Bilete: Tutakhamen, vart berre 19 år, men regjerte som Farao i 10 år, 1336–1327 f.Kr. Dette var i Egypts tredje stordomstid, som var prega av imperialisme. Då var Israels-folket framleis i Egypt.

Innleiing; skaping, realfag og psykologi. Jesu blod talar betre enn Abels blod.

Skaping.

Gud let ein djup søvn falle på Adam, så skapte han Eva av sidebeinet hans og førde henne henne til han, så ho skulle vere ei hjelp som høvde for han. Då sa Adam at ho skulle kallast kvinne, for ho var teken av ein kar. Korleis kunne han vite det, når han var i djup søvn. Hadde han drøymt det og så vart det røyndom som Gud iverksette. Derfor skal mannen skiljast frå foreldra sine og halda seg hos kona si. Det viser at soleis skaper Gud noko nytt frå ætt til ætt, at han skapte henne av sidebeinet hans, har å gjere med at ho var av hans eige folk. Så Abraham sende trælen sin tilbake til folket som han kom ifrå, for å finne ei kone til Isak og Isak sende Jakob også tilbake til folket han kom ifrå, for å finne seg ei kone.

Gud sa til folket sitt gjennom profeten Jesaja at dei skulle sjå at han gjorde noko nytt, merka dei det ikkje?

Jesaja.11, Ein kvist skal renna or Isai-stuven,

ein renning skal skyta opp frå hans røter.  

2 Herrens Ande skal kvila over han,

Anden med visdom og vit,

Anden med råd og styrke,

Anden som gjev kunnskap om Herren

og age for han.

Jesaja.43,18 Tenk ikkje på det som hende før,

gjev ikkje akt på det som eingong var!

19 Sjå, eg skaper noko nytt.

No gror det fram.

Merkar de det ikkje?

Ja, eg legg veg i øydemarka

og stigar i den aude hei.

Dette er profetiar om Jesus, han forkynte evangeliet om Guds rike, så han kom med det nye frå himmelen.

Eg hevdar dette er sameinleg med den realfaglege tenkinga, men på den måten at Gud har skapt alt ved sitt Ord og har makt over det ved sin Ande, den openberrar Guds Ord for oss. Guds profetar forkynte det nye som Gud gjorde og ville gjere. 

Men der var falske profetar også, som meinte at dei forkynte det nye, men folk vart lurte på de, så det vart tilbake til det gamle. I Joh.Op.13 er det fortalt at det andre Dyret tente det første Dyret. Det andre Dyret er tydeleg vis den Falske Profet som det er tale om i Joh.Op.19. 

Mange, ja, dei fleste venstreradikale likar å gi inntrykk av at dei kjem med det nye og står for det nye, men strategien liknar svært så mykje på den Falske Profet som tente Dyret. Folk vert lurte på det, så det blir tilbake til det gamle. I vår tid har dei tydeleg vis klart å prege Universitet og Høgskular med det, ved at det har med forsking-metode og pedagogisk metode å gjere. Ved at det vert kravt at det du seier skal underbyggast med erfaring i det materielle miljø, for at det skal vere gyldig, for at du skal få noko du skulle ha sagt. Men det du ser og sansar i det materielle miljøet er der allereie, det har vore i fortida og er der framleis. Men vår mentale aktivitet er då ikkje avgrensa av det. Det vi allereie har skapt og som allereie er her, kom til ved at vi først fekk idear om det og så sette vi det i verk og skapte noko nytt. 

Ikkje nok med det, men Gud var den første, han talte og det skjedde. Det vart fundamentalt viktig for vårt samfunn og han er den same no og kjem til å halde fram med det verket han har byrja på. Vi kan velje å verte hans medarbeidarar og komme inn til han kvile, når han kviler etter alt sitt verk. Ja, den kvila er utgangspunktet for all teneste.

Moses skulle seie til folket at Abraham, Isak og Jakobs Gud hadde sendt han og dei skulle kalle han «Eg er», for han er den han er. Han eksisterer altså. Han er den levande og sanne Gud, han gjorde Jesus levande igjen og vekte han oppatt frå dei døde og viste dermed at han av herlegdoms Ande var Guds veldige Son. Så det er vesentleg for oss å kjennast ved Faderen og Sonen, som motsetnad til Antikrist.

Realfag.

Utviklingsbiolog Glenn-Peter Sætre har skrive ei bok som heiter «To Kjønn», der han forklarer at der er to kjønn som formeirar seg og får gen frå begge foreldra, så avkommet vert noko nytt, sjølv om det liknar litt på dei begge. Dermed får vi genetisk mangfald og det er svært så viktig for vår evne til å tilpasse oss naturmiljøet og vert soleis viktig for artens evne til å overleve på lang sikt. For menneske og andre pattedyr er dei to kjønna genetisk bestemt, ved at hoa har kjønnskromosom XX  og hannen har kjønnskromosom XY

Men desse venstre-radikale er så bakstreveriske at dei protesterer endåtil mot dette som er ekte naturvitskap. Då er det som om dei tenker seg dei vert tilbakesett til tida før der var pattedyr, individa som var foreldra til både pattedyr og krypdyr og så byrjar å tenke seg at dei dei er som krypdyr i staden, der det ikkje er genetisk skilnad på hann-dyr og ho-dyr. Men å protestere mot at der er to kjønn, er som å gå tilbake til den tida då det var berre eincella individ, så dei vert tilbakesette til amøbestadiet.

Dette beror på eit kunstig krav om likestilling, men er eigentleg misunning, sjalusi og smålegheit, som no blir tydeleg som det mest fundamentale i den gamle vonde naturen og som er øydande for samfunnet og hindrar utvikling og framgang. Det fungerer tydeleg vis som motivasjon for ormen, Draken, Djevelen, for å komme og stele, slakte og øydelegge.

Psykologi og psykiatri; Ødipus-syndromet.

Psykologi betyr sjelologi, vi veit at vi skal berre vende oss til Kristus og påkalle han som vår frelsar og Herre og ta imot han. Så skal vi glede oss framfor alt over at våre namn er oppskrivne i livets bok i himmelen. 

Prestar i kyrkja og sikkert mange «lærde» med dei likar å ha kontakt frå psykologar og psykiaterar, får å vere klar til å få assistanse frå dei. Sentralt i dette er Sigmund Freuds psykoanalyse. Hans metode var å samtale med pasienten og så stille diagnose. Dette er ikkje det same som ein vitskapleg teori og det er heller ikkje religion. Faren er om det vert opphøgja til det, slik at menneske ikkje lengre får svar for seg sjølv, så det krenkar ytringsfridomen, men nettopp det har vorte tydeleg i vår tid. Det har seg visst slik at det som psykoanalysen held for å vere underbevisst og som menneske kan erkjenne og verte bevisst om gjennom samtale, det reknar humanismen for å vere allmenn kunnskap og dermed rett og det tydeleg vis same enten pasienten rekna tanken for å vere rett eller veil, som om han eller ho ikkje har moglegheit til å velje det som dei meiner er rett. Slik blir det til protest mot rasjonalistane og for ein stor del opposisjon mot Anden som Gud gir oss frå himmelen. Det var då som den Lovlause.

 Han påstod at menneska vert motiverte av aggresjon (døds-drifta) og seksualitet (livs-drifta) og så at religiøsitet er avspora seksualitet. Dette høver med avgudsdyrkinga, slik vi ser i Rom.1. Men når Gud utgyter sin Ande over vårt kjøt, så skal vi la den råde i vår døyelege lekam. Det er berre å la den gjere det og det klarer den, for den har som Gud makt over det som han har skapt. Då høver det betre å bruke uttrykka døds-drifta, for vi skal sjå det slik at vi er krossfesta med Kristus, og livs-drifta, for vi får oppleve at Jesus gir oss ånd og liv frå himmelen.

Freud hadde også ein teori eller rettar ei diagnose som han stilte på gutungar etter at dei var avvande (typisk 5 år), ein påstand om at gutungen vart misunneleg på faren, han kalla det ødipus-komplekset, oppattkalla etter ei myte frå antikk mytologi. Men blir ikkje jentungen også misunneleg på faren då? Nei, då har dei funne på noko anna som ho kan ha å vere misunneleg for, og det er at guten har noko som ho ikkje har, så då kallar dei det for «penis-misunnelse». Så her er det altså formulert misunning mot både faren og sonen. Og no vet det formulert for menneske i voksen alder også, som om kvinna skal verte misunneleg på mannen fordi han har eit gen som ho ikkje har. Genetisk er det berre einegga tvillingar som er like. Elles er teorien om at menneske er heilt like heilt feil. Sidan menneske er så pass ulike, er det mykje det går an å verte misunneleg på, men problemet deira er heller at teorien deira er feil.

Eg synest det ville vere svært så rart om dette skulle vere noko stort problem i ein kristen heim, som praktiserte å barnevelsigning, så foreldra heldt fram med å velsigne Kristus og verte velsigna og verte til velsigning, spesielt for sine eigne born, så dei heldt fram med å velsigne dei. Problemstillinga verkar kunstig oppstilt til samanlikning med dei kunstige avgudane. Eg påstår det i staden er «dei lærde», prestar, psykologar, psykiaterar og kva meir, som er misunnelege på både faren og sonen. Så eg kallar det ødipus-syndromet. Og det har seg slik at dei er misunnelege på Jesus Kristus, soleis talar hans blod betre enn Abels blod. Abel bar fram eit betre offer enn Kain, så Gud viste godvilje for Abel og offeret hans. Derfor var Kain misunneleg og slo han i hel. Dei vart misunnelege på Jesus Kristus, Guds Son og dermed på Gud Fader også, så dei fornektar både Faderen og Sonen, det er Antikrist altså.

Jesu blod talar betre enn Abels blod. Guds hage, det økologiske system og himmelriket.

Adam og Eva fekk to søner, men den eldste vart misunneleg på den yngste og slo han i hel.

1.Mos.4,1  Adam levde saman med Eva, kona si, og ho vart med barn og fødde Kain. Då sa ho: «Eg har fått ein gut av Herren.»  2 Sidan fekk ho Abel, bror hans. Abel vart sauegjætar, Kain vart jordbrukar.

3 Då det leid av ei tid, hende det at Kain bar fram for Herren eit offer av grøda på marka. 4 Abel bar fram offer, han òg; han gav av dei fyrstefødde lamma i saueflokken sin og feittet deira. Herren såg med velvilje på Abel og hans offergåve,  5 men ansa ikkje Kain og gåva hans. Då vart Kain brennande harm og stirte nedfor seg.

6 Herren sa til Kain: «Kvifor er du harm, og kvifor stirer du ned for deg? 7 Korleis er det? Har du godt i tankar, kan du lyfta augo. Men har du ikkje godt i tankar, ligg synda framfor døra og lurer. Ho trår etter deg, men du skal halda henne i age.»

8 Sidan sa Kain til Abel, bror sin: «Kom, lat oss gå ut på marka!» Og medan dei var der ute, rauk Kain på Abel, bror sin, og slo han i hel.

9 Då sa Herren til Kain: «Kvar er Abel, bror din?» Han svara: «Eg veit ikkje. Skal eg vakta bror min?» 10 Då sa Herren: «Kva er det du har gjort? Høyr, blodet åt bror din ropar til meg frå jorda!  11 No skal du vera bannlyst frå den jord som opna munnen og tok imot blodet åt bror din frå di hand. 12 Når du dyrkar marka, skal ho ikkje meir gje deg si grøde. Heimlaus og fredlaus skal du vera på jorda.»

Då fann Kain ut at han måtte be for seg og Gud høyrde bøna hans.

Abel levde som nomade, slik menneska hadde gjort frå gammalt av. Kain var jordbrukar, det var noko nytt som kom ved jordbrukets revolusjon. Då vart det slik at den eldste vart arving til den oppdyrka jorda, men det er ikkje noko poeng enno, for Kain flytta sust for Eden, så då måtte han vel til med nybrotsarbeid der og det var som ei investering for ettertida. Foreldra hadde elevt i Edens hage og det talar om elvekulturen i Mesopotamia. Men oppdraget Gud gav dei, var å dyrke og verne den hagen som Gud planta og det kan vi forstå som det økologiske system.

Adam og Eva fekk ein son til, som dei kalla Set, for dei tenkte seg at dei fekk han i staden for Abel. Og Abraham er ætta frå Set. Jesaja profeterte om at Gud ville gjere noko nytt. Det nye kom ved Kristus, men då vart det slik at Jesu blod tala betre enn Abels blod. Like vel er Kristus no den siste Adam, men han er ifrå himmelen og har for oss vorte ei livgivande ånd. 

Eg tenker meg at dette vert poenget i ein ny serie med dokument, men dette er då så altomfattande at det strekk ikkje til.

Innleiing; skaping, realfag og psykologi. Jesu blod talar betre enn Abels blod.

Skaping.

Gud let ein djup søvn falle på Adam, så skapte han Eva av sidebeinet hans og førde henne henne til han, så ho skulle vere ei hjelp som høvde for han. Då sa Adam at ho skulle kallast kvinne, for ho var teken av ein kar. Korleis kunne han vite det, når han var i djup søvn. Hadde han drøymt det og så vart det røyndom som Gud iverksette. Derfor skal mannen skiljast frå foreldra sine og halda seg hos kona si. Det viser at soleis skaper Gud noko nytt frå ætt til ætt, at han skapte henne av sidebeinet hans, har å gjere med at ho var av hans eige folk. Så Abraham sende trælen sin tilbake til folket som han kom ifrå, for å finne ei kone til Isak og Isak sende Jakob også tilbake til folket han kom ifrå, for å finne seg ei kone.

Gud sa til folket sitt gjennom profeten Jesaja at dei skulle sjå at han gjorde noko nytt, merka dei det ikkje?

Jesaja.11, Ein kvist skal renna or Isai-stuven,

ein renning skal skyta opp frå hans røter.  

2 Herrens Ande skal kvila over han,

Anden med visdom og vit,

Anden med råd og styrke,

Anden som gjev kunnskap om Herren

og age for han.

Jesaja.43,18 Tenk ikkje på det som hende før,

gjev ikkje akt på det som eingong var!

19 Sjå, eg skaper noko nytt.

No gror det fram.

Merkar de det ikkje?

Ja, eg legg veg i øydemarka

og stigar i den aude hei.

Dette er profetiar om Jesus, han forkynte evangeliet om Guds rike, så han kom med det nye frå himmelen.

Eg hevdar dette er sameinleg med den realfaglege tenkinga, men på den måten at Gud har skapt alt ved sitt Ord og har makt over det ved sin Ande, den openberrar Guds Ord for oss. Guds profetar forkynte det nye som Gud gjorde og ville gjere. 

Men der var falske profetar også, som meinte at dei forkynte det nye, men folk vart lurte på de, så det vart tilbake til det gamle. I Joh.Op.13 er det fortalt at det andre Dyret tente det første Dyret. Det andre Dyret er tydeleg vis den Falske Profet som det er tale om i Joh.Op.19. 

Mange, ja, dei fleste venstreradikale likar å gi inntrykk av at dei kjem med det nye og står for det nye, men strategien liknar svært så mykje på den Falske Profet som tente Dyret. Folk vert lurte på det, så det blir tilbake til det gamle. I vår tid har dei tydeleg vis klart å prege Universitet og Høgskular med det, ved at det har med forsking-metode og pedagogisk metode å gjere. Ved at det vert kravt at det du seier skal underbyggast med erfaring i det materielle miljø, for at det skal vere gyldig, for at du skal få noko du skulle ha sagt. Men det du ser og sansar i det materielle miljøet er der allereie, det har vore i fortida og er der framleis. Men vår mentale aktivitet er då ikkje avgrensa av det. Det vi allereie har skapt og som allereie er her, kom til ved at vi først fekk idear om det og så sette vi det i verk og skapte noko nytt. 

Ikkje nok med det, men Gud var den første, han talte og det skjedde. Det vart fundamentalt viktig for vårt samfunn og han er den same no og kjem til å halde fram med det verket han har byrja på. Vi kan velje å verte hans medarbeidarar og komme inn til han kvile, når han kviler etter alt sitt verk. Ja, den kvila er utgangspunktet for all teneste.

Moses skulle seie til folket at Abraham, Isak og Jakobs Gud hadde sendt han og dei skulle kalle han «Eg er», for han er den han er. Han eksisterer altså. Han er den levande og sanne Gud, han gjorde Jesus levande igjen og vekte han oppatt frå dei døde og viste dermed at han av herlegdoms Ande var Guds veldige Son. Så det er vesentleg for oss å kjennast ved Faderen og Sonen, som motsetnad til Antikrist.

Realfag.

Utviklingsbiolog Glenn-Peter Sætre har skrive ei bok som heiter «To Kjønn», der han forklarer at der er to kjønn som formeirar seg og får gen frå begge foreldra, så avkommet vert noko nytt, sjølv om det liknar litt på dei begge. Dermed får vi genetisk mangfald og det er svært så viktig for vår evne til å tilpasse oss naturmiljøet og vert soleis viktig for artens evne til å overleve på lang sikt. For menneske og andre pattedyr er dei to kjønna genetisk bestemt, ved at hoa har kjønnskromosom XX  og hannen har kjønnskromosom XY

Men desse venstre-radikale er så bakstreveriske at dei protesterer endåtil mot dette som er ekte naturvitskap. Då er det som om dei tenker seg dei vert tilbakesett til tida før der var pattedyr, individa som var foreldra til både pattedyr og krypdyr og så byrjar å tenke seg at dei dei er som krypdyr i staden, der det ikkje er genetisk skilnad på hann-dyr og ho-dyr. Men å protestere mot at der er to kjønn, er som å gå tilbake til den tida då det var berre eincella individ, så dei vert tilbakesette til amøbestadiet.

Dette beror på eit kunstig krav om likestilling, men er eigentleg misunning, sjalusi og smålegheit, som no blir tydeleg som det mest fundamentale i den gamle vonde naturen og som er øydande for samfunnet og hindrar utvikling og framgang. Det fungerer tydeleg vis som motivasjon for ormen, Draken, Djevelen, for å komme og stele, slakte og øydelegge.

Psykologi og psykiatri; Ødipus-syndromet.

Psykologi betyr sjelologi, vi veit at vi skal berre vende oss til Kristus og påkalle han som vår frelsar og Herre og ta imot han. Så skal vi glede oss framfor alt over at våre namn er oppskrivne i livets bok i himmelen. 

Prestar i kyrkja og sikkert mange «lærde» med dei likar å ha kontakt frå psykologar og psykiaterar, får å vere klar til å få assistanse frå dei. Sentralt i dette er Sigmund Freuds psykoanalyse. Hans metode var å samtale med pasienten og så stille diagnose. Dette er ikkje det same som ein vitskapleg teori og det er heller ikkje religion. Faren er om det vert opphøgja til det, slik at menneske ikkje lengre får svar for seg sjølv, så det krenkar ytringsfridomen, men nettopp det har vorte tydeleg i vår tid. Det har seg visst slik at det som psykoanalysen held for å vere underbevisst og som menneske kan erkjenne og verte bevisst om gjennom samtale, det reknar humanismen for å vere allmenn kunnskap og dermed rett og det tydeleg vis same enten pasienten rekna tanken for å vere rett eller veil, som om han eller ho ikkje har moglegheit til å velje det som dei meiner er rett. Slik blir det til protest mot rasjonalistane og for ein stor del opposisjon mot Anden som Gud gir oss frå himmelen. Det var då som den Lovlause.

 Han påstod at menneska vert motiverte av aggresjon (døds-drifta) og seksualitet (livs-drifta) og så at religiøsitet er avspora seksualitet. Dette høver med avgudsdyrkinga, slik vi ser i Rom.1. Men når Gud utgyter sin Ande over vårt kjøt, så skal vi la den råde i vår døyelege lekam. Det er berre å la den gjere det og det klarer den, for den har som Gud makt over det som han har skapt. Då høver det betre å bruke uttrykka døds-drifta, for vi skal sjå det slik at vi er krossfesta med Kristus, og livs-drifta, for vi får oppleve at Jesus gir oss ånd og liv frå himmelen.

Freud hadde også ein teori eller rettar ei diagnose som han stilte på gutungar etter at dei var avvande (typisk 5 år), ein påstand om at gutungen vart misunneleg på faren, han kalla det ødipus-komplekset, oppattkalla etter ei myte frå antikk mytologi. Men blir ikkje jentungen også misunneleg på faren då? Nei, då har dei funne på noko anna som ho kan ha å vere misunneleg for, og det er at guten har noko som ho ikkje har, så då kallar dei det for «penis-misunnelse». Så her er det altså formulert misunning mot både faren og sonen. Og no vet det formulert for menneske i voksen alder også, som om kvinna skal verte misunneleg på mannen fordi han har eit gen som ho ikkje har. Genetisk er det berre einegga tvillingar som er like. Elles er teorien om at menneske er heilt like heilt feil. Sidan menneske er så pass ulike, er det mykje det går an å verte misunneleg på, men problemet deira er heller at teorien deira er feil.

Eg synest det ville vere svært så rart om dette skulle vere noko stort problem i ein kristen heim, som praktiserte å barnevelsigning, så foreldra heldt fram med å velsigne Kristus og verte velsigna og verte til velsigning, spesielt for sine eigne born, så dei heldt fram med å velsigne dei. Problemstillinga verkar kunstig oppstilt til samanlikning med dei kunstige avgudane. Eg påstår det i staden er «dei lærde», prestar, psykologar, psykiaterar og kva meir, som er misunnelege på både faren og sonen. Så eg kallar det ødipus-syndromet. Og det har seg slik at dei er misunnelege på Jesus Kristus, soleis talar hans blod betre enn Abels blod. Abel bar fram eit betre offer enn Kain, så Gud viste godvilje for Abel og offeret hans. Derfor var Kain misunneleg og slo han i hel. Dei vart misunnelege på Jesus Kristus, Guds Son og dermed på Gud Fader også, så dei fornektar både Faderen og Sonen, det er Antikrist altså.

Jesu blod talar betre enn Abels blod. Guds hage, det økologiske system og himmelriket.

Adam og Eva fekk to søner, men den eldste vart misunneleg på den yngste og slo han i hel.

1.Mos.4,1  Adam levde saman med Eva, kona si, og ho vart med barn og fødde Kain. Då sa ho: «Eg har fått ein gut av Herren.»  2 Sidan fekk ho Abel, bror hans. Abel vart sauegjætar, Kain vart jordbrukar.

3 Då det leid av ei tid, hende det at Kain bar fram for Herren eit offer av grøda på marka. 4 Abel bar fram offer, han òg; han gav av dei fyrstefødde lamma i saueflokken sin og feittet deira. Herren såg med velvilje på Abel og hans offergåve,  5 men ansa ikkje Kain og gåva hans. Då vart Kain brennande harm og stirte nedfor seg.

6 Herren sa til Kain: «Kvifor er du harm, og kvifor stirer du ned for deg? 7 Korleis er det? Har du godt i tankar, kan du lyfta augo. Men har du ikkje godt i tankar, ligg synda framfor døra og lurer. Ho trår etter deg, men du skal halda henne i age.»

8 Sidan sa Kain til Abel, bror sin: «Kom, lat oss gå ut på marka!» Og medan dei var der ute, rauk Kain på Abel, bror sin, og slo han i hel.

9 Då sa Herren til Kain: «Kvar er Abel, bror din?» Han svara: «Eg veit ikkje. Skal eg vakta bror min?» 10 Då sa Herren: «Kva er det du har gjort? Høyr, blodet åt bror din ropar til meg frå jorda!  11 No skal du vera bannlyst frå den jord som opna munnen og tok imot blodet åt bror din frå di hand. 12 Når du dyrkar marka, skal ho ikkje meir gje deg si grøde. Heimlaus og fredlaus skal du vera på jorda.»

Då fann Kain ut at han måtte be for seg og Gud høyrde bøna hans.

Abel levde som nomade, slik menneska hadde gjort frå gammalt av. Kain var jordbrukar, det var noko nytt som kom ved jordbrukets revolusjon. Då vart det slik at den eldste vart arving til den oppdyrka jorda, men det er ikkje noko poeng enno, for Kain flytta sust for Eden, så då måtte han vel til med nybrotsarbeid der og det var som ei investering for ettertida. Foreldra hadde elevt i Edens hage og det talar om elvekulturen i Mesopotamia. Men oppdraget Gud gav dei, var å dyrke og verne den hagen som Gud planta og det kan vi forstå som det økologiske system.

Adam og Eva fekk ein son til, som dei kalla Set, for dei tenkte seg at dei fekk han i staden for Abel. Og Abraham er ætta frå Set. Jesaja profeterte om at Gud ville gjere noko nytt. Det nye kom ved Kristus, men då vart det slik at Jesu blod tala betre enn Abels blod. Like vel er Kristus no den siste Adam, men han er ifrå himmelen og har for oss vorte ei livgivande ånd. 

Eg tenker meg at dette vert poenget i ein ny serie med dokument, men dette er då så altomfattande at det strekk ikkje til.

Lærdom inn i vår moderne tid.

Barnevelsigninga og Guds rike. Misunning?!

Jesus velsigna småborna og sa at vi skulle la dei komme til han, for Guds rike høyrer slike til, dei vaksne måtte verte som born, ja, fødast på nytt, for å sjå det og komme inn i det. Den som gjorde seg liten, som eit barn som Jesus tok i sin famn, var den største i Guds rike og den som tok imot det, tok imot han.

Matt.19,13 Dei bar småborn til Jesus for at han skulle leggja hendene på dei og be. Men læresveinane ville visa dei bort. 14 Då sa Jesus: «Lat småborna vera, og hindra dei ikkje i å koma til meg. For himmelriket høyrer slike til.»  15 Og han la hendene på dei. Så fór han derifrå.

Joh.3,5 Jesus svara: «Sanneleg, sanneleg, det seier eg deg: Den som ikkje vert fødd av vatn og Ande, kan ikkje koma inn i Guds rike.  6 Det som er født av kjøt, er kjøt, og det som er født av Anden, er ånd. 7 Undrast ikkje på at eg sa til deg: De må fødast på nytt. 8 Vinden blæs dit han vil; du høyrer han susar, men du veit ikkje kvar han kjem ifrå eller kvar han fer av. Såleis er det med kvar den som er fødd av Anden.»

…

16 For så elska Gud verda at han gav Son sin, den einborne, så kvar den som trur på han, ikkje skal gå fortapt, men ha evig liv.  17 Gud sende ikkje Son sin til verda for at han skulle døma verda, men for at verda skulle verta frelst ved han. 

Matt.18,1 I same stunda kom læresveinane til Jesus og spurde: «Kven er den største i himmelriket?»  2 Då kalla han til seg eit lite barn, sette det midt imellom dei 3 og sa:

Sanneleg, det seier eg dykk: Utan at de vender om og vert som born, kjem de ikkje inn i himmelriket.  4 Den som gjer seg sjølv liten som dette barnet, han er den største i himmelriket.

Forføringar og freistingar

5 Den som tek imot eit slikt lite barn i mitt namn, tek imot meg.

Den som gjer seg liten som eit barn, innrømmer at det treng kjærleik og omsorg frå foreldra og går til dei for å få det i tru og tillit til at dei elskar det og tek omsorg for det. Ettersom vi veks opp, skal vi legge vinn på å leve heime i Faderhuset, så vi får oppleve Faderens kjærleik og omsorg og få oppseding og opplæring av han som vår formyndar og forsørgjar. Kristus er vegen til Faderen og vi må gå den vegen for å komme dit.

Joh.14,1 Lat ikkje hjarta dykkar uroast! Tru på Gud, og tru på meg!  2 I huset åt Far min er det mange rom. Var det ikkje så, hadde eg sagt dykk det. For eg går bort og vil stella til ein stad åt dykk.  3 Og når eg har gått bort og stelt til ein stad åt dykk, kjem eg att og tek dykk til meg, så de skal vera der eg er.  4 Og dit eg går, veit de vegen.»

5 Tomas seier til han: «Herre, vi veit ikkje kvar du går av; korleis kan vi då vita vegen?» 6 Jesus seier: «Eg er vegen, sanninga og livet. Ingen kjem til Faderen utan gjennom meg.  7 Hadde de kjent meg, hadde de kjent Far min òg. Frå no av kjenner de han og har sett han.» 

Den som gjer seg liten som eit barn som Jesus tek i sin famn, får oppleve at Gud er stor og gjer storverk med det, så slik viser det seg at det er stort i Guds rike. Og så vert det ein grunn til at nokon skal verte misunneleg på det?!

Vi kan forstå det på grunnlag av at i den gresk-syriske tida vart prestetenesta i Jerusalem eit stridens eple, det var særleg herskaren i Selevkide-riket, Antiokus 4. Epifanes som ville ta over den, med sin prest for Zevs. No ser vi at der framleis er slike religionskrigar i denne verda. Men Gud har då allereie gjort noko heilt nytt i forhold til dette, ved at Kristus har vorte øvsteprest til evig tid, etter Melkesediks føredøme.

Thomisme eller Kantisme? Men kvar vart det av den evangeliske forkynninga?

Thomas Aquinas var ein munk som trudde på openberring og midt på 1200-talet utvikla han ei syntese mellom kristendom og aristotelisme. Den vart sidan godteken som filosofien til den Katolske Kyrkja. Men dersom han trudde på openberring, så måtte han vel forstå at der var noko som var gale med den Katolske Kyrkja på den tida. Vart han som den Falske Profet som tente Dyret?

Etter kvart kom den nye, «moderne» naturvitskapen, gjennombrotet kom på 1600-talet og då kom reformasjonen også. det vart klart at den var eksperimentell og metoden var hypotetisk deduktiv. 

Sitat frå https://snl.no/naturvitenskap :

Helt frem til renessansen var det vi i dag kaller «naturvitenskap» nært knyttet til filosofi og teologi. Grunnlaget for moderne naturvitenskap ble etablert under den vitenskapelige revolusjonen på 1600-tallet. Da ble den teleologiske (aristoteliske) naturoppfatningen gradvis erstattet av et mekanistisk natursyn. Det ble stadig vanligere å søke kausaleårsakssammenhenger i naturen. Krav til erfaring og eksperiment, sikker vitenskapelig metode (hypotetisk deduktiv metode), ble et viktig nytt premiss sammen med krav om bevisføring, holdbar argumentasjon og universell og nødvendig lovmessighet i de vitenskapelige forklaringene.

Viktige bidragsytere til denne utviklingen er Nicolaus Copernicus(1473–1543), Johannes Kepler (1571–1630), Galileo Galilei (1564–1642), Francis Bacon (1561–1626) og Isaac Newton (1643–1727).

SITAT SLUTT.

Rasjonalistane tenkte matematisk, til samanlikning med Platon og tenkte seg ein psykofysisk dualisme eller parallellisme mellom åndslivet, sjela og tankelivet på den eine sida og kroppen og den sansbare naturen på den andre sida. Det første svarar då til hypotese og teori i den hypotetisk deduktive metode, hypotesa må prøvast ved observasjon og eksperiment, dersom den høver med det som vert observert, så styrker det hypotesa, inntil den vert teori. 

Kva konsekvensar fekk det for samfunnet? Jau, Gud let ei prøvingstid komme over heile verda, slik som var profetert. Og det viste seg at dei lærde, filosofane, ikkje var så kloke og lærde likevel. Filosofane fortsette å filosofere, men har dei lært? Jau, rasjonalistane har lært, men vi treng framleis den nåden Gud gir oss i Kristus, for å halde liv i vår sjel og vårt åndsliv.

Empirismen og liberalismen vart ei katastrofe for pietisten Immanuel Kant, så han konkluderte med at kyrkja sin rasjonalitet ikkje finst. Han tenkte seg at noko av tankelivet vårt er analytisk apriori, det er før vi gjer sanse-erfaring, det er alltid rett, uavhengig av kva vi sansar. Noko er a posteriore, det kjem etter sanse-erfaring, så det er å tenke på det vi ser og sansar rundt oss. Men noko er syntetisk apriori, det er ikkje å tenke på det vi sansar, så det kjem før det vi sansar, det er a priori altså. Like vel kjem det som ei syntese med det vi har sansa, det kjem på grunnlag av det. Han putta matematikken også inn i dette, men dei fleste er ikkje samde i det, den er analytisk apriori. Han puttar naturfagleg hypotese og teori inn i dette, det er dei fleste samde i. Og så putta han mykje anna inni det også. Men kven skal sortere i det då. Kva med å skilje mellom hypotese og teori? 

Han snakka om å opphøgje (tysk: «aufheben»), så ei hypotese kan verte opphøgja til teori. Men så brukar han same ordet om å oppheve i tydinga at det gjeld ikkje lengre. Som om han ikkje lengre skilde mellom det? Men har han då forstått at den nye naturvitskapen er hypotetisk deduktiv. Eg kom til å tenke på dette når eg las i 1.Mos.40 om at farao opphøgja bakarmeisteren og skjenkjemeisteren på to heilt ulike måtar.

Det verkar som Kant prøver å bruke metoda på noko heilt anna enn naturvitskap, som om han prøver å bruke den på truslivet og tankelivet i staden, men då er ikkje denne metoda relevant lengre. 

Kant sitt hovudverk heiter kritikk av den sunne fornuft. Med sin transendental-filosofi meinte han at han hadde fått innsikt i dei uforanderlege transendentale former. Det var slikt som rom, tid, kausalitet, men det er då fysikk. Det er interessant som natur-vitskapsteori, men relativitetesteorien og kvatenfysikken har vist at dette ikkje er så uforanderleg likevel. Men han tenkte paralellt med dette og ville fram til ei morallære, som han prøvde å formulere som ei uforanderleg trensendental form.

Han påstod at kyrkja sin rasjonalitet ikkje fanst og så skreiv han «Kritikk av den Sunne Fornuft» og med det skulle han liksom ha redda den rasjonaliteten og den sunne fornuft like vel?

Men kvar vart det av den evangeliske forkynninga då? Det er då Kristus som er Messias, så det er han som er redninga for oss alle.

Keynes økonomiske filosofi/politikk.

Keynes økonomiske politikk/filosofi er som når Josef kravde inn korn og hamstra det i fem gode år og så gav han ut korn i fem magre år. Skilnaden er berre at den økonomiske politikken er pengepolitikk, kornet er reelle verdiar, men pengane er berre symbol for verdiar, så der vert mykje lettare å hendle på den måten. Handelen skjer ved at reelle verdiar skiftar eigar og det kan skje utan å flytte på dei reelle verdiane eller at eigarane flytter til eller frå dei reelle verdiane, slik vert handelen mykje enklare. I praksis skjer gjerne flytting av varer eller personar (eigarar) etterpå. 

Dette har eg skrive om her: 

Økonomien og religionen i det gamle Egypt.

Egypt var ein «høgtståande» elvekultur, til samanlikning med Mesopotamia. Elevedeltaet var stort og fruktbart av slam som elva hadde kome med, den vatna stadig jorda og la igjen slam på elvebredda, så der vart det fruktbart. Israelsfolket fekk bo i Gosen, der det var svært så fruktbart. Men seinare vart dei gjort til trælar som måtte lage murstein til byggverka deira. 

Det gamle Egypt hadde tre stordomsperiodar, i den første perioda bygde dei pyramider og sfinxar. Den andre perioda bar preg av litteratur og administrsjon. Begge desse periodene var ferdige når Israelsfolket kom til Egypt, dei var i Egypt i omlag 450 år, 1700-1250 f.Kr. Medan dei var der, kom ei ny stordomstid for Egypt, med imperialisme.

Sitar frå https://snl.no/Det_gamle_Egypts_historie :

Det gamle Egypts historie omfatter en tidsperiode på nesten 3000 år, og regnes tradisjonelt fra samlingen av riket om lag 3100 fvt. fram til den romerske erobringen i år 30 fvt. Det gamle Egypt omfatter Nildalen, Nildeltaet og den nordøstligste delen av Afrika. I løpet av historien hadde egypterne også kontakt med sivilisasjoner og områder utenfor Egypt gjennom krig, handel og diplomati. Dette var blant annet Nubia og Kusj, Libya, Syria, Palestina, Anatolia, Assyria, Babylonia, Persia og Hellas.

Historien deles som regel opp etter dynastiene til de herskende kongene. I tillegg skiller vi gjerne mellom gullaldre, eller «riker», og mer fragmenterte overgangsperioder. Hver epoke huskes for sine særegne fremskritt og bedrifter. Det gamle riket (om lag 2543–2120 fvt.) er tiden da de store pyramidene ble bygget. Pyramiden til kong Kheops er særlig godt kjent. Forskerne diskuterer fortsatt hvordan egypterne kan ha bygget denne kjempekonstruksjonen med datidens hjelpemidler.

Det midtre riket (om lag 1980–1760 fvt.) er særlig kjent for fremskrittene innen litteratur og statsadministrasjon. På denne tiden fant det hieroglyfiske skriftspråket sin klassiske form. Det nye riket (om lag 1550–1069 fvt.) var imperietiden, da de egyptiske faraoer la under seg et imperium som strakte seg fra Nubia i sør til Anatolia i nord. Imperiet brakte enorme rikdommer til Egypt, som vi kan se fra graven til barnekongen Tutankhamon.

Mellom disse gullaldrene finner vi såkalte overgangsperioder, preget av sviktende avlinger, blodige borgerkriger og økonomisk stagnasjon, men også kunstnerisk og kulturell utvikling.

I sendynastisk tid (rundt 722–332 fvt.) tok først kusjittene, deretter perserne makten i Egypt. Deretter fulgte gresk-romersk tid, der Egypt var kontrollert av Aleksander den store (332–323 fvt.), ptolemeerne(323–30 fvt.) og romerne (30 fvt.–395 evt.). I 395 ble Romerriket delt i en vestlig og en østlig del, og Egypt ble lagt under Bysants (det østromerske riket). Dette regnes som slutten på Det gamle Egypt.

SITAT SLUTT.

Pyramidene var gravkammer for Farao-ar og sfinxane var statuer av dei. For dei gjorde seg til gudar for folket og gudar kunne vel ikkje døy? Visst døde dei, men det har å gjere med å tru på eit liv etter døden. Trua på eit liv etter døden kunne vel vere samlande for folket, spesielt dersom herskaren deira trudde på det. Soleis kunne det ha ein sosial verdi og eg meinar at slik skulle det opphavleg vere. Men det har då ikkje særleg verdi for folket og samfunnet å legge ned så mykje arbeid for å bygge eit gravkammer og ei statue, det er bortkasta arbeid!

På 1300-talet f.Kr. bygde dei framleis kostbare gravkammer for Faraoane. Kva betydning hadde det for dei? Også her ser vi ein motsetnad mellom religion og reell, verdsleg makt. 

Sitat frå https://snl.no/Tutankhamon :

Tutankhamon var en farao i Det gamle Egypt som regjerte cirka 1336–1327 fvt. i det 18. dynasti. Selv om han regjerte en ganske kort periode, er han antagelig den best kjente faraoen fra Det gamle Egypt. Dette skyldes funnet av graven hans, som var rikt utstyrt. Spesielt kjent er dødsmasken i gull med innlagt glass og edelstener. Masken har blitt et ikon for egyptologien og for arkeologi generelt.

De fleste av gjenstandene fra graven er i dag utstilt i Det egyptiske museet i Kairo, mens selve mumien fortsatt befinner seg i graven i Kongenes dal.

Tutankhamon var sønn av farao Akhenaten og gift med sin halvsøster Ankhesenamon. Han ble konge etter Smenkhkare i en alder av ni år og døde bare ti år senere.

Barnekongen Tutankhamon

Som barnekonge hadde Tutankhamon neppe noen særlig reell makt. Landets virkelige herskere var regenten Ay og generalen Horemheb. De etterfulgte Tutankhamon i tur og orden og regnes som de siste faraoene av det 18. dynasti.

Til tross for mange teorier om hvordan og hvorfor han døde så ung, har man enda ikke klart å slå fast dødsårsaken. Mange har spekulert i at Ay kan ha fått Tutankhamon myrdet da barnekongen ble gammel nok til å styre selv.

Revolusjon og motrevolusjon

Den største politiske oppgaven i denne perioden var «restaureringen» av landet etter Amarna-perioden og faren Akhenatens feilslåtte religiøse revolusjon. Dette kommer også til uttrykk i kongens navn. Hans fødenavn var «Tut-ankh-Aten» – Atens levende bilde – men da han ble konge, endret han navn til «Tut-ankh-Amon» – Amons levende bilde. Farens religiøse revolusjon var blitt innledet på liknende måte: han endret navn fra «Amon-hotep» (Amon er tilfreds) til «Akh-en-Aten» (Atens effektive manifestasjon).

I forbindelse med sin religiøse revolusjon stengte Akhenaten de mange Amon-templene og avsatte det mektige presteskapet knyttet til denne guden. I stedet innførte han sin egen gud: Aten, den ene guden som manifesterte seg i solskiven og skulle tilbes under åpen himmel.

En stor steinstøtte, som kalles restaureringsstelen og i dag befinner seg i Det egyptiske museum i Kairo, beskriver hvordan Amon-templene ble åpnet igjen under Tutankhamon. Amon-prestene hadde gjenvunnet sin tidligere makt, og den kaotiske Amarna-perioden var over.