Biletet: Augustin vert ofte kalla kyrkjefader, men det er då heilt feil, for Gud Fader er far til Jesu kyrkje ved gjenfødinga. Men Augustin målbar tankar i tida som fekk stor betydning for kyrkja. Korleis då?

Mi tru, bøn og von.

Eg vart opplærd til å påkalle Kristus som min frelsar og Herre og be han frelse mine næraste og be for folket og landet og be Fadervår. Når eg var ni år forstod eg at frelsa var det motsette av å verte dåra og forførd slik som ved syndefallet, så eg byrja å be han frelse oss frå det som første prioritet, be han frelse kvinna frå det og be han gi meg ei frelst kvinne til kjæraste og kone som andre prioritet. Når eg bad slik, merka eg at Jesus meg nær, som ein skugge ved mi høgre hand, slik vart eg kjend med han som min beste ven. Sidan har han ikkje forlete meg. Han var livet som var planta i meg ved Guds Ord og det skulle vekse.

Når eg sidan vart forelska i ei jente, var den laglege tida for meg å vedkjenne Jesu namn, det høvde med trua og kjærleiken som Gud hadde gitt meg i hjertet, kjærleiksforholdet mellom Kristus og hans brud var født i meg ved den Heilage Ande, så for meg gjaldt det kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne. Når eg gjekk på gymnaset oppdaga eg at det høvde med Paulus si lære og lovnaden om at vi ved trua skulle få komme inn til Guds kvile (Heb.3-4). I følgje Paulus er Kristus hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for kyrkja som er hans brud. Paulus grunngav det både utifrå skapingshistoria og evangeliet.

Eg byrja å gå i den Frie Evangeliske Forsamling og fekk oppleve at Jesus talt til meg, både gjennom tala og gjennom tyding av tungetale, det var litt raft og storarta for meg å få oppleve at hans om eg vart kjend med som min beste ven, når eg var ein liten gutunge, sat ved Faderens høgre hand og talte til meg frå himmelen. Han sa til meg at hans frelseverk er fullført og fullkome, så det var berre for meg å tru på det og ta imot i tru. Vi får kvile på grunnlag av Jesu fullførde frelseverk, vi skal feste blikket på han som er Guds Ord og trua sin opphavsmann og fullendar og snakke med han (Heb.12,1…). Slik har han fortsett med å tale til meg sidan også.

Jesus sa eg skulle komme til han med mi sak, overgi meg 100% til han og la han han ta seg av denne saka for meg altså. Han sa eg skulle sjå at han har sett fram for meg ei open dør som ingen kan lukke og invitert meg (Op.3,7-8). Hans frelseverk er fullført og fullkome, så ingen kan lukke den døra for meg. Han har betalt prisen for oss med sitt eige blod, det er billetten til himmelen, også når han kjem for å hente si blodkjøpte brud.  

Jesus sa til oss at det er berre ein måte folk kan verte frelste på og det er ved at hans namn vert løfta opp. Det er ein god grunn til at eg byrjar med å skrive om mi tru, bøn og von til han. Farisearane og dei skriftlærde lessa tunge byrder på folket, men Jesus gav dei kvile.

Matt.11,25 På den tid tok Jesus til ords og sa: «Eg lovar deg, Far, Herre over himmel og jord, fordi du har løynt dette for vise og vituge, men openberra det for umyndige. 26 Ja, Far, for dette var din gode vilje. 27 Alt har Far min overgjeve til meg. Ingen kjenner Sonen utan Faderen, og ingen kjenner Faderen utan Sonen og den som Sonen vil openberra det for.

28 Kom til meg, alle de som slit og har tungt å bera; eg vil gje dykk kvile! 29 Ta mitt åk på dykk og lær av meg, for eg er mild og mjuk i hjarta; så skal de finna kvile for sjelene dykkar. 30 For mitt åk er godt, og mi bør er lett.»

Her talar Jesus til oss om openberring og den openberringa er viktig for oss. Gud openberrar si frelse for oss i Kristus, ved sitt Ord og sin Ande, så den openberringa er viktig for oss, den er frigjerande og den gir oss visdom frå himmelen, den gjer alt mykje enklare for oss.

Når eg skriv om filosofihistoria vil de sjå at det er mange som har streva med å erkjenne kva som er sant og rett og så har dei trekt sine konklusjonar. Like vel han der vere fleire måtar å forstå det på. Eg trur på Faderen og Sonen, ser og opplever Guds rike og vil og kan forstå filosofihistoria utifrå det utgangspunktet. Poenget mitt er ikkje å lære folk å streve, men å vise at vi har løysinga, som gjer alt mykje enklare, så dei slepp å streve.

Det er ein åndskamp, då skal vi først og fremst vere defensive, kle oss i Guds fulle rustning, så skal vi også verte i stand til å gå meir offensivt til verks.

Sein-antikken, stoisismen med naturrettstanken. Menneskerettane og grunnlova.

Antikken varde heilt til middelalderen, men tankegangen vart noko annleis i den gresk-romerske tida, vesentleg på grunn av det overnasjonale imperiet. Sein-antikken bar preg av «dei sokratiske skulane» epikurismen, stoisismen, kynikarane og skeptikarane,  der stoisismen siste fekk mest betydning. Dei førde vidare det sokratiske synet på dygd og lykke, der dygd kunne lærast. Kynikarane hadde ein filosofi for underklassa, at dei skulle vere fornøgde med det dei hadde og trekke seg attende og levde enkelt og primitivt, som motsetnad til at overklasse-hedonistar forkynte ein utslettings-ideologi for ei oppgitt underklasse. Skeptikarane var opptekne av erkjenningsteoretiske spørsmål, men meinte dei ikkje kunne vite noko sikkert, så det hadde ikkje hensikt å plage seg sjølv med religiøse og metafysiske problem, dermed får ein fred i sinnet. Då må ein vel forutsetje at ein ikkje har materiell naud, så dette passa best for ei rik overklasse.

Men dei kom til at ingen av desse livsfilosofiane var i stand til å garantere den einskilde si lykke. Det nærliggande var at det trongst overmenneskelege krefter, ved religionen. Kva med nyplatonisme? Men då kom kristendomen med det som platonismen mangla, i platonismen var det vondes problem at det var noko mennesket mangla, men dei fann det i kristendomen.

Hos dei romerske stoikarane er ikkje mennesket lenger ein organisk del av gruppa, men eit individ innanfor ein allmenn stat og ei universell lov, der alle individ er like for den universelle lova. Her møter vi naturretten i fullboren form og den fekk mykje å seie for ettertida. Det vert også kalla naturlova, men det kan misforståast, for vi må skilje mellom naturretten og naturlovene.

Sitat frå https://snl.no/naturrett :

Naturrett er en rettslære som hviler på den forestilling at på grunn av sin natur og naturens orden og lovmessighet har mennesket visse opprinnelige, allmenne rettigheter og plikter.

I antikken er denne tanke klart antydet hos stoikerne, som hevdet at alle skrevne lover hentet sin gyldighet fra naturens ordning, som også åpenbarte seg i menneskets samvittighet. Tanken ble opptatt i romersk rettstenkning, av blant annet Cicero, og fikk direkte politisk betydning i senantikken. Forestillingen førte til ideen om et alminnelig menneskeverd, og fikk konsekvenser for kvinnenes og slavenes stilling i samfunnet.

I middelalderen opptok Thomas Aquinas denne tanken og tilpasset den til bruk for kirken, især for å markere grensen for den kristnes lydighet mot verdslige makthavere.

Under renessansen ble naturrettstanken især utviklet av Hugo Grotius. Den ble siden tatt opp av Hobbes, Spinoza og Pufendorf, og i opplysningstiden var Rousseau en viktig eksponent. Naturretten ble en viktig inspirasjonskilde for den amerikanske og franske revolusjon og var sentrale ideer i utformingen av den amerikanske uavhengighetserklæringen (1776), den amerikanske grunnloven (1787), menneskerettighetserklæringen av 1789 og den franske grunnloven (1791), dokumenter som i sin tur ble forbilder for den norske grunnloven i 1814. Som naturlige rettigheter blir først og fremst angitt liv, frihet og eiendom.

I Norge ble naturrett igjen aktuelt i debatten omkring rettsoppgjøret etter andre verdenskrig, hvor forbrytelsene i enkelte tilfeller ikke var dekket av skrevne eller vedtatte lover. Etterkrigstidens sterke engasjement i universelle menneskerettigheter har røtter i naturrett-ideologien.

SITAT SLUTT.

Romaretten.

Romarane utvikla romarretten som ei rettslære for alle folk i riket, ei lovsamling som bygde på det allmenne rettssynet, den var godt gjennomtenkt og fekk innverknad på lovgivinga i dei fleste land i Europa. Sitat frå https://snl.no/romerrett :

Romerrett er rettssystemet som utviklet seg i antikkens Roma og Romerriket i republikkens og keiserdømmets tid, det vil si omtrent fra 400-tallet fvt. til 400-tallet evt. Den romerske retts utvikling faller historisk i to perioder: den eldste formbundne nasjonal-romerske byrett under republikken, og den formfrie, smidige og mer internasjonale rett, som i keisertiden oppstod blant annet gjennom vekselvirkningen mellom romersk og gresk kultur.

Den opprinnelige romerrett, jus civile, var forbeholdt romerske borgere og sto i motsetning til jus gentium (‘folkenes rett’). Den sistnevnte gjaldt opprinnelig bare i forhold til fremmede (peregrini), men kom til å fortrenge jus civile etter som kretsen av romerske borgere ble utvidet og påvirkningen fra andre kulturformer (Hellas og Orienten) gjorde seg sterkere gjeldende.

Det er denne internasjonaliserte romerretten, utformet og kommentert av keisertidens store jurister, som ved å opptas i Justinians lovbok (Corpus juris civilis) har fått så stor betydning for rettsutviklingen og rettsforskningen like opp til våre dager, særlig på formuerettens område.

…….

I 129 evt. avskaffet keiser Hadrian pretors lovgivningsmyndighet. Rettsutviklingen kom etter dette vesentlig til å bero på keiserlige forordninger. På 500-tallet lot den østromerske (bysantinske) keiser Justinian utarbeide et stort samlet lovverk for hele riket. Det er dette verket som kalles Corpus Juris Civilis.

Etter Romerrikets fall

Med Romerrikets undergang i Vest-Europa tapte romerretten sin umiddelbare gyldighet for de land hvor germanerne satte seg fast. Romerrettens livskraft maktet likevel litt etter litt å gjøre seg gjeldende innenfor de fleste av de nye statene selv utenfor Romerrikets gamle grenser. Fra 1100-tallet av utførte glossatorene omfattende studier av Corpus juris civilis, som dessuten fremdeles gjaldt for den romerske befolkning i middelhavslandene og i det østeromerske riket. Romerretten øvde også innflytelse på utformingen av den kanoniske rett. Postglossatorene på 1200-1300-tallet brukte Corpus Juris Civilis til å løse praktiske rettsspørsmål i flere europeiske land. Den romerske privatrett ble dessuten resipert (opptatt som gjeldende rett) i Tyskland og Østerrike.

Utenfor det romerrettslige rettsområdet lå blant annet England (men ikke i samme grad Skottland) og de nordiske landene. Nordisk rett og enda mer rettsvitenskapen er imidlertid også atskillig påvirket av romerretten. I store deler av Tyskland opphørte romerrettens regler først å være umiddelbar rettskilde ved den tyske borgerlige lovbok som trådte i kraft i 1900.

Frå antikken til middelalderen.

På 300-talet e.Kr. vart kristendomen dominerande i Romarriket, i 392 gjorde Teodosius den Store kristendomen til statsreligion og i 395 delte han riket mellom dei to sønene sine, i Aust- og Vest-Romarriket. Så kom folkevandringane og det var årsaka til at Vest-Romarriket braut saman. Dei hadde hatt strid med germanarane heilt sidan Marius-tida, men no byrja dei å leige germanarar til soldatar.

Sitat frå https://snl.no/middelalderen :

Middelalderen er den vanlige betegnelsen på den tusen år lange perioden i Europas historie som ligger mellom antikken og moderne tid. Det er vanlig å regne tiden fra omkring 500 til omkring 1500 til middelalderen.

Middelalderen begynner med at den vestlige delen av Romerriket ble oppløst, og nye riker ble etablert i Europa. Perioden kjennetegnes av spredning av kristendommen, etablering av føydalsamfunn og økt makt til kirke, konger og fyrster. På midten av 1300-tallet kom svartedauden, den første av mange pestepidemier, til Europa, og befolkningen ble kraftig redusert. Mot slutten av perioden ble kirken utsatt for stadig sterkere kritikk, noe som ledet frem mot reformasjonen.

Mens man i renessansen og opplysningstiden så på middelalderen som en mørk og barbarisk tid, ser dagens historikere på middelalderen som grunnleggingsperioden for det moderne Europa.

…….

Vanligst er det å se 1300–1400-tallet som en overgangsperiode, og så regne moderne tid fra rundt 1500.

Det er vanlig å dele middelalderen inn i tre avsnitt; tidlig middelalder, høymiddelalder og senmiddelalder:

tidlig middelalder til rundt 1050

høymiddelalder til rundt 1300

senmiddelalder til rundt 1500

Sitat slutt.

Kvifor Vest-Romariket braut saman under folkevandringane.

Roma vart pressa frå både nord og sør. For å stå imot, trengde herskarane hjelp frå underklassa og dei forstod å krevje noko tilbake for det, så ein moderat klassekamp vart ei indre drivkraft i framveksten av Romarriket. Det vart tydeleg i Marius sin strategi. Det fanst ikkje nokon fri bondestand i Italia og derfor var det vanskeleg å skrive ut soldatar. Marius opna då hæren for proletarane og let dei tene mot betaling. Dei gjorde ikkje truskapseid mot Romarstaten, men mot feltherren sin. Då kunne dei lett verte ein reiskap for han mot romarstaten. Mykje makt vart soleis desentralisert til feltherrane, til samanlikning med dei ti strategane i det gamle Helles, der det vart vesentleg for ei demokratisk utvikling. Her kan vil lese meir om Marius sin strategi: https://snl.no/Gaius_Marius , sitat:

Gaius Marius var en romersk feltherre og politiker. Han dominert romersk politikk i perioden 110–86 fvt. og var sin tids fremste general. Marius er særlig kjent for å ha overvunnet Numidia i Afrika, germanske invasjonsstyrker i Nord-Italia og for å ha reformert den romerske hæren.

Krigen mot kimbrere og teutonere

Da romerne rett etter ble truet av germanske invasjonstog fra nord, ble han valgt til konsul fem år på rad i perioden 104–100. I denne tiden slo han teutonerne ved Aquae Sextiae i 102, og sammen med Quintius Lutatius Catulus slo han kimbrerne ved Vercellae i Nord-Italia i 101. Marius stod da på høyden av sin makt.

Marius som militær reformator og politiker

Marius’ militære suksess skyldtes blant annet at han skapte en ny romersk hær og forandret legionenes utstyr og organisasjon. Marius sørget for at legionærene hadde likt utstyr og delte legionene inn i ti kohorter. Dessuten trente Marius soldatene opp i å bære eget utstyr og forflytte seg raskt. for å gjøre hæren mer mobil og mindre avhengig av tren. Soldatene hans ble dermed kjent som «Marius’ muldyr». For å bøte på mannskapsmangel rekrutterte Marius også eiendomsløse borgere (capite censi), som tidligere ikke kunne tjenestegjøre. Dette var et steg på veien til å gjøre den romerske hæren om fra en vernepliktig bondemilits til en yrkeshær. Soldatene ble bundet til sin hærfører med sterke bånd; de ventet lønn og andel i krigsbytte samt belønning med jordlotter ved tjenestetidens slutt.

……

Alle romere anerkjente Marius som rikets redningsmann etter seirene over germanerne. For den senatsfiendtlige politiske tradisjonen som begynner med Graccherne og kulminerer med Caesar, ble han en helteskikkelse. Den profesjonelle hæren han skapte, fikk stor politisk betydning, og ble snart en «privat» hær som utgjorde det viktigste redskapet i enkeltmenns kamp for makten i seinrepublikken, og var en hovedfaktor ved republikkens fall og keiserdømmets opprettelse.

…..

Sitat slutt.

Keisar Marc Aurel var stoikar, han døde i 180 e.Kr. Då kom hundre år med borgarkrig mellom generalane, dei vart kalla soldat-keisarane. I aust pressa det persiske riket på og sidan det ny-persiske riket. I nord og nord-aust trengde germanarane inn over grensene. Det vart ei oppløysing i samfunnet som gjorde livet vanskeleg for folk, men dei fann redning i kyrkja og den voks. Soldatkeisaren Diokletian (85-305) gjekk sigrande ut av borgarkrigen. No var Senatet redusert til å vere byråd i Roma.

Hunana var mongolarar som i lang tid hadde press på mot Kina og ekspanderte vestover, i 350 nådde dei Russland og i 375 gjorde dei eit fælsleg åtak mot lande nord for Svartehavet. Dette åtaket sett i gang dei germanske folkevandringane. Gotane kom frå Skandinavia i det andre hundreåret etter Kr. og hadde slege seg til Nord for svartehavet, det var aust-gotane, vestgotane hadde kome til landet nord for nedre laupet av Donau. Då hunaråtaket kom, laut aust-gotarane gje seg under hunarane, men vest-gotarane fell land av romarriket sør for Donau, mot å verje grensa. Men vest-gotane trengde vestover og plyndre Roma og trengde inn i Gallia og Spania. Hunane kom etter og trengde inn i Gallia, men der vart dei slegne av ein germansk-romersk hær i 451 e.Kr. Året etter herja dei Nord-Italia, men etter eit par år døydde føraren deira, Attila, og riket deira løyste seg opp.

Odovaker var ein hovding for germanske leigetropper i Italia og i 476 e.Kr. avsette den vest-romerske keisaren. Det vart slutten på det vest-Romerske riket. Mange reknar dette for overgangen frå antikken til middelalderen.

Profetiane om Draken, Dyra og den Store Skjøkje i Johannes Openberring.

Eg har skrive mykje om profetiane i Johannes Openberring, dette vert berre å ta fram nokre poeng. I Op.12 ser vi at draken førde klagemål mot brørne, eg forstår det som det fundamentale klagemålet mot menneska på grunn av syndefallet. Men det beit ikkje på Kristus og derfor har Gud sett han til å vere vår redningsmann. Sidan han døde i staden for oss og ved at vi kjennest ved han som vår frelsar og Herre, skal vi sigre saman med han.

I Op.13 ser vi at Draken gav Dyret sin kongsstol og stor makt. Eg forstår det slik at det er på grunnlag av Drakens klagemålet mot menneska på grunn av syndefallet. Så dyrkar menneska Dyret som gud, men det vert heilt gale. Klagemålet mot mennesket er grunnlag for Dyrets makt og så skal menneska tilbe det som gud, då betyr det vel at dei skal gi Draken og Dyret rett i klagemålet, med å underkaste seg og tilpasse seg Dyret. Keisaren skal straffe vondskap med å utøve vondskap. Feilen er keisardyrkinga. I følgje kristendomen var styresmakta si oppgåve var å straffe uretten, derfor skulle dei kristne vere styresmakta undergjevne, men dei skulle ikkje dyrke keisaren som ein gud.

I Op.17 får dei ti horna større betydning. Det refererer til dei ti strategane i det gamle Hellas, her svarar det til soldatgeneralane, kongar som enno ikkje har fått rike, men dei går til krig mot den Store Skjøkje. Slik fall Roma som hovudsete for den gamle religionen. Det viste seg sidan endå sterkare ved renessansen. Sidan får dei rike altså, så det svarar til opplysningstida med nasjonal frigjering og demokrati.

Politikken til Dyret i Op.13 og Dyret i Op.17 går som parallelle trådar i historia og det utartar seg som historia som gjentek seg, men på lengre sikt er historia lineær.

Korleis tilfredsstille «den religiøse lengselen»?

«Den religiøse lengselen» var nok den same i antikken, middelalderen og moderne tid, vår tid. Sokrates og Platon gav uttrykk for denne lengselen og på slutten av antikken vart folk i Romarriket svært så bevisste på den. Ja, korleis forstå den og korleis tilfredsstille den? Bibelen forklarar det som ein tørst etter det levande vatnet.

Bibelvers.

Jer.2,13 For to vonde ting har folket mitt gjort:

Dei har gått bort frå meg,

kjelda med levande vatn,

og hogge seg brunnar,

leke brunnar som ikkje held vatn.

Joh.4,7 Då kjem det ei samaritansk kvinne og vil henta vatn. Jesus seier til henne: «Lat meg få drikka!» 8 For læresveinane hans hadde gått inn i byen og skulle kjøpa mat. 9 «Korleis har det seg,» seier kvinna, «at du som er jøde, bed meg, ei samaritansk kvinne, om drikke?» For jødane har ikkje noko samkvem med samaritanane. 10 Jesus svara: «Kjende du Guds gåve, og visste du kven han er, han som bed deg om drikke, så bad du han, og han gav deg levande vatn.» 11 «Herre,» sa ho, «du har ikkje noko å dra opp vatn med, og brunnen er djup. Kvar får du så det levande vatnet frå? 12 Du er vel ikkje større enn Jakob, ættefaren vår, som gav oss brunnen og sjølv drakk av han, og sønene hans og buskapen med?» 13 Jesus svara: «Kvar den som drikk av dette vatnet, vert tyrst att. 14 Men den som drikk av det vatnet eg vil gje han, skal aldri meir tyrsta. Det vatnet eg vil gje han, vert i han ei kjelde med vatn som vell fram og gjev evig liv.» 15 Kvinna seier til han: «Herre, gjev meg det vatnet, så eg ikkje vert tyrst meir og ikkje treng koma hit og dra opp vatn.»

16 Då sa Jesus til henne: «Gå og hent mannen din og kom hit att!» 17 «Eg har ingen mann,» svara kvinna. «Det er rett som du seier, at du ikkje har nokon mann,» sa Jesus. 18 «For du har hatt fem menn, og den du har no, er ikkje din mann. No sa du sant.» 19 «Herre, eg ser at du er ein profet,» sa kvinna. 20 «Fedrane våre tilbad Gud på dette fjellet, men de seier at Jerusalem er den staden der ein skal tilbe.» 21 Jesus seier til henne: «Tru meg, kvinne, det kjem ei tid då de korkje skal tilbe Faderen på dette fjellet eller i Jerusalem. 22 De tilbed det de ikkje kjenner; vi tilbed det vi kjenner, for frelsa kjem frå jødane. 23 Men det kjem ei tid, ja, ho er alt komen, då dei sanne tilbedarane skal tilbe Faderen i ånd og sanning. For slike tilbedarar er det Faderen vil ha. 24 Gud er ånd, og dei som tilbed han, må tilbe i ånd og sanning.» 25 Kvinna seier til han: «Eg veit at Messias kjem,» – Messias er det same som Kristus – «og når han kjem, skal han kunngjera oss alt.» 26 Jesus seier til henne: «Det er eg, eg som talar med deg.»

Joh.7, 37 Siste dagen i høgtida, den store festdagen, stod Jesus fram og ropa: «Den som tyrstar, skal koma til meg og drikka. 38 Den som trur på meg, frå hans indre skal det, som Skrifta seier, renna elvar med levande vatn.» 39 Dette sa han om Anden dei skulle få, dei som trudde på han. For endå var ikkje Anden komen, av di Jesus endå ikkje var herleggjord.

Vi vert opplyste av Guds Ord, det gjeld for alle menneske, både jødar og heidningar og til alle tider.

Joh.1,1 I opphavet var Ordet, og Ordet var hjå Gud, og Ordet var Gud. 2 Han var i opphavet hjå Gud. 3 Alt vart til ved han, og utan han vart ikkje noko til av det som har vorte til. 4 I han var liv, og livet var ljoset for menneska. 5 Og ljoset skin i mørkret, men mørkret tok ikkje imot det.

6 Det stod fram ein mann, send av Gud; Johannes var namnet hans. 7 Han kom for å vitna; han skulle vitna om ljoset, så alle kunne koma til tru ved han. 8 Det var ikkje han som var ljoset, men han skulle vitna om ljoset.

9 Det sanne ljoset som lyser for kvart menneske, kom no til verda. 10 Han var i verda, og verda har vorte til ved han, men verda kjende han ikkje. 11 Han kom til sitt eige, og hans eigne tok ikkje imot han. 12 Men alle som tok imot han, dei gav han rett til å verta Guds born, dei som trur på namnet hans. 13 Dei er ikkje fødde av kjøt og blod, ikkje av menneskevilje og ikkje av manns vilje, men av Gud.

14 Og Ordet vart menneske og tok bustad mellom oss, og vi såg hans herlegdom, ein herlegdom som den einborne Sonen har frå Far sin, full av nåde og sanning. 15 Johannes vitnar om han og ropar ut: «Det var om han eg sa: Han som kjem etter meg, er komen framom meg, for han var til før meg.»

16 Av hans fullnad har vi alle fått, og det nåde over nåde. 17 For lova vart gjeven ved Moses; nåden og sanninga kom ved Jesus Kristus. 18 Ingen har nokon gong sett Gud; men den einborne, som er Gud, og som er i Faderens fang, han har synt oss kven han er.

Bodskap i kyrkjelyden.

Sitat frå https://blessings-from-heaven.com/2016/08/14/2009-06-01-m-vatn-over-det-torre/ :

Maranata, 2.pinsedag, måndag 1.6.09.

Tore Kristiansen talte om kraftens Gud, han har skapt alle ting ved si kraft. Han talt om at Gud ville vise si makt på farao, då han førde Israel ut av Egypt.

Tyding av tungetale ved Tore Kristiansen:

For alle dem som har lengsel, dem skal jeg fylle med min ånd. For alle dem som tørster, skal jeg komme og fylle med min ånd. For alle dem som ber meg og har lengsel, så skal jeg øse strømmer over det tørste og vann over det tørre. Så du skal få lov til å kjenne at hjertet skal flyte over av min herlighet. Og er du svak, så har jeg kraft å gi, er du nedbøyd, så kan jeg løfte deg opp. Har du sunket, så kommer min sterke arm og drar deg opp. For jeg er Herren, jeg vil frelse til det ytterste. Jeg vil gjenopplive de nedbøyde. Jeg gjør de sønderknustes hjerter levende. Jeg ønsker å reise min menighet opp ifra støvet og sette min forsamling på et høyt sted. Og de skal få kjenne at jeg, Herren, nevner det som ikke er til som om det var til. Og du skal få troens ånd i ditt hjerte. Og du skal få oppleve at kraftens Gud skal åpenbare seg.

Frykt ikke og reddes ikke. Dette er ikke for perfekte, men det er for dem som har trang etter hjelp. Dette er ikke for de fullkomne, dette er for alle mine barn som kjenner behovet av hjelp, kjenner behovet av fylde, kjenner behov av dypere vann. Og jeg skal komme dem i møte. For uten meg kan ingen gjøre noen ting, derfor kom, fall ned for meg og gi meg hele ditt hjerte. Så skal jeg rense, fjerne, rydde unna og min herlighet skal ta plass.

Jeg kan forstå at sjelefienden kan slå mine barn med motløshet. Jeg vet at sjelefienden kan forårsake alt det mine barn sliter med. Men jeg, Herren, er sterkere, jeg har avvepnet den sterke. Fordi jeg er den største, sterkeste, jeg er den mest autoritære. Derfor vær ikke fryktsom, men kom til meg og du skal få kjenne at i min sterke arm er det makt, i mitt sterke ord er det forløsning. Under mitt blod har du renselse og ved troen så har du adgang innfor nådens trone.

Sitat frå https://blessings-from-heaven.com/2016/08/02/2014-05-18-m-eg-skal-la-gud-ta-hand-om-meg-han-vil-fullfore-sitt-verk-med-meg/ :

Tungetale ved Mari, tyding ved Tore.

La meg få lov til å ta hand om deg. Følg du berre mitt Ord, så skal du få kjenne, om enn du synest det går smått, så skal likevel eg som byrja, eg skal fullføre verket i deg. Og etter som du full – kjenner verket fullføres, så skal lengselen etter å bli lik meg, i all min herlegdom, styrkast, og du skal få oppleve – du skal gå ifrå herlegdom og til herlegdom. Du skal gå frå høgde til høgde. Du skal gå i større innrømming og erkjenning. Og eg skal vinne skikkelse i deg. Og du skal få oppleve, at det er eg som fyller deg, det  er eg som lever i deg. Det er eg som openberra min stordom i ditt liv.

Eg vil ikkje at du skal vere passiv, eg vil ikkje at du skal verte sitjande. Eg vil ikkje at du skal sitje der tafatt. Men eg ynskjer at du skal innfor mitt åsyn byrje å begjære av meg, byrje å rope til meg, byrje å søke meg. La Anden i ditt indre byrje å drive deg og du skal få lov til å oppleve at eg skal fylle deg med min aktivitet, med min energi, med min drivkraft og når min drivkraft ved den Heilage Ande byrjar å drive deg, då skal du få oppleve å trå i ferdiglagde gjerningar, som eg har lagt ferdige for at du skal gå i dei. Halleluja.