla for den Falske Profet.
Joh.Op.19,19 Då såg eg dyret og kongane på jorda og hærane deira samla til krig mot han som sat på hesten, og mot hæren hans. 20 Men dyret vart gripe og saman med det den falske profeten, han som tente dyret og gjorde under og med dei forførte alle som tok merket åt dyret og tilbad biletet av det. Begge vart kasta levande i eldsjøen som brenn med svovel.
Dei fire vindane og Messias.
Vi må verte fødde på nytt, av livsens vatn og den Heilage Ande, for å sjå Guds rike og komme inni det.
JOH 3,3 – JOH 3,18 Jesus svara: “Sanneleg, sanneleg, det seier eg deg: Ingen kan sjå Guds rike utan at han vert fødd på nytt.” 4 Nikodemus seier til han: “Korleis kan ein som er gamal, verta fødd? Han kan då vel ikkje koma inn i morslivet andre gongen og verta fødd?” 5 Jesus svara: “Sanneleg, sanneleg, det seier eg deg: Den som ikkje vert fødd av vatn og Ande, kan ikkje koma inn i Guds rike. 6 Det som er født av kjøt, er kjøt, og det som er født av Anden, er ånd. 7 Undrast ikkje på at eg sa til deg: De må fødast på nytt. 8 Vinden blæs dit han vil; du høyrer han susar, men du veit ikkje kvar han kjem ifrå eller kvar han fer av. Såleis er det med kvar den som er fødd av Anden.” [Vinden: Både gresk og hebraisk har eitt og same ordet for “vind” og “ånd”.] 9 “Korleis kan dette gå til?” spurde Nikodemus. 10 Jesus svara: “Du er ein lærar i Israel og veit ikkje det? 11 Sanneleg, sanneleg, det seier eg deg: Vi talar om det vi veit, og vitnar om det vi har sett; men de tek ikkje imot vitnemålet vårt. 12 Dersom de ikkje trur når eg talar til dykk om jordiske ting, korleis kan de då tru når eg talar til dykk om dei himmelske? 13 Ingen har stige opp til himmelen utan han som steig ned frå himmelen; det er Menneskesonen, som er i himmelen. [Menneskesonen: Yngre handskrifter har dette tillegget: som er i himmelen.] 14 Og liksom Moses lyfte opp ormen i øydemarka, såleis skal Menneskesonen lyftast opp, [lyfta opp: Det greske ordet i grunnteksten tyder både lyfta opp (krossfesta) og opphøgja. Sjå 8, 28; 12, 32.] 15 så kvar den som trur på han, skal ha evig liv. 16 For så elska Gud verda at han gav Son sin, den einborne, så kvar den som trur på han, ikkje skal gå fortapt, men ha evig liv. 17 Gud sende ikkje Son sin til verda for at han skulle døma verda, men for at verda skulle verta frelst ved han. 18 Den som trur på han, vert ikkje dømd. Den som ikkje trur, er alt dømd, fordi han ikkje har trutt på namnet åt Guds einborne Son.
Det som er født av Anden er ånd, vi vert som vinden, som bles dit den vil, slik vert vi dei fire vindane.
Esekiel skulle tale profetisk til dei turre beina i landet og så talte han til livsanden, at den skulle komme og blåse på dei.
ESK 37,1 – ESK 37,14 {DEI DAUDE BEINA SOM LIVNAR OPP ATT} Herrens hand kom over meg, og i ånda førte han meg ut og sette meg ned i ein dal som var full av bein. 2 Han førte meg rundt ikring dei. Og sjå, det låg ei stor mengd med bein utover dalen, og dei var heilt turre. 3 Så sa han til meg: “Menneske, kan desse beina livna opp att?” Eg svara: “Herre Gud, det veit berre du.” 4 Då sa han til meg: “Tal profetisk over desse beina og sei til dei: De turre bein, høyr Herrens ord! 5 Så seier Herren Gud til desse beina: Sjå, eg lèt det koma livsande i dykk, så de livnar opp att. 6 Eg lèt det koma sener og kjøt på dykk og dreg hud over. Så gjev eg dykk livsande, og de livnar opp att. Då skal de sanna at eg er Herren.” 7 Eg tala profetisk som eg var føresagd. Og medan eg tala, tok det til å buldra og skjelva. Beina la seg innåt kvarandre, bein til bein. 8 Og medan eg såg på, kom det sener og kjøt på dei, og det drog seg hud over dei. Men livsande var det ikkje i dei. 9 Då sa han til meg: “Tal profetisk til livsanden! Menneske, tal og sei til han: Så seier Herren Gud: Kom, livsande, frå heimsens fire hjørne og blås på desse drepne mennene, så dei livnar opp att.” 10 Eg tala profetisk, som han baud meg. Då kom det livsande i dei, og dei livna; dei reiste seg opp og stod. Det var ein veldig hær. 11 Så sa han til meg: Menneske, desse beina er heile Israels-folket. Høyr kva dei seier: “Våre bein har turka inn; vår von har vorte til inkjes, det er ute med oss!” 12 Tal difor profetisk og sei til dei: Så seier Herren Gud: Sjå, mitt folk, eg opnar gravene dykkar og lèt dykk stiga opp or dei. Så fører eg dykk til Israels-landet. 13 De skal sanna at eg er Herren, når eg opnar gravene og lèt dykk, mitt folk, stiga opp or dei. 14 Eg gjev dykk min Ande, så de livnar opp att, og lèt dykk bu i dykkar eige land. Då skal de sanna at eg, Herren, har tala og sett det i verk, lyder ordet frå Herren.
Sidan vi trur at Kristus døde i staden for oss på korset, at han stod oppatt frå dei døde og er Guds Son, som for opp til himmelen og sette seg ved Faderens høgre hand, så skal vi tenke som so at vi er krossfesta og døde saman med han og i dåpen der vi gravlagde med han, der er vi også oppreiste med han. Derfor skal vi vende hugen opp til han og ta imot den Anden og det livet som han gir oss frå himmelen.
Det er dette Esekiel profeterte om her. Denne glade bodskapen gjeld for heidningane også. Så det er dette det vert profetert om i
ÅPE 20,1 – ÅPE 20,6 {DEI TUSEN ÅR} Eg såg ein engel stiga ned frå himmelen; i handa hadde han nykelen til avgrunnen og ei stor lekkje. 2 Han greip draken, den gamle ormen, som er djevelen og Satan, og batt han for tusen år. 3 Han kasta han i avgrunnen, låste att og sette segl over, så han ikkje lenger skulle forføra folka, ikkje før det hadde gått tusen år. Etter den tid skal han sleppast laus for ei lita stund. 4 Eg såg troner, og nokre sette seg på dei; dei fekk makt til å halda dom. Og eg såg sjelene til dei som hadde vorte halshogne fordi dei hadde halde fast på Jesu vitnemål og på Guds ord, og alle som ikkje hadde tilbede dyret eller biletet av det og ikkje teke merket på panna eller handa. Dei vart levande att og rådde saman med Kristus i tusen år. 5 Men dei andre døde vart ikkje levande før dei tusen år var lidne. Dette er den fyrste oppstoda. 6 Sæl og heilag er den som får vera med i den fyrste oppstoda. Over dei har den andre døden inga makt. Dei skal vera Guds og Kristi prestar og råda med han i tusen år.
Faith and Entropy 