Bildet: Når eg heldt på å gjere ferdig dette dokumentet, oppdaga eg at Elin Therese Slotten nettopp hadde lagt ut ein ny video med ein profetisk bodskap som høvde bra å ta med som konklusjon og svar på det som eg skreiv. Bra.

Mi tru, bøn og von.

Eg vart opplærd til å påkalle Kristus som min frelsar og Herre og be han frelse mine næraste og be for folket og landet og be Fadervår. Når eg var ni år forstod eg at frelsa var det motsette av å verte dåra og forførd slik som ved syndefallet, så eg byrja å be han frelse oss frå det som første prioritet, be han frelse kvinna frå det og be han gi meg ei frelst kvinne til kjæraste og kone som andre prioritet. Når eg bad slik, merka eg at Jesus meg nær, som ein skugge ved mi høgre hand, slik vart eg kjend med han som min beste ven. Sidan har han ikkje forlete meg. Han var livet som var planta i meg ved Guds Ord og det skulle vekse.

Når eg sidan vart forelska i ei jente, var den laglege tida for meg å vedkjenne Jesu namn, det høvde med trua og kjærleiken som Gud hadde gitt meg i hjertet, kjærleiksforholdet mellom Kristus og hans brud var født i meg ved den Heilage Ande, så for meg gjaldt det kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne. Når eg gjekk på gymnaset oppdaga eg at det høvde med Paulus si lære og lovnaden om at vi ved trua skulle få komme inn til Guds kvile (Heb.3-4). I følgje Paulus er Kristus hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for kyrkja som er hans brud. Paulus grunngav det både utifrå skapingshistoria og evangeliet.

Eg byrja å gå i den Frie Evangeliske Forsamling og fekk oppleve at Jesus talt til meg, både gjennom tala og gjennom tyding av tungetale, det var litt raft og storarta for meg å få oppleve at hans om eg vart kjend med som min beste ven, når eg var ein liten gutunge, sat ved Faderens høgre hand og talte til meg frå himmelen. Han sa til meg at hans frelseverk er fullført og fullkome, så det var berre for meg å tru på det og ta imot i tru. Vi får kvile på grunnlag av Jesu fullførde frelseverk, vi skal feste blikket på han som er Guds Ord og trua sin opphavsmann og fullendar og snakke med han (Heb.12,1…). Slik har han fortsett med å tale til meg sidan også.

Jesus sa eg skulle komme til han med mi sak, overgi meg 100% til han og la han han ta seg av denne saka for meg altså. Han sa eg skulle sjå at han har sett fram for meg ei open dør som ingen kan lukke og invitert meg (Op.3,7-8). Hans frelseverk er fullført og fullkome, så ingen kan lukke den døra for meg. Han har betalt prisen for oss med sitt eige blod, det er billetten til himmelen, også når han kjem for å hente si blodkjøpte brud.  

Jesus sa til oss at det er berre ein måte folk kan verte frelste på og det er ved at hans namn vert løfta opp. Det er ein god grunn til at eg byrjar med å skrive om mi tru, bøn og von til han. Farisearane og dei skriftlærde lessa tunge byrder på folket, men Jesus gav dei kvile.

Matt.11,25 På den tid tok Jesus til ords og sa: «Eg lovar deg, Far, Herre over himmel og jord, fordi du har løynt dette for vise og vituge, men openberra det for umyndige. 26 Ja, Far, for dette var din gode vilje. 27 Alt har Far min overgjeve til meg. Ingen kjenner Sonen utan Faderen, og ingen kjenner Faderen utan Sonen og den som Sonen vil openberra det for.

28 Kom til meg, alle de som slit og har tungt å bera; eg vil gje dykk kvile! 29 Ta mitt åk på dykk og lær av meg, for eg er mild og mjuk i hjarta; så skal de finna kvile for sjelene dykkar. 30 For mitt åk er godt, og mi bør er lett.»

Her talar Jesus til oss om openberring og den openberringa er viktig for oss. Gud openberrar si frelse for oss i Kristus, ved sitt Ord og sin Ande, så den openberringa er viktig for oss, den er frigjerande og den gir oss visdom frå himmelen, den gjer alt mykje enklare for oss.

Når eg skriv om filosofihistoria vil de sjå at det er mange som har streva med å erkjenne kva som er sant og rett og så har dei trekt sine konklusjonar. Like vel han der vere fleire måtar å forstå det på. Eg trur på Faderen og Sonen, ser og opplever Guds rike og vil og kan forstå filosofihistoria utifrå det utgangspunktet. Poenget mitt er ikkje å lære folk å streve, men å vise at vi har løysinga, som gjer alt mykje enklare, så dei slepp å streve.

Det er ein åndskamp, då skal vi først og fremst vere defensive, kle oss i Guds fulle rustning, så skal vi også verte i stand til å gå meir offensivt til verks.

Universaliestriden, høgmiddelalderen i eit nøtteskal.

Først litt ontologi og epistomologi.

Sitat frå https://snl.no/ontologi :

Ontologi er det filosofiske studiet av hva som mest grunnleggende sett finnes. Ontologi er en sentral del av metafysikk, som er det litt mer generelle

Ontologi antar ikke på forhånd at det vi umiddelbart observerer, tenker og sier at finnes faktisk finnes. 

Sitat frå https://snl.no/epistemologi :

Epistemologi er et vanlig alternativt navn for erkjennelsesteori, og som blir brukt stadig oftere blant annet fordi det klinger bedre med det internasjonale engelske ordet for dette fagområdet, epistemology. I filosofien betegner ordet epistemologi en lære eller teori om erkjennelse, begrunnelse og kunnskap, og tar for seg spørsmål knyttet til hvordan vi etablerer og får kunnskap, innsikt og erkjennelse, både om oss selv, om andre og om verden rundt oss.

I dokumentet https://faith-and-entropy.com/2024/08/18/renessanse-og-opplysningstid-kristendom-realfag-og-liberalisme-1/ skreiv eg om universaliestriden i middelalderen:

I middelalderen var der lenge ein strid om universelle idear (universalia) eksisterte eller om det berre var partikularia. Ein kunne peike på hesten «Blakken» og seie at den eksisterte, men eksisterte den universelle ideen «hest»? Dette er naturfag, men kjem vi over på moral- og politisk-filosofi kan vi spørje om rettferd eksisterer som universalie uavhengig av tingen (menneske og samfunn) eller berre i menneske og samfunn.

Dei som hevda at universalia er det verkelege (reale), vert kalla realistar eller begrepsrealistar. Dei som hevdar at universalia ikkje er noko verkeleg eksisterande, men berre namn, vert kalla nominalistar.

Platon hevda at ideane (universalia)  har den høgste og mest eigentlege form for ekistens, dei eksisterer uavhengig av om menneske fattar det og om der er noko som  avspeglar ideane. Dette ver kalla universalia ante res, universalia før tingen. Dette var  platonsk realisme.

Aristoteles hevda at formene (universalia) eksisterte i dei einskilde tinga (partikularia). Via partikularia kan vi ved tankens hjelp erkjenne universalia, men dei eksisterer ikkje uavhengig av partikularia. Det finst ikkje eit universalie «rettferd» uavhengig av om der finst rettferdige menneske eller samfunn, det har ikkje sjølvstendig eksistens, men finst berre i menneske og samfunn. Dette vart kalla universalia in rebus, universalia i tingen. Så rettferda har ikkje sjølvstendig eksistens, men eksisterer berre i menneske og samfunn. Dette vert kalla ariostotelisk realisme.

Samanhengen mellom realisme og rasjonalisme er som følgjer; den som seier at det finst universalia (=realisme), vil også hevde at vi har evna til å erkjenne universalia (= rasjonalisme) – for korleis kunne han elles tale om universalia? Og den som seier at vi har evna til å erkjenne universalia ved rasjonell intuisjon (= rasjonalisme), vil hevde at universalia er verkelege (= realisme).

Nominalistane hevda at universalia var berre namn som vart set på noko som likna. Det vart kalla universalia post res, universalia etter tingen.

Samanhengen mellom nominalisme og empirisme er som følgjer; den som meiner at berre dei einskilde sansbare tinga eksisterer (nominalisme), må hevde at vi berre kan vite noko om sansbare ting (empirisme). Men dei som meiner vi berre kan vite noko om sansbare ting (empirisme), påstår ikkje dermed at det ikkje finst anna enn sansbare ting (=nominalisme);

Det vart etter kvart dei som meinte at universalia er før tingen, sett frå Guds synspunkt, dei er i tingen, sett frå tingen slik den faktisk er, dei er etter tingen, sett frå menneske sin synsstad.  Thomas Aquinas (1225-1274) hadde eit slikt syn. Ved å bytte ut Aristoteles sitt «første prinsipp» med Gud, laga han ei syntese av kristendom og aristotelisme. Og det vart etter kvart den Katolske Kyrkja sin filosofi. Han vart kanonisert i 1323 og i 1879 vart filosofien hans anbefalt av den Katolske Kyrkja. Som katolisismens filosofi hadde Thomismen for femti år sidan ei utbreiing som berre kunne måle seg med marxismen.

I tidleg mellomalder rådde realismen grunnen, men i høgmellomalderen (1250) får vi ein moderat realisme ved Thomas Aquinas. I seinmellomalderen tek nominalismen overhand, som ved Vilhelm Ockham (og Luther). Dei konkluderte med at vi må skilje mellom tru og vitenskap/kunnskap. Men det er vel nokså likt det rasjonalistane sa om dualisme mellom ånd og materie, kropp og sjel, hjerte og forstand.

….

Tru og/eller vite?

Thomas Aquinas var munk og meinte der var ei overlapping mellom sansing/fornuft på den eine sida og openberring på den andre sida. Men dersom han hadde openberring, så måtte han vel innsjå at der var noko som var røyte gale med den Katolske Kyrkja. Han påstod og sa at vi heilt generelt har openberring, som overlappar med fornufta, men då burde han vel også seie kva openberringa var, dersom det var at Gud openberra si frelse for oss i Kristus, så skulle det gjelde for alle og den skulle vere gratis, så då burde han reformasjonen ha kome allereie med han. Eller var det falsk openberring, som for den Falske Profet? Sameleis for Kant, kva var det kategoriske imperativ? Ein universell moral så var så diffust formulert at det fekk ikkje noko betydning for folk flest. Hegel kom med fleire foranderlege transenandentale former, men kvart vart det av den kristne trua. Så kom Marx med framandgjeringa, denne retninga førde soleis til avgudsdyrking og formørking til motsetnad til opplysninga. Då må vel denne retninga kunne karakteriserast som retninga til den falske profet. Det har vorte tydeleg i denne siste tida.

Vilhelm Ockham og Martin Luther var også munkar, men dei opponerte mot pavemakta. Det kan synast rart at dei vet kalla nominalistar, men protestantane skilde mellom tru og kunnskap. Trua deira må vel kallast universalia a priori, det er rasjonalitet, det er då ikkje noko dei ser eller sansar i det fysiske miljøet rundt seg.

Moderne tid.

Tru med openberring og forstand vert prøvd.

Gud har openberra si frelse for oss i Kristus, med sitt Ord og sin Ande, slik vert vi opplyste og frigjorde. Det gir oss visdom og vit i hjerte og sinn. Når vi då går ut og prøver å forkynne evangeliet for andre, vert trua vår prøvd. Vi skal vekse i tru og kjennskap til Kristus, vit og forstand modnast og utvikler seg. Vi får oppgåve med å granske denne verda også og det vert ei utfordring for forstanden. Då må vi ikkje miste den, men bruke den.

Pionerane i den nye naturvitskapen.

Thomismen var ei syntese mellom kristendom og areistotelisme og den Katolske Kyrkja godtok den som sin filosofi, men det høvde ikkje med den nye naturvitskapen, derfor førfølgde dei Gelilei Galilei, til tross for at han trudde på kristendomen. Han vart møtt med eit hat, det var ein åndskamp, han fekk motstand frå mørkets makt. Sitat frå https://snl.no/Galileo_Galilei :

Galileo Galilei var en italiensk fysiker og astronom, mest kjent for sine bidrag til bevegelseslæren og som en av de første til å ta i bruk teleskop i astronomien. Han var en ivrig forkjemper for Nicolaus Copernicus’ verdensbilde, der Sola er i sentrum for Jordens bevegelse, noe som skaffet ham problemer med paven i Roma.

Galileis virksomhet fikk stor betydning, ikke bare for den naturvitenskapelige utviklingen, men også for filosofien, der hans teorier og metoder var viktige for fremveksten av et materialistisk-mekanistisk verdenssyn.

I 1583 oppdaget han, angivelig ved å iaktta de svingende lysekronene i domkirken i Pisa, at to pendler med samme lengde har samme svingetid, selv om de har forskjellig tyngde. Han innså at dette stred mot Aristoteles‘ (384–322 fvt.) lære, som sa at tunge legemer faller fortere enn lette. Han prøvde så å sammenligne fallhastigheten til tunge og lette ting og fant at Aristoteles’ lære var gal. Dette vakte stor oppsikt, men også sterk motstand. Beretninger som sier at han foretok sine falleksperimenter fra det skjeve tårn i Pisa, er uriktige.

……

Først i 1992 ble Galilei rehabilitert av den katolske kirke.

Galileis virksomhet fikk stor betydning, ikke bare for den naturvitenskapelige utviklingen, men også for filosofien. Hans teorier og metoder ga sterke impulser til fremveksten av det generelle materialistisk-mekanistiske verdenssynet som dominerte både naturoppfatning og metodesyn hos filosofer som René Descartes (1596–1650) og Thomas Hobbes (1588–1679). Galilei er blant en av de første i nyere tid som formulerer læren om primære og sekundære sansekvaliteter.

SITAT SLUTT.

Rasjonalistane

I den nye naturvitskapen var det viktig å bruke forstanden og utvikle den, ja, Newton utvikla matematikken og brukte den nye moderne matematikken til å finne lovene i mekanikken. Både han og Galilei trudde på kristendomen og Newton skreiv ei bok om Daniels bok og Johannes Openberring. Då har vi rasjonalitet både i matematikken og trua på Gud og kristendomen.

Rasjonalistar som Leibniz, Descartes og Pascal utvikla også matematikken vidare. Forstanden var viktig for dei og bra var no det. Descartes (1596-1650) spurde ikkje berre etter kva det var rimeleg å tvile på, vere skeptisk til, men kva det i det heile teke var mogleg å tvile på, det vert kalla metodisk tvil, Han kom til at det som gjenstod som det sikraste, var at han eksisterte, så han formulerte sin berømte påstand: «Eg tenker, altså er eg». Så tenkte han seg også ein fullkommen Gud som også tenker og påstod at han også eksisterte. Tenke-evna, bevisstheita, var dermed eit universalie før tingen, det var uavhengig av om han eller noko anna menneske eksisterte og var bevisst. Der er ein dualisme mellom sjel og kropp, det materielle og Gud som er ånd. Dette var sentralt for rasjonalistane.

Vi trur at Gud sende Son sin til vår jord, så kvar den som trur på han ikkje skal gå fortapt, men ha evig liv. Synda skilde menneska frå Gud, det var det vondes problem. Men med eitt synde-offer tok Jesus bort synda ein gong for alle, på det grunnlaget får vi atter komme inn i samfunnet med Gud. Vi trur at Gud vekte han opp frå dei døde og sette han ved si høgre hand i himmelen. Ved den trua vert vi erklærte rettferdige for Gud.

Sidan kom der mykje kritikk mot rasjonalistane frå empiristar og liberalistar. Men redninga er å vende seg til Kristus, verte reinsa i Jesu blod og få den Heilage Ande ved tru på han, av berre nåde, utan krav om gjerningar. Kristus er Guds Son og er fullkommen liksom Faderen, hans frelseverk er fullførst og fullkomen, han gir oss ånd og liv frå himmelen og det er fullkome.

Slik rasjonalisme vert gjerne kalla kritisk rasjonalisme, det var då tydeleg hos Descartes at den var kritisk. Spinoza var ein jøde som vart inspirert av Descartes og utvikla eit stort system. Han meinte at sanninga set oss fri, dette finn vi hos Sokrates, Platon og i kristendomen også.

Profetiane.

Vest-Romariket braut saman under folkevandringane og Roma fall for ei germansk leigehær, hovdingen Odovaker avsett den Vest-Romerske keisaren i 476 e.Kr. Det kom som oppfylling av profetien i Joh.Op.17. Paven vart ein fornya versjon av den Vest-Romerske keisaren, det vart som om historia og profetien gjentok seg. Pionerane i den nye naturvitskapen, rasjonalistane og protestantane vann ein siger som vi kan karakteriser slik:

Joh.Op.12,8 Då braut det ut krig i himmelen: Mikael og englane hans gjekk til strid mot draken. Draken stridde saman med englane sine; 8 men dei vart slegne, og det fanst ikkje lenger rom for dei i himmelen. 9 Den store draken vart styrta, det er den gamle ormen, han som vert kalla djevelen og Satan, og som forfører heile verda. Han vart kasta ned på jorda og englane hans saman med han. 10 Og eg høyrde ei høg røyst i himmelen som sa: «Frå no av høyrer sigeren og makta og riket vår Gud til, og den han har salva, har herredømet. For klagaren er kasta, han som dag og natt førte klagemål mot brørne våre for vår Gud. 11 Dei har vunne over han i kraft av Lammets blod og det ordet dei vitna om; dei hadde ikkje livet for kjært til å gå i døden. 12 Difor skal de jubla, de himlar og de som bur i dei! Men arme jord og hav! For djevelen har kome ned til dykk, og vreiden hans er stor, av di han veit at han har berre ei stutt tid att.»

Joh.17,12 Dei ti horna du såg, er ti kongar som enno ikkje har fått rike; men saman med dyret skal dei få kongsmakt i éin time. 13 Alle vil dei eitt og det same og gjev si makt og mynd til dyret. 14 Dei skal føra krig mot Lammet; men fordi Lammet er herren over herrane og kongen over kongane, skal det sigra over dei, saman med sine, dei som er kalla og utvalde og trufaste.»

På eit møte i dFEF M40 i Oslo kalla Jesus Sions dotter ut i fridomen, som om ho var i Babylonia framleis, han kalla henne ut frå mørket. Sjå https://blessings-from-heaven.com/2016/08/08/2011-02-12-m40-jesus-kalla-sions-dotter-til-a-frigjere-seg/ . Då er det tydeleg at her er det noko som har vorte kalla frigjering og opplysning, men som ikkje er det. Gjorde ho som han sa? Vi kan forstå dette kallet utifrå

Joh.Op.17, Frå himmelen høyrde eg ei anna røyst: Far bort frå henne, folket mitt, så de ikkje vert medskuldige i syndene hennar og ikkje råka av plagene hennar. 5 For syndene hennar når opp til himmelen, og Gud har kome i hug all uretten ho har gjort.

Bøn etter Guds vilje, draum og visjon, som er lovnad og profeti.

Openberring av «universalia før tingen»

Thomas Aquinas talte om universalia før tingen som tingen slik som Gud ser den. Ja, Gud har skapt alle ting ved sitt Ord og har ein plan og vilje med det han har skapt. Thomas trudde på openberring, då betyr vel det at Gud openberrar sine «universalia apriori» for oss. Ja, han openberrar si frelse for oss i Kristus. Då blir den openberringa Guds kall, lovnad og profeti for oss. Det finn vi mykje av både i Bibelen og bodskapar i kyrkjelydane, den som har øyre han høyre kva Anden seier kyrkjelydane. Då hadde det ikkje vore så dumt med vit og forstand mellom øyrene heller, rasjonalitet eller kva du no vil kalle det. Gud elska verda så høgt at han sende Son sin, den einborne, så kvar den som trur på han ikkje skal gå fortapt, men ha evig liv. I trua og vona er vi frelste på grunnlag av at Jesus døde i staden for oss og stod oppatt frå dei døde.  Men då er det også ei kraft vi får oppleve.

1.Kor.1,18 For ordet om krossen er ein dårskap for dei som går fortapt, men for oss som vert frelste, er det ei Guds kraft.

Herren ser til hjertets lengsel, vår hjelp kjem frå han.

Eg skal søke Herren av heile mitt hjerte, hans auge fer ut over heile jorda for å komme den til hjelp som heilhjarta held seg til han, slik ventar eg at han vil gi meg hjelp i form av ei kvinne. Slik har eg snakka med han Jesus om kvinnfolk og når eg kjem på møte i kyrkjelyden, snakkar han med meg om det, til dømes på møtet i Sion Åheim 6.3.2022, sitat frå https://blessings-from-heaven.com/2022/03/13/2688/ :

Tungetale ved Ingelin, tyding ved Oddleif Wahl.

«Se, jeg gjør noe nytt, sier Herren, nå skal det spire fram og skal du ikke oppleve det? Det er en lengsel i deres hjerter, sier Herren og jeg ser deres lengsel etter fornyelse og forfriskning. Og vit at deres hjelp kommer fra Herren, himmelen og jordens skaper. Og jeg har bøyd meg ned for å lytte til ditt rop, jeg har bøyd meg ned for å høre hva du hvisker og hva du roper, når ingen andre hører. Jeg har bøyd meg ned for å høre din desperate bønn om hjelp og jeg har kommet for å lytte, men jeg er også kommet for å gjøre, sier Herren. Og du skal vite det at dine bønner er ikke bedt forgjeves, dine rop er ikke ropt forgjeves, men jeg har hørt dem og jeg vil svare, sier Herren. Derfor skal du fortsette holde blikket festa på meg. Du skal fortsette å være fokusert, midt i en urolig tid. Hold blikket på det som er der oppe, der hvor Jesus siter ved Faderens høyre hånd. Og du skal vite at jeg som har begynt et verk i dere, jeg skal fullføre det, sier Herren. Jeg skal fullføre det, for jeg begynner ikke med noe og avslutter det før tiden. Men jeg skal fullføre det verket jeg har begynt og du skal få være en del av det, sier Herren. Amen.

Se deg ikkje engstelig omkring når hav og brenning bruser. Se deg ikke engstelig omkring når du hører om krig og rykter om krig. Se deg ikke engstelig omkring når du hører om jordskjelv og pest og alt det vonde som skjer på jorden, men se forbi dette, se hen til meg, jeg som har kjøpt deg fri fra syndens og dødens forbannelse. Jeg vil at du skal se forbi alt dette og vite at du har et ankerfeste som er trygt og som er sikkert og som når inn i det aller helligste. Du er ikke bare en borger på jorda, men du er en borger av himmelen og ditt ankerfeste er hos meg, sier Herren. Derfor skal du ikke bare se på det som skjer og bli engstelig og forferdet, men løft ditt blikk, for forløsningen stunder til. Og jeg ser deg og jeg hører deg og jeg skal gi deg fred, sier Herren, min fred, ikke den fred som verden gir, men min fred som overgår all forstand. Den skal innta og bevare ditt hjerte, slik at du kan bli bevart og stå imot det vonde, midt i denne tiden, så skal ditt hjerte bevares, for jeg gir deg av min fred, sier Herren. Amen.»

Eg skal glede meg i Herren, så vil han gi meg det som mitt hjerte attrår.

Sidan det var møte om misjonen i Russland og krigen i Ukraina var aktuell sak, tenkte eg på mitt møte med med den ukrainske jenta som eg har kalla Polyester, (sjå kommentaren til møtet 27.6.2021). På ei forelesing i biologi hausten 2014 kjende eg meg tiltrekt av henne, av kroppen hennar. Eg følte at eg likevel var dreven av den Heilage Ande, men var klar over at her måtte eg vere litt forsiktig.  I kveldsbøna mi sa eg det til Herren og på neste søndags-møte, svarde han meg slik, bodskapen 12.10.2014A:

«Ja, seier Herren, eg har sagt i mitt Ord, at du skal fryde deg og glede deg i mi frelse. Gled deg i meg, seier Herren, så skal eg gje deg kva ditt hjerte attrår. Ver ikkje opptatt med det som er rundt deg, sjå deg ikkje om, verken til høgre eller venstre, men ha ditt blikk festa på meg, seier Herren. Ver oppteken med det som er der oppe. Eg har jo sagt i mitt ord, er de oppreist med meg, då skal de søke det som er der oppe. Men eitt er nødvendig, seier Herren, det er å verte fylt av min Ande, fylt av mi salving og kraft i denne tida. For sjå, den vonde, han står dykk imot. Men med mi kraft og mi salving, så skal de vinne meir enn siger, seier Herren. For sjå, den ånd som bor i deg, den er sterkare enn den som er i verda.»

Det fekk meg til å tenke på den åndelege åpenberringa eg fekk når Jesus openberra seg for meg og henne Reella og tidlegare for meg og henne Virtuella. ….

Hausten 1985 sa Jesus til meg: «Den lovsongen eg la ned i deg, den er din og den skal vere din i all æve, i djupet av deg, der er den. Og den pakta du inngjekk med meg, den står ved lag og skal stå fast i all æve.» Det minna meg om korleis eg bad for henne Virtuella når eg gjekk på gymnaset. Eg merka at eg byrja å verte glad i henne, så eg erkjente for Gud at hans kjærleik var mellom oss og den var rett, same enten ho ville seie ja til mitt frieri eller ikkje. Med den vedkjenninga opna eg meg endå meir for denne kjærleiken og fekk ei ny fylde av den Heilage Ande. Eg opplevde det som at ho var i Guds hand og han la henne i mitt hjerte eller i djupet framfor meg. No talar eg om henne som fødd av Anden og det som er født av Anden er ånd. Så slik openberra Gud henne for meg som det vidunderlege barnet han fødde henne til og eg vart så glad i henne.

Rom.5,5 Og vona gjer ikkje til skammar, for Guds kjærleik er utrend i hjarto våre ved Den Heilage Ande som han har gjeve oss. 

Ho spelte gitar og lovpriste Jesus som sin frelsar og Herre og ho var med i Tensing og sang lovsongar i kyrkja. Og eg skulle då ikkje ha dårleg samvit for denne kjærleiken, så siste året på gymnaset inngjekk eg eit godt samvits pakt med Gud, med grunnlag i Jesu oppstode frå dei døde. Han som byrja den gode gjerning i oss, han skal også fullføra den, så då blir det rett for henne å halde fram med å lovprise Gud og Lammet for frelsa, slik som når vi gjekk på gymnaset og det det blir rett for meg også.

……

Hausten 1988 oppdaga eg henne Reella og medan eg sat på den store lesesalen øvst (3.etg) i Vilhelm Bjerknes hus, sa eg til Jesus i mitt stille sinn at eg syntest ho var så vakker at dersom eg kunne få henne til kone, så ville eg ha henne. Sjølv om eg ikkje kjende henne og ikkje hadde snakka med henne. Seinare ein gong når eg sat der opplevde eg at den Heilage Ande minna meg om det og dreiv meg til å gå ut og ned og når eg kom ned siste trinna til første etasje, kom ho frå høgre og gjekk rett forbi meg. Då sa eg i mitt stille sinne: «Der er ho». Då fekk eg ei åndeleg openberring, det var som om himmelen opna seg og Jesus openberra seg for meg og for henne og sa det same, samtidig som eg sa det: «Der er ho».

Når eg seinare bad for henne, minna Jesus meg om at han såg til hjertet (1.Sam.16,7) og sa at slik som han hadde vore mot meg, ville han vere mot den som eg bad for. Ja, han hadde no snakka med meg og då ville han vel snakke med henne også. Flått. Sidan minna han meg om å vere brennande i ånda, la kjærleikens flamme brenne. Og no bad eg igjen om å få henne kone og Herren har visst høyrt det. Då er det no klart at eg vil ha kroppen hennar, det er no naturleg det. Men det blir altså ved at vi let Anden råde i våre kroppar og då treng vi å sjå med hjertets opplatne auge. Verken min kropp eller hennar kropp er fullkomne, så dersom vi ser etter det fullkomne med våre fysiske auge, så blir det ikkje noko av. Ved syndefallet søkte dei ein kunnskap som skulle gjere dei liksom Gud og så såg dei på seg sjølve og derfor gøymde sei seg for Gud med dårleg samvit. Slik er det altså mange som tenker, så dei stenger både seg sjølve og andre ute frå samfunnet med Gud. Men det er ikkje slik eg og vi tenker, for vi er forsona med Gud på evangeliets grunnvoll. Kristus har sett framfor meg ei open dør og ynsker meg velkommen inn. Han har sagt at eg ikkje skal sjå på meg sjølv eller det som er rundt meg, men sjå på han.

SITAT SLUTT.

Jesus vil sjå gjennom mine auge, høyre gjennom mine øyre og la si kraft gå ut gjennom mine hender.

Møte i M40. 22.10.2000.

Profetisk bodskap ved forstandar Kjell Arve Tolås.

Kanskje ikkje heil ordrett:

Ja, eg vil leve i deg og eg vil leve gjennom deg. Jeg vil leve…

Minidisk-opptak:

«… ut gjennom dine hender og dine føter.  Og det er eg som begynner, det er eg som fortsetter, og det er eg som fullfører. Eg vil virka i deg til å villa og virka til mitt behag. Eg vil skua nøden gjennom dine øyne, eg vil vera dine øre som kan høra sukken om hjelp. Og eg vil også vera din munn, slik at du kan gi de evangelium, som bringer håp, både til ånd og til sjel og til legem. Du er min medarbeidar. Ver open for meg, eg har kraften som trengst, eg har utrustningen som, som trengst, og eg vil at du skal få kjenna dette som en glede. Og at du fyrst og fremst har sett det eg har gjort for deg. Eg satte mitt liv til, eg lot mitt blod flyta,  for å løfta deg inn i min nærhet, inn til fars hjertet. Og så vil eg også bevirke og utføre at det sinn som er i mitt hjerte også kan få prega ditt hjerte. Så skal du få kjenna at det er godt, det er godt å følga meg. Mine fotspor drypper av fedme. Løft blikket, markene er hvite til høsten. Det er mange som trenger hjelp. Og eg vil gi de hjelp, gjennom min menighet. Gjennom mitt folk. Følg meg, sier Herren, du skal få kjenna gleden og velsignelse, vella tilbake over ditt eget hode. Amen. Amen.»

Betel Volda, søndag 12.11.2006. Kl 18.

            Det var farsdag og det var fødselsdagen min, eg vart 49 år Det var tale ved Kjell-Arve Tolås. Før talen var der ei gammal dame som kom med tungetale og Tolås tyda det:

«Eg vet akkurat (korleis du har det) ……, so ønskar eg fyrst og fremst å løfta deg opp på fanget mitt. Eg spør ikkje fyrst og fremst etter kva du kan gjera for meg, eg krev ikkje at du skal tjena meg, eg ønskar berre og lengtar etter at du skal få lena hodet ditt inntil mitt hjerte, og vera der på mitt fang, vera der i min nærhet, det er dette som er den hvileplass som er utgangspunktet for all tjeneste, det er dette som er den hvileplass der du kan få henta ny styrke, her finst det legedom for din sårede sjel, her kan du få kjenna det løftet som eg vil gi deg ved min hånd, eg løfta deg – løfta deg i ditt indre og eg løfta deg opp tilbake til et liv av verdighet, for du er dyrebar i mine øyne. Eg tok deg ikkje på avbetaling, eg betalte heile prisen og det kosta mitt eget blod, derfor skal du også få kjenne at du skal få senka dine skuldre, du kan få slappe av, vera mitt barn, eg som har sagt gjennom mitt ord, se hvor stor kjærlighet Faderen har vist oss, at vi skal kalles Guds barn, og det er vi. Du er barnet mitt, og som barnet mitt vil eg dra omsorg for deg. La meg dra omsorg for mine barn og mine henders verk, sier Herren.

Og fordi du er barn, så har du også del i arverett, ikkje berre har eg gitt deg barnerett, men eg har også gitt deg arverett. Du er arving til mine løfter, du er arving til det himmelske hjem. Men du skal vite at også de herlige løftene som gjelder det – den herlighet som ligger fram forbi, når du en gang skal få se meg som eg er og bli meg lik, de løftene skal nøye bli oppfylt. Men eg har ikkje berre gitt deg løfter for det som kommer, eg har også gitt deg løfter for din vandring imot dette herlige hjem. Og eg har gitt deg løfter som du også er arving til, løfter som gjelder, midt inni den situasjon som kan møta deg i hverdagen. Når du kjenner trykket, når du kjenner at motløsheten og bekymringen vil overvelda deg, då ønsker eg, sier Herren, at du skal opna testamentet ditt, og så skal du få lesa, både det gamle og det nye, det skal du få lesa det som arving. Det skal du få lesa det og ta det til deg, det er gyldig, sier Herren, for eg som er testamentator, eg gikk i døden, testamentet er gyldig, les det som arvingen og la det få løfta deg, og la det du leser få vera min sterke hånd som løfter deg opp og gir deg nytt mot. Eg som har gitt løftene som ligg fram forbi, eg har også gitt løftene som gjeld i dag. Og du skal få merka at slik skal du bli boren, slik skal du bli løfta fram. Og du skal få kasta på meg det som tynger deg. Eg vil ingenlunde sleppa deg, eg vil ingenlunde forlata deg. Eg er trofast heile vegen, heile dagen, og alle dagar, bli i min nærhet. Halleluja.»

Tolås heldt tale over temaet ”Guds arm er utstrakt”, henta frå 2.Mos.16,17.

I avslutninga av møte kom der tungetale ved ein ung mann og Tollås tyda det:

….eg som sitter på tronen, sier Herren, eg har oversikten, når du er midt inni prøvelsen, så ser du berre det som vil stenga veien, og du synest veien er ufarbar, den er uframkommelig. Men du skal vite at eg som siter på tronen, eg har den fulle oversikten. Og derfor skal du få vera trygg, du skal få overlata saken din i mine hender. Og du skal få oppleva underveis, akkurat når du trenger det og på den måten du behøver det og har behov for det, så skal du få kjenna igjen og igjen at en hånd er nettopp utrakt ifrå denne trone.

Dette er ikkje fordømmelsens trone, det er ikkje den store hvite dommens trone, men eg site på nådens trone, sier Herren, og eg har opna adgangen inn til denne tronen ved mitt eget blod, så du skal få tre fram med frimodighet, og du skal få oppleva at når du trer inn så kommer eg deg i møte med miskunn og nåde til hjelp i rette tid. Eg kan komma på min egen måte, ved at min hånd openbares, men som oftest kommer eg i samarbeid med nokon av mine, som har tatt sin tilflukt til meg, eg minna de om forbønn, eg minna de om et besøk, eg minna de om et oppmuntrande ord, eg minna de å komma også deg i møte på den måten at du får oppleva håndspåleggelse, du får oppleva varme og du får oppleva forståelse og imøtekommenhet. Det er eg som kommer deg i møte også på den måten, gjennom mine. Og du skal også få vera eit redskap for meg, som eg vil virka gjennom, slik at også gjennom dine svake hender flyter min kraft, til hjelp og utfrielse. Ikkje lat dine hender synka ned i motløshet og oppgitthet. Du er lem på mitt legeme, og eg vil bruka deg, eg vil bruka deg som kanal for mi velsignelse og du skal få vera berar av min herlighet. Og så skal du få oppleva at eg som er på tronen, eg har det fulle overblikk, og du skal få vere trygg, trygg i mine allmakts hender. Ver derfor frimodig. Amen. Amen. I Jesu namn.

Jesus angrar ikkje på kallet og nådegåva han har gitt meg.

Sitat frå https://blessings-from-heaven.com/2024/07/18/2024-07-maranata-landsstevne/ :

B2.FM.14.7.2024. Tungetale ved ei kvinne, tyding ved Randi.

«Jeg sitter fortsatt ved kraftens høyre hånd og skulle min hånd være for kort til å frelse? Jeg som har skapt øyet, skulle ikke jeg se? Jeg ser, jeg våke over deg, jeg og våker over ditt hjem, jeg våker over din familie. Skulle ikke jeg som har skapt øret, høre dine bønner? Jeg har hørt også de bønnene du ikke har ord på, de bønnene som bare er et rop, de bønnene som bare er et sukk, de bønnene som bar er en gråt. Å, de bønnene har jeg også hørt. Husk, mitt barn, det er en tid for å så, det er en tid for å høste, det er en tid for å gråte, men det kommer en tid der du skal le, det er en tid og du er så vant til å gråte, men tiden er kommet da du skal høste og glede deg.

Se, jeg angrer ikke på det kall og den nådegave jeg har gitt ….. du fast og men jeg lukker deg ut av trengselen til en åpen plass, hvor det ikke er trangt. Du drømmer deg tilbake, du tenker tilbake, men jeg har framtid, tro og håp for deg og det beste ligger framfor deg. Er du villig, så er jeg villig, still deg opp og ta imot og jeg vil gi deg det ditt hjerte lengter etter. Ja, jeg vil la fred fylle ditt hus, jeg vil la kjærligheten komme inn der det er fiendskap. Jeg vil la det flyte over i fra ditt indre, men det jeg lengter etter er at du skal komme fram for meg, så vil jeg overøse deg med frisk olje og du skal bli som villoksen. Ja, det som du før var redd for, det frykter du ikke lenger for, fordi du frykter og elsker mitt navn. Se, mitt elskede barn, du er dyrebar og du er høyt elsket, jeg har bruk for deg i denne tiden. Jeg har dannet deg og formet deg og i dag vil jeg løse deg fra lenken om din hånd, som har hindret deg i å utføre kallet og tjenesten. Still deg opp, i første rekke, vær frimodig og sterk, du skal fullføre løpet med meg. Amen.»

Jesus vil lære meg å gå på vatnet med han. Han vil lære meg å sjå verda og mitt liv i eit himmelsk perspektiv.

Sitat frå https://blessings-from-heaven.com/2024/08/04/2024-08-03-gud-ser-din-lengsel-etter-han-men-han-lengtar-meir-etter-deg/ :

Profetisk bodskap ved Elin Therese Slotten.

«Jeg hører ditt hjerte som roper ut til meg. Du sier; min sjel lengter, ja tæres av lengsel etter deg, min Gud. Mitt hjerte og min kropp roper etter den levende Gud. Jeg lengter etter deg også mitt barn. Jeg lengter mer etter deg enn du noen gang kan lengte etter meg. Du er dyrebar og høyt elsket. Skapt og formet av meg. Du er verdifull og underfull. Du har en hensikt og er viktig for meg og ditt kall er viktig for meg. Jeg holder deg i min hånd, mitt barn. Jeg har behag i deg. Og du er min! Jeg er en god Gud og en god Far. Jeg ønsker å ta deg dypere og lengere med meg. På steder du aldri kan gå alene. Ta min hånd og slipp aldri tak! Du og jeg skal gå sammen gjennom ild og vann, og på den andre siden venter min herlighet. Stol på min ledelse og min vei i ditt liv. Søk meg alltid og hold deg tett til mitt hjerte! Se ikke på bølgene som truer på hver side, men se kun på meg! Jeg skal lære deg å gå på vannet med meg. Jeg vil lære deg å se verden og ditt liv fra himmelsk perspektiv. Jeg ønsker gi deg det ditt hjerte lengter etter. Jeg er lys og sammen med meg vil du bringe lys inn i mørke rundt deg. Se ikke på problemene, la deg ikke distrahere, men se opp til meg og strål av glede. Jeg har alt du trenger for i dag og til du en dag skal hjem til meg.»

2024.08.31. Jesus gav meg draumar og lengslar i mitt hjerte, han gav meg visjonar om si hensikt og sin plan for mitt liv og vil gjennomføre det.

Profetisk bodskap ved Elin Therese Slotten:

«Du har drømt stort med meg, mitt barn. Det var en tid da du tok imot det kallet jeg la i din ånd. Jeg la ned drømmer og lengsler i ditt hjerte og jeg ga deg bilder av hva som skulle komme. Du holdt fast på det og drømte om det lenge. Men så en dag gav du opp kallet og la lokk på det som en gang ble gitt deg. Tiden gikk og du så aldri det som du drømte om. Og du tenkte at det bare var en drøm som aldri vil skje. Men mitt barn, den drømmen var gitt deg av meg. Det var ikke bare fra ditt eget hjerte. Du har kanskje glemt og lagt et lokk på det, men jeg har ikke glemt det. Du vil høste hvis du bare ikke gir opp og mister motet. Jeg kaller deg i dag til å tro meg igjen. Ta frem det som ble en gang gitt deg og drøm stort med meg. Ikke gi opp og mist ikke motet for det er ditt. Jeg gav deg visjoner om min hensikt og plan for ditt liv og den vil aldri bli tatt fra deg. Jeg er istand til å sette det i verk. Jeg er istand til å gjøre langt mer enn du ber meg om og kan forstå. Du er kalt og du er fortsatt min! Selv om drømmen tar lengre tid enn du tenkte det skulle, betyr det ikke at jeg ikke er trofast til å sette det i verk. La meg få gjøre mitt verk i deg og stol på meg. Når du ber om noe som er etter min vilje, skal det bli gitt deg.»