Innleiing.

På evangeliets grunnvoll får vi dei mest fundamentale menneskerettane.

I opplysningstida kjempa folk om menneskerettar og det gjer dei framleis. Vår tid synest bere meir og meir preg av at innhaldet i menneskerettane smuldrar bort, det meiner eg viser klarare og klarare at folk treng å verte opplyste av Guds Ord, for slik får dei mest fundamentale menneskerettane. Vi får ta imot Guds rike som små born og komme inn i det. Alle som tok imot Jesus, gav han rett til å verte Guds born, fødde på nytt av livsens vatn og Ande, så vi får sjå Guds rike og komme inn i det. Vi får komme inn i fridomen i barnekåret hos Gud. Vi får prestetenesta i den nye pakt. Alt dette er fundamentale menneskerettar for den einskilde, slik bør det forkynnast og slik bør det verte forstått og motteke. Eg kan referere til nokre sentrale og velkjende bibelvers (Joh.1,1-15, Joh.3,3-21, Joh.14,6, Rom.8,12-39, Heb.9,26 & 10,14).

Dette er fyrst og fremst på det individuelle plan, Gud er personleg og vi kjem inn i eit personleg forhold til han (Joh.10,1…). Men det har også med vår sosialisering å gjere, for vi vert fødde inn i Guds rike, som hans born skal vi få leve i fridomen i barnekåret heime i Faderhuset. Slik er og blir Guds rike det meste fundamentale samfunnet i menneskelege samfunn allereie her og no, på denne jorda.

Sidan det er eit personleg forhold til den personlege Gud, som har skapt alle ting og er allmektig, kjem dette først og fremst til å handle om mitt personlege samfunnet med Faderen og Sonen, slik som eg sjølv opplever det.

Dette har relevans til det eg har skrive om profetien om Jesu gjenkomst og romantikken i desse dokumenta:

Her er det sentrale poenget at vi må velje å drikke av kjelda med det levande vatnet, i staden for å drikke av denne verda sin sprukne brønnar, for å få noko varig, verdifullt og meiningsfullt både for tid og æve.

Synda skilde menneska frå Gud, det er det vondes problem og menneska sitt mest fundamentale problem, men med eitt offer tok Jesus bort synda ein gong for alle. På det grunnlaget vinn vi tilbake det tapte. I det gamle testamentet er  avgudane, laga av stokk og stein, kalla Lygna. Som motsetnad til dette er Jesus sanninga som set oss fri frå trældomen under synda og avgudane.

I vår tid er det mange som avviser evangeliet om Guds rike og om Kristus som Guds Messias. Slik mister dei sine mest fundamentale menneskerettar og så påstår dei endåtil at dette gjeld det norske folk og Noreg som nasjon også. Så det forvitrar innan frå. Så viser det seg at dei også avviser sanninga i realfag. Det var då som «antikolonialismen» som markerte seg på universiteta for knapt ti år sidan og det var som trua på dei gamle gudane, laga av stokk og stein.

Søke sanning med fredelege metode, metoda i evangeliet og metodene i realfag er fredelege.

Evangeliet gir oss ei metode til å søke og komme til erkjenning av Sanninga. I tillegg har det i realfag vorte utvikla metode til å søke sanning. I begge tilfelle vert vi overtyda med fredelege metode. Vi kan oppleve at det vert motsetnad mellom metodene, men det må vi lære oss å leve med, så vi innser når den eine metoda tek over for den andre. Eg tenker meg at begge desse metodene vert fundamentale i eit framtidig fredsrike; tusenårsriket. Det er profetert at prestetenesta i den nye pakt vert fundamental i tusenårsriket. Med den skal vi søke sanninga i Guds Ord, men poenget mitt er at det er sameinleg med å søke sanning ved å studerer realfag og moderne teknologi. Det vart fundamentalt for vestleg sivilisasjon, vår velstand og velferd og vi gjer rett i å takke Gud for det. Det ligg an til at det kan verte like fundamentalt og verdifullt for dei andre sivilisasjonane også.

Guds Ord og evangeliet om Guds rike var likevel mest fundamentalt, det ser vi av historia og vi gjer rett i takke Gud og Son hans for det, så vi held fram med å bygge både kyrkjelyd og samfunn på evangeliets grunnvoll.

I dokumentet «Lovnad, profeti og filosofi 9. …» skreiv eg etter innleiinga kapittelet «Mi tru, bøn og von», for det er bakgrunnen og det er det her også, sjølv om eg ikkje tek det med her, for her skal eg i staden prøve å gå over på lovprising og takk for at Gud høyrer mi bøn og vil gi meg det eg har bedt om.

Søk først Guds rike og hans rettferd, så skal de få alt det andre i tillegg til det.

Det naturlege livet veks og lever av seg sjølv, så vi treng ikkje bekymre oss for det, vi skal berre søke først Guds rike og hans rettferd, så får vi alt det andre i tillegg til det.

Matt.6,25 Difor seier eg dykk: Syt ikkje for livet dykkar, kva de skal eta og kva de skal drikka, eller for kroppen dykkar, kva de skal kle dykk med. Er ikkje livet meir enn maten og kroppen meir enn kleda? 26 Sjå på fuglane under himmelen! Dei sår ikkje, dei haustar ikkje og samlar ikkje i hus, men Far dykkar i himmelen føder dei likevel. Er ikkje de mykje meir enn dei? 27 Kven av dykk kan med all si sut leggja ei einaste alen til livslengda si? 28 Og kvifor syter de for kleda? Sjå liljene på marka, korleis dei veks! Dei arbeider ikkje og spinn ikkje, 29 men eg seier dykk: Ikkje eingong Salomo i all sin herlegdom var kledd som ei av dei. 30 Når Gud såleis kler graset på marka, det som står i dag og vert kasta i omnen i morgon, kor mykje meir skal han ikkje då kle dykk, de lite truande! 31 Så må de ikkje syta og seia: Kva skal vi eta? eller: Kva skal vi drikka? eller: Kva skal vi kle oss med? 32 For alt det spør heidningane etter; men Far dykkar i himmelen veit at de treng alt dette. 33 Søk fyrst Guds rike og hans rettferd, så skal de få alt det andre attåt. 34 Så syt ikkje for morgondagen; lat morgondagen syta for seg. Kvar dag har nok med si møde.

Når vi tek imot Guds Ord i tru, vert det evige livet planta i oss.

Jak.1,21 Legg difor av all ureinskap og all vondskap, og ta viljug imot det ordet som er planta i dykk, og som har kraft til å frelsa sjelene dykkar.

Det er Gud som gjer sitt verk i oss med sitt Ord og sin Ande, så det evige livet vert planta i oss og det er Guds som gir det vekst, ved sitt Ord og sin Ande. Derfor må vi audmjuke oss for han, så planten får vatning og næring gjennom røtene, luft og sollys på blada. Så veks den også av seg sjølv, utan at vi treng å bekymre oss så mykje for det, det vesentlege er at vi stoler på Faderen og Sonen, som gav oss livet.

Gud har skapt alle ting ved sitt Ord, så det synlege har vorte til av det usynlege. Derfor er naturen forståeleg, så vi kan studere den med metodene i realfag. Då skal ikkje sanninga i realfag vere noko problem for vår tru. Realfag er vanskeleg å forstå når det vert avansert og så vert det ofte påstått mykje meir enn dei har dekning for, både med hypotese og teori, det må vi vere klar over og hugse på, dei vitskaplege metodene er slik. Vi er berre menneske og kan ikkje forgude oss sjølve med kunnskapen vår.

Heb.11,3 I tru skjønar vi at verda er skapt ved Guds ord, og at det vi ser, ikkje har vorte til av det synlege.

Gud er den same og han skaper framleis noko nytt med sitt Ord. Det nye har vi ikkje erfaring av, korleis kan vi då få greie på det og erkjenne det. Ved å tru på Kristus og ta imot han, så vi får oppleve at Gud openberrar si frelse for oss i Kristus, ved sitt Ord og sin Ande. Dette kjem dermed i tillegg til den sanninga vi finn i realfag.

Vi har fått barnekår hos Gud og får komme til han som hans born, seie kva vi treng og ynskjer oss og seie kva vi tenker og meiner og så gir han oss det vi treng og oppseder oss og lærer oss opp. Det er mykje vi kan tenke, seie og meine, utan at det er straffbart, men vi er førebudde på å prøve det, enn om vi kan få ei betre forståing for det og slik lærer vi.

Den siste tid, er prega av Antikrist, men det går til endes med han, slik er endetida!

Antikrist skulle komme, ja, mange antikristar hadde allereie stått fram, av dette skulle dei skjøne at den siste tida var komen. Den tida går til ende, så slik er endetida, den er prega av Antikrist, men det har sin ende.

1.Joh.2,18 Mine born, den siste tida er komen. De har høyrt at Antikrist skal koma, og mange antikristar har alt stått fram. Av dette skjønar vi at den siste tida er komen. 19 Dei har gått ut frå oss, men dei var ikkje av oss. Hadde dei vore av oss, hadde dei vorte verande hjå oss. Såleis skulle det syna seg at ikkje alle er av oss. 20 Men de er salva av Den Heilage, og alle har de kunnskap. 21 Så skriv eg ikkje til dykk fordi de ikkje kjenner sanninga, men fordi de kjenner henne og veit at inga lygn kjem frå sanninga. 22 Og kven er lygnaren, om ikkje den som nektar at Jesus er Kristus? Han er Antikrist, han som fornektar Faderen og Sonen. 23 Den som fornektar Sonen, har heller ikkje samfunn med Faderen. Den som vedkjennest Sonen, har samfunn med Faderen òg. 24 Lat det då verta verande i dykk, det som de har høyrt frå fyrst av. For dersom det vert verande i dykk, det som de har høyrt frå fyrst av, vert de òg verande i Sonen og Faderen. 25 Og dette er det han har lova oss: det evige livet.

26 Når eg skriv dette, tenkjer eg på dei som fører dykk vilt. 27 Men de har fått salving av han; ho vert verande i dykk, og de treng ikkje til at nokon lærer dykk. For hans salving lærer dykk alt og er sannferdig og utan lygn. Vert difor verande i han, så som de har lært.

Når Kristus openberrar seg

28 Ja, mine born, ver i han! Då kan vi vera frimodige når Kristus openberrar seg, og ikkje verta bortviste med skam når han kjem att. 29 De veit at han er rettferdig, og då skjønar de at den som lever rett, er fødd av han.

Kristus kjem og tyner «den Lovlause» med pusten frå sin munn, så det går til endes med han, slik er endetida. For vår Herre og hans salvevigde har fått herredømet (Op.11 & 1.Joh.2).

I mitt førre dokument, LPF16, siterte eg frå Op.11 og her passar det å ta med resten av kapittelet.

Joh.Op.11,15 Den sjuande engelen bles i basun. Då høyrdest det i himmelen røyster som ropa høgt:

Vår Herre og hans salvevigde

har fått herredøme,

og han skal vera konge i all æve.

16 Dei tjuefire eldste som sit på tronene sine for Guds åsyn, kasta seg ned på andletet, tilbad Gud 17 og sa:

Vi takkar deg, Herre Gud, du Allmektige,

du som er og som var,

fordi du har teke di store makt

og vorte konge.

18 Heidningfolka vart harme,

men no er din vreidedag komen,

og tida då dei døde skal dømast.

Då skal du løna tenarane dine

profetane, dei heilage

og dei som har age for ditt namn,

små og store,

og øyda dei som øyder jorda.

19 Då vart Guds tempel i himmelen opna, og kista som er teiknet på pakta hans, vart synleg der inne. Og det kom lyn og drønn, torebrak og jordskjelv og store hagl.

Vers 15 kan faktisk forståast på to måtar, at det er tale om Herren vår Gud, Faderen, og hans salvevigde er hans Messias. Men Faderen har då alltid hatt makta og har slett ikkje fått den av nokon annan. Nei det er nok heller Kristus, vår frelsar og Herre, det er tale om her og hans salvevigde brud, oss som han har valt ut og salva.

I Op.11,2 vart det sagt at heidningane skulle trakke ned føregarden i tre og eit halvt år, då er det vel ikkje så rart at det vert kalla heidningane si tid. I vers 18 vart det sagt at heidningane vart harme, men no er Herrens vreidedag komen, tida då dei døde skal dømast. Då skal han også løne tenarane sine. Han skal løne dei med innhausting og då må vi passe på å få full løn

Op.11,15 er tydeleg vis overlapping med Op.18-19, det er som om tråden vert teken opp att her. Jesus bana vegen for oss inn i den himmelsk heilagdomen, så vi får stige fram for nådens trone. Slik er prestetenesta i den nye pakt og den vert fundamental i tusenårsriket (Op.20). Dette har eg skrive om her:

https://faith-and-entropy.com/2024/05/29/lovnad-og-profeti-35-fader-var-du-som-er-i-himmelen-2-lat-riket-ditt-koma/ .

Jesus gjorde slutt på fiendskapen med sin død på korset.

Jesus sa han var ikkje komen for å avlyse lova og profetane, men for å fullføra. Like vel seier Paulus at han skapte fred mellom jødar og heidningar då han avlyste lova. Korleis skal vi forstå det?

Ef.2,11 De var ein gong heidningar og vart kalla uomskorne av dei som kallast dei omskorne, dei som er omskorne på kroppen av menneskehand. 12 Kom i hug at de den gongen var utan Kristus, utestengde frå borgarrett i Israel, utan del i paktene og lovnaden og difor utan von og utan Gud i verda. 13 Men no, i Kristus Jesus, er de som før var langt borte, komne nær ved Kristi blod. 14 For han er vår fred, han som gjorde dei to til eitt og reiv ned det gjerdet som skilde, fiendskapen. 15 Då han gav sin lekam, avlyste han lova med hennar bod og føresegner. Såleis skulle han gjera fred og skapa dei to til eitt nytt menneske. 16 I ein lekam skulle han forsona dei begge med Gud då han døydde på krossen og der gjorde ende på fiendskapen. 17 Og han kom og forkynte den gode bodskapen om fred for dykk som var langt borte, og fred for dei som var nær. 18 Ved han har vi begge tilgjenge til Faderen i ein Ande. 19 Så er de ikkje lenger framande og utlendingar, men de er borgarar saman med dei heilage og høyrer Guds husfolk til. 20 De er oppbygde på apostel- og profetgrunnvollen, men hjørnesteinen er Kristus Jesus sjølv. 21 Han held heile bygningen saman, så han i Herren veks til eit heilagt tempel, 22 og ved han vert de òg bygde opp til ein bustad for Gud i Anden. (Rom.9).

I den gamle pakt vart guteborn omskorne på kroppen, det er symbol på hjerteomskjeringa i den Heilage Ande, i den nye pakta.

5.Mos.10, Og no, Israel, kva er det Herren din Gud krev av deg? At du skal ottast Herren din Gud, så du går på alle hans vegar, elskar og tener han av heile ditt hjarta og heile din hug, 13 og at du skal halda Herrens bod og føresegner, som eg gjev deg i dag. Då skal det gå deg vel.

14 Sjå, himmelen, den høge himmel, og jorda med alt det som der finst, høyrer Herren din Gud til. 15 Men endå var det berre fedrane dine han fekk godhug for og elska. Og sidan valde han ut dykk, etterkomarane deira, framom alle andre folkeslag, som vi ser det i dag. 16 Så omskjer då hjarto dykkar, og ver ikkje lenger så stridlyndte!

5.Mos.30,1 Når alt dette kjem over deg, velsigninga og forbanninga som eg har lagt fram for deg, og du tek det til deg i hjartet ditt ute blant alle folkeslaga som Herren din Gud har drive deg bort til, 2 og du så vender om til Herren din Gud av heile ditt hjarte og av heile di sjel og lyder hans røyst i alt det eg byd deg i dag, både du og borna dine, 3 då skal Herren din Gud venda lagnaden din og vera miskunnsam mot deg. Herren din Gud vil på nytt samla deg frå alle dei folka han har spreidd deg ut iblant. 4 Om du så er driven bort til enden av himmelen, skal Herren din Gud samla deg derifrå, og derifrå skal han henta deg. 5  Herren din Gud vil føra deg til det landet fedrane dine tok, og du skal ta det på nytt. Og han skal gjera vel imot deg og gjera deg endå meir talrik enn fedrane dine.

6  Herren din Gud skal omskjera hjartet ditt og hjartet til etterkomarane dine, så du elskar Herren din Gud av heile ditt hjarte og av heile di sjel, slik at du skal få leva.

Rom.2,28 For rett jøde er ikkje den som er jøde i det ytre, og rett omskjering er ikkje det som er gjort i det ytre, på kroppen. 29 Jøde er den som er jøde i det indre, og omskoren er den som er omskoren i hjartet, ved Anden, ikkje etter bokstaven. Han får ikkje ros av menneske, men av Gud.

Kol.2,6 Når de har teke imot Kristus Jesus som Herre, så lev då i han, 7 rotfeste i han og oppbygde på han! Stå faste i den trua de er opplærte i, og lat dykkar takk fløyma! 8 Sjå til at ingen får fanga dykk med visdomslære og tomt bedrag som kjem frå menneskelege overleveringar, frå grunnkreftene i verda og ikkje frå Kristus. 9 For i hans kropp bur heile guddomsfylden, 10 og i han, som er hovudet for alle makter og åndskrefter, har de fått denne fylden. 11 I han vart de òg omskorne, men ikkje av menneskehender. De vart omskorne med Kristi omskjering då de la av den kroppen som kjøtet har makta over. 12 For i dåpen vart de gravlagde med han; der vart de òg oppreiste med han, ved trua på Guds kraft, han som reiste Kristus opp frå dei døde. 13 De var døde på grunn av misgjerningane og det uomskorne kjøtet dykkar. Men han gjorde dykk levande saman med Kristus då han tilgav oss alle våre misgjerningar. 14 Skuldbrevet mot oss sletta han, det som var skrive med lovbod; han tok det bort frå oss då han nagla det til krossen. 15 Han kledde maktene og åndskreftene nakne og viste dei fram til spott og spe då han synte seg som sigerherre over dei på krossen.

Rom.5,17 Nei, om nokon er i Kristus, er han ein ny skapning. Det gamle er borte, sjå, noko nytt har vorte til!

Gal.6,15 For det som tel, er ikkje å vera omskoren eller å vera uomskoren, men å vera ein ny skapning.

Oljetreet, Gud angrar ikkje på sitt kall og si utveljing.

Gud angrar ikkje på sitt kall og si utveljing. Fyrst gjaldt det jødane, men sidan har det vorte klart at det gjeld heidningane også. For Gud forsona verda med seg ved at Jesu døde i staden for oss. Israel og jødedomen var som eit oljetre, nokre greiner vart avbrotne og heidningar var som greiner frå ville oljetre som vart poda inn i dette gode oljetreet. Men greiner som vart avbrotne kan også podast inn att. Då får vi alle sevje frå same rota og kva er den? Det er vel framleis Israel og jødedommen. Korleis kan då nokon seie at det vart slutt på jødedommen?

Rom.11,1 No spør eg: Har Gud støytt frå seg folket sitt? Langt ifrå! Eg er sjølv ein israelitt, av Abrahams ætt og Benjamins ættgrein. 2 Gud har ikkje støytt frå seg folket sitt, det folket han hadde vedkjent seg. Eller veit de ikkje kva Skrifta seier i forteljinga om Elia, korleis han stig fram for Gud med klagemål mot Israel? 3 Herre, profetane dine har dei drepe, og altara dine har dei rive ned. Eg er den einaste som er att, og no står dei meg etter livet. 4 Men kva svar fekk han frå Gud? Eg har spart sju tusen mann som ikkje har bøygt kne for Ba’al. 5 På same måten har det i vår tid òg vorte att ein rest som Gud i sin nåde har valt ut. 6 Men er det av nåde, er det ikkje på grunn av gjerningar; elles var ikkje nåden nåde. 7 Kva så? Det Israel strevar etter, har dei ikkje nått, men dei utvalde har nått det. Dei andre har vorte forherda, 8 som det står skrive:

Gud har gjeve dei ei sløv ånd,

augo som ikkje ser og øyro som ikkje høyrer,

heilt til denne dag.

9 Og David seier:

Lat bordet deira verta ei snare og ei felle,

så dei snåvar og får si straff.

10 Lat augo deira dimmast,

så dei ikkje kan sjå,

og lat ryggen deira vera bøygd for alltid.

11 Så spør eg: Snåva dei for at dei skulle falla? Nei, langt ifrå! Men deira fall gjorde at frelsa kom til dei andre folka, og så skulle jødane verta misunnelege på dei. 12 Når deira fall har ført til rikdom for verda, og tapet av dei har vorte til rikdom for dei andre folka, kor mykje meir får det ikkje då å seia at dei kjem med i fullt tal?

13 No talar eg til dykk som er av heidningætt. Så sant som eg er apostel for heidningane, set eg tenesta mi høgt; 14 og eg gjer det med den von at eg kan gjera landsmennene mine misunnelege og frelsa nokre av dei. 15 Har det vorte til forsoning for verda at dei vart vraka, kva må det ikkje så føra til at dei vert godtekne? Jau, liv av døde! 16 Er det fyrste brødet heilagt, er heile deigen heilag. Er rota heilag, er greinene det òg. 17 Nokre av greinene er no avbrotne, og du som var ein vill oljekvist, er pota inn mellom greinene og har fått sevje frå rota saman med dei. 18 Men tenk ikkje om deg sjølv at du er betre enn greinene! Gjer du det, så kom i hug at det ikkje er du som ber rota, men rota som ber deg! 19 No vil du kanskje seia: «Greinene vart avbrotne så eg kunne verta innpota.» 20 Ja vel, men det var vantrua som gjorde at dei vart avbrotne, og det er trua som gjer at du vert ståande. Ver ikkje hovmodig, men ottast Gud! 21 Sparte han ikkje dei naturlege greinene, skal han ikkje spara deg heller.

22 Sjå då kor god Gud er og kor streng! – streng mot dei som er falne, men god mot deg så sant du held deg til godleiken hans. Elles vert du òg avhoggen. 23 Men dei andre òg skal verta innpota, i fall dei ikkje held fram i vantrua si. Gud har makt til å pota dei inn att. 24 Du vart avhoggen av eit vilt oliventre og mot naturen innpota på eit godt tre. Kor mykje meir skal ikkje dei naturlege greinene potast inn i sitt eige oliventre, dei som av naturen høyrer treet til? 25 Brør, eg vil seia dykk ein løyndom, så de ikkje skal ha for store tankar om dykkar eige skjøn: Forherding har kome over ein del av Israel til dess folkeslaga er komne inn i fullt tal. 26 På den måten skal heile Israel verta frelst, som det står skrive:

Frå Sion skal bergingsmannen koma,

han skal rydja gudløysa bort frå Jakob,

27 og dette er den pakt eg vil gjera med dei

når eg tek bort syndene deira.

28 På grunn av evangeliet har dei vorte Guds fiendar, så de skal få frelsa. Men på grunn av utveljinga er dei elska av Gud, for fedrane skuld. 29 For Gud angrar ikkje på sine nådegåver og si utveljing. 30 De var ein gong ulydige mot Gud, men no har de fått miskunn fordi dei andre var ulydige. 31 På same vis har dei no vore ulydige, men den miskunn de har fått, skal føra til at dei no får miskunn. 32 Gud la alle under ulydnad, så han kunne miskunna seg over alle.

33 Å, for eit djup av rikdom

og visdom og skjøn hjå Gud!

Kor uransakelege hans domar er,

og kor ufattelege hans vegar!

34 Kven kjende Herrens tankar,

eller kven var rådgjevaren hans?

35 Kven gav han noko fyrst,

så han skulle få vederlag?

36 Av han og ved han og til han er alle ting.

Han skal ha ære i all æve! Amen.

Maranata sommarstemne, B2.FM.14.7.2024. Tungetale ved ei kvinne, tyding ved Randi: Se, jeg angrer ikke på det kall og den nådegave jeg har gitt ….. men jeg lukker deg ut av trengselen til en åpen plass, hvor det ikke er trangt.

«Jeg sitter fortsatt ved kraftens høyre hånd og skulle min hånd være for kort til å frelse? Jeg som har skapt øyet, skulle ikke jeg se? Jeg ser, jeg våker over deg, jeg og våker over ditt hjem, jeg våker over din familie. Skulle ikke jeg som har skapt øret, høre dine bønner? Jeg har hørt også de bønnene du ikke har ord på, de bønnene som bare er et rop, de bønnene som bare er et sukk, de bønnene som bare er en gråt. Å, de bønnene har jeg også hørt. Husk, mitt barn, det er en tid for å så, det er en tid for å høste, det er en tid for å gråte, men det kommer en tid der du skal le, det er en tid og du er så vant til å gråte, men tiden er kommet da du skal høste og glede deg.

Se, jeg angrer ikke på det kall og den nådegave jeg har gitt ….. du fast og men jeg lukker deg ut av trengselen til en åpen plass, hvor det ikke er trangt. Du drømmer deg tilbake, du tenker tilbake, men jeg har framtid, tro og håp for deg og det beste ligger framfor deg. Er du villig, så er jeg villig, still deg opp og ta imot og jeg vil gi deg det ditt hjerte lengter etter. Ja, jeg vil la fred fylle ditt hus, jeg vil la kjærligheten komme inn der det er fiendskap. Jeg vil la det flyte over i fra ditt indre, men det jeg lengter etter er at du skal komme fram for meg, så vil jeg overøse deg med frisk olje og du skal bli som villoksen. Ja, det som du før var redd for, det frykter du ikke lenger for, fordi du frykter og elsker mitt navn. Se, mitt elskede barn, du er dyrebar og du er høyt elsket, jeg har bruk for deg i denne tiden. Jeg har dannet deg og formet deg og i dag vil jeg løse deg fra lenken om din hånd, som har hindret deg i å utføre kallet og tjenesten. Still deg opp, i første rekke, vær frimodig og sterk, du skal fullføre løpet med meg. Amen.»

Bøye seg for Kristus og verte oppreist med han.

Falle under Guds kraft, kva er poenget med det, ETS?

Elin Therese Slotten var sjuk av tungmetallforgifting, like vel kalla Jesus henne til å gå ut og be for sjuk. Med ein gang ho gjekk ut døra vart ho lækt og ho vekk oppleve at Jesus var med henne og lækte mange. Dette har ho fortalt om her: https://www.youtube.com/watch?v=hKSGGbgctnM&t=13s .

Det er sikkert fleire som har sett videoar frå møte der menneske kjem til forbønn og så fell dei under Guds kraft, her er eit litt spesielt tilfelle der predikanten kallar fram to kvinner:

 https://www.facebook.com/reel/1845369235955760 .

Eg såg ein video av Elin Theres Slotten der ho fortalde at ho var på eit slikt møte, mange falt rundt henne, men ikkje ho. Eg leitte etter den videoen, men fann den ikkje igjen, men no har ho kome med ein ny video om det, der ho fortel at ho bad til Gud om at dersom det var frå han, så ville ho gjerne ha det. Som vanleg minna ho oss om at alt slikt skal prøvast på skriftene og vi må vere førebudde på at slikt også kan vere falskt. Ja, om det er ekte i eit møte er det ikkje vanskeleg å lage til eit skodespel som liknar på det i eit anna møte. Men ho søkte Gud og bad om det og så skjedde det med henne også, fleire gongar og det var vidunderleg, særleg første gangen og så har det forandra henne, så ho vart modigare til å tene Gud med nådegåver. Hovudsaka er ikkje å falle, men å oppleve Guds kraft. Her er hennar video om det, så de kan høyre det frå henne sjølv:

Ho viser til

Joh.18, Jesus visste om alt det som venta han, og gjekk fram og spurde dei: «Kven leitar de etter?» 5 «Jesus frå Nasaret,» svara dei. «Det er eg,» seier Jesus. Judas, svikaren, var saman med dei, han òg. 6 Då Jesus sa: «Det er eg», veik dei attende og fall til jorda.

Eg har høyrt andre også som har forklart det slik, som om dei har fått ei nådegåve å bruke Guds kraft slik som Jesus gjorde her. Men dei som kjem til forbønn kjem sjølvsagt med ei heilt anna innstilling enn soldatane.

Elin viste også til at når Guds sky fylte tempelet, kunne ikkje prestane stå der og gjere teneste.

1.Kong.8,10 Så hende det då prestane gjekk ut or heilagdomen, at skya fylte Herrens hus. 11 Prestane kunne ikkje stå og gjera teneste på grunn av skya; for Herrens herlegdom fylte templet.

Jesus kalla Sions dotter til å frigjere seg og gå ut i dansen med dei glade, for han er Herren hennar brudgom og ektemann.

Johannes segna om, når han møtte Herren Jesus, men så styrka Jesu han og reiste han opp.

Daniel segna om når han møtte Herren, men Herren styrka han og reiste han opp og tala til han. Etter at Jesus var stått opp frå dei døde, teken opp til himmelen og herleggjord, openberra han seg for Paulus og sidan for Johannes. Paulus tala om det som at han vart slått til marka, like vel trur eg det var dette han sidan tala om som at han vart rykt inn i den sjuande himmelen (Ap.gj.9 & 2.Kor.12). Sidan møtte Jesus Johannes på Patmos, han segna om men Jesus styrka han og reiste han opp, til samanlikning med Daniel (Dan.10).

Johannes.

Joh.Op.1,9 Eg, Johannes, som er bror dykkar, og har del med dykk i trengsla og riket og vona i Jesus, eg var på øya Patmos. Dit var eg komen på grunn av Guds ord og vitnemålet om Jesus. 10 På Herrens dag kom Anden over meg, og eg høyrde ei sterk røyst bak meg, med klang som ein basun. 11 Ho sa: «Det du får sjå, skal du skriva i ei bok og senda til dei sju kyrkjelydane: til Efesos, Smyrna, Pergamon, Tyatira, Sardes, Filadelfia og Laodikea.»

12 Eg snudde meg og ville sjå kven det var som tala til meg. Då såg eg sju ljosestakar av gull, 13 og midt imellom ljosestakane ein som var lik ein menneskeson, kledd i fotsid kappe og med eit gullbelte under bringa. 14 Hovudet og håret hans var kvitt som kvit ull eller som snø, og augo som logande eld, 15 føtene var som bronse, glødd i omnen, og røysta lydde som bruset av veldige vassmengder. 16 I si høgre hand hadde han sju stjerner, og or munnen hans gjekk det ut eit kvast, tvieggja sverd. Andletet var som sola når ho skin i all si kraft.

17 Då eg såg han, fall eg ned for føtene hans som eg var død. Men han la høgre handa si på meg og sa:

Ver ikkje redd! Eg er den fyrste og den siste 18 og den levande. Eg var død, men sjå, eg lever i all æve og har nyklane til døden og dødsriket. 19 Skriv opp det du har sett, det som no er og det som heretter skal koma.

20 Dette er løyndomen med dei sju stjernene som du såg i mi høgre hand, og dei sju ljosestakane av gull: Dei sju stjernene er englane for dei sju kyrkjelydane, og dei sju ljosestakane er kyrkjelydane.

Dei to tempelvitna steig opp til himmelen, men 7000 vart drepne.

I Bodskapen 18.3.2024 talte Jesus om at det var sesong for å sitje i ro, til samanlikning med Elia, når han bad om at det ikkje måtte regne på jorda i tre og eit halvt år. Eg har tidlegare skrive om dei to tempelvitna i Op.11, sist i LPF15, der er noko som er vanskeleg å begripe, men her vil eg prøve meg på ei mogleg forklaring. Dei to tempelvitna i Joh.Op.11 bad og fekk makt over naturen til samanlikning med Elia, han bad om at det ikkje skulle regne på tre og eit halvt år, i Op.11 er det nedtrakkinga av føregarden som varer i tre og eit halvt år, medan dei er profetar.

Op.11,2 Og eg fekk ei mælestong, på skap som ein stav, og det vart sagt til meg: «Reis deg og mæl Guds tempel og altaret og dei som tilbed der! 2 Men føregarden utanfor templet skal du la vera; den skal du ikkje mæla. For han er overlaten til heidningane, og dei skal trø ned den heilage byen i 42 månader. 3 Men eg vil setja dei to vitna mine, kledde i syrgjeklede, til å vera profetar i 1260 dagar.»

Op.11,13 er ein brikke som eg ikkje heilt får på plass i mitt puslespel.

Joh.Op.11,11 Men etter tre og ein halv dag kom det livsande frå Gud i dei; dei reiste seg opp og stod på føtene, og alle som såg dei, vart skjelvande redde. 12 Då høyrde dei ei høg røyst frå himmelen som sa til dei: «Stig opp her!» Og dei steig opp til himmelen i ei sky, midt for augo på fiendane sine. 13 I same stunda kom det eit stort jordskjelv. Tiandeparten av byen rasa saman, sju tusen menneske vart drepne, og dei som var att, vart forfærde og gav Gud i himmelen ære. Men det minner meg om at Gud sa til Elia at han hadde spart sju tusen som enno ikkje hadde bøygt kne for Ba`al.

1.Kong.19,18 Men eg vil spara sju tusen i Israel, alle som ikkje har bøygt kne for Ba’al og ikkje har kyst han med sin munn.»

Til samanlikning hadde ikkje dei kristne bøygt seg for å tilbe keisaren som gud, men under kristedomsforfølgingane vart mange av dei drepne. Kvifor vart dei forfølgde i Jerusalem? Fordi det gamle kunne ikkje stå seg mot det nye, det rasa saman. Det rasa saman på ein slik måte at det vart som om dei kristne fekk skulda. Det viste seg ved Nero sin politikk i Roma.

Korleis kunne det ha seg at kristendomen like vel overlevde? Det var fordi Kristus hadde stått oppatt frå dei døde og levde og var med dei. Det sentrale og viktige poenget er symbolisert i dåpen og viser korleis han frelser oss. Vi legg bak oss det gamle og det er som om vi stig opp i himmelen, slik som desse to tempelvitna. Slik kjem det også til å gå når Jesu kjem og hentar oss og det er det vi innstiller oss på og ser fram til. Med den innstillinga og innviinga vert vi også utrusta til å tene han medan vi framleis er her på denne jorda. Eg forstår det slik at dette er den sentrale bodskapen i Op.11,1-14.

Hauste, få løn for strevet.

Jesus seier til meg at no er tida inne for meg til å hauste og glede meg (B2.FM.14.7.2024). Dei svara han gir meg er så mektige at det er heilt ufatteleg, men Gud er stor og han gjer storverk. Då er det om å gjere for meg å passe på og sikre hausten, sikre fangsten ville vel ein fiskar like gjerne ha sagt, sikre Peters fiskefangst. Det er ein god grunn til at eg stadig siterer desse bodskapa, som i mitt siste dokument; https://faith-and-entropy.com/2024/09/26/lovnad-profeti-og-filosofihistorie-15-vi-far-dei-mest-fundamentale-menneskerettane-ved-a-ta-imot-guds-rike-som-sma-born-ved-gjenfodinga-far-vi-sja-det-og-komme-inn-i-det-det-er-himmelriket-men-de/ .

Den utvalde frua og borna hennar.

Apostelen Johannes skreiv i sitt andre brev at vi må passe på at vi ikkje mister det vi har vunne med arbeidet vårt, men får full løn.

2.Joh.1,1 Den eldste helsar den utvalde frua og borna hennar, som eg elskar med ein sann kjærleik, ja, ikkje berre eg, men alle som har lært sanninga å kjenna. 2 Vi gjer det fordi sanninga bur i oss og vil vera med oss til evig tid. 3 Nåde, miskunn og fred frå Gud, Faderen, og frå Jesus Kristus, Faderens Son, vere med oss – i sanning og kjærleik.

Sanning og kjærleik

4 Eg vart inderleg glad då eg såg at nokre av borna dine lever i sanninga, så som Faderen har gjeve oss påbod om. 5 Og det eg no legg deg på hjarta, frue, er ikkje eit nytt bod som eg kjem med. Det er det bodet vi har hatt frå fyrste stund: Vi skal elska kvarandre. 6 Og dette er kjærleiken: at vi lever etter hans bod. Dette bodet har de høyrt frå fyrste stund, og det skal de halda.

Falske lærarar

7 For det har gått mange forførarar ut i verda, slike som ikkje sannar at Jesus Kristus er komen i kjøt og blod. Det er forføraren, det er Antikrist! 8 Ta dykk i vare, så de ikkje misser det de har vunne med arbeidet dykkar, men får full løn.

9 Den som ikkje held seg til Kristi lære, men går ut over den, har ikkje samfunn med Gud. Den som held fast ved læra, han har samfunn med Faderen og Sonen.

Dei som går utanom Jesu lære.

Han minna oss om Joh.6,29 & 14,21-23, bibelvers som eg sjølv har minna meg og oss om mange gangar i det siste og så heile Johannes første brev. At nokon ikkje held seg til Kristi lære, men går ut over den, minner om det Jesus sa i Joh.10 om dei som ikkje gjekk inn gjennom døra, men kleiv over ein annan stad, dei som var komne før han, var tjuvar og røvarar og ingen er større enn herren sin. Det minner også om Joh.13 og om det som er sagt om den Lovlause i 2.Tess.2.

Eg trekker fram eit sentralt poeng frå Joh.13.

Joh.13,19 Eg seier dykk det no, før det hender, så de når det har hendt, skal tru at eg er Han. 20 Sanneleg, sanneleg, det seier eg dykk: Den som tek imot ein eg sender, tek imot meg. Og den som tek imot meg, tek imot han som har sendt meg.» (Matt.18,1-5)

Av samanhengen ser vi at dette var noko som Judas ikkje likte og det var ein åndskamp.